PRACA KONTROLNA
SŁUCHACZ: Roksana Gdulska
SZKOŁA: Szkoła Policealna dla dorosłych „Copernicus”, oddział
Katowice
KIERUNEK: Technik Weterynarii
SEMESTR: II
PRZEDMIOT: Chów zwierząt gospodarskich i zwierząt towarzyszących
PROWADZĄCY: Aleksandra Brożyńska
TEMAT: Porównanie ekstensywnego i intensywnego chowu bydła.
Wady i zalety obu systemów.
2
Chów
- pojęcie dot. wszelkiej działalności człowiek zw. z utrzymaniem zwierząt
gospodarskich.
Hodowla
– podobnie jak produkcja roślinna – może mieć charakter intensywny,
bądź ekstensywny. Zależy to od wielkości pracy i kapitału na jednostkę hodowlaną
oraz od osiąganych efektów, w postaci przyrostu wagi, udoju mleka i bydła.
Rolnictwo ekstensywne
– rodzaj rolnictwa, w którym nie stosuje się sztucznych
środków wspomagających uprawy, takich jak nawozy mineralne i pestycydy, co
skutkuje jednak zmniejszonymi plonami. W systemie tym nakłady pracy są wysokie,
a koszty niskie. Ten rodzaj rolnictwa stosuje się w krajach mniej rozwiniętych
gospodarczo. Wykorzystuje się do tego tereny rozleglejsze niż w rolnictwie
intensywnym.
Ekstensywna hodowla bydła
wiąże się z wykorzystaniem rozległych obszarów
pastwisk naturalnych. Jest ona hodowla typu pasterskiego, zorientowaną głównie
na produkcji mięsa.
W tego typu hodowli przodują: Brazylia, Stany Zjednoczone ( zachodnia część
Wielkich Równin), południowo – zachodnia Rosja i północny Kazachstan, Argentyna
(centralna Pampa oraz północno – wschodnia Australia, Sudan, RPA, Nigeria,
Etiopia, Kenia i Uganda. Czasami, w sprzyjających warunkach naturalnych, efekty
tej hodowli są porównywalne z efektami hodowli średnio – intensywnej. Dotyczy to
zwłaszcza obszarów wilgotnych sawann w Afryce (Kenia, centralna Nigeria, Wyżyna
Abisyńska), tudzież w Ameryce Południowej – centralna i południowa Brazylia. W
krajach z takim rolnictwem nie ma potrzeby osiągania bardzo wysokich plonów i
intensyfikacji hodowli zwierząt. Duże zbiory osiąga się poprzez uprawę ogromnych
obszarów. Duża produkcja mięsa czy mleka oparta jest na bardzo dużej ilości
zwierząt hodowlanych. Ich hodowla wykorzystuje duże powierzchnie łąk i pastwisk.
W wielu rejonach świata hodowla bydła ma charakter mieszany. Opiera się
równocześnie na uprawach roślin pastewnych i na wykorzystaniu pastwisk
naturalnych. Można tu wskazać na kraje skandynawskie, Litwę, Łotwę, Estonie,
3
Rumunię, Polskę, kraje leżące w basenie Morza Śródziemnego, oraz na Urugwaj,
Wenezuelą i Nowa Zelandie. Kraje te dysponują znacznymi obszarami łąk i
pastwisk, jednak hodowla bydła osiągnęła tam już dawno stan ilościowy,
przekraczający naturalną wydajność tych terenów trawiastych i musi być zasilona
dodatkową produkcja pasz. Wymienione wyżej kraje prowadzą hodowle średnio
intensywną, której zagęszczenie osiąga od 30 do 60 sztuk bydła na 100 ha użytków
rolnych.
Rolnictwo intensywne
- system produkcji rolniczej ukierunkowany na maksymalny
zysk osiągany w warunkach dużego nakładu pracy i środków finansowych.
Charakteryzuje je powszechne zastosowanie wysoko wydajnych maszyn, technik
uprawy i hodowli, nawozów mineralnych i środków ochrony roślin. Rolnictwo
intensywne występuje przede wszystkim w krajach wysoko rozwiniętych.
Rolnictwo intensywne pozwala na zmniejszenie zatrudnienia przy uprawie roślin i
hodowli zwierząt. Niektóre ze stosowanych technik przyczyniają się do skażenia
gleby i środowiska. W niektórych państwach europejskich w tym dziale gospodarki
pracuje jedynie kilka procent ogółu zatrudnionych, przy czym w Belgii i Wielkiej
Brytanii ten wskaźnik wynosi poniżej 2%.
Jednym z rodzajów rolnictwa intensywnego jest rolnictwo podmiejskie, które
cechuje:
•
uprawa w pobliżu miast,
•
uprawa w szklarniach i tunelach foliowych,
•
uprawa na potrzeby ludzi (np. w małych miasteczkach).
Intensywna hodowla bydła
opiera się na wydajnej produkcji pasz, przy
wykorzystaniu dość kapitałochłonnego zaplecza technicznego. Ten typ hodowli
przeważa w większości krajów Europy Zachodniej, w pasie przyjeziornym i
północno – wschodnim w Stanach Zjednoczonych, na terytorium Wiktoria w
Australii, a także w niektórych prowincjach Chin.
4
W wymienionych rejonach wskaźniki gęstości tej hodowli - mierzone zazwyczaj
ilością sztuk bydła na 100 ha użytków rolnych – przekraczają zdecydowanie 160
sztuk, dochodząc niejednokrotnie do 220 – 230 sztuk (Bangladesz, Holandia).
Hodowla intensywna
ma najczęściej charakter mleczny lub mleczno – mięsny.
W Europie Zachodniej intensywna hodowla bydła korzysta w znacznej mierze z pasz
importowanych, a zwłaszcza z dostaw pszenicy, kukurydzy i soi ze Stanów
Zjednoczonych, Kanady i Argentyny. W przeszłości przybliżała się ona w związku z
tym do rejonów wielkomiejskich, z ich rozwiniętym przemysłem spożywczym i
chłonnym rynkiem zbytu. Obecnie, w wyniku upowszechniania urządzeń do
mechanicznego udoju i chłodzenia mleka, a także znacznego usprawnienia jego
transportu, bliskości rynków zbytu straciłaby na znaczeniu.
Bibliografia:
1.
wikipedia.pl
2.
Kwiatkowski Jerzy „Produkcja zwierzęca”
PWRiL, Warszawa 1983
3.
Campbell Jon R. , Marshall Robert T. “Podstawy produkcji mleka
spożywczego i jego przetworów”
PWN, Warszawa 1982