®®®ZASTRZEŻONE:
        kolor zielony ­ pytania opracowane z odpowiedzi ubiegłorocznych, jeszcze nie
sprawdzone

kolor czerwony ­ pytanie nieopracowane, być może zła odpowiedź

kolor granatowy ­ odpowiedzi innej osoby w tym samym pytaniu

kolor filoletowy ­ j.w.

kolor brązowy ­ j.w.

kolor różowy ­ Geodezja Górnicza, odpowiedzi udzielone przez dr Jaśkowca

TELEDETEKCJA I FOTOGRAMETRIA

1.   W którym miejscu pionowego zdjęcia lotniczego rzut środkowy obiektu
odpowiada rzutowi ortogonalnemu?

a) w każdym miejscu,
b) dotyczy to punktów znajdujących się na średniej wysokości,
c) w punkcie głównym zdjęcia,
d) na brzegach zdjęcia.

2.   Która z podanych cech nie dotyczy NMT w postaci GRID?

a) jest dogodny do przechowywania danych i zarządzania nimi,
b) posiada dużą liczbę łatwo konwertowalnych formatów zapisu
c) umożliwia generowanie produktów pochodnych takich, jak spadki,
ekspozycje, krzywizny,
d) dobrze modeluje tereny urozmaicone, w tym zawierające nieciągłości.

3.   Wymień elementy orientacji zewnętrznej zdjęcia fotogrametrycznego:

a) współrzędne X,Y środka rzutów w terenowym układzie współrzędnych,
azymut osi kamery, nachylenie osi kamery oraz skręcenie zdjęcia ,
b) ck oraz współrzędne punktu głównego w układzie znaczków tłowych,
c) współrzędne X,Y,Z środka rzutów w układzie terenowym, oraz trzy kąty
określające azymut osi kamery nachylenie i skręcenie zdjęcia ,
d) współrzędne X,Y,Z środka rzutów w terenowym układzie współrzędnych
oraz azymut osi kamery.

aswz2q
φ­ azymut osi kamery
κ­ skręcenie zdjęcia
ω­ nachylenie zdjęcia

4.   Zdjęcia ekwiwalentne to zdjęcia:

a) tych samych elementach orientacji wewnętrznej i dowolnych elementach
orientacji zewnętrznej,
b) tych samych elementach orientacji wewnętrznej, o osiach kamer
równoległych,
c) tych samych elementach orientacji zewnętrznej, różnych elementach
orientacji wewnętrznej,
d) tych samych elementach orientacji wewnętrznej oraz współrzędnych
środków rzutów, różnych elementach orientacji kątowej.

Zdjęcie ekwiwalentne – zdjęcie zastępcze przetworzone analitycznie lub

1®®

rastrowo. Hipotetyczne zdjęcie, które byłoby wykonane z tego samego
środka rzutów, ale przy innych elementach orientacji zewnętrznej. Zdjęcie
ekwiwalentne można przeliczyć na zdjęcie o innym ck. Wykorzystywane w
uproszczonej metodzie opracowania stereogramu.

5.   Co to są elementy orientacji wewnętrznej zdjęcia?

a) współrzędne obrazowego punktu głównego obiektywu w odniesieniu do
płaszczyzny zdjęcia,
b) współrzędne znaczków tłowych z kalibracji kamery ,
c) Położenie punktu głównego zdjęcia w układzie znaczków tłowych i
wymiar ramki tłowej,
d) współrzędne przedmiotowego punktu głównego obiektywu w układzie
tłowym zdjęcia.­

Parametry rzutu środkowego w kamerze fotogrametrycznej, zwane
elementami orientacji wewnętrznej kamery: x0,y0,ck (stała kamery). Są
podane w odniesieniu do układu zmaterializowanego na zdjęciu
fotogrametrycznym przez tzw. znaczki tłowe.

6.   Elementy orientacji zewnętrznej zdjęcia umożliwiają:

a) rekonstrukcję wiązki promieni rzutujących w kamerze,
b) wykonanie orientacji na znaczki tłowe,
c) odtworzenie położenia wiązki promieni rzutujących w układzie
terenowym,
d) obliczenie trzech kątów (omega, fi, kappa) określających orientację
wiązki.

7.   Elementy orientacji wewnętrznej zdjęcia mają na celu:

a) wykonanie orientacji wewnętrznej na autografie,
b) odtworzenie wiązki promieni rzutujących w kamerze,
c) odtworzenie wiązki promieni rzutujących w terenowym układzie
odniesienia,
d) wykonanie orientacji wzajemnej na autografie.

8.   Stała kamery to odległość od:

a) środka rzutów do punktu przecięcia się łącznic znaczków tlowych,
b) środka rzutów do punktu głównego zdjęcia,
c) punktu głównego zdjęcia do punktu przecięcia się łącznic znaczków,
d) średnia odległość między znaczkami tłowymi kamery.

9.   Zdjęcia do obserwacji stereoskopowej powinny spełniać następujące warunki:

a) osie w przybliżeniu prostopadłe do siebie i nierównoległe do bazy
fotografowania,
b) osie o dowolnej orientacji, zdjęcia wykonane z dwóch różnych stanowisk,
c) zdjęcia wykonane z tego samego stanowiska lecz o różnej orientacji
kątowej,
d) osie w przybliżeniu do siebie równoległe i prostopadłe do bazy
fotografowania.

10.    Na pionowym zdjęciu płaskiego terenu w skali 1:5000 wykonanym kamera o

2®®

ck=300mm znajdują się dwa budynki:

Pierwszy o wysokości 10m, drugi o wysokości 20m .Ich krawędzie widoczne
na zdjęciu są tej samej długości. Budynek drugi znajduje się w odległości od
punktu głównego:
1) cztery razy mniejszej od pierwszego,
2) dwa razy większej od pierwszego,
3) cztery razy większej od pierwszego,
4) dwa razy mniejszej od pierwszego.

JAKI WZÓR ???????

Moglby ktos napisac jak to policzyc?   

­ Chodzi tu o dystorsję radialną ­ obiekty

położone w tej samej odległości od środka rzutów (środka zdjęcia) mają takie same
zniekształcenia (przesunięcia) radialne. Inaczej mówiąc, im dalej od środka, tym większa
wartość tego zniekształcenia, które zwiększa się liniowo od środka. Rozwiązanie samo
rzuca się w oczy, bo proste dane podali.

Średnio się rzuca. Z wszystkich danych się korzysta w obliczeniach?

dr=(dh*r)/W

11.    W układzie fotogrametrycznym:

Początek układu w lewym środku rzutów (punkt główny przedmiotowy obiektywu). Oś
YF pozioma zgodna z kierunkiem osi lewej kamery, oś XF pozioma i prostopadła do
YF. Oś ZF pionowa.

12.    Funkcja DLT określa zależność pomiędzy:

a) współrzędnymi punktów na zdjęciu a ich współrzędnymi w
przestrzennym układzie terenowym,
b) współrzędnymi punktów na zdjęciu a ich współrzędnymi w
przestrzennym układzie tłowym,
c) współrzędnymi przestrzennymi punktów na zdjęciu, a ich współrzędnymi
płaskimi w przestrzeni przedmiotowej,
d) współrzędnymi punktów na zdjęciu a ich współrzędnymi w płaszczyźnie
obiektu.

13.    Odpowiadające sobie (homologiczne) punkty na dwu zdjęciach stereogramu
charakteryzuje:

a) położenie na odpowiadających sobie liniach rdzennych (epipolarnych),
b) ta sama współrzędna tłowa y(z),
c) ten sam promień radialny,
d) stała paralaksa podłużna.

14.    Dla wykonania przetwarzania rzutowego płaszczyzny zdjęcia na płaszczyznę
mapy potrzebna jest

a) dwóch odpowiadających sobie punktów położonych jak najdalej od
siebie,
b) trzech odpowiadających sobie punktów nie leżących na jednej prostej,
c) czterech odpowiadających sobie punktów, z których żadne trzy nie
należą do jednej prostej,
d) pięciu dowolnie rozmieszczonych punktów homologicznych.

3®®

(jest 8 niewiadomych: od A do H ­ stąd potrzebne 4 punkty (X,Y))

15.    Dla gridowej reprezentacji danych przestrzennych można stosować
następujące operatory odległości:

generowanie map odległości, buforowanie, generowanie map kosztów, analizy
sieciowe

16.    Przez kalibrację kamery rozumiemy:

a) rektyfikację libell oraz justowanie innych systemów
optyczno­mechanicznych kamery,
b) określenie elementów orientacji wewnętrznej kamery,
c) kontrolę działania wszystkich systemów kamery,
d) wymianę stożka kamery lotniczej.

17.    Poprawki ze względu na błąd dystorsji obiektywu wprowadza się na kierunku:

a) z punktu izocentrycznego,
b) z punktu nadirowego,
c) z punktu głównego,
d) z punktu przyśrodkowego.

18.    Parę zdjęć naziemnych o osiach równoległych, poziomych i prostopadłych do
bazy nazywamy stereogramem:

a) zwróconym,
b) normalnym,
c) zbieżnym,
d) równoległym.

19.    Punktem głównym zdjęcia nazywamy:

a) przecięcie łącznic znaczków tłowych,
b) rzut ortogonalny środka rzutów na płaszczyznę tłową,
c) punkt powstały z przebicia zdjęcia prosta pionową przechodzącą przez
środek rzutów,
d) punkt, przez który przechodzą wszystkie promienie wiązki rzutującej.

20.    Największe „martwe pola” występują na zdjęciach lotniczych wykonanych
kamerą ze stożkiem:

a) szerokokątnym, t
b) nadszerokokątnym,
c) normalnokątnym,
d) nie ma znaczenia.

21.    System FMC w kamerze lotniczej ma za zadanie:

a) pionowanie osi kamery,
b) tłumienie drgań kamery,
c) kompensacje rozmazania spowodowanego ruchem samolotu,
d) kompensację nieostrości spowodowanej winietowaniem.

22.    Który z niżej wymienionych warunków nie dotyczy wszystkich kamer
fotogrametrycznych?

4®®

a) rejestracja obrazu na powierzchni zbliżonej do płaszczyzny,
b) zminimalizowana dystorsja obiektywu,
c) znane i stabilne elementy orientacji wewnętrznej,
d) kompensację rozmazania FMC.

23.    Która z wymienionych niżej cech kamer fotogrametrycznych lotniczych i
naziemnych dotyczy jednocześnie obu typów kamer?

a) możliwość realizacji założonych kątowych elementów orientacji
zewnętrznej zdjęć,
b) znajomość elementów orientacji wewnętrznej wykonywanych zdjęć,
c) niezmienna odległość obrazowa (stała kamery) ,
d) materiał fotograficzny na płytach szklanych.

24.    Od czego zależy wybór kąta rozwarcia stożka przy projekcie lotu
fotogrametrycznego?

a) od skali opracowywanej mapy,
b) od rodzaju pokrycia terenu i jego deniwelacji,
c) od skali zdjęć,
d) od wielkości terenu objętego projektem lotu.

25.    Zdjęcia lotnicze wykonane będą równocześnie z tego samego samolotu
kamerami: szerokokątną (Ck=150 mm) i normalnokątną (Ck=300 mm). Którą
kamerą zarejestrowana zostanie większa powierzchnia terenu i ile razy większa?:

a) kamerą szerokokątną zostanie zarejestrowany obszar 4 razy większy,
b) kamerą szerokokątną zarejestrowany zostanie obszar 2 razy większy,
c) obiema kamerami zarejestrowany zostanie obszar o tej samej
powierzchni,
d) kamerą normalnokątną zarejestrowany zostanie obszar 2 razy większy
niż kamerą szerokokątną.

czemu tak???? (obrazowy przyklad ­ dwukrotna zmiana długości boku
kwadratu powoduje czterokrotną zmianę pola powierzchni kwadratu)

p1/p2 = 150^2/300^2 => p1 = 4p2

26.    Jaka jest zależność między przewidywanym błędem sytuacyjnym a
przewidywanym błędem wysokości wyznaczenia położenia punktu ze stereogramu
zdjęć lotniczych?

a) błąd wysokości jest dwa razy większy od błędu sytuacyjnego,
b) aby otrzymać błąd wysokości, należy błąd sytuacyjny pomnożyć przez
stosunek bazowy w/B=Ck/b,
c) błąd wysokości jest dwa razy mniejszy od błędu sytuacyjnego,
d) błąd wysokości jest w/Ck razy większy od błędu sytuacyjnego.

27.    Kompozycję w barwach zbliżonych do naturalnych można uzyskać łącząc
metodą RGB następujące kanały spektralne:

a) niebieski jako R, zielony jako G, czerwony jako B
b) podczerwony jako R, zielony jako G, niebieski jako B
c) czerwony jako R, zielony jako B, niebieski jako G
d) czerwony jako R, zielony jako

5®®

 G, niebieski jako B << potwierdzone info

28.    Zdjęcia niemetryczne to zdjęcia wykonane:

a) cyfrową kamerą fotogrametryczną,
b) fotograficznym aparatem analogowym ze znajomością dystorsji
obiektywu,
c) aparatem cyfrowym ze znajomością dystorsji obiektywu i stałej kamery,
d) dowolnym aparatem fotograficznym.

29.    Skutkiem błędu dystorsji jest:

∙     

   zniekształcenie obrazu   (dystorsja może być beczkowa i poduszkowa)

30.    Co to jest stosunek bazowy?

a) iloraz bazy podłużnej i odstępu między osiami szeregów,
b) iloraz wysokości bezwzględnej lotu i odstępu między dwoma sąsiednimi
środkami rzutów w szeregu, 

W to nie jest wysokość bezwzględna, W to

wysokość lotu ponad poziom terenu (czyli względna)

c) iloraz odstępu między dwoma sąsiednimi środkami rzutów w terenie a
ogniskową obiektywu kamery,
d) iloraz ogniskowej obiektywu kamery i odległości między środkami rzutów
dwu sąsiednich zdjęć w szeregu na zdjęciach. 

czyli ck/b (potwierdzone

przez dr Tokarczyk)

http://www.fotogrametria.agh.edu.pl/~aboron/stacjonarni/sem4/Wyklady_/rz
ut%20srodkowy%20+%20kamery%20.pdf

    str. 48

31.    Jaką wielkość ma baza podłużna stereogramu zdjęć lotniczych dla p= 60%,
formatu 23*23cm i skali zdjęć 1:5000?

a) 460 m,
b) 690 m,
c) 92 mm,
d) 138 mm.

mozna wzor? L*(100­p/100) L=0.23*mz

32.    Jaka będzie odległość między osiami szeregów przy pokryciu poprzecznym
między szeregami q = 30%, formacie zdjęć 23*23 cm i skali 1:10 000?

a) 690 m,
b) 161 mm,
c) 1610 m,
d) 6900 m.

mozna wzor? *(100­q/100) L=0.23*mz

33.    Rejony Grubera to:

a) rejony na zdjęciu, gdzie występują najmniejsze zniekształcenia radialne,
b) rejony zdjęć, gdzie należy wybierać punkty homologiczne do orientacji
wzajemnej,
c) rejony na stereogramie, gdzie należy wybierać fotopunkty do orientacji
bezwzględnej,
d) rejony w terenie, gdzie należy sygnalizować fotopunkty do
aerotriangulacji.

34.    Orientacja wzajemna pary zdjęć polega na:

6®®

a) doprowadzeniu do równoległości łącznic znaczków tłowych obu zdjęć,
b) usunięciu paralaksy podłużnej na modelu (doprowadzeniu do przecięcia
promieni jednoimiennych obu zdjęć),
c) usunięciu paralaksy poprzecznej na modelu (doprowadzenie do
przecięcia promieni jednoimiennych obu zdjęć),
d) doprowadzeniu zdjęć, względem terenowego układu odniesienia, do
położenia, jak w momencie fotografowania.

35.    Orientacja bezwzględna modelu na autografie cyfrowym polega na:

a) obliczeniu współczynników transformacji przestrzennej pomiędzy
lokalnym układem modelu, a układem terenowym,
b) obliczeniu współrzędnych lewego środka rzutów, współczynnika skali
oraz trzech kątów orientacji każdego zdjęcia,
c) obliczeniu elementów orientacji zewnętrznej i wewnętrznej obu zdjęć,
d) zeskalowaniu modelu i spoziomowaniu zdjęć.

36.    Aby wykonać orientację bezwzględną modelu na autografie cyfrowym należy
znać:

a) długość odcinka na modelu i odpowiadającą mu długość w terenie,
b) współrzędne. środków rzutów lewego i prawego zdjęcia,
c) współrzędne XYZ co najmniej trzech fotopunktów,
d) wysokości co najmniej trzech fotopunktów.

37.    W celu obliczenia parametrów orientacji wzajemnej pary zdjęć (bez
wyrównania) należy pomierzyć na stereogramie:

a) co najmniej 6 fotopunktów w rejonach Grubera,
b) co najmniej 5 dowolnych punktów w rejonach Grubera,
c) co najmniej 12 dowolnych punktów na stereogramie,
d) co najmniej 5 fotopunktów rozmieszczonych w rejonach Grubera.

38.    Co to jest ortoobraz?

co to jest ortofotogram (poprzedni rok)
a) pionowe zdjęcie terenu,
b) przetworzone zdjęcie w taki sposób, ze wszystkie jego punkty są w
jednolitej skali,
c) przetworzone zdjęcie w taki sposób, ze zachowuje jednolita skale dla
punktów znajdujących się na powierzchni terenu,
d) zdjęcie o dowolnej orientacji zamienione na ściśle pionowe.

Ortoobraz (= ortofotografia) to wynik ortorektyfikacji przeprowadzonej dla
pojedynczego zdjęcia.
ortofotografia = ortoobraz, ortofotogram, ortozdjęcie

39.    Jakie dane pozwalają na utworzenie ortofotomapy? 

to pytanie jest ok

ortofotografii (poprzedni rok)
a) współrzędne środka rzutów zdjęcia i jego skala,
b) elementy orientacji wzajemnej stereogramu i orientacja bezwzględna
jednego ze zdjęć,
c) utworzenie modelu stereoskopowego,
d) elementy orientacji zdjęcia, zdjęcie i NMT.

7®®

Ortofotomapy:elementy orientacji wewnętrznej, zewnętrznej, zdjęcie i NMT.

40.    Wśród 34 tematów danych przestrzennych INSPIRE znajdują się:

a) adresy, ortofotomapa, użytkowanie terenu
b) mapa ewidencji gruntów i budynków, mapa zasadnicza, mapa
sytuacyjno­wysokościowa
c) baza danych topograficznych (TBD), mapa topograficzna
d) mapa zagrożenia i ryzyka powodziowego

41.    Celem nowoczesnej aerotriangulacji jest:

a) zagęszczenie osnowy fotogrametrycznej dla orientacji wzajemnej modeli,
b) opracowanie mapy,
c) dostarczenie danych dla utworzenia ortofotomapy i zagęszczenie
osnowy fotogrametrycznej do orientacji modeli,
d) otrzymanie numerycznego modelu terenu.

42.    Histogram obrazu cyfrowego wyraża:

a) przyporządkowanie jasności pikseli ich odpowiedziom spektralnym,
b) zależność gęstości optycznej od naświetlenia,
c) przyporządkowanie ilości pikseli ich jasności,
d) zależność jasności pikseli od ich położenia.

43.    Streching czyli rozciągnięcie histogramu powoduje:

a) zwiększenie kontrastu obrazu,
b) przyciemnienie obrazu,
c) inwersję barw,
d) rozjaśnienie obrazu.

44.    Które z poniższych systemów rejestracji promieniowania zalicza się do grupy
systemów aktywnych?

a) Ikonos,
b) Spot,
c) Landsat,
d) Radarsat.

45.    Obliczając iloraz kanału podczerwonego i czerwonego otrzymujemy wskaźnik
pozwalający wyznaczyć:

a) zanieczyszczenie atmosfery,
b) zawartość chlorofilu,
c) ilość biomasy,
d) temperaturę.

46.    Wzorce statystyczne klas zawierają dane takie jak:

a) minimum i maksimum jasności pikseli oraz ich liczbę w danej klasie,
b) prawdopodobieństwo przyporządkowania piksela danej klasie,
c) odległości piksela od środka klas,

8®®

d) całkowitą liczbę pikseli w danej klasie, średnią jasność pikseli i
odchylenie standardowe.

47.    Pole treningowe w klasyfikacji nadzorowanej to:

a) zbiór pikseli na obrazie wielospektralnym reprezentatywnych dla danej
klasy użytkowania terenu,
b) zbiór pikseli o podobnej jasności na obrazie wielospektralnym,
c) zbiór pikseli o tej samej odpowiedzi spektralnej na obrazie
wielospektralnym ,
d) wybrany na kompozycji barwnej obszar o wyraźnych granicach.

48.    Krzywa spektralna przedstawia:

a) jak zmienia się odbicie promieniowania elektromagnetycznego w
zależności od długości padającej fali,
b) jak zmienia się długość fali w zależności od współczynnika odbicia
promieniowania elektromagnetycznego,
c) jak zmienia się odbicie promieniowania elektromagnetycznego w
zależności od temperatury,
d) zależność odbicia promieniowania elektromagnetycznego przez
określone obiekty w różnych porach dnia.

49.    Obraz wielospektralny w teledetekcji to:

a) każdy obraz barwny,
b) obraz który składa się z kilku kanałów spektralnych zarejestrowanych w
tym samym czasie,
c) obraz który składa się z kilku kanałów spektralnych zarejestrowanych w
różnym czasie,
d) obraz który składa się z czterech obrazów, wykonanych zimą, wiosnę,
latem i jesienią.

50.    W usłudze Web Map Server dane przestrzenne są udostępniane w postaci:

a) rastrowej w formacie JPG, PNG, GIF,
b) rastrowej w formacie BMP,
c) wektorowej w formacie SHP,
d) wektorowej w formacie DXF.

9®®

GEODEZJA górnicza

 1.   Nawiązanie podziemnej poziomej osnowy metodą wtyczeniową wymaga
zastosowania: teodolitu wraz z podstawką orientacyjną

to wtyczanie się w linię 2 pionów i pomiar metodą repetycyjną w 2
repetycjach

2.   Giroteodolitem wyznacza się kierunek:
a) magnetyczny
b) geograficzny
c) topograficzny
d) nawigacyjny

¯Giroskopowy (Geograficzny). 

A ja bym powiedzial ze azymut

geograficzny­astronomiczny (lub po prostu astronomiczny)­ tak mam w
notatkach z pierwszego roku z wykladow Belucha. Dopiero po
zredukowaniu azymutu astronomicznego na powierzchnie odniesienia
uzyskuje się azymut geograficzny geodezyjny 

północ geograficzną

wyznaczoną przez południk miejscowy.

3.   Jeśli do azymutu wyznaczonego giroteodolitem doda się poprawkę na zbieżność
południków to obliczony zostanie:

Azymut Topograficzny (kartograficzny)

       

APP1­PP2T=AGpp1­pp2+ ΔT

ΔT=AABT­AABG   – poprawka na zbieżność południków

a) azymut geograficzny
b) azymut magnetyczny
c) azymut topograficzny
d) azymut astronomiczny

4.   Nawiązanie osnowy poziomej metodą wliczeniową może być wykonane, jeśli
wyrobiska podziemne łączą ze sobą minimum:

2 szyby pionowe

jest to ciąg poligonowy wliczeniowy. Pozwala na kontrolę obliczeń, czego nie da się
przeprowadzić w metodzie wtyczeniowej. Metoda wliczeniowa i giroskopowa jest
dopuszczona przepisami dla nawiązywania osnowy podziemnej.

5.   Poprawka na konwergencję do długości mierzonych w podziemnych
wyrobiskach górniczych ma znak dodatni jeśli:

dany punkt znajduje się we wschodniej części strefy ???

“W części wschodniej strefy zbieżność γ ma znak plus, a w zachodniej znak
minus.” ­ z “KWARTALNIK NAUKOWY PAŃSTWOWEJ WYŻSZEJ
SZKOŁY ZAWODOWEJ W JAROSŁAWIU“

10®®

6.   Przy przeniesieniu wysokości z zastosowaniem taśmy szybowej wprowadza się

następujące poprawki:
­ poprawka komparacyjna
­ poprawka termiczna
­ poprawka ze względu na ciężar własny taśmy
­ poprawka na różnicę sił naciągu taśmy

poprawkę termiczną liczy się inaczej w szybie wdechowym ze względu na
nieliniowy ®rozkład temperatur (ociepla się w dół). Poprawkę liczy się więc
jako sumę poprawek na odcinkach ograniczonych pomiarem termicznym.

7.   Poprawka na temperaturę do pomiarów długości taśmą zależy tylko od:

temperatury taśmy w czasie pomiaru oraz w czasie komparacji oraz
współczynnika rozszerzalności materiału, z którego wykonana była taśma 

i

od długości samej taśmy 

może nie tyle taśmy, co mierzonego odcinka

 

w

nawiązaniu do poprzedniego pytania można jeszcze powiedzieć że zależy od
rodzaju szybu

8.   Jak zmieni się poprawka na zwis taśmy, jeśli zastosuje się w pomiarach długości
dwie podpórki:
zmniejszy się dziewięciokrotnie względem wartości poprawki bez podpórek
(dwie podporki to trzy przęsła)

       

pz=g*L/(n^2*p^2)

g­ciężar taśmy, L­długość, p­siła naciągu, n­ilość przęseł

9.   Błąd celowania w wyrobiskach górniczych dla powiększenia lunety 25x wynosi
około:

dla powierzchni k= 60”=180cc

10.    Jeśli powiększenie lunety rośnie to błąd celowania:
maleje

11.    Wpływ błędu centrowania teodolitu na błąd pomiarów kątowych jest istotny
jeśli:
błąd centrowania:

­przy dużych wartościach kątów (największy 200g)
­gdy są krótkie długości boków

11®®

        

12.    Błąd poziomowania teodolitu (m_beta_p) ma wpływ na błąd pomiaru kąta:

gdy są znaczne pochylenia osi celowych teodolitu

w­przewaga libelli, Zw, Zp –kąty nachylenia celowych wstecz i w przód

ODP. Błąd kąta jest proporcjonalny do dokładności libelli

13.    Jaka jest wartość różnicy wysokości między punktami A i B, jeśli na punkcie A
(wstecz)odczyt z niwelatora na łacie wiszącej wynosi 0450, a na punkcie B odczyt z
łaty stojącej wynosi 1510:

ΔHAB= ­ 1,960 m

Uzasadnienie: klasyczny wzór to wstecz ­ w przód ale w tym wypadku dla
łaty wiszącej przyjmiemy ( ­ wstecz) czyli: ΔHAB = (­450) ­ 1510 = ­1,960

14.    Błąd pomiaru długości celowej w niwelacji trygonometrycznej ma istotny wpływ
na dokładność wyznaczenia różnicy wysokości:
dla stromych celowych (wynika ze wzoru poniżej)

l­długość celowej, mts­ błąd pomiaru wysokości instrumentu, mi­ błąd
pomiaru wysokości celu

­przy długich celowych
­przy dużych nachyleniach

Według mnie nieprawdą jest stwierdzenie “przy długich celowych”,
zauważmy, że w miarę zwiększania się długości celowej zwiększa się wpływ
błędu wyznaczenia kąta (drugi człon pod pierwiastkiem) część dotycząca
błędu pomiaru długości zostaje bez zmian, ponieważ jej wpływ zależy
jedynie od cosinusa kąta. Czyli max wpływ jest dla Z= 0 stopni, (celowa
pionowa) wtedy cos Z= 1 

­> dobrze gada polać mu :) przy długich celowych

ma znaczenie dokładność pomiaru kąta

15.    Przepływ powietrza w wyrobisku górniczym zwiększa błędy centrowania
teodolitu i sygnałów przy stosowaniu:
pionów sznurkowych 

(mechanicznych)

16.    Czy w metodzie kątów kierunkowych należy stosować teodolity:
TAK – teodolity dwuosiowe  (nie wiem za bardzo jakie mogą tu być
odpowiedzi),
z możliwością rozprzęgnięcia koła poziomego (parafraza)
wiszące (wydaje mi się ze też może być)

12®®

Z notatek z wykładu: Zastosowanie tej metody wymaga teodolitu
dwuosiowego podobnie jak w m. repetycyjnej. Odczyty wykonywane na
kręgu poziomym są wart. kątów kierunkowych. Co do wiszących ­ jest
możliwość ich użycia, ale słowo “należy” chyba sugeruje, że nie o to chodzi.

Omawiając metodę zasugerował, że to nie jest metoda w której mierzy się
kąty, tylko w zasadzie je odkłada. Czyli teodolity te nie muszą być wysokiej
klasy, muszą mieć sprzęg do przenoszenia kierunku (żeby móc odczyt
przenieść).

17.    Kąt pomierzono metodą repetycji górniczej otrzymując następujące wartości
odczytów: cel wstecz (I poł.) 398,2464G , cel w przód (II poł.) 0,9080G. Ile wynosi
wartość kąta wierzchołkowego?:
Troche mało danych

  r­ ilość repetycji, n ­ ile razy przekroczony został kąt

pełny, Op ­ odczyt w przód, Ow­ odczyt wstecz

Wydaje mi się, że skoro nie podali ilości repetycji to trzeba przyjąć r=1,
wtedy kąt

gdzie :
alfa_przybliżone= OdczytP­OdczytW
Odczyty P i W w I położeniu 

­ ale tu podany odczyt w przód jest w II

położeniu więc i tak dalej jest problem
wyniesie 1,3308g lub 201,3308g w zależności od n=1 lub n=2.

do obliczania n był taki wzór... ktoś pamięta?

n=

 

r*alfa_przybliżone/400g

no i ciekawe skad wezmiesz ta wartosc przyblizona kata ?

prawidłowa odp to 1,3308g (zakładamy że jest 1 repetycja)

18.    Dokumentacja mierniczo­geologiczna jest sporządzana przez:
a) dyrektora zakładu górniczego
b) osobę dozoru wyższego zakładu górniczego
c) mierniczego górniczego i geologa górniczego
d) głównego inżyniera technicznego zakładu górniczego

Dokumentację mierniczo­geologiczną  sporządza mierniczy górniczy, a w
części w jakiej przedstawia ona sytuację geologiczną zakładu górniczego –
geolog górniczy.”

Dokumentację mierniczo­geologiczną  sporządza mierniczy górniczy
(geodeta uprawniony). Zawiera ona dokumenty pomiarowe, obliczeniowe i
kartograficzne. W części, w jakiej przedstawia ona sytuację geologiczną
zakładu górniczego – geolog górniczy.

13®®

Mapy podziemne aktualizowane co kwartał. Czynności związane z
badaniem dokumentacji zamknięcia zakładu górniczego może wykonywać
jeden z nich.
Całość opisana dokładnie w Rozporządzeniu ministra środowiska z dnia 22 grudnia 2011
w sprawie dokumentacji mirniczo­geologicznej.

19.    Szczegółowe przepisy dotyczące dokumentacji mierniczo­geologicznej
zawarte są w:
­Prawo Geologiczne i Górnicze (art. 116) z 9 czerwca 2011 r.
­Rozporządzenie ministra środowiska z Dnia 22 grudnia 2011 r. w sprawie
dokumentacji mierniczo­geologicznej

­Rozporządzenie Ministra Administracji I Cyfryzacji z dnia 14 lutego 2012 r. w
sprawie osnów geodezyjnych, grawimetrycznych i magnetycznych

a) Prawie Geologiczno­Górniczym
b) Prawie Budowlanym
c) Rozporządzeniu ministra Gospodarki
d) Prawie o Ochronie Środowiska

No w tym momencie żadna z powyższych nie jest prawidłowa­ 

niby czemu?

Szczegółowe przepisy dotyczące dokumentacji mierniczo­geologicznej
zawarte są w Rozporządzeniu Ministra Środowiska z 22.12.2011 w sprawie
dokumentacji mierniczo­geologicznej

20.    Pozioma osnowa w wyrobiskach górniczych dzieli się na:
­podstawowa, szczegółowa, pomiarowa

a)      I,II i III klasę
b)      Podstawową, pomiarową i szczegółową
c)      I,II i III rząd
d)      Jest osnową jednorodną

21.    Celem nawiązania poziomej osnowy w wyrobiskach górniczych jest:
wyznaczenie współrzędnych przynajmniej 1 punktu osnowy podziemnej i
azymutu co najmniej jednego boku tej osnowy
a) wyznaczenie azymutów osnowy
b) wyznaczenie azymutów pionów w szybach
c) wyznaczenie azymutów co najmniej jednego boku i współrzędnych co
najmniej jednego punktu osnowy
d) wyznaczenie współrzędnych pionów w szybach

22.    Celem pomiarów inwentaryzacyjnych szybów górniczych jest:
Zapewnienie prawidłowego i bezpiecznego zjazdu załogi i transportu
urobku ­

czy ta odpowiedź jest na pewno poprawna?

http://geoforum.pl/upload/files/site_catalog_text/0_DzU_02_92_819_v.

pdf

­­­>punkt 3.16.1

14®®

23.    Przepływ powietrza w szybie jest w największym stopniu eliminowany w
pionowaniu:
laserowym

24.    Pionowanie laserowe ma ograniczone zastosowanie w szybach:
a) pionowych
b) wychylonych od pionu
c) z dużym zapyleniem i zaparowaniem
d) wydobywczych

praktycznie niemozliwe w wydechowych, ograniczone w wdechowych

o dużym zapyleniu i zawilgoceniu

Szczególnie w szybach wydechowych­chodzi dokładnie o to że jest dużo pary
iz apylenia.

25.    W procesie pionowania dwuciężarowego eliminuje się oddziaływanie na
cięgno pionu mechanicznego:
parcie powietrza

ruchów powietrza

cyrkulacji powietrza
przeciągu

26.    Orientacja sytuacyjna wyrobisk podziemnych polega na:
Orientacja sytuacyjna ma na celu określenie elementów niezbędnych do
nawiązania poziomej osnowy zakładanej w wyrobiskach do osnowy na
powierzchni. Orientacja sytuacyjna jest więc zespołem czynności mających
na celu określenie tych elementów, a więc azymutu co najmniej jednego
dowolnego boku i współrzędnych co najmniej jednego dowolnego punktu
osnowy dołowej w układzie współrzędnych obowiązujących na
powierzchni.

przeniesieniu na poziom wyrobiska współrzędnych oraz azymutu z
powierzchni.
Celem nawiązania osnowy jest wyznaczenie współrzędnych co najmniej
jednego punktu osnowy podziemnej i azymutu co najmniej jednego boku tej
osnowy. Wymaga pionowania w szybie górniczym (mechanicznego lub
laserowego) i przeniesienia kierunku przez szyb górniczy.

27.    Podstawowa metodą zdjęcia szczegółów w wyrobiskach górniczych jest:
metoda wcięć liniowych
metoda biegunowa
metoda rzędnych i odciętych
metoda wcięć kontowych

15®®

28.    Orientacja wysokościowa wyrobisk podziemnych z zastosowaniem dalmierzy
elektrooptycznych ma ograniczone zastosowanie w szybach:
wydechowych

o dużym zapyleniu i zawilgoceniu
patrz pytanie 24.

29.    Jaki rodzaj giroskopu zastosowany jest w giroteodolitach:
Girokompas (żyrokompas)

przede wszystkim o to że musi to być giroteodolit z poziomą osią główną

Wahadło żyroskopowe, żyroskop kierunkowy, kompas żyroskopowy

30.    Teodolity i tachimetry elektroniczne stosowane w wyrobiskach górniczych
powinny bezwzględnie mieć:
podświetlany krzyż nitek

­możliwość pomiaru odległości pionowej

      

wytrzymałość na trudne warunki ­ pyłoszczelność, wodoszczelność

szczelność obudowy ­ nie spowodują wybuchu metanu przez iskrę

znaczek centrujący na lunecie (umożliwiający centrowanie pod punktem) ­
Milewski

31.    Czy w pomiarach długości boków taśmą górniczą (50m) w powietrzu należy
stosować do naciągu dynamometr gdy:
mierzymy osnowy wyższych klas

      przy ruletce 5kg

przy taśmie 10 kg 

na pewno bo ja mam zapisane dla tasmy 5 kg dla ruletki

niestety nic

przy 50m trzeba zastosować 2 podpórki.

32.    W wyrobiskach górniczych o dużym pochyleniu najdokładniejsza metodą
pomiarów różnic wysokości jest metoda:

      

wg Milewskiego ­ trygonometryczna

metoda trygonometryczna ze środka.
ułatwia i przyspiesza pomiar. Do tego wymaga pomiaru w 2 położeniach lunety,
więc podnosi dokładność i umożliwia kontrolę.

33.    Jaki jest błąd przeniesienia kierunku na dół za pomocą dwóch pionów
odległych od siebie o 3m, jeśli błędy odpionowania obu pionów wynosza ±0,3mm:

0.3mm* 636620/3m = 63.6

cc

   

(jest na to wzór ­ w Milewskim) 

str 120

21’’ = 63cc

16®®

34.    Zadawanie „kierunków pionowych” oznacza ukierunkowanie wyrobiska
górniczego w płaszczyźnie:
poziomej ­ przynajmniej tak Jóźwik na wykładach mówił

      

prowadzenie wyrobisk zgodnie z projektowanymi azymutami nazywa sie

nadawaniem        kierunków pionowych

35.    Wielkość tak zwanego „trzymania” przy zadawaniu kierunków to odległość:

odległość osi wyrobiska (wieszanego pionu) od ociosiu

36.    Zadawanie „kierunku poziomego” oznacza ukierunkowanie wyrobiska
górniczego w płaszczyźnie:

 

a)

      

poziomej

b)

      

pionowej

c)

      

prostopadłej do osi wyrobiska

d)

      

nachylonej do płaszczyzny poziomej pod zadanym kątem

To będzie b czy d?
pionowej

pionowej (nachylenie)

37.    Zadany „kierunek pionowy” sygnalizuje się w prowadzonym wyrobisku:
3 pionami sznurkowymi, urządzeniami laserowymi (tarcze kontrolne z
otworami)

laserem lub wtyczonymi trzema pionami mechanicznymi (obciążone
metalowym ciężarkiem lub kamieniem)

38.    Zadany „kierunek pionowy” sygnalizuje się w prowadzonym wyrobisku trzema
znakami ponieważ umożliwia to:

Wiszące piony wykorzystuje się na odcinku 50m do wizualnego przedłuzania

 

 

 

 

 

 

 

 

 

kierunku na przodek okiem nieuzbrojonym.
3 piony umożliwiają kontrolę czy są w jednej płaszczyźnie.

Jeżeli któryś pion odbiega od linii 3 pionów, należy wezwać geodetę, który

 

 

 

 

 

   

 

 

 

 

skoryguje błędny pion. W przypadku tylko 2 pionów po przesunięciu się jednego

 

 

   

 

   

 

 

 

 

z nich nie można zauważyć błędu.00

17®®

a) pomiar kąta poziomego na znaku środkowym
b) pozwala przenosić znaki w miarę postępu robót górniczych bliżej przodka
c) zapewnia kontrolę niezmienności w czasie wyznaczonego kierunku
d) umożliwia przedłużenie kierunku gdy jeden ze znaków ulegnie zniszczeniu

Czyli odpowiedź B?

Raczej C jak dla mnie.

a nie d) skoro 3 jest na wypadek jakby 2 uległ zniszczeniu?

Raczej c, 3 znaki stosuje się ponieważ w wyrobisku położenie znaków z

 

   

 

 

 

   

 

 

 

powodu silnych ruchów górotworu MOŻE się zmieniać,

są 3 aby

 

 

 

 

 

 

 

 

 

KONTROLOWAĆ czy nadawany kierunek cały czas jest poprawny czy

 

 

 

 

 

 

 

 

następują jakieś deformacje i trzeba wyznaczyć kierunek od nowa, jak jeden

 

 

   

 

 

 

 

 

 

znak się przesunie to raczej nikt nie będzie ryzykował tyczenia na 2 pozostałe

 

 

   

 

 

 

 

 

 

   

bo nie wiadomo co się z nimi dzieje, poza tym nie wiadomo, które 2 wybrać

39.    Nachylenie wyrobiska o długości 100m i różnicy wysokości spągu na jego
końcach równej 0,5m wynosi:
5 promili

0,5%=5‰
ΔH=x%*L   =>   x%= ΔH/L

x%=0,5m/100m*100% metry się skracają i wychodzi x%=0,5% czyli 5 promili dla
sprawdzenia można policzyć spadek dla długości 100m i różnicy wysokości 100m

40.    Maksymalna różnicy wysokości w wyrobiska o długości 100m i nachyleniu 7‰
wynosi: 0.7m

wzory wyżej (pyt.39)

41.    Działalność miernicza na terenie zakładu górniczego podlega przepisom:
Prawo Geologiczne i Górnicze (art. 116) z 9 czerwca 2011 r.

patrz pytanie 19.

42.    Mapa górnicza jest dokumentem kartograficznym wykonanym:
a) w rzucie poziomym
b) w rzucie poziomym lub odpowiednim rzucie przestrzennym
c) w rzucie poziomym, przestrzennym lub jest przekrojem
d) tylko w rzucie przestrzennym
Odp. c) ? 

chyba tak

przez dział mierniczo­geologiczny kopalni ukazującym sytuację górniczą na
określonym pokładzie

Mapy górnicze dzielą się na:
1) mapy podstawowe ­ od 1:500 do 1:2000;
2) mapy przeglądowe ­ od 1:500 do 1:50 000;
3) mapy specjalne ­ od 1:50 do 1:25 000;
4) mapy sytuacyjno­wysokościowe powierzchni w granicach terenu
górniczego ­ od 1:500 do 1:10 000;
5) profile otworów wiertniczych oraz przekroje zboczy kopalń

18®®

odkrywkowych ­ od 1:50 do 1:2000;
6) przekroje geologiczne ­ od 1:100 do 1:50 000.

43.    Do dokumentacji mierniczo ­geologicznej zalicza się:
a) tylko mapy
b) mapy, przekroje geologiczne
c) wszelkie dokumenty kartograficzne służące ruchowi zakładu górniczego
d) wszystkie dokumenty i materiały pomiarowe, obliczeniowe i
kartograficzne służące ruchowi zakładu górniczego

1) dokumenty pomiarowe
2) dokumenty obliczeniowe
3) dokumenty kartograficzne przedstawiające aktualną sytuację geologiczną
oraz górniczą zakładu górniczego, a także stan powierzchni w granicach
terenu górniczego.

44.    Mapy górnicze dzielą się ze względu na:
przeznaczenie, skale i treść ­ ogólne i specjalne, tematyczne (uzupełniające)

sposób wydobycia (odkrywkowe, podziemne, otworowe)

45.    Mapy górnicze są zorientowane zgodnie z północą :
a) magnetyczną
b) topograficzną 

a nie to? 

tak

c) giroskopową
d) geograficzną

­na podstawie przeniesionego azymutu z powierzchni (patrz pytanie 26)
­na podstawie pomiaru giroteodolitem
­po przeliczeniu współrzędnych z układu lokalnego (przepisy zezwalają na
prowadzenie pomiarów i rysowanie map w układach lokalnych)

Raczej po to się wyznacza poprawkę na zbieżność do północy topograficznej
inaczej kartograficznej żeby mapy orientować do niej. W taki sposób mamy mapy na
powierzchni i pod ziemią zorientowane w tym samym kierunku, a z tego co mówił
Jaśkowski (na ćwiczeniach) to jest ważne gdy trzeba udzielić pomocy górnikom
natychmiast. Proszę o weryfikację mojego zdania :)

3

. Dokumenty wchodzące w skład dokumentacji mierniczo­geologicznej sporządza się z zachowaniem:

1) parametrów technicznych oraz warunków stosowania państwowego systemu odniesień przestrzennych,

 

 

 

 

 

 

 

 

 

określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 3 ust. 5 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. ­ Prawo

   

 

 

 

 

   

   

   

 

 

 

     

geodezyjne i kartograficzne (Dz. U. z 2010 r. Nr 193, poz. 1287);

cz

yli raczej zgodnie z północą topograficzną

46.    Jakie dokumenty zawierają znaki umowne stosowane na mapach wyrobisk
górniczych:

­ PN­G­09000­1:2002 Mapy górnicze. Część 1: Podział i terminologia
­ PN­G­09000­3:2002 Mapy górnicze. Część 3: Wymagania podstawowe

19®®

­ PN­G­09001:2003 Mapy górnicze. Definicje, wzorce i symbole barw
­ PN­G­09003:2003 Mapy górnicze. Umowne znaki obiektów i urządzeń na powierzchni
­ PN­G­09004:2005 Mapy górnicze. Umowne znaki podziemnych wyrobisk górniczych
­ PN­G­09005:2004 Mapy górnicze. Umowne znaki surowców mineralnych
­ PN­ISO 710­2:1999 Umowne znaki do stosowania na mapach wielkoskalowych, planach i
przekrojach geologicznych – Umowne znaki skał osadowych
­ PN­ISO 710­3:1999 Umowne znaki do stosowania na mapach wielkoskalowych, planach i
przekrojach geologicznych – Umowne znaki skał magmowych
­ PN­ISO 710­4:1999 Umowne znaki do stosowania na mapach wielkoskalowych, planach i
przekrojach geologicznych – Umowne znaki skał metamorficznych
­ PN­G­09006:2005 Mapy górnicze. Umowne znaki zagrożeń i urządzeń zabezpieczających
w wyrobiskach podziemnych
­ PN­G­09007:2004 Mapy górnicze. Umowne znaki granic
­ PN­74/G­9008 Mapy górnicze. Umowne znaki podziemnych urządzeń transportowych,
maszyn przodkowych oraz urządzeń energetycznych
­ PN­75/G­09009 Mapy górnicze. Umowne znaki wentylacyjne

47.    Metoda pomiaru tzw. kątów kierunkowych (azymutalna) może być stosowana
tylko :

Dla poligonizacji III rzędu (???)

jeżeli kierunek K jest kierunkiem półnvocy

(jeżeli kierunek K jest kierunkiem

 

   

 

 

 

 

   

 

północy wtedy kąt kierunkowy równy jest azymutowi)

przy zastosowaniu do pomiaru teodolitu wiszącego, czyli takiego, który mocuje

 

 

 

 

 

 

 

 

 

się na ścianie, a nie na statywie.

Tam gdzie nie jest wymagana duża dokładność.

48.    Stabilizacja punktów w wyrobiskach górniczych jest obowiązkowa w osnowie:

a) podstawowej ­głównie dlatego że jest w pytaniu ‘obowiązkowa’

b) szczegółowej i podstawowej 

a nie to? tak

c) pomiarowej
d) we wszystkich rodzajach osnów

W rozporządzeniu jest, że stabilizacja osnowy szczegółowej jest trwała, jeśli
jest to możliwe, więc nie wiem czy jest obowiązkowa!

w końcu b) czy a) ?

49.    Instrument kątomierczy, wykorzystywany w pomiarach w podziemnych wyrobiskach
górniczych musi być zaopatrzony w:

system rozprzęgnięcia koła poziomego
podświetlany krzyż nitek

pytanie 30 jest podobne.
Wydaje mi się, że prawidłowy jest kompensator.  << to jakis fetysz tych
kompensatorow ktos ma?

20®®

Zgodnie z moimi notatkami z ćwiczeń z Jaśkowskim cechy instrumentów:
a) konieczne
­ bezpieczeństwo przed wybuchem
­ dokładność odpowiadająca wykonywanym pomiarom
­ znaczek centrujący w lunecie teodolitu
b) przydatne
­ duża jasność lunety (jak największa soczewka)
­ krzyż nitek przystosowany do celowania na cele w bliskiej i dalszej odległości
­ podświetlany krzyż nitek
­ podświetlane urządzenie odczytowe
­ kompensator wskaźników odczytowych koła pionowego
­ dobry kolimator
­ szczelność obudowy
­ mały ciężar i wymiary
­ różne ukształtowanie śruby zaciskowej i leniwki
­ zestaw okularów i pryzmatów łamiących do lunety
­ dostosowanie do różnej pozycji pracy (stojąca, wisząca)

50.    Co charakteryzuje błąd poprzeczny ciągu typowego:

Przesunięcie się poprzeczne punktu zbicia drążonego chodnika

liczba pomierzonych odcinków, długość ciągu, błąd pomiaru kąta i kierunku
nawiązania.

       

Błąd poprzeczny charakteryzują błąd azymutu nawiązania i

błędy pomiaru kątów.

GEODEZJA 1

1.   Metodę kierunkową pomiaru kątów powinno stosować się:

a) dla każdej liczby celowych,
b) na terenach bagiennych i tam gdzie pomiar może trwać długo,
c) dla trzech lub większej liczby celowych,
d) gdy chcemy zmniejszyć błąd odczytu.

dla 3 lub więciej celów, na stabilnym podłożu równomierne oświetlenie celów

2.   Dla poziomej osi celowej wpływ błędu kolimacji na błąd odczytu kierunku jest:

a) zerowy,
b) minimalny,
c) zależny od wskazania libeli głównej,
d) związany z błędem inklinacji.

3.   Układ współrzędnych „1965”:

a) stanowi jeden układ współrzędnych dla całego kraju,

21®®

b) składa się z pasów południkowych w odwzorowaniu Gaussa­Krügera,
c) składa się z pięciu stref odwzorowawczych,
d) jest układem stosowanym w b. zaborze pruskim.

4.   Prawidłową postacią godła mapy w skali 1:500 w układzie „2000” w strefie 7
jest:

      

7.bbb.cc.dd.e.f

a) 6.121.30.05.2.2
b) 7.121.30.05.2.2
c) 7.121.300.522
d) 7.121.30.2

5.   Szkic przeglądowy szkiców polowych jest:

a) wykonywany po zakończeniu roboty,
b) zbędny,
c) wykonywany w miarę postępu robót,
d) wykonywany tylko dla pomiarów wysokościowych.

6.   Błąd kolimacji w teodolicie:

a) można usunąć przez przesunięcie siatki celowniczej w kierunku
poziomym,
b) nie daje się rektyfikować,
c) można usunąć przez przesunięcie siatki celowniczej w kierunku
pionowym,
d) można usunąć przez rektyfikację libeli głównej.

7.   Dopuszczalna długość rzędnej dla szczegółów I grupy dokładnościowej:

a) nie jest ograniczona,
b) zależy od skali opracowania,
c) wynosi 25 m,
d) wynosi 50 m.

8.

Błąd położenia sytuacyjnej osnowy pomiarowej względem najbliższych punktów

 

 

 

 

 

 

 

 

poziomej osnowy geodezyjnej zgodnie z Rozporządzeniem MSWiA z 9 listopada

 

 

 

   

 

     

2011 roku w sprawie standardów technicznych wykonywania geodezyjnych

 

 

 

 

 

 

 

pomiarów sytuacyjnych i wysokościowych oraz opracowania i przekazywania

 

   

 

 

   

wyników tych pomiarów do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego:

 

 

 

 

 

 

   

pytanie zmodyfikowane (świeże z maila roku), ale odpowiedź zaznaczona jest

 

 

   

 

 

 

 

 

poprawna

a) wynosi 0.20 m
b) wynosi 0.10 m,
c) wynosi 0.05 m,
d) zależy od skali opracowania.

8a. Błąd położenia sytuacyjnej osnowy pomiarowej względem najbliższych punktów
poziomej osnowy geodezyjnej zgodnie z Rozporządzeniem MSWiA z 9 listopada
2011 roku w sprawie standardów technicznych wykonywania geodezyjnych
pomiarów sytuacyjnych i wysokościowych oraz opracowania i przekazywania
wyników tych pomiarów do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego

10 cm

22®®

9.   Zasady wykonywania pomiarów sytuacyjno­wysokościowych reguluje:

a) instrukcja K­1,

b) instrukcje 0­1 i G­4

    dlaczego 01???

,

 INSTRUKCJA TECHNICZNA O­1 OGÓLNE ZASADY

WYKONYWANIA PRAC GEODEZYJNYCH Rozdział 3 pomiary sytuacyjne i wysokośiowej

c) wytyczne techniczne,
d) tylko instrukcja G­4.

Rozporządzeniem MSWiA z 9 listopada 2011 roku w sprawie standardów

 

     

 

 

 

 

 

technicznych wykonywania geodezyjnych pomiarów sytuacyjnych i wysokościowych

 

 

 

 

   

oraz opracowania i przekazywania wyników tych pomiarów do państwowego

 

   

 

 

 

 

 

zasobu geodezyjnego i kartograficznego

COŚ

JESZCZE???

w

 

 

zasadzie tylko to...

10.    Pomiar czołówek w metodzie biegunowej zdejmowania szczegółów:

a) jest zbędny,
b) stanowi tylko uzupełnienie pomiaru w miejscach niedostępnych,
c) ma znaczenie tylko kontrolne,
d) stanowi uzupełnienie i jednocześnie kontrolę pomiaru.

A nie samą kontrolę? O “uzupełnieniu” pomiaru nic w rozporządzeniu nie
ma.

Też się nad tym zastanawiam z tego samego powodu co Ty

uzupelnienie tez bo majac pomierzone np 3 naroza budynku, czwarte
naroze (niewidoczne ze stanowiska) mozna obliczyc na podstawie
pomierzonych czolowek

11.    Odchyłka kątowa w ciągu poligonowym stanowiąca podwójną wartość odchyłki
dopuszczalnej:

a) jest zawsze wynikiem błędu grubego,
b) jest dozwolona w każdej sytuacji,
c) jest dozwolona dla 30% ciągów w sieci,
d) wskazuje na błąd punktów nawiązania.

11a. Zgodnie z Rozporządzeniem MSWiA z 9 listopada 2011 roku w sprawie
standardów technicznych wykonywania geodezyjnych pomiarów sytuacyjnych i
wysokościowych oraz opracowania i przekazywania wyników tych pomiarów do
państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego podczas geodezyjnych
pomiarów sytuacyjnych metodą ortogonalną długość linii pomiarowych nie
powinny przekraczać na terenach zurbanizowanych:

§ 34. 1.
250 m

  

a na terenach rolnych i leśnych 400 m

12.    Wartość dopuszczalnej odchyłki liniowej ciągu sytuacyjnego można znaleźć w:

a) instrukcji G­4,
b) instrukcji K­1,
c) wytycznych technicznych,

23®®

d) w odpowiedzi na zgłoszenie roboty w WODGiK.

12a. Zgodnie z Rozporządzeniem MSWiA z 9 listopada 2011 roku w sprawie
standardów technicznych wykonywania geodezyjnych pomiarów sytuacyjnych i
wysokościowych oraz opracowania i przekazywania wyników tych pomiarów do
państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego pomiar elementów ciągu
wiszącego podlega weryfikacji w drodze pomiaru, wykonanego z ostatniego punktu
tego ciągu:

§ 20. 5. Pomiar elementów ciągu wiszącego podlega weryfikacji w drodze
pomiaru, wykonanego z ostatniego punktu tego ciągu, co najmniej jednego
szczegółu terenowego I grupy o znanych współrzędnych.

13.    Przez pomiar kąta 

poziomego

 w dwóch położeniach lunety eleminują się

błędy:

a) libeli,
b) indeksu,
c) runu,
d) kolimacji i inklinacji oraz mimośrodu limbusa względem alidady.

Moim zdaniem prawidłowa odpowiedź to odp b­ indeksu. Odp d nie poniewaz w
dwoch pol. lunety na pewno nie eliminuje sie mimosrodu limbusa:P

 a błąd indeksu

nie dotyczy czasem kąta pionowego?
a ja znalazłem coś takiego : “Łatwo zauważyć, że pomiar kierunku, realizowany w
dwóch położeniach lunety, jest wartością średnia błędnych kierunków, czyli  jest
wolny od wpływu błędu mimośrodu.” 

Racja błąd indeksu dotyczy kąta pionowego­

mój błąd. 

Pozatym błąd indeksu nie jest wyeliminowany w trakcie samego

pomiaru ­ eliminacja jest dopiero po obliczeniach w dzienniku (ta kontrola,
czy [suma kątów z I i II poł] =400g) nonono.<­ 

To jest bezsensowne

wytlumaczenie bo blad kolimacji i inklinacji tez nie jest wyeliminowany w
trakcie “samego pomiaru” i tez trzeba go obliczyc. A to ze w tachimetrach
elektronicznych jest on wklepany do instrumentu ktory sam sobie
pooprawia odczyty ze wzgledu na te bledy to juz inna sprawa. Nie inaczej
jest z bledem indeksu­ on tez moze byc wklepany do instrumentu
elektronicznego:P

14.    Układ współrzędnych „1965” powoduje istotne zniekształcenia:

a) kątów,
b) azymutów,
c) długości i powierzchni,
d) długości w południkach.

15.    Poprawka mierzonej długości ze względu na pochylenie terenu jest:

a) ujemna,
b) znak zależy od pochylenia terenu,
c) zawsze pomijalna,
d) dodatnia.

16.    Wagi ciągów w sieciach niwelacyjnych wyrównywanych metodą przybliżoną są:

a) zawsze równe 1,
b) wprost proporcjonalne do liczby stanowisk,
c) odwrotnie proporcjonalne do liczby stanowisk lub długości ciągów,

24®®

d) wprost proporcjonalne do długości ciągów.

16a. Wagi danych obserwacyjnych w sieciach niwelacji geometrycznej
wyrównywanych metodą najmniejszych kwadratów są:

ta sama odp co w starym pytaniu 16

17.    Niwelacja metodą przekrojów powinna być stosowana:

a) zawsze gdy trzeba wykonać mapę sytuacyjno­wysokościową,
b) tylko w terenie płaskim,
c) dla obiektów wydłużonych,
d) przy pomiarze rzeźby terenu w obszarach zwartych.

18.    Interpolację warstwic wykonywać należy:

a) we wszystkich kierunkach w stosunku do pikiet sąsiednich,
b) tylko wzdłuż linii ściekowych lub grzbietowych,
c) w kierunku spadku terenu,
d) tylko w niwelacji siatkowej.11

19.    Błąd zera łat znosi się przez zastosowanie:

a) nieparzystej liczby stanowisk niwelatora w ciągu,
b) równej długości celowych,
c) żabek niwelacyjnych,
d) parzystej liczby stanowisk niwelatora w ciągu.

20.    Punkt o współrzędnych X=5 251 012,35m Y=6 632 085,12m w układzie „2000”
znajduje się w:

a) strefie 5,
b) strefie o południku osiowym 15st,
c) strefie o połudiku osiowym 18 st,

 (strefie 6)

d) strefie o południku osiowym 6st.

21.    Opis wysokości warstwic powinien:

a) być zwrócony górą cyfr w kierunku wzrostu wysokości terenu,
b) być umieszczony na każdej warstwicy,
c) być umieszczony na ramce arkusza mapy,
d) znajdować się w pobliżu linii nieciągłości terenu.

22.    Kontrola orientacji limbusa przez wycelowanie na drugi punkt osnowy ma na
celu:

a) eliminację błędu libeli teodolitu,
b) określenie wysokości tego punktu,
c) kontrolę prawidłowej identyfikacji punktów nawiązania,
d) wyznaczenie poprawki do kąta osnowy.

23.    Które z podanych szczegółów sytuacyjnych terenu zaliczamy tylko do II grupy
dokładnościowej:

a) mosty, wiadukty, kanały, parki,
b) kanały, elementy podziemne uzbrojenia terenu, drzewa przyuliczne, tamy,
c) boiska sportowe, groble, naturalne linie brzegowe wód płynących i
stojących, pomniki,

25®®

d) krawężniki, latarnie, tunele, ogrodzenia trwałe.

24.    Który wzór na obliczenie teoretycznej sumy kątowej w ciągu poligonowym
nawiązanym dwustronnie, w którym zostały pomierzone kąty prawe (AP – azymut
początkowy, AK – azymut końcowy, n – liczba pomierzonych kątów) jest poprawny:

a) 180st*(n­2),
b) Ak ­ Ap + n*180st, 

(suma teoretyczna dla kątów lewych)

c) 180st*(n+2),
d) Ap ­ Ak + n 180st.

24a. Który wzór na obliczenie teoretycznej sumy kątowej w ciągu poligonowym
zamkniętym,
w którym zostały pomierzone kąty wewnętrzne (Ap­ azymut początkowy, Ak­ azymut
końcowy, n ­ liczba pomierzonych kątów) jest poprawny:g

a) (n­2)*180st,
b) Ak ­ Ap + n*180st,
c)  (n+2)*180st, 

(suma teoretyczna kątów zewnetrzych)

d) Ap ­ Ak + n 180st

25.    Przy obliczeniu i wyrównaniu pola powierzchni działek i użytków gruntowych na
mapie kolejność obliczeń poszczególnych elementów jest następująca:

a) obręb, kompleks, użytek gruntowy,
b) użytek gruntowy, działka,
c) obręb, kompleks, działka, kontury klasyfikacyjne w użytkach gruntowych,
d) obręb, użytek gruntowy, działka.

26.    Podstawą podziału na sekcje mapy zasadniczej jest mapa topograficzna w
skali:

a) 1:100 000,
b) 1:50 000,
c) 1:25 000,
d) 1:10 000.

27.    Oś celowa lunety to:

a) prosta łącząca środek optyczny obiektywu i środek optyczny okularu,
b) prosta łącząca środek optyczny obiektywu i środek siatki celowniczej,
c) prosta łącząca środek optyczny okularu i środek siatki celowniczej,
d) prosta prostopadła do osi obrotu instrumentu.

28.    Pomiar kąta w jednej serii oznacza:

a) pomiar tego kąta w dwóch położeniach lunety,
b) pomiar tego kąta w jednym położeniu lunety,
c) pomiar tego kąta w jednym położeniu lunety, ale przy dwóch
niezależnych nacelowaniach,
d) pomiar kąta na dwu różnych miejscach limbusa.

29.    Nieprostopadłość osi obrotu lunety od pionowej osi obrotu instrumentu to:

a) błąd kolimacji,
b) błąd libel,

26®®

c) błąd inklinacji,
d) błąd indeksu.

30.    Jeśli błąd względny pomiaru długości nie może przekraczać 1/2000 to błąd
bezwzględny pomiaru odległości 100m nie może być większy od:

a) 8 cm,
b) 0.10 m,
c) 5 cm,
d) 20 cm.

31.    Wielkości poprawek kątowych w ciągu poligonowym wyrównywanym
sposobem przybliżonym liczymy:

a) proporcjonalnie do wielkości kątów,
b) odwrotnie proporcjonalnie do wielkości kątów,
c) równomiernie,
d) dowolnie.

31a. Dokonując niwelacji profilów, zgodnie z Rozporządzeniem MSWiA z 9
listopada 2011 roku w sprawie standardów technicznych wykonywania geodezyjnych
pomiarów sytuacyjnych i wysokościowych oraz opracowania i przekazywania
wyników tych pomiarów do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego,
odległość między pikietami na przekroju podłużnym nie może być większa niż:

50 m

a odległość między pikietami na przekroju poprzecznym nie może być większa niż
25 m

32.    W osnowie pomiarowej zgodnie z zalecaną przez GUGik instrukcją G­4 z 2002
roku dopuszcza się układy ciągów sytuacyjnych:

a) tylko jednorzędowe,
b) co najwyżej trzyrzędowe,
c) wielorzędowe,

d) co najwyżej dwurzędowe.

Do pytania 32 35

§7 G4 2002

Pomiarowa osnowa sytuacyjna jest jednorzędową, wyrównywaną ściśle z obliczeniem

 

 

 

 

 

 

   

błędów położenia punktów. Od zasady tej dopuszcza się wyjątek, którym jest ciąg

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

nawiązany jednopunktowo tzn. ciąg wiszący, gdy nie jest możliwe nawiązanie

 

 

 

 

 

 

 

 

 

dwupunktowe, ciąg taki nie może posiadać więcej niż dwa boki.
Czy z tego aby nie wynika, że dopuszczalne są osnowy co najwyżej dwurzędowe

   

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

skoro ciąg wiszący sama nie wiem???

Wydaje mi się że jednorzędowo w takim

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

   

razie. Wyjątek ­ tutaj chyba tyczy się tego wyrównania ścisłego, które jest

 

   

 

 

 

 

 

 

 

 

niemożliwe dla ciągu wiszącego. Ale może niech ktoś potwierdzi, czy dobrze

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

rozumuję.

32a. W osnowie pomiarowej, zgodnie z Rozporządzeniem MSWiA z 9 listopada
2011 roku w sprawie standardów technicznych wykonywania geodezyjnych

27®®

pomiarów sytuacyjnych i wysokościowych oraz opracowania i przekazywania
wyników tych pomiarów do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego,
dopuszcza się układy sieci ciągów sytuacyjnych:

jednorzędowych

33.    Przy pomiarze kierunku poziomego, przy celowaniu na wierzchołek 2­metrowej
tyczki oddalonej od stanowiska o 100m i odchylonej w płaszczyźnie kolimacyjnej o
10

⁰ od pionu popełniamy błąd w wyznaczeniu kierunku z tytułu wychylenia tyczki:

a) równy 5',
b) zależny od wielkości wychylenia tyczki,
c) zależny od odległości pomiędzy stanowiskiem a celem,
d) równy 0st00'00". 

 jaki jest na to wzór? jak to pojąć? 

(płaszczyzna

kolimacyjna to płaszczyzna zawierająca jedno z  ramion kata poiomego wiec
pochylenie w tej plaszczynie nie wplywa na bład pomiaru kąta poziomego
(wpływa na błąd pomiaru długości i wysokosci)

inaczej można powiedzieć, że płaszczyzna kolimacyjna to pionowa płaszczyzna

z

zawierająca oś celową instrumentu

t

yczka pochyla się do ciebie, a nie na boki, więc kąt się nie zmienia

34.    Długości ciągów sytuacyjnych w osnowie pomiarowej mogą wynosić:

a) do 5 km
b) powyżej 2 km
c) do 2 km, a w terenach rolnych i leśnych do 4 km
d) najwyżej do 3 km

Nasze ulubione rozporządzenie, paragraf 20, punkt 3

35.    Czy w osnowie pomiarowej dopuszczalne są trzy rzędy linii pomiarowych:

a) tylko w osnowie pomiarowej wyznaczonej technologią GPS
b) tak

c) nie
G­4: “

W szczególnie trudnych warunkach (np. zakamarki gęstej zabudowy) dopu

​

szcza

się tworzenie linii rzędu drugiego“ o trzecim rzędzie linii pomiarowych nic nie ma.
Podobnie w  nowym rozporządzeniu nic na ten temat nie znalazłem.
no tak: w starej G­4 było napisane ze mogą byc trzy rzędy linii wiec odpowiedz c) dobra

d) tylko w osnowie pomiarowej w postaci związku liniowego

36.    Czy instrukcja G­4 dopuszcza ciągi wiszące w osnowie pomiarowej:

a) tak, jeżeli ciąg ma nie więcej niż 3 boki
b) tak, jeżeli ciąg ma najwyżej 2 boki
c) nie dopuszcza
d) tak, gdy długość ciągu nie jest większa od 1,5 km

36a. Czy Rozporządzenie

MSWiA z 9 listopada 2011 roku w sprawie standardów technicznych wykonywania
geodezyjnych pomiarów sytuacyjnych i wysokościowych oraz opracowania i
przekazywania wyników tych pomiarów do państwowego zasobu geodezyjnego i
kartograficznego dopuszcza ciągi wiszące w osnowie pomiarowej:

tak, jeżeli ciąg ma najwyżej 2 boki

+ weryfikacja z ostatniego punktu ciągu: pomiar na przynajmniej jeden szczegół I
grupy dokł.

28®®

37.    Pole działki na mapie w skali 1:2000 wynosi 100cm2.
Na mapie w skali 1:500 pole tej samej działki wynosi:

a) 400 cm2
b) 0,16 m2
c) 25 cm2
d) 160 cm2

38.    Dane jest godło mapy 352.124. Cyfra 3 oznacza w nim:

­ numer strefy odwzorowawczej układu 1965

39.    Wymiary ramek sekcyjnych mapy zasadniczej w jednostkach terenowych:
 

a) zależą od skali mapy 

wymiary ramek sekcyjnych w przeliczeniu na JEDNOSTKI

TERENOWE dla każdej skali będą inne

b) zależą od treści mapy
c) zależą od wielkości obszaru przedstawionego na mapie
d) są stałe 

w K1 pisze coś o wymiarach 500 x 800 mm

Wymiary ramek sekcyjnych ograniczających rysunek mapy są jednakowe i wynoszą
500 x 800 mm. 

to się tyczy rozmiaru mapy, a nie w terenie

Niezależnie od skali, każdy arkusz mapy ma wymiar 50 x 80 cm, natomiast zakres
pokrycia terenu jest następujący:
skala 1:5000 ­ 2.5 x 4.0 km
skala 1:2000 ­ 1.0 x 1.6 km
skala 1:1000 ­ 0.5 x 0.8 km
skala 1:500 ­ 0.25 x 0.4 km

W pytaniu chodzi o zakres pokrycia ( jednostki terenowe) więc odp a jest dobra.
Dane dla ukladu 2000.

40.    Suma odczytów kręgu pionowego z I i II położenia lunety wynosi 400g.08.
Obliczony błąd indeksu ma wartość:

+4c

41.    Metoda niwelacji ze środka eliminuje między innymi błąd:

a) niepionowości osi obrotu niwelatora
b) libeli alidadowej
c) niepionowego ustawienia łat
d) nierównoległości osi celowej lunety do osi libeli niwelacyjnej lub nieprawidłowej
kompensacji pochylenia lunety

42.    Błąd pomiaru kierunku w jednym położeniu lunety wynosi mk=10cc. Ile będzie
wynosił błąd pomiaru kąta pomierzonego w jednej serii:

10cc 

jaki jest na to wzór? 

Z prawa przenoszenia się błędów ( to z

pochodnymi cząstkowymi) A dokładniej jaki na błąd pomiaru kierunku i kata

10cc*pierw(2)/pierw(2), ponieważ pomiar w serii uwzględnia 2 położenia lunety,
więc zmniejsza błąd razy pierw(2); pomiar kąta uwzględnia pomiar dwóch kierunków

29®®

więc zwiększa błąd razy pierw(2).

43.    Mapę zasadniczą sporządza się w skalach:

1:500, 1:1000, 1:2000, 1:5000

44.    Na błąd odczytu z łaty odchylonej od pionu mają wpływ:
 

a) tylko kąt wychylenia łaty od pionu

b) kąt wychylenia łaty od pionu i wartość odczytu na łacie
c) wyłącznie wartość odczytu na łacie
d) wartość odczytu na łacie lub kąt wychylenia łaty od pionu

45.    W niwelatorze automatycznym usuwanie błędu nieprawidłowej kompensacji
polega na:
 

a) nastawieniu poziomej kreski siatki celowniczej na prawidłowy odczyt na łacie za

pomocą leniwki alidadowej
b) nastawieniu poziomej kreski siatki celowniczej na prawidłowy odczyt za pomocą śruby
elewacyjnej
c) nastawieniu poziomej kreski siatki celowniczej na prawidłowy odczyt za pomocą śrub
ustawczych i ruchu leniwego
d) nastawieniu poziomej kreski siatki celowniczej na prawidłowy odczyt za pomocą
śrubek rektyfikacyjnych krzyżyka kresek

46.    Pomiary w wysokościowej osnowie pomiarowej wykonuje się technologią:

wg G­4 2002  geometryczna i GPS
wg nowego rozporzadzenia: geometryczna, trygonometryczna i satelitarna (GPS)

47.    Odchyłkę otrzymaną z pomiaru „tam” i „z powrotem” ciągu niewelacyjnego
można w każdym przypadku rozrzucić:

a) proporcjonalnie do liczby stanowisk lub wyjątkowo proporcjonalnie do długości
odcinków niwelacyjnych
b) proporcjonalnie do długości odcinków niwelacyjnych
c) proporcjonalnie do liczby mierzonych punktów
d) proporcjonalnie do różnicy wysokości

47a. Zgodnie z Rozporządzeniem MSWiA z 9 listopada 2011 roku w sprawie
standardów technicznych wykonywania geodezyjnych pomiarów sytuacyjnych i
wysokościowych oraz opracowania i przekazywania wyników tych pomiarów do
państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego w niwelacji geometrycznej
ciągu różnica między sumą przewyższeń w kierunku głównym i powrotnym jest
wyrażana w metrach i nie może być większa niż

jest wyrażana w metrach i nie może być większa niż wartość określona
według wzoru:   

ᵳ

≤0,04√L , gdzie L oznacza długość ciągu osnowy pomiarowej w

km

0,04*pierwL

48.    Przy wyznaczeniu punktów osnowy pomiarowej metodą wcięć

:

1)  należy pomierzyć co najmniej 2 elementy kontrolne
2)  nie ma potrzeby pomiaru elementów kontrolnych
3)  należy pomierzyć co najmniej 1 element kontrolny (

. 

Beluch: Geodezja I s.182)

4)  należy pomierzyć co najmniej 3 elementy kontrolne

30®®

49. Jeżeli przyrost DXAB ma znak dodatni, a przyrost DYAB ma znak ujemny to
azymut boku AB (AAB) zawiera się w granicach.

1)  100g ­ 200g
2)  300g ­ 400g
3)  180o ­ 270o
4)  0g ­ 100g

 300g ­ 400g lub 270o ­ 360o

50.    Szczegóły terenowe wraz z elementami kontrolnymi:

1)  mierzymy według uznania osoby wykonującej pomiar
2)  mierzymy w zależności od celu pomiaru
3)  nie mierzymy ponieważ instrukcja nie wymaga stosowania pomiaru kontrolnego
n4)  mierzymy w przypadku pomiaru szczegółów grupy I

GEODEZJA 2

1.   Kąty poziome są podstawowymi elementami sieci:

triangulacyjnych (kątowych)

 

­ tylko jedna długość w trójkącie

[trilateracyjne­ liniowe] ­ pomiar wyłącznie długości

2.   Przy przeniesieniu współrzędnych niezbędne pomiary w siatce przeniesienia
wykonuje się na punktach:

>>bazowych siatki

3.   Dla redukcji długości przestrzennej na powierzchnię odniesienia należy
wyznaczyć:

>>wysokość punktu początkowego i końcowego oraz lokalny promień krzywizny
Ziemi

Redukcje długości:

1) Atmosferyczna

D_atm = D_pom + ΔD_atm[mm/km] *10 do ­6 D_pom

2) Kalibracyjna

D_k = c + (1 + dk[mm/km] * 10do­6) *D_atm

3) Na poziom osi obrotu lunety tachimetru z uwzględnieniem refrakcji i krzywizny

Ziemii
­ dla płaszczyzny: S = Dk * sinZ

Dk­ długość pomierzona

Z­kąt pionowy

Φ cc = (Dk*sinZ)/(2*RA)  ρcc
h = Dk cos (Z – (1­k)*φ)
β = Z – (2­k)*φ

4) Na poziom odniesienia

S0=S*R/(H+R+e)

5) Odwzorowawcza

31®®

W ukł. Lokalnych zazwyczaj pomijalna
W ukł. „2000”: dl2000 (mm/km) = 0,012271 (Ys – 500)2 – 77
Ys – wspłrz. Y środka boku bez nr strefy

6) Mimośrodowa
D=sqrt(e^2+s^2­2escosTheta)

4. Zredukowano długość na poziom osi obrotu lunety tachimetru. Do obliczenia
długości zredukowanej na powierzchnię odniesienia należy przyjąć:

??? 

współczynnik refrakcji= 0,13

za powierzchnię odniesienia kulę o promieniu R=6382km?

RS ­ średni promień krzywizny elipsoidy dla środka boku 

(przy redukcji na

powierzchnię elipsoidy GRS­80) , gdzie ŚREDNI PROMIEŃ KRZYWIZNY ELIPSOIDY:

5.   Czy znak poprawki przy redukcji długości przestrzennej do poziomu jest:

>>niezależny od wielkości i znaku kąta pionowego.

Redukcja na poziom odniesienia w układzie „2000” [undulacja ok. 34m]
S0=S*(R/(H+R+e))
e­ undulacja (różnica wysokości między geoidą, a elipsoidą)

W pytaniu chodzi o poziom odniesienia czy poziom osi obrotu lunety?

6.   Dokładność pomiaru kątów zależy:

od klasy teodolitu i technologii pomiaru

7.   Jaka jest wzajemna odległość punktów poziomej geodezyjnej osnowy
szczegółowej II klasy:

0,5­2,5km (a do punktów nawiązania­nie

więcej niż 5km)­ 

w którym miejscu w rozporządzeniu to jest?

 

0,5 ­ 8km 

(ta odpowiedź moim zdaniem jest prawidłowa, można to wydedukować z

instrukcji G­1 § 63)

Instrukcja G­1 tez juz przestala obowiazywac. Zastąpiło ją rozporządzenie z
14 lutego 2012 r. 0.5­8 km jest prawidłową odpowiedzią zgodnie z instruckją
G­1 

§ 63.

Rozporządzenie z 14.02.12 (załącznik 1, rozdział 6) dot. osnów szczegółowych (ale
wg rozp. wydaje mi się, że są one tylko III kl. może mnie ktoś poprawić par.3 tegoż
rozp.):

Dla GPS brak ograniczen?

11. Przy ustalaniu lokalizacji punktów przewidzianych do pomiaru metodą

32®®

poligonizacji
należy uwzględnić następujące warunki:
1) ciągi powinny być zbliżone do prostoliniowych;
2) każdy ciąg powinien być nawiązany obustronnie kątowo i liniowo;
3) długości ciągów pojedynczych nie powinny przekraczać 3,0 km, a ciągów
wyznaczających punkty węzłowe – 2,0 km;
4) długości boków w ciągach powinny wynosić od 150 m do 500 m, przy czym
średnia
długość boku na terenach miejskich nie powinna przekraczać 250 m, a na
pozostałych
terenach – 350 m

Jak dobrze wnioskuję z tego rozporządzenia wynika, że osnowa szczegółowa jest
teraz jedna i tworzą ją punkty osnowy byłej II i III klasy i nowo zakładane. Może się
zatem pojawić odpowiedź 0,5­8 km jako że takie są wzajemne odlegości punktów
osnowy II klasy faktycznie w terenie. Dziwne to pytanie, szczególnie po zmianie
przepisów.

8

.   Błąd pomiaru odległości dalmierzami elektromagnetycznymi:

>>zależy od długości mierzonego odcinka i dokładności centrowania
instrumentów pomiarowych

9.   Stała dodawania w dalmierzach elektronicznych odnosi się tylko do:

>>zestawu dalmierz + reflektor

10.    Punkty geodezyjnych osnów szczegółowych na obszarach zabudowanych
(miasta) najkorzystniej jest wyznaczać:

>>metodą poligonową z wykorzystaniem tachimetrów elektronicznych

wg nowego rozporzadzenia: metoda kombinowana (GNSS i poligony)
wg starych: poligony

11.    Dla redukcji długości zmierzonych ze stanowisk mimośrodowych wystarczy
wyznaczyć:

>>element liniowy i kąt dyrekcyjny
(e, s, θ)

12.    Siatkę przeniesienia współrzędnych zakłada się dla wyznaczenia:

współrzędnych punktu przeniesienia

13.    Nieuwzględnienie zjawiska refrakcji obciąża pomiary długości błędem:

systematycznym

13a.Największy wpływ na dokładność wyznaczanej poprawki redukcyjnej
do kierunków mierzonych mimośrodowo ma:

­ średni błąd wyznaczenia poprawki jest odwrotnie proporcjonalny do
długości odcinka łączącego stanowisko centryczne z celem centrycznym
­ max wpływ średniego błędu wyznaczenia mimośrodu liniowego występuje
w wypadków kątów dyrekcyjnych bliskich 90st a minimalny w wypadku

33®®

kątów bliskich 00
­ wpływ śr błędu wyznaczenia kąta dyr na śr błąd poprawki w dużym
stopniu zależy od wielkości mimośrodów liniowych; max wpływ gdy kąty
dyr bliskie 00 , a min gdy bliskie 90st.

Beluch str. 163 wzór 3.44 (wg mnie chodzi o dł. łączącą stanowisko centryczne
z celem centrycznym)

­błąd pomiaru elementu liniowego mimośrodu­

analiza wpływu tych błędów pokazywała, że element liniowy mamy mierzyć b.
dokładnie, kątowy z dokł. do kilku c

14a. W przypadku punktu niedostępnego elementy mimośrodu mogą być:

Mierzone bezpośrednio lub pośrednio; kąta (element liniowy czyli odcinek
mimośrodu oraz element kątowy­ kąt dyrekcyjny ­> mierzony na punkcie
mimośrodowym zgodnie z ruchem wskazówek zegara), kierunków;
stanowiska, celu bądź stanowiska i celu.

­wyznaczone sposobami pośrednimi

14.    Dla jednoznacznego określenia współrzędnych punktu wyznaczonego metodą
wcięcia wstecz należy pomierzyć:

 2 kąty poziome pomiędzy punktami o znanych współrzędnych na punkcie
wyznaczanym

15.    Dla jednoznacznego określenia współrzędnych punktu wyznaczonego metodą
wcięcia kątowego w przód należy pomierzyć:

2 kąty poziome na punktach o znanych współrzędnych

15a. Nieuwzględnienie zjawiska refrakcji obciąża pomiary długości błędem

>>systematycznym

16.    Dla jednoznacznego określenia współrzędnych punktu wyznaczanego
wcięciem w przód niezbędne są:

2 punkty o znanych współrzędnych

16a. Dla jednoznacznego określenia współrzędnych punktu wyznaczonego metodą
wcięcia wstecz należy pomierzyć:

>>2 kąty poziome na punkcie wyznaczanym

17.    Dla jednoznacznego określenia współrzędnych punktu wyznaczanego
wcięciem wstecz niezbędne są wizury na:

3 punkty o znanych współrzędnych

17a. Dla jednoznacznego określenia współrzędnych punktu wyznaczonego metodą
wcięcia kątowego w przód należy pomierzyć:

>>dwa kąty poziome na punktach o znanych współrzędnych

34®®

18.    Punkty trwałych osnów geodezyjnych w terenie mogą być utrwalone:

a) wyłącznie sztucznie (znaki geodezyjne),
b) wyłącznie trwale (elementy budowli),
c) sztucznie (znaki geodezyjne) i trwale (elementy budowli),
d) poprzez markowanie.

19.    Centrowanie przyrządów pomiarowych nad punktami geodezyjnymi osnów
szczegółowych II klasy należy wykonać w stosunku do centra:

znaku podziemnego

20.    Przyrządy pomiarowe nad centrem znaku geodezyjnego podczas pomiaru
elementów geodezyjnych osnów szczegółowych centruje się z wykorzystaniem
pionów:

optycznych

21.    Najbardziej wiarygodną oceną dokładności pomiarów kątowych przed
wyrównaniem uzyskujemy na podstawie wyników:

odchyłki zamknięc figur ­ wzrór Ferrero

21a. Półpoligony, to:

Siatki zespołów stabilizacyjnych (poboczników, ekscentrów, punktów
przeniesienia współrzędnych) punktów macierzystych, włączonych do
wyrównania całości sieci.  Konstrukcje takie, nazywane też „półpoligonami”,
spełniają funkcję dodatkowego zabezpieczenia lub ułatwiają korzystanie z
punktów macierzystych. Tworzą one niejednorodną pod względem
geometrycznym konstrukcję całej sieci.

22.    Ocenę dokładności wyników pomiarów przed ich wyrównaniem przeprowadza
się dla:

a) tylko dla oceny poprawności wykonanych pomiarów,
b) ustalenia wag,
c) wyznaczenia ostatecznych ich wartości,
d) wyznaczenia poprawek.

23.    Dla dokonania transformacji współrzędnych niezbędna jest znajomość:

współrzędnych punktów dostosowania

23a. Aby wyznaczyć jednoznacznie współrzędne stanowiska w oparciu o dwa punkty
o znanych współrzędnych należy na nim pomierzyć:

Wcięcie kątowo­liniowe

Kąt poziomy między punktami o znanych współrzędnych oraz długość boku
między stanowiskiem, a jednym z punktów o znanych współrzędnych

24.    Minimalna liczba punktów dostosowania przy transformacji Helmerta wynosi:

2 punkty dostosowania

24a. Boki osnowy szczegółowej III klasy zakładanej wg instrukcji G­1 wynoszą:

Długości boków w ciągach powinny wynosić od 150m do 600m, przy czym

35®®

średnia długość boku w każdym ciągu nie powinna być mniejsza od 300m.

[długości ciągów pojedynczych nie powinny być większe od 4,5km, a ciągów
wyznaczających punkty węzłowe­do 3,0km]

25.    Wzór Helmerta traktuje o wpływie ograniczonej dokładności centrowania
przyrządów pomiarowych na wyniki pomiarów:

kątowych

25a. Błąd położenia punktów osnowy III klasy zakładanej metodami klasycznymi wg
instrukcji G­1 nie przekraczał:

dla punktów osnowy szczegółowej III klasy nie większy niż 10cm [II klasy nie
większy niż 5cm].

26.    Największym błędem z tytułu niedokładnego centrowania przyrządów
pomiarowych obarczone są wyniki pomiarów kątowych przy celowych:

bardzo krótkich

26a. Pomiar osnowy szczegółowej z wykorzystaniem GPS wykonuje się metodą:

statyczną lub różnicową

różnicowa dGPS nie słuzyla kiedys do wyznaczania pola dzialek z dokladnoscia
kilku metrow?r daczej z taka dokladnoscia  nie służy do pomiarów osnowy. chyba dr
uznanski tak mowil, ale pewny nie jestem.

“Punkty szczegółowej poziomej osnowy geodezyjnej zakłada się w sieciach,
wykorzystując
obserwacje statycznych pomiarów satelitarnych GNSS, pomiarów wykonywanych
w ramach systemu ASG­EUPOS oraz klasycznych pomiarów metodą poligonizacji
i wcięć.” To jest z nowego rozporządzenia 

MINISTRA ADMINISTRACJI I

CYFRYZACJI z dnia 14 lutego 2012 r. w sprawie osnów geodezyjnych,
grawimetrycznych i magnetycznych

Potwierdzam z tego co uczyliśmy się na fakultecie to metodY różnicowe nie są
nawet metodami geodezyjnymi ze względu na dokładność, ale często w terminologii
są mylone z metodami względnymi. Miejmy nadzieję, że osoba układająca
odpowiedzi ma o tym jakiekolwiek pojęcie . Prawidłową odpowiedzią jest tu jedynie
metoda statyczna

Na pewno ma większe pojęcie niż ty... ← piwo !

ASG­EUPOS są różnicowe? Potwierdzi ktoś? potwierdzam

27.    Dla wyznaczenia różnicy wysokości punktów metodą niwelacji
trygonometrycznej należy wyznaczyć:

a) tylko kąt pionowy i odległość,
b) tylko współczynnik refrakcji i promień Ziemi,
c) tylko wysokość ustawienia przyrządów pomiarowych,
d) kąt pionowy, odległość, współczynnik refrakcji, promień Ziemi i wysokość ustawienia
przyrządów pomiarowych.

27a. Koordynacja dokładnościowa pomiarów w sieciach geodezyjnych ma na celu:

36®®

zrównoważenie wpływu pomiarów na błędy wyznaczenia położenia
punktów sieci.

28.    Poprawkę do różnicy wysokości ze względu na krzywiznę powierzchni
odniesienia w niwelacji trygonometrycznej:

a) należy wprowadzać ze znakiem "­",
b) należy wprowadzać ze znakiem "+",
c) należy wprowadzać przy krótkich celowych,
d) nie należy wprowadzać nigdy.

28a. Najbardziej wiarygodną oceną dokładności pomiarów kątowych przed
wyrównaniem uzyskujemy na podstawie wyników:

 

patrz pyt. 21.

analizy odchyłek zamknięć figur

29.    Poprawkę do różnicy wysokości ze względu na krzywiznę powierzchni
odniesienia w niwelacji trygonometrycznej:

patrz 28

29a. Ocenę dokładności wyników pomiarów przed ich wyrównaniem przeprowadza
się dla:

 

patrz pyt. 22.

ustalenia wag

30.    Dokładna znajomość współczynnika refrakcji w niwelacji trygonometrycznej jest
istotna w przypadku:

a) wyłącznie krótkich celowych,
b) wyłącznie małych różnic wysokości,
c) tylko dużych kątów pochylenia,
d) dużych kątów pochylenia i długich celowych.

30a. Dla dokonania transformacji współrzędnych niezbędna jest znajomość:

 

patrz

pyt. 23.

­ współrzędnych punktów dostosowania,
­ parametrów transformacji.

31.    Odchylenie łaty od linii pionu w płaszczyźnie kolimacyjnej obarcza błędem:

a) tylko wyznaczoną różnicę wysokości,
b) tylko wyznaczoną odległość,
c) wyznaczoną różnicę wysokości i wyznaczoną odległość,
d) nie obarcza błędem żadnej z nich.

31a. Minimalna liczba punktów dostosowania przy transformacji Helmerta wynosi:

patrz pyt. 24.

dwa punkty

32.    W ciągu niwelacyjnym pomierzonym w kierunku „głównym” i „powrotnym”
poprawki do różnic wysokości odcinków niwelacyjnych liczymy:

a) proporcjonalnie do kwadratów długości odcinków niwelacyjnych,
b) odwrotnie proporcjonalnie do kwadratów długości odcinków niwelacyjnych,
c) proporcjonalnie do długości odcinków niwelacyjnych,
d) odwrotnie proporcjonalnie do długości odcinków niwelacyjnych,

37®®

a nie b? 

(nie, bo chodzi o dlugości odpowiednich odcinków niwelacyjnych (Li) a nie

długość calego ciągu niwelacyjnego (L)

32a. Wzór Helmerta traktuje o wpływie ograniczonej dokładności centrowania
przyrządów pomiarowych na wyniki pomiarów:

kątowych

33.Znak różnicy wysokości wyznaczonej met odą niwelacji trygonometrycznej zależy:

od znaku i wielkości przewyższenia i od wysokości ustawienia teodolitu i
sygnału

33a. Największym błędem z tytułu niedokładnego centrowania przyrządów
pomiarowych obarczone są wyniki pomiarów kątowych przy celowych: 

patrz pyt. 26.

krótkich

34.Dokład
ność różnicy wysokości wyznaczanej metodą niwelacji trygonometrycznej przy
krótkich celowych zależy od:

błędu pomiaru kąta pionowego oraz odległości

34a. Dla wyznaczenia różnicy wysokości punktów metodą niwelacji
trygonometrycznej należy uwzględnić: 

patrz pyt. 27.

kąt pionowy, odległość, promień Ziemi, współczynnik refrakcji, wysokości
instrumentów.
założenia: Ziemia jest kulą.
h= dk*cosZ­(1­k)*((dk^2*sin^2z)/(2*RA))
gdzie k­wsp. refrakcji, RA=R+HA, Z­kąt pionowy, dk­odległość skośna

35.Boki osnowy szczegółowej III klasy wynoszą:

150m­600m (G­1) 

patrz pyt. 24a

35a. Poprawkę do przewyższenia ze względu na krzywiznę powierzchni odniesienia
w niwelacji trygonometrycznej należy wprowadzać:

 

patrz pyt. 28.

ze znakiem +
ma to sens tylko dla dłuższych odległości.

36.Tachimetria elektroniczna może być stosowana przy opracowywaniu mapy:

a) tylko zasadniczej sytuacyjnej,
b) wysokościowej,
c) zasadniczej sytuacyjnej i wysokościowej,
d) żadnej

36a. Poprawkę do różnicy wysokości ze względu na krzywiznę powierzchni
odniesienia w niwelacji trygonometrycznej:

 

czy przewyższenie i różnica wysokości

nie jest tym samym pojęciem w tym wypadku?

 

pyt. 28 i pyt. 35a

ze znakiem +
ma to sens tylko dla dłuższych odległości. Wydaje mi się, że to to samo.

37.Szczegóły sytuacyjne przy opracowywaniu wyników pomiarów tachimetrycznych
wykonywanych tachimetrem elektronicznym nanosi się na mapę na podstawie:

38®®

a) współrzędnych biegunowych,
b) współrzędnych prostokątnych,
c) długości,
d) kątów poziomych.

37a. Dokładna znajomość współczynnika refrakcji w niwelacji trygonometrycznej jest
istotna w przypadku:

niskich wartości kąta zenitalnego i długich celowych

38.Podstawę podziału na arkusze w Międzynarodowej Mapie Świata stanowi:

arkusz mapy w skali 1 : 1 000 000

38a. W ciągu niwelacji trygonometrycznej pomierzonym w kierunku „głównym” i
„powrotnym” poprawki do różnic wysokości odcinków niwelacyjnych liczymy :

proporcjonalnie do kwadratów długości odcinków niwelacyjnych
vi=­f*(di^2/sumadi^2)
0

39.Sytuacja na mapach topograficznych przedstawiona jest za pomocą tylko:

a) rzutów ortogonalnych,
b) znaków topograficznych,
c) objaśnień,
d) rzutów ortogonalnych, znaków topograficznych, objaśnień.

39. Znak różnicy wysokości wyznaczonej metodą niwelacji trygonometrycznej zależy:

od znaku i wielkości przewyższeniaa a i od wysokości ustawienia teodolitu i
sygnału.
czyli od tego czy cel znajduje się niżej czy wyżej od osi celowej 

 pyt 33

40.Układ państwowy „1992”został wprowadzony do sporządzania map:

topograficznych 

patrz pyt. 46a

40a. Dokładność różnicy wysokości wyznaczanej metodą niwelacji
trygonometrycznej przy krótkich celowych zależy od: 

to samo co 34

błędów pomiaru kąta pionowego oraz odległości.

41.Obecnie mapy dla celów gospodarczych opracowuje się w odwzorowaniu:

Gaussa­Krugera

41a. Kompensatory w instrumentach geodezyjnych służą do:

wyznaczenia i stabilizacji kierunku pionu lub poziomu

42.Największy wpływ na dokładność wyznaczanej poprawki redukcyjnej do
kierunków mierzonych mimośrodowo ma:

bład pomiaru elementu liniowego e
 ­­­­>

13a.

42a. Tachimetria elektroniczna może być stosowana przy opracowywaniu mapy:

patrz pyt. 36.

zasadniczej sytuacyjnej i wysokościowej
każdej.

39®®

43.Odwzorowanie Gaussa­Krügera jest

:

walcowe, poprzeczne odwzorowanie wiernokątne, styczne

4

3a. Szczegóły sytuacyjne przy opracowywaniu wyników pomiarów tachimetrycznych

wykonywanych tachimetrem elektronicznym nanosi się na mapę na podstawie:

współrzędnych prostokątnych 

patrz pyt. 37.

44.Zestaw liczb 829.346 może być w warunkach Polski godłem arkusza mapy:

nie może być

44a. Podstawę podziału na arkusze w Międzynarodowej Mapie Świata stanowi:

arkusz mapy w skali 1:1 000 000 (miliona) 

patrz pyt. 38.

podział na N i S, pasy A­Z, słupy 1­60.

45.W przypadku punktu niedostępnego elementy mimośrodu mogą być:

wyznaczone pośrednio 

­­­> 14a

45a. Sytuacja na mapach topograficznych przedstawiona jest za pomocą tylko:

rzutów ortogonalnych, znaków topograficznych, objaśnień. 

patrz pyt. 39.

46.Kryteria zakładania poziomych osnów geodezyjnych podane są w instrukcjach:

G ­1
teraz nowe rozporzadzenie o osnowach geod, grawimetrycznych, …

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ADMINISTRACJI I CYFRYZACJI z dnia 14
lutego 2012 r.
w sprawie osnów geodezyjnych, grawimetrycznych i magnetycznych ­ tylko
pytanie ogólnie jest o instrukcje, więc czy trzeba podawać to rozporządzenie ?

Jeżeli instrukcje już nie obowiązują w ogólne nie powinno być takich pytań.

Bierzcie

pod uwagę, że mogą dać to samo pytanie tylko “podane są w źródłach prawnych...”

46a. Układ państwowy „1992”został wprowadzony do sporządzania map:

urzędowych topograficznych
1 strefa dla Polski, el. GRS 80, południk środkowy 19 (największe
zniekształcenia w środku), odwz. Gaussa­Krugera, nomenklatura
międzynarodowej mapy świata.

47.Koordynacja dokładnościowa pomiarów w sieciach geodezyjnych ma na celu:

zrównoważenie wpływu pomiarów na błędy wyznaczenia położenia
punktów w sieci

47a. Obecnie mapy dla celów gospodarczych opracowuje się w odwzorowaniu:

Gaussa Krugera. 

patrz pyt. 41.

48.W układzie państwowym „1992” godło w postaci M­34­108­A­a oznacza mapę
topograficzną:

w skali 1:25000

48. Odwzorowanie Gaussa­Krügera jest:

wiernokątne, walcowe, poprzeczne
niewierno powierzchniowe i odległościowe. Punkt przyłożenia walca na
środku każdego pasa (przykładowo w układzie 2000 dla Polski 4 pasy)

40®®

49.Wstępne analizy dokładnościowe mają na celu:

ustalenie wymaganej dokładności pomiarów w sieci i ustalenie optymalnej
konstrukcji sieci

49a. Zestaw liczb 829.346 może być w warunkach Polski godłem arkusza mapy:

nie może wystąpić w Polsce przede wszystkim. Jeżeli podadzą
odpowiednio niższe wartości, mógłby być w tej postaci godłem w dla mapy
w skali 1:10 000 w układzie 65. 

W układzie 65 jaki może myć numer pasa i

słupa dla Polski jakie wartość przyjmować??

Wydaje mi się, że w układzie 65 pasów jak i słupów jest 9.

50.Kompensatory w instrumentach geodezyjnych służą do:

wyznaczenia i stabilizacji

kierunku pionu lub poziomu

50. W układzie państwowym „1992” godło w postaci M­34­108­A­a oznacza mapę
topograficzną:

W skali 1:25 000
godło:
M­34­108 skala 1:100 000
M­34­108­A skala 1:50 000
M­34­108­A­a­2 skala 1:10 000.
Jest to nomenklatura międzynarodowej mapy świata.

1. Kąty poziome są podstawowymi elementami sieci:

1) liniowych,
2) kątowo ­ liniowych,
3) triangulacyjnych,
4) niwelacyjnych.

2. Przy przeniesieniu współrzędnych niezbędne pomiary w
siatce przeniesienia wykonuje się na punktach:

1) macierzystych (właściwych),
2) kierunkowych,
3) bazowych siatki,
4) macierzystych i bazowych.

3. Dla redukcji długości przestrzennej na powierzchnię

odniesienia należy wyznaczyć:

1) różnicę wysokości jej początku i końca,
2) wysokość punktu początkowego i końcowego oraz promień kuli R,
3) kąt poziomy,
4) wysokość ustawienia dalmierza i reflektora nad punktami.

4. Zredukowano długość na poziom osi obrotu lunety

tachimetru. Do obliczenia długości zredukowanej na

41®®

powierzchnię odniesienia należy przyjąć:

5. Czy znak poprawki przy redukcji długości przestrzennej do

poziomu jest:

1) zależny od wielkości kąta jej pochylenia,
2) zależny od znaku kąta jej pochylenia,
3) zależny od wielkości i znaku kąta jej pochylenia,
4) niezależny od wielkości i znaku kąta jej pochylenia.

6. Dokładność pomiaru kątów zależy:

1) tylko od klasy teodolitu,
2) tylko od technologii pomiaru,
3) od klasy teodolitu i technologii pomiaru,
4) od różnicy wysokości stanowiska i celu.

7. Jaka jest wzajemna odległość punktów poziomej

geodezyjnej osnowy szczegółowej II klasy:

1) od 15 do 25 km,

   2) około 7 km,

3) od l.0 do 5.0 km,
0,5 ­ 8km
4) około 300 m.

8. Błąd pomiaru odległości dalmierzami

elektromagnetycznymi:

1) zależy tylko od długości mierzonego odcinka,
2) zależy tylko od dokładności centrowania instrumentów pomiarowych,
3) zależy od długości mierzonego odcinka i dokładności centrowania
instrumentów pomiarowych,
4) jest niezależny od długości odcinka i dokładności centrowania.

9. Stała dodawania w dalmierzach elektronicznych odnosi się

tylko do:

1) dalmierza,
2) reflektora,
3) zestawu dalmierz + reflektor,
4) warunków atmosferycznych.

10. Punkty geodezyjnych osnów szczegółowych na obszarach

zabudowanych (miasta) najkorzystniej jest wyznaczać:

42®®

) metodą poligonową z wykorzystaniem tachimetrów elektronicznych,
2) metodą satelitarną,
3) metoda triangulacyjną,
4) metodą biegunową.

11. Dla redukcji długości zmierzonych ze stanowisk

mimośrodowych wystarczy wyznaczyć:

1) różnicę wysokości centrów i mimośrodów,
2) promień krzywizny Ziemi,
3) element liniowy mimośrodu,
4) element liniowy i kąt dyrekcyjny.

12. Siatkę przeniesienia współrzędnych zakłada się dla

wyznaczenia:

1) elementów mimośrodu,
2) współrzędnych punktu przeniesienia,
3) współrzędnych punktu kierunkowego,
4) wysokości punktu niedostępnego.

13. (przy kącie dyrekcyjnym 200g) 

Największy wpływ na

dokładność wyznaczanej poprawki redukcyjnej do kierunków

mierzonych mimośrodowo ma:

1) błąd pomiaru kąta dyrekcyjnego,
2) błąd pomiaru elementu liniowego mimośrodu,
3) błąd wyznaczenia długości celowej,
4) żaden z wymienionych błędów.

14. W przypadku punktu niedostępnego elementy mimośrodu

mogą być:

1) pomierzone bezpośrednio,
2) określone graficznie,
3) wyznaczone pośrednio,
4) pominięte.

15. Nieuwzględnienie zjawiska refrakcji obciąża pomiary

długości błędem:

systematycznym

16. Dla jednoznacznego określenia współrzędnych punktu

wyznaczonego metodą wcięcia wstecz należy pomierzyć:

1) 2 kąty poziome na punktach o znanych współrzędnych,

43®®

2) 2 kąty poziome na punkcie wyznaczanym,
3) po jednym kacie na punkcie o znanych współrzędnych i wyznaczanym,
4) po jednym kacie poziomym i pionowym,

17. Dla jednoznacznego określenia współrzędnych punktu

wyznaczonego metodą wcięcia kątowego wprzód należy

pomierzyć:

1) po jednym kącie na punkcie wyznaczanym i o znanych współrzędnych,
2) dwa kąty poziome na punktach o znanych współrzędnych,
3) długości obu celowych,
4) dwa kąty pionowe.

18. Dla jednoznacznego określenia współrzędnych punktu

wyznaczanego wcięciem wprzód niezbędne są:

16. Dla jednoznacznego określenia współrzędnych punktu wyznaczanego
wcięciem wprzód niezbędne są:
1) dwa punkty o znanych współrzędnych,
2) trzy punkty o znanych współrzędnych,
3) dwa punkty kierunkowe,
4) cztery poboczniki.

19. Dla jednoznacznego określenia współrzędnych punktu

wyznaczanego wcięciem wstecz niezbędne są wizury na:

1) trzy punkty o znanych współrzędnych,
2) dwa punkty o znanych współrzędnych.
3) cztery poboczniki,
4) trzy punkty kierunkowe.

20. Punkty trwałych osnów geodezyjnych w terenie mogą być

utrwalone:

1) wyłącznie sztucznie (znaki geodezyjne),
2) wyłącznie trwale (elementy budowli),
3) sztucznie (znaki geodezyjne) i trwale (elementy budowli),
4) poprzez markowanie.

21. Półpoligony to:

22. Centrowanie przyrządów pomiarowych nad punktami

geodezyjnymi osnów szczegółowych II klasy należy wykonać

w stosunku do centra:

44®®

1) znaku naziemnego,
2) znaku podziemnego,
3) poboczników,
4) znaku zamarkowanego.

23. Aby wyznaczyć jednoznacznie współrzędne stanowiska w

oparciu o dwa punkty o znanych współrzędnych należy na nim

pomierzyć:

24. Boki osnowy szczegółowej III klasy zakładanej wg

instrukcji G­1 wynoszą:

długości boków w ciągach powinny wynosić od 150m do 600m, przy czy średnia

długość boku w każdym ciągu nie powinna być mniejsza niż 300 m

25. Błąd położenia punktów osnowy III klasy zakładanej

metodami klasycznymi wg instrukcji G­1 nie przekraczał:

26. Pomiar osnowy szczegółowej z wykorzystaniem GPS

wykonuje się metodą:

27. Koordynacja dokładnościowa pomiarów w sieciach

geodezyjnych ma na celu:

1) ocenę dokładności pomiarów,
2) zrównoważenie wpływu pomiarów na błędy wyznaczenia położenia punktów w sieci,
3) odrzucenie obserwacji odskakujących,
4) wykrycie grubych błędów w sieci.

28. Najbardziej wiarygodną oceną dokładności pomiarów

kątowych przed wyrównaniem uzyskujemy na podstawie

wyników:

1) wyrównań stacyjnych,
2) analizy wpływu błędów instrumentalnych i operacyjnych,
3) analizy odchyłek zamknięć figur,
4) wyrównania par spostrzeżeń.

29. Ocenę dokładności wyników pomiarów przed ich

wyrównaniem przeprowadza się dla:

1) oceny poprawności wykonanych pomiarów,
2) ustalenia wag,
3) wyznaczenia ostatecznych ich wartości,
4) wyznaczenia poprawek.

45®®

30. Dla dokonania transformacji współrzędnych niezbędna jest

znajomość:

1) współrzędnych punktów dostosowania,
2) punktów kierunkowych,
3) odwzorowania kartograficznego,

  4) skali mapy.

31. Minimalna liczba punktów dostosowania przy transformacji

Helmerta wynosi:

1) jeden,
2) dwa,
3) trzy,
4) cztery.

32. Wzór Helmerta traktuje o wpływie ograniczonej

dokładności centrowania przyrządów pomiarowych na wyniki

pomiarów:

1) kątowych,
2) liniowych,
3) wysokościowych,
4) szczegółowych.

33. Największym błędem z tytułu niedokładnego centrowania

przyrządów pomiarowych obarczone są wyniki pomiarów

kątowych przy celowych:

1) długich,
2) krótkich,
3) skośnych,
4) przebiegających w bliskim sąsiedztwie przeszkód.

34. Dla wyznaczenia różnicy wysokości punktów metodą

niwelacji trygonometrycznej należy uwzględnić:

) tylko kąt pionowy i odległość,
2) tylko współczynnik refrakcji i promień Ziemi,
3) tylko wysokość ustawienia przyrządów pomiarowych,
4) kąt pionowy, odległość, współczynnik refrakcji, promień Ziemi i wysokość ustawienia przyrządów
pomiarowych.

35. Poprawkę 

do przewyższenia

 ze względu na krzywiznę

powierzchni odniesienia w niwelacji trygonometrycznej należy

wprowadzać:

1) zawsze,
2) przy pewnych długościach celowych,
3) w określonych warunkach terenowych,
4) nigdy.

46®®

36. Poprawkę do różnicy wysokości ze względu na krzywiznę

powierzchni odniesienia w niwelacji trygonometrycznej:

) należy wprowadzać ze znakiem "­",
2) należy wprowadzać ze znakiem "+",
3) należy wprowadzać przy krótkich celowych,
4) nie należy wprowadzać nigdy.

37. Dokładna znajomość współczynnika refrakcji w niwelacji

trygonometrycznej jest istotna w przypadku:

1) wyłącznie krótkich celowych,
2) wyłącznie małych różnic wysokości,
3) tylko dużych kątów pochylenia,
4) dużych kątów pochylenia i długich celowych.

38. W ciągu niwelacji tryg

onometrycznej pomierzonym w kierunku

„głównym” i „powrotnym” poprawki do różnic wysokości

odcinków niwelacyjnych liczymy :

 proporcjonalnie do kwadratów długości odcinków

niwelacyjnych

39. Znak różnicy wysokości wyznaczonej metodą niwelacji

trygonometrycznej zależy:

1) tylko od znaku i wielkości przewyższenia,
2) tylko od wysokości ustawienia teodolitu i sygnału,
3) od znaku i wielkości przewyższenia i od wysokości ustawienia teodolitu i sygnału,
4) od wibracji.

40. Dokładność różnicy wysokości wyznaczanej metodą

niwelacji trygonometrycznej przy krótkich celowych zależy od:

1) dokładności wyznaczenia współczynnika refrakcji,
2) błędów pomiaru kąta pionowego i odległości,
3) błędu wyznaczenia promienia krzywizny Ziemi,
4) warunków terenowych.

41. Kompensatory w instrumentach geodezyjnych służą do:

1) wyznaczania błędu indeksu,
2) eliminacji grubych błędów,
3) wyznaczenia i stabilizacji kierunku pionu lub poziomu,
4) pomiaru odległości.

42. Tachimetria elektroniczna może być stosowana przy

opracowywaniu mapy:

1) tylko zasadniczej sytuacyjnej,
2) wysokościowej,
3) zasadniczej sytuacyjnej i wysokościowej,

47®®

4) żadnej.

43. 

Szczegóły sytuacyjne przy opracowywaniu 

graficznym

wyników pomiarów tachimetrycznych wykonywanych

tachimetrem elektronicznym nanosi się na mapę na podstawie:

1) współrzędnych biegunowych,
2) współrzędnych prostokątnych,
3) długości,
4) kątów poziomych.

44. Podstawę podziału na arkusze w Międzynarodowej Mapie

Świata stanowi:

 

arkusz mapy w skali 1 : 1 000 000

45. Sytuacja na mapach topograficznych przedstawiona jest za

pomocą tylko:

1) rzutów ortogonalnych,
2) znaków topograficznych,
3) objaśnień,
4) rzutów ortogonalnych, znaków topograficznych, objaśnień.

46. Układ państwowy „1992”został wprowadzony do

sporządzania map:

47. Obecnie mapy dla celów gospodarczych opracowuje się w

odwzorowaniu:

1) Gaussa ­ Krügera,
2) azymutalnym,
3) konforemnym,
4) żadnym z wymienionych.

48. Odwzorowanie Gaussa­Krügera jest:

 

wiernokątne, walcowe, poprzeczne

49. Zestaw liczb 829.346 może być w warunkach Polski godłem

arkusza mapy:

1) w skali 1 : 25 000,
2) w skali 1 : 10 000,
3) w żadnej z tych skal,
4) w innej skali.

50. W układzie państwowym „1992” godło w postaci

M­34­108­A­a oznacza mapę topograficzną:

48®®

49®®

GEODEZJA WYŻSZA, SATELITARNA I ASTRONOMIA

GEODEZYJNA

1.   Kształt i rozmiary elipsoidy obrotowej jednoznacznie określa następujący zbiór
parametrów.
 

a, b

a,b  lub a,f lub a,e^2

a, b, f (a i b określają rozmiar, natomiast kształt elipsoidy określa się za pomocą
parametru zwanego spłaszczeniem elipsoidy czyli f)

f=(a­b)/a  ­  więc jest parametrem pośrednim  

­ racja ;)

2.   Różnica między półosią dużą a półosią małą elipsoidy aproksymujcej
powierzchnię Ziemi wynosi w przybliżeniu:

21km

3.   Półoś duża elipsoidy ziemskiej wynosi w przybliżeniu:

6378km

4.    Przez trójkąt geodezyjny rozumiemy trójkąt:

na elipsoidzie obrotowej

, utworzony przez trzy łuki linii geodezyjnej. Rozwiązanie

trójkąta geodezyjnego polega na wyznaczeniu wszystkich jego boków i kątów na
podstawie 3 znanych elementów. Przy rozwiązywaniu małych trójkątów geodezyjnych
(długości boków do 90km) posługujemy się metodą Lagrender’a (boki pozostają te
same) lub metoda additamentów (kąty pozostają takie same).

trójkąt sferyczny­ na sferze
trójkąt eulerowski ­trójkąt sferyczny, powstały z 3 łuków wielkich na sferze
przecinających się parami

5.   Bokami trójkąta geodezyjnego są:

linie geodezyjne

=ortodromy

6.   Przez nadmiar sferyczny rozumiemy:

rożnica pomiędzy sumą kątów w trójkącie sferycznym a trójkącie płaskim

wartość różnicy między sumą kątów trójkąta sferycznego a odpowiadającą
mu sumą kątów trójkąta płaskiego

7.   We wzorach trygonometrii sferycznej długość boków w trójkątach sfertcznych
wyraża się:

miarą kątową

8.   Doba gwiazdowa:

jest krótsza od  doby słonecznej o 3min 56sek.

50®®

doba gwiazdowa =23h56m04s
doba słoneczna =23h56m04s+3m56s=24h

Doba gwiazdowa to okres pomiędzy dwoma górowaniami gwiazdy
Doba słoneczna to okres pomiędzy dwoma górowaniami słońca

9.   Które ze współrzędnych gwiazdy: t – kąt godzinny i z – odległość zenitalna, są
prawdziwe dla zjawiska wschodu gwiazdy:

wschód gwiazdy: z=90 (h=0) 

t = <12,24h>

zachód gwiazdy z=90 (h =0) t= <0h,12h>

10.    Gwiazda przechodząc przez I wertykał po stronie wschodniej ma azymut
geodezyjny równy:

 90 stopni 

a nie 270? jak był egzamin z wyższej to własnie też były

wątpliwości co do tego pytania. Ogarnęliście to czy przepisaliście od
starszych roczników? 

 ­ zielona ,czcionka czyli zgapione z zeszlego roku..

Azymut astronomiczny jest równy 270, a pytanie jest o geodezyjny, który
równy jest 90 

potwierdzam astronomiczny 270 geodezyjny 90 mam tak w

notatkach

Ma  ktoś jeszcze wątpliwości? (jest to rzut

płaszczyzny horyzontu, z góry) czerwona linia ­ rzut I wertykału, niebieska ­
południka miejscowego ­ na  chłopski rozum. Azymut na zielono jest ofc
geodezyjny.

I wertykał to wertykał, którego płaszczyzna jest prostopadła do południka
miejscowego

Tak, czyli przechodzi przez zachód i wschód.

11.    W astronomii zjawisko precesji związane jest z:

okresowym chwianiem się osi obrotu Ziemi wywołanym przez Księżyc

12.    Równanie czasu w astronomii określa różnicę między czasami:

Słonecznym prawdziwym a średnim

Średnim czasem słonecznym a prawdziwym czasem słonecznym

ja mysle ze miedzy słonecznym prawdziwym a średnim

http://vesta.astro.amu.edu.pl/Staff/Iwona/geograf.pdf

 str 19

Różnica pomiędzy czasem słonecznym prawdziwym, a czasem słonecznym średnim.
(według notatek z wykładu)

51®®

a mnie się wydaje, że to będzie między słonecznym prawdziwym i średnim

Równanie czasu: E=Tvm­T,      Tv­ czas słoneczny prawdziwy, Tm­ czas słoneczny
średni ( z notatek)

 pl.wikipedia.org/wiki/czas_słoneczny

podbijam do pytania: dla mnie to roznica cz. slon. sr. a cz. slon. prawd.

13.    Lokalny czas gwiazdowy równy jest:

rektascensji gwiazdy w momencie jej górowania

14.    Jaką wartość przyjmuje czas gwiazdowy w momencie górowania gwiazdy:

s=alfa

Kulminacja górna: t = 0h ­> Q= alfa

Kulminacja dolna: t=12h ­> Q=alfa + 12h

Q ­ czas gwiazdowy
alfa ­ rektascencja

15.    Jaką wartość przyjmuje azymut astronomiczny w momencie kulminacji gwiazdy,
jeśli zjawisko to zachodzi 1 biegunem a zenitem:

 A=180 stopni 

dlaczego? jak to wyjaśnić? 

narysować sobie wędrówkę

gwiazdy

Kulminacja gwiazdy występuje zawsze w czasie przejścia przez południk
miejscowy istnieją więc dwie opcje, albo azymut będzie 0 stopni albo 180. W
tym przypadku jest powiedziane że kulminacja zachodzi między biegunem a
zenitem więc po stronie północnej sfery dlatego azymut astronomiczny
(mierzony od południowej części południka miejscowego zgodnie z ruchem
wskazówek zegara) wynosi 180

16.    Równanie Clairauta linii geodezyjnej ma postać:

Ncos(fi)sin(alfa)=c

17.    Zadanie geodezyjne wprost dotyczy:

obliczenia współrzędnych geodezyjnych punktu P2 i azymutu odwrotnego
A21 linii geod. na podstawie współrzędnych geod. punktu P1, długości linii
geod. s12 oraz azymutu A12

18.    Zadanie geodezyjne odwrotne dotyczy:

obliczenia długości linii geod. s12 łączącej na powierzchni elipsoidy 2
punkty o znanych współrzędnych geod. oraz obliczenia azymutów linii
geod. wprost i odwrotnego (A12, A21)

19.    Długość równoleżnika elipsoidy obrotowej wyraża się za pomocą wzoru:

2PI N cos(fi)

20.    Przybliżona wartość spłaszczenia elipsoidy ziemskiej wyraża się liczbą:

1:300

52®®

21.    Wartości głównych promieni krzywizny przekroju normalnego elipsoidy
obrotowej są:

równe na biegunie

22.    Maksymalną wartość przyspieszenie siły ciężkości na poziomie morza osiąga
na:

biegunach

23.    Dwie różne powierzchnie ekwipotencjalne w pobliżu Ziemi:

oddalają się od siebie w miarę poruszania się od bieguna do równika

24.    Linia pionu w pobliżu powierzchni Ziemi przechodząca przez dwie różne
powierzchnie ekwipotencjalne jest:

odcinkiem krzywej wypukłością zwróconą w kierunku równika

25.    Przez undulację geoidy rozumiemy:

odstęp geoidy od elipsoidy  odniesienia

26.    Redukcja wolnopowietrzna (Faye’a) jest to redukcja grawimetryczna:

uwzględniająca tylko wpływ wysokości stanowiska pomiarowego ponad
geoidą

Redukcja Bougera ­uwzględniająca wpływ przyciągania mas ziemnych
znajdujących się ponad geoidą
Redukcja topograficzna ­uwzględniająca wpływ topografii terenu wokół
stanowiska

27.    Wysokość normalną w systemie Mołodeńskiego określa odległość:

elipsoidy ekwipotencjalnej od telluroidy

28.    Jeśli w danym kierunku A­B odchylenie linii pionu wynosi $ 10” $ to różnica
przewyższenia pomierzonego niewelatorem i techniką GPS między reperami A i B
oddalonymi o 1 km wyniesie:

ok. 5 cm 

jaki jest na to wzór czy zależność?

(10’’/ro’’)*1000m

teta=­dN/s

 

Na podstawie rysunku z wykładu: dH = S * sin(teta)

jak dla mnie wzór: (delta dzeta)=fi*s /rho” = 10”*1000m/rho”, czyli potwierdzam
czerwonego wyżej

29.    Po spoziomowaniu teodolitu jego oś pionowa wyznacza:

zenit astronomiczny

30.    Aktualnie obowiązująca w Polsce elipsoida GRS’80 jako elipsoida
odniesienia:

jest elipsoidą globalną (ziemską)

31.    Anomalia wysokości ζ określa w systemie Mołodeńskiego:

odstęp quasi­geoidy od elipsoidy

32.    Wysokość ortometryczna jest to odległość:

53®®

punktu na fizycznej powierzchni Ziemi od geoidy zmierzona wzdłuż linii
pionu

33.    Aktualnie w Polsce obowiązuje system wysokości:

normalnych

34.    Jakiej wielkości jednostką jest Gal:

przyspieszenia

35.    Podstawowe równanie geodezji fizycznej dotyczy wyznaczenia:

odstępów geoidy od elipsoidy odniesienia

36.    Altimetria satelitarna służy do:

wyznaczania średniego poziomu mórz i oceanów

37.    Pomiary interferometryczne bardzo długich baz (VLBI) wykorzystują sygnały
radiowe emitowane przez:

quasary

 

Na pewno? Część źródeł internetowych sugeruje pulsary...

Kwazary ­ na pewno ­ wysyłają promieniowanie, gdyż bardzo szybko wirują (tak to
tłumaczył Kudrys)

38.    Okres obiegu wokół Ziemi satelitów GPS wynosi:

pół doby gwiazdowej 

A NIE 1 CAŁA DOBA GWIAZDOWA ??? 

 

z wikipedii

“Obieg Ziemi przez satelitę trwa 11h 58min (pół doby gwiazdowej).” chodzi o
satelitę systemu GPS­NAVSTAR. Tylko satelity geostacjonarne obiegają
Ziemie w całą dobę gwiazdową

39.    Jeśli w trakcie jednej sesji pomiarowej wykorzystuje się równocześnie 7
odbiorników GPS umieszczonych na siedmiu punktach, to równocześnie wyznacza
się:

21 wektorów

½*n*(n­1)

40.    Czym charakteryzują się sygnały radiowe L1 emitowane przez nadajniki GPS:

wszystkie satelity emitują sygnały o takiej samej długości fali L1

 

L1=0.19 m

 L2 = 0.24 m

Dla uzupełnienia: w jednocześnie używanym konkurencyjnym systemie GLONASS
każdy satelita emituje sygnał o innej długości fali.

41.    Obserwowane w pomiarach sygnału GPS zjawisko utraty cykli fazowych (cycle
slips) najczęściej związane jest z:

wynikiem chwilowej utraty łączności między odbiornikiem a satelitą

42.    W pracach geodezyjnych wykorzystujących technologię GPS znalazły
powszechne zastosowanie:

podwójne różnicowe obserwacje fazy

43.    Poprzez sieć POLREF rozumiemy:

54®®

precyzyjną sieć geodezyjną pierwszego rzędu utworzoną na terytorium
Polski na podstawie pomiarów GPS

44.    Pomiary GPS umożliwiają integrację:

praktycznie wszystkich klasycznych pomiarów geodezyjnych

45.    Zgodnie z zasadą dynamiki i prawem powszechnego ciążenia ruch satelity
może odbywać się po:

hiperboli

 

koło, elipsa, parabola

46.    III prawo Keplera mówi, że:

okres obiegu satelity zależy od rozmiaru orbity

II prawo Kepplera ­prędkość polowa satelity r=p/(1+ecosteta)

Stosunek kwadratu okresu obiegu planety wokół Słońca do sześcianu wielkiej półosi
jej orbity (czyli średniej odległości od Słońca) jest stały

47.    Ruch perturbowany spowodowany jest:

ciśnieniem światła słonecznego

czynniki niegrawitacyjne: opór atmosfery, siły elektromagnetyczne, efekty
relatywsityczne, meteoryty, pył kosmiczny

48.    Sygnał radiowy w troposferze:

jest opóźniany

49.    Położenie środka fazowego anteny do odbioru radiowych sygnałów
satelitarnych:

zależy od wysokości horyzontalnej i azymutu satelity

a nie tylko od wys horyzontalnej? 

od azymutu też zależy (nie ma stałego

środka fazowego bo zależy on właśnie od kierunku padania sygnału) ; ok:)

50.    Serwis POZGEO­D systemu ASG­EUPOS pozwala na:

pobieranie danych obserwacyjnych ze stacji wirtualnych

55®®

KARTOGRAFIA

1.   W odwzorowaniu regularnym obrazem krzywej jest:

krzywa

2.   Siatka kartograficzna na mapie to obraz:
 

południków i równoleżników

3.   Elementarna skala długości w dowolnym odwzorowaniu kartograficznym,
niebędącym wiernokątnym zależy od:
 p

ołożenia punktu i azymutu

4.   Zniekształcenia długości – Zm w danym odwzorowaniu kartograficznym, określa
zależność (elementarna skala długości – m):

Zm= m­1

5.   Zniekształcenia pól – ZP w danym odwzorowaniu kartograficznym, określa
zależność (elementarna skala pola – p)
 

Zp= p­1

6.   Odwzorowanie jest wiernopolowe, gdy skale zniekształceń długości mB i mL,
spełniają zależność:

mB * mL= 1

7.   Odwzorowanie jest wiernokątne, gdy utworzony
 kąt Θ pomiędzy liniami parametrycznymi siatki oraz skale zniekształceń długości
mB i mL spełniają zależność:
 

mB = mL ,  Θ= 90stopni,

8.   Kierunki główne w odwzorowaniu wyznaczają linie siatki o kącie Θ pomiędzy
liniami, wynoszącym:

Θ= 90stopni,

9.   W którym odwzorowaniu kartograficznym nie ma kierunków głównych:
 

wiernokątnym

10.    Elipsa zniekształceń przyjmuje postać okręgu, gdy odwzorowanie
kartograficzne jest:
 

wiernokątne 

­ na pewno???

tak!!!

(na pewno ­ w odw wiernokątnym elementarne skale w kierunku równolezniowym i
południkowym są sobie rowne ­ stąd okrąg jako elipsa zniekształceń)

11.    Odwzorowanie kartograficzne, w którym punkt przyłożenia powierzchni
rzutowania jest styczny do kuli na biegunie, nazywamy odwzorowaniem:
 

normalnym

12.    Odwzorowanie kartograficzne, w którym punkt przyłożenia powierzchni
rzutowania jest styczny do kuli na równiku, nazywamy odwzorowaniem:

56®®

poprzecznym

13.    Odwzorowanie kartograficzne, w którym punkt przyłożenia powierzchni
rzutowania jest styczny do kuli w dowolnym jej punkcie (z wyjątkiem bieguna i
równika), nazywamy:

odwzorowaniem ukośnym

14.    Odwzorowanie kartograficzne, w którym obrazem południków są proste, a
obrazem równoleżników są okręgi współśrodkowe, nazywamy odwzorowaniem:
 

azymutalnym normalnym

15.    Odwzorowanie kartograficzne, w którym obrazem południków są proste lub
odcinki równoległe względem siebie i prostopadłe do prostoliniowego obrazu
równoleżnika, nazywamy odwzorowaniem:

walcowym normalnym

16.    Odwzorowanie kartograficzne, w którym obrazem równoleżników są łuki
okręgów współśrodkowych, a obrazem południków są odcinki lub półproste
prostopadłe do obrazów równoleżników, nazywamy odwzorowaniem:

stożkowym normalnym

17.    Odwzorowanie azymutalne normalne kuli jest wiernokątne, gdy Θ = 90

⁰ i jest

spełniona relacja:

 m_lambda= m_sigma

( m_lambda ­ skala długości w kierunku równoleżnikowym,
m_sigma ­ skala długości w kierunku południkowym,
Θ­ kąt pomiędzy kierunkami w obrazie)

18.    Odwzorowanie azymutalne normalne kuli jest wiernoodległościowe w kierunku
równoleżnikowym, gdy m ­ dowolne i jest spełniona relacja:
 

m_lambda= 1

19.    Odwzorowanie azymutalne normalne kuli jest wienopolowe, gdy:
 

m_lambda x m_sigma  = 1

20.    W odwzorowaniu Mercatora kulę odwzorowuje się na:

 pobocznicę walca

21.    Odwzorowanie Mercatora jest najczęściej stosowane w:
 

nawigacji morskiej

22.    Odwzorowanie Gaussa­Krügera jest odwzorowaniem:

elipsoidy na “walec”  

­ elipsoidy na płaszczyznę (imo)

 

Równokątne walcowe poprzeczne odwzorowanie powierzchni elipsoidy

obrotowej na płaszczyznę, nie na walec!! Czy tak?  

skoro piszesz że to

odwzorowanie jest walcowe to jak może być na płaszczyznę ? 

No na

płaszczyznę walca

treść pytania 34.    Państwowy układ współrzędnych geodezyjnych „1992”
jest odwzorowaniem elipsoidy na walec poprzeczny(...) a układ 1992 jest w
odwzorowaniu G­K.

57®®

Może nie do końca umiem naukowo obronić moich wcześniejszych uwag,
ale przytoczę treść wykładu Kozioła [Wyklad_III_V, str. 38] o odwz. GK:
Odwzorowanie Gaussa­Krugera jest to wiernokątne, poprzeczne walcowe
odwzorowanie elipsoidy obrotowej na płaszczyznę, realizowane w wąskich
pasach południkowych.

Więc jakie w końcu?

elipsoidy na płaszczyznę, którą to płaszczyzną jest pobocznica walca

czyli w naszym przypadku jaką odp mamy zaznaczyć?

Elipsoidy na pobocznice walca czyli chyba tzw“walec”   ktory jest rowijany
do płaszczyzny i w pytaniu 33 bedzie wtedy walec

to w pytaniu 33 też ma byc plaszczyzna a nie walec?

­ Wydaje mi się, że w tych pytaniach o odwzorowanie i zasadniczo różnych
odpowiedziach chodzi raz o to, czym jest to odwzorowanie, a raz w jaki
sposób się je uzyskuje

Wydaje mi się że merytorycznie na 99% walec. 

­ na 101% na płaszczyznę ­

metoda rozwinięcia walcowego to sposób odwzorowania elipsoidy na
płaszczyznę. Walec jest tylko płaszczyzną rzutowania dla elipsoidy. 

Nawet

wikipedia mówi że walec: “Odwzorowanie Gaussa­Krügera – odwzorowanie
kartograficzne pasów południkowych na pobocznicę walca”, a pobocznica
walca dopóki sie jej nie rozwinie niczym srajtasmy plaszczyzna nie jest!

Widzę, że trzeba chyba spytać dra KK...
PS: popatrzcie jak z pytań 22,23,24 ładnie układałaby się cała definicja ­
odwzorowanie GK to wiernokątne (24), walcowe poprzeczne (23) elipsoidy
na płaszczyznę (22) ;) tak też chyba składany jest ten test.

Jakby było na płaszczyznę to by było azymutalne a nie walcowe.

odwzorowanie jakie? walcowe. Na co? na płaszczyzne aka pobocznice
walca..
może tak?

Dowiedziałem się od roku wyżej, że oni mieli to pytanie i zaznaczyli odp b
(elips na pł) i właśnie to było źle rozkminione, dlatego może to jest jednak
ten walec ?

23.    Odwzorowanie Gaussa­Krügera jest odwzorowaniem:

walcowym poprzecznym

24.    Odwzorowanie Gaussa­Krügera jest odwzorowaniem:

 wiernokątnym

25.    Wartość skali długości w południkach osiowych – m0, odwzorowania
Gaussa­Krügera, wynosi:
 

m0=1

26.    Pasy południkowe odwzorowania Gaussa­Krügera dla opracowań
kartograficznych w dużych skalach wynoszą:

3 stopnie

58®®

27.    Pasy południkowe odwzorowania Gaussa­Krügera dla opracowań
kartograficznych w średnich skalach wynoszą:

6 stopni

28.    Dla czterech stref, w układzie współrzędnych prostokątnych płaskich „1965”,
zastosowano odwzorowanie elipsoidy, na:
 

płaszczyznę sieczną 

również za wikipedia:

‘Każda strefa została oddzielnie odwzorowana w płaszczyznę. Dla stref: I, II, III i IV zastosowano
odwzorowanie quasi­stereograficzne, natomiast dla strefy V odwzorowanie Gaussa­Krügera.
Uzyskano małe wartości zniekształceń ze względu na niewielkie rozmiary stref. W strefach 1–4,
rzutowania dokonano na płaszczyzny sieczne, dlatego też zniekształcenia odwzorowawcze
rozkładają się koncentrycznie do punktów głównych tych stref. W strefie V bez zniekształceń
odwzorowują się dwie linie.’

ODP Właściwa: PŁASZCZYZNA SIECZNA

jakby ktoś miał wątpliwości odnośnie wikipedii daję inne linki:
http://www.wodgik.rzeszow.pl/odwzorowania.shtml
http://www.uklady.walery.com.pl/index.php/odwzorowanie­quasi­stereograficzne­wig

29.    Z ilu stref składa się układ współrzędnych prostokątnych płaskich „1965”:

5

30.    W układzie współrzędnych prostokątnych płaskich „1965”, dla czterech stref
zastosowane odwzorowanie:
 

quasi­stereograficzne (Roussilhe'a)

31.    Jakie odwzorowanie zastosowano do wyznaczania układu współrzędnych
„GUGiK – 80”:

 zmodyfikowane quasi­stereograficzne

32.    Państwowy układ współrzędnych geodezyjnych „1992” jest określony z użyciem
odwzorowania:

Gaussa­Krügera

33.    Państwowy układ współrzędnych geodezyjnych „1992” jest odwzorowaniem
elipsoidy na:
 

walec poprzeczny sieczny

34.    Państwowy układ współrzędnych geodezyjnych „1992” jest odwzorowaniem
elipsoidy na walec poprzeczny sieczny pasie o szerokości:

NA PEWNO 10 STOPNI!!! ­ potwierdzone u KOZIOŁA

35.    UTM jest układem współrzędnych prostokątnych płaskich, w odwzorowaniu:
 

poprzecznym Mercatora

36.    Międzynarodowa mapa świata jest w skali:
 

1: 1 000 000

37.    Mapa to zmniejszony obraz ciała niebieskiego na:

 płaszczyźnie

38.    Elementem osnowy matematycznej mapy jest:

skala

59®®

39.    Elementami osnowy matematycznej mapy są:
 

skala i podziałka

40.    Mapy ogólnogeograficzne, to:

mapy topograficzne

41.    Która z wymienionych map jest mapą tematyczną:

mapa hydrogaficzna

42.    W Polsce, mapy wielkoskalowe należą do przedziału skalowego:

1:500 ­ 1: 5000

43.    Z ilu warstw informatycznych składa się mapa cyfrowa:

dowolnej skończonej liczby

44.    Cyfrowa generalizacja kartograficzna zależy:

tylko od zmiany skali (

POTWIERDZONE U KOZIOŁA)

http://www.google.pl/url?sa=t&rct=j&q=&esrc=s&source=web&cd=4&sqi=2&ved=0CEAQFjAD
&url=http%3A%2F%2Fwww.cgs.wat.edu.pl%2Findex.php%3Foption%3Dcom_phocadownload
%26view%3Dcategory%26download%3D80%3Acyfrowa­generalizacja%26id%3D18%3Aprezent
acja&ei=thz1UNXyJszKsgaE14HQBQ&usg=AFQjCNE7PBsOnWlGTAPGPdJmsGRYnIrxXA&sig2
=9wLLxPexW4_31zoN5PAsgA&bvm=bv.41018144,d.Yms

(str 15)

45 Prawo Töpfera – Pillewi zera stosowane w generalizacji kartograficznej
wykorzystywane jest do:

NA PEWNO ELIMINACJI OBIEKTÓW!!! ­ potwierdzone u KOZIOŁA

46.    Do upraszczania kształtu obiektów generalizowanych stosujemy algorytmy
globalne:

Douglasa

47.    Do metod jakościowych przedstawień kartograficznych zalicza się metodę:
 

sygnaturową

48.    Do metod ilościowych przedstawień kartograficznych zalicza się metodę:

kartodiagramów

49.    Aktualizację ciągłą stosuje się na mapie:

zasadniczej

50.    Aktualizację okresową stosuje się na mapie:

topograficznej

51.    Reprodukcja map to proces ich:

odtwarzanie (jest to  synonim słowa reprodukcja)

52.    W procesie reprodukcji metodą kserograficzną wykorzystuje się

selen

60®®

KATASTER I GOSPODARKA NIERUCHOMOŚCIAMI

1. W ewidencji gruntów rejestruje się:

>>a) wartość działki ewidencyjnej i datę jej określenia
b) wartość hipoteki i datę jej określenia
c) przeznaczenie działki ewidencyjnej
d) współrzędne środka ciężkości działki ewidencyjnej

2. Do atrybutów działki ewidencyjnej nie należy:

a) powierzchnia użytków
b) numer rejonu statystycznego
>>c) oznaczenie przeznaczenia gruntów w planie miejscowym
d) numer rejestru zabytków

3. Do atrybutów budynku nie należy:

a) Numer porządkowy budynku
>>b) Kąt pochylenia połaci dachowych
c) Liczba kondygnacji podziemnych
d) Rok zakończenia budowy

4. Do atrybutów lokalu nie należy:

a) Powierzchnia pomieszczeń przynależnych
>>b) Powierzchnia pomieszczeń pomocniczych
c) Powierzchnia użytkowa lokalu
d) Liczba izb wchodzących w skład lokalu

5. Ewidencję gruntów i budynków prowadzi:

a) Wójt gminy jeżeli zawarł umowę z wojewoda w zakresie prowadzenia
ewidencji gruntow na obszarze gminy
>>b) Starosta powiatu
c) Wojewoda
d) Marszalek województwa

6. Operat ewidencyjny składa się z:

a) części opisowej i części kartograficznej
b) części opisowo­kartograficznej i części prawnej
c) części opisowej i części geodezyjnej
>>d) części opisowo­kartograficznej i części geodezyjno­prawnej

7. Zasada rękojmi wiary publicznej ksiąg wieczystych:

a) nie dotyczy praw rzeczowych
>>b) nie dotyczy oznaczenia nieruchomości
c) dotyczy wartości nieruchomości
d) dotyczy hipoteki

Moim zdaniem d) gdyż jest to jeden z działów ksiąg wieczystych... Jedyne

61®®

wyłączenia to art. 7 ustawy o KW i hipotece. Innymi słowy rękojmia dotyczy
wszystkich działów łącznie z hipoteką. Potwierdzi ktoś?

uzasadnienie odp b (źródło:
http://uniwest.eu/art/o­stanie­prawnym­nieruchomosci­decyduje­tresc­ksiegi­wi
eczystej/29)

Ponadto rękojmia wiary publicznej ksiąg wieczystych nie rozciąga się na wpisy
dokonane w dziale I­O (oznaczenie nieruchomości) księgi wieczystej.

Przykładowo, wpis dotyczący powierzchni gruntu nie rozstrzyga o tym, że
nabywana działka ma taką powierzchnię, jaka była ujawniona w księdze.

Dobra, powiedzmy, ze jest to jakieś źródło (aczkolwiek wolałabym przepis
prawny), ale w takim razie skąd wiesz, że zasada NIE DOTYCZY hipoteki? Bo z
tego wyłazi, że obie odpowiedzi są dobre tak jakby.

Nie wiem czy to wystarczy aby rozwiać wątpliwosci ale znalazłem cos takiego
(

http://e­prawnik.pl/porady­prawne/prawo­cywilne­1/rekojmia­publicznej­wiary­k

siag­wieczystych.html

) ­ z tego wynika, że nie zawsze (jesli w ogole) hipoteka

jest chroniona przez rekojmie (o ile dobrze zrozumiałem)

8.Nieruchomość gruntowa to:

>>a) część powierzchni ziemskiej stanowiąca przedmiot odrębnej własności
b) ciągła część powierzchni ziemskiej otoczona gruntami stanowiącymi
przedmiot odrębnego władania
c) ciągła część powierzchni ziemskiej jednolita pod względem prawnym
d) część powierzchni ziemskiej jednolita ze względu na władanie

9. Według obowiązujących przepisów jednostką rejestrową gruntów są:

a) grunty położone w granicach jednostki ewidencyjnej
b) grunty stanowiące obręb
>>c) działki w granicach obrębu tworzące jedną nieruchomość
d) działki w granicach obrębu jednolite pod względem władania

10. Do gruntów rolnych nie należą:

a) grunty orne oznaczone literą R
b) rowy oznaczone literą W
c) grunty pod stawami oznaczone literami Wsr
>>d) grunty zadrzewione i zakrzewione oznaczone literami Lz

11. Oznaczenie użytku „Ti” oznacza:

a) tereny przeznaczone pod infrastrukturę przemysłową
>>b) tereny komunikacyjne inne
c) tereny inne
d) nie ma takiego użytku

12. Która z poniższych klas nie jest klasą użytku łąki trwałe:

a) IV
b) VI
>>c) IIIb

62®®

d) II

13. Klasyfikacji gleboznawczej podlegają:

>>a) Lasy
b) Grunty pod wodami powierzchniowymi płynącymi
c) Tereny rekreacyjno­wypoczynkowe
d) Tereny różne

14. Oznaczenie użytku „B” oznacza:
>

>a) tereny mieszkaniowe

b) tereny budowlane
c) bory
d) tereny bagienne

15. W dziale II ksiąg wieczystych ujawnia się:

a) oznaczenie nieruchomości
>>b) prawa rzeczowe

 wg mnie poprawną odpowiedzią jest C użytkowanie.

Prawa rzeczowe wpisuje się do III działu. Owszem, własność to też prawo
rzeczowe, ale w tym pytaniu raczej chodziło o użytkowanie w sensie UW, a
to wpisuje się do II działu. Pytanie nieścisłe. Proszę o odzew :)

c) użytkowanie

 jestem za ta odp, ja tez

d) hipotekę

Odzew :P Ja myślę że skoro pisze użytkowanie to chodzi o użytkowanie jako ograniczone
prawo rzeczowe i je ujawnia się w dziale III. Poprawna jest prawa rzeczowe b, czyli
własność użytkowanie wieczyste ujawniane w dziale II

RE: Odzew: No ale jeżeli pytamy się konkretnie o II dział, to odpowiedzi a,b, i d są z
defnicji niepoprawne.W II dziale nie ujawnia się ani oznaczenia nieruchomości, ani praw
rzeczowych ni hipoteki. I z tej racji możemy rozważać tylko c, choć ta odpowiedź jest
“nieco niefortunna”.

Taka definicja:Dla polskiego prawa rzeczowego charakterystyczne jest zamknięcie przez
ustawodawcę katalogu praw rzeczowych – tzw. zasada numerus clausus praw rzeczowych:
własność, użytkowanie wieczyste, użytkowanie, służebność, zastaw, hipoteka, spółdzielcze
własnościowe prawo do lokalu. Czyli wnisokując z tego lepsza odpoweć b bo bardziej
obszerna a zawiera się w niej użytkowanie

Dział II KW zawiera następujące rubryki (sprawdziłam w systemie internetowym)
Rubryka 2.1. Wzmianki w dziale II
Rubryka 2.2. Właściciel

Podrubryka 2.2.1. udział
Podrubryka 2.2.2. Skarb Państwa
Podrubryka 2.2.3. Jednostka sam. Teryt. (zw. Międzygminny)
Podrubryka 2.2.4. Inna osoba pr lub jedn. Org. Niebędąca osobą prawną
Podrubryka 2.2.5 Osoba fizyczna

     Rubryka 2.3. Właściciel wyodrębnionego lokalu

Rubryka 2.4. Użytkownik wieczysty
Rubryka 2.5. Uprawniony
Rubryka 2.6 Podstawa nabycia
Rubryka 2.7. Dane o wniosku i chwili wpisu
Rubryka 2.8. Komentarz
WNIOSKI I PODSTAWY WPISÓW W KW

Podrubryka – Akt notarialny

63®®

Dane o wniosku
Chwila wpisu

Z tego by wynikało , że raczej nie chodzi o użytkowanie (trzeba pamietac ze
użytkowanie nie jest tożsame z UW)

16. W ewidencji gruntów i budynków ujawnia się wszystkie budynki:
a

) trwale związane z gruntem,

b) posiadające fundamenty i dach
>>c) wymagające pozwolenia na budowę lub zgłoszenia budowy, 

ta

poprawna (komentarz niżej)

 ok,pozamiatałeś/łaś :)

d) trwale związane z gruntem, wyodrębnione z otoczenia ścianami,
posiadające fundamenty i dach

Według rozp 01

odp C

§ 78. W ewidencji nie wykazuje się budynków, których budowa, w

 

 

 

 

   

 

 

 

 

 

 

 

 

 

świetle przepisów prawa budowlanego, nie wymaga pozwolenia lub zgłoszenia.
§ 79. W ewidencji nie wykazuje się lokali wyodrębnionych w budynkach, o których mowa

 

   

 

 

 

 

 

   

   

 

w § 78.

17. Mapa ewidencyjna nie zawiera:

a) granic użytków,
b) nazw ulic
>>c) linii zabudowy
d) numerów dróg publicznych

18. Działka ewidencyjna o numerze 120 uległa podziałowi na dwie działki. Nowe
działki otrzymają numery:

a) 120a, 120b
b) 120­1, 120­2
c) 120, 121
>>d) 120/1, 120/2

19. Z odrębną własnością lokalu związane jest prawo:
>

>a) współwłasności w części gruntu, na którym jest budynek, w którym jest

lokal
b) użytkowania wieczystego części wspólnych budynku, w którym jest lokal
c) trwałego zarządu pomieszczeniami przynależnymi do lokalu
d) żadne z powyższych

20. Rejestr gruntów jest:

a) raportem o wszystkich działkach ewidencyjnych w granicach jednostki
ewidencyjnej
>>b) raportem o wszystkich działkach ewidencyjnych w granicach obrębu,
zebranych według ich przynależności do poszczególnych jednostek
rejestrowych
c) raportem o wszystkich działkach ewidencyjnych w granicach obrębu,
zebranych według numerów tych działek
d) raportem o wszystkich gruntach w granicach gminy

21. Rejestr budynków zawiera dane o:

a) wszystkich budynkach w granicach jednostki ewidencyjnej
b) wszystkich budynkach mieszkalnych w granicach obrębu

64®®

>>c) wszystkich budynkach stanowiących odrębne nieruchomości w
granicach obrębu
d) wszystkich budynkach w granicach obrębu

22. Celem publicznym według ustawy o gospodarce nieruchomościami nie jest:

>>a) budowa i utrzymywanie prywatnych przedszkoli
b) budowa i utrzymywanie publicznych obiektów sportowych
c) budowa i utrzymywanie ciągów drenażowych
d) budowa i utrzymywanie pomieszczeń dla sądów

23. Użytkowanie wieczyste może być ustalone na okres:

a) co najmniej 30 lat
>>b) co najmniej 40 lat
c) nie więcej niż na 100 lat
d) dożywotnio

24. Ustawa o gospodarce nieruchomościami określa zasady:

a) gospodarowania nieruchomościami rolnymi stanowiącymi własność
Skarbu Państwa
>>b) gospodarowania nieruchomościami stanowiącymi własność Skarbu
Państwa oraz własność jednostek samorządu terytorialnego
c) gospodarowania nieruchomościami rolnymi i leśnymi stanowiącymi
własność Skarbu Państwa
d) gospodarowania nieruchomościami innymi niż rolne i leśne stanowiącymi
własność Skarbu Państwa

25. Oddanie w użytkowanie wieczyste nieruchomości gruntowej wymaga:

a) umowy ustnej
b) decyzji administracyjnej
c) postanowienia wójta
>>d) umowy w formie aktu notarialnego

26. Do wniosku o podział nieruchomości w trybie ustawy o gospodarce
nieruchomościami dołączane jest między innymi:

a) szkic polowy z pomiaru granic zewnętrznych
b) obliczenie pól powierzchni nowych działek
>>c) wykaz zmian gruntowych
d) sprawozdanie techniczne

27. Opłata adiacencka to:

>>a) opłata ustalona w związku ze wzrostem wartości nieruchomości
spowodowanym między innymi scaleniem i podziałem nieruchomości
b) opłata ustalona w związku ze wzrostem wartości nieruchomości
spowodowanym jej rozgraniczeniem
c) opłata ustalona w związku ze przekazaniem gruntów w użytkowanie
wieczyste
d) opłata ustalona w związku ze wzrostem wartości nieruchomości
spowodowanym uchwaleniem planu miejscowego gminy

potwierdzenie odp (Za wikipedią)

65®®

Opłata adiacencka ­ opłata dotycząca właścicieli lub użytkowników wieczystych[1]
nieruchomości, których wartość wzrosła na skutek następujących zdarzeń:
● podział nieruchomości,
● scalenie i podział nieruchomości,
● budowy urządzeń infrastruktury technicznej[2] z udziałem środków Skarbu

Państwa lub jednostek samorządu terytorialnego.

28. Wywłaszczenie jest możliwe:

a) na cele publiczne za odszkodowaniem ustalonym przez właściciela
nieruchomości wywłaszczanej
>>b) na cele publiczne za słusznym odszkodowaniem
c) za słusznym odszkodowaniem
d) gdy wymaga tego ważny interes społeczny

29. Wywłaszczoną nieruchomość uznaje się za zbędną na cel określony w decyzji o
wywłaszczeniu, jeżeli:

a) pomimo upływu 10 lat od dnia, w którym decyzja o wywłaszczeniu stała
się ostateczna, nie rozpoczęto prac związanych z realizacją tego celu
b) pomimo upływu 7 lat od dnia, w którym decyzja o wywłaszczeniu stała się
ostateczna, nie zakończono prac związanych z realizacją tego celu
>>c) pomimo upływu 7 lat od dnia, w którym decyzja o wywłaszczeniu stała
się ostateczna, nie rozpoczęto prac związanych z realizacją tego celu
d) pomimo upływu 5 lat od dnia, w którym decyzja o wywłaszczeniu stała się
ostateczna, nie rozpoczęto prac związanych z realizacją tego celu

30. Scalenie i podział nieruchomości jest możliwe jeżeli:

>>a) wystąpią o nie właściciele lub użytkownicy wieczyści ponad 50 %
powierzchni gruntów objętych scaleniem i podziałem
b) wyrazi na to zgodę wójt gminy
c) jest to zgodne z studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania
przestrzennego gminy
d) gdy wyrazi na to zgodę wojewoda

31. Działalność zawodową rzeczoznawcy majątkowego, pośrednika i zarządcy
nieruchomości reguluje:
a

) Ustawa Prawo Geodezyjne i Kartograficzne

b) Ustawa Prawo Budowlane
>>c) Ustawa o Gospodarce Nieruchomościami
d) Kodeks Cywilny

32. Wartość rynkową stanowi:

a) koszt odtworzenia
>>b) prawdopodobna cena transakcyjna
c) koszt odtworzenia z uwzględnieniem zużycia
d) wartość katastralna

33. Wartość odtworzeniową stanowi:

a) koszt odtworzenia
b) cena transakcyjna
>>c) koszt odtworzenia z uwzględnieniem zużycia

66®®

d) wartość katastralna

34. Wartość katastralna to:

>>a) wartość wyznaczona w procesie powszechnej taksacji
b) wartość rynkowa
c) wartość indywidualna
d) wartość wyznaczona w podejściu kosztowym

35. Podejście porównawcze szacowania nieruchomości bazuje między innymi na:

>>a) cenach nieruchomości podobnych
b) czynszach nieruchomości podobnych
c) kosztach zastąpienia nieruchomości
d) dochodach z nieruchomości podobnych

36. Podejście dochodowe szacowania nieruchomości bazuje między innymi na:

a) cenach transakcyjnych i cechach cenotwórczych
b) kosztach robocizny i materiałów budowlanych
>>c) czynszach z tytułu najmu lub dzierżawy
d) zyskach ze sprzedaży materiałów porozbiórkowych

37. W podejściu kosztowym wyznaczamy:
a

) wartość rynkową

>>b) wartość odtworzeniową
c) wartość katastralną
d) wartość kosztową

38. Zużycie nieruchomości uwzględniamy wyznaczając wartość odtworzeniową:

a) tylko w metodzie porównywania parami
b) we wszystkich metodach podejścia dochodowego
>>c) we wszystkich metodach podejścia kosztowego
d) tylko w technice szczegółowej

39. Operat szacunkowy stanowi opinię o:

a) bezpieczeństwie użytkowania budynku
>>b) wartości nieruchomości
c) możliwym sposobie zagospodarowania
d) możliwości zabudowy gruntu

40. Zawód rzeczoznawcy majątkowego może wykonywać:

a) każdy obywatel państwa
>>b) osoba posiadająca stosowną licencję
c) geodeta
d) notariusz

41. Do uzyskania licencji zawodowej rzeczoznawcy konieczne jest:

a) ukończenie studiów prawniczych
>>b) ukończenie praktyki zawodowej
c) posiadanie uprawnień geodezyjnych 1 i 2
d) 2 letnia działalność w zawodzie

67®®

42. Pośrednik w obrocie nieruchomościami to:

>>a) zawód regulowany ustawą o gospodarce nieruchomościami
b) zawód możliwy do wykonywania bez uprawnień
c) jedno z uprawnień geodety
d) aplikacja prawnicza

43. Umowa pośrednictwa może być zawarta w formie:

>>a) z wyłącznością lub bez niej
b) tylko jako umowa pośrednictwa otwarta
c) tylko z wyłącznością
d) wyłącznie w postaci aktu notarialnego

44. Umowa pośrednictwa otwarta:

a) nie pozwala na zawarcie innych umów pośrednictwa dotyczących tej
samej nieruchomości
>>b) pozwala na zawarcie innych umów pośrednictwa dotyczących tej
samej nieruchomości
c) nie pozwala na zawarcie umów pośrednictwa dotyczących innej
nieruchomości
d) występuje wyłącznie w postaci aktu notarialnego

45. Umowa pośrednictwa z wyłącznością:

>>a) nie pozwala na sprzedaż nieruchomości przez innego pośrednika
b) pozwala na zawieranie dowolnej liczby umów z innymi pośrednikami
c) pozwala na zawarcie umowy z dodatkowym pośrednikiem
d) obliguje sprzedającego do reklamowania swojej oferty

46. Wykonywanie zawodu zarządcy nieruchomości wymaga:

>>a) posiadania licencji
b) pracy w spółdzielni mieszkaniowej
c) członkostwa w spółdzielni mieszkaniowej
d) bycia jednym ze współwłaścicieli zarządzanej nieruchomości

47. Przyjęcie spadku z dobrodziejstwem inwentarza:

a) zabezpiecza przed przejęciem zobowiązań zmarłego
>>b) wskazuje na odpowiedzialność tylko do wielkości spadku
c) wskazuje na konieczność przejęcia zwierząt gospodarskich
d) odpowiada się całym majątkiem własnym i uzyskanym ze spadku

48. Proste przejęcie spadku powoduje, że za długi spadkodawcy:

>>a) odpowiada się całym majątkiem własnym i uzyskanym ze spadku
b) odpowiada się tylko majątkiem uzyskanym ze spadku
c) wyłącza odpowiedzialność za te długi
d) odpowiada się za 50% zobowiązań

49. Zachowek to:

>>a) należny najbliższym udział w masie spadkowej
b) rodzaj zabezpieczenia kredytu
c) część spadku przypadająca małżonkowi

68®®

d) 50% spadku

50. Testament może zostać napisany:

>>a) w postaci aktu notarialnego
b) tylko odręcznie
c) wspólnie z innymi osobami
d) tylko pismem maszynowym

69®®

PRZEKSZTAŁCENIA I OCHRONA TERENÓW

1.   Teren to:
Część skorupy ziemskiej mająca kontakt z atmosferą.
Wg definicji skorupa ziemska od dołu styka się z powierzchnią nieciągłości
MOHO (granicą między skorupą ziemską a górną warstwą płaszcza
ziemskiego), a od góry z atmosferą lub hydrosferą. Terenem nie jest więc dno
morza, oceanu czy rzeki.

Nie za bardzo to rozumiem skoro styka się od góry z hydrosferą to czemu nie dno
oceanu właśnie?

Ja w notatkach nie mam wspomnianej hydrosfery skorupa ziemska od dołu styka
się z powierzchnią nieciągłości MOHO a od góry z atmosferą

Nie wiem nad czym się zastanawiacie skoro definicja terenu jest na drugim slajdzie
pierwszego wykładu z tego przedmiotu (sem IV)

2.   Wskaźnik deformacji określany na podstawie wyników pomiarów z najmniejszą
dokładnością to:
krzywizna
mam tak zapisane w notatkach z zajęć, ale nie mam wyjaśnienia. Chodziło chyba o to,
że było tam najwięcej przekształceń (patrz wzory: używa się tam T, W i l). Ale może ktoś
ma lepszy pomysł? 

tez uważam ze krzywizna

We wzorze na krzywizne jest T, W i l?? moglbys podac ten wzor?
Moim zdaniem odp to odksztalcenia poziome bo je sie liczy na podstawie nachylen a
nachylenia na podstawie obnizen wiec bledy sie kumuluja. (Mowa o wzorach na deformacje
m,aksymalne)

odkształcenia poziome to wlasnie odwrtonie sa na podstawie pomiarów z najwieksza
dokladnoscia

krzywizna jest drugą pochodną po obniżeniach

odkształcenia poziome też są drugą pochodną po oniżeniach:P

a co myślicie o tym, że Hejmanowi chodziło nie o dokł pomiarów, a o dokładność w sensie
ilość miejsc po przecinku w otrzymanym wyniku??
w notatkach mam taka tabelke:
dokładność

ilość miejsc po przec

nachylenia T, odkształcenia E

2

krzywizny K

4

obniżenia W

3

przem. poz. U

taka z jaką pomierzono

czyli nachylenia bądź odkształcenia ???

3.   Do antropogenicznych przekształceń terenu zalicza się:
niecki obniżeniowe
antropogeniczne przekształcenia terenu – to wszelkie bodźce celowe lub nie,
wywoływane przez człowieka w środowisku naturalnym i powodujące jego reakcję (w
postaci zmian powierzchni terenu).

4.   Przy wysalaniu kawern magazynowych występuje zjawisko:
konwergencji

70®®

magazynuje się w nich podziemne magazyny paliw. Przy pracy zbiorników
magazynowych może występować dodatkowo dywergencja.

5.   Do pokrycia terenu należą:
grunt, szata roślinna, zabudowa i infrastruktura
pokrycie terenu jest obserwowaną geo­bio­fizyczną pokrywą widzianą z powierzchni
ziemi lub poprzez zdalną rejestrację (np. z satelity), obejmującą roślinność (naturalną i
uprawną) oraz sztuczne konstrukcje (budynki, drogi, itd.), które przykrywają
powierzchnię ziemi.

6.   Eksploracja to:
poszukiwania i badania złóż
eksploracja – szukać, badać, odkrywać (coś)

7.   Geostatystyka służy do:
określania parametrów zmienności złóż surowców mineralnych
statyczne metody określania zmienności parametrów (np. złóż surowców mineralnych).

8.   W złożach typu pokładowego spąg to określenie:
dolnej płaszczyzny oddzielającej pokład kopaliny od skał otaczających
czyli podłoga. Strop to sufit (część górna), ściany (część boczna) to ociosy. W
środku jest złoże kopaliny, czyli naturalne nagromadzenie kopaliny w
skorupie ziemskiej, w skutek naturalnych procesów geologicznych, w ilości
opłacalnej do gospodarczego wykorzystania. Jego grubość to miąższość.
Kopalina to surowiec o znaczeniu gospodarczym.
Złoża pokładowe to np. węgiel kamienny i brunatny.
dróg polnych

9.   Ocenę zagrożenia obiektów liniowych wykonuje się w oparciu o wartości:
pozyskane z pomiaru linii obserwacyjnych.
linia pomiarowa
­linia prostopadła do krawędzi pola eksploatacyjnego,
­końce linii poza przewidywanym zasięgiem wpływów eksploatacji,
­równe odległości pomiędzy punktami pomiarowymi,
­częstotliwość pomiaru dostosowane do dynamiki zmian
W miastach wzdłuż ulic, na pasach zieleni; na terenach rolnych wzdłuż miedz,

ja mam napisane że dla obiektów linowych np. drogi najważniejsze są wartości
osiadania oraz odkształceń poziomych,

odkształcenia poziome potwierdzam

 n

10.    Maksymalne obniżenie powierzchni terenu nad eksploatacją głębinową w dnie
niecki obniżeniowej nie może być:
większe niż maksymalna grubość eksploatowanego złoża
bo Wmax=a*g. a<=1, więc nie można osiągnąć więcej niż g (miąższość®®) – patrz
pytanie 16.

11.    Miąższość nadkładu trzecio­ i czwartorzędowego:
jeśli brak, to należy liczyć się z deformacjami nieciągłymi

dlaczego taka odpowiedź tu? 

To oznacza, że mamy do czynienia z płytką eksploatacją,

która sprzyja powstawaniu deformacji nieciągłych.

71®®

12.    Nawiązanie precyzyjnych pomiarów przemieszczeń na terenach górniczych
lepiej wykonać:
poza granicami pola przemieszczeń
czyli poza zasięgiem wpływów (patrz: warunki założenia linii pomiarowej w pytaniu 9)

13.    Odkształcenie to:
zmiana położenia wzajemnego dwóch punktów tego samego ciała

14.    Przemieszczenie poziome to:
wektor
przemieszczenie poziome (u)
Ui,i+1=li,i+1n­li,i+10
U2­3=l2­3n­l2­30+U1­2

15.    Wskaźniki deformacji to:
obniżenia, nachylenia, krzywizny (w, T, K)
ogólnie wszystkie te wskaźniki, czyli powyższe i przesunięcie poziome (u), odkształcenie
poziome (

ɛ

).

16.    Współczynnik „a” jest:
parametrem teorii wpływów eksploatacji odpowiadającym za sposób
wypełnienia pustki poeksploatacyjnej
a – współczynnik zależny od sposobu likwidacji wyrobisk.
0,8­0,95 Zawał, 0,5­0,6 słaba podsadzka, 0,1­0,3 dobra podsadzka.
a=Wmax/gśr=VW/VE
γzałamania – kąt załamania skał.

17.    Rozeta pomiarowa jest konstrukcją stosowaną w pomiarach deformacji
powierzchni terenu celem:
wyznaczania pełnego rozkładu odkształceń poziomych w punkcie
rozety w formie gwiazdy lub delty lokuje się w pobliżu szczególnie chronionych
obiektów (np. zabytkowe kościoły, obiekty użyteczności publicznej)

18.    Kąt rozproszenia wpływów eksploatacji w teorii Knothego „b” to
kąt zależny od właściwości wytrzymałościowych całego górotworu nad
eksploatacją
to kąt zasięgu wpływów głównych tj. kąt wyznaczający zasięg wpływów do
wartości osiadań 0,61% wmax od krawędzi eksploatacji. tgβ=H/r=Wmax/Tmax.
im większy tgβ, tym mniejszy zasięg wpływów,
im mniejszy tgβ, tym większy zasięg wpływów.
 

Nie jestem pewny, ale czy Wmax/Tmax=r, a nie tgBeta?

19.    Bez informacji o grubości eksploatowanego złoża:
nie ma możliwości wykonać prognozy wpływów eksploatacji
nie będzie niczego. Do obliczenie W potrzebujemy g (W=ag), nie obliczymy nawet
objętości. Do dalszych obliczeń używamy W.

20.    Maksymalne obniżenie powierzchni terenu nad tzw. dużym polem eksploatacji
można obliczyć jako:
Iloczyn współczynnika eksploatacji „a” i miąższości (grubości) złoża.

72®®

WMAX=a*g (miejsce występowania: xWmax<=­r) r­patametr rozproszenia wpływów
(promień zasięgu wpływów głównych)

21.    Maksymalne, teoretyczne nachylenia profilu niecki obniżeniowej wystąpią:
nad krawędzią pola eksploatacji
Tmax=Wmax/r xTmaz=0.

73®®

SYSTEMY INFORMACJI O TERENIE

1.    Jedną z cech mapy w postaci tradycyjnej jest:

a) pełnienie funkcji środka przechowywania informacji i środka prezentacji informacji

Wady mapy analogowej:
­straty informacji podczas kartowania,
­ ograniczona pojemność rysunku mapy,
­ straty informacji poprzez zmiany kartometryczne w czasie (skurcz mapy),
­ zestawienia tematyczne ręczne,
­ utrudniona aktualizacja (ręczna),
­ problem przechowywania danych, trudne zabezpieczenie danych materialnych.

2.    Jedną z podstawowych wad mapy w postaci tradycyjnej jest:

c)

 

zależność parametrów kartometrycznych obrazu mapy od temperatury i wilgotności

 

Wady mapy analogowej:

­straty informacji podczas kartowania,
­ ograniczona pojemność rysunku mapy,
­ straty informacji poprzez zmiany kartometryczne w czasie (skurcz mapy),
­ zestawienia tematyczne ręczne,
­ utrudniona aktualizacja (ręczna),
­ problem przechowywania danych, trudne zabezpieczenie danych materialnych.

3.    Stan przestrzeni realnej odwzorowywany w postaci mapy podlega redukcjom:

d)

 

redukcji przestrzeni, redukcji klas i redukcji kształtu

Trzy podstawowe redukcje umożliwiające włożenie realnego świata do komputera:
1) redukcja na lokalną płaszczyznę odniesienia (poziomą), świat dwuwymiarowy do

jednowymiarowego

2) redukcja kształtu , np.  wyrażenie obiektów mających różne wymiary poprzez znaki

punktowe,

3) rozwarstwienie (punktowe, liniowe, powierzchniowe)

4.    Dla zapisu realnej przestrzeni w postaci komputerowej:

b) niezbędna jest redukcja realnej przestrzeni trójwymiarowej do dwóch wymiarów, a

następnie doprowadzenie do postaci jednowymiarowej (do sekwencji znaków)

Aby włożyć realny świat do komputera należy dokonać redukcji na lokalną płaszczyznę

odniesienia czyli tak jak było przedstawione na rysuneczku z domkami, drzewkami i
rzeczką: 3D => 2D => 1:M

74®®

5.    Wspólną cechą systemu informacji o terenie i systemu informacji geograficznej jest:

c) przynależność do klasy systemów informacji przestrzennej

Pozostałe odpowiedzi odpadają gdyż:
SIT – środowisko wielkoskalowe, a SIG – środowisko małoskalowe,
SIT – model wektorowy, a SIG – model rastrowy,
SIT – obiekty typu budynki, urządzenia podziemne,  SIG ­ obiekty przyrodnicze,

geograficzne,

SIT – wysoka dokładność, a SIG – dokładność niska ale wystarczająca.
SIG i SIT wchodzą w skład Systemu Informacji Przestrzennej (SIP), czyli są klasami tego

systemu.

6.    Zgodnie z cybernetyczną interpretacją pojęcia „informacja", informację można

określić jako:

b) pojawienie się zdarzenia ze zbioru możliwych zdarzeń

Interpretacja informacji:
­ tradycyjny, jednorazowy, semantyczny (wrażenia emocjonalne),
­ sformalizowany, cybernetyczny, informacja jako zdarzenie ze zbioru,
­ wg koncepcji C.E. Shannona informacja związana jest z prawdopodobieństwem ( z

eliminacją niepewności),

­ funkcja entropii ­ entropia jest tym większa im więcej informacji otrzymujemy, jeżeli coś

jest pewne nie dostarcza żadnych informacji.

7.    Tablica jako struktura danych:

a) jest uporządkowanym zbiorem elementów tego samego typu

Tablica – uporządkowany zbiór elementów tego samego typu, przeglądanie wierszowe albo

kolumnowe, przykład tablicy: macierze/krakowiany.

8.    Rekord jako struktura danych:

c) jest zbiorem elementów, które mogą być różnych typów a kolejność tych elementów jest

ustalona

Rekord – zbiór elementów różnych typów, element rekordu to pole, zbiór rekordów to plik.

Pola rekordu na rysuneczku

(sic!)

 były numerowane w kolejności co sugeruje

uporządkowaną strukturę.

9.    Stos jest strukturą danych o następujących cechach:

c) jest strukturą liniową, do której jest dostęp tylko z jednej strony

Stos – tablica liniowa, do której dostęp możliwy jest tylko z jednej strony. Stosem

nazywamy pulsującą macierz, z której można wydobyć ostatni element. Przykłady:
układanie pasjansa, stos kartek, piłeczki ping­pongowe w rurce, wózki w
supermarkecie.

75®®

10.    Drzewo jest strukturą:

b) ustanawiającą hierarchię elementów

Drzewo – struktura ustanawiająca hierarchię, elementami są węzły, a każdy węzeł ma

jeden jedyny nadrzędny element i dowolną liczbę podrzędnych (np. struktura danych
na dysku – folder, plik ). Cechy struktury drzewa: bezkolizyjność.

11.    Opracowanie bazy danych przestrzennych obejmuje następujące po sobie etapy:

modelowanie pojęciowe, modelowanie logiczne, modelowanie fizyczne,

ladowanie bazy danych, wdrożenie systemu

12.  Podstawowe cechy modelu wektorowego prostego to:

prosta struktura zapisu oparta na liście wspólrzednych brak topologii

redundancja danych

  

Istotna kolejność zapisu współrzędnych. Musi być kompletna liczba par

współrzędnych. Przy obiekcie zamkniętym pierwsza para współrzędnych powtarza
się na końcu. Redundacja danych. Brak relacji między obiektami. Zmiana granicy
jednej działki nie powoduje zmiany granicy działki przyległej. Brak topologii. Obiekty
(punktowe, liniowe, powierzchniowe).

Model wektorowy prosty = Model obiektowy nietopologiczny
Model polega na wyróżnieniu obiektów i traktowanie ich jako niezależne jedanostki
obrazu mapy. Każdy obiekt jest kompletny pod względem geometrycznym (jest to
cecha pozytywna), kolejną zaletą jest łatwość zapisu.
Wady modelu:
­ redundancja zapisu (każdy obiekt zapisywany niezależnie, czyli linie graniczne
obiektów powierzchniowych zapisywane dwukrotnie),
­ niezależność opisu obiektów sąsiadujących (zmiana granicy jednego obiektu nie
pociąga równoczesnej zmiany granicy drugiego obiektu,
­ brak środków do ustalenia relacji pomiędzy obiektami (trudne algorytmy geometrii
obliczeniowej).
 Model wektorowy prosty stosowany jest jako forma przejściowa mapy numerycznej.

13.    Typowym zastosowaniem modelu obiektowego nietopologicznego jest:

d) zastosowanie jedynie w zadaniach nie wymagających analiz przestrzennych

Patrz pytanie 12.

W tym modelu niemożliwe jest wykonywanie jakichkolwiek analiz uwzględniających

relacje pomiędzy obiektami.

14.    Topologia obrazu mapy polega na:

d) wyróżnianiu elementów strukturalnych i obiektów w obrazie mapy i uwzględnieniu relacji

przestrzennych pomiędzy elementami i obiektami

76®®

Topologia to określanie relacji, zależności w obrazie mapy z obiektami na wielu warstwach.
 Topologia zajmuje się zapisem sąsiedztwa. W topologii rozważamy sąsiedztwo a nie

geometrię!

Topologia:  struktura => cegiełki => ułożenie cegiełek (topologia)

15.    Topologiczny model elementarny uwzględnia:

d) budowanie obiektów wyłącznie z wektorów jednostkowych 

ale czemu niby z

jednostkowych? wektory nie są jednakowej długości. wg mnie popor odp to b ­ … z
wektorów (pojedynczych odcinków) 

według mnie również poprawną odpowiedzią

jest b)

wektor jednostkowy to wektor o wartości jednej jednostki, więc odpowiedź d

raczej nie ma sensu...

Cechy modelu topologicznego elementarnego:
­podstawową strukturą geometryczną jest wektor, który oparty jest na dwóch węzłach.
Wszystkie punkty są węzłami, nawet na styku dwóch/trzech/czterech itd. wektorów,

istnieją także węzły samotne/izolowane. W modelu pojawia się także struktura
geometryczna będąca nieskończoną przestrzenią.

­ wektory ,
­ granice obszarów zbudowane z zestawu wektorów nie są dublowane (zmiana granicy

jednego obszaru pociąga za sobą zmianę granicy drugiego obszaru, umożliwia to
zmniejszenie redundancji),

­ niewielka redundancja (stykające się ze sobą wektory zapisywane są oddzielnie),
­ model jest prosty, przejrzysty, jedyny model którego zdarzeniem elementarnym jest

wektor,

­ zapis topologii umożliwia wykonywanie operacji na mapie np. rozpoznawanie

otoczenia,

­ topologia wiąże elementy strukturalne mapy.

16.    Podstawową cechą łańcucha w modelu topologicznym jest to, że:

a) rozpoczyna się w węźle i kończy się w węźle

W modelu topologicznym łańcuchowym:
­ węzły są tylko tam gdzie stykają 3 wektory, jeśli dwa wektory: pseudowęzeł,
­ łańcuch wektorów zaczyna się w węźle i kończy w węźle,
­ pomiędzy jednym węzłem a drugim istnieją punkty pośrednie, które nadają kształt

łańcuchowi,

­ w obrazie warstwy powierzchniowej na całej rozciągłości łańcuch posiada niezmienny

obszar po lewej stronie i jeden niezmienny obszar po prawej stronie,

­ łańcuch posiada kierunek i swoje oznaczenie,
­ łańcuch nie może przechodzić przez węzeł (może przechodzić przez punkty pośrednie).

17.    Jedną z cech łańcucha w modelu topologicznym jest własność, że łańcuch posiada

zapis:

d) obszaru po lewej stronie i obszaru po prawej stronie

Model łańcuchowy:

77®®

­ wyróżnia obiekty i rozwija je do postaci liniowej,
­ zdarzeniem elementarnym są węzły i łańcuchy,
­ występują związki topologiczne,
­ obiekty punktowe reprezentowane są przez punkty lub węzły izolowane,
­łańcuchy spełniają dwie funkcje: mogą być obiektami lub brzegiem obszarów,
­następuje integracja przestrzeni informacji,
­jest bardziej oszczędny niż model topologiczny elementarny (współrzędne występują

tylko jeden raz),

­ w modelu występują dwie dezintegracje:
   1) modele zbudowane są z elementów,
   2) przestrzeń i informacja zapisywane w różnych tabelach.

A czy nie powinno być: obszaru tylko po prawej stronie? 

Nie po prawej i po lewej

poprawnie jest

18.    Dane geometryczne łańcucha w modelu topologicznym zapisane są w postaci:

a) listy współrzędnych węzła początkowego, punktów pośrednich i węzła końcowego

Skoro łańcuch składa się z węzła początkowego, punktów pośrednich i węzła

końcowego to zapis musi zawierać kompletną informację o współrzędnych węzłów i
punktów.

19.    Definiowanie obszaru w modelu topologicznym ogólnym polega na:

b) zestawieniu zbioru łańcuchów ograniczających ten obszar i tak skierowanych, żeby

obszar znajdował się po prawej stronie przy poruszaniu się wzdłuż granicy

Odpowiedź jest słuszna jeśli chodzi o model topologiczny łańcuchowy, w modelu

topologicznym elementarnym obszar będzie zdefiniowany uporządkowaną listą
wektorów tworzących obrys zewnętrzny obszaru.

20.    Typową cechą modelu topologicznego jest:

c) możliwość wykonywania operacji na tak zapisanym obrazie mapy

Możliwość wykonywania operacji wydaje się być najistotniejsza

21.    Model rastrowy oparty jest na:

a) rozkładzie obrazu na zbiór geometrycznych figur elementarnych

Model rastrowy jest to ziarniste postrzeganie przestrzeni i polega na arbitralnym

podziale obrazu na elementarne figury geometryczne, model nazywany jest
mozaikowym. W chwili, w której arbitralnie zostały zdefiniowane elementy,
rzeczywistość można wyrazić tylko przez nie, przedstawienie świata za pomocą
takich elementów wiąże się z pewnymi błędami – zniekształcenia zależą od
wymiarów pól elementarnych.

22.    Zwiększenie dokładności odwzorowania obrazu w modelu rastrowym:

78®®

c)

 

wymaga większego zapotrzebowania na pojemność pamięci i dłuższego czasu

przesyłania obrazu przez łącza telekomunikacyjne

Trzy zależności związane z modelem rastrowym:
­ dokładność odzwierciedlania rzeczywistości,
­ zapotrzebowanie na pamięć,
­ czas budowy obrazu.

 

23.    Kalibracja mapy rastrowej to:

proces nadawania mapie georeferencji z jednoczesnym usunięciem

zniekształceń geometrycznych rastra

24.    Pojęcie infrastruktury informacji przestrzennej obejmuje:

regulacje prawne technologie typu Gis, Interent, standaryzację zbiorów i usług,

interoperacyjność

bregulacje prawne, technologię typu GIS, Internet, standaryzację zbiorów i usług,
interoperacyjność

Pojęcie infrastruktury danych przestrzennych (ang. Spatial Data Infrastructure,
SDI). Pojęcie to ma szereg definicji. W jednej z nich infrastruktura danych
przestrzennych rozumiana jest jako „komputerowy system informacji służący do
wprowadzania, gromadzenia, przetwarzania oraz przedstawiania danych
przestrzennych, którego podstawową funkcja jest wspomaganie decyzji”. W myśl
innej definicji jest to zespół odpowiednich technologii, środków politycznych i
ekonomicznych oraz przedsięwzięć instytucjonalnych, które ułatwiają dostęp i
korzystanie z danych przestrzennych. Ta ostatnia definicja umieszcza technologię
jako jeden z elementów infrastruktury, obok innych, nie mniej ważnych elementów.
Infrastrukturę danych przestrzennych można także pojmować jako narodowy zasób
informacji przestrzennej oraz środków zapewniających dostęp i wyszukiwanie tej
informacji. Innym, często pojawiającym się objaśnieniem znaczenia tego terminu jest
równanie, które stawia infrastrukturę danych przestrzennych jako sumę GISowych
baz danych, formalnych porozumień oraz technologii, pozwalających na dostęp do
danych, ich wyszukiwanie i prezentację. Technologie te rozwinęły się wraz z
Internetem, i są nadal rozwijane zgodnie z ogólnie przyjętymi standardami
pozwalającymi na osiągnięcie interoperacyjności.
SDI = GIS + Internet + Standardy + Interoperacyjność + Porozumienia
źródło:
http://www.geoportal.gov.pl/index.php?option=com_content&view=article&id=6&Item
id=19

25.    Tablica zbioru globalnego ma wymiary:

a) tyle kolumn ile występuje w obrazie klas obiektów (atrybutów) i tyle wierszy ile obraz

zawiera pikseli

Zbiór globalny:
­ma strukturę tablicy,
­wiersze są pikselami, a kolumny atrybutami,

79®®

­każdy element tablicy przyjmuje pewną wartość ze zbioru (zbiór binarny, istnienie bądź

nieistnienie),

­zbiór binarny ma ogromną ilość zer,
­ zbiór bardzo nieoszczędny,
­ każde szukanie łączy się z selekcją tablicy, która wymaga czasu,
­ zapis obrazu jest kompletny, ponieważ posiada zbiór wszystkich pikseli oraz pozycję

atrybutów,

26.    Jedną z cech zbioru globalnego jest:

c) uniwersalność i kompletność zapisu

­ zapis obrazu jest kompletny, ponieważ posiada zbiór wszystkich pikseli oraz pozycję

atrybutów,

27.    Jedną z zalet hierarchicznej bazy danych jest:

b) prosta struktura i mała liczba relacji w węzłach

Baza danych hierarchiczna:
­ ma strukturę drzewa,

­ w każdym węźle relacja 1:n,
­ przejrzysta, prosta struktura, na ogół mała liczba relacji,
­ wszystkie przebiegi muszą się odbywać zgodnie ze strukturą drzewa,
­ szybkie przebiegi,
­ odporność na modyfikację,
­ olbrzymia nadmiarowość.

28.    Sieciowa baza danych jest:

b) rozszerzeniem bazy hierarchicznej, likwidującym powtórzenia

Sieciowa baza danych:
­ wygląda jak hierarchiczna, ale występuje więcej połączeń na poziomach relacji,
­ usuwa wadę powtórzenia kosztem komplikacji struktury,
­ bardziej oszczędna w stosunku do bazy hierarchicznej

29.    Podstawową wadą hierarchicznej i sieciowej bazy danych jest to, że:

a) posiadają strukturę ustaloną w fazie projektu a modyfikacja tej struktury jest trudna

Zaletą hierarchicznej bazy danych jest prosta struktura, a sieciowej oszczędność.
Generalną wadą obydwu jest trudna modyfikacja.

30.    Krotka (n­tka) w tablicy relacyjnej bazy danych jest:

b) uporządkowanym ciągiem atrybutów

Krotka, n­tka to rekord, wiersz, uporządkowany ciąg wartości atrybutów

31.    Tablica relacji jest:

d) skończonym zbiorem krotek (n­tek)

Relacja lub tablica relacji to skończony ciąg krotek.
Atrybuty muszą być uporządkowane, krotki niekoniecznie.

80®®

Wiersze = krotki.
Kolumny = atrybuty.

32.    W operacjach logicznych na tablicach relacji (suma, różnica, iloczyn tablic):

c) operandy muszą mieć identyczny zestaw atrybutów

W dodawaniu, mnożeniu i odejmowaniu konieczna jest identyczność operandów.
Operandy muszą mieć identyczne atrybuty.

33.    Iloczyn relacji (w relacyjnej bazie danych):

c) daje w wyniku te krotki, które należą jednocześnie do obydwu relacji

34.    Różnica relacji (w relacyjnej bazie danych):

a) pozostawia te krotki w odjemnej, dla których nie istnieją krotki w odjemniku (odjemnik jest

wzorcem zabierania krotek)

odjemna – odjemnik = różnica
Odjemnik jest wzorcem zabierania krotek z odjemnej.
Odejmowanie zawiera w sobie operację iloczynu relacji, najpierw znajdujemy cześć wspólną,

która zostaje odrzucona.

35.    Projekcja w tablicy relacyjnej bazy danych jest:

b) tworzeniem

 

pionowego podzbioru przez wybór określonych atrybutów i usunięcie

powtórzeń krotek

Projekcja eliminuje powtórzenia.

36.    Selekcja w tablicy relacyjnej bazy danych jest:

a) tworzeniem poziomego zbioru relacji przez wybór krotek spełniających określony

warunek

Do selekcji służą: konektory i operatory, wynikiem jest wyraz logiczny.
Operatory ( = ;  > ;  < ; <= ;  => ; <> ; LIKE )
Konektory ( AND; OR; XOR )

37.    Jedną z wad numerycznego modelu terenu opartego na siatce regularnej:

d) jest niemożliwe wierne odzwierciedlenie linii charakterystycznych terenu (linii

szkieletowych)

38.    Tworzenie numerycznego modelu terenu opartego na węzłach regularnej siatki

kwadratów, z oddzielnym wyznaczaniem wysokości każdego węzła polega na:

c) wyznaczeniu wysokości węzła na podstawie punktów źródłowych z najbliższego

otoczenia, jako średniej ważonej, przy czym wagi są odwrotnościami odległości
pomiędzy węzłem a punktami źródłowymi w potędze 1 – 4, w zależności od stopnia
regularności terenu

Każdy punkt będzie liczony oddzielnie na podstawie wysokości punktów które znajdują

się w jego sąsiedztwie.

81®®

Był podany wzór dla oddzielnego wyznaczania wysokości każdego punktu:
Zp = (suma Ws * Zs)/suma Ws  gdzie Ws =1/Ds^t

t <1;4>

39.    Jeżeli powierzchnia topograficzna terenu aproksymowana jest za pomocą

wielomianu dwuliniowego, rozpiętego na punktach nad węzłami siatki regularnej, to
wysokość dowolnego punktu jest równa:

a) średniej ważonej z wysokości czterech najbliższych węzłów, przy czym wagi są równe

polom prostokątów leżących naprzeciwko węzłów

40.    Algorytm tworzenia siatki trójkątów numerycznego modelu terenu przy nieznanych

połączeniach punktów źródłowych (zwany algorytmem triangulacji):

c) musi być uwzględniony każdy punkt zbioru, a procedura postępowania musi być

jednoznaczna

Materiałem wyjściowym jest zbiór punktów rozproszonych, których połączenie nie jest

znane, dla dalszych operacji musimy połączyć te punkty w siatkę trójkątów.

Warunki:
1) tworzone trójkąty powinny być zbliżone do równobocznych
2) każdy punkt ze zbioru powinien być uwzględniony
3) procedura powinna być jednoznaczna

41.    Podstawowym kryterium powiązania punktów, zgodnie z algorytmem triangulacji

Delaunay’a jest:

b) pozostawienie tych punktów, których symetralne powiązań z punktem centralnym

utworzyły wielobok Thiessena

Algorytm triangulacji Delaunay’a:
1) wybór odległości – promienia większego niż średnia odległość pomiędzy punktami,
2) przebieganie wszystkich punktów i dla każdego punktu  zataczamy okrąg, w okręgu

znajdują się punkty kandydujące do połączenia z punktem Pi

3) połączenie wszystkich punktów z punktem Pi oraz poprowadzenie symetralnych

odcinków,

4) budowa wieloboków Thiessena z połączenia symetralnych,
5) z punktów kandydujących wygrywają te których symetralne utworzyły wielobok

Thiessena,

6) te punkty które nie utworzyły wieloboku Thiessena są odrzucane
7) procedura powtarzana dla wszytskich punktów

42.    Wysokość interpolowanego punktu za pomocą płaszczyzny przechodzącej przez

trzy najbliższe punkty, przy wykorzystaniu numerycznego modelu opartego na
nieregularnej siatce trójkątów, jest równa:

82®®

d)  średniej ważonej z wysokości trzech najbliższych punktów węzłowych, przy czym wagi

są równe polom trójkątów leżących naprzeciwko węzłów

83®®

RACHUNEK WYRÓWNAWCZY I MODELOWANIE

STATYSTYCZNE

1.    Który zapis macierzowy jest poprawny:

A(m,n) x B (n,k) = C (m,k)

2.    Jak definiuje się algebraiczne dopełnienie A elementu
i, j a i, j macierzy A :

Czynnik A

i,j 

nazywamy dopełnieniem algebraicznym elementu a 

i,j

 macierzy A i

definiujemy jako liczbę:

A

i,j

= (­1)

i+j 

M

i,j

gdzie M

i,j

 jest wyznacznikiem macierzy kwadratowej stopnia n­1 , powstałej z

macierzy A przez skreślenie i­tego wiersza j ­tej kolumny.

3.    Jak definiuje się, defekt macierzy:A :m,n

1) d = R(A)­ m
2) d = R(A)­ n
3) d = n ­R(A)
4) d = min(n,m)­ R(A)

4.    Macierz ortogonalna musi spełniać warunek:

AA^T = A^TA = E

E­macierz jednostkowa

5.    Zakładając, że istnieje jednoznaczny rozkład macierzy A na czynniki trójkątne A =
HT ´ G , można wyznaczyć odwrotność macierzy A według zależności:

 a)    A^­1 = (Ht)^­1 x G^­1
>>b)    A^­1 =  G^­1 x (Ht)^­1
c)    A^­1 =  G x (Ht)^­1
d)    A^­1 =  Ht x G^­1

6.    Dane są dwie macierze kwadratowe stopnia 8. Macierz A jest obarczona defektem

d = 3 , natomiast macierz B ­ defektem d = 4 . Iloczyn tych macierzy obarczony
będzie defektem większym niż:

>>a)    3
b)    4
c)    5
d)    7

Jak policzy??

  

Macierze kwadratowe st. 8 :   A (8,8),    B(8,8)

   

Def. defektu

 

d = min(n,m)­ R(A)

dA = 3 ­­> R(A) = 8­3= 5

84®®

dB = 4 ­­> R(B) = 8­4= 4

    

A (8,8) *   B(8,8)= C(8,8)

Wł. rzędu macierzy

R(ABC)<=min(R(A)uR(B)uR(C))

Czyli: R(C)≤min(5,4)  ­­> 4

   

Defekt  dC = 8 – 4 = 4

skoro R(C) ≤ 4 to może być też 3,2,1 ,czyli dC= 5 lub dC=6 lub dc=7

odp. 1)

7.    Macierz modalna jest to macierz utworzona na podstawie:

 Wektorów własnych macierzy

8.    Jaki warunek muszą spełniać zdarzenia niezależne:

 P(AxB) = P(A) x P(B)

9.    Która z charakterystyk liczbowych jednowymiarowej zmiennej losowej jest miarą

rozrzutu jej wartości:
 

Wariancja

10.Jakim wzorem opisana jest funkcja prawdopodobieństwa w rozkładzie

dwuwymiarowym:

odp 1) P(k,n,p) = (nk)pk qn­k 

P(k,n,p)= (n k )*p^k*q^(n­k)

11. Funkcja gęstości rozkładu normalnego posiada maksimum dla:

 X=u

12.Przyrost dystrybuanty rozkładu normalnego w przedziale 

 

(x +­ sigma) 

wynosi:

0.68

13.Wartość przeciętna rozkładu chi­kwadrat o k stopniach swobody wynosi:

k

14.Wariancja rozkładu Studenta o k stopniach swobowy wynosi:

 

k/k­2

15.Rozkład brzegowy składowej X dwuwymiarowej zmiennej losowej (X , Y ), która

przyjmuje skończoną liczbę par wartości xi, yk , wyraża się wzorem:

a)     P(X=xi) = pik
>>b)     P(X=xi) = E(k) pik
c)     P(X=xi) = E(i) pik
d)     P(X=xi) = pik + pki

16.Wartość przeciętna zmiennej losowej X z zaobserwowanej próby X Î {1, 2, 4, 5}

wynosi:
 

3 

Skąd to się wzieło (wzór)?? 

E= suma(xi*pi)

pi=ni/Eni 

co podstawiacie za ni 4??

17.Odchylenie standardowe zmiennej losoΠ{1, 2, 4, 5} wynosi:

85®®

 

pierw(10/3) 

Skąd to się wzieło 

średnia to 3: (1­3)^2+(2­3)^2+(4­3)^2+(5­3)^2=10

10/(n­1)=10/3 i pierwiastek z tego

r)?
k­ wartosc przecietna
pierwiastek(suma((k­xi)^2)/n­1)

18.Jaki parametr zmiennej losowej definiuje moment absolutny 1 rzędu:

 wartość przecietna

19.Jak definiuje się kowariancję dwóch zmiennych losowych:

 cov(X,Y)=E[(X­E(X))­(Y­E(Y))]

20.Macierz wariancyjno­kowariancyjną dla zmiennej dwuwymiarowej definiuje się za

pomocą:

 

MOMENTÓW CENTRALNYCH DRUGIEGO RZEDU

       

a nie powinno być momentów zwykłym pierwszego rzędu??? nie

21.Jaką wartość ma współczynnik korelacji r dla macierzy cov(X ,Y ) = êú :

odp 3) 1/sqrt(8)

22.Dla rozkładu wariancji z próby zmiennej losowej X estymator nieobciążony definiuje

się wzorem:

a) sigma^2 = (1/n) $E [Xi ­ E(X)^2]^2
>>b) sigma^2 =  (1/n­1) $E [Xi ­E(X)]^2
c) sigma^2 = $E [Xi ­ E(X)^2]^2
d) sigma^2 = n $E [Xi ­ E(X)^2]^2

23.Waga zmiennej losowej X d efiniuje się wzorem:

 

pi=1/sigma^2

24.Kwantyl zmiennej losowej rozkładu normalnego określony jest przez:

 

POZIOM UFNOŚCI

25.Zmienna losowa X ma rozkład N (m, ) przy czym m i s są nieznane. Przedział ufności

dla wartości przeciętnej jest określany:

 z rozkładu t Studenta

26.Zmienna losowa X ma rozkład N (m, ) przy czym s jest znane. Ile wynosi

prawdopodobieństwo, że zmienna losowa znajdzie się w przedziale X Î [E(X )± 2 ] :

 0.95

27.Co zawiera macierz 2G w modelu (L, AX, 2G ):

wariancje i kowariancje

 28.Dla modelu (L, AX, 2G ) kryterium MNK ma postać (przy czym G ­1 = P):

(L­AX)^TxP(L­AX)=min

29.W trójkącie o znanych i bezbłędnych współrzędnych dwóch punktów pomierzono trzy

kąty z jednakową dokładnością, wynoszącą +­10cc. Współrzędne trzeciego punktu
wyrównano metodą pośredniczącą. Obliczono poprawki do wartości kątów
pomierzonych. Ile wynisi odchylenie standardowe sumy kątów w trójkącie po

86®®

wyrównaniu?:

0[cc] ­ skąd taki wynik?

 Bo pytają o odchyłki po wyrównaniu, a nie przed, więc nie trzeba

nic liczyć

odchyłki ale odchylenie standarowe to jest to samo? Jeżeli v=0 to suma (VTPV)/(n­u)

również jest równe 0

30.Dla modelu (L, AX, 2G ) estymator wariancji resztowej ma postać:

 a) sigma^2 = VtP^­1V / n­u
>>b) sigma^2 = VtPV / n­u
c) sigma^2 = VPV / n­u
d) sigma^2 = PVV / n­u

odp 3 (potwierzenie poniżej) ­ aczkolwiek w odp 3 brakuje transpozy na X z daszkiem,

ale inny z wariantów tutaj nie pasuje

87®®

31.Dla modelu (L, AX, 2G ) macierz A musi być zawsze:

 

prostokątna pionowa

32.Dla modelu (L, AX, 2G ) macierz L stanowi: 

różnica wartości obliczonyc i

obserwowanych  

co?? L to jest roznica wartosci pomierzonych­ wartosci

przyblizonych

33.W modelu (L, AX, 2G ) wektor niewiadomych stanowi:

a)    odchyłki losowe do wielkości obserwowanych
>>b)     przyrosty do przybliżonych parametrów
c)     przyrosty do wielkości obserwowanych
d)     odchylenie standardowe

34. W jakim przypadku macierz G w modelu (L, AX, 2G ) będzie macierzą

jednostkową:4
 Gdy obserwacje są niezależne i wykonane z jednakową dokładnością

a)   gdy obserwacje są jednego rodzaju, na przykład obserwowane są tylko
przewyższenia
b)   gdy układ jest mieszany , na przykład sieć kątowo­liniowa
c)   gdy obserwacje są niezależne
>>d)   gdy obserwacje są niezależne i są wykonane z jednakową dokładnością

35.Układ obserwacji δ + AX = L zapisany dla 18 wielkości obserwowanych zawiera 12

niewiadomych. Jaki jest stopień swobody tego modelu:

 6

36.Jaka jest postać równania obserwacji dla przewyższenia h ( Dz1­2 ­ to różnica

przybliżonych wysokości reperów 1 i 2)

odp 3) sigma h + dz2 ­ dz1 = h ­ delat z1­2

37.Jaka jest postać równania obserwacji dla poziomej odległości między stałym

punktem P a wyznaczanym punktem K:

odp 3) dh + dz2 ­ dz1  =  h ­ delta z1­2.    

Jakie h????

 

delta d= cosApk*dXk + sinApk*dYk moim zdaniem tak powinno być.

a mając takie opcje do wyboru: moim zdaniem odp. 3

odp 3

88®®

38.Jaka jest postać równania obserwacji dla azymutu odcinka PK , w którym punkt P

jest stały a punkt K wyznaczany:

dA= A(dYk) ­ B(dXk) moim zdaniem tak powinno być ale nie jestem pewien. Bo

przyrosty do punktu stałego P są zerowe więc współczynniki przy przyrostach dXp i
dYp się kasują.

i z tych poniżej która będzie prawidłowa?

 a ja znalazłam takie warianty i mam zaznaczone, że poprawna jest 4)

napewno 2  

 a nie 4? chyba zawsze powinno sie odejmowac od wartosci

zaobserwowanej wartosc przyblizona.

Moim zdaniem to jest odp 4. Tak jak macierze wygladaja: odchyłki+AX=L. Zawsze
sie odejmuje wartosc teoretyczną od obserwowanej.      4!!!  

ale w 4 sie znak nie

zgadza jak juz 4 to powinno być chyba ­dx i +dy dlaczego właśnie 

 Ale znak się

zgadza bo skoro nie ma d^2 i ro to są to równania dla  długości wiec ­dxp
­dyp +dxk +dyk tylko powinno być chyba alfprzyb ­ alfaobs właśnie

 ale tutaj jest odchyłka która ma znak “­”. Skoro tutaj jest na plusie to oznacza ze po
prawej stronie tez sie zmienia znaki i bedzie alfa przyblizone ­ alfa obserwowane a po
lewej ­dy + dx 

 

wiec odpowiedz 2) wg mnie

a nei 3  np? gdyby byly poprawki to byloby 3)
Też jestem za 3).

TO JAK W KOŃCU MA BYĆ?

odp 2 ponieważ znak przyrostów dyk i dxk ulegaja zmianie ­ są przenoszone z

prawej strony na lewą ( ­ stad ta niby “niezgodność”  znaków DZIĘKUJĘ!:)

Zauważ że jak powyżej jest rownanie dla odl to poprawne jest obs­przyb pomimo

89®®

też przenoszenia stronami;/ i jeszcze hwyrownane (nie pomierzone) = hprzyb ­
poprawka

3 godziny przed egzaminem dalej nie wiadomo która odpowiedź jest prawidłowa?

Z pomarańczowej ramki wariantów prawidłowa jest odp 4) tak jak autor
napisał

39.Jaka jest postać warunku dla kątów (lewych) w figurach otwartych o znanych na

końcach azymutach α:

a nie tak?:  Edi = EBi + aP ­ aK ­(n­1)200g 

­ dokładnie tak

40.W modelu (L, IX, δ2G, Bδ ­ t = 0) macierz L oznacza:

 

wielokosc obserwowane

41.W modelu (L, IX, δ2G, Bδ ­ t = 0) macierz X oznacza:

 wielkości modelowe

42.W modelu (L, IX, δ2G, Bδ ­ t = 0) macierz 2G oznacza:

macierz kowariancji dla wielkośći obserwowanych

43.W modelu (L, IX, δ2G, Bδ ­ t = 0) macierz B oznacza:

 macierz wspolczynnikow

44.W modelu (L, IX, δ2G, Bδ ­ t = 0) macierz δ oznacza:

 macierz odchylek losowych do wielkosc obserwowanych

45.W modelu (L, IX, δ2G, Bδ ­ t = 0) macierz t oznacza:

 

macierz wyrazow wolnych w warunkach funkcyjnych

46.W siecie wysokościowej, nawiązanej do dwóch punktów stałych (przyjęte za

bezbłędne), oraz trzech punktów dla których znana jest macierz
wariancyjno­kowariancyjna, wyznaczono na podstawie 10 obserwacji wysokości
trzech reperów. Ile wynosi liczba stopni swobody?

ile tu będzie?
1) 2
2) 

5

3) 7  raczej 13 ­ 6 (bo punkty błędne są zarówno obserwacjami i niewiadomymi),

­

całkiem mozliwe ze masz racje:D

4) 10

47.Przedział ufności dla wariancji zmiennej losowej X o rozkładzie n < 50 jest

definiowany za pomocą rozkładu:

90®®

a)   normalnego
b)   Studenta
c)   chi­kwadrat
d)   Fishera

48.Jaki jest wzór na odchylenie standardowe średniej arytmetycznej rozkładu z próby o n

elementach:

a)   sigma n / n­1
b)   sigma n / n
>>c)   sigma n / pierw(n)
d)   sigma n / pierw(n­1)

49.Jaki jest wzór na odchylenie standardowe wariancji rozkładu z próby o n elementach:

 a)   pierw (1/n­1) x sigman^2
>>b)   pierw (2/n­1) x sigman^2
c)   pierw (1/n) x sigman^2
d)   pierw (1/n­1) x sigman

50.Jakim estymatorem jest średnia arytmetyczna:

a)  obciążonym
b)  obciążonym i efektywnym
c)   nieobciążonym i efektywnym
d)   nieefektywnym

Geodezja Inżynieryjna i Budownictwo

1. Dokładności centymetrowe wyznaczenia pozycji względnej za pomocą GPS są
uzyskiwane w trybie pracy:

1) autonomicznym
2) nawigacyjnym
3) różnicowymm kodowym
4) różnicowym fazowym

2. Korekcje nadawane przez satelity geostacjonarne systemu EGNOS są
wykorzystywane w trybie pracy:

1) różnicowym kodowym
2) różnicowym fazowym
3) autonomicznym

91®®

4) nawigacyjnym

3. Najwyższe dokładności wyznaczenia pozycji, jakie zapewnia system
ASG­EUPOS­PL, są osiągane w trybie pracy:

1) nawigacyjnym
2) różnicowym kodowym
3) różnicowym fazowym
4) autonomicznym

4. Minimalna ilość satelitów pozwalająca na jednoznaczne wyznaczenie pozycji w
dowolnym trybie pracy systemu GNSS to:

1) 6
2) 4
3) 2
4) 1

5. Zegar odbiornika sygnałów GNSS jest synchronizowany z czasem systemu przez:

1) łącze internetowe
2) łącze radiowe za pośrednictwem lokalnych stacji UKF
3) wyznaczenie dodatkowej niewiadomej w równaniu pseudoodległości
4) wyznaczenie dodatkowej niewiadomej z obserwacji dopplerowskich

6. Klotoida to krzywa przejściowa, której

 :

1) długość jest wprost proporcjonalna do promienia
2) długość jest odwrotnie proporcjonalna do krzywizny
3) iloczyn długości klotoidy i stycznej krótkiej jest stały
4) iloczyn długości i promienia jest wielkością stałą

7. Osnowę realizacyjną zakłada się, gdy:

dokładność istniejącej osnowy geodezyjnej jest zbyt mała w stosunku do
wymagań stawianych osnowie realizacyjnej

8. Łuk koszowy to:

1) zespół następujących po sobie łuków kołowych o różnych

promieniach, zakrzywionych w tym samym kierunku

2) inaczej zespół łuków odwrotnych
3) zespół serpentyn
4) inaczej parabola sześcienna

9. Szkic dokumentacyjny należy opracować:

92®®

1) przed tyczeniem punktów realizowanego obiektu
2) bezpośrednio po wytyczeniu obiektu
3) podczas pomiarów powykonawczych wybudowanych obiektów
4) w dowolnym czasie realizacji obiektu

10. W trakcie geodezyjnej obsługi procesu budowlanego geodeta przekazuje wyniki
pomiarów:

1) inwestorowi
2) kierownikowi budowy
3) projektantowi
4) inspektorowi nadzoru inwestycyjnego

11. Który z dokumentów przygotowuje się w oparciu o plan zagospodarowania terenu:

1) szkic tyczenia
2) szkic dokumentacyjny
3) plan robót ziemnych
4) szkic kontrolny

12. Geodezyjne pomiary przemieszczeń obiektu i jego podłoża oraz wyznaczenie
odkształceń obiektu w trakcie budowy wykonywane są jeżeli:

1) budowane są obiekty przemysłowe
2) są przewidziane w projekcie lub na wniosek uczestnika procesu
budowlanego
3) wysokość budynków przekracza 10m
4) budowa dotyczy terenów w pobliżu eksploatacji górniczej

13. Dokumentacja geodezyjno­kartograficzna   sporządzana w wyniku
geodezyjnej inwentaryzacji powykonawczej jest podstawą wprowadzenia
zmian:

1) w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego
2) w księgach wieczystych
3) na mapie zasadniczej
4) w projekcie realizowanego obiektu

14.   Uzgodnień usytuowania projektowanych sieci uzbrojenia terenu dokonuje się na
wniosek:

1) kierownika budowy
2) organu wydającego pozwolenie na budowę

93®®

3) inwestora lub jego upoważnionego przedstawiciela
4) projektanta

15. Mapę do celów projektowych można sporządzić w układzie lokalnym dla danej
inwestycji w przypadku:

1) lokalizacji inwestycji na terenach wiejskich

2) budowy pojedynczych obiektów o prostej konstrukcji usytuowanych w

granicach jednej nieruchomości, przy braku mapy zasadniczej w
odpowiedniej skali

3) gdy teren objęty inwestycją nie przekracza powierzchni 1 ha
4) budowy związanej z regulacją rzek

16. Stała dodawania to parametr określany dla:

1) Dalmierza elektrooptycznego,
2) Niwelatora cyfrowego,
3) Instrumentu GPS,
4) Zestawu dalmierz­reflektor

17. Niwelatory cyfrowe oraz łaty niwelacyjne kodowe różnych producentów:

1) Są wzajemnie kompatybilne
2) Nie są wzajemnie kompatybilne
3) Używają tego samego kodu
4) Mogą być używane razem po wprowadzeniu odpowiedniej poprawki

18. Instrumenty klasy GNSS pracujące w trybie RTK/RTN pozwalają na osiąganie
dokładności rzędu:

1) Lepsze niż milimetr,
2) Centymetrowe,
3) Decymetrowe,
4) Metrowe.

19. Podane błędy instrumentalne: błąd kolimacji, inklinacji, błąd indeksu, wyznaczamy:

1) Z pomiarów w jednym położeniu lunety
2) Z pomiarów w co najmniej w 2 położeniach lunety
3) Z pomiarów w co najmniej 3 położeniach lunety
4) Z pomiarów w nie mniej niż 4 położeniach lunety

20. Dalmierzem elektrooptycznym o specyfikacji dokładności 2mm + 2ppm
pomierzono odległość 500m uwzględniając aktualne wartości parametrów

94®®

atmosferycznych (temperatura, ciśnienie, wilgotność). Należy się liczyć  z błędem
około:

1) 1 milimetra
2) 3 centymetrów
3) 3 milimetrów
4) 1 decymetra

21. System ATR w tachymetrach elektronicznych:

1) zapewnia poziomość koła poziomego teodolitu
2) umożliwia automatyczne przejście do drugiego położenia lunety
3) pozwala na bezreflektorowy pomiar odległości
4) zapewnia precyzyjne wycelowanie na środek reflektora

22. Poprawki trasowania:

1) wprowadza się w przypadku osnów realizacyjnych nieregularnych (

dla regularnych

osnów się wprowadza)

2) wprowadza się do współrzędnych nominalnych, aby otrzymać współrzędne
wyrównane 

(do współrzędnych pomierzonych się wprowadza??)

3) nie powinny być obliczane metodą najmniejszych kwadratów 

powinny być obliczane

MNK)

4) wprowadza się fizycznie w terenie

23. Przy sporządzaniu mapy do celów projektowych nie bierze się pod uwagę:

1

) linii zabudowy

2) szkiców dokumentacyjnych
3) nakładki W mapy zasadniczej
4) projektowanych sieci uzbrojenia terenu

24. Do badania przemieszczeń fundamentu służy 6 reperów. Przy założeniu, że
fundament jest płytą sztywną, liczba obserwacji nadliczbowych w wyrównaniu
parametrów przemieszczeń pionowych wynosi:

1) 0
2) 2
3) 3
4) 4

 

Dlaczego? 

(są trzy parametry przemieszczen: ex,ey i uz ­ więc wystarczy 3 punkty ­

6 punktów oznacza 3 obserwacje nadliczbowe)

6 ­ 3 = 3 (6 reperów 3 niewiadome)

25. Urządzenia naziemne uzbrojenia terenu należą do:

95®®

1) I grupy dokładnościowej szczegółów sytuacyjnych
2) II grupy dokładnościowej szczegółów sytuacyjnych
3) IV grupy dokładnościowej szczegółów sytuacyjnych
4) Nie należą do żadnej

26. Urządzenia podziemne uzbrojenia terenu należą do:

1) I grupy dokładnościowej szczegółów sytuacyjnych
2) II grupy dokładnościowej szczegółów sytuacyjnych
3) IV grupy dokładnościowej szczegółów sytuacyjnych
4) Nie należą do żadnej

27. Metoda pośredniej lokalizacji metalowych przewodów podziemnych  będących
pod napięciem polegająca na bezpośrednim podpięciu generatora do przewodu nosi
nazwę:

1) metody indukcyjnej
2) metody galwanicznej
3) metody Power
4) metody radio

28. Geodezyjna inwentaryzacja sieci uzbrojenia terenu jest czynnością geodezyjną,
która:

1) nie podlega zgłoszeniu do właściwego terenowego ośrodka dokumentacji
geodezyjno­kartograficznej
2) podlega zgłoszeniu do właściwego terenowego ośrodka dokumentacji
geodezyjno­kartograficznej
3) nie podlega zgłoszeniu do właściwego terenowego ośrodka dokumentacji
geodezyjno­kartograficznej, chyba, że wymaga tego inwestor
4) nie podlega zgłoszeniu do właściwego terenowego ośrodka dokumentacji
geodezyjno­kartograficznej, chyba że wymaga tego kierownik budowy

29. Na błąd położenia ostatniego punktu w ciągu wiszącym ma/mają wpływ:

1) tylko błąd położenia punktu nawiązania
2) tylko błędy pomiaru kątów poziomych w tym ciągu
3) tylko błędy pomiaru długości boków w tym ciągu
4) wszystkie wymienione wyżej błędy

30. Pod jakim kątem pionowym α jest nachylony teren jeśli jego spadek wynosi 100%?
:

1) 100 gradów

96®®

2) 100 stopni
3) 45 stopni
4) 90 stopni

Dlaczego?

31. Pomiar wychylenia obiektu wysokiego należy wykonywać :

1) tylko z jednego stanowiska
2) z kilku stanowisk, z każdego w innym dniu
3) z kilku stanowisk w jak najkrótszym czasie
4) podczas silnego wiatru

33. Rama geodezyjna to:

1) osnowa realizacyjna w postaci prostokąta, związana geometrycznie z
układem osiowym obiektu budowlanego
2) geodezyjnie wytyczony zasięg budowli, najczęściej w formie prostokąta
3) przybite poziomo na palach deski, umiejscowione w narożnikach budowli poza
zasięgiem wykopów
4) linia łącząca zewnętrzne punkty osnowy realizacyjnej obiektu budowlanego

34. Krzywizna łuku kołowego to:

1) stosunek promienia łuku do długości łuku
2) stosunek długości łuku do promienia łuku
3) odwrotność promienia łuku
4) odwrotność długości łuku

35.   Krzywa przejściowa to:

1) krzywa o krzywiźnie zmieniającej się od zera do R wstawiana między prostą a łuk
kołowy
2) krzywa o krzywiźnie zmieniającej się od zera do 1/R wstawiana między
prostą a łuk kołowy

3) krzywa o krzywiźnie zmieniającej się od zera do h (h ­ różnica rzędnych terenu

między prostą, a łukiem kołowym)

4) krzywa obrazująca opór jaki musi pokonać pojazd przy przemieszczaniu się z
prostej w łuk

36. Ławy ciesielskie służą do:

1) regulacji taśmociągów i ciągów technologicznych
2) wielokrotnego odtwarzania osi fundamentów lub obrysów budynku

97®®

3) zabezpieczenia wykopów fundamentowych
4) przenoszenia rzędnej na dno wykopu

37.  Tyczenie jednoetapowe to:

1) wyznaczanie położenia punktu na podstawie pomiarów kątowych,
2) wyznaczanie punktu na podstawie określonego przybliżonego położenia,
3) tyczenie na podstawie pomiarów liniowych,
4) wyznaczanie położenia z pomiarów bezpośrednich.

38.  Poziom zera budynku stanowi:

1) wysokość gruntu wokół budynku,
2) wysokość podstawy fundamentu,
3) wysokość pierwszego piętra,
4) wysokość górnej powierzchni stropu piwnic.

39. Do  opracowania  planu  realizacyjnego  inwestycji   liniowych
zlokalizowanych poza terenami zabudowanymi służą mapy w skali:

1) 1:1000
2) 1:2000
3) 1:5000
4) 1:25 000

wg mnie odpowiedź 4 cytat z instrukcji G­3 “

Skalę map do opracowania planu realizacyjnego

należy dostosować do rodzaju i obszaru inwestycji, przy czym dla inwestycji liniowych
napowietrznych, zlokalizowanych poza terenami zabudowanymi, stosuje się z zasady mapy w skalach
1 : 25000,1 : 10000”’

skala map dla rozległych terenów z obiektami budowlanymi o dużym rozproszeniu oraz obiektami
liniowymi może wynosić 1:2000 <ZRODLO:
http://pl.wikipedia.org/wiki/Mapa_do_cel%C3%B3w_projektowych>

2. Skalę map do celów projektowych należy dostosować do rodzaju i wielkości obiektu lub całego zamierzenia
budowlanego, przy czym:

1)

skala map rozległych terenów z obiektami budowlanymi o dużym

 

 

 

 

   

 

   

rozproszeniu oraz obiektami liniowymi może wynosić 1:2000.

Rozporządzenie Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwaz dnia 21 lutego 1995 r. w sprawie rodzaju i

 

 

 

   

 

   

 

     

 

 

zakresu opracowań geodezyjno­kartograficznych oraz czynności geodezyjnych obowiązujących

 

 

 

 

 

 

w budownictwie

Czyli kto ma rację? Instrukcja G­3, Rozporządzenie, czy też może WIKIPEDIA...?

1:2 000 ma byc, przeciez insturkcje nie obowiazuja... plus w g3 masz napisane
‘

stosuje się z zasady’, 

czyli nie jest to obligatoryjna wielkosc

Odpowiedź jak w G3 bo:
­mowa o planie realizacyjnym a NIE o mapie do celów projektowych
­to pytanie wygląda jakby było układane słowo w słowo do tego paragrafu

odpowiedz od Kurasa, aczkolwiek nie jest pewny “Przede wszystkim pytanie jest o
plan realizacyjny. To pojęcie istniało
w starym Prawie budowlanym (1974 r.). W nowym (1994 r.) już go nie ma.

98®®

Moim zdaniem zawarta jest tu sugestia, że nie musimy patrzeć na
aktualność przepisów, więc G­3 możemy brać pod uwagę. Dalej, pytanie
nie jest o MDCP, a w rozporządzeniu z 1995 r. jest informacja o skali
właśnie MDCP

40. Pomiary kątowe i liniowe skoordynowane dokładnościowo to:

1) ml

m

 m

ml

2)

l

 m

ml

3)

l

 m

ml

4)

l

(gdzie:    ­ kąt, l ­ długość, m  ­ średni błąd pomiaru kąta, ml  ­
średni błąd pomiaru długości,

­ zamiennik miary)

 malfa/ro=ml/l ­­­> dla tych co nie widzą obrazków

41.  Długość łuku kołowego o promieniu R = 100,00 m. i kącie zwrotu a = 50g00c00cc
wynosi:

1) 75.00 m
2) 78,54 m
3) 80,36 m
4) 100,00 m.

wzór: (R*alfa)/ro

42.  Długość stycznej łuku kołowego o promieniu R = 100,00 m. kącie zwrotu
100g00c00cc    wynosi:

1) 50.00 m.
2) 70.71 m.
3) 80.60 m
4) 100.00 m.

wzór: R*tan(alfa/2)

43. Błąd średni zmierzonej długości 500,000 m wynosi ± 2 mm; błąd względny pomiaru
tej długości wyniesie:

99®®

1) 1/25 000
2) 1/100 000
3) 1/200 000
4) 1/250 000

44. Współrzędne prostokątne narożnika budynku, w układzie osnowy realizacyjnej
wynoszą x=42.00, y=26.29. Jakie są współrzędne biegunowe tego narożnika ?

1) d = 52.38

α = 38g.1570

2) d = 50.50

α = 38g.0000

3) d = 49.55

α = 35g.6051

4) d = 48.00

α = 34g.2500w

jak policzyc??????????????????????/

­ inżynier xD

długość d mozna policzyc jako przeciwprostokatną z twierdzenia Pitagorasa (x i y
przyrostokatnymi), kąt policzyć np z funkcji tangensa

Przyjąć sobie jakiś punkt x=0 y=0 i dlugosc z pierwiastekdx^2+dy^2 i potem azymut

45. W celu dokładnego wytyczenia w terenie kąta a = 38°20'50"odłożono jego wartość
przybliżoną a=38o21'00" od znanego kierunku i utrwalono drugi kierunek tego kąta w
odległości d = 200,00 m. Jakie powinno być przesunięcie liniowe, które ustali
dokładnie drugi kiunek tyczonego kąta?

1) 25 mm
2) 15 mm.
3) 10 mm.  

jak to policzyć?

 

(funkcja malych kątów)

4) 4 mm

.

wychodzi wam dokładnie 10mm tak to licze i mi nie wychodzi x= d * 10” / ro” ??

wychodzi dokładnie 9.7mm (x=200m*10”/206265”)

46. Rozszyfruj skrót ZUDP:

1) Zakład Uszlachetniania Dalmierzy Precyzyjnych

 :D

2) Zespół Uzgadniania Dokumentacji Projektowych
3) Zjazd u Drogowców Powiatowych 

 :D

4) Ziemski Urząd Dokumentacji Powykonawczej

47. Metoda biegunowa tyczenia lokalizującego polega na:

1) odłożeniu odległościod  bieguna
2) odłożeniu kąta i odległości
3) odłożeniu odległości biegunowej
4) wyznaczeniu poprawki w tyczeniu dwuetapowym

100®®

48.  Dokumentem powstałym w wyniku geodezyjnego opracowania projektu i
będącym podstawą do wykonania tyczenia lokalizującego jest:

1) Szkic dokumentacyjny
2) Projekt konstrukcyjny
3) Sprawozdanie techniczne
4) Projekt tyczenia

49.  Dokumentem technicznym wykonanego tyczenia jest:

1) dziennik pomiarowy
2) szkic tyczenia
3) wykaz miar
4) sprawozdanie techniczne

50.  W razie stwierdzenia rozbieżności między wynikami pomiarów kontrolnych
przeprowadzonych na budowie a ustaleniami projektu budowlanego, geodeta
powinien:

odnotować ten fakt w dzienniku budowy lub dzienniku montażu oraz

udokumentować szkicami

51.  Jakie z poniższych elementów nie należą do obiektów małej architektury:

1) Huśtawka
2) Wodotrysk
3) Wolno stojący maszt antenowy
4) Śmietnik

52. Jakiej metody niwelacji nie stosuje się w pracach budowlano­montażowych:

1) Niwelacji barometrycznej
2) Niwelacji trygonometrycznej
3) Niwelacji geometrycznej
4) Niwelacji laserowej

53.  Norma ISO 17123 jest dedykowana:

optyce i instrumentom optycznym; terenowym procedurom do badania
instrumentów geodezyjnych i pomiarowych

54.  Mając dany promień łuku kołowego R = 1000 m oraz kąt środkowy (kąt zwrotu
stycznych) α = 50g podaj prawidłową długość stycznej głównej tego łuku:

1) 382,683 m
2) 414,214 m

101®®

3) 785,398 m
4) 390,181 m

wzór: R*tan(alfa/2)

55.  Mając dany promień łuku kołowego R = 1000 m oraz kąt środkowy (kąt zwrotu
stycznych) α = 50g podaj prawidłową długość tego łuku:

1) 382,683 m
2) 414,214 m
3) 785,398 m
4) 390,181 m

wzór: (R*alfa)/ro

56. Przy   realizacji   sieci   uzbrojenia   terenu   dopuszczalne   jest   odstępstwo   od
uzgodnionego   projektu, nieprzekraczające dla gruntów zabudowanych:

1) 0,10 m
2) 0,30 m
3) 0,50 m ­ dla gruntów rolnych i leśnych
4) 0,70 m

57. Osoby wykonujące prace geodezyjne i kartograficzne mają prawo wstępu na
grunt i do obiektów budowlanych oraz dokonywania niezbędnych czynności
związanych z wykonywanymi pracami na podstawie:

1) świadectwa nadania uprawnień zawodowych,
2) umowy o roboty geodezyjne,
3) potwierdzonego przez ośrodek dokumentacji geodezyjnej i kartograficznej
zgłoszenia roboty geodezyjnej,
4) dyplomu ukończenia studiów wyższych na kierunku geodezja i kartografia.

58. Zgłoszenia do ośrodka dokumentacji geodezyjnej i kartograficznej wymagają
prace:

1) tyczenie obiektów budowlanych oraz pomiary budowlano–montażowe,
2) pomiary wykonywane w celu ustalenia objętości mas ziemnych,
3) pomiary wykonywane w celu aktualizacji mapy zasadniczej,
4) pomiary odkształceń i przemieszczeń budowli i urządzeń.

59. Założenie i prowadzenie geodezyjnej ewidencji sieci uzbrojenia terenu zapewniają:

1) wójt,

102®®

2) starosta,
3) marszałek województwa,
4) wojewoda.

60. Wykonaj odczyt na niwelatorze precyzyjnym KONI 007 ZEISS w sytuacji jak na
rysunku:

1) 908584
2) 295584
3) 298590
4) 908588

61.  Zaznacz nieprawdziwą informacje na temat szkicu tyczenia:

1) na szkicu zaznacza się między innymi obiekty projektowane, miary konieczne do

wytyczenia ich, obliczone miary kontrolne itp.

2) wykonuje się go w dwóch kolorach: czerwonym i zielonym

3) wykonuje się dwa identyczne egzemplarze, z czego jeden dołącza się do

dziennika budowy, a drugi do dziennika prac geodezyjnych.

4) jeżeli naniesienie na tym samym szkicu zarówno miar kontrolnych jak i miar do
tyczenia powodowałoby nieczytelność rysunku, wykonuje się dwa odrębne szkice.

62. Maksymalny, błąd względny wyznaczenia objętości dla odpadów przemysłowych
nie powinien przekraczać:

1) 10%
2) 17%
3) 3%  

dla surowców hutniczych

, dla materiałów

4) 5%

63. Różnica między odczytami na łacie lewymi i prawymi dla instrumentu KONI 007
ZEISS wynosi:

103®®

1) 60560 [j]
2) 60650 [mm]
3) 600660 [mm]
4) 606500[j]

64.  Jaką metodą najlepiej ustalić objętość mas ziemnych dla nasypu kolejowego? :

1) przekroje pionowe
2) przekroje poziome
3) siatka kwadratów
4) siatka trójkątów

65. Proszę wskazać właściwe określenie przykładowej klasy technicznej drogi:

1) główna przyspieszona,

(aby było poprawnie powinno być główna ruchu

przyśpieszonego)

2) twarda ulepszona,
3) główna,
4) krajowa.

66. Prędkość projektowa jest podstawowym parametrem techniczno –ekonomicznym i
służy m.in. do ustalania:

1) klasy technicznej drogi,
2) wartości granicznych parametrów geometrycznych drogi,
3) kategorii terenu,
4) minimalnej odległości widoczności na zatrzymanie.

67.  W przypadku dróg ogólnodostępnych zalecane wymiary skrajni dla
pojazdów wynoszą (szerokość x wysokość):

1) 3,5 m x 5,0 m,
2) pas drogowy x 3,5 m,
3) korona drogi x 4,5 m,
4) jezdnia x 3,5 m.

68.  Klotoida stosowana jako krzywa przejściowa jest krzywą matematyczną, której:

1) krzywizna maleje proporcjonalnie do długości łuku mierzonej od punktu
początkowego,
2) krzywizna jest proporcjonalna do promienia,
3) krzywizna wzrasta proporcjonalnie do długości łuku mierzonej od punktu
początkowego,
4) iloczyn odległości mierzonej od punktu początkowego i krzywizny jest stały,

104®®

69. Projekt niwelety drogi nie zależy od:

1) rozwiązania odwodnienia,
2) bilansu robót ziemnych,
3) rodzaju podłoża gruntowego,
4) miarodajnego godzinowego natężenia ruchu.

70.  Koordynując wzajemne położenie elementów geometrycznych osi drogi w planie i
przekroju podłużnym nie należy stosować następujących rozwiązań:

1) łączyć odcinków prostych w planie na odcinkach o stałym pochyleniu w przekroju
podłużnym,
2) projektować łuków wypukłych w przekroju podłużnym na odcinkach
prostych w planie, 

OK

3) łączyć łuków wypukłych w przekroju podłużnym z odcinkami krzywoliniowymi w
planie,

4) stosować nadmiernego wzajemnego przesunięcia wierzchołków łuku wypukłego w

przekroju podłużnym oraz łuku w planie.

z pdf od Ruska: PRZY KSZTAŁTOWANIU ELEMENTÓW GEOMETRYCZNYCH
DROGI NIE ZALECA SIĘ STOSOWANIA:
1. falistego przekroju podłużnego na prostej lub w obrębie jednej krzywej w planie
(rys. 2­A i 2­B),
2. łuków wypukłych na odcinkach prostych w planie (rys. 2­C),
3. łączenia elementów niwelety i planu drogi o granicznych wartościach parametrów,
np.: łuk w planie o małym promieniu i na dużym spadku w profilu podłużnym,
4. załamań trasy o kątach zwrotu mniejszych niż 6o.

71. Pochylenie poprzeczne jezdni drogi o przekroju dwujezdniowym wykonuje się:

1) zawsze jako daszkowe,
2) zawsze jako jednostronne, 

z Rozp 6. Jezdnia jednokierunkowa drogi powin

na mieć jednostronne pochylenie poprzeczne,

3) na prostej w planie daszkowe, a na łuku jednostronne,
4) na prostej w planie jednostronne, a na łuku daszkowe.

z Rozp Ministra transportu i gospodarki morskiej 4. Jezdnia dwukierunkowa, niezależnie od liczby
pasów ruchu, na odcinku prostym lub na odcinku krzywoliniowym nie wymagającym jednostronnego
pochylenia poprzecznego, powinna mieć kształt daszkowy, z zastrzeżeniem ust. 5.
5. Spełnienie warunku, o którym mowa w ust. 4, nie jest wymagane w wypadku prowadzenia drogi na
stromym zboczu, przewidywanej dobudowy drugiej jezdni, krótkiego odcinka prostego między
odcinkami krzywoliniowymi oraz jeżeli w wyniku zastosowania pochylenia jednostronnego uzyskuje się
korzystne warunki odprowadzenia wód opadowych, a także na ulicach klasy L i 

D.

105®®

  Mnie nie pasuje w odp 2 sformuowane zawsze, bo w przepisach jest napisane, że
POWINNO się stosować, a nie że JEST TO ZAWSZE KONIECZNE (podejrzewam że
są jakieś odstepstwa)

72. Nawierzchnia półsztywna w podziale ze względu na odkształcalność pod wpływem
powtarzających się obciążeń to następujące rozwiązanie:

1) bitumiczna warstwa ścieralna i wiążąca na podbudowie z kruszywa stabilizowanego
mechanicznie,
2) bitumiczna warstwa ścieralna i wiążąca na sztywnej podbudowie,
3) nawierzchnia z betonu cementowego,
4) nawierzchnia twarda nieulepszona.

73. Do fundamentów pośrednich zaliczamy:

1) ruszt fundamentowy,
2) fundament belkowy,
3) pale fundamentowe,
4) skrzynie fundamentowe

.

74. Do stropów gęstożebrowych zaliczamy:

1) drewniany strop belkowy,
2) strop Kleina,
3) strop płytowo­żebrowy,
4) strop Teriva.

75. Proszę wskazać właściwy układ warstw w przekroju poprzecznym klasycznego
stropodachu pełnego (od wnętrza na zewnętrz):

1) konstrukcja stropu + izolacja termiczna + pokrycie dachowe,
2) konstrukcja stropu + paroizolacja + izolacja termiczna + pokrycie dachowe,
3) konstrukcja stropu + paroizolacja + izolacja termiczna + przestrzeń wentylowana +
konstrukcja dachu +pokrycie dachowe, 

(stropodach wentylowany)

4) konstrukcja stropu + izolacja termiczna + paroizolacja + pokrycie dachowe.

76. Proszę wskazać właściwy układ warstw w przekroju poprzecznym
zewnętrznej, trójwarstwowej ściany murowanej (od wnętrza na zewnętrz)

:

1) warstwa konstrukcyjna + paroizolacja + warstwa elewacyjna,
2) izolacja termiczna + warstwa konstrukcyjna + warstwa elewacyjna,
3) warstwa konstrukcyjna + przestrzeń wentylowana + izolacja termiczna + warstwa
elewacyjna,
4) warstwa konstrukcyjna + izolacja termiczna + warstwa elewacyjna

.

106®®

77. Proszę wskazać właściwy układ warstw w przekroju poprzecznym stropodachu
stromego (od wnętrza na zewnętrz):

1) okładzina wewnętrzna + paroizolacja + konstrukcja dachu z izolacją

termiczną + wiatroizolacja + pokrycie dachowe,

2) konstrukcja dachu + izolacja termiczna + pokrycie dachowe,
3) okładzina wewnętrzna + paroizolacja + konstrukcja dachu + wiatroizolacja +
pokrycie dachowe,
4) okładzina wewnętrzna + paroizolacja + konstrukcja dachu z izolacją termiczną +
pokrycie dachowe.

107®®