Czekam…  

 

 

 

 

 

 

str.-196                        

 

 

Czekam – może nadejdzie.  Wsłuchuję się w ciszę.                                                     

 

 

Kiedy już życie wszelkie we śnie pogrążone.                                                

 

 

Kiedy osamotniony w tęsknocie mej tonę.                                                                                       

 

 

Czekam, może nadejdziesz. Może Cię usłyszę.                                                                            

 

 

 

Niepokój serca mego wspomnienia kołysze.                                                         

 

 

 

Które stają przed oczy blaskiem ozłocone.                                                                              

 

 

 

Budząc w duszy uczucie skrycie wypieszczone.                                                                 

 

 

 

Czekam, może nadejdziesz. Wsłuchując się w ciszę.                                                 

 

 

Słyszę kroki pośpieszne, słyszę serca tętna…                                                       

 

 

Już do drzwi ktoś podchodzi… stanął… poszedł dalej.                                                                       

 

 

I znów idzie zaduma tak cicha, tak smętna.                                                         

 

 

I znów się toczy wolno po wspomnień mych fali.                                                       

 

 

Jako cienie zjaw sennych i jako mgła mętna…                                                         

 

 

Czekam – może nadejdziesz… Me serce się żali.                                                                     

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

6-7-1947r.