AutoCAD 2006 Pierwsze kroki

AutoCAD

2006

Pierwsze kroki

00126-180000-5010A Maj

2005

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10

Wszystkie prawa zastrzeżone

Ta publikacja, lub żadna jej część, nie może być reprodukowana w żadnej formie, żadną metodą, oraz w żadnym celu.

AUTODESK, INC., DOSTARCZAJĄC PRODUKT „TAKI JAKI JEST“ NIE UWZGLĘDNIA REKLAMACJI I NIE UDZIELA GWARANCJI,
ZARÓWNO WYRAŻONYCH JAK I SUGEROWANYCH, DOTYCZĄCYCH OGÓLNEGO PRZEZNACZENIA LUB PRZYDATNOŚCI
DOSTĘPNYCH MATERIAŁÓW DO OKREŚLONYCH CELÓW.

W ŻADNYM WYPADKU AUTODESK, INC. NIE PRZYJMUJE ODPOWIEDZIALNOŚCI ZA SZKODY, RÓWNIEŻ PRZYPADKOWE
I EWENTUALNE SKUTKI UBOCZNE MAJĄCE ZWIĄZEK LUB MOGĄCE WYNIKAĆ Z ZAKUPU LUB KORZYSTANIA Z NINIEJSZYCH
MATERIAŁÓW. JEDYNĄ I WYŁĄCZNĄ ODPOWIEDZIALNOŚĆ JAKĄ PRZYJMUJE AUTODESK, INC., NIEZALEŻNIE OD FORMY
DZIAŁANIA, JEST TO, ŻE NIE PRZEKROCZY CENY ZAKUPU PRZEDSTAWIONYCH TUTAJ MATERIAŁÓW.

Autodesk, Inc. zastrzega sobie prawo do wprowadzania poprawek i udoskonalania produktów, stosownie do potrzeb. Publikacja ta opisuje stan
produktu w momencie jej wydania i może odbiegać od późniejszych wersji produktu.

Znaki towarowe firmy Autodesk

Poniższe nazwy są zarejestrowanymi znakami towarowymi firmy Autodesk, Inc., w USA i/lub innych krajach: 3D Studio, 3D Studio MAX,
3D Studio VIZ, 3ds max, ActiveShapes, ActiveShapes (logo), Actrix, ADI, AEC-X, ATC, AUGI, AutoCAD, AutoCAD LT, Autodesk,
Autodesk Envision, Autodesk Inventor, Autodesk Map, Autodesk MapGuide, Autodesk Streamline, Autodesk WalkThrough, Autodesk
World, AutoLISP, AutoSketch, backdraft, Biped, bringing information down to earth, Buzzsaw, CAD Overlay, Character Studio, Cinepak,
Cinepak (logo), cleaner, Codec Central, combustion, Design Your World, Design Your World (logo), EditDV, Education by Design,
gmax, Heidi, HOOPS, Hyperwire, i-drop, IntroDV, lustre, Mechanical Desktop, ObjectARX, Physique, Powered with Autodesk
Technology (logo), ProjectPoint, RadioRay, Reactor, Revit, VISION*, Visual, Visual Construction, Visual Drainage, Visual Hydro, Visual
Landscape, Visual Roads, Visual Survey, Visual Toolbox, Visual Tugboat, Visual LISP, Volo, WHIP! oraz WHIP! (logo).

Poniższe nazwy są znakami towarowymi firmy Autodesk, Inc., w USA i/lub innych krajach: AutoCAD Learning Assistance, AutoCAD LT
Learning Assistance, AutoCAD Simulator, AutoCAD SQL Extension, AutoCAD SQL Interface, AutoSnap, AutoTrack, Built with ObjectARX
(logo), burn, Buzzsaw.com, CAiCE, Cinestream, Civil 3D, cleaner central, ClearScale, Colour Warper, Content Explorer, Dancing Baby
(image), DesignCenter, Design Doctor, Designer's Toolkit, DesignKids, DesignProf, DesignServer, Design Web Format, DWF, DWFit,
DWG Linking, DXF, Extending the Design Team, GDX Driver, gmax (logo), gmax ready (logo),Heads-up Design, jobnet, mass,
ObjectDBX, onscreen onair online, Plasma, PolarSnap, Productstream, Real-time Roto, Render Queue, Visual Bridge, Visual Syllabus,
oraz Where Design Connects.

Znaki towarowe firmy Autodesk Canada Co.

Następujące nazwy są zarejestrowanymi znakami towarowymi firmy Autodesk Canada Co. w Stanach Zjednoczonych i/lub Kanadzie i/lub
innych krajach: discreet, fire, flame, flint, flint RT, frost, glass, inferno, MountStone, riot, river, smoke, sparks, stone, stream, vapour, wire.

Następujące nazwy są znakami towarowymi firmy Autodesk Canada Co. w Stanach Zjednoczonych i/lub Kanadzie i/lub innych krajach:
backburner, Multi-Master Editing.

Znaki towarowe innych firm

Wszystkie pozostałe nazwy znaków firmowych, nazwy produktów lub znaki towarowe należą do ich prawnych właścicieli.

Współpraca programistyczna z innymi firmami

Flash

jest

zarejestrowanym znakiem towarowym firmy Macromedia, Inc. w Stanach Zjednoczonych i/lub innych krajach.

International CorrectSpell™ Spelling Correction System © 1995 by Lernout & Hauspie Speech Products, N.V. Wszelkie prawa zastrzeżone.
InstallShield™ 3.0. Copyright © 1997 InstallShield Software Corporation. Wszelkie prawa zastrzeżone.

Kolory PANTONE

wyświetlane w aplikacji oprogramowania lub w dokumentacji użytkownika mogą nie odpowiadać zdefiniowanemu

standardowi PANTONE. Należy zapoznać się z aktualną dokumentacją PANTONE Color Publications w celu odszukania dokładnego koloru.

PANTONE

i inne znaki towarowe Pantone, Inc. są własnością Pantone, Inc. © Pantone, Inc., 2002

Pantone, Inc. jest prawnym właścicielem danych koloru i/lub oprogramowania licencjonowanego dla Autodesk, Inc., dla dystrybucji do wykorzystania
tylko w połączeniu z pewnymi programami Autodesk. PANTONE Color Data i/lub Software nie może być kopiowane na inny dysk lub do pamięci
jeżeli nie stanowi części produktu oprogramowania Autodesk.
Portions Copyright © 1991-1996 Arthur D. Applegate. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Częściowo oprogramowanie bazuje na współpracy z Independent JPEG Group.
RAL DESIGN © RAL, Sankt Augustin, 2002
RAL CLASSIC © RAL, Sankt Augustin, 2002
Reprezentacja kolorów RAL jest wykonana za zgodą RAL Deutsches Institut für Gźtesicherung und Kennzeichnung e.V. (RAL German Institute for
Quality Assurance and Certification, re. Assoc.), D-53757 Sankt Augustin.

Czcionki z biblioteki Bitstream

INSTYTUCJE RZĄDOWE

Korzystnie, kopiowanie lub ujawnianie przez Rząd Stanów Zjednoczonych jest dopuszczone zgodnie z przepisami podanymi w FAR 12.212
(Commercial Computer Software-Restricted Rights) oraz DFAR 227.7202 (Rights in Technical Data and Computer Software).

Spis treści

Przejście od rysowania na papier do pracy z programem CAD . . . 1

Rysowanie w skali . . . . . . . . . . . . . . . . . . 2
Arkusz rysunkowy . . . . . . . . . . . . . . . . . . 4
Zarządzanie danymi graficznymi. . . . . . . . . . . . . . 6
Ustalanie standardów rysunkowych. . . . . . . . . . . . . 8
Wydajne rysowanie . . . . . . . . . . . . . . . . . 10
Dokładne rysowanie . . . . . . . . . . . . . . . . 12
Oglądanie rysunku . . . . . . . . . . . . . . . . . 14
Tworzenie standardowych symboli . . . . . . . . . . . . 16
Tworzenie i modyfikowanie tekstu . . . . . . . . . . . . 18
Modyfikowanie rysunku . . . . . . . . . . . . . . . 20

Rozdział 1

Wprowadzenie do programu AutoCAD . . . . . . . . 23

Dlaczego należy korzystać z tego podręcznika . . . . . . . . 24
Źródła informacji o programie AutoCAD . . . . . . . . . . 24

Dostęp do powiązanych tematów w systemie pomocy . . . . 24
Ćwiczenia: korzystanie z systemu pomocy . . . . . . . . 25

Użycie Szybkiej pomocy w Palecie informacji. . . . . . . . . 29

Poruszanie się po zawartości Palety informacji . . . . . . 29
Sterowanie opcjami wyświetlania Palety informacji . . . . . 30

Rozdział 2

Praca z poleceniami . . . . . . . . . . . . . . . 33

Korzystanie z myszy. . . . . . . . . . . . . . . . . 34
Przerywanie działania polecenia . . . . . . . . . . . . . 34
Uruchamianie polecenia . . . . . . . . . . . . . . . 34

Uruchamianie poleceń z menu . . . . . . . . . . . 35
Uruchamianie poleceń z linii poleceń . . . . . . . . . 36
Określanie opcji polecenia . . . . . . . . . . . . . 36
Stosowanie zgłoszeń dynamicznych . . . . . . . . . . 37

Cofanie lub powtarzanie poleceń . . . . . . . . . . . . 39

Spis treści

Rozdział 3

Zmiana widoków . . . . . . . . . . . . . . . . 43

Wyświetlanie widoku w różnych powiększeniach . . . . . . . . 44

Powiększanie przez przemieszczanie wskaźnika . . . . . . . 44
Powiększanie do określonego obszaru . . . . . . . . . . 44
Powiększanie, aby wyświetlić cały rysunek . . . . . . . . 44

Wyświetlanie nowych fragmentów . . . . . . . . . . . . 45

Wyświetlanie nowych fragmentów przez
przemieszczanie wskaźnika . . . . . . . . . . . . . 45
Ćwiczenia: powiększanie i wyświetlanie nowych fragmentów . . 45

Rozdział 4

Ustawienia rysunkowe. . . . . . . . . . . . . . . 49

Rozpoczęcie rysunku . . . . . . . . . . . . . . . . . 50
Planowanie jednostek i skali rysunku . . . . . . . . . . . . 52

Wybór jednostek rysunku . . . . . . . . . . . . . 52
Ustawianie formatu jednostek rysunku . . . . . . . . . 52

Informacje o modelach i arkuszach . . . . . . . . . . . . 54
Porządkowanie rysunków za pomocą warstw . . . . . . . . . 56

Przypisywanie warstw . . . . . . . . . . . . . . . 56
Sterowanie warstwami . . . . . . . . . . . . . . 57

Ćwiczenia: przeglądanie rysunku . . . . . . . . . . . . . 58

Rozdział 5

Rysowanie obiektów . . . . . . . . . . . . . . . 61

Przegląd właściwości obiektu . . . . . . . . . . . . . . 62

Przypisywanie właściwości do obiektu . . . . . . . . . 62
Korzystanie z palety właściwości . . . . . . . . . . . 63
Korzystanie z pasków narzędzi Właściwości i Warstwy . . . . 63
Ćwiczenia: zmiana właściwości obiektu . . . . . . . . . 64
Korzystanie z rodzajów linii . . . . . . . . . . . . . 65
Skalowanie rodzajów linii . . . . . . . . . . . . . 67
Przypisywanie szerokości linii . . . . . . . . . . . . 68

Rysowanie linii . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 69

Tworzenie linii równoległych . . . . . . . . . . . . 69
Rysowanie polilinii i wieloboków . . . . . . . . . . . 69
Rysowanie polilinii . . . . . . . . . . . . . . . 70

Rysowanie okręgów i łuków . . . . . . . . . . . . . . . 72

Rysowanie okręgów . . . . . . . . . . . . . . . 72
Rysowanie łuków . . . . . . . . . . . . . . . . 72

Spis treści

Rozdział 6

Precyzyjne rysowanie. . . . . . . . . . . . . . . 75

Ustawianie wartości dla siatki i skoku . . . . . . . . . . . 76

Ustawianie odstępów dla siatki i skoku . . . . . . . . . 76
Ustalanie granic siatki . . . . . . . . . . . . . . 77

Rysowanie za pomocą współrzędnych . . . . . . . . . . . 78

Używanie współrzędnych kartezjańskich i biegunowych . . . 78
Rysowanie za pomocą bezwzględnych współrzędnych

kartezjańskich . . . . . . . . . . . . . . . . . 78

Rysowanie za pomocą względnych współrzędnych

kartezjańskich . . . . . . . . . . . . . . . . . 79

Lokalizowanie punktów na istniejących obiektach . . . . . . . 80

Używanie pojedynczych trybów lokalizacji . . . . . . . 80
Ustalanie stałych trybów lokalizacji . . . . . . . . . . 81

Opis trybów lokalizacji . . . . . . . . . . . . . . . . 82
Określanie kątów i odległości . . . . . . . . . . . . . . 83

Używanie śledzenia biegunowego . . . . . . . . . . 83
Określanie odległości . . . . . . . . . . . . . . 83
Określanie kąta . . . . . . . . . . . . . . . . 84
Ćwiczenia: Rysowanie precyzyjne . . . . . . . . . . 84

Rozdział 7

Wprowadzanie modyfikacji . . . . . . . . . . . . . 89

Wybieranie obiektów do edycji . . . . . . . . . . . . . 90

Metody wyboru obiektów . . . . . . . . . . . . . 90
Określanie zbioru wskazań . . . . . . . . . . . . . 90

Wymazywanie, wydłużanie i ucinanie obiektów . . . . . . . . 91

Wymazywanie obiektów . . . . . . . . . . . . . 91
Wydłużanie obiektów . . . . . . . . . . . . . . 92
Ucinanie obiektów . . . . . . . . . . . . . . . 92

Powielanie obiektów . . . . . . . . . . . . . . . . 94

Kopiowanie obiektów . . . . . . . . . . . . . . 94
Odsuwanie obiektów. . . . . . . . . . . . . . . 95
Odbijanie lustrzane obiektów . . . . . . . . . . . . 96

Przesuwanie i obracanie obiektów . . . . . . . . . . . . 97

Przesuwanie obiektów . . . . . . . . . . . . . . 97
Obracanie obiektów . . . . . . . . . . . . . . . 97

Zaokrąglanie narożników . . . . . . . . . . . . . . . 98

Ćwiczenia: dokładne modyfikowanie obiektów . . . . . . 98
Ćwiczenia: precyzyjne tworzenie nowych rysunków. . . . . 104
Zmiana/Uzgodnij cechy . . . . . . . . . . . . . . 111

Korzystanie z pomocy rysunkowych . . . . . . . . . . . 112

Edycja przy użyciu uchwytów . . . . . . . . . . . . 112
Tworzenie chmurek wersji . . . . . . . . . . . . . 113

Analizowanie rysunków . . . . . . . . . . . . . . . 114

Spis treści

Rozdział 8

Dodawanie symboli i kreskowań . . . . . . . . . . 117

Przegląd bloków . . . . . . . . . . . . . . . . . .118

Zalety bloków . . . . . . . . . . . . . . . . .118
Źródła bloków . . . . . . . . . . . . . . . . .118

Wstawianie bloków . . . . . . . . . . . . . . . . .119

Ćwiczenia: dodawanie bloków . . . . . . . . . . . .119

Przegląd kreskowań . . . . . . . . . . . . . . . . .121

Używanie standardowych wzorów kreskowań . . . . . . .121
Kreskowania zespolone . . . . . . . . . . . . . .121

Wstaw kreskowania lub wypełnienie jednolite . . . . . . . . .122

Definiowanie obwiedni kreskowania . . . . . . . . . .122
Ćwiczenia: dodanie kreskowań do rysunku . . . . . . . .122

Rozdział 9

Dodanie tekstu do rysunku . . . . . . . . . . . . 127

Tworzenie i modyfikowanie tekstu . . . . . . . . . . . .128
Stosowanie stylów wydruku . . . . . . . . . . . . . . .130

Tworzenie i modyfikowanie stylów tekstu . . . . . . . .130

Ustawianie rozmiaru tekstu dla skalowania rzutni . . . . . . . .131

Ustawianie rozmiaru tekstu w obszarze modelu . . . . . .131

Rozdział 10

Dodawanie wymiarów . . . . . . . . . . . . . . 135

Wymiary — przegląd . . . . . . . . . . . . . . . . .136

Elementy wymiaru . . . . . . . . . . . . . . . .136
Wymiary zespolone i linie odniesień . . . . . . . . . .136

Tworzenie wymiarów . . . . . . . . . . . . . . . . .137

Ćwiczenia: Tworzenie wymiarów . . . . . . . . . . .137

Korzystanie z opcji wymiarowania . . . . . . . . . . . .140

Tworzenie znaczników środka i linii środkowych . . . . . .140
Tworzenie linii odniesienia z opisami . . . . . . . . . .141

Tworzenie i modyfikowanie stylów wymiarowania . . . . . . .142
Modyfikowanie wymiarów . . . . . . . . . . . . . . .144

Spis treści

vii

Rozdział 11

Tworzenie arkuszy i wydruków . . . . . . . . . . . 149

Praca z arkuszami . . . . . . . . . . . . . . . . . 150

Tworzenie nowego arkusza . . . . . . . . . . . . . 150
Używanie rzutni arkusza . . . . . . . . . . . . . 151
Tworzenie i modyfikacja rzutni arkusza . . . . . . . . . 151
Ćwiczenia: Praca z rzutniami arkusza . . . . . . . . . 151

Wybór i konfiguracja ploterów . . . . . . . . . . . . . 153

Dodanie konfiguracji plotera . . . . . . . . . . . . 153
Zmiana konfiguracji plotera . . . . . . . . . . . . 154
Zmiana właściwości za pomocą stylów wydruku . . . . . . 154

Drukowanie z arkusza . . . . . . . . . . . . . . . . 155

Ustawienia stron . . . . . . . . . . . . . . . . 155
Ćwiczenia: Drukowanie rysunku . . . . . . . . . . . 156

Słownik . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 163

Indeks . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 173

viii

Wprowadzenie

Przejście od rysowania na papier
do pracy z programem CAD

Wstęp

Rysowanie w skali

Skala rysunku to jeden z elementów, jaki należy określić podczas rozplanowywania rysunku. Ustalanie
skali w środowisku CAD różni się określania skali podczas rysowania ręcznego.

Przy rysowaniu ręcznym
skalę widoku należy określić
przed rozpoczęciem
rysowania. Skala pozwala
odwzorować rzeczywiste
rozmiary obiektu w postaci
modelu narysowanego na
papierze.

W programie AutoCAD
można najpierw zdecydować,
jakie jednostki miary mają
być używane, a następnie
narysować model w skali 1:1.

Na przykład podczas rysowania części silnika
długość jednej jednostki może oznaczać jeden
milimetr lub jeden cal. Przy rysowaniu mapy
jedna jednostka może oznaczać jeden kilometr
lub jedną milę.

Na tym rysunku pojazdu mechanicznego jako
jednostki długości zastosowano milimetry.
Widoki części zostały wyskalowane później,
aby utworzyć arkusz rysunku do druku.

Rysunek tworzy się w skali 1:1 w wybranych
jednostkach.

Podczas rozplanowywania i drukowania rysunku
można określić dowolną skalę.

127(

6(('(7$,/%

127(

6+$)7'(7$,/

127(

;

3$*)

6$(

127(

;

5()

;

6/276

Wstęp

Arkusz rysunkowy

Na papierze arkusz jest ograniczony do rozmiaru używanego papieru. W środowisku CAD nie ma
ograniczeń do jednego arkusza lub rozmiaru papieru.

Rysując ręcznie, najpierw należy
wybrać arkusz, który zazwyczaj
zawiera ramkę oraz tabelkę.
Następnie należy określić
położenie płaszczyzn widoku,
elewacji, przekrojów i szczegółów.
Dopiero wtedy można zacząć
rysować.

W przypadku programu AutoCAD
najpierw rysuje się projekt lub
model w środowisku pracy
nazywanym obszarem modelu.
Następnie można dokonać
rozmieszczenia elementów tego
modelu na arkuszu w środowisku nazywanym
obszare, papieru.

Układ reprezentuje arkusz rysunku. Zazwyczaj składa
się z ramki, tabelki, wymiarów, uwag ogólnych
i jednego lub większej liczby widoków modelu
wyświetlanych jako rzutnie arkusza. Rzutnie arkusza
to obszary, podobne do ramek lub okien rysunku,
za pośrednictwem których można oglądać model.
Widoki na rzutniach można skalować za pomocą
funkcji powiększania lub pomniejszania.

W przypadku tego rysunku domu na rzutniach
wyświetlony został widok rzutu oraz widok
elewacji.

Podstawowy projekt, lub model,
jest tworzony w obszarze rysunku
zwanym obszarem modelu.

Przed wydrukiem na arkuszu model można
ustawiać w różnych widokach, tworząc
tzw. układy.

352326('*5281')/2253/$1

352326('(/(9$7,21 $$ >6287+@

;

Wstęp

Zarządzanie danymi graficznymi

Zarówno w przypadku rysowania ręcznego, jak i rysowania w środowisku CAD konieczne jest wybranie
metody zarządzania zasobami rysunku umożliwiającej rozdzielanie, sortowanie i edycję poszczególnych
danych rysunku.

W przypadku rysowania ręcznego informacje
można rozdzielić pomiędzy poszczególne kalki.
Na przykład rzut budynku może składać
się z osobnych arkuszy kalki, zawierających
elementy konstrukcyjne, elementy instalacji
elektrycznej i wod-kan.

W programie AutoCAD arkuszom kalki
odpowiadają warstwy. Podobnie jak w przypadku
kalek można wyświetlić, edytować i drukować
warstwy oddzielnie lub kilka warstw
nałożonych.

Warstwom można przypisywać nazwy, aby ułatwić ich
śledzenie, oraz można je zablokować, tak aby nie mogły zostać
zmienione. Przypisanie warstwie ustawień takich, jak kolor,
rodzaj linii lub szerokość linii ułatwi spełnienie wymogów norm
przemysłowych.

Warstw można również użyć do przygotowania obiektów
rysunków do wydruku. Przypisanie stylu wydruku do warstwy
sprawia, że wszystkie obiekty narysowane na tej warstwie będą
drukowane w taki sam sposób.

Na tym rysunku prasy różne linie i kolory zostały wybrane przy
użyciu warstw.

Należy wyłączyć warstwy, aby
ukryć szczegóły na czas pracy.

Warstwy należy wyświetlić, aby
zobaczyć wszystkie elementy.

Wstęp

Ustalanie standardów rysunkowych

Zarówno w przypadku pracy zespołowej, jak i indywidualnej efektywna komunikacja jest możliwa
dzięki przyjęciu pewnych norm.

W przypadku ręcznego rysowania przy
rysowaniu rodzajów linii, szerokości
linii, pisaniu oraz wymiarowaniu
wymagana jest drobiazgowa dokładność.
Normy muszą zostać ustalone na
początku pracy i konsekwentnie
należy się do nich stosować.

W przypadku programu AutoCAD
zgodność z normami przemysłowymi
lub obowiązującymi w firmie można
uzyskać przez utworzenie stylów, które
będą konsekwentnie stosowane.

Można utworzyć style dla tekstu, wymiarów oraz rodzajów
linii. Styl tekstu, przykładowo, określa rodzaj czcionki
oraz parametry formatowania, takie jak wysokość,
szerokość oraz pochylenie.

Style, warstwy, arkusze, tabelki oraz informacje o ramkach
i niektóre ustawienia poleceń można zapisywać w plikach
szablonów rysunków. Używanie szablonów rysunków
ułatwi szybkie rozpoczęcie tworzenia nowego rysunku,
który spełnia wymogi norm.

W przypadku tego rysunku rzutu drogi zastosowano
style pozwalające na spełnienie norm rysunkowych
dotyczących tekstu, wymiarowania oraz rodzajów linii.

Wymiary, tekst i style linii mogą
być ustalone na szablonie
rysunkowym, który posłuży do
tworzenia nowych rysunków.

Wstęp

Wydajne rysowanie

Rysowanie jak najmniejszym nakładem pracy oraz szybsze wprowadzanie poprawek: są to dwie główne
przyczyny, dla których korzysta się ze środowisk CAD. Program AutoCAD udostępnia pełny zestaw
narzędzi do rysowania i edycji, pozwalający uniknąć wykonywania powtarzających się, czasochłonnych
czynności kreślarskich.

W przypadku rysowania ręcznego
konieczne jest użycie przyborów do
rysowania, takich jak ołówki, linijki,
cyrkle, kreskownice, szablony i gumki
do mazania. Powtarzalne czynności
związane z rysowaniem i edycją rysunku
muszą być wykonywane ręcznie.

W programie AutoCAD można wybrać
jedno z wielu narzędzi do rysowania, które
umożliwia utworzenie linii, okręgów,
elementów krzywoliniowych i itd.

W łatwy sposób można przesuwać, kopiować, odsuwać,
obracać i odbijać obiekty. Można również kopiować
rysunki między otwartymi rysunkami.

Na tym rysunku wózka elementy powtarzające się
i symetryczne zostały utworzone z wykorzystaniem funkcji
kopiowania i odbijania. Funkcja odsuwania obiektów
pozwoliła na bardziej efektywne rysowanie linii
równoległych.

Czas poświęcany na rysowanie można
zaoszczędzić rysując połowę elementu,
a następnie odbić ją, tworząc drugą połowę.

Wstęp

Dokładne rysowanie

Rysunki inżynierskie i architektoniczne muszą być bardzo dokładne. Środowisko CAD pozwala na
bardziej dokładne kreślenie niż w przypadku rysowania ręcznego.

Rysując obiekty na papierze, należy
zachować ostrożność, aby utrzymać
odpowiedni rozmiar i dopasowanie.
Obiekty rysowane w skali muszą być
ręcznie sprawdzane i wymiarowane.

W przypadku programu AutoCAD,
aby uzyskać dokładne wymiary,
można zastosować kilka metod.

Najprostszą metodą jest określenie
punktów poprzez ich zlokalizowanie
względem odstępów na
prostokątnej siatce.

Kolejną metodą jest określenie dokładnych
współrzędnych. Współrzędne określają lokalizację na
rysunku poprzez określenie położenia punktu na osi X
i Y lub odległość i kąt względem kolejnego punktu.

Przy użyciu trybów lokalizacji można określać położenie
względem istniejących obiektów, takich jak punkt
końcowy łuku, środek odcinka lub środek okręgu.

Przy użyciu funkcji śledzenia biegunowego można
określić lokalizację względem wcześniej ustawionych
kątów oraz odległość od tych kątów.

Na tym rysunku pompowni funkcja trybów lokalizacji
została użyta w celu uzyskania pewności, że linie są
prawidłowo połączone. Śledzenie biegunowe
umożliwiło narysowanie linii pod odpowiednim
kątem.

Funkcja śledzenia
biegunowego umożliwia
wyświetlenie prowadnic
po odpowiednim kątem
i ustawienie kursora
pod kątem.

W przypadku trybu
lokalizacji względem
obiektu po ustawieniu
kursora w tym
miejscu,

możliwe jest
automatyczne
przejście do punktu
środkowego.

Wstęp

Oglądanie rysunku

Siła środowiska CAD tkwi również w tym, że użytkownik szybko może przeglądać różne części projektu
przy różnym ich powiększeniu.

Podczas rysowania na papierze
rozmiar i rozdzielczość rysunku
są stałe.

W środowisku CAD rozmiar
i rozdzielczość rysunku można
zmieniać zgodnie z potrzebami.

Aby pracować na elementach
szczegółowych, można
powiększyć obraz, używając
funkcji powiększania. Aby
wyświetlić większą część rysunku, należy użyć
funkcji pomniejszania. Aby przejść do innej
części rysunku, należy panoramować rysunek bez
zmiany jego wielkości.

Aby stworzyć sobie jak najlepsze warunki pracy,
można zmieniać rozmiar rysunku i panoramować
go. Może się to okazać bezcenne podczas pracy
na dużych i zawierających dużo szczegółów
rysunkach, takich jak ten plan uzdrowiska.

Można oddalać obraz, aby widzieć jego
większą część, lub przybliżać, aby widzieć
więcej szczegółów.

Istnieje możliwość panoramowania
i przechodzenia do innego obszaru projektu.

Wstęp

Tworzenie standardowych symboli

Symbole używane na rysunkach tworzonych ręcznie miały za zadanie przedstawienie obiektów
rzeczywistych w uproszczeniu. Możliwość utworzenia i ponownego użycia symboli standardowych
jest jedną z największych zalet środowiska CAD.

Przy ręcznym kreśleniu
rysunku można używać
szablonów symboli lub
nalepek drukowanych
umożliwiających naniesienie
powtarzających się
symboli krajobrazowych,
architektonicznych,
mechanicznych lub
elektrycznych. Ta metoda
jednak ogranicza możliwości
zróżnicowania symboli.

Środowisko CAD pozwala
zaoszczędzić czas dzięki
możliwości wstawiania kopii
istniejących symboli
w dowolnym miejscu na
rysunku, pod dowolnym
kątem i w dowolnej skali.

Jeżeli zajdzie potrzeba utworzenia symbolu
niestandardowego, można połączyć kilka
obiektów w jeden zwany blokiem. Bloki można
później wstawiać na rysunku dowolnie wiele
razy używając narzędzia DesignCenter.

Standardowe symbole krajobrazowe są często
używane na tym rysunku przedstawiającym
plan zagospodarowania dzielnicy mieszkalnej.

Narzędzie DesignCenter pomaga zlokalizować
biblioteki (zbiory) bloków, które można przeciągnąć
na rysunek lub na paletę narzędzi. Można przeglądać
i uzyskiwać podgląd bloków zawartych na rysunkach
zapisanych w komputerze, w sieci firmowej lub na
stronie WWW.

Wstęp

Tworzenie i modyfikowanie tekstu

Tworzenie dokładnych wymiarów oraz jednolicie napisanego, czytelnego tekstu jest czasochłonnym
zadaniem w przypadku rysowania ręcznego. Aplikacja CAD udostępnia metody usprawnienia tego
zadania.

W przypadku pracy na
papierze zmiana rozmiaru
dowolnej części rysunku
sprawia, że konieczne jest
wymazanie, a następnie
ponowne narysowanie
wymiaru. Zmiana tekstu
często powoduje konieczność
przepisania rysunku.

W przypadku programu
AutoCAD możliwe jest
utworzenie wymiarów
zespolonych oraz tekstu na
obszarze papieru.

Wymiary zespolone są powiązane z modelem.
Zmiana modelu powoduje automatyczna
aktualizację wartości wymiarowych.

Standardowe typy wymiarów stosowane
w programie AutoCAD to wymiary liniowe,
promieniowe, współrzędnościowe, kątowe,
bazowe i inne.

W łatwy sposób można zmieniać treść,
czcionkę, rozmiar, odstęp oraz kąt obrotu
tekstu wymiarowego i uwag.

Na tym szczegółowym rysunku wymagane
elementy zostały opisane słownie, zastosowano
linie odniesienia oraz wymiary.

W przypadku wymiarów zespolonych można
automatycznie aktualizować wielkość oraz wartość
wymiaru przez rozciąganie lub zmianę skali
wymiarowanego obiektu.

Można utworzyć linie odniesienia skojarzone z tekstem.
W przypadku przesunięcia tekstu linia jest ustawiana
automatycznie.

Wstęp

Modyfikowanie rysunku

Wprowadzanie korekt jest częścią wszystkich projektów kreślarskich. Niezależnie od tego, czy rysunek
powstaje na papierze, czy z wykorzystaniem aplikacji CAD, konieczna będzie jego modyfikacja.

Aby wprowadzić korektę rysowanego ręcznie obiektu, należy wymazać do lub
wydrapać i ponownie narysować.

Aplikacja AutoCAD eliminuje żmudną ręczną edycję, udostępniając różnorodne
narzędzia edycyjne. Jeżeli konieczne jest skopiowanie całego lub części obiektu,
nie ma konieczności przerysowywania go. Jeżeli konieczne jest usunięcie obiektu,
można go skasować, kilkakrotnie naciskając przycisk myszy. Jeżeli popełniony
zostanie błąd, można szybko cofnąć operację.

Po narysowaniu obiektu nie ma potrzeby jego przerysowywania. Można modyfikować
istniejący rysunek wykonanie odbicia, obrócenie, zmianę skali, rozciągnięcie,
ucięcie itd. Można również w dowolnym czasie zmienić właściwości obiektu, takie
jak rodzaj linii, szerokość linii, kolor i warstwę.

Te rysunki „przed“ i „po“ przedstawiają użycie niektórych typowych funkcji edycji elewacji
budynku. Chmurka wersji używana jest do zaznaczanie obszarów, na których dokonano zmiany.

Po narysowaniu obiektu można w łatwy sposób skopiować
go, bez konieczności ponownego tworzenia.

Wprowadzenie do programu
AutoCAD

Dlaczego należy korzystać z tego podręcznika . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 24
Źródła informacji o programie AutoCAD . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 24

Dostęp do powiązanych tematów w systemie pomocy . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 24
Ćwiczenia: korzystanie z systemu pomocy . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 25

Użycie Szybkiej pomocy w Palecie informacji . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 29

Poruszanie się po zawartości Palety informacji . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 29
Sterowanie opcjami wyświetlania Palety informacji . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 30

Rozdział 1

Wprowadzenie do programu AutoCAD

Dlaczego należy korzystać z tego podręcznika

Niniejszy podręcznik Pierwsze kroki zawiera wprowadzenie do najczęściej używanych elementów
programu AutoCAD. Należy skorzystać z tego podręcznika, aby nauczyć się podstawowych funkcji,
co umożliwi szybsze rozpoczęcie pracy.

Program AutoCAD udostępnia bogaty zbiór funkcji oraz często wiele sposobów realizacji zadania.
Podręcznik ten skupia się na następujących sprawach:

■

Co należy wiedzieć, aby rozpocząć pracę?

■

Jakie są zalecane metody korzystania z przedstawionych funkcji?

Po bliższym zapoznaniu się z programem AutoCAD użytkownik znajdzie własny sposób skutecznej
pracy w zależności od rodzaju wykonywanych zadań.

UWAGA

W ćwiczeniach zawartych w tym podręczniku założono, że użytkownika korzysta z domyślnych

ustawień programu AutoCAD dotyczących wyświetlania i działania. W przypadku adaptacji ustawień
może zaistnieć potrzeba skorzystania z pomocy.

Źródła informacji o programie AutoCAD

Jeśli potrzebne są dodatkowe informacje, można skorzystać z dodatkowych zasobów. Z menu Pomoc
można uzyskać dostęp do poniższych zasobów:

■

Pomoc udostępnia procedury, informacje dotyczące pojęć oraz opisy poleceń. Aby wyświetlić
informacje Pomocy, można także nacisnąć klawisz F1 w zgłoszeniu Polecenie, w oknie
dialogowym lub w zgłoszeniu w ramach polecenia.

■

Paleta informacji wyświetla automatycznie procedury związane z aktywnym poleceniem.

■

Warsztat nowych możliwości udostępnia szereg opisów nowych funkcji.

■

Dodatkowe zasoby bezpośrednie udostępniają kilka możliwości uzyskania dodatkowej pomocy
w sieci WWW.

UWAGA

Karta Szybki start znajdująca się na końcu tego podręcznika to prosty w użyciu graficzny klucz

do interfejsu produktu, jego pasków narzędzi, klawiszy skrótów, zmiennych systemowych, skrótów poleceń
oraz podstawowych operacji, takich jak wybieranie obiektów.

Dostęp do powiązanych tematów w systemie pomocy

W podręczniku Pierwsze kroki, na końcu większości tematów znajdują się odwołania do słów
kluczowych w indeksie pomocy. Na przykład, aby znaleźć pojęcia, procedury, polecenia i zmienne
systemowe powiązane z poleceniem ARKUSZ, należy wprowadzić słowo arkusz w polu na zakładce
Indeks w oknie Pomoc.

System pomocy

ARKUSZ

Źródła informacji o programie AutoCAD

Ćwiczenie: lokalizacja tematu Pomocy za pomocą słowa kluczowego

■

Uruchom program AutoCAD i naciśnij klawisz F1. Następnie wykonaj czynności przedstawione
na rysunku.

Ćwiczenia: korzystanie z systemu pomocy

W tych ćwiczeniach skorzystamy z systemu pomocy, aby znaleźć informacje dotyczące sposobu
rysowania z plikiem szablonu oraz tworzenia arkusza.

UWAGA

Istotne jest nauczenie się szybkiego sposobu korzystania z systemu pomocy. System pomocy

może dostarczyć odpowiedzi, co pozwoli uniknąć niepotrzebnych trudności i frustracji.

Uruchom program AutoCAD i naciśnij klawisz F1, aby wyświetlić okno Pomoc.

W razie potrzeby wyświetlania spisu treści kliknij zakładkę Spis treści w lewym panelu okna Pomoc.
Następnie kliknij znak plus (+) obok opcji Podręcznik użytkownika.

Opcja Podręcznik użytkownika rozwinie się, wyświetlając spis rozdziałów.

Podaj słowo

kluczowe

Kliknij

dwukrotnie
przyciskiem
myszy, aby
przejrzeć
temat

Kliknij, aby wyświetlić informacje

o pojęciach związanych z wybranym
tematem

Kliknij, aby wyświetlić

procedury związane
z wybranym tematem

Kliknij, aby wyświetlić

polecenia związane
z wybranym tematem

Kliknij

zakładkę
Indeks

Rozdział 1

Wprowadzenie do programu AutoCAD

W lewym panelu kliknij bezpośrednio tytuł Rozpoczynanie, organizowanie i zapisywanie rysunku.
W prawym panelu okna Pomoc wyświetlane są odnośniki do kilku tematów wraz z opisem.

W prawym panelu kliknij Rozpoczynanie rysunku. Następnie kliknij Używanie pliku szablonu
do uruchomienia rysunku.

Spowoduje to przejście do docelowego tematu w systemie pomocy. W spisie treści w lewym
panelu wyświetlana jest struktura tematów umożliwiająca łatwe przeglądanie.

Kliknij zakładkę Procedury. Następnie kliknij pierwszą procedurę z listy. Kliknij zakładkę Procedury,
aby ponownie wyświetlić listę.

Kliknij zakładkę Polecenia. Na zakładce Polecenia wyświetlane są wszystkie polecenia i zmienne
systemowe związane z danym tematem.

Kliknięcie odnośnika na tej zakładce powoduje otwarcie okna Opis poleceń, w którym znajdują się
szczegółowe informacje dotyczące polecenia i opcji okien dialogowych.

Następnie w lewym panelu kliknij zakładkę Wyszukaj.

Teraz będziemy wyszukiwać tematy zawierających słowo arkusz.

Źródła informacji o programie AutoCAD

Wpisz słowo arkusz, a następnie naciśnij klawisz

ENTER

lub kliknij opcję Lista tematów.

Wyświetlona zostanie duża liczba tematów zawierających słowo arkusz.

Kliknij kolumnę Tytuł, aby posortować listę tematów alfabetycznie. Następnie kliknij kolumnę
Położenie, aby posortować listę tematów wg podręcznika: Opis poleceń, Podręcznik adaptacyjny,
Podręcznik użytkownika itd.

Przewiń w dół, aby wyszukać w Podręczniku użytkownika temat Praca w zakładce Arkusz-Pojęcia.
Następnie kliknij opcję Wyświetl (lub dwukrotnie kliknij przyciskiem myszy temat).

Wyświetlony zostanie temat. Jednak w jaki sposób określić położenie bieżącego tematu w spisie
treści? W jaki sposób można wyświetlić sąsiedni, powiązany temat?

W lewym panelu kliknij zakładkę Spis treści.

Spisie treści zostanie otwarty na aktualnym temacie. Ten sposób umożliwia łatwe wyszukanie
powiązanych tematów.

Uwaga

Jeśli w spisie treści nie zostanie automatycznie wyświetlony aktualny temat, kliknij zakładkę

Spis treści w prawym panelu.

Rozdział 1

Wprowadzenie do programu AutoCAD

W lewym panelu kliknij prawym przyciskiem myszy dowolny temat, a następnie kliknij opcję
Zamknij wszystko.

Jest to szybka metoda zwijania spisu treści, gdy wyświetlanych jest zbyt dużo podtematów.

Zamknij okno Pomoc.

Więcej informacji zawiera rozdział Wydajne korzystanie z systemu pomocy. W systemie pomocy na
zakładce Spis treści kliknij Podręcznik użytkownika

➤

Dostęp do potrzebnych informacji

➤

Wydajne

korzystanie z systemu pomocy.

Użycie Szybkiej pomocy w Palecie informacji

Szybka pomoc w Palecie informacji daje wygodny dostęp do procedur w systemie Pomocy. W trakcie
wykonywania większości czynności Szybka pomoc wyświetla listę procedur związanych z aktualnym
poleceniem. Aby wyświetlić procedurę na palecie, można ją kliknąć.

Często, informacja otrzymana z Szybkiej pomocy jest wystarczająca, aby wykonać nowe lub rzadko
wykonywane zadanie.

Zazwyczaj informacje wyświetlane przez Szybką pomoc są aktualizowane, kiedy wywoływane jest
nowe polecenie; jeśli jednak zachodzi potrzeba wstrzymania aktualizacji wyświetlanych informacji
podczas zmiany poleceń, można zablokować Paletę informacji.

Poruszanie się po zawartości Palety informacji

Aby wyświetlić menu podręczne z poleceniami nawigacyjnymi, wystarczy kliknąć prawym przyciskiem
myszy oknie Paleta informacji. Korzystając z tych poleceń, można przewijać zawartość okna do przodu
i do tyłu lub wrócić na początek okna Paleta informacji, tak samo jak w przeglądarce internetowej.
Klikając na banerze tytułowym u góry Palety informacji można wyświetlić listę wszystkich poleceń
i zmiennych systemowych dostępnych w produkcie.

kliknij prawym
przyciskiem myszy
paletę lub pasek tytułu,
aby wyświetlić menu
podręczne

wyświetl informacje
odniesienia

wybierz procedurę

pasek tytułu

Rozdział 1

Wprowadzenie do programu AutoCAD

Sterowanie opcjami wyświetlania Palety informacji

Kliknięcie prawym przyciskiem myszy na pasku tytułu Palety informacji wyświetla menu podręczne,
udostępniające opcje i ustawienia Palety informacji. Ustawienia te obejmują:

■

Autoukrywanie. Paleta informacji może się automatycznie rozwijać lub zwijać po przesunięciu
wskaźnika na jej pasek tytułu.

■

Przezroczystość. Paleta informacji może być przezroczysta, aby nie przysłaniała obiektów
znajdujących się pod nią.

UWAGA

Pasek tytułu może być wyświetlany po lewej lub prawej stronie palety, w zależności od

miejsca przeciągnięcia palety.

System pomocy

POMOC, ASYSTENT

Sprawdzenie i przypomnienie

Do czego służą zakładki w prawym panelu okna Pomoc?

Kiedy w lewym panelu okna Pomoc używa się zakładki Spis treści, a nie zakładki Indeks?

Które menu umożliwia uzyskanie informacji dotyczących nowych funkcji w programie AutoCAD?

Aby rozpocząć

Działanie

Menu

Pasek narzędzi

Dostęp do systemu pomocy

Pomoc

➤

Pomoc

Standard

Korzystanie z Warsztatu nowych
możliwości

Pomoc

➤

Warsztat nowych

możliwości

Wyszukiwanie zasobów
ćwiczeniowych

Pomoc

➤

Dodatkowe zasoby

bezpośrednie

➤

Szkolenia

Korzystanie z Szybkiej pomocy
w Palecie informacji

Pomoc

➤

Paleta informacji

Drukowanie procedury z programu
Szybka pomoc

Nacisnąć prawy przycisk myszy,
aby wyświetlić menu podręczne

Blokowanie procedury w programie
Szybka pomoc

Nacisnąć prawy przycisk myszy,
aby wyświetlić menu podręczne

Pasek
narzędzi
Rysuj Zawiera
przyciski umo
liwiające
tworzenie
nowych
obiektów.

Pasek narzędzi
Właściwości
Przedstawia
i umożliwia sterowanie
kolorem, rodzajem linii,
grubością linii i stylem
wydruku.

Okno poleceń Zawiera informacje
o wykonywanych właśnie poleceniach,
opcje i historie poleceń.

Pasek stanu
Wyświetla
wartości
współrzędnych
i stan pomocy
rysunkowych.

DesignCenter
(może być zamocowane
lub ruchome). Umożliwia
lokalizację i umieszczenie
zasobów z innych rysunków
w bieżących rysunkach i na
paletach narzędzi.

Obszar rysunku Część okna
programu AutoCAD, w którym
użytkownik tworzy i edytuje rysunki.

Zakładka Model i zakładki arkuszy
Udostępniają dwa środowiska pracy.

Pasek narzędzi Warstwy Przedstawia
ustawienia warstw i umożliwia sterowanie nimi.

Pasek narzędzi Style
Przedstawia ustawienia
tekstu i umożliwiam
sterowanie nimi.

Okno Palety narzędzi
(może być zamocowane
lub ruchome). Umożliwia
przeciąganie w rysunkach
często używanych bloków
i wzorów kreskowań.

Pasek narzędzi Standard
Zawiera przyciski służące do
wykonywania standardowych
operacji.

Pasek menu Zawiera
menu umożliwiające
dostęp do wszystkich
poleceń.

Praca z poleceniami

Korzystanie z myszy . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 34
Przerywanie działania polecenia . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 34
Uruchamianie polecenia . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 34

Uruchamianie poleceń z menu. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 35
Uruchamianie poleceń z linii poleceń . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 36
Określanie opcji polecenia. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 36
Stosowanie zgłoszeń dynamicznych. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 37

Cofanie lub powtarzanie poleceń . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 39

Rozdział 2

Praca z poleceniami

Korzystanie z myszy

Większość użytkowników w charakterze urządzenia wskazującego używa myszy. W myszy
dwuprzyciskowej lewy przycisk jest zazwyczaj przyciskiem wskazującym, który służy do określania
lub wybierania punktów w obszarze rysunku. Prawy przycisk służy do wyświetlania menu
podręcznego, które zawiera odpowiednie polecenia i opcje. W zależności od położenia wskaźnika
wyświetlane są różne menu.

UWAGA

Aby sprawdzić, jakie opcje dostępne są w danej sytuacji, należy spróbować kliknąć prawym

przyciskiem myszy w celu wyświetlenia menu podręcznego.

Mysz z kółkiem jest myszą dwuprzyciskową z małym kółkiem między przyciskami. Kółko to można
obracać lub naciskać, aby szybko zmienić powiększenie lub wyświetlić nowy fragment rysunku.
Korzystanie z myszy z kółkiem jest bardzo polecane.

Przerywanie działania polecenia

W razie przypadkowego kliknięcia ekranu, wyświetlenia menu podręcznego lub uruchomienia
polecenia można zakończyć to działanie, naciskając na klawiaturze klawisz ESC.

Ćwiczenie: anulowanie wyboru

■

Kliknij obszar rysunku i przesuń mysz. Program AutoCAD jest w trybie wyboru. Naciśnij
klawisz ESC, aby anulować.

Uruchamianie polecenia

Polecenie można uruchomić za pomocą menu, paska narzędzi, palety lub linii poleceń. Ponieważ
program AutoCAD jest bardzo elastyczny, użytkownik może wybrać taki sposób pracy, który będzie
mu najbardziej odpowiadał.

wskazywanie punktów lub
wybieranie obiektów

wyświetlanie menu
podręcznego

Uruchamianie polecenia

Polecenia można wybierać z kilku różnych rodzajów menu w programie AutoCAD:

■

Menu rozwijane, które są dostępne na pasku menu umieszczonym na górze okna programu
AutoCAD. Wszystkie polecenia używane w ćwiczeniach opisywanych w tej książce dostępne są
z tych menu.

■

Menu Lokalizacja względem obiektu wyświetlane jest po przytrzymaniu naciśniętego klawisza
SHIFT i kliknięciu prawym przyciskiem myszy. Menu Lokalizacja względem obiektu umożliwiam
precyzyjne rysowanie, poprzez umieszczanie wskaźnika na elemencie obiektu, takim jak koniec
linii lub środek okręgu.

■

Menu podręczne wyświetlane są po kliknięciu prawym przyciskiem myszy. Po kliknięciu prawym
przyciskiem myszy obiektu, obszaru rysunku, paska narzędzi lub kliknięciu prawym przyciskiem
myszy wewnątrz okna dialogowego, palety lub okna wyświetlane są różne menu.

Uruchamianie poleceń z menu

Paski narzędzi zawierają przyciski, które uruchamiają polecenia. Po ustawieniu wskaźnika nad
przyciskiem zostanie wyświetlona etykietka z nazwą przycisku.

Mocowanie, odłączanie i zmiana rozmiaru pasków narzędzi

Zamocowany pasek narzędzi zajmuje stałą pozycję przy dowolnej krawędzi obszaru graficznego.

■

Zamocowany pasek narzędzi można przekształcić w pasek ruchomy, klikając jego uchwyt przesuwania
i przeciągając go w dowolne miejsce w obszarze rysunku.

■

Można zmienić rozmiar ruchomego paska narzędzi, przeciągając dowolną jego krawędź.

■

Można zamocować ruchomy pasek narzędzi, klikając jego pasek tytułu i przeciągając go do krawędzi
obszaru rysunku. Naciśnij klawisz CTRL, aby uniknąć zamocowania paska.

Ukrywanie, wyświetlanie i blokowanie pasków narzędzi

■

Paski narzędzi można wyświetlić lub ukryć, klikając prawym przyciskiem myszy wybrany pasek
narzędzi i klikając w menu podręcznym pasek, który ma być wyświetlony lub ukryty.

■

Paski narzędzi można zablokować (unieruchomić) za pomocą tego samego menu i klikając jedną
z opcji blokowania w dolnej części menu.

Ćwiczenie: zmiana rozmiaru i położenia paska narzędzi Rysuj

W tych ćwiczeniach użytkownik będzie przemieszczał, zmieniał rozmiar i blokował pasek narzędzi Rysuj.

UWAGA

Gdy instrukcja mówi o „przeciągnięciu“, kliknij i przytrzymaj naciśnięty lewy przycisk myszy,

przesuń wskaźnik, a następnie zwolnij przycisk myszy.

Aby zyskać więcej miejsca, zamknij otwarte palety w obszarze rysunku, klikając przyciski [x] na
paskach tytułów.

W lewej części okna aplikacji przeciągnij uchwyt do przesuwania z paska narzędzi Rysuj na
środek obszaru rysunku.

uchwyt do przesuwania

Rozdział 2

Praca z poleceniami

Przesuń wskaźnik na dół paska narzędzi Rysuj, gdzie zostanie zmieniony na wskaźnik „góra-dół“.

Przeciągnij dolną część paska narzędzi Rysuj, aby zmienić jego kształt.

Kliknij przycisk [x] w górnym prawym narożniku paska narzędzi Rysuj, aby go zamknąć.

W prosty sposób można ponownie wyświetlić pasek narzędzi Rysuj lub dowolny inny pasek narzędzi.

Kliknij prawym przyciskiem myszy, aby wyświetlić menu podręczne, które zawiera listę pasków
narzędzi. W menu podręcznym kliknij opcję Rysuj, aby ponownie wyświetlić pasek narzędzi Rysuj.

Przeciągnij pasek tytułu paska narzędzi Rysuj do lewej krawędzi okna aplikacji. Gdy pasek kontur
paska narzędzi zmieni kształt, zwolnij lewy przycisk myszy, aby zamocować pasek narzędzi.

UWAGA

Jeśli pasek zostanie przesunięty poza krawędź ekranu, może być trudno go znaleźć, jednak

widoczny będzie uchwyt paska narzędzi, co umożliwi przeciągnięcie go z powrotem. W razie przeciągnięcia
paska narzędzi za pasek zadań systemu Microsoft Windows w dolnej części ekranu, należy włączyć opcję
automatycznego ukrywania we właściwościach paska narzędzi systemu Windows, aby odzyskać pasek
narzędzi.

Uruchamianie poleceń z linii poleceń

Polecenia programu AutoCAD można uruchomić, wpisując je w linii poleceń w oknie poleceń zamiast
używania pasków narzędzi lub menu. Poza tym, niektóre polecenia muszą być zakończone w linii
poleceń, bez względu na to, w jaki sposób zostały uruchomione.

Niektóre polecenia mają skrócone nazwy lub aliasy poleceń. Na przykład można wpisać o jako alias
nazwy polecenia OKRĄG. Więcej informacji znajduje się na karcie Szybki start na końcu
podręcznika.

Po wprowadzeniu polecenia w linii poleceń należy nacisnąć klawisz ENTER lub SPACJA, aby wykonać
polecenie. Można także powtórzyć poprzednie polecenie, naciskając klawisz ENTER lub SPACJA.

UWAGA

Jeśli użytkownik zostanie poproszony w niniejszym podręczniku lub systemie pomocy o podanie

czegoś, należy wpisać wartość (czcionka pogrubiona) w linii poleceń i nacisnąć klawisz ENTER.

Określanie opcji polecenia

Często po uruchomieniu polecenia program AutoCAD wyświetla zbiór opcji w linii poleceń. Na przykład,
po wprowadzeniu polecenia OKRĄG w linii poleceń zostanie wyświetlone następujące zgłoszenie:

okno poleceń

linia poleceń

Uruchamianie polecenia

Określ środek okręgu lub [3p/2p/Ssr (sty sty promień)]:

Opcja domyślna, „Określ środek okręgu“ wyświetlana jest przed nawiasami kwadratowymi. Dodatkowe
opcje wyświetlane są pomiędzy nawiasami kwadratowymi.

■

Aby zaakceptować opcję domyślną, wpisz wartości współrzędnych lub za pomocą urządzenia
wskazującego wskaż w obszarze rysunku punkt środka okręgu.

■

Aby wybrać inną opcję, wpisz wielkie litery w nazwie opcji. Na przykład wpisz 2p i naciśnij
klawisz ENTER, aby wybrać opcję dwóch punktów.

Stosowanie zgłoszeń dynamicznych

Oprócz zgłoszenia w linii poleceń podobne zgłoszenie wyświetlane jest obok wskaźnika — jest to tzw.
zgłoszenie dynamiczne.

Zgłoszenie dynamiczne umożliwia skupienie uwagi na pracy, a nie na linii poleceń.

Aby wyświetlić opcje polecenia w zgłoszeniu wprowadzania dynamicznego, należy nacisnąć klawisz
STRZAŁKA W DÓŁ, a następnie kliknąć opcję w menu.

Ćwiczenie: Rysowanie linii przy użyciu menu

Na pasku menu kliknij menu Rysuj i opcję Linia.

W dalszych krokach skrócono opis do postaci Kliknij menu Rysuj

➤

Linia.

Przy zgłoszeniu Określ pierwszy punkt kliknij w dowolnym miejscu w obszarze rysunku,
aby określić punkt.

Zgłoszenie zmieni się na: Określ następny punkt lub [Cofaj].

Przy zgłoszeniu Określ następny punkt lub [Cofaj] kliknij w dowolnym innym miejscu w obszarze
rysunku, aby określić koniec segmentu.

Utwórz drugi segment linii przez wskazanie następnego punktu.

Zgłoszenie Określ następny punkt lub [Cofaj] będzie się powtarzało, umożliwiając rysowanie
następnych segmentów linii, aż do zakończenia polecenia LINIA.

Naciśnij ENTER, aby zakończyć polecenie.

Dwa utworzone segmenty linii mają wspólny koniec, lecz są one oddzielnymi obiektami.

Kliknij menu Zmiana

➤

Wymaż, a następnie kolejne linie. Następnie naciśnij klawisz ENTER,

aby wykonać polecenie wymazania.

Rozdział 2

Praca z poleceniami

Ćwiczenie: rysowanie linii przy użyciu przycisku na pasku narzędzi

Na pasku narzędzi Rysuj, który znajduje się na lewej krawędzi okna aplikacji, kliknij przycisk Linia.

Narysuj dwa segmenty linii.

Na pasku narzędzi Zmiana, który znajduje się na prawej krawędzi okna aplikacji, kliknij
przycisk Wymaż.

Kliknij kolejno każdą linie i następnie naciśnij klawisz ENTER, aby usunąć linie.

Ćwiczenie: rysowanie linii przy użyciu linii poleceń

W linii poleceń wpisz linia lub literę L. Naciśnij ENTER

Kliknij dowolne miejsce w obszarze graficznym, aby zlokalizować punkt.

Przy zgłoszeniu Określ następny punkt lub [Cofaj] kliknij w dowolnym innym miejscu w obszarze
rysunku, aby określić koniec segmentu linii.

Wpisz c i naciśnij klawisz ENTER, aby usunąć ostatni segment linii, a następnie kliknij inne
miejsce dla punktu końcowego.

Następnie wpisz z (Zamknij) i naciśnij klawisz ENTER, aby dodać trzeci segment linii, połączony
z punktem początkowym i zakończyć polecenie.

Ćwiczenie: rysowanie okręgu przy użyciu linii poleceń

W linii poleceń wpisz okrąg lub literę o (wpisz o i naciśnij ENTER).

Przy zgłoszeniu Określ środek okręgu kliknij w dowolnym miejscu w obszarze rysunku,
aby określić punkt.

Przy zgłoszeniu Określ promień okręgu wpisz 5 (wpisz 5 i naciśnij ENTER).

W linii poleceń naciśnij klawisz ENTER, aby powtórzyć polecenie OKRĄG.

Wpisz 2p, aby utworzyć okrąg używając dwóch punktów (wpisz 2p i naciśnij ENTER).

Kliknij dowolne miejsce na rysunku, aby wskazać każdy punkt.

Powtórz kilka razy polecenie OKRĄG, używając każdej z pozostałych opcji.

Po zakończeniu wpisz Usuń lub u, a następnie kliknij każdy okrąg, aby go wybrać. Następnie
naciśnij klawisz ENTER, aby usunąć wybrane okręgi.

Cofanie lub powtarzanie poleceń

Rysowanie okręgu przy użyciu zgłoszenia dynamicznego

Przy zgłoszeniu dynamicznym wpisz okrąg lub literę o.

Przy zgłoszeniu Określ środek okręgu naciśnij klawisz STRZAŁKA W DÓŁ.

Kliknij jedną z opcji OKRĄG w menu i zakończ polecenie.

Cofanie lub powtarzanie poleceń

Czasami zachodzi potrzeba anulowania uruchomionego polecenie lub cofnięcie pewnych
czynności. Dwa przyciski na pasku narzędzi Standard cofają w rysunku skutki źle wykonanych
operacji.

■

Cofnij. Umożliwia cofnięcie poprzednich operacji. Na przykład, kliknij Cofnij, aby usunąć
właśnie utworzony obiekt.

■

Odtwórz. Można przywrócić skutki operacji, które zostały cofnięte za pomocą polecenia Cofnij.
Na przykład kliknij Odtwórz, aby odtworzyć obiekt, którego utworzenie zostało cofnięte.

Można użyć list Cofnij i Odtwórz, aby jednocześnie odwrócić skutki kilku operacji. Kliknij strzałkę
listy Cofnij lub Odtwórz, a następnie kliknij i wybierz operację.

System pomocy

OPCJE, C, COFAJ, ODTWÓRZ

Aby rozpocząć

Działanie

Menu

Klawiatura

Zakończenie polecenia

Kliknij prawym
przyciskiem myszy

➤

Enter

ENTER lub SPACJA

Powtórzenie polecenia

Kliknij prawym
przyciskiem myszy

➤

Powtórz

ENTER lub SPACJA

Przerywanie działania
polecenia

Kliknij prawym
przyciskiem myszy

➤

Anuluj

ESC

Cofanie poprzedniego
polecenia

Edycja

➤

Cofnij

<operację>

lista Odtwórz

lista Cofnij

Rozdział 2

Praca z poleceniami

Sprawdzenie i przypomnienie

Co należy zrobić, aby wyświetlić listę wszystkich dostępnych pasków narzędzi?

Jakie są trzy sposoby uruchomienia polecenia?

Jaki inny klawisz, oprócz ENTER, umożliwia zakończenie lub powtórzenie polecenia?

Co należy zrobić, aby anulować polecenie?

Powiększenie obiektów umożliwia ich łatwiejsze
tworzenie lub modyfikowanie na rysunku.

Po zakończeniu pracy w danym obszarze
można zmniejszyć rysunek, aby uzyskać
lepszy przegląd całego rysunku.

Po powiększeniu można wyświetlić nowe
fragmenty rysunku, aby wyśrodkować
wybrane obiekty.

Zmiana widoków

Wyświetlanie widoku w różnych powiększeniach . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 44

Powiększanie przez przemieszczanie wskaźnika . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 44
Powiększanie do określonego obszaru . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 44
Powiększenie, aby wyświetlić cały rysunek . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 44

Wyświetlanie nowych fragmentów. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 45

Wyświetlanie nowych fragmentów przez przemieszczanie wskaźnika. . . . . . . . . . . . 45
Ćwiczenia: powiększanie i wyświetlanie nowych fragmentów . . . . . . . . . . . . . . . . . . 45

Rozdział 3

Zmiana widoków

Wyświetlanie widoku w różnych powiększeniach

Widok jest konkretnym powiększeniem, pozycją i orientacją rysunku. Najczęściej stosowanym
sposobem zmiany widoku jest zmiana powiększenia. Powoduje ona zwiększenie lub zmniejszenie
powiększenia obrazu wyświetlanego w obszarze rysunku.

Program AutoCAD umożliwia zmianę powiększenia na rysunku na kilka sposobów.

Powiększanie przez przemieszczanie wskaźnika

Istnieje możliwość zmiany powiększania w czasie rzeczywistym za pomocą urządzenia wskazującego
— to znaczy zmiany zbliżenia w wyniku przesuwania wskaźnika. Opcja Szybki polecenia ZOOM
umożliwia przeciągnięcie wskaźnika w górę — powiększenie, lub w dół — zmniejszenie. Gdy
urządzeniem wskazującym jest mysz z kółkiem, należy obrócić kółko do przodu, aby powiększyć
obraz, lub obrócić do tyłu, aby obraz zmniejszyć.

Powiększanie do określonego obszaru

Opcja Okno polecenia ZOOM umożliwia szybką zmianę powiększenia określonego obszaru poprzez
zdefiniowanie prostokątnego okna powiększenia za pomocą myszy. Zdefiniowany obszar zostanie
wyświetlony na środku ekranu.

Powiększanie, aby wyświetlić cały rysunek

Użyj opcji Zakres polecenia ZOOM, aby wyświetlić cały rysunek. Jest to użyteczne w razie potrzeby
szybkiego przywrócenia ogólnego widoku. Opcja ta jest przydatna także wtedy, gdy obszar rysunku
jest pusty w wyniku zbyt dużego powiększenia obszaru pustego lub wybrania nowego fragmentu
zbyt daleko od obszaru rysunku.

pomniejszony

powiększony

Wyświetlanie nowych fragmentów

Wyświetlanie nowych fragmentów jest drugim powszechnie stosowanym sposobem zmiany widoku.
Operacja ta powoduje przesuwanie wyświetlanego obrazu w dowolnym kierunku na płaszczyźnie.

Wyświetlanie nowych fragmentów przez przemieszczanie wskaźnika

Istnieje możliwość wyświetlenia nowych fragmentów w czasie rzeczywistym — zmiana położenia
obrazu w obszarze graficznym za pomocą urządzenia wskazującego. Po wybraniu polecenia NFRAGM
przeciągnij wskaźnik, aby przesunąć obraz w nowe miejsce. Gdy urządzeniem wskazującym jest
mysz z kółkiem, należy przytrzymać kółko i przesunąć mysz, aby wybrać nowy fragment.

Ćwiczenia: powiększanie i wyświetlanie nowych fragmentów

Te ćwiczenia mają na celu przećwiczenie zmiany powiększenia i wyświetlania nowych fragmentów
za pomocą poleceń w menu Widok lub bezpośrednio za pomocą myszy z kółkiem.

Kliknij menu Plik

➤

Otwórz.

W oknie dialogowym Otwórz znajdź folder /Sample w folderze produktu AutoCAD. Klikaj kolejno
pliki rysunków i otwórz ten, który wygląda najbardziej interesująco.

Kliknij menu Widok

➤

Zoom

➤

Okno.

Kliknij w pobliżu środka rysunku. Przesuń wskaźnik, aby utworzyć obszar prostokątny, a następnie
kliknij ponownie.

Kliknij menu Widok

➤

Nfragm

➤

Szybki.

Przeciągnij wskaźnik w dowolnym kierunku, aby zmienić położenie widoku. Naciśnij klawisz
ESC, aby zakończyć operację.

Kontynuuj ćwiczenie zmiany powiększenia i wyświetlania nowych fragmentów za pomocą
poniższych opcji:

■

Szybki zoom (przeciągnij wskaźnik do góry i w dół; naciśnij ESC, aby zakończyć.)

■

Zoom poprzedni

■

Zoom okno

■

Zoom zakres

■

Szybki nfragm

przed NFRAGM

po NFRAGM

Rozdział 3

Zmiana widoków

Należy powtarzać te czynności, dopóki użytkownik nie będzie umiał swobodnie wykonywać
operacji zmiany powiększenia i wyboru nowego fragmentu. Opcje te zwykle używane są do
rysowania na płaszczyźnie.

Uwaga

Jeśli po powiększeniu łuki i okręgi nie są gładkie, lub jeśli nie można już powiększyć lub

zmniejszyć widoku, można zregenerować rysunek. Kliknij menu Widok

➤

Regen wszystko.

Polecenie to powoduje także usunięcie przypadkowych pikseli.

(Opcjonalnie) Za pomocą myszy z kółkiem można zmieniać powiększenie oraz wyświetlać nowe
fragmenty bez wprowadzania polecenia. Spróbuj wykonać następujące czynności:

■

Przesuń wskaźnik na obszar rysunku i obróć kółko do przodu i do tyłu, aby powiększyć lub
zmniejszyć. Zauważ, że położenie wskaźnika wyznacza stały punkt odniesienia dla zmiany
powiększenia.

■

Naciśnij kółko i przeciągnij widok, aby wyświetlić nowe fragmenty.

■

Kliknij dwukrotnie przyciskiem myszy, aby powiększyć do zakresu rysunku.

Zamknij rysunek przykładowy bez zapisywania zmian.

System pomocy

NFRAGM, ZOOM, REGEN

Sprawdzenie i przypomnienie

Której opcji polecenia ZOOM należy użyć, aby dopasować cały rysunek do obszaru graficznego?

W jaki sposób można szybko wyświetlić poprzedni widok?

Jakie polecenie służy do wygładzania wyświetlania krzywych i usuwania przypadkowych pikseli?

Aby rozpocząć

Działanie

Menu

Pasek narzędzi

Nfragm

Widok

➤

Nfragm

Standard

Zoom

Widok

➤

Zoom

Standard

Resetowanie ograniczenia
powiększenia

Widok

➤

Regen

Wygładzanie łuków i okręgów

Widok

➤

Regen

Należy ustalić warstwy,
na których, tak jak na
przezroczystych kalkach,
zostaną rozmieszczone obiekty.

Należy przypisać standardowe
szerokości linii, aby linie były
drukowane w taki sam sposób,
bez względu na skalę rysunku.

Należy użyć różnych
rodzajów linii, aby ułatwić
identyfikowanie różnego
typu obiektów.

Ustawienia rysunkowe

Rozpoczęcie rysunku. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 50
Planowanie jednostek i skali rysunku . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 52

Wybór jednostek rysunku . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 52
Ustawianie formatu jednostek rysunku . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 52

Informacje o modelach i arkuszach. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 54
Porządkowanie rysunków za pomocą warstw . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 56

Przypisywanie warstw . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 56
Sterowanie warstwami. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 57

Ćwiczenia: przeglądanie rysunku . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 58

Rozdział 4

Ustawienia rysunkowe

Rozpoczęcie rysunku

Program AutoCAD oferuje kilka sposobów utworzenia nowego rysunku. Zalecaną metodą jest
rozpoczęcie z pliku szablonu rysunku.

Plik szablonu rysunku zawiera wstępnie zdefiniowane ustawienia, standardy oraz definicje,
co pozwoli zaoszczędzić czas podczas rozpoczynania pracy. Podczas tworzenia nowego rysunku
z szablonu rysunku ustawienia te przenoszone są do nowego rysunku. Pliki szablonów rysunków
zawierają ustawienia i podstawowe elementy rysunku, które będą często używane, np.

■

Rodzaj jednostek i dokładność

■

Ustawienia i preferencje narzędzi

■

Układ warstw

■

Bloki z ramką i tabelką tytułową oraz logo

■

Style wymiarowania

■

Style tekstu

■

Rodzaje i szerokości linii

■

Style wydruku

W folderze instalacyjnym programu AutoCAD znajduje się wiele plików szablonów rysunków,
łącznie z tymi, które ułatwiają utrzymanie zgodności z normami ANSI, DIN, ISO oraz JIS. Jednak jest
bardzo prawdopodobne, że użytkownik dostosuje jeden lub kilka plików lub utworzy własne pliki
szablonów rysunku spełniające normy i wymagania.

Szablon rysunku można utworzyć, zapisując rysunek w pliku z rozszerzeniem .dwt.

plik szablonu rysunku zapisany
z tabelką rysunkową

Rozpoczęcie rysunku

Ćwiczenie: otwieranie pliku szablonu rysunku

Kliknij menu Plik

➤

Nowy.

W oknie dialogowym Wybierz szablon kliknij jeden z poniższych plików szablonu rysunku,
a następnie kliknij opcję Otwórz.

■

Tutorial-mArch.dwt. Przykładowy szablon architektoniczny (metryczny)

■

Tutorial-mMfg.dwt. Przykładowy szablon projektu mechanicznego (metryczny)

■

Tutorial-iArch.dwt. Przykładowy szablon architektoniczny (calowy)

■

Tutorial-iMfg.dwt. Przykładowy szablon projektu mechanicznego (calowy)

Pliki szablonów metrycznych są przeskalowane do milimetrów jako jednostek rysunku, natomiast
pliki szablonów calowych do cali.

Rozdział 4

Ustawienia rysunkowe

Planowanie jednostek i skali rysunku

W programie AutoCAD nie trzeba wybierać skali przed rozpoczęciem rysowania. Nawet wtedy, gdy
rysunek ma być ostatecznie wydrukowany lub wykreślony na papierze w określonej skali, model
w programie AutoCAD należy utworzyć w skali 1:1. Jednak przed rozpoczęciem rysowania należy
najpierw określić rodzaj jednostek rysunku, które będą używane.

Wybór jednostek rysunku

W programie AutoCAD odległości mierzone są w jednostkach rysunku. Na rysunku jedna jednostka
może być równa jednemu calowi, milimetrowi, metrowi lub jednej mili.

Przed rozpoczęciem rysowania należy określić, jaką jednostkę rzeczywistą będzie reprezentować
jednostka rysunku; w programie AutoCAD nie ma ustawienia wyznaczającego rzeczywistą długość
jednostki rysunku.

Ustawianie formatu jednostek rysunku

Po określeniu, jakie jednostki będą używane, można ustawić format jednostek rysunku. Dostępne
ustawienia formatu jednostek liniowych są następujące:

■

Architektoniczne. Długość 15,5 jednostek wyświetlana w postaci 1’-3 1/2”

■

Dziesiętne. Długość 15,5 jednostek wyświetlana w postaci 15.5000

■

Inżynierskie. Długość 15,5 jednostek wyświetlana w postaci 1’-3.5”

■

Ułamkowe. Długość 15,5 jednostek wyświetlana w postaci 15 1/2

■

Naukowe. Długość 15,5 jednostek wyświetlana w postaci 1.5000E+1

Na przykład, jeśli jesteś inżynierem mechanikiem lub architektem, który zwykle pracuje w milimetrach,
ustaw dziesiętny format jednostek liniowych. Jeśli jesteś architektem, który normalnie stosuje stopy
i cale, ustaw format architektoniczny.

Kanał wentylacyjny
1 jednostka = 1 mm
(odstępy siatki = 2 mm)

Rzut biura
1 jednostka = 1 cal
(odstępy siatki = 12 cali)

Planowanie jednostek i skali rysunku

Format jednostek rysunku steruje tylko stylem wyświetlania jednostek rysunku na ekranie, np.
wyświetlaniem współrzędnych i wartości na palecie cech, w oknach dialogowych i zgłoszeniach.

Ćwiczenie: sprawdzanie formatu jednostek rysunku i dokładności

Kliknij menu Format

➤

Jednostki. W oknie dialogowym Jednostki rysunku zwróć uwagę na styl

wyświetlania wybrany dla jednostek liniowych i kątowych.

Uwaga

To okno dialogowe należy traktować jak okno dialogowe Format jednostek rysunku.

Zwróć uwagę na wartości wyświetlane w polu Dokładność. Reprezentują one dziesiętne i ułamkowe
zaokrąglenia wartości wyświetlanych na ekranie.

Zamknij okno dialogowe.

Rozdział 4

Ustawienia rysunkowe

Informacje o modelach i arkuszach

W programie AutoCAD występują równolegle dwa środowiska pracy, reprezentowane przez zakładkę
Model i zakładki arkuszy. Na zakładce Model powstaje pełnowymiarowy model przedmiotu.
Na zakładkach arkuszy można rozmieścić wiele „zdjęć“ modelu.

■

Zakładka Model udostępnia nieograniczony obszar rysunku. W obszarze modelu najpierw
zdecyduj, czy jedna jednostka reprezentuje jeden milimetr, metr, cal czy inną jednostkę rysunku.
Następnie ustaw format jednostki rysunku. Narysuj rysunek w skali 1:1.

■

Zakładki arkuszy udostępniają arkusze rysunkowe. Podczas ustawiania arkusza należy określić
rozmiar używanego papieru. Arkusz reprezentuje arkusz kreślarski zawierający jeden lub więcej
modeli w różnej skali. Środowisko arkusza nosi nazwę obszaru papieru. Na arkuszu tworzone są
rzutnie arkusza, w których (jak przez okna) można oglądać zawartość obszaru modelu. Każda
rzutnia arkusza może zawierać inny widok modelu.

pełnowymiarowy model
części utworzony w skali 1:1

arkusz z tabelką rysunkową i prostokątnymi
rzutniami arkusza z przeskalowanymi widokami

arkusz z rzutniami z różną skalą

Informacje o modelach i arkuszach

Ćwiczenie: przełączanie pomiędzy zakładkami arkuszy i zakładką Model

W dolnej lewej części obszaru wyświetlania kliknij zakładkę Model. Umożliwia ona tworzenie
i modyfikację geometrii modelu.

Kliknij zakładkę arkusza z prawej strony zakładki Model.

Arkusz został wcześniej przygotowany wraz przykładową tabelką rysunkową , rzutnią arkusza
i niebieskim prostokątem.

Kliknij dwukrotnie przyciskiem myszy w dowolnym miejscu zakładki arkusza wewnątrz
prostokątnego obszaru rzutni. Sposób ten będzie stosowany później do dostępu do obszaru
modelu w celu zmiany wyświetlanego fragmentu obszaru modelu i dodawania wymiarów.

Ramka rzutni arkusza staje się grubsza i wskaźnik w postaci krzyża nitkowego staje się aktywny
tylko w rzutni arkusza.

Kliknij dwukrotnie pusty obszar poza rzutnią prostokątną. Spowoduje to powrót do obszaru papieru.

Ramka rzutni arkusza nie jest już pogrubiona, a wskaźnik w postaci krzyża nitkowego jest
aktywny w całym obszarze rysunku.

Rozdział 4

Ustawienia rysunkowe

Porządkowanie rysunków za pomocą warstw

Warstwy są odpowiednikiem kalek stosowanych do ręcznego rysowania. Są one ważnym narzędziem
porządkującym dane w rysunkach programu AutoCAD.

Każda warstwa ma przypisany kolor, rodzaj oraz szerokość linii. Przed utworzeniem obiektów należy
wybrać warstwę, na której będą tworzone obiekty. Warstwa ta nazywana jest warstwą bieżącą. Domyślnie
program AutoCAD automatycznie przypisuje aktualny kolor warstwy, rodzaj linii i szerokość linii do
tworzonych nowych obiektów.

Przypisywanie warstw

Można uporządkować dane w rysunku, przypisując podobne elementy do tej samej warstwy.
Na przykład można utworzyć warstwę o nazwie Elektryczna i przypisać jej kolor zielony. Za każdym
razem, gdy będą rysowane obiekty elektryczne, należy jako aktualną wybrać tę właśnie warstwę.
Rysowane obiekty tworzone są na warstwie Elektryczna i mają kolor zielony.

Później, gdy podczas wyświetlania na ekranie lub drukowania obiekty elektryczne nie będą potrzebne,
warstwę tę będzie można wyłączyć.

UWAGA

Bardzo ważne jest przyjęcie standardu warstw dla całej firmy. Dzięki standardowi warstw

organizacja danych na rysunku będzie bardziej logiczna, konsekwentna i łatwa w utrzymaniu. Standardy
warstw są istotne dla projektów grupowych.

Ćwiczenie: wyświetlanie listy warstw na rysunku

Kliknij menu Format

➤

Warstwa.

W Menedżerze cech warstw zapoznaj się z nazwami i domyślnymi właściwościami przypisanymi
do każdej warstwy.

Warstwy te są tylko przykładami typów warstw, które należy stosować w dobrze zorganizowanym
rysunku. Używanych jest wiele standardów organizacji warstw, łącznie ze standardami
określonymi w firmach oraz zalecanych przez organizacje zawodowe.

Powiększ prawą część okna dialogowego, aby wyświetlić wszystkie kolumny. Kliknij tytuły kolumn
Stan, Kolor i Nazwa, aby ponownie ustalić kolejność warstw.

Zapoznaj się z opisami poszczególnych warstw znajdującymi się po prawej stronie kolumny.

ściany

meble

wszystkie warstwy

instalacja elektryczna

Porządkowanie rysunków za pomocą warstw

Sterowanie warstwami

Aby obiekty z dowolnej warstwy przestały być widoczne, można tę warstwę wyłączyć lub zablokować
w oknie dialogowym Menedżer cech warstw. Można również warstwy zamknąć, aby zapobiec
przypadkowej zmianie obiektów.

■

Wyłączanie warstw. Należy raczej użyć tej opcji niż opcji blokowania, gdy często zachodzi
potrzeba wyłączania i włączania widoczności warstwy.

■

Blokowanie warstw. Należy użyć tej opcji, gdy warstwa ma być niewidoczna przez dłuższy czas.
Odblokowanie zablokowanej warstwy powoduje automatyczną regenerację rysunku, co trwa
dłużej niż włączenie warstwy po wyłączeniu.

■

Zamykanie warstw. Należy użyć tej opcji, aby uniemożliwić edycję obiektów z tej warstwy.
Obiekty na zamkniętej warstwie mogą nadal być przydatne w operacjach, które jednak
nie zmodyfikują tych obiektów. Na przykład na obiektach tych działają tryby lokalizacji
i charakterystyczne punkty tych obiektów mogą być wykorzystane w precyzyjnym rysowaniu
innych obiektów.

Rozdział 4

Ustawienia rysunkowe

Ćwiczenia: przeglądanie rysunku

W tych ćwiczeniach przyjrzymy się bliżej gotowemu rysunkowi szkieletu i ogrodzenia.

Kliknij menu Plik

➤

Otwórz.

W oknie dialogowym Wybierz plik odszukaj folder /Help/Tutorials w folderze instalacyjnym
programu AutoCAD i otwórz rysunek arbor.dwg.

Kliknij zakładkę Model.

Zauważ, że przesunięcie wskaźnika myszy na obiekty w rysunku powoduje ich automatyczne
podświetlenie.

Powiększ i wybierz nowy fragment w obszarze modelu, aby obejrzeć projekt szkieletu.

Za pomocą opcji Zoom zakres wyświetl cały projekt.

Kliknij zakładkę Format C ANSI.

Powiększ i przeglądnij obszar papieru, aby sprawdzić układ rysunku.

Za pomocą opcji Zoom zakres wyświetl całą warstwę.

Kliknij menu Format

➤

Warstwa. W Menedżerze cech warstw przeglądnij listę warstw

utworzonych w celu uporządkowania tego rysunku.

Zauważ, że obok bieżącej warstwy znajduje się zielony znacznik.

Kliknij kilka ikon żarówek, aby wyłączyć kilka warstw.

Kliknij kolumnę oznaczoną Widoczna, aby rozmieścić warstwy zgodnie z tym, czy są widoczne,
czy niewidoczne. Następnie ponownie włącz warstwy.

Kliknij kolumnę Kolor, aby rozmieścić warstwy zgodnie z ich kolorem.

Kliknij kolumnę Nazwa i przycisk OK.

Zamknij rysunek bez zapisywania zmian.

Aby rozpocząć

Działanie

Menu

Pasek narzędzi

Tworzenie nowego rysunku

Plik

➤

Nowy

Standard

Zapisywanie szablonu rysunku

Plik

➤

Zapisz jako

Standard

Ustawianie stylu wyświetlania
jednostek

Format

➤

Jednostki

Tworzenie arkusza

Plik

➤

Ustawienia

strony

Tworzenie i modyfikowanie
warstw

Format

➤

Warstwa

Warstwy

Ćwiczenia: przeglądanie rysunku

System pomocy

NOWY, NZAPISZ, STARTUP, JEDN, MODEL, ARKUSZ, WARSTWA

Sprawdzenie i przypomnienie

Dlaczego ważne jest, aby rozpoczynać rysowanie z pliku szablonu rysunku?

Jaka jest różnica pomiędzy wyborem jednostek rysunku a ustawieniem formatu jednostki rysunku?

Jaka jest różnica pomiędzy zakładką Model a zakładką arkusza?

Jakie są zalety tworzenie rysunku z warstwami?

W prosty sposób można
utworzyć prostokąty

Linie tworzące obiekty
i geometrię konstrukcyjną

Okręgi i łuki umożliwiają utworzenie
regularnych krzywych

Aby utworzyć linie równoległe,
należy odsunąć linie

Polilinie umożliwiają
łączenie segmentów
linii i łuków

Gładkie nieregularne krzywe narysowane
za pomocą splajnów

Rysowanie obiektów

Przegląd właściwości obiektów. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 62

Przypisywanie właściwości do obiektu . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 62
Korzystanie z palety właściwości. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 63
Korzystanie z palety właściwości. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 63
Korzystanie z pasków narzędzi Właściwości i Warstwy . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 63
Ćwiczenia: zmiana właściwości obiektu. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 64
Korzystanie z rodzajów linii. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 65
Skalowanie rodzajów linii. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 67
Przypisywanie szerokości linii . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 68

Rysowanie linii . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 69

Tworzenie linii równoległych. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 69
Rysowanie polilinii i wieloboków. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 69
Rysowanie polilinii . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 70

Rysowanie okręgów i łuków . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 72

Rysowanie okręgów. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 72
Rysowanie łuków . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 72

Rozdział 5

Rysowanie obiektów

Przegląd właściwości obiektu

Wszystkie obiekty utworzone w programie AutoCAD mają pewne właściwości. Właściwości obiektu są
to ustawienia decydujące o wyglądzie i właściwościach geometrycznych obiekty. Poniżej wymieniono
właściwości ogólne, wspólne dla wszystkich obiektów. Wszystkie pozostałe właściwości obiektów są
specyficzne dla poszczególnych typów obiektów.

Przypisywanie właściwości do obiektu

Zwykle właściwości obiektu można przypisać za pomocą jednego z poniższych sposobów:

■

Jak warstwa. Właściwości są przypisane do warstwy. Właściwości te będą automatycznie
przypisywane obiektom narysowanym na tej warstwie.

■

Indywidualnie. Właściwości są przypisane do poszczególnych obiektów, niezależnie od warstwy,
na której zostały narysowane.

Kolor

Skala rodzaju linii

Hiperłącze

Warstwa

Styl wydruku

Szerokości linii

Rodzaj linii

Grubość

Opis wybranej właściwości.

Kliknięcie ikony powoduje rozwinięcie
lub zwinięcie kategorii właściwości.

Kliknięcie umożliwia zmianę właściwości.

Kliknięcie prawym przyciskiem myszy umożliwia ustawienie opcji zachowania palety.

Przegląd właściwości obiektu

Korzystanie z palety właściwości

Paleta właściwości jest podstawowym narzędziem do ustawiania, przeglądania i modyfikowania
właściwości obiektów. Paleta właściwości działa w następujący sposób:

■

Jeśli nie wybrano żadnych obiektów, na palecie właściwości wyświetlane są bieżące domyślne
ustawienia właściwości; właściwości domyślne można ustawić dla wszystkich nowo tworzonych
obiektów.

■

Po kliknięciu obiektu na palecie właściwości wyświetlane są właściwości tego obiektu, które
można zmienić.

■

Po kliknięciu wielu obiektów na palecie właściwości wyświetlane są wszystkie wspólne
właściwości, które można zmienić.

Ćwiczenie: wyświetlanie palety właściwości

Kliknij menu Plik

➤

Nowy.

W oknie dialogowym Wybierz szablon kliknij jeden z plików szablonu rysunku, a następnie
kliknij opcję Otwórz.

Kliknij menu Zmiana

➤

Właściwości.

Wygodnie jest pozostawić paletę otwartą. Można włączyć Autoukrywanie, aby spowodować
wyświetlanie i ukrywanie palety właściwości po umieszczeniu kursora nad jej paskiem tytułu.

Ćwiczenie: zmiana działania opcji Autoukrywanie palety właściwości

Kliknij prawym przyciskiem myszy pasek tytułowy palety właściwości. Kliknij opcję
Autoukrywanie w menu podręcznym.

Przesuń wskaźnik na i z palety właściwości. Pozostaw paletę właściwości otwartą.

Korzystanie z pasków narzędzi Właściwości i Warstwy

Elementy sterujące znajdujące się na pasku narzędzi Właściwości i Warstwy umożliwiają przeglądanie,
ustawianie i zmianę właściwości tak samo, jak paleta właściwości. Standardowo te paski narzędzi
wyświetlane są nad obszarem graficznym.

Pasek narzędzi Właściwości pozwala w wygodny sposób uzyskiwać dostęp do najważniejszych
właściwości obiektów.

Pasek narzędzi Warstwy steruje właściwościami warstw. Należy wskazać przycisk Menedżer cech
warstw, aby otworzyć okno do zarządzania warstwami. Element sterujący Warstwa udostępnia
szybką metodę zmiany właściwości kilku warstw oraz bieżącej warstwy.

Sterowanie kolorem

Sterowanie
rodzajem linii

Sterowanie
szerokością linii

Sterownie
stylem wydruku

Pasek narzędzi
Właściwości

Rozdział 5

Rysowanie obiektów

Ćwiczenia: zmiana właściwości obiektu

W tych ćwiczeniach przejrzymy i zmienimy właściwości warstw i obiektów za pomocą kilku
elementów sterujących.

Kliknij menu Plik

➤

Otwórz.

W oknie dialogowym Wybierz plik odszukaj folder /Help/Tutorials w folderze instalacyjnym
programu AutoCAD i otwórz plik arbor.dwg.

Kliknij zakładkę Model.

Przesuń wskaźnik na pasek tytułu palety właściwości.

Sprawdź bieżące ustawienia domyślne właściwości.

Kliknij obiekt wymiarowany na rysunku, aby go wybrać.

Należy zauważyć, że kilka właściwości wybranego obiektu wyświetlanych jest na pasku narzędzi
Właściwości w pobliżu górnej części okna aplikacji. Warstwa obiektu to Wymiary. Właściwości
koloru, typu i szerokości linii obiektu ustawione są na JakWarstwa. Kolor warstwy Wymiary to
czerwony.

Przesuń wskaźnik na pasek tytułowy palety właściwości, aby ją otworzyć.

Sprawdź dodatkowe właściwości obiektu wymiarowanego na palecie właściwości.

Kliknij kilka dodatkowych obiektów o innych kolorach. Przesuń wskaźnik na pasek tytułowy
palety właściwości.

Wyświetlane są tylko wspólne właściwości obiektów.

Przesuń wskaźnik poza paletę właściwości i naciśnij klawisz ESC, aby anulować wybór.

Zmiana domyślnego koloru warstwy

Kliknij menu Format

➤

Warstwa.

W Menedżerze cech warstw kliknij czerwone pole w kolumnie Kolor warstw Wymiary.

W oknie dialogowym Wybierz kolor kliknij zielone pole i przycisk OK. Kliknij ponownie OK,
aby zamknąć Menedżera cech warstw.

Wszystkie obiekty na warstwie Wymiary są zielone. Właściwości wszystkich obiektów na warstwie
można zmienić w jednej operacji, ponieważ wszystkie wymiary znajdują się na jednej warstwie.

Zmiana koloru pojedynczego obiektu

Kliknij zielony obiekt wymiaru, aby go wybrać.

Na pasku narzędzi Właściwości kliknij kolejno opcje Kolor i Fioletowy.

Element
sterowania
Warstwa

Ustawia warstwę aktualnie
wybranego obiektu jako aktualną
warstwę.

Menedżer cech
warstw

Ustawia poprzednią warstwę
jako aktualną warstwę.

Pasek narzędzi
Warstwy

Przegląd właściwości obiektu

Kolor wybranego obiektu zostanie zmieniony na fioletowy, zastępujący zielony kolor warstwy
obiektu. Po zmianie koloru warstwy kolor obiektu wymiaru pozostaje fioletowy.

Naciśnij klawisz ESC, aby wyjść.

Kliknij ten sam obiekt wymiaru.

Kliknij element Kolor, a następnie JakWarstwa. Spowoduje to przywrócenie pierwotnego
zachowania właściwości koloru obiektu wymiaru.

Zmiana aktualnej warstwy

Kliknij element Warstwa na pasku narzędzi Warstwy.

Kliknij inną warstwę, aby ustawić ją jako aktualną.

Wszystkie nowe obiekty tworzone będą na tej warstwie, dopóki aktualna warstwa nie zostanie
zmieniona na inną.

Kliknij menu Format

➤

Warstwa

W Menedżerze cech warstw kliknij warstwę, aby ją wybrać.

Kliknij zielony przycisk zaznaczenia w górnej części Menedżera cech warstw. Kliknij przycisk OK,
aby ustawić wybraną warstwę jako aktualną.

Kliknij element Warstwa na pasku narzędzi Warstwy.

Kliknij obraz żarówki dla warstwy Wymiary, aby ją wyłączyć. Następnie kliknij w dowolnym
miejscu w obszarze graficznym.

Wszystkie obiekty na warstwie Wymiary są ukryte.

Menedżer cech warstw umożliwia ponowne wyświetlenie warstwy Wymiary.

Zamknij rysunek bez zapisywania zmian.

Korzystanie z rodzajów linii

Ze wszystkimi obiektami programu AutoCAD narysowanymi na tej samej warstwie można skojarzyć
jeden rodzaj linii lub rodzaje linii można przypisać indywidualnie do obiektów. Można posłużyć się
każdym ze standardowych rodzajów linii, które oferuje program AutoCAD lub utworzyć własne.

Sterowanie kolorem

Pasek narzędzi
Właściwości

Element sterowania Warstwa

Warstwy
pasek narzędzi

Rozdział 5

Rysowanie obiektów

Aby zastosować rodzaj linii, należy najpierw wczytać go do rysunku za pomocą Menedżera rodzajów linii.

Ćwiczenie: wczytywanie rodzaju linii i uczynienie go aktualnym

Kliknij menu Plik

➤

Nowy i wybierz szablon rysunku.

Kliknij menu Format

➤

Rodzaj linii.

W oknie Menedżer rodzajów linii kliknij opcję Wczytaj.

W oknie dialogowym Wczytaj lub uaktualnij rodzaje linii przewiń w dół listę rodzajów linii
i kliknij HIDDENX2. Kliknij przycisk OK.

Kliknij opcję Pokaż szczegóły.

Wyświetlonych zostanie kilka opcji skalowania rodzaju linii. Zwróć uwagę na opcję Skaluj
w jednostkach obszaru papieru. Aby rodzaje linii były automatycznie skalowane w rzutniach
arkusza, należy włączyć tą opcję.

Kliknij rodzaj linii HIDDENX2, a następnie Aktualna. Kliknij przycisk OK.

Na pasku narzędzi Właściwości w górnej części okna aplikacji wyświetlany jest rodzaj linii
HIDDENX2, a nie JAKWARSTWA. Wszystkie utworzone od tej pory obiekty będą wyświetlane
z tym rodzajem linii. Ustawienie to powoduje nadpisanie rodzaju linii przypisanej do aktualnej
warstwy.

CONTINUOUS

HIDDEN

CENTER

PHANTOM

Przegląd właściwości obiektu

Kliknij zakładkę Model.

Kliknij menu Rysuj

➤

Linia, a następnie kliknij kilka miejsc w obszarze rysunku, aby narysować

segmenty linii. Naciśnij klawisz ENTER, aby zakończyć polecenie.

Menedżer rodzajów linii oraz pasek narzędzi Właściwości umożliwia ustawienie bieżącego
rodzaju linii z powrotem na JAKWARSTWA.

Wszystkie utworzone od tej pory obiekty będą wyświetlane rodzajem linii przypisanym do bieżącej
warstwy.

Skalowanie rodzajów linii

Podczas skalowania widoków w rzutniach arkusza mogą wyniknąć niezgodności w wyglądzie rodzajów
linii. W nieciągłych rodzajach linii długość kresek i kropek oraz odstępy między nimi, mogą się zwiększyć
lub zmniejszyć. Skalowanie rodzajów linii można ustalić względem modelu lub skali arkusza, albo
zachować ich wygląd bez względu na skalę powiększenia.

Obszar Szczegóły w Menedżerze rodzajów linii umożliwia sterowanie skalą rodzaju linii w rzutniach
arkusza.

■

Globalny współczynnik skali. Ustala globalny współczynnik skali dla wszystkich rodzajów linii.

■

Aktualna skala obiektu. Ustala skalę rodzaju linii dla nowo tworzonych obiektów.

■

Skaluj w jednostkach obszaru papieru. Skaluje rodzaje linii identycznie w obszarach papieru
i modelu.

Aby zaktualizować skalę rodzaju linii, należy zregenerować obszar modelu wyświetlany w rzutni
arkusza na zakładce arkusza. Wymagane czynności:

Wybierz zakładkę Arkusz.

Kliknij dwukrotnie przyciskiem myszy wewnątrz rzutni arkusza, aby uzyskać dostęp do
obszaru modelu.

Kliknij menu Widok

➤

Regen.

Rodzaje linii wewnątrz rzutni arkusza zostaną przeskalowane zgodnie z ustawieniem skali
wyświetlania rzutni.

Linie kreskowe przeskalowane
względem modelu

Linie kreskowe przeskalowane
w arkuszu

Rozdział 5

Rysowanie obiektów

Przypisywanie szerokości linii

Używając właściwości szerokości linii, można tworzyć grube i cienkie linie, aby pokazać przecięcia
w przekrojach, głębokość na elewacjach, linie wymiarowe i znaczniki oraz różnice grubości obiektu
w szczegółach. Szerokości linii nie zależą od aktualnej skali wyświetlania. Obiekty z szerszymi liniami
wyświetlane są z określoną szerokością linii niezależnie od skali wyświetlania.

Ćwiczenie: wybór szerokości linii i uczynienie jej aktualnym

Kliknij zakładkę Model.

Kliknij menu Format

➤

Szerokość linii.

W oknie dialogowym Ustawienia szerokości linii w polu Szerokość linii kliknij większą szerokość
linii niż 0,50 mm lub 0,020”.

Kliknij kolejno opcje Pokaż szerokość linii i OK.

Nowa szerokość linii wyświetlana jest na pasku narzędzi Właściwości w górnej części okna aplikacji
jako aktualna. Od tego momentu tworzone obiekty będą wyświetlane z szerszymi liniami.

Kliknij menu Rysuj

➤

Linia i narysuj kilka segmentów linii. Naciśnij ENTER.

Okno Ustawienia szerokości linii oraz pasek narzędzi Właściwości umożliwiają ustawienie
aktualnego rodzaju linii z powrotem na JAKWARSTWA.

Wszystkie utworzone odtąd obiekty będą wyświetlane z szerokością linii przypisaną do bieżącej
warstwy.

Przećwicz ustawianie rodzajów linii i szerokości linii.

UWAGA

Niezależnie od domyślnego ustawienia warstwy, do poszczególnych obiektów można

indywidualnie przypisać kolor, rodzaj linii lub szerokość linii. Decyzja o przypisywaniu tych właściwości
indywidualnie lub według ustawień warstwy zależy od organizacji rysunku i standardów firmowych.

Rysowanie linii

Linia jest najbardziej podstawowym obiektem w programie AutoCAD. Linia może składać się z jednego
segmentu lub serii połączonych segmentów, lecz każdy z tych segmentów pozostanie oddzielnym
obiektem liniowym. Jeśli potrzebna będzie wielosegmentowa linia, która ma być traktowana jak
jeden obiekt, np. na mapie, należy narysować polilinię.

Tworzenie linii równoległych

Linia odsunięta jest dokładną kopią wybranej linii, narysowaną w określonej odległości od linii
oryginalnej. Do tworzenia linii równoległych oraz okręgów współśrodkowych i krzywych równoległych
można użyć polecenia ODSUŃ.

Odsuwanie obiektów jest jedną z najbardziej wydajnych metod rysowania w programie AutoCAD.

Ćwiczenie: odsuwanie linii w celu utworzenia linii równoległych

Narysuj linię.

Kliknij menu Zmiana

➤

Odsunięcie.

Przy zgłoszeniu z zapytaniem o odległość odsunięcia podaj 10.

Kliknij linię, względem której ma być wykonywane odsunięcie.

Kliknij po jednej stronie linii.

Naciśnij klawisz ENTER, aby zakończyć polecenie.

Rysowanie polilinii i wieloboków

Polilinia składa się z połączonych segmentów liniowych i łuków, tworzących jeden obiekt. Polilinie
umożliwiają utworzenie takich obiektów, jak

■

Ścieżki na płytkach obwodów drukowanych

■

Granice

■

Warstwice, drogi i rzeki na mapach

■

Segmenty o stałej lub zwężającej się szerokości

Wieloboki są zamkniętymi poliliniami o równych bokach i kątach. Polecenie Wielobok jest najprostszą
metodą tworzenia trójkątów, pięciokątów, sześciokątów równoramiennych itd.

łuki odsunięte

linie odsunięte

Rozdział 5

Rysowanie obiektów

Rysowanie polilinii

Aby narysować każdy segment polilinii, należy określić punkt początkowy i końcowy segmentu.
Aby narysować następne segmenty, należy kontynuować wskazywanie na rysunku kolejnych punktów.

Ćwiczenie: tworzenie polilinii

Kliknij menu Rysuj

➤

Polilinia.

Przy każdym zgłoszeniu kliknij punkt. Po wskazaniu kilku punktów, wykonaj jedną z następujących
czynności:

■

Naciśnij klawisz ENTER, aby zakończyć polecenie.

■

Wpisz z, aby utworzyć zamkniętą pętlę.

Kliknij polilinię. Wszystkie segmenty należą do jednego obiektu.

Polilinia może zawierać segmenty w postaci łuków.

Ćwiczenie: tworzenie polilinii z segmentami w postaci łuków

Kliknij menu Rysuj

➤

Polilinia.

Narysuj segment polilinii (1 oraz 2).

Przy następnym zgłoszeniu podaj u, aby włączyć tryb Łuk i kontynuować rysowanie segmentu
łukowego (3).

Wprowadź L, aby powrócić do trybu Linia, a następnie narysuj inny segment liniowy.

Zakończ polecenie.

Ćwiczenie: tworzenie prostokąta

Kliknij menu Rysuj

➤

Prostokąt.

Kliknij punkt na ekranie.

Przesuń wskaźnik po przekątnej i kliknij inny punkt.

Uzyskany obiekt jest zamkniętą polilinią w kształcie prostokąta.

Koniec łuku

Ostatni segment

Rysowanie linii

Ćwiczenie: tworzenie wieloboku

Kliknij menu Rysuj

➤

Wielobok.

Podaj liczbę boków, na przykład 6.

Kliknij położenie środka wieloboku.

Wybierz opcję Wpisany lub Opisany. Opcja ta określa sposób pomiaru odległości wprowadzanej
przy kolejnym zgłoszeniu.

Aby określić promienie wieloboku, wykonaj jedną z poniższych czynności:

■

Przesuń wskaźnik i kliknij położenie.

■

Podaj odległość.

Uzyskany obiekt jest także zamkniętą polilinią.

Korzystając z opcji Szerokość i Połowa szerokości po określeniu punktu początkowego polilinii,
można rysować polilinie o różnych szerokościach. Można także utworzyć polilinię z segmentami
o zmiennej szerokości początkowej i końcowej.

Po utworzeniu polilinii można

■

Rozdzielić polilinię na niezależne segmenty za pomocą polecenie ROZBIJ.

■

Połącz polilinię z inną polilinią, linią lub łukiem za pomocą polecenia POŁĄCZ.

promienie wpisane

promienie opisane

Różna szerokość

Stała szerokość

Segment o zmiennej szerokoś

Rozdział 5

Rysowanie obiektów

Rysowanie okręgów i łuków

W programie AutoCAD można utworzyć różne podstawowe obiekty krzywoliniowe, w tym okręgi i łuki.

Rysowanie okręgów

Okrąg można utworzyć w jeden z następujących sposobów:

■

Określić środek i promień (metoda standardowa).

■

Określić środek i średnicę.

■

Zdefiniować obwód okręgu za pomocą dwóch lub trzech punktów.

■

Utworzyć okrąg styczny do dwóch istniejących obiektów.

■

Utworzyć okrąg o określonym promieniu, styczny do dwóch obiektów.

Rysowanie łuków

Łuki można utworzyć w oparciu o różne kombinacje takich wielkości jak: środek, punkt końcówy,
punkt początkowy, promień, kąt, długość cięciwy i kierunek. Poniższe przykłady ilustrują trzy
sposoby określania dwóch punktów i kąta rozwarcia łuku.

promień

środek

promień

obiekty styczne

Środek,
promień

Dwa punkty
definiujące średnicę

Trzy punkty
definiujące obwód

Styczny, styczny,
promień

Początek, środek, kąt

Środek, początek, kąt

Początek, koniec, kąt

kąt rozwarcia
łuku

Rysowanie okręgów i łuków

UWAGA

Polecenie ZAOKRĄGL tworzy łuk styczny do dwóch istniejących obiektów. Jest to metoda

często zalecana do tworzenia łuków i zostanie opisana później.

System pomocy

CECHY, KOLOR, WARSTWA, RODZLIN, LTSCALE, CELTSCALE, PSLTSCALE, SZEROKOŚĆ LINII, LINIA, ODSUŃ,
PLINIA, WIELOBOK, PROSTOK, EDPLIN, POŁĄCZ, ROZBIJ, OKRĄG, ŁUK

Sprawdzenie i przypomnienie

Jaki skutek odnosi ustawienie koloru obiektu na JakWarstwa?

Jaki jest najszybszy sposób zmiany aktualnej warstwy na inną?

Co należy zrobić, aby uzyskać dostęp do kompletnej listy właściwości obiektu?

Jakie polecenie jest zalecane do tworzenia linii równoległych i krzywych?

Jaki rodzaj obiektu jest złożeniem serii połączonych segmentów?

Aby rozpocząć

Działanie

Menu

Pasek narzędzi

Ustawianie właściwości

Narzędzia

➤

Właściwości

Zmiana

➤

Właściwości

Standard

Wczytywanie, skalowanie
i zarządzanie rodzajami linii

Format

➤

Rodzaj linii

Właściwości

Zmiana ustawień
szerokości linii

Format

➤

Szerokość linii

Właściwości

Rysowanie linii

Rysuj

➤

Linia

Rysuj

Rysowanie linii równoległych

Zmiana

➤

Odsuń

Zmiana

Rysowanie polilinii

Rysuj

➤

Polilinia

Rysuj

Rysowanie wieloboków

Rysuj

➤

Wielobok

Rysuj

Rozdzielanie segmentów
polilinii

Zmiana

➤

Rozbij

Zmiana

Łączenie polilinii

Zmiana

➤

Połącz

Zmiana

Rysowanie okręgów

Rysuj

➤

Okrąg

Rysuj

Rysowanie łuków

Rysuj

➤

Łuk

Rysuj

Wprowadzaj wartości
współrzędnych, aby dokładnie
lokalizować punkty

Włącz śledzenie biegunowe, aby rysować
linie pod określonymi kątami

Włącz opcję Orto, aby
rysować poziome
i pionowe linie

Włącz opcję Siatka i Skok,
aby rysować w ramach
zdefiniowanej siatki
konstrukcyjnej

Włącz tryby lokalizacji,
aby zlokalizować na obiektach
charakterystyczne punkty

Precyzyjne rysowanie

Ustawianie wartości siatki i skoku . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 76

Ustawianie odstępów siatki i skoku. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 76
Ustalanie granic siatki. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 77

Rysowanie za pomocą współrzędnych . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 78

Używanie współrzędnych kartezjańskich i biegunowych . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 78
Rysowanie za pomocą bezwzględnych współrzędnych kartezjańskich. . . . . . . . . . . . 78
Rysowanie za pomocą względnych współrzędnych kartezjańskich . . . . . . . . . . . . . . 79

Lokalizowanie punktów na istniejących obiektach . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 80

Używanie pojedynczych trybów lokalizacji . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 80
Ustalanie stałych trybów lokalizacji . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 81

Opis trybów lokalizacji . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 82
Określanie kątów i odległości. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 83

Używanie śledzenia biegunowego . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 83
Określanie odległości . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 83
Określanie kąta . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 84
Ćwiczenia: Rysowanie precyzyjne . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 84

Rozdział 6

Precyzyjne rysowanie

Ustawianie wartości dla siatki i skoku

Opcje siatki i skoku ustalają siatkę konstrukcyjną, która ułatwia rysowanie.

■

Siatka to prostokątny wzór kropek, które pokrywają obszar określony przez granice siatki rysunku.
Siatka ułatwia ustawianie obiektów i pomaga w wizualnej ocenie odległości między nimi. Siatka
nie jest drukowana.

■

Skok ogranicza ruchy krzyża nitkowego do węzłów rozmieszczonych w określonych odstępach.
Po włączeniu trybu Skok wskaźnik wydaje się być „przyciągany“ do węzłów niewidocznej siatki.
Skok ułatwia dokładne określanie punktów za pomocą wskaźnika.

Ustawianie odstępów dla siatki i skoku

Siatka nie musi koniecznie odpowiadać aktualnym odstępom skoku. Między węzłami siatki można
ustalić duże odstępy, aby służyły jako odniesienie, zaś dla skoku można wybrać mniejsze odstępy,
umożliwiające dokładne wskazywanie punktów. Na przykład można ustawić odstępy siatki 10 razy
większe od odstępów dla skoku w rysunku metrycznym, lub 12 razy większe od odstępów dla skoku
w rysunku calowym.

Ćwiczenie: Ograniczenie kursora za pomocą opcji Skok

Utwórz nowy rysunek.

Kliknij przycisk Skok na pasku stanu.

Należy zauważyć, że przycisk zmieni wygląd, sygnalizując. że skok został włączony.

Przesuwaj wskaźnik na tle ekranu przy włączonym trybie Skok.

Należy zauważyć, że wskaźnik zajmuje określone położenia, „przyciągany“ jest do miejsc
rozmieszczonych w obszarze rysunku w równych odstępach.

Ćwiczenie: wyświetlanie siatki

Kliknij przycisk Siatka na pasku stanu.

Należy zauważyć, że kropki siatki pokrywają ograniczony obszar wyznaczony granicami siatki

Wyłącz opcje Siatka i Skok.

Przy wywoływaniu różnych powiększeń rysunku, może wyniknąć konieczność zmiany odstępów
w siatce na bardziej odpowiednie dla nowego powiększenia.

Ustawianie wartości dla siatki i skoku

Ćwiczenie: zmiana odstępów siatki i skoku

Kliknij prawym przyciskiem myszy przycisk Siatka lub Skok na pasku stanu.

Kliknij opcję Ustawienia w menu podręcznym.

W oknie dialogowym Ustawienia rysunkowe określ nowe odstępy dla siatki i skoku. Kliknij
przycisk OK.

Włącz opcję Siatka i Skok.

Ustalanie granic siatki

Ćwiczenie: zmiana granic siatki

Kliknij menu Format

➤

Granice rysunku.

Kliknij dwa punkty, aby określić dolny lewy i górny prawy narożnik obszaru prostokątnego.

Powtórz czynność z dwoma innymi punktami.

Granice siatki wskazywane przez
zasięg kropek siatki

Rozdział 6

Precyzyjne rysowanie

Rysowanie za pomocą współrzędnych

Współrzędne określają położenie na rysunku. Po zgłoszeniu wymagającym podania punktu można
wskazać ten punkt wskaźnikiem w obszarze graficznym lub wpisać wartości jego współrzędnych.

Używanie współrzędnych kartezjańskich i biegunowych

W przestrzeni dwuwymiarowej punkty są określane na płaszczyźnie podobnej do arkusza papieru
milimetrowego. Współrzędne dwuwymiarowe można wprowadzić w postaci współrzędnych
kartezjańskich (X,Y) lub biegunowych (odległość<kąt).

■

Współrzędne kartezjańskie są mierzone od dwóch linii prostopadłych względem siebie, osi X
i osi Y. Wartość X określa odległość w kierunku poziomym, a wartość Y określa odległość w kierunku
pionowym. Na przykład współrzędne 5,3 reprezentują punkt 5 jednostek wzdłuż osi X i 3 jednostki
wzdłuż osi Y. Początek (0,0) określa miejsce przecięcia dwóch osi.

■

Współrzędne biegunowe określają punkt na podstawie odległości i kąta. Na przykład współrzędne
5<30 określają punkt odległy o 5 jednostek od początku i przy kącie 30 stopni od osi X.

W każdej metodzie można użyć wartości bezwzględnych lub względnych. Bezwzględne wartości
współrzędnych podawane są względem początku układu. Względne wartości współrzędnych
podawane są względem ostatnio podanego punktu.

Rysowanie za pomocą bezwzględnych współrzędnych kartezjańskich

Bezwzględne współrzędne kartezjańskie należy stosować, gdy znane są dokładne wartości X i Y
położenia punktu. Na przykład linia przedstawiona na ilustracji rozpoczyna się w wartości X -2 i Y 1,
a kończy w 3,4. Wpisy w linii poleceń są następujące:

Polecenie:

linia

Określ pierwszy punkt:

#-2,1

Określ następny punkt lub [Cofaj]:

#3,4

-X

-Y

0,0

-2,1

3,4

Rysowanie za pomocą współrzędnych

Wpisanie # identyfikuje współrzędne jako współrzędne bezwzględne.

Rysowanie za pomocą względnych współrzędnych kartezjańskich

Względne współrzędne kartezjańskie należy stosować, gdy znane jest położenie punktu
względem poprzedniego punktu. Na przykład, aby zlokalizować punkt względem współrzędnych
bezwzględnych -2,1, należy następne wprowadzane współrzędne poprzedzić znakiem @.

Polecenie:

linia

Określ pierwszy punkt:

#-2,1

Określ następny punkt lub [Cofaj]:

@5,3

Wpisanie @5,3 spowoduje umieszczenie punktu w tym samym miejscu, co wpisanie #3,4 w poprzednim
przykładzie.

UWAGA

Współrzędne bezwzględne wprowadza się inaczej, gdy wyłączone jest wprowadzanie dynamiczne

(przycisk DYN na pasku stanu). W takiej sytuacji znak # nie jest stosowany do określania współrzędnych
bezwzględnych.

Rozdział 6

Precyzyjne rysowanie

Lokalizowanie punktów na istniejących obiektach

Stosowanie trybu lokalizacji względem obiektu jest najważniejszym sposobem określania dokładnego
położenia obiektu bez używania współrzędnych. Na przykład, można skorzystać z trybu lokalizacji,
aby narysować linię kończącą się dokładnie w środku okręgu, na końcu innego segmentu linii lub
styczną do łuku.

Tryb lokalizacji można ustalić za każdym razem, gdy program AutoCAD wyświetla zgłoszenie
wymagające określenia punktu. Gdy kursor przesuwany jest nad obiektem, program AutoCAD
zaznacza aktywny punkt lokalizacji względem obiektu znacznikami AutoSnap oraz etykietkami.

Używanie pojedynczych trybów lokalizacji

Gdy program AutoCAD wyświetli prośbę o określenie punktu, można określić pojedynczy tryb lokalizacji
względem obiektu, przytrzymując naciśnięty klawisz SHIFT, klikając prawym przyciskiem myszy
i wybierając tryb lokalizacji względem obiektu z menu Lokalizacja względem obiektu.

Po określeniu trybu lokalizacji należy wybrać wskaźnikiem położenie na obiekcie.

UWAGA

Aby cyklicznie przechodzić przez wszystkie możliwe do lokalizacji punkty tego obiektu,

naciskaj klawisz TAB.

Naciśnij klawisz SHIFT i kliknij
prawym przyciskiem myszy, aby
wyświetlić menu trybu
lokalizacji

tryby lokalizacji

Lokalizowanie punktów na istniejących obiektach

Ustalanie stałych trybów lokalizacji

Aby używać wielokrotnie tego samego trybu lokalizacji, należy go ustawić jako stały tryb lokalizacji.
Stały tryb lokalizacji będzie aktywny, dopóki nie zostanie wyłączony. Na przykład, można ustalić
jako stały tryb lokalizacji Centrum, gdy użytkownik zamierza połączyć liniami środki kilku okręgów.

Istnieje możliwość ustawienia wielu stałych trybów lokalizacji, na przykład Koniec i Centrum.

Ćwiczenie: zmiana ustawień stałych trybów lokalizacji

Kliknij prawym przyciskiem myszy opcję Obiekt na pasku stanu.

W menu podręcznym kliknij opcję Ustawienia.

W oknie dialogowym Ustawienia rysunkowe wybierz potrzebne tryby lokalizacji. Kliknij przycisk OK.

Rozdział 6

Precyzyjne rysowanie

Opis trybów lokalizacji

W poniższej tabeli przedstawiono najczęściej stosowane tryby lokalizacji względem obiektu.

Tryb lokalizacji

Lokalizowane punkty

Punkt końcowy

Punkty końcowe obiektów

Symetria

Punkty symetrii obiektów

Przecięcie

Przecięcie obiektów lub, dla pojedynczego skoku
obiektów, położenia, w których przy rozszerzeniu
obiektów wystąpiłyby przecięcia

Centrum

Środki okręgów, łuków lub elips

Kwadrant

Kwadranty łuków, okręgów lub elips

Prostopadły

Punkty na obiektach, które wraz z ostatnio
określonym punktem tworzą linię prostopadłą
do tego obiektu

Styczny

Punkt na okręgu lub łuku, który połączony
z ostatnim punktem definiuje linię styczną
do tego obiektu

Określanie kątów i odległości

Funkcje śledzenia biegunowego, bezpośredniego wprowadzania odległości i nadpisywania kątów
umożliwiają szybkie określenie kątów i odległości.

Używanie śledzenia biegunowego

Podczas rysowania linii lub przemieszczania obiektów śledzenie biegunowe umożliwia ograniczenie
ruchów wskaźnika do określonych wartości kąta (wartość domyślna to 90 stopni). Na przykład, można
utworzyć serię prostopadłych linii przez włączenie trybu Biegun przed rozpoczęciem rysowania.
Ponieważ linie te będą rysowane tylko zgodnie z osią poziomą i pionową, można rysować szybciej,
wiedząc że rysowane linie na pewno będą prostopadłe.

Ćwiczenie: używanie śledzenia biegunowego

Kliknij opcję Biegun na pasku stanu, aby ją włączyć.

Narysuj kilka linii prostopadłych do siebie.

Określanie odległości

Użyj bezpośredniego wprowadzania odległości, aby szybko określić dokładną długość linii, przesuwając
wskaźnik w odpowiednim kierunku, a następnie podając odległość od pierwszego punktu. Po włączeniu
śledzenia biegunowego bezpośrednie wprowadzenie odległości usprawnia rysowanie linii
prostopadłych o określonej długości.

Śledzenie biegunowe ogranicza ruch
wskaźnika do określonych kątów

ścieżka dopasowania

podpowiedź wyświetla odległość i kąt

Biegun: 1,5<45

Śledzenie biegunowe powoduje
ograniczenie ruchu wskaźnika do
określonego kąta, w tym
przypadku do 180 stopni...

następnie bezpośrednie wprowadzenie
odległości wyznacza dokładną długość
linii, w tym przypadku 1 000

Rozdział 6

Precyzyjne rysowanie

Ćwiczenie: rysowanie kilku linii o określonych długościach

Kliknij menu Rysuj

➤

Linia.

Kliknij punkt i przesuń wskaźnik w prawo (0 stopni).

Podaj wartość.

Przesuń wskaźnik w górę (90 stopni) i podaj inną wartość.

Powtórz czynność kilka razu, a następnie naciśnij przycisk ENTER.

Określanie kąta

Jeśli używany kąt nie będzie często stosowany, można wpisać zmiana kąta. Na przykład, jeśli początek
linii znajduje się w punkcie o współrzędnych -2,1, a linia ma być pod kątem 10 stopni i mieć długość
50, należy wprowadzić

Polecenie:

linia

Określ pierwszy punkt:

#-2,1

Określ następny punkt lub [Cofaj]:

<10

(Przesuń wskaźnik w żądanym kierunku)
Określ następny punkt lub [Cofnij]: 50

Ćwiczenia: Rysowanie precyzyjne

W tym ćwiczeniu użytkownik przećwiczy tworzenie poniższego rysunku za pomocą narzędzi
precyzyjnych dostępnych w programie AutoCAD. Rysunek może być początkiem projektu

■

Uzdrowiska z salą gimnastyczną

■

Zapadki zamka okna

■

Obudowy zespołu silnika

UWAGA

Ważne jest, aby po zakończeniu zapisać ten rysunek. Będzie on wykorzystany w kilku przyszłych

ćwiczeniach opisywanych w tym podręczniku.

Określanie kątów i odległości

Kliknij menu Plik

➤

Nowy.

Wybierz plik szablonu rysunku ćwiczenia najbliższy zamierzonemu zastosowaniu i wybierz
jednostki miary.

■

Tutorial-mArch.dwt. Przykładowy szablon architektoniczny (metryczny)

■

Tutorial-mMfg.dwt. Przykładowy szablon projektu mechanicznego (metryczny)

■

Tutorial-iArch.dwt. Przykładowy szablon architektoniczny (calowy)

■

Tutorial-iMfg.dwt. Przykładowy szablon projektu mechanicznego (calowy)

Kliknij zakładkę Model.

Kliknij menu Plik

➤

Zapisz. Użyj MyDesign, jako nazwy pliku.

Używanie opcje Siatka i Skok do tworzenia obrysu

Na pasku stanu włącz opcje Siatka i Skok. Opcja Wprowadzanie dynamiczne (przycisk Dyn)
powinna być także włączona.

Kliknij menu Rysuj

➤

Linia i kliknij kilka miejsc, aby utworzyć serię segmentów linii (poprzednio

przedstawiony projekt). Dokładne wymiary nie są ważne, ale należy użyć rozsądnych odległości
dla projektu. Naciśnij klawisz ENTER, aby zakończyć polecenie.

Kliknij menu Rysuj

➤

Okrąg

➤

Środek, Promień.

Kliknij punkt, aby określić środek okręgu, a następnie kliknij inny punkt, aby określić promień okręgu.

Wyłącz opcje Siatka i Skok.

Tworzenie linii w trybach lokalizacji względem obiektu

Kliknij menu Zmiana

➤

Wymaż.

Wskaźnik w formie krzyża nitkowego zmieni się na kwadratowy wskaźnikzbioru wskazań.

Kliknij bezpośrednio jedną z utworzonych linii i naciśnij klawisz ENTER.

Linia została wymazana, ale w jaki sposób narysować na jej miejscu inną linię z większą
dokładnością?

Kliknij menu Rysuj

➤

Linia.

Naciśnij klawisz SHIFT i kliknij prawym przyciskiem myszy. W menu lokalizacji względem
obiektu kliknij opcję Koniec.

Przesuń wskaźnik na koniec linii. Kliknij, gdy będzie wyświetlany znacznik AutoSnap.

Naciśnij klawisz SHIFT i ponownie kliknij prawym przyciskiem myszy. W menu lokalizacji
względem obiektu kliknij opcję Koniec.

Przesuń wskaźnik na przeciwległy koniec i kliknij. Naciśnij klawisz ENTER, aby zakończyć
polecenie.

Końce nowej linii znajdują się dokładnie przy końcach sąsiednich linii.

Rozdział 6

Precyzyjne rysowanie

Wykonaj następujące czynności:

■

Przećwicz tworzenie linii w następujących trybach lokalizacji względem obiektu: Symetria,
Centrum, Prostopadły oraz Styczny.

■

Włącz stałe tryby lokalizacji i utwórz kilka dodatkowych linii.

■

Utwórz linię z środka okręgu pod kątem 30 stopni i długości 10 jednostek.

Wymaż obiekty, które nie są częścią przedstawionego wyniku.

Zapisz rysunek. MyDesign powinna być nazwą pliku.

System pomocy

SIATKA, SKOK, USTAWIENIARYS, GRANICE, LUW, DYNMODE, OBIEKT, OPCJE

Sprawdzenie i przypomnienie

W jaki sposób wyłączyć kropki siatki w obszarze rysunku?

Do jakich wartości współrzędnych odnosi się termin początek?

Jakie menu podręczne wyświetlane jest po naciśnięciu klawisza SHIFT i kliknięciu prawym
przyciskiem myszy?

Który przycisk można włączyć, aby zapewnić, że rysowana linia jest dokładnie pionowa?

Co oznacza termin bezpośrednie wprowadzanie odległości?

Aby rozpocząć

Działanie

Menu

Pasek narzędzi

Ustalanie odstępów Skoku
i Siatki

Narzędzia

➤

Ustawienia

rysunkowe, zakładka Skok
i Siatka

Używanie pojedynczego trybu
lokalizacji

SHIFT+kliknięcie prawym
przyciskiem myszy, aby
wyświetlić menu trybów
lokalizacji

Lokalizacja względem
obiektu

Ustawianie stałych trybów
lokalizacji

Narzędzia

➤

Ustawienia

rysunkowe, zakładka Skok

Lokalizacja względem
obiektu

Zmiana ustawień AutoSnap

Narzędzia

➤

Opcje, zakładka

Rysowanie

Zmiana ustawień biegunowych Narzędzia

➤

Ustawienia

rysunkowe

Śledzenie biegunowe

Polecenie KOPIUJ umożliwia
utworzenie kopii w określonych
miejscach

Polecenie LUSTRO umożliwia utworzenie
dokładnej repliki obiektów symetrycznej
względem osi odbicia

Polecenie ODLEG umożliwia pomiar
odległości pomiędzy dwoma punktami

Polecenie ZAOKRĄGL
łączy dwie linie łukiem

Polecenie ODSUŃ tworzy linie
równoległe i współśrodkowe
okręgi

Polecenie UTNIJ umożliwia usunięcie
fragmentów obiektów wystających
poza zdefiniowane krawędzie cięcia

Wprowadzanie modyfikacji

Wybór obiektów do edycji . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 90

Metody wyboru obiektów . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 90
Określanie obszaru wskazań . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 90

Wymazywanie, wydłużanie i ucinanie obiektów. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 91

Wymazywanie obiektów . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 91
Wydłużanie obiektów . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 92
Przycinanie obiektów . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 92

Powielanie obiektów . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 94

Kopiowanie obiektów . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 94
Odsuwanie obiektów . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 95
Odbijanie lustrzane obiektów . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 96

Przesuwanie i obracanie obiektów . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 97

Przesuwanie obiektów . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 97
Obracanie obiektów . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 97

Zaokrąglanie narożników . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 98

Ćwiczenia: precyzyjne modyfikowanie obiektów . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 98
Ćwiczenia: precyzyjne tworzenie nowych rysunków . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 104
Uzgadnianie cech . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 111

Korzystanie z elementów wspomagających edycję . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 112

Edycja przy użyciu uchwytów . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 112
Tworzenie chmurek wersji . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 113

Analizowanie rysunków . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 114

Rozdział 7

Wprowadzanie modyfikacji

Wybieranie obiektów do edycji

Podczas edycji obiektów należy wybrać jeden lub więcej obiektów, aby określić zbiór wskazań obiektów.
Użytkownik może użyć dwóch metod wyboru obiektów do modyfikacji:

■

Najpierw wybierz polecenie. Wybierz polecenie edycji, a następnie wybierz obiekty do modyfikacji.

■

Najpierw wybierz obiekty. Wybierz obiekty, a następnie uruchom polecenie edycji. Ponadto
podczas stosowania tej metody, na obiektach wyświetlane są uchwyty, których można bezpośrednio
użyć do modyfikowania obiektów. Można usunąć obiekty ze zbioru wskazań przez naciśnięcie
klawisza ESC.

Metody wyboru obiektów

Dwie najczęściej używane metody wyboru obiektów:

■

Wybierz poszczególne obiekty. Klikaj obiekty pojedynczo.

■

Określ zbiór wskazań. Kliknij prostokątny obszar wokół obiektów do wybrania.

Określanie zbioru wskazań

Obiekty można wybrać, definiując prostokątny obszar zawierający te obiekty. Prostokątny obszar
wybierający jest definiowany w obszarze graficznym przez kliknięcie dwóch jego przeciwległych
narożników. Uzyskany wynik zależy od kolejności wskazywania tych narożników.

■

Przeciągnij od lewej do prawej, aby utworzyćokno wybierające, które wybierze tylko obiekty
całkowicie zawarte w obszarze ograniczonym tym oknem.

■

Przeciągnij z prawej do lewej, aby utworzyćokno przecinające, które wybierze obiekty leżące
wewnątrz ograniczonego oknem obszaru lub przecinające jego granice.

UWAGA

Można usunąć obiekty ze zbioru wskazań, naciskając klawisz SHIFT i klikając obiekty.

Obiekty wybrane oknem wybierającym

Wymazywanie, wydłużanie i ucinanie obiektów

Za pomocą tych metod można usunąć obiekty lub zmienić ich długości:

■

Wymaż usuwa cały obiekt.

■

Wydłuż wydłuża obiekt do określonej granicy.

■

Utnij ucina obiekt przy określonej granicy i usuwa wystający fragment.

Wymazywanie obiektów

Korzystając z polecenia WYMAŻ, obiekty można wybrać stosując każdą dostępną metodę wyboru.
W poniższym przykładzie, za pomocą okna wybierającego został wybrany fragment rury do wymazania

Ćwiczenie: wybieranie za pomocą okna wyboru i okna przecinającego

Utwórz nowy rysunek.

Utwórz dowolne linie, łuki i okręgi.

Kliknij menu Zmiana

➤

Wymaż.

Wybierz kilka obiektów za pomocą okna przecinającego i naciśnij ENTER.

Zwróć uwagę, które obiekty zostały wybrane i wymazane.

Wybierz jeszcze kilka obiektów za pomocą wyboru oknem i naciśnij ENTER.

Zwróć uwagę, które obiekty zostały wybrane i wymazane.

Wybierz pojedynczo inne obiekty, które zostały utworzone w kroku 1, a następnie naciśnij ENTER,
aby je wymazać.

Wynik

Obiekty wybrane za
pomocą okna wybierającego

Wybrane obiekty

Rozdział 7

Wprowadzanie modyfikacji

Wydłużanie obiektów

Można wydłużyć obiekty, aby kończyły się dokładnie na krawędzi zdefiniowanej przez inne obiekty.
Jeżeli użytkownik naciśnie ENTER zamiast wybierać obiekty granicy, wszystkie obiekty widoczne
na rysunku staną się potencjalnymi obwiedniami. Ilustracja pokazuje linie dokładnie wydłużone
do okręgu, który został zdefiniowany jako najbliższa granica wydłużenia.

Ćwiczenie: wydłużanie obiektu

Utwórz krótką linię. Następnie utwórz okrąg, który zawiera tę linię.

Kliknij menu Zmiana

➤

Wydłuż.

Kliknij okrąg w odpowiedzi na zgłoszenie Wybierz obiekty.

Zwróć uwagę, że najpierw wybiera się obiekty granicy.

Naciśnij klawisz ENTER, aby zakończyć wybieranie obiektu granicy.

O tym kroku łatwo zapomnieć.

W odpowiedzi na kolejne zgłoszenie Wybierz obiekty kliknij jeden koniec linii, a następnie drugi
koniec linii. Naciśnij klawisz ENTER, aby zakończyć polecenie.

Ucinanie obiektów

Ucinanie obiektów jest bardzo podobne do wydłużania. Można precyzyjnie uciąć obiekt na krawędzi
zdefiniowanej przez jeden lub kilka obiektów. Domyślnie obiekty określone jako krawędzie tnące
muszą przecinać obiekt, który ma być ucięty.

Wybierz obiekty do wydłużenia
najbliżej końca, który będzie
wydłużany

Naciśnij ENTER, aby
zaakceptować wszystkie
obiekty jako obwiednie

Wynik

Wybrana krawędź tnąca
oknem przecinającym

Obiekt wybrany
do ucięcia

Wynik

Wymazywanie, wydłużanie i ucinanie obiektów

Ćwiczenie: ucinanie obiektu

Utwórz dwie linie poziome i dwie linie pionowe, tak jak pokazano po lewej stronie poprzedniej
ilustracji.

Możesz użyć trybu lokalizacji Prostopadłe, aby mieć pewność, że linie poziome przecinają linie
pionowe.

Kliknij menu Zmiana

➤

Utnij.

W odpowiedzi na zgłoszenie Wybierz obiekty kliknij punkty 1 i 2, tak jak na poprzedniej
ilustracji.

Zwróć uwagę, że najpierw wybiera się obiekty granicy.

Naciśnij klawisz ENTER, aby zakończyć wybieranie obiektu obwiedni.

W odpowiedzi na kolejne zgłoszenie Wybierz obiekty kliknij linię pionową w punkcie 3, tak jak
pokazano. Naciśnij klawisz ENTER, aby zakończyć polecenie.

UWAGA

W poleceniach WYDŁUŻ i UTNIJ należy nacisnąć ENTER, aby zaakceptować zbiór wskazań

obiektów obwiedni, a następnie wybrać obiekty. Jeżeli użytkownik naciśnie ENTER bez wybierania obiektów,
wszystkie obiekty staną się potencjalnymi obwiedniami.

Rozdział 7

Wprowadzanie modyfikacji

Powielanie obiektów

Istnieje kilka sposobów kopiowania obiektów:

■

Kopiuj tworzy nowe obiekty w określonym położeniu.

■

Odsunięcie tworzy nowe obiekty, które zostają umieszczone w określonej odległości od wybranych
obiektów lub będą biegły przez wybrany punkt.

■

Lustro tworzy lustrzane odbicie obiektów względem wybranej osi.

Kopiowanie obiektów

Aby skopiować obiekt, należy wybrać jeden lub więcej obiektów do skopiowania, określić punkt
początkowy, nazywany punktem bazowym, a następnie określić drugi punkt, aby ustalić odległość
i kierunek kopiowania. Punkty te mogą być dowolnie wybranymi punktami rysunku. Na przykład
na następnym rysunku okrąg został skopiowany z prostokąta w odpowiadające położenie na drugim
prostokącie.

Ćwiczenie: kopiowanie obiektu

Utwórz dwa prostokąty i okrąg, tak jak pokazano po lewej stronie poprzedniego rysunku.

Kliknij menu Zmiana

➤

Kopiuj.

Kliknij okrąg w odpowiedzi na zgłoszenie Wybierz obiekty, a następnie naciśnij ENTER.

W odpowiedzi na zgłoszenie Określ punkt bazowy naciśnij SHIFT i kliknij prawym klawiszem
myszy, aby wyświetlić menu z trybami lokalizacji. Kliknij Koniec.

Kliknij narożnik prostokąta w punkcie 2, jak na rysunku.

Wynik

Wybierz okrąg

Określ punkt bazowy (tryb lokalizacji koniec)

Powielanie obiektów

W odpowiedzi na zgłoszenie Określ drugi punkt, naciśnij SHIFT i kliknij prawym klawiszem
myszy, aby wyświetlić menu z trybami lokalizacji. Kliknij Koniec.

Kliknij narożnik drugiego prostokąta w punkcie 3, jak na rysunku.

Naciśnij klawisz ENTER, aby zakończyć polecenie.

Skopiowany okrąg znajduje się w tym samym położeniu względem prostokąta, w którym jest
zawarty, co okrąg oryginalny.

Można także skopiować obiekty, określając punkt bazowy, a po nim bezpośrednio podać odległość,
zwykle z włączonym Skokiem biegunowym.

Polecenie Kopiuj jest automatycznie powtarzane, dzięki czemu można tworzyć wiele kopii.

Odsuwanie obiektów

Odsuwanie tworzy nowy obiekt podobny do wybranego obiektu, w określonej od niego odległości.
Odsuwanie okręgów tworzy mniejsze lub większe okręgi, w zależności od kierunku odsunięcia.
Odsuwanie ułatwia tworzenie równoległych linii i współśrodkowych okręgów.

Wybrane obiekty

Określony punkt bazowy
i wprowadzona odległość

Wynik

wprowadzanie odległość.

Wybrany obiekt (krzewy)

Wynik

punkt bazowy

następny punkt

drugi punkt

Rozdział 7

Wprowadzanie modyfikacji

UWAGA

Odsunięcie kilku obiektów, a następnie ucięcie lub wydłużenie ich jest bardzo wydajną techniką

rysowania.

Odbijanie lustrzane obiektów

Lustrzana kopia obiektów tworzona jest względem osi odbicia, którą definiują dwa punkty. Można
również określić, czy oryginalne obiekty zostaną wymazane, czy też pozostaną w rysunku.

Tworzenie lustrzanych kopii jest bardzo przydatne przy tworzeniu obiektów symetrycznych. Zamiast
rysować cały obiekt, można narysować połowę elementów, a następnie szybko utworzyć ich lustrzane
odbicie.

odsunięcie obiektu

oryginalny
obiekt

oś
odbici

Wybrane
obiekty

Zdefiniowana
oś odbicia

Wynik z pozostawionym
oryginałem

Przesuwanie i obracanie obiektów

Ważną techniką rysowanie jest tworzenie jednego lub więcej obiektów, a następnie przesuwanie ich
lub obracanie.

Przesuwanie obiektów

Przesuwanie obiektów odbywa się tak samo, jak kopiowanie. Należy wybrać obiekt do przesunięcia,
określić punkt bazowy (1), a następnie drugi punkt, aby zdefiniować odległość i kierunek przesunięcia (2).
Na ilustracji pokazano operację przesuwania okna, aby było wyżej i dalej od drzwi.

Obracanie obiektów

Aby obrócić obiekty, należy podać punkt bazowy i kąt obrotu. Kąt obrotu można określić poprzez
określenie punktu lub wpisanie wartości kąta.

W następnym przykładzie określony został punkt bazowy (1) i drugi punkt (1), który określa kąt
obrotu (2) domu.

Zamiast określania drugiego punktu można wpisać -35, aby określić kąt obrotu w stopniach.
Powtórzenie obrotu z użyciem tego samego punktu bazowego i kąta spowoduje obrócenie domu
o 70 stopni od położenia początkowego.

UWAGA

Domyślnie kąt o wartości dodatniej powoduje obrót przeciwnie do ruchu wskazówek zegara.

Jednak to ustawienie można zmienić za pomocą polecenia JEDN.

Wybierz obiekty, określ punkt bazowy
i nowe położenie wybranych obiektów.

Wybrane obiekty

Wynik

Punkt bazowy
i kąt obrotu

Rozdział 7

Wprowadzanie modyfikacji

Zaokrąglanie narożników

Zaokrąglanie łączy dwa obiekty łukiem, o określonym promieniu. Łuk jest styczny do obydwu obiektów.

Za pomocą opcji Promień polecenia Zaokrągl, można określić promień zaokrąglenia. Zmiana
promienia spowoduje ustawienie promienia domyślnego dla następnych zaokrągleń. Domyślnie obiekty
zaokrąglane są ucinane, tak jak na rysunku.

Użyteczną metodą jest ustawienie promienia zaokrąglenia na 0. Spowoduje to przecięcie dwóch
obiektów w ostrym narożniku. Nie będzie tworzony łuk.

UWAGA

Podczas wybierania obiektów do zmiany aktualnego promienia zaokrąglenia na promień

o wartości 0 można przytrzymać klawisz SHIFT.

Można także zaokrąglać okręgi, łuki i polilinie. W zależności od wskazanych punktów, okręgi i łuki
mogą być zaokrąglone na kilka sposobów. Program AutoCAD wybiera punkt końcowy najbliżej
punktu wyboru.

Ćwiczenia: dokładne modyfikowanie obiektów

W tym ćwiczeniu do modyfikacji części mapy będą używane techniki precyzyjnego rysowania.

Właściciele nieruchomości sąsiadujących z niezagospodarowaną działką przekonywali radę miasta,
aby pozwoliła im zakupić całą działkę. Jedynym wymaganiem było, aby właściciele zgodzili się na
równy podział.

Wybrane obiekty

Wynik

Wartość promienia
ustawiona na 0,
wybrane obiekty

Wynik

Zaokrąglanie narożników

W jaki sposób należałoby podzielić działkę?

Propozycja przyjęta przez właścicieli zakładała powiększenie działek 26 i 27, tak aby ich
powierzchnie stały się równe. Ogrodzenie między działką 38 i 39 zostało wydłużone. Działka 38 była
większa niż pozostałe, ale miała nieregularny kształt.

niezagospodarowana działka

100

Rozdział 7

Wprowadzanie modyfikacji

Użyj następującej procedury, aby zmienić granice działek.

Kliknij menu Plik

➤

Otwórz.

W oknie dialogowym Wybierz plik znajdź folder/Help/Tutorials w katalogu produktu AutoCAD
i otwórz rysunek map.dwg.

W celu uproszczenia rysunku wyłącz warstwę Tekst.

Najpierw utwórz linię graniczną po lewej stronie działki trójkątnej. Górny koniec nowej linii
granicznej będzie przemieszczony o 15,73 stopy, a dolny koniec nowej linii granicznej zostanie
przemieszczony o 39,94 stopy. Te odległości ustalono metodą prób i błędów, w celu zrównania
działek 26 i 27 bez nadmiernego zwężania lub pomniejszania działki 38.

Aby to zrobić, należy utworzyć „geometrię konstrukcyjną“, która ułatwi to zadanie.

Użyj polecenia Okrąg i trybów lokalizacji, aby utworzyć okrąg o promieniu 15,73 i okrąg
o promieniu 39,94. Środek drugiego okręgu będzie się znajdował na przecięciu, tak jak pokazano
na rysunku.

Użyj trybu lokalizacji przecięcia aby utworzyć nową linię graniczną, tak jak pokazano na rysunku.

Zaokrąglanie narożników

101

Wymaż stara linię graniczną i dwa okręgi konstrukcyjne.

Następnie wydłuż starą linię graniczną do nowej.

Kliknij menu Zmiana

➤

Wydłuż.

Kliknij nową linię graniczną. Linia ta jest granicą rozciągania starej linii granicznej.

102

Rozdział 7

Wprowadzanie modyfikacji

Naciśnij ENTER. Naciśnięcie ENTER jest bardzo ważne i łatwo się o tym zapomina. Oddziela
obiekty, które służą jako granica, od obiektów, które będą wydłużane.

Kliknij starą linię graniczną w pobliżu końca, który będzie wydłużony, tak jak pokazano na
rysunku.

Naciśnij klawisz ENTER, aby zakończyć polecenie.

Użyj tej samej metody, aby wydłużyć drugą linię graniczną do dolnej granicy.

Zaokrąglanie narożników

103

Wymaż stare linie graniczne, aby otworzyć długą, wąską działkę.

Narysuj krątką linię graniczną za pomocą trybu lokalizacji Koniec, pomiędzy punktami
końcowymi linii granicznych, tak jak to zostało pokazane.

104

Rozdział 7

Wprowadzanie modyfikacji

Zakończono tworzenie nowych linii granicznych. W jaki sposób wyliczyć nowe pola powierzchni działek?

Obliczanie pól powierzchni działek

W wierszu poleceń wpisz obwiednia.

W oknie dialogowym Tworzenie obwiedni, kliknij Wskaż punkty. Następnie kliknij wewnątrz
każdej działki. Naciśnij klawisz ENTER, aby zakończyć polecenie.

Dla każdej działki zostanie utworzona zamknięta polilinia pokrywająca się z jej granicami.
Te zamknięte polilinie są nakładane na istniejące linie graniczne i mogą być później wymazane.

Uwaga

Podczas przesuwania kursora nad mapą zostaną wyróżnione różne polilinie. Jeżeli z jedną

granicą pokrywają się dwie polilinie, tylko jedna z nich zostanie wyróżniona. Aby uniknąć tego
problemu ze wspólnymi granicami, należy przesuwać kursor wokół zewnętrznych krawędzi mapy.
Zamiast tego, można nacisnąć CTRL i kliknąć wspólną obwiednię kilka razy, aby cyklicznie przełączać
pomiędzy obiektami znajdującymi się na niej.

Kliknij menu Zmiana

➤

Właściwości.

Kliknij jedną z obwiedni i znajdź obszar z listy palety Cechy.

Naciśnij klawisz ESC, aby wyczyścić wybór.

Oblicz obszar każdej z pozostałych działek.

Zamknij rysunek mapy bez zapisywania zmian.

Ćwiczenia: precyzyjne tworzenie nowych rysunków

W następnym ćwiczeniu zostanie utworzony szczegółowy rysunek zawieszenia silnika odrzutowego,
które służy do mocowania silników do samolotów. Ta część jest wykonana ze stopu niklowo-
chromowo-żelazowego o dużej wytrzymałości.

UWAGA

W ćwiczeniu nie podano wszystkich szczegółów wykonania rysunku. W przypadku wątpliwości

można przejrzeć wcześniejsze części tego podręcznika lub użyć systemu Pomocy. Wszystkie polecenia
w tym ćwiczeniu są dostępne w menu Rysuj i Zmiana.

Zaokrąglanie narożników

105

Utwórz nowy rysunek, używając pliku szablonu rysunku, Tutorial-mMfg.dwt.

Ten szablon służy do projektów mechanicznych w jednostkach metrycznych. Wszystkie
odległości podano w milimetrach.

Kliknij zakładkę Model.

Upewnij się, że włączone są przyciski Biegun i Obiekt na pasku stanu. Aktualną warstwą powinna
być Model-Front.

Tworzenie widoku z przodu

Utwórz okrąg o średnicy (nie promieniu) 50 mm i współrzędnych środka 180,100.

Uwaga

Dokładne położenie tego okręgu nie jest ważne w tym ćwiczeniu, ale dobrze jest się upewnić,

czy kilka charakterystycznych elementów pokrywa się z punktami lokalizacji. W rysunkach z pojedynczym
widokiem modeli 3D dobrze jest umieścić charakterystyczny element w punkcie (0,0). Jest to bardzo
wygodne podczas tworzenia odnośników do rysunku z innego rysunku, tak jak w przypadku rysunków
złożeniowych.

Użyj trybu lokalizacji Centrum, aby narysować okrąg o średnicy 24, wykorzystując środek
poprzedniego okręgu.

Tryb lokalizacji Centrum może nie być domyślnym stałym trybem lokalizacji. Naciśnij klawisz
SHIFT i kliknij prawym przyciskiem myszy, aby uzyskać dostęp do menu trybów lokalizacji.

Za pomocą Skoku biegunowego zablokuj wartość kąta na 0 stopni, skopiuj dwa okręgi
w położenie o 125 mm w prawo.

Linia poleceń: kopiuj
Wybierz obiekty: Wybierz te dwa okręgi i naciśnij ENTER.

106

Rozdział 7

Wprowadzanie modyfikacji

Określ punkt bazowy albo [Przesunięcie]: Kliknij środek okręgów i przesuń kursor w prawo

Określ drugi punkt przesunięcia lub <użyj pierwszego punktu jako przesunięcia>: 125

Określ drugi punkt lub [Zakończ/Cofaj]: Naciśnij ENTER.

Odsuń wewnętrzny okrąg po lewej o 4 mm na zewnątrz.

Linia poleceń: odsunięcie
Określ odległość odsunięcia lub [przezPunkt/Wymaż/Warstwa]: 4

Wybierz obiekty do odsunięcia lub [Zakończ/Cofaj]: Wybierz lewy okrąg wewnętrzny

Określ punkt określający kierunek odsunięcia lub [Zakończ/Wiele/Cofaj]: Kliknij w dowolnym
miejscu poza okręgami

Utwórz okrąg za pomocą opcji styczna-styczna-promień (Ssp). Promień powinien mieć wartość
250 mm. Zauważ, że znacznik Autosnap dla elementów stycznych został włączony automatycznie.

Linia poleceń: okrąg
Określ środek okręgu lub [3P/2P/Ssr (styczny styczny promień)]: wt
Określ punkt na pierwszym obiekcie stycznym do okręgu: Wybierz zewnętrzny okrąg
w pobliżu oczekiwanego punktu styczności
Określ punkt na drugim obiekcie, stycznym do okręgu: Wybierz drugi zewnętrzny okrąg,
jak pokazano na rysunku
Określ promień okręgu: 250 (na rysunku pokazano tylko część okręgu)

Utnij duży okrąg jak pokazano poniżej.

Zaokrąglanie narożników

107

Użyj polecenia Lustro, aby dokonać odbicia lustrzanego łuku wzdłuż linii utworzonej przez środki
okręgu lewego i prawego. Naciśnij klawisz SHIFT i kliknij prawym przyciskiem myszy, aby uzyskać
dostęp do menu trybu lokalizacji.

Do każdego kroku istnieją metody alternatywne. Na przykład do utworzenia dolnego łuku
można było użyć polecenia Zaokrągl, aby zaokrąglić dwa okręgi promieniem 250 mm.

Utnij okrąg na zewnątrz lewej strony, tak jak pokazano.

Widok części z przodu został wykonany. Następnie użyjemy obiektów z widoku przedniego do
utworzenia widoku z góry.

Tworzenie widoku z góry

Jako warstwę aktualną ustaw Model-Top. Do tego celu można użyć elementu sterowania
warstwami na pasku narzędzi Warstwy lub Menedżera cech warstw.

Użyj trybu lokalizacji Kwadrant, aby utworzyć linię zaczynającą się z lewej strony części.
Po włączeniu trybu lokalizacji biegunowej, przesuń kursor do góry i wpisz 100, aby linia miała
długość 100 mm. Utwórz jeszcze jedną linię o długości 100 mm po prawej stronie części.

108

Rozdział 7

Wprowadzanie modyfikacji

Użyj trybu lokalizacji Koniec, aby utworzyć linię łączącą górne końce linii pionowych.

Odsuń linię poziomą o 12 mm w dół.

Utnij dolne końce linii pionowych, aby utworzyć prostokątny zarys widoku z góry.

Odsuń najwyższą linię poziomą o 3 mm do góry. Utwórz linie poziome z kwadrantów innych
okręgów, tak jak pokazano.

Utnij cztery linie pionowe odpowiadające krawędziom otworów. Nie zapomnij nacisnąć ENTER
po wybraniu linii obwiedni poziomej do ucięcia.

Zaokrąglanie narożników

109

Utnij pozostałe linie pionowe, tak jak pokazano. W razie potrzeby powiększ i wyświetl
fragmenty.

Utnij najwyższą linię poziomą, tak jak pokazano.

Utwórz linię pionową, która będzie miała początek na końcu łuku i zakończy się prostopadle do
linii poziomej. Ta linia jest granicą cięcia tolerancji części.

Utnij linię poziomą do granic cięcia, tak jak pokazano.

linia obwiedni
do ucięcia

110

Rozdział 7

Wprowadzanie modyfikacji

Wymaż poziomą linię granicy cięcia.

Wydłuż pozostałą linię pionową, tak jak pokazano.

Dodaj zaokrąglenia o wartości 1 mm do narożników zewnętrznych.

Widok z góry jest już prawie gotowy. Wystarczy tylko zmienić niewidoczne krawędzie otworów na
linie kreskowane.

Aby zmienić rodzaj linii czterech linii pionowych, należy zmienić właściwość rodzaju linii, który jest
aktualnie przypisany do linii. Jak już wcześniej wspomniano, w celu określenia rodzaju linii można
wybrać obiekty, a następnie użyć palety Właściwości lub paska narzędzi Właściwości.

Zmiana rodzaju linii

Wybierz cztery pionowe krawędzie otworów.

Kliknij menu Zmiana

➤

Właściwości.

Zwróć uwagę, że zostało wybranych więcej obiektów niż jeden, dlatego zostały wyświetlone tylko
właściwości wspólne.

W palecie Właściwości kliknij polecenie Rodzaj linii. Kliknij strzałkę, a na liście kliknij
ACAD_ISO02W100.

linia granicy
do ucięcia

wymazywanie linii

wydłużanie linii

krawędzie ukryte

Zaokrąglanie narożników

111

Kliknij Skalę rodzajów linii. Wpisz 0,3 dla nowej skali rodzaju linii i naciśnij ENTER.

Przesuń kursor poza paletę Właściwości i naciśnij klawisz ESC, aby opróżnić zbiór wskazań.

Zostaną wyświetlone cztery linie kreskowane.

UWAGA

Zamiast zmieniać rodzaj linii każdej linii osobno, można utworzyć nową warstwę dla linii

ukrytych. Właściwość rodzaju linii warstwy można ustawić w szablonie ACAD_ISO02W100. Następnie,
aby zmienić rodzaj czterech linii, należy zmienić przypisanie warstwy linii do nowej warstwy.

Ćwiczenie zostało zakończone. Jeżeli rysunek ma zostać zachowany, należy go teraz zapisać.

Zmiana/Uzgodnij cechy

Cechy jednego obiektu można łatwo skopiować do drugiego. Można dostosować kolor, warstwę,
rodzaj linii, skalę rodzaju linii, szerokość linii, grubość, styl kreślenia i w niektórych przypadkach
style wymiarowania, style tekstu i wzory kreskowania.

Ćwiczenie: kopiowanie cech z jednego obiektu do innych obiektów

Utwórz nowy rysunek.

Narysuj kilka obiektów z innymi właściwościami koloru.

Kliknij menu Zmiana

➤

Uzgodnij cechy.

Kliknij obiekt, z którego mają być kopiowane właściwości.

Kliknij obiekty, do których mają być kopiowane właściwości.

Możesz także użyć opcji Ustawienia polecenia, aby wybrać właściwości, które mają zostać
uzgadniane, a usunąć te, które nie będą uzgadniane.

112

Rozdział 7

Wprowadzanie modyfikacji

Korzystanie z pomocy rysunkowych

Podane niżej elementy wspomagające edycję usprawniają wprowadzanie zmian do rysunków:

■

Uchwyty edytowanie obiektów za pomocą kursora i menu podręcznego.

■

Chmurki wersji zaznaczają obszary, które zostały uaktualnione.

Edycja przy użyciu uchwytów

Uchwyty są wyświetlane na wybranym obiekcie w postaci małych kwadratów. Uchwyty zaznaczają
charakterystyczne punkty obiektu i są mocnym elementem edycji.

Po wybraniu obiektu, można kliknąć uchwyt i przesunąć go za pomocą kursora. Aby wyświetlić więcej
opcji, należy kliknąć uchwyt i kliknąć prawym przyciskiem myszy, aby wyświetlić menu podręczne.
Następnie wybrać tryb edycji za pomocą uchwytów.

należy wybrać linię

należy kliknąć uchwyt

należy przesunąć
uchwyt do końca
linii poziomej

Tryby edytowania za pomocą uchwytów

Opcje trybów edytowania za pomocą uchwytów

Korzystanie z pomocy rysunkowych

113

Ćwiczenie: edycja obiektów za pomocą uchwytów

Narysuj kilka obiektów.

Kliknij kilka z nich, aby je wybrać i wyświetlić ich uchwyty.

Kliknij uchwyt na obiekcie i kliknij jego nowe położenie. Jest to standardowy tryb rozciągania.

■

Zauważ w jaki sposób działają uchwyty po włączeniu trybów lokalizacji.

■

Zauważ w jaki sposób działają uchwyty podczas rozciągania uchwytu na inny uchwyt.

Kliknij uchwyt na obiekcie a następnie kliknij prawym przyciskiem myszy.

Wybierz inny tryb uchwytu: Przesuń, Lustro, Obróć lub Skala.

Naciśnij klawisz ESC, aby zakończyć edytowanie za pomocą uchwytów.

Tworzenie chmurek wersji

Podczas przeglądania lub wprowadzania do rysunków zmian, można usprawnić pracę wyróżniając
znaczniki chmurkami. Rysowana wokół wyróżnianych obiektów chmurka wersji jest polilinią w kształcie
chmury, tak jak na następnej ilustracji.

Ćwiczenie: tworzenie chmurek wersji

Kliknij menu Rysuj

➤

Chmurka wersji.

Kliknij w dowolnym miejscu rysunku i przesuń kursor, aby objąć obszar.

Powtórz polecenie i sprawdź, czy chmurka wersji ma zawsze łuki na zewnątrz, czy może uda się
zrobić łuk do wewnątrz.

114

Rozdział 7

Wprowadzanie modyfikacji

Analizowanie rysunków

Korzystając z następujących poleceń pytających można z modelu wyciągnąć dane: Najczęściej
używanym poleceniem jest ODLEG.

Za pomocą polecenia ODLEG można określić zależności geometryczne między dwoma punktami.
Dla dwóch punktów można szybko wyświetlić następujące informacje:

■

Odległość między nimi w jednostkach rysunkowych

■

Kąt pomiędzy punktami na płaszczyźnie XY

■

Kąt punktów względem płaszczyzny XY

■

Przyrosty (różnice) między wartościami współrzędnych X, Y, i Z każdego punktu

Ćwiczenie: Obliczanie odległości i kąta między dwoma punktami

Kliknij menu Narzędzia

➤

Zapytania

➤

Odległość.

Zastosuj tryb lokalizacji, aby zlokalizować punkt obiektu.

Zastosuj inny tryb lokalizacji, aby zlokalizować inny punkt obiektu.

Przejrzyj informacje wyświetlane w oknie poleceń.

Naciśnij F2, aby wyświetlić informacje w większym oknie nazywanym Okno tekstowe.

Aby rozpocząć

Działanie

Menu

Pasek narzędzi

Wymazywanie obiektów

Zmiana

➤

Wymaż

Zmiana

Wydłużanie obiektów

Zmiana

➤

Wydłuż

Zmiana

Przycinanie obiektów

Zmiana

➤

Utnij

Zmiana

Kopiowanie obiektów w rysunku
Kopiowanie obiektów między
rysunkami

Zmiana

➤

Kopiuj

Edycja

➤

Kopiuj

Zmiana
Standard

Odsuwanie obiektów

Zmiana

➤

Osuń

Zmiana

Odbicie lustrzane obiektów

Zmiana

➤

Lustro

Zmiana

Przesuwanie obiektów

Zmiana

➤

Przesuń

Zmiana

Obracanie obiektów

Zmiana

➤

Obrót

Zmiana

Zaokrąglanie obiektów

Zmiana

➤

Zaokrągl

Zmiana

Analizowanie rysunków

115

System pomocy

WYMAŻ, WYDŁUŻ, UTNIJ, KOPIUJ, KOPIUJ_S, WKLEJ, ODSUŃ, LUSTRO, PRZESUŃ, OBRÓĆ, JEDN,
ZAOKRĄGL, CECHY, UZGCECHY, OPCJE, REVCLOUD, ODLEG

Sprawdzenie i przypomnienie

Jaka jest różnica pomiędzy oknem przecinającym a oknem wyboru?

Jaki jest najszybszy sposób utworzenia kilku równoległych linii?

Jaki jest najprostszy sposób tworzenia łuku, który jest stycznych do dwóch innych obiektów?

Co należy zrobić podczas tworzenia lub modyfikowania obiektu, aby wyświetlić menu trybu
lokalizacji?

Jaki jest najprostszy sposób wyliczenia odległości między dwoma punktami na rysunku?

Edycja właściwości

Narzędzia

➤

Cechy

Zmiana

➤

Cechy

Standard

Dopasowanie właściwości

Zmiana

➤

Dopasowanie

właściwości

Standard

Tworzenie chmurek wersji

Rysuj

➤

Wersja Chmurka Rysuj

Uzyskiwanie informacji
z obiektów

Narzędzia

➤

Zapytania

➤

Odległość

Zapytania

Aby rozpocząć

Działanie

Menu

Pasek narzędzi

Aby ułatwić rozpoznawanie zawartości lub
materiału obiektu, można zapełnić kreskowaniem
obszary przy użyciu wzorców lub pełnych kolorów

Symbole te, w programie AutoCAD nazywane
blokami, reprezentują standardowe elementy,
takie jak drzewa lub krzewy

Bloki należy tworzyć, gdy zachodzi
potrzeba wielokrotnego używania
rysunków lub fragmentów rysunków

Dodawanie symboli i kreskowań

Przegląd bloków . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 118

Zalety bloków . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 118
Źródła bloków . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 118

Wstawianie bloków. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 119

Ćwiczenia: dodawanie bloków . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 119

Przegląd kreskowań. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 121

Używanie standardowych wzorów kreskowań. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 121
Kreskowania zespolone . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 121

Wstawianie kreskowań lub wypełnień jednolitych. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 121

Definiowanie obwiedni kreskowania . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 122
Ćwiczenia: dodawanie kreskowań do rysunku . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 122

118

Rozdział 8

Dodawanie symboli i kreskowań

Przegląd bloków

W programie AutoCAD symbole nazywane są blokami. Blok jest zbiorem obiektów połączonych
w jeden obiekt. Blok może reprezentować obiekt, taki jak drzewo, śruba lub drzwi.

Bloki zazwyczaj są definiowane i przechowywane w rysunkach nazywanych bibliotekami bloków lub
bibliotekami symboli, z których można je wstawić do innych rysunków. Cały rysunek można także
wstawić w postaci bloku.

Bloki mogą zawierać także atrybuty bloku, w których przechowywane są dane, takie jak numery
bloków, daty i parametry znamionowe.

Zalety bloków

Stosowanie bloków ułatwia i usprawnia rysowanie:

■

Sprawne tworzenie rysunków przez wstawianie, zmianę położenia i kopiowanie bloków, a nie
przez edycję poszczególnych elementów geometrycznych.

■

Budowanie standardowej biblioteki zawierającej często używane symbole, detale lub
standardowe części.

■

Przechowywanie danych powiązanych z atrybutami bloków, które można wyodrębniać w celu
utworzenia raportów.

■

Zarządzanie blokami z DesignCenter. DesignCenter umożliwia wygodną organizację i dostęp do
tysięcy symboli na komputerze, w sieci lokalnej lub witrynie WWW.

Źródła bloków

W rysunkach można używać bloków pochodzących z kilku źródeł.

■

Komputer użytkownika. Program AutoCAD udostępnia ponad 300 bloków standardowych
w 15 rysunkach bibliotek symboli zlokalizowanych w folderze DesignCenter.

■

Zakładowa sieć użytkownika. Istnieje możliwość utworzenia własnych bloków i bibliotek
bloków, albo firma użytkownika może już mieć własne biblioteki standardów.

■

Witryna WWW. Dostępnych jest wiele bibliotek symboli firmy Autodesk i komercyjnych bibliotek
innych firm, a także kilka bibliotek bezpłatnych, dostępnych za pośrednictwem zakładki DC Online
w DesignCenter.

odnośniki do
bloku łącznika
wstawionego
do rysunku

definicja bloku dla
łącznika

Wstawianie bloków

119

UWAGA

Zagadnienia związane z tworzeniem, atrybutami i bibliotekami bloków są bardziej

zaawansowane i dlatego nie zostały przedstawione w tym przewodniku.

Wstawianie bloków

W programie AutoCAD bloki można wstawiać do rysunków na trzy sposoby:

■

Okno dialogowe Wstaw. Wstaw blok, określając jego punkt wstawienia, skalę i kąt obrotu.

■

DesignCenter. Znajdź biblioteki symboli i wstaw lub przeciągnij blok do rysunku lub na paletę
narzędzi. Użyj DesignCenter, aby zlokalizować i zarządzać dużą liczbą bloków i bibliotek bloków.

■

Okno dialogowe Palety narzędzi. Wstaw lub przeciągnij blok do rysunku. Użyj palety narzędzi,
aby organizować i uzyskać dostęp do najczęściej używanych bloków.

Ćwiczenia: dodawanie bloków

Otwórz MyDesign, rysunek utworzony i zapisany w poprzednim ćwiczeniu.

Odsuń linie, aby utworzyć ściany (w przypadku uzdrowiska lub obudowy silnika) lub krawędzie
(w przypadku zapadki zamka okna). Wpisz wartość odsunięcia odpowiednią to tworzonego obiektu.
Wygładź narożniki za pomocą polecenia Zaokrągl przy ustawieniu promieni zaokrąglenia na 0.

120

Rozdział 8

Dodawanie symboli i kreskowań

Otwieranie biblioteki bloków

Kliknij menu Narzędzia

➤

DesignCenter.

Okno DesignCenter jest podzielone na obszar ze strukturą drzewa (z lewej strony) i obszar zasobów
(z prawej strony).

W razie potrzeby w oknie DesignCenter kliknij zakładkę Foldery. W widoku drzewa przejdź do
folderu Pomoc\Ćwiczenia\Biblioteki symboli.

Kliknij znak plus (+) na bibliotece bloku odpowiedniej dla danego rysunku:

■

Połączenia — Metric.dwg

■

Połączenia — US.dwg

■

Biuro — Metric.dwg

■

Biuro — US.dwg

Kliknij element Bloki na rozwiniętym właśnie rysunku. Bloki zostaną wyświetlone w obszarze
zasobów DesignCenter.

Wstawianie i zmiana położenia bloków w DesignCenter

Przeciągnij jeden z bloków z DesignCenter do rysunku. Dokładne umieszczenie nie jest istotne.

Kliknij blok. Zauważ, że wyświetlany jest kolorowy uchwyt. Przeciągnij uchwyt, aby przesunąć
blok na miejsce.

Kliknij uchwyt, a następnie kliknij prawym przyciskiem myszy. W menu podręcznym kliknij
polecenie Obróć. Obróć blok za pomocą wskaźnika lub wprowadzając kąt obrotu.

W oknie DesignCenter kliknij dwukrotnie inny blok.

W oknie dialogowym Wstaw w polu Obrót kliknij opcję Wybierz na ekranie. Kliknij przycisk OK.

Kliknij miejsce w rysunku. Wyświetlany jest monit o określenie kąta obrotu. Obróć blok za
pomocą wskaźnika lub wprowadzając kąt obrotu.

Zamknij okno DesignCenter.

Wstawianie bloków z okna dialogowego Wstaw

Kliknij menu Wstaw

➤

Blok.

W oknie dialogowym Wstaw kliknij strzałkę obok pola Nazwa. Są to definicje bloków aktualnie
zapisane w rysunku. Kliknij jedną z nich i opcję OK. Określ położenie bloku.

Dodaj kilka bloków do rysunku. Zapisz rysunek.

Dostęp do bibliotek bloków z sieci WWW

Ponownie otwórz DesignCenter.

Kliknij zakładkę DC Online. Jeśli masz połączenie z Internetem, możesz wyszukać dostępne
komercyjne biblioteki symboli.

Przegląd kreskowań

121

Przegląd kreskowań

Wzór kreskowania jest standardowym układem linii lub kropek, którego można użyć do wyróżnienia
na rysunku pewnego obszaru lub do zaznaczenia materiału, np. betonu, stali lub trawy. W programie
AutoCAD wzorem kreskowania może być również wypełnienie jednorodne lub gradientowe.

Używanie standardowych wzorów kreskowań

Program AutoCAD oferuje ponad 60 wzorów kreskowań (przemysłowe — norma ISO i calowe).
Można wybrać wzór kreskowania, który oferuje program AutoCAD lub wzór zapisany w zewnętrznej
bibliotece wzorów. Wzory kreskowań przechowywane są w plikach wzorów kreskowań o rozszerzeniu PAT.

Kreskowania zespolone

Domyślnie kreskowania są zespolone. Kreskowanie zespolone jest powiązane z granicą kreskowania,
co oznacza automatyczne uaktualnienie kreskowania po zmodyfikowaniu jego granicy. W każdej
chwili, kreskowania można usunąć cechę zespoloności.

Standardowe wzory
kreskowania

ANSI31

INSUL

AR-CONC

Zakreskowany
obiekt

Efekt edycji
granicy
kreskowania
niezespolonego

Efekt edycji
granicy
kreskowania
zespolonego

122

Rozdział 8

Dodawanie symboli i kreskowań

Wstaw kreskowania lub wypełnienie jednolite

Obiekty w rysunku można zakreskować lub wypełnić w jeden z następujących sposobów:

■

Wybierz opcję Kreskowanie z menu Rysuj lub paska narzędzi, aby utworzyć kreskowanie lub
wypełnienie jednorodne.

■

Korzystając z DesignCenter, można przeciągnąć zespolone kreskowanie do rysunku lub na paletę
narzędzi.

■

Paleta narzędzi umożliwia szybkie przeciągnięcie zwykle używanych wzorów kreskowań do rysunku.

Definiowanie obwiedni kreskowania

Granice kreskowania mogą być dowolnymi kombinacjami obiektów, takich jak linie, łuki, okręgi,
polilinie, tekst i bloki. Obwiednia kreskowania musi być obszarem zamkniętym, ale może zawierać
wyspy (zamknięte obszary wewnątrz obszaru kreskowania), które można zakreskować lub pozostawić
niezakreskowane.

Ćwiczenia: dodanie kreskowań do rysunku

W tym ćwiczeniu użytkownik zakreskuje część rysunku, aby wyglądał mniej więcej
w przedstawiony sposób:

Wynik

Wykryte granice

Wybrany punkt

punkt wewnętrzny

wyspy

Wstaw kreskowania lub wypełnienie jednolite

123

Otwórz MyDesign, rysunek utworzony i zapisany w poprzednim ćwiczeniu.

Kliknij menu Rysuj

➤

Kreskowanie.

Na zakładce Kreskowanie w polu Typ i wzór zwróć uwagę na nazwę wzoru kreskowania i próbkę.
Wybierz inny wzór kreskowania.

W polu Obwiednie kliknij opcję Dodaj: Wskaż punkty. Następnie kliknij w dowolnym miejscu
pomiędzy liniami równoległymi do ścian i naciśnij przycisk ENTER.

W dolnej części okna dialogowego kliknij opcję Podgląd.

Prawdopodobnie jest kilka elementów do zmiany, łącznie z kreskowanym okręgiem, kątem
kreskowania i odstępami między elementami kreskowania.

Naciśnij przycisk ESC, aby powrócić do okna dialogowego.

Kliknij przycisk > (Więcej opcji) w prawym dolnym rogu okna dialogowego.

W polu Wyspy kliknij opcję Skrajny. Następnie kliknij przycisk < (Mniej opcji).

W polu Kąt i skala zmień wartości kąta i skali. Jeśli kreskowanie jest zbyt gęste, zwiększ wartość
skali o współczynnik 10.

Kliknij opcję Podgląd. Jeśli kreskowania nadal nie jest odpowiednie, powróć do kroku 6. W przeciwnym
razie kliknij prawym przyciskiem myszy lub naciśnij przycisk ENTER, aby zaakceptować kreskowanie.

Zapisz plik rysunku.

System pomocy

ADCENTER, BLOK, ROZBIJ, WSTAW, PALETYNARZĘDZI, KRESKUJ

Aby rozpocząć

Działanie

Menu

Pasek narzędzi

Wstawianie bloku

Wstaw

➤

Blok

Rysuj

Otwieranie DesignCenter

Narzędzia

➤

DesignCenter

Standard

Otwieranie okna
Palety narzędzi

Narzędzia

➤

Okno palety narzędzi Standard

Kreskowanie obszaru

Rysuj

➤

Kreskuj

Narzędzia

➤

DesignCenter

Narzędzia

➤

Okno palety narzędzi

Rysuj
Standard

124

Rozdział 8

Dodawanie symboli i kreskowań

Sprawdzenie i przypomnienie

Co to jest blok?

Co to jest biblioteka bloków?

W jaki sposób można użyć trybów lokalizacji z blokami?

Jakie są trzy sposoby kreskowania obszaru na rysunku?

Jak można wypełnić obszar jednolitym kolorem?

Dodanie tekstu do rysunku

Tworzenie i modyfikowanie tekstu. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 128
Stosowanie stylów tekstu . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 130

Tworzenie i modyfikowanie stylów tekstu . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 130

Ustawianie rozmiaru tekstu dla skalowania rzutni . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 131

Ustawianie rozmiaru tekstu w obszarze modelu . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 131

128

Rozdział 9

Dodanie tekstu do rysunku

Tworzenie i modyfikowanie tekstu

Program AutoCAD udostępnia edytor tekstu, umożliwiający dodawanie tekstu do rysunków. Edytor
tekstu lokalnego wyświetla ramkę ograniczającą z linijką u góry i paskiem narzędzi formatowania tekstu.

W Edytorze tekstu lokalnego można wybrać formatowanie wpływające na cały obiekt tekstowy lub
tylko zaznaczony tekst. Można także sterować wcięciami.

Przed utworzeniem tekstu należy zdefiniować szerokość tekstu przez określenie dwóch przeciwległych
narożników ramki tekstowej. Wpływa to jedynie na szerokość okna. Program AutoCAD wstawia ten
tekst w oknie dialogowym wewnątrz obszaru o zadanej szerokości i przenosi do następnej linii tekst,
który się w tej szerokości nie mieści.

Za pomocą edytora tekstu można w łatwy sposób zmienić szerokość, przeciągając prawą stronę linijki.

UWAGA

Najszybszym sposobem zmian istniejących obiektów tekstu jest ich dwukrotne kliknięcie

przyciskiem myszy. Spowoduje to otwarcie Edytora tekstu lokalnego i wyświetlenie tekstu do zmiany.

wyświetl opcje menu

wyświetl linijkę

zapisz zmiany
i zamknij

ustaw szerokości
obiektów tekstu
wielowierszowego

linijka

wcięcie
akapitu

wcięcie pierwszego wiersza

tabulatory

Tworzenie i modyfikowanie tekstu

129

Dla tekstu w rysunkach dostępne są dodatkowe opcje

■

Sprawdzanie pisowni ze słownikami adaptacyjnymi

■

Okno dialogowe Znajdź i zastąp umożliwiające lokalizację i poprawienie tekstu

■

Możliwość tworzenia tekstu lustrzanego

Ćwiczenie: tworzenie obiektów tekstu wielowierszowego

Utwórz nowy rysunek.

Aby wyświetlić tekst w dogodnym rozmiarze, należy przybliżyć mały obszar powyżej tabelki.

Kliknij menu Rysuj

➤

Tekst

➤

Tekst wielowierszowy.

Kliknij dwa punkty, aby określić szerokość obiektu tekstu.

W Edytorze tekstu lokalnego wpisz tekst.

Podświetl słowo i kliknij kilka opcji formatowania.

Opcje te są w podobne do tych w aplikacjach przetwarzania słów.

Kliknij opcję OK na pasku narzędzi Formatowanie tekstu.

Ćwiczenie: modyfikacja istniejącego obiektu tekstu

Dwukrotnie kliknij przyciskiem myszy obiekt tekstu.

Podświetl więcej słów lub cały akapit i kliknij więcej opcji formatowania.

Kliknij opcję OK na pasku narzędzi Formatowanie tekstu.

130

Rozdział 9

Dodanie tekstu do rysunku

Stosowanie stylów wydruku

Cały tekst w rysunku programu AutoCAD ma skojarzony z nim styl. Podczas wprowadzania tekstu
program AutoCAD używa aktualnego stylu tekstu, który ustala takie parametry, jak:

■

Czcionka steruje kształtami znaków

■

Styl czcionki steruje formatowaniem czcionek TrueType (kursywa i pogrubienie)

■

Wysokość steruje rozmiarem tekstu w jednostkach rysunku

■

Kąt pochylenia steruje pochyleniem tekstu do przodu lub do tyłu

■

Orientacja steruje pionowym lub poziomym dopasowaniem jednego wiersza tekstu

■

Inne cechy tekstu sterują efektami, takimi jak tekst szeroki i pisany od końca

Tworzenie i modyfikowanie stylów tekstu

Poza domyślnym stylem STANDARD należy zdefiniować styl tekstu, który będzie używany.
Po utworzeniu stylu można zmodyfikować jego ustawienia, zmienić mu nazwę lub usunąć styl,
gdy nie będzie już dłużej potrzebny. Aby utworzyć lub zmodyfikować styl tekstu, należy skorzystać
z okna dialogowego Styl tekstu.

Po zmianie istniejącej czcionki stylu cały tekst na rysunku używający tego stylu zostanie ponownie
wygenerowany z nową czcionką.

UWAGA

Nie ma potrzeby skalowania tekstu, gdy uwagi i etykiety są umieszczane bezpośrednio na

arkuszu w obszarze papieru. Aby dostosować skalę rzutni arkusza, należy zmienić skalę uwag i etykiet
utworzonych w obszarze modelu.

wybierz inny styl
tekstu

utwórz nowy
stylu tekstu

przykładowy tekst
pokazuje efekt
wprowadzonych
zmian

określ inną
czcionkę tekstu
dla stylu tekstu

Ustawianie rozmiaru tekstu dla skalowania rzutni

131

Ustawianie rozmiaru tekstu dla skalowania rzutni

Program AutoCAD umożliwia utworzenie tekstu w obszarze modelu lub na arkuszu w obszarze
papieru. Obszar tworzenia tekstu zależy od sytuacji.

■

Jeśli tekst jest ściślej skojarzony z arkuszem, należy utworzyć go w obszarze papieru. Przy tej opcji
nie ma skalowania i tekst tworzony jest w pełnym rozmiarze (1:1).

■

Jeśli tekst jest bardziej skojarzony z modelem i użytkownik przewiduje odwołania modelu oraz
tekstu z innych rysunków lub innych widoków, tekst należy utworzyć w obszarze modelu. Przy
tej opcji zwykle tekst musi być przeskalowany.

Przygotowanie jednego lub wielu widoków na arkuszu rysunku zwykle powoduje wyświetlanie ich
w rzutniach arkusza ze skalami innymi niż 1:1. W przypadku tworzenia tekstu w obszarze modelu
należy zmienić jego rozmiar, aby prawidłowo wyświetlić go i wydrukować w obszarze papieru.

Ustawianie rozmiaru tekstu w obszarze modelu

Ustaw rozmiar tekstu w obszarze modelu korzystając z następującego wzoru:

Rozmiar tekstu w obszarze modelu = żądany rozmiar tekstu/skala rzutni arkusza

■

Przykład 1: Jeśli żądany rozmiar tekstu wynosi 3, a skala rzutni 1:4 (0,25),
to rozmiar tekstu w obszarze modelu wyniesie 3/0,25 = 12 mm.

■

Przykład 2: Jeśli żądany rozmiar tekstu wynosi 1/8 cala, a skala rzutni 1”=4’ (1:48),
to rozmiar tekstu w obszarze modelu wyniesie (1/8)/(1/48) = 48/8 = 6 cali.

Oczywiście tworzenie tekstu bezpośrednio na arkuszu jest łatwiejsze, gdyż nie wymaga skalowania.
Zaleca się utworzenie tekstu określonego widoku w obszarze modelu, a ogólnych uwag, tabeli
i etykiet w obszarze papieru.

System pomocy

ZNAJD, WTEKST, MIRRTEXT, MTEXTED, PISOWNIA, STYL, SKALUJTEKST, WYRÓWNAJTEKST, STYL,
KONPRZESTRZ

Aby rozpocząć

Działanie

Menu

Pasek narzędzi

Tworzenie tekstu wielowierszowego Rysuj

➤

Tekst

➤

Wiele wierszy

Rysuj, Tekst

Modyfikowanie tekstu

Zmiana

➤

Obiekt

➤

Tekst

Sprawdzenie pisowni w rysunku

Narzędzia

➤

Pisownia

Wyszukiwanie i zamiana tekstu

Edycja

➤

Znajdź

Tekst

Tworzenie stylów tekstu

Format

➤

Styl tekstu

Tekst

132

Rozdział 9

Dodanie tekstu do rysunku

Sprawdzenie i przypomnienie

Jaki jest najszybszy sposób otworzenia Edytora tekstu lokalnego w razie konieczności zmiany
istniejącego tekstu?

Podaj kilka zalet tworzenia dodatkowych stylów tekstu?

W jaki sposób decyduje się, czy utworzyć tekst w obszarze papieru czy obszarze modelu?

Jaką wysokość tekstu należy użyć w obszarze modelu, jeśli żądana wysokość tekstu w obszarze papieru
wynosi 2,5 mm a skala wyświetlania rzutni arkusza to 1/50 (0,02)?

Szeregowy

Liniowy
(pionowy)

Liniowy
(poziomy)

Normalny

Baza

Znacznik
środka

Współrzędne

Średnica

Kątowy

Szybka linia
odniesienia

Promi

Dodawanie wymiarów

Wymiary — przegląd . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 136

Elementy wymiaru . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 136
Wymiary zespolone i linie odniesień . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 136

Tworzenie wymiarów . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 137

Ćwiczenia: tworzenie wymiarów. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 137

Korzystanie z opcji wymiarowania . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 140

Tworzenie znaczników środka i linii środkowych . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 140
Tworzenie linii odniesienia z opisami . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 141

Tworzenie i modyfikowanie stylów wymiarowania . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 142
Modyfikowanie wymiarów . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 144

136

Rozdział 10

Dodawanie wymiarów

Wymiary — przegląd

Wymiary pokazują wielkości geometryczne obiektów, odległości lub kąty między obiektami lub
pozycję elementu w detalu. Program AutoCAD oferuje cztery rodzaje wymiarów:

■

Liniowy. Mierzy odległości za pomocą wymiarów poziomych, pionowych, normalnych, obróconych,
bazowych (równoległych) i szeregowych (ciąg wymiarów).

■

Współrzędnościowy. Mierzy odległość punktu od założonego punktu odniesienia.

■

Promieniowy. Mierzy promienie i średnice łuków i okręgów.

■

Kątowy. Mierzy kąt zawarty między dwiema liniami lub kąt zdefiniowany przez trzy punkty.

Elementy wymiaru

Wymiar składa się z kilku elementów:

■

Linia wymiarowa. Zaznacza kierunek i zakres wymiaru. Dla kątów, linia wymiarowa jest łukiem.

■

Linia pomocnicza. Rozciąga się od wymiarowanego elementu do linii wymiarowej.

■

Tekst wymiarowy. Pokazuje wartość zmierzonej wielkości i może zawierać przedrostki, przyrostki
i tolerancje. Zamiast tekstu proponowanego przez program można wprowadzić własny tekst lub
całkowicie go ukryć. przesuwanie tekstu wymiarowego

■

Strzałka. Zaznacza koniec linii wymiarowej. Dostępnych jest kilka rodzajów strzałek, w tym
kreski architektoniczne i kropki.

■

Linie odniesienia. Linie biegnące od tekstu opisu do opisywanego elementu. W zależności od
stylu wymiarowania, linie odniesienia można tworzyć automatycznie, gdy tekst wymiarowy nie
jest dopasowany pomiędzy liniami pomocniczymi. Linię odniesienia można również utworzyć,
aby połączyć tekst lub blok z elementem.

Wymiary zespolone i linie odniesień

Standardowo program AutoCAD tworzy wymiary zespolone Miary wyświetlane przy wymiarach
zespolonych są automatycznie uaktualniane po zmodyfikowaniu obiektów, z którymi są zespolone.

linia wymiaru

linia pomocnicza

tekst wymiarowy

grot strzałki

linia odniesienia

Tworzenie wymiarów

137

Obiekty odnośników składają się z tekstu, linii odniesienia i strzałki.

■

Jeśli tekst odnośnika zostanie przesunięty, linia odniesienia zostanie także wyregulowana.

■

Jeśli obiekt odnośnika skojarzony jest z obiektem geometrycznym, a obiekt zostanie przesunięty,
rozciągnięty lub przeskalowany, grot strzałki i część linii odniesienia obiektu odnośnika zostaną
także zaktualizowane.

Tworzenie wymiarów

Można utworzyć linie wymiarowe, łuki, okręgi oraz kilka innych typów obiektów. Są dwie główne
metody tworzenia wymiarów:

■

Wskazać obiekt do zwymiarowania (1) i określić położenie linii wymiarowej (2), jak w następnych
przykładach.

■

Za pomocą trybów lokalizacji można określić początek dla linii pomocniczych, a następnie
wskazać położenie linii wymiarowej. Początkowe punkty linii pomocniczych mogą znajdować
się na oddzielnych obiektach.

Ćwiczenia: Tworzenie wymiarów

W tym Ćwiczeniu użytkownik ustawi skalę rysunku i doda kilka wymiarów do projektu.

Otwórz MyDesign, rysunek utworzony i zapisany w poprzednich ćwiczeniach.

Kliknij zakładkę arkusza w pobliżu lewego dolnego narożnika okna aplikacji.

Efekt wybrania linii
dla wymiaru

Efekt wybrania okręgu
dla wymiaru

138

Rozdział 10

Dodawanie wymiarów

Ustaw skalę wyświetlania rzutni.

Kliknij granicę niebieską rzutni arkusza, aby ją wybrać.

Kliknij Zmiana

➤

Właściwości.

Na palecie właściwości kliknij opcję Wyświetlanie zablokowane, a następnie opcję Nie.

Uwaga

Szczególnie zaleca się utrzymywanie zablokowanego wyświetlania w rzutniach arkuszy,

dopóki nie zostanie ustawiona skala wyświetlania rzutni. Zabezpiecza to przed przypadkowym
powiększaniem lub pomniejszaniem oraz zmianą skali wyświetlania.

Kliknij dwukrotnie przyciskiem myszy wewnątrz rzutni arkusza. Z poziomu arkusza
udostępniany jest obszar modelu.

Kliknij menu Widok

➤

Zoom

➤

Zakres.

W tym kroku widok zostaje wyśrodkowany.

Kliknij dwukrotnie poza rzutnią arkusza, aby powrócić do obszaru papieru.

Teraz można określić dokładną skalę planu parteru lub części.

Kliknij granicę niebieską rzutni arkusza, aby ją wybrać. Na palecie właściwości w polu Różne
kliknij opcję Skala standardowa.

Kliknij strzałkę, aby wyświetlić listę skal. Kliknij skalę najbardziej odpowiednią do rozmiaru
arkusza i rozmiaru planu parteru lub części. W razie potrzeby można zawsze wybrać inną skalę.

Zablokuj rzutnię arkusza.

Dodawanie wymiarów

Zmiana aktualnej warstwy na warstwę wymiarów.

Dobrą praktyką jest używanie oddzielnych warstw zarezerwowanych dla obiektów
wymiarowych.

Kliknij dwukrotnie przyciskiem myszy wewnątrz rzutni arkusza, aby uzyskać dostęp do obszaru
modelu.

Tam znajduje się przyczyna, dlaczego wymiary tworzone są raczej z zakładki arkusza niż zakładki
Model. Podczas wymiarowania w obszarze modelu z zakładki arkusza wymiary są automatycznie
skalowane względem skali rzutni.

Kliknij menu Wymiary

➤

Liniowy. Aby utworzyć kilka wymiarów liniowych, postępuj zgodnie

z wyświetlanymi zgłoszeniami.

Tworzenie wymiarów

139

Eksperyment z kilkoma innymi typami wymiarów.

UWAGA

Automatyczna skalowanie wymiarów nie jest włączone na wszystkich rysunkach lub plikach

szablonów rysunków. Skalowanie działa tylko, gdy zmienna systemowa DIMSCALE ustawiona jest na 0.
DIMSCALE można wprowadzić w linii poleceń. Więcej informacji na temat DIMSCALE zawiera system pomocy.

Dodawanie tekstu

Kliknij dwukrotnie poza rzutnią arkusza, aby powrócić do obszaru papieru.

Zmiana aktualnej warstwy na warstwę Tekst.

Utwórz kilka uwag, używając tekstu wielowierszowego.

Zapisać rysunek.

140

Rozdział 10

Dodawanie wymiarów

Korzystanie z opcji wymiarowania

Oprócz podstawowych rodzajów wymiarowania, program AutoCAD dostarcza kilka dodatkowych
opcji w menu i na pasku narzędzi Wymiar:

■

Znaczniki środka i linie środkowe dokładnie wyznaczają środki okręgów i łuków.

■

Linie odniesienia łączą opis z elementami rysunku.

■

Tolerancje geometryczne pokazują odchylenie od kształtu, profilu, orientacji i pozycji elementów
rysunku.

Tworzenie znaczników środka i linii środkowych

Znaczniki środka można w prosty sposób utworzyć na okręgu lub łuku. Rozmiary i style znaczników
środka oraz linii środkowych kontrolowane są stylem wymiarowania.

Ćwiczenie: Tworzenie znaczników środka i linii środkowych

Utwórz nowy rysunek i kliknij zakładkę Model.

Narysuj mały okrąg.

Kliknij Wymiar

➤

Znacznik środka, a następnie kliknij okrąg.

Na środku okręgu utworzone zostaną dwie linie w kształcie znaku plus.

Można również utworzyć znaczniki środka za pomocą wymiarów promieni i średnic.

znacznik środka

linie osiowe

Korzystanie z opcji wymiarowania

141

Tworzenie linii odniesienia z opisami

Można utworzyć linię odniesienia zaczynającą się od dowolnego punktu lub obiektu rysunku. Linie
odniesienia mogą być prostymi segmentami lub gładkimi splajnami. Kolor linii odniesienia, jej skala
i styl strzałki są zdefiniowane w aktualnym stylu wymiarowania. Mała linia zwana linią zaczepienia
zwykle łączy opis z linią odniesienia. Opis powiązany z linią odniesienia może być tekstem
wielowierszowym, ramką indywidualnych cech elementu lub odwołaniem do bloku.

Prosta linia odniesienia w powyższym przykładzie została utworzona przez wskazanie dwóch
punktów linii odniesienia Od (1) oraz Do (2), naciśnięcie

ENTER

i wpisanie tekstu opisu.

linia odniesienia

linia zaczepienia

142

Rozdział 10

Dodawanie wymiarów

Tworzenie i modyfikowanie stylów wymiarowania

Każdy wymiar skojarzony jest ze stylem wymiarowania. Style wymiarowania pomagają ustalić
i zastosować standardy rysunkowe. Style wymiarowania również upraszczają wprowadzanie zmian
do formatu i sposobu działania wymiarów. Styl wymiarowania definiuje:

■

Format i położenie linii wymiarowych, linii pomocniczych, strzałek oraz znaczników środka

■

Wygląd, położenie i zachowanie się tekstu wymiarowego

■

Zasady umieszczania tekstu i linii wymiarowanych

■

Globalną skalę wymiarowania

■

Format i dokładność jednostek podstawowych, dodatkowych oraz wymiarów kątowych

■

Format i dokładność wartości tolerancji

Nowe wymiary używają bieżących ustawień w oknie dialogowym Menedżer stylów wymiarowania.
Domyślnie przypisany jest styl STANDARD, dopóki nie zostanie ustawiony inny styl jako bieżący.

Nadpisania umożliwiają modyfikacje stylów do bieżącego stylu wymiarowania. Nowe wartości cech
nadpisane w stylu wymiarowania będą miały zastosowanie do wszystkich następnych wymiarów
utworzonych z tym stylem, aż do ustalenia nowego aktualnego stylu. Wartości te nie zmieniają
stylu wymiarowania na stałe. Można zmienić niektóre właściwości wymiarów na palecie
właściwości.

Bez względu na to, czy w oknie Menedżer stylów wymiarowania zostanie wybrana opcja Nowy, Zmień,
czy Nadpisz, dostępny będzie sam zestaw opcji:

■

Linie ustala wygląd i zachowanie linii wymiarowania oraz linii pomocniczych.

■

Symbole i strzałki ustala wygląd i zachowanie grotów strzałek wymiarowych, znaczników środka
i linii środkowych.

■

Tekst ustala wygląd, położenie i dopasowanie tekstu wymiarowego.

Tworzenie i modyfikowanie stylów wymiarowania

143

■

Dopasowanie ustala opcje sterujące umieszczaniem linii wymiarowych, linii pomocniczych oraz
tekstu. Zawiera także ustawienie dla automatycznego skalowania wymiarów.

■

Jednostki podstawowe ustala format (np. naukowe, dziesiętne, architektoniczne) i dokładność
jednostek w wymiarach liniowych i kątowych.

■

Jednostki dodatkowe ustala format i dokładność jednostek dodatkowych. Funkcja ta umożliwia
wyświetlanie dwóch wymiarów, np. jednostek metrycznych i calowych.

■

Tolerancje ustala wartości i dokładność tolerancji.

UWAGA

Tworzenie stylu wymiarowania zgodnego z normami przemysłowymi lub firmowymi wymaga

ustalenia ponad 70 ustawień. Ważne jest, aby w firmie użytkownika utworzono i utrzymano jeden lub więcej
oficjalnych stylów wymiarowania.

144

Rozdział 10

Dodawanie wymiarów

Modyfikowanie wymiarów

Wymiary można zmodyfikować za pomocą uchwytów lub wykonując polecenia edycyjne programu
AutoCAD. Można również zmodyfikować style wymiarowania lub zmienić w nich wartości dla
niektórych cech, tak jak zostało to opisane w poprzednim temacie. Dla znaczących modyfikacji
wymiaru zwykle łatwiej jest usunąć i ponownie utworzyć wymiar.

Łatwiejszym sposobem wprowadzenia mniejszych zmian wymiaru jest użycie uchwytów. Na przykład
w prosty sposób można przeciągnąć linię wymiarową, aby wyrównać ją z inną linią wymiarową.

Można także przeciągnąć tekst wymiarowy do innego położenia.

Aby rozpocząć

Działanie

Menu

Pasek narzędzi

Tworzenie wymiarów liniowych

Wymiary

➤

Liniowy

Tworzenie wymiarów normalnych

Wymiary

➤

Normalny

Tworzenie wymiarów współrzędnych Wymiary

➤

Współrzędne

Kliknij wymiar

Kliknij uchwyt na końcu

linii wymiarowej

Przesuń uchwyt do nowego

położenia wymiaru

Kliknij wymiar

Kliknij uchwyt

na tekście
wymiarowym

Przesuń uchwyt, aby zmienić

położenie tekstu wymiarowego

Modyfikowanie wymiarów

145

System pomocy

WYMNORMALNY, WYMKĄTOWY, WYMBAZA, WYMSZEREG, WYMŚREDNICA, WYMSKRÓCONY,
WYMLINIOWY, WYMWSPÓŁRZ, WYMPROMIEŃ, DIMSCALE, WYMSTYL, WYMEDYCJA, WYMEDTEKST,
WYMZMIEŃ, WYMCENTRUM, SLODNIES, WYMSTYL, REGENWYM

Tworzenie wymiarów promienia

Wymiary

➤

Promień

Tworzenie wymiarów średnicy

Wymiary

➤

Średnica

Tworzenie wymiarów kątowych

Wymiary

➤

Kątowy

Tworzenie wymiarów bazowych

Wymiary

➤

Bazowy

Tworzenie wymiarów szeregowych

Wymiary

➤

Szeregowy

Tworzenie i modyfikacja
stylu wymiarowania

Wymiary

➤

Styl wymiarowania

Aktualizacja istniejącego wymiaru,
aby odzwierciedlić zmianę stylu

Wymiary

➤

Uaktualnij

Tworzenie znacznika środka.

Wymiary

➤

Znacznik środka

Tworzenie linii odniesienia z opisem Wymiary

➤

Linia odniesienia

Aby rozpocząć

Działanie

Menu

Pasek narzędzi

146

Rozdział 10

Dodawanie wymiarów

Sprawdzenie i przypomnienie

Jakie jest zachowanie linii odniesienia i wymiarów zespolonych?

Dlaczego należy blokować rzutnie arkuszy?

Którą zmienną systemową należy ustawić na 0, aby zapewnić, że wymiary skalowane są zgodnie ze
skalą rzutni arkusza?

Jaki jest najprostszy sposób zmiany położenia elementu wymiarowego, takiego jak linia wymiarowa
lub tekst wymiarowy?

Model
Narysowany w naturalnej
skali (1:1). Tekst i wymiary
w obszarze modelu są
skalowane z uwzględnieniem
współczynników skali
zastosowanych w rzutniach
arkuszy

Arkusz
Reprezentuje
arkusz rysunku,
zawierający blok
tytułu, jedną lub
więcej rzutni
arkusza oraz
obiekty tekstowe

Rzutnie arkusza
Przedstawiają jeden lub kilka widoków modelu, z których każdy
można skalować oddzielnie

Style wydruku
Podczas wydruku chwilowo zmieniają
właściwości, takie jak kolor i szerokość linii

Ustawienia stron
Zapisuje ustawienia wydruku wg
nazwy i kojarzy je z arkuszem

Tworzenie arkuszy i wydruków

Praca z arkuszami . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 150

Tworzenie nowego arkusza. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 150
Używanie rzutni arkusza . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 151
Tworzenie i modyfikacja rzutni arkusza . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 151
Ćwiczenia: praca z rzutniami arkusza . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 151

Wybór i konfiguracja ploterów . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 153

Dodawanie konfiguracji plotera. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 153
Zmiana konfiguracji plotera . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 154
Zmiana właściwości za pomocą stylów wydruku . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 154

Drukowanie z arkusza. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 155

Ustawienia strony . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 155
Ćwiczenia: drukowanie rysunku . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 156

150

Rozdział 11

Tworzenie arkuszy i wydruków

Praca z arkuszami

Arkusz służy do komponowania wydrukowanej strony. Zwykle arkusz zawiera poniższe obiekty:

■

Ogólne uwagi i tabelki

■

Bloki etykiet definiujące widoki i bloki objaśnień (ten temat jest bardziej zaawansowany i nie jest
treścią tego podręcznika)

■

Rzutnie arkusza

Arkusze pokazują granicę strony i aktualny obszar objęty drukowaniem. Rozmiar strony i aktualny
obszar wydruku zależą od drukarki lub plotera przypisanego do arkusza.

Tworzenie nowego arkusza

Dwiema najczęstszymi przyczynami tworzenia nowego arkusza są

■

Tworzenie nowego pliku szablonu rysunku zawierającego inny rozmiar i układ papieru.

■

Dodawanie arkusza z innym rozmiarem papieru, układem oraz tabelką do istniejącego rysunku.

Najprostszym sposobem utworzenia nowego arkusza jest zastosowanie kreatora Utwórz arkusz.
Po utworzeniu arkusza można wstawić do niego tabelkę i utworzyć lub usunąć rzutnie arkusza.

granica strony

obszar
wydruku

zakładka arkusza

rzutnia arkusza,
wyświetlanie widoku

Praca z arkuszami

151

Ćwiczenie: tworzenie arkusza

Utwórz nowy rysunek.

Kliknij menu Narzędzia

➤

Kreatorzy

➤

Utwórz arkusz.

Postępuj według kroków w kreatorze, aby utworzyć arkusz z innym rozmiarem papieru
i odpowiednią tabelką.

Kliknij prawym przyciskiem myszy zakładkę arkusza. W menu podręcznym kliknij opcję Zmień
nazwę. W oknie dialogowym Zmień nazwę arkusza wpisz nową nazwę arkusza. Kliknij przycisk OK.

Aby zapisać ten rysunek w nowym pliku szablonu rysunku, kliknij menu Plik

➤

Zapisz jako. W oknie

dialogowym Zapisz rysunek jako w polu Pliki typu wybierz rozszerzenie DWT.

Używanie rzutni arkusza

Rzutnie arkusza na zakładce arkusza umożliwiają wyświetlenie widoków obszaru arkusza. W poniższych
punktach podsumowano zależność rzutni arkusza i obszaru modelu:

■

Większość obiektów rysunków tworzona jest na zakładce Model w obszarze modelu.

■

Aby wyświetlić i zmienić skalę widoku obszaru modelu w arkuszu, tworzone są rzutnie arkusza.

■

Dostęp do obszaru modelu przez rzutnię arkusza umożliwia głównie zmianę wyświetlanego
fragmentu oraz ustawienie widoczności arkusza.

■

Widoczność arkuszy można kontrolować osobno dla każdej rzutni arkusza.

■

Do bardziej znaczących zmian rysunku służy zakładka Model.

■

Aby utworzyć prawidłowo przeskalowane wymiary, uzyskaj dostęp do obszaru modelu z zakładki
arkusza, a następnie zwymiaruj model.

Tworzenie i modyfikacja rzutni arkusza

Podczas tworzenia nowego arkusza domyślnie dodawana jest pojedyncza rzutnia arkusza. Można dodać
więcej rzutni arkusza dla niezależnych widoków, takich jak szczegóły i widoki 3D. Każda rzutnia
może mieć własną skalę, właściwości wydruku i ustawienie widoczności warstw.

Ćwiczenia: Praca z rzutniami arkusza

W tym ćwiczeniu przećwiczymy najczęstsze operacje związane z rzutniami arkusza.

Zmiana skali wyświetlania widoku w rzutni arkusza

Kliknij menu Plik

➤

Otwórz.

W oknie dialogowym Wybierz plik odszukać folder /Help/Tutorials w folderze instalacyjnym
programu AutoCAD i otwórz plik arbor.dwg.

W Menedżerze cech warstw kliknij ikonę żarówki na warstwie Rzutnia, aby wyświetlić obiekty
znajdujące się na tej warstwie. Kliknij przycisk OK.

Widoczne będą niebieskie granice rzutni arkusza.

Kliknij menu Zmiana

➤

Właściwości. Następnie kliknij niebieską granicę górnej prawej rzutni arkusza.

Paleta właściwości zawiera ustawienia właściwości rzutni arkusza.

152

Rozdział 11

Tworzenie arkuszy i wydruków

Na palecie właściwości w polu Różne kliknij opcję Wyświetl zablokowane. Kliknij strzałkę i opcję Nie.

Odblokowane zostaną właściwości wyświetlania rzutnia arkusza. Następnie można będzie
zmienić dokładną skalę widoku wyświetlanego w tej rzutni arkusza.

Na palecie właściwości kliknij opcję Skala standardowa.

Kliknij strzałkę, aby wyświetlić listę skal, a następnie kliknij 1:40.

Spowoduje to natychmiastową zmianę widoku i wyświetlenie widoku w nowej skali.

Kliknij dwukrotnie przyciskiem myszy wewnątrz rzutni arkusza, aby uzyskać dostęp do obszaru
modelu. W razie potrzeby przesuń widok ale bez zmiany skali widoku za pomocą opcji Zoom.
Następnie kliknij dwukrotnie przyciskiem myszy w dowolnym miejscu poza rzutniami arkusza,
aby powrócić do obszaru papieru.

Zablokuj rzutnię arkusza za pomocą palety właściwości.

Zablokowanie rzutni arkusza zabezpiecza przed przypadkową zmianą wyświetlanego fragmentu oraz
powiększaniem. W ten sposób położenie i skala widoku w rzutni są zabezpieczone.

Usuwanie rzutni arkusza

Kliknij menu Zmiana

➤

Wymaż.

Kliknij granicę prawej górnej rzutni arkusza i naciśnij klawisz ENTER.

Rzutnia arkusza jest obiektem. Podobnie jak inne obiekty może być przesuwana, kopiowana oraz usuwana.

Tworzenie nowej rzutni arkusza

Ustaw warstwę Rzutnia jako bieżącą.

Kliknij menu Widok

➤

Rzutnie

➤

1 rzutnia.

Kliknij dwa punkty w pustym obszarze na arkuszu. Dwa punkty są przeciwległymi narożnikami
nowej rzutni arkusza.

Nowa rzutnia arkusza może zachodzić na istniejącą rzutnię.

Kliknij granicę rzutni arkusza, aby wyświetlić jej uchwyty.

Zmień rozmiar rzutni arkusza, klikając uchwyt, przesuwając wskaźnik i klikając nowe położenie.
Przesuń rzutnię arkusza za pomocą polecenia Przesuń.

Ustaw skalę wyświetlania widoku w rzutni arkusza za pomocą palety właściwości.

Kliknij dwukrotnie przyciskiem myszy wewnątrz rzutni arkusza i wyświetl nowy fragment widoku.
Kliknij dwukrotnie przyciskiem myszy poza wszystkimi rzutniami, aby powrócić do obszaru papieru.

Zablokuj rzutnię arkusza za pomocą palety właściwości.

Wyłącz warstwę Rzutnia.

Zamknij rysunek bez zapisywania zmian.

UWAGA

Należy upewnić się, że rzutnie arkusza tworzone są na ich własnej warstwie. Po przygotowaniu

do wydruku należy wyłączyć wszystkie warstwy, aby uniknąć wydrukowania granic rzutni.

Wybór i konfiguracja ploterów

153

Wybór i konfiguracja ploterów

Program AutoCAD obsługuje szeroką gamę drukarek i ploterów. Urządzenia z zainstalowanym
sterownikiem Windows będą automatycznie dostępne podczas drukowania, chyba że zostanie
wybrana opcja sterująca ukrywaniem drukarek systemowych. Wiele ploterów bez sterowników
Windows (plotery niesystemowe) można skonfigurować do pracy z programem AutoCAD za pomocą
sterowników dostarczanych przez firmę Autodesk lub producenta danego plotera.

Sterowniki można także skonfigurować, aby możliwy był zapis rysunków do plików o kilku formatach.
Formaty obejmują pliki DWF™

(Design Web Format) umożliwiają przeglądanie widoków w przeglądarce

internetowej lub przeglądarce zewnętrznej, pliki PostScript dla programów składu tekstu, oraz pliki
rastrowe.

Gdy urządzenia wyjściowego nie ma na liście dostępnych urządzeń w oknie dialogowym Drukuj lub
Ustawienia strony, lub jego ustawienia nie są poprawne, można w prosty sposób dodać lub zmienić
konfiguracje drukarek i ploterów.

Dodanie konfiguracji plotera

Menedżer ploterów jest folderem, który umożliwia dodawanie, usuwanie i zmianę konfiguracji
ploterów. Pliki konfiguracji plotera mają rozszerzenie .pc3 i są przechowywane w folderze Plotters.
Aby wyświetlić folder Plotters należy kliknąć menu Plik

➤

Menedżer ploterów.

Menedżer wydruku zawiera listę plików konfiguracji plotera (PC3) dla wszystkich zainstalowanych
niesystemowych drukarek. Pliki z konfiguracjami ploterów można również tworzyć dla drukarek
systemowych Windows

, jeśli podczas drukowania program ma użyć standardowych ustawień

różnych od tych używanych przez system Windows.

Menedżer ploterów

154

Rozdział 11

Tworzenie arkuszy i wydruków

Aby dodać konfigurację plotera, należy kliknąć dwukrotnie przyciskiem myszy opcję kreatora
Dodaj ploter w oknie Menedżer ploterów. Kreator Dodaj ploter umożliwia określenie następujących
parametrów plotera:

■

Czy ploter jest podłączony do jednego stanowiska, czy też działa w sieci

■

Typ plotera, producent i model

■

Czy zostanie użyty plik konfiguracji plotera z poprzedniej wersji produktu

■

Czy wydruk zostanie wykonany do portu komputera (i którego), czy też do pliku

■

Ustawienia jakości grafiki rastrowej i wektorowej

■

Parametry użytkownika, które zależą od rodzaju plotera

■

Unikalna nazwa dla nowej konfiguracji plotera

Po utworzeniu nowego pliku PC3 konfiguracja plotera jest dostępna dla arkuszy i wydruku.

Zmiana konfiguracji plotera

Edytor konfiguracji plotera umożliwia:

■

Zmianę portu lub danych wyjściowych pliku

■

Zmianę lub dodanie rozmiarów papieru i arkuszy

■

Sterowanie wydrukiem danych rastrowych i wektorowych

■

Kalibrację plotera

Aby uruchomić Edytor konfiguracji ploterów, ustaw dowolne parametry użytkownika plotera lub
kliknij dwukrotnie przyciskiem myszy plik PC3 albo wybierz Właściwości w oknie dialogowym Drukuj.

Zmiana właściwości za pomocą stylów wydruku

Styl wydruku jest opcjonalną metodą sterowania sposobem wydruku każdego obiektu i warstwy.
Przypisanie stylu wydruku do obiektu lub warstwy zmienia takie właściwości, jak kolor i szerokość
drukowania linii. Ma to wpływ tylko na sposób drukowania obiektów.

Tablice stylów wydruku gromadzą grupy stylów wydruku i zapisują je w pliku, umożliwiając ich
późniejsze określenie podczas wydruku. Menedżer stylów wydruku jest folderem, który zawiera
wszystkie możliwe tablice stylów wydruku oraz kreatora dodawania tablicy stylów wydruku.

Istnieją dwa rodzaje tabel stylów wydruku:

■

Tablice stylów wydruku zależnych od koloru. Kolor obiektu określa wyznacza sposób drukowania. Pliki
mają rozszerzenie .ctb. Stylów wydruku zależnych od koloru nie można przypisać bezpośrednio do
obiektów. Zamiast sterowania sposobem wydruku obiektu zmienia się jego kolor. Na przykład
wszystkie czerwone obiekty na rysunku można ustawić tak, aby były drukowane z szerokością
linii 0,50 mm.

■

Tablice nazwanych stylów wydruku. Style wydruku są przypisane bezpośrednio do obiektów
i warstw. Pliki mają rozszerzenie .stb. Stosowanie tych stylów umożliwia drukowanie każdego
obiektu w rysunku w różny sposób, niezależnie od koloru obiektu.

Menedżer stylów wydruku umożliwia dodawanie, usuwanie, zmianę nazwy, kopiowanie i modyfikację
tablic stylów wydruku. Dostęp do Menedżera stylów wydruku można uzyskać z menu Pliki.

Drukowanie z arkusza

155

Drukowanie z arkusza

Po narysowaniu rysunku można rozpocząć drukowanie. W oknie dialogowym Drukuj należy wybrać
drukarkę lub ploter oraz wiele innych ustawień.

Przed wydrukowaniem rysunku najlepiej wyświetlić pełny podgląd wydruku. Gdy obraz nie wygląda
poprawnie, należy wprowadzić zmiany ustawień strony i tablicy stylów wydruku dołączonej do arkusza.

Ustawienia stron

Aby zarządzać ustawieniami wydruku, należy je nazwać i zapisać jako ustawienia strony za pomocą
Menedżera ustawień strony. Przy wydruku będzie można podać nazwę ustawień strony w oknie
dialogowym Wydruk.

Na przykład powiedzmy, że chcemy zmienić ploter, aby wydruk był kolorowy. W szybki sposób można
przywrócić wszystkie ustawienia skojarzone z tym ploterem, wybierając nazwę poprzednio zapisanych
ustawień strony. Aby powrócić ponownie, można wybrać nazwę oryginalnych ustawień strony.

Każdą zakładkę arkusza można skojarzyć z nazwanymi ustawieniami strony. Ustawienia strony
zapisywane są w rysunku.

wybierz
obszar
rysunku
do druku

wybierz
stronę
orientacja

wyświetl
podgląd

określ skalę
wydruku

ustaw arkusz na stronie

wybierz
rozmiar
papieru

wybierz
drukarkę
lub ploter

wyświetl lub ukryj opcje

określ styl
wydruku

156

Rozdział 11

Tworzenie arkuszy i wydruków

Ćwiczenie: Tworzenie ustawień strony

Utwórz nowy rysunek. W razie potrzeby kliknij zakładkę arkusza.

Kliknij menu Plik

➤

Menedżer ustawień strony.

Kliknij opcję Nowy.

W oknie dialogowym Nowe ustawienia strony wpisz My_New_Plotter. Kliknij przycisk OK.

Zmień niektóre ustawienia w oknie dialogowym Ustawienia strony. Kliknij przycisk OK.

Nazwa nowych ustawień strony wyświetlana jest w Menedżerze ustawień strony.

Kliknij My_New_Plotter i opcję Ustaw aktualne.

Ustawienia strony My_New_Plotter zostaną skojarzone z bieżącą zakładką arkusza.

Kliknij Zamknij.

Gdy podczas tworzenia arkusza, użytkownik nie określi wszystkich parametrów w oknie dialogowym
Ustawienia strony, może skonfigurować stronę przed jej wydrukiem.

Ćwiczenia: Drukowanie rysunku

W tym ćwiczeniu zmienimy ustawienia strony dla istniejącego arkusza, utworzymy nowy arkusz,
wstawimy tabelkę do nowego arkusza i wydrukujemy rysunek.

Edycja istniejącego arkusza

Aby przygotować rysunek do drukowania z zakładki arkusza, należy ustawić arkusz, rzutnię
i utworzyć wymiary.

Kliknij menu Plik

➤

Otwórz.

W oknie dialogowym Wybierz plik odszukaj folder \Help\Tutorials i wybierz plik plan.dwg.

Kliknij Otwórz.

Jest to rysunek z rzutem parteru i elewacją.

Kliknij zakładkę arkusza Elevation.

Zakładka Elevation korzysta z ustawień strony, które definiują obszar wydruku i rozmiar papieru.
Z zakładką Elevation również zostanie powiązana określona konfiguracja wydruku.

Kliknij menu Plik

➤

Menedżer ustawień strony.

W oknie dialogowym Menedżer ustawienia strony, wybierz Zmień.

Otwórz listę rozwijaną w polu Tablica stylów wydruku (przypisanie pisaków), a następnie kliknij
plik monochrome.ctb. W odpowiedzi na zgłoszenie, wybierz nie stosowanie tej tablicy do wszystkich
pozostałych arkuszy.

Wybierz opcję Pokaż style wydruku. Kliknij przycisk OK.

Kliknij opcję Zamknij, aby zamknąć Menadżera ustawień strony.

Rysunek jest teraz czarno-biały, ponieważ arkusz przedstawia podgląd rysunku, który zostanie
wydrukowany z tablicą monochromatycznego stylu wydruku.

Kliknij zakładkę Model. Należy zauważyć, że model jest nadal wyświetlany w kolorach.

Drukowanie z arkusza

157

Tworzenie nowego arkusza

Kliknij menu Narzędzia

➤

Kreatorzy

➤

Utwórz arkusz.

Kreator Utwórz arkusz prowadzi przez wszystkie etapy tworzenia arkusza.

W Kreatorze arkusza na stronie Rozpocznij wpisz nazwę dla nowego arkusza. Wpisz Elewacja
i rzut parteru. Kliknij przycisk Dalej.

Na stronie Drukarka wybierz drukarkę, na której ma być wydrukowany ten arkusz. Wybierz
DWF6 ePlot.pc3. Kliknij przycisk Dalej.

W tym ćwiczeniu rysunek wydrukowany zostanie raczej do pliku DWF niż plotera. Pliki DWF
(Design Web Format) umożliwiają wygodną dystrybucję plików pocztą elektroniczną, poprzez
serwery FTP, strony internetowe projektu oraz płyty CD. Można je przeglądać korzystając
z bezpłatnej przeglądarki Autodesk

DWF Viewer. W porównaniu z innymi popularnymi

opcjami pliki DWF są mniejsze, szybsze i pozwalają na większą rozdzielczość.

Rozmiary papieru dostępne na stronie Rozmiar papieru zależą od wybranej drukarki. Wybierz
rozmiar papieru Letter lub ANSI A (8,5

↔ 11,0 cali). Sprawdź w polu Rozmiar papieru w oknie

Jednostki, czy wyświetlane wymiary tego formatu wynoszą dla szerokości 11,0 cali, a dla
wysokości 8,5 cala. Kliknij przycisk Dalej.

Na stronie Orientacja kliknij orientację Pionowa. Kliknij przycisk Dalej.

Na stronie Tabelka rysunkowa i liście dostępnych bloków z ramkami tytułowymi kliknij opcję
Brak. Kliknij przycisk Dalej. (Tabelka zostanie wstawiona po utworzeniu arkusza.)

Na stronie Definiuj rzutnie w obszarze Ustawienia rzutni kliknij opcję Szyk. Pozostaw dla skali
rzutni opcję Dopasuj. (Skala zostanie ustalona później.) W oknie Wiersze wpisz 2. W oknie
Kolumny wpisz 1. W oknie Odstęp między wierszami wpisz 0,25. W oknie Odstęp między
kolumnami wpisz 0,1. Spowoduje to utworzenie dwóch rzutni, ustawionych pionowo jedna
nad drugą w ustalonej odległości. Kliknij przycisk Dalej.

wybierz
opcję Szyk.

ustal 2 wiersze
i 1 kolumnę.

158

Rozdział 11

Tworzenie arkuszy i wydruków

Na stronie Wskaż położenie wybierz Wybierz położenie. W obszarze graficznym kliknij dwa
punkty, aby utworzyć rzutnie arkusza prostokątnego, która zamyka obszar objęty wydrukiem
(linie kreskowe).

Na stronie Zakończ kliknij Zakończ, aby zakończyć tworzenie arkusza i rzutni.

Utworzone zostaną dwie rzutnie.

Wstawianie tabelki do arkusza

Sprawdź, czy aktualną zakładką jest zakładka arkusza Elewacja i rzut parteru.

Kliknij menu Wstaw

➤

Blok.

W oknie dialogowym Wstaw, lista Nazwa kliknij opcję Letter (pionowo).

W polu Punkt wstawienia wyłącz opcję Określ na ekranie. Następnie w polach X i Y wpisz 0,4.
Wartość pola Z powinna wynosić 0,0.

W polu Skala wyłącz opcję Określ na ekranie. Następnie w polach X, Y i Z wpisz 1 , aby arkusz
został wydrukowany w rzeczywistej skali.

W polu Obrót wyłącz opcję Określ na ekranie. Następnie w oknie Kąt wpisz 0, aby zachować
poziome ustawienie tabelki.

Kliknij przycisk OK.

Ustawianie rzutni do drukowania

Teraz po utworzeniu rzutni arkuszy, należy określić skalę widoku obszaru modeli wyświetlanego w każdej
z rzutni. Aby zmienić skalę rzutni, należy zmienić powiększenie widoku. Aby zmienić fragment
obszaru modelu widoczny w rzutni bez zmiany skali, należy wyświetlić nowy fragment widoku.

Wybierz obie rzutnie, klikając ich ramki.

W menu Zmiana kliknij Właściwości.

W oknie Właściwości kliknij pole Warstwa i wybierz warstwę Rzutnie z listy rozwijanej.

Drukowanie z arkusza

159

Na palecie właściwości kliknij pole Skala standardowa i wybierz 3/32"=1' z rozwijanej listy skal.

Obiekty obszaru modelu zostaną poprawnie przeskalowane dla drukowania w skali 3/32"=1' (1:128).

Kliknij dwukrotnie wewnątrz górnej rzutni, aby przejść do obszaru modelu. Przeciągaj obraz
w rzutni, aż wyświetlana będzie tylko elewacja.

Wskaż punkt wewnątrz dolnej rzutni, aby stała się rzutnią aktualną. Przeciągaj obraz w rzutni,
aż wyświetlany będzie tylko rzut parteru.

Kliknij menu Format

➤

Warstwa.

W oknie Menedżer cech warstw w kolumnie Nazwa wybierz warstwę Rzutnie. W kolumnie Drukuj
kliknij ikonę Drukuj/Nie drukuj, aby wyłączyć drukowanie warstwy Rzutnia. Kliknij przycisk OK.

Kliknij dwukrotnie w dowolnym miejscu poza rzutniami, aby powrócić do obszaru papieru.
Następnie zablokuj obie rzutnie.

Drukowanie zostało wyłączone dla ramki rzutni, lecz obiekty w niej wyświetlane zostaną wydrukowane.
Opcjonalnie można wyłączyć warstwę Rzutnia.

Drukowanie arkusza

Po utworzeniu arkusza i przygotowaniu rzutni arkusza do drukowania można przystąpić do drukowania
rysunku.

Kliknij menu Plik

➤

Drukuj.

Ploter wybrany w kreatorze jest nadal aktualny.

W razie potrzeby kliknij przycisk > w dolnym prawym narożniku okna dialogowego Wydruk,
aby wyświetlić więcej opcji wydruku.

160

Rozdział 11

Tworzenie arkuszy i wydruków

W polu Tablica stylów wydruku (przypisanie pisaków) z listy Nazwa wybierz monochrome.ctb.

W polu Obszar wydruku kliknij opcję Zakres.

Opcja ta powoduje wydrukowanie wszystkich obiektów na zakładce arkusza niezależnie od
położenia.

W polu Orientacja rysunku kliknij Poziomo.

W części Skala wydruku ustaw skalę wydruku na 1:1.

W polu Odsunięcie wydruku kliknij opcję Centruj wydruk.

Kliknij przycisk Podgląd w dolnej części okna dialogowego. Po podglądzie wydruku naciśnij
klawisz ESC. Kliknij opcję OK, aby wybrać okno dialogowe Wydruk i wydrukować rysunek
do pliku DWF.

Plik DWF można teraz wysłać do klienta, który może przeglądnąć go w przeglądarce Autodesk
DWF Viewer dostępnej bezpłatnie na stronie internetowej firmy Autodesk.

Kliknij menu Plik

➤

Zapisz jako. W oknie dialogowym Zapisz rysunek jako w polu Nazwa pliku

wprowadź nazwę Plan Complete, a następnie kliknij przycisk Zapisz.

System pomocy

ARKUSZ, KREATORARKUSZA, WWIDOK , MENPLOT, OPCJE, USTAWIENIASTR, ZNAKWYDRUKU, KREŚL,
MENSTYLÓW, STYLWYDRUKU, KONWERSJASTYLWYDRUKU, KONWERSJACTB

Aby rozpocząć

Działanie

Menu

Pasek narzędzi

Tworzenie nowego arkusza

Wstaw

➤

Arkusz

Arkusze

Tworzenie rzutni arkusza

Widok

➤

Rzutnie

➤

1 rzutnia Arkusze lub

Rzutnie

Skalowanie widoku w rzutni
arkusza

Narzędzia

➤

Właściwości

Rzutnie

Dodawanie plotera lub
modyfikacja konfiguracji
plotera

Plik

➤

Menedżer ploterów

Zmiana właściwości
podczas drukowania

Plik

➤

Menedżer stylów

wydruku

Przywracanie zapisanych
ustawień wydruku

Plik

➤

Menedżer ustawień

strony

Arkusze

Wydruk arkusza

Plik

➤

Drukuj

Standard

Drukowanie z arkusza

161

Sprawdzenie i przypomnienie

Jakie rodzaje obiektów znajdują się zwykle na zakładce arkusza?

W jaki sposób można określić skalę rzutni arkusza?

W jaki sposób można wyłączyć wyświetlanie granic rzutni arkusza?

W jaki sposób można korzystać z tablicy stylów wydruku?

Jaki jest najszybszy sposób zapisywania ustawień wydruku pod nazwą?

Słownik

Polecenia powiązane z definicją zostały umieszczone na końcu definicji.

Termin

Definicja

adnotacja

Tekst, wymiary, tolerancje, symbole lub uwagi.

arkusz

Środowisko z zakładkami, w którym użytkownik tworzy i projektuje
rzutnie arkusza obszaru papieru, które zostaną wydrukowane. Dla
każdego rysunku można utworzyć wiele arkuszy.

Autoukrywanie

Ustawienie palety powodujące, że palety ukrywane są automatycznie,
gdy wskaźnik przemieszczany jest poza palety, oraz otwierane są
automatycznie, gdy wskaźnik przemieszczony zostanie na ich
pasek tytułu.

bezpośrednie
wprowadzenie odległości

Metoda określania drugiego punktu polegająca na przesunięciu kursora
w celu wskazania kierunku, a następnie wprowadzeniu odległości.

biblioteka symboli

Zbiór definicji bloków przechowywany w jednym pliku rysunku.
Patrz także biblioteka bloków.

blok

Termin określający jeden lub więcej obiektów tworzących pojedynczy
obiekt. Używany powszechnie w znaczeniu definicji bloku albo
odwołania do bloku. Patrz także definicja bloku i odwołanie
do bloku. (BLOK)

cechy

Patrz cechy obiektów.

czcionka

Zestaw znaków zawierający litery, liczby, znaki przestankowe
i symbole o charakterystycznych proporcjach i kroju.

czcionka linii

Patrz rodzaj linii.

definicja atrybutu

Obiekt zawarty w definicji bloku stosowany do przechowywania
danych alfanumerycznych dotyczących bloku. Wartości atrybutów
mogą być wstępnie zdefiniowane lub określane w momencie
wstawiania bloku. Dane atrybutów można wyciągać z rysunków
i wstawiać do plików zewnętrznych. (ATRDEF)

definicja bloku

Nazwa, punkt bazowy oraz zbiór obiektów, które zostały połączone
i są przechowywane w tablicy symboli rysunku. Patrz także blok
i odwołanie do bloku.

164

Słownik

DesignCenter

Umożliwia przeglądanie, wstawianie, wyszukiwanie i podgląd
zawartości, łącznie z blokami, kreskowaniem i odnośnikami
zewnętrznymi (odnośniki). (ADCENTER)

domyślny

Wstępnie zdefiniowana wartość danej wejściowej lub parametru
programu. Domyślne wartości i opcje znajdują się w nawiasach
ostrych (<>).

DWF

Dla Design Web Format. Wysoce skompresowany format plików
tworzonych na podstawie plików DWG. Pliki DWF można w prosty
sposób publikować i przeglądać w sieci WWW. Patrz także DWG,
DWT, i DXF.

DWT

Dla szablonu rysunku. Plik rysunku zawierający standardowe ustawienia
używane przy tworzeniu nowych rysunków. Patrz także DWG.

DXF

Dla formatu drawing interchange format. Format plików ASCII lub
plików binarnych programu AutoCAD używany do eksportowania
rysunków do innych aplikacji lub do importowania rysunków
z innych aplikacji. Patrz także DWF, DWG, i DWT.

ekran graficzny

Patrz obszar rysunku.

geometria

Wszystkie obiekty graficzne, takie jak linie, okręgi, łuki, polilinie
i wymiary. Obiekty niegraficzne, takie jak typy linii, szerokości linii,
style tekstu i warstwy nie są uważane za elementy geometrii. Patrz
także obiekty nazwane.

granice

Patrz granice siatki.

granice rysunku

Patrz granice siatki.

granice siatki

Zdefiniowana przez użytkownika prostokątna granica obszaru
rysunku pokryta kropkami, gdy siatka jest włączona. Inna nazwa:
granice rysunku. (GRANICE)

grot strzałki

Zakończenie linii wymiarowej, takie jak ukośnik lub kropka,
wskazujące, gdzie zaczyna się i kończy wymiar.

grubość linii

Szerokość, którą można przypisać do wszystkich obiektów
graficznych z wyjątkiem czcionek TrueType

i obrazów rastrowych.

i-drop

Metoda pozwalająca na przeciągnięcie rysunku ze strony WWW
i wstawienie go do innego rysunku.

ikona LUW

Ikona wskazująca orientację osi LUW. (LUWSYMB)

JAKBLOK

Specjalny parametr obiektu, który określa, że obiekt ten dziedziczy
kolor lub typ linii bloku, w którym zostanie zawarty. Patrz
także JAKWARSTWA.

JAKWARSTWA

Specjalny parametr obiektu, który określa, że obiekt ten dziedziczy
kolor lub typ linii warstwy, w której zostanie zawarty. Patrz
także JAKBLOK.

Termin

Definicja

Słownik

165

jednostka kątowa

Jednostki miary dla kąta. Jednostkami kątowymi mogą być stopnie
dziesiętne, stopnie/minuty/sekundy, grady i radiany.

jednostki rysunku

Jednostki miary stosowane w rysunku. W zależności od rysunku,
jedna jednostka rysunku może być równa jednemu calowi, jednemu
milimetrowi, jednemu kilometrowi, jednej mili lub innym odległością.

kąt skoku

Niewidoczna siatka, która ogranicza ruchy kursora do węzłów siatki
rozmieszczonych w odstępach ustalonych przez Skok. Siatka skoku
nie musi koniecznie odpowiadać siatce widzialnej, która jest
sterowana osobno przy pomocy polecenia SIATKA. (SIATKA)

klawisze skrótów

Klawisze i kombinacje klawiszy uruchamiające polecenia; na
przykład,

CTRL

zapisuje plik. Klawisze funkcyjne (F1, F2 itd.)

również są skrótami klawiszowymi. Inna nazwa to skróty klawiszowe.

kreskowanie zespolone

Kreskowanie, które jest zespolone z otaczającym je obiektem w taki
sposób, że zmodyfikowanie obiektu otaczającego powoduje
automatyczne dopasowanie kreskowania. (GKRESK)

krzywa B-splajnu

Krzywa ze sklejonych wykresów wielomianów przechodzących
w pobliżu zadanego zbioru punktów kontrolnych. (SPLAJN)

krzyż nitkowy

Typ kursora składający się z dwóch przecinających się linii.

kursor

Patrz krzyż nitkowy.

linia poleceń

Obszar tekstowy zarezerwowany na dane wprowadzane z klawiatury,
zgłoszenia i komunikaty.

lokalny układ
współrzędnych (LUW)

Zdefiniowany przez użytkownika układ współrzędnych określający
orientację osi X, Y i Z w przestrzeni 3D. LUW decyduje o domyślnym
sposobie umieszczania geometrii w rysunku. Patrz także globalny
układ współrzędnych (GUW).

lustro

Aby utworzyć nową wersję istniejącego obiektu przez symetryczne
odbicie tego obiektu względem zdefiniowanej linii lub płaszczyzny.
(LUSTRO)

LUW

Patrz lokalny układ współrzędnych (LUW).

łańcuchy

Ciąg znaków tekstowych wprowadzany po zgłoszeniu lub w oknie
dialogowym.

menu kursora

Patrz menu skrótów.

menu kursora

Menu wyświetlane przy kursorze po naciśnięciu prawego przycisku
urządzenia wskazującego. Postać menu podręczne oraz dostępne
w nim opcje zależą od położenia wskaźnika i innych warunków, na
przykład od tego, czy jest wybrany obiekt, albo czy jest wykonywane
polecenie.

Termin

Definicja

166

Słownik

menu trybów lokalizacji

Menu wyświetlane w obszarze rysunku, w miejscu wskaźnika, gdy
użytkownik przytrzyma naciśnięty klawisz SHIFT i kliknie prawym
przyciskiem urządzenia wskazującego. To menu, zwane także menu
podręcznym, definiowane jest w sekcji POP0 pliku aclt.mnu. Patrz
także menu podręczne.

model

Dwu- lub trójwymiarowa reprezentacja obiektu.

nadpisywanie kątów

Blokuje kursor dla następnego wstawianego punktu. Aby
wprowadzić kąt zastępczy, wpisz lewy nawias ostry (<), a następnie
wartość kąta w dowolnym zapytaniu o podanie miary kątowej.

nfragm

Aby zmienić widok rysunku bez modyfikowania powiększenia.
Patrz także zoom. (NFRAGM)

NURBS

Nazwa ta oznacza niejednorodną krzywą B-splajn. Krzywa typu
B-splajn lub powierzchnia zdefiniowana szeregiem ważonych
punktów kontrolnych i co najmniej jednym wektorem węzła.
Patrz także krzywa B-splajnu.

obiekt

Jeden lub większa liczba elementów graficznych, takich jak tekst,
wymiary, linie, okręgi lub polilinie, traktowanych jako jeden element
przy tworzeniu, manipulowaniu i modyfikowaniu. Wcześniej
używana była nazwa element.

obiekt nazwany

Oznacza różne typy informacji niegraficznych, takich jak style
i definicje, przechowywanych w rysunku. Do obiektów nazwanych
należą rodzaje linii, warstwy, style wymiarowania, style tekstu,
definicje bloków, arkusze, widoki i konfiguracje rzutni. Obiekty
nazwane są przechowywane w tabelach definicji (symboli).

obszar graficzny

Patrz obszar rysunku.

obszar modelu

Jeden z dwóch głównych obszarów, w których rezydują obiekty.
Model geometryczny jest zwykle umieszczany w trójwymiarowym
obszarze układu współrzędnych nazywanym obszarem modelu.
Ostateczny arkusz zawierający konkretne widoki i opisy tego modelu
umieszcza się w obszarze papieru. Patrz także obszar papieru.
(MODEL)

obszar papieru

Jeden z dwóch głównych obszarów, w których rezydują obiekty.
Obszar papieru służy do tworzenia gotowego arkusza
przeznaczonego do wydrukowania, a nie do rysowania lub
projektowania. Rzutnie obszaru papieru projektuje się na zakładce
arkusza. Do tworzenia rysunku służy obszar modelu. Model
projektuje się na zakładce Model. Patrz także obszar modelu.
(PAPIER)

obszar rysunku

Obszar, w którym są wyświetlane i modyfikowane rysunki. Rozmiar
obszaru rysunku zależy od rozmiaru okna aplikacji i od liczby
wyświetlanych pasków narzędzi oraz innych elementów.

odblokuj

Ustawienie, które powoduje wyświetlenie poprzednio
zablokowanych warstw. Patrz także zablokuj. (WARSTWA)

Termin

Definicja

Słownik

167

odnośnik zewnętrzny
(zodn)

Plik rysunku, do którego odnosi się inny rysunek. (ODNOŚNIK)

odnośniki

Patrz odnośnik zewnętrzny (zodn).

odwołanie do bloku

Złożony obiekt wstawiony do rysunku i wyświetlający dane
przechowywane w definicji bloku. Nazywany także umieszczeniem.
Patrz także blok i definicja bloku. (WSTAW)

okno poleceń

Obszar tekstowy, w którym wyświetlana jest linia poleceń oraz
historia zgłoszeń i komunikatów.

paleta Cechy

Wyświetla i zmienia właściwości wybranego obiektu lub zbioru
obiektów, a jeśli nie wybrano żadnych obiektów, stosuje wartości
domyślne dla wszystkich obiektów. (CECHY)

Paleta info

Szybka pomoc w palecie Info cały czas monitoruje działanie poleceń
i wyświetla informacje, które są bezpośrednio związane z aktywnym
poleceniem lub aktywnym oknem dialogowym. (ASSIST)

paleta narzędzi

podzielone na zakładki obszary okna Palety narzędzi, które umożliwiają
efektywne porządkowanie, udostępnianie i umieszczanie bloków
oraz kreskowań.

pasek narzędzi

Element interfejsu zawierający ikony, które reprezentują polecenia.

pasek stanu

Obszar w dolnej części okna aplikacji, zawierający przyciski
sterowania trybem pracy programu oraz, w którym wyświetlane
są współrzędne położenia wskaźnika w obszarze rysunku.

plik CTB

Tablica stylu wydruku zależna od kolorów.

plik szablonu
rysunkowego

Plik rysunku z wstępnie ustalonymi ustawieniami dla nowych
rysunków. Pliki szablonów rysunkowych mają rozszerzenie DWT.

plinia

Patrz polilinia.

początek

Punkt, w którym przecinają się osie współrzędnych. Na przykład
początkiem kartezjańskiego układu współrzędnych jest miejsce
przecięcia się osi X, Y i Z w punkcie 0,0,0.

podpis cyfrowy

Identyfikuje osobę lub instytucję przy użyciu cyfrowego
identyfikatora (certyfikatu) i umożliwia użytkownikowi sprawdzenie
autentyczności pliku. (SPRWADźSYG)

polilinia

Obiekt złożony z jednego lub wielu połączonych segmentów
liniowych lub łukowych, traktowany jako pojedynczy obiekt.
Inna nazwa: plinia. (PLINIA, EDPLIN)

przycisk wskazujący

Przycisk urządzenia wskazującego używany do wybierania obiektów
lub wskazywania punktów na ekranie. Na przykład w myszy
dwuprzyciskowej przyciskiem wskazania jest lewy przycisk.

Termin

Definicja

168

Słownik

punkt

1. Położenie w przestrzeni trójwymiarowej określone przez wartości
współrzędnych X, Y i Z. 2. Obiekt składający się z jednego kompletu
wartości współrzędnych. (PUNKT)

punkt bazowy

1. W kontekście edycji za pomocą uchwytów, uchwyt, który po
wybraniu go zmienia kolor, co pozwala na określenie centralnego
punktu następnej operacji edycji. 2. Punkt służący do określania
względnej odległości i kąta podczas kopiowania, przenoszenia
i obracania obiektów. 3. Punkt bazowy wstawiania bieżącego
rysunku. (BAZA) 4. Bazowy punkt wstawiania definicji bloku. (BLOK)

ramka wskazująca

Kursor kwadratowy służący do wyboru obiektu w obszarze rysunku.

rodzaj linii

Sposób wyświetlania linii lub krzywej. Na przykład linia ciągła ma
inny rodzaj linii niż linia kreskowa. Inna nazwa: czcionka linii.
(RODZLINI)

rozbicie

Do rozkładania złożonego obiektu, takiego jak blok, wymiar lub
polilinia na prostsze obiekty. W przypadku bloku rozbicie nie
zmienia definicji bloku. Odniesienie do bloku zostanie zastąpione
elementami składowymi bloku. Patrz także blok, definicja bloku,
i odwołanie do bloku. (ROZBIJ)

rzutnia

Patrz rzutnie modelu i rzutnie arkusza Patrz także widok.
(RZUTNIE)

rzutnie arkuszy

Obiekty utworzone w obszarze papieru, w których wyświetlane
są widoki. Patrz także obszar papieru. (RZUTNIE)

rzutnie modelu

Rodzaj wyświetlania polegający na podzieleniu obszaru rysunku na
jeden lub kilka przylegających prostokątnych obszarów, w których
wyświetlane mogą być różne widoki. Patrz także rzutnie arkusza
i rzutnia. (RZUTNIE)

rzutnie ruchome

Patrz rzutnie arkuszy.

rzutnie sąsiadujące

Patrz rzutnie modelu.

siatka

Obszar pokryty równomiernie rozłożonymi kropkami, co wspomaga
rysowanie. Odległości między kropkami można regulować. Kropki
siatki nie są drukowane. Patrz także granice siatki. (SIATKA)

siatka skoku

skala

1. Stosunek wielkości obiektu do wielkości innych obiektów.
2. Wyświetlana wielkość elementów nieciągłych rodzajów linii
i kreskowania. 3. Widoczny rozmiar obiektów w widoku względem
arkusza rysunku. (SKALA, HPSCALE, RISKALA, CELTSCALE, ZOOM)

skok

Patrz kąt skoku, siatka skoku, rozdzielczość skoku, i skok
biegunowy.

Termin

Definicja

Słownik

169

Skok biegunowy

Narzędzie do precyzyjnego rysowania używane do lokalizowania
punktów w odległościach o określonych przyrostach wzdłuż ście
ki dopasowania śledzenia biegunowego. Patrz także śledzenie
biegunowe.

skrót polecenia

Skrót polecenia. Na przykład, CP jest aliasem polecenia KOPIUJ,
a Z jest aliasem polecenia ZOOM. Skróty definiuje się w pliku PGP.

splajn

Patrz krzywa B-splajnu i NURBS.

stałe tryby lokalizacji

Ustawienie trybu lokalizacji w taki sposób, że obowiązuje także przy
następnych operacjach wyboru. Patrz także tryb lokalizacji
względem obiektu i zastępowanie lokalizacji względem
obiektu. (OBIEKT)

STB — plik

Dla pliku tablicy stylów wydruku. Zawiera style wydruku i opis ich cech.

styl tekstu

Nazwany, zapisany zbiór ustawień określających wygląd znaków
tekstowych — na przykład rozciągnięcie, zwężenie, pochylenie,
odbicie lustrzane lub ustawienie w kolumnie pionowej.

styl wydruku

Właściwość obiektu określająca zestaw zmian koloru, wyrównania,
skali szarości, przypisań pisaków, rodzaju i szerokości linii, stylów
zakończeń i połączeń linii oraz stylów wypełniania. Style wydruku
są stosowane podczas drukowania.

styl wymiarowania

Nazwana grupa ustawień wymiarowania określająca wygląd
wymiaru i ułatwiająca ustawianie wartości zmiennych systemowych
wymiarowania. (WYMSTYL)

symbol

Reprezentacja elementu często używanego w rysunkach. Patrz blok.

szablon rysunku

Plik rysunku z wstępnie wybranymi ustawieniami obowiązującymi
dla nowych rysunków, na przykład plik aclt.dwt i acltiso.dwt;
w charakterze szablonu można jednak używać dowolnych rysunków.

szerokość linii

Patrz grubość linii.

szyk

1. Wiele kopii wybranych obiektów w prostokątnym lub kołowym
(promieniowym) wzorze. (SZYK) 2. Tablica (ang. array). Zbiór
elementów danych, z których każdy jestidentyfikowany przez
indeks, uporządkowanych w taki sposób, że komputer może go
przeglądać i pobierać dane na podstawie klucza.

szyk kołowy

Obiekty skopiowane wokół określonego punktu środkowego
określoną ilość razy. (SZYK)

śledzenie biegunowe

Narzędzie do precyzyjnego rysowania, które wyświetla tymczasowe
ścieżki dopasowania zdefiniowane przez określone przez
użytkownika kąty biegunowe. Patrz także Skok biegunowy.

tabela symboli

Patrz tabela definicji i tabela definicji bloków.

tablica definicji

Obszar danych niegraficznych w pliku rysunku, w którym
przechowywane są definicje bloków.

Termin

Definicja

170

Słownik

tablica definicji bloków

Obszar danych niegraficznych w pliku rysunku, w którym
przechowywane są definicje bloków.

tablica stylów wydruku

Zestaw stylów wydruku. Style wydruku są zdefiniowane w tablicach
stylów wydruku i obowiązują dla obiektów tylko wtedy, gdy
odpowiednia tabela stylów wydruku jest skojarzona z arkuszem
lub rzutnią.

tekst wymiarowy

Zmierzona wartość wymiarowanego obiektu.

tryb

Ustawienie oprogramowania lub stan działania.

Tryb lokalizacji

Tryb ograniczania ruchów kursora do węzłów niewidocznej prostokątnej
siatki. Przy włączonym trybie skoku położenia krzyża nitkowego
i wszystkie wprowadzane współrzędne dopasowują się automatycznie
do najbliższego punktu siatki. Siatka lokalizacyjna definiuje gęstość
punktów siatki. Patrz także tryb lokalizacji względem obiektu.
(SIATKA)

tryb lokalizacji względem
obiektu

Metody wybierania często potrzebnych punktów na obiekcie
podczas tworzenia lub edycji rysunku. Patrz także stałe tryby
lokalizacji i zastępowanie lokalizacji względem obiektów.

tryb orto

Ogranicza ruch urządzenia wskazującego do poziomu lub pionu
(względem bieżącego kąta skoku i lokalnego układu
współrzędnych). Patrz także kąt skoku i lokalny układ
współrzędnych (LUW). (ORTO)

Tryby uchwytów

Możliwości edycji uaktywniane, gdy na obiekcie są wyświetlane
uchwyty: rozciąganie, przesuwanie, obracanie, skalowanie i odbijanie
lustrzane.

uchwyty

Małe kwadraciki pojawiające się na wybranych obiektach. Po wybraniu
uchwytu użytkownik może edytować obiekt, przeciągając uchwyt
myszą, zamiast wprowadzać polecenia.

umieszczenie

Patrz odwołanie do bloku.

umieszczenie bloku

Patrz odwołanie do bloku.

urządzenie wskazujące

Urządzenie, takie jak mysz lub wskaźnik pulpitu, którego można
używać do interakcji z interfejsem i tworzenia oraz edycji obiektów
rysunku w obszarze rysunku. Urządzenie wskazujące jest z reguły
wyposażone w kilka przycisków, przy czym, niektóre z nich mogą
wywoływać polecenia określone przez użytkownika.

ustawienia strony

Sposób nazywania i zapisywania ustawień wydruku. Patrz także zoom.
(USTAWIENIARYS)

usuń

Funkcja, która usuwa z rysunku nieużywane definicje, takie jak
definicje bloków, warstw i stylów tekstu. (USUŃ)

Termin

Definicja

Słownik

171

warstwa

Logiczne grupowanie danych podobne do przezroczystych arkuszy
kalki na rysunku. Warstwy można oglądać pojedynczo lub
w kombinacji. (WARSTWA)

węzeł

Sposób lokalizacji polegający na wyszukiwaniu punktów, punktów
definiujących wymiary i punkty początkowe tekstów wymiarowych.

widok

Graficzna reprezentacja modelu widziana z określonego miejsca
(rzutni) w przestrzeni. Patrz także rzutnia. (PKTOBS, DWIDOK, WIDOK)

widok drzewa

Lista hierarchiczna, którą można rozwijać i zwijać, sterując w ten
sposób ilością wyświetlanych informacji. Widoki drzew dostępne
są w DesignCenter, oknie dialogowym Usuń i systemie pomocy.

widok planarny

Orientacja widoku z punktu znajdującego się na dodatniej osi
Z w kierunku początku (0,0,0). (PLAN)

wierzchołek

Miejsce, w którym spotykają się krawędzie lub segmenty polilinii.

właściwości obiektu

Ustawienia sterujące wyglądem i własnościami geometrycznymi
obiektów. Właściwości wspólne dla wszystkich obiektów to kolor,
warstwa, rodzaj linii, skala rodzaju linii i grubość. (CECHY)

współrzędne
bezwzględne

Wartości współrzędnych mierzone od punktu początkowego układu
współrzędnych. Patrz także początek, współrzędne względne,
lokalny układ współrzędnych (LUW), współrzędne globalne,
oraz globalny układ współrzędnych (GUW).

współrzędne względne

Współrzędne określone względem poprzednich współrzędnych.

wybór oknem

Prostokątny obszar określony w obszarze rysunku służący do
jednoczesnego wybierania wielu obiektów. Patrz także wybór
oknem przecinającym i wybór oknem w postaci wieloboku.

wybór oknem
przecinającym

Prostokątny obszar rysowany w celu częściowego lub całkowitego
wybierania obiektów w jego granicach. Patrz także wybór oknem.

wymiar kątowy

Wymiar, który mierzy kąty lub segmenty łuków i składa się z tekstu,
pomocniczych linii wymiarowych oraz linii odniesienia.
(WYMKAAATOWY)

wymiar normalny

Wymiar, który mierzy odległość między dwoma punktami pod
dowolnym kątem. Linia wymiarowa jest równoległa do linii łączącej
punkty definiujące wymiaru. (WYMNORMALNY)

wymiary od bazy

Wiele wymiarów mierzonych od tej samej linii bazowej. Wymiary
takie nazywane są także wymiarami równoległymi.

wymiar szeregowy

Rodzaj wymiaru liniowego, w którym początek drugiej pomocniczej
linii wymiarowej wybranego wymiaru jest początkiem pierwszej
pomocniczej linii wymiarowej następnego wymiaru, w wyniku
czego długi wymiar zostaje podzielony na krótsze segmenty, które
sumują się do łącznego wymiaru. Wymiary takie nazywane są
także wymiarami łańcuchowymi. (GKRESK)

Termin

Definicja

172

Słownik

wymiar zespolony

Wymiar, który automatycznie dopasowuje się po zmodyfikowaniu
skojarzonej z nim geometrii. Sterowane przez zmienną systemową
DIMASSOC. Patrz także wymiar rozbity.

wypełnienie

Jednolity kolor pokrywający obszar ograniczony przez linie lub
krzywe. (WYPEŁNIJ)

wyspa

Zamknięty obszar wewnątrz obszaru zakreskowanego.

zablokowanie

Ustawienie, które wyłącza wyświetlanie obiektów na wybranych
warstwach. Obiekty na zablokowanych warstwach nie są wyświetlane,
regenerowane ani drukowane. Blokowanie warstw skraca czas
regenerowania. Patrz także odblokowanie. (WARSTWA)

zakres

Patrz zakres rysunku.

zakres rysunku

Najmniejszy prostokąt zawierający wszystkie obiekty rysunku,
umieszczony na ekranie w taki sposób, by wszystkie obiekty
zostały wyświetlone w maksymalnym powiększeniu. (ZOOM)

zastępowanie lokalizacji
względem obiektu

Wyłączenie lub zmiana uruchomionego trybu lokalizacji obiektu
dla jednego punktu. Patrz także tryb lokalizacji względem
obiektu i stałe tryby lokalizacji.

zbiór wskazań

Jeden lub więcej wybranych obiektów, na które może działać
w tym samym czasie polecenie.

zgłoszenie

Komunikat w linii poleceń zawierający pytanie o informację lub
żądanie wykonania działania, takiego jak określenie punktu.

zmienna systemowa

Nazwy podobne do poleceń używane jako tryb, wielkość lub
ograniczenie. Zmienne systemowe tylko do odczytu, takie jak
zmienna DWGNAME, nie mogą być modyfikowane bezpośrednio
przez użytkownika.

zmienne wymiarowania

Zestaw wartości liczbowych, łańcuchów tekstowych oraz ustawień
sterujących elementami wymiarowania. (WYMSTYL)

znaczniki lokalizacji
względem obiektu

Symbol geometryczny wyświetlany po przesunięciu wskaźnika
na obiekt. Patrz także tryb lokalizacji.

zoom

Do zmniejszania lub zwiększania pozornego rozmiaru obszaru
rysunku. (ZOOM)

Termin

Definicja

Indeks

adnotacje

136–136

141–141

163–163

aktualizacja wymiarów i linii odniesień

137–137

aktualna warstwa

56–56

65–65

analizowanie rysunków

114–114

Anuluj, polecenie

39–39

architektoniczny format jednostek rysunku

52–52

arkusze

148–148

163–163

drukowanie

155–155

przełączanie do obszaru modelu

55–55

przegląd

4–4

54–54

rodzaje linii

67–67

rozmiar tekstu i

131–131

rzutnie

148–148

168–168

skala a jednostki rysunku

2–2

52–52

skala wyświetlania

138–138

ustawienia strony i

155–155

w porównaniu z modelami

54–54

atrybuty bloków

118–118

Autodesk DWF Viewer

157–157

Autoukrywanie — funkcja

36–36

63–63

Autoukrywanie, funkcja

30–30

163–163

bezpośrednie wprowadzenie odległości

83–83

bezpośredniego wprowadzenia odległości

95–95

163–163

biblioteki

biblioteki bloków

16–16

118–118

DesignCenter

120–120

DesignCenter Online

120–120

biblioteki bloków

118–118

120–120

biblioteki symboli

118–118

163–163

DesignCenter Online

120–120

otwieranie

120–120

bieżące rodzaje linii

66–66

bloki

116–116

118–118

163–163

atrybuty bloków

118–118

bloki ramek tytułowych

158–158

definicje bloku

163–163

nagłówki, przesuwanie

120–120

odwołanie do bloku

167–167

przegląd

16–16

tablice definicji bloków

170–170

typowe zastosowania

118–118

wstawianie

119–119

źródła

118–118

Patrz także biblioteki bloków

bloki ramek tytułowych

158–158

blokowanie warstw

57–57

172–172

B-splajn krzywe

165–165

cechy

dopasowywanie

111–111

edytowanie

110–110

kopiowanie do innych obiektów

111–111

paleta Cechy

110–110

167–167

pasek narzędzi Cechy

110–110

cechy obiektu

171–171

centrum — tryb lokalizacji

82–82

chmurki wersji

20–20

113–113

cofanie operacji

39–39

174

Indeks

czcionka

163–163

czcionki

130–130

czcionki liniowe. Patrz rodzaje linii
czcionki pogrubione

130–130

czcionki TrueType

130–130

długość cięciwy — wyznaczanie łuków

72–72

definicje atrybutów

163–163

definicje bloku

163–163

DesignCenter

32–32

164–164

dostęp i wstawianie bloków

16–16

wzory kreskowania w

122–122

źródła bibliotek bloków

118–118

zakładka DC Online

120–120

DIMSCALE — zmienna systemowa

139–139

domyślnie

ustawienia właściwości

63–63

zdefiniowanych

164–164

dopasowanie tekstu

130–130

dostosowywanie opcji dla wymiarów

143–143

drukarki

Edytor konfiguracji plotera

154–154

kalibrowanie

154–154

obsługa

153–153

style wydruku i tablice stylów wydruku

154–154

wybieranie ploterów

155–155

drukowanie czarno-białe

156–156

DYN — przycisk

79–79

dzielenie polilinii

71–71

dziesiętne

format jednostki rysunku

52–52

zaokrąglanie na ekranie

53–53

edycja konfiguracji plotera

154–154

edycja obiektów

cechy

110–110

chmurki wersji

20–20

113–113

edycja precyzyjne

98–98

granice obiektów

100–100

kopie odsunięte

95–95

kopiowanie cech

111–111

korygowanie rysunków

20–20

kreskowania zespolone i

121–121

lustro

96–96

powielanie obiektów

94–94

przegląd

20–20

style tekstu

130–130

tekst

128–128

tryb edytowania za pomocą uchwytów

112–112

ucinanie obiektów

92–92

właściwości

63–63

edycja obiektów (kontynuje)

wybieranie obiektów do edycji

90–90

wydłużanie obiektów

92–92

wymazywanie obiektów

91–91

wymiary

144–144

zaokrąglanie

98–98

edycja tekstu

128–128

130–130

Edytor konfiguracji plotera

154–154

Edytor tekstu lokalnego

128–128

efekt schodkowania

46–46

elementy interfejsu okna

32–32

elementy interfejsu użytkownika

32–32

elementy. Patrz obiekty
elipsy

98–98

ESC

34–34

etykietki

35–35

80–80

etykiety w obszarze modelu i papieru

130–130

format jednostek rysunku mechanicznego

105–105

formatowanie

jednostki rysunku

52–52

pasek narzędzi Formatowanie tekstu

128–128

wymiary

142–142

funkcje prawego przycisku myszy

34–34

geometria

164–164

globalny współczynnik skali dla rodzajów linii

67–67

granice — siatka

76–76

granice cięcia

109–109

granice rysunku (granice siatki)

76–76

164–164

granice, siatka

164–164

groty strzałki

136–136

142–142

164–164

i-drop

164–164

ikona LUW

164–164

inżynierski format jednostki rysunku

52–52

JAKBLOK cecha

164–164

jakość grafiki rastrowej

154–154

jakość grafiki wektorowej

154–154

JAKWARSTWA cecha

65–65

67–67

68–68

164–164

jednostki kątowe

165–165

jednostki miar

2–2

143–143

jednostki miary

51–51

52–52

pliki szablonów

51–51

Indeks

175

jednostki rysunku

2–2

51–51

52–52

165–165

Jednostki rysunku — okno dialogowe

53–53

jednostko miar

jednostki rysunku

2–2

kąty

jednostki kątowe

165–165

kąty obrotu

97–97

nadpisywanie kątów

84–84

166–166

obliczanie

114–114

śledzenie biegunowe

83–83

współrzędne biegunowe

78–78

wyznaczanie łuków

72–72

wzory kreskowania

123–123

znaki tekstowe

130–130

kąty skoku

165–165

kalibracja ploterów

154–154

karta Szybki Start

24–24

kasowanie obiektów

91–91

kolory

przypisywanie do warstw

6–6

56–56

64–64

tablice ze stylami wydruku zależnymi od

kolorów

154–154

167–167

zastosowanie do obiektów

64–64

kończenie poleceń

39–39

kopiowanie

obiekty

88–88

94–94

właściwości do innych obiektów

111–111

wiele kopii obiektów

95–95

kopiowanie między obiektami

111–111

korekta rysunków

113–113

korygowanie rysunków

20–20

Patrz również edycja obiektów

krawędzie tnące

92–92

kreator Dodaj ploter

153–153

kreskowania i wzory kreskowania

116–116

121–121

kreskowanie zespolone

121–121

punkty w celu utworzenia

123–123

wstawianie

122–122

wyspy wewnątrz obwiedni

122–122

źródła

121–121

kreskowanie zespolone

121–121

165–165

krzyż nitek

165–165

krzyż nitkowy

Patrz także kursory

kursywy

130–130

lewy przycisk myszy

34–34

linia poleceń

36–36

165–165

linie

dokładna długość

83–83

kąty

84–84

linie odniesienia

136–136

141–141

linie (kontynuje)

linie osiowe

140–140

142–142

linie pomocnicze na wymiarach

136–136

linie zaczepienia

141–141

odsuwanie

10–10

polilinie

69–69

prostopadłe

83–83

rodzaje linii. Patrz rodzaje linii
równoległe

69–69

rysowanie

37–37

69–69

style wymiarowania

142–142

szerokości linii

6–6

48–48

68–68

164–164

zaokrąglanie

98–98

zwężanie

71–71

linie odniesienia (odnośniki)

18–18

136–136

141–141

linie osiowe

140–140

142–142

linie pomocnicze

136–136

142–142

linie prostopadłe

83–83

linie równoległe

69–69

linie wymiarowe

136–136

linie zaczepienia

141–141

lokalny układ współrzędnych (LUW)

165–165

LUW (lokalny układ współrzędnych)

165–165

łączenie polilinii

71–71

łańcuchy

165–165

łuki

Regeneracja widoku

46–46

rysowanie

72–72

rysowanie polilinii

70–70

zaokrąglanie

73–73

98–98

Menedżer cech warstw

56–56

57–57

65–65

151–151

Menedżer ploterów

153–153

Menedżer rodzajów linii

66–66

Menedżer stylów wydruku

154–154

Menedżer stylów wymiarowania — okno dialogowe

142–142

Menedżer ustawienia strony

155–155

156–156

34–34

35–35

165–165

menu kursora

165–165

menu kursora. Patrz menu podręczne
menu podręczne

34–34

35–35

menu rozwijane

35–35

menu trybów lokalizacji

35–35

80–80

166–166

metoda rysowania okręgów przy

użyciu stycznej

106–106

metoda stycznej rysowania okręgów

72–72

mocowanie

paski narzędzi

35–35

Model — zakładka

32–32

54–54

176

Indeks

modele i obszary modelu

4–4

148–148

166–166

analizowanie rysunków

114–114

porównanie z arkuszami

54–54

przełączanie do arkuszy

55–55

przełączanie do obszaru papieru

152–152

rodzaje linii

67–67

rozmiar tekstu w

131–131

rysowanie w obszarze modelu

54–54

rzutnie

168–168

skala a jednostki rysunku

2–2

52–52

uwagi i etykiety w

130–130

wymiarowanie i

138–138

wyświetlanie zbliżenia

158–158

wzory dla rozmiaru tekstu

131–131

mysz z kółkiem

34–34

44–44

46–46

mysza

170–170

myszy

34–34

nagłówki — przesuwanie

paski narzędzi

35–35

wyświetlanie nowych fragmentów

45–45

nagłówki, przesuwanie

bloki

120–120

obiekty

97–97

obracanie obiektów

97–97

tekst w wymiarach

137–137

wymiary

144–144

narożniki, zaokrąglanie

98–98

naukowy format jednostki rysunku

52–52

nawigacja

informacje na Palecie informacji

29–29

wyświetlanie systemu pomocy

26–26

nazwane warstwy

6–6

NFRAGM — polecenie

45–45

niejednorodne wymierne krzywe typu B-splajn

166–166

normy ISO

50–50

121–121

normy JIS

50–50

NURBS (nonuniform rational B-spline curves —

niejednorodne wymierne krzywe
typu B-splajn)

166–166

obiekty

166–166

cechy

110–110

171–171

edycja właściwości

63–63

64–64

kolory

64–64

kopie odsunięte

95–95

kopiowanie cech

111–111

krawędzie tnące

92–92

lustro

96–96

nagłówki, przesuwanie

97–97

obrót

97–97

powielanie

94–94

rodzaje linii

65–65

obiekty (kontynuje)

rysowanie

10–10

szerokości linii

68–68

uchwyty

112–112

usuwanie

91–91

właściwości

62–62

wybieranie

90–90

wymiary zespolone

136–136

wyświetlanie na warstwach

151–151

wzory kreskowania

121–121

zaokrąglanie

98–98

obiekty nazwane

166–166

obiekty odniesienia

137–137

obliczanie odległości, kątów lub

współrzędnych

114–114

obracanie obiektów

97–97

120–120

obrót przeciwny do ruchu wskazówek zegara

97–97

obszar graficzny ekranu (obszar rysunku)

32–32

166–166

obszar papieru

4–4

166–166

porównanie z obszarem modelu

54–54

przełączanie do obszaru modelu

55–55

152–152

rozmiar tekstu i

131–131

skalowanie rodzajów linii

67–67

uwagi i etykiety w

130–130

obszar rysunkowy

32–32

obszary

obliczanie dla obiektów

104–104

obszary wybierające

90–90

obszary wybierające

90–90

obszary wybierane oknem

90–90

171–171

obszary wyboru oknem przecinającym

90–90

171–171

obszarze rysunkowym

166–166

odbicie lustrzane obiektów

88–88

96–96

107–107

165–165

odblokowywanie

57–57

166–166

odległości

bezpośrednie wprowadzenie odległości

83–83

bezpośredniego wprowadzenia odległości

163–163

mierzenie

88–88

obliczanie

114–114

śledzenie biegunowe

83–83

współrzędne biegunowe

78–78

odnośniki (linie odniesienia)

18–18

136–136

141–141

odnośniki zewnętrzne

167–167

odnośniki zewnętrzne (zodn)

164–164

167–167

odsuwanie obiektów

10–10

69–69

88–88

95–95

106–106

odwołanie do bloku

167–167

odwracanie obiektów (odbicie lustrzane obiektów)

88–88

96–96

107–107

okno dialogowe Drukuj

155–155

okno dialogowe Nowe ustawienia strony

156–156

okno dialogowe Styl tekstu

130–130

okno dialogowe Wstaw

120–120

Indeks

177

okno dialogowe Wybierz szablon

51–51

okno Palety narzędzi

32–32

okno poleceń

32–32

36–36

167–167

okrąg

38–38

46–46

72–72

98–98

106–106

opcje tolerancji dla wymiarów

143–143

operacje — cofanie

39–39

orientacja

strony

155–155

tekst

130–130

orientacja strony

155–155

osie współrzędnych

78–78

ostre narożniki na obiektach

98–98

otwieranie

biblioteki bloków

120–120

szablony

51–51

paleta Cechy

110–110

167–167

Paleta info

167–167

Paleta informacji

24–24

30–30

paleta właściwości

63–63

palety narzędzi

32–32

167–167

panoramowanie

14–14

45–45

166–166

pasek menu

32–32

pasek narzędzi Formatowanie tekstu

128–128

Pasek narzędzi Rysuj

32–32

pasek narzędzi Standard

32–32

Pasek narzędzi Style

32–32

pasek narzędzi Właściwości

32–32

63–63

pasek narzędzi Warstwy

32–32

63–63

pasek stanu

32–32

167–167

paski narzędzi

32–32

167–167

mocowanie

35–35

nagłówki — przesuwanie

35–35

pasek narzędzi Właściwości

63–63

pasek narzędzi Warstwy

63–63

przegląd

35–35

ukrywanie lub wyświetlanie

35–35

zamykanie

35–35

zmiana rozmiarów okna

35–35

PAT, pliki

121–121

PC3 pliki

153–153

pionowe dopasowanie tekstu

130–130

pliki CTB (tablice stylów wydruku zależnych od

koloru)

154–154

167–167

pliki DWF (Design Web Format)

153–153

157–157

164–164

pliki DWT. Patrz szablony
pliki DXF

164–164

pliki konfiguracji plotera (PC3)

153–153

pliki PostScript

153–153

pliki rastrowe

153–153

pliki STB (nazwane tablice stylów wydruku)

154–154

169–169

pliki szablonów rysunków z jednostkami

calowymi

51–51

pliki szablonów z jednostkami metrycznymi

51–51

pliki tablic stylów wydruku (STB)

154–154

169–169

170–170

pliki w formacie zamiennym (DXF)

164–164

plinie. Patrz polilinie
plotery i drukowanie

drukowanie granic rzutni

152–152

drukowanie z arkuszy

155–155

Edytor konfiguracji plotera

154–154

kalibracja

154–154

konfigurowanie ploterów

153–153

podgląd

155–155

skalowanie w obszarze modelu

159–159

sterowniki dla

153–153

style wydruku

148–148

154–154

ustawienia strony

155–155

wyliczanie

155–155

Plotters — katalog

153–153

POŁĄCZ — polecenie

71–71

pochylenie znaków tekstowych

130–130

podgląd obszarów wydruku i ustawień

155–155

podpisy cyfrowe

167–167

podrzędne style wymiarowania

142–142

polecenia

anulowanie lub cofanie

39–39

edycja poleceń

90–90

kończenie

39–39

opcje

36–36

pomoc i informacje

26–26

powtarzanie

39–39

skróty

36–36

169–169

uruchamianie w linii poleceń

36–36

wybieranie

34–34

zgłoszenia dynamiczne

37–37

Polecenia pytające

114–114

Polecenie Kopiuj

88–88

polecenie ODLEG

88–88

114–114

polecenie ODSUŃ

69–69

88–88

polecenie ZAOKRĄGL

73–73

88–88

polilinie

69–69

167–167

dzielenie lub łączenie

71–71

szerokości

71–71

wyróżnione obwiednie

104–104

zamykanie

70–70

zaokrąglanie

98–98

Pomoc

ćwiczenia

25–25

dotycząca procedur

26–26

29–29

pomoc dotycząca poleceń

26–26

spis treści (zakładka Spis treści)

27–27

system Pomocy

24–24

Szybka pomoc — funkcja

29–29

pomoc dotycząca procedur

26–26

29–29

Pomoc kontekstowa

29–29

porty

154–154

powiększanie widoku w rzutni. Patrz wyświetlanie

zbliżenia

powtarzanie poleceń

39–39

95–95

poziome dopasowanie tekstu

130–130

178

Indeks

prawy przycisk myszy

34–34

promieniowy

określanie wieloboków

71–71

zaokrąglanie obiektów

98–98

promień

wyznaczanie łuków

72–72

wyznaczanie okręgów

72–72

prostokątne obszary wybierające

90–90

prostokąty

70–70

prostopadły — tryb lokalizacji

82–82

przełączanie

pomiędzy modelami a arkuszami

55–55

pomiędzy obszarem modelu a obszarem

papieru

152–152

pomiędzy ustawieniami stron

155–155

przecięcie — tryb lokalizacji

82–82

100–100

przedłużanie obiektów

92–92

przezroczystość palet

30–30

przycisk wskazania

34–34

167–167

przyciski — pasek narzędzi

35–35

przyciski paska narzędzi

35–35

przyrost, obliczanie

114–114

punkty

168–168

obliczanie odległości lub współrzędnych

114–114

punkty początkowe

78–78

105–105

167–167

układy współrzędnych. Patrz współrzędne

i układy współrzędnych

współrzędne bezwzględne

78–78

171–171

współrzędne biegunowe

78–78

współrzędne względne

79–79

171–171

wyznaczanie łuków

72–72

wyznaczanie okręgów

72–72

znaczniki AutoSnap

80–80

85–85

punkty bazowe

94–94

97–97

168–168

punkty końcowe

70–70

72–72

punkty początkowe

70–70

72–72

78–78

105–105

167–167

puste obszary wewnątrz kreskowania (wyspy)

122–122

172–172

ramki

edytowanie

100–100

granice cięcia

109–109

obiekty tekstu

128–128

obszary zakreskowane

122–122

polilinie

104–104

wydłużanie obiektów

92–92

regeneracja efektu schodkowania

46–46

regiony

12–12

rodzaje linii

168–168

globalny współczynnik skali

67–67

Menedżer rodzajów linii

66–66

przegląd

65–65

rodzaje linii (kontynuje)

przypisania warstw

66–66

skalowanie

66–66

67–67

zapisywanie styli w szablonach

8–8

ROZBIJ — polecenie

71–71

rozbijanie obiektów

71–71

168–168

rozmiar papieru

154–154

155–155

157–157

rozpoczynanie rysunku

50–50

ruchome paski narzędzi

35–35

rysowanie obiektów

łuki

72–72

linie

37–37

69–69

okrąg

38–38

72–72

polilinie

69–69

prostokąty

70–70

przegląd

10–10

wieloboki

69–69

71–71

zaokrąglanie

98–98

rysunki i pliki rysunku

chmurki wersji

113–113

druk

155–155

istniejące pliki — zaczynanie

50–50

korekta

20–20

przeglądanie

58–58

siatki

76–76

szablony

50–50

tryb lokalizacji

76–76

układy współrzędnych

78–78

wstawianie bloków

119–119

wyświetlanie całych rysunków

44–44

wyświetlanie nowych fragmentów

45–45

wyświetlanie zbliżenia

14–14

rzutnie

148–148

drukowanie granic

152–152

modyfikowanie

151–151

panoramowanie

45–45

pokrywanie

152–152

przegląd

4–4

przegląd obszaru modelu i obszaru papieru

54–54

skala wyświetlania

138–138

skalowanie rodzaju linii w

67–67

skalowanie widoków

4–4

44–44

tworzenie

151–151

uchwyty

152–152

usuwanie

152–152

właściwości

152–152

wiele rzutni

157–157

wyświetlanie obiektów warstwowych

151–151

wyświetlanie zbliżenia

158–158

zmiana rozmiarów

152–152

zmiana ustawień

157–157

rzutnie arkusza

148–148

168–168

rzutnie modelu

168–168

rzutnie ruchome (rzutnie arkuszy)

148–148

168–168

rzutnie sąsiadujące (rzutnie modelu)

168–168

Indeks

179

słowa kluczowe w systemie Pomocy

24–24

siatki

168–168

przegląd

76–76

skoki

76–76

tworzenie zarysu

85–85

wyłączanie i włączanie

76–76

wyświetlanie lub ukrywanie

76–76

zakres siatki

76–76

164–164

siatki skoku

168–168

skala rysunku. Patrz skala i skalowanie
skala wydruku

155–155

skale i skalowanie

168–168

jednostki rysunku w zestawieniu

ze skalą

2–2

52–52

przegląd

2–2

rodzaje linii

66–66

67–67

skala wydruku

155–155

szerokości linii

68–68

tekst

131–131

ustawianie skali wyświetlania

138–138

widoki w rzutniach

4–4

wymiary

139–139

wzory kreskowania

123–123

Skok biegunowy

105–105

169–169

Skok i lokalizacja. Patrz tryby lokalizacji

względem obiektu

skoki

ustawienia siatki i skoku

76–76

wzory kreskowania

123–123

skróty

cykliczne przechodzenie przez punkty

lokalizacji

80–80

edycja tekstu

128–128

skróty klawiszowe

165–165

skróty — polecenie

36–36

skróty klawiszowe

165–165

skróty klawiszowe (klawisze skrótów)

165–165

skróty poleceń

36–36

169–169

skróty, polecenie

169–169

spis treści w systemie pomocy

27–27

splajny

98–98

165–165

166–166

sprawdzanie rysunków

113–113

stały tryb lokalizacji

81–81

169–169

STANDARD, styl

130–130

142–142

sterowniki drukarki systemowej Windows

153–153

sterowniki, drukarka

153–153

styczny — tryb lokalizacji

82–82

style

linie pomocnicze

142–142

nadpisywanie

142–142

normy rysunkowe

8–8

style tekstu

130–130

style wydruku

154–154

style wymiarowania

142–142

169–169

style tekstu

8–8

130–130

169–169

style wydruku

6–6

148–148

154–154

169–169

style wymiarowania

142–142

169–169

symbole

w wymiarach

142–142

zdefiniowanych

16–16

169–169

Patrz także bloki

symetria — tryb lokalizacji

82–82

szablony

50–50

167–167

169–169

normy rysunkowe i

8–8

otwieranie

51–51

pliki DWT

164–164

pliki przykładowe

51–51

szablony architektoniczne

51–51

szablony rysunków do ćwiczeń

51–51

szablony rysunków mechanicznych

51–51

szablony rysunków. Patrz szablony
szerokości linii

6–6

48–48

68–68

164–164

szerokości linii (grubości linii)

6–6

48–48

68–68

164–164

szerokość

obiekty tekstu

128–128

polilinie

71–71

znaki tekstowe

130–130

Szybka pomoc, funkcja

29–29

szyki

157–157

169–169

szyki kołowe

169–169

śledzenie biegunowe

83–83

169–169

średnice

72–72

tablice definicji

169–169

tablice definicji bloków

170–170

tablice stylów wydruku zależnych od koloru (CTB)

154–154

167–167

tablice z nazwanymi stylami wydruku

154–154

tekst

adnotacje

136–136

141–141

Edytor tekstu lokalnego

128–128

model a obszar papieru

130–130

pasek narzędzi Formatowanie tekstu

128–128

rzutnie i

131–131

style

130–130

169–169

szerokość

128–128

tekst wymiarowy

136–136

142–142

170–170

zapisywanie styli w szablonach

8–8

tekst czytany od końca

130–130

tekst pisany „do góry nogami“

130–130

tekst pochylony

130–130

tekst wymiarowy

136–136

170–170

tematy wyświetlane w systemie pomocy

26–26

tryb lokalizacji

170–170

tryb lokalizacji Koniec

82–82

108–108

tryb lokalizacji Kwadrant

82–82

107–107

tryb lokalizacji względem obiektu

170–170

180

Indeks

tryb Orto

170–170

tryby lokalizacji

cykliczne przechodzenie przez punkty

lokalizacji

80–80

dokładności i

12–12

kąty skoku

165–165

nadpisywanie

172–172

przegląd

76–76

rodzaje

82–82

siatka skoku

168–168

skoki

76–76

stałe tryby lokalizacji

81–81

tryb lokalizacji

170–170

tworzenie zarysu

85–85

wymiary i

137–137

znaczniki

172–172

znaczniki AutoSnap

85–85

tryby uchwytów

170–170

tryby, zdefiniowane

170–170

ułamki

52–52

53–53

uchwyty

170–170

edycja obiektów

112–112

edycja wymiarów

144–144

tryby uchwytów

170–170

uchwyty bloków

120–120

uchwyty rzutni

152–152

wyświetlanie

90–90

uchwyty (uchwyty do przesuwania)

35–35

uchwyty do przesuwania na paskach narzędzi

35–35

ukrywanie

Paleta informacji

30–30

paleta właściwości

63–63

paski narzędzi

35–35

warstwy

57–57

65–65

umieszczenia (odwołania do bloków)

170–170

umieszczenia bloków (odwołania do bloków)

170–170

urządzenia wskazujące

34–34

44–44

46–46

170–170

ustawienia aktualnej skali obiektu

67–67

ustawienia do drukowania

jednostki rysunku

52–52

w wymiarach

143–143

Ustawienia rysunkowe — okno dialogowe

77–77

81–81

ustawienia strony

148–148

155–155

170–170

Ustawienia szerokości linii — okno dialogowe

68–68

usuwanie

170–170

rzutnie arkusza

152–152

usuwanie obiektów

91–91

usuwanie obiektów ze zbioru wskazań

90–90

UTNIJ — polecenie

88–88

92–92

uwagi w obszarze modelu i papieru

130–130

w stylach kreślenia

edycja właściwości

110–110

identyfikowanie obiektów

48–48

przypisania warstw

6–6

właściwości

62–62

edytowanie

64–64

oglądanie

64–64

paleta właściwości

63–63

pasek narzędzi Właściwości

32–32

63–63

przypisania warstw

62–62

przypisywanie

62–62

warstwy

6–6

171–171

aktualna warstwa

56–56

65–65

blokowanie

57–57

edycja właściwości

64–64

Menedżer cech warstw

56–56

57–57

65–65

151–151

nazywanie

6–6

organizowanie rysunków

48–48

56–56

pasek narzędzi Warstwy

32–32

63–63

przegląd

6–6

56–56

przypisania kolorów

6–6

56–56

64–64

przypisania rodzajów linii

66–66

przypisania rodzaju linii

6–6

rzutnie — warstwa

158–158

style wydruku

6–6

ukrywanie lub wyświetlanie

57–57

65–65

151–151

właściwości

62–62

64–64

wymiarów na

137–137

138–138

zamykanie

57–57

zmiana układu

56–56

Warsztat nowych możliwości

24–24

wartości względne

78–78

wartości X i Y

78–78

węzły

171–171

widoczność warstw

57–57

widok planowy

171–171

widoki

44–44

171–171

panoramowanie

14–14

45–45

wyświetlanie całych rysunków

44–44

zmiana położenia

45–45

Patrz także rzutnie

widoki drzew

171–171

wiele kopii obiektów

95–95

wieloboki

69–69

71–71

wieloboki opisane

71–71

wieloboki wpisane

71–71

wierzchołki

171–171

wprowadzanie dynamiczne

79–79

wskaźnik zbioru wskazań

85–85

168–168

wskaźniki

lokalizacja względem siatki

76–76

panoramowanie

45–45

powiększanie lub zmniejszanie za pomocą

44–44

wskaźnik zbioru wskazań

85–85

zgłoszenia dynamiczne wyświetlane obok

37–37

Indeks

181

współrzędne bezwzględne

78–78

171–171

współrzędne biegunowe

78–78

współrzędne i układy współrzędnych

obliczanie przyrostu

114–114

określanie

12–12

przegląd

78–78

punkt początkowy

78–78

105–105

wprowadzanie dynamiczne i

79–79

współrzędne bezwzględne i względne

78–78

79–79

171–171

współrzędne biegunowe

78–78

współrzędne kartezjańskie

78–78

współrzędne kartezjańskie

78–78

79–79

współrzędne względne

79–79

171–171

wstawianie bloków

119–119

120–120

158–158

wybieranie

obiekty

90–90

usuwanie obiektów ze zbioru wskazań

90–90

WYDŁUŻ — polecenie

92–92

wydłużanie obiektów

92–92

102–102

wygładzanie obiektów

46–46

WYMAŻ — polecenie

91–91

wymiarów kątowych

134–134

136–136

145–145

171–171

wymiarów liniowych

134–134

136–136

144–144

wymiarów szeregowych

134–134

145–145

171–171

wymiary łańcuchowe (wymiary szeregowe)

134–134

145–145

167–167

171–171

wymiary i wymiarowanie

dokładność

12–12

edycja właściwości

64–64

edycja wymiarów

144–144

elementy wymiarów

136–136

przegląd

136–136

przesuwanie wymiarów

144–144

rodzaje

18–18

136–136

144–144

skalowanie

151–151

standardy dla

143–143

style wymiarowania

142–142

169–169

tekst

142–142

170–170

tworzenie

137–137

144–144

uchwyty

144–144

ustawienia do drukowania

143–143

warstw dla

137–137

138–138

wymiary zespolone

18–18

136–136

zapisywanie styli w szablonach

8–8

zmienne wymiarowania

172–172

znaczniki środka i linie środkowe

140–140

142–142

wymiary liniowe

52–52

wymiary normalne

134–134

144–144

171–171

wymiary od bazy

134–134

145–145

wymiary pionowe

134–134

wymiary poziome

134–134

wymiary promienia

134–134

136–136

145–145

wymiary równoległe (wymiary bazowe)

134–134

145–145

Wymiary szybkiej linii odniesienia

134–134

wymiary średnicy

134–134

145–145

wymiary współrzędnościowe

134–134

136–136

144–144

wymiary zespolone

18–18

136–136

172–172

wypełnienia

121–121

122–122

172–172

wypełnienie

122–122

172–172

wysokość znaków tekstowych

130–130

wyspy

122–122

172–172

wyśrodkowanie widoków

138–138

wyświetlanie

opcje poleceń

37–37

Paleta informacji

30–30

paleta właściwości

63–63

paski narzędzi

35–35

regeneracja efektu schodkowania

46–46

siatka

76–76

skala wyświetlania

138–138

właściwości

63–63

właściwości rzutni

152–152

warstwy

57–57

wyświetlanie zbliżenia

172–172

przegląd

14–14

44–44

skalowanie widoków w rzutniach

4–4

158–158

zakładka arkusza

54–54

zakładka DC Online (DesignCenter)

120–120

zakładki arkusza

32–32

zakres rysunku

172–172

zakres siatki

76–76

164–164

zakres, rysunek

172–172

zamykanie

paski narzędzi

35–35

warstwy

57–57

zamykanie polilinii

70–70

zaokrąglanie obiektów

73–73

88–88

98–98

zapisywanie

pliki jako pliki DWF

157–157

pliki w innych formatach

153–153

zastępowania stylów wymiarowania

142–142

zastępowanie lokalizacji względem obiektów

172–172

zaznaczanie chmurek wersji

113–113

zbiór wskazań

90–90

172–172

zgłoszenia

36–36

37–37

172–172

zmiana rozmiarów

obiekty tekstu

128–128

paski narzędzi

35–35

rodzaje linii

67–67

rzutnie

152–152

zmiana rozmiarów okna

obiekty tekstu

128–128

paski narzędzi

35–35

182

Indeks

zmienne

zmienne systemowe

172–172

zmienne wymiarowania

172–172

zmienne systemowe

172–172

zmienne wymiarowania

172–172

znaczniki AutoSnap

80–80

85–85

znaczniki lokalizacji względem obiektu

172–172

znaczniki środka

134–134

140–140

142–142

ZOOM — polecenie

44–44

zwężające się linie

71–71

Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
AutoCAD 2006 Pierwsze kroki
AutoCAD 2006 Pierwsze kroki ac26pk
AutoCAD 2006 Pierwsze kroki 2
AutoCAD 2006 Pierwsze kroki ac26pk
AutoCAD 2006 Pierwsze kroki 2
AutoCAD 2006 Pierwsze kroki ac26pk(1)
AutoCAD 2006 Pierwsze kroki ac26pk
AutoCAD 2004 Pierwsze kroki
NA130PL 01 2006 Pierwsze Kroki
AutoCAD 2005 Pierwsze kroki ac25pk(1)
AutoCAD 2009 Pierwsze kroki ac29pk(1)
AutoCAD 2004 Pierwsze kroki
AutoCAD 2007 Pierwsze kroki ac27pk(1)
AutoCAD 2005 Pierwsze kroki
AutoCAD 2005 pierwsze kroki

więcej podobnych podstron