Organizacja ucząca się

(Learning organization)

Pojęcie uczenia się organizacji wprowadzili Argyris i

Schron w latach 70.

Wzrost zainteresowania problematyką uczenia się w

naukach o zarządzaniu wiąże się z wejściem

społeczeństwa w erę wiedzy.

Organizacyjne uczenie się to proces zwiększania

zdolności organizacji do rozwiązywania problemów i

podejmowania skutecznych decyzji dzięki zdobywanej

wiedzy, przy czym punktem wyjścia do uczenia się

organizacji jest uczenie się poszczególnych osób.

Uczenie się organizacyjne

Założenia koncepcji organizacji

uczącej się:

- organizacje, tak jak ludzie, mogą się uczyć

- sukces zależy od wszystkich pracowników –

wszyscy powinni się uczyć

- organizacja powinna motywować pracowników do

uczenia się

- proces uczenia się powinien być ciągły i stały

Organizacja ucząca się:

- postrzega siebie jako system zbiorowego uczenia się

- intensywnie buduje swoją przyszłość

- jest nieustannie w czasie czuwania

- tworzy i kapitalizuje (utrwala pamięć zbiorową – np.

opracowanie podręcznika, programu zmian itp.)

wiedzę

- zwiększa kompetencje swoich pracowników

- dokonuje samoocen – porównuje się z najlepszymi

- przekształca się, aby osiągnąć założone cele

Organizacja inteligentna

Organizacja ucząca się jest pierwowzorem

inteligentnej organizacji. Organizacja inteligentna

wykorzystuje wiedzę i przystosowuje się dzięki

stosowaniu odpowiednich konstrukcji myślowych, a

więc ma cechy systemu uczącego się.

Zarządzanie wiedzą – wszystkie procesy w firmie

oparte są na wiedzy.

Firmy uczące się są długowieczne. Obecnie średnia

długość życia firm wynosi mniej niż 40 lat.

Instytucjonalne – w tym sensie organizacja to pewien

system społeczny mający strukturę informacji i

komunikacji, która umożliwia interakcję między jej

uczestnikami

Funkcjonalne – w tym sensie organizacja traktowana

jest jako koncepcja, która jest bazą dla wszystkich

strategii zarządzania, służących podejmowaniu

decyzji, rozwiązywaniu problemów.

Dwa znaczenia organizacji uczącej

się

Cechy organizacji uczącej się

- wykorzystanie doświadczenia do kreowania nowej

wiedzy (jest to kultura otwarta)

- otwarte granice między przełożonymi a

podwładnymi (znikają linie podziałów między

przełożonymi a podwładnymi, odbiorcami a

dostawcami, przedsiębiorstwem a otoczeniem;

doświadczenia wszystkich stron są wzajemnie

dostępne)

- pielęgnowanie w organizacji kultury odmiennych

zdań (kierownictwo takiej organizacji jest głęboko

przekonane, że ścieranie się poglądów wzbogaca

doświadczenia pracowników)

Pozytywne następstwa uczenia się:

- podnoszenie konkurencyjności firmy

- koncentracja na przyszłościowych inwestycjach w

szkolenia, badania i rozwój

- podnoszenie efektywności, produktywności

- podnoszenie elastyczności zasobów

- kształtowanie pozytywnych postaw wobec zmian

- ułatwienie wprowadzenia innowacji

- szybkie dostosowywanie się do potrzeb otoczenia

Literatura:

Koncepcje zarządzania. Podręcznik akademicki, red.

M.Czerska, A.A. Szpitter, Wydawnictwo C.H. Beck,

Warszawa 2010, s. 342-350.

Bernais J., Ingram J., Kraśnicka T., ABC

współczesnych koncepcji i metod zarządzania,

Wydawnictwo Akademii Ekonomicznej w

Katowicach, Katowice 2007, s.141-147.