Strona 1 z 7

Historia

Pierwsze kody kreskowe powstały w latach czterdziestych naszego stulecia. W tym okresie zostały podjęte

badania nad możliwością zautomatyzowania odczytu informacji o towarach za pomocą specjalnych znaków i

symboli. Było to w Stanach Zjednoczonych, a autorami tych badań byli Joe Woodland i Berny Silver.

Efektem ich pracy było opatentowanie w 1949 roku pierwszego kodu kreskowego zwanego także, ze
względu na swój wygląd, "tarczą strzelniczą" (bulls eye). Kod ten składał się szeregu ułożonych
wspó

łśrodkowo jasnych i ciemnych pierścieni różnej grubości. Ze względu na problemy techniczne ten kod

nie znalazł zastosowania w życiu codziennym.

W latach pięćdziesiątych i sześćdziesiątych przeprowadzono wiele udanych próbach stworzenia systemów
identy

fikacji towarów przy użyciu specjalnych znaków i symboli. Do rozwoju prac w Stanach Zjednoczonych i

Kanadzie (lata sześćdziesiąte) w znacznym stopniu przyczynił się gwałtowny rozwój supermarketów, w

których nastawiono się na masową obsługę klientów.
Produc

enci i handlowcy ze Stanów Zjednoczonych i Kanady utworzyli na początku lat siedemdziesiątych

stowarzyszenie mające opracować jednolite zasady znakowania towarów. Tak doszło do powstania kodu
UPC (Universal Product Code). Kod ten był stosowany głównie do identyfikacji i ewidencjonowania towarów

w supermarketach. Osiągnięcia amerykańskich specjalistów zainteresowały także wysoko uprzemysłowione

kraje europejskie, które wychodząc na przeciw zapotrzebowaniu ze strony własnego handlu detalicznego, a

nie chcąc uzależniać się od Stanów Zjednoczonych, wprowadziły własny jednolity system znakowania
towarów.

Zalety stosowanych głównie w handlu detalicznym kodów kreskowych zostały prędko zauważone także

przez inne gałęzie gospodarki. Kody umieszczano na opakowaniach zbiorczych towarów, znakowano nimi
elementy na liniach produkcyjnych, w bibliotekach, archiwach itp.

Czym jest kod kreskowy?

Kod kreskowy jest graficznym odwzorowaniem informacji za pomocą kresek i odstępów pomiędzy nimi.

Umożliwia on kodowanie informacji w celu jej późniejszego szybkiego i bezbłędnego odczytu. Czytnik kodu

składa się z elementu światłoczułego i źródła światła. Idea odczytu opiera się na tym, iż powierzchnie jasne

odbijają światło, podczas gdy powierzchnie ciemne je pochłaniają. Czytnik błyskawicznie analizuje kod
kreskowy i przetwarza go na zawartą w nim informację.

Standardy kodów

Istnieje wiele różnych systemów kodów kreskowych m.in. EAN/UPC, Codabar, ITF, Code 39, Code 128 itd.

Różnią się one układem kresek i możliwościami kodowania (cyfry, litery, ilość znaków). Znalazły
zastosowanie w wielu dziedzinach: handel, przemysł, medycyna, transport itp. W handlu od prawie 20 lat

używany jest system EAN/UPC i ten właśnie rodzaj kodu umieszczany jest na opakowaniach towarów, aby

ułatwić ich obrót hurtowy i detaliczny. Zastosowanie kodu kreskowego ułatwiło prace ewidencyjno-kontrolne,

wyeliminowało dużą ilość dokumentacji, udoskonaliło i przyspieszyło obsługę klienta, usprawniło prace

inwentaryzacyjne i umożliwiło automatyczne sygnalizowanie braków w zaopatrzeniu itp.

Używanie kodu kreskowego

Po pierwsze, zanim zaczniemy wykorzystywać kody kreskowe, musimy określić rodzaj kodu, który będziemy

stosować. Zależeć on będzie przede wszystkim od celu, w jakim chcemy go użyć i obowiązujących

standardów. Jednym z najpowszechniejszych zastosowań jest wykorzystanie kodu kreskowego do
oznaczania towarów trafiających do sprzedaży hurtowej i detalicznej. W tym celu powinniśmy zastosować

kod EAN. Aby jednak go używać musimy najpierw zarejestrować się jako jego użytkownicy i otrzymać swój
numer identyfikacyjny.

Po drugie, należy zapoznać się z zasadami i wymaganiami stosowania określonego rodzaju kodu
kreskowego. Musimy poznać i przestrzegać reguły obowiązujące przy jego stosowaniu. Podstawowe z nich

dotyczą - struktury numeru - parametrów jakościowych (wymagana dokładność odwzorowania, kontrast

druku, umiejscowienie itp.). Są one bardzo ważne i decydują o czytelności kodu kreskowego.

Strona 2 z 7

System EAN

Wykorzystywany jest on przede wszystkim do id

entyfikacji towarów znajdujących się w handlu hurtowym i

detalicznym. System jest nadzorowany, rozwijany i rozpowszechniany poprzez stowarzyszenie EAN
International

z siedzibą w Brukseli. Jego zadaniem jest wprowadzenie globalnego, międzybranżowego

systemu

identyfikacji i automatycznego przekazywania danych o produktach i usługach, opartego na

standardzie akceptowanym w handlu

międzynarodowym. Polska reprezentowana jest w EAN International

od 1990 roku poprzez organizację narodową - Centrum Kodów Kreskowych w Poznaniu.

Kod EAN daje możliwość oznaczenia danego rodzaju towaru trzynastocyfrowym lub ośmiocyfrowym

numerem identyfikacyjnym. Poza nim kod kreskowy nie zawiera żadnej innej informacji. Takie cechy jak

nazwa czy cena "pobierane" są przy odczycie kodu z bazy danych uprzednio wprowadzonej do komputera.

Wykorzystanie kodu kreskowego pozwala na bardzo szybką i bezbłędną identyfikację danego towaru.

W

systemie EAN oprócz podstawowych kodów EAN-8 i EAN-13

wykorzystywany jest także kod EAN-128

(oparty na k

odzie Code128), który umożliwia zawarcie w numerze kodowym dodatkowych informacji (data

produkcji, termin ważności, adres, numer serii itp.) wg ściśle określonych zasad. Stosowany jest on do
znakowania opakowań wysyłkowych.

Struktura numeru

EAN jest

systemem międzynarodowym i przestrzegając jego zasad mamy pewność, że dany numer towaru

jest niepowtarzalny na całym świecie. Jest to możliwe dzięki Międzynarodowemu Stowarzyszeniu EAN,
które kontroluje przydzielanie numerów poprzez organizacje narodowe. Dlatego aby producent (dystrybutor)
mógł oznaczać swoje towary kodem EAN musi zarejestrować się w systemie poprzez organizację krajową
lub jej przedstawiciela. Wówczas otrzyma swój numer producenta i zakres numerów na swoje towary.

Występują dwie wersje kodu EAN: podstawowa trzynastocyfrowa (EAN-13) i skrócona ośmiocyfrowa (EAN-

8), która ułatwia umieszczanie kodu na małych opakowaniach.

Kod EAN-13 zawiera 13 cyfr:

•

Pierwsze trzy cyfry są numerem kraju. Polska przystępując do EAN International otrzymała numer
590,zatem towary wytworzone przez producentów zarejestrowanych w Polsce będą miały prefiks 590.

•

Kolejne cztery do siedmiu cyfr oznaczają numer producenta lub dystrybutora i przydzielane są przez
organizację krajową podczas rejestracji.

• N

astępne dwie do pięciu cyfr stanowią numer produktu, który przydzielany jest przez samego

producenta (jednostkę kodującą) dla asortymentu wyrobów o tej samej nazwie, cenie, wadze,

pojemności, kolorze, wielkości, składzie itp. Jeżeli inna seria towarów różni się którąkolwiek z tych cech

konieczne jest nadanie innego numeru. (Jeżeli dany towar drożeje i zmienia się jego cena dla każdej

sztuki towaru danego asortymentu nie trzeba zmieniać numeru kodu, gdyż cena wprowadzana jest w

sklepie i odnosi się do danego numeru - może być łatwo zmieniona). Do obowiązków producenta należy
pilnowanie, by ten sam numer produktu nie został przydzielony dwóm różnym produktom.

•

Ostatnia cyfra jest cyfrą kontrolną wyliczaną według specjalnego algorytmu i służy do kontroli
po

prawności odczytu.

EAN-13

numer kraju

numer

przedsiębiorstwa

numer produktu

cyfra kontrolna

XXX

XXXX

XXXXX

K

XXX

XXXXX

XXXX

K

XXX

XXXXXX

XXX

K

XXX

XXXXXXX

XX

K

wyjątkami są kody z prefiksem "2" (kody wewnętrzne i towarów o zmiennej ilości)

oraz z prefiksem "978" i "977" (wydawnictwa i czasopisma)

Numer towaru musi oznaczać konkretny ściśle określony, indywidualny rodzaj produktu. Jeżeli występują

jakieś modyfikacje danego produktu muszą być im przydzielone inne numery. Poniższa tabela przedstawia,

w jakich przypadkach zachodzi taka konieczność.

Strona 3 z 7

Wymagana zmiana numeru:

• nowy produkt

• zmiana producenta

• nowa wersja produktu

• zmiana nazwy

•

poważna zmiana opisu produktu

•

zmiana zawartości, cechy fizyko-chemicznej (budowa, skład chemiczny, smak, kolor itp.)

• nowy rodzaj opakowania

•

zmiana wagi lub objętości

•

dołączenie gratisowego dodatku

• promocyjna zmiana ceny

Nie wymagana zmiana numeru:

•

mało istotna zmiana składników

• nieznaczna zmiana wagi

•

dołączony (wewnątrz) upominek

• promocja konkursowa

• zmiana graficzna opakowania

Ważne jest aby producent stosował się do powyższych zasad oraz nie dopuścił do powtórzenia się

jednego numeru dla kilku towarów. Należy zatem w firmie prowadzić rejestr numerów produktów.

Kod EAN-8 zawiera osiem cyfr

i składa się z numeru kraju, numeru produktu i cyfry kontrolnej. Numer

produktu w tym przypadku jest przydzielany przez organizację krajową.

EAN-8

numer kraju

numer produktu

cyfra kontrolna

XXX

XXXX

K

Numer towaru w kodzie EAN-

8 przydziela się tylko w uzasadnionych przypadkach, gdy nie ma żadnej

możliwości umieszczenia na opakowaniu kodu EAN-13.

Do oznaczania wydawnictw stosowany jest kod kreskowy EAN-13

. Wydawca musi najpierw zarejestrować

się w systemie EAN. Przy znakowaniu książek kodem kreskowym EAN wykorzystuje się ich numer ISBN.

Jeżeli książka nie posiada swojego numeru ISBN znakowana jest na zasadach jak inne towary.

Numer identyfikacyjny EAN-

13 dla książki z wykorzystaniem jej numeru ISBN ma następującą strukturę:

prefiks dla kodowania

książek

numer ISBN bez ostatniego znaku

kontrolnego

cyfra kontrolna kodu

EAN

978

XXXXXXXXX

K

Prefiks -

jest to liczba "978" nadana przez EAN International dla kodowania książek.

Numer ISBN -

nadany książce numer jednoznacznie ją identyfikujący. Numery ISBN są nadawane przez

Krajowe Biuro ISBN które ma siedzibę w Bibliotece Narodowej, Al. Niepodległości 213, 00-973 Warszawa,
tel.fax [phone].
Cyfra kontrolna -

służy do wykrywania błędów odczytu kodu kreskowego. Obliczana jest ona według

specjalnego algorytmu na podstawie poprzednich cyfr.

Możliwe jest także zastosowanie dwu lub pięciocyfrowego dodatku do kodu kreskowego nazywanego "Add-
on

". Można w nim zawrzeć dodatkowe informacje np. oznaczenie wariantu wydawniczego. Numer "add-on"

nie może zawierać informacji, które powinny znaleźć się w głównym numerze EAN-13, jednoznacznie
identyfikującym książkę. Stosowanie numeru "add-on" jest nieobowiązkowe, umieszcza się go na

odpowiedzialność wydawcy, dla jego własnych celów. Odczyt symbolu "add-on" przez czytnik kasowy nie

jest obowiązkowy.

Strona 4 z 7

Przy znakowaniu periodyków (wydawnictw ciągłych) kodem kreskowym EAN wykorzystuje się ich numer
ISSN. Jeżeli periodyk nie posiada swojego numeru ISSN znakowany jest na zasadach jak inne towary.
Numer identyfikacyjny EAN-13 dl

a periodyków z wykorzystaniem ich numeru ISSN ma następującą

strukturę:

prefiks dla kodowania

periodyków

numer ISSN bez ostatniego

znaku kontrolnego

oznaczenie

wydania

cyfra kontrolna kodu EAN

977

XXXXXXX

XX

K

Prefiks - jest to liczba "977" nadana przez

EAN International dla kodowania wydawnictw ciągłych.

Numer ISSN -

nadany wydawnictwu numer jednoznacznie go identyfikujący. Numery ISSN są nadawane

przez Narodowy Ośrodek ISSN który ma siedzibę w Bibliotece Narodowej.
Oznaczenie wydania -

są to dwie cyfry do oznaczania różnych wydań tego samego tytułu np. zeszyty

specjalne o niestandardowej cenie. Przydatne są one gdy sam tytuł nie może jednoznacznie identyfikować

towaru. Jeżeli wydawnictwo nie ma różnych wydań to wpisuje się "00". Można także wprowadzić na tej
pozycji oznaczenie roku (dwie jego ostatnie cyfry).
Jeżeli wydawnictwo ma szereg numerów w tygodniu muszą być one traktowane jako oddzielny towar i mieć
różny numer EAN. W tym celu w pozycji oznaczenia wydania stosuje się odpowiednie oznaczenia: zeszyt

poniedziałkowy "01", wtorkowy "02", ... , niedzielny "07", sobotnio-niedzielny "26" ("2" - ilość obejmujących
dni, "6" - sobota).
Cyfra kontrolna -

służy do wykrywania błędów odczytu kodu kreskowego. Obliczana jest ona według

specjalnego algorytmu na pod

stawie poprzednich cyfr. Przy zamawianiu oryginału kodu producent nie musi

jej znać, gdyż powinna być ona wyliczona przy wykonywaniu oryginału kodu kreskowego.

Możliwe jest także zastosowanie dwucyfrowego dodatku do kodu kreskowego nazywanego "Add—on".
Mo

żna w nim zawrzeć okres w którym ukazuje się wydawnictwo. Zaleca się następujące oznaczenia:

• dzienniki -

przedstawienie kolejności tygodni ("01" ... "53")

• tygodniki - numery tygodni w roku ("01" ... "53")

• dwutygodniki - numery tgodni w roku ("01", "03" ... "53" lub "02, "04" ... "52")

•

miesięczniki - numery miesięcy w roku ("01" ... "12")

•

dwumiesięczniki - numery miesięcy w roku ("01", "03" ... "11" lub "02, "04" ... "12")

• kwartalniki -

numer miesiąca ukazania się (np. "01", "04", "07, "10")

• okresy sezonowe -

pierwsza cyfra jest ostatnią cyfrą roku, a druga cyfra numerem pory roku (1 - wiosna,

2 - lato, 3 -

jesień, 4 - zima)

• roczniki -

pierwsza cyfra jest ostatnią cyfrą roku, a drugą cyfra zawsze jest "5"

• specjalne, nieregularne - numeracja kolejnych numerów kolejna od "01" do "99".

Budowa kodu

Podstawowe elementy kodu to:

•

tło kodu o odpowiedniej barwie która odbija światło emitowane przez czytnik

•

układ kresek z odstępami pomiędzy nimi o odpowiednim układzie reprezentujący graficzne zakodowanie
numeru

• numer zakodowany zapisany cyframi arabskimi -

numer ten jest tylko dla informacji człowieka, czytnik

nie bierze go pod uwagę, dla niego informacją jest tylko dany układ kresek

• znacznik marginesu -

znak > po prawej stronie wyznaczający marines ochronny. Jest to znak

pomocniczy ułatwiający określenie koniecznego prawego marginesu ochronnego. Nie jest on konieczny

(nie zawsze występuje), konieczne jest jednak zawsze zachowanie właściwego marginesu. Lewy
margines ochronny orientacyjnie wyznacza początek pierwszej cyfry

• marginesy ochronne -

strefa o określonej szerokości (lewy margines jest większy od prawego) po lewej i

prawej stronie kodu o barwie tła nie zawierająca żadnych elementów graficznych.

Strona 5 z 7

Rozmiary kodów

Kody EAN mogą mieć różny rozmiar, przy czym należy pamiętać że im mniejszy kod tym mniejsze są

dopuszczalne odchyłki odwzorowania szerokości kresek i odstępów a tym samym bardziej dokładny musi

być proces drukowania i trudniej jest otrzymać właściwą jakość kodu (patrz następny punkt).

Wielko

ść kodu można określać współczynnikiem powiększenia lub w skrócie symbolem SC. Wartość

nominalna o współczynniku powiększenia 1 (100%) oznaczona jest symbolem SC2.

Maksymalne dopuszczalne pomniejszenie kodu wynosi 80% (wsp. 0.8, SC 0), natomiast powiększenie
200% (wsp. 2.0, SC9).

Oznaczenia i wymiary kodów podaje poniższa tabela. Wymiary kodu obejmują również marginesy ochronne.

Symbol

współczynnik

powiększenia

EAN-13

EAN-8

szerokość

[mm]

wysokość

[mm]

szerokość

[mm]

wysokość

[mm]

SC 0

0,80

29,83

21,00

21,38

17,31

SC 1

0,90

33,56

23,63

24,06

19,48

SC 2

1,00

37,29

26,26

26,73

21,64

SC 3

1,10

41,02

28,89

29,40

23,80

SC 4

1,20

44,75

31,51

32,08

25,97

SC 5

1,40

52,21

36,76

37,42

30,29

SC 6

1,50

55,94

39,39

40,10

32,46

SC 7

1,70

63,39

44,64

45,44

36,79

SC 8

1,85

68,99

48,58

49,45

40,03

SC 9

2,00

74,58

52,52

53,46

43,28

SC 10

2,12

79,05

55,67

56,67

45,88

Istnieje możliwość redukcji wysokości kodu kreskowego. Można jednak to robić tylko w ograniczonym

zakresie. Kody o rozmiarze SC0 i SC1 nie powinny być poddawane redukcji wysokości. Począwszy od

rozmiaru SC2 można zmniejszyć wysokość, a dopuszczalne wartości redukcji są tym większe im większy
rozmiar kodu i są one przedstawione w poniższej tabeli. Należy jednak unikać wprowadzania redukcji

wysokości kodu i stosować ją w przypadkach naprawdę koniecznych.

rozmiar

Współczynnik

powiększenia

max redukcja

wy

sokości

SC0

0,8

0 mm

SC1

0,9

0 mm

SC2

1,0

3,8 mm

SC3

1,1

4,6 mm

SC4

1,2

5,3 mm

SC5

1,4

6,8 mm

SC6

1,5

7,6 mm

SC7

1,7

9,1 mm

SC8

1,85

10,2 mm

SC9

2,0

11,4 mm

Strona 6 z 7

Kontrast
Ważnym czynnikiem przy drukowaniu kodów kreskowych jest kontrast pomiędzy kreskami a odstępami

(tłem). Kreski powinny maksymalnie pochłaniać, a tło odbijać czerwone światło (emitowane przez czytnik

kodów). Idealnym zestawieniem jest białe tło i czarne kreski, lecz niektóre inne połączenia mogą dać równie

dobry efekt. Zalecane kolory przedstawione są poniżej.

prawidłowa

barwa kreski

prawidłowa

barwa tła

czarna

biała

zielona

żółta

cyan

pomarańczowa

niebieska

czerwona

ciemnobrązowa

magenta

Marginesy ochronne

Szerokość całego kodu kreskowego nie jest odległością od pierwszej do ostatniej kreski lecz zawiera
jeszcze marginesy ochronne, które powinny być w kolorze tła. Orientacyjnie wyznaczane są one poprzez

początek pierwszej lewej cyfry i koniec ostatniego prawego znaku ">". Dla wielkości SC2 jest to po lewej
stronie 4mm od skrajnej kreski i po prawej stronie 3mm od skrajnej kreski. W tej strefie marginesów nie
mogą znajdować się żadne elementy graficzne. Również na górze i dole kodu powinien zostać zachowany

odstęp 1 mm.

rozmiar

współczynnik

powiększenia

margines lewy

margines prawy

SC0

0,8

2,90 mm

1,85 mm

SC1

0,9

3,26 mm

2,08 mm

SC2

1,0

3,63 mm

2,31 mm

SC3

1,1

3,99 mm

2,54 mm

SC4

1,2

4,36 mm

2,77 mm

SC5

1,4

5,08 mm

3,23 mm

SC6

1,5

5,44 mm

3,47 mm

SC7

1,7

6,17 mm

3,93 mm

SC8

1,85

6,71 mm

4,27 mm

SC9

2,0

7,26 mm

4,62 mm

Zawsze dla pewności warto jest utworzyć margines o 1 mm większy od podanego.

Obliczanie cyfry kontrolnej

Cyfra kontrolna służy do wykrywania błędu odczytu kodu kreskowego. Oblicza się ją według specjalnego
algorytmu dla danego rodzaju kodu kreskowego. Oto dla przykładu jak obliczana jest cyfra kontrolna w
kodzie EAN-13:

1) sumujemy co drugą cyfrę czytając od prawej do lewej tj. począwszy od skrajnej prawej cyfry (wyłączając

oczywiście cyfrę kontrolną, której jeszcze nie znamy) ;

2) mnożymy wynik z punktu 1) przez liczbę 3;
3) sumujemy pozostałe cyfry kodu;
4) sumujemy wyniki z punktów 2) i 3);
5) cyfra kontrolna jest najmniejszą liczbą, która po dodaniu do wyniku wg punktu 4) tworzy liczbę będącą

wielokrotnością liczby 10.

Strona 7 z 7

Przyklad:
numer kodu: 5 9 0 1 2 3 4 1 2 3 4 5 X
1) 5 + 3 + 1 + 3 + 1 + 9 = 22
2) 22 * 3 = 66
3) 4 + 2 + 4 + 2 + 0 + 5 = 17
4) 66 + 17 = 83
5) 90 - 83 = 7
zatem cyfra kontrolna (X) jest równa 7