1
SPOIWA MINERALNE
SPOIWA MINERALNE
SPOIWA MINERALNE
SPOIWA MINERALNE
P O D S TAW O W E P O J Ę C I A
P O D S TAW O W E P O J Ę C I A
P O D S TAW O W E P O J Ę C I A
P O D S TAW O W E P O J Ę C I A
SPOIWO
SPOIWO MINERALNE
MINERALNE
- rozdrobniony materiał skalny, który po zmieszaniu z wodą daje
plastyczny zaczyn, wiąże i twardnieje na skutek reakcji chemicznych
WIĄZANIE
WIĄZANIE SPOIWA
SPOIWA
- proces chemiczny w wyniku, którego spoiwo zmienia stan
skupienia z ciekłego na stały (od kilkunastu minut do kilku godzin)
CZAS
CZAS WIĄZANIA
WIĄZANIA
- jest to przedział czasu od chwili zmieszania spoiwa z wodą lub
roztworem wodnym do utraty przez to spoiwo (mieszaninę) pewnej plastyczności.
Spoiwo traci zdolność do odkształceń plastycznych
TWARDNIENIE
TWARDNIENIE SPOIWA
SPOIWA
- dalszy ciąg procesu wiązania, w którym spoiwo nabiera
wytrzymałości mechanicznej (od kilku do kilkudziesięciu dni a nawet lat)
KONIEC
KONIEC TWARDNIENIA
TWARDNIENIA
- jest to czas, po którym spoiwo staje się na tyle wytrzymałym
mechanicznie materiałem, że może zostać obciążone siłami zewnętrznymi
ZACZYN
ZACZYN
- mieszanina spoiwa z wodą lub roztworem wodnym
ZAPRAWA
ZAPRAWA
- zaczyn + kruszywo drobne
2
P O D S TAW O W E K L A S Y F I K A C J E S P O I W
P O D S TAW O W E K L A S Y F I K A C J E S P O I W
PODZIAŁ SPOIW ZE WZGLĘDU NA RODZAJ SUROWCA
PODZIAŁ SPOIW ZE WZGLĘDU NA RODZAJ SUROWCA
CaCO
3
(wapie
ń
)
wapienne
cementowe
CaSO
4
·2H
2
O
(gips)
CaSO
4
(anhydryt)
gipsowe
anhydrytowe
MgCO
3
(magnezyt)
CaCO
3
·MgCO
3
(dolomit)
magnezjowe
R
2
O ·nSiO
2
·kH
2
O
(szkła wodne)
R
2
O -> K
2
O, Na
2
O
krzemianowe
spoiwa mineralne
PODZIAŁ SPOIW ZE WZGLĘDU NA RODZAJ ŚRODOWISKA, W KTÓRYM WIĄŻĄ
PODZIAŁ SPOIW ZE WZGLĘDU NA RODZAJ ŚRODOWISKA, W KTÓRYM WIĄŻĄ
I TWARDNIEJĄ
I TWARDNIEJĄ
S
POIWA POWIETRZNE
– wiążą i twardnieją tylko w środowisku powietrznym,
generalnie spoiwa z tej grupy są wrażliwe na działanie wody, wśród nich:
- wapno palone (w bryłkach lub mielone)
- wapno suchogaszone (hydratyzowane)
- wapno pokarbidowe
- spoiwa gipsowe
- spoiwa magnezjowe
- spoiwa krzemianowe
P O D S TAW O W E K L A S Y F I K A C J E S P O I W
P O D S TAW O W E K L A S Y F I K A C J E S P O I W
S
POIWA
HYDRAULICZNE
– wi
ążą
i twardniej
ą
zarówno w
ś
rodowisku
powietrznym jak i wodnym, generalnie po zwi
ą
zaniu s
ą
odporne na działanie
wody, w
ś
ród nich:
- cementy
- wapno hydrauliczne (wymieszane z dodatkami hydraulicznymi np.
aktywna
krzemionka zdolna do wi
ą
zania wapna w
roztworzewodnym)
3
Spoiwa wapienne
Spoiwa wapienne
S P O I WA WA P I E N N E
S P O I WA WA P I E N N E –
–
i d e o w y s c h e m a t p r o d u k c j i
i d e o w y s c h e m a t p r o d u k c j i
4
S P O I WA WA P I E N N E
S P O I WA WA P I E N N E –
–
c y k l ż y c i a w a p n a
c y k l ż y c i a w a p n a
WAPNO PALONE (niegaszone) - otrzymujemy w bryłkach lub w postaci sproszkowanej.
W zależności od sposobu wypalania uzyskujemy:
WAPNO LEKKO PALONE (niedopalone) – mała gęstość pozorna , duża
powierzchnia właściwa, duża reaktywność
WAPNO OSTRO PALONE (przepalone) – duża gęstość pozorna, mała
powierzchnia właściwa, niska reaktywność
WAPNO GASZONE
CaO + H
2
O → Ca(OH)
2
(reakcja silnie egzotermiczna)
WAPNO HYDRATYZOWANE (suchogaszone) - otrzymujemy przez gaszenie wapna
palonego możliwie najmniejszą ilością wody (wynikającą z zapisu reakcji)
CIASTO WAPIENNE - produkt uzyskany przez gaszenie wapna dużą ilością wody
MLEKO WAPIENNE ; WODĘ WAPIENNĄ
WAPNO POKARBIDOWE - jest produktem ubocznym przy produkcji acetylenu z
karbidu CaC
2
+ H
2
O → C
2
H
2
+ Ca(OH)
2
(karbid poddany działaniu wody)
(acetylen) (wapno pokarbidowe)
S P O I WA WA P I E N N E
S P O I WA WA P I E N N E –
–
r o d z a j e w a p n a b u d o w l a n e g o
r o d z a j e w a p n a b u d o w l a n e g o
5
S P O I WA WA P I E N N E
S P O I WA WA P I E N N E –
–
r o d z a j e w a p n a w g P N
r o d z a j e w a p n a w g P N -- E N 4 5 9
E N 4 5 9 -- 1
1
S P O I WA WA P I E N N E
S P O I WA WA P I E N N E –
–
w i ą z a n i e i t w a r d n i e n i e w a p n a
w i ą z a n i e i t w a r d n i e n i e w a p n a
Procesy
Procesy wiązania
wiązania ii twardnienia
twardnienia wapna
wapna ::
-krystalizacja węglanu wapniowego (karbonatyzacja) zachodząca w
wyniku reakcji wodorotlenku wapniowego z dwutlenkiem węgla z
powietrza w obecności wilgoci.
Ca(OH)
2
+ CO
2
→ CaCO
3
+ H
2
O
-
krystalizacja
wodorotlenku
wapniowego,
odparowanie
wody
powodujące zagęszczenie przesyconego roztworu, a w dalszym ciągu
następuje bardzo powolna krystalizacja Ca(OH)2, kryształy łącząc się
tworzą szkielet krystaliczny.
Twardnienie jest procesem powolnym, długotrwałym sięgającym nawet kilka lat.
6
ZALETY:
ZALETY:
dostępność surowca,
dostępność surowca,
bardzo duże rozdrobnienie
duże rozdrobnienie, powierzchnia właściwa 300
÷
2000 m
2
/kg,
dobra urabialność zapraw oraz zdolność do łączenia się chemicznego z
zdolność do łączenia się chemicznego z
dodatkami hydraulicznymi
dodatkami hydraulicznymi (tworzą spoiwa hydrauliczne),
silna zasadowość
silna zasadowość – wykorzystywana do neutralizacji np. kwaśnych gruntów.
Wapno ma właściwości bakteriobójcze i dezynfekujące, co sprawia że tynki
wapienne zapobiegają rozwojowi pleśni i grzybów,
rysoodporność
rysoodporność – dobra współpraca z podłożem, wapno nie ulega spękaniom
(elastyczność). Odkształcalność zapraw wapiennym jest ceniona przy
restaurowaniu starych zabytkowych budynków,
spoiwa wapienne w środowisku nasyconym parą wodną i o podwyższonej
temp. tworzą z piaskiem trwałe i odporne na działanie wody związki
tworzą z piaskiem trwałe i odporne na działanie wody związki
(krzemiany wapniowe
krzemiany wapniowe).
korzystny wpływ na mikroklimat pomieszczeń (naturalny surowiec, duża
przepuszczalność pary wodnej (oddychanie ścian), korzystne właściwości
cieplne i akustyczne
możliwość recyklingu
S P O I WA WA P I E N N E
S P O I WA WA P I E N N E –
–
w ł a ś c i w o ś c i
w ł a ś c i w o ś c i
WADY:
WADY:
niewielka wytrzymałość
niewielka wytrzymałość – zaprawy wapienne dojrzewające w normalnych
warunkach po 90 dniach wytrzymałość na ścianie wynosi około 2 Mpa
mała odporność na działanie wody
mała odporność na działanie wody
energochłonność procesu produkcji
energochłonność procesu produkcji (wypalanie)
niebezpieczne podczas stosowania
niebezpieczne podczas stosowania
, gdy
ż
rozpuszczaj
ą
tkanki ludzkie
powoduj
ą
c trudno goj
ą
ce si
ę
rany (zagro
ż
enie
ś
lepot
ą
wskutek oparze
ń
oczu).
S P O I WA WA P I E N N E
S P O I WA WA P I E N N E –
–
w ł a ś c i w o ś c i
w ł a ś c i w o ś c i
7
ZASTOSOWANIE:
ZASTOSOWANIE:
zaprawy murarskie
zaprawy murarskie (w miejscach nie wymagających dużej wytrzymałości,
zaprawy tynkarskie
zaprawy tynkarskie (w miejscach nie narażonych na działanie wody lub
nadmiernie wilgotnych,
stosowany jako dodatek zwiększający urabialność do zapraw ze spoiw
hydraulicznych ,
podstawowy surowiec do produkcji cegieł wapienno
surowiec do produkcji cegieł wapienno--piaskowych
piaskowych, bloczków
silikatowych itp.
S P O I WA WA P I E N N E
S P O I WA WA P I E N N E –
–
w ł a ś c i w o ś c i
w ł a ś c i w o ś c i
Spoiwa gipsowe
Spoiwa gipsowe
8
SPOIWA
SPOIWA GIPSOWE
GIPSOWE
- wytwarzane przez częściową dehydratację skał gipsowych
(dolina rzeki Nidy, rejon Buska oraz Pińczowa) lub gipsów odpadowych (syntetyczny –
odsiarczanie spali w przemyśle energetycznym
CaSO
4
· 2H
2
O → CaSO
4
· 0,5H
2
O + 1,5H
2
O
SPOIWA ANHYDRYTOWE - otrzymywane w wyniku całkowitej dehydratacji skał
gipsowych lub przeróbki anhydrytu naturalnego
S P O I WA G I P S O W E I A N H Y D RY TO W E
S P O I WA G I P S O W E I A N H Y D RY TO W E
S P O I WA G I P S O W E
S P O I WA G I P S O W E –
–
i d e o w y s c h e m a t p r o d u k c j i
i d e o w y s c h e m a t p r o d u k c j i
9
PODZIAŁ SPOIW GIPSOWYCH
w zależności od
temperatury wyprażania
temperatury wyprażania
:
gips szybkowiążący -
temp. wyprażania 200
o
C
początek wiązania do 15 min,
gips wolnowiążący -
temp. wyprażania 700
o
C
początek wiązania do około 1,5 godz.
w zależności od
ciśnienia pary wodnej
ciśnienia pary wodnej
w urządzeniach do prażenia:
odmiana
α
αα
α
(niskie ciśnienie) - sieć przestrzenna bardziej zagęszczona,
mniejsza wodożądność, większa wytrzymałość,
odmiana
ββββ
(wysokie ciśnienie) - nieregularna struktura bardziej
zdefektowana
S P O I WA G I P S O W E
S P O I WA G I P S O W E –
–
r o d z a j e g i p s u
r o d z a j e g i p s u
S P O I WA G I P S O W E
S P O I WA G I P S O W E –
–
r o d z a j e g i p s u
r o d z a j e g i p s u
10
GIPS SYNTETYCZNY
GIPS SYNTETYCZNY
- uzyskuje się w procesie odsiarczania spalin w energetyce
węglowej.
Metoda wapniowa, w której sorbentem
jest wodorotlenek wapniowy :
SO
3
+ Ca(OH)
2
+ H
2
O → CaSO
4
+ 2H
2
O
siarczan wapnia
Różnice w porównaniu do gipsów naturalnych:
kształt i wielkość ziaren,
zawartość wilgoci,
gęstość nasypowa.
Gips syntetyczny stosowane jest jako regulator czasu wiązania w cementach.
S P O I WA G I P S O W E
S P O I WA G I P S O W E –
–
r o d z a j e g i p s u
r o d z a j e g i p s u
S P O I WA G I P S O W E
S P O I WA G I P S O W E –
–
r o d z a j e w g
r o d z a j e w g P N
P N -- B
B 3 0 0 4 1 ,
3 0 0 4 1 , P N
P N -- B
B 3 0 0 4 2
3 0 0 4 2
11
ETAPY PROCESU WI
Ą
ZANIA
ETAPY PROCESU WI
Ą
ZANIA
I etap - rozpuszczanie gipsu w wodzie,
II etap - uwadnianie,
CaSO
4
· 0,5H
2
O + 1,5H
2
O
→
CaSO
4
· 2H
2
O
(siarczanu wapnia półwodnego)
→
(siarczany wapnia dwuwodnego)
S P O I WA G I P S O W E
S P O I WA G I P S O W E –
–
w i ą z a n i e i t w a r d n i e n i e
w i ą z a n i e i t w a r d n i e n i e
III etap - krystalizacja, tworzenie si
ę
kryształów gipsu dwuwodnego
ZALETY:
krótki czas wiązania i twardnienia,
łatwość produkcji i formowania wyrobów (metoda odlewania),
lekkość - gęstość objętościowa 300 (pianogipsy)
÷
1300 (zaczyny zwykłe)
kg/m
3
w zależności od współczynnika w/g
duża wytrzymałość w stanie suchym,
mrozoodporność,
ognioodporność (materiał niepalny),
dobre właściwości cieplne i dźwiękochłonne (
λ
=0,35
W
/
mK
),
korzystne oddziaływanie na mikroklimat pomieszczeń,
dostępność surowca,
niskie koszty produkcji
możliwość uzyskiwania gładkich powierzchni lub odpowiednich faktur
S P O I WA G I P S O W E
S P O I WA G I P S O W E –
–
w ł a ś c i w o ś c i
w ł a ś c i w o ś c i
12
S P O I WA G I P S O W E
S P O I WA G I P S O W E –
–
w ł a ś c i w o ś c i
w ł a ś c i w o ś c i
- w kontakcie z wod
ą
:
- kryształy zostaj
ą
powleczone warstewk
ą
wody,
co obni
ż
a tarcie wewn
ę
trzne,
- kryształy CaSO
4
·2H
2
O s
ą
cz
ęś
ciowo rozpuszczalne
w wodzie,
Przyczyny i konsekwencje braku odporno
ś
ci
na kontakt z wod
ą
Efekt:
obni
ż
enie wytrzymało
ś
ci
S P O I WA G I P S O W E
S P O I WA G I P S O W E –
–
w ł a ś c i w o ś c i
w ł a ś c i w o ś c i
13
WADY:
gwałtowny
spadek wytrzymałości po zawilgoceniu
spadek wytrzymałości po zawilgoceniu
współczynnik
rozmiękania k = 0,25
÷
0,50
materiał hydrofilny
materiał hydrofilny
- szybkie i duże podciąganie kapilarne, duża
nasiąkliwość (stosowanie dodatków hydrofobowych ogranicza chłonność
wody nie zmniejszając oporu dyfuzyjnego)
korozyjne oddziaływanie na elementy stalowe
korozyjne oddziaływanie na elementy stalowe
( pH =7,0)
pełzanie w stanie zawilgocenia
pełzanie w stanie zawilgocenia
mała odporność na uderzenia
mała odporność na uderzenia
S P O I WA G I P S O W E
S P O I WA G I P S O W E –
–
w ł a ś c i w o ś c i
w ł a ś c i w o ś c i
Zaczyny i zaprawy
•
zaprawy i wyprawy gipsowe,
•
gładź z zaczynów gipsowych modyfikowanych dodatkami
organicznymi,
•
samopoziomujące się podkłady pod podłogi,
S P O I WA G I P S O W E
S P O I WA G I P S O W E –
– z a s t o s o w a n i e
z a s t o s o w a n i e
14
Wyroby prefabrykowane:
•
pustaki ścienne i stropowe,
•
elementy ścianek działowych,
•
płyty kartonowo-gipsowe,
•
galanteria gipsowa
S P O I WA G I P S O W E
S P O I WA G I P S O W E –
– z a s t o s o w a n i e
z a s t o s o w a n i e
ZASTOSOWANIE
płyty gipsowo
płyty gipsowo--kartonowe
kartonowe
Standardowe wymiary płyt
grubość:
płyty zwykłe – 9,5 ; 12,5 ; 15 mm,
płyty giętkie - 6 lub 6.5 mm
płyty do ścianek masywnych 20 i 25 mm
szerokość - 1200 lub 1250 mm
długość - 2 do 3 m (4m)
S P O I WA G I P S O W E
S P O I WA G I P S O W E –
– z a s t o s o w a n i e
z a s t o s o w a n i e
15
ZASTOSOWANIE
płyty gipsowo
płyty gipsowo--kartonowe
kartonowe
A – zwykła
H – o zmniejszonym stopniu wchłaniania wody, w zależności od stopnia wchłaniania
wody klasyfikowane od H1 do H3
E – usztywniające, o zmniejszonym stopniu wchłaniania wody
F – o zwiększonej spójności rdzenia przy działaniu wysokich temperatur
P – do tynkowania
D – o kontrolowanej gęstości
R – o zwiększonej wytrzymałości
I – o zwiększonej twardości powierzchni
S P O I WA G I P S O W E
S P O I WA G I P S O W E –
– z a s t o s o w a n i e
z a s t o s o w a n i e
Spoiwa cementowe
Spoiwa cementowe
16
Cementy s
ą
spoiwami hydraulicznymi
, to znaczy,
ż
e po poł
ą
czeniu z wod
ą
wykazuj
ą
zdolno
ść
do
wi
ą
zania i twardnienia zarówno w powietrzu
jak i w wodzie.
Głównym
produktem
hydratacji
(uwodnienia)
spoiwa s
ą
zwi
ą
zki (hydraty) wykazuj
ą
ce stabilno
ść
zarówno w
ś
rodowisku powietrznym jak
i wodnym.
S p o i w a c e m e n t o w e
S p o i w a c e m e n t o w e
Wapie
ń
Glina
Klinkier
Gips
ew. dodatki mineralne
Cement
Mielenie w młynie kulowym
Rozdrabnianie, homogenizacja
1/ metoda sucha: granulat
2/ metoda mokra: szlam
Wypalanie
piec obrotowy 1450
o
C
główne surowce
S p o i w a c e m e n t o w e
S p o i w a c e m e n t o w e –
– z a r y s p r o d u kc j i
z a r y s p r o d u kc j i
17
S p o i w a c e m e n t o w e
S p o i w a c e m e n t o w e –
– z a r y s p r o d u kc j i
z a r y s p r o d u kc j i
K
o
p
a
ln
ia
:
w
a
p
ie
ń
,
g
li
n
a
kruszarka
wst
ę
pna
homogenizacja
dodatki
młyn kulowy
silosy
piec obrotowy
magazyn klinkieru
schładzacz
prekalcynacja
800 – 1000
o
C
młyn
składniki
dodatkowe
ok. 1450
o
C
CO
2
S p o i w a c e m e n t o w e
S p o i w a c e m e n t o w e
Cement portlandzki jako typowe spoiwo cementowe
Cement portlandzki
składa si
ę
w ok. 95% z odpowiednio zmielonego
klinkieru portlandzkiego i ok. 5% dodatku
gipsu jako regulatora wi
ą
zania.
Klinkier portlandzki
powstaje w wyniku wypalenia odpowiednio
przygotowanych surowców w temperaturze ok.
1450
o
C.
Pocz
ą
tki produkcji spoiwa we Francji: Louis Vicat, 1817 r.
Opatentowanie cementu portlandzkiego w Anglii: Joseph Aspdin, 1824 r.
18
S p o i w a c e m e n t o w e
S p o i w a c e m e n t o w e
≈
80% +
≈
20%
kamie
ń
wapienny surowce ilaste (glina)
CaO
Al
2
O
3
; SiO
2
; Fe
2
O
3
; …
Orientacyjny skład surowcowy klinkieru portlandzkiego
S p o i w a c e m e n t o w e
S p o i w a c e m e n t o w e
Skład tlenkowy klinkieru (cementu) portlandzkiego
Oznaczenie
Nazwa
Zawarto
ść
[% m.]
Zakres
Ś
rednio
CaO
tlenek wapnia
60-70
63
Si0
2
krzemionka
18-25
22
Al
2
o
3
tlenek glinu
4-9
7
Fe
2
0
3
tlenek
ż
elaza
1-5
3
MgO
tlenek magnezu
1-5
2
SO
3
trójtlenek siarki
1-3
2
Na
2
0 + K
2
0
tlenek sodu
i potasu (alkalia)
0,5-1,8
0,8
19
S p o i w a c e m e n t o w e
S p o i w a c e m e n t o w e
Wzór chemiczny
Skrót
Nazwa
Wła
ś
ciwo
ś
ci
Zawarto
ść
[% masy]
3CaO·Si0
2
C
3
S
krzemian
trójwapniowy
(alit)
• wysokoaktywny
• wysokokaloryczny
(szybki przyrost
wytrzymało
ś
ci)
35-65
2CaO·Si0
2
C
2
S
krzemian
dwuwapniowy
(belit)
•
ś
rednioaktywny
• niskokaloryczny
(powolny, lecz du
ż
y
przyrost wytrzymało
ś
ci)
15-40
3CaO· Al
2
0
3
C
3
A
glinian
trójwapniowy
(celit)
• bardzo wysoko
aktywny
• wysokokaloryczny
(przyspiesza wi
ą
zanie)
8-12
4CaO ·Al
2
0
3
· Fe
2
0
3
C
4
AF
ż
elazoglinian
czterowapniowy
(braunmilleryt)
• słaboaktywny
•
ś
redniokaloryczny
(mała wytrzymało
ść
)
8-12
Skład mineralogiczny klinkieru (cementu) portlandzkiego
Podstawowe informacje o wi
ą
zaniu cementu
Stwardniały zaczyn cementowy powstaje w wyniku reakcji
chemicznych mi
ę
dzy cementem i wod
ą
(reakcje hydratacji).
Zło
ż
ony proces chemiczny, podczas którego podstawowe składniki
mineralne klinkieru (cementu portlandzkiego)
C
3
S
,
C
2
S
,
C
3
A
i
C
4
AF
reaguj
ą
z wod
ą
tworz
ą
c nowe, nie rozpuszczalne w wodzie zwi
ą
zki
(hydraty).
W najwi
ę
kszym stopniu w rozwoju wytrzymało
ś
ci uczestnicz
ą
C
3
S
i
C
2
S
tworz
ą
c faz
ę
C-S-H (uwodnione krzemiany wapnia)
i
C-H (wodorotlenek wapniowy; portlandyt)
S p o i w a c e m e n t o w e
S p o i w a c e m e n t o w e
20
W du
ż
ym uproszczeniu reakcja hydratacji alitu C
3
S et belitu C
2
S przebiega
nast
ę
puj
ą
co:
C
3
S
lub +
H2O
----> C-S-H + Ca(OH)
2
+ Q
C
2
S
Najwa
ż
niejszymi produktami hydratacji (hydratami) s
ą
uwodnione
krzemiany
wapniowe C-S-H
wyst
ę
puj
ą
ce w postaci tzw.
ż
elu cementowego.
Ż
el ten wpływa na
wi
ę
kszo
ść
wła
ś
ciwo
ś
ci stwardniałego zaczynu cementowego.
Ca(OH)
2
(portlandyt) decyduje o pH, składnik słaby, rozpuszczalny w wodzie.
Reakcja
C
3
A
z wod
ą
jest gwałtowna (wydzielanie du
ż
ych ilo
ś
ci ciepła) i powinna by
ć
kontrolowana przez dodatek (ok. 5% m) gipsu lub anhydrytu. W wyniku uwodnienia
powstaj
ą
siarczanogliniany, najcz
ęś
ciej w postaci
ettringitu(3CaO.Al
2
O
3
.CaSO
4
.31H
2
O).
Podczas reakcji
C
4
AF
z wod
ą
wydziela si
ę
niewiele ciepła. Uwodnienie C
4
AF
w niewielkim stopniu wpływa na rozwój wytrzymało
ś
ci.
S p o i w a c e m e n t o w e
S p o i w a c e m e n t o w e
S p o i w a c e m e n t o w e
S p o i w a c e m e n t o w e
Ogólna klasyfikacja cementów powszechnego u
ż
ytku
Oznaczenie
Nazwa
Orientacyjny skład
CEM I
Portlandzkie
klinkier
CEM II
Portlandzkie
z dodatkami
klinkier + 6 do 53% dodatek
(
ż
u
ż
el wielkopiecowy, popioły lotne,
m
ą
czka wapienna, itp.)
CEM III
Hutnicze
klinkier + 36 do 95%
ż
u
ż
la
wielkopiecowego
CEM IV
Pucolanowe
klinkier + 11 do 55% dodatków
pucolanowych
CEM V
Wieloskładnikowe klinkier + 36 do 90%
ż
u
ż
el i dodatek
pucolanowy
Stosowanie dodatków mineralnych, b
ę
d
ą
cych odpadami z innych przemysłów,
umo
ż
liwia obni
ż
enie emisji CO
2
oraz obni
ż
enie energochłonno
ś
ci produkcji.