Inne formacje roślinne

Bielawy – nazwa ludowa podmokłych łąk, na których roślinność składa się głównie z
turzyc mało wartościowych.

Busz – zbiorowisko roślin kolczastych i ciernistych, suchoroślowych, zrzucających liście
na okres suszy. Występuje w suchszej części strefy sawannowej Afryki Pd., Australii
rzadziej Ameryki Pd.

Cajdamy – płaskie obniżenia na pustyni zajęte przez słodkie lub słone jeziorka, których
brzegi pokrywa bujna roślinność łąkowo-bagienna.

Campos – formacja wyżyn Brazylii i Urugwaju, charakteryzująca się przewagą wysokich
traw z rzadkimi niskimi drzewami.

Catinga – formacja mająca charakter rzadkiego lasu. Tworzą ją osobliwe zbiorowiska z
rzadka rosnących, przeważnie karłowatych drzew często o beczkowatych pniach
magazynujących wodę i o małych koronach lub kolczastych krzewów. W catindze nie ma
traw, są natomiast kaktusy. Formacja Ameryki Pd. na południe i północ od puszcz
zwrotnikowych.

Ceja – wysokogórskie lasy (2600 – 4000 m) i zarośla, średnio wysokie drzewa oraz
wysokie bambusy (wsch. Andy).

Chaco – wym. czako – formacja roślinna Ameryki Południowej, stanowiaca kompleks
zbiorowisk sawannowych i leśnych.

Dega – wysokogórskie (2500 – 4000 m) piętro roślinne w górach Etiopii.

Espinal – obszar pokryty ciernistymi zaroślami w Ameryce Południowej.

Frygana – formacja twardolistnych, kolczastych zarośli, złożona z krzewów i rośłin
zielnych, zrzucających liście w okresie suszy, zajmuje skaliste siedliska wschodniego
obszaru śródziemnomorskiego.

Garig – formacja roślinna, składająca się z wiecznie zielonych, ostrolistnych, niskich (do
1 m wys.) krzewów i krzewinek u wybrzeży południowej Francji i w Hiszpanii gdzie
nazywana jest – palmitto.

Hala – formacja górska ponad górną granicą lasu i zarośli. Wysokogórskie doliny z
łagodnymi zboczami, porośnięte trawą, krzewinkami, rzadką kosodrzewiną i porostami
(głównie w Europie). Połonina – nazwa tej samej formacji w Karpatach Wschodnich.

Hylea – hilea – wilgotne lasy przyrównikowe w dorzeczu Amazonki i Orinoko. Wielka
ilość pnączy i epifitów.

Igapo – leśno-krzaczasta, niskich, zalewanych co roku na wiele tygodni przez powodzie
teras rzek w pn. Brazylii

Indaing – rzadki las monsunowy zrzucający liście w suchej porze roku, głównie w
Tajlandii. Drzewa przeważnie żywiczne.

Jalca – wysokogórskie (4000 m) niskie stepy, kępiaste trawy, niskie byliny, drobne
krzewy we wsch. Andach.

Kolla – wiecznie zielone lasy wyżyny Abisyńskiej.

Landy – nizinne piaszczyste obszary na wybrzeżu Zatoki Biskajskiej we Francji,
porośnięte trawami, skąpą ilością krzaków, wrzosem i jałowcem.

Las deszczowy – formacja o drzewach liściastych ze znacznymi epifitami w Patagonii,
Japonii, na południowej wyspie Nowej Zelandii, w Kolchidzie zach. Gruzja.

Las mszysty – tropikalny las górski o drzewach całkowicie (wraz z liśćmi) porośniętych
mchami (Sri Lanka, Tajlandia).

Lasostep – formacja na terenach o klimacie umiarkowanym półkuli północnej, w
obszarze przejściowym między strefą lasu, a stepu. Jest to tzw. step parkowy, w którym
składnikiem jest roślinność stepowa z drobnymi enklawami leśnymi.

Lasotundra – formacja na północnych (zimnych) terenach półkuli północnej w obszarze
przejściowym między strefą lasu a tundry. Las występuje rzadko w zagłębieniach, tundra
zajmuje większe obszary odkryte i na wzniesieniach.

Lianosy – liano – bezleśne sawanny, niskie kępkowe trawy, niewielkie skupienia palm w
Ameryce Łacińskiej. W porze deszczowej bujna trawiasta roślinność, w porze suchej
wypalona przez Słońce.

Limpo – rodzaj brazylijskiej trawiastej sawanny, z niewielką ilością krzaków i drzew.

Loma – roślinność pustynna lub półpustynna porastająca zachodnie stoki And od
Kolumbii do pn. Chile. Głównie trawy, kaktusy i dużo ziół.

Łąka – formacja traw darniowych, wilgociolubnych, wieloletnich, w klimacie z mroźnymi
zimami. W naturalnych warunkach występuje w strefie leśnej na terenach zalewowych,
dotkniętych “pochodem” kry na wiosnę, gdzie z tego powodu drzewa nie mogą rosnąć
oraz na polanach śródleśnych.

Makia – czeperel w Ameryce – krzewiaste zarośla z rzadkimi drzewami, wyraźnie
sucholubne, wiecznie zielone, występujące w strefie podzwrotnikowej z letnią suszą
(klimat śródziemnomorski). Zubożała makia z rozrzedzoną warstwą krzewów nosi nazwę

frygany.

Mallee – gęste zarośla podobne do makii, złożone przeważnie z karłowatych (do 2 m
wys.) gatunków eukaliptusów w Australii.

Mesetas – od Rio Negro do Ziemi Ognistej, suchoroślowa i słonolubna roślinność. Niskie
kępiaste trawy, drobne zazwyczaj kolczaste zioła, brak drzew.

Metoral – niski na ogół widny las, złożony głównie z palm, cekropek i olbrzymich
bambusów (2200 m. wsch. Andy Boliwii i Ekwadoru).

Młaka – mokradła w płytkich i płaskich dolinach, zasilane wyciekami wody gruntowej z
przewagą roślinności bagiennej.

Monte – widne lasy parkowe, tworzą je sucholubne na ogół niskie i pokręcone drzewka
(akacje i mimozy) w pn.-zach. Argentynie.

Namorzyny – zbiorowisko roślinne rozwinięte na płytkich, odsłoniętych od kipieli wodach
przybrzeżnych mórz tropikalnych. Tworzą lasy i zarośla rosnące na terenach zalewanych
przez przypływy morskie. Są to słonorośla o bardzo wysokim ciśnieniu osmotycznym w
komórkach oraz posiadające charakterystyczne, wystające ponad grunt aż do wysokości
przypływu korzenie podporowe i oddechowe. Nasiona tych roślin kiełkują na roślinie
macierzystej i spadają do wody kiedy kiełek staje się dostatecznie mocny.

Oaza – płat bujnej roślinności wśród pustyni. Oazy rozwijają się albo dzięki
występowaniu wód przenikających do gruntu z rzeki, albo w zagłębieniach terenu, gdzie
korzenie roślin dosięgają do wody gruntowej. Typowymi roślinami oaz są palmy
daktylowe i tamaryszki, w oazach pustyń podzwrotnikowych – topole.

Oparzelisko – miejsce grząskie, bagniste, nie zamarzające w czasie zimy. Przeważa
roślinność bagienna z kępami krzaków. Położone są w strefie klimatu umiarkowanego
półkuli północnej.

Padang – krzaczaste i krzewinkowe pustkowia w pd.-wsch. Azji na kamienistych
terenach piaskowcowych.

Pampa – pampas – formacja roślinna w Ameryce Pd., głównie w Argentynie, złożona z
wysokich traw, zupełnie lub prawie zupełnie bezdrzewna, podobna do stepu i bujnej łąki.
Bujna trawa rosnąca na czarnoziemach uniemożliwia zasiewanie się drzew.

Pantanal – okresowo zalewana wodami rzecznymi odmiana sawanny, częściowo
trawiasta, częściowo krzewiasta z grupami drzew na wzniesieniach (Brazylia, Paragwaj).

Paramo – trawiasto–krzewiasta formacja o charakterze stepowo-pustynnym, na
płaskowyżach wysokogórskich w Andach.

Półpustynia – teren pokryty roślinnością bardzo rozrzedzoną, zajmującą zaledwie 0,1
do 0,5 powierzchni, rozwijającą się w warunkach dotkliwej suszy. Występują w niej różne
suchorosty, a w przypadku dość regularnych ale skąpych opadów – liczne sukulenty.
Wśród półpustyń występują często płaty solnisk.

Preria – z franc. prairie = łąka – pierwotnie formacja trawiasta, darniowa w strefie leśno-
stepowej w Ameryce Pn. wśród płatów lasów dębowych; w potocznym języku nazwa
rozszerzona na typowe stepowe formacje niskich traw sucholubnych dalej na zachodzie.
Prerie amerykańskie obfitują w rośliny z rodziny złożonych.

Puna – wysokogórska formacja roślinna w Andach, składająca się z kępkowych i
poduszkowych traw sucholubnych, występująca na wysokości od 3 do 5 tys. m n.p.m.

Pustynia – teren pozbawiony zwartej szaty roślinnej. Roślinność tego samego typu co
na półpustyni zajmuje mniej niż 0,1 powierzchni terenu. Jedynie po obfitych, ale bardzo
rzadkich opadach, niektóre obszary pustyni pokrywają się efemeryczną roślinnością,
składającą się z szybko rozwijających się terofitów.

Sawanna – trawiasta formacja strefy międzyzwrotnikowej z suchą porą zimową. Nosi
różne nazwy regionalne: kampo w Brazylii czy lianos w Wenezueli, a bezdrzewne
sawanny niesłusznie bywają nazywane stepem. Przeważają w niej luźnokępkowe trawy
sucholubne, rosnące na laterytowych glebach. Na niektórych sawannach z rzadka rosną
drzewa (akacje, baobaby, palmy), przeważnie zrzucające liście na okres suszy lub
mające liście drobne, liściaki lub gałęziaki.

Selwa – rozległy obszar wiecznie zielonych, wilgotnych lasów równikowych w dorzeczu
Amazonki w Ameryce Południowej.

Sertao – krzaczasta odmiana sawanny w Brazylii, stanowiąca nieużytki.

Skrub – serub – australijska odmiana buszu. Formacja składająca się głównie z
wiecznie zielonych, krzewiastych gatunków eukaliptusa, akacji i twardolistnych zarośli.

Solnisko – salar – płat roślinności słonoroślowej wśród suchych obszarów pustynnych
lub stepowych.

Step – trawiasta formacja strefy umiarkowanej i podzwrotnikowej ze suchą letnią porą, a
zimą mroźną lub chłodną. Składa się ona z sucholubnych, luźnokępkowych traw
(ostnice, kostrzewy) ozimych, jarych i wieloletnich, różnych bylin, w tym wielu roślin
cebulkowych i kłączowych, kwitnących wczesną wiosną, nim wybujają trawy. Rzadko
pojawiają się na stepie kępy krzewów (wisienka stepowa, migdał stepowy) lub nawet
drzew. Na Węgrzech step nazywany jest pusztą (pustą).

Szyblak – połacie zarośli i krzewów (przeważnie kolczastych), zrzucających liście na
zimę w strefie przyśródziemnomorskiej (głównie Bułgaria, wschodnie wybrzeże
Adriatyku).

Tundra – formacja roślinna klimatu zimnego z krótkim okresem wegetacyjnym,
składająca się głównie z krzewinek poduszkowych i szpalerowych, rzadkich bylin,
pozbawiona zupełnie terofitów, rozwijająca się przeważnie na podłożu wiecznej marzłoci.
W miejscach, gdzie wiatr w zimie wywiewa pokrywę śnieżną lub w miejscach prawie
pozbawionych gleby, występują jedynie mchy i porosty, w szczególności chrobotki. Wiele
miejsc w tundrze jest zabagnionych i tam występują torfowiska, czyli mszary.

Wrzosowisko – bezleśna formacja zimotrwałych kseromorficznych krzewinek (głównie
wrzos, wrzosiec, janowiec, żarnowiec) z nielicznymi kępami krzewów i drzew. Występuje
głównie w atlantyckiej części Europy.