PODATKI OBROTOWE (VAT) ĆWICZENIA 1 19.10.2013
ifbu.uni.lodz.pl

[e-mail]

jak się zgadza to nie odpisuje na e’maile
Konsultacje czwartek 15.00 – 16.30 pokój T413 w czwartki parzyste wykład o 18.00 ma na uczelni
Zaliczenie: 14 XII – wypełnienie deklaracji – zaliczenie praktyczne / Prezentacje VAT – grupy 2 osobowe – VAT
w krajach UE – wybrać 2 jakie, prezentacje krótkie na 16 XI -> Czechy, Włochy
Literatura: 1. Gomułowicz – polskie prawo podatkowe

2.

Nykiel

3.

Wójtowicz Wanda

4.

Teresa Romanowska

5.

Podstawy wiedzy o polskim systemie podatkowym – Stanisław dolata

Podatek – świadczenie, bezzwrotne, przymusowe, pieniężne ….. Doprecyzowanie przepisów ordynacji
podatkowej zajmuje sie konstytucja art. 217

Elementy podatku

1.

Podmiot

2.

Przedmiot

3.

Podstawa

a.

Ilościowa

b.

Wartościowa

4.

Skala

5.

Zwolnienia

6.

ulgi

a.

stawki podatkowej - rolny

b.

obniżenie podstawy opodatkowania – dochodowy, rehabilitacyjna, internet

c.

obniżenie kwoty obliczonego podatku – dzieci

Progresywne – pit, od spadków i darowizn Regresywne – PCC (od umów o spółkę)
Klasyfikacje podatkowe

1.

rodzajowe
a.

majątkowe lub od praw majątkowych

b.

dochodowe

c.

przychodowe

d.

wydatków

2.

podmiotowe – kryterium przerzucalności które je rozróżnia
a.

pośrednie – są trudniej przerzucane VAT, akcyza, od gier

b.

bezpośrednie

Znosząc bariery w konkurencyjności UE stara się ujednolicić swój system podatkowy. Głównym celem unijnego
systemu podatkowego jest harmonizacja systemów podatkowych w krajach członkowskich. Obejmuje ona przede
wszystkim podatki pośrednie w mniejszym zaś stopniu dotyczy podatków bezpośrednich pozostawiając je w
dyspozycję państw członkowskich. Wymóg harmonizacji podatków pośrednich zawarty jest w art. 99 traktatu
rzymskiego. Ujednoliceniu podlegają podatek obrotowy VAT, podatki akcyzowe oraz inne podatki pośrednie w
zakresie w jakim jest to niezbędne do swobodnego przepływu towarów i usług między państwami UE w
odniesieniu kontroli granicznych.
Francja od 1954 roku wprowadziła podatek od wartości dodanej. Większość wprowadziła po roku 1967.
Prawo wspólnotowe cechuje się specyficznym narzędziem jakim są dyrektywy, które nie występują w prawie
krajowym. Ich najważniejszą cechą jest fakt, że nie stanowią one prawa same w sobie.
Państwa członkowskie powinny przedstawione w takich dyrektywach zalecenia wdrożyć do prawa krajowego.
Biorąc pod uwagę własną sytuację społeczną i gospodarczą. Pierwsza dyrektywa dotycząca podatków od towarów
to była dyrektywa pierwsza z roku 1967, zatwierdzająca wspólne elementy. Najważniejszy zapis pochodził z
pierwszej dyrektywy z 1967 zgodnie z którym towary i usługi miał być opodatkowane dopiero w kraju konsumpcji
a nie w kraju pochodzenia. Dyrektywa 6 była konstytucją o VAT – doprecyzowano wszystkie pojęcia dotyczące
VATu. Dwa lata później uzyskiwano pierwsze wpływy z wprowadzenia VAT.

Do wprowadzenia VATu do wspólnoty europejskiej pobierane były podatki wielofazowe tzw. kumultatywane –
jest to rodzaj podatku naliczanego od produktu za każdym razem kiedy staje się on przedmiotem danej transakcji.
Nadaje on podatkowi następujące cechy:

•

podatek ten obejmuje wielokrotnie dany produkt w sposób jednoczesny

•

wiąże się on z każdą kolejną transakcją przez co obciąża za każdym razem całkowitą wartość danego

produktu

Od 1 stycznia 2007 roku nie obejmują przepisy dyrektywy 6 . 26.11 2006 roku powołano dyrektywę 212.
Informacje podstawowe o dyrektywie nr 212
Podatek od wartości dodanej jest ogólnym podatkiem konsumpcyjnym w odniesieniu do działalności obejmującej
produkcję i dystrybucję towarów i świadczenie usług. Po drugie wspólny system VAT, odnosi się do towarów i
usług kupowanych i sprzedawanych w celach konsumpcyjnych UE. Podatek jest obliczany na podstawie wartości
dodanej towarów i usług na każdym etapie produkcji i łańcucha dystrybucji. Podatek ten pobierany jest przez
system niepełnego wymiaru płatności, który umożliwia podatnikom odliczenie w swoim rozliczeniu kwoty
podatku , którą zapłaci innym podatnikom z tytułu zakupów dla celów komercyjnych na innym etapie. Mechanizm
ten oznacza, że na wielkość podatków nie wpływa liczba transakcji. Podatek ten uiszcza w rezultacie ostateczny
konsument towarów lub usług płacąc za nie cenę powiększoną o odpowiedni procent stawki VAT. Ostateczna cena
stanowi sumę wartości dodanej na każdym etapie produkcji i dystrybucji. Dostawca towarów lub usługodawca
płaci VAT od towarów i usług organom krajowym po odliczeniu VAT zapłaconego wcześniej swoim dostawcom.
Transakcje prowadzone za opłata na terytorium państwa UE przez podatnika działającego w tym charakterze
podlegają VAT. Również transakcje importu temu podatkowi będą podlegać.
Transakcje podlegające opodatkowaniu obejmują:

•

dostawa towarów wykonywana przez podatnika

•

wewnątrzwspólnotowe nabycia w państwie członkowskim towarów z innego państwa członkowskiego

•

ś

wiadczenie usług przez podatnika

•

import towarów spoza UE, czyli z terytorium państwa trzeciego lub nie należącego do UE

Podatnikiem jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu prowadząca działalność gospodarczą
bez względu na cel czy też rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność
producentów handlowców lub usługodawców włącznie z górnictwie, działalnością gospodarczą i wykonywaniem
wolnych zawodów. Działalność prowadzona przez pracowników i inne osoby nie będzie uznawana za działalność
prowadzoną samodzielnie o ile są one związane z umową o pracę lub innymi więzami prawnymi tworzącymi
stosunek prawny między pracodawcą a pracownikiem. Każda osoba która okazjonalnie dokonuje dostawy nowego
ś

rodka transportu transportowanego do innego państwa członkowskiego jest również uznawana za podatnika VAT.

Państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanych z
działalnością gospodarczą w szczególności dokonuje dostawy budynków, części oraz związanego z nimi gruntu
przed zasiedleniem lub dostaniem terenu budowlanego.

Transakcje podlegające opodatkowaniu

•

dostawa towarów oznacza przeniesienie prawa do rozporządzania jako właściciel

•

każda transakcje która nie stanowi dostawy towarów uznawana jest za świadczenie usług

•

wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów oznacza nabycie prawa do rozporządzania jako właściciel

rzeczowym majątkiem ruchomym transportowanym do nabywców towarów w innym państwie
członkowskim

•

import towarów oznacza wprowadzenie na terytorium UE towarów które nie znajdują się w swobodnym

obrocie. Za import towarów uznaje się również wprowadzenie na terytorium UE towarów znajdujących się
w swobodnym obrocie pochodzących z terytorium trzecich

Miejsce dostawy towarów to

•

miejsce w którym towary znajdują się w momencie dostawy – dotyczy towarów niewysyłanych i

nietransportowanych

•

w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów od nabywcy

•

miejsce rozpoczęcia przewozu osób - dostaw towarów na podstawie jednostki latającej, pływającej czy tez

pociągu

•

miejsce w którym znajduje się nabywca np. dostaw energii cieplnej itp.

Za miejsce wewnętrzwspólnotowego nabycia towarów uznaje się miejsce zakończenia transportu tych towarów od
nabywcy.