Wykład 1., 2011-10-17

Próba problematyzacji:

1.

Pozytywizm

-

Neokantyzm

-

Neoheglizm

-

Neoplatonizm

-

Poststrukturalizm [ok lat '60. XX. Wieku] - odpowiedź na niemiecki egzystencjalizm i
angloamerykańską filozofię analityczną.

○

Strukturalizm

-

Postfenomenologia [egzystencjalizm].

○

Fenomenologia

-

Na filozofię współczesną składają się m. in.:

W roku 1960 publikacja Prawdy i metody;

Kontynentalną [fenomenologiczną];

-

Wyspiarską [Analityczną].

-

Podział filozofii na:

Rozwój fenomenologii:

-> Termin fenomenologia pojawia się u Ch. Wolffa - w tym znaczeniu odnosi się do pozoru-zjawisk.

-> Fenomenologia Hegla;

-> Fenomenologia Husserla.

Periodyzacja współczesnej filozofii:

2.

Hegel: Nasze czasy to zadanie by swój czas ujęty w myśl.

Co wyróżnia nasze czasy od innych?

Początkiem niech będzie śmierć Hegla:
W 1831r., a w 1830r. rodzi się pozytywizm przez A. Comte'a [Wykład filozofii pozytywnej] -
zapoczątkowuje nieheglowski [niespekulatywny] sposób myślenia.

Etap teologiczny - namysł nad bóstwem; dostrzeżenie własnej duchowości, zatem duch
podlega refleksji. Nie ma nic wspólnego wg Comte'a wspólnego z rozwojem nauki;

1.

Etap metafizyczny - uzasadnienie przyjmuje charakter naukowy, ale nie w wymarzony przez
A. Comte'a; Heglizm jest zwieńczeniem tego etapu.

2.

Etap pozytywny - nie filozofii spekulatywnej, ale opartej na afirmacji.

3.

Osią wykładów Comte'a jest rozpisanie trzech stadiów rozwoju filozofii:

Postulat uprawiania filozofii pozytywnie ze względu na naukę.
Podstawowym warunkiem uprawiania nauki jest radykalny empiryzm = sensualizm.
-> Comte stwierdza, że podmiot nie może oglądać sam siebie bo musiałby być podmiotem i
przedmiotem jednocześnie - z tego względu odrzuca psychologię.
-> Indukcjonistyczne ustanawianie praw.

K. Jung miał zaprzeczyć tezie o niemożności bycia podmiotem i przedmiotem badania.

-> Dla teorii poznania dla Comte'a nie ma miejsca w nauce, przesuwa epistemologię w stronę
metodologii. [Pytanie nie dlaczego coś, tylko jak coś].

-> Uważał, że logika nie ma wartości ze względu na to, że jest oderwana od rzeczywistości.

Miejsce filozofii u Comte'a: Filozofia ma zestawiać i klasyfikować dokonania nauk szczegółowych;
Filozofia przyjmuje jako metanauka oraz ma być encyklopedyczna.

Malejąca ogólność [im przedmiot badany bardziej szczegółowy tym lepiej - redukcjonizm
analityczny];

1.

Dwa kryteria typologizacyjne:

Historia filozofii współczesnej - wykład

Semestr V Strona 1

analityczny];
Wzrastającego stopnia złożoności przedmiotów - przez analizę szczegółów tym lepiej znamy
całość.

2.

Abstrakcyjne - formalne;

1.

Konkretne - nauki szczegółowe.

2.

Comte wyróżnia dwa rodzaje nauki:

Porównanie społeczeństwa do organizmu:
Społeczeństwo jest organizmem. Struktury te nie są tworem duchowej natury, lecz wytworem
konkretnej świadomości społecznej.

Nurty pozytywistyczne:

Pozytywizm brytyjski:

1.

Dwa prawa rozwoju nauki:
1. Prawo poruszania się po linii najmniejszego oporu [prawo ekonomii myślenia];

○

2. Prawem redystrybucji materii i ruchu.
Uniwersalna teoria postępu, którą przypisuje rewolucji.
Postęp to przechodzenie od jednorodności do różnorodności [multiplikacja]; postęp to
przechodzenie ze stanu związania luźnego do stanu związania ścisłego.

○

Kryteria powinności dobra i zła istnieją w przyrodzie, w takim sensie w jakim życie
którego dotyczą podpada pod prawa przyrody.

○

H. Spencer - ewolucjonizm, przyjmuje postać filozofii pozytywnej z powodu sięgnięcia przez
niego do wyników badań naukowych.
Napisał 10. tomowy System… zadanie filozofii polega syntetyzowaniu wiedzy [nauk
szczegółowych], ale synteza ta ma być przeprowadzana zgodnie z aksjomatami nauk
przyrodniczych.

-

W badaniach naukowych nie należy przyjmować żadnych przesłanek teoretycznych -
punktem wyjścia jest czysta obserwacja;

○

Kanon zgodności [zmienne duże i małe [ABC - abc



ABC abc
ACB acb
--------------
Wielkie A jest
przyczyną małego a.

Kanon różnicy:

ABC abc
BC bc
-------------
Wielkie A jest
przyczyną małego a.



Kanon zgodności i różnicy [połączenie 1. i 2.];



Kanon zmian towarzyszących: zmiana w poprzedniku wywołuje zmianę w
następniku;



Kanon reszty:



Naukowa metoda - indukcja eliminacyjna, pięć kanonów:

○

J. Bentham oraz J. S. Mill - utylitaryzm, odrzuca intencjonalność;
J. S. Mill porusza pojęcie indukcji [Popper skrytykował Milla za to samo za co Mill
skrytykował Bacona a Bacon Arystotelesa]:

-

Zasada przyczynowości;
Przy nieskończoności okoliczności indukcja staje się enumeracyjna.

Mill był radykalnym demokratą - zliberalizowali prawo i dali kobietom prawo głosu!

Empiriokrytycyzm:

Zgodne z ujęciem
ewolucjonistycznym

-> Naturalistyczne podejście do
życia.

Semestr V Strona 2

Mill był radykalnym demokratą - zliberalizowali prawo i dali kobietom prawo głosu!

Empiriokrytycyzm:

Fundamentem nauki jest doświadczenie!

-

Poznanie rozumiane jako proces biologiczny. Zwraca uwagę na to, że za poznaniem idzie
jakiś interes życiowy. Poznanie ma przywrócić równowagę między centralnym układem
nerwowym a zmieniającym się otoczeniem.

-> Szereg witalny:
Potrzeba poznania i mechanizmy poznawcze ujawniają się w sytuacji dysonansu
poznawczego;
Poznanie przywraca równowagę;
Odzyskanie równowagi - zrozumienie.

Ekonomia myślenia służy zachowaniu życia.

-

-> R. Avenarius: Filozofia jako myślenie o świecie zgodne z zasadą…

-> M. Kozłowski: postulował humanizm polski [w duchu pozytywizmu] - praca u podstaw.

Wykład 2., 2011-11-07

/brak/

Wykład 3., 2011-11-14

Frege:

-

Funkcja: logiczna to taka, której argumentami są dowolne przedmioty, a wartościami tej
funkcji są wartości logiczne.
-> W ujęciu Fregego, funkcja nie jest tylko wyrażeniem analitycznym, ale jest konstrukcją
językową.

Każde wyrażenie jest albo nazwą, albo predykatem.

○

Każda nazwa jest imieniem własnym, swojego znaczenia.

○

Znaczenie to oznaczany przedmiot.

○

-> Znaczeniem nazwy jest przedmiot - przeciwczłon [przeciwdziedzina] semantycznej
relacji oznaczania.
-> Przedmiotem jest denotacja;
Znaczeniem zdania jest wartość logiczna - rozumiana też jest jako przedmiot.
Zdania jako znaki przedmiotów, są podobne do nazw.

Pragmatyka

Znak syntaktyka Znak

Relacja sens i znaczenie:

-

To co oznaczane

Sens nazwy, jest określoną, obiektywną treścią myślową, którą nazwa wyraża. Treść
myślowa jest sposobem jakim przedmiot znaczenia nazwy jest dany.
-> Sensu nazwy nie można mierzyć z żadnym wyobrażeniem, czy przedstawieniem
[zerwanie z tradycją Kantowską].

Myśl: nie jest żadnym wydarzeniem, czy wytworem psychicznym - myśli są ujmowane,
a nie wytwarzane [przeciwko psychologistyczne ujęcie].
-> Dzięki temu zdanie może mieć wartość logiczną i wchodzić w relacje z innymi
zdaniami.

Semantyka <-

Ur. 1863, zm.

Semestr V Strona 3

Frege postulował, aby język nauki był nośnikiem prawdy. Dlatego postulatem jego była
jednoznaczność - każdy znak wyrażać ma tylko jeden sens, a każdy sens ma wyznaczać
jeden przedmiot.
-> Każdy znak ma tylko jedno znaczenie.
-> Nieistnienie nazw ogólnych i odżegnanie od sporu o uniwersalia.

Predykatem jednoargumentowy ma znaczenie i tylko jedno znaczenie. Znaczeniem
takiego predykatu jest jednoargumentowa funkcja logiczna [niegdyś pojęcie].
-> Pojęcia są ogólne, jednostkowe i puste, podziału pojęć nie można przenosić na
nazwy, zatem nie ma nazw własnych. Gdyby to zrobiono wyniknąłby błąd
kategorialny - pomieszanie semantycznej funkcji oznaczania z gramatyczną funkcją
nazwy.

Zagadnienie sensu jest zagadnieniem ontologicznym [ontologia formalna,
zredukowana], jest dychotomiczna - wszystko co istnieje jest albo przedmiotem, albo
funkcją. Stosunek znaków do znaczenia [relacja oznaczania] stanowi funkcję, ktorej
przedmioty są odwzorowywane w nazwie [relacja izomorfizmu; przejęta później przez
całą tradycję analityczną].

Sensy tworzą odrębną kategorię ontologiczną, nie są one ani przedmiotami, ani
własnościami przedmiotów [ani pojęciem] - sens rozumieć jako aspekt przedmiotu.
Sensem nazwy jest ujęcie oznaczającego z pewnego punktu widzenia, jeśli więc dwie
nazwy oznaczają ten sam przedmiot, a ich sensy są różne, tzn. że znaczenie tych nazw
jest ujmowane z różnych punktów widzenia - przedmiot różnie się przedstawia.

Sens od znaczenia różni się tym, że znaczenie odnosi się do ..., a sens to jego pojęcie.

Frege zachowuje Kantowską koncepcje podmiotu - dla Fregego podmiot to
aprioryczna

Frege odrzuca Kantowskie pojęcia fenomenu i noumenu.

Nazwa1 Nazwa2

Przedmiot

Sens1 Sens2

Rozróżnienie na sens i znaczenie jest związane z koncepcją podmiotu.

Bertrand Russell:
Jako jeden z pierwszych przekonał się o doniosłości odkryć Fregego.
Principia mathematica.

Rys historyczny:

Neohegliści angielscy -> Bradley: uważał, że istnieją relacje wewnętrzne zawarte w
przedmiotach - każdy przedmiot ma własności innego przedmiotu, a każdy przedmiot
wchodzi w relacje z innym przedmiotem - dochodzi się do absolutu, w której każdy
przedmiot jest w zasadzie jednym przedmiotem.

Idealizm metafizyczny - przeciwstawia się naturalizmowi [wg idealistów postać
materializmu], różni się od pozytywistycznego, tym że przeciwieństwem idealizmu nie
jest realizm epistemologiczny, lecz realizm metafizyczny.
Bradley nawiązuje do filozofii Locke'a, podziału na jakości pierwotne i wtórne, w
odróżnieniu od Berkeleya, że rzeczywiste są tylko jakości pierwotne.

Relacje a nie cechy stanowią podstawę rzeczywistości [zapoczątkowuje tym logikę
relacji] - czy istnieje rzeczywistość relacji niezależne od cech? Jeśli tak, to również musi
istnieć rzeczywistość relacji tych relacji.
Relacje bez cech to fikcja, rzeczywistość oparta o same relacje jest fikcyjna - mamy do
czynienia nie z rzeczywistymi relacjami, ale ze zjawiskami.
Rzeczywistość ta jest bezsprzeczna!
Kryterium rzeczywistości jest zmysłowość [sensualizm], nic nie jest rzeczywiste poza

Semestr V Strona 4

Kryterium rzeczywistości jest zmysłowość [sensualizm], nic nie jest rzeczywiste poza
tym co odczuwamy.
Wrażeniowe doświadczenie. Czyste odczuwanie jest absolutne - absolut to
rzeczywistość, które odzwierciedla nie moje, czy czyjeś odczucia, ale absolutne
odczucie.

-> Russell wykazuje, że nie istnieją relacje wewnętrzne - istnieją tylko zewnętrzne.
Próba wykazania braku relacji wewnętrznych dochodzi formalnie.

Pojęcie analizy wprowadza G. E. Moore - nie ma ona jeszcze charakteru formalnego
jako u Russella. Ma ona za zadania opisania świata jako całości, aby dokonać tej
deskrypcji należy przeprowadzić szczegółową analizę pojęć [nawiazanie do filozofii
zdrowego rozsądku], a następnie trzeba porównać konsekwencję analizy ze zdrowym
rozsądkiem - wprowadza kryterium sensu, zdrowy rozsądek [potoczność].

Pozatym co stwierdza rozsądek istnieją jeszcze substancjalne rodzaje rzeczy
[bóg, dusze] - zdaniem Moore'a istnienie/nieistnienie boga nie jest kategorią
zdrowego rozsądku, są zatem nie zgodne z nim - należy je odrzucić.

i.

To co stwierdza zdrowy rozsądek albo nie istnieje, albo ejst niepoznawalne -
systemy idealistyczne, jak u Platona, które podważają realizm zdroworząsdkowy.

ii.

Są.

iii.

Analiza filozoficzna nie służy jednak filozofii ale kategoryzacji przekonań
zdroworozsądkowych. Zdaniem Moore, można wyróżnić trzy sposoby opisu
rzeczywistości:

Powinno to wyglądać tak: nieprawa, że istnieje x, które jest ze złota i jest górą.

2.

Russell formalizuje pojęcie analizy i opracowuje teorię deskrypcji. Pozwoliła Russellowi
mynong - złota góra nie istnieje
dla każdego x, Zx, Gx, ~Ex
russel znalazł dwa błędy
1. błąd szkolny - mynung potraktował istnienie jako własność, a to nie jest własność -
co wykazała wczesna scholastyka (fail), istnienie to minimalny wymóg stawiany
przedmiotom w logice, a nie żadna własność

Teoria deskrypcji była częścią atomizmu logicznego, projektu Russela, którego efektem
miał być poprawny opis rzeczywistości przy pomocy analizy języka.
???

1.

teoria funkcji zdaniowych (prawdziwościowych)

2.

Metody konstrukcji logicznej

3.

Russel język naturalny rozumie jako otwarty zbiór zdań elementarnych (atomowych)l.
Russel odróżnia zd a pozytywne i negatywne (prawdziwe zdania przeczące).
Prawdziwość zdania atomowego to rozwinięcie fregowskiego postulatu by język nauki
ył nośnikiem prawdy, dlatego prawdziwość zdań atomowych jest ustalana empirycznie
(korespondencyjna definicja prawdy). Prawda to dla Russela nie jest problem logiczny
tylko byt irrealny. Zdania złożone (nośniki wiedzy) to f prawdziwościowe zdań
elementarnych. Relacje pomiędzy zdaniem atomowym, a faktem atomowym polega
na jednoznacznej odpowiedniości. Istota relacji jest odwzorowanie.
russel odróżnia podpadanie od podporządkowywania (co wszyscy mylą;D), co sprawia,
że relacja jednoznaczności staje się nieco bardziej skomplikowana.
Podstawowa relacja odwzorowania to izomorfizm- teoria odbicia - język odbija
rzeczywistość.
Tera będzie schemat.

język
Zdania złożone <złożone ze zdań prostych (zlożonych ze zdań atomowych [złożonych z
nazw])>

Świat
Nazwom odpowiadają obiekty <składają się z faktów>
ogół faktów to świat

Izomorfizm nie wspiera się na relacji oznaczania pomiędzy nazwą, a obiektem, chodzi
o to, żeby każdej nazwie był przyporządkowany jakiś obiekt. Relacja nie jest tutaj

Atomizm umożliwił
powstanie traktatu
wittgensteina, więc
jest łańcuch Frege -
Russel - Wicio.

Idzie o to, żeby przedstawić
tożsamość struktur języka i
świata

Niech ktoś mądrzejszy to,

Semestr V Strona 5

ogół faktów to świat

Izomorfizm nie wspiera się na relacji oznaczania pomiędzy nazwą, a obiektem, chodzi
o to, żeby każdej nazwie był przyporządkowany jakiś obiekt. Relacja nie jest tutaj
żadnych spoiwem (silną izomorfią). Izomorfia zachodzi pomiędzy faktem, a zdaniem
elementarnym.

Ja tylko wskażę jeszcze jak filozofia analityczna się rozwija, a potem przejdę do Witka.
1. formalno - logiczna analiza języka: moore, russel, wisdong i farrel.

Język potoczny jest zbyt dowolny i wieloznaczny. Należy kontruować

nowe,szczegółowe systemy formalne = konstruować model języka naturalnego.
Analiza lingwistyczna (analiza języka potocznego, szkoła oxfordzka): ryle, awstin,
strowson

2.

Mniej radykalna - zadaniem analizy jest eksplikacja i klaryfikacja pojęć i wyrażeń
języka. Zadowala się stworzeniem słownika - badać formy mowy potocznej, gdyż błędy
językowe wynikają z nieprzestrzegania reguł języka. =
Ma dotyczyć sposobu funkcjonowania pojęć w języku potocznym, które są
równoznaczne ze znaczeniem tych pojęć.

oba te nurty łączy wittgenstein (Wicek). To oznacza, że witek - lucek nie ma nic
wspólnego z pozytywizmem. On na spotkaniach koła wiedeńskiego naprawdę tylko
jadł kanapki.

Nie ma wykładu za tydzień.

[e-mail]

Wykład 4., 2011-11-28

Wittgenstein: odegrał w kierunku rozwoju filozofii rolę fundamentalną.
Urodził się w , zmarł w 19
Był z wykształcenia technikiem, początkowo koncentrował się na wynajdowaniu urządzeń,
usprawniającą samoloty.
W czasie I. wojny światowej w okopach zaczynał odnotowywać swoje uwagi filozoficzne;

Czy Traktat… jest literaturą filozoficzną?
Wittgenstein - nazywał je rozprawkami matematyczno-logicznymi. Próbował dotrzeć do
podstawowej, tradycyjnej, relacji myśli a bytu - wiąże się z prawdą rozumianą klasyczną.
Ale uprawnione jest rozbicie na dwie relacje: myśl - język, byt - język - w której połączeniem
dla nich jest język.
Wraz z Wittgensteinem można mówić o zwrocie lingwistycznym.

Traktat… uchodzi za jedno z dwóch największych dzieł XX. Wieku.
Po zakończeniu II. Wojnie światowej Wittgenstein spotkał Russella - Wittgenstein uważa
Russella za przyjaciela, Russell Wittgensteina za ucznia. Russell przyznał wdzięczność
Wittgensteinowi za rozwinięcie koncepcji atomizmu logicznego.
Rolę inspiracji należy przypisać traktatowi dla Koła wiedeńskiego - przyjęli problemy
Traktatu…

Russell w 1921r. Przyjął Traktat… jako pracę doktorską.

W 1939r. Umiera G. E. Moore, Wiitgenstein został poproszony o przejęcie katedry filozofii
po Moorze i od 1939r. Prowadzi tę katedrę.
Byli studenci opiniują, że wykłady Wittgensteina były nieakademickie - wykłady były
chaotyczne, tworzone na bieżąco.
Szybko się znudził pracą akademicką. Od 1942r. Pracował jako portier.

Wittgenstein był zamożnym człowiekiem, po śmierci ojca rozdał majątek - ufundował wojsku
cesarskiemu GIGANTYCZNĄ ARMATĘ.
Zmarł w 1951r u swojego przyjaciela - lekarza, po długiej chorobie na raka.
Wittgenstein na łożu śmierci napisał O pewności - podejmuje problem rozumienia.

Jego dwie prace: Traktat… i Dociekania, różnią się między sobą diametralnie.

Traktat filozoficzno-logiczny: miał dotyczyć problemu demarkacji, pomiędzy
myśleniem a bytem.

Niech ktoś mądrzejszy to,
kurwa, sprawdzi bo nie
wiem nawet czy ja to po
polskiemu napisałem.

Eee, lutek.

-> drugim niby jest
Bycie i czas, ale lol.

Semestr V Strona 6

myśleniem a bytem.
-> Interpretacja Wolniewicza [Ontologia sytuacji].

Przypisuje transcendentalność logice oraz etyce:



U Kanta oznacza to poszukiwanie warunków możliwości poznania. Po
Kantowsku logika daje warunki możliwości poznania - aprioryczno-
epistemologiczny wymiar logiki, jest to linia teoriopoznawcza interpretacji
[neopozytywizm].
Największe wyzwanie dla współczesnych mu neopozytywistów to metafizyka:
nie wyczerpują interpretacji Traktatu…
Wittgenstein mówi: nie istnieje autonomiczny wymiar myślenia, który
należałoby uzgadniać…
Jest zerwaniem z paradygmatem intencjonalnym - Wittgenstein uważa, żeby nie
wiązać myślenia ze świadomością.
Wittgenstein był pod wpływem Fregego - rozumie myślenie we fregowski
sposób [myślenie dokonuje się w języku].
Przestrzeń logiczna: wypełnia, choć nie pokrywa się, ze sferą tego co wyrażalne
[przestrzeń logiczna wywala problem solipsyzmu]. Przestrzeń logiczna, to to
wszystko co spełnia wymogi składni. Zdania wyrażalne = zdania sensowne
logicznie.
Zdaniem Wittgensteina przestrzeń logiczna i świat mają część wspólną - one
łącznie pokrywają się z granicami tego co wyrażalne.

Myślimy w języku, a poprawność naszych myśli jest poprawnością składniową.
Zdania poprawne = zdania logiczne. Myślenie poprawne = takie, które prowadzą
do zdań fałszywych/prawdziwych.
Sens definiowany przez wartości logiczne.

Wartości logiczne: zdania nie opisują faktów, tylko je obrazują.
Wartości logiczne są przypisane do tego co obrazowane - sedno metafizyki
Wittgensteina.

-> Skoro zdania obrazują fakty, to fakty również muszą podlegać jakiejś
waloryzacje logiczne.
Prawda - odnosi się do bytu, który jest.
Fałsz - odnosi się do niebytu!

Co można wskazać jako prawdziwość/fałszywość?

Co łączy świat z językiem?
Logika jest transcendentalna jest taka ponieważ jest zewnętrzna.

Rzeczywistość może być obrazowana przez język, bo dzieli z językiem część
wspólną: przestrzeń logiczna i świat mają część wspólną.

Forma logiczna: jedna z bardziej zagadkowych pojęć traktatu: jest tym co
pozwala nam formułować zdania o rzeczywistości.

Fakt - stan rzeczy - sytuacja - relacja: odpowiada opisowi fizykalnemu.
Stan rzeczy jest pomyślany dzięki formie logicznej - jeśli ma być czymś
obiektywnym, przypisanym rzeczywistości, to jest to metafizyka
Arystotelesowska.
Jeśli formę logiczna przypiszemy podmiotowi to wychodzi psychologizm -
subiektywizm.

-> Jest to zdolność pomyślenia, powiedzenia, tego co zachodzi.
Jest to prawdziwość, bądź fałszywość wypowiedzi o świecie.

Forma logiczna: część wspólna zdania i obrazowanego faktu.

Obrazowanie: Teza 2.12.
Obraz przejawia formę odwzorowania.

Forma logiczna jest ostatecznie samym centrum tego co wyrażalne - jest
łącznikiem [sworzniem].

Logika jest zewnętrzna względem świata.

Wittgenstein twierdzi, że filozofowie najczęściej popadali w problemy
filozoficzne, które wynikają z faktu nieprzestrzegania reguł składni logicznej.

Wittgenstein w traktacie wykłada relację: język-byt.

Semestr V Strona 7

-> G. E. Moore: Wittgensteina dał metodę dla problematyki filozoficznej,
która ostatecznie rozwiązuje filozofię <3

filozoficzne, które wynikają z faktu nieprzestrzegania reguł składni logicznej.

Wg Wittgensteina: filozofia ma być terapeutyczna - w zadaniu filozofii chodzi o
to, abyśmy nie zapominali o problemach dotyczących nas [egzystencjalne].
Wraz z izomorfizmem między światem a językiem, większość problemów
filozoficznych znika, ale nie znaczy, żeby ich nie tykać.
Traktuje on uniwersum jako wymiar tego co niewyrażalne, a w nim samym
znajduje się mała część tego co wyrażalne. Granice tego co wyrażalne są
granicami świata [to co możemy poznać]. Świat = to co może być powiedziane,
czyli obejmuje sferę języka [określona przez formę logiczną] i mówienia
[obejmuje również dania bezsensowne, nonsensowne].
Wymiar tego co niewyrażalne jest wymiarem mistycznym: nie da się mówić, tam
można tylko pokazywać.

Logika jest trywialna - nic nie mówi o świecie, pokrywa się ze światem, wskazuje
na formę logiczną wypełniającą świat. Logika sluży tylko do tego aby wskazać
granicę między tym co niewyrażalne i wyrażalne.
Logika pokazuje granice - problem demarkacji.

Izomorfizm - homomorfizm:

Dociekania: rozważają relację: myśl-byt.
Swobodny zapis notatek.
Odrzuca założenie traktatu: że istnieje poprawna forma językowa.
Posługujemy się pewnym językiem ze względu na sytuacje i wtedy zyskują znaczenie.
Słowa, pojęcia, teminy, wyrażenia, etc. Przypominają zestaw robotników - można w
skrzynce narzędziowej znaleźć różne typy narzędzi do różnych sytuacji. W języku też
znajdują się słowa i terminy, które służą różnym celom.

Wprowadza pragmatyczny wymiar języka: pragmatyczna koncepcja znaczenia,
polegająca na przypisanie znaczenia wraz z sytuacją użycia danego terminu w
określonej sytuacji.
Rozpoczynają analizę lingwistyczną - analizę języka potocznego w Oxfordzie.

Twierdzi się, że są to dwie filozofie, inni mówią, że dwie zupełnie różne [a są i tacy, którzy
mówią o trzech filozofia, bądź jednej - ale nie dwie].

Wykład 5., 2011-12-05

/brak/

Wykład 6., 2011-12-12

/brak/

Wykład 7., 2011-12-19

/brak/

Wykład 8., 2012-01-09

-> demarkacja u
Wittgensteina dotyczy
tego co wyrażalne i
niewyrażalne.
-> demarkacja u
neopozytywistów co
stanowi zbiór zdań w
sensie logicznym -
chcieli wskazać granicę
zbioru zdań
sensownych, aby
budować na tym
filozofię naukową.

Semestr V Strona 8