1
ZASADY ORZEKANIA O CZASOWEJ
NIEZDOLNOŚCI DO PRACY
reguluje ustawa z dnia 25 czerwca 1999
o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia
społecznego w razie choroby i macierzyństwa
(Dz.U. z 2005 r. Nr 31, poz. 267 z późn. zm.).
2
ZUS
ZUS
upoważnia do wystawiania zaświadczeń
lekarskich lekarza, lekarza dentystę,
felczera i starszego felczera po złożeniu
przez niego pisemnego oświadczenia, że zobowiązuje
się do przestrzegania zasad orzekania o czasowej
niezdolności do pracy i wykonywania obowiązków
wynikających z przepisów ustawy.
Upoważnienie do wystawiania zaświadczeń lekarskich
jest bezterminowe i uprawnia do wystawiania
zaświadczeń lekarskich na obszarze całego kraju.
ZUS nie może upoważnić do wystawiania zaświadczeń
lekarskich lekarzy i lekarzy dentystów w okresie
odbywania stażu podyplomowego.
Zaświadczenie lekarskie o czasowej
niezdolności do pracy z powodu choroby
lub konieczności osobistego sprawowania
przez pracownika opieki nad chorym
członkiem rodziny, wystawia się wyłącznie
po przeprowadzeniu bezpośredniego badania
stanu zdrowia ubezpieczonego lub chorego
członka rodziny.
Przy wystawianiu zaświadczenia lekarskiego
o czasowej niezdolności do pracy z powodu
choroby należy brać pod uwagę stan zdrowia
ubezpieczonego, z uwzględnieniem rodzaju
i warunków pracy.
Wpis w dokumentacji medycznej, związanej
z wydanym zaświadczeniem lekarskim, powinien
zawierać:
datę badania,
wywiad chorobowy, dane o dotychczasowym
leczeniu oraz o przerwach w pracy
spowodowanych chorobą,
wynik badania przedmiotowego oraz wyniki
badań dodatkowych,
rozpoznanie choroby oraz jej numer
statystyczny,
zastosowane leczenie,
okres niezdolności do pracy
(w razie jej stwierdzenia),
wskazania lekarskie
(w tym o potrzebie rehabilitacji),
podpis i pieczątkę osoby wydającej orzeczenie.
Zaświadczenie lekarskie wystawia lekarz, lekarz
dentysta, starszy felczer lub felczer prowadzący
leczenie na okres, w którym ubezpieczony ze
względu na stan zdrowia powinien powstrzymać
się od pracy, jednak nie dłuższy niż do dnia,
w którym niezbędne jest przeprowadzenie
ponownego badania stanu zdrowia
ubezpieczonego.
Lekarz i lekarz dentysta mogą orzekać
przez cały okres zasiłkowy (182 dni, a jeżeli
niezdolność do pracy spowodowana została
gruźlicą albo przypada w okresie ciąży – 270 dni).
Starszy felczer lub felczer może orzekać do 14 dni
(w tym jednorazowo do 7 dni).
Zaświadczenie lekarskie wystawia się na okres
od dnia, w którym przeprowadzono badanie
lub od dnia bezpośrednio następującego
po dniu badania.
Zaświadczenie lekarskie może być wystawione
nie później niż 4 dni po dniu badania pacjenta,
jeżeli bezpośrednio po nim przypadają dni
wolne od pracy lub badanie jest przeprowadzane
w okresie wcześniej orzeczonej niezdolności
do pracy.
2
Zaświadczenie lekarskie może być wystawione
na okres wsteczny, nie dłuższy niż 3 dni
poprzedzające dzień, w którym przeprowadzono
badanie, jeśli jego wyniki wykazują,
że ubezpieczony w tym okresie niewątpliwie
był niezdolny do pracy.
Wyłącznie lekarz psychiatra może wystawić
zaświadczenie lekarskie na okres wcześniejszy
niż 3 dni poprzedzające dzień badania, w razie
stwierdzenia lub podejrzenia zaburzeń
psychicznych ograniczających zdolność
ubezpieczonego do oceny własnego
postępowania.
Zaświadczenie lekarskie stwierdzające pobyt
ubezpieczonego w stacjonarnym zakładzie opieki
zdrowotnej (m.in. w szpitalu) wystawia się w dniu
wypisania ubezpieczonego z tego zakładu.
Jednakże w razie dłuższego niż 14 dni pobytu
ubezpieczonego w zakładzie, zaświadczenie
lekarskie wystawia się co 14 dni w celu
umożliwienia wypłaty zasiłku chorobowego
lub wynagrodzenia za czas choroby.
Lekarz, lekarz dentysta, starszy felczer
lub felczer jest zobowiązany wystawić
zaświadczenie lekarskie na formularzu
ZUS ZLA.
Zaświadczenie lekarskie ZUS ZLA wystawia się
z dwiema kopiami:
oryginał zaświadczenia lekarskiego wystawiający
zaświadczenie przesyła, w ciągu 7 dni od dnia
jego wystawienia do terenowej jednostki
organizacyjnej ZUS,
pierwszą kopię zaświadczenia lekarskiego
otrzymuje ubezpieczony,
drugą kopię wystawiający zaświadczenie
przechowuje przez okres 3 lat.
Zaświadczenie lekarskie jest dokumentem poufnym.
Druk zaświadczenia lekarskiego jest formularzem
ZUS, udostępnianym tylko lekarzom posiadającym
upoważnienie do wystawiania zaświadczeń.
Wydawane przez ZUS druki zaświadczeń lekarskich
są drukami ścisłego zarachowania.
Lekarze, lekarze dentyści, felczerzy i starsi
felczerzy mają obowiązek zawiadomienia
terenowej jednostki organizacyjnej ZUS, która
wydała druki zaświadczeń lekarskich, o każdym
przypadku zagubienia, zaginięcia lub kradzieży
tych druków.
Zakład Ubezpieczeń Społecznych prowadzi
rejestr wydanych zaświadczeń lekarskich.
KODY LITEROWE NA DRUKU ZUS ZLA:
A
– oznacza niezdolność powstałą po przerwie
nie przekraczającej 60 dni − spowodowaną tą samą
chorobą, która była przyczyną niezdolności do pracy
przed przerwą,
B
– oznacza niezdolność przypadającą w okresie ciąży,
C
–
oznacza niezdolność spowodowaną nadużyciem alkoholu,
D
–
oznacza niezdolność spowodowaną gruźlicą,
E
– oznacza niezdolność spowodowaną chorobą,
która powstała nie później niż w ciągu 3 miesięcy
od ustania tytułu ubezpieczenia chorobowego − w razie
choroby zakaźnej, której okres wylęgania jest dłuższy
niż 14 dni lub innej choroby, której objawy ujawniają się
po okresie dłuższym niż 14 dni od początku choroby.
Nie umieszcza się kodu B i D na pisemny wniosek
ubezpieczonego.
Kody literowe wpisuje się na oryginale
i obu kopiach zaświadczenia lekarskiego,
a numer statystyczny choroby, ustalony
według Międzynarodowej Statystycznej
Klasyfikacji Chorób i Problemów Zdrowotnych,
tylko na oryginale i na drugiej kopii.
3
W razie ubezpieczenia z dwóch lub więcej
tytułów, na wniosek ubezpieczonego wystawia
się odpowiednią liczbę zaświadczeń lekarskich.
Jeżeli w czasie badania pacjent nie poda
lekarzowi wszystkich płatników, lekarz może
wystawić dla kolejnego płatnika zasiłku
zaświadczenie potwierdzające wcześniej
orzeczoną niezdolność do pracy dla innego
płatnika, w późniejszym terminie.
W razie zagubienia zaświadczenia sporządza
się wypis z jego kopii.
Po 30 dniach niezdolności do pracy
prowadzący leczenie ocenia, czy stan zdrowia
ubezpieczonego uzasadnia potrzebę
przeprowadzenia rehabilitacji leczniczej
(w razie potrzeby wypełnia wniosek
o rehabilitację).
Nie później niż na 60 dni przed zakończeniem
okresu zasiłkowego lekarz leczący
przeprowadza badanie i ocenia, czy stan
zdrowia ubezpieczonego uzasadnia:
1.
zgłoszenie wniosku o ustalenie prawa
do świadczenia rehabilitacyjnego
2.
zgłoszenie wniosku o ustalenie prawa
do renty z tytułu niezdolności do pracy
15
Kontrolę prawidłowości orzekania o czasowej niezdolności
do pracy z powodu choroby oraz wystawiania
zaświadczeń lekarskich wykonują lekarze orzecznicy ZUS,
którzy mogą:
1.
przeprowadzić badania lekarskie ubezpieczonego
(w wyznaczonym miejscu lub w miejscu pobytu
ubezpieczonego),
2.
skierować ubezpieczonego na badania
specjalistyczne do lekarz konsultanta ZUS,
3.
zażądać od wystawiającego zaświadczenie
lekarskie udostępnienia dokumentacji medycznej
stanowiącej podstawę wydania zaświadczenia
lub udzielenia wyjaśnień i informacji,
4.
ustalić wcześniejszą datę ustania niezdolności
do pracy niż orzeczona na zaświadczeniu lekarskim
(na podstawie punktów 1,2 lub 3).
W przypadku stwierdzenia:
1)
nieprawidłowości wystawiania zaświadczeń
lekarskich, szczególnie gdy wystawiono je:
a)
bez przeprowadzenia bezpośredniego
badania pacjenta,
b)
bez udokumentowania rozpoznania
ZUS może cofnąć lekarzowi upoważnienie
do wystawiania zaświadczeń na okres
nieprzekraczający 12 miesięcy.
2)
powtarzającego się naruszenia zasad dotyczących:
a)
wpisywania na druku zaświadczenia kodów
literowych (A, B, C, D, E),
b)
przekazania oryginału zaświadczenia do ZUS
w ciągu 7 dni od dnia wystawienia zaświadczenia
ZUS może cofnąć lekarzowi upoważnienie do wystawiania
zaświadczeń na okres nieprzekraczający 3 miesięcy.
RODZAJE ZASIŁKÓW:
1.
Zasiłek chorobowy
2.
Świadczenie rehabilitacyjne
3.
Zasiłek wyrównawczy
4.
Zasiłek macierzyński
5.
Zasiłek opiekuńczy
Ubezpieczony nabywa prawo
do zasiłku chorobowego po upływie
okresu wyczekiwania. Okres ten jest
zróżnicowany w zależności od charakteru
ubezpieczenia.
Osoba podlegająca ubezpieczeniu chorobowemu
obowiązkowo ma prawo do zasiłku chorobowego po upływie
30 dni nieprzerwanego ubezpieczenia chorobowego.
Osoba podlegająca temu ubezpieczeniu dobrowolnie,
prawo do zasiłku nabywa po upływie 90 dni nieprzerwanego
ubezpieczenia.
Do okresu ubezpieczenia zalicza się poprzednie okresy
ubezpieczenia chorobowego, jeżeli przerwa w ubezpieczeniu
nie przekracza 30 dni albo jest spowodowana urlopem
wychowawczym lub bezpłatnym.
4
Bez okresu wyczekiwania zasiłek
chorobowy przysługuje:
absolwentom szkół lub szkół wyższych, którzy zostali objęci
ubezpieczeniem chorobowym lub przystąpili
do ubezpieczenia chorobowego w ciągu 90 dni od dnia
ukończenia szkoły lub uzyskania dyplomu ukończenia
studiów wyższych,
ubezpieczonym, których niezdolność do pracy
spowodowana została chorobą zawodową lub wypadkiem
w pracy albo wypadkiem w drodze do pracy lub z pracy,
ubezpieczonym obowiązkowo, którzy legitymują się
co najmniej 10-letnim okresem obowiązkowego
ubezpieczenia chorobowego,
posłom i senatorom, którzy przystąpią do ubezpieczenia
chorobowego w ciągu 90 dni od ukończenia kadencji.
Zasiłek chorobowy przysługuje
ubezpieczonemu, który stał się
niezdolny do pracy z powodu choroby
w czasie trwania ubezpieczenia
chorobowego.
Na równi z niezdolnością do pracy z powodu choroby
traktuje się niemożność wykonywania pracy:
w wyniku decyzji wydanej przez właściwy organ
albo uprawniony podmiot na podstawie przepisów
o chorobach zakaźnych i zakażeniach,
z powodu przebywania w stacjonarnym zakładzie lecznictwa
odwykowego w celu leczenia uzależnienia alkoholowego
lub w stacjonarnym zakładzie opieki zdrowotnej w celu
leczenia uzależnienia od środków odurzających
lub substancji psychotropowych,
z powodu poddania się niezbędnym badaniom lekarskim
przewidzianym dla dawców komórek, tkanek i narządów.
Zasiłek chorobowy przysługuje również osobie, która stała się
niezdolna do pracy po ustaniu tytułu ubezpieczenia
chorobowego, jeżeli niezdolność do pracy trwała bez przerwy
co najmniej 30 dni i powstała:
nie później niż w ciągu 14 dni od ustania tytułu
ubezpieczenia chorobowego albo
nie później niż w ciągu 3 miesięcy od ustania tytułu
ubezpieczenia chorobowego - w razie choroby zakaźnej,
której okres wylęgania jest dłuższy niż 14 dni lub innej
choroby, której objawy chorobowe ujawniają się po okresie
dłuższym niż 14 dni od początku choroby (kod E).
Zasiłek chorobowy przysługuje przez okres
trwania niezdolności do pracy z powodu
choroby, nie dłużej jednak niż przez
182 dni, a jeżeli niezdolność do pracy
spowodowana została gruźlicą (kod D)
albo przypada w okresie ciąży, nie dłużej
niż 270 dni. Jest to tzw. okres zasiłkowy.
Do okresu zasiłkowego wlicza się wszystkie okresy
nieprzerwanej niezdolności do pracy.
W przypadku gdy między poszczególnymi okresami
niezdolności do pracy nie ma przerw, okresy te są sumowane
do jednego okresu zasiłkowego nawet wówczas, gdy
niezdolność do pracy spowodowana jest różnymi chorobami.
Do okresu zasiłkowego wlicza się także okresy poprzedniej
niezdolności do pracy, spowodowanej tą samą chorobą, jeżeli
przerwa pomiędzy ustaniem poprzedniej a powstaniem
ponownej niezdolności do pracy nie przekraczała 60 dni (kod A).
Zasiłek przysługuje objętym ubezpieczeniem chorobowym:
Pracownikom − od 34 dnia niezdolności do pracy w roku
kalendarzowym, a jeśli ukończyli 50 rok życia − od 15 dnia,
osobom wykonującym pracę nakładczą − od 34 dnia
niezdolności do pracy w roku kalendarzowym (>50 r. ż. − od 15 dnia),
Przez pierwsze 33 dni (lub 14 dni w przypadku ukończenia 50 roku życia)
pracownik otrzymuje od pracodawcy wynagrodzenie za czas choroby
(80% podstawy wymiaru lub 70% w okresie hospitalizacji).
członkom rolniczych spółdzielni produkcyjnych i spółdzielni
kółek rolniczych,
osobom wykonującym pracę na podstawie umowy agencyjnej
lub umowy zlecenia oraz osobom z nimi współpracującym,
osobom prowadzącym pozarolniczą działalność oraz osobom
z nimi współpracującym,
osobom wykonującym odpłatnie pracę, na podstawie skierowania
do pracy, w czasie odbywania kary pozbawienia wolności
lub tymczasowego aresztowania,
duchownym.
Zasiłek chorobowy nie przysługuje ubezpieczonemu jeśli:
jest odsunięty od pracy z tytułu nosicielstwa choroby
zakaźnej i nie podjął proponowanej mu innej pracy
nie zabronionej takim osobom,
niezdolność do pracy spowodowana została w wyniku
umyślnego przestępstwa lub wykroczenia (prawomocne
orzeczenie sądu),
niezdolność do pracy spowodowana została nadużyciem
alkoholu (nie przysługuje za okres pierwszych 5 dni) - kod C.
5
Miesięczny zasiłek chorobowy wynosi 80% podstawy wymiaru
zasiłku. Miesięczny zasiłek chorobowy za okres pobytu
w szpitalu wynosi 70% podstawy wymiaru zasiłku.
Miesięczny zasiłek wynosi 100% podstawy jego wymiaru
jeżeli niezdolność do pracy:
przypada w okresie ciąży (kod B),
powstała wskutek wypadku w drodze do pracy lub z pracy,
powstała wskutek wypadku w pracy albo choroby
zawodowej,
powstała wskutek poddania się niezbędnym badaniom
lekarskim przewidzianym dla kandydatów na dawców
komórek, tkanek i narządów lub poddania się zabiegowi
pobrania komórek, tkanek i narządów.
Świadczenie rehabilitacyjne przysługuje
ubezpieczonemu, który po wyczerpaniu zasiłku
chorobowego jest nadal niezdolny do pracy,
a dalsze leczenie lub rehabilitacja lecznicza rokują
odzyskanie zdolności do pracy.
Przysługuje przez okres niezbędny do przywrócenia
zdolności do pracy, nie dłużej jednak niż przez
12 miesięcy.
O wymienionych okolicznościach orzeka lekarz
orzecznik ZUS. Od jego orzeczenia ubezpieczonemu
przysługuje sprzeciw do komisji lekarskiej ZUS.
Świadczenie rehabilitacyjne wynosi 90% podstawy
wymiaru zasiłku chorobowego za okres pierwszych
3 miesięcy (90 dni), 75% tej podstawy za pozostały
okres. Jeżeli niezdolność do pracy przypada
w okresie ciąży albo niezdolność do pracy powstała
wskutek wypadku przy pracy lub choroby
zawodowej – 100% podstawy wymiaru.
Dokumentem niezbędnym do ustalenia prawa
do świadczenia jest wniosek o świadczenie
rehabilitacyjne
Zasiłek wyrównawczy przysługuje
ubezpieczonemu będącemu pracownikiem
ze zmniejszoną sprawnością do pracy,
wykonującemu pracę:
– w zakładowym lub międzyzakładowym ośrodku
rehabilitacji zawodowej,
– u pracodawcy na wyodrębnionym stanowisku
pracy, dostosowanym do potrzeb adaptacji lub
przyuczenia do określonej pracy,
jeżeli jego miesięczne wynagrodzenie osiągane
podczas rehabilitacji jest niższe od przeciętnego
miesięcznego wynagrodzenia osiąganego
poprzednio.
Zasiłek wyrównawczy przysługuje wówczas
przez okres rehabilitacji zawodowej, nie dłużej
jednak niż przez 24 miesiące.
Zasiłek wyrównawczy stanowi różnicę między
przeciętnym miesięcznym wynagrodzeniem
z okresu 6 lub 12 miesięcy poprzedzających
rehabilitację a wynagrodzeniem miesięcznym
osiąganym podczas pracy w ramach rehabilitacji
zawodowej.
O potrzebie przeprowadzenia rehabilitacji
zawodowej orzekają wojewódzkie ośrodki
medycyny pracy lub lekarze orzecznicy ZUS.
Zasiłek macierzyński przysługuje ubezpieczonej,
która w okresie ubezpieczenia chorobowego
lub w okresie urlopu wychowawczego:
urodziła dziecko,
przyjęła dziecko w wieku do 7 roku życia,
a w przypadku dziecka wobec którego podjęto
decyzję o odroczeniu obowiązku szkolnego,
w wieku do 10 roku życia na wychowanie
i wystąpiła do sądu opiekuńczego w sprawie
jego przysposobienia,
przyjęła dziecko w wieku do 7 roku życia,
a w przypadku dziecka wobec którego podjęto
decyzję o odroczeniu obowiązku szkolnego,
w wieku do 10 roku życia na wychowanie
w ramach rodziny zastępczej, z wyjątkiem
rodziny zastępczej zawodowej niespokrewnionej
z dzieckiem.
6
Zasiłek macierzyński przysługuje również
w razie urodzenia dziecka po ustaniu
ubezpieczenia chorobowego, jeżeli
ubezpieczenie to ustało w okresie ciąży
wskutek ogłoszenia upadłości lub likwidacji
pracodawcy albo z naruszeniem przepisów
prawa, jeżeli zostało to stwierdzone
prawomocnym orzeczeniem sądu.
Zasiłek macierzyński przysługuje także
pracownicy zatrudnionej na podstawie umowy
o pracę na czas określony lub na czas
wykonania określonej pracy, z którą umowa
o pracę została przedłużona do dnia porodu.
Pracownicy przysługuje urlop macierzyński
w wymiarze uzależnionym od liczby dzieci urodzonych
podczas jednego porodu a czas jego trwania wynosi:
20 tygodni w przypadku urodzenia jednego dziecka,
31 tygodni kiedy kobieta rodzi dwoje dzieci,
33 tygodnie w przypadku urodzenia trojaczków,
35 tygodni przy urodzeniu czwórki dzieci,
37 tygodni kiedy rodzi się piątka lub więcej dzieci.
2 tygodnie urlopu macierzyńskiego mogą
przypadać przed przewidywaną datą porodu.
Po porodzie przysługuje urlop macierzyński
nie wykorzystany przed porodem, aż do wyczerpania
przysługującego wymiaru urlopu.
W razie śmierci ubezpieczonej lub porzucenia
przez nią dziecka zasiłek macierzyński przysługuje
ubezpieczonemu – ojcu dziecka lub innemu
ubezpieczonemu członkowi najbliższej rodziny,
jeżeli przerwą zatrudnienie lub inną działalność
zarobkową w celu sprawowania osobistej opieki
nad dzieckiem.
W razie urodzenia martwego dziecka
lub zgonu dziecka przed upływem 8 tygodni
życia, urlop macierzyński przysługuje
w wymiarze 8 tygodni po porodzie,
nie krócej jednak niż przez okres
7 dni od dnia zgonu dziecka.
Pracownicy, która urodziła więcej
niż jedno dziecko przy jednym porodzie,
przysługuje w takim przypadku (zgon dziecka)
urlop macierzyński w wymiarze stosownym
do liczby dzieci pozostałych przy życiu.
W razie zgonu dziecka po upływie
8 tygodni życia, pracownica zachowuje
prawo do urlopu macierzyńskiego przez
okres 7 dni od dnia zgonu dziecka.
Ubezpieczonemu – ojcu dziecka przysługuje
zasiłek opiekuńczy w wymiarze do 56 dni,
w okresie korzystania przez pracownicę
z urlopu macierzyńskiego w wymiarze
8 tygodni po porodzie i jest wypłacany z tytułu
osobistego sprawowania opieki
nad nowonarodzonym dzieckiem,
którego matka przebywa w szpitalu.
Dodatkowym warunkiem jest przerwanie
zatrudnienia lub innej działalności zarobkowej
w celu sprawowania osobistej opieki
nad dzieckiem.
W przypadku, gdy ubezpieczona wymaga opieki
szpitalnej, po wykorzystaniu przez nią zasiłku
macierzyńskiego w wymiarze 8 tygodni
po porodzie, może ona przerwać pobieranie
zasiłku macierzyńskiego. Natomiast ubezpieczony
– ojciec dziecka ma prawo do części zasiłku
macierzyńskiego odpowiadającej okresowi pobytu
ubezpieczonej w szpitalu.
Matka, po przedłożeniu zaświadczenia lekarskiego
na druku ZUS ZLA ma za ten okres prawo
do zasiłku chorobowego na zasadach ogólnych.
Łączny wymiar zasiłku macierzyńskiego
wykorzystanego przez ubezpieczoną matkę
dziecka i ubezpieczonego ojca dziecka nie może
jednak przekraczać wymiaru określonego
przepisami Kodeksu pracy.
7
Od 1 stycznia 2010 roku zaczęły obowiązywać
przepisy dotyczące dodatkowego urlopu
macierzyńskiego.
Stanowi on dodatek do przysługującego
pracownicy podstawowego urlopu
macierzyńskiego.
Nie ma obowiązku skorzystania z dodatkowego
urlopu macierzyńskiego (jest to uprawnienie,
przywilej). Pracownica, w celu skorzystania
z tego urlopu, musi złożyć pracodawcy pisemny
wniosek w terminie nie krótszym niż 7 dni przed
jego rozpoczęciem. Pracodawca nie może
odmówić uwzględnienia tego wniosku.
Długość dodatkowego urlopu
macierzyńskiego uzależniona jest od liczby
dzieci urodzonych przy jednym porodzie.
W przypadku urodzenia jednego dziecka
w czasie porodu urlop ten będzie wynosił:
w 2010 i 2011 roku − 2 tygodnie,
w 2012 i 2013 roku − 4 tygodnie,
zaś od 2014 roku − 6 tygodni.
W przypadku porodu mnogiego dodatkowy
urlop macierzyński urlop będzie wynosił:
w 2010 i 2011 roku − 3 tygodnie,
w 2012 i 2013 roku − 6 tygodni,
zaś od 2014 roku − 8 tygodni.
Liczba dzieci
urodzonych w
trakcie
porodu
Dodatkowy
urlop
macierzyński
lata 2010-2011
Dodatkowy
urlop
macierzyński
lata 2012-2013
Dodatkowy
urlop
macierzyński
od roku 2014
Podstawowy urlop
macierzyński
Łącznie urlop
macierzyński
podstawowy
oraz dodatkowy
w 2013
Jedno dziecko
przy jednym
porodzie
2 tygodnie
4 tygodni
6 tygodni
20 tygodni
24 tygodnie
Dwoje dzieci
przy jednym
porodzie
3 tygodnie
6 tygodni
8 tygodni
31 tygodni
37 tygodni
Troje dzieci
przy jednym
porodzie
3 tygodnie
6 tygodni
8 tygodni
33 tygodni
39 tygodni
Czworo dzieci
przy jednym
porodzie
3 tygodnie
6 tygodni
8 tygodni
35 tygodni
41 tygodni
Pięcioro i
więcej dzieci
przy jednym
porodzie
3 tygodnie
6 tygodni
8 tygodni
37 tygodni
43 tygodnie
Dodatkowy urlop macierzyński jest udzielany
w wymiarze tygodnia lub jego wielokrotności.
Od pracownicy zależy, czy zechce
skorzystać z całego dodatkowego urlopu,
czy tylko z jego części.
Pracownica przebywająca na dodatkowym
urlopie macierzyński ma takie same prawa,
jak pracownica korzystająca z podstawowej
części urlopu macierzyńskiego.
Ma w szczególności prawo do zasiłku
macierzyńskiego.
Od 2010 roku obowiązują przepisy o urlopie
ojcowskim, według których ojciec
wychowujący dziecko ma prawo do takiego
urlopu w wymiarze 2 tygodni.
Jest on niezależny od urlopu macierzyńskiego
przysługującego matce dziecka.
Z urlopu ojcowskiego mogą skorzystać
ojcowie, którzy w ciągu 12 miesięcy
od urodzenia dziecka zgłoszą pracodawcy
pisemny wniosek w terminie nie krótszym
niż 7 dni przed rozpoczęciem korzystania
z tego urlopu. Pracodawca nie może odmówić
udzielenia urlopu pracownikowi – ojcu dziecka.
Zasiłek macierzyński wynosi 100%
wynagrodzenia lub przychodu stanowiącego
podstawę jego wymiaru.
Dokumentem wymaganym do wypłaty
zasiłku macierzyńskiego jest zaświadczenie
o przewidywanej dacie porodu wystawione
przez lekarza na zwykłym druku lub skrócony
odpis aktu urodzenia dziecka.
Do wypłaty tego zasiłku w przypadku
przyjęcia dziecka na wychowanie wymagane
jest zaświadczenie o wystąpieniu do sądu
z wnioskiem o wszczęcie postępowania
w sprawie przysposobienia dziecka
lub przyjęcia dziecka na wychowanie.
8
Zasiłek opiekuńczy przysługuje
ubezpieczonemu, będącemu pracownikiem,
zwolnionemu od wykonywania pracy z powodu
konieczności osobistego sprawowania opieki nad:
zdrowym dzieckiem w wieku do ukończenia 8 lat
w przypadku:
a)
nieprzewidzianego zamknięcia żłobka,
przedszkola lub szkoły
b)
porodu lub choroby małżonka
ubezpieczonego, stale opiekującego się
dzieckiem
c)
pobytu małżonka ubezpieczonego, stale
opiekującego się dzieckiem, w stacjonarnym
zakładzie opieki zdrowotnej
(dokumentem stanowiącym podstawę do wypłaty zasiłku jest
zaświadczenie:
a)
z placówki opiekuńczej,
b)
i
c)
od lekarza)
Zasiłek opiekuńczy przysługuje
ubezpieczonemu, będącemu pracownikiem,
zwolnionemu od wykonywania pracy z powodu
konieczności osobistego sprawowania opieki nad:
chorym dzieckiem w wieku do ukończenia 14 lat
innym chorym członkiem rodziny
(małżonek,
rodzice, teściowie, dziadkowie, wnuki, rodzeństwo
oraz dzieci w wieku ponad 14 lat – jeżeli pozostają
we wspólnym gospodarstwie z ubezpieczonym
w okresie sprawowania opieki)
(
dokumentem stanowiącym podstawę do wypłaty
zasiłku jest zaświadczenie lekarskie na druku
ZUS ZLA)
Zasiłek opiekuńczy przysługuje nie dłużej
niż przez okres:
60 dni w roku kalendarzowym, jeżeli opieka
sprawowana jest nad dziećmi w wieku do
ukończenia 14 lat
14 dni w roku kalendarzowym, jeżeli opieka
sprawowana jest nad innym chorym członkiem
rodziny.
Zasiłek opiekuńczy przysługuje łącznie
na opiekę nad dziećmi i innymi chorymi członkami
rodziny za okres nie dłuższy niż 60 dni w roku
kalendarzowym, niezależnie od liczby członków
rodziny uprawnionych do zasiłku oraz bez względu
na liczbę dzieci i innych członków rodziny
wymagających opieki.
Zasiłek opiekuńczy nie przysługuje, jeżeli poza
ubezpieczonym są inni członkowie rodziny
pozostający we wspólnym gospodarstwie
domowym, mogący zapewnić opiekę dziecku
lub choremu członkowi rodziny.
Nie dotyczy to jednak opieki sprawowanej
nad chorym dzieckiem w wieku do 2 lat.
Miesięczny zasiłek opiekuńczy wynosi 80%
podstawy wymiaru zasiłku.