Bez tytułu slajdu

Epidemiologia r

aka błony śluzowej trzonu

macicy na świecie

-  4  miejsce  wśród  zachorowań  na  raka  u  kobiet  -
około 150.000 nowych zachorowań rocznie (1994 r.);
-  najwyższa  zachorowalność  na  świecie:  Kanada  (Yukon  –
20,3/100.000),  Stany Zjednoczone (Los  Angeles – kobiety rasy
białej pochodzenia nielatynoskiego – 20,2/100.000) – 1996 r.;
-  najniższa  zachorowalność  na  świecie:  Chiny  (Qidong
0,4/100.000), Algieria (1,1/100.000), Indie (Madras 1,7/100.000)
– 1994 r.;
-  najwyższa  śmiertelność  na  świecie:  Paragwaj  (22,1/100.000),
Peru  i Kuba (13,6/100.000) – 1994 r.;

- najniższa śmiertelność na świecie: Chiny (5,3/100.000), Izrael
(nie-Żydówki 6,2/100.000), Kuwejt (7,4/100.000) – 1994 r.;

Epidemiologia

aka błony śluzowej trzonu

macicy w Europie

-najwyższa zachorowalność w Europie: Czechy (17,7/100.000),
Malta (16,4/100.000), Francja (16,1/100.000), Szwajcaria
(Zurich 15,0/100.000) – 1996 r. ;

-najniższa zachorowalność w Europie: Wielka Brytania (6,4 –
10,5/100.000), Hiszpania (5,8 – 12,1/100.000) – 1996 r.;

- najwyższa śmiertelność w Europie: Rumunia (14,3/100.000),
Węgry (14,06/100.000), Polska (12,51/100.000), Wschodnie
Niemcy (10,66/100.000) – 1994 r.;

- najniższa śmiertelność w Europie: Zachodnie Niemcy
(7,01/100.000) – 1994 r..

Epidemiologia raka błony śluzowej trzonu macicy

w Polsce – (dane z 2007 roku)

- 3 miejsce wśród zachorowań na raka u kobiet, 1 miejsce
w odniesieniu do narządu płciowego – 7,2% (przed rakiem szyjki
macicy – 5,3% i rakiem jajnika – 5,0%);

- standaryzowany współczynnik zachorowalności – 14,3/100.000;

- standaryzowany współczynnik zgonów - 2,18/100.000 (14 miejsce);

- największa

liczba

zachorowań - woj.mazowieckie (601)

i śląskie (583), najniższa liczba zachorowań - woj. lubuskie (122)
i warmińsko – mazurskie (139);

- woj.pomorskie – 4 miejsce – 5,9% - 223 przypadki;

- bezwzględna liczba zachorowań w Polsce – 4640, bezwzględna
liczba zgonów – 848.

Czynniki ryzyka raka błony śluzowej

trzonu macicy (1)

- dobre warunki socjoekonomiczne - „rak uprzemysłowionego
świata”,

- wyższy stopień wykształcenia,

- rasa biała,

- kobiety kolorowe - wyższy stopień klinicznego zaawansowania,
bardziej agresywny przebieg choroby, gorsze rokowanie,

wsp.zachorowalności wsp.zgonów
białe Amerykanki 20,1/100.000 3,3/100.000

czarne Amerykanki 9,4/100.000 60/100.000

- przynależność religijna - nie stwierdzono zależności.

Czynniki ryzyka raka błony śluzowej

trzonu macicy (2)

- wiek chorych: 75% - 80% pacjentek - wiek pomenopauzalny
(10 - 15 lat później niż rak szyjki macicy),

- dwa szczyty zachorowań: 50 - 54 lat oraz 70 - 74 lata,

- poniżej 45 roku życia - 5% - 10%,

- wczesna pierwsza miesiączka, późna menopauza,

- nierództwo,

- zaburzenia miesiączkowania (amenorrhoea primaria, amenorrhoea
secundaria, oligomenorrhoea), cykle bezowulacyjne, nieregularne
miesiączkowanie,

- dieta mięsna i bogatotłuszczowa, picie alkoholu,

- pierwotna radioterapia z powodu raka szyjki macicy.

Czynniki ryzyka raka błony śluzowej

trzonu macicy (3)

- cukrzyca, nadciśnienie tętnicze, otyłość,

- zaburzenia hormonalne, guzy hormonalnie czynne, zespół
policystycznych jajników (z.Stein-Loeventhala), dysgenezja gonad
(zespół Turnera),
- HTZ i antykoncepcja hormonalna - wpływ dyskusyjny,

- monoterapia estrogenowa,

- antyestrogeny (tamoksyfen),

- choroby wątroby i pęcherzyka żółciowego,

- zaburzenia endokrynologiczne: niedoczynność tarczycy, zespół
Cushinga, zespół nadnerczowo - płciowy,

- reumatoidalne zapalenie stawów, zaburzenia krzepnięcia

Drogi szerzenia się raka błony śluzowej

trzonu macicy

- przerastanie mięśnia macicy

=> surowicówka, przymacicza, jama

otrzewnej, narządy sąsiednie,

- wrastanie w

kanał szyjki macicy

(4-20%) oraz

jajowody

(3-10%),

wszczepy do jajników i otrzewnej (brzuszne ujścia jajowodów),

- droga krwionośna

=> wątroba, płuca, kości, skóra, nerki, mózg,

pochwa,

- droga chłonna:

     *  lokalizacja  w  dnie  macicy  =>  naczynia  chłonne  jajowodowe  =>
splot  jajnikowy  =>  węzły  chłonne  okołoaortalne  =>  węzły  chłonne
śródpiersia  => węzły  chłonne  nadobojczykowe,
       *  lokalizacja  w  ścianach  bocznych  i  cieśni  =>  węzły  chłonne
biodrowe  i zasłonowe  => pochwa,  okolica cewki moczowej,

* spływ wzdłuż więzadła obłego => węzły chłonne pachwinowe.

Klasyfikacja raka błony śluzowej trzonu macicy dotycząca

przypadków pierwotnie operowanych wg FIGO

Stopień I: nowotwór ograniczony do trzonu macicy, ale nie naciekający surowicówki

IA G1,2,3  - rak ograniczony  do błony śluzowej  lub naciekający  mniej niż połowę mięśniówki
IB G1,2,3  - naciek zajmuje  co najmniej  połowę (lub ponad 50%)  mięśniówki
(zajęcie  przez nowotwór jedynie gruczołów błony śluzowej szyjki  macicy powinno być klasyfikowane

jako stopień I)

Stopień II: nowotwór nacieka podścielisko szyjki macicy, ale nie szerzy się poza macicę

Stopień III: nowotwór szerzy się miejscowo lub regionalnie

IIIA G1,2,3  – nowotwór obejmuje surowicówkę i/lub przydatki  (bezpośrednie naciekanie  lub przerzut)
IIIB G1,2,3  – nowotwór obejmuje pochwę lub przymacicze
IIIC G1,2,3  - przerzuty  do węzłów  chłonnych miednicy  i/lub okołoaortalnych
          IIIC 1 – przerzut  w węzłach  chłonnych miednicy
          IIIC 2 – przerzut  w węzłach  chłonnych okołoaortalnych, któremu towarzyszy  lub nie przerzut  w

węzłach chłonnych miednicy

Stopień IV:

IVA G1,2,3 – nowotwór nacieka błonę śluzową pęcherza moczowego i/lub odbytnicy
IVB G1,2,3 - przerzuty odległe w obrębie lub poza jamą brzuszną (włączając przerzuty w pachwinowych

węzłach chłonnyc)

Podział rozrostów błony śluzowej trzonu

macicy według WHO (1994)

- rozrost prosty (hyperplasia endometrii simplex)

- rozrost złożony(hyperplasia endometrii complex)

- rozrost prosty / złożony z atypią komórkową
(hyperplasia endometrii simplex / complex cum
atypia nucleorum) -

stan przedrakowy

Klasyfikacja histologiczna raka błony śluzowej

trzonu macicy według WHO

1. Gruczolakorak endometrioidalny -

Adenocarcinoma endometrioides

endometrii:

- postać kosmkowo - gruczołowa,

- postać wydzielnicza,

- postać z komórek rzęskowych,

- postać z różnicowaniem płaskonabłonkowym.

2. Gruczolakorak surowiczy -

Adenocarcinoma serosum.

3.Gruczolakorak jasnokomórkowy -

Adenocarcinoma clarocellulare

(mesonephroides).

4. Gruczolakorak śluzowy -

Adenocarcinoma mucinosum.

5. Rak płaskonabłonkowy -

Carcinoma planoepitheliale.

6. Mieszane typy raka.

7. Rak niezróżnicowany (lity) -

Carcinoma nondifferentiatum (solidum).

Stopnie zróżnicowania morfologicznego (grading)

raka błony śluzowej trzonu macicy

G 1

- rak gruczołowy wysokozróżnicowany



5% ognisk litych (niepłaskonabłonkowych)

G 2

- rak gruczołowy średniozróżnicowany

6 - 50% ognisk litych

G 3

- rak gruczołowy nieskozróżnicowany



50% ognisk litych

Typ surowiczy i jasnokomórkowy raka błony

śluzowej trzonu macicy (1)

Rak  surowiczy  (Adenocarcinoma  serosum  endometrii)  –  pierwotny
rak  endometrium,  morfologiczny  odpowiednik  najczęstszego
z  raków  jajnika.  Utworzony  jest  najczęściej  przez  brodawkowy,

złożony  rozrost  owalnych  /  okrągłych  komórek  o  różnym  stopniu
atypii, niekiedy stwierdza się obecność  ciałek piaszczakowatych.

Obraz  histologiczny  i  przebieg  kliniczny  adenocarcinoma  serosum

(również  adenocarcinoma  clarocellulare)  jest  zbliżony  do  obrazu
analogicznych  raków  jajnika.  Są  to  postacie  nowotworów  trzonu
macicy  niezależne  od  estrogenów,  charakteryzujące  się  głębokim
naciekaniem błony mięśniowej, inwazją naczyń chłonnych, szybkim
rozsiewem i złym rokowaniem.

Typ surowiczy i jasnokomórkowy raka błony

śluzowej trzonu macicy (2)

Rak surowiczy (niektórzy wyróżniają również typ
brodawczakowato – surowiczy) pojawia się o około
10 lat później niż gruczolakorak śluzówki macicy: wiek
rozpoznania waha się od 40 do 86 lat, ze średnią 66 lat.
Nie jest związany z cukrzycą, otyłością, nadciśnieniem
czy wcześniejszą estrogenoterapią.

Typ surowiczy raka błony śluzowej trzonu macicy
występuje rzadko – stanowi ok.5% wszystkich
przypadków raka endometrium

Typ surowiczy i jasnokomórkowy raka błony

śluzowej trzonu macicy (3)

Nowotwór  ma  tendencję  do  głębokiego  naciekania  ściany
macicy  i  szerzenia  się  poza  macicę  oraz  tworzenia  zatorów
w naczyniach krwionośnych  i chłonnych.

Mimo  prawidłowego  obrazu  makroskopowego,  w  badaniu
mikroskopowym  można  stwierdzić  zajęcie  błony  mięśniowej
i  szerzenie  się  nowotworu  poza  macicę.  W  72%  przypadków
stwierdza się przerzuty  w węzłach chłonnych.

Według  doniesień  literaturowych,  odsetek  5–letnich  przeżyć
w  I  i  II  stopniu  zaawansowania  surowiczego  raka  trzonu
macicy  wynosi  36%  -  68%%,  w  stopniu  III  i  IV  –  jest
sporadyczny  .

Typ surowiczy i jasnokomórkowy raka błony

śluzowej trzonu macicy (4)

Ze względu na znaczną agresywność biologiczną

raków

endometrium

typu

surowiczegoi

jasnokomórkowego,  ich  tendencję  do  szerzenia  się
poza  macicę  i  tworzenia  zatorów  w  naczyniach
krwionośnych  i  chłonnych  –  każdemu  przypadkowi
tych  nowotworów  przypisuje  się  wysoki  stopień
złośliwości.

Przy planowaniu leczenia należy brać pod uwagę dużą

agresję nowotworu i skłonność do wznowy.

Dwa warianty patogenetyczne raka błony śluzowej trzonu macicy

(Bokhman 1983) (1)

Typ I – estrogenozależny (60% - 70%):

- chore młodsze (okres pre- i okołomenopauzalny), często u kobiet
otyłych, chorujących na nadciśnienie tętnicze i/lub cukrzycę;

- wysoko-

lub

średniozróżnicowany

gruczolakorak,

wzrost

ograniczony, egzofityczny, współistniejący rozrost błony śluzowej
trzonu macicy; związek z czynnością hormonalną (zaburzenia
miesiączkowania, obniżenie płodności, menopauza po 50 rż);

- większa

dojrzałość

komórkowa,

obecność

receptorów

progesteronowych;

- dobre rokowanie.

Dwa warianty patogenetyczne raka błony śluzowej trzonu macicy

(Bokhman 1983) (2)

Typ II - estrogenoniezależny:

- chore starsze (okres pomenopauzalny), szczupłe, bez obciążeń
internistycznych;

- nieskozróżnicowany

gruczolakorak,

rak

surowiczy,

rak

jasnokomórkowy; wzrost rozlany, współistniejąca atrofia błony
śluzowej trzonu macicy, większa inwazja w mięśniówkę macicy;
postać niezależna od stanu hormonów;

- złe rokowanie, duża agresywność nowotworu.

Hori  i  wsp.  sugerują,  że  przyczyną  wykształcenia
dwóch  typów  raka  błony  śluzowej  trzonu  macicy  jest
jakaś ilościowa bądź jakościowa różnica w regulatorach
komórkowych receptorów estrogenowych α. Lax i wsp.
uważają, że u podłoża rozwoju dwóch typów carcinoma
endometrii  leżą  zaburzenia  na  poziomie molekularno  –
genetycznym. Rak endometrioidalny, rozwijający się na
podłożu  rozrostu  endometrium,  miałby  być  związany
z niestabilnością mikrosatelitów i mutacjami genów ras
i  PTEN.  Niezależny  od  estrogenów  typ  drugi  ma  mieć

związek z mutacjami genu p53.

Symptomatologia raka błony śluzowej

trzonu macicy

- krwawienia

- upławy - cuchnące, krwiste, ropno-krwiste

- dolegliwości bólowe - podbrzusza, całej jamy
brzusznej, kręgosłupa

objawy

ogólnoustrojowe

chudnięcie,

niedokrwistość, trudności w oddawaniu stolca i / lub
moczu, obrzęki kończyn dolnych

Diagnostyka raka błony śluzowej

trzonu macicy (1)

- wywiad - objawy, czynniki ryzyka,

- badanie ginekologiczne,

-frakcjonowane wyłyżeczkowanie macicy + mikroskopowa
ocena wyskrobin,

czułość - 90-92%

- histeroskopia

czułość - ±100%, swoistość - 80-95%

cytodiagnostyka eksfoliatywna (biopsja rysowa)

czułość - ±50%

Diagnostyka raka błony śluzowej

trzonu macicy (2)

-  badania  radiologiczne  -  USG  (przezbrzuszne,  przezpochwowe,  badanie
dopplerowskie),  badanie  tomokomputerowe,  rezonans  magnetyczny,
urografia, RTG klatki piersiowej,  scyntygrafia,  limfografia,

- histerografia,

- badanie cytologiczne, kolposkopia (próba z błękitem toluidynowym),

- cystoskopia, rektoskopia,

- badania laboratoryjne, CA-125,

- badania genetyczne (ploidia DNA, aktywność mitotyczna, mutacje lub
nadekspresja onkogenów)

Diagnostyka różnicowa raka błony

śluzowej trzonu

- zmiany nowotworowe: sromu, pochwy, szyjki macicy,

- nadżerki / polipy szyjki macicy,

- mięśniak rodzący się,

- stany zapalne pochwy, otarcia związane z wypadaniem narządu
rodnego,

- zmiany naczyniowe swoiste lub spowodowane nadciśnieniem
tętniczym lub cukrzycą,

- przerzuty innych nowotworów.

Rodzinne występowanie raka błony śluzowej

trzonu macicy

Zespół Lynch II

- dziedziczny niepolipowaty rak jelita

grubego (Hereditary Nonpolyposis Colorectal Cancer)

- częste, rodzinne występowanie raka jelita grubego, raka
jajnika i raka trzonu macicy,

- rak trzonu macicy - drugi co do częstości występowania,
1% - 3% chorych z zespołem Lynch II,

- mutacje 4 genów - chromosomy 2, 3, 7 - dziedziczone
autosomalnie dominująco.

Rak błony śluzowej trzonu macicy

wyjątkowo rzadko współistnieje

z ciążą.

Według niektórych autorów (DiSaia,

Creasman) - stwierdzenie tego

nowotworu w ciąży jest wynikiem

błędnej diagnostyki.

Rak błony śluzowej trzonu macicy współistniejący

z innymi nowotworami

Rozwój drugiego, pierwotnego nowotworu złośliwego

10% - 22,7% chorych z rakiem trzonu macicy

Nowotwory złośliwe:

- wzrost ryzyka rozwoju raka sutka i / lub raka jelita grubego,

- współistnienie raka trzonu macicy, raka jajnika i jajowodu
w ramach raka systemowego - 13% - 15%.

Nowotwory łagodne:

- mięśniaki macicy - 25% - 35%,

- polipy trzonu i szyjki macicy,

- endometrioza.

Przerzuty innych nowotworów do
trzonu macicy występują rzadko.

Pierwotna lokalizacja nowotworu Droga przerzutów

sutek droga krwionośna

   przewód pokarmowy

       jajnik              droga chłonna

     szyjka macicy             przez ciągłość
       jajowód
     pęcherz moczowy
       odbytnica

Metody leczenia raka błony śluzowej trzonu macicy

leczenie operacyjne - drogą brzuszną lub pochwową,

- leczenie napromienianiem - pierwotne, skojarzone,

- chemioterapia,

- hormonoterapia,

- antyestrogeny (tamoksyfen).

Wznowa i przerzuty raka błony śluzowej

trzonu macicy

Większość nawrotów - pierwsze 2- 3 lata po zabiegu operacyjnym.

Wznowy miejscowe :

- po leczeniu operacyjnym - pochwa, przymacicza,

- po pierwotnej radioterapii - macica, jajniki.

Przerzuty odległe :

- droga chłonna - węzły chłonne i narządy miednicy mniejszej,

-droga krwionośna - płuca, kości, nerki, nadnercza, mózg,

skóra, wątroba, trzustka.

Rokowanie w przypadku raka błony śluzowej

trzonu macicy

Typ histologiczny + stopień histologicznego zróżnicowania (grading).

Stopień klinicznego zaawansowania - głębokość naciekania mięśnia
macicy - przerzuty w węzłach chłonnych.

Cytologia otrzewnowa. Naciekanie przestrzeni naczyniowej.

Wiek chorej.

Czynniki genetyczne (ploidia DNA, atypia jądrowa, ekspresja
określonych genów). Receptory hormonów płciowych.

Zastosowane leczenie.

5 - letnie przeżycie chorych na raka błony śluzowej

trzonu macicy

Stopień I

72,3% - 95%

Stopień II

56,4% - 73%

Stopień III

31,5% - 52%

Stopień IV

10,6% - 27%

Mięsaki macicy (sarcoma) – epidemiologia

Mięsaki macicy stwierdza się rzadko – stanowią one 1% –
3% wszystkich nowotworów macicy, ale jednocześnie są

przyczyną 15% zgonów z powodu nowotworów narządu
rodnego

kobiet

(najwyższa umieralność z powodu

nowotworów złośliwych narządu rodnego). Według

doniesień  literaturowych,  częstość  występowania  mięsaków
macicy wynosi  od 0,5 do 2/100.000 kobiet.

Ponieważ,  biologia  tych  nowotworów  nie  została  do  końca
poznana,  a  doświadczenie  kliniczne,  nawet  znaczących

ośrodków

referencyjnych

jest

ograniczone,

nie ma jednomyślności, co do kryteriów ich rozpoznania
i leczenia.

Mięsaki macicy (sarcoma) – patologia i histologia

(1)

Tkanki pierwotne mięsaka –

tkanka łączna, mięśniówka

trzonu  macicy,  mięśniówka  mięśniaka  gładkokomórkowego,
tkanki śćian naczyń krwionośnych,  zrąb endometrium.

Nowotwór  zbudowany  z  niezróżnicowanych  mas  komórek

okrągłych lub wrzecionowatych, u dzieci – obecność mięśni

prążkowanych,  u  osób  starszych  –  obecność  tkanek  raka  i
tkanek pochodzenia mezodermalnego  np.chrząstki.

Histogeneza  tych  nowotworów  jest  związana  ze  zdolnością
mezodermy  przewodów  Müllera  do  wielokierunkowego

różnicowania się, dlatego jako elementy mięsaków stwierdza

się różne struktury macicy.

Mięsaki macicy (sarcoma) – patologia i histologia

(2)

Obraz makroskopowy:

-postać ograniczona –

uszypułowana, często

ujawnia się jako polip szyjkowy,

-postać rozsiana (naciekająca) –

wypełnia całą

jamę macicy, nacieka mięśniówkę,

-postać wywodząca się z włókniakomięśniaka
(rzadko) –

żółtawy, mięsisty twór z ogniskami

martwicy

Niektóre typy złośliwych nowotworów

mieszanych trzonu macicy

Mięsaki zrębu endometrium (sarcoma stromale)–

pochodzące z komórek

zrębu endometrium:

o niewielkim stopniu złośliwości –

leczenie operacyjne może dać całkowite

wyleczenie, niekiedy, po latach następuje wznowa w obrębie miednicy
mniejszej lub przerzuty do płuc, nowotwór promieniowrażliwy, przeżycie

długotrwałe;

o wysokim stopniu złośliwości –

w komórkach liczne mitozy, szybkie

naciekanie okolicznych tkanek, duża agresywność, skłonność do przerzutów i
szybkich nawrotów

choroby, rokowanie złe.

2. Mięśniakomięsak gładkokomórkowy (Leiomyosarcoma)
3. Gruczolakomięsak (Adenosarcoma) –

polipowaty guz składający się z

elementów gruczołowych (często o charakterze łagodnym) i zrębowych (atypia

komórkowa,  aktywność  mitotyczna),  w  25%  -  dodatkowo  występują  elementy
heterologiczne  (mięśniówkam  prązkowana,  chrząstka),  odległe  przerzuty
rzadkie, nawroty – głównie  obszar miednicy  mniejszej.

4. Mięsakorak (Carcinosarcoma) –

masa polipowata, miękka, często krwawiąca,

większość guza – tkanki mięsaka z ogniskami gruczolakoraka, raka

płaskonabłonkowego, niezróżnicowanego lub kombinacje, rokowanie złe.

5. Guzy mieszane mezodermalne (tumor mixtus mesodermalis Müllera) –

rośnie

bardzo szybko, szybkie naciekanie okolicznych tkanek i narządów, rokowanie
skrajnie złe, odsetek 5-letnich przeżyć ok.20%

Mięsaki macicy (sarcoma) – wiek chorych

Wiek chorych mieści się od okresu niemowlęctwa do
8 dekady życia (średnio 55,7 lat).

U młodszych chorych częściej stwierdza się mięsaki
gładkokomórkowomięśniowe (średni wiek – około 45
lat), w późniejszym okresie życia wzrasta ilość
mięsaków

mezodermalnych

mieszanych

oraz

mięsaków zrębu endometrium (średni wiek – około 55
lat). Powyższe podtypy częściej stwierdzano u kobiet
czarnych niż białych.

Mięsaki macicy (sarcoma) – czynniki ryzyka

Czynniki  ryzyka  mięsaków  macicy  są  podobne,  jak  w  przypadku
raka błony śluzowej trzonu macicy:

-  współistnienie  otyłości  (18%),  nadciśnienia  tętniczego  (11%)
i cukrzycy  (8%);
-  częściej  u  nieródek  i  kobiet  niezamężnych  (wzrost  ryzyka
o 50%);
-

niezrównoważona stymulacja estrogenowa i leczenie

tamoksyfenem;
- pierwotna radioterapia z powodu raka szyjki macicy lub raka

pęcherza  moczowego  –  ryzyko  zachorowania  wzrasta  około  6-
krotnie  w  porównaniu  do  populacji  ogólnej  (około  5%  -  10%
pacjentek  z  mięsakiem  macicy  podaje  w  wywiadzie  przebyte
w  przeszłości  naświetlanie  obszaru  miednicy  mniejszej  energią

promienistą, a rozwój mięsaka w obszarze popromiennym
stwierdzano w okresie od 5 do 20 lat po zakończeniu radioterapii).

Mięsaki macicy (sarcoma) – obraz kliniczny

i różnicowanie

Obraz kliniczny –

względnie duże krwawienie

(krwawienia pomenopauzalne, przed menopauzą –
obfite miesiączki /krwawienia międzymiesiączkowe),

dolegliwości  bólowe  podbrzusza,  upławy  krwiste  /
ropno - krwiste.
W badaniu ginekologicznym – duża masa w miednicy
mniejszej – powiększona, guzowato zmieniona macica
(niekiedy  w  ujściu  szyjki  macicy  kruche  tkanki);
kobiety  młodsze  i  dzieci  –  zmiana  wywodząca  się  z
pochwy lub szyjki  macicy (rzadko).

Różnicowanie –

na podstawie oceny mikroskopowej

pobranego materiału.

Mięsaki macicy (sarcoma)– leczenie i rokowanie

Leczenie –

wycięcie macicy z przydatkami; pooperacyjna

radioterapia – sarcoma stromale, guz mieszany Müllera;
pooperacyjna

chemio-lub

hormonoterapia

–

wartość

ograniczona.

Szerzenie się nowotworu –

przez ciągłość lub drogą naczyń

krwionośnych; częste wznowy odległe i subkliniczne ogniska
przerzutowe.

Rokowanie –

złe – odsetek 5-letnich przeżyć w postaci

ograniczonej  do  macicy  wynosi  53%,  w  IV  stopniu
zaawansowania  –  0%;  zależy  od  stopnia  klinicznego
zaawansowania  oraz  postaci  histologicznej  nowotworu.  Guzy

uszypułowane i dobrze odgraniczone rokują lepiej od postaci

naciekającej. Najkorzystniejsze rokowanie w przypadku
stwierdzenia ognisk mięsaka we włókniakomięśniaku.