Kościół katolicki czyli złodziej duszy i woli człowieka

Cyt. „Przez ostatnie dwa lata zajmowałem si

ę

kwesti

ą

skutków, jakie

wywołuje przyj

ę

cie na siebie ko

ś

cielnych sakramentów. W tym czasie,

po opublikowaniu kilku

tekstów na ten temat

, otrzymałem blisko cztery

tysi

ą

ce listów e-mail! Sam na sobie wypróbowywałem metody

odwracania szkodliwych skutków przyj

ę

cia sakramentów. Dokonałem

równie

ż

analizy historycznej w dziedzinie teologii sakramentalnej oraz

chrze

ś

cija

ń

skiej tradycji gnostycznej. Owocem mojej pracy jest

powstaj

ą

ca wła

ś

nie ksi

ąż

ka pod tytułem „Złodzieje dusz”, która uka

ż

e si

ę

prawdopodobnie w grudniu, oraz program seminarium poł

ą

czonego z

warsztatami, które zorganizuj

ę

jeszcze wczesn

ą

jesieni

ą

tego roku.

W niniejszym przyczynku pragn

ę

sformułowa

ć

jedynie ogólne przesłanki

oraz wnioski, do których doszedłem podczas moich działa

ń

. Chciałbym

jednak na samym pocz

ą

tku zastrzec,

ż

e moja praca w tej przestrzeni nie

ma charakteru naukowego i do miana takiej nawet nie pretenduje. Do

sprawy podchodz

ę

owszem w sposób systematyczny ale z naukowego

aparatu rezygnuj

ę

celowo, gdy

ż

nie jest on adekwatnym narz

ę

dziem w

tym przypadku. Wkraczaj

ą

c w t

ę

dziedzin

ę

znajdujemy si

ę

bowiem w

domenie magii i przestrzeni zwanej

ś

wiatem astralnym

[1]

, st

ą

d te

ż

stosowanie tej metody byłoby tutaj jak gra na skrzypcach przy pomocy

młotka i poziomnicy. Prosz

ę

o tym pami

ę

ta

ć

, szykuj

ą

c si

ę

ze mn

ą

na

ewentualn

ą

polemik

ę

.

DEFINICJA – czyli kto jest złodziejem?

Jako były członek katolickiej organizacji religijnej przez kilka lat

zmagałem si

ę

ze skutkami tego kontaktu. To, czego do

ś

wiadczyłem ja

sam, jak te

ż

moi czytelnicy, którzy opisywali mi swoje prze

ż

ycia,

utwierdziło mnie w przekonaniu,

ż

e sprawa jest bardzo powa

ż

na i

zło

ż

ona. Dodatkowy problem pojawia si

ę

na skutek społecznego tabu

nakładanego przez wieki a dotycz

ą

cego ko

ś

cioła w ogóle. Na temat

religii lepiej jest nie rozmawia

ć

w ogóle – zarówno w aspekcie

pozytywnym (podejrzenie o nawiedzenie) jak i negatywnym (skala reakcji

od oboj

ę

tno

ś

ci a

ż

po czynn

ą

wrogo

ść

). Dlatego te

ż

teksty lepiej jest

publikowa

ć

pod pseudonimem a z lud

ź

mi rozmawia

ć

incognito, bo

publiczne ujawnienie si

ę

rodzi

ć

mo

ż

e niebezpiecze

ń

stwo (w samych

tylko listach gro

ż

ono mi kilkakrotnie a jad s

ą

cz

ą

cy si

ę

z ust chrze

ś

cijan

ka

ż

e si

ę

powa

ż

nie zastanowi

ć

nad

ź

ródłem tej nienawi

ś

ci).

Pierwsza była intuicja, wnioski sformułowałem pó

ź

niej. Prawdziwa natura

działa

ń

ko

ś

cielnych jest odmienna od ogólnie panuj

ą

cych pogl

ą

dów i

pozorów jawi

ą

cych si

ę

w kontakcie z ko

ś

ciołami. Oceniam j

ą

jako

skrajnie negatywn

ą

, obliczon

ą

na konkretne skutki. Pierwszy etap moich

rozwa

ż

a

ń

to stwierdzenie,

ż

e KO

Ś

CIELNI FUNKCJONARIUSZE

KRADN

Ą

LUDZIOM DUSZE.

Ż

eby by

ć

dobrze zrozumianym wyja

ś

ni

ę

jak rozumiem poj

ę

cie duszy. Dusze, to centra mocy człowieka. Maj

ą

ona

natur

ę

namacaln

ą

w tym znaczeniu,

ż

e nie nale

żą

do jakiej

ś

niedost

ę

pnej, duchowej sfery, tylko

ż

e ich obecno

ść

jest potrzebna

człowiekowi do normalnego funkcjonowania. Tak wierz

ą

ludy

szama

ń

skie. Jest to podstawowe centrum człowieka, które sprawia,

ż

e

jest on zdrowy, wolny i mo

ż

e normalnie funkcjonowa

ć

. Dusz

ę

mo

ż

na

utraci

ć

. Stan utraty duszy był przedmiotem szczególnych stara

ń

szamanów – jej odzyskiwanie pozostawało i pozostaje nadal jednym z

najwa

ż

niejszych działa

ń

na szama

ń

skiej

ś

cie

ż

ce. Utrata duszy mo

ż

e

zaistnie

ć

na skutek bolesnych do

ś

wiadcze

ń

ż

yciowych, choroby,

wypadku albo intencjonalnych działa

ń

osoby trzeciej czyli mówi

ą

c

wprost, na skutek praktyk magicznych. Takimi praktykami magicznymi

posługuj

ą

si

ę

od stuleci ko

ś

cioły aby pozyskiwa

ć

w magiczny sposób

moc na rzecz funkcjonowania swojej organizacji, a precyzuj

ą

c poj

ę

cie,

tzw. egregora

[2]

. Proces ten nast

ę

puje podczas sprawowania

sakramentów, ale tak

ż

e poprzez systematyczne rzucanie kl

ą

tw na

członków ko

ś

cioła. Te kl

ą

twy nieustannie rzuca si

ę

z ambon, publikuje w

ksi

ąż

kach i puszcza w eter za po

ś

rednictwem rozgło

ś

ni radiowych.

Kl

ą

twy te s

ą

jawne tj. odbiorcom wydaje si

ę

,

ż

e rozumiej

ą

sens

słyszanych słów ale je

ś

li wsłucha si

ę

w nie osoba wolna to wychwyci tam

od razu negatywne tre

ś

ci. W powstaj

ą

cej obecnie ksi

ąż

ce, o której ju

ż

wspominałem na wst

ę

pie, zał

ą

czam przykłady takich kl

ą

tw.

Rzesze zakl

ę

tych ludzi wiod

ą

swoj

ą

egzystencj

ę

nie zdaj

ą

c sobie sprawy

z tego,

ż

e s

ą

cz

ę

stokro

ć

jedynie w połowie lud

ź

mi, bowiem swojej drugiej

połowy, któr

ą

im ukradziono, nigdy nawet nie poznali. Tak, jakby w

ś

ród

rzeszy

ś

lepców kto

ś

nagle zacz

ą

ł mówi

ć

o wzroku – taka jest te

ż

mniej

wi

ę

cej moja sytuacja, kiedy rozmawiam z lud

ź

mi na ten temat. Jest to

trudne poniewa

ż

jestem cz

ę

sto uwa

ż

any za wariata a innych jeszcze za

wroga. Niektórzy zarzucaj

ą

mi paranoj

ę

. Prawd

ę

mówi

ą

c nie dziwi

ę

si

ę

temu. Tak, jestem szalony, gdy

ż

tylko szale

ń

stwem mo

ż

na pokona

ć

ten

lodowaty powiew ziej

ą

cy z ko

ś

cielnych otchłani i tylko paranoiczn

ą

prowokacj

ą

mo

ż

na wyci

ą

gn

ąć

spoczywaj

ą

cych tam ludzi. Nie

ś

wiadomi

tortur jakim s

ą

poddawani twierdz

ą

,

ż

e

ż

yj

ą

w szcz

ęś

liwo

ś

ci, niczym

wi

ęź

niowie reedukacyjnego obozu maoistowskiego re

ż

imu. Jeszcze inni

spontanicznie i samoistnie obudzeni przedwcze

ś

nie, poddawani s

ą

jeszcze wi

ę

kszym torturom poprzez wtłaczanie poczucia winy, modlitwy

(kl

ą

twy) wspólnotowe, nazywane tak

ż

e modlitwami o uwolnienie od

złego ducha. Mnie samemu podczas takiej modlitwy, trwaj

ą

cej dziewi

ęć

nocnych godzin i prowadzonej przez grup

ę

dziewi

ę

ciu osób, w tym

ksi

ę

dza, przylepiono tak zajadłego demona,

ż

e skutki jego działania

odczuwam do dzisiaj. Działa

ń

i sposobów jest wiele. Opisz

ę

je

szczegółowiej w mojej ksi

ąż

ce. Przede wszystkim s

ą

to sakramenty, od

chrztu poczynaj

ą

c.

SAKRAMENTY

Jest siedem sakramentów. Chrzest, bierzmowanie, spowied

ź

, komunia,

mał

ż

e

ń

stwo, kapła

ń

stwo, namaszczenie chorych (zwane ostatnim

namaszczeniem). Pod pozorem czynno

ś

ci sakralnych zakłada si

ę

ofiarom tzw. piecz

ę

cie. Sami ko

ś

cielni funkcjonariusze nazywaj

ą

sakrament bierzmowania Piecz

ę

ci

ą

Ducha

Ś

wi

ę

tego.

Jak

ą

natur

ę

maj

ą

piecz

ę

cie jako takie? Słu

żą

mi

ę

dzy innymi do: 1)

sygnowania dokumentów – jako znaki ich autentyczno

ś

ci, 2) oznaczania

własno

ś

ci, 3) piecz

ę

towania komisyjnie zamkni

ę

tych pomieszcze

ń

, 4)

zamykania tajnej korespondencji 5) znakowania bydła itd.

Po co zatem piecz

ę

towa

ć

ludzi? Je

ś

li człowiek jest wolnym podmiotem,

to nie potrzebny mu znak autentyczno

ś

ci; nie jest te

ż

bydłem chocia

ż

symbolika owczarni swojego pasterza sugeruje,

ż

e jednak mo

ż

e nim

by

ć

; nie ma w nim nic tajnego ani nie trzeba nic w nim zamyka

ć

. A

jednak ludzi si

ę

piecz

ę

tuje. Ma to oczywi

ś

cie wymiar symboliczny a

dokładniej mówi

ą

c magiczny. Magiczne piecz

ę

cie stosowane były i s

ą

przez niektórych magów mi

ę

dzy innymi do p

ę

tania demonów w celu

zaci

ą

gni

ę

cia ich na słu

ż

b

ę

. Bogata w symbolik

ę

piecz

ę

ci jest te

ż

Apokalipsa Jana, który to w

ą

tek szerzej poruszam w swojej ksi

ąż

ce.

Tutaj chciałbym wyja

ś

ni

ć

,

ż

e religia chrze

ś

cija

ń

ska wpisuje si

ę

w jeden,

wspólny rys religii monoteistycznych, które to posiadaj

ą

natur

ę

demoniczn

ą

i stanowi

ą

pole działania sił wrogich człowiekowi. Zarówno

judaizm, chrze

ś

cija

ń

stwo oraz islam s

ą

z natury wrogie człowiekowi. Do

tego tematu jeszcze wróc

ę

.

Rytuały jako takie mo

ż

na z grubsza podzieli

ć

na dwie kategorie:

otwieraj

ą

ce i zamykaj

ą

ce. Do otwieraj

ą

cych nale

żą

np. buddyjskie

poła

[3]

, obrz

ę

d szałasu potów, hiperwentylacja zwana oddychaniem

holotropowym, rytualne stosowanie grzybów halucynogennych w

ś

ród

adeptów tradycyjnych kultur szama

ń

skich

[4]

, rytuał pentagramu. Natura

tych rytuałów jest otwieraj

ą

ca i uwalniaj

ą

ca. Rytuały zamykaj

ą

ce stosuje

si

ę

jedynie intencjonalnie, w konkretnych przypadkach i jawnie. Do

rytuałów zamykaj

ą

cych nale

żą

: wyp

ę

dzanie ducha np. choroby, p

ę

tanie

demona oraz sakramenty ko

ś

cielne – czynione jednak podst

ę

pnie i z

ukryciem ich prawdziwej natury.

PRZYKŁAD CHRZTU. Ko

ś

cielny sakrament chrztu jest rytuałem

magicznym p

ę

taj

ą

cym dusz

ę

dziecka (ko

ś

ciół chrzci równie

ż

sporadycznie dorosłe osoby). Na głowie ofiary kapłan kre

ś

li palcem

umaczanym w po

ś

wi

ę

conym oleju znak krzy

ż

a, po czym egzorcyzmuje

diabła i na ko

ń

cu polewa głow

ę

trzykrotnie wod

ą

wypowiadaj

ą

c

odpowiedni

ą

formuł

ę

: ja ciebie chrzcz

ę

… itd.

Symbolika krzy

ż

a jest wieloznaczna. Na przykład w tradycjach

szama

ń

skich oznacza kierunki

ś

wiata. W tradycji chrze

ś

cija

ń

skiej jest

jednak zwi

ą

zana z rzymskim narz

ę

dziem tortur i egzekucji

wykonywanych na ludziach podrz

ę

dnej kategorii (Rzymian,

posiadaj

ą

cych prawa obywatelskie,

ś

cinano). Krzy

ż

słu

ż

ył do

ś

miertelnego unieruchomienia ofiary, tak aby skonała dusz

ą

c si

ę

pod

ci

ęż

arem własnego ciała. Skaza

ń

com zwykle łamano piszczele. Mówi

si

ę

,

ż

e z lito

ś

ci gdy

ż

osoba z połamanymi ko

ść

mi nóg nie mogła si

ę

podnosi

ć

w celu zaczerpni

ę

cia oddechu i umierała przez to szybciej. Jest

to tak

ż

e, a mo

ż

e przede wszystkim,

ś

lad starej wiary w to,

ż

e istota z

połamanym szkieletem nie mogła si

ę

odrodzi

ć

ponownie

(zmartwychwsta

ć

) gdy

ż

szkielet w bardzo starej warstwie wierze

ń

jest

ź

ródłem

ż

ycia i mocy. (W tym miejscu warto wspomnie

ć

,

ż

e według

przekazu ewangelistów, Jezusowi piszczeli nie połamano, co miało by

ć

wypełnieniem si

ę

starotestamentowego proroctwa) Centrum odniesienia

współczesnego chrze

ś

cija

ń

stwa jest zatem człowiecze

ń

stwo

unieruchomione i przybite do narz

ę

dzia ka

ź

ni. Od wieków ludzie

spogl

ą

daj

ą

na ten symbol nie zdaj

ą

c sobie sprawy co on oznacza i jakie

konsekwencje ma nieustanne kontemplowanie tej tre

ś

ci. Czynienie tego

znaku na czole dziecka jest ukrzy

ż

owaniem równie

ż

jego

człowiecze

ń

stwa, jest symbolicznym unieruchomieniem jego istoty,

zale

ż

nej odt

ą

d od woli swych oprawców i dysponentów mocy, któr

ą

odbiera si

ę

ofierze w czasie sprawowania tego rytuału.

Wyp

ę

dzanie demona nad nowonarodzonym dzieckiem jest zgubne w

skutkach. Stara magiczna zasada głosi,

ż

e nie ma znaczenia forma

gramatyczna zakl

ę

cia. Je

ś

li kto

ś

zaklina bogactwo mówi

ą

c niech nie

b

ę

d

ę

biedny, to skutkiem wypowiedzenia tej formuły mo

ż

e by

ć

tylko

bieda. Je

ś

li zatem kapłan woła szatana, wyp

ę

dzaj

ą

c go z miejsca, gdzie

go nie ma, to demon najprawdopodobniej przylezie z ciekawo

ś

ci,

ż

e kto

ś

wzywa jego imienia. Skutek egzorcyzmu – wokół ofiary gromadz

ą

si

ę

demony, a prac

ę

maj

ą

ułatwion

ą

, gdy

ż

ochrzczony został wła

ś

nie

pozbawiony duszy,

ź

ródła swej mocy.

Wiele dzieci w czasie chrztu prze

ż

ywa koszmar. Dławi

ą

si

ę

one, wpadaj

ą

w spazmy, drgawki, siniej

ą

, dusz

ą

si

ę

itd. Jako

ż

e kiedy

ś

asystowałem

do mszy jako lektor, widziałem wielokrotnie takie przypadki. Wielu moich

czytelników opisuje do

ś

wiadczenia z chrztu swoich dzieci jako wła

ś

nie

takie. Jedna z relacji opowiedzianych przez moj

ą

czytelniczk

ę

była taka,

ze miała ona wizj

ę

swego chrztu, kiedy to podczas polewania głowy

wod

ą

miała wra

ż

enie,

ż

e zalewa ja od

ś

rodka czarna,

ś

mierdz

ą

ca ma

ź

.

Ja sam podczas obserwowania ko

ś

cielnych rytuałów widz

ę

rzeczy

paskudne i złowieszcze. Kontakt z tym jest naprawd

ę

przykry.

PRZYKŁAD BIERZMOWANIA. Rytuał ten odbywa si

ę

poprzez znak

krzy

ż

a na czole, czyniony palem umaczanym w po

ś

wi

ę

conym oleju,

wykonywany przez biskupa lub innego kapłana w jego imieniu. Podczas

tego rytuału biskup wypowiada formuł

ę

: przyjmij znami

ę

daru ducha

ś

wi

ę

tego. W ko

ś

ciołach wschodnich (prawosławnych) piecz

ę

tuje si

ę

całe

ciało (czoło, usta, gardło, klatk

ę

piersiow

ą

– serce, dłonie i stopy) z

formuł

ą

: piecz

ęć

daru ducha

ś

wi

ę

tego. Prawosławie w tym przypadku

stosuje metod

ę

hurtow

ą

.

Mo

ż

na je nazwa

ć

po prostu zamykaniem trzeciego oka. Trzecie oko,

zwane w tradycji jogi czakramem anahata jest zwi

ą

zane ze zdolno

ś

ci

ą

do

ś

wiadczania wizji. Wizja jest istotn

ą

cz

ęś

ci

ą

percepcji człowieka, bez

niej jest si

ę

tylko tworem przekazuj

ą

cym tre

ś

ci z drugiej r

ę

ki. Wizja

uzdrawia, daje wolno

ść

i decyduje o kreatywno

ś

ci. Skutkiem

powszechnego wył

ą

czenia tej zdolno

ś

ci u ludzi jest skrajna

technologizacja

ż

ycia i regres cywilizacyjny, którego najjaskrawszym

symptomem jest zast

ą

pienie wizji przez telewizj

ę

. Inni decyduj

ą

o tym

jakie tre

ś

ci i obrazy kieruj

ą

ż

yciem naszym i naszej społeczno

ś

ci. Ko

ś

ciół

przywi

ą

zuje bardzo du

żą

wag

ę

do mediów, które nazywa w

charakterystyczny sposób „

ś

rodkami masowego przekazu”. St

ą

d te

ż

pewnie owa walka o media toczona przez znanego wszystkim

zakonnika, wła

ś

ciciela jednej z ko

ś

cielnych rozgło

ś

ni radiowych. Kto ma

władz

ę

nad obrazem pokazywanym ludziom pozbawionym wizji, ten ma

faktyczn

ą

władz

ę

nad nimi.

PRZYKŁAD SPOWIEDZI. Centralnym punktem tego rytuału jest osobiste

wyznanie swoich przewinie

ń

ko

ś

cielnemu funkcjonariuszowi. W tradycji

katolickiej ofiar

ę

nazywa si

ę

penitentem a spowiednik pełni rol

ę

s

ą

du.

Je

ś

li mamy s

ą

d, to gdzie obro

ń

ca? Ofiara jest sama swoim

oskar

ż

ycielem (prosz

ę

zauwa

ż

y

ć

podobie

ń

stwo do publicznej

samokrytyki w pa

ń

stwach komunistycznych), nie ma obro

ń

cy i jest

poddawana s

ą

dowi. Tradycyjnym gestem pokuty jest bicie si

ę

w pier

ś

.

Według moich obserwacji ten rytuał ma przede wszystkim wpływ na

sfer

ę

uczu

ć

, dotyczy o

ś

rodka zwanego w tradycji indyjskiej czakramem

serca. Przy czym zaznaczam dosy

ć

lu

ź

no nawi

ą

zuj

ę

do tej tradycji

bowiem w innych tradycjach mo

ż

na zauwa

ż

y

ć

podobne korespondencje

władz psychicznych i duchowych do o

ś

rodków ciała (głowa –

ś

wiadomo

ść

, serce – uczucia, splot słoneczny – emocje). Czyni

ę

tak,

poniewa

ż

system czakramów z systemu jogi dobrze zakorzenił si

ę

w

ś

wiadomo

ś

ci adeptów Zachodu i dla wielu moich czytelników jest on

czytelny. Spowied

ź

mo

ż

e powodowa

ć

uzale

ż

nienie. Ofiara zaczyna

skupia

ć

si

ę

przede wszystkim na sobie, boj

ą

c si

ę

popełni

ć

kolejne

wykroczenie popada w rodzaj autyzmu pomieszanego z narcyzmem.

S

ą

d spowiedzi przypomina jej nieustannie, kto jest jej panem i od kogo

zale

ż

y. Penitent nie jest z definicji osob

ą

woln

ą

– osoba wolna nie

podlega s

ą

dowi. Poj

ę

cie wolno

ś

ci jest tutaj kluczowe.

EGREGORY I DEMONY

Zarówno egregory jak i demony stanowi

ą

realne byty rezyduj

ą

ce w

sferze, nazwanej ongi

ś

w

ś

rodowisku okultystycznym, astraln

ą

.

Psychologizacja czy te

ż

wr

ę

cz jungizacja

[5]

zagadnie

ń

zwi

ą

zanych z

magi

ą

i szamanizmem spowodowała,

ż

e demony zacz

ę

to postrzega

ć

jako jedynie aspekty ludzkiego umysłu. Jestem stanowczym

przeciwnikiem takiego podej

ś

cia do sprawy. Psychologia jest

autonomiczn

ą

dziedzin

ą

i ma si

ę

do tłumaczenia poj

ęć

magicznych oraz

wyja

ś

niania natury astralu, jak wspomniane ju

ż

skrzypce do poziomnicy.

Szama

ń

skie uzdrawianie to nie psychoterapia i odwrotnie. Podkre

ś

lam to

aby zawczasu wyeliminowa

ć

próby psychologizacji poruszanych przeze

mnie kwestii. Takowe były ju

ż

podejmowane w ramach oswajania moich

sk

ą

din

ą

d niewygodnych pogl

ą

dów. Temu si

ę

sprzeciwiam. Twierdz

ę

stanowczo,

ż

e w przestrzeni ko

ś

cioła mamy do czynienia z

niebezpiecznymi istotami i jest to zagro

ż

enie realne oraz namacalne.

Pisz

ę

to jako szaman

[6]

, b

ę

d

ą

cy nim z powołania i wybrania, o które

nie zabiegałem.

Ź

ródłem mojego poznania w tej kwestii s

ą

wizje oraz

szczególna percepcja b

ę

d

ą

ca wynikiem szama

ń

skich działa

ń

, jak te

ż

przede wszystkim kontakt z lud

ź

mi – ofiarami chrze

ś

cija

ń

skiego

piecz

ę

towania. Je

ś

li kto

ś

chce, mo

ż

e oczywi

ś

cie uzna

ć

moje wywody za

przejaw konfabulacji, lub wr

ę

cz choroby psychicznej, ale jestem na to

przygotowany. Moje argumenty przeciw religijnym – poruszamy si

ę

w tej

samej przestrzeni, psychiatra nie ma tu nic do gadania.

Demony korzystaj

ą

z przestrzeni ludzkiego umysłu, jak z ekranu lub fali

no

ś

nej. Czasami nie zachowuj

ą

tej reguły i manifestuj

ą

si

ę

fizycznie,

chocia

ż

s

ą

to przypadki sporadyczne – wymagaj

ą

zaanga

ż

owania

ogromnych pokładów mocy i mo

ż

na je porówna

ć

na przykład do spi

ęć

w

instalacji elektrycznej. Demony potrzebuj

ą

ludzi, tak jak przestrze

ń

Internetu potrzebuje komputerów, aby zamanifestowa

ć

swoj

ą

tre

ść

na

ekranach monitorów. Internet jest realny i policzalny (cho

ć

by w systemie

binarnym) ale bez urz

ą

dze

ń

peryferyjnych istniałby sam dla siebie.

Podobnie egregor ko

ś

cielny ma natur

ę

sieci, do której podpi

ę

te s

ą

jego

ofiary. Egregor ten ma nader paskudn

ą

natur

ę

, bywaj

ą

bowiem równie

ż

egregory o naturze bardziej neutralnej. Ten wi

ę

c jest po pierwsze bardzo

stary, a po drugie uzale

ż

niony od ofiar, których ci

ą

gle mu brakuje. W

jego otchłani funkcjonuje wiele demonów a najpopularniejszym z nich

jest Szatan zwany te

ż

, nie do ko

ń

ca słusznie, Lucyferem. Pełni on natur

ę

stra

ż

nika, jak kto

ś

kiedy

ś

słusznie spostrzegł. Jego zadaniem jest bycie

tym wilkiem czyhaj

ą

cym na owczarni

ę

pana – owce boja si

ę

wychyli

ć

poza stado i bardzo pilnuj

ą

swego pasterza. Maj

ą

pozór bezpiecze

ń

stwa

ale musz

ą

dawa

ć

si

ę

strzyc a niekiedy i da

ć

ze

ż

re

ć

, chocia

ż

odbywa si

ę

to po cichu, tak aby inne owce si

ę

nie wystraszyły. Je

ś

li chodzi o

Lucyfera, to uwa

ż

am jednak inaczej. Nie jest on tym samym co szatan-

stra

ż

nik, jest on drug

ą

po demonie Jahwe (na ten temat w dalszej cz

ęś

ci

tekstu) postaci

ą

religii monoteistycznych. Jest panem demonicznego

ładu. Odrywa swe ofiary od samych siebie i zwodzi ich iluzorycznym

ś

wiatłem doskonało

ś

ci. Jawi si

ę

jako posta

ć

łagodna i doskonała. Jest

niezale

ż

ny od egregora ko

ś

cielnego, stanowi autonomiczne pole mocy

obecne we wszystkich prawie tradycjach.

Ostatnio zamanifestował si

ę

wiosn

ą

w Rzymie tak, jak to opisałem w

kwietniu po jednej z do

ś

wiadczonych przeze mnie wizji : „Popatrzcie na

Jego oblicze – pełne anielskiej godno

ś

ci, pełne wdzi

ę

ku i starczej

doskonało

ś

ci. Przypatrzcie si

ę

temu faustowskiemu duchowi Teutona –

niczym sobowtór Adriana Lewrkühna, co zaprzedał dusz

ę

diabłu w

zamian za blask chwały i doskonało

ś

ci. Habemus daemonium – oto

mamy zło najczystsze, naj

ś

wietlistsze, pi

ę

kn

ą

posta

ć

lucyferycznego

autoramentu, co usadowiła si

ę

w samym centrum

ś

wiata. Diabelstwo

zwyci

ęż

yło.”

Innym, obecnie bardzo atrakcyjnym polem aktywno

ś

ci lucyferycznej jest

tzw. new age. Tematu tego jednak z oczywistych wzgl

ę

dów tutaj rozwija

ć

nie b

ę

d

ę

. Z lucyferyczn

ą

aktywno

ś

ci

ą

mo

ż

emy mie

ć

do czynienia nawet

w tak zacnych tradycjach jak zen – niektórzy jego adepci omamieni

iluzorycznym

ś

wiatłem zaczynaj

ą

uwa

ż

a

ć

,

ż

e istnieje stan, w którym nie

ma w

ą

tpliwo

ś

ci i przez to zdolni s

ą

do niezwykłego okrucie

ń

stwa o jakie

np. pos

ą

dzano Philipa Kapleau, o japo

ń

skich, samurajskich zbrodniach II

Wojny

Ś

wiatowej ju

ż

nawet nie wspominaj

ą

c.

Drugi demon, staj

ą

cy jednak w centrum uwagi, to Jahwe – stary, okrutny,

i paskudy w swej naturze pustynny demon wojny i pogody. Stary

Testament, kronika jego działa

ń

, jest histori

ą

pisan

ą

krwi

ą

. W swej

ksi

ąż

ce dokonuj

ę

szczegółowej analizy tekstu ST i przytaczam

najciekawsze przykłady. Jahwe pocz

ą

tkowo zasilał si

ę

energi

ą

ż

yciow

ą

ofiar składanych z ludzi. Potem zadowalał si

ę

zwierz

ę

tami a w ko

ń

cu,

samemu ewoluuj

ą

c, zapragn

ą

ł ludzkich dusz.

My

ś

l

ę

,

ż

e egregory i demony maj

ą

natur

ę

podobn

ą

do, dajmy na to,

ameby. Mog

ą

si

ę

dzieli

ć

, klonowa

ć

a dodatkowo jeszcze ewoluowa

ć

i

mutowa

ć

. Tak te

ż

było z Jahwe. W jednym polu mocy, takim

superegregorze, działaj

ą

obecnie inne, spokrewnione ze sob

ą

pola

mocy. Inn

ą

natur

ę

miał pierwotny Jahwe, inn

ą

ma współczesny katolicki

Ojciec a jeszcze inn

ą

ma Allach. Zdaje si

ę

,

ż

e inny te

ż

jest duch

protestantyzmu, ze swym sojuszem zawartym z kapitalizmem jako

głównym polem swej aktywno

ś

ci

[7]

. Obecnie dwa z tych egregorów

zdaj

ą

si

ę

walczy

ć

ze sob

ą

o rz

ą

d dusz – islam i prostestanto- kapitalizm

ś

cieraj

ą

si

ę

na limesie cywilizacji arabskiej i anglosaskiej a podło

ż

em

tego konfliktu jest ropa naftowa, nazywana przez Nie

ń

ców, o czym

wiemy od Leonida Lara, krwi

ą

diabła

[8]

. Temat ten jest wart osobnego

potraktowania i z pewno

ś

ci

ą

za jaki

ś

czas do niego wróc

ę

.

Ojciec – demon katolicyzmu, zdawał si

ę

słabn

ąć

przez ostatnie

dziesi

ę

ciolecia. Przypominał schorowanego starca, niedoł

ęż

nego

okrutnika wykonuj

ą

cego sw

ą

władz

ę

r

ę

koma najemników. Nowy szef

religijnej organizacji katolickiej, wcielony duch lucyferycznego idealizmu

wieczystego, pokazuje jednak,

ż

e nast

ą

piło pewne przewarto

ś

ciowanie,

czyli prawdopodobnie znale

ź

li jakie

ś

nowe

ź

ródła energii. Zauwa

ż

am

jednak,

ż

e sfera ta jest nader pogmatwana, nie do ko

ń

ca jasna. Owe

demoniczne pola mocy nie maj

ą

jednoznacznie okre

ś

lonych granic,

jedne zdaj

ą

si

ę

subtelnie przechodzi

ć

w drugie, st

ą

d trudno nieraz

okre

ś

li

ć

to

ż

samo

ść

danej siły. S

ą

tutaj kształty powstałe na wzór

sojuszu, komensalizmu

[9]

, a nawet paso

ż

ytnictwa – posługuj

ą

c si

ę

modelowo terminologi

ą

przyrodnicz

ą

. To jest mroczny i drapie

ż

ny

ś

wiat a

my jeste

ś

my jego baz

ą

pokarmow

ą

.

Oprócz tego egzystuje wiele pomniejszych demonów. Ich natura jest

podobna, przyczepiaj

ą

si

ę

do swych ofiar i zasilaj

ą

si

ę

resztami ich

mocy. Ka

ż

dy poddany rytuałom ko

ś

cielnym ma przypisanego sobie

przynajmniej jednego, indywidualnego demona, który jak cie

ń

, wlecze si

ę

za nim całe

ż

ycie. Rezyduje w jego umy

ś

le, zatruwaj

ą

c go my

ś

lami o

poczuciu winy upo

ś

ledzaj

ą

c go np. w dziedzinie seksualno

ś

ci

[10]

itd.

Ostatnio miejscem wzmo

ż

onej aktywno

ś

ci demonicznej stały si

ę

spotkania na Lednicy

[11]

, gdzie dominikanie gromadz

ą

rzesze młodych

ludzi poddaj

ą

c im zupełnie nowym rytuałom. Ka

ż

de doroczne, lednickie

spotkanie ko

ń

czy si

ę

pochodem ofiar pod symbolicznym szkieletem ryby

– s

ą

tutaj symbolicznie po

ż

erani przez egregora, który w tym przypadku

manifestuje si

ę

w swojej akwatycznej emanacji. Skutki tego procesu s

ą

powa

ż

ne. Obserwuj

ą

c na

ż

ywo jedno z takich spotka

ń

widziałem, jak na

ludzi spadaj

ą

z góry niby czarne płachty (jakby płaszczki, latawce) i

okrywaj

ą

ich sob

ą

. Ka

ż

dy z uczestników składa dodatkowo

ś

lubowanie i

w efekcie pod pozorem dobrowolno

ś

ci poddaje si

ę

we władanie

demonów. Podejrzewam,

ż

e takie spotkania organizowane s

ą

dlatego,

ż

e w ostatnich latach wi

ę

zi wiernych z ko

ś

ciołem znacznie si

ę

rozlu

ź

niły,

za przyczyn

ą

chwilowej niedyspozycji demona Ojca. Teraz straty trzeba

nadrobi

ć

i st

ą

d coraz wi

ę

cej takich zgromadze

ń

.

ANTIDOTUM

Co zrobi

ć

z całym tym problemem? Wi

ę

kszo

ść

listów, które otrzymałem

było wołaniem o pomoc. Prawie wszyscy prosili mnie o podanie metod,

za pomoc

ą

których mogliby si

ę

wyzwoli

ć

z p

ę

t i odzyska

ć

swoj

ą

utracon

ą

dusz

ę

. Sprawa nie jest taka prosta. Jeden z moich czytelników,

zainspirowany moim tekstem próbował to zrobi

ć

poprzez odprawienie

poga

ń

skich rytuałów na jednej z polskich

ś

wi

ę

tych gór (chyba była to

Ś

l

ęż

a). Nie wiem jednak jakie były tego skutki. W czasie mojej pracy nad

tym zagadnieniem opracowałem propozycje systematycznego i

ś

wiadomego procesu odwracania skutków przyj

ę

cia na siebie

sakramentów i pozostawania w polu mocy ko

ś

cielnej organizacji. Proces

ten b

ę

dzie przedmiotem prowadzonych przez mnie warsztatów oraz

szczegółowo opisz

ę

go we wspominanej ju

ż

ksi

ąż

ce. Tutaj podam go

tylko w formie konspektu.

1.

Etap formalny – wypisanie si

ę

z organizacji ko

ś

cielnej. Co ciekawe samo

katolickie prawo kanoniczne przychodzi nam tutaj z pomoc

ą

. Chciałbym

aby było wiadome,

ż

e mo

ż

na skutecznie zaprzesta

ć

był członkiem

organizacji ko

ś

cielnej i mo

ż

na zrobi

ć

to wr

ę

cz natychmiastowo.

2.

Etap rytualny – mi

ę

dzy innymi: rytuały łamania piecz

ę

ci (rytuały o

naturze otwieraj

ą

cej), ceremonia odnajdywania i sprowadzania duszy

(najtrudniejszy proces), rytuały i czynno

ś

ci wspomagaj

ą

ce. Wi

ę

cej w

ksi

ąż

ce oraz na warsztatach.

3.

Odwyk – likwidacja wszelkich

ś

ladów symboliki chrze

ś

cija

ń

skiej z

otoczenia. Tutaj trzeba by

ć

bezwzgl

ę

dnym i bez sentymentów pozby

ć

si

ę

nawet pami

ą

tek. Mo

ż

na je zakopa

ć

, spali

ć

albo najlepiej zanie

ść

tam,

gdzie jest ich miejsce – do jakiego

ś

ko

ś

cioła. Im mniej w tym b

ę

dzie

emocji i zło

ś

ci tym lepiej. W ogóle nale

ż

y si

ę

bezwzgl

ę

dnie wystrzega

ć

nienawi

ś

ci wobec porzucanego

ś

rodowiska chrze

ś

cija

ń

skiego.

Przedmiotów tych powinni

ś

my si

ę

pozby

ć

bez niech

ę

ci a najbardziej

zalecana jest tutaj chłodna oboj

ę

tno

ść

. Nie nale

ż

y te

ż

przesadza

ć

z

miło

ś

ci

ą

i formułami wybaczania, tak modnymi w tradycji new age, która

sama te

ż

jest niezłym diabelstwem, ale nie czas i miejsce rozwija

ć

ten

w

ą

tek. Najlepiej jest zaj

ąć

si

ę

czym

ś

zupełnie innym i pozwoli

ć

wygasn

ąć

pami

ę

ci. Przychodzi taki czas,

ż

e mo

ż

na ju

ż

ze spokojem

wej

ść

nawet do ko

ś

cioła albo z ciekawo

ś

ci

ą

wysłucha

ć

papieskiego

przemówienia. Kiedy osi

ą

gn

ą

łem ten stan, byłem bardzo szcz

ęś

liwy. To

jest najpewniejsza oznaka wyzwolenia i pełnego sukcesu

przeprowadzonych działa

ń

.

Ze wszystkich etapów najtrudniejszy jest ten, który przechodzimy

konfrontuj

ą

c nasz

ą

decyzj

ę

z otoczeniem, rodzin

ą

. Trzeba pami

ę

ta

ć

,

ż

e

Polacy s

ą

szczególnie przywi

ą

zani do tradycji chrze

ś

cija

ń

skiej. Chrzty,

ś

luby i prymicje stanowi

ą

wa

ż

ny element funkcjonowania lokalnej kultury.

Adept, który dokona formalnej rezygnacji z członkostwa w ko

ś

ciele nie

mo

ż

e by

ć

chrzestnym,

ś

wiadkiem

ś

lubu, bierzmowania, nie b

ę

dzie

pochowany przez ksi

ę

dza itd. To s

ą

powa

ż

ne skutki i trzeba by

ć

na nie

przygotowanym. To jest siła i zajadło

ść

ko

ś

cielnego egregora, który tak

wpił si

ę

w tkank

ę

społeczn

ą

,

ż

e uzale

ż

nił od siebie nawet sfer

ę

kultury i

obyczajów. Trzeba wiedzie

ć

,

ż

e babcie, ciocie i mamy b

ę

d

ą

cierpiały z

tego powodu. To wszystko trzeba wzi

ąć

po uwag

ę

. Ale mamy mały

wybór – albo wolno

ść

i powa

ż

ne traktowanie siebie, albo niewola i w

nagrod

ę

pozorny spokój. Kiedy ju

ż

si

ę

wyzwolimy, to mo

ż

emy jednak

poci

ą

gn

ąć

innych za sob

ą

. Ja sam wyzwoliłem ju

ż

kilkadziesi

ą

t osób i

naprawd

ę

było warto.

CO DALEJ?

Jak ju

ż

kilkakrotnie wspominałem, powstaje obecnie ksi

ąż

ka mojego

pióra, która zostanie wydana prawdopodobnie jeszcze w tym roku.

B

ę

dzie ona, zdaje si

ę

, pierwsz

ą

tego tupu publikacj

ą

dlatego jest to

nader trudne zadanie. Po pierwsze musze upora

ć

si

ę

z ogromn

ą

ilo

ś

ci

ą

materiału, który stanowi

ą

dane historyczne, tysi

ą

ce listów e-mail od

czytelników oraz zapisy i dzienniki z przeprowadzonych działa

ń

. Nie

posługuj

ę

si

ę

aparatem naukowym ale musze zachowa

ć

systematyczno

ść

poruszanych kwestii gdy

ż

inaczej wyszedłby z tego

bełkot. Cały czas bowiem poruszam si

ę

na granicy konfabulacji i

potrzeba du

ż

ej uwa

ż

no

ś

ci aby umie

ć

odrzuci

ć

to co warto

ś

ciowe od

strz

ę

pów wyłaniaj

ą

cych si

ę

z umysłowego chaosu. Do tego zdaje sobie

spraw

ę

z faktu, i

ż

moje pogl

ą

dy stanowi

ą

mocn

ą

prowokacj

ę

i musze by

ć

przygotowany na kolejne ataki ze strony obro

ń

ców wiary.

Cały czas zastanawia mnie ich zaciekło

ść

i bezkompromisowo

ść

w

stosowaniu quasiinkwizycyjnych metod. Jest to jednak dla mnie kolejny

dowód tego,

ż

e pod

ąż

am w dobrym kierunku. Jak to powiadaj

ą

nie kopie

si

ę

zdechłego psa. Nie mniej proces si

ę

ju

ż

rozpocz

ą

ł i b

ę

dzie

kontynuowany. Dlatego ju

ż

jesieni

ą

tego roku zamierzam zorganizowa

ć

pierwsze seminarium i warsztaty dla osób pragn

ą

cych rozwi

ą

za

ć

problem swojego statusu w tej kwestii. Na razie mam gotowy program i

wst

ę

pny termin (koniec wrze

ś

nia lub pocz

ą

tek pa

ź

dziernika) natomiast

miejsce pozostaje kwesti

ą

otwart

ą

– zale

ż

y ile osób si

ę

zgłosi i sk

ą

d one

b

ę

d

ą

.

Póki co wszystkim ch

ę

tnym słu

żę

rad

ą

co do prawej kwestii wypisania

si

ę

z ko

ś

cielnej organizacji, co jest wst

ę

pnym warunkiem kontynuacji

procesu łamania piecz

ę

ci. Osoby zainteresowane otrzymaniem takiej

instrukcji prosz

ę

o kontakt poprzez poczt

ę

e-mail.

Cały czas podkre

ś

lam jako rzecz najwa

ż

niejsz

ą

– nie wolno generowa

ć

ż

adnej nienawi

ś

ci, zło

ś

ci, niech

ę

ci w stosunku do członków ko

ś

cielnych

organizacji, osób duchownych – s

ą

to równie

ż

ofiary. Negatywne emocje

s

ą

tym, czym demony karmi

ą

si

ę

najch

ę

tniej. Potrzeba rezerwy,

dystansu i wiele, naprawd

ę

wiele WSPÓŁCZUCIA.

Ż

adne z

proponowanych przeze mnie działa

ń

i rytuałów otwieraj

ą

cych nie jest

wymierzona przeciw czemu

ś

lub komu

ś

. Nie wymieniam w nich w ogóle

ko

ś

cioła, nazw sakramentów itd. S

ą

one całkowicie neutralne i

uwalniaj

ą

ce. Przestrzegam te

ż

przed stosowaniem jakoby poga

ń

skich

rytuałów, jakich przykłady miałem okazje otrzyma

ć

od moich czytelników

z pro

ś

ba o ich ocen

ę

, a b

ę

d

ą

cych w rzeczywisto

ś

ci jaka

ś

karykatur

ą

,

odczynianiem sakramentów poprzez swoist

ą

odwrotno

ść

znaków i

symboliki. Jest to po prostu niebezpieczne a nie daje

ż

adnych efektów.

Nienawi

ść

i manifestowana niech

ęć

to kanały, przez które nast

ę

puje

ci

ą

głe wracanie do punktu wyj

ś

cia czyli zniewolenia. Ja sam zachowuj

ę

wobec duchownych i chrze

ś

cijan daleko id

ą

c

ą

ż

yczliwo

ść

oraz

poprawno

ść

obyczajów a dyskusje staram si

ę

zawsze toczy

ć

w dobrej

atmosferze. Do tego samego namawiam wszystkich pragn

ą

cych si

ę

wyzwoli

ć

z p

ę

t ko

ś

cielnej niewoli. Nie daje si

ę

te

ż

prowokowa

ć

i

przestałem odpisywa

ć

oraz czyta

ć

listy z kalumniami i gro

ź

bami pod

moim adresem – od razu je kasuj

ę

. Krytyk

ę

oraz dyskusj

ę

rozumiem i

lubi

ę

, walk na słowa prowadzi

ć

nie b

ę

d

ę

.

Zapraszam do korespondencji ze mn

ą

, w miar

ę

mo

ż

liwo

ś

ci odpisuj

ę

na

otrzymane listy ale ze wzgl

ę

du na ich liczb

ę

mog

ę

odpisa

ć

z

opó

ź

nieniem. Wszystkie jednak dokładnie czytam i najciekawsze

wł

ą

czam do swojej pracy.

Zach

ę

cam równie

ż

do lektury mojej ksi

ąż

ki, wst

ę

pne zainteresowanie jej

nabyciem mo

ż

na te

ż

zgłasza

ć

listownie. Pierwszy nakład b

ę

dzie

niewielki, 1000 egz. a zainteresowanie jest bardzo du

ż

e.

14 sierpnia 2005 Autor: Alhean

[1]

Świat astralny – wg słownika: zaświatowy, mistyczny, niematerialny. Przypisuje się temu

pojęciu również inne znaczenie, jako sfery pośredniej pomiędzy światem fizycznym a
duchowym. Według poglądów niektórych autorów w astralu znajdują się różne byty, kształty
mentalne i autonomiczne ogniska mocy, które uzyskały samodzielną egzystencję a źródło
niektórych leży w działalności człowieka. Niektórzy z kolei twierdzą, że astral jest
przestrzenią projekcji umysłu i ma naturę jedynie konfabulacyjną. Autor nie podziela tego
poglądu uważając, że byty astralne egzystują autonomicznie, niezależnie od ludzkiego
umysłu, którego używają tylko jako fali nośnej w celu manifestowania swojej obecności.

[2]

Egregor oznacza kolektywną, wspólnotową, magiczną więź astralną. Więź egregora

powstaje na skutek walorów i jakości energetycznych, ukierunkowanych wspólnym dążeniu
emisji energii zarówno istot żywych, jak i już zmarłych, a nawet przedmiotów nieożywionych.
Możemy więc mówić np. o egregorze chrześcijańskim, a w jego granicach funkcjonującym
egregorze np. kościoła katolickiego. (Definicja wg

http://www.logonia.pl

)

[3]

Phowa (tyb.), Joga Przeniesienia Świadomości – jedna z praktyk buddyzmu Diamentowej

Drogi. Przynależy do zbioru Sześciu Jog Naropy. Ma pozwolić praktykującemu po śmierci
odrodzić się w Czystej Krainie Buddy Nieograniczonego Światła, gdzie zapewniane są
wszystkie warunki do dalszego rozwoju. Znakiem powodzenia jest niewielki fizyczny otwór
na czubku głowy, często też kropelka krwi, powstała w wyniku praktyki.
Źródło:

pl.wikipedia.org/wiki/Phowa

[4]

Autor podaje to jako jedynie przykład rytuału natomiast nie propaguje tej metody,

stojącej w sprzeczności z prawem obowiązującym na terenie Rzeczypospolitej Polskiej.

[5]

od C. G. Junga

[6]

Wokół tego terminu i poprawności jego zastosowania wobec adeptów świata

współczesnego kultury ponowoczesnej toczono juz na łamach Taraki wiele dyskusji. Ja sam
miałem wątpliwości w tej materii. Ostatecznie jednak postanowiłem stosować to określenie
ponieważ jest wygodne i dobrze funkcjonuje oraz opisuje funkcje jaką pełnię w ramach
działań przeze mnie prowadzonych. W moim przekonaniu szaman, to ktoś, kto potrafi
wchodzić w szczególny stan percepcji pozwalający na kontaktowanie się ze światem
astralnych i duchowym i poprzez przeprowadzanie odpowiednich działań wywierać
określone skutki, użyteczne dla siebie bądź inne osoby, która o to prosi. Myślę, że bycie
szamanem po części jest wrodzone a po części nabyte, w rozumieniu systematycznej pracy i
rozwijaniu posiadanych zdolności.

[7]

Charakterystyczne jest to, że Polska jako teren aktywności katolickiej nie radzi sobie z

kapitalizmem, podobnie jak Ameryka Południowa. Polska stanowi obecnie pole walki
pomiędzy egregorem protestancko-kapitalistycznym a feudalno-katolickim. Dla pola
działania protestantyzmu jest charakterystyczna martwota uczuciowa i emocjonalna ludzi.
Ich dwuwymiarowa i płytka egzystencja w służbie korporacjom i zdobywaniu pieniądza. A
obecny kryzys władzy powstał przecież między innymi w oparciu o konflikt na tle krwi diabła
– ropy naftowej (patrz następny przypis).

[8]

Przeczytaj wywiad z Leonidem Larem na

www.taraka.pl/wywlar.htm

[9]

Komensalizm – łac. (współbiesiadnictwo), typ współżycia między dwoma gatunkami.

Jeden może korzystać z pokarmu zdobywanego przez drugi organizm, w którym jeden
czerpie korzyści, nie przynosząc szkody ani korzyści drugiemu; np.: rekin i podnawka .np.
odżywianie się owadów żyjących w gniazdach ptasich resztkami pokarmu tych ptaków lub
zgubionymi piórami.

[10]

Czynności seksualne mają naturę otwierającą. Przeprowadzone nieodpowiednio

upośledzają człowieka. Kościelna wizja seksu jest wizja kaleką i chorą, czyniącą z niektórych
ludzi zboczeńców. Zawładnięcie sferą ludzkiego seksu, obok zawładnięcia jego finansami i
życiem stanowi o pełnym podporządkowaniu demonicznym siłom, które staja za
organizacjami kościelnymi.