Nowotwory złośliwe trzonu macicy –

epidemiologia, diagnostyka i leczenie

Rak błony śluzowej

trzonu macicy

Epidemiologia r

aka błony śluzowej trzonu

macicy na świecie

- 4 miejsce wśród zachorowań na raka u kobiet -
około 150.000 nowych zachorowań rocznie (1994 r.);
- najwyższa zachorowalność na świecie: Kanada (Yukon –
20,3/100.000), Stany Zjednoczone (Los Angeles – kobiety rasy
białej pochodzenia nielatynoskiego – 20,2/100.000) – 1996 r.;
- najniższa zachorowalność na świecie: Chiny (Qidong
0,4/100.000), Algieria (1,1/100.000), Indie (Madras 1,7/100.000)
– 1994 r.;
- najwyższa śmiertelność na świecie: Paragwaj (22,1/100.000),
Peru i Kuba (13,6/100.000) – 1994 r.;

- najniższa śmiertelność na świecie: Chiny (5,3/100.000), Izrael
(nie-Żydówki 6,2/100.000), Kuwejt (7,4/100.000) – 1994 r.;

Epidemiologia

r

aka błony śluzowej trzonu

macicy w Europie

-najwyższa zachorowalność w Europie: Czechy (17,7/100.000),
Malta (16,4/100.000), Francja (16,1/100.000), Szwajcaria
(Zurich 15,0/100.000) – 1996 r. ;

-najniższa zachorowalność w Europie: Wielka Brytania (6,4 –
10,5/100.000), Hiszpania (5,8 – 12,1/100.000) – 1996 r.;

- najwyższa śmiertelność w Europie: Rumunia (14,3/100.000),
Węgry (14,06/100.000), Polska (12,51/100.000), Wschodnie
Niemcy (10,66/100.000) – 1994 r.;

- najniższa śmiertelność w Europie: Zachodnie Niemcy
(7,01/100.000) – 1994 r..

Epidemiologia raka błony śluzowej trzonu macicy

w Polsce – (dane z 2007 roku)

- 3 miejsce wśród zachorowań na raka u kobiet, 1 miejsce
w odniesieniu do narządu płciowego – 7,2% (przed rakiem szyjki
macicy – 5,3% i rakiem jajnika – 5,0%);

- standaryzowany współczynnik zachorowalności – 14,3/100.000;

- standaryzowany współczynnik zgonów - 2,18/100.000 (14 miejsce);

- największa

liczba

zachorowań - woj.mazowieckie (601)

i śląskie (583), najniższa liczba zachorowań - woj. lubuskie (122)
i warmińsko – mazurskie (139);

- woj.pomorskie – 4 miejsce – 5,9% - 223 przypadki;

- bezwzględna liczba zachorowań w Polsce – 4640, bezwzględna
liczba zgonów – 848.

Czynniki ryzyka raka błony śluzowej

trzonu macicy (1)

- dobre warunki socjoekonomiczne - „rak uprzemysłowionego
świata”,

- wyższy stopień wykształcenia,

- rasa biała,

- kobiety kolorowe - wyższy stopień klinicznego zaawansowania,
bardziej agresywny przebieg choroby, gorsze rokowanie,

wsp.zachorowalności wsp.zgonów
białe Amerykanki 20,1/100.000 3,3/100.000

czarne Amerykanki 9,4/100.000 60/100.000

- przynależność religijna - nie stwierdzono zależności.

Czynniki ryzyka raka błony śluzowej

trzonu macicy (2)

- wiek chorych: 75% - 80% pacjentek - wiek pomenopauzalny
(10 - 15 lat później niż rak szyjki macicy),

- dwa szczyty zachorowań: 50 - 54 lat oraz 70 - 74 lata,

- poniżej 45 roku życia - 5% - 10%,

- wczesna pierwsza miesiączka, późna menopauza,

- nierództwo,

- zaburzenia miesiączkowania (amenorrhoea primaria, amenorrhoea
secundaria, oligomenorrhoea), cykle bezowulacyjne, nieregularne
miesiączkowanie,

- dieta mięsna i bogatotłuszczowa, picie alkoholu,

- pierwotna radioterapia z powodu raka szyjki macicy.

Czynniki ryzyka raka błony śluzowej

trzonu macicy (3)

- cukrzyca, nadciśnienie tętnicze, otyłość,

- zaburzenia hormonalne, guzy hormonalnie czynne, zespół
policystycznych jajników (z.Stein-Loeventhala), dysgenezja gonad
(zespół Turnera),
- HTZ i antykoncepcja hormonalna - wpływ dyskusyjny,

- monoterapia estrogenowa,

- antyestrogeny (tamoksyfen),

- choroby wątroby i pęcherzyka żółciowego,

- zaburzenia endokrynologiczne: niedoczynność tarczycy, zespół
Cushinga, zespół nadnerczowo - płciowy,

- reumatoidalne zapalenie stawów, zaburzenia krzepnięcia

Drogi szerzenia się raka błony śluzowej

trzonu macicy

- przerastanie mięśnia macicy

=> surowicówka, przymacicza, jama

otrzewnej, narządy sąsiednie,

- wrastanie w

kanał szyjki macicy

(4-20%) oraz

jajowody

(3-10%),

wszczepy do jajników i otrzewnej (brzuszne ujścia jajowodów),

- droga krwionośna

=> wątroba, płuca, kości, skóra, nerki, mózg,

pochwa,

- droga chłonna:

* lokalizacja w dnie macicy => naczynia chłonne jajowodowe =>
splot jajnikowy => węzły chłonne okołoaortalne => węzły chłonne
śródpiersia => węzły chłonne nadobojczykowe,
* lokalizacja w ścianach bocznych i cieśni => węzły chłonne
biodrowe i zasłonowe => pochwa, okolica cewki moczowej,

* spływ wzdłuż więzadła obłego => węzły chłonne pachwinowe.

Klasyfikacja raka błony śluzowej trzonu macicy dotycząca

przypadków pierwotnie operowanych wg FIGO

Stopień I: nowotwór ograniczony do trzonu macicy, ale nie naciekający surowicówki

IA G1,2,3 - rak ograniczony do błony śluzowej lub naciekający mniej niż połowę mięśniówki
IB G1,2,3 - naciek zajmuje co najmniej połowę (lub ponad 50%) mięśniówki
(zajęcie przez nowotwór jedynie gruczołów błony śluzowej szyjki macicy powinno być klasyfikowane

jako stopień I)

Stopień II: nowotwór nacieka podścielisko szyjki macicy, ale nie szerzy się poza macicę

Stopień III: nowotwór szerzy się miejscowo lub regionalnie

IIIA G1,2,3 – nowotwór obejmuje surowicówkę i/lub przydatki (bezpośrednie naciekanie lub przerzut)
IIIB G1,2,3 – nowotwór obejmuje pochwę lub przymacicze
IIIC G1,2,3 - przerzuty do węzłów chłonnych miednicy i/lub okołoaortalnych
IIIC 1 – przerzut w węzłach chłonnych miednicy
IIIC 2 – przerzut w węzłach chłonnych okołoaortalnych, któremu towarzyszy lub nie przerzut w

węzłach chłonnych miednicy

Stopień IV:

IVA G1,2,3 – nowotwór nacieka błonę śluzową pęcherza moczowego i/lub odbytnicy
IVB G1,2,3 - przerzuty odległe w obrębie lub poza jamą brzuszną (włączając przerzuty w pachwinowych

węzłach chłonnyc)

Podział rozrostów błony śluzowej trzonu

macicy według WHO (1994)

- rozrost prosty (hyperplasia endometrii simplex)

- rozrost złożony(hyperplasia endometrii complex)

- rozrost prosty / złożony z atypią komórkową
(hyperplasia endometrii simplex / complex cum
atypia nucleorum) -

stan przedrakowy

Klasyfikacja histologiczna raka błony śluzowej

trzonu macicy według WHO

1. Gruczolakorak endometrioidalny -

Adenocarcinoma endometrioides

endometrii:

- postać kosmkowo - gruczołowa,

- postać wydzielnicza,

- postać z komórek rzęskowych,

- postać z różnicowaniem płaskonabłonkowym.

2. Gruczolakorak surowiczy -

Adenocarcinoma serosum.

3.Gruczolakorak jasnokomórkowy -

Adenocarcinoma clarocellulare

(mesonephroides).

4. Gruczolakorak śluzowy -

Adenocarcinoma mucinosum.

5. Rak płaskonabłonkowy -

Carcinoma planoepitheliale.

6. Mieszane typy raka.

7. Rak niezróżnicowany (lity) -

Carcinoma nondifferentiatum (solidum).

Stopnie zróżnicowania morfologicznego (grading)

raka błony śluzowej trzonu macicy

G 1

- rak gruczołowy wysokozróżnicowany



5% ognisk litych (niepłaskonabłonkowych)

G 2

- rak gruczołowy średniozróżnicowany

6 - 50% ognisk litych

G 3

- rak gruczołowy nieskozróżnicowany



50% ognisk litych

Typ surowiczy i jasnokomórkowy raka błony

śluzowej trzonu macicy (1)

Rak surowiczy (Adenocarcinoma serosum endometrii) – pierwotny
rak endometrium, morfologiczny odpowiednik najczęstszego
z raków jajnika. Utworzony jest najczęściej przez brodawkowy,

złożony rozrost owalnych / okrągłych komórek o różnym stopniu
atypii, niekiedy stwierdza się obecność ciałek piaszczakowatych.

Obraz histologiczny i przebieg kliniczny adenocarcinoma serosum

(również adenocarcinoma clarocellulare) jest zbliżony do obrazu
analogicznych raków jajnika. Są to postacie nowotworów trzonu
macicy niezależne od estrogenów, charakteryzujące się głębokim
naciekaniem błony mięśniowej, inwazją naczyń chłonnych, szybkim
rozsiewem i złym rokowaniem.

.

Typ surowiczy i jasnokomórkowy raka błony

śluzowej trzonu macicy (2)

Rak surowiczy (niektórzy wyróżniają również typ
brodawczakowato – surowiczy) pojawia się o około
10 lat później niż gruczolakorak śluzówki macicy: wiek
rozpoznania waha się od 40 do 86 lat, ze średnią 66 lat.
Nie jest związany z cukrzycą, otyłością, nadciśnieniem
czy wcześniejszą estrogenoterapią.

Typ surowiczy raka błony śluzowej trzonu macicy
występuje rzadko – stanowi ok.5% wszystkich
przypadków raka endometrium

.

Typ surowiczy i jasnokomórkowy raka błony

śluzowej trzonu macicy (3)

Nowotwór ma tendencję do głębokiego naciekania ściany
macicy i szerzenia się poza macicę oraz tworzenia zatorów
w naczyniach krwionośnych i chłonnych.

Mimo prawidłowego obrazu makroskopowego, w badaniu
mikroskopowym można stwierdzić zajęcie błony mięśniowej
i szerzenie się nowotworu poza macicę. W 72% przypadków
stwierdza się przerzuty w węzłach chłonnych.

Według doniesień literaturowych, odsetek 5–letnich przeżyć
w I i II stopniu zaawansowania surowiczego raka trzonu
macicy wynosi 36% - 68%%, w stopniu III i IV – jest
sporadyczny .

Typ surowiczy i jasnokomórkowy raka błony

śluzowej trzonu macicy (4)

Ze względu na znaczną agresywność biologiczną

raków

endometrium

typu

surowiczegoi

jasnokomórkowego, ich tendencję do szerzenia się
poza macicę i tworzenia zatorów w naczyniach
krwionośnych i chłonnych – każdemu przypadkowi
tych nowotworów przypisuje się wysoki stopień
złośliwości.

Przy planowaniu leczenia należy brać pod uwagę dużą

agresję nowotworu i skłonność do wznowy.

Dwa warianty patogenetyczne raka błony śluzowej trzonu macicy

(Bokhman 1983) (1)

Typ I – estrogenozależny (60% - 70%):

- chore młodsze (okres pre- i okołomenopauzalny), często u kobiet
otyłych, chorujących na nadciśnienie tętnicze i/lub cukrzycę;

- wysoko-

lub

średniozróżnicowany

gruczolakorak,

wzrost

ograniczony, egzofityczny, współistniejący rozrost błony śluzowej
trzonu macicy; związek z czynnością hormonalną (zaburzenia
miesiączkowania, obniżenie płodności, menopauza po 50 rż);

- większa

dojrzałość

komórkowa,

obecność

receptorów

progesteronowych;

- dobre rokowanie.

Dwa warianty patogenetyczne raka błony śluzowej trzonu macicy

(Bokhman 1983) (2)

Typ II - estrogenoniezależny:

- chore starsze (okres pomenopauzalny), szczupłe, bez obciążeń
internistycznych;

- nieskozróżnicowany

gruczolakorak,

rak

surowiczy,

rak

jasnokomórkowy; wzrost rozlany, współistniejąca atrofia błony
śluzowej trzonu macicy, większa inwazja w mięśniówkę macicy;
postać niezależna od stanu hormonów;

- złe rokowanie, duża agresywność nowotworu.

Hori i wsp. sugerują, że przyczyną wykształcenia
dwóch typów raka błony śluzowej trzonu macicy jest
jakaś ilościowa bądź jakościowa różnica w regulatorach
komórkowych receptorów estrogenowych α. Lax i wsp.
uważają, że u podłoża rozwoju dwóch typów carcinoma
endometrii leżą zaburzenia na poziomie molekularno –
genetycznym. Rak endometrioidalny, rozwijający się na
podłożu rozrostu endometrium, miałby być związany
z niestabilnością mikrosatelitów i mutacjami genów ras
i PTEN. Niezależny od estrogenów typ drugi ma mieć

związek z mutacjami genu p53.

Symptomatologia raka błony śluzowej

trzonu macicy

- krwawienia

- upławy - cuchnące, krwiste, ropno-krwiste

- dolegliwości bólowe - podbrzusza, całej jamy
brzusznej, kręgosłupa

-

objawy

ogólnoustrojowe

-

chudnięcie,

niedokrwistość, trudności w oddawaniu stolca i / lub
moczu, obrzęki kończyn dolnych

Diagnostyka raka błony śluzowej

trzonu macicy (1)

- wywiad - objawy, czynniki ryzyka,

- badanie ginekologiczne,

-frakcjonowane wyłyżeczkowanie macicy + mikroskopowa
ocena wyskrobin,

czułość - 90-92%

- histeroskopia

czułość - ±100%, swoistość - 80-95%

-

cytodiagnostyka eksfoliatywna (biopsja rysowa)

czułość - ±50%

Diagnostyka raka błony śluzowej

trzonu macicy (2)

- badania radiologiczne - USG (przezbrzuszne, przezpochwowe, badanie
dopplerowskie), badanie tomokomputerowe, rezonans magnetyczny,
urografia, RTG klatki piersiowej, scyntygrafia, limfografia,

- histerografia,

- badanie cytologiczne, kolposkopia (próba z błękitem toluidynowym),

- cystoskopia, rektoskopia,

- badania laboratoryjne, CA-125,

- badania genetyczne (ploidia DNA, aktywność mitotyczna, mutacje lub
nadekspresja onkogenów)

Diagnostyka różnicowa raka błony

śluzowej trzonu

- zmiany nowotworowe: sromu, pochwy, szyjki macicy,

- nadżerki / polipy szyjki macicy,

- mięśniak rodzący się,

- stany zapalne pochwy, otarcia związane z wypadaniem narządu
rodnego,

- zmiany naczyniowe swoiste lub spowodowane nadciśnieniem
tętniczym lub cukrzycą,

- przerzuty innych nowotworów.

Diagnostyka różnicowa raka

błony śluzowej trzonu macicy

obejmuje przede wszystkim

różnicowanie krwawień z dróg

rodnych.

Rodzinne występowanie raka błony śluzowej

trzonu macicy

Zespół Lynch II

- dziedziczny niepolipowaty rak jelita

grubego (Hereditary Nonpolyposis Colorectal Cancer)

- częste, rodzinne występowanie raka jelita grubego, raka
jajnika i raka trzonu macicy,

- rak trzonu macicy - drugi co do częstości występowania,
1% - 3% chorych z zespołem Lynch II,

- mutacje 4 genów - chromosomy 2, 3, 7 - dziedziczone
autosomalnie dominująco.

Rak błony śluzowej trzonu macicy

wyjątkowo rzadko współistnieje

z ciążą.

Według niektórych autorów (DiSaia,

Creasman) - stwierdzenie tego

nowotworu w ciąży jest wynikiem

błędnej diagnostyki.

Rak błony śluzowej trzonu macicy współistniejący

z innymi nowotworami

Rozwój drugiego, pierwotnego nowotworu złośliwego

10% - 22,7% chorych z rakiem trzonu macicy

Nowotwory złośliwe:

- wzrost ryzyka rozwoju raka sutka i / lub raka jelita grubego,

- współistnienie raka trzonu macicy, raka jajnika i jajowodu
w ramach raka systemowego - 13% - 15%.

Nowotwory łagodne:

- mięśniaki macicy - 25% - 35%,

- polipy trzonu i szyjki macicy,

- endometrioza.

Przerzuty innych nowotworów do
trzonu macicy występują rzadko.

Pierwotna lokalizacja nowotworu Droga przerzutów

sutek droga krwionośna

przewód pokarmowy

jajnik droga chłonna

szyjka macicy przez ciągłość
jajowód
pęcherz moczowy
odbytnica

Metody leczenia raka błony śluzowej trzonu macicy

-

leczenie operacyjne - drogą brzuszną lub pochwową,

- leczenie napromienianiem - pierwotne, skojarzone,

- chemioterapia,

- hormonoterapia,

- antyestrogeny (tamoksyfen).

Wznowa i przerzuty raka błony śluzowej

trzonu macicy

Większość nawrotów - pierwsze 2- 3 lata po zabiegu operacyjnym.

Wznowy miejscowe :

- po leczeniu operacyjnym - pochwa, przymacicza,

- po pierwotnej radioterapii - macica, jajniki.

Przerzuty odległe :

- droga chłonna - węzły chłonne i narządy miednicy mniejszej,

-droga krwionośna - płuca, kości, nerki, nadnercza, mózg,

skóra, wątroba, trzustka.

Rokowanie w przypadku raka błony śluzowej

trzonu macicy

Typ histologiczny + stopień histologicznego zróżnicowania (grading).

Stopień klinicznego zaawansowania - głębokość naciekania mięśnia
macicy - przerzuty w węzłach chłonnych.

Cytologia otrzewnowa. Naciekanie przestrzeni naczyniowej.

Wiek chorej.

Czynniki genetyczne (ploidia DNA, atypia jądrowa, ekspresja
określonych genów). Receptory hormonów płciowych.

Zastosowane leczenie.

5 - letnie przeżycie chorych na raka błony śluzowej

trzonu macicy

Stopień I

72,3% - 95%

Stopień II

56,4% - 73%

Stopień III

31,5% - 52%

Stopień IV

10,6% - 27%

Złośliwe guzy trzonu macicy

mieszane

nabłonkowo – mezenchymalne

Mięsaki macicy (sarcoma) – epidemiologia

Mięsaki macicy stwierdza się rzadko – stanowią one 1% –
3% wszystkich nowotworów macicy, ale jednocześnie są

przyczyną 15% zgonów z powodu nowotworów narządu
rodnego

kobiet

(najwyższa umieralność z powodu

nowotworów złośliwych narządu rodnego). Według

doniesień literaturowych, częstość występowania mięsaków
macicy wynosi od 0,5 do 2/100.000 kobiet.


Ponieważ, biologia tych nowotworów nie została do końca
poznana, a doświadczenie kliniczne, nawet znaczących

ośrodków

referencyjnych

jest

ograniczone,

nie ma jednomyślności, co do kryteriów ich rozpoznania
i leczenia.

Mięsaki macicy (sarcoma) – patologia i histologia

(1)

Tkanki pierwotne mięsaka –

tkanka łączna, mięśniówka

trzonu macicy, mięśniówka mięśniaka gładkokomórkowego,
tkanki śćian naczyń krwionośnych, zrąb endometrium.

Nowotwór zbudowany z niezróżnicowanych mas komórek

okrągłych lub wrzecionowatych, u dzieci – obecność mięśni

prążkowanych, u osób starszych – obecność tkanek raka i
tkanek pochodzenia mezodermalnego np.chrząstki.

Histogeneza tych nowotworów jest związana ze zdolnością
mezodermy przewodów Müllera do wielokierunkowego

różnicowania się, dlatego jako elementy mięsaków stwierdza

się różne struktury macicy.

Mięsaki macicy (sarcoma) – patologia i histologia

(2)

Obraz makroskopowy:

-postać ograniczona –

uszypułowana, często

ujawnia się jako polip szyjkowy,

-postać rozsiana (naciekająca) –

wypełnia całą

jamę macicy, nacieka mięśniówkę,

-postać wywodząca się z włókniakomięśniaka
(rzadko) –

żółtawy, mięsisty twór z ogniskami

martwicy

Niektóre typy złośliwych nowotworów

mieszanych trzonu macicy

1.

Mięsaki zrębu endometrium (sarcoma stromale)–

pochodzące z komórek

zrębu endometrium:

-

o niewielkim stopniu złośliwości –

leczenie operacyjne może dać całkowite

wyleczenie, niekiedy, po latach następuje wznowa w obrębie miednicy
mniejszej lub przerzuty do płuc, nowotwór promieniowrażliwy, przeżycie

długotrwałe;

-

o wysokim stopniu złośliwości –

w komórkach liczne mitozy, szybkie

naciekanie okolicznych tkanek, duża agresywność, skłonność do przerzutów i
szybkich nawrotów

choroby, rokowanie złe.

2. Mięśniakomięsak gładkokomórkowy (Leiomyosarcoma)
3. Gruczolakomięsak (Adenosarcoma) –

polipowaty guz składający się z

elementów gruczołowych (często o charakterze łagodnym) i zrębowych (atypia

komórkowa, aktywność mitotyczna), w 25% - dodatkowo występują elementy
heterologiczne (mięśniówkam prązkowana, chrząstka), odległe przerzuty
rzadkie, nawroty – głównie obszar miednicy mniejszej.

4. Mięsakorak (Carcinosarcoma) –

masa polipowata, miękka, często krwawiąca,

większość guza – tkanki mięsaka z ogniskami gruczolakoraka, raka

płaskonabłonkowego, niezróżnicowanego lub kombinacje, rokowanie złe.

5. Guzy mieszane mezodermalne (tumor mixtus mesodermalis Müllera) –

rośnie

bardzo szybko, szybkie naciekanie okolicznych tkanek i narządów, rokowanie
skrajnie złe, odsetek 5-letnich przeżyć ok.20%

Mięsaki macicy (sarcoma) – wiek chorych

Wiek chorych mieści się od okresu niemowlęctwa do
8 dekady życia (średnio 55,7 lat).

U młodszych chorych częściej stwierdza się mięsaki
gładkokomórkowomięśniowe (średni wiek – około 45
lat), w późniejszym okresie życia wzrasta ilość
mięsaków

mezodermalnych

mieszanych

oraz

mięsaków zrębu endometrium (średni wiek – około 55
lat). Powyższe podtypy częściej stwierdzano u kobiet
czarnych niż białych.

Mięsaki macicy (sarcoma) – czynniki ryzyka

Czynniki ryzyka mięsaków macicy są podobne, jak w przypadku
raka błony śluzowej trzonu macicy:

- współistnienie otyłości (18%), nadciśnienia tętniczego (11%)
i cukrzycy (8%);
- częściej u nieródek i kobiet niezamężnych (wzrost ryzyka
o 50%);
-

niezrównoważona stymulacja estrogenowa i leczenie

tamoksyfenem;
- pierwotna radioterapia z powodu raka szyjki macicy lub raka

pęcherza moczowego – ryzyko zachorowania wzrasta około 6-
krotnie w porównaniu do populacji ogólnej (około 5% - 10%
pacjentek z mięsakiem macicy podaje w wywiadzie przebyte
w przeszłości naświetlanie obszaru miednicy mniejszej energią

promienistą, a rozwój mięsaka w obszarze popromiennym
stwierdzano w okresie od 5 do 20 lat po zakończeniu radioterapii).

Mięsaki macicy (sarcoma) – obraz kliniczny

i różnicowanie

Obraz kliniczny –

względnie duże krwawienie

(krwawienia pomenopauzalne, przed menopauzą –
obfite miesiączki /krwawienia międzymiesiączkowe),

dolegliwości bólowe podbrzusza, upławy krwiste /
ropno - krwiste.
W badaniu ginekologicznym – duża masa w miednicy
mniejszej – powiększona, guzowato zmieniona macica
(niekiedy w ujściu szyjki macicy kruche tkanki);
kobiety młodsze i dzieci – zmiana wywodząca się z
pochwy lub szyjki macicy (rzadko).

Różnicowanie –

na podstawie oceny mikroskopowej

pobranego materiału.

Mięsaki macicy (sarcoma)– leczenie i rokowanie

Leczenie –

wycięcie macicy z przydatkami; pooperacyjna

radioterapia – sarcoma stromale, guz mieszany Müllera;
pooperacyjna

chemio-lub

hormonoterapia

–

wartość

ograniczona.

Szerzenie się nowotworu –

przez ciągłość lub drogą naczyń

krwionośnych; częste wznowy odległe i subkliniczne ogniska
przerzutowe.

Rokowanie –

złe – odsetek 5-letnich przeżyć w postaci

ograniczonej do macicy wynosi 53%, w IV stopniu
zaawansowania – 0%; zależy od stopnia klinicznego
zaawansowania oraz postaci histologicznej nowotworu. Guzy

uszypułowane i dobrze odgraniczone rokują lepiej od postaci

naciekającej. Najkorzystniejsze rokowanie w przypadku
stwierdzenia ognisk mięsaka we włókniakomięśniaku.