z:
M. Orwid, K. Pietruszewski, „Psychiatria dzieci i młodzieży”
1) Okres wczesnodziecięcy
➢
zależność od opiekunów
➢
pierwszy rok życia: przyrost wagi i wielkości ciała, rozwój funkcji motorycznych i
intelektualnych
odruchowa wokalizacja
głużenie (3-4 m.ż.)
gaworzenie
różnicowanie osoby matki, uczestniczenie w interakcjach rodzinnych (6 m.ż.)
fizjologiczna echolalia
słowa – określone znaczenie (12-18 m.ż.)
300 słów (2 r.ż.)
zdania, spółgłoski (3 r.ż.)
ZAGROŻENIA:
➢
nadmiernego symbiotycznego związku z matką, gdy przestaje on być fizjologiczną
koniecznością (ok. 6 m.ż.)
➢
pozbawienie czułości, ciepła i opieki matki – deprywacja uczuciowa
➢
PROBLEM WCZESNEJ SEPARACJI-INDYWIDUACJI
5-6 m.ż. - dziecko zaczyna różnicować między sobą a matką, potrzebuje bezpiecznej
obecności matki
1 r.ż. - proces separacji wyraźnie w toku
2 r.ż. - poczucie odrębności fizycznej i początki odrębności psychicznej -->
ustabilizowanie obiektów
CENA: lęk, poczucie straty;
lęk separacyjny – konflikt między potrzebami przynależności i wolności
próba znalezienia równowagi między przynależnością i wolnością (kluczowy moment
dla rozwoju psychiki).
➢
ROLA OJCA:
nie przeżywa lęku separacyjnego w obszarze tak bliskim doznaniom fizycznym, jak to się
dzieje w symbiozie matka-dziecko, dzięki czemu może odgrywać ważną rolę w procesie
separacji-indywiduacji --> łagodząc i organizując lęk swojej partnerki
2) Okres przedszkolny
➢
przyzwyczajenie dziecka, że skończyła się jego absolutna wyłączność w relacji z matką
➢
żywsza, bardziej bezpośrednia relacja ojca z dzieckiem
➢
silniejsze polaryzowanie dyskusji i różnice w postawach wychowawczych rodziców
➢
3 r.ż. - okres przekory
➢
trudności w rozróżnianiu: świat fantazji a świat realny
➢
realność rodziców – silniejsza z punktu widzenia dziecka; możliwa, niepodlegająca
wątpliwościom, niepodważalna realność
➢
lęki: często lęki nocne; mają charakter reakcji przystosowawczych
➢
ucieczka w świat marzeń/fantazji na jawie
➢
przejściowe banie się nowych osób z otoczenia i unikanie kontaktu z nimi (zab. Lęku
społecznego okresu dzieciństwa, agresja wobec otoczenia, jaktacje – rzucanie się, krzyk,
niszczenie przedmiotów)
3) Okres szkolny
➢
intensywna socjalizacja dziecka (szkoła)
➢
faza latentna – zawieszenie rozwoju emocjonalno-popędowego na rzecz rozwoju funkcji
poznawczych
➢
podstawowe zadanie: nauka szkolna, przystosowanie do szkoły i grupy rówieśniczej
➢
główne stresy: sukces szkolny i pozycja w grupie rówieśniczej
➢
faza „względnego spokoju” dla rodziny
➢
główne trudności są związane ze szkołą, nauką, grupą rówieśniczą (rolą w tej grupie)
przeżywanie poczucia mniejszej wartości, poczucia winy ze względu na niepowodzenia
szkolne, w kontaktach i rywalizacji rówieśniczej
fobia szkolna
➢
objawy mogą mieć charakter przejściowej reakcji przystosowawczej (regresja do
wczesniejszych faz rozwoju)
4) Okres adolescencji
➢
adolescencja – zjawisko psychologiczne i kulturowe
➢
dojrzewanie – biologiczna konieczność
ADOLESCENCJA – ludzka, psychologiczna odpowiedź na uderzenie zdeterminowanych biologicznie
wydarzeń, dojrzewania i odpowiedź ta jest osadzona i w potężnym stopniu ukształtowana przez
rodzinę, kulturę i subkulturę.
GŁÓWNE ZADANIA ADOLESCENCJI:
1. Zakończenie procesu separacji-indywiduacji rozpoczętego w pierwszym roku życia
2. Określenie własnej, szeroko pojętej tożsamości – ustalenie tożsamości psychologicznej,
psychoseksualnej, interakcyjnej, społecznej, ustalenie własnego systemu wartości i
określenie własnych celów życiowych
KRYZYS ADOLESCENCJI:
➢
doprowadza do niego szereg zmian raptownie i równocześnie dziejących się w trzech
obszarach: biologicznym, psychologicznym (intrapsychicznym) oraz społecznym
(interakcyjnym)
➢
biologiczny --> „Jak wyglądam?”
faza autoerotyczna
faza homoerotyczna
faza chaotyczna
faza dojrzałości
➢
psychologiczny --> „Jaki jestem?” (perspektywa temporalna: teraz, w przyszłości)
rozumowanie na poziomie abstrakcyjnym
rezonerstwo
potrzeba autoanalizy
planowanie ról i dokonań
➢
społeczny --> „Kim jestem?”
rówieśnicy
grupy młodzieżowe: konformizm wewnętrzny, nonkonformizm zewnętrzny
Problem normy i patologii
1. Liczba sytuacji, w których młody człowiek przestaje radzić sobie ze zwykłymi zadaniami
życiowymi
2. Stopień nasilenia lęku, depresji, autoagresji, agresji
3. Jakość relacji osób dorosłych z otoczenia
Zaburzenia:
➢
zaczynające się we wczesnym dzieciństwie, zaostrzające się w okresie dojrzewania i
trwające nadal w dorosłości (antysocjalne zab. osobowości, nerwice, psychozy)
➢
zaczynające się we wczesnym dzieciństwie, które kończą się w adolescencji
(charakteropatie, zespoły lękowe)
➢
mające swój początek w adolescencji, ale nie są swoiste dla tego okresu (uzależnienia od
substancji psychoaktywnych, od leków, choroby afektywne, schizofrenie)
➢
swoiste dla okresu adolescencji, ustępują wraz z osiągnięciem dorosłości (zab. jedzenia,
zab. zachowania, depresja młodzieńcza)