Jak nawiązać kontakt z własnym opiekunem duchowym
Pisząc ,,Przesłanie Opiekuna Duchowego,, kierowałam się intuicją i pragnieniem

 

 

 

 

 

 

   

podzielenia się z wami moimi duchowymi odczuciami.
Po napisaniu i wydaniu tej książki, otrzymałam od was wiele ciepłych i

 

   

 

 

 

 

 

 

 

 

wzruszających słów, za które serdecznie dziękuję.
Otrzymałam także bardzo wiele pytań, na które mam nadzieje odpowiem za

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

pośrednictwem tego artykułu.
Bardzo wiele osób, które wkraczając na swoją duchową ścieżkę, chce osiągać

 

 

 

 

   

 

 

 

 

wysokie duchowe rezultaty w niezwykle krótkim czasie. Niecierpliwość stała się

 

 

   

 

 

 

 

 

dla wielu motorem, napędzającym ich chęć uczestnictwa w coraz to większej

 

 

 

 

 

 

   

   

ilości kursów. Wielu, szukając swojej właściwej ścieżki, przechodzi przez coraz

 

 

 

 

 

 

 

 

 

to wymyślniejsze inicjacje, mające przyśpieszyć ich rozwój i NATYCHMIAST

 

 

 

 

 

 

   

otworzyć na moc Boga. Oczywiście, jest to zapewne jakiś sposób na znalezienie

   

 

 

 

   

 

 

   

w końcu tej właściwej drogi, jednakże coraz częściej, u wielu osób, miast tak

 

 

 

 

 

 

 

   

 

 

 

długo poszukiwanego spełnienia, pojawia się coraz większa niecierpliwość i

 

 

 

 

 

 

 

 

rozczarowanie.
Analizując pragnienia duchowe osób, które zwracają się do mnie z pytaniami,

 

 

 

 

 

 

 

 

   

najczęściej stykam się z rozgoryczeniem, dotyczącym niemożności nawiązania

 

 

   

 

 

 

przez te osoby kontaktu, z własnym opiekunem duchowym. Część z tych osób

   

 

   

 

 

 

   

 

pragnęłaby go zobaczyć, a część chociażby wyczuć lub usłyszeć.
Nie wiem, czy uda mi się spełnić, chociaż część z próśb, ale mam nadzieję, że

 

 

 

 

 

 

 

 

   

 

 

 

 

przynajmniej uzmysłowię wam, gdzie macie poszukiwać kontaktu z własnym

 

 

 

 

 

 

   

opiekunem duchowym i w jaki sposób najłatwiej jest to uczynić.
Opiekun duchowy, nie jest czymś niezwykłym w naszym życiu, a kontakt z nim

 

 

 

 

 

   

 

   

   

bardziej możliwy, niż się wielu wydaje. Nie jest to także anioł lub istota

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

niewiadomo, jakiego pochodzenia. Najczęściej przypisujemy mu więcej cech, niż

 

 

 

 

 

 

 

 

rzeczywiście posiada. Tak naprawdę, zarówno nasz przewodnik, jak i opiekun

 

 

 

 

 

 

 

   

duchowy, to części naszej własnej duszy, które pozostają w świecie dusz, w

   

 

 

 

 

 

   

 

 

czasie, gdy ta cząstka, która my jesteśmy inkarnuje na Ziemi. Jednakże, jest

 

   

 

 

 

 

 

 

 

 

pewna różnica pomiędzy cząstką oświeconą, którą już jest opiekun duchowy, a

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

tą jeszcze, nieoświeconą, która jest naszym przewodnikiem duchowym i która

 

 

 

 

 

 

 

   

pilnuje, abyśmy szli właściwą ścieżką.
Dusza ludzka, bez względu na to, jakiego jest pochodzenia, stając się duszą

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

dojrzałą zaczyna starać się przyśpieszyć swój rozwój, przez co dzieli swoją

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

energię na mniejsze części. Zdarza się to także duszom młodszym, ale w bardziej

   

 

 

 

   

 

 

 

   

rzadszych przypadkach. Podział, jest dla duszy dojrzałej bardzo ważnym

 

 

 

 

 

 

 

 

momentem w jej rozwoju. Każda z części, którą dusza wydziela z siebie,

 

 

 

 

   

 

 

 

   

schodząc na Ziemię, posiada poczucie indywidualizmu, chociaż, jej połączenie z

   

 

 

 

 

   

 

główną częścią jej duszy pozostaje niezwykle silne i czasami objawiać się to

 

 

 

 

 

 

   

 

 

 

może w postaci pojawienia się poczucia oddzielania, samotności i niezwykle

   

 

 

 

 

 

   

silnej tęsknoty do całości.
Dusze, które dokonały podziału, przez cały czas jego trwania, mają silne

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

poczucie bycia jedynie częścią czegoś większego i nie raz obsesyjnie dążą do

 

 

 

 

 

   

 

 

 

 

połączenia się z pozostałymi cząstkami swojej duszy (tęsknota za połówką lub

 

   

 

 

 

 

   

 

obsesyjne jej poszukiwanie).
Ciekawym jest także to, że cząstki pozostałe w świecie dusz, stanowią dla duszy,

 

 

     

 

   

 

 

 

 

która inkarnuje magazyn jej rozwiniętych już wcześniej zdolności. To sprawia, że

 

 

   

 

 

 

 

 

 

dusza nie musi zabierać na dane wcielenie całej swej wiedzy duchowej. Dzięki

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

temu, dusza może spokojnie, w poczuciu niedoskonałości rozwijać pozostałe

 

 

 

   

 

 

 

zdolności, których rozwinięcia i urzeczywistnienia potrzebuje do osiągnięcia

 

 

   

 

 

 

pełnego zrozumienia. Niekiedy, może się to objawiać powracającym poczuciem

 

 

 

 

   

 

 

utracenia swojej duchowej mocy. Mając, chociaż częściowy dostęp do intuicji,

 

 

 

 

 

 

 

 

 

dusza doskonale wie, że pozostawiła w świeci dusz energie tych zdolności, do

 

 

   

   

 

 

 

 

 

których zrozumienia dążyła we wcześniejszych wcieleniach. Niestety, intuicyjnie

 

 

 

 

 

 

 

dusza wie również, że nie może wciąż bez końca doświadczać z rozwijaniem tych

 

 

   

 

 

 

 

 

   

 

samych zdolności i mocy. A poczucie, że kiedyś byłam/byłem wielkim magiem,

 

   

   

   

 

 

 

jasnowidzem, miałam/miałem zdolności leczenia lub kontaktowałam się ze

 

 

 

 

 

 

 

światem astralnym, to echa przeszłości i przez jakiś czas, dopóki nie

 

 

 

 

   

 

 

 

 

przyzwyczaimy się do nowego zadania, będą do nas podświadomie powracać.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Dla pocieszenia dodam, że w momencie, gdy oswoicie się ze swoim nowym

 

 

     

 

 

 

   

 

zadaniem na obecne wcielenie, dostęp do zdolności, które rozwinęliście

 

 

 

 

 

 

 

 

wcześniej, stanie się w pełni otwarty. Jednakże, stanie się to dopiero wtedy, gdy

 

 

   

 

 

 

 

   

 

 

wasza dusza stwierdzi pełną gotowość na świadomą łączność ze światem dusz i

 

 

 

 

   

 

   

 

 

samą sobą. Do tego czasu, trzeba uzbroić się w cierpliwość i skupić na tym, co

 

 

 

 

 

 

 

   

   

   

 

stanowi wasz główny cel pobytu na Ziemi, czyli na swoim zadaniu karmicznym.
Niektórzy opowiadają mi często o tym, że wyczuwają obok siebie więcej, niż

 

 

 

   

   

 

 

 

 

jednego przewodnika duchowego. I oczywiście mają rację. Ale mogą ich

 

 

   

 

 

 

 

 

wyczuwać jedynie ci, których dusza podzieliła się na więcej niż dwie części.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Okazuje się także, że każda z tych części, które stanowią obecnie naszych

 

 

 

 

   

 

 

 

 

 

przewodników duchowych, posiada zgrupowanie w sobie innych części i stopień

 

 

 

   

 

 

   

rozwiniętych zdolności. Dzięki temu, możemy nie tylko spokojnie korzystać z

 

 

 

 

 

 

 

 

 

podpowiedzi swoich osobistych przewodników, ale i mieć poczucie ogromnego

 

 

 

 

   

 

 

uporządkowania w naszej części, która znajduje się w świecie dusz. Dlatego też,

   

 

 

 

 

   

 

 

 

zamiast marudzić i wciąż wspominać, jakimż to kiedyś byłeś mistrzem, skup się

 

   

 

 

   

 

 

 

 

lepiej na tym, po co tu przeszedłeś na Ziemię. A jeśli będziesz chcieć skorzystać

   

       

   

   

 

 

 

ze swoich zdolności, wystarczy, że skupisz się na ich uruchomieniu, tylko

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

pamiętaj, że dla swojego własnego dobra i dla dobra zadania, uruchomisz je

 

 

 

 

 

   

 

 

 

 

jedynie takim zakresie, w jakim w danym momencie mogłyby ci się przydać do

 

 

   

   

 

 

   

 

 

rozwinięcia tych zdolności, których rozwijania akurat się uczysz.
A teraz coś o twoim opiekunie duchowym. Jak myślisz, gdzie on może się

 

 

   

 

 

 

 

 

 

 

 

znajdować? Pewnie biega wokół ciebie starając się, abyś go jakoś dostrzegł.
Usiądź teraz sobie spokojnie i postaraj się, aby po twojej prawej stronie, w

 

 

 

   

 

 

 

 

 

 

 

odległości kilku metrów nie znajdował się żaden przedmiot ani osoba. Wysuń

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

teraz swoją prawą dłoń, wyciągając całkowicie ramię do przodu na godzinę

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

drugą. A teraz cofnij o jakieś 30­40 cm, w zależności oczywiście od tego, jak

   

 

   

 

 

   

 

 

 

 

masz długie ramię. I znów wysuń do przodu, kierując swoje ramię na godzinę

 

 

   

 

 

 

 

 

 

   

drugą. Poczułeś różnicę temperatur? Dalej od ciebie powinno być ci cieplej w

 

 

 

 

 

 

 

 

   

 

dłoń, a bliżej chłodniej. Tam jest właśnie twój opiekun duchowy­oświecona

   

 

 

 

 

 

 

 

cząstka twojej własnej duszy.