ZMIANY KLIMATU JAKO
WYZWANIE DLA ROZWOJU
dr Maciej Bukowski
Ekonomia rozwoju
Plan
Wprowadzenie – czym jest globalne ocieplenie
Potencjalne skutki zmian klimatu
Polityki ograniczania emisji
Polityki adaptacji do zmian klimatu
Czemu należy działać już teraz?
Czemu należy działać globalnie?
Kto powinien zapłacić globalny rachunek?
Czy walka ze zmianami klimatu to tylko koszty?
Podsumowanie
Wprowadzenie – czym jest globalne
ocieplenie
Obserwowane od początku XX w. szybkie zmiany klimatu – wzrost
globalnych temperatur
Przypisywane głównie działalności człowieka
•
XIX wiek – odkrycie efektu cieplarnianego
•
XIX-XX wiek – badania nad możliwym wpływem emisji przemysłowych na klimat
Ziemi (ocieplenie (CO
2,
metan
…
) lub oziębienie (pyły))
•
druga poł. XX w. – modele komputerowe i nowe dane pozwalają na weryfikację
hipotez i prognoz
•
do lat 90-tych ukształtował się konsensus naukowy, utrzymany do dziś – globalny
klimat zmienia się w bardzo szybkim tempie i to emisje GHG (greenhouse gases)
przez człowieka są temu winne
•
niepewność dot. tempa zmian w przyszłości i zakresu ich wpływu na ekosystem i
gospodarkę – prognozy modeli służą jako najlepsze możliwe przybliżenie. Jednak
jakościowo wnioski są zbieżne – zmiany nadal będą zachodziły, ich efekt netto
będzie negatywny, główne ryzyko – daleko idąca destabilizacja ekosystemu
planety w razie dalszego wzrostu emisji GHG.
Wprowadzenie – czym jest globalne
ocieplenie
Źródło: IPCC (2007), New Scientist
Wprowadzenie – czym jest globalne
ocieplenie
Problemem jest nie tyle sama zmiana klimatu, co jej
tempo – niespotykane przy naturalnych
fluktuacjach.
Zbyt mało czasu na
adaptację ekosystemów,
konieczność szybkiej
adaptacji społeczeństw
Źródło: WDR 2010
Wprowadzenie – czym jest globalne
ocieplenie
Źródło: IPCC (2007)
Potencjalne skutki zmian klimatu
Wpływ globalnego
ocieplenia na
ekosystemy będzie
odczuwalny na
całym świecie,
największe zmiany
będą zachodziły w
pasie
umiarkowanym
Źródło: NASA (2011)
Predicted percentage of ecological landscape being driven toward biome-level changes in plant species as a
result of projected human-induced climate change by 2100. Biomes are major ecological community types.
Potencjalne skutki zmian klimatu
Gospodarcze skutki ocieplenia
najmocniej dotkną kraje rozwijające
się, zależne od rolnictwa.
Jednak katastrofy naturalne, braki
wody, zagrożenia zdrowotne czy
podnoszenie się poziomu wód
dotkną wszystkie kraje.
Wg szacunków Raportu Sterna
(2006), globalne ocieplenie
doprowadzi do trwałej utraty 3-5
proc. światowego PKB do 2050
roku, chociaż ryzyko katastrofalnych
zmian przesuwa szacunki do 5-20
proc. Straty te będą wyższe w
państwach rozwijających się.
Źródło: WDR 2010
Potencjalne skutki zmian klimatu
Europa – wzrost zagrożenia powodziami, suszami i
falami ciepła. Podtopienia przybrzeżnych miast.
Znaczące pogorszenie sytuacji na południu kontynentu,
relatywna poprawa na północy, jednak efekt netto
zmian raczej negatywny.
Ameryka Północna – powodzie i susze, fale ciepła
szczególnie groźne w wielkich miastach. Tereny
przybrzeżne zagrożone przez podnoszenie się wód
oraz częstsze huragany.
Potencjalne skutki zmian klimatu
Afryka Subsaharyjska – wrażliwość przyrody (duży udział pustyń,
wysuszonych gruntów) – narażenie na susze i powodzie, duża
zależność gospodarek od rolnictwa, infrastruktura nieprzygotowana
do adaptacji do zmian klimatu, rozprzestrzenianie się chorób
(malaria).
Azja Wschodnia i Pacyfik – duże skupiska ludności na wybrzeżach i
wyspach zagrożonych zalaniem, duża zależność od rolnictwa i
zasobów morskich zagrożonych przez zmiany klimatu i acydyfikację
oceanu.
Europa Wschodnia i Azja Centralna – słabe przystosowanie
poradzieckiej infrastruktury do zwiększonej presji środowiska
naturalnego, pogłębianie się katastrof naturalnych spowodowanych
przez chybione projekty czasów ZSRR (np. wysychające Morze
Aralskie).
Potencjalne skutki zmian klimatu
Ameryka Łacińska i Karaiby – zanik lodowców w Andach
doprowadzi do braków wody i zagrozi energetyce (elektrownie
wodne), wyższe temperatury i acydyfikacja będą wyniszczać
zasoby morskie Karaibów, zwiększenie wrażliwości na huragany w
Zatoce Meksykańskiej, dramatyczne skurczenie się dżungli
amazońskiej.
Bliski Wschód i Afryka Północna – braki wody, zagrożenie dla
rolnictwa, duża koncentracja ludności na terenach zagrożonych
zalaniem.
Azja Południowa – braki wody (wpływ zmian klimatu na monsuny
oraz lodowce w Himalajach), gęsto zaludnione tereny oraz pola
uprawne zagrożone zalaniem.
Źródło: IPCC (2007)
Skutki zmian klimatu
Polityki ograniczania emisji
mitigation policies
Główny cel – redukcja emisji GHG i przejście do
niskoemisyjnego wzrostu gospodarczego
Źródło: IPCC (2007)
Główne obszary – energetyka
(odejście od paliw kopalnych), ale
też efektywniejsze wykorzystanie
zasobów w przemyśle oraz
racjonalne wykorzystanie gruntów
Polityki adaptacji do zmian klimatu
Drugi składnik klimatycznego policy mix
Część zmian już zachodzi lub jest nieodwracalna
Bardziej opłaca się zawczasu przygotować do
negatywnych skutków zmian klimatu, wzmacniając
odporność i elastyczność społeczeństwa i
gospodarki
Szczególnie ważne w krajach rozwijających się,
które nie posiadają wystarczających zasobów by
wdrożyć działania adaptacyjne
Czemu należy działać już teraz?
Analiza kosztów i korzyści – koszty redukcji GHG oraz
korzyści zmniejszenia ryzyka klimatycznego
optymalna polityka klimatyczna
minimalizacja strat NPV
konsumpcji (straty „klimatyczne” i „redukcyjne”)
Problemy:
•
Niepewność szacunków przełożenia
redukcji na zmiany klimatu oraz ich
skutki gospodarcze
•
Niepewność dot. postępu
technologicznego (koszty redukcji)
•
Kwestia dyskontowania – jak
wyceniamy użyteczność przyszłych
pokoleń względem naszej
Źródło: WDR 2010
Czemu należy działać już teraz?
Inercja klimatyczna – redukcja emisji nie zatrzyma od razu
zmian klimatu. Inercja instytucjonalna i gospodarcza –
niskoemisyjna transformacja będzie długotrwała
Uwzględnienie ryzyka katastrofalnej destabilizacji klimatu
zalecenia naukowców utrzymania zmian w granicach 2
st. Celsjusza względem okresu preindustrialnego
Względnie niewielka różnica kosztów bardziej i mniej
ambitnych polityk klimatycznych (ok. 0,5 proc. NPV
konsumpcji) – „polisa klimatyczna”
ALE wyższe koszty w państwach rozwijających się (ok. 1
proc.), odciąganie zasobów od innych wyzwań rozwojowych
Czemu należy działać globalnie?
Globalny dylemat więźnia – żadne z państw samo nie jest w
stanie zmienić sytuacji, a jednostronna polityka redukcji może
osłabić jego konkurencyjność
konieczność zawarcia
globalnego porozumienia.
Transgraniczne inwestycje w redukcję emisji GHG – optymalna
alokacja zasobów
Źródło: WDR 2010
Kto powinien zapłacić globalny rachunek?
Carbon footprint państw rozwiniętych i rozwijających się
Źródło: WDR 2010
Carbon footprint
państw rozwiniętych i rozwijających się
Źródło: WDR 2010
Carbon footprint
państw rozwiniętych i rozwijających się
Przykład:
redukcja emisji dzięki
zamianie 40 mln
samochodów SUV w USA
na samochody spełniające
europejskie standardy
paliwochłonności
odpowiada
wzrostowi emisji związanemu
z zapewnieniem dostępu
do elektryczności 1,6 mld
ludziom w krajach
rozwijających się
Źródło: WDR 2010
Kto powinien zapłacić globalny
rachunek?
Historycznie i obecnie to państwa Zachodu były głównymi emitentami
Ograniczone zasoby dla polityk mitygacji i adaptacji w państwach
rozwijających się
Wyzwania
•
ograniczenie emisji w krajach rozwiniętych
•
przestawienie krajów rozwijających się na niskoemisyjną ścieżkę
rozwoju oraz wzmocnienie potencjału adaptacji
Państwa rozwinięte powinny zaangażować zasoby w ambitne polityki
redukcji i wsparcie adaptacji państw najbiedniejszych, państwa o średnim
dochodzie – przestawiać się na niskoemisyjny wzrost gospodarczy
wykorzystując m.in. doświadczenia zachodnie
Kto powinien zapłacić globalny
rachunek?
Źródło: WDR 2010
Czy walka ze zmianami klimatu to
tylko koszty?
W długim okresie odejście od paliw kopalnych przynosi znaczące oszczędności operacyjne
(koszty paliwa), które przynajmniej częściowo wynagradzają poniesienie początkowych
nakładów inwestycyjnych
Zmniejszenie innych efektów zewnętrznych wykorzystania paliw kopalnych – korzyści
zdrowotne, zwiększenie bezpieczeństwa energetycznego
Koszty transformacji są jednorazowe, wzrost gospodarczy w długim okresie nie musi ulec
spowolnieniu.
Warunek udanego przejścia do niskoemisyjnej gospodarki – rozwój nowych technologii. Pole
do interwencji publicznej – uzasadnienie:
•
energetyka – długi okres inwestycjny, kosztowna demonstracja nowych technologii
jedna z najmniej innowacyjnych gałęzi gospodarki
•
transport – efekty sieciowe (samochody elektryczne)
•
ukierunkowana zmiana technologiczna. Efekty skali w sektorze B+R
interwencja
publiczna wystarczy jako początkowy impuls kierujący badania w stronę rozwiązań
niskoemisyjnych (tworzenie ośrodków naukowych, bazy wiedzy, kształcenie ekspertów)
+ liberalizacja handlu i wsparcie międzynarodowego transferu technologii niskoemisyjnych
Podsumowanie (1)
Konsensus naukowy – gwałtowne zmiany klimatu
spowodowane przez człowieka
Tempo zmian zagraża ekosystemowi oraz społeczeństwom
we wszystkich krajach
Główne zidentyfikowane zagrożenia: katastrofy naturalne,
wzrost poziomu wód, fale ciepła, susze, powodzie, topnienie
lodowców, acydyfikacja oceanu, rozprzestrzenianie się
chorób, erozja gleb, presja na ekosystemy – różny stopień
zagrożenia w zależności od regionu.
Najmocniej zostaną dotknięte kraje rozwijające się, najmniej
zdolne do adaptacji.
Podsumowanie (2)
Globalne wyzwania dla polityki publicznej
Działać teraz – ograniczenie ryzyka najgorszych
scenariuszy („polisa klimatyczna”), przełamanie inercji
systemowej
Działać globalnie – rozwiązanie dylematu więźnia,
efektywna alokacja zasobów, wsparcie dla najbardziej
narażonych krajów
Działać ambitnie – konieczna jest niskoemisyjna
transformacja całej gospodarki. Efektywność zależy od
innowacji technologicznych wymagających początkowego
wsparcia publicznego.
Dziękuję za uwagę