Sylabus

Kierunek:

Mechanika i budowa maszyn

Specjalność:

Mechanika i budowa maszyn

Poziom studiów:

Studia pierwszego stopnia

Forma studiów:

Stacjonarne

UNIWERSYTET WARMIŃSKO-MAZURSKI W OLSZTYNIE

Wydział Nauk Technicznych

Sylabus przedmiotu/modułu - część A

16009-10-O

BEZPIECZEŃSTWO STANOWISKA PRACY

ECTS: 2

WORKSTAND SAFETY

TREŚCI MERYTORYCZNE

TREŚCI WYKŁADÓW

Podstawy teorii zarządzania i organizacji pracy. Zarządzanie bezpieczeństwem. Ocena zgodności urządzeń technicznych z wymaganiami
bezpieczeństwa i ochrony zdrowia. Materialne środowisko pracy: mikroklimat, zanieczyszczenie powietrza, oświetlenie, hałas, drgania, pola
elektromagnetyczne. Ergonomiczna ocena maszyn i urządzeń technicznych. Rozwiązania techniczne jako forma profilaktyki.

TREŚCI ĆWICZEŃ

Szkolenie w zakresie bhp w laboratorium. Wyznaczanie wydatku energetycznego na wybranych stanowiskach pracy. Pomiary antropometryczne
ciała i analiza wyników. Pomiary czynników szkodliwych w środowisku pracy. Organizowanie stanowiska roboczego z ergonomicznego punktu
widzenia. Ergonomiczne kształtowanie ruchów przy pracy. Analiza uciążliwości pracy. Sporządzanie ergonomicznych list kontrolnych.

CEL KSZTAŁCENIA

Zapoznanie studentów z podstawowymi zagadnieniami związanymi z bezpieczną organizacją stanowiska pracy oraz zagrożeniami na nim
występującymi

OPIS EFEKTÓW KSZTAŁCENIA PRZEDMIOTU W ODNIESIENIU DO OBSZAROWYCH I KIERUNKOWYCH EFEKTÓW
KSZTAŁCENIA

Symbole efektów obszarowych WIEDZA T1A_W08 UMIEJĘTNOSCI T1A_U11 KOMPETENCJE SPOŁECZNE T1A_K01, T1A_K02, T1A_K05
Symbole efektów kierunkowych WIEDZA K1A-W18 UMIEJĘTNOSCI K1A-U11 KOMPETENCJE SPOŁECZNE K1A-K01, K1A-K02, K1A-K03,
K1A-K05, K1A-K06

EFEKTY KSZTAŁCENIA
Wiedza

Student ma podstawową wiedzę niezbędną do rozumienia społecznych, ekonomicznych, prawnych i innych pozatechnicznych uwarunkowań
działalności inżynierskiej

Umiejętności

Student ma przygotowanie niezbędne do pracy w środowisku przemysłowym oraz zna zasady bezpieczeństwa związane z tą pracą

Kompetencje społeczne

Student rozumie potrzebę uczenia się przez całe życie; potrafi inspirować i organizować proces uczenia się innych osób Student ma
świadomość ważności i rozumie pozatechnicznych aspektów i skutków działalności inżynierskiej, w tym jej wpływu na środowisko, i związanej z
tym odpowiedzialności za podejmowane decyzje Student prawidłowo identyfikuje i rozstrzyga dylematy związane z wykonywaniem zawodu

LITERATURA PODSTAWOWA

1) WYKOWSKA M., 2009r., "Ergonomia jako nauka stosowana.", wyd. Uczelniane Wydawnictwa Naukowo-Dydaktyczne, Kraków, 2) GÓRSKA
E., 2007r., "Ergonomia – projektowanie, diagnoza, eksperymenty", wyd. Oficyna Wydawnicza Politechniki Warszawskiej. Wars, 3) Praca
zbiorowa, 2009r., "Bezpieczeństwo i higiena pracy", wyd. Wolters Kluwer Polska sp. z o.o, 4) SIEMIŃSKI M., 2009r., "Środowiskowe zagrożenia
zdrowia", wyd. PWN, Warszawa;, 5) JAWORSKI J., 2001r., "Laboratorium podstaw ergonomii. Przewodnik do ćwiczeń.", wyd. Wydawnictwo
Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego, Ol.

LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA

Brak

Przedmiot/moduł:
BEZPIECZEŃSTWO STANOWISKA PRACY

Obszar kształcenia: nauki ekonomiczne, nauki
społeczne, nauki przyrodnicze, nauki humanistyczne

Status przedmiotu: Obligatoryjny
Grupa przedmiotów: O-przedmiot kształcenia
ogólnego
Kod ECTS: 16009-10-O
Kierunek studiów: Mechanika i budowa maszyn
Specjalność: Wszystkie specjalności
Profil kształcenia: Praktyczny
Forma studiów: Stacjonarne
Poziom studiów/Forma kształcenia: Studia
pierwszego stopnia
Rok/semestr: II/3

Rodzaje zajęć: wykład, ćwiczenia laboratoryjne
Liczba godzin w semestrze/tygodniu:
wykłady: 15/1
ćwiczenia: 15/1
Formy i metody dydaktyczne
wykłady: wykład z prezentacją multimedialną, filmy
dydaktyczne
ćwiczenia: ćwiczenia laboratoryjne
Forma i warunki zaliczenia: Zaliczenie na ocenę
sprawozdania z ćwiczeń + kolokwium
Liczba punktów ECTS: 2
Język wykładowy: polski
Przedmioty wprowadzające: -
Wymagania wstępne: -

Nazwa jednostki organizacyjnej realizującej
przedmiot:
Katedra Elektrotechniki i Energetyki
adres: ul. Michała Oczapowskiego 11, pok. 202,
10-719 Olsztyn
tel. 523-36-21, fax 523-36-03
Osoba odpowiedzialna za realizację przedmiotu:
dr inż. Jerzy Zdzisław Jaworski
e-mail: j.jaworski@uwm.edu.pl
Osoby prowadzące przedmiot:

Szczegółowy opis przyznanej punktacji ECTS - część B

BEZPIECZEŃSTWO STANOWISKA PRACY

ECTS: 2

WORKSTAND SAFETY

Na przyznaną liczbę punktów ECTS składają się :

1. Godziny kontaktowe z nauczycielem akademickim:

- Udział w konsultacjach

3,0 godz.

- Udział w wykładach

15,0 godz.

- Udział w ćwiczeniach laboratoryjnych

15,0 godz.

33,0 godz.

2. Samodzielna praca studenta:

- Samodzielna praca studenta - przygotowanie do kolokwium

4,0 godz.

- Samodzielna praca studenta - przygotowanie do ćwiczeń

8,0 godz.

- Samodzielna praca studenta - przygotowanie sprawozdań z ćwiczeń laboratoryjnych

7,0 godz.

19,0 godz.

godziny kontaktowe + samodzielna praca studenta OGÓŁEM:

52,0 godz.

1 punkt ECTS = 26,00 godz. pracy przeciętnego studenta,

liczba punktów ECTS = 52,00 godz.: 26,00 godz./ECTS = 2,00 ECTS

w zaokrągleniu:

2 ECTS

- w tym liczba punktów ECTS za godziny kontaktowe z bezpośrednim udziałem nauczyciela akademickiego - 1,27 punktów ECTS,
- w tym liczba punktów ECTS za godziny realizowane w formie samodzielnej pracy studenta - 0,73 punktów ECTS.

UNIWERSYTET WARMIŃSKO-MAZURSKI W OLSZTYNIE

Wydział Nauk Technicznych

Sylabus przedmiotu/modułu - część A

06109-10-B

BUDOWA POJAZDÓW

ECTS: 3

VEHICLES CONSTRUCTION

TREŚCI MERYTORYCZNE

TREŚCI WYKŁADÓW

Ogólna budowa pojazdów. Układy pojazdów i ich funkcje oraz elementy składowe. Sprzęgła cierne w pojazdach. Skrzynki przekładniowe o
osiach stałych. Automatyczne skrzynie biegów, przykłady rozwiązań. Mosty napędowe. Układy zawieszenia pojazdów. Układy kierownicze.
Układy hamulcowe. Tendencje rozwojowe w konstrukcji pojazdów.

TREŚCI ĆWICZEŃ

Wprowadzenie do zajęć. Przepisy BHP. Określenie przeznaczenia i parametrów pracy opon na podstawie ich oznaczeń. Obliczanie przełożenia
całkowitego układu napędowego. Wyznaczanie pracy tarcia sprzęgła ciernego. Określanie sprawności skrzynki przekładniowej. Analiza
funkcjonowania dwuwałkowych skrzynek biegów. Sprawność mostu napędowego. Analiza funkcjonowania hamulca bębnowego i tarczowego.
Wyznaczanie krzywej błędu mechanizmu zwrotniczego.

CEL KSZTAŁCENIA

Przekazanie wiedzy z zakresu budowy układów funkcjonalnych pojazdów samochodowych przy uwzględnieniu podstawowych kryterium ich
konstruowania. Umiejętność doboru zróżnicowanych rozwiązań konstrukcyjnych układów w aspekcie bezpieczeństwa i komfortu uczestników
ruchu, ochrony środowiska, a także potrzeb trakcyjnych pojazdu.

OPIS EFEKTÓW KSZTAŁCENIA PRZEDMIOTU W ODNIESIENIU DO OBSZAROWYCH I KIERUNKOWYCH EFEKTÓW
KSZTAŁCENIA

Symbole efektów obszarowych T1A_W04, T1A_W05, T1A_U01, 1A_U14, 1A_U16, T1A_K02, T1A_K03,
Symbole efektów kierunkowych K1A_W05, K1A_W12, K1A_W13, K1A_U01, K1A_U14, K1A_U16, K1A_U20, K1A_K04,

EFEKTY KSZTAŁCENIA
Wiedza

Student zna podstawowe pojęcia, elementy pojazdu oraz rozumie ich wykorzystywanie w pojazdach mechanicznych. Student objaśnia jak
syntetyzować i charakteryzować elementy pojazdu w układy funkcjonalne oraz wskazuje ich zastosowanie w pojeździe.

Umiejętności

Student potrafi porozumiewać się przy użyciu różnych technik w środowisku zawodowym odnośnie pojazdów mechanicznych. Student
prawidłowo interpretuje i ocenia parametry techniczne pojazdów oraz potrafi dokonać krytycznej analizy sposobu ich funkcjonowania.

Kompetencje społeczne

Student ma świadomość ważności i rozumie pozatechniczne aspekty i skutki działalności inżynierskiej, w tym jej wpływu na środowisko, i
związanej z tym odpowiedzialności za podejmowane decyzje. Student obiektywnie ocenia wkład pracy własnej i innych w przeprowadzonych
wspólnie badaniach i opracowaniu sprawozdania.

LITERATURA PODSTAWOWA

1) Reński A., 2011r., "Bezpieczeństwo czynne samochodu. Zawieszenia oraz układy hamulcowe i kierownicze.", wyd. Ofic. Wyd. PW, 2)
Reimpell J., Betzer J. W., 2001r., "Podwozia samochodów. Podstawy konstrukcji", wyd. WKiŁ, 3) Micknass W., Popiol R., Springer A., 2005r.,
"Sprzęgła, skrzynki biegów, wały i półosie napędowe", wyd. WKiŁ, 4) Jaśkiewicz Z., Wąsiewski A., 2002r., "Układy napędowe pojazdów
samochodowych : obliczenia projektowe", wyd. Ofic.Wyd. PR, 5) Orzełowski S.: , 1996r., "Budowa podwozi i nadwozi samochodowych", wyd.
PWN.

LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA

1) Studziński K, 1973r., "Samochód – teoria, konstrukcja i obliczanie", wyd. WKŁ, 2) Praca zbiorowa, 2003r., "Budowa pojazdów
samochodowychI", wyd. Wydaw. REA, t.Część II, 3) T.D. Gillespie, 1992r., "Fundamentals of Vehicle Dynamics", wyd. Society of Automotive
Engineers, Warrendale, PA, 4) Rychter T., 1984r., "Budowa pojazdów samochodowych", wyd. WSiP.

Przedmiot/moduł:
BUDOWA POJAZDÓW

Obszar kształcenia: nauki techniczne

Status przedmiotu: Obligatoryjny
Grupa przedmiotów: B-przedmiot kierunkowy
Kod ECTS: 06109-10-B
Kierunek studiów: Mechanika i budowa maszyn
Specjalność: Wszystkie specjalności
Profil kształcenia: Ogólnoakademicki
Forma studiów: Stacjonarne
Poziom studiów/Forma kształcenia: Studia
pierwszego stopnia
Rok/semestr: III/5

Rodzaje zajęć: wykład, ćwiczenia laboratoryjne
Liczba godzin w semestrze/tygodniu:
wykłady: 30/2
ćwiczenia: 15/2
Formy i metody dydaktyczne
wykłady: wykład problemowo-informacyjny z
prezentacją multimedialną
ćwiczenia: ćwiczenia laboratoryjne: wykonywanie
doświadczeń (pomiar zjawisk, procesów)
Forma i warunki zaliczenia: Zaliczenie na ocenę
Ocena zaliczeniowa na podstawie średniej oceny z
kolokwium, zaliczenie pracy zaliczeniowej:
przygotowanie prezentacji, przeprowadzenie badań i
prezentacja ich wyników (pisemne sprawozdanie)
Liczba punktów ECTS: 3
Język wykładowy: polski
Przedmioty wprowadzające: mechanika techniczna,
wytrzymałość materiałów, podstawy konstrukcji
maszyn, silniki spalinowe
Wymagania wstępne: wymagania względem wiedzy i
umiejętności z przedmiotów poprzedzających.

Nazwa jednostki organizacyjnej realizującej
przedmiot:
Katedra Budowy, Eksploatacji Pojazdów i Maszyn
adres: ul. Michała Oczapowskiego 11, pok. 1 i 2,
10-719 Olsztyn
tel./fax 523-34-63
Osoba odpowiedzialna za realizację przedmiotu:
dr hab. inż. Bronisław Andrzej Kolator, prof. UWM
e-mail: kolator@uwm.edu.pl
Osoby prowadzące przedmiot:

Uwagi dodatkowe:
Ćwiczenia, grupy labolatoryjne - 12 osób.

Szczegółowy opis przyznanej punktacji ECTS - część B

BUDOWA POJAZDÓW

ECTS: 3

VEHICLES CONSTRUCTION

Na przyznaną liczbę punktów ECTS składają się :

1. Godziny kontaktowe z nauczycielem akademickim:

- obecność na kolokwium

3,0 godz.

- udział w wykładach

30,0 godz.

- udział w ćwiczeniach laboratoryjnych

15,0 godz.

48,0 godz.

2. Samodzielna praca studenta:

- przygotowanie do zajęć, wykonanie prezentacji

8,0 godz.

- przygotowanie do zaliczenia pisemnego/ustnego przedmiotu

8,0 godz.

- przygotowanie sprawozdań z ćwiczeń laboratoryjnych

14,0 godz.

30,0 godz.

godziny kontaktowe + samodzielna praca studenta OGÓŁEM:

78,0 godz.

1 punkt ECTS = 26,00 godz. pracy przeciętnego studenta,

liczba punktów ECTS = 78,00 godz.: 26,00 godz./ECTS = 3,00 ECTS

w zaokrągleniu:

3 ECTS

- w tym liczba punktów ECTS za godziny kontaktowe z bezpośrednim udziałem nauczyciela akademickiego - 1,85 punktów ECTS,
- w tym liczba punktów ECTS za godziny realizowane w formie samodzielnej pracy studenta - 1,15 punktów ECTS.

UNIWERSYTET WARMIŃSKO-MAZURSKI W OLSZTYNIE

Wydział Nauk Technicznych

Sylabus przedmiotu/modułu - część A

06709-10-D

DEGRADACJA MATERIAŁÓW KONSTRUKCYJNYCH

ECTS: 2

DEGRADATION OF CONSTRUCTION MATERIALS

TREŚCI MERYTORYCZNE

TREŚCI WYKŁADÓW

Proces technologiczny a jakość i trwałość wyrobów. Wady pierwotnea bezpieczeństwo konstrukcji. Elementy mechaniki pękania. Pojęcie wady
krytycznej. Pękanie ciągliwe i kruche. Wpływ czynników zewnętrznych na przebieg degradacji strukturalnej. Procesy niszczenia: pękanie,
zmęczenie, pełzanie, ścieranie, erozja, kawitacja, korozja i zużycie wodorowe, degradacja neutronowa. "Czas życia" polimerów. Przyczyny
degradacji tworzyw sztucznych. Starzenie, a degradacja polimerów. Foto- i termodegradacja. Biodegradacja. Metody badań – ocena zużycia,
wykrywanie uszkodzeń wewnętrznych i zewnętrznych. Symptomy zagrożenia awaryjnego (zużycia krytycznego). Metody monitorowania
procesów degradacji uwzględniające zarówno niszczące jak i nieniszczące metody badań. Ocena stopnia degradacji tworzyw konstrukcyjnych.

TREŚCI ĆWICZEŃ

Rozpoznawanie i ocena wad wyrobów hutniczych. Laboratoryjne metody oceny stopnia degradacji tworzyw konstrukcyjnych. Utrata właściwości
plastycznych stali w wyniku obniżenia temperatury i starzenia. Analiza przełomów rozdzielczych. Zużycie zmęczeniowe. Analiza przełomów
zmęczeniowych. Zużycie korozyjne. Rodzaje korozji. Przyczyny korozji. Mechanizmy zużycia korozyjnego. Ocena korozji ogólnej,
międzykrystalicznej i wżerowej. Degradacja tworzyw sztucznych. Termo i foto degradacja. Proces niszczenia eksploatacyjnego tworzyw
sztucznych. Degradacja termiczna tworzyw konstrukcyjnych – pełzanie, relakszcja, zmęczenie cieplne. Analiza uszkodzeń termicznych
elementów konstrukcyjnych. Zużycie tribologiczne. Mechanizmy zużycia w warunkach tarcia. Ocena zużycia ściernego. Analiza zużycia kół
zębatych i łożysk tocznych.

CEL KSZTAŁCENIA

Pogłębienie wiadomości z zakresu materiałów stosowanych w budowie maszyn, na narzędzia oraz konstrukcje budowlane. Omawiane są w
ujęciu problemowym możliwości kształtowania struktury i właściwości tworzyw konstrukcyjnych a w szczególności: z uwagi na pękanie nagłe,
zużycie zmęczeniowe, zniszczenie korozyjne, procesy degradacji termicznej, zużycie trybologiczne. Przemiot obejmuje stopy żelaza i metali
nieżelaznych, stopy metali o specjalnych własnościach fizycznych, polimery, ceramiki i cermetali, materiałów o szczególnych właściwościach
eksploatacyjnych. Studenci poznają przebieg mechanizmów degradacji srtuktury i właściwości materiałów w zależności od rodzaju i wielkości
wymuszeń zewnętrznych oraz jakości materiału.

OPIS EFEKTÓW KSZTAŁCENIA PRZEDMIOTU W ODNIESIENIU DO OBSZAROWYCH I KIERUNKOWYCH EFEKTÓW
KSZTAŁCENIA

Symbole efektów obszarowych T1A_W04, T1A_W05, T1A_W06, T1A_U01, T1A_U03, T1A_U04, T1A_U12, T1A_K01, T1A_K02, T1A_K04
Symbole efektów kierunkowych K1A_W05, K1A_W10, K1A_W16, K1A_U18, K1A_U19, K1A_U20, K1A_K03, K1A_K04

EFEKTY KSZTAŁCENIA
Wiedza

W1 - Student zna mechanizm utraty właściwości użytkowych tworzyw konstrukcyjnych związany z warunkami eksploatacji(T1A_W04, T1A_W06,
K1A_W16). W2 - Student rozumie związek błędów projektowych, wad procesów produkcyjnych ze zniszczeniem w wyniku zmęczenia materiału,
pełzania, korozji, ścierania, erozyji, pękania nagłego (T1A_W05, K1A_W10, K1A_W5).

Umiejętności

U1 - Student potrafi analizować zagrożenia związane z degradacją właściwości eksploatacyjnych tworzyw konstrukcyjnych (T1A_U01, T1A_U03,
K1A_U18). U2 -Student rozpoznaje charakterystyczne cechy typowych sposobów zniszczenia elementów konstrukcyjnych i części maszyn
(T1A_U04, T1A_U12, K1A_U19, K1A_U20).

Kompetencje społeczne

K1 - Student potrafi pracować w zespole (T1A_K01, T1A_K03, K1A_K03, K1A_K04).

LITERATURA PODSTAWOWA

1) Dobrzański L.,, 2004r., "Metalowe materiały inżynierskie.", wyd. WNT Warszawa, 2) Kocańda S., , 1985r., "Zmęczeniowe pękanie metali",
wyd. WNT Warszawa, 3) Pleszakow E., , 1992r., "Odkształcanie i pękanie metali", wyd. WNT Warszawa, 4) Wranglen G.,, 2001r., "Podstawy
korozji i ochrony metali", wyd. WNT Warszawa, 5) Ziółko J.i inn.,, 1996r., "Stalowe konstrukcje specjalne", wyd. Wyd. Arkady .

LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA

1) . Ashby M. A., D. R.H Jones,, 1995r., "Materiały inżynierskie", wyd. WNT Warszawa , t.T.I i II., 2) Butnicki S., , 1995r., "Spawalność i kruchość
stali", wyd. WNT Warszawa, 3) . Madaj A, W. Wołowicki, , 1995r., "Budowa i utrzymanie mostów", wyd. Wyd. K i Ł Warszawa.

Przedmiot/moduł:
DEGRADACJA MATERIAŁÓW KONSTRUKCYJNYCH

Obszar kształcenia: nauki techniczne

Status przedmiotu: Obligatoryjny
Grupa przedmiotów: D-przedmiot specjalizacyjny
Kod ECTS: 06709-10-D
Kierunek studiów: Mechanika i budowa maszyn
Specjalność: Wszystkie specjalności
Profil kształcenia: Ogólnoakademicki
Forma studiów: Stacjonarne
Poziom studiów/Forma kształcenia: Studia
pierwszego stopnia
Rok/semestr: IV/7

Rodzaje zajęć: wykład, ćwiczenia laboratoryjne,
Liczba godzin w semestrze/tygodniu:
wykłady: 15/2
ćwiczenia: 15/2
Formy i metody dydaktyczne
wykłady: wykłady, prezentacja multimedialna
ćwiczenia: ćwiczenia praktyczne oparte na
eksponatach
Forma i warunki zaliczenia: Zaliczenie na ocenę
uczestnictwo w wykładach, ustalenie oceny
zaliczeniowej na podstawie ocen cząstkowych z
wiedzy i umiejętności zdobytych podczas ćwiczeń
laboratoryjnych
Liczba punktów ECTS: 2
Język wykładowy: polski
Przedmioty wprowadzające: Fizyka, Tworzywa
sztuczne i kompozyty, Materiałoznawstwo i obróbka
cieplna, Technologia metali, Technologie spajania ,
Materiały inżynierskie, Podstawy eksploatacji i
niezawodności maszyn,
Wymagania wstępne: nie wymagane umiejętności
praktyczne, wiedza ogólnotechniczna

Nazwa jednostki organizacyjnej realizującej
przedmiot:
Katedra Technologii Materiałów i Maszyn
adres: ul. Michała Oczapowskiego 11, pok. 21, 10-719
Olsztyn
tel./fax 523-44-65
Osoba odpowiedzialna za realizację przedmiotu:
dr inż. Krzysztof Roman Dutka
e-mail: dutkak@uwm.edu.pl
Osoby prowadzące przedmiot:

Szczegółowy opis przyznanej punktacji ECTS - część B

DEGRADACJA MATERIAŁÓW KONSTRUKCYJNYCH

ECTS: 2

DEGRADATION OF CONSTRUCTION MATERIALS

Na przyznaną liczbę punktów ECTS składają się :

1. Godziny kontaktowe z nauczycielem akademickim:

- udział w wykładach

15,0 godz.

- udział w ćwiczeniach laboratoryjnych

15,0 godz.

30,0 godz.

2. Samodzielna praca studenta:

- przygotowanie do ćwiczeń laboratoryjnych

30,0 godz.

godziny kontaktowe + samodzielna praca studenta OGÓŁEM:

60,0 godz.

1 punkt ECTS = 30,00 godz. pracy przeciętnego studenta,

liczba punktów ECTS = 60,00 godz.: 30,00 godz./ECTS = 2,00 ECTS

w zaokrągleniu:

2 ECTS

- w tym liczba punktów ECTS za godziny kontaktowe z bezpośrednim udziałem nauczyciela akademickiego - 1,00 punktów ECTS,
- w tym liczba punktów ECTS za godziny realizowane w formie samodzielnej pracy studenta - 1,00 punktów ECTS.

UNIWERSYTET WARMIŃSKO-MAZURSKI W OLSZTYNIE

Wydział Nauk Technicznych

Sylabus przedmiotu/modułu - część A

06109-10-B

DYNAMIKA MASZYN

ECTS: 1

MACHINE DYNAMICS

TREŚCI MERYTORYCZNE

TREŚCI WYKŁADÓW

Pojęcia podstawowe, teoria drgań a mechanika maszyn i konstrukcji, obciążenia dynamiczne i ich źródło, teorie mechaniczne ciał
odkształcalnych i nieodkształcalnych, stopnie swobody i idealizacja konstrukcji, kinematyka ruchu drgającego, klasyfikacja drgań, Układy o
jednym stopniu swobody, drgania własne i swobodne, tłumione i nietłumione, drgania wymuszone: siłą harmoniczną, kinematycznie i siłą
odśrodkową, drgania wymuszone z tłumieniem. Układy o wielu stopniach swobody, drgania swobodne układów zachowawczych, postacie i
częstości drgań własnych oraz ich własności, wyznaczanie częstości metodą bezpośrednią (zasada Rayleigha), drgania układów liniowych o
stałych i zmiennych współczynnikach. Drgania jednowymiarowych układów ciągłych, drgania własne i wymuszone strun, prętów i belek. Analiza
dwuwymiarowych układów ciągłych, drgania membran i płyt. Trójwymiarowe układy ciągłe. Numeryczne metody analizy układów ciągłych.

TREŚCI ĆWICZEŃ

Wybór typu zadania (drgania własne, drgania wymuszone). Budowa modelu geometrycznego analizowanego obiektu/obszaru. Budowa modelu
fizycznego obiektu/obszaru. Budowa modelu skończenie elementowego. Uruchomienie zadania. Weryfikacja i analiza wyników.

CEL KSZTAŁCENIA

Opanowanie wiedzy na temat dynamiki maszyn i konmstrukcji oraz związanych z nią analitycznych i numerycznych metod analizy. Umiejętność
numerycznej analizy problemów dynamiki maszyn/konstrukcji z wykorzystaniem dydaktycznej wersji programu komercyjnego.

OPIS EFEKTÓW KSZTAŁCENIA PRZEDMIOTU W ODNIESIENIU DO OBSZAROWYCH I KIERUNKOWYCH EFEKTÓW
KSZTAŁCENIA

Symbole efektów obszarowych T1A_W01 T1A_W04 T1A_U01 T1A_U07 T1A_U03 T1A_U09 T1A_U14 T1A_K03
Symbole efektów kierunkowych K_W01 K_W04 K_U01 K_U07 K_U03 K_U09 K_U14 K_K03

EFEKTY KSZTAŁCENIA
Wiedza

Student zna podstawowe pojęcia i opis matematyczny wykorzystywany w dynamice maszyn i konstrukcji. Student zna podstawowe metody
analitycznej analizy problemów dynamiki maszyn i konstrukcji. Student rozumie techniki numerycznego rozwiązywania problemów dynamiki
maszyn i konstrukcji.

Umiejętności

Student potrafi porozumieć się w środowisku zawodowym w zakresie dynamiki maszyn i konstrukcji. Student umie przygotować dokumentację
wykonanego projektu obliczeniowego oraz przedstawić ustnie związane z nim wnioski. Student potrafi zaplanować i rozwiązać proste zadanie
dynamiki maszyn lub konstrukcji metodą elementów skończonych.

Kompetencje społeczne

Student potrafi pracować w zespole.

LITERATURA PODSTAWOWA

1) Z. Stojek, W. Zylski, 1993r., "Dynamika konstrukcji", wyd. Wydawnictwo Politechniki Rzeszowskiej, 2) T. Chmielewski, Z. Zembaty, 1998r.,
"Podstawy dynamiki budowli", wyd. Arkady, 3) W. Gawroński, J. Kruszewski, W. Ostachowicz, W. Wittbrodt, 1984r., "Metoda elementów
skończonych w dynamice konstrukcji", wyd. Arkady.

LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA

1) R. C. Hibbeler, 1989r., "Engineering Mechanics. Dynamics", wyd. Prentice-Hall, 2) J. Langer, 1980r., "Dynamika budowli", wyd. Wydawnictwo
Politechniki Wrocławskiej.

Przedmiot/moduł:
DYNAMIKA MASZYN

Obszar kształcenia: nauki techniczne

Rodzaje zajęć: wykłady, ćwiczenia laboratoryjne
Liczba godzin w semestrze/tygodniu:
wykłady: 15/1
ćwiczenia: 15/1
Formy i metody dydaktyczne
wykłady: audytoryjne
ćwiczenia: w laboratorium komputerowym w grupach
Forma i warunki zaliczenia: Egzamin
Zaliczenie ćwiczeń na podstawie sprawozdania/
sprawozdań, egzamin lub zalicznie wykladu na ocenę
(zgodnie z planem studiów)
Liczba punktów ECTS: 1
Język wykładowy: polski
Przedmioty wprowadzające: matematyka,
mechanika, teoria drgań
Wymagania wstępne:

Nazwa jednostki organizacyjnej realizującej
przedmiot:
Katedra Mechaniki i Podstaw Konstrukcji Maszyn
adres: ul. Michała Oczapowskiego 11, pok. 126,
10-719 Olsztyn
tel./fax 523-32-55
Osoba odpowiedzialna za realizację przedmiotu:
dr hab. inż. Grzegorz Zboiński, prof. UWM
Osoby prowadzące przedmiot:

Szczegółowy opis przyznanej punktacji ECTS - część B

DYNAMIKA MASZYN

ECTS: 1

MACHINE DYNAMICS

Na przyznaną liczbę punktów ECTS składają się :

1. Godziny kontaktowe z nauczycielem akademickim:

- Udział w wykładach

15,0 godz.

- Udział w ćwiczeniach

15,0 godz.

30,0 godz.

2. Samodzielna praca studenta:

- Przygotowanie do wykładów i egzaminu/zaliczenia

7,5 godz.

- Przygotowanie do ćwiczeń i opracowanie sprawozdań

7,5 godz.

15,0 godz.

godziny kontaktowe + samodzielna praca studenta OGÓŁEM:

45,0 godz.

1 punkt ECTS = 45,00 godz. pracy przeciętnego studenta,

liczba punktów ECTS = 45,00 godz.: 45,00 godz./ECTS = 1,00 ECTS

w zaokrągleniu:

1 ECTS

- w tym liczba punktów ECTS za godziny kontaktowe z bezpośrednim udziałem nauczyciela akademickiego - 0,67 punktów ECTS,
- w tym liczba punktów ECTS za godziny realizowane w formie samodzielnej pracy studenta - 0,33 punktów ECTS.

UNIWERSYTET WARMIŃSKO-MAZURSKI W OLSZTYNIE

Wydział Nauk Technicznych

Sylabus przedmiotu/modułu - część A

06509-10-B

ELEKTRONIKA

ECTS: 2,5

ELECTRONICS

TREŚCI MERYTORYCZNE

TREŚCI WYKŁADÓW

Podstawy algebry Boole’a, funkcje boolowskie, metody minimalizacji funkcji. Podstawowe kombinacyjne układy logiczne. Podstawowe
sekwencyjne układy logiczne. Generatory i generatory funkcji logicznych. Układy wzmacniaczy operacyjnych. Układu zasilające i prostownikowe.
Podstawowe układy arytmetyczne analogowe i cyfrowe. Projektowanie koderów i dekoderów.

TREŚCI ĆWICZEŃ

Identyfikacja elementów elektronicznych. Odczyt parametrów, pomiar i weryfikacja. Zasilanie układów elektronicznych. Budowa zasilacza:
transformator, prostownik, filtracja, stabilizacja. Projekt zasilacza w dwóch wersjach: niesymetrycznego do zasilania układów cyfrowych i o
napięciu symetrycznym do innych zastosowań. Wzmacniacze operacyjne i ich podstawowe parametry. Idealny wzmacniacz operacyjny.
Podstawowe układy z wzmacniaczem operacyjnym: wzmacniacz odwracający i nieodwracajacy fazy, wtórnik napięciowy. Inne układy z
wzmacniaczem operacyjnym: układ całkujący i różniczkujący, filtry aktywne (dolno przepustowy, górnoprzepustowy, pasmowoprzepustowy).
Pojęcia pasma przepustowego i zjawiska przesterowania. Generacja sygnałów elektrycznych. Multiwibrator jako generator sygnału
prostokątnego. Generator drabinkowy RC jako generator sygnału sinusoidalnego. Budowa układów prototypowych na płytkach stykowych.
Wzmacniacze tranzystorowe. Wzmacniacze mocy.

CEL KSZTAŁCENIA

Zdobycie podstaw wiedzy o działaniu i projektowaniu urządzeń elektronicznych.

OPIS EFEKTÓW KSZTAŁCENIA PRZEDMIOTU W ODNIESIENIU DO OBSZAROWYCH I KIERUNKOWYCH EFEKTÓW
KSZTAŁCENIA

Symbole efektów obszarowych T1A_W01, T1A_W02, T1A_U08, T1A_U09, T1A_U14, T1A_U15, T1A_K01, T1A_K02
Symbole efektów kierunkowych K1A_W01, K1A_W02, K1A_W04, K1A_W09, K1A_U08, K1A_U09, K1A_U14, K1A_K01

EFEKTY KSZTAŁCENIA
Wiedza

Student zna podstawowe pojęcia i opis matematyczny wykorzystywany przy projektowaniu cyfrowych i analogowych układów elektronicznych.
Student rozumie podstawowe algorytmy wykorzystywane w komputerowym projektowaniu układów elektronicznych. Student dysponuje aktualna
wiedza na temat układów elektronicznych wykorzystywanych w MiBM.

Umiejętności

Student potrafi stworzyć prosta aplikację wykorzystującą układy elektroniczne w zastosowaniu do MiBM. Student umie wykonać dokumentację
projektu technicznego z zakresu analogowych i cyfrowych układów elektronicznych.

Kompetencje społeczne

Student potrafi współdziałać i pracować w grupie, w różnych rolach. Student rozumie potrzebę uczenia się przez całe życie.

LITERATURA PODSTAWOWA

1) M. Morris Mano, Charles R. Kime , 2007r., "Podstawy projektowania układów logicznych i komputerów", wyd. WNT Warszawa, 2) U. Tietze,
Ch. Schenck, 1997r., "Układy półprzewodnikowe", wyd. WNT Warszawa, 3) A. Filipkowski , 2001r., "Układy elektroniczne analogowe i cyfrowe",
wyd. WNT Warszawa, 4) Z. Kulka, M Nadachowski , 1998r., "Liniowe układy scalone", wyd. WKiŁ Warszawa.

LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA

1) A. Guziński , 1998r., "Liniowe elektroniczne układy analogowe", wyd. WNT Warszawa, 2) M. Niedźwiecki, M. Rasiukiewicz , 1991r.,
"Nieliniowe elektroniczne układy analogowe", wyd. WNT Warszawa, 3) A. Borkowski , 1990r., "Zasilanie urządzeń elektronicznych", wyd. WKiŁ
Warszawa.

Przedmiot/moduł:
ELEKTRONIKA

Obszar kształcenia: nauki techniczne

Status przedmiotu: Obligatoryjny
Grupa przedmiotów: B-przedmiot kierunkowy
Kod ECTS: 06509-10-B
Kierunek studiów: Mechanika i budowa maszyn
Specjalność: Wszystkie specjalności
Profil kształcenia: Ogólnoakademicki
Forma studiów: Stacjonarne
Poziom studiów/Forma kształcenia: Studia
pierwszego stopnia
Rok/semestr: 2/4

Rodzaje zajęć: wykład/ćwiczenia laboratoryjne
Liczba godzin w semestrze/tygodniu:
wykłady: 15/1
ćwiczenia: 15/1
Formy i metody dydaktyczne
wykłady: wykład: problemowy, informacyjny
ćwiczenia: ćwiczenia laboratoryjne, ćwiczenia
projektowe, symulacja, laboratorium z użyciem
komputera.
inne: budowa i projektowanie układów elektronicznych
Forma i warunki zaliczenia: Egzamin
Obecność i wykonanie wszystkich ćwiczeń
laboratoryjnych, oraz pozytywne zaliczenie
wykonanych na ich podstawie sprawozdań. Zaliczenie
kolokwium obejmującego zagadnienia z ćwiczeń i
końcowego egzaminu pisemnego.
Liczba punktów ECTS: 2,5
Język wykładowy: polski
Przedmioty wprowadzające: Matematyka, Fizyka,
Elektrotechnika
Wymagania wstępne: podstawowe umiejętności z
zakresu miernictwa elektrycznego i elektronicznego
oraz znajomość matematyki na poziomie wymaganym
do zrozumienia przedmiotu

Nazwa jednostki organizacyjnej realizującej
przedmiot:
Katedra Elektrotechniki i Energetyki
adres: ul. Michała Oczapowskiego 11, pok. 202,
10-719 Olsztyn
tel. 523-36-21, fax 523-36-03
Osoba odpowiedzialna za realizację przedmiotu:
dr inż. Zenon Syroka
e-mail: syrokaz@onet.eu ;
z.syroka@matman.uwm.edu.pl
Osoby prowadzące przedmiot:

Uwagi dodatkowe:
przedmiot prowadzony w tzw. małych grupach

Szczegółowy opis przyznanej punktacji ECTS - część B

ELEKTRONIKA

ECTS: 2,5

ELECTRONICS

Na przyznaną liczbę punktów ECTS składają się :

1. Godziny kontaktowe z nauczycielem akademickim:

- obecność na egzaminie

9,0 godz.

- obecność na kolokwium

2,0 godz.

- udział w konsultacjach

2,0 godz.

- udział w wykładach

15,0 godz.

- udział w ćwiczeniach/zajęciach laboratoryjnych

15,0 godz.

43,0 godz.

2. Samodzielna praca studenta:

- przygotowanie do egzaminu

8,0 godz.

- przygotowanie do kolokwiów

7,0 godz.

- przygotowanie do ćwiczeń laboratoryjnych

7,0 godz.

- przygotowanie sprawozdań z laboratorium

4,0 godz.

26,0 godz.

godziny kontaktowe + samodzielna praca studenta OGÓŁEM:

69,0 godz.

1 punkt ECTS = 27,60 godz. pracy przeciętnego studenta,

liczba punktów ECTS = 69,00 godz.: 27,60 godz./ECTS = 2,50 ECTS

w zaokrągleniu:

2,5 ECTS

- w tym liczba punktów ECTS za godziny kontaktowe z bezpośrednim udziałem nauczyciela akademickiego - 1,56 punktów ECTS,
- w tym liczba punktów ECTS za godziny realizowane w formie samodzielnej pracy studenta - 0,94 punktów ECTS.

UNIWERSYTET WARMIŃSKO-MAZURSKI W OLSZTYNIE

Wydział Nauk Technicznych

Sylabus przedmiotu/modułu - część A

06209-10-B

ELEKTROTECHNIKA

ECTS: 5

ELECTRIC ENGINEERING

TREŚCI MERYTORYCZNE

TREŚCI WYKŁADÓW

Pole elektryczne, magnetyczne i elektromagnetyczne. Obwody prądu stałego i obwody jednofazowe i trójfazowe prądu przemiennego. Pomiary
mocy czynnej i biernej. Maszyny prądu stałego. Transformatory. Silniki klatkowe prądu przemiennego. Dobór i rodzaje zabezpieczeń przed
skutkami zwarć i przeciążeń. Przesył i rozdział energii elektrycznej. Instalacje elektryczne. Ochrona przeciwporażeniowa.

TREŚCI ĆWICZEŃ

Obwody prądu stałego. Obwody jednofazowe prądu przemiennego. Obwody trójfazowe prądu przemiennego. Moc czynna i bierna. Silniki
klatkowe prądu przemiennego. Sterowanie pracą silników. Zabezpieczenia zwarciowe i przeciążeniowe. Ochrona przeciwporażeniowa.
Oświetlenie elektryczne.

CEL KSZTAŁCENIA

Zdobycie wiedzy i umiejętności z zakresu podstaw teoretycznych z elektrotechniki, zasad działania urządzeń i instalacji elektrycznych oraz
bezpiecznego ich użytkowania.

OPIS EFEKTÓW KSZTAŁCENIA PRZEDMIOTU W ODNIESIENIU DO OBSZAROWYCH I KIERUNKOWYCH EFEKTÓW
KSZTAŁCENIA

Symbole efektów obszarowych T1A_W01, T1A_W02, T1A_W03, T1A_W04, T1A_W07, T1A_U13, T1A_U14, T1A_U15, T1A_08, T1A_K03
Symbole efektów kierunkowych K1A_W02, K1A_W09, K1A_W13, K1A_W23, K1A_U14, K1A_U15, K1A_U16, K1A_K04

EFEKTY KSZTAŁCENIA
Wiedza

Student zdobywa uporządkowaną i podbudowaną teoretycznie wiedzę ogólną obejmującą kluczowe zagadnienia z zakresu elektrotechniki oraz
szczegółową wiedzę związaną z wybranymi zagadnieniami z tego zakresu.

Umiejętności

Student potrafi planować i przeprowadzać eksperymenty, w tym pomiary i symulacje komputerowe oraz inerpretować uzyskane wyniki i
wyciągać wnioski, a ponadto posiada przygotowanie niezbędne do pracy w środowisku przemysłowym oraz zna zasady bezpieczeństwa
związane z tą pracą.

Kompetencje społeczne

Student potrafi współdziałać i pracować w grupie, przyjmując w niej różne role.

LITERATURA PODSTAWOWA

1) Praca zbiorowa, 2003r., "Elektrotechnika dla nieelektryków", wyd. WNT, t.1, s.całość, 2) Miedziański B., 2000r., "Elektrotechnika. Podstawy i
instalacje elektryczne", wyd. PWN, t.1, s.całość.

LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA

1) Sawicki F., Piechocki J., Orliński J., 2001r., "Laboratorium z elektrotechniki", wyd. UWM, t.1, s.całość.

Przedmiot/moduł:
ELEKTROTECHNIKA

Obszar kształcenia: nauki techniczne

Status przedmiotu: Obligatoryjny
Grupa przedmiotów: B-przedmiot kierunkowy
Kod ECTS: 06209-10-B
Kierunek studiów: Mechanika i budowa maszyn
Specjalność: Wszystkie specjalności
Profil kształcenia: Ogólnoakademicki
Forma studiów: Stacjonarne
Poziom studiów/Forma kształcenia: Studia
pierwszego stopnia
Rok/semestr: 2/3

Rodzaje zajęć: wykłady i ćwiczenia laboratoryjne
Liczba godzin w semestrze/tygodniu:
wykłady: 30
ćwiczenia: 30
Formy i metody dydaktyczne
wykłady: tak
ćwiczenia: laboratoryjne
Forma i warunki zaliczenia: Egzamin
sprawdziany i sprawozdania
Liczba punktów ECTS: 5
Język wykładowy: polski
Przedmioty wprowadzające: matematyka, fizyka
Wymagania wstępne:

Nazwa jednostki organizacyjnej realizującej
przedmiot:
Katedra Elektrotechniki i Energetyki
adres: ul. Michała Oczapowskiego 11, pok. 202,
10-719 Olsztyn
tel. 523-36-21, fax 523-36-03
Osoba odpowiedzialna za realizację przedmiotu:
prof. dr hab. inż. Janusz Witold Piechocki, prof.zw.
e-mail: jpt@uwm.edu.pl
Osoby prowadzące przedmiot:

Szczegółowy opis przyznanej punktacji ECTS - część B

ELEKTROTECHNIKA

ECTS: 5

ELECTRIC ENGINEERING

Na przyznaną liczbę punktów ECTS składają się :

1. Godziny kontaktowe z nauczycielem akademickim:

- godziny kontaktowe z nauczycielem akademickim

90,0 godz.

2. Samodzielna praca studenta:

- samodzielna praca studenta

48,0 godz.

godziny kontaktowe + samodzielna praca studenta OGÓŁEM:

138,0 godz.

1 punkt ECTS = 27,60 godz. pracy przeciętnego studenta,

liczba punktów ECTS = 138,00 godz.: 27,60 godz./ECTS = 5,00 ECTS

w zaokrągleniu:

5 ECTS

- w tym liczba punktów ECTS za godziny kontaktowe z bezpośrednim udziałem nauczyciela akademickiego - 3,26 punktów ECTS,
- w tym liczba punktów ECTS za godziny realizowane w formie samodzielnej pracy studenta - 1,74 punktów ECTS.

UNIWERSYTET WARMIŃSKO-MAZURSKI W OLSZTYNIE

Wydział Nauk Technicznych

Sylabus przedmiotu/modułu - część A

16009-10-O

ERGONOMIA PRZEMYSŁOWA.

ECTS: 2

INDUSTRIAL ERGONOMICS

TREŚCI MERYTORYCZNE

TREŚCI WYKŁADÓW

Człowiek w procesie pracy. Układ człowiek – maszyna - środowisko. Fizjologia - układ nerwowy, krążenia, pokarmowy i oddechowy. Wydatek
energetyczny organizmu. Mikroklimat środowiska pracy. Wentylacja pomieszczeń. Oświetlenie stanowisk pracy. Hałas w otoczeniu człowieka.
Drgania ogólne i miejscowe oddziałujące na organizm. Pola elektromagnetyczne. Ocena zgodności urządzeń technicznych z wymaganiami
bezpieczeństwa

TREŚCI ĆWICZEŃ

1. Podstawy bhp na stanowisku pracy 2. Wyznaczanie wydatku energetycznego. 3. Wyznaczanie ilości powietrza wentylacyjnego. 4.
Wyznaczanie podstawowych wskaźników mikroklimatu. 5. Pomiary i ocena jakości oświetlenia pomieszczeń. 6. Pomiary i ocena poziomu hałasu
na stanowiskach pracy. 7. Pomiary drgań miejscowych oddziałujących na człowieka. 8. Pomiary natężenia pól elektromagnetycznych

CEL KSZTAŁCENIA

Zapoznanie studentów z podstawowymi zjawiskami występującymi w materialnym środowisku pracy człowieka oraz metodami oceny zagrożenia
na stanowisku pracy

OPIS EFEKTÓW KSZTAŁCENIA PRZEDMIOTU W ODNIESIENIU DO OBSZAROWYCH I KIERUNKOWYCH EFEKTÓW
KSZTAŁCENIA

EFEKTY KSZTAŁCENIA
Wiedza

Student ma podstawową wiedzę niezbędną do rozumienia społecznych, ekonomicznych, prawnych i innych pozatechnicznych uwarunkowań
działalności inżynierskiej

Umiejętności

Student ma przygotowanie niezbędne do pracy w środowisku przemysłowym oraz zna zasady bezpieczeństwa związane z tą pracą

Kompetencje społeczne

LITERATURA PODSTAWOWA

LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA

Brak

Przedmiot/moduł:
ERGONOMIA PRZEMYSŁOWA.

Obszar kształcenia: nauki ekonomiczne, nauki
społeczne, nauki przyrodnicze, nauki humanistyczne

Rodzaje zajęć: wykład, ćwiczenia laboratoryjne
Liczba godzin w semestrze/tygodniu:
wykłady: 15/1
ćwiczenia: 15/1
Formy i metody dydaktyczne
wykłady: wykład z prezentacją multimedialną, filmy
dydaktyczne
ćwiczenia: ćwiczenia laboratoryjne
Forma i warunki zaliczenia: Zaliczenie na ocenę
sprawozdania z ćwiczeń + kolokwium
Liczba punktów ECTS: 2
Język wykładowy: polski
Przedmioty wprowadzające: -
Wymagania wstępne: -

Szczegółowy opis przyznanej punktacji ECTS - część B

ERGONOMIA PRZEMYSŁOWA.

ECTS: 2

INDUSTRIAL ERGONOMICS

Na przyznaną liczbę punktów ECTS składają się :

1. Godziny kontaktowe z nauczycielem akademickim:

- Udział w konsultacjach

3,0 godz.

- Udział w wykładach

15,0 godz.

- Udział w ćwiczeniach laboratoryjnych

15,0 godz.

33,0 godz.

2. Samodzielna praca studenta:

- Samodzielna praca studenta - przygotowanie do kolokwium

4,0 godz.

- Samodzielna praca studenta - przygotowanie do ćwiczeń

8,0 godz.

- Samodzielna praca studenta - przygotowanie sprawozdań z ćwiczeń laboratoryjnych

7,0 godz.

19,0 godz.

godziny kontaktowe + samodzielna praca studenta OGÓŁEM:

52,0 godz.

1 punkt ECTS = 26,00 godz. pracy przeciętnego studenta,

liczba punktów ECTS = 52,00 godz.: 26,00 godz./ECTS = 2,00 ECTS

w zaokrągleniu:

2 ECTS

UNIWERSYTET WARMIŃSKO-MAZURSKI W OLSZTYNIE

Wydział Nauk Technicznych

Sylabus przedmiotu/modułu - część A

06109-10-A

FIZYKA

ECTS: 5,5

PHYSICS

TREŚCI MERYTORYCZNE

TREŚCI WYKŁADÓW

Oddziaływania w przyrodzie.Prawa dynamiki Newtona.Praca i energia.Transformacja Galileusza.Siły bezwładności.Zasady zachowania.Zasada
względności

zjawisk

fizycznych;transformacja

Lorentza.Kinematyka

dynamika

relatywistyczna.Ciążenie

powszechne.Prawo

grawitacji.Dynamika bryły sztywnej;bąk symetryczny,precesja.Drgania i fale w ośrodkach sprężystych.Elementy kinetyczno-molekularnej teorii
budowy materii.Elementy teorii względności.Elektrostatyka. Zachowawczość pola.Prąd elektryczny stały.Indukcja elektromagnetyczna,prądy
zmienne.Drgania w obwodach elektrycznych:LC,RLC.Równania Maxwella.Optyka geometryczna.Dyspersja światła.Dualizm korpuskularno–
falowy światła.Promieniowanie ciała doskonale czarnego. Zjawiska o naturze falowej i korpuskularnej.Oddziaływanie światła materią.Zjawiska
rozpraszania,absorpcji i fluorescencji.Zasada działania lasera.Fale materii de Broglia.Zasada nieoznaczoności Heisenberga.Model atomu Bohra
i Shrödingera.Stacjonarne równanie falowe.Elementy fizyki jądrowej.

TREŚCI ĆWICZEŃ

Studenci wykonują 8 ćwiczeń z podanego zestawu,między innymi:właściwości optyczne i elektryczne materii-pomiar współczynnika załamania
światła w funkcji stężenia i temperatury,wyznaczanie współczynnika załamania światła i kąta granicznego ciał stałych,wpływ oporu,indukcji
własnej i pojemności na natężenie prądu przemiennego w funkcji częstotliwości,promieniotwórczość-wyznaczanie masowego współczynnika
pochłaniania promieniowania gamma dla różnych ciał,cechowanie termoogniwa-pomiar temperatury wrzenia cieczy,wyznaczanie rozkładu
natężenia promieniowania źródła w funkcji temperatury,składanie drgań,krzywe Lissajous,wyznaczanie apertury i zdolności rozdzielczej
mikroskopu,pomiar widma absorpcji i oznaczanie stężenia ryboflawiny w roztworach wodnych,wyznaczanie momentu bezwładności metodą
dynamiczną,wyznaczanie częstotliwości drgań generatora akustycznego metodą rezonansu,wyznaczanie logarytmicznego dekrementu i stałej
tłumienia wahadła,oznaczanie stężenia substancji czynnych optycznie.

CEL KSZTAŁCENIA

Przekazanie podstawowej wiedzy z zakresu fizyki w celu zrozumienia procesów i zjawisk fizycznych zachodzących w przyrodzie i technice.
Rozwijanie samokształcenia poprzez umiejętność korzystania z różnych źródeł wiedzy. Nabycie umiejętności planowania i przeprowadzania
eksperymentów fizycznych oraz opracowania wyników wykonanych pomiarów. Rozwijanie postaw służących pracy w zespole badawczym.
Wyrobienie odpowiedzialności za wyniki prac zespołowych.

OPIS EFEKTÓW KSZTAŁCENIA PRZEDMIOTU W ODNIESIENIU DO OBSZAROWYCH I KIERUNKOWYCH EFEKTÓW
KSZTAŁCENIA

Symbole efektów obszarowych T1A_W01, T1A_W03, T1A_U01, T1A_U05, T1A_U08, T1A_K01, T1A_K03.
Symbole efektów kierunkowych K1A_W01, K1A_W02, K1A_U01, K1A_U05, K1A_U08, K1A_U14, K1A_K01, K1A_K04.

EFEKTY KSZTAŁCENIA
Wiedza

W1 Student posiada podstawową wiedzę teoretyczną i praktyczną z zakresu takich działów fizyki jak kinematyka, dynamika ruchu postępowego i
obrotowego, kinematyczno – molekularnej teorii budowy materii, ruchu drgającego i falowego, elektryczności i magnetyzmu, optyki
geometrycznej, oddziaływań światła z materią, promieniowania jonizującego i organizacji materii.

Umiejętności

U1 Student potrafi planować i przeprowadzać eksperymenty, wyznaczać podstawowe wielkości fizyczne i ocenić ich dokładność; umie
przedstawić wyniki pomiarów w formie werbalnej i graficznej. U2 Student ma umiejętność interpretacji praw fizycznych oraz właściwego
zastosowania metody badawczej do rozwiązania zadania inżynierskiego

Kompetencje społeczne

K1 Student wykazuje postawę twórczą i potrafi pracować w zespole podczas przeprowadzania eksperymentu. K2 Student rozumie potrzebę
śledzenia nowych osiągnięć fizyki i techniki.

LITERATURA PODSTAWOWA

1) 1. M. Skorko , 1982r., "Fizyka", wyd. PWN, t.1, 2) 2. D. Halliday, R. Resnick, J. Walker , 2003r., "Podstawy Fizyki", wyd. PWN, t.1-5, 3) 3. R.
Drabent, Z.Machholc, J.Siódmiak, Z. Wieczorek, 2003r., "Ćwiczenia laboratoryjne z fizyki", wyd. UWM, t.1, 4) 4.J.Siódmiak, 1998r., "Ćwiczenia
laboratoryjne z fizyki dla mechaników", wyd. UWM, t.1.

LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA

1) 1. Cz. Bobrowski , 1995r., "Fizyka - krótki kurs", wyd. WNT, t.1, 2) 3. B.M. Jaworski, A.A. Dietłaf , 1995r., "Fizyka. Poradnik Encyklopedyczny",
wyd. PWN, t.1, 3) 2. B.M. Jaworski, A.Piński , 1977r., "Elementy Fizyki", wyd. PWN, t.1-2.

Przedmiot/moduł:
FIZYKA

Obszar kształcenia: nauki techniczne

Status przedmiotu: Obligatoryjny
Grupa przedmiotów: A-przedmiot podstawowy
Kod ECTS: 06109-10-A
Kierunek studiów: Mechanika i budowa maszyn
Specjalność: Wszystkie specjalności
Profil kształcenia: Ogólnoakademicki
Forma studiów: Stacjonarne
Poziom studiów/Forma kształcenia: Studia
pierwszego stopnia
Rok/semestr: II / 3

Rodzaje zajęć: wykład, ćwiczenia
Liczba godzin w semestrze/tygodniu:
wykłady: 15/2
ćwiczenia: 10/3
Formy i metody dydaktyczne
wykłady: wykład informacyjny
ćwiczenia: laboratoryjne: wykonywanie doświadczeń
Forma i warunki zaliczenia: Egzamin
Zaliczenie ćwiczeń na podstawie ocen cząstkowych.
Liczba punktów ECTS: 5,5
Język wykładowy: polski
Przedmioty wprowadzające: matematyka
Wymagania wstępne: fizyka i matematyka w zakresie
szkoły średniej

Nazwa jednostki organizacyjnej realizującej
przedmiot:
Katedra Fizyki i Biofizyki
adres: ul. Michała Oczapowskiego 4, pok. 107, 10-719
Olsztyn
tel. 523-38-61, 523-34-06, fax 523-38-61
Osoba odpowiedzialna za realizację przedmiotu:
dr Bogdan Smyk
Osoby prowadzące przedmiot:

Uwagi dodatkowe:
Tel. 895233556

Szczegółowy opis przyznanej punktacji ECTS - część B

FIZYKA

ECTS: 5,5

PHYSICS

Na przyznaną liczbę punktów ECTS składają się :

1. Godziny kontaktowe z nauczycielem akademickim:

- konsultacje

10,0 godz.

- udział w wykładach

30,0 godz.

- udział w ćwiczeniach laboratoryjnych

30,0 godz.

70,0 godz.

2. Samodzielna praca studenta:

- przygotowanie do ćwiczeń studenta

68,0 godz.

godziny kontaktowe + samodzielna praca studenta OGÓŁEM:

138,0 godz.

1 punkt ECTS = 25,10 godz. pracy przeciętnego studenta,

liczba punktów ECTS = 138,00 godz.: 25,10 godz./ECTS = 5,50 ECTS

w zaokrągleniu:

5,5 ECTS

- w tym liczba punktów ECTS za godziny kontaktowe z bezpośrednim udziałem nauczyciela akademickiego - 2,79 punktów ECTS,
- w tym liczba punktów ECTS za godziny realizowane w formie samodzielnej pracy studenta - 2,71 punktów ECTS.

UNIWERSYTET WARMIŃSKO-MAZURSKI W OLSZTYNIE

Wydział Nauk Technicznych

Sylabus przedmiotu/modułu - część A

06909-10-B

GEOMETRIA I GRAFIKA INZYNIERSKA I

ECTS: 3,5

GEOMETRY AND ENGINEERING GRAPHICS I

TREŚCI MERYTORYCZNE

TREŚCI WYKŁADÓW

Punkt na 3 rzutniach. Odwzorowanie prostej i płaszczyzny w rzutach Monge’a. Elementy przynależne, wspólne, równolegle i prostopadle.
Zastosowanie obrotów, kładów i transformacji. Wielościany i bryły obrotowe; rzuty, przekroje, przebicie prostą i rozwinięcia.Przenikanie
wielościanów. Aksonometria. Podstawowe zasady rysunku technicznego. Wymiarowanie w rysunku technicznym. Rysowaniei wymiarowanie
połączeń rozłącznych i nierozłącznych. Mikrogeometria powierzchni części maszyn. Tolerancje geometryczne. Pasowania w budowie maszyn.
Schematy mechaniczne.

TREŚCI ĆWICZEŃ

Odwzorowanie punktu i prostej na trzech rzutniach, płaszczyzny w dwóch rzutach (rzuty Monge’a). Elementy przynależne, wspólne, równolegle i
prostopadle. Zastosowanie obrotów, kładów i transformacji. Wielościany i bryły obrotowe; rzuty, przekroje, przebicie prostą i rozwinięcia
Przenikanie wielościanów. Aksonometria.

CEL KSZTAŁCENIA

Celem kształcenia jest 1. Wyrobienie zdolności widzenia przestrzennego. 2. Zdobycie umiejętności opracowywania i czytania dokumentacji
technicznej

OPIS EFEKTÓW KSZTAŁCENIA PRZEDMIOTU W ODNIESIENIU DO OBSZAROWYCH I KIERUNKOWYCH EFEKTÓW
KSZTAŁCENIA

Symbole efektów obszarowych T1A_W01, T1A_W02, TA1_W05, T1A_W07, T1A_U14, T1A_U15, T1A_K07
Symbole efektów kierunkowych K1A_W05, K1A_W15, K1A_W17, K1A_U16, K1A_U17, K1A_K08

EFEKTY KSZTAŁCENIA
Wiedza

W01 Student jednoznacznie odtwarza trójwymiarowe elementy geometryczne na płaszczyźnie rysunku(T1A_W01,T1A_W02,K1A_W05. W02
Student dostosowuje obowiązujące normy europejskie do rysowania i wymiarowanie części maszyn i urządzeń technicznych
(TA1_W05,K1A_W05,K1A_W15. W03 Student zna zasady wykonywania szkiców oraz rysunków technicznych części maszyn i urządzeń
technicznych (T1A_W07,K1A_W17) .

Umiejętności

U01 Student stosuje w praktyce inżynierskiej metody rzutowania prostokątnego przestrzennych elementów geometrycznych
(T1A_U14,K1A_U16). U02 Student opracowuje prostą dokumentację techniczną części maszyn, zgodną z obowiązującymi normami
europejskimi (T1A_U15,K1A_U17) .

Kompetencje społeczne

K01 Student chętnie wyjaśniania zasady rysunku technicznego zgodnego z metodami stosowanymi w praktyce inżynierskiej (T1A_K07,
K1A_K08).

LITERATURA PODSTAWOWA

1) Miąskowski W., Wilamowska-Korsak M., 2005r., "Geometria wykreślna", wyd. wydawnistwo GRYF Gdańsk, 2) Otto F., Otto E., 1995r.,
"Podręcznik geometrii wykreślnej", wyd. WN PWN.

LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA

1) Lewandowski Z., 1971r., "Geometria wykreślna", wyd. WN PWN.

Przedmiot/moduł:
GEOMETRIA I GRAFIKA INZYNIERSKA I

Obszar kształcenia: nauki techniczne

Status przedmiotu: Obligatoryjny
Grupa przedmiotów: B-przedmiot kierunkowy
Kod ECTS: 06909-10-B
Kierunek studiów: Mechanika i budowa maszyn
Specjalność: Wszystkie specjalności
Profil kształcenia: Ogólnoakademicki
Forma studiów: Stacjonarne
Poziom studiów/Forma kształcenia: Studia
pierwszego stopnia
Rok/semestr: I/1

Rodzaje zajęć: wyklad informacyjny, cwiczenia
projektowe
Liczba godzin w semestrze/tygodniu:
wykłady: 30/2
ćwiczenia: 15/1
Formy i metody dydaktyczne
wykłady: wyklad informacyjny (W01, W02, W03, U01,
K01)
ćwiczenia: ćwiczenia projektowe (W01, U01)
Forma i warunki zaliczenia: Zaliczenie na ocenę
zaliczenie kolokwiów i zaliczenie zeszytu ćwiczeń
Liczba punktów ECTS: 3,5
Język wykładowy: polski
Przedmioty wprowadzające: brak
Wymagania wstępne: brak

Nazwa jednostki organizacyjnej realizującej
przedmiot:
Katedra Mechaniki i Podstaw Konstrukcji Maszyn
adres: ul. Michała Oczapowskiego 11, pok. 126,
10-719 Olsztyn
tel./fax 523-32-55
Osoba odpowiedzialna za realizację przedmiotu:
dr inż. Marzena Jolanta Wilamowska-Korsak
e-mail: wilam@uwm.edu.pl
Osoby prowadzące przedmiot:

Uwagi dodatkowe:
brak

Szczegółowy opis przyznanej punktacji ECTS - część B

GEOMETRIA I GRAFIKA INZYNIERSKA I

ECTS: 3,5

GEOMETRY AND ENGINEERING GRAPHICS I

Na przyznaną liczbę punktów ECTS składają się :

1. Godziny kontaktowe z nauczycielem akademickim:

- obecność na kolokwium

4,0 godz.

- udział w cwiczeniach projektowych

15,0 godz.

- udział w konsultacjach projektowych

2,0 godz.

- udział w wykładach

30,0 godz.

51,0 godz.

2. Samodzielna praca studenta:

- przygotowanie do kolokwiów

16,0 godz.

- przygotowanie do ćwiczeń projektowych

14,0 godz.

- przygotowanie zeszytu ćwiczeń

24,0 godz.

54,0 godz.

godziny kontaktowe + samodzielna praca studenta OGÓŁEM:

105,0 godz.

1 punkt ECTS = 30,00 godz. pracy przeciętnego studenta,

liczba punktów ECTS = 105,00 godz.: 30,00 godz./ECTS = 3,50 ECTS

w zaokrągleniu:

3,5 ECTS

- w tym liczba punktów ECTS za godziny kontaktowe z bezpośrednim udziałem nauczyciela akademickiego - 1,70 punktów ECTS,
- w tym liczba punktów ECTS za godziny realizowane w formie samodzielnej pracy studenta - 1,80 punktów ECTS.

UNIWERSYTET WARMIŃSKO-MAZURSKI W OLSZTYNIE

Wydział Nauk Technicznych

Sylabus przedmiotu/modułu - część A

06609-10-D

INŻYNIERIA POWIERZCHNI

ECTS: 3

SURFACE ENGINEERING

TREŚCI MERYTORYCZNE

TREŚCI WYKŁADÓW

1.Inżynieria powierzchni - pojęcia podstawowe. Fizykochemia ciała stałego. Dyfuzja w układach jedno i wieloskładnikowych,prawa i mechanizmy
dyfuzji. 2.Termodynamiczny opis powierzchni: entropia i entalpia. Adsorpcja, chemisorpcja, adhezja. 3.Metody wytwarzania warstw
powierzchniowych i ich charakterystyka. Mechaniczne, cieplno-mechaniczne, cieplne. 4.Metody cieplno-chemiczne wytwarzania warstw.
5.Charakterystyka metod chemicznych i elektrochemicznych wytwarzania warstw powierzchniowych 6. Metody CVD i PVD. Powłoki malarskie.
7.Metody badania warstw powierzchniowych. Mikroskopia transmisyjna i skaningowa. Skaningowa mikroskopia elektronowa z mikroanalizą
promieniowania rentgenowskiego. Mikroskopia sił atomowych AFM. Optyczna spektrometria emisyjna z wyładowaniem jarzeniowym GDOES.
Mikrospektrofotometria w podczerwieni FTIRM Rentgenowska spektroskopia fotoelektronowa XPS. Spektrometria mas jonów wtórnych SIMS.
Dyfraktometria rentgenowska. Zastosowanie warstw.

TREŚCI ĆWICZEŃ

1.Zapoznanie studentów z przepisami BHP. Zajęcia wprowadzające. Badania grubości i mikrotwardości. 2.Analiza metalograficzna warstw
powierzchniowych po obróbce mechanicznej i cieplno- mechanicznej.3.Analiza metalograficzna warstw powierzchniowych po obróbce cieplno-
chemicznej.4. Analiza metalograficzna powłok galwanicznych. 5.Ocena budowy warstw powierzchniowych z zastosowaniem obrazu mikroskopii
skaningowej. Analiza topografii powierzchni za pomocą mikroskopu sił atomowych (AFM). 6.Badania powłok malarskich. 7. Wspomagany
komputerowo dobór obróbki powierzchniowej. Zastosowanie programu CES EDU Pack 2011 jako źródło informacji o obróbkach
powierzchniowych stosowanych na narzędzia i części maszyn. 8. Odrabianie ćwiczeń oraz zaliczenie przedmiotu.

CEL KSZTAŁCENIA

Przekazanie wiedzy z zakresu metod wytwarzania warstw powierzchniowych, zjawisk fizykochemicznych, właściwości warstw oraz doboru
warstw powierzchniowych na części maszyn i urządzeń

OPIS EFEKTÓW KSZTAŁCENIA PRZEDMIOTU W ODNIESIENIU DO OBSZAROWYCH I KIERUNKOWYCH EFEKTÓW
KSZTAŁCENIA

Symbole efektów obszarowych T1A_W04 , T1A_U04, T1A_T1U16, T1A_K03
Symbole efektów kierunkowych K_W01 K_U01 K_U03 K_K01

EFEKTY KSZTAŁCENIA
Wiedza

Student ma szczegółową wiedzę związaną z zagadnieniami dotyczącymi Inżynierii Powierzchni

Umiejętności

Student potrafi przedstawić prezentację dotyczącą metod wytwarzania warstw powierzchniowych.Student potrafi – zrealizować proces
technologiczny wytwarzania warstw powierzchniowych dla wybranych stopów metali oraz dokonać wyboru warstw powierzchniowych do
zastosowań przemysłowych

Kompetencje społeczne

Student potrafi pracować w zespole w celu oceny budowy i właściwości warstw powierzchniowych oraz wytwarzania procesu technologicznego

LITERATURA PODSTAWOWA

1) Burakowski T., Wierzchoń T., 1995r., "Inżynieria powierzchni", wyd. WNT, 2) Kula P., 2000r., "Inżynieria warstwy wierzchniej", wyd.
Wyd.Pol.Łódzkiej, 3) Dobrzański L.A, 2002r., "Podstawy nauki o materiałach i metaloznawstwo", wyd. WNT, 4) Blicharski M., 2009r., "Inżynieria
powierzchni", wyd. WNT, 5) Burakowski T., Wierzchoń T., 1995r., "Inżynieria powierzchni metali, podstawy, urządzenia, technologie", wyd. WNT.

LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA

1) Nowicki B., 1991r., "Struktura geometryczna, chropowatość i falistość powierzchni", wyd. WNT, 2) Hryniewicz T., Skubała W., 1992r.,
"Technologia powłok ochronnych", wyd. WSI Koszalin, 3) Przybyłowicz K., 2008r., "Inżynieria stopów żelaza", wyd. Wyd.Pol.Św..

Przedmiot/moduł:
INŻYNIERIA POWIERZCHNI

Obszar kształcenia: nauki techniczne

Status przedmiotu: Obligatoryjny
Grupa przedmiotów: D-przedmiot specjalizacyjny
Kod ECTS: 06609-10-D
Kierunek studiów: Mechanika i budowa maszyn
Specjalność: Wszystkie specjalności
Profil kształcenia: Ogólnoakademicki
Forma studiów: Stacjonarne
Poziom studiów/Forma kształcenia: Studia
pierwszego stopnia
Rok/semestr: III/6

Rodzaje zajęć: Wykłady, ćwiczenia laboratoryjne
Liczba godzin w semestrze/tygodniu:
wykłady: 7,5/2
ćwiczenia: 7,5/2
Formy i metody dydaktyczne
wykłady: wspomagane prezentacjami multimedialnymi
lub przeźroczami
ćwiczenia: ćwiczenia laboratoryjne
Forma i warunki zaliczenia: Egzamin
egzamin pisemny lub ustny. Warunkiem przystąpienia
do egzaminu jest uzyskanie zaliczenia z ćwiczeń.
Zaliczenie ćwiczeń po pozytywnym zaliczenia dla
każdego ćwiczenia części teoretycznej i sprawozdania
Liczba punktów ECTS: 3
Język wykładowy: polski
Przedmioty wprowadzające: materiałoznawstwo i
obróbka cieplna
Wymagania wstępne: wiedza ogólnotechniczna,
kreatywność oraz myślenie logiczne

Nazwa jednostki organizacyjnej realizującej
przedmiot:
Katedra Technologii Materiałów i Maszyn
adres: ul. Michała Oczapowskiego 11, pok. 21, 10-719
Olsztyn
tel./fax 523-44-65
Osoba odpowiedzialna za realizację przedmiotu:
dr inż. Iwona Dorota Bauer
e-mail: iwona.bauer@uwm.edu.pl
Osoby prowadzące przedmiot:

Uwagi dodatkowe:
obecność na zajęciach laboratoryjnych obowiązkowa

Szczegółowy opis przyznanej punktacji ECTS - część B

INŻYNIERIA POWIERZCHNI

ECTS: 3

SURFACE ENGINEERING

Na przyznaną liczbę punktów ECTS składają się :

1. Godziny kontaktowe z nauczycielem akademickim:

- udział w wykładach

15,0 godz.

- udział w ćwiczeniach

15,0 godz.

30,0 godz.

2. Samodzielna praca studenta:

- przygotowanie do egzaminu

15,0 godz.

- przygotowanie do ćwiczeń laboratoryjnych

30,0 godz.

- przygotowanie sprawozdań

15,0 godz.

60,0 godz.

godziny kontaktowe + samodzielna praca studenta OGÓŁEM:

90,0 godz.

1 punkt ECTS = 30,00 godz. pracy przeciętnego studenta,

liczba punktów ECTS = 90,00 godz.: 30,00 godz./ECTS = 3,00 ECTS

w zaokrągleniu:

3 ECTS

UNIWERSYTET WARMIŃSKO-MAZURSKI W OLSZTYNIE

Wydział Nauk Technicznych

Sylabus przedmiotu/modułu - część A

06609-10-D

KOMPUTEROWE SYSTEMY ANALIZY INŻYNIERSKIEJ

ECTS: 3,5

COMPUTER SYSTEMS OF ENGINEERING ANALYSES

TREŚCI MERYTORYCZNE

TREŚCI WYKŁADÓW

Przegląd oprogramowania CAD/CAE pod kątem przeznaczenia. Podstawowe techniki modelowania części w programach CAD. Metodologia
wykonywania modelu bryłowego. Wykonywanie dokumentacji technicznej części. Zastosowanie szkiców przestrzennych na przykładach.
Modelowanie zespołów. Nakładanie relacji, stopień ruchliwości mechanizmów. Wykrywanie kolizji między częściami. Podstawy obliczeń
termicznych. Symulacja ruchu, wyznaczanie kolizji elementów zespołu. Wyznaczanie prędkości, przyspieszeń i trajektorii ruchu wybranych
elementów mechanizmu. Wyznaczanie i optymalizacja obciążeń dynamicznych w analizie ruchu mechanizmów. Zastosowanie kontaktu
dynamicznego części z tarciem, sprężyn i tłumików. Ocena odporności konstrukcji na zadane obciążenie na podstawie wyników. Analiza
wytrzymałościowa modeli złożeń w zakresie obliczeń statycznych liniowych i nieliniowych. Modelowanie kontaktu fizycznego między częściami w
złożeniu. Obliczenia przepływów wewnętrznych i zewnętrznych płynów.

TREŚCI ĆWICZEŃ

Modelowanie części w programie SolidWorks. Model wału korbowego z wyznaczeniem właściwości masy i masowych momentów bezwładności.
Analiza wytrzymałościowa modeli części. Nakładanie siatki obliczeniowej (dyskretyzacja modelu), ocena jakości siatki i jej optymalizacja.
Prezentacja wyników obliczeń. Statyczne obliczenia części z nierównomiernym rozkładem obciążenia. Podstawy obliczeń termicznych.
Modelowanie zespołu mechanizmu korbowo-tłokowego, w tym z zastosowaniem wykonanych wcześniej części. Wyznaczanie i optymalizacja
kinematycznych parametrów ruchu elementów mechanizmu korbowo-tłokowego zestawionego przez studentów. Wyznaczanie prędkości,
przyspieszeń i trajektorii ruchu wybranych elementów mechanizmu. Wyznaczanie i optymalizacja obciążeń dynamicznych w analizie ruchu
mechanizmów. Statyczne obliczenia zespołu i wyznaczanie częstości drgań własnych. Obliczenia złożeń z uwzględnieniem kontaktu między
częściami. Obliczenia przepływów płynów na przykładzie przepływów wewnętrznych.

CEL KSZTAŁCENIA

Celem przedmiotu jest przedstawienie funkcjonujących na rynku programów typu CAE. Celem jest nauka studenta posługiwania się
zaawansowanym programem komputerowym do rozwiązywania problemów inżynierskich.

OPIS EFEKTÓW KSZTAŁCENIA PRZEDMIOTU W ODNIESIENIU DO OBSZAROWYCH I KIERUNKOWYCH EFEKTÓW
KSZTAŁCENIA

Symbole efektów obszarowych T1A_W05, T1A_W07, T1A_U09, T1A_K03, T1A_K04
Symbole efektów kierunkowych K1A_W14, K1A_W22, K1A_U09, K1A_K04, K1A_K06

EFEKTY KSZTAŁCENIA
Wiedza

K1A_W22 Student ma szczegółową wiedzę związaną z projektowaniem oraz analizą inżynierską konstrukcji mechanicznych (T1A_W07).
K1A_W14 Student ma podstawową wiedzę o trendach rozwojowych z zakresu oprogramowania inżynierskiego przeznaczonego do
projektowania oraz analizy pracy projektowanej konstrukcji (T1A_W05).

Umiejętności

K1A_U09 Student potrafi planować i przeprowadzać eksperymenty, w tym symulacje komputerowe, potrafi zaprojektować urządzenie oraz
ocenić efektywność pracy urządzenia na etapie projektowania (T1A_U09). Student potrafi porozumiewać się środowisku inżynierskim z
zastosowaniem opisu konstrukcji w zakresie konstruowania. Student potrafi przygotować i przedstawić w języku polskim i języku obcym
prezentację ustną, dotyczącą szczegółowych zagadnień z zakresu studiowanego kierunku studiów.

Kompetencje społeczne

K1A_K03 Student potrafi współdziałać i pracować w grupie, przyjmując w niej role projektanta i weryfikatora projektu (T1A_K03). K1A_K05
Student potrafi przeprowadzić analizę zadania i wybrać metodę właściwą do realizacji zadania w zakresie obliczeń inżynierskich (T1A_K04)

LITERATURA PODSTAWOWA

1) Babiuch M. , 2007r., "SolidWorks 2006 w praktyce", wyd. Helion , 2) Lombard M. , 2010r., "SolidWorks 2010 Bible", wyd. Willey Publishing.

LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA

Brak

Przedmiot/moduł:
KOMPUTEROWE SYSTEMY ANALIZY
INŻYNIERSKIEJ

Obszar kształcenia: nauki techniczne

Rodzaje zajęć: Wykłady, ćwiczenia laboratoryjne
Liczba godzin w semestrze/tygodniu:
wykłady: 30/2
ćwiczenia: 30/2
Formy i metody dydaktyczne
wykłady: Wykłady z zastosowaniem prezentacji
komputerowej
ćwiczenia: Ćwiczenia laboratoryjne z wykorzystaniem
oprogramowania typu CAE.
Forma i warunki zaliczenia: Egzamin
Zaliczenie ćwiczeń na podstawie dwóch sprawdzianów
polegających na rozwiązaniu przedstawionego zadania
z wykorzystaniem oprogramowania typu CAE.
Egzamin praktyczny polegający na rozwiązaniu
zadania problemowego z zastosowaniem
oprogramowania typu CAE.
Liczba punktów ECTS: 3,5
Język wykładowy: polski
Przedmioty wprowadzające: komputerowe
wspomaganie projektowania
Wymagania wstępne:

Nazwa jednostki organizacyjnej realizującej
przedmiot:
Katedra Mechaniki i Podstaw Konstrukcji Maszyn
adres: ul. Michała Oczapowskiego 11, pok. 126,
10-719 Olsztyn
tel./fax 523-32-55
Osoba odpowiedzialna za realizację przedmiotu:
dr inż. Jerzy Domański
Osoby prowadzące przedmiot:

Szczegółowy opis przyznanej punktacji ECTS - część B

KOMPUTEROWE SYSTEMY ANALIZY INŻYNIERSKIEJ

ECTS: 3,5

COMPUTER SYSTEMS OF ENGINEERING ANALYSES

Na przyznaną liczbę punktów ECTS składają się :

1. Godziny kontaktowe z nauczycielem akademickim:

- obecność na egzaminie

6,0 godz.

- udział w wykładach

30,0 godz.

- udział w ćwiczeniach laboratoryjnych

30,0 godz.

66,0 godz.

2. Samodzielna praca studenta:

- przygotowanie do egzaminu pisemnego i ustnego z przedmiotu

18,0 godz.

- przygotowanie do kolokwiów

8,0 godz.

- przygotowanie do ćwiczeń laboratoryjnych

13,0 godz.

39,0 godz.

godziny kontaktowe + samodzielna praca studenta OGÓŁEM:

105,0 godz.

1 punkt ECTS = 30,00 godz. pracy przeciętnego studenta,

liczba punktów ECTS = 105,00 godz.: 30,00 godz./ECTS = 3,50 ECTS

w zaokrągleniu:

3,5 ECTS

- w tym liczba punktów ECTS za godziny kontaktowe z bezpośrednim udziałem nauczyciela akademickiego - 2,20 punktów ECTS,
- w tym liczba punktów ECTS za godziny realizowane w formie samodzielnej pracy studenta - 1,30 punktów ECTS.

UNIWERSYTET WARMIŃSKO-MAZURSKI W OLSZTYNIE

Wydział Nauk Technicznych

Sylabus przedmiotu/modułu - część A

06609-10-B

KOMPUTEROWE WSPOMAGANIE PROJEKTOWANIA

ECTS: 4

COMPUTER AIDED DESIGN

TREŚCI MERYTORYCZNE

TREŚCI WYKŁADÓW

Struktura pojęć: CAD, CAM, CAE, CIM, CE, ETO; typowy przebieg procesu CAD; budowa systemów CAD; aspekty ekonomiczno-organizacyjne
CAD, klasyfikacja i możliwości systemów CAD/CAE; zapis konstrukcji; komputerowy zapis konstrukcji; przegląd komputerowych technik
projektowania; tendencje rozwojowe systemów CAD/CAE; projektowanie zespołów i części za pomocą nieparametrycznych i parametrycznych
systemów CAD/CAE; wymiana danych pomiędzy systemami CAD/CAE.

TREŚCI ĆWICZEŃ

Narzędzia i techniki CAD: projektowanie detali i zespołów za pomocą parametrycznego systemu CAD/CAE 2D i 3D, wykonywanie dokumentacji
konstrukcyjnej za pomocą systemu CAD; hierarchiczne modelowanie powierzchniowe i bryłowe; modelowanie swobodne; integracja systemów
CAD/CAE; wymiana danych pomiędzy systemami CAD.

CEL KSZTAŁCENIA

Znajomość technik CAD/CAE/ETO i możliwości istniejących systemów CAD/CAE/ETO. Umiejętność modelowania geometrycznego 2D i 3D;
umiejętność wykonywania dokumentacji konstrukcyjnej 2D, 3D i multimedialnej; umiejętność wyboru właściwych technik i narzędzi do
rozwiązania zadania konstrukcyjnego; umiejętność śledzenia zmian i adaptacji do zmian w dziedzinie technik i narzędzi CAD/CAE/ETO.
Zdolność swobodnego posługiwania się narzędziami i technikami CAD/CAE.

OPIS EFEKTÓW KSZTAŁCENIA PRZEDMIOTU W ODNIESIENIU DO OBSZAROWYCH I KIERUNKOWYCH EFEKTÓW
KSZTAŁCENIA

Symbole efektów obszarowych T1A_W05, T1A_W07, T1A_U02, T1A_U07, T1A_K03
Symbole efektów kierunkowych K1A_W15, K1A_W17, K1A_U02, K1A_U13, K1A_K04

EFEKTY KSZTAŁCENIA
Wiedza

Student zna techniki CAD/CAE/ETO Student zna możliwości istniejących systemów CAD/CAE/ETO

Umiejętności

Student ma umiejętność modelowania geometrycznego 2D i 3D zespołów i części. Student ma umiejętność wykonywania dokumentacji
konstrukcyjnej 2D, 3D i multimedialnej. Student ma umiejętność wyboru właściwych technik i narzędzi do rozwiązania zadania konstrukcyjnego.
Student ma umiejętność śledzenia zmian i adaptacji do zmian w dziedzinie technik i narzędzi CAD/CAE/ETO.

Kompetencje społeczne

Student ma zdolność swobodnego posługiwania się narzędziami i technikami CAD/CAE/ETO podczas studiowania przedmiotów o charakterze
konstrukcyjno-technologicznym. Student ma umiejętność wykorzystania wiedzy i umiejętności w stopniu umożliwiającym pracę w biurach lub
działach konstrukcyjnych i technologicznych na stanowiskach konstruktora, technologa.

LITERATURA PODSTAWOWA

1) Jaskulski A., 2012r., "Autodesk Inventor Professional / Fusion 2012PL/2012+ – metodyka projektowania", wyd. Wydawnictwo Naukowe PWN
SA, t.1, 2) Jaskulski A., 2011r., "2012/LT2012/WS+. Kurs projektowania parametrycznego i nieparametrycznego 2D i 3D", wyd. Wydawnictwo
Naukowe PWN SA, t.1, 3) Osiński Z., Wróbel J., 1995r., "Teoria konstrukcji", wyd. Wydawnictwo Naukowe PWN SA, t.1, 4) Osiński Z., Wróbel J.,
1998r., "Wybrane metody komputerowo wspomaganego projektowania maszyn", wyd. Wydawnictwo Naukowe PWN SA.

LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA

1) Wróbel J., 1994r., "Technika komputerowa dla mechaników", wyd. Wydawnictwo Naukowe PWN SA, t.1.

Przedmiot/moduł:
KOMPUTEROWE WSPOMAGANIE
PROJEKTOWANIA

Obszar kształcenia: nauki techniczne

Status przedmiotu: Obligatoryjny
Grupa przedmiotów: B-przedmiot kierunkowy
Kod ECTS: 06609-10-B
Kierunek studiów: Mechanika i budowa maszyn
Specjalność: Wszystkie specjalności
Profil kształcenia: Ogólnoakademicki
Forma studiów: Stacjonarne
Poziom studiów/Forma kształcenia: Studia
pierwszego stopnia
Rok/semestr: II/3

Rodzaje zajęć: wykłady, ćwiczenia laboratoryjne
Liczba godzin w semestrze/tygodniu:
wykłady: 15/1
ćwiczenia: 30/2
Formy i metody dydaktyczne
wykłady: wykłady z prezentacją na żywo metodyki i
technik CAD
ćwiczenia: ćwiczenia laboratoryjne polegające na
rozwiązywaniu zadań projektowych
Forma i warunki zaliczenia: Zaliczenie na ocenę
zaliczenie pisemne, dwa kolokwia praktyczne.
Liczba punktów ECTS: 4
Język wykładowy: polski
Przedmioty wprowadzające: Geometria i grafika
inżynierska, Technologia informatyczna, Mechanika
techniczna, Matematyka
Wymagania

wstępne:

umiejętność

obsługi

komputera, znajomość klasycznego zapisu konstrukcji
2D

Nazwa jednostki organizacyjnej realizującej
przedmiot:
Katedra Mechaniki i Podstaw Konstrukcji Maszyn
adres: ul. Michała Oczapowskiego 11, pok. 126,
10-719 Olsztyn
tel./fax 523-32-55
Osoba odpowiedzialna za realizację przedmiotu:
dr hab. inż. Andrzej Jaskulski, prof. UWM
e-mail: andjas@uwm.edu.pl
Osoby prowadzące przedmiot:

Szczegółowy opis przyznanej punktacji ECTS - część B

KOMPUTEROWE WSPOMAGANIE PROJEKTOWANIA

ECTS: 4

COMPUTER AIDED DESIGN

Na przyznaną liczbę punktów ECTS składają się :

1. Godziny kontaktowe z nauczycielem akademickim:

- Obecność na kolokwium

6,0 godz.

- Udział w wykładach

15,0 godz.

- Udział w ćwiczeniach laboratoryjnych

30,0 godz.

51,0 godz.

2. Samodzielna praca studenta:

- Przygotowanie do kolokwium teoretycznego

4,0 godz.

- Przygotowanie do kolokwiów praktycznych

2,0 godz.

- Przygotowanie do ćwiczeń

45,0 godz.

51,0 godz.

godziny kontaktowe + samodzielna praca studenta OGÓŁEM:

102,0 godz.

1 punkt ECTS = 25,50 godz. pracy przeciętnego studenta,

liczba punktów ECTS = 102,00 godz.: 25,50 godz./ECTS = 4,00 ECTS

w zaokrągleniu:

4 ECTS

- w tym liczba punktów ECTS za godziny kontaktowe z bezpośrednim udziałem nauczyciela akademickiego - 2,00 punktów ECTS,
- w tym liczba punktów ECTS za godziny realizowane w formie samodzielnej pracy studenta - 2,00 punktów ECTS.

UNIWERSYTET WARMIŃSKO-MAZURSKI W OLSZTYNIE

Wydział Nauk Technicznych

Sylabus przedmiotu/modułu - część A

06909-10-BF

MASZYNY PRZETWÓRSTWA SPOŻYWCZEGO

ECTS: 2

FOOD PROCESSING MACHINEERING

TREŚCI MERYTORYCZNE

TREŚCI WYKŁADÓW

Podstawowe pojęcia, definicje: maszyn, urządzeń, procesów technologicznych przy wytwarzaniu żywności. Pozbiorowa obróbka płodów rolnych,
magazynowanie surowców do wytwarzania żywności. Urządzenia czyszczące, rozdrabniacze, dozowniki. Transport wewnątrzzakładowy
surowców i produktów w przetwórstwie spożywczym. Maszyny do obłuskiwania, mycia, granulowania. Maszyny do mieszania o działaniu
porcjowym i ciągłym, konstrukcja mieszarek. Urządzenia chłodnicze, zamrażanie surowców i produktów. Maszyny stosowane w gorzelnictwie.

TREŚCI ĆWICZEŃ

Wiadomości wstępne. Instrukcja wykonywania sprawozdań. Analiza skuteczności czyszczenia ziarna z zanieczyszczeń nieużytecznych.
Energetyczna i jakościowa analiza pracy rozdrabniacza dla różnych surowców spożywczych. Pomiary wielkości charakterystycznych
wymiennika płaszczowo-rurowego o różnych konfiguracjach. Maszyny i urządzenia do mycia i czyszczenia, obłuskiwania i kalibracji. Myjki,
wialnie, tryjery, obłuskiwacze, wirówki, separatory pneumatyczne, kalibrowniki, sortowniki. Zasady doboru maszyn i urządzeń linii
technologicznych. Maszyny i urządzenia do transportu, dozowania, napełniania, i pakowania. Przenośniki, dozowniki, napełniaczki, rozlewaczki,
workownice, wagopakowarki. Maszyny i urządzenia do rozdrabniania mieszania i aglomeracji ciśnieniowej. Rozdrabniacze, mlewniki,
gniotowniki, rzutniki, mieszarki, alniki, walcarki, brykieciarki, tabletkarki, granulatory. Analiza projektów linii technologicznych.

CEL KSZTAŁCENIA

Celem nauczania przedmiotu jest opanowanie wiedzy dotyczącej działania użytkowania maszyn przemysłu spożywczego oraz poznanie linii
technologicznych wybranych procesów.

OPIS EFEKTÓW KSZTAŁCENIA PRZEDMIOTU W ODNIESIENIU DO OBSZAROWYCH I KIERUNKOWYCH EFEKTÓW
KSZTAŁCENIA

Symbole efektów obszarowych T1A_W01, T1A_W04, T1A_U11, T1A_U14, T1A_K03, T1A_K05
Symbole efektów kierunkowych K1A_W13, K1A_W05, K1A_U11, K1A_U16, K1A_K04, K1A_K06

EFEKTY KSZTAŁCENIA
Wiedza

W01 Ma podstawową wiedzę z matematyki, fizyki, chemii dotyczącą zrozumienia praw techniki. Potrafi opisać rozwiązania konstrukcyjne
maszyn i urządzeń stosowanych w przemyśle spożywczym oraz wytłumaczyć zagadnienia technologii wytwarzania, eksploatacji. (T1A_W01,
K1A_W13). W02 Analizując właściwości materiałów konstrukcyjnych potrafi dobrać odpowiednie tworzywa do wytwarzania maszyn stosowanych
w przemyśle spożywczym. Wiedza związana z konstrukcją części maszyn pomoże wybrać odpowiednie elementy do danej maszyny.
(T1A_W04, K1A_W05).

Umiejętności

U01 Ma umiejętność tworzenia projektowania, wdrażania w środowisku przemysłowym nowych linii produkcyjnych do produkcji żywności. Zna
zasady bezpiecznego użytkowania maszyn przemysłu spożywczego. (T1A_U11, K1A_U11). U02 Potrafi planować, opracować założenia
konstrukcyjne prostych zadań inżynierskich charakterystycznych przy produkcji maszyn i urządzeń przemysłu spożywczego. (T1A_U14,
K1A_U16).

Kompetencje społeczne

K01 Współpracując w zespole projektowo-produkcyjnym wykazuje zdolność tworzenia nowych maszyn i linii technologicznych do produkcji
żywności. (T1A_K03, K1A_K04). K02 Prawidłowo postrzega, identyfikuje problemy techniczne oraz oddziaływanie przemysłu spożywczego na
środowisko. (T1A_K05, K1A_K06).

LITERATURA PODSTAWOWA

1) Chwiej M., 1984r., "Aparatura przemysłu spożywczego", wyd. PWN Warszawa, t.1, 2, 2) Jurga R., 1997r., "Przetwórstwo zbóż", wyd. WSP
Warszawa, t.2, 3, 3) Jarczyk A., 1997r., "Przetwórstwo owoców i warzyw", wyd. WSP Warszawa, t.1.

LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA

1) Lewicki P., 2005r., "Inżynieria procesowa i aparatura przemysłu spożywczego", wyd. WNT Warszawa, t.1.

Przedmiot/moduł:
MASZYNY PRZETWÓRSTWA SPOŻYWCZEGO

Obszar kształcenia: nauki techniczne

Status przedmiotu: Obligatoryjny
Grupa przedmiotów: B

-przedmiot kierunkowy do

wyboru
Kod ECTS: 06909-10-BF
Kierunek studiów: Mechanika i budowa maszyn
Specjalność: Wszystkie specjalności
Profil kształcenia: Ogólnoakademicki
Forma studiów: Stacjonarne
Poziom studiów/Forma kształcenia: Studia
pierwszego stopnia
Rok/semestr: III/7

Rodzaje zajęć: wykład, ćwiczenia laboratoryjne
Liczba godzin w semestrze/tygodniu:
wykłady: 15/1
ćwiczenia: 15/1
Formy i metody dydaktyczne
wykłady: prezentacja multimedialna (W01, W02, K02)
ćwiczenia: pomiary laboratoryjne (U01, U02, K01)
Forma i warunki zaliczenia: Zaliczenie na ocenę
zaliczenie sprawozdań (U01, U02, K01), kolokwium
(W01, W02, K02)
Liczba punktów ECTS: 2
Język wykładowy: polski
Przedmioty wprowadzające: Podstawy konstrukcji
maszyn
Wymagania wstępne: podstawy bezpiecznej pracy w
laboratorium

Nazwa jednostki organizacyjnej realizującej
przedmiot:
Katedra Inżynierii Procesów Rolniczych
adres: ul. Jana Heweliusza , pok. 117, 10-718 Olsztyn
tel. 523-34-13, fax 523-44-69
Osoba odpowiedzialna za realizację przedmiotu:
dr hab. inż. Janusz Wacław Bowszys, prof. UWM
Osoby prowadzące przedmiot:

Szczegółowy opis przyznanej punktacji ECTS - część B

MASZYNY PRZETWÓRSTWA SPOŻYWCZEGO

ECTS: 2

FOOD PROCESSING MACHINEERING

Na przyznaną liczbę punktów ECTS składają się :

1. Godziny kontaktowe z nauczycielem akademickim:

- konsultacje

3,0 godz.

- udział w wykładach

15,0 godz.

- udział w ćwiczeniach

15,0 godz.

33,0 godz.

2. Samodzielna praca studenta:

- przygotowanie do kolokwiów

6,0 godz.

- przygotowanie do ćwiczeń

10,0 godz.

- przygotowanie sprawozdań z ćwiczeń

10,0 godz.

26,0 godz.

godziny kontaktowe + samodzielna praca studenta OGÓŁEM:

59,0 godz.

1 punkt ECTS = 29,50 godz. pracy przeciętnego studenta,

liczba punktów ECTS = 59,00 godz.: 29,50 godz./ECTS = 2,00 ECTS

w zaokrągleniu:

2 ECTS

- w tym liczba punktów ECTS za godziny kontaktowe z bezpośrednim udziałem nauczyciela akademickiego - 1,12 punktów ECTS,
- w tym liczba punktów ECTS za godziny realizowane w formie samodzielnej pracy studenta - 0,88 punktów ECTS.

UNIWERSYTET WARMIŃSKO-MAZURSKI W OLSZTYNIE

Wydział Nauk Technicznych

Sylabus przedmiotu/modułu - część A

06009-10-B

MASZYNY ROBOCZE

ECTS: 2,5

WORKING MACHINES

TREŚCI MERYTORYCZNE

TREŚCI WYKŁADÓW

Wprowadzenie do przedmiotu. Podstawowe pojęcia i definicje.Procesy robocze maszyny. Procesy przetwarzania obrabianego materiału w
zespołach roboczych maszyn.Moc maszyny. Sprawność. Drgania. Energia. Analiza obciążeń występujących podczas pracy maszyny roboczej.
Trajektoria ruchu roboczego elementu maszyny. Wyznaczanie położeń elementów mechanizmów.Przejawy automatyzacji pracy wybranych
maszyn roboczych. Automatyczne systemy wielofunkcyjnego sterowania. Układy zapewniające bezawaryjną i bezkolizyjną pracę. Tworzenie
modeli funkcjonalnych maszyn roboczych. Modelowanie dynamiczne wybranych maszyn roboczych. Przegląd wybranych maszyn roboczych.

TREŚCI ĆWICZEŃ

Automatyzacja pracy wybranych maszyn roboczych. Tworzenie modeli funkcjonalnych wybranych maszyn roboczych.Kinematyka pracy
maszyny roboczej. Pole pracy maszyny roboczej. Siły w polu pracy. Modelowanie dynamiczne maszyn roboczych. Symulacja komputerowa w
programie Mathcad. Podstawy projektowania elementów maszyn roboczych w programie Solid Edge.

CEL KSZTAŁCENIA

Dobieranie i obliczanie podstawowych parametrów pracy maszyn roboczych. Umiejętność przeprowadzania symulacji komputerowej.
Umiejętność wyszukania informacji na temat maszyn roboczych w źródłach elektronicznych oraz drukowanych. Podstawowa obsługa maszyn
roboczych.

OPIS EFEKTÓW KSZTAŁCENIA PRZEDMIOTU W ODNIESIENIU DO OBSZAROWYCH I KIERUNKOWYCH EFEKTÓW
KSZTAŁCENIA

Symbole efektów obszarowych T1A_W02; T1A_W03; T1A_W04; T1A_W06; T1A_W07; T1A_U08; T1A_U14, T1A_U15; T1A_K03
Symbole efektów kierunkowych K1A_W05; K1A_W011; K1A_W012; K1A_W013; K1A_U8; K1A_U14; K1A_U16; K1A_K04

EFEKTY KSZTAŁCENIA
Wiedza

Rozpoznaje i charakteryzuje maszyny robocze.Wybiera i oblicza podstawowe parametry pracy maszyn. Wyszukuje informację na temat maszyn
roboczych w źródłach elektronicznych oraz drukowanych (T1A_W02, T1A_W03, T1A_W04, T1A_W06, T1A_W07).

Umiejętności

Dobiera i oblicza podstawowe parametry pracy maszyn roboczych. Planuje i przeprowadza symulację komputerową. Sporządza sprawozdania
wyników symulacji komputerowej. Projektuje wybrane elementy maszyn roboczych (T1A_U08, T1A_U14, T1A_U15).

Kompetencje społeczne

Otwarty na nowe rozwiązania techniczne. Postępuje zgodnie z normami branżowymi i krajowymi. Świadomy niebezpieczeństw i zagrożeń
występujących podczas pracy z maszynami roboczymi (T1A_K03).

LITERATURA PODSTAWOWA

1) Biały W., 2006r., "Maszynoznawstwo.", wyd. WNT, Warszawa, 2) Borkowski W., Konopka S., Prochowski L., 1996r., "Dynamika maszyn
roboczych", wyd. WNT, Warszawa, 3) Szlagowski J. pod red., 2010r., "Automatyzacja pracy maszyn roboczych : metodyka i zastosowania.",
wyd. Wydawnictwa Komunikacji i Łączności,Warszawa, 4) Gach S., Kuczewski J., Waszkiewicz Cz., 1991r., "Maszyny rolnicze : elementy teorii i
obliczeń.", wyd. Wydawnictwo SGGW, 5) Kazimierczak G., Pacula B., Budzyński A., , 2004r., "Komputerowe wspomaganie projektowania.", wyd.
Helion , 6) Paleczek W., 2005r., "Mathcad w algorytmach.", wyd. Exit.

LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA

1) Białek M., 1996r., "Maszyny technologiczne. Laboratorium.", wyd. Oficyna Wydawnicza Politechniki Warszawskiej, 2) wybrane artykuły z
czasopisma, "Transport Przemysłowy i Maszyny Robocze", wyd. HMR-TRANS Sp. z o.o. Wrocław.

Przedmiot/moduł:
MASZYNY ROBOCZE

Obszar kształcenia: nauki techniczne, nauki rolnicze,
leśne i weterynaryjne

Status przedmiotu: Fakultatywny
Grupa przedmiotów: B-przedmiot kierunkowy
Kod ECTS: 06009-10-B
Kierunek studiów: Mechanika i budowa maszyn
Specjalność: Wszystkie specjalności
Profil kształcenia: Ogólnoakademicki
Forma studiów: Stacjonarne
Poziom studiów/Forma kształcenia: Studia
pierwszego stopnia
Rok/semestr: 3/6

Rodzaje zajęć: wykład, ćwiczenia laboratoryjne
Liczba godzin w semestrze/tygodniu:
wykłady: 15/1
ćwiczenia: 15/1
Formy i metody dydaktyczne
wykłady: wykład problemowy, wykład z prezentacją
multimedialną
ćwiczenia: symulacja komputerowa, obliczenia
inżynierskie, doświadczenia z użyciem maszyn
roboczych
Forma i warunki zaliczenia: Zaliczenie na ocenę
zaliczenie pisemne wykładów, wykonanie projektu 3D
zespołu maszyny roboczej (W02, W03, W04,
W06,U08,U14,U15,K03).
Liczba punktów ECTS: 2,5
Język wykładowy: polski
Przedmioty wprowadzające: matematyka, fizyka,
rysunek techniczny
Wymagania wstępne: umiejętnośc prowadzenia
pojazdów, umiejętność pracy z programami w
środowisku Windows, praca z programami typu CAD

Nazwa jednostki organizacyjnej realizującej
przedmiot:
Katedra Maszyn Roboczych i Procesów Separacji
adres: ul. Michała Oczapowskiego 11, pok. 106,
10-719 Olsztyn
tel./fax 523-48-18
Osoba odpowiedzialna za realizację przedmiotu:
dr inż. Andrzej Anders
Osoby prowadzące przedmiot:

Uwagi dodatkowe:
grupy laboratoryjne 16 osobowe, indywidualna praca
przy komputerze

Szczegółowy opis przyznanej punktacji ECTS - część B

MASZYNY ROBOCZE

ECTS: 2,5

WORKING MACHINES

Na przyznaną liczbę punktów ECTS składają się :

1. Godziny kontaktowe z nauczycielem akademickim:

- obecność na kolokwium

6,0 godz.

- udział w konsultacjach

3,0 godz.

- udział w wykładach

15,0 godz.

- udział w ćwiczeniach (laboratoryjnych)

15,0 godz.

- zaliczenie projektu

2,0 godz.

41,0 godz.

2. Samodzielna praca studenta:

- przygotowanie do kolokwiów

4,0 godz.

- przygotowanie do ćwiczeń laboratoryjnych

15,0 godz.

- wykonanie projektu 3D zespołu maszyny roboczej

12,0 godz.

31,0 godz.

godziny kontaktowe + samodzielna praca studenta OGÓŁEM:

72,0 godz.

1 punkt ECTS = 28,80 godz. pracy przeciętnego studenta,

liczba punktów ECTS = 72,00 godz.: 28,80 godz./ECTS = 2,50 ECTS

w zaokrągleniu:

2,5 ECTS

- w tym liczba punktów ECTS za godziny kontaktowe z bezpośrednim udziałem nauczyciela akademickiego - 1,42 punktów ECTS,
- w tym liczba punktów ECTS za godziny realizowane w formie samodzielnej pracy studenta - 1,08 punktów ECTS.

UNIWERSYTET WARMIŃSKO-MAZURSKI W OLSZTYNIE

Wydział Nauk Technicznych

Sylabus przedmiotu/modułu - część A

06709-10-D

MATERIAŁY INŻYNIERSKIE

ECTS: 4

ENGINEERING MATERIALS

TREŚCI MERYTORYCZNE

TREŚCI WYKŁADÓW

Projektowanie materiałowe i technologiczne. Porównanie właściwości i zastosowań podstawowych rodzajów materiałów konstrukcyjnych
Możliwości umacniania stopów konstrukcyjnych. Umacnianie stopowością, ziarnistością, obróbką plastyczną, obróbką cieplną, cieplno-
chemiczną, cieplno-mechaniczną. Stale konstrukcyjne, maszynowe i na urządzenia ciśnieniowe. Rola pierwiastków stopowych i procesu
technologicznego w kształtowaniu właściwości. Kryterium hartowności i spawalności. Stopy żelaza o szczególnych właściwościach. Specyfika
struktury i właściwości. Kierunki rozwoju materiałów polimerowych (właściwości, zastosowanie). Tworzywa ceramiczne i kompozytowe.
Otrzymywanie, właściwości, zastosowanie. Cermetale.

TREŚCI ĆWICZEŃ

Układy równowagi. Wykresy CTP. Struktura a właściwości mechaniczne i użytkowe stopów metali. Półwyroby stalowe. Technologiczne czynniki
wpływające na jakość wyrobów hutniczych. Materiały łączone metodami spawalniczymi. Stale konstrukcyjne drobnoziarniste, ulepszane cieplnie,
obrabiane termomechanicznie. Zastosowanie. Materiały dla przemysłu maszynowego. Stale do ulepszania cieplnego, stale sprężynowe, stale
łożyskowe. Materiały narzędziowe. Skład chemiczny, struktura, właściwości zastosowanie. Stopy odporne na korozję. Podział, struktura,
właściwości, zastosowanie. Materiały do pracy w temperaturach podwyższonych i obniżonych. Materiały odporne na ścieranie. Materiały do
obróbki cieplno-chemicznej. Staliwa i żeliwa stopowe, właściwości i zastosowanie. Stopy Ti, Ni i Al. Struktura, właściwości zastosowanie.
Spiekane metale i materiały kompozytowe na części maszyn. Ceramika konstrukcyjna. Otrzymywanie, właściwości zastosowanie.

CEL KSZTAŁCENIA

Przedmiot pogłębia wiadomości z zakresu materiałów stosowanych w budowie maszyn, na narzędzia oraz konstrukcje budowlane. Omawiane
są w ujęciu problemowym możliwości kształtowania struktury i właściwości tworzyw konstrukcyjnych a w szczególności: stopów żelaza i metali
nieżelaznych, stopów metali o specjalnych własnościach fizycznych, polimerów, ceramiki i cermetali, materiałów o szczególnych właściwościach
eksploatacyjnych.

OPIS EFEKTÓW KSZTAŁCENIA PRZEDMIOTU W ODNIESIENIU DO OBSZAROWYCH I KIERUNKOWYCH EFEKTÓW
KSZTAŁCENIA

Symbole efektów obszarowych T1A_W02, T1A_W03, T1A_W04, T1A_W05, T1A_W07, T1A_U01, T1A_U04, T1 A_U16, T1A_K01, T1A_K02,
T1A_K03
Symbole efektów kierunkowych K1A_W10, K1A_W14, K1A_W15, K1A_U04, K1A_U18, K1A_U19, K1A_K01, K1A_K04

EFEKTY KSZTAŁCENIA
Wiedza

W1 - wiedza z zakresu wykorzystywania wykresów równowagi fazowej i przemian nierównowagowych w kształtowaniu struktury i właściwości
stopów metali (K1A_W10, T1A_W02, T1A_W03, T1A_W07). W2 - wiedza z zakresu specyfiki zastosowań tworzyw konstrukcyjnych z uwagi na
warunki eksploatacyjne, ograniczenia technologiczne w procesie wytwarzania oraz cenę (K1A_W14, T1A_W04). W3 - wiedza o stosowanych w
świecie systemach oznaczania stopów technicznych oraz znajdowania odpowiedników materiałowych wg różnych norm i systemów klasyfikacji
(K1A_W15,T1A_W05, T1A_W07).

Umiejętności

U1 - Studenci nabywają umiejętność praktycznego doboru materiałów z uwagi na własności mechaniczne i warunki eksploatacyjne lecz również
ze względu na posiadane zaplecze technologiczne do wytwarzania elementów konstrukcyjnych (T1A_U01, K1A_U04, K1A_U04). U2 -
Umiejętność podwyższania wybranych właściwości tworzyw konstrukcyjnych w wyniku zastosowania obróbki plastycznej, cieplnej i cieplno-
plastycznej itp (T1 A_U16, K1A_U18, K1A_U19).

Kompetencje społeczne

K1 - Student potrafi pracować w zespole (T1A_K01,T1A_K03, K1A_K04). K2 - Student umie przygotować prezentację (T1A_K01, K1A_K04).

LITERATURA PODSTAWOWA

1) Dobrzański L.,, 1998r., "Materiałoznawstwo z podstawami nauki o materiałach", wyd. WNT Warszawa, 2) Dobrzański L.,, 2004r., "Metalowe
materiały inżynierskie.", wyd. WNT Warszawa, 3) Wojtkun F., Porfiriewicz Sołncew., , 1997r., "Materiałoznawstwo", wyd. Politechnika
Radomska, t.T. 1 i 2, 4) Wojtkun F., Porfiriewicz Sołncew., , 1998r., "Materiały specjalnego przeznaczenia.", wyd. Politechnika Radomska, 5)
Ciszewski B., Przetakiewicz W., , 1993r., "Nowoczesne materiały w technice", wyd. Wyd. Bellona Warszawa , 6) Ashby M.F. Jones D., , 1995r.,
"Materiały inżynierskie. Właściwości i zastosowania", wyd. WNT Warszawa, t.T.1, 7) Ashby M.F. Jones D.,, 1995r., "Kształtowanie struktury i
właściwości, dobór materiałów .", wyd. WNT Warszawa, t.T 2, 8) Ashby M.F. Jones D.,, 1998r., "Dobór materiałów w projektowaniu
inżynierskim", wyd. WNT Warszawa, 9) Nowacki J.,, 2005r., "Spiekane metale i kompozyty z osnową metaliczną", wyd. WNT Warszawa, 10)
Olszyna A.R., , 2001r., "Ceramika supertwarda", wyd. Oficyna Wyd. Pol. Warszawskiej.

LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA

1) Burakowski T., Wierzchom T.,, 1995r., "Inżynieria powierzchni metali", wyd. WNT Warszawa, 2) Dobrzański L.A .,, 2001r., "Zasady doboru
materiałów inżynierskich z kartami charakterystyk", wyd. Wyd. Pol.Śląskiej w Gliwicach, 3) Ciszewski A., T. Radomski, A. Szummer, , 1998r.,
"Materiałoznawstwo", wyd. WPol. Warszawskiej, 4) Przybyłowicz K., J. Przybyłowicz., , 2000r., "Materiałoznawstwo w pytaniach i
odpowiedziach", wyd. WNT Warszawa, 5) Prowans S.,, 2000r., "Struktura stopów", wyd. PWN Warszawa.

Przedmiot/moduł:
MATERIAŁY INŻYNIERSKIE

Obszar kształcenia: nauki techniczne

Rodzaje zajęć: wykład, ćwiczenia seminaryjne,
Liczba godzin w semestrze/tygodniu:
wykłady: 15/2
ćwiczenia: 30/2
Formy i metody dydaktyczne
wykłady: wykłady, prezentacja multimedialna
ćwiczenia: ćwiczenia praktyczne oparte na
eksponatach
Forma i warunki zaliczenia: Egzamin
egzamin pisemny, egzamin ustny, przygotowanie
prezentacji i przedstawienie ich podczas zajęć,
ustalenie oceny zaliczeniowej na podstawie ocen
cząstkowych
Liczba punktów ECTS: 4
Język wykładowy: polski
Przedmioty wprowadzające: Tworzywa sztuczne i
kompozyty, Materiałoznawstwo i obróbka cieplna,
Technologia metali, Technologie
Wymagania wstępne: nie wymagane umiejętności
praktyczne, wiedza ogólnotechniczna

Szczegółowy opis przyznanej punktacji ECTS - część B

MATERIAŁY INŻYNIERSKIE

ECTS: 4

ENGINEERING MATERIALS

Na przyznaną liczbę punktów ECTS składają się :

1. Godziny kontaktowe z nauczycielem akademickim:

- udział w wykładach

15,0 godz.

- udział w ćwiczeniach seminaryjnych

30,0 godz.

45,0 godz.

2. Samodzielna praca studenta:

- przygotowanie do egzaminu

24,0 godz.

- przygotowanie do ćwiczeń seminaryjnych

21,0 godz.

- przygotowanie prezentacji

30,0 godz.

75,0 godz.

godziny kontaktowe + samodzielna praca studenta OGÓŁEM:

120,0 godz.

1 punkt ECTS = 30,00 godz. pracy przeciętnego studenta,

liczba punktów ECTS = 120,00 godz.: 30,00 godz./ECTS = 4,00 ECTS

w zaokrągleniu:

4 ECTS

- w tym liczba punktów ECTS za godziny kontaktowe z bezpośrednim udziałem nauczyciela akademickiego - 1,50 punktów ECTS,
- w tym liczba punktów ECTS za godziny realizowane w formie samodzielnej pracy studenta - 2,50 punktów ECTS.

UNIWERSYTET WARMIŃSKO-MAZURSKI W OLSZTYNIE

Wydział Nauk Technicznych

Sylabus przedmiotu/modułu - część A

06109-10-A

MECHANIKA TECHNICZNA II

ECTS: 5

MECHANICS II

TREŚCI MERYTORYCZNE

TREŚCI WYKŁADÓW

Równania ruchu we współrzędnych kartezjańskich, prędkość, przyspieszenie, klasyfikacja ruchu punktu. Ruch we współ. naturalnych, równanie
ruchu, przyspieszenie styczne i normalne. Ruch punktu po okręgu, definicje prędkości kątowej i przyspieszenia kątowego. Ruch punktu we
współ. biegunowych i walcowych na płaszczyźnie. Kinematyka bryły sztywnej: więzy i stopnie swobody. Ruch postępowy i obrotowy bryły
sztywnej. Prędkość kątowa i przyspieszenie kątowe jako wektory. Ruch płaski: interpretacje ruchu, prędkość, chwilowy środek prędkości,
przyspieszenie. Ruch złożony: ruch względny i ruch unoszenia. Dynamika punktu: zasady Newtona, ruch prostoliniowy punktu materialnego. Siła
bezwładności, zasada d'Alemberta. Praca siły, zasada pędu, zasada krętu, praca, energia, moc. Masowe momenty bezwładności, definicje.
Energia potencjalna i kinetyczna, twierdzenie Koeniga. Ruch płaski ciała sztywnego: równania ruchu, pęd kręt, energia. Reakcje dynamiczne.
Wyważenie statyczne i dynamiczne wirników.

TREŚCI ĆWICZEŃ

Wyznaczanie prędkości, przyspieszenia i toru na podstawie równań ruchu. Wyznaczanie równań ruchu na przykładach rzeczywistych obiektów.
Prędkość i przyspieszenie. Przyspieszenie styczne i normalne. Kinematyka bryły sztywnej. Kinematyka ruchu płaskiego. Rozwiązywanie zadań:
Wyznaczanie wartości kinematycznych elementów mechanizmów. Ruch złożony – ruch unoszenia i ruch względny. Dynamika punktu: zasady
Newtona. Siła bezwładności, zasada d'Alemberta. Zasady zachowania dla punktu materialnego. Dynamika układu punktów materialnych.
Obliczanie masowych momentów bezwładności. Zasada pędu, zasada krętu, praca dla układu punktów materialnych i bryły sztywnej. Energia
potencjalna i kinetyczna, twierdzenie Koeniga. Ruch postępowy, obrotowy wokół stałej osi. Ruch płaski ciała sztywnego: równania ruchu, pęd
kręt, energia.

CEL KSZTAŁCENIA

Celem kształcenia jest uzyskanie przez studenta podstawowej wiedzy z zakresu kinematyki i dynamiki ruchu punktu, bryły sztywnej i
mechanizmów. Celem przedmiotu jest opanowanie przez studentów technik rozwiązywania problemów technicznych z zakresu mechaniki ruchu.

OPIS EFEKTÓW KSZTAŁCENIA PRZEDMIOTU W ODNIESIENIU DO OBSZAROWYCH I KIERUNKOWYCH EFEKTÓW
KSZTAŁCENIA

Symbole efektów obszarowych T1A_W03, T1A_W07, T1A_U09, T1A_K04, T1A_K02
Symbole efektów kierunkowych K1A_W05, K1A_W16, K1A_U09, K1A_K06

EFEKTY KSZTAŁCENIA
Wiedza

K1A_W05 Student ma wiedzę z zakresu kinematyki punktu i bryły sztywnej oraz dynamiki punktu i bryły sztywnej Student ma podstawową
wiedzę w zakresie kierunków studiów powiązanych ze studiowanym kierunkiem studiów, ma uporządkowaną, podbudowaną teoretycznie wiedzę
obejmującą kluczowe zagadnienia z zakresu studiowanego kierunku studiów (T1A_W03). K1A_W16 Student zna metody, techniki, narzędzia i
materiały stosowane przy rozwiązywaniu prostych zadań inżynierskich z zakresu kinematyki i dynamiki ruchu (T1A_W07).

Umiejętności

K1A_U09 Student potrafi wykorzystać do formułowania i rozwiązywania zadań inżynierskie metody analityczne. Student potrafi dokonać
identyfikacji i sformułować specyfikację zadań inżynierskich o charakterze praktycznym, potrafi ocenić przydatność rutynowych metod i narzędzi
służących do rozwiązania prostego zadania inżynierskiego z zakresu ruchu obiektów i mechanizmów (T1A_U09).

Kompetencje społeczne

K1A_K06 Student umie analizować zadania z zakresu mechaniki ruchu, potrafi określić wagę i potrzeby zadań występujących w praktyce
inżynierskiej (T1A_K04, T1A_K02).

LITERATURA PODSTAWOWA

1) Leyko J., , 2006r., "Mechanika ogólna", wyd. PWN, t.II, 2) Nizioł A., 2002r., "Metodyka rozwiązywania zadań z mechaniki", wyd. WNT.

LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA

1) Osiński Z., 2000r., "Mechanika ogólna", wyd. PWN, 2) Mieszczerski I.W., 1965r., "Zbiór zadań z mechaniki", wyd. PWN.

Przedmiot/moduł:
MECHANIKA TECHNICZNA II

Obszar kształcenia: nauki techniczne

Rodzaje zajęć: Wykłady, ćwiczenia audytoryjne
Liczba godzin w semestrze/tygodniu:
wykłady: 30/2
ćwiczenia: 30/2
Formy i metody dydaktyczne
wykłady: Wykłady tablicowe
ćwiczenia: Ćwiczenia audytoryjne z rozwiązywania
zadań.
Forma i warunki zaliczenia: Egzamin
Zaliczenie ćwiczeń na podstawie dwóch sprawdzianów
z zadań zbliżonych tematycznie do rozwiązywanych na
ćwiczeniach. Egzamin pisemny i ustny z zakresu
tematyki przedstawionej na wykładach.
Liczba punktów ECTS: 5
Język wykładowy: polski
Przedmioty wprowadzające: matematyka
Wymagania wstępne:

Nazwa jednostki organizacyjnej realizującej
przedmiot:
Katedra Mechaniki i Podstaw Konstrukcji Maszyn
adres: ul. Michała Oczapowskiego 11, pok. 126,
10-719 Olsztyn
tel./fax 523-32-55
Osoba odpowiedzialna za realizację przedmiotu:
dr inż. Jerzy Domański
Osoby prowadzące przedmiot:

Szczegółowy opis przyznanej punktacji ECTS - część B

MECHANIKA TECHNICZNA II

ECTS: 5

MECHANICS II

Na przyznaną liczbę punktów ECTS składają się :

1. Godziny kontaktowe z nauczycielem akademickim:

- obecność na egzaminie

5,0 godz.

- udział w wykładach

30,0 godz.

- udział w ćwiczeniach (audytoryjnych)

30,0 godz.

65,0 godz.

2. Samodzielna praca studenta:

- przygotowanie do egzaminu pisemnego i ustnego z przedmiotu

24,0 godz.

- przygotowanie do kolokwiów

11,0 godz.

- przygotowanie do ćwiczeń audytoryjnych

30,0 godz.

65,0 godz.

godziny kontaktowe + samodzielna praca studenta OGÓŁEM:

130,0 godz.

1 punkt ECTS = 26,00 godz. pracy przeciętnego studenta,

liczba punktów ECTS = 130,00 godz.: 26,00 godz./ECTS = 5,00 ECTS

w zaokrągleniu:

5 ECTS

- w tym liczba punktów ECTS za godziny kontaktowe z bezpośrednim udziałem nauczyciela akademickiego - 2,50 punktów ECTS,
- w tym liczba punktów ECTS za godziny realizowane w formie samodzielnej pracy studenta - 2,50 punktów ECTS.

UNIWERSYTET WARMIŃSKO-MAZURSKI W OLSZTYNIE

Wydział Nauk Technicznych

Sylabus przedmiotu/modułu - część A

06909-10-B

MECHATRONIKA

ECTS: 4

MECHATRONICS

TREŚCI MERYTORYCZNE

WYKŁAD

Istota mechatroniki.Przetworniki pomiarowe i sensory.Zasady przetwarzania wielkości nieelektrycznych w sygnały elektryczne.Zasady działania,
budowa i zastosowanie sensorów.Układy pneumatyczne i hydrauliczne.Fizyczne podstawy zachowania sprężonego powietrza.Budowa układu
pneumatycznego i hydraulicznego.Podstawowe układy sterowania siłownikiem pneumatycznym.Podstawowe układy sterowania siłownikami i
silnikami hydraulicznymi.Zarys budowy,działanie i zastosowanie mikrokontrolera. Rodzaje,budowa,zasada działania i programowanie
sterowników PLC.

ĆWICZENIA

Wstęp do sterowania i programowania robotów i manipulatorów.Podstawowe funkcje realizacyjne robotów i manipulatorów.Badanie
charakterystyk sensorów analogowych położenia,kąta,temperatury,prędkości i ciśnienia.Przekaźniki elektromagnetyczne.Łączenie elektrycznych
układów realizujących podstawowe funkcje logiczne.Elementy pneumatycznych i hydraulicznych układów sterowania.Symulacja pracy
pneumatycznych i hydraulicznych układów logicznych.Symbolika schematów kinematycznych.Opracowanie schematu kinematycznego.Analiza
mechanizmów zegarowych.Wstęp do programowania układów mikroprocesorowych.Środowisko assemblera.Pętla główna programu,rozkazy
skoków warunkowe i bezwarunkowe,rozkazy przypisania,sterowanie rejestrem portu wej./wyj.Programowanie i uruchomienie obsługi wybranego
urządzenia.

CEL KSZTAŁCENIA

Celem przedmiotu jest przygotowanie studentów do praktycznego użytkowania, diagnozowania, regulacji i drobnych napraw współczesnych
urządzeń technicznych. Z uwagi na powszechnie stosowane metody sterowania koniecznością staje się przybliżenie specyfiki działania układów
mechatronicznych oraz urządzeń zrobotyzowanych. Szczegółowym zamierzeniem jest pokazanie problematyki integracji różnych rodzajów
sensorów, aktuatorów i napędów w jednolite systemy mechatroniczne.

OPIS EFEKTÓW KSZTAŁCENIA PRZEDMIOTU W ODNIESIENIU DO OBSZAROWYCH I KIERUNKOWYCH EFEKTÓW
KSZTAŁCENIA

Symbole efektów obszarowych T1A_W04++, T1A_W05++, T1A_U08++, T1A_U09+, T1A_U13+, T1A_K03+, T1A_K07+
Symbole efektów kierunkowych K1A_W05++, K1A_W15++, K1A_U08++, K1A_U09+, K1A_U15+, K1A_K04+, K1A_K08+

EFEKTY KSZTAŁCENIA
Wiedza

W1 - Student rozróżnia różne techniki napędowe. (K1A_W05)
W2 - Student identyfikuje różne sensory. (K1A_W05)
W3 - Student wyszukuje niezbędne informacje techniczne w internetowych serwisach technicznych. (K1A_W15)
W4 - Student dobiera układy napędowe do układów mechatronicznych. (K1A_W15)

Umiejętności

U1 - Student korzysta z multimetru elektrycznego. (K1A_U08)
U2 - Student korzysta z oscyloskopu. (K1A_U08)
U3 - Student potrafi wdrażać programy sterujące w prostych układach mechatronicznych. (K1A_U09)
U4 - Student kontroluje uwzględnianie pozatechnicznych aspektów w pracy układów mechatronicznych. (K1A_U15)

Kompetencje społeczne

K1 - Student potrafi kierować zespołem. (K1A_K04)
K2 - Student potrafi zadbać o bezpieczeństwo własne oraz innych. (K1A_K08)

LITERATURA PODSTAWOWA

1) M. Olszewski, 2009r., "Urządzenia i systemy mechatroniczne", wyd. Rea, t.1 i 2, 2) P. Gałka, 2006r., "Podstawy programowania
mikrokontrolera 8051", wyd. PWN, 3) dr hab. inz A. Piętak, prof.UWM, dr inż. P.Drogosz, dr inż. M. Śmieja, "Instrukcje do ćwiczeń", 4) A.
Niederliński, 1998r., "Mikroprocesory, mikroukłady, mikrosystemy", wyd. WSiP, 5) Tomasz Starecki, 1996r., "Mikrokontrolery jednoukładowe
rodziny 51", wyd. NOZOMI.

LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA

1) A. Gajek. Z .Juda, 2008r., "Mechatronika samochodowa. Czujniki", wyd. WKŁ, 2) W.W. Spong, M. Vidysagar, 1997r., "Dynamika i sterowanie
robotów", wyd. WNT, 3) A. Grono, 2004r., "Mechatronika. Laboratorium", wyd. Wyd. Pol. Gdańskiej, 4) J. Dusza, G. Gortat, A. Leśniewski,
1998r., "Podstawy miernictwa", wyd. Of. Wyd. Pol. Warszawska, 5) A. Niederliński, 1988r., "Mikroprocesory, mikroukłady, mikrosystemy", wyd.
WSiP, 6) Z. Mrozek, 2002r., "Inżynieria elektryczna i komputerowa. Komputerowo wspomagane projektowanie systemów mechatronicznych",
wyd. Wyd. Pol. Krakowskiej, Kraków, 7) J. Parcheński, 1995r., "Miernictwo elektryczne i elektroniczne", wyd. WSiP.

Przedmiot/moduł:
MECHATRONIKA

Obszar kształcenia: nauki humanistyczne

Rodzaje zajęć: wykład, ćwiczenia laboratoryjne
Liczba godzin w semestrze/tygodniu:

Wykład: 15/1
Ćwiczenia: 30/2

Formy i metody dydaktyczne

Wykład
Wykład - informacyjny i z prezentacją multimedialną.
(W1, W2, W3, W4)
Ćwiczenia
Ćwiczenia laboratoryjne - rozwiązywanie zadań,praca
w podgrupach. (U1, U2, U3, U4, K1, K2)

Forma i warunki zaliczenia

Kolokwium pisemne 1 - z pytaniami otwartymi. (W1,
W2, W3, W4)
Sprawozdanie 4 - z ćwiczeń. (U1, U2, U3, U4, K1, K2)

Liczba punktów ECTS: 4
Język wykładowy: polski
Przedmioty wprowadzające: podstawy informatyki i
systemów informatycznych, programy użytkowe,
programowanie
Wymagania wstępne: Posługiwanie się pakietem MS
Office, znajomość min. jednego języka programowania.

Nazwa jednostki organizacyjnej realizującej
przedmiot:
Katedra Mechatroniki
adres: ul. Słoneczna 46a, , 10-710 Olsztyn
tel. 524-51-01, fax 524-51-50
Osoba odpowiedzialna za realizację przedmiotu:
dr hab. inż. Andrzej Bolesław Piętak, prof. UWM
e-mail: apitak@uwm.edu.pl
Osoby prowadzące przedmiot:
dr hab. inż. Andrzej Bolesław Piętak, prof. UWM

Uwagi dodatkowe:
Liczebność grup wykładowych – bez znaczenia
Liczebność studentów w grupie laboratoryjnej – max.
12 osób ze względu na ilość stanowisk laboratoryjnych

Szczegółowy opis przyznanej punktacji ECTS - część B

MECHATRONIKA

ECTS: 4

MECHATRONICS

Na przyznaną liczbę punktów ECTS składają się :

1. Godziny kontaktowe z nauczycielem akademickim:

- - przedstawienie pracy zaliczeniowej z zakresu wykładu

5,0 godz.

- - udział w kolokwium zaliczeniowym

4,0 godz.

- - udział w konsultacjach

1,0 godz.

- udział w wykładach

15,0 godz.

- udział w ćwiczeniach

30,0 godz.

55,0 godz.

2. Samodzielna praca studenta:

- Samodzielna praca studenta

50,0 godz.

godziny kontaktowe + samodzielna praca studenta OGÓŁEM:

105,0 godz.

1 punkt ECTS = 25,00 godz. pracy przeciętnego studenta,

liczba punktów ECTS = 105,00 godz.: 25,00 godz./ECTS = 4,20 ECTS

w zaokrągleniu:

4 ECTS

- w tym liczba punktów ECTS za godziny kontaktowe z bezpośrednim udziałem nauczyciela akademickiego - 2,10 punktów ECTS,
- w tym liczba punktów ECTS za godziny realizowane w formie samodzielnej pracy studenta - 1,90 punktów ECTS.

UNIWERSYTET WARMIŃSKO-MAZURSKI W OLSZTYNIE

Wydział Nauk Technicznych

Sylabus przedmiotu/modułu - część A

11309-10-B

METODA ELEMENTÓW SKOŃCZONYCH

ECTS: 2

FINITE ELEMENT METHODS

TREŚCI MERYTORYCZNE

TREŚCI WYKŁADÓW

Metoda elementów skończonych (MES), zalety i wady metody. Istotność MES dla zagadnień mechaniki, istota metody i jej uniwersalność,
zbieżność, obszary zastosowań i przykłady analiz w mechanice, główne składniki/etapy metody. Dyskretyzacja struktury, podstawowe typy
elementów, podział na elementy, lokalna i globalna numeracja węzłów, liczba elementów. Interpolacja wielomianowa pola niewiadomych,
stopień interpolacji, pole skalarne i wektorowe w problemach: jedno-, dwu- i trójwymiarowych, parametry węzłowe, funkcje kształtu, współrzędne
globalne, lokalne i znormalizowane. Metody: bezpośrednia, wariacyjna i residuów wyprowadzania wielkości charakterystycznych elementów,
macierze i wektory charakterystyczne w mechanice ciała stałego, mechanice przepływów i wymianie ciepła. Agregacja wielkości
charakterystycznych elementów, zadawanie warunków brzegowych, rozwiązywanie równań MES w zadaniach liniowych i nieliniowych,
obliczanie wartości funkcji pola poza węzłami.

TREŚCI ĆWICZEŃ

Wybór typu zadania (liniowy, nieliniowy). Budowa modelu geometrycznego analizowanego obiektu/obszaru (punkty, linie, powierzchnie,
objętości, ciała). Budowa modelu fizycznego obiektu/obszaru (zadawanie własności materiałowych, kinematycznych warunków brzegowych,
obciążenia). Budowa modelu skończenie elementowego (wybór typu elementu, np. prętowy, belkowy, płytowy, bryłowy; definiowanie stopni
swobody w węzłach, budowa siatki). Uruchomienie zadania. Weryfikacja wyników.

CEL KSZTAŁCENIA

Uzyskanie wiedzy na temat metody elementów skończonych. Opanowanie wiedzy na temat efektywnego prowadzenia obliczeń za pomocą
metody. Umiejętnośc przeprowadzania obliczeń z wykorzystaniem wersji dydaktycznej programu komercyjnego MES.

OPIS EFEKTÓW KSZTAŁCENIA PRZEDMIOTU W ODNIESIENIU DO OBSZAROWYCH I KIERUNKOWYCH EFEKTÓW
KSZTAŁCENIA

Symbole efektów obszarowych T1A_W01 T1A_W02 T1A_W03 T1A_W04 T1A_W07 T1A_U01 T1A_U07 T1A_U03 T1A_U09 T1A_U14
T1A_K03
Symbole efektów kierunkowych K_W01 K_W02 K_W03 K_W04 K_W07 K_U01 K_U07 K_U03 K_U09 K_U14 K_K03

EFEKTY KSZTAŁCENIA
Wiedza

Student zna podstawowe pojęcia i opis matematyczny wykorzystywany w metodzie elementów skończonych. Student zna podstawowe pojęcia
mechaniki związane z metodą elementów skończonych. Student rozumie podstawowe algorytmy wykorzystywane w metodzie elementów
skończonych, możliwości i ograniczenia metody. Student zna techniki, narzędzia, programy stosowane przy rozwiązywaniu prostych zadań
inżynierskich.

Umiejętności

Student potrafi porozumieć się w środowisku zawodowym w zakresie metody elementów skończonych. Student umie przygotować
dokumentację wykonanego projektu. Student potrafi rozwiązać proste zadanie inżynierskie metodą elementów skończonych.

Kompetencje społeczne

Student potrafi pracować w zespole.

LITERATURA PODSTAWOWA

1) O. C. Zienkiewicz. , 1992r., "Metoda elementów skończonych", wyd. Arkady, 2) W. Gawroński, J. Kruszewski, W. Ostachowicz, W. Wittbrodt,
1984r., "Metoda elementów skończonych w dynamice konstrukcji", wyd. Arkady , 3) S. S. Rao, 1992r., "The finite element method for
engineering", wyd. Pergamon Press.

LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA

1) K. J. Bathe, 1976r., "Finite element procedures in engineering analysis", wyd. Prentince-Hall, 2) J. T. Oden, 1982r., "Finite Elements:
Mathematical Aspects", wyd. Prentince_Hall, t.IV.

Przedmiot/moduł:
METODA ELEMENTÓW SKOŃCZONYCH

Obszar kształcenia: nauki ścisłe

Status przedmiotu: Obligatoryjny
Grupa przedmiotów: B-przedmiot kierunkowy
Kod ECTS: 11309-10-B
Kierunek studiów: Mechanika i budowa maszyn
Specjalność: Wszystkie specjalności
Profil kształcenia: Ogólnoakademicki
Forma studiów: Stacjonarne
Poziom studiów/Forma kształcenia: Studia
pierwszego stopnia
Rok/semestr: I/1

Rodzaje zajęć: Wykład, ćwiczenia laboratoryjne
Liczba godzin w semestrze/tygodniu:
wykłady: 15/1
ćwiczenia: 15/1
Formy i metody dydaktyczne
wykłady: audytoryjne
ćwiczenia: laboratorium (komputerowe), praca w
grupach 2-osobowych
Forma i warunki zaliczenia: Egzamin
Zaliczenie ćwiczeń na podstwie sprawozdań, egzamin
lub zaliczenie wykładu na ocenę (zgodnie z
programem studiów)
Liczba punktów ECTS: 2
Język wykładowy: polski
Przedmioty wprowadzające: matematyka,
mechanika, podstawy metod numerycznych
Wymagania wstępne:

Szczegółowy opis przyznanej punktacji ECTS - część B

METODA ELEMENTÓW SKOŃCZONYCH

ECTS: 2

FINITE ELEMENT METHODS

Na przyznaną liczbę punktów ECTS składają się :

1. Godziny kontaktowe z nauczycielem akademickim:

- Udział w wykładach

15,0 godz.

- Udział w ćwiczeniach

15,0 godz.

30,0 godz.

2. Samodzielna praca studenta:

- Przygotowanie do wykładów oraz egzaminu

15,0 godz.

- Przygotowanie doćwiczeń oraz opracow3anie sprawozdań

15,0 godz.

30,0 godz.

godziny kontaktowe + samodzielna praca studenta OGÓŁEM:

60,0 godz.

1 punkt ECTS = 30,00 godz. pracy przeciętnego studenta,

liczba punktów ECTS = 60,00 godz.: 30,00 godz./ECTS = 2,00 ECTS

w zaokrągleniu:

2 ECTS

UNIWERSYTET WARMIŃSKO-MAZURSKI W OLSZTYNIE

Wydział Nauk Technicznych

Sylabus przedmiotu/modułu - część A

06909-10-B

METODYKA PISANIA PRACY DYPLOMOWEJ

ECTS: 1

METHODOLOGY OF WRITING THESIS

TREŚCI MERYTORYCZNE

TREŚCI WYKŁADÓW

Zasady wyboru tematu pracy dyplomowej. Rodzaje i charakterystyka prac dyplomowych. Rodzaje piśmiennictwa. Technika studiowania
literatury, gromadzenie i opracowanie informacji. Konstrukcja pracy inżynierskiej i jej struktura: wstęp i cel pracy, przegląd piśmiennictwa,
metodyka badań, omówienie i analiza wyników, wnioski, literatura. Opracowywanie tabelarycznie i graficznie wyników badań oraz tematu pracy.
Wymagania formalne dotyczące maszynopisu. Ogólne zasady opracowywania i wygłaszania referatu. Dyskusja.

TREŚCI ĆWICZEŃ

CEL KSZTAŁCENIA

Przygotowanie dyplomantów do samodzielnej realizacji pracy dyplomowej.

OPIS EFEKTÓW KSZTAŁCENIA PRZEDMIOTU W ODNIESIENIU DO OBSZAROWYCH I KIERUNKOWYCH EFEKTÓW
KSZTAŁCENIA

Symbole efektów obszarowych T1A_W10+. T1A_U01+, T1A_U13+, T1A_U16+. T1A_K02+, T1A_K04+, T1A_K07+.
Symbole efektów kierunkowych K1A_W20+, K1A_W22+. K1A_U01+, K1A_U15+, K1A_U20+. K1A_K05+, K1A_K08+.

EFEKTY KSZTAŁCENIA
Wiedza

W1 - Student posiada wiedzę obejmującą zasady realizacji pracy dyplomowej, zna i rozumie podstawowe pojęcia i zasady ochrony własności
przemysłowej oraz prawa autorskiego (K1A_W20). W2 - Student potrafi korzystać z zasobów informacji patentowej oraz innych form własności
intelektualnej (K1A_W22).

Umiejętności

U1 - Student potrafi pozyskiwać niezbędne informacje z różnych źródeł, także w języku obcym, w zakresie zagadnień odnoszących się do
realizowanej pracy dyplomowej (K1A_U01). U2 - Student potrafi uzyskane informacje własciwie wkomponować, interpretować, formułować
opinie oraz wyciągać wnioski (K1A_U15). U3 - Student potrafi przygotowane informacje uzasadniać oraz prezentować (K1A_U20).

Kompetencje społeczne

K1 - Student potrafi określić priorytety służące realizacji pracy dyplomowej (K1A_K05). K2 - Student ma świadomość roli społecznej absolwenta
uczelni technicznej,rozumie potrzebę formułowania i przekazywania społeczeństwu w sposób powszechnie zrozumiały, zwłaszcza poprzez
środki masowego przekazu, informacji i opinii dotyczących osiągnięć techniki oraz innych aspektów działalności inżynierskiej (K1A_K08).

LITERATURA PODSTAWOWA

1) Rawa T., 2012r., "Metodyka wykonywania inzynierskich i magisterskich prac dyplomowych.", wyd. UWM Olsztyn, 2) Żółtowski B., 1997r.,
"Seminarium dyplomowe. Zasady pisania prac dyplomowych.", wyd. ATR Bydgoszcz.

LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA

Brak

Przedmiot/moduł:
METODYKA PISANIA PRACY DYPLOMOWEJ

Obszar kształcenia: nauki techniczne

Rodzaje zajęć: wykłady
Liczba godzin w semestrze/tygodniu:
wykłady: 12/1
Formy i metody dydaktyczne
wykłady: prezentacja multimedialna , dyskusja (W1).
Forma i warunki zaliczenia: Zaliczenie na ocenę
wykład:na podstawie obecnosci na zajeciach oraz
szczegółowego konspektu realizowanej pracy
dyplomowej (W1, W2, U1, U2, U3, K1, K2).
Liczba punktów ECTS: 1
Język wykładowy: polski
Przedmioty wprowadzające: brak
Wymagania wstępne: brab

Nazwa jednostki organizacyjnej realizującej
przedmiot:
Katedra Maszyn Roboczych i Procesów Separacji
adres: ul. Michała Oczapowskiego 11, pok. 106,
10-719 Olsztyn
tel./fax 523-48-18
Osoba odpowiedzialna za realizację przedmiotu:
dr hab. inż. Adam Józef Lipiński, prof. UWM
e-mail: adam.lipinski@uwm.edu.pl
Osoby prowadzące przedmiot:

Szczegółowy opis przyznanej punktacji ECTS - część B

METODYKA PISANIA PRACY DYPLOMOWEJ

ECTS: 1

METHODOLOGY OF WRITING THESIS

Na przyznaną liczbę punktów ECTS składają się :

1. Godziny kontaktowe z nauczycielem akademickim:

- udział w konsultacjach

1,0 godz.

- udział w wykładach

12,0 godz.

13,0 godz.

2. Samodzielna praca studenta:

- przygotowanie do dyskusji na wykładach

12,0 godz.

godziny kontaktowe + samodzielna praca studenta OGÓŁEM:

25,0 godz.

1 punkt ECTS = 25,00 godz. pracy przeciętnego studenta,

liczba punktów ECTS = 25,00 godz.: 25,00 godz./ECTS = 1,00 ECTS

w zaokrągleniu:

1 ECTS

- w tym liczba punktów ECTS za godziny kontaktowe z bezpośrednim udziałem nauczyciela akademickiego - 0,52 punktów ECTS,
- w tym liczba punktów ECTS za godziny realizowane w formie samodzielnej pracy studenta - 0,48 punktów ECTS.

UNIWERSYTET WARMIŃSKO-MAZURSKI W OLSZTYNIE

Wydział Nauk Technicznych

Sylabus przedmiotu/modułu - część A

06909-10-B

NAPĘD I STEROWANIE HYDRAULICZNE I PNEUMATYCZNE

ECTS: 2

HYDRAULIC AND PNEUMATIC DRIVE AND CONTROL

TREŚCI MERYTORYCZNE

TREŚCI WYKŁADÓW

Podstawowe pojęcia i definicje. Podstawowe elementy układu sterowania. Rola układów hydraulicznych w technice. Zasada działania i
podstawowe parametry robocze hydrostatycznego układu hydraulicznego. Straty mocy w układach hydraulicznych. Pompy hydrauliczne.
Akumulatory hydrauliczne. Odbiorniki hydrauliczne. Elementy sterujące i metody sterowania. Elementy sterujące – zawory. Metody sterowania
napędem hydrostatycznym .Połączenia i uszczelnienia urządzeń hydraulicznych. Ciecze robocze. Połączenia i uszczelnienia urządzeń
hydraulicznych. Własności cieczy roboczych. Powietrze w układzie hydraulicznym Przekładnie hydrauliczne. Przekładnie hydrostatyczne. Napęd
hydrokinetyczny Podstawy napędów i sterowania pneumatycznego. Podstawowe wiadomości. Wytwarzanie sprężonego powietrza.
Bezdotykowe człony wejściowe. Przykłady zastosowania układów hydraulicznych. Urządzenia hydrauliczne i pneumatyczne w pojazdach
samochodowych i maszynach rolniczych.

TREŚCI ĆWICZEŃ

Przykłady charakterystyk urządzeń hydraulicznych. Przedstawienie budowy wybranych pomp, silników hydraulicznych i rozdzielaczy.
Podstawowe zasady konstruowania układów hydraulicznych. Budowa schematów układów hydraulicznych i pneumatycznych z zastosowaniem
symulacji komputerowej. Wykrywanie błędów układów, modyfikacja układów w celu wyeliminowania błędów. Podstawowe obliczenia układów
hydraulicznych. Obliczenia prędkości ruchu siłowników i strat ciśnienia z wykorzystaniem charakterystyk zaworów. Sterowanie prędkością ruchu
metodą dławienia i metodą upustu. Rozpoznanie budowy rzeczywistego układu hydraulicznego. Podstawy sterowania elektrycznego w układach
hydraulicznych. Projektowanie i budowa elektrycznego układu sterowania . Montaż układów pneumatycznych na podstawie schematów.
Podstawy projektowania układów pneumatycznych. Przykłady zastosowania układów hydraulicznych. Projektowanie układów sterowania w
układach hydraulicznych.

CEL KSZTAŁCENIA

Celem kształcenia jest przedstawienie studentom teoretycznych podstaw oraz elementów konstrukcyjnych układów napędów hydraulicznych i
pneumatycznych. Celem ćwiczeń laboratoryjnych jest nabycie przez studentów praktycznych umiejętności konstruowania i oceny układów
hydraulicznych i pneumatycznych oraz układów sterowania.

OPIS EFEKTÓW KSZTAŁCENIA PRZEDMIOTU W ODNIESIENIU DO OBSZAROWYCH I KIERUNKOWYCH EFEKTÓW
KSZTAŁCENIA

Symbole efektów obszarowych T1A_W04, T1A_W07, T1A_U09, T1A_U13, T1A_K03
Symbole efektów kierunkowych K1A_W10, K1A_W16, K1A_U09, K1A_U15, K1A_K04

EFEKTY KSZTAŁCENIA
Wiedza

K1A_W10 Student ma szczegółową wiedzę związaną z budową i funkcjonowaniem urządzeń i układów hydraulicznych i pneumatycznych oraz
sterowania (T1A_W04). K1A_W16 Zna podstawowe prawa fizyczne obowiązujące w układach hydraulicznych i pneumatycznych (T1A_W07).

Umiejętności

K1A_U14 Student potrafi planować i budować układy hydrauliczne i pneumatyczne oraz wykonywać niezbędne eksperymenty i pomiary
wielkości fizycznych, jak natężenie przepływu, temperatura, ciśnienie (T1A_U15). K1A_U09 Student potrafi wykorzystać metody symulacyjne do
projektowania i oceny układów hydraulicznych i pneumatycznych oraz układów sterowania (T1A_U09). K1A_U15 Student potrafi dokonać
analizy funkcjonowania istniejących układów hydraulicznych i pneumatycznych oraz przedstawić, metodę poprawy funkcjonalności układów
(T1A_U13).

Kompetencje społeczne

K1A_K04 Student potrafi współdziałać i pracować w grupie, przyjmując w niej role projektanta i wykonawcy oraz obsługującego urządzenia
wyposażone w układy hydrauliczne i pneumatyczne (T1A_K03).

LITERATURA PODSTAWOWA

1) Dindorf R., 2003r., "Hydraulika i pneumatyka. Podstawy, ćwiczenia, laboratorium", wyd. Wydawnictwo Politechniki Świętokrzyskiej, 2) Kotnis
G., 2008r., "Budowa i eksploatacja układów hydraulicznych w maszynach", wyd. KaBe.

LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA

1) Kubrak E, Kubrak J., 2004r., "Hydraulika techniczna. Przykłady obliczeń.", wyd. Wydawnictwo SGGW, 2) Lipski J., 1991r., "Napędy i
sterowania hydrauliczne.", wyd. WKŁ.

Przedmiot/moduł:
NAPĘD I STEROWANIE HYDRAULICZNE I
PNEUMATYCZNE

Obszar kształcenia: nauki techniczne

Rodzaje zajęć: Wykłady, ćwiczenia laboratoryjne
Liczba godzin w semestrze/tygodniu:
wykłady: 15/1
ćwiczenia: 15/1
Formy i metody dydaktyczne
wykłady: Wykłady z prezenacją komputerową
ćwiczenia: Ćwiczenia laboratoryjne
Forma i warunki zaliczenia: Zaliczenie na ocenę
Zaliczenie ćwiczeń laboratoryjnych na podstawie
obecności i udziału w ćwiczeniach laboratoryjnych,
dwóch sprawdzianów oraz ocen ze sprawozdań.
Liczba punktów ECTS: 2
Język wykładowy: polski
Przedmioty wprowadzające: mechanika płynów
Wymagania wstępne:

Nazwa jednostki organizacyjnej realizującej
przedmiot:
Katedra Mechaniki i Podstaw Konstrukcji Maszyn
adres: ul. Michała Oczapowskiego 11, pok. 126,
10-719 Olsztyn
tel./fax 523-32-55
Osoba odpowiedzialna za realizację przedmiotu:
dr inż. Jerzy Domański
Osoby prowadzące przedmiot:

Szczegółowy opis przyznanej punktacji ECTS - część B

NAPĘD I STEROWANIE HYDRAULICZNE I PNEUMATYCZNE

ECTS: 2

HYDRAULIC AND PNEUMATIC DRIVE AND CONTROL

Na przyznaną liczbę punktów ECTS składają się :

1. Godziny kontaktowe z nauczycielem akademickim:

- obecność na kolokwium

1,0 godz.

- udział w wykładach

15,0 godz.

- udział w ćwiczeniach (audytoryjnych)

14,0 godz.

30,0 godz.

2. Samodzielna praca studenta:

- przygotowanie do kolokwium

6,0 godz.

- przygotowanie do ćwiczeń laboratoryjnych

14,0 godz.

- przygotowanie sprawozdań z ćwiczeń laboratoryjnych

10,0 godz.

30,0 godz.

godziny kontaktowe + samodzielna praca studenta OGÓŁEM:

60,0 godz.

1 punkt ECTS = 30,00 godz. pracy przeciętnego studenta,

liczba punktów ECTS = 60,00 godz.: 30,00 godz./ECTS = 2,00 ECTS

w zaokrągleniu:

2 ECTS

UNIWERSYTET WARMIŃSKO-MAZURSKI W OLSZTYNIE

Wydział Nauk Technicznych

Sylabus przedmiotu/modułu - część A

06909-10-B

PODSTAWY AUTOMATYKI I ROBOTYKI

ECTS: 2

BASICS OF AUTOMATICS AND ROBOTICS

TREŚCI MERYTORYCZNE

TREŚCI WYKŁADÓW

Pojęcia podstawowe: sygnał, informacja, elementy automatyki, zakłócenia, metody sterowania. Klasyfikacja układów regulacji automatycznej.
Metody opisu układów liniowych stacjonarnych. Charakterystyki czasowe układów dynamicznych jednowymiarowych. Portrety fazowe.
Transmitancja widmowa. Charakterystyki częstotliwościowe (charakterystyka amplitudowo-fazowa Nyquista, charakterystyka logarytmiczna
amplitudy i fazy Bode) Podstawowe człony dynamiczne. Stabilność układów liniowych stacjonarnych. Zapasy stabilności Kryteria stabilności
liniowych układów dynamicznych. Regulatory Dobór sastaw regulatorów P PI PID. Metoda Zieglera-Nicholsa. Obserwatory stanu. Obserwator
Luenberga. Metoda regulacji liniowo-kwadratowej. Metoda przesuwania biegunów. Regulatory przekaźnikowe: regulator trójstanowy, regulator
dwupołożeniowy. Klasyfikacja robotów. Struktura manipulatora. Równania ruchu robota. Sterowanie automatyczne robotów. Ocena jakości
sterowania robota.

TREŚCI ĆWICZEŃ

Rozwiązywanie równań różniczkowych metodą operatorową (przekształcenie Laplace’a ). Wyznaczanie modeli obiektów w postaci równań stanu
i transmitancji operatorowej, przekształcanie do postaci alternatywnych Wyznaczanie charakterystyk czasowych układów dynamicznych
(odpowiedzi impulsowe i skokowe). Wyznaczanie portretów fazowych. Transmitancja widmowa (wyznaczanie transmitancji widmowej obiektu,
charakterystyki częstotliwościowe Bode i Nyquista). Badanie stabilności układów metodami graficznymi i analitycznymi (kryterium Hurwitza i
Nyquista). Wyznaczanie zapasu stabilności układów dynamicznego (zapas fazy, zapas amplitudy ). Wyznaczanie regulatorów P, PI, PID metodą
Zieglera Nicholsa. Wyznaczanie obserwatora stanu Luenberga. Wyznaczanie regulatora liniowo-kwadratowego. Metoda przesuwania biegunów.
Projektowanie i badania regulatora dwupołożeniowego. Projektowanie i badania regulatora trójstanowego. Wyznaczanie równań ruchu robota.
Wyznaczanie dynamiki napędu robota.

CEL KSZTAŁCENIA

Student po odbyciu zajęć powinien posiadać wiedzę na temat: metod modelowania i opisu układów dynamicznych, zagadnień dotyczących
stabilności układów dynamicznych, projektowania jednowymiarowych układów regulacji P PI PID, liniowo-kwadratowych, metod przesuwania
biegunów i regulacji przekaźnikowej. Klasyfikacji robotów, struktury manipulatorów i sterowania automatycznego robotów.

OPIS EFEKTÓW KSZTAŁCENIA PRZEDMIOTU W ODNIESIENIU DO OBSZAROWYCH I KIERUNKOWYCH EFEKTÓW
KSZTAŁCENIA

Symbole efektów obszarowych T1A_W02 T1A_W03 T1A_W04 T1A_W06 T1A_W07 T1A_U09 T1A_U14 T1A_U15 T1A_K03
Symbole efektów kierunkowych K1A_W04 K1A_W06 K1A_W07 K1A_W09 K1A_W12 K1A_W13 K1A_W23 K1A_U08 K1A_U09 K1A_U14
K1A_U16 K1A_K04

EFEKTY KSZTAŁCENIA
Wiedza

Student potrafi zdefiniować podstawowe elementy układów automatyki i robotyki. Student potrafi objaśnić działanie układu regulacji
automatycznej .Student potrafi sformułować zadanie jakie ma spełnić układ automatyki i robotyki.

Umiejętności

Student potrafi analizować właściwości obiektu sterowania. Student potrafi dobierać regulator do obiektu sterowania. Student potrafi wyznaczyć
równanie ruchu robota i wyznaczyć dynamikę napędu robota.

Kompetencje społeczne

Student potrafi pracować w zespole

LITERATURA PODSTAWOWA

1) Zygfryd Domachowski, 2003r., "Automatyka i robotyka podstawy", wyd. Politechnika Gdańska, 2) Włodzimierz Gręblicki, 2001r., "Teoretyczne
podstawy automatyki", wyd. Oficyna Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej, 3) Żelazny M., "Podstawy automatyki", wyd. PWN Warszawa.

LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA

1) Kaczorek T., 1998r., "Wektory i macierze w automatyce i elektrotechnice", wyd. WNT, 2) Kaczorek T., 1993r., "Teoria sterowania i systemów",
wyd. PWN.

Przedmiot/moduł:
PODSTAWY AUTOMATYKI I ROBOTYKI

Obszar kształcenia: nauki techniczne

Rodzaje zajęć: Wykłady, ćwiczenia laboratoryjne
Liczba godzin w semestrze/tygodniu:
wykłady: 15/2
ćwiczenia: 15/2
Formy i metody dydaktyczne
wykłady: Wykład
ćwiczenia: laboratoryjne, projektowanie doświadczeń,
symulacje komputerowe
Forma i warunki zaliczenia: Zaliczenie na ocenę
zaliczenie na podstawie kolokwium
Liczba punktów ECTS: 2
Język wykładowy: polski
Przedmioty wprowadzające: matematyka, fizyka
Wymagania wstępne: znajomość obsługi komputera
oraz dowolnego języka programowania

Nazwa jednostki organizacyjnej realizującej
przedmiot:
Katedra Elektrotechniki i Energetyki
adres: ul. Michała Oczapowskiego 11, pok. 202,
10-719 Olsztyn
tel. 523-36-21, fax 523-36-03
Osoba odpowiedzialna za realizację przedmiotu:
dr inż. Dariusz Robert Wiśniewski
e-mail: wdarek@uwm.edu.pl
Osoby prowadzące przedmiot:

Szczegółowy opis przyznanej punktacji ECTS - część B

PODSTAWY AUTOMATYKI I ROBOTYKI

ECTS: 2

BASICS OF AUTOMATICS AND ROBOTICS

Na przyznaną liczbę punktów ECTS składają się :

1. Godziny kontaktowe z nauczycielem akademickim:

- Godziny kontaktowe z nauczycielem akademickim

30,0 godz.

2. Samodzielna praca studenta:

- Samodzielna praca studenta

29,0 godz.

godziny kontaktowe + samodzielna praca studenta OGÓŁEM:

59,0 godz.

1 punkt ECTS = 27,00 godz. pracy przeciętnego studenta,

liczba punktów ECTS = 59,00 godz.: 27,00 godz./ECTS = 2,18 ECTS

w zaokrągleniu:

2 ECTS

- w tym liczba punktów ECTS za godziny kontaktowe z bezpośrednim udziałem nauczyciela akademickiego - 1,02 punktów ECTS,
- w tym liczba punktów ECTS za godziny realizowane w formie samodzielnej pracy studenta - 0,98 punktów ECTS.

UNIWERSYTET WARMIŃSKO-MAZURSKI W OLSZTYNIE

Wydział Nauk Technicznych

Sylabus przedmiotu/modułu - część A

06909-10-B

PODSTAWY AUTOMATYKI I ROBOTYKI

ECTS: 2

BASICS OF AUTOMATICS AND ROBOTICS

TREŚCI MERYTORYCZNE

TREŚCI WYKŁADÓW

TREŚCI ĆWICZEŃ

CEL KSZTAŁCENIA

OPIS EFEKTÓW KSZTAŁCENIA PRZEDMIOTU W ODNIESIENIU DO OBSZAROWYCH I KIERUNKOWYCH EFEKTÓW
KSZTAŁCENIA

EFEKTY KSZTAŁCENIA
Wiedza

Umiejętności

Kompetencje społeczne

Student potrafi pracować w zespole

LITERATURA PODSTAWOWA

LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA

1) Kaczorek T., 1998r., "Wektory i macierze w automatyce i elektrotechnice", wyd. WNT, 2) Kaczorek T., 1993r., "Teoria sterowania i systemów",
wyd. PWN.

Przedmiot/moduł:
PODSTAWY AUTOMATYKI I ROBOTYKI

Obszar kształcenia: nauki techniczne

Nazwa jednostki organizacyjnej realizującej
przedmiot:
Katedra Elektrotechniki i Energetyki
adres: ul. Michała Oczapowskiego 11, pok. 202,
10-719 Olsztyn
tel. 523-36-21, fax 523-36-03
Osoba odpowiedzialna za realizację przedmiotu:
dr inż. Dariusz Robert Wiśniewski
e-mail: wdarek@uwm.edu.pl
Osoby prowadzące przedmiot:

Szczegółowy opis przyznanej punktacji ECTS - część B

PODSTAWY AUTOMATYKI I ROBOTYKI

ECTS: 2

BASICS OF AUTOMATICS AND ROBOTICS

Na przyznaną liczbę punktów ECTS składają się :

1. Godziny kontaktowe z nauczycielem akademickim:

- Godziny kontaktowe z nauczycielem akademickim

30,0 godz.

2. Samodzielna praca studenta:

- Samodzielna praca studenta

29,0 godz.

godziny kontaktowe + samodzielna praca studenta OGÓŁEM:

59,0 godz.

1 punkt ECTS = 27,00 godz. pracy przeciętnego studenta,

liczba punktów ECTS = 59,00 godz.: 27,00 godz./ECTS = 2,18 ECTS

w zaokrągleniu:

2 ECTS

UNIWERSYTET WARMIŃSKO-MAZURSKI W OLSZTYNIE

Wydział Nauk Technicznych

Sylabus przedmiotu/modułu - część A

06909-10-B

PODSTAWY AUTOMATYKI I ROBOTYKI

ECTS: 2

BASICS OF AUTOMATICS AND ROBOTICS

TREŚCI MERYTORYCZNE

TREŚCI WYKŁADÓW

TREŚCI ĆWICZEŃ

CEL KSZTAŁCENIA

OPIS EFEKTÓW KSZTAŁCENIA PRZEDMIOTU W ODNIESIENIU DO OBSZAROWYCH I KIERUNKOWYCH EFEKTÓW
KSZTAŁCENIA

EFEKTY KSZTAŁCENIA
Wiedza

Umiejętności

Kompetencje społeczne

Student potrafi pracować w zespole

LITERATURA PODSTAWOWA

LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA

1) Kaczorek T., 1998r., "Wektory i macierze w automatyce i elektrotechnice", wyd. WNT, 2) Kaczorek T., 1993r., "Teoria sterowania i systemów",
wyd. PWN.

Przedmiot/moduł:
PODSTAWY AUTOMATYKI I ROBOTYKI

Obszar kształcenia: nauki techniczne

Rodzaje zajęć: Wykłady, ćwiczenia laboratoryjne
Liczba godzin w semestrze/tygodniu:
wykłady: 15/1
ćwiczenia: 15/1
Formy i metody dydaktyczne
wykłady: Wykład
ćwiczenia: laboratoryjne, projektowanie doświadczeń,
symulacje komputerowe
Forma i warunki zaliczenia: Zaliczenie na ocenę
zaliczenie na podstawie kolokwium
Liczba punktów ECTS: 2
Język wykładowy: polski
Przedmioty wprowadzające: matematyka, fizyka
Wymagania wstępne: znajomość obsługi komputera
oraz dowolnego języka programowania

Nazwa jednostki organizacyjnej realizującej
przedmiot:
Katedra Elektrotechniki i Energetyki
adres: ul. Michała Oczapowskiego 11, pok. 202,
10-719 Olsztyn
tel. 523-36-21, fax 523-36-03
Osoba odpowiedzialna za realizację przedmiotu:
Stanislaw Szumera
e-mail: wdarek@uwm.edu.pl
Osoby prowadzące przedmiot:

Szczegółowy opis przyznanej punktacji ECTS - część B

PODSTAWY AUTOMATYKI I ROBOTYKI

ECTS: 2

BASICS OF AUTOMATICS AND ROBOTICS

Na przyznaną liczbę punktów ECTS składają się :

1. Godziny kontaktowe z nauczycielem akademickim:

- Godziny kontaktowe z nauczycielem akademickim

30,0 godz.

2. Samodzielna praca studenta:

- Samodzielna praca studenta

29,0 godz.

godziny kontaktowe + samodzielna praca studenta OGÓŁEM:

59,0 godz.

1 punkt ECTS = 27,00 godz. pracy przeciętnego studenta,

liczba punktów ECTS = 59,00 godz.: 27,00 godz./ECTS = 2,18 ECTS

w zaokrągleniu:

2 ECTS

UNIWERSYTET WARMIŃSKO-MAZURSKI W OLSZTYNIE

Wydział Nauk Technicznych

Sylabus przedmiotu/modułu - część A

06909-10-B

PODSTAWY EKSPLOATACJI I NIEZAWODNOŚCI MASZYN

ECTS: 5,5

FUNDAMENTALS OF MACHINE MAINTENANCE

TREŚCI MERYTORYCZNE

TREŚCI WYKŁADÓW

Elementy teorii eksploatacji. Podstawowe pojęcia i definicje. Proces eksploatacji, stany i stanowiska eksploatacyjne maszyn i urządzeń. Graf
eksploatacyjny, rozkład eksploatacyjny. Rozkład repertuaru w bazie eksploatacyjnej maszyn. Współczynniki oceny procesu eksploatacji.
Modelowanie procesu eksploatacji. Określenie potencjału eksploatacyjnego maszyny. Fizyczne podstawy eksploatacji maszyn. Modelowanie
procesów zużycia maszyn w czasie eksploatacji . Badania eksperymentalne tarcia i zużycia części maszyn Technika smarowania, podstawowe
pojęcia i jednostki. Klasyfikacja jakościowa i lepkościowa środków smarnych. Płyny eksploatacyjne, paliwa i środki smarne. Właściwości olejów
silnikowych i przekładniowych. Dobór i eksploatacja olejów. Proces użytkowania maszyny i jego ocena na podstawie parametrów technicznych i
eksploatacyjnych. Pojęcie niezawodności maszyn, metody doboru i oceny wskaźników niezawodności maszyn.

TREŚCI ĆWICZEŃ

Wprowadzenie, zasady BHP. Budowa systemu eksploatacji maszyn Identyfikacja stanu technicznego maszyny zorientowana symptomowo
Ocena postaci i przyczyn uszkodzeń części maszyn Analiza rodzajów i skutków uszkodzeń Ocena wskaźnikowa procesu użytkowania maszyn
Analiza kosztów utrzymania maszyn wg LCC Wybór wskaźników niezawodności wg normy. Ocena zużycia części maszyn Badanie zużycia
ściernego na testerze T-07 Metody oceny jakości środków smarnych i ich znaczenie eksploatacyjne Planowanie obsługi i zapewnienie środków
obsługi wg PN IEC 706-4 UE. Metody utrzymania ruchu maszyn z wykorzystaniem CMMS Ocena efektywności eksploatacji Zaliczenie

CEL KSZTAŁCENIA

Student pozna zasady racjonalnej eksploatacji maszyn i urządzeń. Potrafi zaprojektować system eksploatacji wybranej maszyny z
uwzględnieniem procesów użytkowych, obsługowych, niezawodnościowych.

OPIS EFEKTÓW KSZTAŁCENIA PRZEDMIOTU W ODNIESIENIU DO OBSZAROWYCH I KIERUNKOWYCH EFEKTÓW
KSZTAŁCENIA

Symbole efektów obszarowych T1A_W04, T1A_W05, T1A_W06, T1A_U02, T1A_U10, T1A_K02, T1A_K03
Symbole efektów kierunkowych K_W01, K_W07, K_W14, K_W17, K_W22, K_U05, K_U06, K_U09, K_U18, K_K01

EFEKTY KSZTAŁCENIA
Wiedza

Zapoznanie studentów z zagadnieniami dotyczącymi podstaw eksploatacji i niezawodności maszyn. Zapoznanie studentów z zasadami
racjonalnej eksploatacji maszyn.

Umiejętności

Nabycie przez studentów umiejętności pomiarów charakterystyk użytkowania i obsługiwania wybranych urządzeń i maszyn. Umiejętność wyboru
i wyznaczania wskaźników niezawodności oraz opracowanie programu zapewnienia niezawodności maszyn.

Kompetencje społeczne

Przygotowanie studentów do pracy związanej z eksploatacją i niezawodnością maszyn.

LITERATURA PODSTAWOWA

1) Michalski R., Niziński S., 1997r., "Podstawy eksploatacji obiektów technicznych", wyd. Wydaw. ART, 2) Georg-Wilhelm Werner, "Praktyczny
poradnik , Konserwacja maszyn i urządzeń.", wyd. wyd. Wydaw. Alfa-WEKA Sp.z o.o. .

LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA

Brak

Przedmiot/moduł:
PODSTAWY EKSPLOATACJI I NIEZAWODNOŚCI
MASZYN

Obszar kształcenia: nauki techniczne

Status przedmiotu: Fakultatywny
Grupa przedmiotów: B-przedmiot kierunkowy
Kod ECTS: 06909-10-B
Kierunek studiów: Mechanika i budowa maszyn
Specjalność: Wszystkie specjalności
Profil kształcenia: Ogólnoakademicki
Forma studiów: Stacjonarne
Poziom studiów/Forma kształcenia: Studia
pierwszego stopnia
Rok/semestr: III/V

Rodzaje zajęć: wykłady i ćwiczenia
Liczba godzin w semestrze/tygodniu:
wykłady: 30/2
ćwiczenia: 30/2
Formy i metody dydaktyczne
wykłady: wykład informacyjny, problemowy,
ćwiczenia: ćwiczenia laboratoryjne, przedmiotowe
Forma i warunki zaliczenia: Egzamin
sporządzenie i zaliczenie sprawozdań z ćwiczeń
laboratoryjnych, pisemne zaliczanie poszczególnych
zagadnień
Liczba punktów ECTS: 5,5
Język wykładowy: polski
Przedmioty wprowadzające: statystyka, mechanika,
wytrzymałość materiałów, budowa maszyn
Wymagania

wstępne:

wymagania

względem

praktycznych

umiejętności,

przedmiotów

poprzedzających.

Nazwa jednostki organizacyjnej realizującej
przedmiot:
Katedra Budowy, Eksploatacji Pojazdów i Maszyn
adres: ul. Michała Oczapowskiego 11, pok. 1 i 2,
10-719 Olsztyn
tel./fax 523-34-63
Osoba odpowiedzialna za realizację przedmiotu:
prof. dr hab. inż. Ryszard Michalski, prof.zw.
e-mail: ryszard.michalski@uwm.edu.pl
Osoby prowadzące przedmiot:

Szczegółowy opis przyznanej punktacji ECTS - część B

PODSTAWY EKSPLOATACJI I NIEZAWODNOŚCI MASZYN

ECTS: 5,5

FUNDAMENTALS OF MACHINE MAINTENANCE

Na przyznaną liczbę punktów ECTS składają się :

1. Godziny kontaktowe z nauczycielem akademickim:

- Godziny kontaktowe z nauczycielem akademickim

66,0 godz.

2. Samodzielna praca studenta:

- Samodzielna praca studenta

71,0 godz.

godziny kontaktowe + samodzielna praca studenta OGÓŁEM:

137,0 godz.

1 punkt ECTS = 25,00 godz. pracy przeciętnego studenta,

liczba punktów ECTS = 137,00 godz.: 25,00 godz./ECTS = 5,48 ECTS

w zaokrągleniu:

5,5 ECTS

- w tym liczba punktów ECTS za godziny kontaktowe z bezpośrednim udziałem nauczyciela akademickiego - 2,65 punktów ECTS,
- w tym liczba punktów ECTS za godziny realizowane w formie samodzielnej pracy studenta - 2,85 punktów ECTS.

UNIWERSYTET WARMIŃSKO-MAZURSKI W OLSZTYNIE

Wydział Nauk Technicznych

Sylabus przedmiotu/modułu - część A

06609-10-B

PODSTAWY KONSTRUKCJI MASZYN 1

ECTS: 3

FUNDAMENTALS OF MACHINERY CONSTRUCTION 1

TREŚCI MERYTORYCZNE

TREŚCI WYKŁADÓW

Elementy metodyki konstruowania maszyn. Zagadnienia łączenia elementów maszyn. Połączenia rozłączne i nierozłączne maszyn. Naprężenia i
obliczenia wytrzymałościowe połączeń. Dobór cech konstrukcyjnych połączeń wału z piastą. Projektowanie i obliczanie osi i wałów. Sprzęgła
rozłączne i nierozłoczne.

TREŚCI ĆWICZEŃ

Jeden projekt z zakresu połączeń rozłącznych i nierozłącznych, mechanizmów śrubowych. Zakres opracowania projektu obejmuje: opracowanie
założeń konstrukcyjnych, opracowanie koncepcyjne wytworu, wybór optymalnej koncepcji i dobór cech konstrukcyjnych wytworu, rysunek
złożeniowy i rysunki detali wskazanych przez prowadzącego ćwiczenie, obliczenia i opis techniczny wytworu.

CEL KSZTAŁCENIA

Celem kształcenia jest wypracowanie u studenta umiejętności samodzielnego rozwiązywania problemów projektowo-konstrukcyjnych oraz
zdobycie niezbędnej do tego typu działań wiedzy i umiejętności

OPIS EFEKTÓW KSZTAŁCENIA PRZEDMIOTU W ODNIESIENIU DO OBSZAROWYCH I KIERUNKOWYCH EFEKTÓW
KSZTAŁCENIA

Symbole efektów obszarowych T1A_W02, T1A_W03, T1A_W04, T1A_W06, T1A_W07, T1A_U01, T1A_U07, T1A_U09, T1A_U14,
T1A_U15, , T1A_U16, T1A_K02, T1A_K04
Symbole efektów kierunkowych K1A_W05, K1A_W07, K1A_W11, K1A_W17, K1A_U13, K1A_U16, K1A_U17, K1A_U20, K1A_K05

EFEKTY KSZTAŁCENIA
Wiedza

W ramach przedmiotu studenci zapoznają się z budową i zasadą działania maszyn i urządzeń oraz ich podzespołów. Zdobywają wiedzę na
temat korelacji poszczególnych elementów maszyn oraz ich kojarzenia w gotowe podzespoły. Poszerzają wiedzę na temat obliczeń i analiz
wytrzymałościowych o ich aplikacyjne wykorzystanie. Zdobywają niezbędną wiedzę potrzebną do konstruowania maszyn.

Umiejętności

Studenci opanowują umiejętność budowania założeń projektowo-konstrukcyjnych, doboru modeli obliczeniowych oraz poszukiwania rozwiązań
optymalnych w konstruowaniu maszyn i urządzeń. Zdobywają umiejętność przeprowadzania analiz wytrzymałościowych elementów maszyn.

Kompetencje społeczne

Studenci wdrażani są do samodzielnej pracy projektowo-konstrukcyjne

LITERATURA PODSTAWOWA

1) Dietrich Marek i inni , 1995r., "Podstawy konstrukcji maszyn", wyd. Wydawnictwo Nauk Technicznych, t.1,2,3, 2) Osińskiego Z. , 1999r.,
"Podstawy konstrukcji maszyn", wyd. Wyd. Naukowe PWN , 3) Kurmaz L. W. , 1999r., "Podstawy konstrukcji maszyn. Projektowanie", wyd. Wyd.
PWN , 4) Osiński Z., J. Wróbel, "Wybrane Metody Komputerowego Wspomagania Konstruowania Maszyn", wyd. Wyd. PWN , 5) Muller L., A.
Wilk , 1996r., "Podstawy konstrukcji maszyn", wyd. Wyd. PWN , 6) Muller L., 1996r., "Przekładnie zębate", wyd. Wydawnictwo Nauk
Technicznych, 7) Reguła J., Ciania W., 1993r., "Podstawy konstrukcji maszyn", wyd. AR-T Olsztyn, t.1,2, 8) Miąskowski W., Reguła J., 2002r.,
"Podstawy Konstrukcji Maszyn. Przykłady obliczeń połączeń śrubowych i spawanych.", wyd. UWM Olsztyn.

LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA

1) Korewa, W., Zygmunt K. , 1975r., "Podstawy konstrukcji maszyn", wyd. WNT, Warszawa, 2) Osiński Z., W. Bajon, T. Szucki , 1975r.,
"Podstawy konstrukcji maszyn", wyd. PWN, Warszawa, 3) Knosala R., A. Gwiazda, A. Baier, P. Gendarz, , 2000r., "Podstawy konstrukcji maszyn
- przykłady obliczeń", wyd. WNT, Warszawa, 4) Kocańda S., J. Szala:, 1997r., "Podstawy obliczeń zmęczeniowych", wyd. PWN, Warszawa, 5)
Kiciński J, 1994r., "Teoria i badania hydrodynamicznych poprzecznych łożysk ślizgowych", wyd. Ossolineum, Gdańsk, 6) Kiciński J, 2006r.,
"Rotor Dynamics", wyd. Wyd. IMP PAN, Gdańsk .

Przedmiot/moduł:
PODSTAWY KONSTRUKCJI MASZYN 1

Obszar kształcenia: nauki techniczne

Rodzaje zajęć: wykłady, ćwiczenia projektowe
Liczba godzin w semestrze/tygodniu:
wykłady: 30/1
ćwiczenia: 15/1
Formy i metody dydaktyczne
wykłady: informacyjne wspomagane technikami
multimedialnymi
ćwiczenia: ćwiczenia projektowe - proces
projektowania jest wspomagany komputerowo na
każdym jego etapie
Forma i warunki zaliczenia: Egzamin
ćwiczenia projektowe – na podstawie wykonanych
opracowań konstrukcyjnych w postaci rysunków
technicznych, szkiców i obliczeń ocenionych
pozytywnie. Egzamin – pisemny i ustny
Liczba punktów ECTS: 3
Język wykładowy: polski
Przedmioty wprowadzające: geometria i grafika
inżynierska, wytrzymałość materiałów, komputerowe
wspomaganie projektowania, me
Wymagania

wstępne:

znajomość

zagadnień

związanych z materiałami konstrukcyjnymi, technologią
ich kształtowania, obliczeniami wytrzymałościowymi,
umiejętność posługiwania się rysunkiem technicznym i
systemami CAD/CAE

Nazwa jednostki organizacyjnej realizującej
przedmiot:
Katedra Mechaniki i Podstaw Konstrukcji Maszyn
adres: ul. Michała Oczapowskiego 11, pok. 126,
10-719 Olsztyn
tel./fax 523-32-55
Osoba odpowiedzialna za realizację przedmiotu:
prof. dr hab. inż. Jan Kiciński
e-mail: kic@imp.gda.pl
Osoby prowadzące przedmiot:

Szczegółowy opis przyznanej punktacji ECTS - część B

PODSTAWY KONSTRUKCJI MASZYN 1

ECTS: 3

FUNDAMENTALS OF MACHINERY CONSTRUCTION 1

Na przyznaną liczbę punktów ECTS składają się :

1. Godziny kontaktowe z nauczycielem akademickim:

- obecność na egzaminie

6,0 godz.

- udział w konsultacjach projektowych, odbiór projektu

3,0 godz.

- udział w wykładach

30,0 godz.

- udział w ćwiczeniach projektowych

15,0 godz.

54,0 godz.

2. Samodzielna praca studenta:

- przygotowanie do egzaminu pisemnego i ustnego

15,0 godz.

- przygotowanie do zaliczenia projektu

3,0 godz.

- przygotowanie projektu

20,0 godz.

38,0 godz.

godziny kontaktowe + samodzielna praca studenta OGÓŁEM:

92,0 godz.

1 punkt ECTS = 30,00 godz. pracy przeciętnego studenta,

liczba punktów ECTS = 92,00 godz.: 30,00 godz./ECTS = 3,07 ECTS

w zaokrągleniu:

3 ECTS

- w tym liczba punktów ECTS za godziny kontaktowe z bezpośrednim udziałem nauczyciela akademickiego - 1,76 punktów ECTS,
- w tym liczba punktów ECTS za godziny realizowane w formie samodzielnej pracy studenta - 1,24 punktów ECTS.

UNIWERSYTET WARMIŃSKO-MAZURSKI W OLSZTYNIE

Wydział Nauk Technicznych

Sylabus przedmiotu/modułu - część A

06609-10-B

PODSTAWY KONSTRUKCJI MASZYN 2

ECTS: 4

FUNDAMENTALS OF MACHINERY CONSTRUCTION 2

TREŚCI MERYTORYCZNE

TREŚCI WYKŁADÓW

Trybologia i łożyskowanie. Teoria zazębienia, wskaźnik przyporu, korekcja uzębienia i zazębienia. Przekładnie walcowe o zębach prostych i
śrubowych. Przekładnie planetarne, stożkowe i ślimakowe. Stan obciążenia przekładni. Przekładnie pasowe, cierne i łańcuchowe. Współczesne
narzędzia oceny stanu maszyn i obiektów. Nowoczesne metody analizy stanu dynamicznego maszyn. Systemy mechatroniczne w budowie
maszyn.

TREŚCI ĆWICZEŃ

Jeden projekt z zakresu łożyskowania wałów, sprzęgieł itp. Zakres opracowania projektu obejmuje: opracowanie założeń konstrukcyjnych,
opracowanie koncepcyjne wytworu, wybór optymalnej koncepcji i dobór cech konstrukcyjnych wytworu, rysunek złożeniowy i rysunki detali
wskazanych przez prowadzącego ćwiczenie, obliczenia i opis techniczny wytworu.

CEL KSZTAŁCENIA

Celem kształcenia jest wypracowanie u studenta umiejętności samodzielnego rozwiązywania problemów projektowo-konstrukcyjnych
podzespołów maszyn oraz zdobycie niezbędnej do tego typu działań wiedzy i umiejętności.

OPIS EFEKTÓW KSZTAŁCENIA PRZEDMIOTU W ODNIESIENIU DO OBSZAROWYCH I KIERUNKOWYCH EFEKTÓW
KSZTAŁCENIA

Symbole efektów obszarowych T1A_W02, T1A_W04, T1A_W05, T1A_W06, T1A_W07, T1A_U01, T1A_U07, T1A_U09, T1A_U14, T1A_U15,
T1A_U16, T1A_K02, T1A_K04
Symbole efektów kierunkowych K1A_W05, K1A_W11, K1A_W15, K1A_W23, K1A_U13, K1A_U16, K1A_U17, K1A_U20, K1A_K05

EFEKTY KSZTAŁCENIA
Wiedza

Umiejętności

Studenci opanowują umiejętność budowania założeń, doboru modeli obliczeniowych oraz poszukiwania rozwiązań optymalnych w
konstruowaniu maszyn i urządzeń. Zdobywają umiejętność przeprowadzania analiz wytrzymałościowych elementów maszyn.Zdobywają
umiejętność przeprowadzania badań eksperymentalnych i numerycznych zespołów maszynowych oraz oceny wyników tych badań.

Kompetencje społeczne

Studenci wdrażani są do samodzielnej i zespołowej pracy projektowo-konstrukcyjnej.

LITERATURA PODSTAWOWA

LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA

Przedmiot/moduł:
PODSTAWY KONSTRUKCJI MASZYN 2

Obszar kształcenia: nauki techniczne

Rodzaje zajęć: wykłady, ćwiczenia projektowe
Liczba godzin w semestrze/tygodniu:
wykłady: 30/2
ćwiczenia: 30/2
Formy i metody dydaktyczne
wykłady: informacyjne wspomagane technikami
multimedialnymi
ćwiczenia: ćwiczenia projektowe - proces
projektowania jest wspomagany komputerowo na
każdym jego etapie
Forma i warunki zaliczenia: Egzamin
ćwiczenia projektowe – na podstawie wykonanych
opracowań konstrukcyjnych w postaci rysunków
technicznych, szkiców i obliczeń ocenionych
pozytywnie. Egzamin – pisemny i ustny
Liczba punktów ECTS: 4
Język wykładowy: polski
Przedmioty wprowadzające: grafika inżynierska,
wytrzymałość materiałów, podstawy konstrukcji
maszyn 1
Wymagania

wstępne:

znajomość

zagadnień

związanych z materiałami konstrukcyjnymi, technologią
ich kształtowania, obliczeniami wytrzymałościowymi,
umiejętność posługiwania się rysunkiem technicznym,
systemami CAD/CAE, rozwiązywaniem prostych zadań
konstrukcyjnych

Nazwa jednostki organizacyjnej realizującej
przedmiot:
Katedra Mechaniki i Podstaw Konstrukcji Maszyn
adres: ul. Michała Oczapowskiego 11, pok. 126,
10-719 Olsztyn
tel./fax 523-32-55
Osoba odpowiedzialna za realizację przedmiotu:
prof. dr hab. inż. Jan Kiciński
e-mail: kic@imp.gda.pl
Osoby prowadzące przedmiot:

Szczegółowy opis przyznanej punktacji ECTS - część B

PODSTAWY KONSTRUKCJI MASZYN 2

ECTS: 4

FUNDAMENTALS OF MACHINERY CONSTRUCTION 2

Na przyznaną liczbę punktów ECTS składają się :

1. Godziny kontaktowe z nauczycielem akademickim:

- obecność na egzaminie

6,0 godz.

- udział w konsultacjach projektowych, odbiór projektu

3,0 godz.

- udział w wykładach

30,0 godz.

- udział w ćwiczeniach projektowych

30,0 godz.

69,0 godz.

2. Samodzielna praca studenta:

- przygotowanie do egzaminu pisemnego i ustnego

18,0 godz.

- przygotowanie do zaliczenia projektu

3,0 godz.

- przygotowanie projektu

30,0 godz.

51,0 godz.

godziny kontaktowe + samodzielna praca studenta OGÓŁEM:

120,0 godz.

1 punkt ECTS = 30,00 godz. pracy przeciętnego studenta,

liczba punktów ECTS = 120,00 godz.: 30,00 godz./ECTS = 4,00 ECTS

w zaokrągleniu:

4 ECTS

- w tym liczba punktów ECTS za godziny kontaktowe z bezpośrednim udziałem nauczyciela akademickiego - 2,30 punktów ECTS,
- w tym liczba punktów ECTS za godziny realizowane w formie samodzielnej pracy studenta - 1,70 punktów ECTS.

UNIWERSYTET WARMIŃSKO-MAZURSKI W OLSZTYNIE

Wydział Nauk Technicznych

Sylabus przedmiotu/modułu - część A

06609-10-B

PODSTAWY KONSTRUKCJI MASZYN 3

ECTS: 4

FUNDAMENTALS OF MACHINERY CONSTRUCTION 3

TREŚCI MERYTORYCZNE

TREŚCI ĆWICZEŃ

Jeden projekt z zakresu konstrukcji z układem napędowy wyposażonym w przekładnię zębatą itp. – projekt realizowany w zespołach
projektowych. Zakres opracowania projektu obejmuje: opracowanie założeń, konstrukcyjnych do budowy obiektów technicznych, opracowanie
koncepcyjne wytworu ogólnych i cząstkowych, wybór optymalnej koncepcji i dobór cech konstrukcyjnych wytworu i elementów składowych, szkic
techniczny konstrukcji, rysunki złożeniowe układu napędowego i projektowanej przekładni oraz rysunki, detali wskazanych przez prowadzącego
ćwiczenie, obliczenia i analizy wytrzymałościowe z wykorzystaniem systemów CAE, opis techniczny wytworu, prezentacja projektu. Ćwiczenia
laboratoryjne obejmują: badania elementów i zespołów maszyn na stanowiskach laboratoryjnych

CEL KSZTAŁCENIA

Celem kształcenia jest wypracowanie u studenta umiejętności zespołowej pracy przy rozwiązywaniu problemów projektowo-konstrukcyjnych
urządzeń i maszyn oraz zdobycie niezbędnej do tego typu działań wiedzy i umiejętności. W czasie ćwiczeń laboratoryjnych do prowadzenia
badań doświadczalnych i analizy otrzymanych wyników.

OPIS EFEKTÓW KSZTAŁCENIA PRZEDMIOTU W ODNIESIENIU DO OBSZAROWYCH I KIERUNKOWYCH EFEKTÓW
KSZTAŁCENIA

Symbole efektów obszarowych T1A_W02, T1A_W04, T1A_W07, T1A_U01, T1A_U07, T1A_U08, T1A_U09, T1A_U14, T1A_U15, T1A_K02,
T1A_K03, T1A_K04
Symbole efektów kierunkowych K1A_W05, K1A_W23, K1A_U08, K1A_U09, K1A_U13, K1A_U16, K1A_U17, K1A_U20, K1A_K04, K1A_K05

EFEKTY KSZTAŁCENIA
Wiedza

W ramach przedmiotu studenci zapoznają się z budową i zasadą działania maszyn i urządzeń oraz ich podzespołów od strony praktycznej
prowadząc badania laboratoryjne. Zdobywają niezbędną wiedzę potrzebną do projektowania złożonych konstrukcji oraz maszyn. Studenci
zdobywają wiedzę na temat prowadzenia badań laboratoryjnych i sposobów opracowywania oraz interpretacji otrzymanych wyników badań.

Umiejętności

Studenci opanowują umiejętność budowania założeń projektowych, doboru modeli obliczeniowych oraz poszukiwania rozwiązań optymalnych w
konstruowaniu maszyn i urządzeń. Zdobywają umiejętność przeprowadzania analiz inżynierskich z wykorzystaniem systemów CAD/CAE.
Zdobywają umiejętność przeprowadzania badań eksperymentalnych i numerycznych zespołów maszynowych oraz oceny wyników tych badań.

Kompetencje społeczne

Studenci wdrażani są do samodzielnej i zespołowej pracy projektowo-konstrukcyjnej i badawczej.

LITERATURA PODSTAWOWA

LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA

Przedmiot/moduł:
PODSTAWY KONSTRUKCJI MASZYN 3

Obszar kształcenia: nauki techniczne

Rodzaje zajęć: ćwiczenia projektowe, ćwiczenia
laboratoryjne
Liczba godzin w semestrze/tygodniu:
ćwiczenia: 45/3
Formy i metody dydaktyczne
ćwiczenia: ćwiczenia projektowe - proces
projektowania jest wspomagany komputerowo na
każdym jego etapie
inne: ćwiczenia laboratoryjne - badania
eksperymentalne na stanowiskach laboratoryjnych
Forma i warunki zaliczenia: Zaliczenie na ocenę
ćwiczenia projektowe – na podstawie wykonanych
opracowań konstrukcyjnych w postaci rysunków
technicznych, szkiców i obliczeń ocenionych
pozytywnie. Ćwiczenia laboratoryjne – na podstawie
wiedzy teoretycznej i opracowanych sprawozdań z
badań.
Liczba punktów ECTS: 4
Język wykładowy: polski
Przedmioty wprowadzające: grafika inżynierska,
wytrzymałość materiałów, podstawy konstrukcji
maszyn 1 i 2
Wymagania

wstępne:

znajomość

zagadnień

Nazwa jednostki organizacyjnej realizującej
przedmiot:
Katedra Mechaniki i Podstaw Konstrukcji Maszyn
adres: ul. Michała Oczapowskiego 11, pok. 126,
10-719 Olsztyn
tel./fax 523-32-55
Osoba odpowiedzialna za realizację przedmiotu:
prof. dr hab. inż. Jan Kiciński
e-mail: kic@imp.gda.pl
Osoby prowadzące przedmiot:

Szczegółowy opis przyznanej punktacji ECTS - część B

PODSTAWY KONSTRUKCJI MASZYN 3

ECTS: 4

FUNDAMENTALS OF MACHINERY CONSTRUCTION 3

Na przyznaną liczbę punktów ECTS składają się :

1. Godziny kontaktowe z nauczycielem akademickim:

- odbiór projektu

3,0 godz.

- udział w konsultacjach projektowych

6,0 godz.

- udział w ćwiczeniach laboratoryjnych

15,0 godz.

- udział w ćwiczeniach projektowych

30,0 godz.

54,0 godz.

2. Samodzielna praca studenta:

- przygotowanie do zaliczenia projektu

3,0 godz.

- przygotowanie do ćwiczeń laboratoryjnych

14,0 godz.

- przygotowanie projektu

30,0 godz.

- przygotowanie sprawozdań z ćwiczeń laboratoryjnych

14,0 godz.

61,0 godz.

godziny kontaktowe + samodzielna praca studenta OGÓŁEM:

115,0 godz.

1 punkt ECTS = 28,75 godz. pracy przeciętnego studenta,

liczba punktów ECTS = 115,00 godz.: 28,75 godz./ECTS = 4,00 ECTS

w zaokrągleniu:

4 ECTS

- w tym liczba punktów ECTS za godziny kontaktowe z bezpośrednim udziałem nauczyciela akademickiego - 1,88 punktów ECTS,
- w tym liczba punktów ECTS za godziny realizowane w formie samodzielnej pracy studenta - 2,12 punktów ECTS.

UNIWERSYTET WARMIŃSKO-MAZURSKI W OLSZTYNIE

Wydział Nauk Technicznych

Sylabus przedmiotu/modułu - część A

11309-10-A

PODSTAWY METOD NUMERYCZNYCH

ECTS: 4

THE BASES OF NUMERICAL METHODS

TREŚCI MERYTORYCZNE

TREŚCI WYKŁADÓW

Cele metod numerycznych, główne typy zadań obliczeniowych, zastosowanie metod numerycznych w mechanice. Zapis stało- i
zmiennopozycyjny liczb rzeczywistych, system dwójkowy i dziesiętny. Błędy: danych wejściowych, obcięcia i zaokrągleń. Interpolacja
wielomianowa, metoda i algorytm oparty o wyznaczanie współczynników wielomianu, algorytm Lagrange’a, metoda Newtona. Błedy interpolacji.
Aproksymacja funkcji, funkcje bazowe, aproksymacja średniokwadratowa: wielomianowa i trygonometryczna. Algorytmy najmniejszych
kwadratów. Błędy aproksymacji. Rozwiązywanie układów równań liniowych (metody eliminacji i iteracyjne). Algorytmy rozwiązywania równań
nieliniowych (bisekcji i Newtona). Rózniczkowanie numeryczne (metodami różnicy progresywnej, wstecznej i centralnej). Błędy rózniczkowania
numerycznego. Całkowanie numeryczne. Metoda prostokątów. Kwadratury całkowe i algorytmy trapezów i parabol. Kwadratura Gaussa. Błędy
całkowania numerycznego.

TREŚCI ĆWICZEŃ

Zapis stało- i zmiennopozycyjny. Reprezentacja liczb w systemie dziesiętnym i dwójkowym. Przenoszenie się błędów w działaniach
arytmetycznych i szacowanie ich maksymalnych wartości. Algorytmy i programy interpolacji wielomianowej (metodą wyznaczania
współczynników, metodą Lagraqnge’a i metodą Newtona). Algorytmy i programy aproksymacji wielomianami algebraicznymi i
trygonometrycznymi. Algorytm i Program rozwiązywania układów liniowych równań algebraicznych metodą Gaussa. Algorytm i program
wyznaczania pierwiastka równania nieliniowego metodą połowienia (bisekcji). Algorytmy i programy różniczkowania numerycznego (metodą w
przód, wsteczną i centralną). Algorytmy i programy całkowania numerycznego (metody prostokątów, trapezów i parabol oraz kwadratura
Gaussa).

CEL KSZTAŁCENIA

Uzyskanie wiedzy na temat metod numerycznych i ich zastosowania w mechanice. Przyswojenie wiedzy na temat standardowych zadań
obliczeniowych i opanowanie umiejętności ich numerycznego rozwiązywania.

OPIS EFEKTÓW KSZTAŁCENIA PRZEDMIOTU W ODNIESIENIU DO OBSZAROWYCH I KIERUNKOWYCH EFEKTÓW
KSZTAŁCENIA

Symbole efektów obszarowych T1A_W01 T1A_W07 T1A_W02 T1A_W03 T1A_U01 T1A_U07 T1A_U03 T1A_U09 T1A_U14 T1A_K03
Symbole efektów kierunkowych K_W01 K_W07 K_W02 K_W03 K_U01 K_U07 K_U03 K_U09 K_U14 K_K03

EFEKTY KSZTAŁCENIA
Wiedza

Student zna podstawowe pojęcia i opis matematyczny wykorzystywany w metodach numerycznych. Student dysponuje aktualna wiedza na
temat istoty i zasad prowadzenia obliczeń na maszynach cyfrowych. Student zna podstawowe algorytmy metod numerycznych. Student
dysponuje wiedzą na temat wykorzystywania metod numerycznych w mechanice i budowie maszyn.

Umiejętności

Student potrafi porozumieć się w środowisku zawodowym w zakresie metod numerycznych. Student umie przygotować dokumentację zadania
obliczeniowego metod numerycznych. Student potrafi napisać algorytm, zaprogramować go i rozwiązać proste zadanie metod numerycznych.

Kompetencje społeczne

Student potrafi pracować w zespole.

LITERATURA PODSTAWOWA

1) W. Fortuna, B. Macukow, J. Wąsowski, 1993r., "Metody numeryczne", wyd. WNT, 2) A. Szatkowski, J. Cichosz, 2002r., "Metody numeryczne.
Podstawy teoretyczne", wyd. Wydawnictwo PG, 3) G. Dahlquist, A. Bjork. , 1983r., "Metody numeryczne", wyd. PWN.

LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA

1) J. i M. Jankowscy, 1981r., "Przegląd metod i algorytmów numerycznych", wyd. WNT, 2) A. Jankowski, 1981r., "Algorytmy metod
numerycznych", wyd. Wydawnictwo PG, 3) A. Zalewski, R. Cegieła, 1997r., "MATLAB – obliczenia numeryczne i ich zastosowania", wyd.
Wydawnictwo NADKOM.

Przedmiot/moduł:
PODSTAWY METOD NUMERYCZNYCH

Obszar kształcenia: nauki ścisłe

Status przedmiotu: Obligatoryjny
Grupa przedmiotów: A-przedmiot podstawowy
Kod ECTS: 11309-10-A
Kierunek studiów: Mechanika i budowa maszyn
Specjalność: Wszystkie specjalności
Profil kształcenia: Ogólnoakademicki
Forma studiów: Stacjonarne
Poziom studiów/Forma kształcenia: Studia
pierwszego stopnia
Rok/semestr: I/1

Rodzaje zajęć: wykłady, ćwiczenia laboratoryjne
Liczba godzin w semestrze/tygodniu:
wykłady: 30/2
ćwiczenia: 15/1
Formy i metody dydaktyczne
wykłady: wykład audytoryjny
ćwiczenia: laboratoryjne (komputerowe) w grupach 2-
osobowych
Forma i warunki zaliczenia: Egzamin
Zaliczenie ćwiczeń na podstawie sprawozdań,
egzamin lub zaliczenie wykładu na ocenę (zgodnie z
planem studiów).
Liczba punktów ECTS: 4
Język wykładowy: polski
Przedmioty wprowadzające: matematyka
Wymagania wstępne:

Szczegółowy opis przyznanej punktacji ECTS - część B

PODSTAWY METOD NUMERYCZNYCH

ECTS: 4

THE BASES OF NUMERICAL METHODS

Na przyznaną liczbę punktów ECTS składają się :

1. Godziny kontaktowe z nauczycielem akademickim:

- Udział w wykładach

30,0 godz.

- Udział w ćwiczeniach

15,0 godz.

45,0 godz.

2. Samodzielna praca studenta:

- Przygotowanie do wykładu i egzaminu

30,0 godz.

- Przygotowanie do ćwiczeń oraz opracowanie sprawozdań

15,0 godz.

45,0 godz.

godziny kontaktowe + samodzielna praca studenta OGÓŁEM:

90,0 godz.

1 punkt ECTS = 22,50 godz. pracy przeciętnego studenta,

liczba punktów ECTS = 90,00 godz.: 22,50 godz./ECTS = 4,00 ECTS

w zaokrągleniu:

4 ECTS

UNIWERSYTET WARMIŃSKO-MAZURSKI W OLSZTYNIE

Wydział Nauk Technicznych

Sylabus przedmiotu/modułu - część A

06909-10-D

PRACA PRZEJŚCIOWA KONSTRUKCYJNA

ECTS: 4

TERM PROJECT - CONSTRUCTION

TREŚCI MERYTORYCZNE

TREŚCI ĆWICZEŃ

Praca przejściowa jest zadaniem realizowanym samodzielnie przez studenta, będącym aplikacją wiedzy zdobytej w ciągu studiów, wykorzystaną
do rozwiązywania problemów technicznych spotykanych w budowie maszyn. Temat pracy jest wydawany indywidualnie lub zespołowo w ramach
specjalizacji jaką wybrał student. Temat pracy przejściowej może być powiązany z pracą inżynierską w taki sposób, aby ułatwić wykonanie pracy
inżynierskiej np. poprzez wykonanie projektu, zbudowanie stanowiska badawczego, modelu numerycznego itp.

CEL KSZTAŁCENIA

Celem kształcenia jest wypracowanie u studenta umiejętności samodzielnej lub zespołowej pracy przy rozwiązywaniu złożonych problemów
projektowo-konstrukcyjnych dotyczących urządzeń i maszyn oraz zdobycie niezbędnej do tego typu działań wiedzy i umiejętności.

OPIS EFEKTÓW KSZTAŁCENIA PRZEDMIOTU W ODNIESIENIU DO OBSZAROWYCH I KIERUNKOWYCH EFEKTÓW
KSZTAŁCENIA

Symbole efektów obszarowych T1A_W05, T1A_W02, T1A_W07, T1A_U03, T1A_U04, T1A_U05, T1A_U16, T1A_K03, T1A_K02, T1A_K04
Symbole efektów kierunkowych K1A_W15, K1A_W23, K1A_U03, K1A_U04, K1A_U05, K1A_U18, K1A_K04, K1A_K05,

EFEKTY KSZTAŁCENIA
Wiedza

Poznanie praktycznych zastosowań wiedzy z przedmiotów podstawowych i kierunkowych w aplikacjach zgodnych z tematyką bloku
dyplomującego (Inżynierskie techniki obliczeniowe i projektowe)

Umiejętności

Opanowanie metodyki samodzielnego rozwiązywania zagadnień związanych z konstruowaniem, obliczaniem i prowadzeniem badań
doświadczalnych i numerycznych.

Kompetencje społeczne

W czasie realizowania pracy przejściowej studenci wdrażani są do samodzielnej i zespołowej pracy projektowo-konstrukcyjnej, doboru
technologii i wykonania projektowanych układów technicznych.

LITERATURA PODSTAWOWA

1) Dietrich Marek i inni , 1995r., "Podstawy konstrukcji maszyn", wyd. Wydawnictwo Nauk Technicznych, t.1,2,3, 2) Kurmaz L. W. , 1999r.,
"Podstawy konstrukcji maszyn. Projektowanie", wyd. Wyd. PWN , 3) Osiński Z., J. Wróbel, "Wybrane Metody Komputerowego Wspomagania
Konstruowania Maszyn", wyd. Wyd. PWN , 4) Muller L., 1996r., "Przekładnie zębate", wyd. Wydawnictwo Nauk Technicznych, 5) Reguła J.,
Ciania W., 1993r., "Podstawy konstrukcji maszyn", wyd. AR-T Olsztyn, t.1,2, 6) Miąskowski W., Reguła J., 2002r., "Podstawy Konstrukcji
Maszyn. Przykłady obliczeń połączeń śrubowych i spawanych.", wyd. UWM Olsztyn, 7) UDT, PN, ISO ..., "Obowiązujące normatywy oraz
przepisy jednostek kontrolujących (np. UDT)".

LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA

1) Kiciński J, 1994r., "Teoria i badania hydrodynamicznych poprzecznych łożysk ślizgowych", wyd. Ossolineum, Gdańsk, 2) Kiciński J, 2006r.,
"Rotor Dynamics", wyd. Wyd. IMP PAN, Gdańsk , 3) Autor, "Książki, czasopisma naukowe i popularno-naukowe związane z tematyką
realizowanej pracy".

Przedmiot/moduł:
PRACA PRZEJŚCIOWA KONSTRUKCYJNA

Obszar kształcenia: nauki techniczne

Status przedmiotu: Fakultatywny
Grupa przedmiotów: D-przedmiot specjalizacyjny
Kod ECTS: 06909-10-D
Kierunek studiów: Mechanika i budowa maszyn
Specjalność: Wszystkie specjalności
Profil kształcenia: Ogólnoakademicki
Forma studiów: Stacjonarne
Poziom studiów/Forma kształcenia: Studia
pierwszego stopnia
Rok/semestr: 3/6

Rodzaje zajęć: praca przejściowa/ćwiczenia
projektowe
Liczba godzin w semestrze/tygodniu:
ćwiczenia: 30/2
Formy i metody dydaktyczne
ćwiczenia: Proces realizowania pracy jest prowadzony
z wykorzystaniem nowoczesnych technik analizy
inżynierskiej.
Forma i warunki zaliczenia: Zaliczenie na ocenę
Sposób wykonania i zaliczenia pracy ustala
prowadzący w zależności od charakteru pracy
Liczba punktów ECTS: 4
Język wykładowy: polski
Przedmioty wprowadzające: podstawy konstrukcji
maszyn, komputerowe systemy analizy inżynierskiej,
komputerowe wspomaganie projektowania
Wymagania

wstępne:

znajomość

zagadnień

związanych z procesem projektowania, materiałami
konstrukcyjnymi,

technologią

ich

kształtowania,

obliczeniami wytrzymałościowymi oraz umiejętność
posługiwania się systemami CAD/CAE

Nazwa jednostki organizacyjnej realizującej
przedmiot:
Katedra Mechaniki i Podstaw Konstrukcji Maszyn
adres: ul. Michała Oczapowskiego 11, pok. 126,
10-719 Olsztyn
tel./fax 523-32-55
Osoba odpowiedzialna za realizację przedmiotu:
prof. dr hab. inż. Jan Kiciński
e-mail: kic@imp.gda.pl
Osoby prowadzące przedmiot:

Uwagi dodatkowe:
Sugeruje się wykonywanie pracy przejściowej zgodnej
z tematyką wybranego przez studenta bloku
dyplomującego

Szczegółowy opis przyznanej punktacji ECTS - część B

PRACA PRZEJŚCIOWA KONSTRUKCYJNA

ECTS: 4

TERM PROJECT - CONSTRUCTION

Na przyznaną liczbę punktów ECTS składają się :

1. Godziny kontaktowe z nauczycielem akademickim:

- udział w konsultacjach i zaliczenie pracy/projektu

12,0 godz.

- udział w ćwiczeniach

30,0 godz.

42,0 godz.

2. Samodzielna praca studenta:

- przygotowanie do zaliczenia pracy/projektu

9,0 godz.

- przygotowanie opracowania/projektu

45,0 godz.

54,0 godz.

godziny kontaktowe + samodzielna praca studenta OGÓŁEM:

96,0 godz.

1 punkt ECTS = 25,00 godz. pracy przeciętnego studenta,

liczba punktów ECTS = 96,00 godz.: 25,00 godz./ECTS = 3,84 ECTS

w zaokrągleniu:

4 ECTS

- w tym liczba punktów ECTS za godziny kontaktowe z bezpośrednim udziałem nauczyciela akademickiego - 1,75 punktów ECTS,
- w tym liczba punktów ECTS za godziny realizowane w formie samodzielnej pracy studenta - 2,25 punktów ECTS.

UNIWERSYTET WARMIŃSKO-MAZURSKI W OLSZTYNIE

Wydział Nauk Technicznych

Sylabus przedmiotu/modułu - część A

06609-10-BF

PRAKTYKA ZAWODOWA I

ECTS: 6

PRACTICE WORKSHOP I

TREŚCI MERYTORYCZNE

CEL KSZTAŁCENIA

Zdobycie podstawowego doświadczenia warsztatowego.

OPIS EFEKTÓW KSZTAŁCENIA PRZEDMIOTU W ODNIESIENIU DO OBSZAROWYCH I KIERUNKOWYCH EFEKTÓW
KSZTAŁCENIA

Symbole efektów obszarowych T1A_W05, T1A_W07; T1A_U11; T1A_K03
Symbole efektów kierunkowych K1A_W10 K1A_U11 K1A_K04

EFEKTY KSZTAŁCENIA
Wiedza

Ma podstawową wiedzę z zakresu technik wytwarzania, inżynierii powierzchni i nieniszczących metod oceny jakości(K1A_W10)

Umiejętności

Ma przygotowanie niezbędne do pracy w środowisku przemysłowym oraz zna zasady bezpieczeństwa związane z tą pracą (K1A_U11)

Kompetencje społeczne

Potrafi współpracować i działać w grupie, przyjmując w niej różne role. Rozumie ważność działań zespołowych i potrafi brać odpowiedzialność
za wyniki wspólnych działań (K1A_K04)

LITERATURA PODSTAWOWA

1) Karpiński T., 2004r., "Inżynieria produkcji", wyd. WNT Warszawa, 2) Chudzikiewicz R., Briks W., 1977r., "Podstawy metalurgii i odlewnictwa",
wyd. PWN Warszawa, 3) Grzesik W., 1998r., "Podstawy skrawania materiałów metalowych", wyd. WNT Warszawa, 4) Adamczyk J., 2000r.,
"Inżynieria wyrobów stalowych", wyd. Wydawnictwo Politechniki Śląskiej, 5) Dobrzański L.A., 2002r., "Podstawy nauki o materiałach i
metaloznawstwo: Materiały inżynierskie z podstawami projektowania materiałowego", wyd. WNT Warszawa, 6) Blicharski M. , 2010r., "Inżynieria
materiałowa stal", wyd. WNT Warszawa, 7) Klimpel A. , 1999r., "Technologia zgrzewania metali i tworzyw termoplastycznych", wyd.
Wydawnictwo Politechniki Śląskiej, Gliwice , 8) Dobrzański L.A., 2004r., "Metalowe materiały inżynierskie", wyd. WNT Warszawa.

LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA

1) Praca zbiorowa, 1985r., "Encyklopedia techniki „Metalurgia”", wyd. Wyd. Śląsk Katowice, 2) Muszyński Z., 1978r., "Zarys technologii metali",
wyd. WNT, Warszawa, 3) Praca zbiorowa, 1996r., "Mały poradnik mechanika", wyd. WNT, Warszawa , t.T I, T II, 4) Praca zbiorowa, 1991r.,
"Poradnik inżyniera. Obróbka skrawaniem", wyd. WNT, Warszawa , t.T I, T II.

Przedmiot/moduł:
PRAKTYKA ZAWODOWA I

Obszar kształcenia: nauki techniczne

Status przedmiotu: Obligatoryjny
Grupa przedmiotów: B

-przedmiot kierunkowy do

wyboru
Kod ECTS: 06609-10-BF
Kierunek studiów: Mechanika i budowa maszyn
Specjalność: Wszystkie specjalności
Profil kształcenia: Praktyczny
Forma studiów: Stacjonarne
Poziom studiów/Forma kształcenia: Studia
pierwszego stopnia
Rok/semestr: po I roku studiów

Rodzaje zajęć: PRAKTYKA ZAWODOWA I
Liczba godzin w semestrze/tygodniu:
Formy i metody dydaktyczne
inne: praktyki
Forma i warunki zaliczenia: Zaliczenie
Przedłożenie zaświadczenia o odbyciu praktyki i
wypełnionego dziennika praktyk potwierdzonego przez
zakład (zakładowego opiekuna praktyk), w którym
praktyka była odbywana.
Liczba punktów ECTS: 6
Język wykładowy: polski
Przedmioty wprowadzające:
Wymagania wstępne:

Nazwa jednostki organizacyjnej realizującej
przedmiot:
Katedra Budowy, Eksploatacji Pojazdów i Maszyn
adres: ul. Michała Oczapowskiego 11, pok. 1 i 2,
10-719 Olsztyn
tel./fax 523-34-63
Osoba odpowiedzialna za realizację przedmiotu:
mgr inż. Andrzej Olszewski, tel. T-Mobile:604-550-580
e-mail: andrzejolszewski@uwm.edu.pl
Osoby prowadzące przedmiot:

Uwagi dodatkowe:
Kontakt telefoniczny z osobą odpowiedzialną za
realizację przedmiotu: mgr inż. Andrzej Olszewski,
tel.TPSA: 89/523-47-42; T-Mobile: 604-550-580

Szczegółowy opis przyznanej punktacji ECTS - część B

PRAKTYKA ZAWODOWA I

ECTS: 6

PRACTICE WORKSHOP I

Na przyznaną liczbę punktów ECTS składają się :

1. Godziny kontaktowe z nauczycielem akademickim:

- Konsultacje w sprawie wyboru zakładu praktyki i podpisanie umowy

2,0 godz.

- Realizacja praktyki pod nadzorem zakładowego opiekuna praktyk

160,0 godz.

- Zaliczenie praktyki

1,0 godz.

163,0 godz.

2. Samodzielna praca studenta:

- Przygotowanie sprawozdania z przebiegu realizacji praktyki

8,0 godz.

- wybór zakładu do odbywania praktyki

1,0 godz.

9,0 godz.

godziny kontaktowe + samodzielna praca studenta OGÓŁEM:

172,0 godz.

1 punkt ECTS = 28,00 godz. pracy przeciętnego studenta,

liczba punktów ECTS = 172,00 godz.: 28,00 godz./ECTS = 6,14 ECTS

w zaokrągleniu:

6 ECTS

- w tym liczba punktów ECTS za godziny kontaktowe z bezpośrednim udziałem nauczyciela akademickiego - 5,69 punktów ECTS,
- w tym liczba punktów ECTS za godziny realizowane w formie samodzielnej pracy studenta - 0,31 punktów ECTS.

UNIWERSYTET WARMIŃSKO-MAZURSKI W OLSZTYNIE

Wydział Nauk Technicznych

Sylabus przedmiotu/modułu - część A

06609-10-BF

PRAKTYKA ZAWODOWA II

ECTS: 4,5

PRACTICE WORKSHOP II

TREŚCI MERYTORYCZNE

CEL KSZTAŁCENIA

Zdobycie podstawowego doświadczenia z zakresu projektowania, budowy, eksploatacji maszyn i technologii napraw.

OPIS EFEKTÓW KSZTAŁCENIA PRZEDMIOTU W ODNIESIENIU DO OBSZAROWYCH I KIERUNKOWYCH EFEKTÓW
KSZTAŁCENIA

Symbole efektów obszarowych T1A_W04, T1A_W07; T1A_U11; T1A_K03
Symbole efektów kierunkowych K1A_W05 K1A_U11 K1A_K04

EFEKTY KSZTAŁCENIA
Wiedza

Zna zasady grafiki inżynierskiej, ma elementarną wiedzę w zakresie zasad projektowania części maszyn i konstrukcji mechanicznych, zna
narzędzia komputerowego wspomagania projektowania (K1A_W05)

Umiejętności

Ma przygotowanie niezbędne do pracy w środowisku przemysłowym oraz zna zasady bezpieczeństwa związane z tą pracą (K1A_U11)

Kompetencje społeczne

Potrafi współpracować i działać w grupie, przyjmując w niej różne role. Rozumie ważność działań zespołowych i potrafi brać odpowiedzialność
za wyniki wspólnych działań (K1A_K04)

LITERATURA PODSTAWOWA

1) Jaskulski A., 2008r., "AutoCAD 2009/LT2009+ : wersja polska i angielska : kurs projektowania", wyd. Wydawnictwo Naukowe PWN, 2) Feld
M., 1994r., "Projektowanie i automatyzacja procesów technologicznych części maszyn", wyd. WNT Warszawa, 3) Dobrzański L.A., 2004r.,
"Metalowe materiały inżynierskie", wyd. WNT Warszawa, 4) Dobrzański L.A, 2002r., "Podstawy nauki o materiałach i metaloznawstwo. Materiały
inżynierskie z podstawami projektowania materiałowego", wyd. WNT, Warszawa, 5) Ashby M.F, 1998r., "Dobór materiałów w projektowaniu
inżynierskim", wyd. WNT, Warszawa, 6) Świsulski D., 2005r., "Komputerowa technika pomiarowa. Oprogramowanie wirtualnych przyrządów
pomiarowych w LabView", wyd. PAK, Warszawa .

LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA

Brak

Przedmiot/moduł:
PRAKTYKA ZAWODOWA II

Obszar kształcenia: nauki techniczne

Status przedmiotu: Obligatoryjny
Grupa przedmiotów: B

-przedmiot kierunkowy do

Rodzaje zajęć: PRAKTYKA ZAWODOWA II
Liczba godzin w semestrze/tygodniu:
Formy i metody dydaktyczne
inne: praktyki
Forma i warunki zaliczenia: Zaliczenie
Przedłożenie zaświadczenia o odbyciu praktyki i
wypełnionego dziennika praktyk potwierdzonego przez
zakład (zakładowego opiekuna praktyk), w którym
praktyka była odbywana.
Liczba punktów ECTS: 4,5
Język wykładowy: polski
Przedmioty wprowadzające:
Wymagania wstępne:

Nazwa jednostki organizacyjnej realizującej
przedmiot:
Katedra Budowy, Eksploatacji Pojazdów i Maszyn
adres: ul. Michała Oczapowskiego 11, pok. 1 i 2,
10-719 Olsztyn
tel./fax 523-34-63
Osoba odpowiedzialna za realizację przedmiotu:
mgr inż. Andrzej Olszewski, tel. T-Mobile:604-550-580
e-mail: andrzejolszewski@uwm.edu.pl
Osoby prowadzące przedmiot:

Uwagi dodatkowe:
Kontakt telefoniczny z osobą odpowiedzialną za
realizację przedmiotu: mgr inż. Andrzej Olszewski,
tel.TPSA: 89/523-47-42; T-Mobile: 604-550-580

Szczegółowy opis przyznanej punktacji ECTS - część B

PRAKTYKA ZAWODOWA II

ECTS: 4,5

PRACTICE WORKSHOP II

Na przyznaną liczbę punktów ECTS składają się :

1. Godziny kontaktowe z nauczycielem akademickim:

- Konsultacje w sprawie wyboru zakładu praktyki i podpisanie umowy

2,0 godz.

- Realizacja praktyki pod nadzorem zakładowego opiekuna praktyk

120,0 godz.

- zaliczenie praktyki

1,0 godz.

123,0 godz.

2. Samodzielna praca studenta:

- Przygotowanie sprawozdania z przebiegu realizacji praktyki

8,0 godz.

godziny kontaktowe + samodzielna praca studenta OGÓŁEM:

131,0 godz.

1 punkt ECTS = 28,00 godz. pracy przeciętnego studenta,

liczba punktów ECTS = 131,00 godz.: 28,00 godz./ECTS = 4,68 ECTS

w zaokrągleniu:

4,5 ECTS

- w tym liczba punktów ECTS za godziny kontaktowe z bezpośrednim udziałem nauczyciela akademickiego - 4,23 punktów ECTS,
- w tym liczba punktów ECTS za godziny realizowane w formie samodzielnej pracy studenta - 0,27 punktów ECTS.

UNIWERSYTET WARMIŃSKO-MAZURSKI W OLSZTYNIE

Wydział Nauk Technicznych

Sylabus przedmiotu/modułu - część A

06009-10-O

PROGRAMOWANIE INŻYNIERSKIE

ECTS: 2,5

ENGINEERING PROGRAMMING

TREŚCI MERYTORYCZNE

TREŚCI WYKŁADÓW

Zasady programowania zdarzeniowego. Prezentacja środowiska Borland Delphi. Podstawowe komponenty wizualne i ich właściwości.
Podstawowe elementy języka ObjectPascal.

TREŚCI ĆWICZEŃ

Wprowadzenie do technologii RAD. Środowisko programistyczne Borland Delphi - budowa, obsługa, struktura projektu. Formularze i ich
właściwości. Podstawowe komponenty wizualne. Zdarzenia i obsługa zdarzeń. Zmienne i stałe. Deklaracja typów. Formatowanie i konwersja
typów. Obsługa wyjątków. Instrukcje czynne i bierne. Instrukcje sterujące. Tworzenie kalkulatora z zastosowaniem technologii RAD. Tworzenie
programów wspomagających realizację prostych zadań inżynierskich. Zastosowanie dodatkowych bibliotek i komponentów.

CEL KSZTAŁCENIA

Umiejętność tworzenia informatycznych narzędzi wspomagających realizację dowolnego typu zadań inżynierskich.

OPIS EFEKTÓW KSZTAŁCENIA PRZEDMIOTU W ODNIESIENIU DO OBSZAROWYCH I KIERUNKOWYCH EFEKTÓW
KSZTAŁCENIA

Symbole efektów obszarowych T1A_W01, T1A_W04, T1A_U03, T1A_U07, T1A_U16, T1A_K01, T1A_K03, T1A_K04.
Symbole efektów kierunkowych K1A_W01, K1A_W05, K1A_U03, K1A_U07, K1A_U18, K1A_K01, K1A_K04, K1A_K05.

EFEKTY KSZTAŁCENIA
Wiedza

Ma ogólną wiedzę z zakresu funkcjonowania komputerów. Ma ogólną wiedzę z zakresu programowania, ze szczególnym uwzględnieniem
programowania zdarzeniowego. Zna podstawowe elementy typowego zdarzeniowego języka programowania.

Umiejętności

Potrafi opracować proste algorytmy obliczeniowe. Umie wykonać program komputerowy do rozwiązywania prostych zadań inżynierskich. Umie
sporządzić dokumentację do prostego projektu programistycznego.

Kompetencje społeczne

Rozumie potrzebę budowania narzędzi wspomagających procesy decyzyjno-projektowe. Ma świadomość potrzeby ciągłego doskonalenia się w
zakresie technik komputerowych. Potrafi współpracować w grupie i przyjmować w niej różne role.

LITERATURA PODSTAWOWA

Brak

LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA

1) Morris S., 2001r., "Delphi to proste.", wyd. RM, 2) Boduch A., 2002r., "Delphi. Kompendium programisty.", wyd. Helion, 3) Lischner R., 2002r.,
"Delphi almanach.", wyd. Helion.

Przedmiot/moduł:
PROGRAMOWANIE INŻYNIERSKIE

Obszar kształcenia: nauki techniczne

Status przedmiotu: Obligatoryjny
Grupa przedmiotów: O-przedmiot kształcenia
ogólnego
Kod ECTS: 06009-10-O
Kierunek studiów: Mechanika i budowa maszyn
Specjalność: Wszystkie specjalności
Profil kształcenia: Ogólnoakademicki
Forma studiów: Stacjonarne
Poziom studiów/Forma kształcenia: Studia
pierwszego stopnia
Rok/semestr: 2011-2012 / semestr zimowy

Rodzaje zajęć: wyłady, ćwiczenia
Liczba godzin w semestrze/tygodniu:
wykłady: 15/1
ćwiczenia: 30/2
Formy i metody dydaktyczne
wykłady: wykłady multimedialne
ćwiczenia: ćwiczenia przy komputerach
Forma i warunki zaliczenia: Zaliczenie na ocenę
zaliczenie sprawdzianów, zaliczenie projektów
Liczba punktów ECTS: 2,5
Język wykładowy: polski
Przedmioty wprowadzające: matematyka
Wymagania wstępne:

Nazwa jednostki organizacyjnej realizującej
przedmiot:
Katedra Mechaniki i Podstaw Konstrukcji Maszyn
adres: ul. Michała Oczapowskiego 11, pok. 126,
10-719 Olsztyn
tel./fax 523-32-55
Osoba odpowiedzialna za realizację przedmiotu:
dr inż. Wojciech Jan Sobieski
e-mail: wojciech.sobieski@uwm.edu.pl
Osoby prowadzące przedmiot:

Szczegółowy opis przyznanej punktacji ECTS - część B

PROGRAMOWANIE INŻYNIERSKIE

ECTS: 2,5

ENGINEERING PROGRAMMING

Na przyznaną liczbę punktów ECTS składają się :

1. Godziny kontaktowe z nauczycielem akademickim:

- udział w wykładach

15,0 godz.

- udział w ćwiczeniach(audytoryjnych)

30,0 godz.

45,0 godz.

2. Samodzielna praca studenta:

- przygotowanie do ćwiczeń audytoryjnych

15,0 godz.

- przygotowanie projektu

4,0 godz.

19,0 godz.

godziny kontaktowe + samodzielna praca studenta OGÓŁEM:

64,0 godz.

1 punkt ECTS = 27,20 godz. pracy przeciętnego studenta,

liczba punktów ECTS = 64,00 godz.: 27,20 godz./ECTS = 2,35 ECTS

w zaokrągleniu:

2,5 ECTS

UNIWERSYTET WARMIŃSKO-MAZURSKI W OLSZTYNIE

Wydział Nauk Technicznych

Sylabus przedmiotu/modułu - część A

06609-10-D

PROJEKTOWANIE Z WYKORZYSTANIEM SZYBKIEGO
PROTOTYPOWANIA

ECTS: 4

PROJEKTOWANIE Z WYKORZYSTANIEM SZYBKIEGO
PROTOTYPOWANIA

TREŚCI MERYTORYCZNE

TREŚCI WYKŁADÓW

Wprowadzenie do technik szybkiego prototypowania (SP) w odniesieniu do systemów CAD/CAM/CAE. Środowiska programistyczne w szybkim
prototypowaniu. Inżynieria odwrotna w procesie projektowania. Projektowanie w kontekście użycia technologii SP z wykorzystaniem
fotopolimerów. Projektowanie w kontekście użycia technologii SP z wykorzystaniem nanoszenia stopionego materiału termoplastycznego
FDM.Projektowanie w kontekście użycia technologii SP z wykorzystaniem spiekania i przetapiania metali. Projektowanie w kontekście użycia
technologii SP z wykorzystaniem form odlewniczych do szybkiego prototypowania. Przegląd urządzeń do szybkiego prototypowania

TREŚCI ĆWICZEŃ

Ćwiczenia projektowe obejmują: Tworzenie zespołów projektowych, rozdanie tematów. Założenia do projektu, koncepcje rozwiązań
technicznych. Prace projektowe nad częściami składowymi podzespołu. Przygotowanie dokumentacji części do wytworzenia w urządzeniu do
szybkiego prototypowania. Analiza efektów prac projektowych i modyfikacje w projekcie Ćwiczenia laboratoryjne obejmują: Środowisko
programów i dostępne urządzenia do szybkiego prototypowania. Przetworzenie modelu wirtualnego na potrzeby urządzeń SP Wytworzenie
fizycznego obiektu z przygotowanej dokumentacji projektowej. Złożenie zespołu z elementów składowych Analiza właściwości obiektu
wytworzonego technikami szybkiego prototypowania - prezentacja

CEL KSZTAŁCENIA

Celem kształcenia jest wypracowanie u studentów umiejętności zespołowej pracy przy rozwiązywaniu problemów projektowo-wytwórczych
urządzeń i maszyn oraz zdobycie niezbędnej do tego typu działań wiedzy i umiejętności.

OPIS EFEKTÓW KSZTAŁCENIA PRZEDMIOTU W ODNIESIENIU DO OBSZAROWYCH I KIERUNKOWYCH EFEKTÓW
KSZTAŁCENIA

Symbole efektów obszarowych T1A_W02, T1A_W04, T1A_W07, T1A_W06, T1A_U03, T1A_U04, T1A_U16, T1A_K03, T1A_K02, T1A_K04
Symbole efektów kierunkowych K1A_W05, K1A_W12, K1A_U03, K1A_U04, K1A_U18, K1A_K04, K1A_K05

EFEKTY KSZTAŁCENIA
Wiedza

Student zna podstawowe pojęcia i opis matematyczny wykorzystywany przy projektowaniu z zastosowaniem technik szybkiego prototypowania.
Student zna podstawowe algorytmy i metody wykorzystywane w projektowaniu z zastosowaniem technik szybkiego prototypowania.

Umiejętności

Student potrafi opracować projekt elementu z użyciem technik szybkiego prototypowania. Student umie wykonać dokumentację projektu
technicznego z przygotowaniem danych dla urządzeń do szybkiego prototypowania. Student potrafi zaprezentować projektowane przez siebie
elementy

Kompetencje społeczne

Student potrafi pracować w zespole. Student umie w sposób metodyczny przygotować dokumentację wykonanego projektu

LITERATURA PODSTAWOWA

1) Chlebus E., 2000r., "Techniki komputerowe CAx w inżynierii produkcj", wyd. Wydawnictwo Nauk Technicznych, t.1, 2) Dietrich Marek i inni ,
1995r., "Podstawy konstrukcji maszyn", wyd. Wydawnictwo Nauk Technicznych, t.1,2,3, 3) Przybylski W., Deja M., 2009r., "Komputerowo
wspomagane wytwarzanie maszyn", wyd. Wydawnictwo Nauk Technicznych, t.1, 4) Ruszaj A. , 1999r., "Niekonwencjonalne metody wytwarzania
elementów maszyn i narzędzi", wyd. ISO, Kraków, t.1, 5) Miąskowski W., Reguła J., 2002r., "Podstawy Konstrukcji Maszyn. Przykłady obliczeń
połączeń śrubowych i spawanych.", wyd. UWM Olsztyn, t.1, 6) Muller L., 1996r., "Przekładnie zębate", wyd. Wydawnictwo Nauk Technicznych, t.
1, 7) Reguła J., Ciania W., 1993r., "Podstawy konstrukcji maszyn", wyd. AR-T Olsztyn, t.1,2.

LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA

1) Kiciński J, 2006r., "Rotor Dynamics", wyd. Wyd. IMP PAN, Gdańsk .

Przedmiot/moduł:
PROJEKTOWANIE Z WYKORZYSTANIEM
SZYBKIEGO PROTOTYPOWANIA

Obszar kształcenia: nauki techniczne

Status przedmiotu: Fakultatywny
Grupa przedmiotów: D-przedmiot specjalizacyjny
Kod ECTS: 06609-10-D
Kierunek studiów: Mechanika i budowa maszyn
Specjalność: Wszystkie specjalności
Profil kształcenia: Ogólnoakademicki
Forma studiów: Stacjonarne
Poziom studiów/Forma kształcenia: Studia
pierwszego stopnia
Rok/semestr: 4/7

Rodzaje zajęć: ćwiczenia projektowe, ćwiczenia
laboratoryjne
Liczba godzin w semestrze/tygodniu:
wykłady: 15/1
ćwiczenia: 30/2
Formy i metody dydaktyczne
wykłady: informacyjne wspomagane technikami
multimedialnymi
ćwiczenia: ćwiczenia projektowe - proces
projektowania jest wspomagany komputerowo na
każdym jego etapie
inne: ćwiczenia laboratoryjne - badania
eksperymentalne i symulacyjne
Forma i warunki zaliczenia: Zaliczenie na ocenę
ćwiczenia projektowe – na podstawie wykonanych
opracowań konstrukcyjnych w postaci rysunków
technicznych, szkiców i obliczeń ocenionych
pozytywnie. Ćwiczenia laboratoryjne – na podstawie
wiedzy teoretycznej i wykonanego uprzednio
zaprojektowanego na ćw. projektowych urządzania/
maszyny
Liczba punktów ECTS: 4
Język wykładowy: polski
Przedmioty wprowadzające: odstawy konstrukcji
maszyn 1,2,3, Komputerowe wspomaganie
projektowania, komputerowe wspomaganie
wytwarzania
Wymagania

wstępne:

znajomość

zagadnień

Nazwa jednostki organizacyjnej realizującej
przedmiot:
Katedra Mechaniki i Podstaw Konstrukcji Maszyn
adres: ul. Michała Oczapowskiego 11, pok. 126,
10-719 Olsztyn
tel./fax 523-32-55
Osoba odpowiedzialna za realizację przedmiotu:
prof. dr hab. inż. Jan Kiciński
e-mail: kic@imp.gda.pl
Osoby prowadzące przedmiot:

Szczegółowy opis przyznanej punktacji ECTS - część B

PROJEKTOWANIE Z WYKORZYSTANIEM SZYBKIEGO
PROTOTYPOWANIA

ECTS: 4

PROJEKTOWANIE Z WYKORZYSTANIEM SZYBKIEGO
PROTOTYPOWANIA

Na przyznaną liczbę punktów ECTS składają się :

1. Godziny kontaktowe z nauczycielem akademickim:

- udział w konsultacjach i odbiór pracy

6,0 godz.

- udział w wykładach

15,0 godz.

- udział w ćwiczeniach laboratoryjnych

15,0 godz.

- udział w ćwiczeniach projektowych

15,0 godz.

51,0 godz.

2. Samodzielna praca studenta:

- przygotowanie do zaliczenia projektu

3,0 godz.

- przygotowanie do ćwiczeń laboratoryjnych

7,0 godz.

- przygotowanie projektu

30,0 godz.

- przygotowanie sprawozdań i prezenacji z ćwiczeń laboratoryjnych

14,0 godz.

54,0 godz.

godziny kontaktowe + samodzielna praca studenta OGÓŁEM:

105,0 godz.

1 punkt ECTS = 26,00 godz. pracy przeciętnego studenta,

liczba punktów ECTS = 105,00 godz.: 26,00 godz./ECTS = 4,04 ECTS

w zaokrągleniu:

4 ECTS

- w tym liczba punktów ECTS za godziny kontaktowe z bezpośrednim udziałem nauczyciela akademickiego - 1,94 punktów ECTS,
- w tym liczba punktów ECTS za godziny realizowane w formie samodzielnej pracy studenta - 2,06 punktów ECTS.

UNIWERSYTET WARMIŃSKO-MAZURSKI W OLSZTYNIE

Wydział Nauk Technicznych

Sylabus przedmiotu/modułu - część A

06609-10-D

PROJEKTOWANIE ZINTEGROWANE

ECTS: 4

INTEGRATED DESIGN

TREŚCI MERYTORYCZNE

TREŚCI WYKŁADÓW

Prezentacja trendów w automatyzacji pracy i integracji różnych programów we wspomaganiu pracy konstruktora. Wielowariantowość projektu.
Wykonywanie obliczeń inżynierskim w arkuszu i wprowadzanie danych do programu CAD Zasady automatyzacji pracy poprzez własne biblioteki
części, operacji i szkiców. Znaczenie tworzenia szablonów części, złożeń i rysunków na przykładach. Automatyzacja tworzenia modelu złożenia
poprzez definiowanie wiązań odniesionych w części. Zasady wykonywania modelu części w złożeniu na bazie położenia już istniejących części
Zastosowanie Toolbox. Podstawy tworzenia modeli i dokumentacji konstrukcji spawanej. Wykonywanie bibliotek profili konstrukcji spawanej.
Zasady wykonywania modeli części blaszanych. Modele blaszane na bazie konwersji bryły. Zasady wykonywania rozwinięć modeli blaszanych.
Zastosowanie aplikacji do zarządzania danymi produktu w biurze projektowym. Zasady instalacji i użytkowania serwera projektów. Ustawienia
przechowalni plików.

TREŚCI ĆWICZEŃ

Wielowariantowość projektu. Zastosowanie konfiguracji części i złożenia. Tabela konfiguracji. Integracja systemu CAD z arkuszem
kalkulacyjnych. Zastosowanie obliczeń inżynierskich w tabelach konfiguracji. Właściwości plików. Wykonywanie szablonów części, złożeń i
rysunków. Wykonywanie biblioteki operacji i szkiców. Zastosowanie wiązań odniesionych w złożeniu. Zastosowanie równań w modelu koła
zębatego. Zastosowanie Toolbox. Podstawy modelowania konstrukcji spawanych. Podstawy modelowania części blaszanych. Rowinięcia modeli
blaszanych. Dokumentacja części blaszanych. Wprowadzenie do PDM w modelowaniu złożenia. Model mechanizmu z części pobieranych z
centralnej przechowalni. Założenia projektu wykonanego z zastosowaniem PDM. Podział zadań między wykonawcami w grupie studentów.
Projekt części wg podziału zadań i ewidencja w przechowalni. Kontynuacja pracy w zespole projektantów wg przydzielonych zadań.
Modelowanie złożenia i weryfikacja projektu pod względem przedstawionych kryteriów.

CEL KSZTAŁCENIA

Celem kształcenia jest przedstawienie studentom możliwości poprawy wydajności projektowania i weryfikacji projektu poprzez zastosowanie
bibliotek części, operacji i szkiców oraz praktyczne opanowania pracy w zespole projektantów, w którym podziałem pracy zarządza
oprogramowanie.

OPIS EFEKTÓW KSZTAŁCENIA PRZEDMIOTU W ODNIESIENIU DO OBSZAROWYCH I KIERUNKOWYCH EFEKTÓW
KSZTAŁCENIA

Symbole efektów obszarowych T1A_W02, T1A_W04, T1A_W09, T1A_U07, T1A_U09, T1A_K03, T1A_K04
Symbole efektów kierunkowych K1A_W11, K1A_W22, K1A_U09, K1A_U13, K1A_K04, K1A_K06

EFEKTY KSZTAŁCENIA
Wiedza

K1A_W11 Student ma szczegółową wiedzę związaną z możliwościami programów komputerowych przeznaczonych zarządzania procesami
projektowania i oceny konstrukcji (T1A_W02, T1A_W04). K1A_W22 Student ma podstawową wiedzę z zakresu problematyki pracy w
nowoczesnym biurze projektowym, w którym występuje proces integracji zadań projektantów na bazie oprogramowania zarządzającego
procesem projektowania (T1A_W04).

Umiejętności

K1A_U09 Student potrafi przygotować opracowanie problemów z zakresu projektowania z podziałem zadań w zespole projektantów. K1A_U13
Student potrafi posługiwać się programami inżynierskimi przy rozwiązywaniu problemów z zakresu konstrukcji spawanych, blaszanych,
projektów o wielu wariantach oraz automatyzacji procesu projektowania, potrafi posługiwać się technikami informacyjnymi służącymi do
zarządzania procesem projektowania wykonywanym w grupie projektantów i integracji przydzielonych zadań (T1A_U09).

Kompetencje społeczne

K1A_K04 Student potrafi współdziałać i pracować w grupie, przyjmując w nim role administratora grupy projektantów, wykonawcy oraz
weryfikatora projektu (T1A_K03). K1A_K06 Student potrafi ocenić przydzielone zadanie i wybrać właściwą metodę do realizacji (T1A_K04).

LITERATURA PODSTAWOWA

1) Babiuch M. , 2007r., "SolidWorks 2006 w praktyce", wyd. Helion , 2) Lombard M. , 2010r., "SolidWorks 2010 Bible", wyd. Willey Publishing.

LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA

Brak

Przedmiot/moduł:
PROJEKTOWANIE ZINTEGROWANE

Obszar kształcenia: nauki techniczne

Rodzaje zajęć: Wykłady, ćwiczenia laboratoryjne
Liczba godzin w semestrze/tygodniu:
wykłady: 15/2
ćwiczenia: 30/2
Formy i metody dydaktyczne
wykłady: Wykłady z zastosowaniem prezentacji
komputerowych
ćwiczenia: Ćwiczenia laboratoryjne z wykorzystaniem
oprogramowania typu CAE.
Forma i warunki zaliczenia: Egzamin
Zaliczenie ćwiczeń na podstawie dwóch sprawdzianów
polegających na rozwiązaniu przedstawionego zadania
z wykorzystaniem oprogramowania typu CAE.
Egzamin praktyczny polegający na rozwiązaniu
zadania problemowego z zastosowaniem
oprogramowania typu CAE.
Liczba punktów ECTS: 4
Język wykładowy: polski
Przedmioty wprowadzające: Komputerowe systemy
analizy inżynierskiej
Wymagania wstępne: Opanowanie podstaw pracy w
programie SolidWorks

Nazwa jednostki organizacyjnej realizującej
przedmiot:
Katedra Mechaniki i Podstaw Konstrukcji Maszyn
adres: ul. Michała Oczapowskiego 11, pok. 126,
10-719 Olsztyn
tel./fax 523-32-55
Osoba odpowiedzialna za realizację przedmiotu:
dr inż. Jerzy Domański
Osoby prowadzące przedmiot:

Szczegółowy opis przyznanej punktacji ECTS - część B

PROJEKTOWANIE ZINTEGROWANE

ECTS: 4

INTEGRATED DESIGN

Na przyznaną liczbę punktów ECTS składają się :

1. Godziny kontaktowe z nauczycielem akademickim:

- obecność na egzaminie

6,0 godz.

- udział w wykładach

15,0 godz.

- udział w ćwiczeniach laboratoryjnych

30,0 godz.

51,0 godz.

2. Samodzielna praca studenta:

- przygotowanie do egzaminu pisemnego i ustnego z przedmiotu

18,0 godz.

- przygotowanie do kolokwiów

8,0 godz.

- przygotowanie do ćwiczeń laboratoryjnych

13,0 godz.

39,0 godz.

godziny kontaktowe + samodzielna praca studenta OGÓŁEM:

90,0 godz.

1 punkt ECTS = 22,50 godz. pracy przeciętnego studenta,

liczba punktów ECTS = 90,00 godz.: 22,50 godz./ECTS = 4,00 ECTS

w zaokrągleniu:

4 ECTS

- w tym liczba punktów ECTS za godziny kontaktowe z bezpośrednim udziałem nauczyciela akademickiego - 2,27 punktów ECTS,
- w tym liczba punktów ECTS za godziny realizowane w formie samodzielnej pracy studenta - 1,73 punktów ECTS.

UNIWERSYTET WARMIŃSKO-MAZURSKI W OLSZTYNIE

Wydział Nauk Technicznych

Sylabus przedmiotu/modułu - część A

11209-10-B

STATYSTYKA MATEMATYCZNA

ECTS: 2

MATHEMATICAL STATISTICS

TREŚCI MERYTORYCZNE

TREŚCI WYKŁADÓW

Wstęp - podstawowe pojęcia i definicje. Wybrane zagadnienia z rachunku prawdopodobieństwa - aksjomaty prawdopodobieństwa (przestrzeń
zdarzeń, przykłady definicji prawdopodobieństwa). Prawo wielkich liczb i symulacje. Prawdopodobieństwo warunkowe. Zmienne losowe – typy
zmiennych, ich rozkłady, momenty oraz histogramy. Estymacja – wyznaczanie przedziałów ufności dla: średniej, wskaźnika struktury, wariancji.
Wyznaczanie niezbędnej liczby pomiarów do próby. Parametryczne testy istotności – testy dla: wartości średniej populacji, dwóch średnich,
wskaźnika struktury, dwóch wskaźników struktury. Nieparametryczne testy istotności – testy zgodności: Chi-kwadrat oraz Kołomogorowa.
Analiza wariancji – ogólny model analizy wariancji, analiza wariancji w przypadku klasyfikacji pojedynczej. Analiza regresji i korelacji –
współczynniki korelacji, estymacja liniowej funkcji regresji.

TREŚCI ĆWICZEŃ

Rachunek prawdopodobieństwa – przykłady zadań rachunkowych. Rozkłady zmiennych losowych typu skokowego. Rozkłady zmiennych
losowych typu ciągłego. Badanie zgodności rozkładu empirycznego z teoretycznym. Testy istotności dla prób niezależnych. Testy istotności dla
prób zależnych. Analiza wariancji – klasyfikacja pojedyncza. Współczynnik korelacji i prosta regresji Procedury obliczeń statystycznych z
wykorzystaniem arkusza kalkulacyjnego „Excel” i zapoznanie z wybranym pakietem programów statystycznych.

CEL KSZTAŁCENIA

Zdobycie wiedzy i umiejętności w zakresie stosowania prawidłowych metod opracowania i analizowania wyników badań.

OPIS EFEKTÓW KSZTAŁCENIA PRZEDMIOTU W ODNIESIENIU DO OBSZAROWYCH I KIERUNKOWYCH EFEKTÓW
KSZTAŁCENIA

Symbole efektów obszarowych T1A_W01+++, T1A_W02++, T1A_U14++, T1A_U15+++, T1A_K05++
Symbole efektów kierunkowych K1A_W01++, K1A_W02++, K1A_W03++ K1A_U14++, K1A_U17++, K1A_K05++

EFEKTY KSZTAŁCENIA
Wiedza

T1A_W01 - Dobiera metody statystycznego opracowania wyników badań (K1A_W01). T1A_W02 - Wylicza statystyczne parametry i wartości
statystyk charakteryzujących doświadczeń fizycznych (K1A_W02) i chemicznych (K1A_W03).

Umiejętności

T1A_U14 - Analizuje wyniki obliczeń statystycznych (K1A_U14). T1A_U15 - Rozwiązuje zadania o charakterze inżynierskim (K1A_U17).

Kompetencje społeczne

T1A_K05 - Zdolny do profesjonalnego rozstrzygania problemów badawczych (K1A_K06).

LITERATURA PODSTAWOWA

1) Kubik L., 1998r., "Zastosowanie elementarnego rachunku prawdopodobieństwa do wnioskowania statystycznego", wyd. PWN Warszawa, 2)
Luszniewicz A., Słaby T., 2009r., "Statystyka z pakietem komputerowym", wyd. C.H. BECK, 3) Oktaba W., 2000r., "Metody statystyki
matematycznej w doświadczalnictwie", wyd. AR Lublin, 4) Oktaba W., 1998r., "Elementy statystyki matematycznej i metodyka
doświadczalnictwa", wyd. AR Lublin.

LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA

1) Mikołajczak J., 2001r., "Statystyka matematyczna z pakietem "WinStat"", wyd. UWM Olsztyn, 2) Opracowanie zbiorowe, 2012r., ""StatisticaPl"
v.10", wyd. "StatSoft" Kraków.

Przedmiot/moduł:
STATYSTYKA MATEMATYCZNA

Obszar kształcenia: nauki techniczne

Status przedmiotu: Obligatoryjny
Grupa przedmiotów: B-przedmiot kierunkowy
Kod ECTS: 11209-10-B
Kierunek studiów: Mechanika i budowa maszyn
Specjalność: Wszystkie specjalności
Profil kształcenia: Ogólnoakademicki
Forma studiów: Stacjonarne
Poziom studiów/Forma kształcenia: Studia
pierwszego stopnia
Rok/semestr: I/2

Rodzaje zajęć: wykład/ ćwiczenia laboratoryjne
Liczba godzin w semestrze/tygodniu:
wykłady: 15/1
ćwiczenia: 30/2
Formy i metody dydaktyczne
wykłady: Wykład informacyjny z prezentacją
multimedialną [T1A_W01, T1A_W02, K1A_W01,
K1A_W02, K1A_W03]
ćwiczenia: Zajęcia w pracowni komputerowej z
wykorzystaniem pakietów statystycznych [T1A_U14,
T1A_U15, K1A_U14, K1A_U17]
inne: Ocena kompetencji [T1A_K05, K1A_K06]
Forma i warunki zaliczenia: Zaliczenie na ocenę
Zaliczenie ćwiczeń: sprawdzenie wiedzy i umiejętności
- dwa pisemne kolokwa (90% oceny końcowej) -
[T1A_W01, T1A_W02, K1A_W01, K1A_W02,
K1A_W03,T1A_U14, T1A_U15, K1A_U14, K1A_U17] ,
(10% ocena kompetencji) - [T1A_K05, K1A_K06].
Liczba punktów ECTS: 2
Język wykładowy: polski
Przedmioty wprowadzające: Matematyka, fizyka
Wymagania wstępne: Umiejętność obsługi komputera

Nazwa jednostki organizacyjnej realizującej
przedmiot:
Katedra Maszyn Roboczych i Procesów Separacji
adres: ul. Michała Oczapowskiego 11, pok. 106,
10-719 Olsztyn
tel./fax 523-48-18
Osoba odpowiedzialna za realizację przedmiotu:
dr hab. Dariusz Jan Choszcz, prof. UWM
Osoby prowadzące przedmiot:

Uwagi dodatkowe:
grupy do 12 osób

Szczegółowy opis przyznanej punktacji ECTS - część B

STATYSTYKA MATEMATYCZNA

ECTS: 2

MATHEMATICAL STATISTICS

Na przyznaną liczbę punktów ECTS składają się :

1. Godziny kontaktowe z nauczycielem akademickim:

- Konsultacje

1,0 godz.

- Wykłady

15,0 godz.

- Zaliczenie ćwiczeń

4,0 godz.

- Ćwiczenia laboratoryjne

30,0 godz.

50,0 godz.

2. Samodzielna praca studenta:

- Przygotowanie do kolokwiów

10,0 godz.

godziny kontaktowe + samodzielna praca studenta OGÓŁEM:

60,0 godz.

1 punkt ECTS = 30,00 godz. pracy przeciętnego studenta,

liczba punktów ECTS = 60,00 godz.: 30,00 godz./ECTS = 2,00 ECTS

w zaokrągleniu:

2 ECTS

- w tym liczba punktów ECTS za godziny kontaktowe z bezpośrednim udziałem nauczyciela akademickiego - 1,67 punktów ECTS,
- w tym liczba punktów ECTS za godziny realizowane w formie samodzielnej pracy studenta - 0,33 punktów ECTS.

UNIWERSYTET WARMIŃSKO-MAZURSKI W OLSZTYNIE

Wydział Studiów Technicznych i Społecznych w Ełku

Sylabus przedmiotu/modułu - część A

06909-10-B

SYSTEMY POMIAROWE

ECTS: 2

MEASURING SYSTEMS

TREŚCI MERYTORYCZNE

WYKŁAD

Podstawowe pojęcia teorii pomiarów i metrologii. Podział błędów pomiarowych. Niepewność pomiaru i błąd pomiaru. Błędy bezwzględne i
względne pomiaru miernikami analogowymi i elektronicznymi. Analiza niepewności typu A i B. Rachunek błędów przypadkowych i grubych.
Analiza błędów systematycznych – metody i mierników. Podstawy fizyczne zasady działania i budowa mierników analogowych. Budowa i zasada
działania mierników elektronicznych (cyfrowych). Przetwarzanie i rejestracja sygnałów analogowych i cyfrowych. Przetworniki pomiarowe.
Systemy pomiarowe z wykorzystaniem komputerów klasy PC i innych metod archiwizacji danych. Standardy i protokoły komunikacji danych (RS
232, USB, ethernet itp.)

ĆWICZENIA

Zasady BHP przy pracy z prądem elektrycznym. Pierwsza pomoc w przypadku porażenia prądem elektrycznym. Pomiary podstawowych
wielkości elektrycznych: prądu, napięcia, mocy, rezystancji w obwodach prądu stałego i przemiennego. Obliczanie błędów bezwzględnych i
względnych pomiaru. Przenoszenie niepewności pomiarowych. Zdejmowanie charakterystyk statycznych. Analiza matematyczna uzyskanych
wyników: interpolacja, ekstrapolacja i aproksymacja. Analiza błędów systematycznych i przypadkowych. Przedział ufności. Rozkład t-studenta.
Tworzenie prostej aplikacji w VisalBasic’u umożliwiającej podłączenie i odczytanie pomiaru z miernika elektronicznego na komputerze. LabView
– proste aplikacje pomiarowe – podłączanie miernika do komputera, archiwizacja i działania na uzyskanych wynikach pomiarów.Pomiary
wielkości nieelektrycznych metodami elektrycznymi.

CEL KSZTAŁCENIA

Opanowanie przez inżynierów rachunku niepewniości pomiarowych (dla mierników analagowych i cyfrowych oraz przenoszenie niepewności).
Zrozumienie zasad podłaczania mierników do komputera (wybór portu, parametrów transmisji itp). Umiejętnośc budowy prostych systemów
pomiarowych (pomiar, obróbka i archiwizacja uzyskanych wyników pomiarów w komputerze)

OPIS EFEKTÓW KSZTAŁCENIA PRZEDMIOTU W ODNIESIENIU DO OBSZAROWYCH I KIERUNKOWYCH EFEKTÓW
KSZTAŁCENIA

Symbole efektów obszarowych T1A_W01+, T1A_W02+, T1A_W04+++, T1A_U14+++, T1A_K03+
Symbole efektów kierunkowych K1A_W01+, K1A_W04+, K1A_W11+, K1A_W12+, K1A_W13+, K1A_U14+, K1A_U16+, K1A_U19+,
K1A_K04+

EFEKTY KSZTAŁCENIA
Wiedza

W1 - Student zna i rozumie podstawowe pojęcia i opis matematyczny wykorzystywany w analizie niepewności pomiarowych (K1A_W01)
W2 - Student rozróżnia różne typy interfejsów i transmisji wykorzystywanych w informatyce i systemach pomiarowych oraz charakteryzujące je
parametry (K1A_W04, K1A_W12)
W3 - Student dysponuje aktualna wiedzą na temat zastosowaniach systemów pomiarowych w praktyce inżynierskiej (K1A_W11, K1A_W13)

Umiejętności

U1 - Student potrafi wykonać prosty układ pomiarowy podłączony z systemem komputerowym (identyfikuje problemy związane z podłączeniem
miernika z komputerem) (K1A_U14, K1A_U16, K1A_U19)

Kompetencje społeczne

K1 - Student potrafi współdziałać i pracować w grupie, w różnych rolach (K1A_K04)

LITERATURA PODSTAWOWA

1) ARENDARSKI J., 2003r., "Niepewność pomiarów", wyd. Oficyna Wydawnicza Politechniki Warszawskiej, 2) CHWALEBA A., PONIŃSKI M.,
SIEDLECKI A., 2000r., "Metrologia elektryczna", wyd. WNT, 3) GRZELKA J. i inni, 2004r., "Miernictwo i systemy pomiarowe. Laboratorium",
wyd. Wydawnictwa Politechniki Częstochowskiej, 4) LESIAK P., ŚWISULSKI D., 2002r., "Komputerowa technika pomiarowa w przykładach.",
wyd. PAK Warszawa, 5) PIOTROWSKI J., 2002r., "Podstawy miernictwa", wyd. WNT, 6) ŚWISULSKI D., 2005r., "Kom. technika pomiarowa.
Oprogramowanie wirtualnych przyrządów pomiarowych w LabView", wyd. PAK, 7) TUMAŃSKI S., 2007r., "Technika Pomiarowa", wyd. WNT, 8)
VAN DE PLASSCHE R., 2008r., "Scalone przetworniki analogowo-cyfrowe i cyfrowo-analogowe", wyd. WKŁ, 9) ZAKRZEWSKI J., 2004r.,
"Podstawy miernictwa dla kierunku mechanicznego", wyd. Wydawnictwo Politechniki Śląskiej.

LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA

1) MASSALSKI J. M., STUDNICKI J., 1999r., "Legalne jednostki miar i stałe fizyczne", wyd. PWN, 2) TAYLOR J. R., 1995r., "Wstęp do analizy
błędu pomiarowego", wyd. PWN.

Przedmiot/moduł:
SYSTEMY POMIAROWE

Obszar kształcenia: nauki techniczne

Rodzaje zajęć: wykład, ćwiczenia laboratoryjne
Liczba godzin w semestrze/tygodniu:

Wykład: 15/1
Ćwiczenia: 15/1

Formy i metody dydaktyczne

Wykład
Wykład - Wykład z prezentacją multimedialną (W1,
W2, W3)
Ćwiczenia
Ćwiczenia laboratoryjne - Laboratorium - praktyczne
wykonywanie ćwiczeń (W2, W3, U1, K1)

Forma i warunki zaliczenia

Kolokwium pisemne 1 - Kolokwium pisemne z
zakresu materiału z ćwiczeń laboratoryjnych i
wykładów. (W1, W2, W3, U1)
Ocena pracy i współpracy w grupie 1 - ocena
współpracy studentów w podgrupie w ramach
wykonywania ćwiczeń laboratoryjnych i sprawozdań.
(K1)
Sprawozdanie 2 - Ocena z poszczególnych
sprawozdań wykonanych z pomiarów na ćwiczeniach
laboratoryjnych (W1, W2, U1)

Liczba punktów ECTS: 2
Język wykładowy: polski
Przedmioty wprowadzające: matematyka i statystyka
matematyczna, fizyka, podstawy informatyki
Wymagania

wstępne:

znajomośc

rachunku

pochodnych (rózniczki zupełnej) i podstaw statystyki
matematycznej (rozkład normalny), podstawy obsługi
komputera.

Nazwa jednostki organizacyjnej realizującej
przedmiot:
Katedra Elektrotechniki i Energetyki
adres: ul. Michała Oczapowskiego 11, pok. 202,
10-719 Olsztyn
tel. 523-36-21, fax 523-36-03
Osoba odpowiedzialna za realizację przedmiotu:
dr inż. Maciej Neugebauer
e-mail: mak@uwm.edu.pl
Osoby prowadzące przedmiot:
dr inż. Maciej Neugebauer, dr inż. Stanisław Szumera

Uwagi dodatkowe:
Zajęcia laboratoryjne muszą być prowadzone w
małych grupach z uwagi na zagrożenie porażeniem
prądem elektrycznym (pomiary z wykorzystaniem
napięcia 230V)

Szczegółowy opis przyznanej punktacji ECTS - część B

SYSTEMY POMIAROWE

ECTS: 2

MEASURING SYSTEMS

Na przyznaną liczbę punktów ECTS składają się :

1. Godziny kontaktowe z nauczycielem akademickim:

- Konsultacje

1,0 godz.

- Obecność na kolokwium

2,0 godz.

- udział w wykładach

15,0 godz.

- udział w ćwiczeniach

15,0 godz.

33,0 godz.

2. Samodzielna praca studenta:

- Przygotowanie do kolokwiów

8,0 godz.

- Przygotowanie do ćwiczeń

7,0 godz.

- Przygotowanie sprawozdań

7,0 godz.

22,0 godz.

godziny kontaktowe + samodzielna praca studenta OGÓŁEM:

55,0 godz.

1 punkt ECTS = 27,50 godz. pracy przeciętnego studenta,

liczba punktów ECTS = 55,00 godz.: 27,50 godz./ECTS = 2,00 ECTS

w zaokrągleniu:

2 ECTS

- w tym liczba punktów ECTS za godziny kontaktowe z bezpośrednim udziałem nauczyciela akademickiego - 1,20 punktów ECTS,
- w tym liczba punktów ECTS za godziny realizowane w formie samodzielnej pracy studenta - 0,80 punktów ECTS.

UNIWERSYTET WARMIŃSKO-MAZURSKI W OLSZTYNIE

Wydział Nauk Technicznych

Sylabus przedmiotu/modułu - część A

06909-10-B

SYSTEMY POMIAROWE

ECTS: 2

MEASURING SYSTEMS

TREŚCI MERYTORYCZNE

TREŚCI WYKŁADÓW

TREŚCI ĆWICZEŃ

CEL KSZTAŁCENIA

OPIS EFEKTÓW KSZTAŁCENIA PRZEDMIOTU W ODNIESIENIU DO OBSZAROWYCH I KIERUNKOWYCH EFEKTÓW
KSZTAŁCENIA

Symbole efektów obszarowych T1A_W01 T1A_W02 T1A_W04 T1A_U14 T1A_K03
Symbole efektów kierunkowych K1A_W01 K1A_W05 K1A_W11 K1A_W12 K1A_W13 K1A_U14 K1A_U16 K1A_U19 K1A_K04

EFEKTY KSZTAŁCENIA
Wiedza

Student zna i rozumie podstawowe pojęcia i opis matematyczny wykorzystywany w analizie niepewności pomiarowych. Student rozróżnia różne
typy interfejsów i transmisji wykorzystywanych w informatyce i systemach pomiarowych oraz charakteryzujące je parametry. Student dysponuje
aktualna wiedzą na temat zastosowaniach systemów pomiarowych w praktyce inżynierskiej.

Umiejętności

Student potrafi wykonać prosty układ pomiarowy podłączony z systemem komputerowym (identyfikuje problemy związane z podłączeniem
miernika z komputerem).

Kompetencje społeczne

Student potrafi współdziałać i pracować w grupie, w różnych rolach.

LITERATURA PODSTAWOWA

LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA

1) MASSALSKI J. M., STUDNICKI J., 1999r., "Legalne jednostki miar i stałe fizyczne", wyd. PWN, 2) TAYLOR J. R., 1995r., "Wstęp do analizy
błędu pomiarowego", wyd. PWN.

Przedmiot/moduł:
SYSTEMY POMIAROWE

Obszar kształcenia: nauki techniczne

Rodzaje zajęć: wykład, ćwiczenia laboratoryjne
Liczba godzin w semestrze/tygodniu:
wykłady: 15/1
ćwiczenia: 15/1
Formy i metody dydaktyczne
wykłady: wykład z prezentacją multimedialną
ćwiczenia: laboratorium: projektowanie i wykonywanie
układów pomiarowych, wykonywanie sprawozdania na
podstwie wykonanych pomiarów
Forma i warunki zaliczenia: Zaliczenie na ocenę
Kolokwium i oceny cząstkowe z całego semestru za
poszczególne ćwiczenia laboratoryjne, obecność na
wykładach
Liczba punktów ECTS: 2
Język wykładowy: polski
Przedmioty wprowadzające: matematyka i statystyka
matematyczna, fizyka, podstawy informatyki
Wymagania

wstępne:

znajomośc

rachunku

pochodnych (rózniczki zupełnej) i podstaw statystyki
matematycznej (rozkład normalny), podstawy obsługi
komputera.

Nazwa jednostki organizacyjnej realizującej
przedmiot:
Katedra Elektrotechniki i Energetyki
adres: ul. Michała Oczapowskiego 11, pok. 202,
10-719 Olsztyn
tel. 523-36-21, fax 523-36-03
Osoba odpowiedzialna za realizację przedmiotu:
dr inż. Maciej Neugebauer
e-mail: mak@uwm.edu.pl
Osoby prowadzące przedmiot:

Uwagi dodatkowe:
Zajęcia laboratoryjne muszą być prowadzone w
małych grupach z uwagi na zagrożenie porażeniem
prądem elektrycznym (pomiary z wykorzystaniem
napięcia 230V)

Szczegółowy opis przyznanej punktacji ECTS - część B

SYSTEMY POMIAROWE

ECTS: 2

MEASURING SYSTEMS

Na przyznaną liczbę punktów ECTS składają się :

1. Godziny kontaktowe z nauczycielem akademickim:

- Konsultacje

2,0 godz.

- Obecność na kolokwium

2,0 godz.

- Wykłady

15,0 godz.

- Ćwiczenia laboratoryjne

15,0 godz.

34,0 godz.

2. Samodzielna praca studenta:

- Przygotowanie do kolokwiów

4,0 godz.

- Przygotowanie do zaliczenia

4,0 godz.

- Przygotowanie do ćwiczeń

7,0 godz.

- Przygotowanie sprawozdań

7,0 godz.

22,0 godz.

godziny kontaktowe + samodzielna praca studenta OGÓŁEM:

56,0 godz.

1 punkt ECTS = 28,00 godz. pracy przeciętnego studenta,

liczba punktów ECTS = 56,00 godz.: 28,00 godz./ECTS = 2,00 ECTS

w zaokrągleniu:

2 ECTS

- w tym liczba punktów ECTS za godziny kontaktowe z bezpośrednim udziałem nauczyciela akademickiego - 1,21 punktów ECTS,
- w tym liczba punktów ECTS za godziny realizowane w formie samodzielnej pracy studenta - 0,79 punktów ECTS.

UNIWERSYTET WARMIŃSKO-MAZURSKI W OLSZTYNIE

Wydział Nauk Technicznych

Sylabus przedmiotu/modułu - część A

06009-10-O

TECHNOLOGIA INFORMACYJNA W INŻYNIERII

ECTS: 2

INFORMATION TECHNOLOGY IN ENGINEERING

TREŚCI MERYTORYCZNE

TREŚCI WYKŁADÓW

1. Wprowadzenie do programowania w środowisku Delphi – 1h. 2. Komponenty i konstruowanie interfejsu graficznego w środowisku Delphi. –
2h. 3. Stałe, zmienne, tablice, operatory, pętle w środowisku Delphi – 2h. 4. Instrukcje, zdarzenia i procedury w środowisku Delphi – 4h. 5. Bazy
danych w środowisku Delphi – 3h. 6. Grafika w środowisku Delphi – 3h.

TREŚCI ĆWICZEŃ

1. Wykonanie digitalizacji obrazów w standardzie wektorowym z wykorzystaniem pakietu graficznego Corel – 2h. 2. Wykonanie animacji
poklatkowej z wykorzystaniem pakietu graficznego Corel – 2h. 3. Montaż klipu wideo i optymalizacja parametrów kompresji z wykorzystaniem
programu Windows Movie Maker – 2h. 4. Wykonanie bazy danych z wykorzystaniem środowiska Delphi – 2h. 5. Zapis cyfrowy modelu
matematycznego w środowisku Delphi – 2h. 6. Wykonanie animacji parametrycznej w środowisku Delphi – 2h. 7. Ćwiczenia z użyciem pakietu
programów „Dydaktyka” (program opracowano w KBEPiM UWM w Olsztynie). Program wspomaga naukę programowania w środowisku Delphi –
3h.

CEL KSZTAŁCENIA

Zapoznanie z oprogramowaniem ogólnoużytkowym pod kątem jego przydatności w pracy inżynierskiej

OPIS EFEKTÓW KSZTAŁCENIA PRZEDMIOTU W ODNIESIENIU DO OBSZAROWYCH I KIERUNKOWYCH EFEKTÓW
KSZTAŁCENIA

Symbole efektów obszarowych T1A_W02, T1A_W04, T1A W07, T1A_U07, T1A_U08, T1A_U09, T1A_K02, T1A_K04
Symbole efektów kierunkowych K1A_W05, K1A_W17, K1A_W23, K1A_U07, K1A_U08, K1A_U13, K1A_K05

EFEKTY KSZTAŁCENIA
Wiedza

(W1) Student zna narzędzia komputerowego wspomagania projektowania (K1A_W05), (T1A_W02), (T1A_W04), (T1A W07). (W2) Student zna
podstawowe narzędzia do rozwiązywania prostych zadań inżynierskich (K1A_W17), (T1A_W07). (W3) Student ma elementarną wiedzę w
zakresie numerycznej symulacji (K1A_W23), (T1A_W02), (T1A_W07).

Umiejętności

(U1) Student potrafi posługiwać się technikami informacyjno-komunikacyjnymi (K1A_U07), (T1A_U07). (U2) Student potrafi przeprowadzać
symulacje komputerowe (K1A_U08), (T1A_U08). (U3) Student potrafi posługiwać się komputerowymi metodami (K1A_U13), (T1A_U07),
(T1A_U09).

Kompetencje społeczne

(K1) Student umie analizować zadania (K1A_K05), (T1A_K02), (T1A_K04).

LITERATURA PODSTAWOWA

1) Artur Pasierbek, Bernard Baron, Marcin Maciążek, 2006r., "Algorytmy numeryczne w Delphi. Księga eksperta", wyd. Helion, t.1, s.544, 2)
Andrzej Orłowski, 2006r., "Delphi 2006. Ćwiczenia praktyczne", wyd. Helion, t.1, s.128, 3) Witold Wrotek, 2011r., "CorelDRAW Graphics Suite
X5 PL", wyd. Helion, t.1, s.368, 4) Jen DeHaan, John Buechler, Jon Bounds, 2006r., "Windows Movie Maker 2. Od zera do bohatera", wyd.
Helion, t.1, s.296.

LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA

1) Mirosława Kopertowska, Witold Sikorski, 2006r., "Bazy danych. Poziom zaawansowany", wyd. PWN, t.1, s.152, 2) Glitschka Von R., 2012r.,
"Grafika wektorowa Szkolenie podstawowe", wyd. Helion, t.1, s.248.

Przedmiot/moduł:
TECHNOLOGIA INFORMACYJNA W INŻYNIERII

Obszar kształcenia: nauki techniczne

Rodzaje zajęć: wykłady, ćwiczenia projektowe
Liczba godzin w semestrze/tygodniu:
wykłady: 15/1
ćwiczenia: 15/1
Formy i metody dydaktyczne
wykłady: Wykład z prezentacją multimedialną (W1),
(W2), (W3), (U1), (U2), (U3), (K1)
ćwiczenia: Ćwiczenia projektowe (W1), (W2), (W3),
(U1), (U2), (U3), (K1)
Forma i warunki zaliczenia: Zaliczenie na ocenę
Zaliczenie (W1), (W2), (U1), (U3); Praca kontrolna
(W1), (W2), (W3), (U1), (U2), (U3), (K1)
Liczba punktów ECTS: 2
Język wykładowy: polski
Przedmioty wprowadzające:
Wymagania wstępne:

Nazwa jednostki organizacyjnej realizującej
przedmiot:
Katedra Budowy, Eksploatacji Pojazdów i Maszyn
adres: ul. Michała Oczapowskiego 11, pok. 1 i 2,
10-719 Olsztyn
tel./fax 523-34-63
Osoba odpowiedzialna za realizację przedmiotu:
dr inż. Piotr Szczyglak
e-mail: szczypio@uwm.edu.pl
Osoby prowadzące przedmiot:

Szczegółowy opis przyznanej punktacji ECTS - część B

TECHNOLOGIA INFORMACYJNA W INŻYNIERII

ECTS: 2

INFORMATION TECHNOLOGY IN ENGINEERING

Na przyznaną liczbę punktów ECTS składają się :

1. Godziny kontaktowe z nauczycielem akademickim:

- Konsultacje

5,0 godz.

- Wykłady

15,0 godz.

- Ćwiczenia

15,0 godz.

35,0 godz.

2. Samodzielna praca studenta:

- Przygotowanie do testu sprawdzającego

6,0 godz.

- Przygotowanie do zaliczenia ćwiczeń

15,0 godz.

21,0 godz.

godziny kontaktowe + samodzielna praca studenta OGÓŁEM:

56,0 godz.

1 punkt ECTS = 27,00 godz. pracy przeciętnego studenta,

liczba punktów ECTS = 56,00 godz.: 27,00 godz./ECTS = 2,08 ECTS

w zaokrągleniu:

2 ECTS

- w tym liczba punktów ECTS za godziny kontaktowe z bezpośrednim udziałem nauczyciela akademickiego - 1,25 punktów ECTS,
- w tym liczba punktów ECTS za godziny realizowane w formie samodzielnej pracy studenta - 0,75 punktów ECTS.

UNIWERSYTET WARMIŃSKO-MAZURSKI W OLSZTYNIE

Wydział Studiów Technicznych i Społecznych w Ełku

Sylabus przedmiotu/modułu - część A

06009-10-O

TECHNOLOGIA INFORMACYJNA W INŻYNIERII

ECTS: 2

INFORMATION TECHNOLOGY IN ENGINEERING

TREŚCI MERYTORYCZNE

WYKŁAD

ĆWICZENIA

CEL KSZTAŁCENIA

Zapoznanie z oprogramowaniem ogólnoużytkowym pod kątem jego przydatności w pracy inżynierskiej

OPIS EFEKTÓW KSZTAŁCENIA PRZEDMIOTU W ODNIESIENIU DO OBSZAROWYCH I KIERUNKOWYCH EFEKTÓW
KSZTAŁCENIA

Symbole efektów obszarowych T1A_W02++, T1A_W04+, T1A_W07+++, T1A_U07++, T1A_U08+, T1A_U09+, T1A_K02+, T1A_K04+
Symbole efektów kierunkowych K1A_W05+, K1A_W17+, K1A_W23+, K1A_U07+, K1A_U08+, K1A_U13+, K1A_K05+

EFEKTY KSZTAŁCENIA
Wiedza

W1 - Student zna narzędzia komputerowego wspomagania projektowania (K1A_W05), (T1A_W02), (T1A_W04), (T1A W07). (K1A_W05)
W2 - Student zna podstawowe narzędzia do rozwiązywania prostych zadań inżynierskich (K1A_W17), (T1A_W07). (K1A_W17)
W3 - Student ma elementarną wiedzę w zakresie numerycznej symulacji (K1A_W23), (T1A_W02), (T1A_W07). (K1A_W23)

Umiejętności

U1 - Student potrafi posługiwać się technikami informacyjno-komunikacyjnymi (K1A_U07), (T1A_U07). (K1A_U07)
U2 - Student potrafi przeprowadzać symulacje komputerowe (K1A_U08), (T1A_U08). (K1A_U08)
U3 - Student potrafi posługiwać się komputerowymi metodami (K1A_U13), (T1A_U07), (T1A_U09). (K1A_U13)

Kompetencje społeczne

K1 - Student umie analizować zadania (K1A_K05), (T1A_K02), (T1A_K04). (K1A_K05)

LITERATURA PODSTAWOWA

LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA

Przedmiot/moduł:
TECHNOLOGIA INFORMACYJNA W INŻYNIERII

Obszar kształcenia: nauki techniczne

Rodzaje zajęć: wykład, ćwiczenia projektowe
Liczba godzin w semestrze/tygodniu:

Wykład: 15/1
Ćwiczenia: 15/1

Formy i metody dydaktyczne

Wykład
Wykład - Wykład z prezentacją multimedialną (W1),
(W2), (W3), (U1), (U2), (U3), (K1) (W1, W2, W3, U1,
U2, U3, K1)
Ćwiczenia
Ćwiczenia projektowe - Ćwiczenia projektowe w
pracowni komputerowej (W1), (W2), (W3), (U1), (U2),
(U3), (K1). (W1, W2, W3, U1, U2, U3, K1)

Forma i warunki zaliczenia

Kolokwium praktyczne 1 - Kolokwium przy stanowisku
wyposażonym w program "Dydaktyka" (W1), (W2),
(U1), (U3). (W1, W2, U1, U3)
Praca kontrolna 1 - 7 prac kontrolnych (W1), (W2),
(W3), (U1), (U2), (U3), (K1) (W1, W2, W3, U1, U2,
U3, K1)

Liczba punktów ECTS: 2
Język wykładowy: polski
Przedmioty wprowadzające:
Wymagania wstępne:

Nazwa jednostki organizacyjnej realizującej
przedmiot:
Katedra Budowy, Eksploatacji Pojazdów i Maszyn
adres: ul. Michała Oczapowskiego 11, pok. 1 i 2,
10-719 Olsztyn
tel./fax 523-34-63
Osoba odpowiedzialna za realizację przedmiotu:
dr inż. Piotr Szczyglak
e-mail: szczypio@uwm.edu.pl
Osoby prowadzące przedmiot:
dr inż. Piotr Szczyglak

Szczegółowy opis przyznanej punktacji ECTS - część B

TECHNOLOGIA INFORMACYJNA W INŻYNIERII

ECTS: 2

INFORMATION TECHNOLOGY IN ENGINEERING

Na przyznaną liczbę punktów ECTS składają się :

1. Godziny kontaktowe z nauczycielem akademickim:

- Konsultacje

1,0 godz.

- udział w wykładach

15,0 godz.

- udział w ćwiczeniach

15,0 godz.

31,0 godz.

2. Samodzielna praca studenta:

- Przygotowanie do testu sprawdzającego

11,0 godz.

- Przygotowanie do zaliczenia ćwiczeń

10,0 godz.

21,0 godz.

godziny kontaktowe + samodzielna praca studenta OGÓŁEM:

52,0 godz.

1 punkt ECTS = 25,80 godz. pracy przeciętnego studenta,

liczba punktów ECTS = 52,00 godz.: 25,80 godz./ECTS = 2,01 ECTS

w zaokrągleniu:

2 ECTS

- w tym liczba punktów ECTS za godziny kontaktowe z bezpośrednim udziałem nauczyciela akademickiego - 1,19 punktów ECTS,
- w tym liczba punktów ECTS za godziny realizowane w formie samodzielnej pracy studenta - 0,81 punktów ECTS.

UNIWERSYTET WARMIŃSKO-MAZURSKI W OLSZTYNIE

Wydział Nauk Technicznych

Sylabus przedmiotu/modułu - część A

06609-10-B

TECHNOLOGIA METALI

ECTS: 5,5

TECHNOLOGY OF METALS

TREŚCI MERYTORYCZNE

TREŚCI WYKŁADÓW

Przedmiot obejmuje procesy wytwarzania i kształtowania właściwości materiałów inżynierskich metodami bezwiórowymi. Procesy
technologiczne kształtowania stopów metali na drodze odlewania i obróbki plastycznej. Składa się z cz. I – metalurgia żelaza, aluminium, cynku i
miedzi oraz podstawy metalurgii proszków, cz. II podstawy odlewnictwa. cz. III podstawy przeróbki plastycznej. Zapoznaje z podstawami
procesami hutniczymi stopów żelaza oraz technologią wytwarzania części maszyn i przedmiotów użytkowych metodą odlewania, obróbki
plastycznej i metalurgii proszków. Wykłady obejmują zarówno wiadomości podstawowe jak i technologie innowacyjne. Treści przedmiotu
obejmują również zagadnienia obróbek niekonwencjonalnych w tym obróbki elektroerozyjnej i technologii przyrostowych.

TREŚCI ĆWICZEŃ

Ćwiczenia obejmują zagadnienia związane z odlewnictwem i obróbką plastyczną. Studenci zapoznają się z oceną właściwości technologicznych
mas formirrskich i ciekłego metalu, wykonują formy i rdzenie jednorazowe. Ćwiczenia obejmują wykonywanie odlewów w formach nietrwałych i
wielokrotnego użytku. W zakresie obróbki plastycznej studenci zapoznają się z technologiami wykrawania i kształtowania wytłoczek na zimno jak
również z technologią ciągnienia i wyciskania profili. Zapoznają się również z metodą cięcia na elektrodrążarce drutowej.

CEL KSZTAŁCENIA

C1 – Przekazanie wiedzy z zakresu bezwiórowych technologii wytwarzania części maszyn i konstrukcji. C2 – Rozwinięcie zdolności doboru
technologii wytwarzania do projektowanych części maszyn.

OPIS EFEKTÓW KSZTAŁCENIA PRZEDMIOTU W ODNIESIENIU DO OBSZAROWYCH I KIERUNKOWYCH EFEKTÓW
KSZTAŁCENIA

Symbole efektów obszarowych T1A_W02, T1A_W04, T1A_U07 T1A_U09, T1A_U11, T1A_K02, T1A_K03,
Symbole efektów kierunkowych K1A_W10, K1A_W14, K1A_U08, K1A_U09, K1A_U11, K1A_K03, K1A_K04

EFEKTY KSZTAŁCENIA
Wiedza

Po wysłuchaniu wykładów i zaliczeniu ćwiczeń laboratoryjnych student : W01 – rozróżnia wyroby hutnicze wykonane metodą odlewania, obróbki
plastycznej(T1A_W02, K1A_W10), W02- opisuje zjawiska zachodzące podczas wytopu metali, krzepnięcia odlewu, odkształceń plastycznych
(T1A_W04, K1A_WK14),

Umiejętności

Student po zakończeniu zajęć z przedmiotu Technologia metali: U01 – rozwiązuje problemy doboru wybranych technik do projektowanych
części maszyn (T1A_U07, K1A_U08), U02- ocenia przydatność wyrobów do eksploatacji w określonych warunkach (T1A_U11, K1A_U11), U03-
stosuje znajomość technik wytwarzania wyrobów metalowych do rozwiązywania problemów inżynierskich(T1A_U09, K1A_U09)

Kompetencje społeczne

Student posiada K01– zdolność do współpracy grupowej w rozwiązywaniu problemów doboru materiałów i technologii (T1A_K03, K1A_K04),
K02 - świadomość odpowiedzialności za dobór odpowiedzialnych elementów maszyn i urządzeń (T1A_K02, K1A_K03).

LITERATURA PODSTAWOWA

1) Chudzikiewicz R. W. Briks, 1977r., "Podstawy metalurgii i odlewnictwo", wyd. PWN Warszawa, t.I, s.-, 2) Czarnecki R.i inni. j, 1976r.,
"Technologia obróbki plastycznej na zimno-Ćwiczenia laboratoryjne.", wyd. Skrypt Politechniki Częstochowskiej, t.1, s.-, 3) Frączyk A., Mazur
P. , 2010r., "Technologia metali i tworzyw sztucznych. Cz. II Technologia obróbki plastycznej na zimno.", wyd. UWM Olsztyn , t.1, s.-, 4) Stabryła
J. , 2010r., "Technologia metali i tworzyw sztucznych. Cz. I Technologia odlewnictwa.", wyd. UWM Olsztyn , t.1, s.-.

LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA

1) Dudziński W. , 2005r., "Materiały konstrukcyjne w budowie maszyn.", wyd. Wyd. Pol. Wrocławskiej , t.I, s.-, 2) B. Król , 1977r., "Zarys obróbki
plastycznej metali i tworzyw sztucznych.", wyd. Opole ., t.I, s.-.

Przedmiot/moduł:
TECHNOLOGIA METALI

Obszar kształcenia: nauki techniczne

Rodzaje zajęć: wykład/ ćwiczenia laboratoryjne
Liczba godzin w semestrze/tygodniu:
wykłady: 30/2
ćwiczenia: 30/2
Formy i metody dydaktyczne
wykłady: wykład informacyjny z prezentacją
multimedialną
ćwiczenia: ćwiczenia laboratoryjne ; wykonywanie
doświadczeń, pomiary
Forma i warunki zaliczenia: Egzamin
zaliczenie ćwiczeń na podstawie udziału,
sprawdzianów i sprawozdań, egzamin pisemny
testowy z zakresu materiału prezentowanego na
wykładach
Liczba punktów ECTS: 5,5
Język wykładowy: polski
Przedmioty wprowadzające: chemia, fizyka
Wymagania wstępne: znajomość zjawisk fizycznych i
reakcji chemicznych, pojęć technicznych, rysunku
technicznego

Nazwa jednostki organizacyjnej realizującej
przedmiot:
Katedra Technologii Materiałów i Maszyn
adres: ul. Michała Oczapowskiego 11, pok. 21, 10-719
Olsztyn
tel./fax 523-44-65
Osoba odpowiedzialna za realizację przedmiotu:
dr inż. Jan Stabryła
e-mail: janes@uwm.edu.pl
Osoby prowadzące przedmiot:

Szczegółowy opis przyznanej punktacji ECTS - część B

TECHNOLOGIA METALI

ECTS: 5,5

TECHNOLOGY OF METALS

Na przyznaną liczbę punktów ECTS składają się :

1. Godziny kontaktowe z nauczycielem akademickim:

- egzamin

2,0 godz.

- udział w wykładach

30,0 godz.

- udział w ćwiczeniach laboratoryjnych

30,0 godz.

62,0 godz.

2. Samodzielna praca studenta:

- przygotowanie do egzaminu pisemnego

23,0 godz.

- przygotowanie do ćwiczeń

28,0 godz.

- wykonanie sprawozdania z ćwiczń laboratoryjnycg

28,0 godz.

79,0 godz.

godziny kontaktowe + samodzielna praca studenta OGÓŁEM:

141,0 godz.

1 punkt ECTS = 26,40 godz. pracy przeciętnego studenta,

liczba punktów ECTS = 141,00 godz.: 26,40 godz./ECTS = 5,34 ECTS

w zaokrągleniu:

5,5 ECTS

- w tym liczba punktów ECTS za godziny kontaktowe z bezpośrednim udziałem nauczyciela akademickiego - 2,42 punktów ECTS,
- w tym liczba punktów ECTS za godziny realizowane w formie samodzielnej pracy studenta - 3,08 punktów ECTS.

UNIWERSYTET WARMIŃSKO-MAZURSKI W OLSZTYNIE

Wydział Nauk Technicznych

Sylabus przedmiotu/modułu - część A

06609-10-B

TECHNOLOGIE SPAJANIA

ECTS: 3

WELDING TECHNOLOGIES

TREŚCI MERYTORYCZNE

TREŚCI WYKŁADÓW

BHP w spawalnictwie. Charakterystyka procesów spajania. Złącza, przygotowanie do spawania, pozycje spawania. Spawanie MMA. Łuk
spawalniczy. Elektrody spawalnicze. Charakterystyka metod MIG, MAG TIG. Gazy osłonowe. Urządzenia spawalnicze. Spawanie zwarciowe,
kroplowe, natryskowe. Spawalność stali. Spawanie gazowe. Cięcie termiczne. Wykorzystanie skoncentrowanego źródła energii w procesach
spawalniczych. Powstawanie naprężeń i odkształceń spawalniczych. Zgrzewanie, lutowanie, napawanie, natryskiwanie cieplne. Wytrzymałość
złączy spawanych. Projektowania konstrukcji spawanych. Opracowanie WPS. Specyfika spawania stali węglowych, niskostopowych,
nierdzewntch, stopów Cu i Al, żeliwa. Powstawanie wad spawalniczych. Kontrola w spawalnictwie. Badania nieniszczące i niszczące złączy
spawanych. Spawanie skoncentrowanym źródłem energii (plazma, laser). Urządzenia CNC – automatyzacja i robotyzacja w spawalnictwie.

TREŚCI ĆWICZEŃ

Pojęcie złącza, rodzaje złączy, rodzaje spoin. Przygotowanie do spawania. Cykl cieplny, energia liniowa spawania. Materiały do spawania.
Pozycje i metody spawania. Parametry i technika spawania MMA, TIG, MIG i MAG. Charakterystyka spawania. Gazy osłonowe. Spawalność.
Sprzęt spawalniczy. Spawanie gazowe. Oprzyrządowanie do spawania gazowego. Płomień acetylenowo-tlenowy naprężenia spawalnicze.
Prostowanie płomieniowe. Cięcie termiczne i strumieniem wody. Zgrzewanie i lutowanie. Spawalnicze metody nakładania powłok. Jakość w
spawalnictwie. Uprawnienia spawaczy, kontrolerów spawalniczych, procedury WPS, kwalifikowanie technologii spawania. Przyczyny
powstawania niezgodności spawalniczych. Wpływ na trwałość i niezawodność. Badania nieniszczące. Wykrywalność wad. Badania niszczące.
Złącza próbne - rodzaje badań. Spawanie laserowe, plazmowe, hybrydowe. Automatyzacja procesów spawalniczych. Roboty spawalnicze.
Wykorzystanie urządzeń CNC.

CEL KSZTAŁCENIA

Zapoznamie studentów z podstawowymi procesami łączenia (spawanie, zgrzewanie i lutowanie), cięcia termicznego oraz nanoszenia powłok.
Omawiane są zagadnienia przygotowania produkcji, zasady opracowania i kwalifikowania technologii spawania, organizacji i prowadzenia
kontroli w spawalnictwie. Studenci poznają pojęcie wad i niezgodności spawalniczych (zgodnie z EN) oraz przyczyny ich powstawania. Studenci
poznają spawanie z wykorzystaniem skoncentrowanych żródeł ciepła i urządzeń CNC.

OPIS EFEKTÓW KSZTAŁCENIA PRZEDMIOTU W ODNIESIENIU DO OBSZAROWYCH I KIERUNKOWYCH EFEKTÓW
KSZTAŁCENIA

Symbole efektów obszarowych T1A_W03, T1A_W04, T1A_W05, T1A_W07, T1A_U01, T1A_U03, T1A_U04, T1A_U14, T1A_K03
Symbole efektów kierunkowych K1A_W03, K1A_W05, K1A_W10, K1A_U18, K1A_U19, K1A_U20, K1A_K04

EFEKTY KSZTAŁCENIA
Wiedza

W1 - Student zna podstawowe pojęcia dotyczące spawalnia i procesów pokrewnych (T1A_W03, K1A_W03) W2 - Student rozumie różnice w
podstawowych procesach technologicznych spajania tworzyw konstrukcyjnych (T1A_W04, T1A_W05, K1A_W05) W3 - Student rozumie
zjawiska zachodzące podczas spajania materiałów (T1A_W07, K1A_W10)

Umiejętności

U1 Student potrafi dobierać parametry spawania w podstawowych metodach spawalniczych (T1A_U01, - K1A_U18, U2 - Student analizuje
związki procesu spawania z niezgodnościami spawalniczymi (T1A_U03,K1A_U19) U3 - Student potrafi opracować instrukcję technologiczną
spawania (T1A_U04,T1A_U14,K1A_U20)

Kompetencje społeczne

K1 - Student potrafi pracować w zespole (T1A_K03, K1A_K04) K2 - Student umie przygotować dokumentację wykonanego projektu (T1A_K03,
K1A_K04)

LITERATURA PODSTAWOWA

1) Pilarczyk J., J.Pilarczyk, , 1996r., "Spawanie i napawanie elektryczne metali.", wyd. Wyd. Śląsk Katowice, 2) Gourd L.M.,, 1997r., "Podstawy
technologii spawalniczych", wyd. WNT Warszawa, 3) Klimpel A.,, 1999r., "Spawanie, zgrzewanie i cięcie metali. Technologie.", wyd. WNT
Warszawa, 4) Mizerski J., , 2005r., "Spawanie wiadomości podstawowe", wyd. Wyd. REA. Warszawa, 5) Czuchryj J., S. Sikora., , 2004r.,
"Badania wizualne złączy spawanych", wyd. Instytut Spawalnictwa Gliwice, 6) . Mizerski J., , 200r., "Spawanie w osłonie gazów metodami MAG i
MIG", wyd. Wyd. REA. Warszawa, 7) Czuchryj J., S. Swidergoł., , 2003r., "Podstawy organizacji kontroli jakości w spawalnictwie", wyd. Instytut
Spawalnictwa Gliwice, 8) Klimpel A., , 1998r., "Kontrola i zapewnienie jakości w spawalnictwie", wyd. Wyd. Pol. Śląskiej Gliwice, t.T.1, 9)
Szymański A., , 1998r., "Kontrola i zapewnienie jakości w spawalnictwie", wyd. Wyd. Pol. Śląskiej Gliwice, t.T.2.

LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA

1) Porębska M., Skorupa A., , 1997r., "Połączenia spójnościowe", wyd. WN PWN, 2) A., Dziubiński J., , 1991r., "Podstawy konstrukcji
spawanych i zgrzewanych", wyd. Pol. Śląska Gliwice, 3) . Dobaj E., , 1998r., "Maszyny i urządzenia spawalnicze", wyd. WNT Warszawa, 4)
Piwowar S., , 1979r., "Kontrola procesów spawalniczych", wyd. WNT Warszawa, 5) Ferenc K., J. Ferenc., , 2000r., "Konstrukcje spawane.
Projektowanie połączeń", wyd. WNT Warszawa, 6) Jakubiec M., K. Lesiński, H. Czajkowski.,, 1987r., "Technologia Konstrukcji spawanych", wyd.
WNT Warszawa, 7) . Źiółko J., , 1995r., "Konstrukcje stalowe", wyd. WSiP Warszawa.

Przedmiot/moduł:
TECHNOLOGIE SPAJANIA

Obszar kształcenia: nauki techniczne

Rodzaje zajęć: wykłady, ćwiczenia laboratoryjne
Liczba godzin w semestrze/tygodniu:
wykłady: 15/2
ćwiczenia: 30/2
Formy i metody dydaktyczne
wykłady: wykłady wspomagane prezentacjami
multimedialnymi
ćwiczenia: laboratoryjne na stanowiskach
spawalniczych, wykonywanie złączy próbnych, ocena
jakości, zapoznawanie się z eksponatami
inne: wykonywanie sprawozda z ćwiczeń,
opracowywanie instrukcji spawania
Forma i warunki zaliczenia: Zaliczenie na ocenę
wysłuchanie wykładów, wykonanie (określonej) pracy
praktycznej podczas ćwiczeń laboratoryjnych,
ustalenie oceny zaliczeniowej na podstawie ocen
cząstkowych otrzymywanych w trakcie trwania
semestru za określone (konkretne) działania/wytwory
pracy studenta.
Liczba punktów ECTS: 3
Język wykładowy: polski
Przedmioty wprowadzające: Materiałoznawstwo i
obróbka cieplna, Tworzywa sztuczne i kompozyty,
Technologia metali,
Wymagania wstępne: nie wymagane umiejętności
praktyczne, wiedza ogólnotechniczna

Szczegółowy opis przyznanej punktacji ECTS - część B

TECHNOLOGIE SPAJANIA

ECTS: 3

WELDING TECHNOLOGIES

Na przyznaną liczbę punktów ECTS składają się :

1. Godziny kontaktowe z nauczycielem akademickim:

- wykłady

15,0 godz.

- ćwiczenia laboratoryjne

30,0 godz.

45,0 godz.

2. Samodzielna praca studenta:

- opracowanie sprawozdania

15,0 godz.

- przygotowanie do ćwiczeń laboratoryjnych

30,0 godz.

45,0 godz.

godziny kontaktowe + samodzielna praca studenta OGÓŁEM:

90,0 godz.

1 punkt ECTS = 30,00 godz. pracy przeciętnego studenta,

liczba punktów ECTS = 90,00 godz.: 30,00 godz./ECTS = 3,00 ECTS

w zaokrągleniu:

3 ECTS

UNIWERSYTET WARMIŃSKO-MAZURSKI W OLSZTYNIE

Wydział Nauk Technicznych

Sylabus przedmiotu/modułu - część A

06909-10-O

TERMODYNAMIKA TECHNICZNA

ECTS: 5

TECHNICAL THERMODYNAMICS

TREŚCI MERYTORYCZNE

TREŚCI WYKŁADÓW

Wprowadzenie, podstawowe pojęcia (energia , ciepło, praca), Pierwsza Zasada Termodynamiki. Gazy doskonałe i ich przemiany. Druga Zasada
Termodynamiki. Obiegi termodynamiczne, para wodna i jej przemiany. Proces spalania, ilość powietrza do spalania, temperatura spalania.
Obiegi porównawcze dla silników cieplnych (spalinowych, turbin gazowych). Wymiana ciepła: przewodzenie, konwekcja, promieniowanie.

TREŚCI ĆWICZEŃ

Ćwiczenia: Obliczanie prac, ilości materii, masy cząsteczkowej, kilomoli substancji. Pierwsza Zasada Termodynamiki. Bilansowanie energii dla
układów zamkniętych i otwartych. Obliczanie stanu i przemian gazu doskonałego. Druga Zasada Termodynamiki. Para wodna i jej obiegi.
Obliczanie entropii. Silniki spalinowe i ich obiegi. Obliczanie przemian termodynamicznych w silnikach. Zagadnienia przewodnictwa i przenikania
ciepła przez przegrody. Laboratorium: Pomiary temperatury: badanie dokładności wskazań różnych termometrów, wyznaczanie charakterystyki
dynamicznej termometru. Pomiar gęstości: metoda wagowa, piknometryczna, areometryczna, hydrostatyczna. Pomiar lepkości: metoda Englera,
Forda, Hopplera, Brookfielda. Pomiar ciśnień: pomiary mikrociśnień, wzorcowanie i kalibracja manometru sprężystego. Pomiar napięcia
powierzchniowego: metoda wzniosu kapilarnego, stalagnometryczna, pęcherzykowa. Pomiar wilgotności: metoda higroskopowa,
psychrometryczna, punktu rosy.

CEL KSZTAŁCENIA

Zapoznanie z podstawowymi teoriami oraz technikami obliczeniowymi stosowanymi w termodynamice technicznej. Eksperymentalne
potwierdzenie podstawowych praw, zjawisk i zależności, występujące w termodynamice technicznej.

OPIS EFEKTÓW KSZTAŁCENIA PRZEDMIOTU W ODNIESIENIU DO OBSZAROWYCH I KIERUNKOWYCH EFEKTÓW
KSZTAŁCENIA

Symbole efektów obszarowych T1A_W01, T1A_W03, T1A_W04, T1A_W06, T1A_U01, T1A_U02, T1A_U05, T1A_U07, T1A_U08, T1A_U09,
T1A_K01, T1A_K02, T1A_K03
Symbole efektów kierunkowych K1A_W01, K1A_W05, K1A_W11, K1A_U01, K1A_U02, K1A_U05, K1A_U07, K1A_U08, K1A_U09, K1A_K01,
K1A_K02, K1A_K04.

EFEKTY KSZTAŁCENIA
Wiedza

Ma podstawową wiedzę ogólną z zakresu termodynamiki. Ma szczegółową wiedzę związaną z wybranymi zagadnieniami dotyczącymi zjawisk
cieplnych. Zna i rozumie podstawowe zjawiska cieplne występujące w układach technicznych.

Umiejętności

Potrafi wyszukiwać w literaturze informacje pomocne w rozwiązywaniu typowych zadań z zakresu zjawisk cieplnych w urządzeniach
technicznych. Potrafi stosować metody analityczne do rozwiązywania prostych zadań inżynierskich. Potrafi przygotować, przeprowadzić i
przeanalizować prosty eksperyment z zakresu termodynamiki. Ma umiejętność samokształcenia się.

Kompetencje społeczne

Posiada zdolność do organizowania pracy własnej oraz pracy w grupie. Ma świadomość zagrożeń występujących w obiektach technicznych, w
których stosowane są czynniki termodynamiczne.

LITERATURA PODSTAWOWA

1) Rowiński R., Szutkowski P., 1999r., "Termodynamika.", wyd. UWM, 2) Nałęcz T., 1997r., "Laboratorium z Mechaniki Płynów", wyd. UWM.

LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA

1) Pudlik W., 2011r., "Termodynamika", wyd. PG, 2) Staniszewski B., 1978r., "Termodynamika", wyd. PWN, 3) Wilk S., 1969r., "Termodynamika
techniczna", wyd. PWSZ, 4) Sadłowska_sałęga A., 2010r., "Materiały pomocnicze do przedmiotu termodynamika techniczna", wyd. UR.

Przedmiot/moduł:
TERMODYNAMIKA TECHNICZNA

Obszar kształcenia: nauki techniczne

Status przedmiotu: Obligatoryjny
Grupa przedmiotów: O-przedmiot kształcenia
ogólnego
Kod ECTS: 06909-10-O
Kierunek studiów: Mechanika i budowa maszyn
Specjalność: Wszystkie specjalności
Profil kształcenia: Ogólnoakademicki
Forma studiów: Stacjonarne
Poziom studiów/Forma kształcenia: Studia
pierwszego stopnia
Rok/semestr: 2011-2012 / sem letni

Rodzaje zajęć: wykłady, ćwiczenia audytoryjne,
laboratorium
Liczba godzin w semestrze/tygodniu:
wykłady: 30/1
ćwiczenia: 30/1
Formy i metody dydaktyczne
wykłady: wykłady tablicowe
ćwiczenia: ćwiczenia audytoryjne
inne: laboratorium
Forma i warunki zaliczenia: Egzamin
Zaliczenie laboratoriów, zaliczenie ćwiczeń, zaliczenie
egzaminu
Liczba punktów ECTS: 5
Język wykładowy: polski
Przedmioty wprowadzające: matematyka, fizyka
Wymagania wstępne:

Nazwa jednostki organizacyjnej realizującej
przedmiot:
Katedra Mechaniki i Podstaw Konstrukcji Maszyn
adres: ul. Michała Oczapowskiego 11, pok. 126,
10-719 Olsztyn
tel./fax 523-32-55
Osoba odpowiedzialna za realizację przedmiotu:
dr inż. Wojciech Jan Sobieski
e-mail: wojciech.sobieski@uwm.edu.pl
Osoby prowadzące przedmiot:

Szczegółowy opis przyznanej punktacji ECTS - część B

TERMODYNAMIKA TECHNICZNA

ECTS: 5

TECHNICAL THERMODYNAMICS

Na przyznaną liczbę punktów ECTS składają się :

1. Godziny kontaktowe z nauczycielem akademickim:

- Obecność na egzaminie

2,0 godz.

- Udział w wykładach

15,0 godz.

- Udział w ćwiczeniach laboratoryjnych

15,0 godz.

32,0 godz.

2. Samodzielna praca studenta:

- Przygotowanie do zaliczenia końcowego

12,0 godz.

- Przygotowanie do ćwiczeń laboratoryjnych

12,0 godz.

- Przygotowanie sprawozdań z ćwiczeń laboratoryjnych

8,0 godz.

32,0 godz.

godziny kontaktowe + samodzielna praca studenta OGÓŁEM:

64,0 godz.

1 punkt ECTS = 21,30 godz. pracy przeciętnego studenta,

liczba punktów ECTS = 64,00 godz.: 21,30 godz./ECTS = 3,00 ECTS

w zaokrągleniu:

3 ECTS

UNIWERSYTET WARMIŃSKO-MAZURSKI W OLSZTYNIE

Wydział Nauk Technicznych

Sylabus przedmiotu/modułu - część A

06909-10-BF

URZĄDZENIA TECHNICZNE W ROLNICTWIE

ECTS: 2

TECHNICAL EQUIPMENT IN AGRICULTURE

TREŚCI MERYTORYCZNE

TREŚCI WYKŁADÓW

Właściwości fizyczne biomasy: wilgotność, zawartość zanieczyszczeń, masa właściwa, porowatość, gęstość w stanie usypowym, kąt tarcia, kąt
usypu. Układy technologiczne magazynów surowców sypkich oraz przemysłowych wytwórni pasz. Konstrukcja koszy przyjęciowych, czyszczalni.
Konstrukcja silosów do przechowywania nasion suchych. Transport wewnątrzzakładowy. Urządzenia przemysłowych wytwórni pasz,
rozdrabniacze, mlewniki, dozowniki, mieszarki, granulatory. Zaopatrzenie gospodarstw rolniczych w wodę, pompy, instalacje. Wentylacja
pomieszczeń inwentarskich, systemy, wentylatory.

TREŚCI ĆWICZEŃ

Pomiar właściwości fizycznych biomasy. Wyznaczanie wydajności dozownika ślimakowego, porcjowego. Pomiar , obliczenie prędkości
przepływu w masie porowatej. Wyznaczenie charakterystyki pompy odśrodkowej stosowanej w gospodarstwach rolnych, charakterystyka
rurociągu. Rozdział pneumatyczny masy sypkiej. Wyznaczenie wielkości charakterystycznych wentylatorów rolniczych. Określenie wielkości
pracy rozdrabniania.

CEL KSZTAŁCENIA

Zapoznanie studentów z urządzeniami stanowiącymi wyposażenie gospodarstw rolnych. Przygotowanie do projektowania urządzeń dla rolnictwa.

OPIS EFEKTÓW KSZTAŁCENIA PRZEDMIOTU W ODNIESIENIU DO OBSZAROWYCH I KIERUNKOWYCH EFEKTÓW
KSZTAŁCENIA

Symbole efektów obszarowych T1A_W01. T1A_W04, T1A_U08, T1A_U14, T1A_K03, T1A_K05
Symbole efektów kierunkowych K1A_W13, K1A_W05, K1A_U08, K1A_U16, K1A_K04, K1A_K06

EFEKTY KSZTAŁCENIA
Wiedza

W01 Ma podstawową wiedzę z matematyki, fizyki dotyczącą zrozumienia praw techniki. Potrafi dobrać rozwiązania konstrukcyjne urządzeń
magazynowych i elementów dla wytwórni pasz w zależności od właściwości fizycznych biomasy pochodzenia rolniczego. (T1A_W01,
K1A_W13). W02 Zna podstawy konstrukcji części maszyn. Potrafi opisach właściwości, dobrać materiały, tworzywa stosowane w budowie
urządzeń dla gospodarstw rolnych. Właściwie charakteryzuje urządzenia i systemy techniczne. (T1A_W04, K1A_W05).

Umiejętności

U01 Nabywa umiejętność pomiaru wielkości charakterystycznych urządzeń technicznych. Potrafi interpretować wyniki uzyskanych pomiarów.
(T1A_U08, K1A_U08). U02 Potrafi analizować, dobrać urządzenia do tworzonych nowych linii technologicznych magazynów zbożowych oraz
wytwórni pasz. Posiada umiejętność wykonywania zadań projektowych technologicznych. (T1A_U14, K1A_U16).

Kompetencje społeczne

K01 Pracując w zespole projektowo produkcyjnym wykazuje zdolność tworzenia nowych linii technologicznych oraz urządzeń dla potrzeb
rolnictwa. (T1A_K03, K1A_K04). K02 Prawidłowo postrzega, identyfikuje problemy techniczne oraz oddziaływanie postępu technicznego na
środowisko przyrodnicze. (T1A_K05, K1A_K06)

LITERATURA PODSTAWOWA

1) Bowszys J., 2006r., "Doskonalenie technologii suszenia i przechowywania zbóż w cylindrycznych silosach zbożowych", wyd. AR Lublin, t.1, 2,
2) Grochowicz J., 1996r., "Technologia produkcji mieszarek paszowych", wyd. PWRiL Warszawa, t.1, 3, 3) Grochowicz J., 1998r.,
"Zaawansowane techniki wytwarzania przemysłowych mieszarek paszowych", wyd. AGROS Lublin, t.1, 4, 4) Szyszko J., 2007r., "Technologie i
techniki w przechowalnictwie zbóż", wyd. IBMER Warszawa, t.1, 5.

LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA

1) Dmitrewski S., 1984r., "Teoria i konstrukcja maszyn rolniczych", wyd. PWRiL Warszawa, t.3, 6, 2) Kwieciński A., 1984r., "Maszyny i
urządzenia w produkcji zwierzęcej", wyd. PWRiL Warszawa, t.1.

Przedmiot/moduł:
URZĄDZENIA TECHNICZNE W ROLNICTWIE

Obszar kształcenia: nauki techniczne

Status przedmiotu: Obligatoryjny
Grupa przedmiotów: B

-przedmiot kierunkowy do

Rodzaje zajęć: wykład, ćwiczenia laboratoryjne
Liczba godzin w semestrze/tygodniu:
wykłady: 15/1
ćwiczenia: 15/1
Formy i metody dydaktyczne
wykłady: prezentacja multimedialna W01, W02, K02
ćwiczenia: pomiary laboratoryjne U01, U02, K01
Forma i warunki zaliczenia: Zaliczenie na ocenę
zaliczenie sprawozdań (U01, U02, K01), kolokwium
(W01, W02, K02)
Liczba punktów ECTS: 2
Język wykładowy: polski
Przedmioty wprowadzające: Podstawy konstrukcji
maszyn
Wymagania wstępne: podstawy bezpiecznej pracy w
laboratorium

Szczegółowy opis przyznanej punktacji ECTS - część B

URZĄDZENIA TECHNICZNE W ROLNICTWIE

ECTS: 2

TECHNICAL EQUIPMENT IN AGRICULTURE

Na przyznaną liczbę punktów ECTS składają się :

1. Godziny kontaktowe z nauczycielem akademickim:

- konsultacje i zaliczanie ćwiczeń

3,0 godz.

- udział w wykładach

10,0 godz.

- udział w ćwiczeniach laboratoryjnych

10,0 godz.

23,0 godz.

2. Samodzielna praca studenta:

- opracowanie sprawozdań

10,0 godz.

- przygotowanie do kolokwium

6,0 godz.

- przygotowanie do ćwiczeń

10,0 godz.

26,0 godz.

godziny kontaktowe + samodzielna praca studenta OGÓŁEM:

49,0 godz.

1 punkt ECTS = 26,00 godz. pracy przeciętnego studenta,

liczba punktów ECTS = 49,00 godz.: 26,00 godz./ECTS = 1,88 ECTS

w zaokrągleniu:

2 ECTS

- w tym liczba punktów ECTS za godziny kontaktowe z bezpośrednim udziałem nauczyciela akademickiego - 0,94 punktów ECTS,
- w tym liczba punktów ECTS za godziny realizowane w formie samodzielnej pracy studenta - 1,06 punktów ECTS.

UNIWERSYTET WARMIŃSKO-MAZURSKI W OLSZTYNIE

Wydział Nauk Technicznych

Sylabus przedmiotu/modułu - część A

06109-10-B

ZARZĄDZANIE ŚRODOWISKIEM I EKOLOGIA

ECTS: 2

ENVIRONMENTAL MANAGEMENT AND ECOLOGY

TREŚCI MERYTORYCZNE

TREŚCI WYKŁADÓW

1. Podstawowe zagrożenia dla środowiska naturalnego, 2. Organizacja ochrony środowiska w Polsce i aspekty prawne ochrony środowiska, 3.
Emisja zanieczyszczeń do powietrza i metody ich detekcji, 4. Skażenie środowiska płynami ropopochodnymi, 5. Systemy zarządzania odpadami,
6. Metody utylizacji polimerów, 7. Zanieczyszczenie hałasem i sposoby jego redukcji

TREŚCI ĆWICZEŃ

1. Zapoznanie studentów z technologią i stanowiskiem pirolizy plazmowej odpadów polimerowych, 2. Pomiar emisji zanieczyszczeń
emitowanych przez pojazdy mechaniczne, 3. Funkcjonowanie systemów selektywnej zbiórki odpadów, 4. Wycieczka do Olsztyńskiego Zakładu
Komunalnego, 5. Pomiary hałasu, 6. Wykonanie mapy hałasu pojazdu mechanicznego

CEL KSZTAŁCENIA

Celem zajęć jest dostarczenie podstawowej wiedzy z zakresu ochrony środowiska, ze szczególnym uwzględnieniem zagrożeń spowodowanych
eksploatacją środków transportu. Przedmiot zapoznaje studenta z metodami i technologiami zmniejszającymi negatywne skutki zanieczyszczeń.
Student poznaje nowoczesne metody diagnostyczne służące do detekcji i analizy ilościowej zanieczyszczeń. Zadaniem przedmiotu jest także
przybliżenie studentowi podstawowych uregulowań prawnych z zakresu ochrony środowiska.

OPIS EFEKTÓW KSZTAŁCENIA PRZEDMIOTU W ODNIESIENIU DO OBSZAROWYCH I KIERUNKOWYCH EFEKTÓW
KSZTAŁCENIA

Symbole efektów obszarowych T1_W08+, T1A_U10+, T1A_K01+, T1A_K02+,
Symbole efektów kierunkowych K1A_W18, K1A_U10, K1A_K01, K1A_K03

EFEKTY KSZTAŁCENIA
Wiedza

Zajęcia pozwalają studentom zdobyć wiedzę z zakresu podstawowych uregulowań prawnych dotyczących ochrony środowiska, uprawnień służb
kontrolujących przestrzeganie zasad ochrony środowiska. Studenci zaznajomią się z podstawowymi technikami detekcji zanieczyszczeń
emitowanych do środowiska, z jakimi mogą spotkać się w praktyce zawodowej. Studenci zapoznają się także z technologiami utylizacji odpadów.

Umiejętności

Zrealizowane zajęcia z omawianego przedmiotu pozwolą studentom na posługiwanie się aparaturą mierzącą emisję gazów oraz hałasu. Będą w
stanie interpretować wyniki pomiarów przedstawiane w różnorakiej formie, w tym w postaci widm absorpcyjnych. Będą w stanie dobrać
optymalną metodę utylizacji odpadów. Studenci posiądą wiedzę pozwalającą zoptymalizować energochłonność środka transportu.

Kompetencje społeczne

Zdobyta wiedza pozwoli studentom na praktyczne zastosowanie wiedzy z zakresu ochrony środowiska w działalności zawodowej, na
stanowiskach menedżerskich i kierowniczych. Studenci będą dysponować wiedzą w zakresie emisji i detekcji zanieczyszczeń oraz
przeciwdziałania ewentualnym zanieczyszczeniom środowiska. Będą w stanie podjąć obowiązki w zakresie ochrony środowiska naturalnego w
stacjach diagnostycznych, działach eksploatacji i utrzymania ruchu, zakładach zajmujących się utylizacją odpadów i zarządzających odpadami,
itp.

LITERATURA PODSTAWOWA

1) Kłos Z., Feder S., 1994r., "Ochrona środowiska w budowie maszyn roboczych i transporcie", wyd. Wydawnictwo Politechniki Poznańskiej,
Poznań, 2) Andrzejewski R., Baranowski M., 1993r., "Stan środowiska w Polsce", wyd. PIOŚ, CLOŚ, GRID, Warszawa, 3) Błędzki A., 1997r.,
"Recykling materiałów polimerowych", wyd. WNT, Warszawa, 4) Łuksa A., 1991r., "Ekologia płynów eksploatacyjnych", wyd. MCNENT, Radom,
5) Borkiewicz J., 1993r., "Gospodarka odpadami przemysłowymi a ekologia", wyd. Fundacja ekologiczna Silesia, katowice, 6) Ciechanowicz W. ,
1997r., "Energia, środowisko i ekonomia", wyd. Instytut Badań Systemowych PAN, Warszawa, 7) Górski M., 2008r., "Odpowiedzialność
administracyjna w ochronie środowiska", wyd. Wolters Kliwer Polska, 8) Nd., "Czasopisma z zakresu ochrony środowiska".

LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA

Brak

Przedmiot/moduł:
ZARZĄDZANIE ŚRODOWISKIEM I EKOLOGIA

Obszar kształcenia: nauki techniczne

Rodzaje zajęć: Wykłady, ćwiczenia laboratoryjne
Liczba godzin w semestrze/tygodniu:
wykłady: 15/1
ćwiczenia: 15/1
Formy i metody dydaktyczne
wykłady: Informacyjne
ćwiczenia: laboratoryjne
Forma i warunki zaliczenia: Zaliczenie na ocenę
Ocena końcowa jest oparta o ocenę uzyskaną z
kolokwium. Warunkiem uzyskania zaliczenia jest
obecność na zajęciach oraz dostarczenie sprawozdań
z ćwiczeń laboratoryjnych.
Liczba punktów ECTS: 2
Język wykładowy: polski
Przedmioty wprowadzające:
Wymagania wstępne:

Nazwa jednostki organizacyjnej realizującej
przedmiot:
Katedra Technologii Materiałów i Maszyn
adres: ul. Michała Oczapowskiego 11, pok. 21, 10-719
Olsztyn
tel./fax 523-44-65
Osoba odpowiedzialna za realizację przedmiotu:
dr inż. Jarosław Tadeusz Szuszkiewicz
e-mail: jerry@uwm.edu.pl
Osoby prowadzące przedmiot:

Szczegółowy opis przyznanej punktacji ECTS - część B

ZARZĄDZANIE ŚRODOWISKIEM I EKOLOGIA

ECTS: 2

ENVIRONMENTAL MANAGEMENT AND ECOLOGY

Na przyznaną liczbę punktów ECTS składają się :

1. Godziny kontaktowe z nauczycielem akademickim:

- Wykłady

15,0 godz.

- Ćwiczenia laboratoryjne

15,0 godz.

30,0 godz.

2. Samodzielna praca studenta:

- Samodzielna praca studenta

30,0 godz.

godziny kontaktowe + samodzielna praca studenta OGÓŁEM:

60,0 godz.

1 punkt ECTS = 30,00 godz. pracy przeciętnego studenta,

liczba punktów ECTS = 60,00 godz.: 30,00 godz./ECTS = 2,00 ECTS

w zaokrągleniu:

2 ECTS

UNIWERSYTET WARMIŃSKO-MAZURSKI W OLSZTYNIE

Wydział Nauk Technicznych

Sylabus przedmiotu/modułu - część A

06909-11-D

INŻYNIERSKIE BAZY DANYCH III

ECTS: 2

ENGINEERING DATA BASES III

TREŚCI MERYTORYCZNE

TREŚCI WYKŁADÓW

Baza danych. Podstawowe pojęcia: dana, informacja, typ danych, encja, krotka, relacja. Klucz podstawowy, klucz obcy. System bazy danych.
Typy danych. Encja a tablica. Związki między tablicami. Proces zapisu danych w różnych środowiskach informatycznych. Usuwanie a wycofanie
„rekordu”. Zapytania wybierające dane. Wielotablicowe źródła danych. Rodzaje restrykcji zakładanych na dane. Kryteria i sposoby ich
zadawania. Parametry zapytań. Testy. Kopiowanie danych, aktualizacja danych, usuwanie. Usuwanie i operacje warunkowe. Podstawowe
funkcje tekstowe. Wykorzystywanie czasu systemowego. Formularze w różnych środowiskach informatycznych. Rola formularza. Ergonomia
interfejsu. Planowanie przebiegu informacji w systemie. Projektowanie formularzy i wydruków. Visual Basic jako narzędzie programistyczne.
Budowa procedury i funkcji. Deklarowanie zmiennych, wykonywanie działań obliczeniowych. Komunikacja z bazą danych. Projektowanie obsługi
błędów. Proces projektowania bazy danych i DBS.

TREŚCI ĆWICZEŃ

Określenie modelowego tematu tworzonej bazy danych, związanego z eksploatacją maszyn i pojazdów. Określenie zbioru danych. Podział
danych na encje. Planowanie związków relacyjnych. Klucz podstawowy, klucz obcy. Budowa tablic na podstawie projektu encji. Planowanie typu
danych i rozmiaru pól. Parametry dodatkowe danych. Maski wprowadzania, reguły poprawności. Usuwanie danych i ich wycofywanie. Operacje
kaskadowe. Rekordy sieroce. Zapytania wybierające dane. Wielotablicowe źródła danych. Rodzaje restrykcji zakładanych na dane. Kryteria i
sposoby ich zadawania. Parametry zapytań. Testy. Kopiowanie danych, aktualizacja danych, usuwanie. Usuwanie i operacje warunkowe.
Podstawowe funkcje tekstowe. Wykorzystywanie czasu systemowego. Projektowanie interfejsu systemu bazy danych. Prezentacja danych z
tablic na ekranie w sposób czytelny dla opisu problemu inżynierskiego. Wykorzystanie relacji przy budowie elementów systemu bazy danych.
Programowanie zdarzeń w DBS

CEL KSZTAŁCENIA

Po odbyciu zajęć z przedmiotu student posiada podstawową wiedzę na temat budowy, idei działania oraz konstruowania relacyjnych baz
danych. Zna zasady projektowania baz danych. Posiada wiedzę na temat sposobów wykorzystania danych do pozyskiwania informacji z baz
danych. Student posiada umiejętność stworzenia zbioru konkretnych danych opisujących parametry problemu inżynierskiego. Potrafi wydzielić
niezbędny zbiór danych i podzielić go na encje.

OPIS EFEKTÓW KSZTAŁCENIA PRZEDMIOTU W ODNIESIENIU DO OBSZAROWYCH I KIERUNKOWYCH EFEKTÓW
KSZTAŁCENIA

Symbole efektów obszarowych T1A_W02, T1A_U07, T1A_U02, T1A_U03, T1A_U04, T1A_U16, T1A_K03
Symbole efektów kierunkowych K1A_W02, K1A_W04, K1A_W05, K1A_W08, K1A_W09, K1A_W12, K1A_W14, K1A_U02, K1A_U03,
K1A_U04, K1A_U07, K1A_U13, K1A_U18, K1A_U19, K1A_U20,

EFEKTY KSZTAŁCENIA
Wiedza

Student zna zasady budowy relacyjnych baz danych. Student rozumie zasady podziału danych umożliwiający budowę relacyjnej bazy danych
oraz przyporządkowania typów danych poszczególnym informacjom. Student dysponuje aktualną wiedzą na temat obszarów przydatności baz
danych w obszarze technologii maszyn, materiałoznawstwa lub ewidencji związanej z tymi specjalnościami

Umiejętności

Student potrafi opracować projekt znormalizowanej bazy danych. Student posiada umiejętność doboru odpowiednich typów danych i rozmiarów
pól tablic na potrzeby opisu problemu związanego z technologią maszyn. Student umie zaprojektować i wykonać prosty system bazy danych w
jednym ze środowisk programistycznych.

Kompetencje społeczne

Student potrafi samodzielnie lub w grupie prowadzić prace projektowo-wykonawcze.

LITERATURA PODSTAWOWA

Brak

LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA

Brak

Przedmiot/moduł:
INŻYNIERSKIE BAZY DANYCH III

Obszar kształcenia: nauki techniczne

Status przedmiotu: Fakultatywny
Grupa przedmiotów: D-przedmiot specjalizacyjny
Kod ECTS: 06909-11-D
Kierunek studiów: Mechanika i budowa maszyn
Specjalność: Mechanika i budowa maszyn
Profil kształcenia: Ogólnoakademicki
Forma studiów: Stacjonarne
Poziom studiów/Forma kształcenia: Studia
pierwszego stopnia
Rok/semestr: III/5

Rodzaje zajęć: wykład, zajęcia projektowe
Liczba godzin w semestrze/tygodniu:
wykłady: 15/1
ćwiczenia: 15/1
Formy i metody dydaktyczne
wykłady: wykład z prezentacją multimedialną
ćwiczenia: ćwiczenia przedmiotowe,
Forma i warunki zaliczenia: Zaliczenie na ocenę
Zaliczone kolokwium na ocenę pozytywną
Liczba punktów ECTS: 2
Język wykładowy: polski
Przedmioty wprowadzające: matematyka
Wymagania wstępne: obsługa komputera

Nazwa jednostki organizacyjnej realizującej
przedmiot:
Katedra Mechaniki i Podstaw Konstrukcji Maszyn
adres: ul. Michała Oczapowskiego 11, pok. 126,
10-719 Olsztyn
tel./fax 523-32-55
Osoba odpowiedzialna za realizację przedmiotu:
dr inż. Paweł Pietkiewicz
Osoby prowadzące przedmiot:

Szczegółowy opis przyznanej punktacji ECTS - część B

INŻYNIERSKIE BAZY DANYCH III

ECTS: 2

ENGINEERING DATA BASES III

Na przyznaną liczbę punktów ECTS składają się :

1. Godziny kontaktowe z nauczycielem akademickim:

- Godziny kontaktowe z nauczycielem akademickim

30,0 godz.

2. Samodzielna praca studenta:

- Godziny samodzielnej pracy studenta

30,0 godz.

godziny kontaktowe + samodzielna praca studenta OGÓŁEM:

60,0 godz.

1 punkt ECTS = 30,00 godz. pracy przeciętnego studenta,

liczba punktów ECTS = 60,00 godz.: 30,00 godz./ECTS = 2,00 ECTS

w zaokrągleniu:

2 ECTS

UNIWERSYTET WARMIŃSKO-MAZURSKI W OLSZTYNIE

Wydział Nauk Technicznych

Sylabus przedmiotu/modułu - część A

06609-11-B

KOMPUTEROWE WSPOMAGANIE WYTWARZANIA

ECTS: 2

COMPUTER AIDED MANUFACTURING

TREŚCI MERYTORYCZNE

TREŚCI WYKŁADÓW

Techniki komputerowe CAx. Rozwój systemu CIM. System CAM przemysłowo-dydaktyczny – program ZERO-OSN. Obrabiarki NC i CNC –
definicje, konstrukcja, cechy chrakterystyczne. Wybrane odmiany konstrukcyjne tokarek CNC. Podział obrabiarek sterowanych numerycznie ze
względu na układ sterowania i liczbę sterowanych osi posuwowych. Istotne parametry techniczne i użytkowe obrabiarek numerycznych. Definicja
i cechy chrakterystyczne centrum obróbkowego. Przykłady procesów technologicznych realizowanych na obrabiarkach CNC. Podstawy
programowania NC – kod maszynowy, budowa programu NC. Funkcje sterownicze przygotowawcze, pomocnicze i maszynowe. Funkcje
modalne. Funkcje ważne tylko w bloku. Przestrzeń robocza obrabiarki CNC – punkty charakterystyczne, układy współrzędnych obrabiarki i
przedmiotu obrabianego. Podstawowe zasady tworzenia układu współrzędnych związanych z obrabiarką CNC oraz innych układów związanych
np. z przedmiotem obrabianym i narzędziem.

TREŚCI ĆWICZEŃ

Program ZERO-OSN – system przemysłowo-dydaktyczny do prezentacji tematyki związanej z obróbka skrawaniem na obrabiarkach
sterowanych numerycznie oraz nauki programowania OSN na przykładzie tokarek sterowanych numerycznie. Programowanie obróbki wałka na
tokarce CNC w programie ZERO-OSN. Programowanie i modyfikacja kodu maszynowego obróbki wałka na tokarce CNC w programie ZERO-
OSN. Budowa i działanie obrabiarki CNC na przykładzie dydaktycznego stanowiska z obrabiarką numeryczną. Analiza, edycja oraz
uruchamianie kodu maszynowego na przemysłowej obrabiarce CNC. Obróbka elementu na obrabiarce numerycznej wg wygenerowanego na
zajęciach kodu maszynowego. Obrabiarki numeryczne do obróbki elektroerozyjnej i prac spawalniczych.

CEL KSZTAŁCENIA

Przekazanie wiedzy dotyczącej programowania maszyn numerycznych. Przygotowanie do wykorzystania nowoczesnych obrabiarek CNC
stosowanych w przemyśle.

OPIS EFEKTÓW KSZTAŁCENIA PRZEDMIOTU W ODNIESIENIU DO OBSZAROWYCH I KIERUNKOWYCH EFEKTÓW
KSZTAŁCENIA

Symbole efektów obszarowych T1A_W03, T1A_W05, T1A_U02, T1A_U14, T1A_K03
Symbole efektów kierunkowych K1A_W06, K1A_W10, K1A_U02, K1A_U14, K1A_K04

EFEKTY KSZTAŁCENIA
Wiedza

Student zna podstawowe pojęcia oraz ma uporządkowaną, podbudowaną teoretycznie wiedzę dotyczącą obrabiarek numerycznych. Ma
podstawową wiedzę o trendach rozwojowych w budowie nowoczesnych numerycznych obrabiarek skrawających i narzędzi.

Umiejętności

Student potrafi analizować podstawowe parametry technologiczne. Student umie wykonać prosty program obróbki elementu na obrabiarce CNC.

Kompetencje społeczne

Student potrafi współdziałać i pracować w zespole.

LITERATURA PODSTAWOWA

1) Praca zbiorowa., 1999r., "Podstawy obróbki CNC", wyd. REA s.j., 2) Praca zbiorowa., 1999r., "Podstawy programowania CNC – Toczenie",
wyd. REA s.j., 3) Praca zbiorowa., 1999r., "Podstawy programowania CNC – Frezowanie", wyd. REA s.j., 4) Kosmol Jan., 2000r.,
"Automatyzacja obrabiarek i obróbki skrawaniem.", wyd. WNT, Warszawa, t.wydanie 2, 5) Grzesik Wit, Niesłony Piotr, Bartoszuk Marian., 2006r.,
"Programowanie obrabiarek NC/CNC", wyd. WNT, Warszawa.

LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA

1) Chlebus E., 2000r., "Techniki komputerowe CAx w inżynierii produkcji.", wyd. WNT, Warszawa.

Przedmiot/moduł:
KOMPUTEROWE WSPOMAGANIE WYTWARZANIA

Obszar kształcenia: nauki techniczne

Status przedmiotu: Obligatoryjny
Grupa przedmiotów: B-przedmiot kierunkowy
Kod ECTS: 06609-11-B
Kierunek studiów: Mechanika i budowa maszyn
Specjalność: Mechanika i budowa maszyn
Profil kształcenia: Ogólnoakademicki
Forma studiów: Stacjonarne
Poziom studiów/Forma kształcenia: Studia
pierwszego stopnia
Rok/semestr: Rok II Semestr IV

Rodzaje zajęć: wykłady, ćwiczenia laboratoryjne
Liczba godzin w semestrze/tygodniu:
wykłady: 15/1
ćwiczenia: 15/1
Formy i metody dydaktyczne
wykłady: Wykład z prezentacją multimedialną.
ćwiczenia: Ćwiczenia laboratoryjne.
Forma i warunki zaliczenia: Zaliczenie
Zaliczenie na ocenę. Przygotowanie projektu lub
prezentacji.
Liczba punktów ECTS: 2
Język wykładowy: polski
Przedmioty wprowadzające: Metrologia warsztatowa,
Technologia maszyn, Komputerowe wspomaganie
projektowania..
Wymagania wstępne:

Nazwa jednostki organizacyjnej realizującej
przedmiot:
Katedra Technologii Materiałów i Maszyn
adres: ul. Michała Oczapowskiego 11, pok. 21, 10-719
Olsztyn
tel./fax 523-44-65
Osoba odpowiedzialna za realizację przedmiotu:
dr inż. Krzysztof Walczak-Wójciak
e-mail: krzysztof.walczak@uwm.edu.pl
Osoby prowadzące przedmiot:

Uwagi dodatkowe:
Zajęcia powinny odbywać się w grupach 12
osobowych.

Szczegółowy opis przyznanej punktacji ECTS - część B

KOMPUTEROWE WSPOMAGANIE WYTWARZANIA

ECTS: 2

COMPUTER AIDED MANUFACTURING

Na przyznaną liczbę punktów ECTS składają się :

1. Godziny kontaktowe z nauczycielem akademickim:

- Godziny kontaktowe z nauczycielem akademickim

28,0 godz.

2. Samodzielna praca studenta:

- Samodzielna praca studenta

26,0 godz.

godziny kontaktowe + samodzielna praca studenta OGÓŁEM:

54,0 godz.

1 punkt ECTS = 27,50 godz. pracy przeciętnego studenta,

liczba punktów ECTS = 54,00 godz.: 27,50 godz./ECTS = 1,97 ECTS

w zaokrągleniu:

2 ECTS

- w tym liczba punktów ECTS za godziny kontaktowe z bezpośrednim udziałem nauczyciela akademickiego - 1,04 punktów ECTS,
- w tym liczba punktów ECTS za godziny realizowane w formie samodzielnej pracy studenta - 0,96 punktów ECTS.

UNIWERSYTET WARMIŃSKO-MAZURSKI W OLSZTYNIE

Wydział Nauk Technicznych

Sylabus przedmiotu/modułu - część A

06709-11-D

KOMPUTEROWO WSPOMAGANY DOBÓR MATERIAŁÓW

ECTS: 2

COMPUTER AIDED MATERIALS SELECTION

TREŚCI MERYTORYCZNE

TREŚCI WYKŁADÓW

Brak

TREŚCI ĆWICZEŃ

Zapoznanie się z zasadami komputerowego wspomagania w doborze materiałów (CAMS). Indeksy materiałowe dla projektowania z kryterium
wytrzymałości.Indeksy materiałowe w konstrukcjach pracujących w zakresie sprężystym. Kryterium minimalizacji wagi. Kryterium minimalizacji
kosztów. Przedstawianie ograniczeń i indeksów na wykresach właściwości materiałów.

CEL KSZTAŁCENIA

Nabycie umiejętności doboru materiałów do konkretnych zastosowań z uwzględnieniem różnych kryteriów projektowych. Nabycie umiejętności
posługiwania się komputerowymi narzędziami wspomagającymi dobór materiałów.

OPIS EFEKTÓW KSZTAŁCENIA PRZEDMIOTU W ODNIESIENIU DO OBSZAROWYCH I KIERUNKOWYCH EFEKTÓW
KSZTAŁCENIA

Symbole efektów obszarowych T1A_W02, T1A_W04, T1A_W06, T1A_U03, T1A_U16, T1A_K02, T1A_K04.
Symbole efektów kierunkowych K1A_W12, K1A_U03, K1A_U19, K1A_K02, K1A_K05.

EFEKTY KSZTAŁCENIA
Wiedza

Student zna znaczenie indeksów materiałowych i wie jakie jest ich zastosowanie w doborze materiałów konstrukcyjnych. Zna strategię doboru
materiałów w procesie tworzenia projektu. Student wie, jakich informacji dostarczają wykresy właściwości materiałów.

Umiejętności

Student potrafi wyszukiwać i prezentować materiały o żądanych parametrach, przeznaczeniu i właściwościach technologicznych. Korzystając z
wykresów właściwości materiałów oraz indeksów materiałowych umie dobierać i prezentować materiały spełniające określone wymagania.

Kompetencje społeczne

Przy doborze materiałów na konstrukcje, student uwzględnia: recykling, energochłonność i zanieczyszczenie środowiska związane z ich
wytworzeniem.

LITERATURA PODSTAWOWA

1) M. Ashby, H. Shercliff, D. Cebon, 2011r., "Inżynieria materiałowa", wyd. Galaktyka, t.1, 2) M. Ashby, D. Jones, 1998r., "Dobór materiałów w
projektowaniu inżynierskim", wyd. WNT , 3) Red. L. A. Dobrzański, 2001r., "Zasady doboru materiałów z kartami charakterystyk", wyd.
Wydawnictwo Politechniki Śląskiej.

LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA

1) M. Ashby, D.R.H. Jones, 1995r., "Materiały inżynierskie", wyd. WNT, t.2.

Przedmiot/moduł:
KOMPUTEROWO WSPOMAGANY DOBÓR
MATERIAŁÓW

Obszar kształcenia: nauki techniczne

Status przedmiotu: Fakultatywny
Grupa przedmiotów: D-przedmiot specjalizacyjny
Kod ECTS: 06709-11-D
Kierunek studiów: Mechanika i budowa maszyn
Specjalność: Mechanika i budowa maszyn
Profil kształcenia: Ogólnoakademicki
Forma studiów: Stacjonarne
Poziom studiów/Forma kształcenia: Studia
pierwszego stopnia
Rok/semestr: III / V

Rodzaje zajęć: ćwiczenia laboratoryjne
Liczba godzin w semestrze/tygodniu:
ćwiczenia: 30/2
Formy i metody dydaktyczne
ćwiczenia: ćwiczenia w pracowni komputerowej
wspomagane prezentacjami multimedialnymi
Forma i warunki zaliczenia: Zaliczenie na ocenę
Warunkiem zaliczenia przedmiotu jest zaliczenie
dwóch kolokwiów sprawdzających.
Liczba punktów ECTS: 2
Język wykładowy: polski
Przedmioty wprowadzające: Materiałoznawstwo i
obr. cieplna; wytrzymałość materiałów
Wymagania wstępne:

Nazwa jednostki organizacyjnej realizującej
przedmiot:
Katedra Technologii Materiałów i Maszyn
adres: ul. Michała Oczapowskiego 11, pok. 21, 10-719
Olsztyn
tel./fax 523-44-65
Osoba odpowiedzialna za realizację przedmiotu:
dr inż. Mirosław Bramowicz
e-mail: Miroslaw.Bramowicz@uwm.edu.pl
Osoby prowadzące przedmiot:

Szczegółowy opis przyznanej punktacji ECTS - część B

KOMPUTEROWO WSPOMAGANY DOBÓR MATERIAŁÓW

ECTS: 2

COMPUTER AIDED MATERIALS SELECTION

Na przyznaną liczbę punktów ECTS składają się :

1. Godziny kontaktowe z nauczycielem akademickim:

- Obecność na konsultacjach

2,0 godz.

- Udział w ćwiczeniach laboratoryjnych

30,0 godz.

32,0 godz.

2. Samodzielna praca studenta:

- Przygotowanie do zaliczenia przedmiotu

10,0 godz.

- Przygotowanie do ćwiczeń laboratoryjnych

22,5 godz.

32,5 godz.

godziny kontaktowe + samodzielna praca studenta OGÓŁEM:

64,5 godz.

1 punkt ECTS = 32,00 godz. pracy przeciętnego studenta,

liczba punktów ECTS = 64,50 godz.: 32,00 godz./ECTS = 2,02 ECTS

w zaokrągleniu:

2 ECTS

- w tym liczba punktów ECTS za godziny kontaktowe z bezpośrednim udziałem nauczyciela akademickiego - 0,99 punktów ECTS,
- w tym liczba punktów ECTS za godziny realizowane w formie samodzielnej pracy studenta - 1,01 punktów ECTS.

UNIWERSYTET WARMIŃSKO-MAZURSKI W OLSZTYNIE

Wydział Nauk Technicznych

Sylabus przedmiotu/modułu - część A

06009-11-D

KONTROLA I ZAPEWNIENIE JAKOŚCI

ECTS: 2

QUALITY CONTROL AND ASSURANCE

TREŚCI MERYTORYCZNE

TREŚCI WYKŁADÓW

Pojęcie jakości. Polityka jakości. Systemy jakości: struktura organizacyjna, procedury, zasoby niezbędne do zarządzania jakością produktów i
wyrobów oraz kontroli. Zarządzanie jakością: proces kierowania, ustalenia polityki jakości, cele, zakresy odpowiedzialności realizowane poprzez
planowanie jakości, sterowanie jakością, zapewnienie jakości, poprawę jakości. System zapewnienia jakości QA. System kontroli jakości QC.
Normy i dyrektywy dot. zapewnienia jakości. Kodeks Dobrej Praktyki Wytwarzania (GMP).

TREŚCI ĆWICZEŃ

Wprowadzenie, przepisy BHP. Polityka jakości. Systemy jakości. Elementy systemu jakości.

CEL KSZTAŁCENIA

Umiejętność stosowania podstawowych zasad zarzdzania jakoci i bezpieczestwem w przedsibiorstwie

OPIS EFEKTÓW KSZTAŁCENIA PRZEDMIOTU W ODNIESIENIU DO OBSZAROWYCH I KIERUNKOWYCH EFEKTÓW
KSZTAŁCENIA

Symbole efektów obszarowych T1A_W06, T1A_U03, T1A_K04
Symbole efektów kierunkowych K1A_W11, K1A_U03, K1A_K05

EFEKTY KSZTAŁCENIA
Wiedza

Student zna ogólne elementy kontroli i zapewnienia jakości obiektów technicznych.Student zna zasady zarządzania jakością obiektów
technicznych.

Umiejętności

Student potrafi posługiwać się systemem jakości.Student potrafi przygotować prezentację systemu jakości.Student potrafi dostrzegać aspekty
systemowe w kontroli i zapewnieniu jakości.Student potrafi opracować podstawowe dokumenty systemu jakości.

Kompetencje społeczne

Student ma świadomość ważności i rozumie pozatechnicznych aspektów i skutków systemów jakości w tym ich wpływu na środowisko, i
związanej z tym odpowiedzialności za podejmowane decyzje.Student potrafi pracować w zespole w różnych rolach.

LITERATURA PODSTAWOWA

1) Łunarski J., 2008r., "Zarzadzanie jakoscia, standardy i zasady.", wyd. WNT, 2) PN EN, "Norma PN-EN ISO 9001", wyd. PKN, 3) Sokołowicz
W., Srzednicki A., 2006r., "ISO System zarzadzania jakoscia", wyd. C.H.Beck, 4) Łunarski J., 2008r., "Zarzadzanie jakoscia, standardy i zasady",
wyd. WNT.

LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA

1) Hamrol A., , 2005r., "Zarządzanie jakością z przykładami", wyd. PWN, 2) Urbaniak M., 2004r., "Zarządzanie jakością. Teoria i praktyka", wyd.
Difin.

Przedmiot/moduł:
KONTROLA I ZAPEWNIENIE JAKOŚCI

Obszar kształcenia: nauki techniczne

Status przedmiotu: Obligatoryjny
Grupa przedmiotów: D-przedmiot specjalizacyjny
Kod ECTS: 06009-11-D
Kierunek studiów: Mechanika i budowa maszyn
Specjalność: Mechanika i budowa maszyn
Profil kształcenia: Ogólnoakademicki
Forma studiów: Stacjonarne
Poziom studiów/Forma kształcenia: Studia
pierwszego stopnia
Rok/semestr: III/6

Rodzaje zajęć: wykłady, ćwiczenia projektowe
Liczba godzin w semestrze/tygodniu:
wykłady: 15/1
ćwiczenia: 15/1
Formy i metody dydaktyczne
wykłady: wykład z prezentacją multimedialną, wykład
problemowy
ćwiczenia: metoda projektów, analiza przypadków
Forma i warunki zaliczenia: Zaliczenie na ocenę
zaliczenie części teoretycznej, praktycznej oraz
projektu
Liczba punktów ECTS: 2
Język wykładowy: polski
Przedmioty wprowadzające: materiałoznawstwo i
obróbka cieplna, Technologia materiałów i maszyn,
Tworzywa sztuczne, wytrzymałoś
Wymagania wstępne: brak

Nazwa jednostki organizacyjnej realizującej
przedmiot:
Katedra Technologii Materiałów i Maszyn
adres: ul. Michała Oczapowskiego 11, pok. 21, 10-719
Olsztyn
tel./fax 523-44-65
Osoba odpowiedzialna za realizację przedmiotu:
dr hab. inż. Tomasz Lipiński, prof. UWM
e-mail: tomasz.lipinski@uwm.edu.pl
Osoby prowadzące przedmiot:

Szczegółowy opis przyznanej punktacji ECTS - część B

KONTROLA I ZAPEWNIENIE JAKOŚCI

ECTS: 2

QUALITY CONTROL AND ASSURANCE

Na przyznaną liczbę punktów ECTS składają się :

1. Godziny kontaktowe z nauczycielem akademickim:

- Godziny kontaktowe z nauczycielem akademickim

34,0 godz.

2. Samodzielna praca studenta:

- Samodzielna praca studenta

30,0 godz.

godziny kontaktowe + samodzielna praca studenta OGÓŁEM:

64,0 godz.

1 punkt ECTS = 34,00 godz. pracy przeciętnego studenta,

liczba punktów ECTS = 64,00 godz.: 34,00 godz./ECTS = 1,88 ECTS

w zaokrągleniu:

2 ECTS

- w tym liczba punktów ECTS za godziny kontaktowe z bezpośrednim udziałem nauczyciela akademickiego - 1,06 punktów ECTS,
- w tym liczba punktów ECTS za godziny realizowane w formie samodzielnej pracy studenta - 0,94 punktów ECTS.

UNIWERSYTET WARMIŃSKO-MAZURSKI W OLSZTYNIE

Wydział Nauk Technicznych

Sylabus przedmiotu/modułu - część A

06109-11-B

MASZYNY TŁOKOWE

ECTS: 2,5

RECIPROCATING MACHINES

TREŚCI MERYTORYCZNE

TREŚCI WYKŁADÓW

Historia rozwoju maszyn tłokowych. Podział i ogólna budowa tłokowych silników spalinowych. Klasyfikacja i podział tłokowych silników
spalinowych. Obiegi teoretyczne silników spalinowych. Budowa układów silnika. Kinematyka układu tłokowo-korbowego, typy i rodzaje
konstrukcji układu rozrządu, wpływ procesu zmiennych faz rozrządu na funkcjonowanie silnika, przegląd typów i rodzajów konstrukcji układów
chłodzenia i smarowania – funkcje, zadania przeznaczenia. Układy zasilania silników spalinowych (konwencjonalne). Przegląd typów i rodzajów
konstrukcji układów zasilania silników. Alternatywne źródła zasilani silników, kierunki i możliwości rozwoju. Elektryczne wyposażenie tłokowych
silników spalinowych. Charakterystyki silników spalinowych. Rodzaje charakterystyk silnika. Metody i środki diagnostyczne do identyfikacji
charakterystyk zewnętrznych silnika, identyfikacja i interpretacja fizyczna oraz metodyczna przebiegów. Oddziaływanie silników spalinowych na
środowisko.

TREŚCI ĆWICZEŃ

Ogólna budowa tłokowych silników spalinowych. Układ korbowo-tłokowy silnika – zapoznanie się z budową i elementy składowe, obciążeniem
mechanicznym układu korbowo-tłokowego. Układ rozrządu silnika spalinowego - zapoznanie się z elementami składowymi, typy i rodzaje
konstrukcji. Układ smarowania silników i układ chłodzenia silnika – przeznaczenie, funkcje zadania, rodzaje, elementy składowe i ich
przeznaczenie i funkcjonowanie w układach Układ zasilania silników z zapłonem iskrowym na przykładzie układu typu Motronic4.1. Układ
zasilania silników z zapłonem samoczynnym na przykładzie układu typu TDI. Identyfikacja energochłonności i obliczeniowej mocy teoretycznej
silnika ZI i ZS. Sporządzenie wartości dawki wtrysku w funkcji prędkości obrotowej wału korbowego silnika oraz wartości zużycia paliwa.
Wyposażenie elektryczne silników spalinowych. Charakterystyki silników spalinowych i ich identyfikacja.

CEL KSZTAŁCENIA

Zapoznanie studentów z budową, funkcjonowaniem i obsługiwaniem tłokowych silników spalinowych. Posiadanie umiejętności identyfikacji
wybranych układów i elementów konstrukcyjnych tłokowych maszyn spalinowych. Stworzenie podstaw do samodzielnego doskonalenia przez
studentów znajomości problematyki dotyczącej tłokowych maszyn roboczych

OPIS EFEKTÓW KSZTAŁCENIA PRZEDMIOTU W ODNIESIENIU DO OBSZAROWYCH I KIERUNKOWYCH EFEKTÓW
KSZTAŁCENIA

Symbole efektów obszarowych T1A W04 T1A W07 T1A_K01 T1A_K02 T1A_K03 T1A_K04 T1A_U14 T1A_U15 T1A_W02 T1A_W03
T1A_W04 T1A_W06 T1A_W07
Symbole efektów kierunkowych K1A_K01 K1A_K02 K1A_K03 K1A_K04 K1A_K05 K1A_U14 K1A_U16 K1A_W05 K1A_W11 K1A_W12
K1A_W13

EFEKTY KSZTAŁCENIA
Wiedza

Student zna podstawowe pojęcia i definicje związane z maszynami tłokowymi - R1A_W04, Student rozumie zasady funkcjonowania i sterowania
współczesnych silników spinowych nisko i wysokoprężnych - R1A_W04, Student dysponuje aktualna wiedza na temat kierunków rozwoju
nowoczesnych maszyn tłokowych dla nowoczesnych pojazdów i maszyn - R1A_W04.

Umiejętności

Student potrafi dokonać identyfikacji konstrukcji funkcjonalnej i zadaniowej tłokowego silnika spalinowego - T1A_U14,Student potrafi dokonać
identyfikacji i sformułować specyfikację prostych zadań inżynierskich związanych z budową i funkcjonowaniem tłokowych maszyn - T1A_U14.

Kompetencje społeczne

Student potrafi pracować w zespole - T1A_K03, Student ma świadomość ważności i rozumie pozatechniczne aspekty i skutki funkcjonowania i
użytkowania maszyn tłokowych, w tym ich wpływu na człowieka i środowisko naturalne - T1A_K04.

LITERATURA PODSTAWOWA

1) Wajand J.A., Wajand J.T., 2000r., "Tłokowe silniki spalinowe średnio i szybkoobrotowe", wyd. WNT, 2) Luft S., 2003r., "Podstawy budowy
silników", wyd. WKiŁ, 3) Berhard M., Dobrzyński S., Loth E., 1978r., "Silniki samochodowe", wyd. WKiŁ, 4) Kneba Z., 2002r., "Zasilanie i
sterowanie silników", wyd. WKiŁ, 5) Kowalewicz A., 2000r., "Podstawy procesów spalania", wyd. WNT, 6) Niewiarowski K., 1983r., "Tłokowe
silniki spalinowe", wyd. WKiŁ.

LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA

1) Rychter T., Teodorczyk A., 2006r., "Teoria silników tłokowych", wyd. WKiŁ, 2) Janiszewski T., Mavrantzas S., 2000r., "Elektroniczne układy
wtryskowe silników wysokoprężnych", wyd. WKiŁ, 3) Kneba Z., Makowski S., 2004r., "Zasilanie i sterowanie silników", wyd. WKiŁ, 4) Mysłowski
J., 2002r., "Doładowanie silników", wyd. WKiŁ, 5) Informatory techniczne firmy Bosch, 2006r., "terowanie silników o zapłonie iskrowym,
Sterowanie silników o zapłonie samoczynnym, Układ wtryskowy Common Rail, Układy wtryskowe UIS/UPS,", wyd. WKiŁ.

Przedmiot/moduł:
MASZYNY TŁOKOWE

Obszar kształcenia: nauki techniczne

Status przedmiotu: Obligatoryjny
Grupa przedmiotów: B-przedmiot kierunkowy
Kod ECTS: 06109-11-B
Kierunek studiów: Mechanika i budowa maszyn
Specjalność: Mechanika i budowa maszyn
Profil kształcenia: Ogólnoakademicki
Forma studiów: Stacjonarne
Poziom studiów/Forma kształcenia: Studia
pierwszego stopnia
Rok/semestr: III/VI

Rodzaje zajęć: Wykład, ćwiczenia
Liczba godzin w semestrze/tygodniu:
wykłady: 15/2
ćwiczenia: 15/2
Formy i metody dydaktyczne
wykłady: aktywizujące z wykorzystaniem środków
multimedialnych (W04, W05, W07)
ćwiczenia: zajęcia laboratoryjne (U14, U15, K01, K03,
K04)
Forma i warunki zaliczenia: Zaliczenie na ocenę
Zaliczenie na ocenę - średnia z: wiedzy z wykładów
(W04, W07) i zajęć laboratoryjnych (U14, U15, K03,
K04)
Liczba punktów ECTS: 2,5
Język wykładowy: polski
Przedmioty wprowadzające: termodynamika,
elektrotechnika, elektronika, podstawy eksploatac
Wymagania wstępne: brak

Nazwa jednostki organizacyjnej realizującej
przedmiot:
Katedra Budowy, Eksploatacji Pojazdów i Maszyn
adres: ul. Michała Oczapowskiego 11, pok. 1 i 2,
10-719 Olsztyn
tel./fax 523-34-63
Osoba odpowiedzialna za realizację przedmiotu:
dr inż. Arkadiusz Rychlik
e-mail: rychter@uwm.edu.pl
Osoby prowadzące przedmiot:

Szczegółowy opis przyznanej punktacji ECTS - część B

MASZYNY TŁOKOWE

ECTS: 2,5

RECIPROCATING MACHINES

Na przyznaną liczbę punktów ECTS składają się :

1. Godziny kontaktowe z nauczycielem akademickim:

- Wyklad

15,0 godz.

- Ćwiczenia

15,0 godz.

30,0 godz.

2. Samodzielna praca studenta:

- Przygotowanie do cwiczen

15,0 godz.

- Przygotowanie do zaliczenia

15,0 godz.

- Sprawozdania

15,0 godz.

45,0 godz.

godziny kontaktowe + samodzielna praca studenta OGÓŁEM:

75,0 godz.

1 punkt ECTS = 30,00 godz. pracy przeciętnego studenta,

liczba punktów ECTS = 75,00 godz.: 30,00 godz./ECTS = 2,50 ECTS

w zaokrągleniu:

2,5 ECTS

UNIWERSYTET WARMIŃSKO-MAZURSKI W OLSZTYNIE

Wydział Nauk Technicznych

Sylabus przedmiotu/modułu - część A

06109-11-B

MECHANIKA PŁYNÓW

ECTS: 3,5

FLUID MECHANICS

TREŚCI MERYTORYCZNE

TREŚCI WYKŁADÓW

Wprowadzenie studentów w podstawy fizyczne przedmiotu oraz podstawowe pojęcia. Zagadnienia Mechaniki Płynów dotyczą hydrostatyki,
kinematyki i dynamiki płynu. Płyn jest to pojęcie obejmujące ciecze i gazy.Do opisu dynamiki płynu zostanie wprowadzone, w pierwszym etapie,
pojęcie płynu idealnego. Efektem tego jest tzw. Równanie Bernoullego dla tego płynu. Pozwala ono rozwiązywać szereg zadań inżynierskich. W
drugim etapie równanie to zostanie rozszerzone na tzw. płyn rzeczywisty, w którym występuje lepkość płynu. Jego zastosowanie praktyczne jest
bardzo duże dla przepływów wewnątrz kanałów. Przepływ niestacjonarny cieczy analizowany będzie na przykładzie uderzenia hydraulicznego w
kanałach. W dalszej części wykładu wprowadzone jest podział na przepływy laminarne i turbulentne. Przy opływie ciał stałych pojawi się pojęcie
warstwy przyściennej oraz równanie Naviera -Stokesa. Umożliwi to obliczanie oporów przepływu dla ciał stałych omywanych przez strumień
płynu.

TREŚCI ĆWICZEŃ

Ćwiczenia audytoryjne maja ilustrować podstawowe zagadnienia dotyczące hydrostatyki, kinematyki i dynamiki płynów. W pierwszym etapie
będzie to dotyczyć płynu idealnego. Dla tego modelu obowiązuje tzw. Równanie Bernoullego, które zostanie użyte do obliczania naporu płynu na
różnej geometrii ciała stałe. Dla płynu rzeczywistego (z lepkością) Równanie Bernoullego zostanie zmodyfikowane umożliwiając obliczanie
oporów przepływu w kanałach. Dla obliczania oporów przy opływie płynu ciał stałych, wykorzystanie zostanie teoria warstwy przyściennej z
której wynikają sposoby do rozwiązania tych zagadnień. Pokazane będzie jak to się robi dla opływu ciał "smukłych" i grubych.

CEL KSZTAŁCENIA

Wyrobienie zdolności do rozwiązywania prostych zagadnień inżynierskich, jak na przykład obliczanie instalacji hydraulicznej z uwzględnieniem
oporów tarcia i mocy pompy zasilającej, czy też występowania uderzeń hydraulicznych w instalacji.

OPIS EFEKTÓW KSZTAŁCENIA PRZEDMIOTU W ODNIESIENIU DO OBSZAROWYCH I KIERUNKOWYCH EFEKTÓW
KSZTAŁCENIA

Symbole efektów obszarowych T1A_W01, T1A_W02, T1A_W03, T1A_W04, T1A_W07, T1A_U01, T1_U09, T1A_K01
Symbole efektów kierunkowych K1A_W01, K1A_W02, K1A_W13, K1A_W04, K1A_W05, K1A_U01, K1A_U09, K1A_K01

EFEKTY KSZTAŁCENIA
Wiedza

Student ma wiedzę z zakresu matematyki, fizyki, chemii i innych obszarów właściwych dla studiowania kierunku studiów przydatną do
formułowania i rozwiązywania prostych zadań z zakresu studiowanego kierunku studiów (T1A_W01). Student zna podstawowe metody, techniki,
narzędzia i materiały stosowane przy rozwiązywaniu prostych zadań inżynierskich z zakresu studiowanego kierunku studiów (T1A_W07).

Umiejętności

Student potrafi pozyskiwać informacje z literatury, baz danych oraz innych właściwie dobranych źródeł, także w języku angielskim, potrafi
integrować uzyskane informacje , dokonywać ich interpretacji, a także wyciągać wnioski i formułować i uzasadniać opinie (T1A_U01).

Kompetencje społeczne

Rozumie potrzebę uczenia się przez całe życie, potrafi inspirować i organizować proces uczenia się innych osób (K1A_K01). Potrafi
współpracować i pracować w grupie, przyjmując w niej różne role (T1A_K03).

LITERATURA PODSTAWOWA

1) H. Walden, 1980r., "Mechanika płynów", wyd. Politechniki Warszawskiej, 2) J. Douglas, J. Gąsiorek, J. Swaffield, 2001r., "Fluid Mechanics",
wyd. Pearson Prentice Hall, 3) E. Burka, T. Nałęcz, 2002r., "Mechanika płynów w przykładach", wyd. PWN.

LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA

1) R. Puzyrewski, J. Sawicki, 2002r., "Podstawy mechaniki płynów i hydrauliki", wyd. PWN, 2) T. Nałęcz, 2007r., "Laboratorium z mechaniki
płynów", wyd. Wydawnictwo UWM, 3) M. Mintosek, 2001r., "Mechanika płynów w Inżynierii i Ochronie Środowiska", wyd. PWN.

Przedmiot/moduł:
MECHANIKA PŁYNÓW

Obszar kształcenia: nauki techniczne

Rodzaje zajęć: Wykłady, cwiczenia audytoryjne i
ćwiczenia laboratoryjne
Liczba godzin w semestrze/tygodniu:
wykłady: 15/1
ćwiczenia: 30/2
Formy i metody dydaktyczne
wykłady: Wykład problemowy
ćwiczenia: Ćwiczenia audytoryjne - rozwiązywanie
zadań.
inne: Ćwiczenia laboratoryjne - prowadzenie pomiarów
na stanowiskach badawczych
Forma i warunki zaliczenia: Egzamin
Egzamin pisemny i ustny. Ćwiczenia audytoryjne na
podstawie kolokwiów z zadaniami. Ćwiczenia
laboratoryjne na podstawie ocen cząstkowych za
sprawozdania.
Liczba punktów ECTS: 3,5
Język wykładowy: polski
Przedmioty wprowadzające: matematyka, fizyka,
mechanika techniczna
Wymagania wstępne: Podstawowa wiedza z w/w
przedmiotów

Nazwa jednostki organizacyjnej realizującej
przedmiot:
Katedra Mechaniki i Podstaw Konstrukcji Maszyn
adres: ul. Michała Oczapowskiego 11, pok. 126,
10-719 Olsztyn
tel./fax 523-32-55
Osoba odpowiedzialna za realizację przedmiotu:
prof. dr hab. inż. Marian Trela
e-mail: mtr@imp.gda.pl
Osoby prowadzące przedmiot:

Szczegółowy opis przyznanej punktacji ECTS - część B

MECHANIKA PŁYNÓW

ECTS: 3,5

FLUID MECHANICS

Na przyznaną liczbę punktów ECTS składają się :

1. Godziny kontaktowe z nauczycielem akademickim:

- obecność na egzaminie

6,0 godz.

- udział w wykładach

15,0 godz.

- udział w ćwiczeniach audytoryjnych

15,0 godz.

- udział w ćwiczeniach laboratoryjnych

15,0 godz.

51,0 godz.

2. Samodzielna praca studenta:

- przygotowanie do egzaminu pisemnego i ustnego

18,0 godz.

- przygotowanie do kolokwiów

8,0 godz.

- przygotowanie do ćwiczeń audytoryjnych

7,0 godz.

- przygotowanie do ćwiczeń laboratoryjnych

7,0 godz.

- przygotowanie sprawozdań laboratoryjnych

7,0 godz.

47,0 godz.

godziny kontaktowe + samodzielna praca studenta OGÓŁEM:

98,0 godz.

1 punkt ECTS = 98,00 godz. pracy przeciętnego studenta,

liczba punktów ECTS = 98,00 godz.: 98,00 godz./ECTS = 1,00 ECTS

w zaokrągleniu:

1 ECTS

UNIWERSYTET WARMIŃSKO-MAZURSKI W OLSZTYNIE

Wydział Nauk Technicznych

Sylabus przedmiotu/modułu - część A

06109-11-A

MECHANIKA TECHNICZNA I

ECTS: 4

TECHNICAL MECHANICS I

TREŚCI MERYTORYCZNE

TREŚCI WYKŁADÓW

Pojęcia podstawowe: rodzaje sił i wektorów, stopnie swobody, rodzaje więzów, aksjomaty statyki, rzut siły na dowolną oś i osie układu
współrzędnych, wypadkowa sił równoległych, moment siły względem punktu i osi, para sił i jej moment. Zbieżny i dowolny układ sił oraz redukcja
i warunki równowagi tych układów sił. Tarcie ślizgowe, toczne i cięgien. Metody rozwiązywania belek, łuków, ram i kratownic płaskich. Geometria
mas: moment statyczny, środki ciężkości.

TREŚCI ĆWICZEŃ

Podstawowe operacje na wektorach. Stopnie swobody ich odbieranie, określanie reakcji w więzach. Redukcja zbieżnych i dowolnych układów
sił. Wyznaczanie sił i reakcji w układach zbieżnych i dowolnych korzystając z warunki równowagi. Określanie sił tarcia i oporów toczenia.
obliczanie reakcji podporowych belek, łuków, ram i kratownic płaskich; wyznaczanie sił wewnętrznych w kratownicach. Wyznaczanie położenia
środków ciężkości brył i powierzchni.

CEL KSZTAŁCENIA

Celem przedmiotu jest zapoznanie studentów ze częścią mechaniki zwanej statyką w zastosowaniu do rozwiązywania zagadnień technicznych.

OPIS EFEKTÓW KSZTAŁCENIA PRZEDMIOTU W ODNIESIENIU DO OBSZAROWYCH I KIERUNKOWYCH EFEKTÓW
KSZTAŁCENIA

Symbole efektów obszarowych T1A_W03, T1A_W07, T1A_U02, T1A_U03, T1A_U09, T1A_U14, T1A_U15, T1A_K02, T1A_K07
Symbole efektów kierunkowych K1A_W06, K1A_W17, K1A_U02, K1A_U03, K1A_U09, K1A_U16, K1A_U17, K1A_K03, K1A_K08

EFEKTY KSZTAŁCENIA
Wiedza

W1 - Student zna podstawowe pojęcia, twierdzenia, założenia i zasady statyki oraz wykorzystywany w niej opis matematyczny T1A_W03
(K1A_W06). W2 - Student klasyfikuje typy obciążeń, typy elementów konstrukcji i typy zamocowań wraz z ich reakcjami T1A_W03 (K1A_W06).
W3 - Student zna sposoby wyznaczania równowagi i redukcji dowolnych układów sił i momentów oraz metody rozwiązań zagadnień z zakresu
statyki T1A_W03, T1A_W07 (K1A_W06, K1A_W17).

Umiejętności

U1 - Student stosuje aparat matematyczny do opisu i rozwiązywania zagadnień ze statyki T1A_U09 (K1A_U09). U2 - Student wykonuje redukcje
dowolnych układów sił i momentów T1A_U09, T1A_U14 (K1A_U09, K1A_U16). U3 - Student wyznacza równania równowagi ciał dowolnie
obciążonych i podpartych oraz wielkości statyczne, a w szczególności siły zewnętrzne, wewnętrzne i reakcje podporowe T1A_U02, T1A_U03,
T1A_U09, T1A_U14, T1A_U15 (K1A_U02, K1A_U03, K1A_U09, K1A_U16, K1A_U17).

Kompetencje społeczne

K1 - Student ma świadomość zagrożenia ze strony obiektów technicznych, w których występują czynniki statyczne a w szczególności: znaczne
obciążenia, reakcje i siły wewnętrzne T1A_K02 (K1A_K03). K2 - Student rozumie społeczną rolę inżyniera w zakresie przekazywania
wiarygodnych informacji i opinii dotyczących osiągnięć techniki i innych jej aspektów T1A_K07 (K1A_K08).

LITERATURA PODSTAWOWA

1) Misiak J., 1999r., "Mechanika ogólna", wyd. WNT, t.1, 2) Misiak J., 1999r., "Zadania z mechaniki ogólnej", wyd. WNT, t.1, 3) Mieszczerski
I.W., 1965r., "Zbiór zadań z mechaniki", wyd. PWN, t.1.

LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA

1) Leyko J., 2006r., "Mechanika ogólna", wyd. PWN, t.1, 2) Niezgodziński T., 1999r., "Mechanika ogólna", wyd. PWN, t.1, 3) Niezgodziński T.,
1999r., "Zbiór zadań z mechaniki ogólnej", wyd. PWN, t.1, 4) Nizioł A., 2002r., "Metodyka rozwiązywania zadań z mechaniki", wyd. WNT, t.1.

Przedmiot/moduł:
MECHANIKA TECHNICZNA I

Obszar kształcenia: nauki techniczne

Status przedmiotu: Obligatoryjny
Grupa przedmiotów: A-przedmiot podstawowy
Kod ECTS: 06109-11-A
Kierunek studiów: Mechanika i budowa maszyn
Specjalność: Mechanika i budowa maszyn
Profil kształcenia: Ogólnoakademicki
Forma studiów: Stacjonarne
Poziom studiów/Forma kształcenia: Studia
pierwszego stopnia
Rok/semestr: 1/2

Rodzaje zajęć: Wykłady i ćwiczenia audytoryjne
Liczba godzin w semestrze/tygodniu:
wykłady: 15/1
ćwiczenia: 30/2
Formy i metody dydaktyczne
wykłady: Opisowy
ćwiczenia: Rachunkowe - rozwiązywanie zadań +
prace kontrolne
Forma i warunki zaliczenia: Egzamin
część 1 (zadania) i część 2 (teoria); ocena końcowa z
egzaminu to średnia z zaliczonych cz.1 i cz.2.
Zaliczenie ćwiczeń: dwa kolokwia i prace kontrolne.
Liczba punktów ECTS: 4
Język wykładowy: polski
Przedmioty wprowadzające: Matematyka
Wymagania

wstępne:

Znajomość

rachunku:

wektorowego, różniczkowego i całkowego

Nazwa jednostki organizacyjnej realizującej
przedmiot:
Katedra Mechaniki i Podstaw Konstrukcji Maszyn
adres: ul. Michała Oczapowskiego 11, pok. 126,
10-719 Olsztyn
tel./fax 523-32-55
Osoba odpowiedzialna za realizację przedmiotu:
dr inż. Waldemar Ryszard Dudda
e-mail: dudda@uwm.edu.pl
Osoby prowadzące przedmiot:

Szczegółowy opis przyznanej punktacji ECTS - część B

MECHANIKA TECHNICZNA I

ECTS: 4

TECHNICAL MECHANICS I

Na przyznaną liczbę punktów ECTS składają się :

1. Godziny kontaktowe z nauczycielem akademickim:

- Obecność na egzaminie

3,0 godz.

- Udział w konsultacjach

4,0 godz.

- Udział w wykładach

15,0 godz.

- Udział w ćwiczeniach audytoryjnych (rachunkowych)

30,0 godz.

52,0 godz.

2. Samodzielna praca studenta:

- Przygotowanie do egzaminu pisemnego (zadania)/ustnego lub wypowiedzi pisemnej (teoria)

9,0 godz.

- Przygotowanie do kolokwiów

10,0 godz.

- Przygotowanie do ćwiczeń audytoryjnych

21,0 godz.

- Przygotowanie prac kontrolnych

12,0 godz.

52,0 godz.

godziny kontaktowe + samodzielna praca studenta OGÓŁEM:

104,0 godz.

1 punkt ECTS = 26,00 godz. pracy przeciętnego studenta,

liczba punktów ECTS = 104,00 godz.: 26,00 godz./ECTS = 4,00 ECTS

w zaokrągleniu:

4 ECTS

UNIWERSYTET WARMIŃSKO-MAZURSKI W OLSZTYNIE

Wydział Nauk Technicznych

Sylabus przedmiotu/modułu - część A

06909-11-A

METODA ELEMENTÓW SKOŃCZONYCH

ECTS: 2

FINITE ELEMENTS METHOD

TREŚCI MERYTORYCZNE

TREŚCI WYKŁADÓW

Podstawowe pojęcia Metody Elementów Skończonych (MES). Zasada prac wirtualnych, zasada minimalnej energii potencjalnej. Element
prętowy na płaszczyźnie. Funkcje kształtu, budowa macierzy sztywności elementu z wykorzystaniem zasady minimum energii potencjalnej.
Wyznaczanie równoważnych obciążeń węzłowych. Typy elementów skończonych i ich zastosowanie. Element paraboliczny. Całkowanie
numeryczne. Element belkowy. Macierz sztywności elementu belkowego, obciążenia węzłowe. Analiza zagadnień 2-wymiarowych – przepływ
ciepła. Macierz sztywności elementu trójkątnego i wektor obciążeń cieplnych w zagadnieniach termicznych. Zbieżność MES, warunki zgodności i
zupełności. Warunki brzegowe. Elementy izoparametryczne.

TREŚCI ĆWICZEŃ

Interfejs programu metody elementów skończonych. Etapy budowy modelu obliczeniowego analizowanego układu. Biblioteka elementów.
Analiza belki wspornikowej z wykorzystaniem elementów belkowych. Elementy płaskie. Tworzenie układu elementów i ich agregacja.
Wykorzystanie elementów bryłowych. Import geometrii, automatyczne generowanie siatki elementów. Rama przestrzenna/cienka płyta sprężysta
(praca zaliczeniowa). Obrony prac zaliczeniowych.

CEL KSZTAŁCENIA

Wyposażenie uczestnika w skuteczne narzędzie do wykonywania analiz inżynierskich.

OPIS EFEKTÓW KSZTAŁCENIA PRZEDMIOTU W ODNIESIENIU DO OBSZAROWYCH I KIERUNKOWYCH EFEKTÓW
KSZTAŁCENIA

Symbole efektów obszarowych T1A_W02, T1A_W07, T1A_U09, T1A_U07, T1A_U09, T1A_K03
Symbole efektów kierunkowych K1A_W23, K1A_U09, K1A_U13, K1A_K04

EFEKTY KSZTAŁCENIA
Wiedza

Student zna podstawowe pojęcia metody elementów skończonych. Student rozumie istotę działania metody elementów skończonych.

Umiejętności

Student umie przegotować poprawny model dyskretny układu mechanicznego. Student potrafi przeprowadzić analizę wytrzymałościową układu
metodą elementów skończonych i zinterpretować wyniki.

Kompetencje społeczne

Student potrafi pracować w zespole.

LITERATURA PODSTAWOWA

1) Zienkiewicz O. C., 1972r., "Metoda elementów skończonych", wyd. Arkady Warszawa, 2) Rakowski G., Kacprzyk Z., 2005r., "Metoda
elementów skończonych w mechanice konstrukcji", wyd. Oficyna Wydawnicza Politechniki Warszawskiej, 3) Rusiński E., Czmochowski J.,
Smolnicki T., 2000r., "Zaawansowana metoda elementów skończonych w konstrukcjach nośnych", wyd. Oficyna Wydawnicza PWr, Wrocław, 4)
Zielnica J., 1996r., "Wytrzymałość materiałów", wyd. Wydawnictwo Politechniki Poznańskiej.

LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA

1) Ross C. T. F., 1984r., "Finite Element Programs for Axisymmetric Problems in Engineering", wyd. Ellis Horwood Ltd. Chichester, 2) Hinton E.,
Owen D.R.J., 1979r., "An Introduction to Finite Element Computations", wyd. Pineridge Press Limited, Swansea, U.K..

Przedmiot/moduł:
METODA ELEMENTÓW SKOŃCZONYCH

Obszar kształcenia: nauki techniczne

Status przedmiotu: Obligatoryjny
Grupa przedmiotów: A-przedmiot podstawowy
Kod ECTS: 06909-11-A
Kierunek studiów: Mechanika i budowa maszyn
Specjalność: Mechanika i budowa maszyn
Profil kształcenia: Ogólnoakademicki
Forma studiów: Stacjonarne
Poziom studiów/Forma kształcenia: Studia
pierwszego stopnia
Rok/semestr: 2/4

Rodzaje zajęć: wykład, ćwiczenia audytoryjne,
ćwiczenia laboratoryjne
Liczba godzin w semestrze/tygodniu:
wykłady: 15/1
ćwiczenia: 15/1
Formy i metody dydaktyczne
wykłady: wykład problemowy
ćwiczenia: laboratoryjne: ćwiczenia z użyciem
komputera
Forma i warunki zaliczenia: Zaliczenie na ocenę
Zaliczenie kolokwium z wiedzy, zaliczenie ćwiczeń
laboratoryjnych.
Liczba punktów ECTS: 2
Język wykładowy: polski
Przedmioty wprowadzające: matematyka,
komputerowe wspomaganie projektowania,
wytrzymałość materiałów I
Wymagania wstępne:

Nazwa jednostki organizacyjnej realizującej
przedmiot:
Katedra Mechaniki i Podstaw Konstrukcji Maszyn
adres: ul. Michała Oczapowskiego 11, pok. 126,
10-719 Olsztyn
tel./fax 523-32-55
Osoba odpowiedzialna za realizację przedmiotu:
dr hab. inż. Józef Pelc, prof. UWM
e-mail: jozef.pelc@uwm.edu.pl
Osoby prowadzące przedmiot:

Uwagi dodatkowe:
Liczba osób w grupie na ćwiczenia laboratoryjne max.
12

Szczegółowy opis przyznanej punktacji ECTS - część B

METODA ELEMENTÓW SKOŃCZONYCH

ECTS: 2

FINITE ELEMENTS METHOD

Na przyznaną liczbę punktów ECTS składają się :

1. Godziny kontaktowe z nauczycielem akademickim:

- obecność na kolokwium

2,0 godz.

- udział w wykładach

15,0 godz.

- udział w ćwiczeniach (laboratoryjnych)

13,0 godz.

30,0 godz.

2. Samodzielna praca studenta:

- przygotowanie do kolokwium

10,0 godz.

- przygotowanie do ćwiczeń laboratoryjnych

20,0 godz.

30,0 godz.

godziny kontaktowe + samodzielna praca studenta OGÓŁEM:

60,0 godz.

1 punkt ECTS = 30,00 godz. pracy przeciętnego studenta,

liczba punktów ECTS = 60,00 godz.: 30,00 godz./ECTS = 2,00 ECTS

w zaokrągleniu:

2 ECTS

UNIWERSYTET WARMIŃSKO-MAZURSKI W OLSZTYNIE

Wydział Nauk Technicznych

Sylabus przedmiotu/modułu - część A

06909-11-B

METROLOGIA WARSZTATOWA

ECTS: 2

WORKSHOP METROLOGY

TREŚCI MERYTORYCZNE

TREŚCI WYKŁADÓW

Definicje podstawowych pojęć występujących w metrologii. Wielkości i jednostki miar zalecane przez Generalną Konferencję Miar oraz normy
ISO. Międzynarodowy układ jednostek miar SI. Klasyfikacja przyrządów pomiarowych i miar. Wzorce miar w pomiarach długości i kąta.
Przyrządy pomiarowe suwmiarkowe i mikrometryczne. Kontrola wymiarów zewnętrznych, wewnętrznych, mieszanych i pośrednich. Wymiary
nominalne i rzeczywiste. Tolerancja, pole tolerancji. Oznaczanie wymiarów tolerowanych. Zalecenia dotyczące wymiarów nietolerowanych.
Zasady tworzenia i obliczania pasowań. Luzy i wciski graniczne. Oznaczanie pasowań. Pomiary odchyłek kształtu i położenia. Odchyłki
prostoliniowości, płaskości, okrągłości, walcowości, zarysu przekroju wzdłużnego, równoległości. Tolerancja zależna. Pomiary wymiarów
kątowych. Kontrola chropowatości i falistości powierzchni. Kontrola gwintów. Analiza niedokładności pomiarów. Niepewność pomiaru.
Nowoczesne współrzędnościowe maszyny pomiarowe.

TREŚCI ĆWICZEŃ

Szkolenie BHP. Wprowadzenie do zajęć z przedmiotu Metrologia warsztatowa. Ogólne zasady posługiwania się przyrządami kontrolno-
pomiarowymi. Suwmiarkowe przyrządy pomiarowe – budowa, kontrola, regulacja i zasady wykonywania pomiarów. Końcowe wzorce długości.
Płytki wzorcowe. Pomiarowe przyrządy mikrometryczne i czujniki – budowa, kontrola, regulacja i zasady wykonywania pomiarów. Pomiary
wymiarów wewnętrznych przyrządami suwmiarkowymi i mikrometrycznymi. Pomiary wymiarów zewnętrznych przyrządami suwmiarkowymi i
mikrometrycznymi. Pomiary pośrednie za pomocą optimetru. Pomiary wymiarów kątowych. Wzorce końcowe kąta. Poziomice. Kontrola
chropowatości i falistości powierzchni. Pomiary odchyłek kształtu i położenia. Pomiary odchyłek prostoliniowości, płaskości, okrągłości i
walcowości. Pomiary gwintów. Pomiary kół zębatych.

CEL KSZTAŁCENIA

Przekazanie wiedzy dotyczącej pomiarów wielkości geometrycznych. Przygotowanie do wykorzystania nowoczesnych metod i przyrządów
metrologicznych stosowanych w przemyśle.

OPIS EFEKTÓW KSZTAŁCENIA PRZEDMIOTU W ODNIESIENIU DO OBSZAROWYCH I KIERUNKOWYCH EFEKTÓW
KSZTAŁCENIA

Symbole efektów obszarowych T1A_W01, T1A_W03, T1A_U02, T1A_U15, T1A_K03
Symbole efektów kierunkowych K1A_W01, K1A_W06, K1A_U02, K1A_U17, K1A_K04

EFEKTY KSZTAŁCENIA
Wiedza

Student ma wiedzę z zakresu metrologii przydatną do formułowania i rozwiązywania prostych zadań dotyczących pomiarów i tolerowania części
maszyn. Student zna podstawowe pojęcia oraz ma uporządkowaną, podbudowaną teoretycznie wiedzę ogólną, obejmującą kluczowe
zagadnienia, dotyczącą warsztatowych przyrządów pomiarowych.

Umiejętności

Student potrafi porozumiewać się przy użyciu różnych technik w środowisku zawodowym oraz w innych środowiskach. Student potrafi ocenić
przydatność rutynowych metod i narzędzi służących do rozwiązania prostego zadania inżynierskiego o charakterze praktycznym, związanego z
pomiarami warsztatowymi oraz wybrać i zastosować właściwą metodę i narzędzia.

Kompetencje społeczne

Student potrafi współdziałać i pracować w grupie, przyjmując w niej różne role.

LITERATURA PODSTAWOWA

1) Jakubiec W., Malinowski J., 2004r., "Metrologia wielkości geometrycznych", wyd. WNT, Warszawa, t.1, 2) Kamieńska-Krzowska B., Kujan K.,
1999r., "Laboratorium metrologii wielkości geometrycznych.", wyd. Wyd. Politechniki Lubelskiej, Lublin, t.1, 3) Ratajczyk E., 1994r.,
"Współrzędnościowa technika pomiarowa. Maszyny i roboty pomiarowe", wyd. Oficyna wydawnicza Politechniki Warszawskiej, t.1, 4)
Borzykowski J. (red.) , 2004r., "Współczesna metrologia. Zagadnienia wybrane", wyd. WNT, Warszawa, t.1, 5) Massalski J.M., Stadnicki J.,
1999r., "Legalne jednostki miar i stałe fizyczne", wyd. PWN, Warszawa, t.1.

LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA

1) Dobrzański T., 2000r., "Rysunek techniczny maszynowy", wyd. WNT Warszawa, t.1.

Przedmiot/moduł:
METROLOGIA WARSZTATOWA

Obszar kształcenia: nauki techniczne

Status przedmiotu: Obligatoryjny
Grupa przedmiotów: B-przedmiot kierunkowy
Kod ECTS: 06909-11-B
Kierunek studiów: Mechanika i budowa maszyn
Specjalność: Mechanika i budowa maszyn
Profil kształcenia: Ogólnoakademicki
Forma studiów: Stacjonarne
Poziom studiów/Forma kształcenia: Studia
pierwszego stopnia
Rok/semestr: Rok I Semestr II

Rodzaje zajęć: wykłady, ćwiczenia laboratoryjne
Liczba godzin w semestrze/tygodniu:
wykłady: 15/1
ćwiczenia: 15/1
Formy i metody dydaktyczne
wykłady: Wykład z prezentacją multimedialną.
ćwiczenia: Ćwiczenia laboratoryjne.
Forma i warunki zaliczenia: Zaliczenie
Zaliczenie na podstawie sprawozdań, zaliczenie na
ocenę.
Liczba punktów ECTS: 2
Język wykładowy: polski
Przedmioty wprowadzające: Matematyka, Geometria
i grafika inżynierska.
Wymagania wstępne:

Nazwa jednostki organizacyjnej realizującej
przedmiot:
Katedra Technologii Materiałów i Maszyn
adres: ul. Michała Oczapowskiego 11, pok. 21, 10-719
Olsztyn
tel./fax 523-44-65
Osoba odpowiedzialna za realizację przedmiotu:
dr inż. Krzysztof Walczak-Wójciak
e-mail: krzysztof.walczak@uwm.edu.pl
Osoby prowadzące przedmiot:

Uwagi dodatkowe:
Zajęcia powinny odbywać się w grupach 12
osobowych.

Szczegółowy opis przyznanej punktacji ECTS - część B

METROLOGIA WARSZTATOWA

ECTS: 2

WORKSHOP METROLOGY

Na przyznaną liczbę punktów ECTS składają się :

1. Godziny kontaktowe z nauczycielem akademickim:

- Godziny kontaktowe z nauczycielem akademickim

28,0 godz.

2. Samodzielna praca studenta:

- Samodzielna praca studenta

26,0 godz.

godziny kontaktowe + samodzielna praca studenta OGÓŁEM:

54,0 godz.

1 punkt ECTS = 27,50 godz. pracy przeciętnego studenta,

liczba punktów ECTS = 54,00 godz.: 27,50 godz./ECTS = 1,97 ECTS

w zaokrągleniu:

2 ECTS

UNIWERSYTET WARMIŃSKO-MAZURSKI W OLSZTYNIE

Wydział Nauk Technicznych

Sylabus przedmiotu/modułu - część A

06109-11-D

NARZĘDZIA SKRAWAJĄCE

ECTS: 3

CUTTING TOOLS

TREŚCI MERYTORYCZNE

TREŚCI WYKŁADÓW

1. Wiadomości wstępne o narzędziach skrawających, 2. Materiałoznawstwo narzędziowe, 3. Technologiczne podstawy projektowania narzędzi,
4. Metrologiczne, ekonomiczne i ergonomiczne podstawy projektowania narzędzi, 5. Analiza geometrii części roboczej narzędzi skrawających, 6.
Ogólne zasady opracowania procesów technologicznych narzędzi skrawających, 7. Sposoby łączenia materiałów i półwyrobów na narzędzia,
8.Obróbka cieplna, chemiczna i powierzchniowa narzędzi, 9. Metodyka doboru narzędzia i parametrów obróbki skrawaniem

TREŚCI ĆWICZEŃ

1. Zapoznanie się z materiałami stosowane na korpusy narzędzi i na ostrza narzędzi skrawających, 2. Ogólny układ procesów technologicznych
wykonywania narzędzi, 3. Podstawy obliczeń wytrzymałościowych narzędzi, 4. Układy odniesienia geometrii ostrza, 5. Podstawowe zależności
geometryczne stosowane w konstruowaniu narzędzi skrawających, 6. Klasyfikacja narzędzi skrawających i podstawy ich projektowania, 7.
Procesy zużycia i trwałość ostrza, 8. Dobór narzędzi i parametrów obróbki skrawaniem, 9. Analiza katalogowa narzędzi, 10. Dobór narzędzia i
warunków obróbki wspomagany komputerem, 11. Płytki spiekane na ostrza narzędzi skrawających.

CEL KSZTAŁCENIA

Celem zajęć jest przygotowanie studenta do samodzielnego projektowania narzędzi skrawających i do odtwarzania kształtów i przywrócenia
parametrów roboczych uszkodzonych lub wyeksploatowanych narzędzi skrawających.

OPIS EFEKTÓW KSZTAŁCENIA PRZEDMIOTU W ODNIESIENIU DO OBSZAROWYCH I KIERUNKOWYCH EFEKTÓW
KSZTAŁCENIA

Symbole efektów obszarowych T1_W04+, T1A_W07+, T1A_U14+, T1A_K03+
Symbole efektów kierunkowych K1A_W05, K1A_W13, K1A_U19, K1A_K04

EFEKTY KSZTAŁCENIA
Wiedza

Student identyfikuje pełny sortyment materiałów narzędziowych. Rozpoznaje narzędzia skrawające. Student identyfikuje kolejne fazy
projektowania narzędzi skrawających.

Umiejętności

Student proponuje optymalny materiał na narzędzia skrawające. Student projektuje podstawowe narzędzia skrawające. Student klasyfikuje
narzędzia skrawające zgodnie z katalogami nowoczesnych narzędzi.

Kompetencje społeczne

Student dąży do ciągłego uzupełniania wiedzy na temat nowoczesnych narzędzi skrawających. Student chętnie podejmuje się pracy w
zespołach ludzkich.

LITERATURA PODSTAWOWA

1) Górski E., Harasymowicz J., , 1998r., "PODSTAWY PROJEKTOWANIA NARZĘDZI SKRAWJĄCYCH", wyd. PWN, Warszawa, 2)
Dmochowski J., Majewski W, Zieliński Z, 1997r., "TECHNOLOGIA NARZĘDZI SKRAWAJĄCYCH", wyd. WNT, Warszawa, 3) Przybylski L..,
2000r., "STRATEGIA DOBORU WARUNKÓW OBRÓBKI WSPÓŁCZESNYMI NARZĘDZIAMI", wyd. PK, Kraków, 4) Praca zbiorowa, 2007r.,
"ŁATWY WYBÓR. ŁATWE ZASTOSOWANIE. NARZĘDZI SKRAWAJĄCYCH", wyd. Sandvik, Warszawa.

LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA

1) Dobrzański T., 2006r., "RYSUNEK TECHNICZNY MASZYNOWY", wyd. WNT, Warzsawa, 2) Żmihorski E. , 1980r., "STALE NARZĘDZIOWE I
OBRÓBKA CIEPLNA NARZĘDZI", wyd. WNT, Warzsawa, 3) Osiński Z.,, Bajon W., Szucki T., , 1995r., "PODSTAWY KONSTRUKCJI
MASZYN", wyd. PWN, Warszawa, 4) Stós J. , 2008r., "OBRÓBKA SKRAWANIEM W PRAKTYCE,", wyd. Verlag Dashofer, Warszawa.

Przedmiot/moduł:
NARZĘDZIA SKRAWAJĄCE

Obszar kształcenia: nauki techniczne

Status przedmiotu: Fakultatywny
Grupa przedmiotów: D-przedmiot specjalizacyjny
Kod ECTS: 06109-11-D
Kierunek studiów: Mechanika i budowa maszyn
Specjalność: Mechanika i budowa maszyn
Profil kształcenia: Praktyczny
Forma studiów: Stacjonarne
Poziom studiów/Forma kształcenia: Studia
pierwszego stopnia
Rok/semestr: III/6

Rodzaje zajęć: Wykłady, ćwiczenia laboratoryjne
Liczba godzin w semestrze/tygodniu:
wykłady: 15/1
ćwiczenia: 15/1
Formy i metody dydaktyczne
wykłady: informacyjny
ćwiczenia: laboratoryjne
Forma i warunki zaliczenia: Egzamin
Egzamin pisemny
Liczba punktów ECTS: 3
Język wykładowy: polski
Przedmioty wprowadzające: Obróbka skrawaniem i
obrabiarki
Wymagania wstępne:

Nazwa jednostki organizacyjnej realizującej
przedmiot:
Katedra Technologii Materiałów i Maszyn
adres: ul. Michała Oczapowskiego 11, pok. 21, 10-719
Olsztyn
tel./fax 523-44-65
Osoba odpowiedzialna za realizację przedmiotu:
dr inż. Jarosław Tadeusz Szuszkiewicz
e-mail: jerry@uwm.edu.pl
Osoby prowadzące przedmiot:

Szczegółowy opis przyznanej punktacji ECTS - część B

NARZĘDZIA SKRAWAJĄCE

ECTS: 3

CUTTING TOOLS

Na przyznaną liczbę punktów ECTS składają się :

1. Godziny kontaktowe z nauczycielem akademickim:

- Wykłady

15,0 godz.

- Ćwiczenia laboratoryjne

15,0 godz.

30,0 godz.

2. Samodzielna praca studenta:

- Samodzielna praca studenta

60,0 godz.

godziny kontaktowe + samodzielna praca studenta OGÓŁEM:

90,0 godz.

1 punkt ECTS = 30,33 godz. pracy przeciętnego studenta,

liczba punktów ECTS = 90,00 godz.: 30,33 godz./ECTS = 2,97 ECTS

w zaokrągleniu:

3 ECTS

UNIWERSYTET WARMIŃSKO-MAZURSKI W OLSZTYNIE

Wydział Nauk Technicznych

Sylabus przedmiotu/modułu - część A

06909-11-B

OBRÓBKA SKRAWANIEM I OBRABIARKI

ECTS: 4

MACHINING AND MACHINE TOOLS

TREŚCI MERYTORYCZNE

TREŚCI WYKŁADÓW

Materiały narzędziowe. Podstawowe wiadomości o procesie skrawania.Obrabiarki-wiadomości podstawowe, układy kinematyczne, napędy.
Toczenie, budowa tokarek, narzędzia.Nacinanie gwintów zewnętrznych, wewnętrznych, narzędzia do gwintowania. Struganie, przeciąganie,
dłutowanie - obrabiarki i narzędzia. Frezowanie i frezarki, narzędzia do frezowania. Nacinanie uzębień, metody, obrabiarki, narzędzia.
Szlifowanie i ścierna obróbka powierzchniowa, budowa szlifierek. Ultradźwiękowe, erozyjne metody obróbki. Obrabiarki zespołowe i linie
automatyczne.

TREŚCI ĆWICZEŃ

Bezpieczeństwo i higiena pracy podczas realizacji obróbki skrawaniem. Identyfikacja i analiza geometryczna narzędzi. Podstawy kinematyki
obrabiarek. Materiały stosowane w budowie obrabiarek. Tokarki. Toczenie powierzchni zewnętrznych, wewnętrznych. DTR. Przecinarki i piły.
Przygotowanie do wiercenia, wiertarki, wiercenie, rozwiercanie. Podzielnice. Frezowanie, frezarki, narzędzia, sposoby frezowania. Gwintowanie,
narzędzia do gwintowania. Obróbka kół zębatych. Szlifierki i sposoby szlifowania. Osrzenie narzędzi

CEL KSZTAŁCENIA

nauczenie posługiwania się różnymi obrabiarkami, narzędziami i sposobami doboru parametrów skrawania

OPIS EFEKTÓW KSZTAŁCENIA PRZEDMIOTU W ODNIESIENIU DO OBSZAROWYCH I KIERUNKOWYCH EFEKTÓW
KSZTAŁCENIA

Symbole efektów obszarowych T1A W02, T1A W03, T1A W07, T1A U02, T1A U13, T1A U16, T1A K02,
Symbole efektów kierunkowych K1A W05, K1A W11, K1A W13 K1A U02, K1A U16, K1A U19 K1A K04,

EFEKTY KSZTAŁCENIA
Wiedza

student powinien posiadać wiedzę z zakresu podstaw obróbki skrawaniem, budowy narzędzi skrawających i obrabiarek

Umiejętności

umiejętność doboru narzędzi skrawających i parametrów skrawania dla danego rodzaju obróbki

Kompetencje społeczne

student powinien orientować się w możliwościach realizacji operacji technologicznych poprzez obróbkę skrawaniem

LITERATURA PODSTAWOWA

1) Azarow A.S., 1995r., "Mechanizacja i automatyzacja obróbki skrawaniem", wyd. PWT, 2) Balul M.W. Lewandowski S., 1999r., "Obrabiarki
zespołowe i automatyczne linie obrabiarkowe", wyd. PWT, 3) Brins C., 2002r., "Obrabiarki do metali", wyd. PWT, 4) Dmochowski j. Uzarowicz A.,
1994r., "Obróbka metali i obrabiarki", wyd. PWN, 5) Górski E., 1989r., "Obróbka skrawaniem", wyd. WSP, 6) Jaworski Z., 2004r., "Obrabiarki do
metali i praca na nich", wyd. WAT, 7) Ochęduszko K., 1998r., "Koła zębate", wyd. PWT, 8) Przybylski L., 2000r., "Strategia doboru warunków
obróbki", wyd. PWN, 9) Wrotny L.T., 1990r., "Obrabiarki skrawające do metali", wyd. PWN.

LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA

1) Dobrzański T., 2006r., "Rysunek techniczny maszynowy", wyd. WNT, 2) Wendorf Z., 2010r., "Metaloznawstwo", wyd. WNT.

Przedmiot/moduł:
OBRÓBKA SKRAWANIEM I OBRABIARKI

Obszar kształcenia: nauki techniczne

Rodzaje zajęć: Wykład, ćwiczenia laboratoryjne
Liczba godzin w semestrze/tygodniu:
wykłady: 15/1
ćwiczenia: 30/2
Formy i metody dydaktyczne
wykłady: informacyjne
ćwiczenia: laboratoryjne
Forma i warunki zaliczenia: Egzamin
obecność na ćwiczeniach, kolokwium, sprawozdanie,
egzamin
Liczba punktów ECTS: 4
Język wykładowy: polski
Przedmioty wprowadzające: matematyka, fizyka,
materiałozanwstwo, rysunek techniczny
Wymagania wstępne:

Nazwa jednostki organizacyjnej realizującej
przedmiot:
Katedra Technologii Materiałów i Maszyn
adres: ul. Michała Oczapowskiego 11, pok. 21, 10-719
Olsztyn
tel./fax 523-44-65
Osoba odpowiedzialna za realizację przedmiotu:
dr inż. Janusz Edmund Michalski
e-mail: jmichalski1@o2.pl
Osoby prowadzące przedmiot:

Szczegółowy opis przyznanej punktacji ECTS - część B

OBRÓBKA SKRAWANIEM I OBRABIARKI

ECTS: 4

MACHINING AND MACHINE TOOLS

Na przyznaną liczbę punktów ECTS składają się :

1. Godziny kontaktowe z nauczycielem akademickim:

- Godziny kontaktowe z nauczycielem akademickim

46,0 godz.

2. Samodzielna praca studenta:

- Samodzielna praca studenta

45,0 godz.

godziny kontaktowe + samodzielna praca studenta OGÓŁEM:

91,0 godz.

1 punkt ECTS = 23,30 godz. pracy przeciętnego studenta,

liczba punktów ECTS = 91,00 godz.: 23,30 godz./ECTS = 3,90 ECTS

w zaokrągleniu:

4 ECTS

- w tym liczba punktów ECTS za godziny kontaktowe z bezpośrednim udziałem nauczyciela akademickiego - 2,02 punktów ECTS,
- w tym liczba punktów ECTS za godziny realizowane w formie samodzielnej pracy studenta - 1,98 punktów ECTS.

UNIWERSYTET WARMIŃSKO-MAZURSKI W OLSZTYNIE

Wydział Nauk Technicznych

Sylabus przedmiotu/modułu - część A

06909-11-D

PRACA PRZEJŚCIOWA TECHNOLOGICZNA

ECTS: 4

ROTARY TECHNOLOGY JOB

TREŚCI MERYTORYCZNE

TREŚCI ĆWICZEŃ

Praca przejściowa technologiczna obejmuje zapis procesu technologicznego wytwarzania, główne wiadomości o procesie technologicznym,
dane wejściowe do projektowania procesu technologicznego, kolejność jego projektowania. Celem jest opracowanie procesu technologicznego
produkcji lub naprawy wyrobu z uwzględnieniem wpływu wytwarzania na technologiczność

CEL KSZTAŁCENIA

Zrozumienie wzajemnych relacji pomiędzy wiedzą teoretyczną, a praktyką inżynierską z zakresu technologii wytwarzania. Doskonalenie
umiejętności studentów w realizacji projektów techicznych lub naukowych z syntetycznym wykorzystaniem dotyczczas zdobytej wiedzy.

OPIS EFEKTÓW KSZTAŁCENIA PRZEDMIOTU W ODNIESIENIU DO OBSZAROWYCH I KIERUNKOWYCH EFEKTÓW
KSZTAŁCENIA

Symbole efektów obszarowych T1A_W07, T1A_U01, T1A_K04
Symbole efektów kierunkowych K1A_W10, K1A_U01, K1A_K05

EFEKTY KSZTAŁCENIA
Wiedza

Student zna podstawowe metody, technologie, narzędzia i materiały stosowane przy prowadzeniu procesów technologicznych.

Umiejętności

Student potrafi wyszukać informacje o procesie technologicznym w źródłach literaturowych oraz dokonać ich ogólnej interpretacji. Student potrafi
przygotować projekt procesu technologicznego. Student potrafi przygotować i przedstawić prezentację ustną, dotyczącą szczegółowych
zagadnień procesu technologicznego. Student potrafi samokształcić się z zakresu projektowania procesów technologicznych. Student potrafi
planować i przeprowadzać pomiary i symulacje procesów technologicznych, interpretować uzyskane wyniki i wyciągać wnioski. Student potrafi
wykorzystać do projektowania procesów technologicznych metody analityczne, symulacyjne oraz eksperymentalne. Student potrafi dokonać
wstępnej analizy ekonomicznej procesów technologicznych. Student potrafi – zgodnie z zadaną specyfikacją – zaprojektować oraz zrealizować
prosty proces technologiczny.

Kompetencje społeczne

Student ma świadomość ważności i rozumie pozatechnicznych aspektów i skutków projektowania i wdrażania procesów technologicznych.
Student potrafi odpowiednio określić priorytety służące realizacji projektu technologicznego.

LITERATURA PODSTAWOWA

1) Lutoslawski J., 1955r., "Poradnik odlewnika", wyd. PWN, 2) Perzyk M., Błaszkowski K., Haratym R., Szczepanik., Waszkiewicz S., 1981r.,
"Materiały do projektowania procesów odlewniczych.", wyd. Wyd.Polit.Warszawskiej, 3) Skarbiński M., 1977r., "Technologiczność konstrukcji
maszyn", wyd. WNT, 4) Kornberger Z., 1974r., "Technologia obróbki skrawaniem i montażu", wyd. WNT, 5) Honczarenko J., 2000r., "Elastyczna
automatyzacja wytwarzania: obrabiarki i systemy", wyd. WNT, 6) Wołk R., 1972r., "Normowanie czasu pracy na obrabiarkach do obróbki
skrawaniem.", wyd. WNT, 7) Erbel S., Kuczyński K., Marciniak Z., 1986r., "Obróbka plastyczna.", wyd. WNT, 8) Wasiunyk P., 1991r., "Teoria
procesów kucia i prasowania.", wyd. WNT, 9) Praca zbiorowa, 1977r., "Poradnik inżyniera: Obróbka cieplna stopów żelaza", wyd. WNT, 10)
Dobrzański L.A., 2002r., "podstawy nauki o materiałach i metaloznawstwo", wyd. WNT.

LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA

Brak

Przedmiot/moduł:
PRACA PRZEJŚCIOWA TECHNOLOGICZNA

Obszar kształcenia: nauki techniczne

Status przedmiotu: Obligatoryjny
Grupa przedmiotów: D-przedmiot specjalizacyjny
Kod ECTS: 06909-11-D
Kierunek studiów: Mechanika i budowa maszyn
Specjalność: Mechanika i budowa maszyn
Profil kształcenia: Ogólnoakademicki
Forma studiów: Stacjonarne
Poziom studiów/Forma kształcenia: Studia
pierwszego stopnia
Rok/semestr: 4/7

Rodzaje zajęć: ćwiczenia projektowe,seminarium
Liczba godzin w semestrze/tygodniu:
ćwiczenia: 30/2
Formy i metody dydaktyczne
ćwiczenia: metoda projektów
Forma i warunki zaliczenia: Zaliczenie na ocenę
Zaliczenie częśći teoretycznej, poprwane wykonanie
projektu/zadania
Liczba punktów ECTS: 4
Język wykładowy: polski
Przedmioty wprowadzające: Materiałoznawstwo i
obróbka cieplna,Tworzywa sztuczne i
kompozyty,Technologia metali, Obróbka skraw
Wymagania wstępne: brak

Nazwa jednostki organizacyjnej realizującej
przedmiot:
Katedra Technologii Materiałów i Maszyn
adres: ul. Michała Oczapowskiego 11, pok. 21, 10-719
Olsztyn
tel./fax 523-44-65
Osoba odpowiedzialna za realizację przedmiotu:
dr hab. inż. Tomasz Lipiński, prof. UWM
e-mail: tomasz.lipinski@uwm.edu.pl
Osoby prowadzące przedmiot:

Szczegółowy opis przyznanej punktacji ECTS - część B

PRACA PRZEJŚCIOWA TECHNOLOGICZNA

ECTS: 4

ROTARY TECHNOLOGY JOB

Na przyznaną liczbę punktów ECTS składają się :

1. Godziny kontaktowe z nauczycielem akademickim:

- Godziny kontaktowe z nauczycielem akademickim

38,0 godz.

2. Samodzielna praca studenta:

- Samodzielna praca studenta

63,0 godz.

godziny kontaktowe + samodzielna praca studenta OGÓŁEM:

101,0 godz.

1 punkt ECTS = 25,30 godz. pracy przeciętnego studenta,

liczba punktów ECTS = 101,00 godz.: 25,30 godz./ECTS = 3,99 ECTS

w zaokrągleniu:

4 ECTS

UNIWERSYTET WARMIŃSKO-MAZURSKI W OLSZTYNIE

Wydział Nauk Technicznych

Sylabus przedmiotu/modułu - część A

06609-11-BF

PRAKTYKA ZAWODOWA I

ECTS: 6

PRACTICE WORKSHOP I

TREŚCI MERYTORYCZNE

CEL KSZTAŁCENIA

Zdobycie podstawowego doświadczenia warsztatowego.

OPIS EFEKTÓW KSZTAŁCENIA PRZEDMIOTU W ODNIESIENIU DO OBSZAROWYCH I KIERUNKOWYCH EFEKTÓW
KSZTAŁCENIA

Symbole efektów obszarowych T1A_W05, T1A_W07; T1A_U11; T1A_K03
Symbole efektów kierunkowych K1A_W10 K1A_U11 K1A_K04

EFEKTY KSZTAŁCENIA
Wiedza

Ma podstawową wiedzę z zakresu technik wytwarzania, inżynierii powierzchni i nieniszczących metod oceny jakości(K1A_W10)

Umiejętności

Ma przygotowanie niezbędne do pracy w środowisku przemysłowym oraz zna zasady bezpieczeństwa związane z tą pracą (K1A_U11)

Kompetencje społeczne

Potrafi współpracować i działać w grupie, przyjmując w niej różne role. Rozumie ważność działań zespołowych i potrafi brać odpowiedzialność
za wyniki wspólnych działań (K1A_K04)

LITERATURA PODSTAWOWA

LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA

Przedmiot/moduł:
PRAKTYKA ZAWODOWA I

Obszar kształcenia: nauki techniczne

Status przedmiotu: Obligatoryjny
Grupa przedmiotów: B

-przedmiot kierunkowy do

wyboru
Kod ECTS: 06609-11-BF
Kierunek studiów: Mechanika i budowa maszyn
Specjalność: Mechanika i budowa maszyn
Profil kształcenia: Praktyczny
Forma studiów: Stacjonarne
Poziom studiów/Forma kształcenia: Studia
pierwszego stopnia
Rok/semestr: po I roku studiów

Nazwa jednostki organizacyjnej realizującej
przedmiot:
Katedra Budowy, Eksploatacji Pojazdów i Maszyn
adres: ul. Michała Oczapowskiego 11, pok. 1 i 2,
10-719 Olsztyn
tel./fax 523-34-63
Osoba odpowiedzialna za realizację przedmiotu:
mgr inż. Andrzej Olszewski, tel. T-Mobile:604-550-580
e-mail: andrzejolszewski@uwm.edu.pl
Osoby prowadzące przedmiot:

Szczegółowy opis przyznanej punktacji ECTS - część B

PRAKTYKA ZAWODOWA I

ECTS: 6

PRACTICE WORKSHOP I

Na przyznaną liczbę punktów ECTS składają się :

1. Godziny kontaktowe z nauczycielem akademickim:

- Konsultacje w sprawie wyboru zakładu praktyki i podpisanie umowy

2,0 godz.

- Realizacja praktyki pod nadzorem zakładowego opiekuna praktyk

160,0 godz.

- Zaliczenie praktyki

1,0 godz.

163,0 godz.

2. Samodzielna praca studenta:

- Przygotowanie sprawozdania z przebiegu realizacji praktyki

8,0 godz.

- wybór zakładu do odbywania praktyki

1,0 godz.

9,0 godz.

godziny kontaktowe + samodzielna praca studenta OGÓŁEM:

172,0 godz.

1 punkt ECTS = 28,00 godz. pracy przeciętnego studenta,

liczba punktów ECTS = 172,00 godz.: 28,00 godz./ECTS = 6,14 ECTS

w zaokrągleniu:

6 ECTS

UNIWERSYTET WARMIŃSKO-MAZURSKI W OLSZTYNIE

Wydział Nauk Technicznych

Sylabus przedmiotu/modułu - część A

06109-11-D

SYSTEMY DIAGNOSTYCZNE

ECTS: 4

DIAGNOSTIC SYSTEMS

TREŚCI MERYTORYCZNE

TREŚCI WYKŁADÓW

Istota diagnostyki technicznej. Stan obiektów, sygnału i cechy diagnostyczne, klasyfikacja istoty diagnostyki technicznej, modele diagnostyczne,
algorytmy diagnozowania, diagnoza, rodzaje i fazy badań diagnostycznych. Podstawy budowy systemów diagnostycznych. Analiza
diagnostyczna przedmiotu systemu diagnostycznego, wybór elementów systemu do diagnozowania. Algorytmy diagnozowania systemów
technicznych.Analiza rozwiązań systemów diagnostycznych. właściwości systemów diagnostycznych pojazdów mechanicznych, diagnozowania
silników o zapłonie iskrowym i samoczynnym, systemy diagnostyczne pojazdów wojskowych, maszyn roboczych i urządzeń mechanicznych.
Zasady konstruowania systemów diagnostycznych. Symulatory systemów diagnostycznych. Informacje ogólne o modelach symulacyjnych, rola
symulacji w nabywaniu doświadczeń obsługi, plan budowy modelu symulacyjnego, przykłady symulatorów i programów symulacyjnych
stosowanych w przemyśle cywilnym i wojskowym.

TREŚCI ĆWICZEŃ

Opracowanie koncepcji systemu diagnostyczno-monitorujący dowolnego funkcjonalnego układu hydraulicznego. Identyfikacja kinematyczna i
mechaniczna przedmiotowego układu, wybór sygnału diagnostycznego i jego cech, dobór czujników pomiarowych, opracowanie algorytmu
diagnozowani i jego weryfikacja, przeprowadzenie badań weryfikacyjnych opracowanego systemu diagnostycznego. Identyfikacja kinematyczna
i mechaniczna przedmiotowego układu, wybór sygnału diagnostycznego i jego cech, dobór czujników pomiarowych, opracowanie algorytmu
diagnozowani i jego weryfikacja, przeprowadzenie badań weryfikacyjnych opracowanego systemu diagnostycznego. Opracowanie systemu
identyfikacji stanu technicznego układu wirującego za pomocą czujników wiroprądowych. Identyfikacja kinematyczna i mechaniczna
przedmiotowego układu, wybór sygnału diagnostycznego i jego cech, dobór czujników pomiarowych, opracowanie algorytmu diagnozowani

CEL KSZTAŁCENIA

Zapoznanie studentów z metodami i środkami diagnostycznymi do identyfikacji stanu technicznego i bezpieczeństwa obiektów technicznych.
Posiadanie umiejętności identyfikacji wybranych układów i elementów konstrukcyjnych obiektów technicznych w kontekście kontrolo ich
bezpieczeństwa i stanu technicznego. Stworzenie podstaw do samodzielnego doskonalenia przez studentów znajomości problematyki
dotyczącej kontroli stanu technicznego i bezpieczeństwa obiektów technicznych.

OPIS EFEKTÓW KSZTAŁCENIA PRZEDMIOTU W ODNIESIENIU DO OBSZAROWYCH I KIERUNKOWYCH EFEKTÓW
KSZTAŁCENIA

Symbole efektów obszarowych T1A U13, T1A W04, T1A, W07, T1A_K01, T1A_K02, T1A_K03, T1A_K04, T1A_U01, T1A_U03, T1A_U04,
T1A_U07, T1A_U08
Symbole efektów kierunkowych K1A_K01, K1A_K02, K1A_K03, K1A_K04, K1A_K05, K1A_U03, K1A_U04, K1A_U07, K1A_U08, K1A_U09,
K1A_U13, K1A_U18

EFEKTY KSZTAŁCENIA
Wiedza

Student zna podstawowe pojęcia i definicje związane z budową i funkcjonowaniem systemów diagnostycznych - T1A_W04. Student rozumie
zasady funkcjonowania i sterowania systemami diagnostycznymi w kontekście ich budowy, przeznaczenia i sterowania - T1A_W04. Student
dysponuje aktualna wiedza na temat kierunków rozwoju nowoczesnych systemów diagnostycznych implementowanych do nowoczesnych
pojazdów i maszyn - T1A_W04

Umiejętności

Student potrafi zidentyfikować i zaprojektować oraz zrealizować proste systemy diagnostyczny dla urządzenia lub grupy maszyn - T1A_U03,
T1A_U04, T1A_U16. Student umie zidentyfikować sygnał diagnostyczny i jego cechu do określenia stanu technicznego obiektu na potrzeby
projektowanego prostego systemu diagnostycznego - T1A_U07, T1A_U08, T1A_U09.

Kompetencje społeczne

Student potrafi pracować w zespole - T1A_K03. Student ma świadomość ważności i rozumie pozatechniczne aspekty i skutki funkcjonowania
oraz użytkowania maszyn w tym ich wpływu na człowieka i środowisko naturalne - T1A_K02.

LITERATURA PODSTAWOWA

1) Michalski R., Niziński S., 1997r., "Podstawy eksploatacji obiektów technicznych", wyd. ART Olsztyn, 2) Niziński S., 2001r., "Elementy
diagnostyki technicznej. Zagadnienia ogólne", wyd. UUWM Olsztyn, 3) Niziński S., Michalski R., 2002r., "Diagnostyka obiektów technicznych",
wyd. IITE, Radom, 4) Cempel Cz., 1985r., "Diagnostyka wibroakustyczna maszyn.", wyd. PWN, 5) Diagnostyka – Czasopismo naukowe , "http://
diagnostyka.net.pl", wyd. -, 6) Eksploatacja i niezawodność – Czasopismo naukowe , "http://ein.org.pl/", wyd. -, 7) Zimmermann W. Schmidgall
R., 2008r., "Magistrale danych w pojazdach", wyd. WKiŁ.

LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA

Brak

Przedmiot/moduł:
SYSTEMY DIAGNOSTYCZNE

Obszar kształcenia: nauki techniczne

Status przedmiotu: Obligatoryjny
Grupa przedmiotów: D-przedmiot specjalizacyjny
Kod ECTS: 06109-11-D
Kierunek studiów: Mechanika i budowa maszyn
Specjalność: Mechanika i budowa maszyn
Profil kształcenia: Ogólnoakademicki
Forma studiów: Stacjonarne
Poziom studiów/Forma kształcenia: Studia
pierwszego stopnia
Rok/semestr: IV/VII

Rodzaje zajęć: Wykłady i ćwiczenia
Liczba godzin w semestrze/tygodniu:
wykłady: 15/2
ćwiczenia: 30/3
Formy i metody dydaktyczne
wykłady: aktywizujące z wykorzystaniem środków
multimedialnych (W04)
ćwiczenia: ćwiczenia laboratoryjne (U03, U04, U07,
U08, U10, K03, K02)
Forma i warunki zaliczenia: Zaliczenie na ocenę
Zaliczenie na oceną - średnia z ocen z: wiedzy z
wykładów (W04, W07) oraz zaliczenie zajęć
laboratoryjnych (K02,K03, K04, U01, U03, U16)
Liczba punktów ECTS: 4
Język wykładowy: polski
Przedmioty wprowadzające: termodynamika,
elektrotechnika, elektronika, podstawy eksploatacji
maszyn, mechatronika.
Wymagania wstępne:

Nazwa jednostki organizacyjnej realizującej
przedmiot:
Katedra Budowy, Eksploatacji Pojazdów i Maszyn
adres: ul. Michała Oczapowskiego 11, pok. 1 i 2,
10-719 Olsztyn
tel./fax 523-34-63
Osoba odpowiedzialna za realizację przedmiotu:
dr inż. Arkadiusz Rychlik
e-mail: rychter@uwm.edu.pl
Osoby prowadzące przedmiot:

Szczegółowy opis przyznanej punktacji ECTS - część B

SYSTEMY DIAGNOSTYCZNE

ECTS: 4

DIAGNOSTIC SYSTEMS

Na przyznaną liczbę punktów ECTS składają się :

1. Godziny kontaktowe z nauczycielem akademickim:

- Obecność na kolokwium

4,0 godz.

- Udział w konsultacjach

1,0 godz.

- Udział w wykładach

15,0 godz.

- Udział w ćwiczeniach

30,0 godz.

50,0 godz.

2. Samodzielna praca studenta:

- Przygotowanie do kolokwiów

8,0 godz.

- Przygotowanie do zaliczenia pisemnego/ustnego przedmiotu

12,0 godz.

- Przygotowanie do ćwiczeń

15,0 godz.

- Przygotowanie projektu do ćwiczeń

15,0 godz.

50,0 godz.

godziny kontaktowe + samodzielna praca studenta OGÓŁEM:

100,0 godz.

1 punkt ECTS = 25,00 godz. pracy przeciętnego studenta,

liczba punktów ECTS = 100,00 godz.: 25,00 godz./ECTS = 4,00 ECTS

w zaokrągleniu:

4 ECTS

UNIWERSYTET WARMIŃSKO-MAZURSKI W OLSZTYNIE

Wydział Nauk Technicznych

Sylabus przedmiotu/modułu - część A

06909-11-B

TECHNOLOGIA MASZYN

ECTS: 3

MACHINE PRODUCTION TECHNOLOGY

TREŚCI MERYTORYCZNE

TREŚCI WYKŁADÓW

Materiały narzędziowe a potrzeby technologiczne przemysłu. Klasyfikacja obrabiarek. Toczenie, możliwości technologiczne toczenia. Wiercenie,
nawiercanie, pogłębianie, rozwiercanie-możliwości technologiczne. Frezowanie - możliwości technologiczne frezarek. Potrzeby technologiczne w
procesie wykonywania uzębień. Szlifowanie - wymagania. Proces produkcyjne i technologiczny. Dokumentacja technologiczna. Rodzaje
półfabrykatów i ich dobór. Technologiczne przygotowanie produkcji. Zasady projektowania procesu technologicznego, dane do projektowania.
Łańcuchy wymiarowe, dokładność obróbki elementów części maszyn. Normowanie czasu realizacji. Zasady ekonomiczne wyboru procesów
technologicznych.

TREŚCI ĆWICZEŃ

BHP a proces technologiczny. Identyfikacja narzędzi skrawających. Wiercenie, toczenie, frezowanie, gwintowanie, szlifowanie itp. a możliwości
technologiczne. Wybrane zagadnienia odbioru i eksploatacji. Projektowanie procesu technologicznego. Dobór półfabrykatów i uzasadnienie
ekonomiczne ich produkowania. Wyznaczanie naddatków. Planowanie czasu realizacji.

CEL KSZTAŁCENIA

przygotowanie do samodzielnego opracowywania procesów technologicznych

OPIS EFEKTÓW KSZTAŁCENIA PRZEDMIOTU W ODNIESIENIU DO OBSZAROWYCH I KIERUNKOWYCH EFEKTÓW
KSZTAŁCENIA

Symbole efektów obszarowych T1A W02, T1A W03, T1A W07, T1A U02, T1A U13, T1A U16, T1A K03
Symbole efektów kierunkowych K1A W05, K1A W06, K1A W13, K1A U02, K1A U16, K1A U19, K1A K04,

EFEKTY KSZTAŁCENIA
Wiedza

student powinien orientować się w sposobach doboru optymalnego procesu technologicznego w zależności od rodzaju materiału, ilości
wykonywanych sztuk, złożoności i wielkości elementu

Umiejętności

student powinien umieć opracowywać procesy technologiczne wykonywania elementów, pozespołów części maszyn po uwzględnieniu
podstawowych parametrów serii

Kompetencje społeczne

kompetencje absolwenci kierunku nabędą po praktykach w zakładach przemysłowych

LITERATURA PODSTAWOWA

1) Dmochowski J. Uzarowicz A., 1994r., "Obróbka metali i obrabiarki", wyd. PWN, 2) Przybylski L., 2000r., "Strategia doboru warunków obróbki",
wyd. PWN, 3) Leks A., 2001r., "System ZERO", wyd. ZERO, 4) Feld M., 2000r., "Podstawy projektowania procesów technologicznych", wyd.
PWN.

LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA

1) Dobrzański T., 2000r., "Rysunek techniczny maszynowy", wyd. WNT, 2) Ochęduszko K., 1998r., "Koła zębate", wyd. PWT, 3) Morozow L.,
1996r., "Technologia maszyn", wyd. ART.

Przedmiot/moduł:
TECHNOLOGIA MASZYN

Obszar kształcenia: nauki techniczne

Rodzaje zajęć: obligatoryjne
Liczba godzin w semestrze/tygodniu:
wykłady: 15/1
ćwiczenia: 15/1
Formy i metody dydaktyczne
wykłady: informacyjne
ćwiczenia: laboratoryjne
Forma i warunki zaliczenia: Egzamin
opracowanie procesu technologicznego elementu
Liczba punktów ECTS: 3
Język wykładowy: polski
Przedmioty wprowadzające: obróbka skrawaniem,
rysunek techniczny, materiałoznawstwo
Wymagania wstępne:

Nazwa jednostki organizacyjnej realizującej
przedmiot:
Katedra Technologii Materiałów i Maszyn
adres: ul. Michała Oczapowskiego 11, pok. 21, 10-719
Olsztyn
tel./fax 523-44-65
Osoba odpowiedzialna za realizację przedmiotu:
dr inż. Janusz Edmund Michalski
e-mail: jmichalski1@o2.pl
Osoby prowadzące przedmiot:

Szczegółowy opis przyznanej punktacji ECTS - część B

TECHNOLOGIA MASZYN

ECTS: 3

MACHINE PRODUCTION TECHNOLOGY

Na przyznaną liczbę punktów ECTS składają się :

1. Godziny kontaktowe z nauczycielem akademickim:

- Godziny kontaktowe z nauczycielem akademickim

36,0 godz.

2. Samodzielna praca studenta:

- Samodzielna praca studenta

35,0 godz.

godziny kontaktowe + samodzielna praca studenta OGÓŁEM:

71,0 godz.

1 punkt ECTS = 24,00 godz. pracy przeciętnego studenta,

liczba punktów ECTS = 71,00 godz.: 24,00 godz./ECTS = 2,96 ECTS

w zaokrągleniu:

3 ECTS

- w tym liczba punktów ECTS za godziny kontaktowe z bezpośrednim udziałem nauczyciela akademickiego - 1,52 punktów ECTS,
- w tym liczba punktów ECTS za godziny realizowane w formie samodzielnej pracy studenta - 1,48 punktów ECTS.

UNIWERSYTET WARMIŃSKO-MAZURSKI W OLSZTYNIE

Wydział Nauk Technicznych

Sylabus przedmiotu/modułu - część A

06109-11-A

TEORIA MECHANIZMÓW I DRGANIA MECHANICZNE

ECTS: 3,5

THEORY OF MECHANISM AND MECHANICAL VIBRATIONS

TREŚCI MERYTORYCZNE

TREŚCI WYKŁADÓW

Struktura i klasyfikacja mechanizmów. Zasady syntezy mechanizmów. Ruchliwość. Kinematyka mechanizmów. Analiza i synteza mechanizmów
krzywkowych. Komputerowa analiza mechanizmów. Mechanizmy zębate. Kinetostatyka mechanizmów; wyważanie; bilans energetyczny;
sprawność mechaniczna. Określenie ruchu drgającego, pojęcia wstępne, powszechność ruchu drgającego, szkodliwość drgań, stopnie
swobody, kinematyka drgań. Dynamika ruchu drgającego. Drgania swobodne nietłumione/tłumione układu o jednym stopniu swobody. Drgania
wymuszone nietłumione/tłumione układu o jednym stopniu swobody. Drgania własne układu o dwóch stopniach swobody, postacie drgań.
Metoda Rayleigha. Pomiary drgań, przyrządy - istota działania. Metoda impedancji. Teoria amortyzacji i izolacji drgań. Prędkość krytyczna wału.

TREŚCI ĆWICZEŃ

Zasady struktury i klasyfikacji mechanizmów; zasady syntezy mechanizmów, wyznaczanie ruchliwości. Wyznaczanie trajektorii, prędkości i
przyspieszeń metodami ścisłymi, wykresy czasowe. Analiza i synteza mechanizmów krzywkowych. Analiza mechanizmów zębatych. Dynamika
mechanizmów i maszyn: kinetostatyka mechanizmów. Wyważanie; bilans energetyczny; sprawność mechaniczna. Drgania swobodne i drgania
wymuszone - badanie drgań układów mechanicznych na podstawie modeli wirtualnych. Wyznaczanie częstości i postaci drgań własnych
układów sprężystych. Pomiar drgań układu o dyskretnym rozkładzie masy. Określanie wielkości tłumienia zewnętrznego i wewnętrznego
układów mechanicznych. Analiza drgań układów rzeczywistych z wykorzystaniem ich modeli i porównanie z wynikami pomiarów. Obliczanie
podstawowej częstości giętnych drgań własnych wału z masami skupionymi.

CEL KSZTAŁCENIA

Przygotowanie przyszłego inżyniera do racjonalnego kształtowania mechanizmów oraz skutecznego eliminowania lub ograniczania drgań
maszyn i urządzeń.

OPIS EFEKTÓW KSZTAŁCENIA PRZEDMIOTU W ODNIESIENIU DO OBSZAROWYCH I KIERUNKOWYCH EFEKTÓW
KSZTAŁCENIA

Symbole efektów obszarowych T1A_W03, T1A_W07, T1A_U08, T1A_U09, T1A_U07, T1A_U09, T1A_K03
Symbole efektów kierunkowych K1A_W06, K1A_W17, K1A_U08, K1A_U09, K1A_U13, K1A_K04

EFEKTY KSZTAŁCENIA
Wiedza

Student zna typowe mechanizmy i istotę ich działania. Student rozumie znaczenie drgań w układach mechanicznych.

Umiejętności

Student umie wyznaczać parametry kinematyczne mechanizmów. Student potrafi określać warunki wystąpienia rezonansu i eliminować/
ograniczać jego wpływ w układach mechanicznych.

Kompetencje społeczne

Student potrafi pracować w zespole.

LITERATURA PODSTAWOWA

1) Parszewski Z., 1978r., "Teoria maszyn i mechanizmów", wyd. WNT, Warszawa, 2) Parszewski Z., 1982r., "Drgania i dynamika maszyn", wyd.
WNT, Warszawa, 3) Walczak J., Piszczek K., 1982r., "Drgania w budowie maszyn", wyd. PWN Warszawa, 4) Leyko J., Szmelter J. i in., 1972r.,
"Zbiór zadań z mechaniki ogólnej", wyd. PWN Warszawa, t.2, 5) Olędzki A., 1987r., "Podstawy teorii maszyn i mechanizmów", wyd. WNT,
Warszawa, 6) Kędzior K., Knapczyk J., Morecki A., 2001r., "Teoria mechanizmów i maszyn", wyd. WNT, W-wa, 7) Krasnodębski M., Nałęcz T J.,
2000r., "Metody graficzne w mechanice z elementami ujęcia komputerowego", wyd. Wydawnictwo UWM, Olsztyn, 8) Morecki A., 1982r., "Zbiór
zadań z teorii mechanizmów i maszyn", wyd. PWN, Warszawa, 9) Marchelek K., Berczyński S., 1986r., "Drgania mechaniczne. Zbiór zadań z
rozwiązaniami", wyd. PSz Szczecin.

LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA

Brak

Przedmiot/moduł:
TEORIA MECHANIZMÓW I DRGANIA
MECHANICZNE

Obszar kształcenia: nauki techniczne

Rodzaje zajęć: wykład, ćwiczenia audytoryjne,
ćwiczenia laboratoryjne
Liczba godzin w semestrze/tygodniu:
wykłady: 30/2
ćwiczenia: 30/2
Formy i metody dydaktyczne
wykłady: wykład problemowy
ćwiczenia: audytoryjne: rozwiązywanie zadań,
laboratoryjne: ćwiczenia z użyciem komputera i
wykonywanie pomiarów
Forma i warunki zaliczenia: Zaliczenie na ocenę
Zaliczenie kolokwium i pracy projektowej, zaliczenie
ćwiczeń laboratoryjnych.
Liczba punktów ECTS: 3,5
Język wykładowy: polski
Przedmioty wprowadzające: matematyka, fizyka,
mechanika techniczna
Wymagania wstępne:

Nazwa jednostki organizacyjnej realizującej
przedmiot:
Katedra Mechaniki i Podstaw Konstrukcji Maszyn
adres: ul. Michała Oczapowskiego 11, pok. 126,
10-719 Olsztyn
tel./fax 523-32-55
Osoba odpowiedzialna za realizację przedmiotu:
dr hab. inż. Józef Pelc, prof. UWM
e-mail: jozef.pelc@uwm.edu.pl
Osoby prowadzące przedmiot:

Uwagi dodatkowe:
Liczba osób w grupie na ćwiczenia laboratoryjne max.
12

Szczegółowy opis przyznanej punktacji ECTS - część B

TEORIA MECHANIZMÓW I DRGANIA MECHANICZNE

ECTS: 3,5

THEORY OF MECHANISM AND MECHANICAL VIBRATIONS

Na przyznaną liczbę punktów ECTS składają się :

1. Godziny kontaktowe z nauczycielem akademickim:

- obecność na kolokwium

2,0 godz.

- udział w wykładach

30,0 godz.

- udział w ćwiczeniach (audytoryjnych)

13,0 godz.

- udział w ćwiczeniach (laboratoryjnych)

15,0 godz.

60,0 godz.

2. Samodzielna praca studenta:

- przygotowanie do kolokwium

8,0 godz.

- przygotowanie do ćwiczeń audytoryjnych

7,0 godz.

- przygotowanie do ćwiczeń laboratoryjnych

14,0 godz.

- przygotowanie projektu

16,0 godz.

45,0 godz.

godziny kontaktowe + samodzielna praca studenta OGÓŁEM:

105,0 godz.

1 punkt ECTS = 30,00 godz. pracy przeciętnego studenta,

liczba punktów ECTS = 105,00 godz.: 30,00 godz./ECTS = 3,50 ECTS

w zaokrągleniu:

3,5 ECTS

UNIWERSYTET WARMIŃSKO-MAZURSKI W OLSZTYNIE

Wydział Nauk Technicznych

Sylabus przedmiotu/modułu - część A

06109-11-B

TERMODYNAMIKA TECHNICZNA

ECTS: 3,5

TECHNICAL THERMODYNAMICS

TREŚCI MERYTORYCZNE

TREŚCI WYKŁADÓW

Wprowadzenie w podstawowe pojęcia termodynamiki jak: energia wewnętrzna, praca, pomiar ilości substancji. Omówienie I Zasady
Termodynamiki dla układów otwartych i zamkniętych. Obiegi cieplne i sprawność obiegu. Gaz doskonały i jego przemiany.Przemiany
odwracalne i nieodwracalne, pojęcie entropii oraz sformułowanie II Zasady Termodynamiki.Własności pary wodnej- Obieg Rankina dla pary
wodnej. Obiegi silników spalinowych (tłokowych i turbinowych). Zjawisko spalania paliw - zagadnienia zapotrzebowania powietrza do spalania i
maksymalna temperatura spalania.Wprowadzenie do zagadnień transportu energii cieplnej poprzez: przewodzenie, konwekcję i promieniowanie.
Wprowadzenie do zagadnień odnawialnych źródeł energii.

TREŚCI ĆWICZEŃ

Ćwiczenia maja ilustrować zagadnienia omawiane na wykładzie. Zadania dotyczyć będą więc: pojęć podstawowych w termodynamice: energia,
praca absolutna i techniczna, układ termodynamiczny, przemiana termodynamiczna i inne. Przykłady rachunkowe są tak dobierane aby
zainteresować studentów. Dużo uwagi poświęca się termodynamicznym własnościom pary wodnej oraz sprawności obiegu Rankina i
możliwościom jej poprawy. Druga Zasada Termodynamiki jest ilustrowana przykładami, w których pokazywane są źródła strat pracy obiegu,
wyrażone poprzez produkcję entropii. Przy zadaniach na spalanie paliw kopalnych dyskutowany jest problem produkcji dwutlenku węgla i jego
wpływ na zmianę klimatu ziemi.W zadaniach dla silników spalinowych wyjaśnia się właściwe rozumienie pracy absolutnej i technicznej. W
zagadnieniach wymiany ciepła pokazuje się sposoby wzrostu intensywności tego zjawiska oraz zmniejszenia strumieni cieplnych.

CEL KSZTAŁCENIA

Wyrobienie zdolności u studentów do rozwiązywania prostych zagadnień inżynierskich w zakresie termodynamiki technicznej, jak na przykład
bilansowanie różnych form energii, obliczania masy i objętości gazów dla różnych parametrów, bilansowanie energii cieplnej przekazywanej w
wymiennikach ciepła, obliczanie strat ciepła. Obliczanie sprawności obiegów prawo i lewo-bieżnych.

OPIS EFEKTÓW KSZTAŁCENIA PRZEDMIOTU W ODNIESIENIU DO OBSZAROWYCH I KIERUNKOWYCH EFEKTÓW
KSZTAŁCENIA

Symbole efektów obszarowych T1A_W01, T1A_W02, T1A_W03, T1A_U01, T1A_U09, T1A_K03, T1A_K01
Symbole efektów kierunkowych K1A_W01, K1A_W02, K1A_W13, K1A_U01, K1A_U09, K1A_K04, K1A_K01

EFEKTY KSZTAŁCENIA
Wiedza

Student ma wiedzę z zakresu matematyki, fizyki, chemii innych obszarów właściwych dla studiowania kierunku studiów przydatną do
formułowania i rozwiązywania prostych zagadnień z zakresu studiowanego kierunku studiów(T1A_W01. Student zna podstawowe metody,
techniki, narzędzia i materiały stosowane przy rozwiązaniu prostych zadań inżynierskich z zakresu studiowanego kierunku studiów (T1A_W07).

Umiejętności

Student potrafi pozyskiwać informacje z literatury, baz danych oraz innych właściwie dobranych źródeł, także w języku angielskim. Potrafi
integrować pozyskane informacje, dokonywać ich interpretacji, a także wyciągać wnioski i formułować oraz uzasadniać opinie (T1A_U01).

Kompetencje społeczne

Rozumie potrzebę uczenia się przez całe życie, potrafi inspirować oraz organizować proces uczenia się innych osób (K1A_K01). Potrafi
współpracować i pracować w grupie przyjmując w niej różne role (T1A_K03).

LITERATURA PODSTAWOWA

Brak

LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA

1) J. Pabis, 2003r., "Podstawy techniki cieplnej w rolnictwie", wyd. PWRiL, 2) Y. Cengel, M. Boles, 2002r., "Thermodynamics: An Engineering
Approach", wyd. McGraw-Hill.

Przedmiot/moduł:
TERMODYNAMIKA TECHNICZNA

Obszar kształcenia: nauki techniczne

Rodzaje zajęć: Wykłady, cwiczenia audytoryjne i
ćwiczenia laboratoryjne
Liczba godzin w semestrze/tygodniu:
wykłady: 15/1
ćwiczenia: 30/2
Formy i metody dydaktyczne
wykłady: Wykład problemowy
ćwiczenia: Ćwiczenia audytoryjne - rozwiązywanie
zadań.
inne: Ćwiczenia laboratoryjne - prowadzenie pomiarów
na stanowiskach badawczych
Forma i warunki zaliczenia: Egzamin
Egzamin pisemny i ustny. Ćwiczenia audytoryjne
kolokwia pisemne z zadaniami. Ćwiczenia
laboratoryjne na podstawie ocen cząstkowych za
sprawozdania.
Liczba punktów ECTS: 3,5
Język wykładowy: polski
Przedmioty wprowadzające: matematyka, fizyka,
mechanika techniczna
Wymagania wstępne: Podstawowa wiedza z w/w
przedmiotów

Nazwa jednostki organizacyjnej realizującej
przedmiot:
Katedra Mechaniki i Podstaw Konstrukcji Maszyn
adres: ul. Michała Oczapowskiego 11, pok. 126,
10-719 Olsztyn
tel./fax 523-32-55
Osoba odpowiedzialna za realizację przedmiotu:
prof. dr hab. inż. Marian Trela
e-mail: mtr@imp.gda.pl
Osoby prowadzące przedmiot:

Szczegółowy opis przyznanej punktacji ECTS - część B

TERMODYNAMIKA TECHNICZNA

ECTS: 3,5

TECHNICAL THERMODYNAMICS

Na przyznaną liczbę punktów ECTS składają się :

1. Godziny kontaktowe z nauczycielem akademickim:

- obecność na egzaminie

6,0 godz.

- udział w wykładach

15,0 godz.

- udział w ćwiczeniach audytoryjnych

15,0 godz.

- udział w ćwiczeniach laboratoryjnych

15,0 godz.

51,0 godz.

2. Samodzielna praca studenta:

- przygotowanie do egzaminu pisemnego i ustnego

18,0 godz.

- przygotowanie do kolokwiów

8,0 godz.

- przygotowanie do ćwiczeń audytoryjnych

7,0 godz.

- przygotowanie do ćwiczeń laboratoryjnych

7,0 godz.

- przygotowanie sprawozdań laboratoryjnych

7,0 godz.

47,0 godz.

godziny kontaktowe + samodzielna praca studenta OGÓŁEM:

98,0 godz.

1 punkt ECTS = 98,00 godz. pracy przeciętnego studenta,

liczba punktów ECTS = 98,00 godz.: 98,00 godz./ECTS = 1,00 ECTS

w zaokrągleniu:

1 ECTS

UNIWERSYTET WARMIŃSKO-MAZURSKI W OLSZTYNIE

Wydział Nauk Technicznych

Sylabus przedmiotu/modułu - część A

06709-11-B

TWORZYWA SZTUCZNE I KOMPOZYTY

ECTS: 2,5

PLASTICS AND COMPOSITE MATERIALS

TREŚCI MERYTORYCZNE

TREŚCI WYKŁADÓW

Wytwarzanie polimerów, używane surowce,klasyfikacja polimerów,opis ważniejszych polimerów ich właściwości i zastosowanie, sposoby
przetwórstwa polimerów,środki pomocnicze stosowane w przetwórstwie, sposoby modyfikacji polimerów, tworzenie kompozytów, ich
właściwości, napełniacze i nośniki wzmacniające-rodzaje, klasyfikacja, właściwości, recykling termoplastów, duroplastów, recykling termiczny-
rodzaje, klasyfikacja klejów.

TREŚCI ĆWICZEŃ

Szkolenie BHP, zasady zaliczenia przedmiotu. Identyfikacja polimerów metodą spalania. Sposoby badania twardości polimerów. Sposoby
badania udarności polimerów. Sposoby badania ścieralności polimerów. Cięcie, zgrzewania, klejenie i nitowanie polimerów. Wybrane elementy
projektowania form wtryskowych. Wyznaczanie masowego i objętościowego współczynnika szybkości płynięcia. Odrabianie i zaliczenie ćwiczeń.

CEL KSZTAŁCENIA

Zapoznanie studentów z tworzywami polimerowymi, wykorzystaniem ich i ich kompozytów jako tworzyw konstrukcyjnych, projektowanie
wyrobów z polimerów wraz z ich recyklingiem po zakończeniu okresu eksploatacji.

OPIS EFEKTÓW KSZTAŁCENIA PRZEDMIOTU W ODNIESIENIU DO OBSZAROWYCH I KIERUNKOWYCH EFEKTÓW
KSZTAŁCENIA

Symbole efektów obszarowych T1A_W01/W02/W03/ + T1A_U02/U14/U15 + T1A_K02
Symbole efektów kierunkowych - nie dotyczy

EFEKTY KSZTAŁCENIA
Wiedza

Student zna klasyfikację tworzyw polimerowych, ich oznaczenia i rodzaje. Student wie, jakie są sposoby modyfikacji polimerów, jakie są rodzaje
napełniaczy, jakie są kryteria ich doboru. Student zna rodzaje recyklingu polimerów.

Umiejętności

Student potrafi dobrać odpowiedni polimer do konkretnego zastosowania technicznego. Student potrafi określić rodzaj recyklingu jakiemu należy
poddać polimer po zakończeniu okresu jego eksploatacji. Student potrafi zaprojektować krotność formy wtryskowej.

Kompetencje społeczne

Student potrafi pracować w zespole. Student umie opracować dokumentację z wykonanego zadania inżynierskiego.

LITERATURA PODSTAWOWA

1) W.Szlezyngier, 1998r., "Tworzywa Sztuczne", wyd. FOSZE, t.1/2, 2) J.Pielichowski, A.Puszyński, 1998r., "Technologia Tworzyw Sztucznych",
wyd. WNT, t.1, 3) A.Błędzki i inni, 1997r., "Recykling materiałów polimerowych", wyd. WNT, t.1, 4) J.Koszkul, 1999r., "Materiały Polimerowe",
wyd. WPCZ, t.1, 5) A.Boczkowska i inni, 2000r., "Kompozyty", wyd. WPW, t.1, 6) R.Sikora, 1991r., "Tworzywa Wielkocząsteczkowe. Rodzaje,
Właściwości i Struktura.", wyd. PL, t.1, 7) D.Żuchowska, 1995r., "Polimery Konstrukcyjne", wyd. WNT, t.1.

LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA

1) J.Koszkul, 1997r., "Polipropylen I Jego Kompozyty", wyd. WPCZ, t.1, 2) A.Frączyk, P.Mazur, 2009r., "Technologia Metali I Tworzyw
Sztucznych", wyd. WUW-M, t.2/3.

Przedmiot/moduł:
TWORZYWA SZTUCZNE I KOMPOZYTY

Obszar kształcenia: nauki techniczne

Status przedmiotu: Obligatoryjny
Grupa przedmiotów: B-przedmiot kierunkowy
Kod ECTS: 06709-11-B
Kierunek studiów: Mechanika i budowa maszyn
Specjalność: Mechanika i budowa maszyn
Profil kształcenia: Ogólnoakademicki
Forma studiów: Stacjonarne
Poziom studiów/Forma kształcenia: Studia
pierwszego stopnia
Rok/semestr: I/1

Rodzaje zajęć: wykłady, ćwiczenia laboratoryjne
Liczba godzin w semestrze/tygodniu:
wykłady: 15/1
ćwiczenia: 15/1
Formy i metody dydaktyczne
wykłady: wykład z prezentacją multimedialną, wykład
informacyjny,
ćwiczenia: wykonywanie doświadczeń
Forma i warunki zaliczenia: Zaliczenie na ocenę
ustalenie oceny zaliczeniowej na podstawie ocen
cząstkowych otrzymywanych w trakcie trwania
semestru.
Liczba punktów ECTS: 2,5
Język wykładowy: polski
Przedmioty wprowadzające:
Wymagania wstępne:

Szczegółowy opis przyznanej punktacji ECTS - część B

TWORZYWA SZTUCZNE I KOMPOZYTY

ECTS: 2,5

PLASTICS AND COMPOSITE MATERIALS

Na przyznaną liczbę punktów ECTS składają się :

1. Godziny kontaktowe z nauczycielem akademickim:

- wykłady

15,0 godz.

- ćwiczenia laboratoryjne

15,0 godz.

30,0 godz.

2. Samodzielna praca studenta:

- samodzielna praca studenta

45,0 godz.

godziny kontaktowe + samodzielna praca studenta OGÓŁEM:

75,0 godz.

1 punkt ECTS = 30,00 godz. pracy przeciętnego studenta,

liczba punktów ECTS = 75,00 godz.: 30,00 godz./ECTS = 2,50 ECTS

w zaokrągleniu:

2,5 ECTS

UNIWERSYTET WARMIŃSKO-MAZURSKI W OLSZTYNIE

Wydział Nauk Technicznych

Sylabus przedmiotu/modułu - część A

06109-11-A

WYTRZYMAŁOŚĆ MATERIAŁÓW I

ECTS: 5

STRENGTH OF MATERIALS I

TREŚCI MERYTORYCZNE

TREŚCI WYKŁADÓW

Zadania i założenia wytrzymałości materiałów. Model materiału. Definicja naprężenia i odkształcenia. Prawo Hooke'a. Zasada Saint-Venanta,
superpozycji i zesztywnienia. Warunek wytrzymałości i sztywności. Układy statycznie niewyznaczalne. Naprężenia termiczne i montażowe.
Uogólnione prawo Hooke'a. Analiza naprężeń: 1-, 2- i 3-wymiarowy stan naprężenia. Koło naprężeń Mohra. Czyste ścinanie. Momenty
bezwładności figur płaskich. Skręcanie prętów o przekroju kolistym. Moment graniczny. Pręt dowolnie obciążony. Wykresy sił wewnętrznych.
Czyste symetryczne zginanie belki – naprężenia i odkształcenia. Metoda obciążeń wtórnych. Zginanie ukośne. Belka o równomiernej
wytrzymałości. Przemieszczenia w belkach. Energia sprężysta w pręcie rozciąganym. Naprężenia dynamiczne. Cięgna o małym zwisie.
Sprężyny o małym skoku. Zginanie z rozciąganiem/ściskaniem. Zginanie belek z udziałem siły ścinającej.

TREŚCI ĆWICZEŃ

Analiza układów statycznie wyznaczalnych. Wyznaczanie sił normalnych i naprężeń w przekrojach prętów rozciąganych/ściskanych
(wykresy).Warunki wytrzymałości i sztywności. Prawo Hooke’a. Obliczanie odkształceń i przemieszczeń w prętowych układach statycznie
wyznaczalnych. Obliczenia wytrzymałościowe prętowych układów statycznie niewyznaczalnych. Naprężenia montażowe i termiczne. Uogólnione
prawo Hooke’a. Liczba Poissona. Wyznaczanie naprężeń za pomocą koła Mohra w płaskim stanie naprężenia. Obliczanie momentów
bezwładności figur płaskich. Skręcanie wałów o przekrojach kolistych. Wykresy sił wewnętrznych w belkach, ramach i łukach. Obliczanie
naprężeń i przemieszczeń w zginanych belkach statycznie wyznaczalnych. Linia ugięcia belki.

CEL KSZTAŁCENIA

Przygotowanie przyszłego inżyniera do racjonalnego kształtowania elementów konstrukcyjnych maszyn i urządzeń.

OPIS EFEKTÓW KSZTAŁCENIA PRZEDMIOTU W ODNIESIENIU DO OBSZAROWYCH I KIERUNKOWYCH EFEKTÓW
KSZTAŁCENIA

Symbole efektów obszarowych T1A_W03, T1A_W07, T1A_U02, T1A_U09, T1A_K03
Symbole efektów kierunkowych K1A_W07, K1A_W17, K1A_U02, K1A_U09, K1A_K04

EFEKTY KSZTAŁCENIA
Wiedza

Student zna pojęcia, zasady i prawa wytrzymałości materiałów. Student rozumie znaczenie wytrzymałości i sztywności elementów
konstrukcyjnych. Student zna podstawowe metody stosowane w analizie wytrzymałościowej.

Umiejętności

Student potrafi wyznaczać naprężenia i odkształcenia w prostych stanach obciążenia elementów maszyn. Student umie stosować warunki
wytrzymałości i sztywności. Student umie wykonać podstawową analizę wytrzymałościową elementu konstrukcyjnego maszyny.

Kompetencje społeczne

Student potrafi pracować w zespole.

LITERATURA PODSTAWOWA

1) Dyląg Z., Jakubowicz A., Orłoś Z., 2007r., "Wytrzymałość materiałów", wyd. WNT Warszawa, t.1, 2) Dyląg Z., Jakubowicz A., Orłoś Z., 2007r.,
"Wytrzymałość materiałów", wyd. WNT Warszawa, t.2, 3) Zielnica J., 1996r., "Wytrzymałość materiałów", wyd. Wydawnictwo Politechniki
Poznańskiej, 4) Niezgodziński M., Niezgodziński T., 2004r., "Wytrzymałość materiałów", wyd. WN PWN Warszawa, 5) Niezgodziński M.,
Niezgodziński T., 2006r., "Zadania z wytrzymałości materiałów", wyd. WNT Warszawa, 6) Banasiak M., Grossman K., Trombski M., 1998r.,
"Zbiór zadań z wytrzymałości materiałów", wyd. WN PWN Warszawa, 7) Komar W., Nałęcz T. J., Pelc J., 2001r., "Laboratorium z wytrzymałości
materiałów", wyd. Wydawnictwo UWM Olsztyn.

LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA

Brak

Przedmiot/moduł:
WYTRZYMAŁOŚĆ MATERIAŁÓW I

Obszar kształcenia: nauki techniczne

Rodzaje zajęć: wykład, ćwiczenia audytoryjne
Liczba godzin w semestrze/tygodniu:
wykłady: 30/2
ćwiczenia: 30/2
Formy i metody dydaktyczne
wykłady: wykład problemowy
ćwiczenia: audytoryjne: rozwiązywanie zadań
Forma i warunki zaliczenia: Egzamin
Zaliczenie dwóch kolokwiów, zdanie egzaminu
pisemnego i ustnego.
Liczba punktów ECTS: 5
Język wykładowy: polski
Przedmioty wprowadzające: matematyka, mechanika
techniczna
Wymagania wstępne: umiejętność różniczkowania i
całkowania funkcji elementarnych, obliczania reakcji
podpór

Nazwa jednostki organizacyjnej realizującej
przedmiot:
Katedra Mechaniki i Podstaw Konstrukcji Maszyn
adres: ul. Michała Oczapowskiego 11, pok. 126,
10-719 Olsztyn
tel./fax 523-32-55
Osoba odpowiedzialna za realizację przedmiotu:
dr hab. inż. Józef Pelc, prof. UWM
e-mail: jozef.pelc@uwm.edu.pl
Osoby prowadzące przedmiot:

Szczegółowy opis przyznanej punktacji ECTS - część B

WYTRZYMAŁOŚĆ MATERIAŁÓW I

ECTS: 5

STRENGTH OF MATERIALS I

Na przyznaną liczbę punktów ECTS składają się :

1. Godziny kontaktowe z nauczycielem akademickim:

- obecność na egzaminie

3,0 godz.

- udział w wykładach

30,0 godz.

- udział w ćwiczeniach (audytoryjnych)

30,0 godz.

63,0 godz.

2. Samodzielna praca studenta:

- przygotowanie do kolokwiów

12,0 godz.

- przygotowanie do zaliczenia pisemnego/ustnego przedmiotu

25,0 godz.

- przygotowanie do ćwiczeń audytoryjnych

26,0 godz.

63,0 godz.

godziny kontaktowe + samodzielna praca studenta OGÓŁEM:

126,0 godz.

1 punkt ECTS = 25,20 godz. pracy przeciętnego studenta,

liczba punktów ECTS = 126,00 godz.: 25,20 godz./ECTS = 5,00 ECTS

w zaokrągleniu:

5 ECTS

UNIWERSYTET WARMIŃSKO-MAZURSKI W OLSZTYNIE

Wydział Nauk Technicznych

Sylabus przedmiotu/modułu - część A

06109-11-A

WYTRZYMAŁOŚĆ MATERIAŁÓW II

ECTS: 5

STRENGTH OF MATERIALS II

TREŚCI MERYTORYCZNE

TREŚCI WYKŁADÓW

Hipotezy wytrzymałościowe: największego naprężenia normalnego, największego wydłużenia jednostkowego. Hipotezy Coulomba-Treski i
Hubera-Misesa. Zginanie niesymetryczne. Środek sił poprzecznych. Wyboczenie prętów. Metody energetyczne. Twierdzenia: Bettiego,
Maxwella, Castigliano i Menabrei. Zagadnienie Lamego. Cienkie sprężyste płyty prostokątne i koliste. Teoria błonowa powłok obrotowo-
symetrycznych.

TREŚCI ĆWICZEŃ

Obliczanie naprężeń i przemieszczeń w belkach statycznie wyznaczalnych. Linia ugięcia belki. Metoda obciążeń wtórnych. Belki i ramy
statycznie niewyznaczalne - metoda sił. Ścinanie techniczne – nity, sworznie i spoiny. Wyznaczanie naprężeń stycznych w belkach zginanych.
Hipotezy wytrzymałościowe. Wyboczenie prętów. Zastosowanie twierdzeń: Castigliano i Menabrei. Zginanie cienkich płyt sprężystych.
Zagadnienie Lamego. Badania twardości metali. Próby technologiczne metali. Próby udarności. Badanie belki o równomiernej wytrzymałości.
Wyznaczanie położenia środka sił poprzecznych. Próba statyczna rozciągania. Próba statyczna ściskania. Próba statyczna ścinania. Próba
statyczna zginania. Próba statyczna skręcania. Wyznaczanie wytrzymałości zmęczeniowej metali – próba przyspieszona Lehra. Tensometria
oporowa. Wyznaczanie siły krytycznej pręta ściskanego. Wyznaczanie naprężeń dynamicznych w belce.

CEL KSZTAŁCENIA

Przygotowanie przyszłego inżyniera do racjonalnego kształtowania elementów konstrukcyjnych maszyn i urządzeń.

OPIS EFEKTÓW KSZTAŁCENIA PRZEDMIOTU W ODNIESIENIU DO OBSZAROWYCH I KIERUNKOWYCH EFEKTÓW
KSZTAŁCENIA

Symbole efektów obszarowych T1A_W03, T1A_W07, T1A_U02, T1A_U09, T1A_U14, T1A_U15, T1A_K03
Symbole efektów kierunkowych K1A_W07, K1A_W17, K1A_U02, K1A_U09, K1A_U14, K1A_K04

EFEKTY KSZTAŁCENIA
Wiedza

Student zna twierdzenia wytrzymałości materiałów. Student rozumie znaczenie stateczności i wytężenia elementów konstrukcyjnych. Student
zna metody stosowane w analizie wytrzymałościowej.

Umiejętności

Student potrafi wyznaczać przemieszczenia i naprężenia zredukowane w elementach maszyn. Student umie stosować warunki stateczności i
wytrzymałości złożonej. Student umie wykonać analizę wytrzymałościową elementu konstrukcyjnego maszyny.

Kompetencje społeczne

Student potrafi pracować w zespole.

LITERATURA PODSTAWOWA

LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA

Brak

Przedmiot/moduł:
WYTRZYMAŁOŚĆ MATERIAŁÓW II

Obszar kształcenia: nauki techniczne

Rodzaje zajęć: wykład, ćwiczenia audytoryjne,
ćwiczenia laboratoryjne
Liczba godzin w semestrze/tygodniu:
wykłady: 15/2
ćwiczenia: 45/3
Formy i metody dydaktyczne
wykłady: wykład problemowy
ćwiczenia: audytoryjne: rozwiązywanie zadań,
laboratoryjne: wykonywanie doświadczeń
Forma i warunki zaliczenia: Egzamin
Zaliczenie dwóch kolokwiów, zaliczenie ćwiczeń
laboratoryjnych, zdanie egzaminu pisemnego i ustnego.
Liczba punktów ECTS: 5
Język wykładowy: polski
Przedmioty wprowadzające: matematyka, mechanika
techniczna, wytrzymałość materiałów I
Wymagania wstępne: umiejętność różniczkowania i
całkowania funkcji elementarnych, obliczania reakcji
podpór, znajomość podstaw wytrzymałości

Nazwa jednostki organizacyjnej realizującej
przedmiot:
Katedra Mechaniki i Podstaw Konstrukcji Maszyn
adres: ul. Michała Oczapowskiego 11, pok. 126,
10-719 Olsztyn
tel./fax 523-32-55
Osoba odpowiedzialna za realizację przedmiotu:
dr hab. inż. Józef Pelc, prof. UWM
e-mail: jozef.pelc@uwm.edu.pl
Osoby prowadzące przedmiot:

Uwagi dodatkowe:
Liczba osób w grupie na ćwiczenia laboratoryjne max.
12

Szczegółowy opis przyznanej punktacji ECTS - część B

WYTRZYMAŁOŚĆ MATERIAŁÓW II

ECTS: 5

STRENGTH OF MATERIALS II

Na przyznaną liczbę punktów ECTS składają się :

1. Godziny kontaktowe z nauczycielem akademickim:

- obecność na egzaminie

3,0 godz.

- udział w wykładach

15,0 godz.

- udział w ćwiczeniach (audytoryjnych)

30,0 godz.

- udział w ćwiczeniach (laboratoryjnych)

15,0 godz.

63,0 godz.

2. Samodzielna praca studenta:

- przygotowanie do kolokwiów

15,0 godz.

- przygotowanie do zaliczenia pisemnego/ustnego przedmiotu

14,0 godz.

- przygotowanie do ćwiczeń audytoryjnych

20,0 godz.

- przygotowanie do ćwiczeń laboratoryjnych

7,0 godz.

- przygotowanie sprawozdań z ćwiczeń laboratoryjnych

7,0 godz.

63,0 godz.

godziny kontaktowe + samodzielna praca studenta OGÓŁEM:

126,0 godz.

1 punkt ECTS = 25,20 godz. pracy przeciętnego studenta,

liczba punktów ECTS = 126,00 godz.: 25,20 godz./ECTS = 5,00 ECTS

w zaokrągleniu:

5 ECTS

Document Outline

Wszystkie specjalności
Mechanika i budowa maszyn

Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
I rok tabele aniony id 208369 Nieznany
MiBM semestr 3 wyklad 2 id 2985 Nieznany
zestaw pytan MiBM 2010 id 58854 Nieznany
LCCI Level 1 rok 2009 id 263960 Nieznany
1 sylabus id 193276 Nieznany (2)
I ROK Sylabus id 208360
i rok stary id 208368 Nieznany
2 rok lic (8)id 20729 Nieznany
MiBM semestr 3 wyklad 1 id 2985 Nieznany
MiBM labTMMstacjonarne id 29859 Nieznany
1 rok lic (2)id 9702 Nieznany
EGZAMIN opis I rok 2013 id 1525 Nieznany
Dietetyka III rok id 136289 Nieznany
MiBM sem I id 298583 Nieznany
MiBM semestr 3 wyklad 3 id 2985 Nieznany

więcej podobnych podstron

4 rok SYLABUS MiBM id 608608 Nieznany (2)

Document Outline