NIESTATECZNOŚĆ
NIESTATECZNOŚĆ
MIEJSCOWA I
MIEJSCOWA I
DYSTORSYJNA
DYSTORSYJNA
PRZEKROJÓW
PRZEKROJÓW
Wykłady: dr hab. inż. Elżbieta Urbańska-Galewska, prof. PG
Ćwiczenia: mgr inż. Tomasz Falborski
PRZEKROJÓW
PRZEKROJÓW
CIENKOŚCIENNYCH
CIENKOŚCIENNYCH
Określając nośność i sztywność profilowanych na
zimno elementów należy brać pod uwagę
wpływ
niestateczności miejscowej i dystorsyjnej.
Postacie wyboczenia rozróżnia się wg kryterium
przemieszczeń naroży.
Wyboczenie miejscowe – ścianki tracą stateczność, ale
położenie naroży pozostaje bez zmian.
Wyboczenie ogólne – zmiana położenia wszystkich
naroży.
naroży.
Wyboczenie dystorsyjne
– przyległe ścianki wybaczają
się, co powoduje przemieszczenia niektórych naroży. Ta
forma utraty stateczności jest związana ze sztywnym
obrotem pasów wraz z ich usztywnieniami brzegowymi
dookoła punktu ich połączenia ze środnikiem. Środnik w
połączeniu z pasami pełni rolę elementu sprężyście
usztywniającego pasy ze względu na obrót.
NIESTATECZNOŚĆ MIEJSCOWA PŁASKICH
ŚCIANEK BEZ USZTYWNIEŃ.
Skutki
niestateczności
miejscowej
ścianek
należy
uwzględnić podczas oceny ich nośności lub użytkowalności
jako części elementów ściskanych lub zginanych.
Dokonuje się tego, sprowadzając cechy geometryczne
Dokonuje się tego, sprowadzając cechy geometryczne
rzeczywistego
przekroju
brutto
do
cech
przekroju
zastępczego
(współpracującego),
ustalonego
wskutek
redukcji szerokości płaskich ścianek do współpracujących
szerokości tych ścianek.
Korzysta się ze wzorów zawartych
w PN-EN 1993-1-5/(4.1-4.4).
NIESTATECZNOŚĆ MIEJSCOWA PŁASKICH
ŚCIANEK BEZ USZTYWNIEŃ.
Redukcja przekroju brutto do przekroju zastępczego
może powodować
zmianę położenia osi głównych
środkowych
. Powstające przesunięcia (mimośrody)
należy
uwzględniać
przy
ocenie
nośności
i
należy
uwzględniać
przy
ocenie
nośności
i
sztywności elementów konstrukcji.
NIESTATECZNOŚĆ DYSTORSYJNA PŁASKICH
ŚCIANEK Z USZTYWNIENIAMI.
Skutki niestateczności dystorsyjnej ścianek również
należy uwzględnić podczas oceny nośności lub
użytkowalności elementów zginanych i ściskanych.
Zakłada się, że w takich ściankach nie dochodzi do w
pełni skutecznego rozkładu naprężeń ściskających.
pełni skutecznego rozkładu naprężeń ściskających.
Obliczanie ściskanych ścianek z usztywnieniami
brzegowymi lub pośrednimi, opiera się na założeniu,
że
usztywnienie zachowuje się jak pręt ściskany
osiowo
, którego ugięcie jest w sposób ciągły
ograniczone
w
płaszczyźnie
prostopadłej
o
płaszczyzny ścianki, przy czym sama ścianka jest
podparta sprężyście przez usztywnienie.
NIESTATECZNOŚĆ DYSTORSYJNA PŁASKICH
ŚCIANEK Z USZTYWNIENIAMI.
Usztywnienie brzegowe stanowi najczęściej podatne podparcie
przylegającej ścianki. W celu określenia sztywności tego podparcia
K, obciąża się usztywnienie pasa obciążeniem jednostkowym u,
równomiernie rozłożonym na długości i następnie określa się
ugięcie tego usztywnienia δ. Znajomość sztywności sprężystego
podparcia K=u/δ pozwala ustalić naprężenia krytyczne wyboczenia
podparcia K=u/δ pozwala ustalić naprężenia krytyczne wyboczenia
giętnego usztywnienia brzegowego.
NIESTATECZNOŚĆ DYSTORSYJNA PŁASKICH
ŚCIANEK Z USZTYWNIENIAMI.
Modelowanie warunków brzegowych usztywnienia przy
ściskaniu lub zginaniu elementu oraz iteracyjne
procedury obliczeń zostały przedstawione w
PN-EN 1993-
1-3 w punkcie 5.5.3 oraz na Rysunkach 5.8 oraz 5.10.
NIESTATECZNOŚĆ DYSTORSYJNA PŁASKICH
ŚCIANEK Z USZTYWNIENIAMI.
NIESTATECZNOŚĆ DYSTORSYJNA PŁASKICH
ŚCIANEK Z USZTYWNIENIAMI.
Przykłady przekrojów poprzecznych wrażliwych na
dystorsję, a nieobjętych przepisami projektowania.
NIESTATECZNOŚĆ MIEJSCOWA I DYSTORSYJNA – UWAGI.
- W
przypadku
przekrojów
elementów
ściskanych
kolejność
określania
charakterystyk
efektywnych
poszczególnych ścianek nie ma znaczenia!
- W przypadku przekrojów elementów zginanych należy
przestrzegać
odpowiedniej
kolejności
wykonywania
poszczególnych obliczeń. W pierwszej kolejności należy
ustalić
parametry
efektywne
półki
ściskanej
z
ustalić
parametry
efektywne
półki
ściskanej
z
usztywnieniem brzegowym!
- Norma 1993-1-3 dopuszcza stosowanie jednego kroku
iteracyjnego dla usztywnienia brzegowego (błąd jest po
stronie bezpiecznej)!
- Wpływ niestateczności miejscowej w środniku należy
ustalić w drodze co najmniej dwukrotnej iteracji
położenia środka ciężkości przekroju.
NOŚNOŚĆ PRZEKROJU
NOŚNOŚĆ PRZEKROJU
CIENKOŚCIENNEGO
CIENKOŚCIENNEGO
PRZY ROZCIĄGANIU,
PRZY ROZCIĄGANIU,
Wykłady: dr hab. inż. Elżbieta Urbańska-Galewska, prof. PG
Ćwiczenia: mgr inż. Tomasz Falborski
PRZY ROZCIĄGANIU,
PRZY ROZCIĄGANIU,
ZGINANIU I ŚCISKANIU
ZGINANIU I ŚCISKANIU
ROZCIĄGANIE OSIOWE.
Zgodnie z
punktem 6.1.2 PN-EN 1993-1-3
obliczeniowa
nośność przekroju przy rozciąganiu N
t,Rd
jest określona
wzorem:
ROZCIĄGANIE OSIOWE.
ŚCISKANIE OSIOWE.
Zgodnie z
punktem 6.1.3 PN-EN 1993-1-3
obliczeniowa nośność
przekroju przy ściskaniu N
c,Rd
jest określona wzorami:
a) Gdy zachodzi redukcja wskutek niestateczności miejscowej lub
dystorsyjnej, tj. A
eff
< A:
b) Gdy nie zachodzi redukcja jak wyżej, tj. A
eff
= A:
b) Gdy nie zachodzi redukcja jak wyżej, tj. A
eff
= A:
ŚCISKANIE OSIOWE.
Przyjmuje się, że siła podłużna w elemencie działa w osi przekroju
brutto.
Obliczeniowa nośność przekroju przy ściskaniu odpowiada sile
podłużnej działającej w środku ciężkości przekroju
współpracującego. Jeśli środek ten nie pokrywa się ze środkiem
przekroju brutto, to
należy uwzględnić w obliczeniach przesunięcie
e
N
zgodnie z punktem 6.1.9 (dodatkowe zginanie w przekroju).
e
N
zgodnie z punktem 6.1.9 (dodatkowe zginanie w przekroju).
ZGINANIE.
Zgodnie z
punktem 6.1.4 PN-EN 1993-1-3
obliczeniowa nośność
przekroju przy zginaniu względem osi głównej M
c,Rd
jest określona
wzorami:
ZGINANIE.
Zależność nośności przy zginaniu od smukłości ścianek pokazano
na Rysunku 6.2. PN-EN 1993-1-3.
ZADANIE 4.
Obliczyć nośność
przedstawionego na rysunku
przekroju cienkościennego
przy zginaniu oraz osiowym
ściskaniu. Ceownik został
wykonany ze stali S350GD+Z.
Dane:
h = 250 mm
b = 100 mm
c = 40 mm
t = 2 mm
r = 4 mm