Wojskowy Klub Sportowy Polonia Jelenia Góra

sekcja piłki siatkowej

Jelenia Góra

2010

Wraz z powstaniem Wojskowego Klubu Sportowego

„Polonia” w roku 1957 została zorganizowana sekcja piłki

siatkowej mężczyzn. W odróżnieniu od pozostałych gier

zespołowych siatkówka nie bardzo pociągała żołnierzy do jej

uprawiania. Dzięki ówczesnym przepisom była grą zbyt

statyczną, a z drugiej strony brakowało kilku pasjonatów, którzy

mogliby nadać impuls i zmobilizować innych.

Pionierem sekcji

oraz grającym zawodnikiem został

absolwent poznańskiego WSWF – u Maciej Kozak. Z innych

zawodników ówczesnej drużyny zapamiętano Zdzisława Patka

i

Mikołaja

Sawczuka.

Swój

pierwszy

start

drużyna

reprezentująca

Oficerską

Szkołę

Radiotechniczną

na

Mistrzostwa

ch Szkół Lotniczych nie mogła uważać za udany,

gdyż trzecie miejsce mogła zawdzięczać małej ilości startujących

drużyn. Została zgłoszona do rozgrywek A klasy dolnośląskiej,

w

których to plasowała się jako pewny „średniak”. Ale praca

szkoleniowa trenera M.

Kozaka powoli zaczęła dawać rezultaty.

Skład drużyny stabilizował się, dochodzili nowi zawodnicy.

W

1960 sekcję zasilili nowi zawodnicy: Leszek Bach, Andrzej

Siennicki, potem Sławomir Budźko i Henryk Mroczkowski.

Ta

drużyna po zgraniu się reprezentowała przyzwoity poziom

i

awansowała do grona zespołów okręgowych.

Kiedy otworzono granicę państwową w ramach umowy

turystycznej między Polską, a Czechosłowacją WKS Polonia

nawiązała kontakty sportowe z sąsiadami i często wyjeżdżała

oraz przyjmowała u siebie drużyny czechosłowackie, które

prezentowały wysoki poziom. Sekcja siatkówki utrzymywała

również kontakty sportowe z sąsiadami zza Odry – z drużynami

cywilnymi i wojskowymi z b. NRD. W latach 1963

– 67 siatkarze

występowali w lidze okręgowej będąc przyzwoitym zespołem,

który ze zrozumiałych względów nie mógł myśleć o awansie do

wyższej klasy (tylko kluby działające przy okręgach wojskowych

i

rodzajach sił zbrojnych mogły budować drużyny ekstraklasy).

Po fuzji klubów WKS Polonia i Karkonosze nowo powstały

MZKS Do

lnoślązak przez jeden sezon zgłaszał drużynę do

rozgrywek ligi okręgowej. W dalszym ciągu drużynę tą trenował

M. Kozak.

Na miejsce zlikwidowanych klubów wojskowych

władze wojskowe wprowadziły tzw Ligę Uczelni Wojskowych,

w

której mogli uczestniczyć studenci (słuchacze) danej uczelni,

bez

żołnierzy

zawodowych

i

służby

zasadniczej.

Liga

obejmowała: piłkę siatkową, koszykową i ręczną dla 14

uczelni

wojskowych.

Później

eksperymentowano

dalej

organizując rozgrywki, w których uczelnie reprezentował

wylosowany plu

ton, który wystawiał reprezentację uczelni do

danej gry zespołowej. Drużyny wojskowe zniknęły z cywilnych

rozgrywek ligowych, ale za to

zwiększyło się zainteresowanie

dowódców, aby masowość gier zespołowych pozwalała wyłaniać

jednostki uzdolnione ruchowo,

które pokierują grą na

najwyższym poziomie tj. w plutonach.

W cyklu rozgrywkowym 1971/72 siatkarzy do rozgrywek

Ligi Uczelni Wojskowych przygotował Michał Kozak –

uczestniczyli w niej: Leszek Sitarek, Jan Walkowiak, Józef Leja,

Stanisław Pabin, Tomasz Jasiulewicz, Marek Koschany, ale do

strefy medalowej drużyna się nie załapała. Podobna sytuacja

była podczas Spartakiady Uczelni Wojskowych w 1973 r. Tym

razem trener Leszek Bach uzyskał VII miejsce, najdalsze ze

wszystkich drużyn zespołowych. W drużynie występowali: Jan

Walkowiak, Stanisław Pabin, Tadeusz Jasiulewicz, Andrzej

Laudy, Włodzimierz Sekuła, Andrzej Niedziela, Andrzej Budz,

Paweł Kralik.

Rok 1973

– reprezentacja WOSR wraz z trenerem

Leszkiem Bachem

W rozgrywkach Wojskowego Szkolnictwa zwanego w

skrócie Ligą Uczelni w cyklu 1973/74 siatkarze Szkoły

Radiotechnicznej trenowani przez Henryka Mroczkowskiego

wywalczyli V miejsce. Do składu drużyny dołączyli nowi

zawodnicy:

Jerzy Wikiel, Janusz Balukiewicz, Jerzy Kużdżał,

Andrzej

Jerzak,

Janusz

Rostowski,

Witold

Bębenek.

Ale

siatkarze nie załamywali rąk, startowali w każdej możliwej

imprezie: w roku 1975 pokonali startujące drużyny w Pucharze

Komendanta Powiatowego MO Jelenia Góra, startowali

w rozgrywkach TKKF. Do kolejnej konfrontacji sportowej nasi

siatkarze stanęli w roku 1975. Tym razem również w Dęblinie:

nowy szkoleniowiec, siatkarz, reprezentant uczelni i klubu

Polonia

Stanisław Pabin nie przełamał passy – zdobyliśmy

znowu

V miejsce. W drużynie pokazali się nowi: Adam Kot, Jan

Bury,

Jan

Ka

miński.

Następuje

eksperyment:

Zarząd

Wychowania Fizycznego

i Sportu MON z każdej uczelni

wojskowej losuje jeden pluton ze

składu III rocznika

podchorążych i z niego (15 – 22 słuchaczy) wybiera się

najlep

szych aby w ciągu dwóch tygodni rozegrali turniej o miano

najlepszej drużyny siatkarskiej wyższych szkół wojskowych.

Dla

„radiotechnicznej” to udany start: trzeci rocznik szkolenia

opanował piłkę siatkową bardzo dobrze. Nasza drużyna po

wyrównanych pojedynkach zajęła pierwsze miejsce przed

drużynami z Warszawy i Poznania. Oczywiście dowódcą plutonu

był były reprezentant uczelni w piłce siatkowej Jan Walkowiak.

Rok 1976

– mecz siatkarzy z WOSR podczas eliminacji

Mistrzostw Uczelni Wojskowych

Rok 1978 Szprotawa

– Turniej Piłki Siatkowej z okazji

Święta Pracy – I miejsce. Najlepszym rozgrywającym Stanisław

Pabin

– WOSR. Pod koniec lat 70 – tych jeleniogórska siatkówka

odbiła się od dna. Wojskowe Koło „Polonia” zgłasza drużynę do

rozgrywek dolnośląskiej ligi okręgowej i w niej w sezonie 1978-

79 zdobywa II miejsce, w 1979

– 80 – II miejsce, a na

Mistrzostwach Uczelni Wojskowych w Poznaniu

– IV miejsce.

Zespół Polonii do rozgrywek przygotowują trenerzy: Jan

Kazimierz Kowalski i Andrzej Wróbel. Zawodnicy: Marek

Grzybowski, Andrzej Chmielarski,

Sylwester Kaczyński, Ireneusz

Budek, Mirosław Bejma, Janusz Staszałek, Andrzej Wróbel. Lata

80

– 82 – drużyna Polonii już jako Uczelniany Wojskowy Klub

Sportowy (posiada osobo

wość prawną od 1981 r) trenowana

przez Stanisława Pabina i Andrzeja Wróbla uczestniczy w lidze

okręgowej. Do drużyny dołączają nowi zawodnicy: Dariusz

Iwanek, Robert Stanowski, Krzysztof Smółka, Jacek Kowal,

Jerz

y Sztokmański, Paweł Majchrzak.

W następnym sezonie 1982 – 83 do duetu trenerskiego

dołącza jeszcze Andrzej Siennicki, a do składu zawodniczego

wchodzą nowi zawodnicy: Piotr Siennicki, Mirosław Żywiołowski

i

drużyna awansuje do ligi międzywojewódzkiej. Kolejny cykl

rozgrywek (1983-

84) drużyna UWKS Polonia awansuje do ligi

makroregionalnej (odpowiednik obecnej II ligi), zarówno

szkoleniowcy jak i zawodnicy pozostają bez zmian, jak

w

poprzednim sezonie. Liga makroregionalna okazała się bardzo

wymagająca dla naszych siatkarzy, którzy tylko jeden sezon

zabawili w tak doborowym gronie. Następuje powrót w szeregi

ligi międzywojewódzkiej. Beniaminek ligi makroregionalnej

startując na Spartakiadzie Uczelni Wojskowych we Wrocławiu

zdobył tytuł wicemistrza Spartakiady co świadczy o wysokim

poziomie drużyn rekrutujących się ze szkół oficerskich.

W latach 1986

– 90 – sekcją kieruje Maciej Kaźmierczak,

trenerem jest

Andrzej Wróbel, zespół występuje początkowo

w

lidze międzywojewódzkiej, a reprezentując jeleniogórską

WOSR na Spartakiadzie (1988) zdobywa IV miejsce.

Spartakiada odbyła się w Jeleniej Górze.

Rok 1986

– reprezentacja WOSR

Kolejne cztery lata to ograniczanie działalności sportowej

w związku z likwidowaniem Wyższej Szkoły i obniżeniem jej

statusu do Centrum Radioelektronicznego. W roku 1992

zatrudniony jest jako szkoleniowiec (6 miesięcy) trener Andrzej

Kołaczyk. Zespół kończy swą działalność w lidze wojewódzkiej.

Na ostatniej Spartakiadzie Uczelni Wojskowych

mogą startować

żołnierze zawodowi (podchorążych już brak) i tutaj kadra

oficerska jeleniogórskiej, byłej wojskowej Alma Mater zdobywa II

miejsce dobrze kończąc historię wojskowej siatkówki naszego

miasta. A

oto ich nazwiska: Jan Rokosz, Maciej Kaźmierczak,

Wojciech Lara, Edward Bartkowiak, Lech Lichtarski, Andrzej

Wróbel, Stanisław Sułkowski, Mikołaj Nikołajuk, Jerzy

Balcerkowski, Zbigniew Łukaszuk.

Piłka siatkowa WKS Polonia Jelenia Góra

Napisano w oparciu:

Rok 1957

– 1971 – własne informacje Henryk Stępień

Rok 1972

– 1996 – danych dostarczyli: Stanisław Pabin, Andrzej

Wróbel