A k a d e m i a G ó r n i c z o - H u t n i c z a
i m . S t a n i s ł a w a S t a s z i c a
w K r a k o w i e
W y d z i a ł I n ż y n i e r i i M a t e r i a ł o w e j i
C e r a m i k i
M a s z y n o z n a w s t w o C e r a m i c z n e
P r o j e k t n r 1
T e m a t :
D o b r a ć u r z ą d z e n i a k r u s z ą c e d l a w ę z ł a
r o z d r a b n i a n i a o r a z o k r e ś l i ć w a r u n k i p r a c y d l a
w y b r a n e j k r u s z a r k i a n a l i z o w a n e g o w ę z ł a .
Dane
Obliczenia
Wyniki
1
. Dobrać urządzenia kruszące dla węzła rozdrabniania oraz
określić warunki pracy dla wybranej kruszarki analizowanego
węzła przy następujących danych:
1) rodzaj rozdrabnianego surowca - marmur
2) maksymalna wielkość brył nadawy- D
max
= 900 [mm]
3) pożądany produkt z węzła kruszenia - d
max
=15 – 40 [mm]
4) wydajność węzła kruszenia – Q=120 [t/h]
2. Charakterystyka surowca:
Skała
metamorficzna
powstała z przeobrażenia
wapieni
, rzadziej
dolomitów
.
Składa się głównie z
krystalicznego
kalcytu
lub
dolomitu
(
marmur
dolomitowy
).Od
starożytności
stosowany jako cenny materiał budowlany,
rzeźbiarski oraz architektoniczny. Znane marmury wydobywa się w
Carrarze
we
Włoszech
i na
chorwackiej
wyspie
Brač
. Marmury wydobywa się przy użyciu
różnych urządzeń tnących, nie stosuje się materiałów wybuchowych, gdyż
prowadzą one do spękania skał i drastycznej redukcji bloczności złoża, co
uniemożliwia wydobycie bloków na tyle dużych by pociąć je na płyty
okładzinowe lub przeznaczyć na rzeźby. W Polsce marmur wydobywany jest
wyłącznie w
Sudetach
, przede wszystkim w
Masywie Śnieżnika
, gdzie występuje
w dwóch odmianach kolorystycznych, jako "Biała Marianna" (na górze
Krzyżnik
) i "Zielona Marianna". Innym złożem marmuru jest złoże marmuru
szarego z odcieniem niebieskawym w
Sławniowicach
. Eksploatuje się także
dolomity przeobrażone (nazywane przez większość geologów marmurem lub
dolomitem krystalicznym) w
Rędzinach
. Marmur znajduje szerokie zastosowanie
w wykańczaniu wnętrz, jako materiał okładzinowy na wszelkie wykładziny
wewnętrzne poziome i pionowe w budownictwie, przemyśle kamieniarskim i
zdobniczym.
Właściwości:
1)
gęstość ρ = 2720 kg/m
3
2)
gęstość nasypowa ρ
n
= 1620 kg/m
3
3)
współczynnik tarcia surowca o stal µ = 0,5
4)
wytrzymałość na ściskanie σ
c
= 127 MPa
5)
moduł Younga E = 54 GPa
3. Warianty węzła kruszenia:
I model węzła kruszenia:
15÷40 Q
p1
=20 t/h
Q
1
=99 t/h Q
2
= 108 t/h
Q
n
=132 t/h i=5 i= 5 0÷36 Q
p2
=100 t/h
Nadawa Ruszt 200÷900 I st. kruszenia 0÷180 Sortownia >40 II st. kruszenia Sortownia
s= 200
kr. szczękowa kr. stożkowa
0÷900
Q
R
= 33 t/h 0÷200 odpad odpad
Q
O
= 4 t/h Q
O
=8 t/h
II model węzła kruszenia
Q
1
= 99 t/h
i= 5
Q
n
= 132 t/h
Nadawa Ruszt I st. Kruszenia 0÷200 Sortownia Q
p
= 120 t/h
e= 600
kr. szczękowa
a
0÷900 15÷40
<40 >40
0÷600 200÷600 Q
2
= 50 t/h
II st. kruszenia
kr. stożkowa
Ruszt
e= 200 i= 6 odpad
Q
O
= 12 t/h
0÷200 Q
R
= 33 t/h
i= 5
D
max
=900 mm
ρ
n
= 1,62 t/m
3
d
max I
=180 mm
i= 4
ρ
n
= 1,62 t/m
3
3.1. Dobór urządzeń kruszących dla I węzła kruszenia.
Założono 10 % odpadu, ok. 3 % po pierwszym stopniu kruszenia i 7 % po
drugim stopniu kruszenia.
3.1.1. I stopień kruszenia:
Dla tego stopnia
dobrano kruszarkę o prostym ruchu szczęki firmy Makrum, model
40.17.
Parametry kruszarki.
Wielkość wlotu
800x1000 [mm]
Zakres regulacji wielkości szczeliny
wylotowej
80÷180 [mm]
Maksymalna wielkość materiału
wejściowego
750 [mm]
Wydajność
35÷90 [m
3
/h]
Moc silnika napędowego
35÷90 [kW]
Masa największego zespołu
14,0 [t]
Masa kruszarki
38,
1 [t]
Obliczenie wielkości d
max I
:
d
max I
=
180
5
900
=
mm
b=
150
2
,
1
180
=
, b- maksymalna wielkość szczeliny wylotowej.
Q
1
=
(
)
120
62
,
1
35
80
150
80
180
35
90
=
⋅
+
−
⋅
−
−
t/h
3.1.2. II stopień kruszenia:
Dla tego stopnia dobrano kruszarkę stożkową również firmy Makrum,
model 44.51 G.
Parametry kruszarki.
Obliczenie wielkości d
max II
:
d
max II
=
36
4
180
=
mm
b=
30
2
,
1
36
=
Q
2
=
(
)
141
62
,
1
37
15
30
15
40
37
120
=
⋅
+
−
⋅
−
−
t/h
3.2. Dobór urządzeń kruszących dla II węzła kruszenia.
d
max I
=180
mm
Q
1
=120 t/h
d
max II
=36mm
Q
1
=141 t/h
Średnica stożka wewnętrznego
900 [mm]
Zakres regulacji wielkości szczeliny
wylotowej
15-40 [mm]
Maksymalna wielkość materiału
wejściowego
175 [mm]
Wydajność
37÷121 [m
3
/h]
Moc napędu
55 [kW]
Masa bez osprzętu
7,3 [t]
Masa z osprzętem – na fundamencie
10 [t]
Masa z osprzętem – na ramie
11,8 [t]
Skok mimośrodu
16;22,5;29 [mm]
i= 5
D
max
=900 mm
ρ
n
= 1,62 t/m
3
d
max I
=180 mm
i= 6
ρ
n
= 1,62 t/m
3
Założono 10 % odpadu.
3.2.1. I stopień kruszenia:
Dla tego stopnia
dobrano kruszarkę o prostym ruchu szczęki firmy Makrum, model
40.17.
Parametry kruszarki.
Wielkość wlotu
800x1000 [mm]
Zakres regulacji wielkości szczeliny
wylotowej
80÷180 [mm]
Maksymalna wielkość materiału
wejściowego
750 [mm]
Wydajność
35÷90 [m
3
/h]
Moc silnika napędowego
35÷90 [kW]
Masa największego zespołu
14,0 [t]
Masa kruszarki
38,
1 [t]
Obliczenie wielkości d
max I
:
d
max I
=
180
5
900
=
mm
b=
150
2
,
1
180
=
Q
1
=
(
)
120
62
,
1
35
80
150
80
180
35
90
=
⋅
+
−
⋅
−
−
t/h
3.2.2. II stopień kruszenia:
Dla tego stopnia dobrano kruszarkę stożkową również firmy Makrum,
model 44.52 G.
Parametry kruszarki.
Obliczenie wielkości d
max II
:
d
max II
=
30
6
180
=
mm
b=
25
2
,
1
30
=
Q
2
=
(
)
77
62
,
1
25
20
25
20
50
25
159
=
⋅
+
−
⋅
−
−
t/h
4. Ocena i wybór wariantu węzła kruszenia.
Do procesu rozdrabniania wybrano I model węzła kruszenia. Kierowano się
d
max I
=180
mm
Q
1
=120 t/h
d
max II
=30mm
Q
1
=77 t/h
Średnica stożka wewnętrznego
1200 [mm]
Zakres regulacji wielkości szczeliny
wylotowej
20-50 [mm]
Maksymalna wielkość materiału
wejściowego
200 [mm]
Wydajność
25÷159 [m
3
/h]
Moc napędu
90 [kW]
Masa bez osprzętu
15,9 [t]
Masa z osprzętem – na fundamencie
19 [t]
Masa z osprzętem – na ramie
22,4 [t]
Skok mimośrodu
19;25;31 [mm]
μ= 0,5
D
max
= 900 mm
następującymi kryteriami:
1) względny wskaźnik masowy- dla pierwszej linii jest on o wiele niższy od
wskaźnika dla drugiej linii kruszenia;
2) I linia kruszenia pozwala na osiągnięcie wyższych wydajności produkcji,
a więc jest bardziej opłacalna;
3) serwis- producent oferuje różne typy maszyn zapewniając 24 godzinną
dyspozycyjność oraz błyskawiczną realizację powierzonego zadania
przez wysoko wyspecjalizowany zespół serwisowy. Dzięki silnemu
zapleczu konstrukcyjno-technologicznemu firma przeprowadza
szczegółowe ekspertyzy techniczne oraz inwentaryzacje maszyn i
urządzeń. Wykonuje także okresowe przeglądy i bieżące remonty
instalacji technologicznych oraz świadczy serwis gwarancyjny i
pogwarancyjny.
5. Warunki pracy kruszarki szczękowej, model 40.17, pracującej na I
stopniu, I węzła kruszenia
.
5.1 Obliczenie kąta rozwarcia, α:
μ ≥tg
2
α
μ= tgφ
tgφ≥tg
2
α
α
≤2φ
μ =0,5
μ= tgφ
φ=arctg0,5
φ≈27
o
α
≤2φ
α
≤2• 27
α
≤54
μ – współczynnik tarcia materiału
α
- kąt między szczękami
Dla kruszarek szczękowych kąt
α
wynosi 21-23
o
. Przyjęto kąt równy 22
o
.
5.2 Obliczenie wielkości produktu (d
max
):
b- wielkość szczeliny wylotowej (zakładam 80 mm).
d
max
=1,2×b
d
max
=1,2×80 [mm]
d
max
=96 [mm]
d
max
≈100 [mm]
b= e + s
e - nastawa szczeliny
Ustawiono wielkość e na 72 mm.
s = b
- e
s = 8 [mm].
5.3 Obliczenie szerokości komory na wejściu (B):
α
=22
o
B= 1060 mm
α= 22°
g≈ 10
2
s
m
s= 0,008 m
n= 7,94
s
obr
e= 0,072 m
s=0,008 m
L= 1 m
k= 0,5
α= 22°
D
80
=0,72 m
d
80
= 0,144 m
L= 1m
σ
c
=127 MPa
E=54000MPa
n=7,94
s
obr
D
max
= (0,8÷0,85) B
⇒
B =
85
,
0
max
D
= 1060 mm
5.4 Obliczenie liczby obrotów na sekundę korzystając ze wzoru:
n= 0,5
s
gtg
2
α
gdzie:
g – przyspieszenie ziemskie
s – skok
α
- kąt między szczękami
n= 0,5
s
obr
tg
94
,
7
008
,
0
2
22
10
=
⋅
⋅
⋅
5.5 Obliczenie wydajności objętościowej Q
V
, korzystając z następującego
wzoru:
k
tg
L
n
s
s
e
Q
V
⋅
⋅
⋅
⋅
⋅
+
=
2
2
)
2
(
α
Gdzie:
L – długość szczęki, zakładam L= 1 m.
k – współczynnik rozluźnienia materiału, zakładam k= 0,5.
h
m
h
m
tg
Q
V
3
3
7
,
44
3600
5
,
0
2
22
2
1
94
,
7
008
,
0
)
008
,
0
072
,
0
2
(
=
⋅
⋅
⋅
⋅
⋅
⋅
+
⋅
=
5.6 Określenie mocy silnika kruszarki N:
Korzystano ze wzoru:
N= k
1
• k
2
(
)
n
d
D
L
E
c
⋅
−
⋅
⋅
2
80
2
80
2
6
2
η
π
σ
k
2
=
ρ
ρ
n
=
72
,
2
62
,
1
=0,6
k
1
– współczynnik osłabienia materiału
Przyjęto k
1
= 0,8
c
η
- sprawność mechaniczna kruszarki
Przyjęto
c
η
= 0,8
N= 0,8 • 0,6
(
)
184
,
0
94
,
7
144
,
0
72
,
0
8
,
0
6
1
14
,
3
54000
2
127
2
2
2
=
⋅
−
⋅
⋅
⋅
⋅
⋅
W
n= 7,94
s
obr
Q
V
=44,7
h
m
3
N= 0,184 W
Typ
Wymiar
40.17
A
B
C
D
E
F
G
H
800
1000
80÷180
4500
3000
2650
2440
2605
Literatura:
1) Bolesław Stefan „ Maszynoznawstwo ceramiczne” 1956;
2) B. Stefan, M. Mikoś, E. Marecki – „Maszyny ceramiczne” PWN Kraków 1964
3)
www.makrum.pl
;
4)
www.wikipedia.org
.
A k a d e m i a G ó r n i c z o - H u t n i c z a
i m . S t a n i s ł a w a S t a s z i c a
w K r a k o w i e
W y d z i a ł I n ż y n i e r i i M a t e r i a ł o w e j i
C e r a m i k i
M a s z y n o z n a w s t w o C e r a m i c z n e
P r o j e k t n r 2
T e m a t :
O k r e ś l i ć w a r u n k i p r a c y m ł y n a
k u l o w e g o o k r e s o w e g o d z i a ł a n i a .
Dane
Obliczenia
Wyniki
t
m
= 19 h
1. Określić warunki pracy młyna kulowego okresowego działania
dla następujących danych:
1) roczne zapotrzebowanie na produkt- Q
r
= 650 Mg;
2) straty rozlania s
w
= 0,07;
3) współczynnik udziału wody k
w
= 0,35;
4) średnica komory młyna D
Ł
=2,0 m;
5) współczynnik prędkości obrotowej k
n
= 0,65;
6) rodzaj mielonego surowca: iły porcelanowe;
7) czas mielenia T
m
= 19 h;
8) gęstość usypowa surowca- ρ
u
=2,06 g/cm
3
.
2. Charakterystyka surowca.
Iły porcelanowe- są to iły (gliny) biało wypalające się, po wypaleniu w
temperaturze 1300ºC mają stopień białości co najmniej 50%, a po wypaleniu
w temperaturze 1200ºC co najmniej 60%. Podstawowy surowiec w przemyśle
ceramiki szlachetnej, stosowane do produkcji wyrobów o białym czerepie.
Tworzą złoża na obszarze bolesławieckim na Dolnym Śląsku, także występują
w okolicach Nowogrodźca i Węglińca. Są to złoża: Czerwona Woda, Zofia w
Czerwonej Wodzie, Maria I i Maria II w Czernej, Maria III w Ołdrzychowie,
Bolko, Ocice, Anna, Janina, Jaroszowice. Na skalę przemysłową iły biało
wypalające się eksploatowane są w dwóch podziemnych kopalniach: Bolko i
Janina. Dotychczas udokumentowano 6 złóż glin biało wypalających się o
łącznych zasobach 17 mln ton. Gliny biało wypalające się są stosowane do
produkcji wyrobów porcelitowych, fajansowych, sanitarnych, płytek
okładzinowych, oraz porcelany elektrotechnicznej.
3.
Wyznaczenie ilości cykli pracy w ciągu jednego roku.
Czas mielenia t
c
:
t
c
= t
m
+t
z
+t
r
t
z
- czas załadunku
t
r
- czas rozładunku
Przyjęto, że: t
z
=
m
t
4
1
=
19
4
1
⋅
≈ 5 h
t
r
=
m
t
3
1
=
19
3
1
⋅
≈ 6 h
t
c
= 19+5+6=30 h
t
c
= 30 h
Q
r
=650 Mg
n
c/r
= 192 cykli/
rok
s
w
=0,07
m
s
=3,62
cykl
Mg
D
Ł
=2,0 m
ρ
u
=2,06 t/m
3
D
Ł
=2,0 m
φ=0,5
L=2,8
cykl
m
ρ
nm
=1,55 t/m
3
m
s
=3,62
cykl
Mg
ρ
u
=2,06 t/m
3
k
w
=0,35
m
m
=10 Mg
Przyjęto
pracę 24 h/dobę w systemie trójzmianowym przez 5 dni w tygodniu:
•
Ilość godzin roboczych w jednym tygodniu:
24 · 5 = 120 h
•
Ilość cykli w jednym tygodniu:
4
30
120
/
=
=
t
c
n
cykle
Przyjęto 48 tygodni w ciągu roku:
•
Ilość cykli w ciągu jednego roku:
n
c/r
= 4· 48 = 192 cykli mielenia / rok.
4. Wyznaczenie wydajności jednego cyklu.
cykl
Mg
n
Q
Q
r
c
r
c
38
,
3
192
650
/
=
=
=
Q
c rzecz.
= Q
c
+s
w
·Q
c
Q
c rzecz.
=3,38+0,07·3,38=3,62
cykl
Mg
-masa mielonego surowca m
s
5. Wyznaczenie długości młyna.
L=
s
m
u
Ł
s
V
V
D
m
⋅
⋅
⋅
⋅
⋅
ρ
ϕ
π
2
4
Dobrano φ=0,5
.
5
,
2
=
s
m
V
V
L=
cykl
m
8
,
2
5
,
2
06
,
2
5
,
0
2
62
,
3
4
2
=
⋅
⋅
⋅
⋅
⋅
π
4
,
1
2
8
,
2
=
=
Ł
D
L
-warunek spełniony.
6. Obliczenie masy:
a). mielników:
nm
Ł
m
L
D
m
ρ
ϕ
π
⋅
⋅
⋅
⋅
=
4
2
Przyjęto mielniki Steatyt , o gęstości nasypowej ρ
nm
=1,55 t/m
3
.
8
,
6
55
,
1
5
,
0
8
,
2
4
2
2
=
⋅
⋅
⋅
⋅
= π
m
m
Mg
b). wody:
V
s
=
3
75
,
1
06
,
2
62
,
3
m
m
u
s
=
=
ρ
V
H2O
=k
w
·V
s
=0,35 ·1,75=0,6125 m
3
m
H20
= V
H2O
·ρ
H2O
=0,6125· 1= 0,6125 Mg.
n
c/r
= 192
cykli/rok
Q
c
=3,38
cykl
Mg
Q
c rzecz.
=3,62
cykl
Mg
L=2,8
cykl
m
m
m
=6,8 Mg
m
H20
=0,6125
Mg
m
H20
=0,6125
Mg
m
s
=3,62 Mg
α=180º
φ=0,5
D
Ł
=2,0 m
R= 1 m
g=9,81m/s
2
k
n
= 0,65
m
c
=11 Mg
ω
opt
=2
s
1
Masa całkowita:
m
c
= m
s
+ m
m
+m
H20
= 3,62+6,8+0,6125=11 Mg
7. Obliczenie współrzędnej środka ciężkości x
C
:
x
c-
odległość od środka ciężkości
β – kąt odchylenia środka ciężkości
x
C
=
ϕ
π
α
⋅
⋅
3
2
sin
3
· D
Ł
=
5
,
0
3
2
180
sin
3
⋅
⋅
π
· 2= 0,4246
Dla k
n
= 0,65 i φ=0,5; kąt β= 0,6766 rad= 38º46´.
sin β= 0,6262
8. Obliczenie prędkości kątowej krytycznej i optymalnej:
ω
kr
=
R
g
R- promień komory młyna.
ω
kr
=
s
1
13
,
3
1
81
,
9
=
ω
opt
= k
n
· ω
kr
= 0,65· 3,13= 2,0345
min
1
122
1
=
s
9. Obliczenie mocy N
m
:
G= m
c
· g= 11 · 9,81= 108 [
2
s
m
Mg
]
l= x
C
· sin β= 0,4246 · 0,6262=0,266
m
M
m
= G · l= 108· 0,266=28,728 [
3
2
s
m
Mg
⋅
]
N
m
= M
m
· ω
opt
=28,728· 2=57,4 [
s
m
N
1
⋅
⋅
]
10. Dobór napędu:
m
c
=11Mg
ω
kr
=3,13
s
1
ω
opt
=2
s
1
N
m
=57 kW
ω
opt
=2
s
1
n
s
=1482
obr/min
N
m
= 57 kW
Wybrano napęd czołowy.
Przyjęto:
η
pp
=0,9
η
pz
=0,97
η
sp
=0,99
η
c
=0,9·0,97·0,99=0,86 η
c
- sprawność całkowita układu napędowego.
N
s
=
kW
44
,
67
86
,
0
58
=
Dobrano typ młyna
Sg 250 M - 4B
o mocy 75 kW, firmy Tamel S.A. z
Tarnowa.
N
s
= 75 kW
n
s
=1482 obr/min
η=0,94
k
p
=2,2
Przełożenie:
n
opt
=
min
1
1
,
19
14
,
3
2
30
30
=
⋅
=
⋅
π
ω
opt
i=
opt
s
n
n
=
78
1
,
19
1482
=
11. Dobór reduktora:
Moc reduktora:
N
R
= f· N
m,
gdzie f to współczynnik warunków pracy.
Założono f=1,23.
N
R
=1,23· 57=70 kW\
Dobrano reduktor firmy Befared z Bielska Białej:
N
R
=76 kW
n
wej
=1500 obr/min
i
R
= 64
n
opt
=19,1
1/min
i= 78
N
R
=76 kW
n
1
= 1482 1/min
i
pp
=1,22
i
pp
=1,22
D
1
=0,355 m
i
pp
=
22
,
1
64
78
=
12. Przekładnia pasowa:
Założono V
p
=25 m/s
d
1
=
m
n
V
p
322
,
0
1482
25
60
60
1
=
⋅
⋅
=
⋅
⋅
π
π
Przyjęto wg PN: d
1
= 355 mm
d
2
=d
1
· i
pp
=355 · 1,22= 433 mm
Liczenie długości pasa:
L= 2·a·cosγ+
)
(
180
2
)
(
1
2
2
1
d
d
d
d
−
+
°
⋅
+
+
⋅
γ
π
π
)
(
2
50
2
2
1
2
1
d
d
a
d
d
+
⋅
<
<
+
+
)
433
355
(
2
50
2
433
355
+
⋅
<
<
+
+
a
1576
444
<
<
a
Przyjęto a= 1000 mm
sin γ=
039
,
0
1000
2
355
433
2
1
2
=
⋅
−
=
⋅
−
a
d
d
γ= 2,23º
L= 2·1000·cos(2,23)+
mm
66
,
3238
)
355
433
(
180
23
,
2
2
)
433
355
(
=
−
⋅
°
⋅
+
+
⋅
π
π
Dobrano znormalizowaną długość paska L= 3350 mm
13. Ilość pasów:
D
e
– średnica równoważna przekładni
c
i
– współczynnik zależny od przełożenia przekładni
D
e
= D
1
· c
i
Dla przełożenia przekładni pasowej i
pp
> 1,80 → c
i
= 1,15
D
e
= 0,355 · 1,15= 0,408 m
Moc przenoszona przez pasek typu D.
Dla V
1
= V
p
=25 m/s i D
e
= 408 mm dobrano moc przenoszoną przez pasek:
N
1
= 19,785 kW
i
pp
= 1,22
d
1
=0,355 m
d
2
=433 mm
a= 1000mm
γ= 2,23º
L=3350mm
D
e
=408mm
N
p
.=75 kW
N
1
= 19,785 kW
Obliczenie ilości pasków:
z=
ϕ
c
c
c
N
N
L
T
p
⋅
⋅
1
gdzie:
z – liczba pasków klinowych,
N
1
- moc przenoszona przez jeden pas klinowy
przekładni wzorcowej dobierana z tablic na podstawie średnicy równoważnej D
e
i prędkości obwodowej V
p
,
c
L
- liczba uwzględniająca zmienność obciążeń pasa zależnej od
długości pasa klinowego,
c
φ
- liczba uwzględniająca kat opasania mniejszego koła
rowkowego przekładni,
c
T
– liczba uwzględniająca trwałość pasa klinowego.
Dobrano: c
L
=0,91; c
φ
= 0,99; c
T
= 1,3.
z=
47
,
5
99
,
0
91
,
0
3
,
1
785
,
19
75
=
⋅
⋅
≈6 pasków
z= 6
pasków
14. Ogólny schemat młyna kulowego:
15. Literatura:
1) Zajęcia projektowe z Maszynoznawstwa Ceramicznego.
Prowadzący: dr inż. B. Kurek.
2) Poradnik mechanika.
3) Bolewski A., Budkiewicz M., Wyszomirski P., Surowce ceramiczne, Wydawnictwa
Geologiczne, W-wa 1991.
4)
http://www.kmpkm.ps.pl/pub/Podstawy_Konstrukcji_Maszyn/PKM_cwiczenia_projekt
owe/Przekladnia_pasowa/PRZEKLADNIA_PASOWA2.pdf
5)
www.tamel.pl
6)
http://www.befared.com.pl
A k a d e m i a G ó r n i c z o - H u t n i c z a
i m . S t a n i s ł a w a S t a s z i c a
w K r a k o w i e
W y d z i a ł I n ż y n i e r i i M a t e r i a ł o w e j i
C e r a m i k i
M a s z y n o z n a w s t w o C e r a m i c z n e
P r o j e k t n r 3
T e m a t :
P r o j e k t t e c h n i c z n y m i e s z a d ł a d o
m i e s z a n i a c i e c z y ( z a w i e s i n y ) w r a z z d o b o r e m
n a p ę d u .
Dane
Obliczenia
Wyniki
d
m
= 1250 [mm]
D
w
=1,786 m
H
m
= 1,786 m
D
w
=1,786 m
H
w
= 2,38 m
H
m
= 1,786 m
1
.
Projekt techniczny mieszadła do mieszania cieczy (zawiesiny) wraz z
doborem napędu:
1) rodzaj mieszadła - dwułopatowe proste
2) średnica mieszadła- d
m
= 1250 [mm]
3) rodzaj surowca - kaolin
4) ilość stałego surowca – 36%.
2. Obliczenie średnicy wewnętrznej komory mieszalnika.
7
,
0
=
w
m
D
d
→
7
,
0
m
w
d
D
=
7
,
0
1250
=
w
D
= 1786 mm= 1,786 m
3. Obliczenie wysokości wypełnienia komory H
m
.
H
m
= (0,8 -1,3) ∙D
w
[m]
gdzie: H
m
– wysokość wypełnienia mieszalnika
Przyjmuję: H
m
=1,0∙ D
w
H
m
= 1,0 ∙ 1,786= 1,786 [m]
H
m
= 1,786 [m]
4. Obliczenie wysokości zbiornika mieszalnika H
w
.
38
,
2
75
,
0
786
,
1
75
,
0
=
=
=
m
w
H
H
m
5. Obliczenie objętości komory mieszalnika V
w
.
w
w
w
H
D
V
4
2
⋅
=
π
=
6
38
,
2
4
786
,
1
2
=
⋅
⋅
π
m
3
6. Obliczenie objętości mieszaniny w mieszalniku V
m
.
5
,
4
786
,
1
4
786
,
1
4
2
2
=
⋅
⋅
=
⋅
⋅
=
π
π
m
w
w
H
D
V
m
3
7. Obliczenie gęstości zastępczej mieszaniny.
2
2
1
1
1
ρ
ρ
ρ
x
x
z
+
=
gdzie:
ρ
z
– gęstość zastępcza [kg/m
3
]
ρ
1
– gęstość kaolinu [kg/m
3
]
ρ
2
– gęstość wody [kg/m
3
]
x
1
– udział kaolinu w mieszaninie [-]
x
2
– udział wody w mieszaninie [-]
D
w
=1,786 m
H
m
= 1,786 m
H
w
= 2,38 m
V
w
= 6 m
3
V
m
= 4,5 m
3
x
1
=0,36 [-]
x
2
=0,64 [-]
ρ
1
=2650 [kg/m
3
]
ρ
2
=1000 [kg/m
3
]
V
m
= 4,5 m
3
ρ
z
= 1289
3
m
kg
x
1
=0,36 [-]
m
m
=5800,5 kg
ρ
1
=2650 [kg/m
3
]
m
k
=2088,18 kg
x
2
=0,64 [-]
m
w
=3712,32 kg
ρ
2
=1000 [kg/m
3
]
μ
w
=0,001 Pa∙s
V
k
= 0,78 m
3
V
m
= 4,5 m
3
]
[
1289
99
,
1288
1000
64
,
0
2650
36
,
0
1
3
m
kg
z
=
=
+
=
ρ
8. Obliczenie masy mieszaniny w mieszalniku m
m
.
z
m
m
V
m
ρ
⋅
=
= 4,5 ∙ 1289=5800,5 kg
9. Obliczenie masy kaolinu m
k
.
18
,
2088
5
,
5800
36
,
0
1
=
⋅
=
⋅
=
m
k
m
x
m
kg
10. Obliczenie objętości kaolinu V
k
.
78
,
0
2650
18
,
2088
1
=
=
=
ρ
k
k
m
V
m
3
11. Obliczenie masy wody m
w
.
32
,
3712
5
,
5800
64
,
0
2
=
⋅
=
⋅
=
m
w
m
x
m
kg
12. Obliczenie objętości wody V
wod
.
V
wod
=
=
2
ρ
w
m
71
,
3
1000
32
,
3712
=
m
3
13. Obliczenie lepkości zastępczej mieszaniny μ
z
.
)
5
,
2
1
(
m
k
w
z
V
V
⋅
+
⋅
=
µ
µ
gdzie: μ
w
– lepkość wody[Pa*s]
V
k
– objętość kaolinu [m
3
]
V
m
– objętość mieszaniny [m
3
]
00143
,
0
)
5
,
4
78
,
0
5
,
2
1
(
001
,
0
=
⋅
+
⋅
=
z
µ
Pa∙s
14. Obliczenie prędkości obrotowej mieszadła.
m
d
n
⋅
Π
= ω
gdzie: ω – optymalna prędkość obwodowa mieszadła [m/s];
d
m
– średnica mieszadła [m].
Optymalna prędkość obwodowa mieszadła zależy od konstrukcji mieszadła i
lepkości mieszanej substancji. Wielkość prędkości obwodowej
rozpatrywanego mieszadła wg danych projektowych mieści się w zakresie
ρ
z
= 1289
3
m
kg
m
m
=5800,5 kg
m
k
=2088,18 kg
V
k
=0,78 m
3
m
w
=3712,32 kg
V
wod
=3,71 m
3
μ
z
=0,00143 Pa∙s
ω=3 [m/s]
d
m
=1,25 [m]
ρ
z
= 1289
3
m
kg
n= 0,76 [1/s]
d
m
= 1,25 m
μ
z
=0,00143 Pa∙s
H
m
= 1,786 m
D
w
=1,786 m
2,5 – 4,0 [m/s], przyjęto wartość: ω = 3 [m/s].
s
n
1
76
,
0
25
,
1
3
=
⋅
Π
=
15. Obliczenie liczby Reynoldsa.
84
,
1070410
00143
,
0
25
,
1
76
,
0
1289
Re
2
2
=
⋅
⋅
=
⋅
⋅
=
z
m
z
d
n
µ
ρ
[-]
Re >10000 – przepływ turbulentny (burzliwy).
16. Obliczenie mocy mieszadła N
m
.
Liczbę mocy wyznaczono z wykresu zależności M
i
= f(Re) zamieszczonego
w [1], rys. XIII, 22; str. 131; krzywa nr 29. Dobrano M
i
~ 0,12 [-]
]
[
5
3
W
d
n
M
N
m
z
i
m
⋅
⋅
⋅
=
ρ
]
[
207
25
,
1
76
,
0
1289
12
,
0
5
3
W
N
m
=
⋅
⋅
⋅
=
=0,2 [kW]
17. Obliczenie mocy na wale mieszadła N
w
.
]
[
3
2
1
W
N
k
k
k
N
m
w
⋅
⋅
⋅
=
gdzie:
N
m
– moc mieszania [W];
k
1
– współczynnik uwzględniający stopień napełnienia mieszalnika;
k
2
– współczynnik uwzględniający wzrost mocy przy rozruchu mieszadła i
wzrost mocy przy ewentualnym wzroście oporów mieszania w procesie
mieszania;
k
3
– współczynnik uwzględniający wzrost oporów wskutek zabudowania w
mieszalniku elementów wspomagających np. przegród.
Wyznaczono współczynniki k
1
, k
2
, k
3
:
1
786
,
1
786
,
1
1
=
=
=
w
m
D
H
k
Dla mieszadeł wielołopatkowych k
2
=2,5.
Dla mieszadeł bez dodatkowych elementów k
3
= 1.
Uwzględniając wartości przyjętych współczynników, moc na wale mieszadła
jest równa:
]
[
52
,
0
]
[
5
,
517
207
1
5
,
2
1
kW
W
N
w
=
=
⋅
⋅
⋅
=
18. Obliczenie sprawności zespołu przekładni.
η
z
= η
r
∙ η
sp
η
z
– sprawność zastępcza; η
r
– sprawność reduktora;
η
sp
– sprawność sprzęgła
n= 0,76 [1/s]
Re=1070410,84
N
m
=0,2 kW
N
w
=0,52 kW
η
r
=(0,97)
n
[-]
η
sp
=0,98 [-]
N
w
=0,52 kW
η
z
=0,95 [-]
n=0,76
[obr/s]=45,6
[obr/min]
f=1,2 [-]
N
wej
=0,55 [kW]
N
w
=0,52
n=45,6
[obr/min]
η
z
= 0,97*0,98=0,95 [-]
19. Obliczenie zapotrzebowania mocy silnika N
s
.
]
[W
N
N
z
w
s
η
=
gdzie: N
w
– moc na wale mieszadła [W];
η
z
- zastępcza sprawność układu [-].
]
[
55
,
0
95
,
0
52
,
0
kW
N
s
=
=
Dobrano silnik typu
Sg71-2B firmy TAMEL o mocy 0,55 kW.
Dobór motoreduktora
Korzystając z informacji, że prędkość obrotowa mieszadła wynosi ~ 0,76
[obr/s]= 45,6[obr/min], szukano reduktora o prędkości obrotowej (na
wejściu) znajdującej się w pobliżu tej właśnie wartości. Jak również brano
pod uwagę wyliczoną moc mojego reduktora.
.
wej
R
N
f
N
⋅
=
gdzie: N
r
- moc reduktora; N
wej
- moc wejścia (ponieważ nie ma przekładni
pasowej, jest ona równa mocy silnika z danych technicznych); f -
współczynnik warunków pracy silnika
N
R
=1,2∙0,55=0,66[kW]
Dobrano motoreduktor firmy Redor, typu S230/950/1,1 (do pracy pionowej),
o mocy 0,9 [kW].
20. Obliczenie momentu skręcającego wału.
]
[
9550
m
N
n
N
M
w
s
⋅
⋅
=
M
s
– moment obrotowy na wale mieszadła [Nm]
N
w
– moc na wale mieszadła [kW]
n - prędkość obrotowa mieszadła [obr/min]
]
[
9
,
108
6
,
45
52
,
0
9550
m
N
M
s
⋅
=
⋅
=
21. Wyznaczenie dopuszczalnego naprężenia na skręcanie k
s.
]
[
6
,
0
MPa
k
k
r
s
⋅
=
k
r
– naprężenia dopuszczalne na rozciąganie;
k
s
– naprężenia dopuszczalne na skręcanie
η
z
=0,95 [-]
N
s
=0,55 kW
N
R
=0,66[kW]
M
s
=109 [N∙m]
R
e
=360 [MPa]
M
skr
=109
[N∙m]=109000
[N∙mm]
k
s
=124,14
[MPa]
k
r
= R
e
/x
w
R
e
– granica plastyczności; x
w
– współczynnik bezpieczeństwa
Współczynnik bezpieczeństwa można wyznaczyć w sposób
uproszczony ze wzoru:
x
w
= x
1
⋅
x
2
⋅
x
3
⋅
x
4
Założono, że wał jest wykonany ze stali St 7 (stal konstrukcyjna węglowa
zwykłej jakości).
x
1
, x
2
, x
3,
x
4
– cząstkowe współczynniki
bezpieczeństwa:
x
1
-współczynnik pewności założeń (x
1
= 1,2);
x
2
-współczynnik ważności przedmiotu (x
2
= 1,2);
x
3
-współczynnik jednorodności materiału (x
3
= 1,1);
x
4
-współczynnik zachowania wymiarów (x
4
= 1,1).
x
w
= 1,2*1,2*1,1*1,1=1,74
]
[
14
,
124
9
,
206
6
,
0
6
,
0
]
[
9
,
206
74
,
1
360
MPa
k
k
k
k
MPa
k
k
x
R
k
s
s
r
s
r
r
w
e
r
=
⋅
=
⋅
=
=
=
=
22. Wyznaczenie średnicy wału (dobór wału ze względu na skręcanie).
Z warunku na skręcanie obliczam średnicę wału:
3
16
s
skr
k
M
d
⋅
⋅
≥
π
]
[
88
,
66
14
,
124
14
,
3
109000
16
3
mm
d
=
⋅
⋅
≥
Dobrano średnicę wału- 70 mm.
23. Sprawdzenie wału z warunku na dopuszczalny kąt skręcenia
dop
ϕ
ϕ
≤
dop
o
s
I
G
l
M
ϕ
ϕ
≤
⋅
⋅
=
gdzie:
M
s
- moment skręcający
x
w
=1,74 [-]
d=70 mm
M
s
=109 [N∙m]
l=1,786 m
G=81000
⋅
10
6
[Pa]
d=70 mm= 0,07
m
l – długość wałka (zakładam, że jest równa wysokości mieszalnika
H
m
)
G- moduł sprężystości postaciowej (81000
⋅
10
6
[Pa] dla stali St7);
I
0
- biegunowy moment bezwładności przekroju.
]
/
[
00436
,
0
180
4
m
rad
dop
=
⋅
Π
=
ϕ
Kąt skręcania:
4
32
d
G
l
M
s
⋅
⋅
⋅
⋅
=
π
ϕ
4
6
07
,
0
10
81000
786
,
1
109
32
⋅
⋅
⋅
⋅
⋅
=
π
ϕ
= 0,00102[rad/m]
d – dobrana średnica wału [m]
0,00102<0,00436 - warunek
ϕ
dop
ϕ
≤
jest spełniony.
24. Dobór dławnicy:
Ze względu na średnicę wału d=70[mm] dobrano dławnicę typu C –
są to dławnice odlewane, żeliwne, nie chłodzone, o średnicy
nominalnej d
nom
=70 [mm] (wg normy BN–68/2214–10).
25. Dobór sprzęgła
Ze względu na średnicę wału d=70 [mm] dobrano sprzęgło
niepodatne skrętnie, sztywne, kołnierzowe, z obsadzeniem z
ochronnymi obrzeżami (wg PN–66/M-85251).
φ
dop
=0,00436
[rad/m]
Literatura:
1. J. Pikoń, Podstawy konstrukcji aparatury chemicznej, Warszawa 1978.
2. M. E. Niezgodziński, T. Niezgodziński, Wzory, wykresy i tablice wytrzymałościowe,
Warszawa 1996.
3. F. Stręk, Mieszanie i mieszalniki, Warszawa 1981.
4. Maszynoznawstwo ceramiczne - materiały z wykładów oraz zajęć projektowych, dr inż.
Bronisław Kurek.
5. Strony internetowe:
http://www.redor.com.pl/
http://www.tamel.pl/katalogi/seriasg/trojfazowe_silniki_indukcyjne.pdf
http://www.lb-minerals.cz/pl/produkty/2-kaoliny/11-kaoliny-jako-wypelniacze
Schemat mechaniczny mieszalnika wraz z napędem
Oznaczenia:
1- silnik
2- reduktor
3- sprzęgło
4- wał mieszadła
5- mieszadło łopatkowe
6- zbiornik mieszadła