Ważne postacie ZSRR

Ławrientij Beria (1899 - 1953) - Funkcjonariusz radzieckiego aparatu

policyjnego. W 1938 r. objął stanowisko komisarza spraw wewnętrznych w

NKWD. Kierowany przez niego resort organizował masowe eksterminacje

ludności z terenów zajętych przez Związek Radziecki na mocy układu

Ribbentrop-Mołotow. Organizował także przesiedlenia (m.in. Tatarów,

Czeczeńców i Polaków), w czasie których zmarły tysiące osób. Dnia 30 lipca

1941 r. wszedł w skład Państwowego Komitetu Obrony, a w 1945 r. został

mianowany marszałkiem ZSRR. Po śmierci Stalina w 1953 r. starał się przejąć

władzę, występował jako zwolennik reform. Z czasem zawiązał się przeciwko

niemu spisek, w skład którego wchodzili Nikita Chruszczow i Gieorgij

Malenkow. 26 czerwca 1953 r. został aresztowany podczas posiedzenia

prezydium KC, prawdopodobnie został oskarżony i skazany na śmierć jako

wróg narodu. 

Gieorgij Malenkow (1902 - 1988) - Polityk radziecki, członek partii

komunistycznej od 1920 r. W 1934 r. został kierownikiem wydziału Kadr KC

WKP(b). W latach 1937-38 brał udział w "wielkiej czystce" w partii i armii. Od

1939 r. był członkiem i sekretarzem KC. W czasie II wojny światowej

nadzorował produkcję lotniczą. Po wojnie został zwolniony ze stanowiska i

wysłany do Kazachstanu na polityczne wygnanie. Po powrocie związał się z

Berią, zmierzając do obalenia współpracowników jego przeciwnika

politycznego - Żdanowa. Zainicjował równierz tzw. sprawę leningradzką, w

której wydano sześć wyroków śmierci, a uwięziono 200 osób. Po śmierci

Stalina, na krótko objął stanowisko sekretarza generalnego KPZR i premiera.

W 1955 r. został zdegradowany do stanowiska ministra energetyki, a po

nieudanym spisku przeciwko Chruszczowowi wydalono go z Prezydium KC i

mianowano dyrektorem elektrowni. W 1961 r. zarzucono mu udział w

zbrodniach stalinowskich, czego efektem było wyrzucenie z partii.