Kompresja wideo na potrzeby WWW

Możesz zrobić świetny klip, lecz gdy przychodzi do jego zamieszczenia w Internecie, nagle
okazuje się, że wcale nie jest to takie proste. Jakich kodeków należy użyć w takiej sytuacji?

Najważniejszą kwestią przy przygotowywaniu wideo do dystrybucji za pomocą WWW jest
kompresja. W tej sytuacji niemal zawsze będzie Ci bowiem zależało na niewielkim rozmiarze
pliku wynikowego, który dzięki temu zostanie szybko wczytany i odtworzony na komputerze
niecierpliwego użytkownika.

Zanim zdecydujesz się na konkretny kodek, musisz zapoznać się z dostępnymi
odtwarzaczami wideo działającymi na stronach WWW. Najpopularniejszy jest niewątpliwie
Adobe Flash Player (obecnie w wersji 10, ale wielu użytkowników ciągle używa wersji 9).
Główna różnica między nimi jest taka, że wersja 10 obsługuje kodeki H.264 oraz V-6,
natomiast wersja tylko ten ostatni.

Ponieważ Flash jest zainstalowany w większości komputerów, warto zastanowić się nad
użyciem kodeka H.264 lub VP-6 – oba zapewniają całkiem dobry stopień kompresji w
stosunku do utraty jakości. Użycie H.264 dostosuje też film do wymagań użytkowników
iPod, iPhone czy Playstation Portable.

Wadą H.264 jest stosunkowo wysokie zapotrzebowanie na moc procesora, co powoduje, że w
przypadku starszych komputerów mogą wystąpić trudności z zapewnieniem płynnego
odtwarzania filmu. Filmy przeznaczone do zamieszczenia w serwisie YouTube warto
kodować za pomocą Sorenson Spark, który jednak znacząco obniża jakość wideo.

Rozwiązywanie problemów z Internet Explorerem

Mimo że stabilność nowej wersji Internet Explorera została znacznie poprawiona, program
ten może niekiedy zawiesić się. Najczęściej za problem tego typu odpowiadają dodatki, takie
jak formaty ActiveX lub paski narzędzi. Aby dowiedzieć się, czy są one przyczyną problemu,
uruchom Internet Explorer bez dodatków.

Aby uruchomić program bez dodatków:

1. Kliknij prawym przyciskiem myszy skrót, którym uruchamiasz program Internet

Explorer.

2. Z menu kontekstowego wybierz Właściwości.
3. W polu element docelowy pozostaw domyślne dane, dodając tuż za końcowym

cudzysłowem odstęp oraz opcję –extoff.

4. Naciśnij przycisk OK.

Jeśli po uruchomieniu programu bez dodatków działa on poprawnie, zamknij i uruchom go
ponownie, tym razem wraz z dodatkami (poprzez usunięcie dodanej wcześniej opcji
uruchamiania). Następnie z menu Narzędzia wybierz Zarządzaj dodatkami. Teraz kliknij
kolejno dodatki potencjalnie powodujące problem, a następnie naciśnij przycisk Wyłącz, aby
je wyłączyć. Zamknij i uruchom przeglądarkę, następnie sprawdź, czy problem przestał
występować.

Ponowne otwieranie przypadkowo zamkniętych kart w Internet Explorerze

Czasem po zamknięciu strony WWW w jednej z kart, chcesz ponownie się na nią dostać.
Może to stanowić problem, gdy nie pamiętasz adresu zamkniętej strony (konieczne będzie
wtedy przeszukiwanie historii).

W programie Internet Explorer 8 możliwe jest łatwe przywrócenie ostatnio zamkniętej karty
za pomocą skrótu klawiaturowego [Ctrl]+[Shift]+[Tab]. W ten sposób możesz przywrócić aż
10 ostatnio zamkniętych kart. Możesz też nacisnąć sekwencje [Ctrl]+[Tab], a następnie po
otwarciu nowej, pustej karty (jeśli pusta karta się nie otwiera, wpisz w pasku adresu

about:Tabs

) kliknąć w niej Otwórz ponownie zamknięte karty.

Jeżeli korzystasz z programu Internet Explorer w wersji 7, pobierz dodatek IE Open Last
Closed Tab. Po jego instalacji otrzymasz możliwość otwierania zamkniętych kart za pomocą
klawiszy [Ctrl]+[X] oraz [Ctrl]+[Q]. Dodatek współpracuje również z Internet Explorer 8.

Zmiana domyślnej wyszukiwarki w Internet Explorerze

W programie Internet Explorer możliwe jest wyszukiwane z różnych miejsc, np. z paska
wyszukiwania czy adresu. Wyszukiwanie wykonuje określona wcześniej wyszukiwarka. Jeśli
masz swoją ulubioną wyszukiwarkę, powinieneś ustawić ją jako domyślną w programie
Internet Explorer.
Aby zmienić domyślną wyszukiwarkę:

1. W głównym oknie programu Internet Explorer kliknij w obszarze wyszukiwania małą

strzałkę Opcję wyszukiwania.

2. Z menu wybierz Zarządzaj dostawcami wyszukiwania.
3. Jeśli na liście nie znajduje się dostawca, który Cię interesuje, kliknij odnośnik Znajdź

więcej dostawców wyszukiwania, widoczny u dołu okna.

4. Po otwarciu witryny, wybierz żądanego dostawcę, poczym kliknij przycisk Dodaj do

Internet Explorer.

5. Kliknij przycisk Dodaj.
6. Przejdź do okna Zarządzanie dodatkami, zaznacz wybranego przez Ciebie dostawcę i

kliknij przycisk Ustaw jako domyślne.

7. Na końcu kliknij przycisk Zamknij.

Wygodniejsze przełączanie pomiędzy zakładkami w Internet Explorerze

Do przełączania się pomiędzy otwartymi zakładkami w programie Internet Explorer możesz
użyć kursora bądź też skorzystać ze skrótu klawiaturowego [Ctrl]+[Tab]. Domyślnie w
przypadku tego drugiego karty przełączane są kolejno od lewej do prawej. Możesz zmienić
sposób przełączania zakładek na inny, który umożliwi otwieranie zakładek w ostatnio
używanej kolejności. W praktyce pozwoli to na przełączanie się pomiędzy najczęściej
używanymi kartami.
Aby zmienić sposób przełączania zakładek:

1. W programie Internet Explorer kliknij menu Narzędzia, a następnie z wybierz Opcje

internetowe.

2. Kliknij kartę Zaawansowane.

3. Teraz w obszarze Przeglądanie zaznacz pole wyboru Użyj ostatnio używanej

kolejności podczas przełączania kart za pomocą klawiszy Ctrl+Tab.

Rys. Aktywacja opcji Użyj ostatnio używanej kolejności podczas przełączania kart za pomocą klawiszy Ctrl+Tab
pozwala lepiej poruszać się pomiędzy kartami

Usuwanie przeglądarki Internet Explorer z Windows 7

Przeglądarka Internet Explorer to domyślny składnik praktycznie wszystkich wersji
Windows. W starszych wydaniach „okienek” odinstalowanie tego programu nie należało do
łatwych zadań. Zupełnie inaczej sprawa wygląda w przypadku Windows 7, gdzie możesz
łatwo usunąć Internet Explorera beż żadnych komplikacji, jeśli do przeglądania stron WWW
używasz innego programu.

W tym celu musisz udać się do Panelu sterowania, a następnie:

1. Kliknij Odinstaluj program w obszarze Programy.
2. Teraz w okienku po lewej stronie kliknij Włącz lub wyłącz funkcje systemu Windows.
3. Po ukazaniu się nowego okna odznacz pole Internet Explorer 8 i kliknij przycisk OK.

Korzystanie z trybu InPrivate

Tryb przeglądania InPrivate w programie Internet Explorer pozwala na zachowanie
prywatności. Po aktywacji tego trybu na dysku twardym nie są zapisywane informacje,
zbierane podczas Twojej pracy z przeglądarką.

Aby skorzystać z trybu InPrivate, w Internet Explorerze kliknij menu Narzędzia, a następnie
Przeglądanie InPrivate. Możesz też włączyć tryb InPrivate na stałe, przez co nie będzie
konieczne każdorazowe powtarzanie tych czynności.

Aby włączyć przeglądanie w trybie InPrivate na stałe:

1. Kliknij prawym przyciskiem myszy skrót, którym uruchamiasz program Internet

Explorer.

2. Z menu kontekstowego wybierz Właściwości.
3. W polu element docelowy pozostaw domyślne dane, dodając tuż za końcowym

cudzysłowem odstęp oraz tekst -private.

4. Kliknij przycisk OK.

Czyszczenie historii odwiedzonych stron w przeglądarce Google Chrome

Jeśli zamierzasz odwiedzać strony, o których nie powinni dowiedzieć się inni użytkownicy
komputera, rozsądnym rozwiązaniem jest uruchomienie trybu incognito. Jeśli jednak z
jakiegoś powodu nie korzystasz z tej opcji, zawsze możesz po prostu wyczyścić historię.

Do dyspozycji są dwa podstawowe sposoby czyszczenia historii - możesz przejść do menu
Historia (w sekcji Ustawienia Google Chrome) i usunąć listę witryn odwiedzonych w
konkretnym dniu lub też skorzystać z polecenia Wyczyść dane przeglądarki, które znajdziesz,
przechodząc do Ustawienia/Opcje/Dla zaawansowanych. W tym drugim wariancie możesz
usunąć nie tylko całą historię surfowania, ale również listę pobieranych plików, cookies,
czy pamięć podręczną (odpowiednie pozycje możesz zaznaczyć w menu).

Wyświetlanie całej listy Wstecz/Dalej w Google Chrome

Podstawowy interfejs przeglądarki Chrome jest bardzo skromny - brakuje tam wielu
przycisków i poleceń, które znamy z innych przeglądarek. Przykładowo, na pierwszy rzut oka
wydaje się, że nie ma przycisków umożliwiających wyświetlenie pełnej listy stron
odwiedzonych z poziomu danej karty.

To tylko błędne wrażenie - wystarczy kliknąć prawym przyciskiem myszy na polach Wstecz
lub Przejdź dalej - wtedy wyświetlona zostanie pełna lista i można wybrać dowolną z
odwiedzonych już stron.

Rys. Pełna lista stron otwartych z poziomu danej karty

Alternatywną metodą jest skorzystanie z polecenia Wyświetl pełną historię, dostępnego w
każdej nowo otwartej karcie.

Jak instalować aktualizacje Chrome?

Korzystanie z najnowszej wersji przeglądarki jest niezmiernie ważne - używając
zaktualizowanej wersji oprogramowania zabezpieczasz się przed większością złośliwego
oprogramowania, stworzonego z myślą o automatycznym infekowaniu komputerów.

Dlatego Chrome wyposażony został przez autorów w pełni zautomatyzowany mechanizm
aktualizacyjny - program sam sprawdza, czy jest dostępna nowa wersja i jeśli ją wykryje,
automatycznie się uaktualnia.

Rys. Informacja o bieżącej wersji wyświetlana jest w oknie Google Chrome - Informacje

Może się zdarzyć, że od udostępnienia nowej wersji do jej automatycznego zainstalowania
mija kilka a nawet kilkanaście godzin - dlatego też czasem warto program zaktualizować
samodzielnie. W tym celu przejdź do menu Ustawienia/O Google Chrome i użyj polecenia
Sprawdź dostępność aktualizacji.

Przeglądanie stron z wykorzystaniem klawiatury zamiast myszki

Tradycyjne korzystanie z przeglądarki internetowej za pośrednictwem myszki lub touchpada
nie jest najwygodniejszym rozwiązaniem, np. gdy siedzisz z laptopem na kolanach.
Korzystanie z klawiatury to znacznie szybszy sposób na przeglądanie witryn WWW, który
dzięki przemyślanym rozwiązaniom zawartym w Firefoksie, nie jest taki trudny do
opanowania dla początkujących.

1. Gdy czytasz jakąś, stronę upewnij się że kursor nie znajduje się w polu tekstowym –

najlepiej kliknij po prostu gdzieś w wolne miejsce strony.

2. Teraz wciśnij klawisz [/], aby przywołać u dołu okna Firefoksa pole Znajdź szybko.

Wpisz tam jakiś wyraz stanowiący część odnośnika, z którego chcesz skorzystać, a
Firefox natychmiast Cię do niego zabierze.

3. Aby otworzyć zaznaczony odnośnik, wciśnij [ENTER]. Aby przejść do kolejnych

trafień, wciśnij [F3].

Klawisz [/] działa więc podobnie, jak przeszukiwanie zawartości strony za pomocą
[CTRL]+[F3], jednak przeszukuje jedynie odnośniki (tzw. hyperłącza).
Aby poruszać się między odsyłaczami zawartymi nie w tekście, a np. w obrazkach czy
przyciskach, używaj klawisza [TAB].

Rys. Zastosowanie pola znajdź szybko na przykładzie strony startowej Google i ciągu znaków

Wykrywanie szpiegowskiego oprogramowania

Rootkity to programy ułatwiające włamanie się hakera do systemu operacyjnego. To
niezwykle groźne programy, potrafiące ukrywać przed antywirusami pracę narzędzi
szpiegowskich, koni trojańskich i wirusów, pozwalając w ten sposób na kradzież cennych
danych oraz dalsze rozprzestrzenianie się.

Oprogramowanie antywirusowe nie zawsze radzi sobie z tego typu zagrożeniem – w tym celu
warto skorzystać z bezpłatnej aplikacji

RootkitRevealer

http://technet.microsoft.com/en-

us/sysinternals/bb897445.aspx

. Narzędzie kontroluje pracę rejestru oraz systemu plików API.

Jakakolwiek niezgodność sygnalizowana jest podczas procesu skanowania systemu.
RootkitRevealer to zaawansowany program, z którego powinni korzystać wyłącznie nieco
bardziej zaawansowaniu użytkownicy komputera.

Rys. Wykryte nieprawidłowości nie zawsze świadczą o zagrożeniu

Oszustwo 419 – nie daj się nabrać oszustom z Nigerii

Oszustwo 419, zwane także oszustwem nigeryjskim to sposób wyłudzenia pieniędzy dość
„niskich lotów”. Nazwa pochodzi od Nigerii, w której rozpoczął się ten proceder oraz od
numeru przestępstwa w nigeryjskim kodeksie prawnym (419). Polega na wysłaniu ofierze
wiadomości powiadamiającej, że w Nigerii lub dowolnym innym kraju, umarła ich dawna
rodzina i pozostał niebotyczny majątek jako spadek.

Warunkiem odzyskania majątku jest podanie pełnych danych osobowych (w celu
potwierdzenia, a faktycznie wyłudzenia Twoich danych) i konta, na które mają być przelane
pieniądze lub osobisty przyjazd do danego kraju (tam zmuszą Cię, np. do wykonania
przelewu na ich konta). Osoba wysyłająca wiadomości podaje się najczęściej za prawnika.

Przestępca wysyła duże ilości takich wiadomości, licząc, że trafi się ofiara. Oszust oczekuje
drobnej kwoty (1-2% wartości obiecanego majątku) za pośrednictwo.

Zapewne samodzielnie słusznie stwierdzisz, że taka oferta to zwykłe oszustwo. Dlatego nigdy
nie odpowiadaj na takie wiadomości, bo upewnisz oszusta, że trafił właściwy adres e-mail.
Oszust rozsyła wiadomości na ślepo, z wykorzystaniem automatu. Nie klikaj w linki, nie
wypełniaj formularzy, nie podawaj żadnych danych. Wiadomość skasuj i zapamiętaj na
przyszłość, żeby każdą kolejną potraktować podobnie.

Internetowe oszustwa - phishing

Phishing służy wyłudzaniu danych, najczęściej danych do konta pocztowego lub bankowego
(login, hasło), numerów kart kredytowych, etc. Najczęstszy przypadek wygląda tak, że
użytkownik komputera dostaje na swoją skrzynkę pocztową wiadomość rzekomo od banku,
portalu lub sklepu internetowego, z którego usług korzysta, sugerującą możliwość
konieczność weryfikacji danych, np. w celu uniknięcia zablokowania karty płatniczej.

Warunkiem uniknięcia blokady (czy innych problemów, pomysłowość oszustów nie zna
granic) jest podanie loginów i haseł. Do tego czasem, w celu dodatkowej weryfikacji, pojawia
się prośba o numer karty kredytowej i jej PIN. Po kliknięciu w link do strony WWW podany
w wiadomości otwiera się strona do złudzenia podobna do tej, z której zwykle korzystasz, np.
do strony banku internetowego. Jeśli podasz dane, strona prześle je do oszusta, który w ten
sposób uzyska dostęp do Twojego konta.

Obrona polega na świadomości zagrożenia i odróżniania fałszywych wiadomości od
prawdziwych. Aktualne oprogramowanie antywirusowe, antyszpiegowskie, czy nawet sama
przeglądarka internetowa, może podnieść alarm, gdy wejdziesz na stronę podaną w
sfałszowanej wiadomości.

Nie jest to jednak stuprocentowa ochrona, dlatego pamiętaj też, że żadna zaufana instytucja
nigdy nie poprosi Cię o podawanie loginów czy haseł. Nigdy nie wchodź na stronę banku,
klikając odnośnik w wiadomości - zawsze wprowadź adres WWW samodzielnie.

Poza tym warto sprawdzić poprawność adresu, np. czy przeglądarka wyświetla początek
adresu jako https:// - literka „s” wskazuje, że połączenie jest bezpieczne. Jej brak w
przypadku banku internetowego powinien wzbudzić poważne podejrzenia.

Upewnij się, że przeglądarka pokazuje połączenie szyfrowane (obecność kłódki w dolnym
rogu okna przeglądarki), sprawdź, czy certyfikat został wystawiony przez VeriSign
(informacja ta będzie widoczna po najechaniu kursorem na kłódkę). W przypadku sklepów,
nie kupuj na stronach, w których w miejscu gdzie masz podać dane karty kredytowej brakuje
protokołu https oraz brak kłódki w prawym dolnym rogu przeglądarki.

Rys. Informacje o certyfikacie w przeglądarce Firefox

Oczywiście nie wolno przesyłać pocztą elektroniczną żadnych danych osobistych typu hasła,
numery kart kredytowych, a wszelkie prośby o to bezwzględnie ignorować

Wybór dobrego laptopa do edycji wideo

Wraz z rozwojem technologii ceny profesjonalnego sprzętu do obróbki wideo spadały, a
obecnie nawet na przeciętnym domowym notebooku można pokusić się o amatorską edycję
obrazu i dźwięku. Takie stwierdzenie będzie jednak prawdziwe w Twoim przypadku tylko,
jeżeli dokonasz trafnego zakupu.

Kupując laptopa do edycji wideo, musisz przede wszystkim zwrócić uwagę na dużą
wydajność podzespołów komputera, umożliwiającą szybkie operowanie na dużych porcjach
danych. Laptop powinien spełniać następujące wymagania:

•

pamięć RAM - minimum 2 GB,

•

karta graficzna – powinna być niezintegrowana, z funkcjami akceleracją 3D i własną
(a nie współdzieloną) pamięcią o pojemności co najmniej 512 MB,

•

pojemność dysku twardego – rozsądne minimum to obecnie 320 GB.

Nie musi to być komputer Macintosh, znanych ze swoich możliwości graficznych.
Wprawdzie właśnie na tę platformę napisano m.in. Final Cut Pro, edytor pozwalający na
szybkie i stosunkowo proste wejście w świat komputerowej obróbki wideo. Jednak na
komputerach z systemem Windows również można uruchomić szereg ciekawych edytorów
wideo.

Wiele uznanych programów, takich jak Adobe Premiere czy AVID, jest na szczęście
dostępnych w wersjach na różne platformy, w tym także na Microsoft Windows, eliminując
tym samym konieczność zakupu droższego komputera firmy Apple.

Jeżeli planujesz korzystać z zewnętrznych dysków twardych, warto rozejrzeć się za
komputerem z portem FireWire (a najlepiej dwoma). Nie od rzeczy będzie także co najmniej
17” matryca LCD.

Rys. Kabel FireWire służący do podłączenia zewnętrznych dysków twardych

Konfiguracja domyślnego klienta poczty w Firefoksie

Jeżeli zamiast Microsoft Outlooka lub Outlook Expressa używasz innego klienta poczty, to na
pewno irytuje Cię fakt, że za każdym razem, gdy klikasz adres e-mail umieszczony na stronie
otwiera się właśnie Microsoft Outlook.

Zobaczmy jak to zmienić:

1. Z menu Narzędzia wybierz pozycję Opcje.
2. W nowym oknie kliknij zakładkę Aplikacje.
3. Na liście znajdź pozycję mailto i na prawo od niej rozwiń menu wyboru, z którego

domyślnie wybrane jest Użyj aplikacji Microsoft Office Outlook.

4. Wybierz inny sposób, w jaki Firefox ma reagować na kliknięcie adresu e-mail.

Zauważ, że dzięki opcji Użyj innej aplikacji możesz uruchamiać praktycznie dowolnego,
nawet najbardziej egzotycznego klienta poczty.Możesz sprawić także, żeby po kliknięciu na
adres e-mail otwierała się strona dostępowa do jednego z popularnych polskich serwisów
pocztowych.

Aby zmienić ustawienie danego parametru, kliknij dwukrotnie przypisaną mu po prawej
stronie wartość i wpisz nowe dane.Opis tego co oznaczają poszczególne wartości znajdziesz,
wpisując nazwę parametru w wyszukiwarce Google.

Efekt zbliżenia w Movie Maker

Za pomocą efektów Łagodnie do środka oraz Łagodnie na zewnątrz możesz dodać do
swojego klipu wrażenie przybliżania obrazu lub jego oddalania. Taki sposób prezentacji
wideo przydaje się, np. gdy musisz zaakcentować ważność, dramatyczność danego
wydarzenia lub gdy po prostu chcesz skoncentrować uwagę widza na jakimś elemencie
obrazu. Windows Movie Maker pozwala ponadto na zwiększenie szybkości takiego
powiększania oraz stopnia powiększenia.
W celu zastosowania tych efektów:

1. Z Osi czasu wybierz klip do edycji. Kliknij go prawym klawiszem myszki i wybierz

Efekty wideo.

2. W lewej kolumnie poszukaj efektu Łagodnie do środka i wybierz go, klikając Dodaj.

Im więcej razy dodasz ten efekt, tym większy będzie stopień powiększenia obrazu.

3. Kliknij OK na dole okienka, aby potwierdzić dodanie efektów.

Pamiętaj, że jeśli rozdzielczość Twojego filmu nie jest zbyt duża, to przesadzenie z ilością
efektów Łagodnie do środka spowoduje pikselizację obrazu, tzn. będzie on niewyraźny.
Najlepiej dodawaj po jednym efekcie na raz i obserwuj zmiany w okienku podglądu wideo z
prawej strony głównego okna Windows Movie Maker. Upewnij się też, że zastosowanie tego
efektu na pewno jest uzasadnione i nie odwróci uwagi widza od czegoś istotnego. Nie
zapomnij o równej ilości efektu Łagodnie na zewnątrz aby wrócić kamerą do poprzedniego
stopnia powiększenia.

Zmiana szybkości klipu w Windows Movie Maker Windows

Movie Maker zasadniczo pozwala Ci tylko zastosować jakiś efekt bez możliwości ustalenia
siły tego efektu. Nie inaczej jest niestety w przypadku zmiany szybkości klipu, gdzie tylko w
ograniczonym stopniu możesz decydować, o ile chcesz dany film przyśpieszyć lub spowolnić.

Te ograniczenia Windows Movie Maker wynikają z faktu, że jest on pomyślany jako
absolutnie podstawowe narzędzie do edycji wideo, przeznaczone raczej dla początkujących
użytkowników i służące do najprostszych czynności edytorskich.

Prędkość klipu reguluje się za pomocą odpowiedniego efektu. Może to być Przyśpieszenie,
podwójne lub Zwolnienie, o połowę. Możesz więc tylko:

•

przyśpieszyć film o 100%, co spowoduje, że klip 20-sekundowy stanie się klipem 10-
sekundowym

•

zwolnić film o 50%, przez co klip 20-sekundowy stanie się klipem 40-sekundowym.

Podobnie więc, jak w przypadku poprzednich efektów:

1. Z Osi czasu wybierz klip do edycji. Kliknij go prawym klawiszem myszki i wybierz

Efekty wideo.

2. W lewej kolumnie poszukaj efektu Przyśpieszenie, podwójne lub Zwolnienie, o

połowę i wybierz, go klikając Dodaj. Im więcej razy dodasz ten efekt, tym większy
będzie stopień zwolnienia lub przyśpieszenia filmu.

3. Kliknij OK na dole okienka, aby potwierdzić dodanie efektów.

Rys. U góry widok na Oś czasu klipu przed podwojeniem jego długości, na dole ten sam klip
po jego spowolnieniu

Jak uniknąć najczęstszych błędów podczas edycji wideo?

Nie tylko amatorom, ale również prawdziwym producentom filmowym zdarzają się wpadki
podczas składania filmów czy dodawania do nich efektów specjalnych. Od samego początku
warto jednak mieć baczenie na szczególnie często popełnianie błędy, przed którymi starami
się ostrzec. Bowiem edycja wideo to nie tylko wycinanie nadmiarowych, niepożądanych scen.

To złożony proces, mający na celu dostosowanie istniejącego nagrania do wymagań Twojej
publiczności.

Nieliniowa edycja wideo, z którą obecnie, dzięki komputerom, mamy do czynienia, nie
modyfikuje plików źródłowych z obrazem i dźwiękiem, a jedynie polega na tworzeniu pliku
projektu z zapisanymi w nim zmianami. To zaś powoduje, że musisz starannie dobierać
nazwy plików z materiałami źródłowymi. Pamiętaj, że bardzo łatwo jest się pomylić i
skasować plik, który parę sekund później okazuje się niezbędny do złożenia całego materiału.
Musisz wiec dokładnie wiedzieć, jak się Twój plik nazywa i gdzie się znajduje. Pomoże w
tym rygorystyczne przestrzeganie prostej zasady: nigdy nie przenoś swoich plików w inne
miejsce, chyba że jest to absolutnie niezbędne.

Druga ważna zasada to: dzielić materiały źródłowe na dużą liczbę stosunkowo krótkich
klipów i dopiero wtedy je obrabiać (czyli obcinać, dorabiać efekty specjalne, zmieniać
głośność itd.). Skupisz się dzięki temu na konkretnej czynności i nie ryzykujesz, że
przypadkowo zmienisz coś w całym filmie. Pamiętaj bowiem, że edycja za pomocą linii czasu
(tzw. timeline) powinna mieć miejsce raczej pod koniec pracy z filmem. W początkowych
etapach pracy lepiej zaś oglądać postępy swojej pracy bezpośrednio w odtwarzaczu wideo.

Rys. Timeline w zaawansowanym edytorze wideo Adobe Premiere

Pamiętaj także, że w przypadku obróbki audio dobrze jest w miarę możliwość rozłożyć efekty
na dłuższy okres, tzn. takie efekty, jak pogłośnienie czy dodanie echa powinny pojawiać się i
zanikać płynnie, a także nie trwać zbyt krótko. Podobnie, jak w przypadku edycji obrazu,
lepiej skoncentrować się na poszczególnych klipach niż przypomnieć sobie o konieczności
pracy z dźwiękiem, gdy już cały obraz wideo będzie zmontowany w całość.

Innym często popełnianym przez nowych filmowców błędem jest nadużywanie efektów
specjalnych. Próbują oni w ten sposób ukryć niektóre swoje niedociągnięcia (np. nienajlepsze
ujęcie sceny), jednak tak naprawdę zwracają w ten sposób uwagę wytrawnych widzów.
Najczęściej i tak zauważą oni, iż natłok płynnych przejść czy efekt „rybiego oka” ma
odwrócić ich uwagę od mankamentów produkcji.

Zwracaj także uwagę na długość trwania poszczególnych scen. Zbyt szybko zmieniające się
ujęcia nie zawsze tworzą wrażenie dynamiczności lecz czasami frustrują widza, który nie
może się skupić na Twoim przekazie. O ile nie tworzysz teledysku, każde ujęcie powinno
trwać przynajmniej kilka sekund.

Ponadto miej cały czas z tyłu głowy to, że edycja wideo nie jest sztuką dla sztuki, lecz służy
innemu celowi – dostosowaniu zgromadzonego materiału do potrzeb Twoich widzów i
przekazania im tego, co chcesz im przekazać.

Odtwarzacze plików wideo

Wybór najlepszego odtwarzacza wideo wbrew pozorom jest bardzo ważny. Edycja filmów to
nie tylko program do obróbki wideo, ale także oglądanie wyników całej pracy, za pomocą
zwykłego odtwarzacza wideo, a nie edytora. Warto więc, abyś oglądał swoje produkcje takim
odtwarzaczem, który najlepiej odda efekty Twojej pracy.

Podstawowym kryterium dobrego odtwarzacza jest to, czy oglądając plik wideo widzisz
wszystkie jego klatki. Wprawdzie brak dwóch lub trzech klatek na sekundę nie przeszkodzi
ludzkiemu oku w płynnym przetwarzaniu obrazu, jednak spowoduje, że część Twojej pracy
po prostu nie zostanie nigdy przez nikogo zauważona.

W czasach taśm filmowych edycja wideo z lupą w ręku (dosłownie!) pozwalała na dokładne
przecięcie filmu, którego producent wiedział dokładnie ile i jakie klatki umieszcza w swoim
klipie. Dzisiaj zaawansowane funkcje edytorskie w oprogramowaniu wideo, mnogość opcji,
zalew informacji oraz złożoność niektórych operacji powodują, że paradoksalnie, mimo
lepszych narzędzi, skrojenie filmu na miarę jest znacznie trudniejsze.

Jeśli film nie odtwarza się w danym odtwarzaczu, nie oznacza to, że nie odtworzy się w
innym. Przyczyną takiego zachowania może być fakt, że jeden odtwarzacz ma kodek
potrzebny do dekompresji Twojego nagrania, a drugi odtwarzacz go nie ma.

Na przykład Windows Movie Maker 1.0 działający w Windows XP i Me odtwarzał wszystkie
klatki. Wersja 2.0 tego programu nie jest już tak dokładna i dla większej płynności obrazu
pomija niektóre klatki, czyniąc naprawdę trudnym dokonanie chirurgicznych cięć
niechcianych scen. Uznane edytory półprofesjonalne, jak Pinnacle Studio 11 czy VirtualDub
odtwarzają każdą pojedynczą klatkę.

Rys. VideoThumbnailer w bardzo prosty sposób pozwoli Ci rozbić film wideo na poszczególne
klatki, tak abyś mógł prześledzić przebieg filmu krok po kroku

Zgrywanie nagrań z kaset - podłączanie magnetofonu do komputera

Stare płyty gramofonowe czy kasety magnetofonowe mają nieodparty urok, wiele osób
twierdzi też, że muzyka z nich odtwarzana brzmi inaczej, w przypadku gramofonowych
„czarnych płyt” – wręcz lepiej. Przetworzenie ich do postaci cyfrowej, co pozwoli słuchać jej
w nowoczesnych odtwarzaczach, ale jednocześnie pozwoli zabezpieczyć nagrania przed
szkodliwym efektem upływu czasu.

Najprościej jest w sytuacji, jeśli masz magnetofon z wyjściem audio (line-out). Praktycznie
każda karta dźwiękowa ma wejście (line-in) umożliwiające podłączenie zewnętrznego
urządzenia lub mikrofonu, więc w tej sytuacji zadanie jest proste. Odpowiednie oznaczenia
znajdują się na opisie gniazd urządzeń. Z reguły laptopy nie mają złącza line-in skorzystaj
więc z wejścia mikrofonowego.

W starszym lub polskim typie magnetofonu gniazdo wyprowadzające dźwięk może być
oznaczone jako wzmocnienie lub amplifier, czyli wyjście do dodatkowego wzmacniacza. Jeśli
nie ma nic takiego, pozostaje wyjście słuchawkowe. Korzystając z niego należy pamiętać iż
poziom dźwięku zależy od ustawienia potencjometru głośności, więc podłączając magnetofon
do komputera za pomocą gniazda słuchawek nie używaj maksymalnej mocy dźwięku.
Komputer może tego eksperymentu nie wytrzymać.

Rozwiązywanie problemów z temperaturą

Zbyt wysoka temperatura wewnątrz obudowy komputera może powodować poważne
problemu w jego działaniu. Przyjrzyjmy się, czym najlepiej monitorować temperaturę
podzespołów swojego komputera. Pozwoli Ci to zawczasu zareagować na groźbę przegrzania
karty graficznej czy procesora.

HWMonitor

http://www.cpuid.com/hwmonitor.php

to program do monitorowania

temperatury, obsługujący najpopularniejsze chipsety, w szczególności procesory karty
graficznej czy technologię S.M.A.R.T. dysków twardych.

Po zainstalowaniu i uruchomieniu programu zobaczysz główne okno, w którym znajduje się
rozwijane drzewko. Klikając poszczególne gałęzie, przejdziesz do poszczególnych kategorii
komponentów, wyświetlając ich temperatury. Kolejno wyświetlane wartości oznaczają
temperaturę: rzeczywistą, minimalną i maksymalną.

W przypadku wentylatorów jest także podawana ich szybkość w obrotach na minutę. Jeżeli
stwierdzisz niedziałający wentylator, zainteresuj się temperaturą chipsetu, który on chłodzi.

Rys. Pokazywane od góry temperatury: płyty głównej, procesora i dysku twardego

Jeżeli pokazywana temperatura jest wyrażona w Fahrenheitach, zawsze możesz zmienić ją w
opcjach na temperaturę w Celsjuszach.

Monitorowanie temperatury procesora

Temperatura procesora jest istotnym czynnikiem decydującym o prawidłowym działaniu
komputera – zbyt wysoka powoduje niestabilną pracę. Jednak w przypadku współczesnych
procesorów jej pomiar jest utrudniony, ponieważ procesory składają się z kilku rdzeni.
Core Temp wyróżnia go przede wszystkim możliwość niezależnego monitorowania
temperatury obu rdzeni procesora i to w czasie rzeczywistym.

http://www.alcpu.com/CoreTemp

Pozwala to na zrobienie następującego eksperymentu: włącz Core Temp przy nieobciążonym
komputerze i zanotuj wskazywaną temperaturę. Teraz używaj przez kilka minut jakiegoś
wymagającego programu (np. gry) i zauważ czy temperatura nie zwiększyła się znacząco
więcej. W stanie nieobciążonym różnica w temperaturach obu rdzeni nie powinna
przekraczać 5% zaś przy obciążeniu może się ona zwiększać.

Przy pobieraniu programu wybierz wersję 32-bitową lub 64-bitową w zależności od
architektury Twojego procesora. Jeżeli nie wiesz, co wybrać, ściągnij wersję 32-bitową.

W opcjach programu możesz między innymi wybrać uruchamianie programu w postaci
zminimalizowanej, wyłączenie ostrzegania o przegrzaniu albo włączenie autouruchamiania
Core Temp wraz ze startem Windows.

Diagnostyka komputera

Jeśli szukasz nowych sterowników do swojego sprzętu lub chcesz ustalić, co może być
przyczyną problemów z Twoim komputerem, warto sprawdzić, jakie dokładnie komponenty
sprzętowe są w środku obudowy i jakie są ich parametry pracy.

Firma PC Diag oferuje profesjonalne narzędzie do diagnostyki Twojego sprzętu - program

PC Diag

,

http://www.pc-diagnostics.com/products.shtml

występujący w kilku wersjach

cenowych, różniących się możliwościami. Dla użytkowników domowych oferowana jest

najtańsza wersja PC Diag Lite. Zawiera ona uproszczony interfejs umożliwiający korzystanie
z programu nawet mniej zaawansowanym użytkownikom.

Podstawową opcją PC Diag jest uruchomienie kompleksowego skanowania systemu, po
którym otrzymasz szczegółowy raport o wszystkich komponentach. Jego najciekawszym
elementem jest porównanie wydajności Twojego sprzętu do podobnych komputerów aby
określić, czy Twój system jest ciągle tak wydajny jak bezpośrednio po jego zainstalowaniu.

Na stronie

www.pc-diagnostics.com/images/flash/prowin.swf

znajdziesz interaktywną

animację Flash, dzięki której przejrzysz zrzuty ekranu praktycznie wszystkich opcji PC Diag.

Zasilacz, a problemy z uruchomieniem Windows 7

Choć trudno w to uwierzyć, czasami na przeszkodzie poprawnego uruchomienia systemu
operacyjnego może stać zasilacz. Na przykład, komputery z dość popularnymi i skądinąd
dobrymi zasilaczami firmy Corsair pozwolą Ci na zainstalowanie systemu Windows 7, ale
„zaprotestują” już w trakcie pierwszego uruchomienia nowego Windows (zawieszając się
podczas ładowania plików).

O tym, że ten problem może dotyczyć i Ciebie, przekonasz się próbując uruchomić system w
trybie awaryjnym. Również wtedy zakończy się to porażką, zakończoną wyświetleniem
komunikatu Loaded: \windows\system32\DRIVERS\disk.sys. W takiej sytuacji warto pożyczyć
od kogoś inny zasilacz lub spróbować podpiąć Twój dysk twardy z nowym systemem do
komputera z innym zasilaczem.

Co ciekawe, problem ten nie dotyka wszystkich modeli zasilaczy firmy Corsair, np. 1000HX.

Jeszcze innym sposobem na zwalczenie niechęci Windows do uruchomienia się w przypadku,
gdy masz dysk twardy SATA, może być przełączenie go w BIOS’ie komputera na tryb IDE
lub AHCI.

Jak zainstalować Windows 7 w netbooku?

Netbooki to coraz popularniejsze komputery przenośne, mniejsze niż notebooki i pozbawione
czytnika płyt CD/DVD. Jak w takiej sytuacji zainstalować najnowszy system operacyjny
Microsoftu?
Może do tego posłużyć zewnętrzna stacja CD/DVD, podpinana do komputera za pomocą
złącza USB. Niestety takie urządzenie nie należy do tanich, a potem raczej nie będziesz już
niego zbyt często korzystał skoro zdecydowałeś się na netbooka.

Lepszym rozwiązaniem wydaje się zainwestowanie w nowy pendrive o dużej pojemności (co
najmniej 8GB), który posłuży Ci jeszcze długo po instalacji Windows. Proces instalowania
Windows 7 z pendrive wygląda następująco:

1. Za pomocą pobranego ze strony

www.microsoft.com/downloads/details.aspx?FamilyID=0FD9788A-5D64-4F57-
949F-EF62DE7AB1AE&displaylang=en

programu DiskPart sformatuj pendrive i

skopiuj na niego pliki instalacyjne Windows 7.

2. Teraz w BIOS’ie włącz startowanie komputera z pendrive’a i uruchom komputer z

pamięci USB.

Dokładną instrukcję postępowania znajdziesz na innej stronie Microsoftu:

http://technet.microsoft.com/en-us/magazine/dd535816.aspx

.

Rozwiązywanie problemów z napędami CD/DVD

Problem z odczytaniem zawartości płyt CD/DVD mogą być spowodowane nie tylko
uszkodzeniem płyty, ale także awariami napędu. Dlatego w przypadku problemów z
odczytaniem zawartości płyty warto skorzystać z pomocy specjalistycznego programu.

Ciekawym narzędziem jest

CD/DVD Diagnostic.

http://www.infinadyne.com/cddvd_diagnostic.html

Ta aplikacja pozwala na odzyskiwanie

straconych plików, ale jest funkcja dostępna dopiero po wykupieniu licencji. Produkt
specjalizuje się zwłaszcza w przywracaniu uszkodzonych zbiorów wideo. Ciekawostką jest
zwłaszcza możliwość wstrzymania i późniejszego wznowienia długo trwającej procedury
skanowania dysku.

Po zainstalowaniu uruchom program i wybierz swój napęd CD. CD/DVD Diagnostic
przeskanuje dysk i wyświetli strukturę katalogów. Teraz możesz skorzystać z narzędzi w
menu Tools, np. Readability Test, który sprawdzi czy napęd potrafi w ogóle prawidłowo
odczytać płytę CD/DVD.

Rys. Błędny odczyt płyty stwierdzony przez CD/DVD Diagnostic

Po wybraniu w menu File opcji Preferences można dostosować Readability Test albo
wyłączyć automatyczne skanowanie dysku przy włączeniu programu.

Na uwagę zasługuje także ikona koła ratunkowego w głównym oknie programu, dzięki której
natychmiast stworzysz kopię zapasową Twojej płyty.

Przenoszenie plików i ustawień do nowego systemu

Zainstalowanie nowego systemu operacyjnego nie kończy się w momencie pierwszego
uruchomienia. Wtedy zaczyna się bowiem mozolne ustawianie Windows do swoich potrzeb,
instalowanie programów, przenoszenie swoich plików z kopii zapasowej. Czy nie dałoby się
tych mało ciekawych czynności jakoś uprościć?

Służy do tego narzędzie Łatwy transfer w systemie Windows, umożliwiające przeniesienie
plików i ustawień z jednego komputera na inny. Pozwala na wybranie jakie elementy
przenieść na nowy komputer (np. konta użytkowników, ulubione strony internetowe zapisane
w Internet Explorerze czy wiadomości e-mail). Aby z niego skorzystać:

1. Uruchom Łatwy transfer, klikając przycisk Start i w polu wyszukiwania, wpisując

łatwy transfer. Z listy wyników wybierz Łatwy transfer w systemie Windows.

2. Kliknij Dalej na ekranie powitalnym, a następnie wybierz metodę transferu.

Są trzy metody:

•

Przy użyciu kabla łatwego transferu – wymaga podłączenia specjalnego kabla do obu
komputerów za pomocą złącza USB. W tym celu musisz więc dysponować kablem i
drugim komputerem co raczej ogranicza praktyczne zastosowanie tego sposobu,

•

Przy użyciu sieci – wykorzystuje istniejące połączenie sieciowe między komputerami,

•

Przy użyciu zewnętrznego dysku twardego lub dysku flash USB – chyba najczęściej
stosowana opcja umożliwiająca skopiowanie danych na pamięć USB.

Rys. Opcje Łatwego transferu w systemie Windows

Uruchamianie systemu z ostatnią znaną dobrą konfiguracją

Naprawę uszkodzonego systemu Windows najlepiej rozpocząć od najprostszych i mało
czasochłonnych czynności. Do takich zalicza się uruchomienie z ostatnią znaną działającą
konfiguracją. Z pewnością nie pomoże ona, gdy z dysku zniknął ważny plik systemowy czy
zainstalowałeś niekompatybilny sterownik powodujący nieprawidłową pracę systemu.
Ostatnia znana konfiguracja uruchomi komputer, korzystając z automatycznie utworzonej
części rejestru (zawarte są w niej, m.in. ustawienia dotyczące usług).
By spróbować uruchomić komputer z ostatnią znaną dobrą konfiguracją:

1. Przy uruchamianiu komputera, po wyświetleniu komunikatów BIOS’u naciśnij i

przytrzymaj przycisk [F8].

2. Jeśli posiadasz więcej niż jeden system operacyjny, wybierz właściwy i naciśnij

[Enter].

3. Teraz zaznacz Ostatnia znana dobra konfiguracja, a następnie naciśnij klawisz

[ENTER].

Informacje o sprzęcie bezpośrednio na pulpicie Windows

Za pomocą bezpłatnego narzędzia możesz na bieżąco monitorować stan Twojego sprzętu.
Program robi to w ciekawy sposób: wyświetla informacje w formie tapety Pulpitu
aktualizowanej co 60 sekund.

Po zainstalowaniu

BGEye

http://bgeye.en.softonic.com/

i jego uruchomieniu, w prawym

dolnym rogu ekranu (w tzw. zasobniku systemowy, przy zegarze) zobaczysz ikonę BGEye.
Kliknij ją prawym klawiszem myszy i wybierz opcję Open Options, żeby dostać się do opcji
aplikacji, gdzie możesz:

•

ustawić maksymalną długość prezentowanych informacji (Limit Text Width),

•

włączyć lub wyłączyć wyświetlanie informacji o CPU (Show CPU),

•

ustawić wyświetlanie wszystkich informacji drukowanymi literami (Capitalize All
Text).

Zawsze możesz ręcznie odświeżyć informacje BGEye przez kliknięcie prawym klawiszem
myszy ikony w zasobniku systemowym i wybranie Refresh.

Rys. Pulpit BGEye wraz z zaznaczoną ikoną w Tray’u. Zauważ, że np. ostatnia informacja o
wolnym miejscu na dysku C: zawiera również graficzne odwzorowanie wolnego miejsca w
formie niewypełnionego paska