T
T
W
W
O
O
R
R
Z
Z
Y
Y
W
W
A
A
P
P
O
O
L
L
I
I
M
M
E
E
R
R
O
O
W
W
E
E
–
–
L
L
A
A
B
B
O
O
R
R
A
A
T
T
O
O
R
R
I
I
U
U
M
M
Adam Kiersnowski
P
OLIMERYZACJA EMULSYJNA STYRENU
Celem ćwiczenia jest zapoznanie się z procesem polimeryzacji emulsyjnej styrenu.
Do reaktora 250 cm
3
wyposażonego w mieszadło kotwicowe i chłodnicę zwrotną należy
wprowadzić 100 cm
3
wody dejonizowanej i ogrzać do temperatury ok. 75
C. Oddzielnie, w
zlewce należy rozpuścić 1,5 g emulgatora (mersolan E-30), oraz 0,06 g fosforanu dwusodo-
wego w 50 cm
3
wody dejonizowanej. Roztwór dodać do reaktora, wyrównać temperaturę i
przedmuchać zawartość reaktora argonem. Następnie, po wyrównaniu temperatury do reakto-
ra należy dodać 30 cm
3
styrenu i ok. 0,05 g nadsiarczanu potasu i ponownie przedmuchać
reaktor argonem. Wyregulować obroty mieszadła. Reakcję prowadzi się przez 0,5 h w temp.
75
C; następnie dodaje się drugą porcję inicjatora (również ok. 0,05g), temperaturę zwiększa
się do 80
C i reakcję prowadzi się przez 1 – 1,5 h. Następnie, po zakończeniu polimeryzacji
otrzymany polimer koaguluje się za pomocą 10 % roztworu chlorku glinu (III). Produkt nale-
ży przemyć kolejno wodą i metanolem odsączyć na lejku Büchnera (lub lejku ze spiekiem) i
pozostawić na szalce Petri’ego do następnych zajęć do wysuszenia. Następnie na podstawie
masy otrzymanego polistyrenu wylicza się wydajność polimeryzacji.
Zagadnienia do opracowania
Struktura i właściwości fizykochemiczne styrenu; mechanizm polimeryzacji rodnikowej,
technika polimeryzacji emulsyjnej, wpływ temperatury, stężenia emulgatora i inicjatora na
szybkość i wydajność polimeryzacji. Środki pomocnicze w polimeryzacji emulsyjnej (emul-
gatory, stabilizatory etc.)
Materiały uzupełniające:
„Chemia Polimerów” Z. Florjańczyk, S. Penczek Oficyna Wydawnicza Politechniki Warszawskiej War-
szawa 1998 lub. nast.
„Chemia Polimerów” Nicholson
„Chemia organiczna” R.T. Morrison, R.N. Boyd PWN Warszawa 1990 i późniejsze.