Przenośnik wibracyjny

- ruch następuje po rynnie w skutek jego

podrzucania. Podstawowymi elementami są: rynna (otwarta lub
zamknięta) i napęd. Rozkład drgań przenośnika wibracyjnego:
składowe styczne i normalne do powierzchni
n- częstotliwość drgań rynny równa częstotliwości zmian siły
wymuszającej wibratora [Hz], A- amplituda drgań rynny [m],
α- kąt nachylenia rynny przenośnika względem poziomu, β- kąt
nachylenia kierunku drgań względem pow. rynny, B- siła
bezwładności, G- siła ciężkości. y=Asinβsin(2πnt),
y’=Asinβ2πncos(2πnt), y’’=Asinβ (-4π

2

n

2

)sin(2πnt)

Układ sił działających na ziarno transportowanego materiału
znajdującego się na powierzchni rynny




















Gcosα=Bsinα
K>1- przenośnik wibracyjny. K<1- przenośnik wstrząsany.
Parametr ten zależy od własności ruchowych αβA.

Schemat napędu kinematycznego

. Kąt pochylenia do 10

0

.

Wibrator iniercyjny











Wibrator elektromagnetyczny










Wibrator pneumatyczny

Przenośnik zgrzebłowy

. Napęd równoległy i prostopadły.

Silniki asynchroniczne. Sprzęgła podatne i hydrokinetyczne.
Cięgna: łańcuchy krótkoogniwowe, klasy wytrzymałościowe:
A,B,C,D. Przekładnie: reduktory walcowe, śtożkowo walcowe
reduktory, walcowo- planetarne, kątowo-planetarne.













Max. wydajność obliczeniowa Q=5000[t/h], dłudości rynien
1500, 1750, 2000 [mm], grubość blach ślizgowych 40, 50 i
60[mm], spągowych do 35[mm], długość do 450[m], prędkości
do 1,85 [m/s]. Moce do 4x800[kW]. Wysypy boczne i
krzyżowe. Stosowane są kruszarki do brył nadwymiarowych.

PRZENOŚNIK TAŚMOWY

Służy do transportu materiałów sypkich. Temp: +60—40.
Zakres zastosowań technicznych różnych typów przenośników:
wznoszące z gładką taśmą (do +18

0

), w specjalnych wyk.do

22

0

, do przewozu ludzi też do 18

0

. Opadające z gładką taśmą

dla nachyleń do 150, w specjalnych wyk. do 20

0

,, przy

przewozie ludzi do 12

0

. Z taśmą o okładce profilowanej, z

nawulkanizowanymi występami na taśmie,

z taśmą korytową z progami, z taśmą gładką i dodatkową
taśmą dociskającą, z taśmą gładką i przymocowanymi do niej
kubełkami. Przenośnik charakteryzują δ[

0

], L[m] do 30 [km],

Q[t/h] do 29 000[m

3

/h], V[m/s] do 8 [m/s], miotające do

10[m/s], B[mm] do 3 [m], zasilanie 6*2000 [kW].
Wytrzymałość K do 7100 [N/mm, kN/m]

Rdzenie taśm

: 1- tkaninowy, 2 kordowy, 3 tkaninowy z

osnową ułożoną prostoliniowo, 4 rdzeń jednolicie tkany, 5 z
linek stalowych, 6 z linek stalowych tw. siatke typu fleximat.

Zasada sprzężenia ciernego

: α- kąt opasania bębna na. taśmą

[rad], R- promień bębna napędowego [m], Sn- siła w taśmie
nabiegającej na bęben [N], Sz- swt zbiegającej z bębna [N], P-
siła napędowa [N], µ- współczynnik tarcia między taśmą a
bębnem, Mmax- max moment napędowy. P=Sn-Sz,
(Sn/Sz)≥e^µα- następuje poślizg, (Sn/Sz)< e^µα- poślizg nie
następuje. Mn=R*P, Pmax=Sz*e^µα-Sz, Mmax=R*Sz(e^µα-1)
Pmax=Sz(e^µα-1)

Siłę pociągową zwiększamy

poprzez Sz-

urządzenia napinające, µ- okładziny na bębnach napędowych,
urządzenia czyszczące bęben i taśmę, α- bębny odchylające,
napędy wielobębnowe.

Napedy przenośników

taśmowych: 1. jedno lub dwubębnowe z

wysiągnikiem, 2. napęd czołowy dwubębnowy, 3. napędy
pośrednie (przesypowy, TT- typu taśma-taśma).

Urządzenia napinające

: 1sztywne, uruchjamiane okresowo,

podczas postoju przenośnika, kompensujące trwałe wydłużenia
liny (śrubowe, wciągarkowe), 2ciężarowe kompensujące trwałe
i sprężyste wydłużenia taśmy, stabilizujące siłę w taśmie,
3pneumatyczne, 4hydrauliczne, 5automatyczne, wyposażone w
układ automatycznej regulacji siły w taśmie, 6nadążne,
kompensujące trwałe i sprężyste wydłużenia taśmy, reg
wartość siły w taśmie w fcji momentu napędowego.

Centrowanie biegu

taśmy: źle wy7konane taśmy, źle ustawiona

trasa przenośnika, czynniki zewnętrzne
(silny boczny wiatr), nierówne ustawienie materiału, nierówne
połączenia taśm.

Układy prowadzenia taśm

: taśma w układzie płaskim,

dwukrąznikowym, nieckowym trójkrążnikowym, nieckowym
trójkrążnikowym głębokim, nieckowym pięciokrążnikowym,
korytowym z progami. Połączenia taśm: mechaniczne (60%Kn,
1/2h), klejone (80%Kn, 12h), klejone palcowe (100%Kn, 24h)

TRANSPORT SZYNOWY

Droga przewozowa składa się z podtorza i nawierzchni.
NAWIERZCHNIA TORU- zespół konstr. toru złożony z szyn,
złączy, podkładów i podsypki, który tworzy drogę dla
pojazdów kolejowych. PODTORZE- wyprofilowany i
odwodniony pas wyrobiska, na którym układa się nawierzchnię
torową. TOR- zespół dwuch równoległych szyn, ułożony w
ustalonej odległości między nimi zwanej prześwitem.
PRZEŚWIT TORU- odległość między wew krawędziami
główek szyn, mierzona prostopadle do osi toru. Mierzy się ją
na wysokości 14mm poniżej powierzchnii tocznej główek
szyn. TOR SZYNOWY- ciąg szyn szyn ułożonych jedna za
drugą i stanowiących nieprzerwane pasmo (prawe i lewe).
OŚ TORU- linia, którą można wyłączyć wzdłuż toru,
pomiędzy wew krawędziami główek szyn. Dla linii kolejowej
dwutorowej osią linii jest linia pomiędzy osiami obu torów.
PLAN TORU- rzut osi na płaszczyznę poziomą. Zależy od
rzeźby terenu, głębokości kopalni, jej typu i wielkości, a także
sposobu udostępnienia złoża. PROMIEŃ KRZYWIZNY
TORU- promień krzywizny zew. szyny toru. PROFIL
PODŁUŻNY TORU- rzut osi na płaszczyznę pionową. Składa
się z odcinków poziomych i pohyłych. WIELKOŚCI
POHYLEŃ oznacza się literą i. i=h/l (h- wielkość wzniesienia,
l- dł. rzutu na pł poziomą)









SKRAJNIA TABORU- linia łamana poza którą nie może
wystawać na zewnątrz żadna część taboru lub ładunku w
przekroju poprzecznym. Skrajnia budowli- linia łamana, poza

którą nie może wystawać do wewnątrz żadna część budowli,
maszyn, urządzeń.








PODTORZE: 1. linie jednotorowe w nasypie, 2 linie
dwutorowe w nasypie, 3 w przekopie, 4 w przekopie









NAWIERZCHNIA SZYNY: Typ szyny określa się poprzez
podanie jej wysokości i ciężaru, np: S24 115/24,4.
Podkłady: drewniane, stalowe, żelbetowe.









ŁUBKI ZŁĄCZOWE- płaskie, wypukłe, kątowe, zetowe, dla
torów wypukłych.









ZŁĄCZA STYKOWE: podparte, wiszące, na podkładach
zsuniętych.










Sposób mocowania szyn do podkładów: bezpośrednie,
pośrednie, mieszane.










PODSYPKA TOROWA- jest częścią nawierzchni z materiału
skalnego. Główne zadania podsypki: przejęcie nacisków od
podkładów i przekazanie ich na podtorze, przy równoczesnym
ich zmniejszeniu do wartości dopuszczalnych, odprowadzenie
wód opadowych i odwodnienie, zmniejszenie oddziaływań
dynamicznych, przeciwdziałanie przesunięciu podkładów.
Materiałem na podsypkę jest tłuczeń, żużel wielkopiecowy,
żwir kopalniany lub rzeczny.

USTRÓJ NA ŁUKU
Gsin

α

=Ccos

α

Gsin

α

=G/g*V

2

/R*cos

α

sin

α

/cos

α

= V

2

/g*R

sin

α

=tag

α

=h/p

h=p* V

2

/g*R

p- prześwit toru
h- przechyłka toru















ROZJAZD ZWYCZAJNY:
1 iglica, 2 opornica, 3 krzyżownica, 4 płytki ślizgowe, 5 ukres

BUDOWA WAGONÓW
Zasada działanie wagonu samojezdnego ze skrzynią
przechylną
Rys.
Grandby Z V=2,2m

3

Grandby 5 V=5,1m

3

Podstawowe typy wozów urobkowych
- ze skrzynią sztywną di 1,5 m

3

- małe]

- z dzielonym dnem 1,5- 3 m

3

– średnie

- wywrotne powyzej 3
- typu Grandby
Rama przenosi większość sił działających na wagon. W
najprostrzym wypadku składa się z szeregu belek twożących
prostokąt a w wozach małych tylko z podłużnic (ostojnice,
podłużnia, przecznica, ukośnice)

Niektóre wozy posiadają konstrukcję samonośną.
- cięgła- elementy przenoszące siłę pociągową, element
bardzo wytrzymały
- zderzaki- sztywne, elastyczne
Zderzaki służą do łagodzenia uderzeń oraz do utrzymania
należytej odległości pomiędzy wagonami
Urządzenia ciągłowe służą do łączenia wagonów między
sobą a lokomotywą i do przenoszenia siły pociągowej.
W długich wagonach mają zastosowanie uderzenia
wyrównawcze dzięki którym unika się nadmiernego

ściskania sprężyn zderzaków przy przejściu wagonów o
ciasnych łukach.
OPORY RUCHU POCIĄGU
OPORY BEZWŁADNOŚCI
W

b

= m

z

a=G/d*ka

W

b

= W

b

/G= k/g*a=

δ

a

k- współczynnik uwzględniający bezwładność mas będących
w ruchu obrotowym
k=1,03: 1,1- dla wagonów
k=1,2 : dla lokomotyw
a- przyspieszenie ruchu od 0,025 : 0,05
CAŁKOWITY SAMOCZYNNY OPÓR
W

c

=(G

z

+ nG

w

) (W

o

+-W

j

+-W

ł

+-W

b

) [N]

G

z

- ciężar lokomotywy

NG

w

- ciężar składu złożonego z n wagonów każdy o ciężarze

G

w

Opory biegu
W

o

= a+br+cv

2

Opory nachylenia
W

i

= W

i

/g=sin

α

=tag

α

=i

W

i

=Gsin

α

Opory łuku
W

ł

=0,035k

p

/

√

R

i

Kp- wpółczynnik uwzględniający pochylenie torów
Kp= 1,0 dla torów z przechyłką i kp=1,5 bez przechyłki