background image

Specyfiki I rozszerzenia  WE (1973):

Dominująca rola Wielkiej  Brytanii,

-

Duże zróżnicowanie  kandydatów  pod względem  rozwoju  gospodarczego,

-

Niechęd krajów kandydackich  do wspólnej  zewnętrznej  taryfy celnej,

-

EFTA.

-

Specyfika II rozszerzenia  WE (1981):

Wzmocnienia systemu  demokratycznego  i konsolidacji  instytucji  demokratycznych,

-

Wyjście z długoletniej  izolacji politycznej  wywołanej  dyktaturą  wojskową,

-

Modernizacja zacofanego przemysłu  i rolnictwa,

-

Dostęp do nowych rynków zbytu  dla krajowej  produkcji.

-

Do Wspólnot  przystępuje  Grecja. Ma za sobą trudny  okres dyktatury.  Lata '70 były  okresem demokratyzacji.  Odsunięto  junte 
"czarnych półkowników".  Grecja oczekiwała:

Nie zadecydowały  tutaj względy  gospodarcze. PKB per  capita Grecji  wynosił  jedynie  40%  - kraj znacząco  biedniejszy  od Irlandii. 
O przyjęciu  zadecydowały  względy  polityczne.  Grecja była  największy  światowym armatorem.  Minusem  był  stan greckiego  rolnictwa . 
Jednak w tym przypadku  produkowano  wiele takich produktów,  które w niedostatecznej  ilości były  produkowane  w pozostałych 
krajach (oliwa, winogrona,  cytrusy).

Negocjacje z Grecją trwały długo  - od 7 do 9 lat. W momencie  trwania negocjacji,  powstało zniechęcenie  do nich. Zaczęło spadad 
poparcie dla tej koncepcji. Wynikało  to z uwagi  na kwestie  gospodarcze  (opóźnienie  rozwojowe Grecji)  i polityczne  (konflikt 
cypryjski). 

Bezrobocie - 9,2%

-

Inflacja - 11%

-

Spadek PKB o 0,5%

-

Sytuacja Unii pod drugim rozszerzeniu:

III rozszerzenie  - 1986 rok:

Rozszerzenie o Hiszpanię  i Portugalię.  W 1985  przyjęto  Białą Księgę  a w 1986  przyjęto  Jednolity  Akt Europejski.

Dołączenie na stałe o grona zachodnich  demokracji,

-

Demontaż pozostałości totalitarnych  reżimów,

-

Wyjście z kryzysu  gospodarczego,

-

Przyspieszenie  tempa  rozwoju gospodarczego  i podniesienie  stopy życiowej społeczeostwa,

-

Zwiększenie  napływu  zagranicznego  kapitału,

-

Założenia były  podobne  jak w przypadku  Grecji:

O rozpoczęciu  negocjacji zadecydowały  kwestie  polityczne: perspektywa  powiększenia  obszaru stabilnej  demokracji  na kontynenci e 
i wzrostu  znaczenia Wspólnot  w Europie  Południowej.  Negocjacje akcesyjne  trwały  prawie 10 lat  - spowodowane było to faktem,  że 
Hiszpania i Portugalia  nie przystępowały  nie do Unii Celnej  lecz z koniecznością przystosowania  się do jednolitego  rynku 
wewnętrznego. 

Niewielki stopieo  otwarcia gospodarek  oraz wysoki poziom protekcjonizmu  handlowego  kandydatów,

-

Wysoki udział  rolnictwa w zatrudnieniu  i tworzeniu  PKB,

-

Znaczne bezrobocie - szczególnie  dotkliwe  w Hiszpanii  (sięgało  nawet 20%),

-

Administracja  Publiczna  nie była przystosowana  do wymogów Wspólnotowych.

-

Największe problemy w negocjacjach:

Hiszpania przystąpiła  1 stycznia  1986 roku. PKB na koniec 1992 roku PKB stanowił  80% przeciętnego  dochodu  w WE (w 1986  roku ten 
poziom wynosił  jedynie  49% średniej  unijnej)  - wzrost pięciokrotny.  W latach 1986-1990  - 1,75  mln nowych  miejsc pracy. Stopa 
inflacji spadła  z 10% do 5% w 1993 roku. Nastąpił oczekiwany  napływ  zagranicznego  kapitału.

Portugalia przystąpiła  1 stycznia  1986 roku. Znaczny  napływ  inwestycji  zagranicznych  i dzięki  temu PKB wzrósł  od 2 do 3%. 
Zainwestowano 3,7 miliarda  USD na modernizację   przemysłu,  gospodarki  rolnej i rozbudowę  infrastruktury.  Sprawnie  i dobrze 
przeprowadzono  infrastrukturę.  Portugalia  była  najbiedniejszym  krajem,  który przystąpił  wówczas do WE (23%  średniej  unijnej 
per capita - porównywalne  z PKB krajów biednych  ze wschodniego  rozszerzenia).  Portugalia  miała największy  przyrost  PKB  - wzrósł 
on w ciągu kilku  lat ośmiokrotnie  (konwergencja  - niwelowanie  poziomów różnicy w rozwoju  gospodarczym).  Znacząco spadło 
bezrobocie i inflacja.

Wpływ akcesji Grecji, Hiszpanii  i Portugalii:

Zwiększenie  potencjału  ludnościowego  Wspólnot o 22%,

-

Powiększenie wielkości dochodu  narodowego  o 10%,

-

Wzrost liczby ludności  zatrudnionych  w rolnictwie o 57%,

-

Wzrost liczby bezrobotnych  o 30%,

-

Zwiększenie  liczby ludności  o PKB per  capita niższym  niż 25% średniego  dochodu w całej Wspólnocie  z 24 do 65 milionów.

-

"Ciche Rozszerzenie"   Wspólnot Europejskich:

Wykład VIII - 19.04.2011

   

Integracja Europejska Strona 1

   

background image

Nie było  żadnych  obszarów negocacjynych  oraz zgodny  wszystkich  krajów członkowskich.  Chodzi  o zjednoczenie  Niemiec  - 3 
października  1990  roku terytorium  RFN powiększyło  się o 6 nowych landów,  czyli faktycznie włączono NRD do RFN (Berlin  jako sz ósty 
Land). Wspólnoty  uznały,  że nie są wymagane  formalne negocjacje.

Wpływ rozszerzenia  Niemiec na gospodarkę NRD:

Wskaźnik PKB per capita kształtował się na poziomie 38% RFN,

-

Ludnośd landów wschodnich  stanowiła 20% mieszkaoców  Niemiec, lecz wytwarzała tylko 8% niemieckiego  PKB,

-

Wydajnośd pracy w nowych landach  wynosiła ona około 50% zachodnioniemieckiej.

-

W 1991  roku produkcja  przemysłowa  w byłym  NRD spadła  o 55,7% w porównaniu  z rokiem  1989,

-

W roku  1994 przemysł  wschodnioniemiecki  wytwarzał tylko 40% poziomu  produkcji  sprzed  zjednoczenia,

-

Z prawie 10mln  osób, zatrudnionych  w NRD w 1989 roku,  pozostało w roku 1993 nieco ponad 6 mln (spadek  o 37%).

-

Czynniki, przemawiające  za rozpoczęciem przez  kraje EFTA negocjacji akcesyjnych:

EFTA to "przedsionek"  Unii Europejskiej.  W latach 1993-1994,  toczyły się negocjacje z Austrią,  Szwecją,  Norwegią i Finlandią. 
Norwegia, ze względu  na sprzeciw  społeczeostwa,  ciągle jest poza Unią. 

Czynniki wewnętrzne - w latach '90 podjęto  decyzję  o utworzeniu  Unii Europejskiej.  Zwiększył  się zakres  współpracy  krajów 
członkowskich i ochrony  rynku  (II i III filar). Członkowie EFTA,  którzy przystępowali,  musieli  respektowad unijne  prawo. 

Czynniki zewnętrzne - kraje wschodnie  stopniowo negocjowały  różne stopnie  umów z Unią Europejską  (początkowo były  to 
Polska, Czechosłowacja i Węgry)

   

Integracja Europejska Strona 2