SKRYPT „21”

SKRYPT „21”

SKRYPT DO WYBRANYCH TEZ EGZAMINACYJNYCH Z PRAWA

ADMINISTRACYJNEGO OPRACOWANY PRZEZ STUDENTÓW II ROKU

PRAWA (2008/09)

CZY MOŻNA ODWOŁAĆ SIĘ OD DECYZJI SKO?

Od decyzji wydanej przez SKO w pierwszej instancji odwołanie nie przysługuje. Jednakże w tym

przypadku jest możliwe wniesienie wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy. Strona niezadowolona z decyzji
wymienionych organów, wydanej w pierwszej instancji może zwrócić się do tego organu, który decyzje wydał z
wnioskiem o ponowne rozpatrzenie sprawy. Do tego wniosku stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące odwołań
od decyzji administracyjnej. (Rozdział X KPA, art. 127§3).

Każda decyzja wydana przez SKO podlega kontroli Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Jeżeli strona

nie zgadza się z werdyktem kolegium, może skierować sprawę do sądu. Skargę należy złożyć do właściwego
miejscowo WSA za pośrednictwem kolegium, które wydało decyzję.

Na decyzji doręczonej przez SKO powinno znaleźć się pouczenie dotyczące możliwości złożenia skargi.

Skarga powinna być złożona w terminie 30 dni od czasu dostarczenia(ogłoszenia) ostatecznej decyzji przez
kolegium. Skarga do WSA powinna zawierać:

1) nazwę sądu, do którego kierowana jest skarga,
2) imię i nazwisko ( lub nazwa), adres skarżącego,
3) ewentualnie dane przedstawiciela ustawowego lub pełnomocnika,
4) wskazanie zaskarżonej decyzji lub postanowienia,
5) określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego,
6) podpis skarżącego albo podpis przedstawiciela ustawowego lub pełnomocnika,
7) lista załączników do skargi .

Sąd rozstrzyga sprawę wyrokiem. Jeżeli uwzględni skargę wówczas:

•

Uchyla decyzję w całości albo w części

•

Stwierdza nieważność decyzji

•

Stwierdza wydanie decyzji z naruszeniem prawa.

•

W przypadku gdy sąd oddali skargę, nie musi uzasadnić swojej decyzji. Sprawy wniesione do WSA rozpatruje się
według kolejności ich wpływu.

Od wyroku kończącego postępowanie przysługuje skarga kasacyjna do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

2. ELEMENTY DECYZJI ADMINISTRACYJNEJ

Decyzja powinna zawierać:

a) datę (dzień, miesiąc, rok)

- można policzyć termin na wniesienie skargi na bezczynność organu

b) podstawę prawną (artykuł, paragraf)
– wskazanie publikatora, data, nazwa artykułu prawnego, zmiany do artykułu

- przepisy powszechnie obowiązujące materialnego prawa administracyjnego lub finansowego,
rozporządzenia z mocą ustawy, czasem przepisy prawa procesowego

c) oznaczenie organu

– wskazanie nazwy lub siedziby (ważne ze względu na właściwość rzeczową i miejscową organu)

d) adresat

- os. fizyczna – imię, nazwisko, adres

- os. prawna - nazwa, siedziba

- inne jednostki organizacyjne – nazwa, siedziba

e) rozstrzygnięcie

- treść decyzji

f) uzasadnienie

- faktyczne – udowodnione fakty, dowody decyzji,

- prawne – wyjaśnienie podstawy prawnej z przytoczeniem przepisu

- jeżeli decyzja w całości zaspokaja żądania strony może nie zawierać uzasadnienia, ale nie w postępowaniu

odwoławczym i gdy sprawa dotyczy rozstrzygnięcia sprzecznych interesów stron i bezpieczeństwa państwa

g) podpis

- imię, nazwisko, stanowisko służbowe osoby upoważnionej do wydania decyzji

- służy dochodzenia odpowiedzialności za wadliwość aktu lub przy skardze odszkodowawczej

h) pouczenie o możliwości odwołania się od decyzji

- termin

- organ, do którego należy wnieść odwołanie

- skarga do sądu administracyjnego lub powszechnego

3. JAK WYGLĄDAŁ SAMORZĄD TERYTORIALNY W 1990 ROKU?

W dniu 20 marca 1950 roku Sejm Ustawodawczy uchwalił ustawę o terenowych organach władzy państwowej, w
wyniku czego zlikwidowany został dualizm w organizacji administracji publicznej. Zniesiony został
samorząd, a całość władzy państwowej w terenie ustawa przekazała radom narodowym i ich organom
wykonawczym. W wyniku zmian ustrojowych -

Nowelizacją Konstytucji z 8 marca 1990 przywrócono   instytucje samorządu terytorialnego. Konstytucja uznała
instytucję samorządu terytorialnego za podstawową formę organizacji życia publicznego w strukturach lokalnych.
Tego dnia uchwalono również dwie ustawy –  o samorządzie terytorialnym (obecny tytuł – ustawa o samorządzie
gminnym) oraz ustawę – ordynacja wyborcza do rad gmin.  Gmina będąca jednostką podziału terytorialnego
stała się więc w 1990 roku również jednostką samorządową.

Organy:
Stanowiący i kontrolny - rada gminy wybierana w wyborach powszechnych, równych, bezpośrednich ,
w głosowaniu tajnym. Jeżeli siedzibą rady gminy było miasto, nosiła ona nazwę rady miejskiej, chyba że
rada postanowiła inaczej. Kadencja - 4 lata.
Wykonawczy- zarząd gminy. W skład zarządu -wójt albo burmistrz ( prezydent miasta) jako

przewodniczący zarządu, ich zastępcy oraz pozostali członkowie. Zarząd w liczbie członków od 4 do 7
wybierała rada gminy spośród członków w głosowaniu tajnym. Wójt, burmistrz i ich zastępcy wybierani
w oddzielnym , tajnym glosowaniu , bezwzględną większością głosów w obecności 2/3 ustawowego
składu rady. Mogli być wybierani spoza składu rady.
Atrybuty które uzyskała gmina:
- samodzielność gminy podlegająca ochronie sądowej
- prawo własności i inne prawa majątkowe stanowiące mienie komunalne gminy
- osobowość prawna i wykonywanie zadań publicznych w imieniu własnym na zasadach określonych
przez ustawy oraz wykonywanie zleconych zadań administracji rządowej
- na podstawie upoważnień ustawowych prawo stanowienia przepisów powszechnie obowiązujących na
obszarze gminy ( przepisy gminne)
- możliwość tworzenia jednostek pomocniczych - sołectw, dzielnic miejskich i osiedli.
W wyniku reformy ustrojowej państwa z 1998 r utworzono dwie inne jednostki samorządu
terytorialnego – powiat i województwo samorządowe.

4. KTO MOŻE WNIEŚĆ SKARGĘ DO WSA?

Uprawnionym do wniesienia skargi jest każdy, kto ma w tym interes prawny, prokurator, Rzecznik

Praw Obywatelskich oraz organizacja społeczna w zakresie jej statutowej działalności, w sprawach
dotyczących interesów prawnych innych osób, jeżeli brała udział w postępowaniu administracyjnym.
Uprawnionym do wniesienia skargi jest również inny podmiot, któremu ustawy przyznają prawo do
wniesienia skargi. Skargę można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one
skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie, chyba że skargę wnosi prokurator lub
Rzecznik Praw Obywatelskich. Skargę wnosi się w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia
skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są
przedmiotem skargi.

Skarga powinna zawierać:

•

wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia, innego aktu lub czynności;

•

oznaczenie organu, którego działania lub bezczynności skarga dotyczy;

•

określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego.

Skarżący może cofnąć skargę. Cofnięcie skargi wiąże sąd. Jednakże sąd może uznać cofnięcie skargi

za niedopuszczalne, jeżeli zmierza ono do obejścia prawa lub spowodowałoby utrzymanie w mocy aktu
lub czynności dotkniętych wadą nieważności.

5. KARTA POLAKA

Została ustanowiona ustawą z 7 września 2007r. o Karcie Polaka, do tej pory dwukrotnie nowelizowaną.

Preambuła do ustawy określa pobudki które przyczyniły się do jej uchwalenia.

Karta Polaka ma za zadanie pomóc Polakom:

zamieszkującym na Wschodzie (w państwach byłego ZSRR – niemal wszystkie nie dopuszczają
podwójnego obywatelstwa – ważna przyczyna ustanowienia Kary Polaka)

którzy na skutek zmiennych losów Polski utracili obywatelstwo Polskie

którzy obywatelstwa polskiego nigdy nie posiadali, lecz czują się Polakami i chcą uzyskać potwierdzenie
przynależności do Narodu Polskiego

w zachowaniu języka polskiego i ich związków z narodowym dziedzictwem kulturalnym.

Może być przyznana (przez konsula - w drodze decyzji administracyjnej) osobie która łącznie spełnia
następujące warunki:

1. wykaże swój związek z polskością poprzez przynajmniej podstawową znajomość języka polskiego,

kultywowanie polskich tradycji i zwyczajów,

2. wykaże, że jest narodowości polskiej lub posiadała obywatelstwo polskie, lub posiada polskich

przodków (sięgając nie dalej niż do pradziadków) lub przedstawi zaświadczenie organizacji polonijnej
o aktywnym zaangażowaniu na rzecz polskiej mniejszości narodowej, kultury, języka,

3. złoży przed konsulem lub pracownikiem uprawnionej organizacji deklarację o przynależności do

narodu polskiego

Istnieje możliwość ubiegania się o refundację kosztów wydania wizy krajowej w celu korzystania z uprawnień
Karty Polaka

Posiadacz Karty Polaka ma prawo do:

•

zwolnienia z obowiązku posiadania zezwolenia na pracę

•

podejmowania i wykonywania działalności gospodarczej na takich samych zasadach jak obywatele polscy

•

podejmowania i odbywania studiów i innych form kształcenia, uczestniczenia w badaniach naukowych

•

korzystania ze świadczeń opieki zdrowotnej w stanach nagłych

•

ulgi 37 % przy przejazdach środkami publicznego transportu zbiorowego

•

bezpłatnego wstępu do muzeów państwowych.

Karta Polaka nie oznacza nabycia obywatelstwa polskiego a także nie uprawnia do przekraczania granicy ani
osiedlenia się na terytorium RP.

Ustawa Tworzy również Radę ds. Polaków na Wschodzie, która jest organem odwoławczym od decyzji konsula o
nieprzyznaniu karty Polaka

Karta jest ważna przez 10 lat z możliwością przedłużenia o kolejne okresy 10 letnie.

ZAKŁAD ADMINISTRACYJNY A ZAKŁAD PUBLICZNY.

Pojęcie: Zakład publiczny to jednostka organizacyjna wykonująca zadania administracji świadczącej. Zakład
publiczny jest jednością osób i rzeczy, powoływaną przez organy administracji publicznej bądź za ich zezwoleniem
przez inne podmioty dla trwałej realizacji określonego zadania publicznego. Nie jest ani organem państwa ani
samorządu. Nie ma jednego aktu prawnego, który reguluje kwestie wszystkich zakładów.

Zakład administracyjny jest pojęciem węższym od zakładu publicznego.

Kryterium: podmiot tworzący zakład i mający wpływ na jego funkcjonowanie

•

zakład administracyjny

– tworzony tylko przez organy administracji państwowej np. zakład ubezpieczeń

społecznych

•

zakład publiczny

– tworzą organy państwa, samorząd terytorialny i inne korporacje prawa publicznego, inne

osoby prawne i osoby fizyczne np. szpital, biblioteka, szkoła wyższa

Cechy:

•

większość zakładów publicznych nie ma osobowości prawnej, nadaje im osobowość ustawa, jeśli tak stanowi

•

jednoosobowe kierownictwo, ale istnieją organy kolegialne o charakterze doradczym

•

jednostka budżetowa, środki czerpie od państwa i samorządu terytorialnego

•

celem zakładu publicznego nie jest osiągnięcie zysków, ale realizacja zadań z zakresu administracji

świadczącej

•

korzystanie z zakładu przez jego użytkowników zależy od:

◦uprawnienia

◦obowiązku np. w zakładach karnych

•

władztwo zakładowe

•

ustrój zakładów określa statut

***

Zakład publiczny i administracyjny jeszcze raz…

Definicja Prof. E. Ochendowskiego

Zakład publiczny jest to jednostka organizacyjna, która nie jest ani organem państwa ani samorządu, powołana do
wykonywania zadań publicznych i uprawniona do nawiązywania stosunków administracyjno- prawnych.

- może być powoływany przez organy państwowe, organy samorządu terytorialnego, inne korporacje prawa
publicznego, a także przez osoby fizyczne i prawne

- cechy zakładów publicznych:

1. Organy zakładów publicznych są wyposażone we władztwo zakładowe.

2. Aktami charakterystycznymi dla zakładów publicznych są statuty i regulaminy.

3. Zakłady publiczne wykonują administrację świadczącą.

4. Rozstrzygnięcia indywidualne zakładów publicznych podlegają kontroli sądownictwa administracyjnego.

5. Nie każdy zakład publiczny musi być osobą prawną.

6. Korzystanie z zakładu może być uprawnieniem lub obowiązkiem użytkowników.

7. Nadzór nad zakładami publicznymi sprawują organy administracji publicznej.

a) nadawanie lub zatwierdzanie statutu lub regulaminu

b) powoływanie lub zatwierdzanie wyboru organów zakładów publicznych

c) uchylanie aktów organów zakładów publicznych

d) ustalanie norm finansowych dla zakładów publicznych

8. Zasada jednoosobowego kierownictwa

- oprócz tego są też organy kolegialne o charakterze współdecydującym lub opiniodawczym

9. Często użytkownicy zakładu są dopuszczeni do współdecydowania o jego funkcjonowaniu.

10. Zakłady publiczne są finansowane z budżetu Skarbu Państwa lub z budżetu jednostek samorządu
terytorialnego- jednostki budżetowe.

11. Zakłady publiczne nie są nastawione na zysk.

Zakład administracyjny

- to pojęcie było używane przed transformacją ustrojową

–

realizowały te same zadania, jakie wykonują zakłady publiczne, ale inny był krąg podmiotów uprawnionych do
ich tworzenia, przekształcania i znoszenia- zakład administracyjny mógł być tworzony wyłącznie przez organy
państwa

–

7. WYWŁASZCZENIE

Istotę wywłaszczenia reguluje:1)art. 21 Konstytucji RP „Rzeczpospolita chroni własność i prawo
dziedziczenia. Wywłaszczenie jest dopuszczalne jedynie wówczas gdy jest dokonywane na cele publiczne
i za słusznym odszkodowaniem”

2) ustawa z 21 VIII 1997 r. o gospodarce nieruchomościami- przepisy ogólne+ rozdział IV i V

Wywłaszczenie polega na pozbawieniu, ograniczeniu w drodze decyzji prawa własności, użytkowania
wieczystego lub innych praw rzeczowych. Może być dokonane jeśli celu publicznego nie da zrealizować
się w inny sposób, nieruchomości nie udało się nabyć w drodze kupna- sprzedaży. Wywłaszczenie
realizuje się jedynie na rzecz Skarbu Państwa lub jednostki samorządu terytorialnego. Decyzje o
wywłaszczeniu wydaje starosta.

Co można rozumieć przez cel publiczny?

-grunty pod budowę dróg, w tym wodnych;

-trakcje kolejowe, lotniska;

-budowa przewodów przesyłu gazu, pary, zaopatrywania w wodę;

-a także: budowa cmentarzy, urządzeń melioracyjnych, utrzymywanie urzędów, sądów;

Wywłaszczeniu podlegają nieruchomości:

-które w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego przeznaczone są na cel publiczny;

-dla, których wydana została decyzja o lokalizacji inwestycji celu publicznego;

PROCEDURA

-Wszczęcie postępowania poprzedzają rokowania o nabycie określonych praw między starostą, a
właścicielem, użytkownikiem wieczystym lub osobą, której przysługuje ograniczone prawo rzeczowe w
stosunku do tej nieruchomości;

-Wszczęcia postępowania dokonuje starosta z urzędu na rzecz Skarbu Państwa, a na rzecz jednostki
samorządu terytorialnego starosta na wniosek organu wykonawczego jednostki samorządu terytorialnego.

-We wniosku o wszczęcie postępowania powinny znaleźć się elementy takie jak: oznaczona
nieruchomość, dokładne określenie celu publicznego(+ termin realizacji inwestycji), ewentualnie lokale
zamienne;

- Rozprawa administracyjna, starosta wydaje decyzję o nabyciu prawa własności przez Skarb Państwa lub
jednostkę samorządu terytorialnego- nabycie prawa następuje kiedy decyzja stała się ostateczna(wyjątek:
najem, dzierżawa, użyczenie, trwały zarząd nieruchomości wygasają z upływem 3 m-cy od dnia, w
którym decyzja o wywłaszczeniu stała się ostateczna)

-Decyzja o wywłaszczeniu powinna zawierać: oprócz elementów z art 107 KPA, cel, przedmiot
wywłaszczenia, kwotę odszkodowania itp.

ODSZKODOWANIE

Powinno być „słuszne”- kwota odpowiadająca wartości rynkowej nieruchomości(ustala ją starosta przy
pomocy rzeczoznawców majątkowych)

Przedmiotem odszkodowania może być lokal, nieruchomość zamienna lub gotówka. Wypłata
odszkodowania następuje jednorazowo w ciągu 14 dni od kiedy decyzja o wywłaszczeniu ostateczna.

ZWROT WYWŁASZCZONEJ NIERUCHOMOŚCI

Możliwy jeśli dana nieruchomość stała się zbędna dla realizacji celu publicznego, a także jeśli od dnia
wywłaszczenie upłynęło 7 lat i nie rozpoczęto realizacji lub od dnia wywłaszczenia upłynęło lat 10, a
inwestycja nie została zakończona. Warunkiem zwrotu nieruchomości jest zwrot od poprzedniego
właściciela lub jego spadkobiercy odszkodowania lub nieruchomości zamiennej, wniosek o zwrot
złożony musi być w ciągu 3 m-cy od otrzymania zawiadomienia o możliwości zwrotu.

8. WOJEWODA

Na podstawie ustawy z dnia 23 stycznia 2009 r. o wojewodzie i administracji rządowej w województwie

Wojewoda jest:

1.)przedstawicielem Rady Ministrów w województwie (może m. in.: wydawać polecenia obowiązujące wszystkie
organy   adm.   rządowej   w   woj.,   w   sytuacjach   nadzwyczajnych,   obowiązujące   również   organy   samorządu
terytorialnego-o wydanych poleceniach niezwłocznie informuje właściwego ministra, ma prawo żądania bieżących
informacji i wyjaśnień o ich działalności, z uwzględnieniem przepisów o ochronie informacji niejawnych ma prawo
wglądu   w   tok   każdej   sprawy   prowadzonej   w   województwie   przez   organy   adm.rz.i   przez   organy   samorządu
terytorialnego w zakresie zadań przyjętych na podstawie porozumienia lub zadań zleconych)

2.)zwierzchnikiem rządowej adm. zespolonej w województwie

3.)organem rządowej adm. zespolonej w województwie

4.)organem nadzoru nad działalnością j. s. t. i ich związków pod względem legalności

5.)organem adm. rządowej w woj., do którego właściwości należą wszystkie sprawy z zakresu adm. rządowej w
woj. niezastrzeżone w odrębnych ustawach do właściwości innych organów (domniemanie kompetencji wojewody)

6.)reprezentantem Skarbu Państwa, w zakresie i na zasadach określonych w odrębnych ustawach.

7.)organem wyższego stopnia w rozumieniu KPA z 1960r.

Wojewodę powołuje i odwołuje Prezes RM na wniosek min właściwego d.s. adm.publicznej

Prezes RM: 1) kieruje działalnością wojewody, w szczególności wydając w tym zakresie wytyczne i polecenia,
żądając przekazania sprawozdań z działalności wojewody oraz dokonując okresowej oceny jego pracy, 2) sprawuje
nadzór nad działalnością wojewody na podstawie kryterium zgodności jego działania z polityką RM

Minister właściwy do spraw adm. publicznej sprawuje nadzór na działalnością wojewody na podstawie
kryterium zgodności jego działania z powszechnie obowiązującym prawem, a także pod względem rzetelności i
gospodarności

Wojewoda wykonuje zadania przy pomocy urzędu wojewódzkiego( skład: 1.wydziały, 2.biura,3.oddziały wew. 1
i 2) oraz organów rządowej adm. zespolonej w województwie

-W celu realizacji powierzonych mu zadań, wydaje zarządzenia

Wojewoda kontroluje

: 1.)pod względem legalności, gospodarności, celowości i rzetelności-w odniesieniu do

działalności   organów   adm.   rządowej   oraz   innych   podmiotów,2.)pod   względem  legalności,  gospodarności   i
rzetelności   wykonywanie   przez   organy   samorządu   terytorialnego   zadań   z   zakresu   administracji   rządowej,
realizowanych   przez   nie   na   podstawie   ustawy   lub   porozumienia   z   organami   administracji   rządowej,
3.)wykonywanie przez organy rz.adm. zespolonej w woj. zadań wynikających z ustaw, ustaleń RM,  wytycznych i
poleceń   Prezesa   RM,   4.)w   szczególnie   uzasadnionych   przypadkach-sposób   wykonywania   przez   organy
niezespolonej adm. rz. działające w woj.// art.30.kontrola może być prowadzona jako: kompleksowa, problemowa,
sprawdzająca,   doraźna,   koordynowana//  art.38.kontrola   przeprowadzana   jest   w   siedzibie   podmiotu
kontrolowanego,   w   czasie   wykonywania   jego   zadań,   a   jeżeli   wymaga   tego   dobro   kontrolo-   również   poza
godzinami pracy i w dniach wolnych od pracy, kontrola lub poszczególne czynności mogą być przeprowadzane
także poza siedzibą podmiotu kontrolowanego.// kontrolujący m.in.: jest upoważniony do swobodnego poruszania
się na terenie podmiotu kontrolowanego bez obowiązku uzyskiwania przepustki, ma prawo: wstępu do obiektów i
pomieszczeń   podmiotu   kontrolowanego   i   wglądu   do   wszelkich   dokumentów   z   uwzględnieniem   przepisów   o
ochronie   informacji   niejawnych,   przeprowadzania   oględzin   majątku,   żądania   od   kierownika   i   pracowników
ustnych   i   pisemnych   wyjaśnień,   zabezpieczania   dowodów//   na   wniosek   kontrolującego,   kierownik   podmiotu
kontrolowanego   zwołuje  naradę   pokontrolną  z   udziałem   pracowników   w   celu   omówienia   stwierdzonych
nieprawidłowości, egzemplarz protokołu z narady doręcza się kontrolującemu//  w przypadku ujawnienia w toku
kontroli popełnienia przestępstwa, wykroczenia, przestępstwa skarbowego, wykroczenia skarbowego, kontrolujący
zawiadamia   o   tym   wojewodę   na   piśmie-   wojewoda   zawiadamia   odpowiednio   organ   powołany  do   ścigania,//
art.44.z ustaleń dokonanych w postępowaniu kontrolnym sporządza się protokół kontroli

art.59 n. na podst. i w granicach upoważnień zawartych w ustawie wojewoda oraz organy niezespolonej adm. rz.
stanowią akty prawa miejscowego obowiązujące w woj. lub jego części,

W zakresie nieuregulowanym w przepisach powszechnie obowiązujących, może wyd. rozporządzenia porządkowe,
jeśli jest to niezbędne dla ochrony życia, zdrowia lub mienia oraz do zapewnienia porządku, spokoju i
bezpieczeństwa publicznego.

9. W JAKICH SPRAWACH Z ZAKRESU SAMORZADU TERYTORIALNEGO MOŻNA WNIEŚĆ

SKARGĘ DO SĄDU ADMINISTRACYJNEGO?

Prawo wnoszenia skarg do sądu administracyjnego mają:

•

organy nadzorowane- do złożenia skargi uprawniona jest gmina, powiat, województwo, których
interes prawny, uprawnienie lub kompetencja zostały naruszone, podstawą ich złożenia są
uchwały organów gminy, powiatu, województw. Skargę można wnieść w ciągu 30 dni od dnia
doręczenia rozstrzygnięcia nadzorczego za pośrednictwem organu nadzoru; nie obowiązuje przy
tym wymóg wezwania do usunięcia naruszenia prawa. W przypadku, gdy rozstrzygnięcie zostało
dostarczone po upływie kadencji, skarga przysługuje radzie następnej kadencji.Sąd
administracyjny wyznacza rozprawę nie później niż w ciągu 30 dni od dnia wpłynięcia skargi do
sądu. Postępowanie wolne jest od opłat sądowych.

•

organy nadzoru -po upływie 30 dni przeznaczonych na podjęcie decyzji organ nadzoru nie może
już we własnym zakresie stwierdzić nieważności uchwały, ale może zaskarżyć uchwałę do sądu
administracyjnego. W zasadzie nie stwierdza się nieważności po upływie roku( chyba że
uchybiono obowiązkowi przedłożenia uchwały w ustawowym terminie albo jeżeli uchwała jest
aktem prawa miejscowego).

•

Każdy   czyj   interes   prawny   lub   uprawnienia   zostały   naruszone  (charakter   POWSZECHNY)-
szczególna   forma   kontroli   samorządu   terytorialnego   –   skarga   na   uchwały   (akty   prawa
miejscowego).   Możliwość   wniesienia   tej   skargi   przewidują   przepisy   wszystkich   ustaw
ustrojowych – ustawy o samorządzie  gminnym,  o samorządzie powiatowym  i o samorządzie
województwa. Skargę można wnieść do sądu: 1) po bezskutecznym wystąpieniu do właściwego

organu o usunięcie naruszenia prawa, 2) w imieniu własnym lub reprezentując grupę
mieszkańców gminy lub powiatu.

Szczególne   przedmioty   zaskarżenia:  1)skarga   na   stanowisko   innego   organu   –   możliwość
zaskarżenia stanowiska innego organu wyrażonego w sytuacji w której prawo uzależnia ważność
rozstrzygnięcia organu samorządowego od jego zatwierdzenia, uzgodnienia lub zaopiniowania
przez   ten   organ.   2)   skarga   na   naruszenie   praw   osób   trzecich.   3)   skarga   na   beczynność
administracji-organ gminy, powiatu, województwa nie wykonuje czynności nakazanych prawem.
W   takich   przypadkach   sąd   administracyjny   może   nakazać   organowi   nadzoru   wykonanie
niezbędnych czynności na rzecz skarżącego ,na koszt i ryzyko gminy, powiatu lub województwa.

10. UZNANIE ADMINISTRACYJNE

Przez uznanie administracyjne rozumie się takie uregulowanie kompetencji organu administracji, że organ ten
może rozstrzygnąć sprawę w różny sposób przy tym samym stanie faktycznym i każde rozstrzygnięcie sprawy jest
legalne. Tak więc, uznanie administracyjne istnieje tylko wtedy gdy norma prawna nie determinuje w sposób
jednoznaczny skutku prawnego, lecz pozostawia w sposób wyraźny dokonanie takiego wyboru organowi
administrującemu. Uznanie może polegać na tym, że administracja musi się zdecydować, czy dany środek można
w ogóle zastosować albo też jaki ze środków wybrać.

Uznanie musi wynikać z normy prawnej (ustawowej) Technicznie upoważnienie wyrażone jest najczęściej
określeniami "organ może", "jest upoważniony", może oteż wynikać z całokształtu uregulowania.

Uznanie stwarza podmiotom administrującym możliwość działania na własną odpowiedzialność (jakkolwiek na
podstawie upoważnienia zawartego w normie)

Działanie na podstawie uznania zmusza administrację do dokładnego zbadania i rozważenia okoliczności
indywidualnych określonej sprawy w celu właściwego jej rozwiązania.

Uznanie administracyjne stosuje się przede wszystkim przy załatwianiu spraw o charakterze indywidualnym, ale
nie tylko. Decyzje administracyjne oparte na uznaniu podlegają kontroli sądu administracyjnego. Sąd przy
orzekaniu w takiej sprawie bada czy, organ administrujący nie przekroczył granic uznania, czy nie nadużył uznania
działając wbrew celowi uznania oraz czy nie naruszył podstawowych praw obywatelskich.

( źródło: E. Ochendowski "Prawo administracyjne”)

11. PODZIAŁ AKTÓW ADMINISTRACYJNYCH

Podział aktów administracyjnych

ze względu na:

1. Charakter stosunku prawnego łączącego adresata i organ, który akt wydaje:

•

wewnętrzne, stosunek podległości;

•

zewnętrzne, brak podległości, akty wydawane do podmiotów znajdujących się na zewnątrz i w
ramach organów administracji, np. decyzja administracyjna.

2. Kształtowanie stosunków prawnych:

•

konstytutywne, mają charakter twórczy: tworzą, zmieniają, bądź uchylają stosunki prawne,
powstaje nowy stan prawny;

•

deklaratoryjne, stwierdzają istniejący stan prawny, nie tworzą nowego.

3. Wpływ adresata na treść aktu:

•

zależne od woli adresata, na jego wniosek przyznające mu uprawnienia;

•

niezależne od woli adresata, z urzędu i najczęściej nakładające obowiązki.

4. Wpływ na sferę stosunków cywilno- prawnych:

•

wywołujące skutki w sferze prawa cywilnego, np. decyzja wywłaszczeniowa;

•

niewywołujące skutków w sferze prawa cywilnego;

•

pośrednio wywołujące skutki w sferze prawa cywilnego, same takich skutków nie wywołują ale
są podstawą do dokonania, np. decyzji sprzedaży nieruchomości przez Skarb Państwa.

5. Regulację sytuacji prawnej:

•

osób;

•

rzeczy, np. uznanie obiektu za zabytek.

6. Stopień związania organu:

•

związane, organ nie ma wpływu na treść, bo jest ona zdeterminowana przepisami prawa;

•

swobodne, organ ma wpływ na treść, sam ją kształtuje, co może wynikać z istnienia zwrotów
niedookreślonych czy luzów decyzyjnych.

7. Punkt widzenia adresata:

•

pozytywne, spełniają żądanie adresata;

•

negatywne, nie spełniają żądania adresata.

8. Skutek dla adresata:

•

zobowiązujące, obowiązki;

•

uprawniające, prawa.

12. PODSTAWA DECYZJI ADMINISTRACYJNEJ

Decyzja administracyjna- jednostronne ustalenie organu administracji publicznej o wiążących dla jednostki i dla
organu konsekwencjach normy prawa administracyjnego.

Organ administracji publicznej musi podjąć działanie w formie decyzji administracyjnej zawsze gdy rozstrzyga
sprawę administracyjną co do istoty, w całości lub w części, bądź w inny sposób kończy postępowanie w danej
instancji.

Podstawą decyzji administracyjnej jest przepis powszechnie obowiązujący, musi być to norma prawa materialnego
oraz musi zawierać dwa elementy

1) organ jest właściwy do wydania danej decyzji oraz

2) decyzja w ogóle może być wydana

Decyzja administracyjna jest wydana bez podstawy prawnej, kiedy w obowiązującym systemie prawnym brak jest
przepisu, który upoważnia organ do rozstrzygnięcia sprawy w drodze decyzji administracyjnej.

13. MODEL SĄDOWNICTWA ADMINISTRACYJNEGO W POLSCE

W Polsce występuje typowy dla systemów prawa stanowionego model sądownictwa administracyjnego,

który ukształtował się w początkach II RP. Wtedy to Konstytucją RP z 17 marca 1921 roku i ustawą z dnia 3
sierpnia 1922 roku o NTA, powołano do życia Najwyższy Trybunał Administracyjny. Jako organ sądowej kontroli
administracji NTA był niewątpliwie pierwszym w polskich dziejach prawno-ustrojowych, współczesnym sądem
administracyjnym. W okresie PRL konstytucje nie przewidywały sądów administracyjnych aż do

1980 r. kiedy to

utworzono NSA.

Obecnie pozycja ustrojowa sądów administracyjnych została zawarta w art. 175 i 184 Konstytucji RP. Stosownie
do tych przepisów sądy administracyjne, na czele z NSA, sprawują wymiar sprawiedliwości w Rzeczypospolitej
Polskiej,   obok   SN,   sądów   powszechnych   i   sądów   wojskowych,   poprzez   kontrolę   działalności   administracji
publicznej   oraz   rozstrzyganie   sporów   kompetencyjnych   między  organami   jednostek   samorządu  terytorialnego,
samorządowymi kolegiami odwoławczymi i między tymi organami a organami administracji rządowej. Kontrola
działalności administracji publicznej następuje pod kątem zgodności z prawem. Obejmuje ona także orzekanie o
zgodności z ustawami uchwał organów samorządu terytorialnego i aktów normatywnych terenowych  organów
administracji   rządowej. Orzeczenia   sądów   administracyjnych,   w   razie   uwzględnienia   skarg,   rozstrzygają   o
uchyleniu lub stwierdzeniu nieważności zaskarżonego aktu bądź zobowiązują organ administracji publicznej do
określonego zachowania się w toku dalszego załatwiania sprawy administracyjnej. Prawodawca zastrzegając dla

sądów administracyjnych sprawowanie kontroli działalności administracji publicznej, wyłączył jednocześnie w tym
zakresie właściwość sądów powszechnych.

Szczegółowe zadania i organizacja sądownictwa administracyjnego zostały określone w przepisach ustawy

z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153 poz. 1269 ze zm.).
Wprowadzono nimi, począwszy od dnia 1 stycznia 2004 r., dwa szczeble sądownictwa administracyjnego: sądy
administracyjne I instancji, którymi są wojewódzkie sądy administracyjne (art. 3 § 1 ustawy), tworzone dla jednego
województwa lub dla większej liczby województw (art. 16 p.u.s.a) oraz sąd II instancji, którym jest Naczelny Sąd
Administracyjny (art. 3 § 2 ustawy). W ten sposób zrealizowana została na gruncie sądownictwa administracyjnego
zasada dwuinstancyjności, wynikająca z art. 176 ust. 1 Konstytucji RP. Zarówno przed WSA, jak i przed NSA
obowiązuje zasada skargowości zabraniająca sądowi inicjowania postępowania sądowego z urzędu. Oznacza to, że
postępowanie sądowoadministracyjne może wszcząć wyłącznie strona wnosząc skargę do WSA bądź też skargę
kasacyjną lub zażalenie na orzeczenie tego sądu do NSA jako sądu II instancji. W pozostałych sprawach NSA
orzeka jako sąd pierwszej i jedynej instancji.

14. GIEŁDA PAPIERÓW WARTOŚCIOWYCH

Giełda papierów wartościowych to „miejsce w którym” odbywają się transakcje papierami wartościowymi

zorganizowane w taki sposób, że przy kojarzeniu ofert sprzedaży i kupna wszyscy jej uczestnicy są równi i mają
jednakowy dostęp do informacji. Giełda jest, więc formą rynku, a powszechnie stosuje się stwierdzenie:
"instytucjonalna forma rynku kapitałowego.

Giełda Papierów Wartościowych w Warszawie działa w oparciu o

ustawy z dnia 29 lipca 2005 r.:

•

o ofercie publicznej i warunkach wprowadzania instrumentów finansowych do zorganizowanego systemu
obrotu oraz o spółkach publicznych (z pózn. zm);

•

o obrocie instrumentami finansowymi (z pózn. zm);

•

o nadzorze nad rynkiem kapitałowym (z pózn. zm).

Tradycje rynku kapitałowego w Polsce sięgają roku 1817, kiedy to powołano do działania w Warszawie Giełdę
Kupiecką. Swoją działalność w obecnej formie Giełda rozpoczęła w dniu 16 kwietnia 1991 r., od początku
organizując obrót papierami wartościowymi w formie elektronicznej.

Giełda Papierów Wartościowych jest spółką akcyjną powołaną przez Skarb Państwa. Kapitał zakładowy Spółki
wynosi ok. 42 mln zł i jest podzielony na akcje zwykłe imienne serii A i B. Obecnie akcjonariuszami jest 35
podmiotów, w tym: banki, domy maklerskie, spółka giełdowa oraz Skarb Państwa posiadający 98,82% kapitału
zakładowego.

Zadaniem GPW jest organizacja obrotu instrumentami finansowymi. Giełda zapewnia koncentrację w jednym

miejscu i czasie ofert kupujących i sprzedających w celu wyznaczenia kursu i realizacji transakcji. Obowiązujący
na   Giełdzie   Warszawskiej   system   obrotu   charakteryzuje   się   tym,   że   kursy   poszczególnych   instrumentów
finansowych   ustalane   są   w   oparciu   o   zlecenia   kupujących   i   sprzedających,   stąd   też   zwany  jest   on   rynkiem
kierowanym   zleceniami.   Oznacza   to,   że   w   celu   ustalenia   ceny  instrumentu   sporządza   się   zestawienie   zleceń
zawierających   dyspozycje   kupna   i  sprzedaży.   Kojarzenia   tych  zleceń   dokonuje   się   według   ściśle   określonych
zasad, zaś realizacja transakcji odbywa się w trakcie sesji giełdowych. Dla poprawienia płynności notowanych
instrumentów, członkowie giełdy lub inne instytucje finansowe mogą pełnić funkcję animatora rynku, składając (na
podstawie odpowiedniej umowy z Giełdą) zlecenia kupna lub sprzedaży danego instrumentu na własny rachunek.
Przedmiotem   handlu   na   Giełdzie   są   papiery   wartościowe:   akcje,   obligacje,   prawa   poboru,   prawa   do   akcji,
certyfikaty   inwestycyjne   oraz   instrumenty   pochodne:   kontrakty   terminowe,   opcje,   jednostki   indeksowe.

Giełda Papierów Wartościowych w Warszawie prowadzi obrót instrumentami finansowymi na dwóch rynkach:

•

Główny Rynek GPW działa od dnia uruchomienia Giełdy w dniu 16 kwietnia 1991 roku. Jest to rynek
podlegający nadzorowi Komisji Nadzoru Finansowego i wskazany Komisji Europejskiej jako rynek
regulowany.

•

NewConnect to zorganizowany i prowadzony przez Giełdę rynek działający w formule alternatywnego
systemu obrotu. Stworzony został z myślą o młodych i rozwijających się firmach, działających zwłaszcza
w obszarze nowych technologii. NewConnect ruszył 30 sierpnia 2007 r. Przedmiotem obrotu w
alternatywnym systemie mogą być akcje, prawa do akcji (PDA), prawa poboru, kwity depozytowe oraz
inne udziałowe papiery wartościowe.

Najwyższym organem Giełdy jest Walne Zgromadzenie Akcjonariuszy Giełdy. Prawo do udziału w
walnym zgromadzeniu mają wszyscy akcjonariusze Giełdy. Do kompetencji walnego zgromadzenia
należy m.in. dokonywanie zmian w Statucie oraz wybór członków Rady Giełdy.

Dwunastoosobowa Rada Giełdy nadzoruje działalność Giełdy, decyduje o nadaniu lub cofnięciu statusu
członka giełdy. Rada Giełdy składa się z przedstawicieli banków, domów maklerskich, instytucji
finansowych, izb gospodarczych i emitentów.

Zarząd Giełdy kieruje bieżącą działalnością Giełdy, dopuszcza do obrotu giełdowego papiery
wartościowe, określa zasady wprowadzania papierów wartościowych do obrotu, nadzoruje działalność
maklerów giełdowych i członków giełdy w zakresie obrotu giełdowego. Zarząd Giełdy składa się z 4
osób. Pracami Zarządu kieruje Prezes Zarządu wybrany przez Walne Zgromadzenie.

15. GDZIE ODWOŁUJEMY SIĘ OD DECYZJI PREZYDENTA MIASTA?

Odwołujemy się do SKO.

Samorządowe kolegia odwoławcze, są organami wyższego stopnia, w rozumieniu przepisów Kodeksu
postępowania administracyjnego i ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa, w
indywidualnych sprawach z zakresu administracji publicznej należących do właściwości jednostek
samorządu terytorialnego, jeżeli przepisy szczególne nie stanowią inaczej.

16. ZAKRES KONCESJONOWANIA DZIAŁALNOŚCI GOSPODARCZEJ W POLSCE.

Uzyskania koncesji wymaga wykonywanie działalności gospodarczej w zakresie:

1) poszukiwania lub rozpoznawania złóż kopalin, wydobywania kopalin ze złóż, bezzbiornikowego
magazynowania substancji oraz składowania odpadów w górotworze, w tym w podziemnych
wyrobiskach górniczych;
2) wytwarzania i obrotu materiałami wybuchowymi, bronią i amunicją oraz wyrobami i technologią o
przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym;
3) wytwarzania, przetwarzania, magazynowania, przesyłania, dystrybucji i obrotu paliwami i energią;
4) ochrony osób i mienia;
5) rozpowszechniania programów radiowych i telewizyjnych;
6) przewozów lotniczych.

Wprowadzenie innych koncesji w dziedzinach działalności gospodarczej mających szczególne znaczenie
ze względu na bezpieczeństwo państwa lub obywateli albo inny ważny interes publiczny jest
dopuszczalne tylko w przypadku, gdy działalność ta nie może być wykonywana jako wolna lub po
uzyskaniu wpisu do rejestru działalności regulowanej albo zezwolenia oraz wymaga zmiany ustawy o
swobodzie działalności gospodarczej.

17. CZY ROZPORZĄDZENIE WYDAJE PRZEWODNICZĄCY CZY CAŁA KRRiT?

Ustawa z dnia 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji

Art. 9.
1. Na podstawie ustaw i w celu ich wykonania Krajowa Rada wydaje rozporządzenia i uchwały.
2. Krajowa Rada podejmuje uchwały większością 2/3 głosów ustawowej liczby członków.
3. Krajowa Rada uchwala regulamin swych obrad.

18. W JAKICH SPRAWACH ORZEKA WSA?

Ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi

Art. 1.
Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi normuje postępowanie sądowe w sprawach z
zakresu kontroli działalności administracji publicznej oraz w innych sprawach, do których jego przepisy
stosuje się z mocy ustaw szczególnych (sprawy sądowoadministracyjne).
Art. 2.
Do rozpoznawania spraw sądowoadministracyjnych powołane są sądy administracyjne
Art. 3.
§   1.   Sądy   administracyjne   sprawują   kontrolę   działalności   administracji   publicznej   i   stosują   środki
określone w ustawie.
§ 2. Kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie w
sprawach skarg na:
1) decyzje administracyjne;
2) postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące
postępowanie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty;
3) postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie;
4)   inne   niż   określone   w   pkt   1-3   akty   lub   czynności   z   zakresu   administracji   publicznej   dotyczące
uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa;
4a) pisemne interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane w indywidualnych sprawach;
5)   akty   prawa   miejscowego   organów   jednostek   samorządu   terytorialnego   i   terenowych   organów
administracji rządowej;
6)   akty   organów   jednostek   samorządu   terytorialnego   i   ich   związków,   inne   niż   określone   w   pkt   5,
podejmowane w sprawach z zakresu administracji publicznej;
7) akty nadzoru nad działalnością organów jednostek samorządu terytorialnego;
8) bezczynność organów w przypadkach określonych w pkt 1-4a.
§ 3. Sądy administracyjne orzekają także w sprawach, w których przepisy ustaw szczególnych przewidują
sądową kontrolę, i stosują środki określone w tych przepisach.
Art. 4.
Sądy   administracyjne   rozstrzygają   spory   o   właściwość   między   organami   jednostek   samorządu
terytorialnego i między samorządowymi kolegiami odwoławczymi, o ile odrębna ustawa nie stanowi
inaczej, oraz spory kompetencyjne między organami tych jednostek a organami administracji rządowej.
Art. 5.
Sądy administracyjne nie są właściwe w sprawach:
1)   wynikających   z   nadrzędności   i   podległości   organizacyjnej   w   stosunkach   między   organami
administracji publicznej;
2) wynikających z podległości służbowej między przełożonymi i podwładnymi;
3) odmowy mianowania na stanowiska lub powołania do pełnienia funkcji w organach administracji
publicznej, chyba że obowiązek mianowania lub powołania wynika z przepisów prawa;
4) wiz wydawanych przez konsulów, z wyjątkiem wiz wydanych cudzoziemcowi będącemu członkiem
rodziny obywatela państwa członkowskiego Unii
Europejskiej, państwa członkowskiego Europejskiego Porozumienia o Wolnym

Handlu (EFTA) – strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub Konfederacji Szwajcarskiej,
w rozumieniu art. 2 pkt 4 ustawy z dnia 14 lipca 2006 r. o wjeździe na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej, pobycie oraz wyjeździe z tego terytorium obywateli państw członkowskich
Unii Europejskiej i członków ich rodzin (Dz. U. Nr 144, poz. 1043).
5) zezwoleń na przekraczanie granicy w ramach małego ruchu granicznego wydawanych przez konsulów.
Art. 6.
Sąd administracyjny powinien udzielać stronom występującym w sprawie bez adwokata lub radcy
prawnego potrzebnych wskazówek co do czynności procesowych oraz pouczać ich o skutkach prawnych
tych czynności i skutkach zaniedbań.
Art. 7.
Sąd administracyjny powinien podejmować czynności zmierzające do szybkiego załatwienia sprawy i
dążyć do jej rozstrzygnięcia na pierwszym posiedzeniu.

Rozdział 2

Właściwość wojewódzkich sądów administracyjnych

Art. 13.
§   1.   Wojewódzkie   sądy   administracyjne   rozpoznają   wszystkie   sprawy   sądowoadministracyjne   z
wyjątkiem spraw, dla których zastrzeżona jest właściwość Naczelnego
Sądu Administracyjnego.
§   2.   Do   rozpoznania   sprawy   właściwy   jest   wojewódzki   sąd   administracyjny,   na   którego   obszarze
właściwości ma siedzibę organ administracji publicznej, którego działalność została zaskarżona.
§ 3. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej, w drodze rozporządzenia, może przekazać wojewódzkiemu
sądowi administracyjnemu rozpoznawanie spraw określonego rodzaju należących do właściwości innego
wojewódzkiego sądu administracyjnego, jeżeli wymagają tego względy celowości.
Art. 14.
Wojewódzki   sąd   administracyjny   właściwy   w   chwili   wniesienia   skargi   pozostaje   właściwy   aż   do
ukończenia postępowania, choćby podstawy właściwości zmieniły się w toku sprawy, chyba że przepis
szczególny stanowi inaczej.

19. CZY MOŻNA ZASKARŻYĆ AKTY PRAWNE, KTÓRE UTRACIŁY MOC OBOWIĄZUJĄCĄ?

Przedmiotem skargi konstytucyjnej może być wyłącznie akt normatywny (ustawa, rozporządzenie,
zarządzenie itd.). Trybunał Konstytucyjny odmawia nadania biegu skargom konstytucyjnym kierowanym
wyłącznie na określone orzeczenie sądu czy organu administracji. W skardze konstytucyjnej można
kwestionować wyłącznie regulację prawną, która była podstawą takiego orzeczenia.

W przypadku, gdy zakwestionowany akt normatywny utracił moc obowiązującą przed złożeniem
skargi konstytucyjnej należy wykazać, że wydanie przez Trybunał Konstytucyjny orzeczenia o tym
akcie jest konieczne dla ochrony konstytucyjnych wolności i praw.

Trybunał Konstytucyjny rozpoznaje tylko takie skargi konstytucyjne, które związane są z naruszeniem
praw lub wolności określonych w Konstytucji RP, z wyłączeniem spraw określonych w art. 56
Konstytucji (uzyskanie przez cudzoziemców prawa azylu lub statusu uchodźcy).

20. LUZY DECYZYJNE

Podmiot podejmujący decyzje stosowania prawa korzysta z luzu decyzyjnego.

Pojęcie luzu decyzyjnego można ograniczyć do ostatniego etapu procesu stosowania prawa, a więc do
luzu wyboru konsekwencji.

Teoretyk prawa

Małgorzata Król

(ur. 1950): luz decyzyjny jest „zakresem swobody w danej sytuacji

decyzyjnej i polega na prawnej możliwości dokonania wyboru jednego wariantu działania spośród
określonego zbioru działań, wyznaczonego przez stosowaną normę prawną”.

Możliwe jest jednak szersze rozumienie luzu decyzyjnego. Analiza teoretyczna praktyki stosowania
prawa wskazuje, że z reguły pewne luzy decyzyjne istnieją nawet wówczas, gdy prawodawca nie
przewidział luzu wyboru konsekwencji. Występują one we wcześniejszych etapach procesu stosowania
prawa.

Jerzy Wróblewski wyróżnia cztery rodzaje luzu decyzyjnego:

luz interpretacyjny związany jest z ustaleniem znaczenia normy budzącej wątpliwości, czyli z
wykładnią

luz dowodowy wiąże się z ustaleniem stanu faktycznego (faktów sprawy)

luz wyboru konsekwencji (luz decyzyjny sensu stricto) polega na pewnej swobodzie w określeniu
konsekwencji prawnych faktu sprawy, uznanego za udowodniony na podstawie stosowanej normy prawa

luz walidacyjny dotyczy zakresu swobody, jaki ma organ stosujący prawo w ustaleniu obowiązywania
stosowanej normy prawa

Konsekwentnie Jerzy Wróblewski wyróżnia cztery rodzaje szeroko rozumianej decyzji stosowania prawa:
decyzję walidacyjną, decyzję interpretacyjną, decyzję dowodową, decyzję wyboru konsekwencji.

Warto zwrócić uwagę, że

każdym wypadku, gdy ustawa pozostawia organom stosującym prawo szerszy

zakres uznania, pojawia się niebezpieczeństwo nieuzasadnionych różnicowań podmiotów znajdujących się w
identycznej sytuacji prawnej. Należy w związku z tym podkreślić, że

wszelkie organy stosujące prawo wyposażone

w pewien margines swobody decyzyjnej są związane zasadami konstytucyjnymi, a w szczególności konstytucyjną
zasadą   równości.   W   rezultacie   wszelkie   luzy   decyzyjne   muszą   być   wykorzystywane   zgodnie   z   tą   zasadą.
Przestrzeganie tej zasady podlega kontroli sądów i może  w szczególności stanowić  przedmiot skargi do sądu
administracyjnego.   Samo   niebezpieczeństwo   powstania   nieuzasadnionych   różnicowań   w   procesie   stosowania
prawa nie uzasadnia stwierdzenia naruszenia zasady równości. Przyjęcie odmiennego stanowiska prowadziłoby do
wykluczenia wszelkich regulacji, które pozostawiają organom stosującym prawo jakikolwiek margines swobody.

21. FORMY DZIAŁANIA ADMINISTRACJI

(Brak wersji elektronicznej…)

KOREKTA SKRYPTU „27”

Teza 8. Obywatelstwo

Formy nabycia obywatelstwa

•

III. Odzyskanie obywatelstwa utraconego w dzieciństwie - w Skrypcie „27” jest:

„... może odzyskać obywatelstwo polskie, jeśli po ukończeniu 16 lat a na 3 miesiące przed ukończeniem 18 złoży
odpowiednie oświadczenie”

Natomiast powinno być:

Art. 6.

1. Dziecko rodziców, z których jedno jest obywatelem polskim, drugie zaś obywatelem innego państwa, nabywa
przez urodzenie obywatelstwo polskie. Jednakże rodzice w oświadczeniu złożonym zgodnie przed właściwym
organem w ciągu trzech miesięcy od dnia urodzenia się dziecka mogą wybrać dla niego obywatelstwo państwa
obcego, którego obywatelem jest jedno z rodziców, jeżeli według prawa tego państwa dziecko nabywa jego
obywatelstwo.

2. W braku porozumienia między rodzicami każde z nich może zwrócić się w ciągu trzech miesięcy od dnia
urodzenia się dziecka o rozstrzygnięcie do sądu.

3. Dziecko, które nabyło obywatelstwo obce zgodnie z ust. 1 lub 2, nabywa obywatelstwo polskie, jeżeli po
ukończeniu szesnastu lat, a przed upływem sześciu miesięcy od dnia osiągnięcia pełnoletności złoży
odpowiednie oświadczenie przed właściwym organem i organ ten wyda decyzję o przyjęciu oświadczenia.