Wzory wpisujemy w oknie edytora wzorów w postaci tekstu. Tekst ten jest przetwarzany „w locie” przez
program na wzór matematyczny.

Edytowanie nowego wzoru:

• umieszczamy kursor w miejscu, gdzie ma być wzór,

• wybieramy Wstaw => Obiekt => Formuła.

Edytowanie istniejącego wzoru:

• dwukrotnie klikamy we wzór.

W obu przypadkach kończymy edycję poprzez kliknięcie w głównym oknie dokumentu

Możemy wpływać na wielkość tworzonych wzorów. Podczas pisania wzoru wybieramy Format i jedną z pięciu
pozycji, najważniejsze, to Rozmiar czcionki i Tryb tekstowy.

Podczas pisania wzorów Writer oferuje nam trzy rodzaje pomocy (od najbardziej elementarnej):

• Widok => Elementy wzoru

• PPM w oknie edycji wzoru - wzory matematyczne

• Pomoc => Pomoc OpenOffice.org (F1) => OpenOffice.org Math (może wymagać dostępu do sieci).

W kodzie źródłowym podział na wiersze nie ma znaczenia (ale nie możemy dzielić słów kluczowych over, sin,
lbrace,...).

PRZYKŁADOWE FORMUŁY – kilka podpowiedzi ;)



Nawiasy klamrowe { } służą tylko do grupowania (wymuszenia kolejności działań) i są niewidoczne.
Kolejność można wymusić również nawiasami okrągłymi ( ), te są widoczne. Jeżeli chcemy we
wzorze użyć nawiasów klamrowych, to wpisujemy w edytorze słowo kluczowe lbrace lub rbrace.
W kodzie źródłowym podział na wiersze nie ma znaczenia (ale nie możemy dzielić słów kluczowych
over, sin, lbrace,...).

x^2 over sin(x)`+`cos(x)

~~x^2 over {sin(x)}`+`cos(x)

newline x^2 over {sin(x)`+`cos(x)}

~~lbrace 1,2,3,dotslow rbrace.

 Pisanie nawiasów nie do pary (przedział domknięto-otwarty, warunkowa definicja funkcji):

x`in`[0,1)

x`in`left[0,1 right)

f(x)`=`left lbrace dotslow right
none

 Elementy skalowalne (nawiasy), dostosowujące wielkość do zawartości, poprzedzamy je słowem

kluczowym left lub right.

({x^3`+x^2} over e^{x^5})

left ({x^3`+x^2} over e^{x^5} right)

 Uzupełnianie kodu, który został wpisany automatycznie po skorzystaniu z pomocy -

nroot{<?>}{<?>} wszystkie ciągi <?> musimy zastąpić właściwą treścią

nroot{<?>}{<?>}

nroot{4}{sin(x)+cos(x)}

 Traktowanie wpisanego tekstu dosłownie, należy go umieścić w cudzysłowie

a`=`sup left[ 0,1 right )

a`=`"sup" left[ 0,1 right )

 Tworzenie kolumny (stosu), służy do tego polecenie stack{}

vec v`=`left[ stack{2 # 4 # 77} right],

vec w`=`left[ {alignr stack{2 # 4 # 77}} right]

 Tworzenie tablicy (macierzy)

f(x)`=`left lbrace matrix{x^2 #alignl

x`<`0 ## {1-x} over 2 # alignl

x`in`[0,1] ## sin(%pi x) # alignl

x`>`1} right none

elementy drugiej kolumny są wyrównane do lewej,
elementy pierwszej kolumny mają wyrównanie domyślne
(centrowanie)

A`=`left[ matrix{1#2#3#4##2#3#4#1##3#

4#1#2##4#1#2#3} right]