Kaletnik_744[01].Z3.04

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

MINISTERSTWO EDUKACJI

NARODOWEJ

Maria Senderowicz

Wykonywanie napraw, renowacji i konserwacji wyrobów
kaletniczych
744[01].Z3.04

Poradnik dla ucznia

Wydawca

Instytut Technologii Eksploatacji – Państwowy Instytut Badawczy
Radom 2007

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

SPIS TREŚCI

1. Wprowadzenie

2. Wymagania wstępne

3. Cele kształcenia

4. Materiał nauczania

4.1. Organizacja stanowiska pracy do przeprowadzania napraw, renowacji

i konserwacji wyrobów kaletniczych

4.1.1. Materiał nauczania

4.1.2. Pytania sprawdzające

4.1.3. Ćwiczenia

4.1.4. Sprawdzian postępów

4.2. Usuwanie plam, zanieczyszczeń, uszkodzeń mechanicznych oraz

renowacja wyrobów ze skóry

4.2.1. Materiał nauczania

4.2.2. Pytania sprawdzające

4.2.3. Ćwiczenia

4.2.4. Sprawdzian postępów

4.3. Naprawa i konserwacja wyrobów kaletniczych

4.3.1. Materiał nauczania

4.3.2. Pytania sprawdzające

4.3.3. Ćwiczenia

4.3.4. Sprawdzian postępów

4.4. Koszty naprawy, renowacji i konserwacji wyrobów kaletniczych

4.4.1. Materiał nauczania
4.4.2. Pytania sprawdzające
4.4.3. Ćwiczenia
4.4.4. Sprawdzian postępów

33
33
37
37
39

5. Sprawdzian osiągnięć

6. Literatura

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

1. WPROWADZENIE

Poradnik będzie Ci pomocny w opanowaniu wiedzy i umiejętności z zakresu

dokonywania napraw, renowacji i konserwacji wyrobów kaletniczych.

W poradniku zamieszczono:

−

wymagania wstępne, czyli wykaz niezbędnych wiadomości i umiejętności, które

powinieneś mieć opanowane, aby przystąpić do realizacji tej jednostki modułowej,

−

cele kształcenia, jakie powinieneś osiągnąć w czasie zajęć edukacyjnych tej jednostki

modułowej,

−

materiał nauczania umożliwiający Ci samodzielne przygotowanie się do wykonania

ćwiczeń i zaliczenia sprawdzianów,

−

pytania sprawdzające wiedzę potrzebną do wykonania ćwiczeń,

−

ćwiczenia, które umożliwią Ci nabycie umiejętności praktycznych oraz sprawdzenie
wiadomości teoretycznych,

−

sprawdzian postępów,

−

zestaw pytań sprawdzających stopień opanowania przez Ciebie wiedzy i umiejętności

z zakresu całej jednostki modułowej,

−

wykaz literatury, którą możesz wykorzystać do poszerzenia wiedzy.

Wykonując sprawdzian postępów powinieneś odpowiadać na pytanie tak lub nie, co

oznacza, że opanowałeś materiał albo nie.

Jeżeli masz trudności ze zrozumieniem tematu lub ćwiczenia, poproś nauczyciela lub

instruktora o wyjaśnienie i ewentualne sprawdzenie, czy dobrze wykonujesz daną czynność.
Po przerobieniu materiału spróbuj zaliczyć sprawdzian z zakresu jednostki modułowej.

Jednostka modułowa ,,Wykonywanie napraw, renowacji i konserwacji wyrobów

kaletniczych”, której treści teraz poznasz jest jednym z modułów koniecznych do zapoznania
się ze sposobami i technikami napraw i renowacji wyrobów kaletniczych oraz sposobem
obliczania kosztów związanych z przeprowadzeniem tych operacji. Miejsce omawianej
jednostki w strukturze modułu 744[01].Z3 „Technologia wytwarzania wyrobów kaletniczych”
jest zilustrowana na schemacie zamieszczonym na stronie 6.

Bezpieczeństwo i higiena pracy

W czasie pobytu w pracowni, warsztatach lub w zakładzie produkcyjnym musisz

przestrzegać regulaminów, przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy oraz instrukcji
przeciwpożarowych, wynikających z rodzaju wykonywanych prac. Przepisy te poznasz
podczas trwania nauki.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Schemat układu jednostek modułowych

744[01].Z3

Technologia wytwarzania

wyrobów kaletniczych

744[01].Z3.01

Wykonywanie montażu wyrobów

744[01].Z3.02

Zdobienie i wykończanie

wyrobów kaletniczych

744[01].Z3.03

Ocenianie jakości wyrobów

kaletniczych

744[01].Z3.05

Cechowanie, pakowanie oraz

przechowywanie wyrobów

kaletniczych

744[01].Z3.04

Wykonywanie

napraw, renowacji i konserwacji

wyrobów kaletniczych

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

2. WYMAGANIA WSTĘPNE

Przystępując do realizacji programu jednostki modułowej powinieneś umieć:

–

posługiwać się dokumentacją technologiczną i techniczną stosowaną w produkcji
wyborów kaletniczych,

–

stosować podstawowe badania organoleptyczne do określenia jakości materiałów użytych
do produkcji wyrobów kaletniczych,

–

rozróżnić materiały podstawowe i pomocnicze stosowane w produkcji wyrobów
kaletniczych,

–

rozróżnić maszyny, urządzenia, narzędzia i przyrządy pomiarowe stosowane w produkcji
wyrobów kaletniczych,

–

posługiwać się przyrządami pomiarowymi,

–

oceniać jakość wyrobów kaletniczych,

–

organizować stanowisko pracy zgodnie z zasadami ergonomii,

–

korzystać z różnych źródeł informacji,

–

przestrzegać przepisy, ochrony przeciwpożarowej i ochrony środowiska.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

3. CELE KSZTAŁCENIA

W wyniku realizacji programu jednostki modułowej powinieneś umieć:

−

zorganizować stanowisko pracy zgodnie z wymaganiami ergonomii,

−

zastosować przepisy bezpieczeństwa i higieny pracy, ochrony przeciwpożarowej oraz
ochrony środowiska na stanowisku pracy,

−

dobrać materiały, narzędzia, maszyny i urządzenia do naprawy i renowacji wyrobów,

−

ocenić jakość materiałów przeznaczonych do naprawy i renowacji wyrobów,

−

wykonać czynności związane z naprawą i renowacją wyrobów,

−

obliczyć zużycie surowców i materiałów przeznaczonych do naprawy oraz renowacji
wyrobów,

−

obliczyć koszty naprawy i renowacji wyrobu,

−

dobrać środki i metody wykończania naprawianych wyrobów,

−

usunąć plamy i zanieczyszczenia z powierzchni elementów i wyrobów,

−

dobrać materiały, narzędzia, maszyny i urządzenia do naprawy i renowacji wyrobów,

−

ustalić zakres i sposób konserwacji wyrobów kaletniczych,

−

dobrać przyrządy, narzędzia i środki do konserwacji wyrobów kaletniczych,

−

dokonać konserwacji wyrobów kaletniczych,

−

zastosować przepisy bezpieczeństwa i higieny pracy, ochrony przeciwpożarowej oraz
ochrony środowiska podczas naprawy, renowacji i konserwacji wyrobów kaletniczych.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4. MATERIAŁ NAUCZANIA

4.1. Organizacja stanowiska pracy do wykonania napraw,

renowacji i konserwacji wyrobów kaletniczych

4.1.1. Materiał nauczania

Podczas

użytkowania wyroby kaletnicze mogą ulec uszkodzeniu, zabrudzeniu lub

poplamieniu, dlatego oprócz zasad i technik wytwarzania w różnych fazach produkcji należy
poznać sposoby napraw, renowacji i konserwacji tych wyrobów. Należy również zapoznać się
z zasadami bezpieczeństwa i higieny pracy, ochrony przeciwpożarowej oraz ochrony
środowiska na stanowisku pracy.

Organizacja stanowiska pracy i przepisy BHP

W celu przeprowadzenia napraw, renowacji i konserwacji wyrobów kaletniczych należy

w pierwszym rzędzie prawidłowo zorganizować stanowisko pracy w potrzebne maszyny
narzędzia, przyrządy pomiarowe, urządzenia oraz materiały podstawowe i pomocnicze. Ich
dobór będzie uzależniony od rodzaju i wielkości naprawy oraz surowca, z którego wykonany
jest wyrób wymagający naprawy, renowacji czy konserwacji.

Maszyny

Każdy zakład kaletniczy świadczący usługi naprawcze, renowacyjne i konserwacyjne

wyrobów kaletniczych powinien dysponować odpowiednim parkiem maszynowym
umożliwiającym wykonanie tych usług. Wśród maszyn szyjących powinny znaleźć się min.:

−

maszyna płaska jednoigłowa (rys.1),

−

maszyna praworamienna z tzw. stopką kroczącą (rys.2),

−

słupkowa (rys. 3),

−

maszyna z obrotowym ramieniem (rys. 4) i inne.

Rys. 1. Przykładowa maszyna szyjąca płaska jednogłowa. Transport potrójny (ząbkowo – igłowy i krocząca

stopka), długość ściegu do 9 mm[10]

Rys. 2. Przykładowa maszyna szyjąca praworamienna do galanterii skórzanej [10]

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Rys. 3. Przykładowa maszyna szyjąca słupkowa – jednogłowa, do materiałów ciężkich (różnego rodzaju

torby, walizy). Potrójny transport, długość ściegu do 5,5 mm [11]

Rys. 4. Przykładowa maszyna szyjąca z obrotowym o 360

ramieniem – jadnoigłowa. Potrójny transport,

długość ściegu do 6 mm [11]

Narzędzia

Do podstawowych narzędzi niezbędnych do przeprowadzania napraw, renowacji

i konserwacji wyrobów kaletniczych można zaliczyć:

−

nożyczki,

−

nakłuwak,

−

szydło w oprawce,

−

zapalniczka,

−

nóż kaletniczy,

−

osełka,

−

praska kaletnicza w różnych wielkościach do montażu okuć (rys.5),

−

młotek,

−

pędzle z pojemnikami do kleju (rys.6), (rys.7),

−

pędzle do czyszczenia wyrobów z kleju,

−

szorstkie ściereczki do czyszczenia zabrudzeń z wyrobów (rys. 8),

−

miękkie ściereczki do nanoszenia preparatów konserwujących,

−

gąbka naturalna do nanoszenia apretur (rys. 9),

−

szczotki do pielęgnacji skór zamszowych i welurowych,

−

szczotki do polerowania wyrobów,

−

woskowe kredki retuszujące do zacierania lica skóry po naprawach w różnych kolorach
(rys. 10),

−

wkłady znaczące, niebrudzące, lekko zmywalne (rys. 11),

−

pistolet natryskowy (rys. 12) i inne.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Rys. 5. Praski kaletnicze [9]

Rys. 6. Plastikowe pojemniki do ekonomicznego dozowania i przechowywania kleju i pędzla bez zasychania

i wyparowania. Pojemność: 0,4 L; 0,9 L; 3,0 L [9]

Rys. 7. Pojemniki do lateksu [9]

Rys. 8. Przykładowe ściereczki czyszczące na sucho tkaniny, zamsz, nubuk z lekkich zabrudzeń i kurzu [8]

Rys. 9. Gąbka naturalna do ręcznego nanoszenia apretur [9]

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Rys. 10. Kretki retuszujące [9]

Rys.11. Przykładowe wkłady znaczące tzw. dermatografy .Znaczą na czarnym – na biało, na jasnym – na

ciemno [9]

Rys. 12. Przykładowy pistolet natryskowy [12]

Urządzenia
Wśród urządzeń niezbędnych do wyposażenia stanowiska napraw, renowacji

i konserwacji wyrobów powinny się znaleźć:

−

stoły robocze,

−

regały na wyroby,

−

półki na narzędzia i materiały pomocnicze,

−

płyty do ręcznego rozkroju materiałów,

−

płyty marmurowe,

−

płyty metalowe,

−

stojaki na skóry i inne.
W celu przeprowadzenia różnego typu napraw potrzebne są również narzędzia pomiarowe

takie jak:

−

przymiar (linia metalowa, miarka stalowa wysuwana lub miarka krawiecka),

−

ściegomierz i inne.
Materiały podstawowe
Materiałami podstawowymi użytymi do wyżej wymienionych czynności mogą być np.:

−

tworzywa skóropodobne o różnym podłożu, grubości i kolorze,

−

skóry naturalne różnego rodzaju, grubości i kolorze,

−

tkaniny,

−

filce i inne.
Materiały pomocnicze
Materiały pomocnicze, które mogą być przydatne do wykonania napraw to m.in.:

−

nici o różnych grubościach i kolorach,

−

kleje o różnych składach chemicznych np.: Pronikol – klej kauczukowy do łączenia skóry,
tkanin i gumy w operacjach pomocniczych, Bonakol GBT 3 – klej na bazie kauczuku

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

syntetycznego  do  klejenia  gumy,  tkanin  i  skór,  SAR  718  –  klej  neoprenowy  do
jednostronnego  nakładania,  klej  na  bazie  naturalnej  gumy,  stosowany  przy  zawijaniu,
łączeniu  skóry  i  podszewki,  skóry  ze  skórą  i  z  innymi  materiałami,  nie  pozostawiający
plam na powierzchni, Latex – klej wodny na bazie kauczuku naturalnego, stosowany przy
czynnościach pomocniczych, klej neoprenowy na bazie rozpuszczalnika przeznaczony do
skór.
Najczęściej  stosowane  kleje  w  kaletnictwie  wraz  z  ich  właściwościami  podane  są

w jednostce modułowe 744[01].Z1.04. „Stosowanie materiałów pomocniczych do produkcji
kaletniczej”.

−

zamki błyskawiczne plastikowe i metalowe o różnych długościach,

−

taśmy wzmacniające,

−

różnego rodzaju okucia,

−

kartony, tektury,

−

sztyfty do usuwania zabrudzeń z tuszu, długopisu, szminki np.: sztyft zawierający
rozpuszczalnik,

−

pianki  oraz  inne  preparaty  do  czyszczenia  skór  oraz  tkanin  np.:  pianka  do  bezpiecznego
czyszczenia  wszystkich  rodzajów  skór,  łącznie  z  najdelikatniejszymi  oraz  do  nubuku
i  zamszu,  preparat  w  aerozolu  do  usuwania  tłustych  plam  z  powierzchni  skóry,  zestawy
preparatów  do  usuwania  plam  z  napojów,  soków  owocowych,  żywności,  sosów,
długopisu  i  szminki  ze  wszystkich  typów  tkanin,  utleniający  środek  czyszczący  do
wszystkich typów włókien, odplamiacz w sprayu do skór zamszowych i nubuku,

−

pudry retuszerskie,

−

pasty akrylowe na bazie wody do wypełniania zarysowań na skórze lub miejsc, w których
brak lica,

−

apretury  i  środki  nabłyszczające  np.:  apretura  nabłyszczająca,  woskowa,  na  bazie  wody,
którą  stosuje  się  przez  nacieranie  gąbką  lub  natryskiem  i  poleruje  wełnianą  szczotką,
apretura  samopolerującą,  wykończeniowa  na  wyroby  z  tworzyw  sztucznych,  farba  –
apretura  samonabłyszczająca  do  malowania  obrzeży  skór,  pasków,  pasta  –  krem
wyrównująca,  kryjąca  i  nabłyszczająca  z  dodatkiem  wosku,  pasta  nabłyszczająca,
wyrównująca do wykończenia,

−

barwniki i lakiery np.: farba do barwienia obrzeży skór, pasków, walizek oraz wszelkich
wyrobów kaletniczych, lakier półmatowy, szybkoschnący do odnawiania wyrobów
skórzanych, barwnik połyskujący z dodatkiem modyfikowanego lakieru, przeznaczony do
barwienia i odświeżania wyrobów ze skór twardych,

−

rozpuszczalniki,

−

środki do konserwacji wyrobów kaletniczych np.: preparat do regeneracji przesuszonych,
sztywnych  skór,  krem  ochronny  do  wszystkich  rodzajów  skór  oprócz  zamszu  i  nubuku,
pianka  czyszcząca  z  delikatnym  konserwantem,  która  redukuje  nagromadzone
zabrudzenia,  ożywia  wygląd  i  zmiękcza  skórę  (oprócz  zamszu  i  nubuku),  preparat
utrwalający  do  ochrony  koloru  skór  pigmentowych,  którego  stosowanie  zaleca  się  po
naprawach  z  użyciem  barwników,  wosk  pszczeli  do  czyszczenia  i  konserwacji  skór
licowych,  który  ożywia  i  podkreśla  barwę  skóry,  a  woskowa  powłoka  chroni  przed
urazami mechanicznymi, spray odświeżająco – zabezpieczający skóry typu nubuk i welur
przed  chłonięciem  wilgoci  z  otoczenia,  tłuszczem,  wysuszeniem  oraz  wyblaknięciem,
neutralizator zapachów do skór, zawierający bakterie żywiące się bakteriami tworzącymi
nieprzyjemne zapachy,

−

woda z mydłem i inne.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Przepisy bhp

Przystępując do napraw, renowacji i konserwacji wyrobów kaletniczych należy liczyć się

z  koniecznością  stosowania  wielu  środków  chemicznych,  które  mogą  działać  na  skórę  czy
tkaninę  żrąco  lub  niszcząco  oraz  stwarzać  zagrożenie  wypadkowe  i  pożarowe.  Dlatego  też
przy  stosowaniu  tych  środków  należy  przestrzegać  przepisów  bhp  np.:  pracować  przy
wyciągu  i  z  dala  od  ognia  z  zastosowaniem  środków  ochrony  indywidualnej  oraz  zgodnie
z zasadami  ochrony  środowiska.  Stosując  gotowe  preparaty  renowacyjne  czy  konserwujące
dostępne na  rynku  należy  ściśle  przestrzegać środków ostrożności,  sposobów  używania oraz
przechowywania  zawartych  na  opakowaniach.  Wszelkie  naprawy  wykonane  przy
zastosowaniu  maszyn,  urządzeń  i  narzędzi  należy wykonywać  po  uprzednim  zapoznaniu  się
z ich instrukcją obsługi, konserwacją i bhp oraz po sprawdzeniu ich stanu technicznego.

4.1.2. Pytania sprawdzające

Odpowiadając na pytania, sprawdzisz, czy jesteś przygotowany do wykonania ćwiczeń.

1. Od czego uzależniony jest dobór materiałów, narzędzi, maszyn i urządzeń do naprawy

i renowacji wyrobów?

2. Jaki klej należy zastosować w celu sklejenia niewielkiego pęknięcia lub rozdarcia

wyrobu kaletniczego skórzanego?

3. Jakie narzędzie będzie przydatne do ręcznego nanoszenia apretury na wyrób kaletniczy

ze skóry?

4. Jakie środki nabłyszczające (dostępne na rynku) można zastosować do renowacji

i konserwacji skórzanego wyrobu kaletniczego?

5. Jakie narzędzie najlepiej zastosować do montażu okuć galanterii skórzanej?
6. Jakiego środka zawierającego naturalne składniki można użyć do odnowienia wyrobu

skórzanego?

7. Jakiego preparatu można użyć do pielęgnacji i konserwacji galanterii skórzanej?
8. Jakie środki ostrożności należy zachować podczas wykonywania napraw, renowacji

i konserwacji wyrobów kaletniczych?

4.1.3. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Dobierz niezbędne narzędzia i materiały do wykonania naprawy niewielkiego rozdarcia

boku w torebce skórzanej.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1) odszukać w materiałach dydaktycznych w jakie narzędzia i materiały powinno być

wyposażone stanowisko pracy do wykonania napraw kaletniczych,

2) zapoznać się z instrukcją bezpieczeństwa i higieny pracy w warsztatach lub w zakładzie

gdzie będzie realizowane ćwiczenie,

3)  założyć odzież ochronną,
4)  dokonać oględzin uszkodzonego wyrobu kaletniczego,
5)  dobrać odpowiedni rodzaj materiałów i narzędzi do wykonania naprawy,
6)  sprawdzić stan techniczny narzędzi,
7)  sprawdzić  na  próbkach  właściwości    i  skuteczność  dobranych  materiałów  (np.  kleju,

apretury itp.),

8)  przygotować wyrób do naprawy,
9)  sprawdzić poprawność wykonania ćwiczenia,
10)  zaprezentować wykonane ćwiczenie.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Wyposażenie stanowiska pracy:

–  zestaw próbek skór: bydlęcej, świńskiej, końskiej, koziej, cielęcej,
–  stół do oglądania próbek,
–  próbki klejów,
–  narzędzia do wykonania napraw, renowacji i konserwacji,
–  dzienniczek praktyk,
–  przybory do pisania,
–  literatura z rozdziału 6.

Ćwiczenie 2

Dobierz preparaty do pielęgnacji i konserwacji wyrobu kaletniczego na podstawie jego

oględzin.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1) odszukać w materiałach dydaktycznych informacje na temat środków do konserwacji

i pielęgnacji wyrobu skórzanego,

2) zapoznać się z instrukcją bezpieczeństwa i higieny pracy w warsztatach lub w zakładzie

gdzie będzie realizowane ćwiczenie,

3)  założyć odzież ochronną,
4)  dokonać oględzin wyrobu,
5)  porównać surowiec, z którego wykonany jest wyrób z próbkami skór,
6)  dokonać próby konserwacji na próbce skórzanej,
7)  przygotować wyrób do konserwacji,
8)  sprawdzić poprawność wykonanego ćwiczenia,
9)  zaprezentować wykonane ćwiczenie,
10)  zapisać spostrzeżenia i decyzje w dzienniczku praktyk.

Wyposażenie stanowiska pracy:

–  zestaw próbek skór,
–  stół do oglądania próbek,
–  zestaw środków do konserwacji wyrobów kaletniczych,
–  dzienniczek praktyk,
–  przybory do pisania,
–  literatura z rozdziału 6.

Ćwiczenie 3

Dobierz narzędzia do wymiany okuć w wyrobie kaletniczym na podstawie jego oględzin.

Zapisz przepisy bhp, które będą obowiązywały podczas wykonania tej naprawy.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1) odszukać w materiałach dydaktycznych wiadomości dotyczące narzędzi do montażu okuć

oraz przepisy bhp,

2) zapoznać się z instrukcją bezpieczeństwa i higieny pracy w warsztatach lub w zakładzie

gdzie będzie realizowane ćwiczenie,

3) założyć odzież ochronną,
4) dobrać narzędzia do naprawy okuć,

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

5)  zapisać przepisy bhp podczas montażu okuć w dzienniczku praktyk,
6)  zaprezentować wykonane ćwiczenie,
7)  sprawdzić poprawność wykonanego ćwiczenia.

Wyposażenie stanowiska pracy:

–  narzędzia do wykonywania napraw,
–  instrukcje bhp na stanowiskach roboczych,
–  stół roboczy,
–  dzienniczek praktyk,
–  przybory do pisania,
–  literatura z rozdziału 6.

4.1.4. Sprawdzian postępów

Czy potrafisz:

Tak

Nie

1) dobrać maszyny i urządzenia do wykonywania napraw

i renowacji wyrobów kaletniczych?

2) wymienić materiały podstawowe i pomocnicze do wykonywania

napraw, renowacji i konserwacji wyrobów kaletniczych

3) dobrać preparaty konserwujące do określonego wyrobu

4) dobrać preparaty renowacyjne do określonego wyrobu kaletniczego?
5) określić przepisy bhp podczas naprawy, renowacji i konserwacji

wyrobów kaletniczych?

6) scharakteryzować narzędzia i przybory do naprawy, renowacji oraz

konserwacji wyrobów kaletniczych?

¨
¨

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.2. Usuwanie plam, zanieczyszczeń, uszkodzeń mechanicznych

oraz renowacja wyrobów ze skóry

4.2.1. Materiał nauczania

Podczas naprawy wyrobów kaletniczych należy liczyć się z koniecznością usunięcia

kurzu  oraz  plam  znajdujących  się  na  materiale,  z  którego  wykonany  jest  wyrób.  Plamy
wywabia  się  różnymi  środkami  chemicznymi.  Konieczna  jest  do  tego  znajomość  właściwej
proporcji  łączonych  składników  oraz  sposób  wywabiania  tych  plam.  Można  również
korzystać  z  gotowych  preparatów  czyszczących,  które  znajdują  się  na  rynku,  a  z  którymi
zapoznałeś się w rozdziale 4.1.

Usuwanie plam i zanieczyszczeń

Ważniejszymi środkami chemicznymi używanymi do wywabiania plam są:

−

aceton – wywabianie plam żywicy, smoły, mleka, krwi,

−

alkohol – wywabianie plam kawy, piwa, owoców, trawy, atramentu, mydła, perfum,

−

benzyna – wywabianie plam oleju, żywicy, wosku, asfaltu,

−

chloroform – wywabianie plam tłuszczu, oleju, żywicy, lakieru, farby olejnej,

−

dwusiarczek węgla – wywabianie plam tłuszczu, żywicy,

−

kwas octowy – wywabianie plam atramentu anilinowego,

−

rozcieńczony kwas siarkowy z dodatkiem niewielkiej ilości alkoholu stosowany jest do

usuwania plam jagodowych.

Plamy z rdzy – usuwa się 5–procentowym kwasem szczawiowym.
Plamy z pleśni – j.w. Zabieg należy powtórzyć kilkakrotnie.
Plamy  z  błota  –  jeśli  nie  zejdą  w  praniu  należy  usunąć  szczotką  zanurzoną
w 10-procentowym kwasie octowym uderzając po miejscu poplamionym, a następnie spłukać
wodą. Ewentualne żółte plamki wywabia się 5-procentowym kwasem szczawiowym.
Plamy z farb olejnych oraz żywic – można usunąć terpentyną.
Plamy z lakierów nitrocelulozowych – usuwa się acetonem.
Plamy  tłuszczowe  –  olejowe,  od  oliwy,  masła  itd.  na  tkaninach  usuwa  się  mydłem  lub
środkami  piorącymi  i  płuka  ciepłą  wodą.  Jeśli  tkanina  nie  może  być  prana  miejsca
poplamione traktuje się rozpuszczalnikiem lub czterochlorkiem węgla. Pod tkaninę podkłada
się inną tkaninę i miejsca zaplamione uderza szczotką umoczoną w rozpuszczalniku.
Plamy  tłuszczowe  z  wyrobu  skórzanego  usuwa  się  tamponem  nasyconym  3-procentowym
roztworem amoniaku, ewentualnie szczotką zwilżoną wodą z dodatkiem 5% tensydu.
Zanieczyszczenia klejowe – usuwa się przecierając surową krepą lub papierem ściernym
(w  przypadku  welurów  i  nubuków).  Drobne  pozostałości  kleju  na  brzegach  wyrobu  można
usunąć przy pomocy suchego pędzelka.
Zabrudzenia  trudno  usuwalne  z  powierzchni  wyrobu  ze  skóry  –  usuwa  się  przez  zwilżenie
benzyną  ekstrakcyjną  i  n-heksan  w  stosunku  1:1  lub  mieszaniną  alkoholu  izopropylowego
i amoniaku w stosunku 1:1 i ścieranie krepą.

Usuwanie uszkodzeń mechanicznych

W miejscach wyrobu skórzanego gdzie wystąpiło trwałe uszkodzenie mechaniczne należy

wykonać poprawki  czyli retuszowanie.  W tym celu stosuje się  farby, woski,  lakiery  i pudry
retuszerskie.  Retuszowanie  przeprowadza  się  za  pomocą  pędzla,  pistoletów  natryskowych,
nożyków do retuszowania woskiem.  Drobne uszkodzenia retuszuje się za pomocą ołówków
retuszerskich.  Ważne  jest  aby  odcień  środka  retuszerskiego  był  dostosowany  do  koloru
wyrobu kaletniczego.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Farby retuszerskie mogą być nałożone przed lub po apreturowaniu. W przypadku kiedy

wyrób  apreturujemy  ręcznie  retuszuje  się  go  po  tej  operacji.  Kiedy  nanosimy  apreturę
pistoletem  wówczas  retuszowanie  przeprowadza  się  przed  tą  operacją.  Do  retuszowania
należy  używać  farb  kryjących  o  tym  samym  lub  zbliżonym  składzie  w  odniesieniu  do
środków jakie były stosowane do krycia skór.

Woski retuszerskie stosuje się przy poważniejszych wadach wyrobu, lecz tylko

w miejscach usztywnionych, ponieważ naniesione powłoki są kruche i mogą pękać.

Lakiery retuszujące stosuje się w celu usunięcia wad na wyrobach lakierowanych. Należy

najpierw nanieść powłokę podkładową, a następnie połyskową.

Pudry retuszerskie, czyli sproszkowane pigmenty, używa się przy uszkodzeniach skór

welurowych i nubukowych.

Jeśli mamy do dyspozycji gotowe środki, które mogą być użyte do usuwania uszkodzeń

mechanicznych wyrobów ze skóry to można  m.  in. zastosować barwnik w postaci kremu  na
bazie wody  zawierający  utrwalacz  i  wypełniacz,  dzięki  któremu  płytkie  uszkodzenia zostają
zredukowane  przypadku  delikatnego  pęknięcia  można  brzegi  uszkodzenia  skleić  klejem
poliuretanowym  rozpuszczalnikowym.  Wytrzymałość  połączenia  klejowego  wzrośnie  pod
wpływem  ciepła  i  nacisku.  Drobne  zarysowania  na  skórze  można  także  wypełnić  pastą
akrylową  z  dodatkiem  wody  i  odpowiednim  barwnikiem  do  skóry,  a  po  wyschnięciu  skórę
należy  wyprasować  letnim  żelazkiem  i  przed  nałożeniem  końcowego  koloru  wypolerować
wypełnione miejsce drobnoziarnistym papierem ściernym.

Nabłyszczanie powierzchni wyrobów ze skóry

W celu łagodnego wyrównania koloru i nadania wyrobom ze skóry naturalnej

odpowiedniego  połysku  stosuje  się  apreturowanie.  Często  używa  się  wodnych  apretur
białkowych  lub  alkoholowego  roztworu  szelaku.  Apreturowanie  poprzedzone  jest
zmywaniem  powierzchni  z  zanieczyszczeń  np.:  brud  od  rąk,  zbrudzenia  klejami
kauczukowymi, plamy tłuszczowe i inne. Dobór środków czyszczących nie jest przypadkowy
i  nawet  mała  pomyłka  w  doborze  środka  zmywającego  może  spowodować  uszkodzenie
powłoki  wykończeniowej  wyrobu  kaletniczego  ze  skóry.  Należy  zawsze  brać  pod  uwagę
rodzaj wykończenia skór, z których wykonano wyrób (tabela 1).

Tabela 1. Rozpoznanie rodzaju wykończenia skór na wyroby kaletnicze

Rodzaj wykończenia

Zachowanie się powłoki w różnych warunkach

Kazeinowe

powłoka nie ulega starciu przy próbie tarcia na gorąco, słabe
zabarwienie w próbie tarcia na mokro, odporna na działanie
acetonu, woda amoniakowa rozpuszcza powłokę

Anilinowe

powłoka łatwa do rozpoznania ze względu na charakter
przeświecający

Plastikowe

powłoka łatwo ulega starciu przy próbie tarcia na gorąco,
odporna na tarcie na mokro, aceton łatwo rozpuszcza powłokę
kryjącą

Kolodionowe

powłoka całkowicie odporna przy próbie tarcia na gorąco,
w pełni odporna na tarcie na mokro, aceton rozpuszcza powłokę
kryjącą

Lakierowane

powłoka odporna na wszelkiego rodzaju próby tarcia,
rozpuszcza się w acetonie

Po zmyciu powierzchni wyrobu apreturowanie należy przeprowadzić za pomocą gąbki

nanosząc na powierzchnię wyrobu apreturę 2 lub 3 – krotnie, susząc ją każdorazowo po
naniesieniu roztworu. Jeżeli apreturowanie chcemy przeprowadzić przez natrysk pistoletem to

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

operację tą należy wykonać w komorze natryskowej z zainstalowanym wyciągiem oparów
i z użyciem odpowiednich środków ochrony indywidualnej np. maseczka.

Jeżeli wyrób wykonany jest ze skór o wykończeniu plastikowym to należy zastosować

apreturą typową dla wykończenia plastikowego lub emulsjami lakieru kolodionowego. Do
wyrobów ze skór wykończonych kazeinowo najlepiej zastosować apretury białkowe
z dodatkiem żywic syntetycznych lub apretur kombinowanych.

Zniszczony, wypłowiały od słońca i wytarty wyrób kaletniczy ze skóry można również

poddać renowacji stosując preparaty gotowe dostępne na rynku. Dobór tych środków zależy
głównie od rodzaju skóry oraz stanu zużycia bądź zniszczenia wyrobu.

Przed przystąpieniem do renowacji należy zawsze przeprowadzić próbę działania

preparatu na niewielkim kawałku skóry wyrobu najlepiej niewidocznym np. listwa
wewnętrzna czy wewnętrzna strona paska nośnego torby.

W celu przywrócenia skórze, z której wykonany jest wyrób, głębokich i żywych kolorów

oraz uzupełnienia i odnowienia lica można zastosować lakier np. półmatowy. Odnowienie
wyrobu skórzanego należy przeprowadzić przy użyciu pistoletu natryskowego.

W celu odświeżenia, zmiękczenia oraz nadania połysku wyrobom kaletniczym ze skór

twardych  można  zastosować  barwnik  z  dodatkiem  modyfikowanego  lakieru.  Powierzchnię
wyrobu  najpierw  należy  oczyścić  acetonem,  a  następnie  nanieść  cienką  warstwę  barwnika
pędzlem  lub  przez  natrysk.  Po  wyschnięciu  najlepiej  przetrzeć  wilgotną  szmatką.  Przy
wyrobach  bardzo  zniszczonych  czynność  powtórzyć.  Nie  należy  jednak  nanosić  barwnika
grubo i jednokrotnie.

W przypadku kiedy wyrób podczas użytkowania i pod wpływem słońca stał się sztywny

i zbyt przesuszony można zastosować preparat do regeneracji tego typu zniszczeń.
Regenerację najlepiej przeprowadzić pędzlem lub przez natrysk. Preparat penetrując
zmiękczy strukturę oraz ożywi skórę, sprawiając, iż stanie się przyjemniejsza w dotyku.

W przypadku kiedy wyrób wymaga nabłyszczenia można zastosować apreturę

nabłyszczającą woskową na bazie wody lub krem nabłyszczający z dodatkiem wosku.
Nabłyszczanie należy wykonać przez pocieranie gąbką naturalną umoczoną w kremie lub
poprzez natrysk apretury. Można polerować szczotką wełnianą.

Odbarwione, przetarte brzegi wyrobu skórzanego lub pasków można poddać renowacji

stosując preparat samonabłyszczający, szybkoschnący. Nabłyszczanie należy przeprowadzić
pędzlem lub urządzeniem do malowania krawędzi.

4.2.2. Pytania sprawdzające

Odpowiadając na pytania, sprawdzisz, czy jesteś przygotowany do wykonania ćwiczeń.

1. Jakich środków chemicznych należy użyć do wywabiania plam tłuszczowych z wyrobów

kaletniczych wykonanych z tkanin?

2. Jak usunąć trudno usuwalne zabrudzenia powłoki klejami kauczukowymi z wyrobu

skórzanego?

3.  Jakich środków należy użyć do usuwania uszkodzeń mechanicznych wyrobów ze skóry?
4.  Jak usunąć drobne uszkodzenia lica skóry?
5.  Jakim środkiem retuszujemy wyroby ze skór lakierowanych?
6.  W  jakiej  kolejności  nanosimy  farby  retuszerskie  oraz  wykonujemy  apreturowanie

pistoletem natryskowym?

7. W jaki sposób należy przeprowadzić ręczne nabłyszczanie wyrobu ze skóry

alkoholowym roztworem szelaku?

8. Jaką apreturę zastosować do wyrobu ze skór wykończonych anilinowo?
9. W jaki sposób i przy użyciu jakiego preparatu zmiękczyć i nadać połysk wyrobowi

kaletniczemu ze skóry, który uległ usztywnieniu i wysuszeniu?

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.2.3. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Określ pochodzenie plamy oraz usuń ją z wyrobu kaletniczego wykonanego z tkaniny.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1) odszukać w materiale dydaktycznym informacje na temat środków chemicznych,

usuwających plamy z tkanin,

2) zapoznać się z instrukcją bezpieczeństwa i higieny pracy w warsztatach lub w zakładzie

gdzie będzie realizowane ćwiczenie,

3)  założyć odzież ochronną,
4)  dokonać oględzin plamy na wyrobie,
5)  zorganizować stanowisko pracy do wykonania ćwiczenia,
6)  usunąć plamę z wyrobu,
7)  skontrolować poprawność wykonanego ćwiczenia,
8)  zaprezentować wykonane ćwiczenie,
9)  zapisać uwagi do dzienniczka.

Wyposażenie stanowiska pracy:

–

środki do usuwania plam,

–

stół roboczy,

–

narzędzia i przybory do wywabiania plam,

–

dzienniczek praktyk,

–

przybory do pisania,

–

literatura z rozdziału 6.

Ćwiczenie 2

Dobierz środki i wykonaj retuszowanie uszkodzonego wyrobu skórzanego na podstawie

jego oględzin.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1) odszukać w materiale dydaktycznym informacje na temat środków retuszerskich dla

wyrobów skórzanych,

2) zapoznać się z instrukcją bezpieczeństwa i higieny pracy w warsztatach lub w zakładzie

gdzie będzie realizowane ćwiczenie,

3)  założyć odzież ochronną,
4)  dokonać oględzin wyrobu,
5)  zorganizować stanowisko pracy do wykonania ćwiczenia,
6)  wykonać próbę retuszu na odpadzie skórzanym,
7)  usunąć drobne uszkodzenia lica skóry,
8)  sprawdzić poprawność wykonanego ćwiczenia,
9)  zaprezentować wykonane ćwiczenie,
10)  zapisać spostrzeżenia do dzienniczka.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Wyposażenie stanowiska pracy:

–

zestaw próbek skór,

–

stół do oglądania próbek,

–

zestaw środków retuszujących,

–

narzędzia i przybory do retuszowania,

–

dzienniczek praktyk,

–

przybory do pisania,

–

literatura z rozdziału 6.

Ćwiczenie 3

Wykonaj nabłyszczanie ręczne wyrobu ze skóry wykończonej anilinowo.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1) odszukać w materiale dydaktycznym informacje na temat środków zmywających oraz

retuszerskich do skór,

2) zapoznać się z instrukcją bezpieczeństwa i higieny pracy w warsztatach lub w zakładzie

gdzie będzie realizowane ćwiczenie,

3)  założyć odzież ochronną,
4)  zorganizować stanowisko pracy do wykonania ćwiczenia,
5)  zmyć powierzchnię wyrobu dobranym środkiem,
6)  wykonać nabłyszczanie wyrobu,
7)  sprawdzić poprawność wykonanego ćwiczenia,
8)  zaprezentować wykonane ćwiczenie,
9)  zapisać uwagi w dzienniczku praktyk.

Wyposażenie stanowiska pracy:

–

narzędzia i przybory do wykonywania operacji zmywania i retuszowania powierzchni
wyrobu,

–

środki zmywające i retuszujące,

–

stół roboczy,

–

dzienniczek praktyk,

–

przybory do pisania,

–

literatura z rozdziału 6.

Ćwiczenie 4

Poddaj renowacji gotowymi środkami wyrób kaletniczy ze skóry, która uległa

wysuszeniu i utwardzeniu w celu odświeżenia i nadania mu połysku.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1) odszukać w materiale dydaktycznym informacje na temat gotowych środków do

odświeżania i nabłyszczania skór twardych,

2) zapoznać się z instrukcją bezpieczeństwa i higieny pracy w warsztatach lub w zakładzie

gdzie będzie realizowane ćwiczenie,

3)  założyć odzież ochronną,
4)  dokonać oględzin wyrobu,
5)  zorganizować stanowisko pracy do wykonania ćwiczenia,

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

6)  dobrać preparat do wykonania ćwiczenia,
7)  przeprowadzić próbę renowacji w miejscu mało widocznym,
8)  wykonać renowację wyrobu,
9)  skontrolować poprawność wykonanego ćwiczenia,
10)  zaprezentować wykonane ćwiczenie,
11)  zapisać uwagi do dzienniczka.

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

zestaw preparatów do renowacji wyrobów,

–  stół roboczy,
–  narzędzia i przybory do renowacji,
–  dzienniczek praktyk,
–  przybory do pisania,
–  literatura z rozdziału 6.

4.2.4. Sprawdzian postępów

Czy potrafisz:

Tak

Nie

1) wskazać środki chemiczne do wywabiania plam?

2) dobrać środek chemiczny do wywabiania plam ze smoły na wyrobach

wykonanych z tkaniny?

3) rozpoznać rodzaj zabrudzeń, które usuwa się terpentyną?

4) wskazać sposób usuwania plam tłuszczowych z wyrobów

skórzanych?

5) wskazać

technikę

usuwania

drobnych

zabrudzeń

klejem

kauczukowym z wyrobów skórzanych?

6) rozpoznać rodzaj zabrudzeń i zastosować odpowiedni środek

wywabiający plamy?

7)  dobrać rodzaj apretury do określonego wyrobu?
8)  wykonać nabłyszczanie powierzchni wyrobu kaletniczego ze skóry?
9)  wykonać  renowację  wyrobów  gotowymi  preparatami  dostępnymi  na

rynku?

¨
¨

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.3. Naprawa i konserwacja wyrobów kaletniczych.

4.3.1. Materiał nauczania.

Naprawa wyrobów kaletniczych

Podczas użytkowania wyroby kaletnicze mogą niejednokrotnie ulec uszkodzeniu lub

zniszczeniu.  Przed  przystąpieniem  do  naprawy  zniszczonego  lub  uszkodzonego  wyrobu  lub
jego elementu należy wykonać kilka czynności, które będą miały wpływ na jakość wykonanej
usługi. W pierwszej kolejności należy ocenić jakość materiałów przeznaczonych do naprawy.
Kontrola  jakości  tych  materiałów  ma  na  celu  stwierdzenie  ich  przydatności  do  naprawy
określonego  wyrobu.  Przed  przystąpieniem  do  szycia  uszkodzonego  wyrobu  wskazane  jest
dobranie  odpowiedniego  koloru  i  grubości  nici  oraz  sprawdzenie  ich  jakości.  Przed
sklejaniem  części  składowych  należy  dobrać  klej  o  odpowiednim  składzie  chemicznym,
ocenić  jego  jakość  oraz  właściwości  klejące  w  stosunku  do  sklejanych  materiałów,  przed
wymianą okuć ocenić ich sprawność działania, wymiary, kolor itd.

W drugiej kolejności istnieje konieczność zaplanowania sposobu i zakresu naprawy.

Podczas planowania działań  naprawczych trzeba  zawsze  liczyć  się z  możliwościami zakładu
usługowo – naprawczego np. czy zakład posiada  odpowiedni park  maszynowy dostosowany
do  wykonywania  różnych  operacji  oraz  wielorakość  materiałów  podstawowych
i  pomocniczych.  Ograniczone  możliwości  zakładu  usługowego  wiążą  się  z  ograniczeniem
sposobów i  zakresu  napraw.  Kontrola organoleptyczna  wyrobu  przeznaczonego do  naprawy
ma na celu stwierdzenie czy dana usługa – naprawa zlecona przez klienta jest technologicznie
uzasadniona  np.:  klient  zleca  doszycie  nadprutego  elementu  w  wyrobie.  Po  badaniu
organoleptycznym  wyrobu  usługodawca  stwierdza  konieczność  wymiany  całego  elementu,
ponieważ  doszło  do  przetarcia  zarówno  całej  części  składowej  jak  i  szwów  łączących
z  drugim  elementem.  Proponowane  zszycie  na  odcinku  wyprucia  ściegu  nie  da  gwarancji
dłuższej użyteczności wyrobu.

W dalszej kolejności należy zorganizować stanowisko pracy do wykonania naprawy

w  potrzebne  materiały  podstawowe  i  pomocnicze  oraz  maszyny,  urządzenia,  narzędzia,
przyrządy  pomiarowe  do  wykonania  już  określonej  naprawy.  Założenie  odzieży  ochronnej
i  sprawdzenie  stanu  technicznego  maszyn  i  narzędzi  to  ostatnie  czynności  poprzedzające
planowe wykonanie napraw wyrobów kaletniczych.

Poniżej zostanie podanych kilka przykładów związanych z naprawą uszkodzonych

wyrobów kaletniczych i ich elementów.

Naprawa nadprutego paska nośnego na ściance przedniej w torbie sportowej (rys. 13)

Rys. 13. Przykładowa torba damska sportowa z tkaniny impregnowanej, paski nośne – z tej samej tkaniny,

na częściach zewnętrznych paski ozdobne z tworzywa skóropodobnego, w miejscach łączenia ze ściankami

przednimi – wzmocnienia z tworzywa skóropodobnego [12]

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

W pierwszej kolejności

należy sprawdzić jakość paska nośnego przeznaczonego do

naprawy oraz ustalić z klientem planowany zakres naprawy np.: zszycie nadprutego paska
nośnego bez demontażu wierzchu i podszewki.

Naprawę należy przeprowadzić w następującej kolejności:

−

przygotowanie wyrobu do naprawy – usuwanie resztek nici za pomocą noża i nożyczek,

usuwanie resztek kleju za pomocą suchego pędzelka lub kawałka krepy,

−

dobór grubości, koloru i rodzaju nici,

−

dobór maszyny do szycia np.: praworamienna,

−

przygotowanie maszyny do szycia przez ustawienie długości ściegu wg znaków na

wyrobie lub za pomocą ściegomierza,

−

wykonanie próby szycia na odpadzie zbliżonym do surowca, z którego wykonany jest

naprawiany wyrób w celu sprawdzenia prawidłowości doboru nici i długości ściegu oraz
jakości ściegu,

−

przeszycie nadprutego paska nośnego z zastosowaniem rygielków wzmacniających,

−

przeciągnięcie nici do wewnętrznej strony wyrobu oraz ich obcięcie i opalenie,

−

oczyszczanie wyrobu z kurzu i śladów obróbki np. za pomocą szorstkiej ściereczki

czyszczącej (rys. 8),

−

kontrola jakości wykonanej naprawy.

Wymiana zamka błyskawicznego w torbie podróżnej (rys. 14)

Rys. 14. Przykładowa torba podróżna wykonana z tkaniny impregnowanej. Uszkodzony zamek

błyskawiczny stanowił zamknięcie wyrobu – plastikowy w kolorze czarnym, wszyty do górnych brzegów

korpusu. Końcówki zamka wszyte są między boki wyrobu, które brzegami obszyte są oraz wzmocnione

bizą. Wewnętrzne brzegi wyrobu wykończono lamówką zwykłą [12]

Sposób naprawy:

−

ustalenie z klientem zakresu naprawy np. wymiana zamka błyskawicznego
z częściowym demontażem wyrobu,

−

dobór narzędzi do wykonania naprawy,

−

dobór grubości, koloru i rodzaju nici,

−

dobór maszyny do szycia np.: praworamienna,

−

przygotowanie maszyny do szycia przez ustawienie długości ściegu według znaków na
wyrobie lub za pomocą ściegomierza,

−

wykonanie próby szycia na odpadzie zbliżonym do surowca, z którego wykonany jest
naprawiany wyrób,

−

wyprucie uszkodzonego zamka oraz górnej części boku za pomocą noża lub nożyczek,

−

przygotowanie wyrobu do naprawy – usuwanie resztek nici za pomocą noża, nożyczek,
usuwanie ewentualnych zabrudzeń w otworach po szyciu za pomocą nakłuwaka lub
pędzelka,

−

dobór zamka błyskawicznego o tej samej długości, szerokości taśmy i kolorze,

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

−

sprawdzenie działania zamka,

−

wszycie wymienionego zamka błyskawicznego do górnych brzegów torby po
poprzednich miejscach szycia jednym bądź dwoma rzędami ściegów (szew naszywany),

−

naszycie wyprutego kawałka bizy na bok wyrobu (szew naszywany),

−

zszycie poprutych części boków z końcówkami zamka błyskawicznego (szew zszywany),

−

lamowanie zwykłe wewnętrznego brzegu wyrobu wraz z końcówkami zamka
błyskawicznego,

−

przeciągnięcie nici do wewnętrznej strony wyrobu oraz ich obcięcie i opalenie,

−

oczyszczanie wyrobu z kurzu i śladów obróbki np. za pomocą szorstkiej ściereczki (rys. 8),

−

kontrola jakości wykonanej naprawy (sprawdzenie estetyki wykonanej naprawy oraz
działania zamka błyskawicznego),

−

fasonowanie naprawionego wyrobu.

Wymiana rączki w torbie damskiej tzw. kuferek (rys. 15)

Rys. 15. Przykładowa torebka damska ze skóry lakierowanej. Uszkodzona rączka dwuwarstwowa płaska

naszyta na usztywnioną górną część wyrobu z zamkiem błyskawicznym i wypustką wzmocnioną [12]

Sposób naprawy:

−

ustalenie z klientem zakresu naprawy np.: wymiana rączki z demontażem górnej części
składowej wyrobu,

−

demontaż górnej części wyrobu i wyprucie uszkodzonej rączki za pomocą noża lub
nożyczek,

−

przygotowanie wyrobu do naprawy – usuwanie resztek nici za pomocą noża, nożyczek,

usuwanie ewentualnych zabrudzeń w otworach po szyciu za pomocą nakłuwaka lub
pędzelka,

−

dobór surowca na nową rączkę pod względem grubości, koloru i wykończenia skóry,

−

dobór grubości, koloru i rodzaju nici,

−

dobór maszyny do szycia np. praworamienna lub płaska jednogłowa,

−

dobór kleju właściwego do wykonania łączenia pomocniczego elementów ze skóry

naturalnej np.: Bonakol PL – klej kauczukowy,

−

wykonanie wzornika według wymiarów uszkodzonej rączki,

−

ręczny rozkrój po wzorniku elementów rączki z materiału podstawowego,

−

czynności przygotowawcze do łączenia elementów rączki (nanoszenie kleju na elementy

rączki od strony mizdry, sklejanie),

−

przygotowanie maszyny do szycia przez ustawienie długości ściegu według znaków na

wyrobie lub za pomocą ściegomierza,

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

−

wykonanie próby szycia na odpadzie zbliżonym do surowca, z którego wykonany jest

naprawiany wyrób,

−

obszywanie brzegów rączki jednym rzędem ściegu zwartego w takiej samej odległości od

brzegu jak w uszkodzonej rączce,

−

naszycie wymienionej rączki do górnej części wyrobu jednym rzędem ściegu zwartego

z zastosowaniem rygli wzmacniających (szew naszywany),

−

doszycie nadprutych części (wypustki i zamka błyskawicznego),

−

przeciągnięcie nici do wewnętrznej strony wyrobu oraz ich obcięcie i opalenie,

−

zatuszowanie ewentualnych znaków po naprawie np.: kredką retuszerską,

−

oczyszczanie wyrobu z kurzu i śladów obróbki,

−

w przypadku wyrobu, który pod wpływem czasu i częstotliwości użytkowania zmienił

zapach można użyć neutralizatora zapachów,

−

kontrola jakości i estetyki wykonanej naprawy.

Wymiana podszewki w torebce codziennego użytku (rys. 16)

Rys. 16. Przykładowa torebka codziennego użytku z tworzywa skóropodobnego. Podszewka połączona jest

szwem zszywanym z listwą wewnętrzną i suwakową. Na ściance przedniej podszewki znajduje się

kieszonka wewnętrzna zamykana na zamek błyskawiczny. Brzegi otworu na suwak są usztywnione. Górne,

zawinięte brzegi listwy wewnętrznej zszyte są z górnymi brzegami korpusu., który również wykończony

jest przez zawijanie [12]

Sposób naprawy:

−

ustalenie z klientem zakresu i sposobu naprawy np.: wymiana zniszczonej podszewki na
nową – stylonową w kolorze dostosowanym do koloru wyrobu,

−

organizacja  stanowiska  pracy  w  potrzebne  materiały  podstawowe  i  pomocnicze
(podszewka stylonowa, nici poliestrowe Nm 60, klej kauczukowy, papier do usztywnienia
podszewki,  karton  do  wykonania  wzorników  krojenia),  narzędzia  (nóż  kaletniczy,
przyciski metalowe, nożyczki, zapalniczka, wkłady znaczące, młotek, nakłuwak, pędzelek
i krepa do czyszczenia zabrudzeń klejowych, kątownik, cyrkiel, ołówek, pędzel do kleju),
przyrządy  pomiarowe  (miarka  krawiecka,  linia  metalowa  z  podziałką  lub  miarka
metalowa  wysuwana),  maszyny  (płaska  jednogłowa,  praworamienna  z  tzw.  stopką
kroczącą) oraz urządzenia do wykonania naprawy (stół roboczy, płyta do rozkroju),

−

odprucie listwy wewnętrznej od górnego brzegu korpusu wyrobu za pomocą noża lub
nożyczek,

−

zdemontowanie zniszczonej podszewki,

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

−

przygotowanie wyrobu do naprawy – usuwanie resztek nici za pomocą noża, nożyczek,

usuwanie ewentualnych zabrudzeń w otworach po szyciu za pomocą nakłuwaka lub
pędzelka, zabrudzeń klejowych – pędzelkiem lub kawałkami krepy,

−

zdjęcie wymiarów podszewki za pomocą miarki krawieckiej lub linii metalowej
z podziałką oraz wykonanie wzorników do wykrojenia podszewki,

−

odrysowanie wzorników na materiale np. za pomocą wkładów znaczących,

−

ręczny rozkrój elementów podszewki za pomocą nożyczek,

−

wykonanie otworu na zamek błyskawiczny,

−

wklejenie usztywnienia np. z papieru do brzegów otworu suwakowego,

−

zawinięcie brzegów otworu na usztywnienie,

−

wklejenie zamka błyskawicznego do otworu suwakowego,

−

podklejenie brzegu podszewki kieszonki wewnętrznej do dolnego brzegu taśmy
suwakowej,

−

przygotowanie maszyny do szycia przez sprawdzenie jakości ściegu,

−

wykonanie próby szycia na odpadzie zbliżonym do surowca z którego wykonana będzie

nowa podszewka,

−

zszycie zamka błyskawicznego z dolnym brzegiem otworu suwakowego,

−

wklejenie górnego brzegu podszewki kieszonki z górnym brzegiem taśmy suwakowej,

−

zszycie zamka błyskawicznego z bokami i górnym brzegiem otworu suwakowego,

−

zszycie boków kieszonki,

−

ustawienie długości ściegu według znaków na wyrobie lub za pomocą ściegomierza,

−

łączenie górnych brzegów podszewki z brzegami listew wewnętrznych i suwakowych,

−

zszywanie boków podszewki,

−

kontrola wymiarów i jakości wykonanej podszewki,

−

wpuszczenie podszewki do wnętrza wyrobu,

−

łączenie górnego brzegu korpusu wyrobu z brzegami listew wewnętrznych,

−

przeciąganie nitek, obcinanie i opalanie,

−

oczyszczanie wyrobu z kurzu i śladów obróbki,

−

kontrola jakości wykonanej naprawy,

−

fasonowanie wyrobu.

Wymiana zapięcia w etui na okulary (rys. 17)

Rys. 17. Etui na okulary z tworzywa skóropodobnego. Górna część zapięcia umiejscowiona na podszewce

wyrobu – nie widoczna od zewnątrz, dolna część zapięcia – nie widoczna od wewnątrz. Brzegi klapy

wykończone lamówką ozdobną [12]

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Sposób wykonania naprawy:

−

ustalenie z klientem zakresu i sposobu naprawy np.: wymiana uszkodzonego zapięcia na
nowy – zatrzaska w kolorze złotym o średnicy takiej samej jak uszkodzona,

−

organizacja stanowiska pracy w potrzebne materiały (zatrzaska, nici poliestrowe, np.: Nm.
50, karton do wykonania podkładek wzmacniających pod zatrzaskę), narzędzia (nożyczki,
zapalniczka,  wkład  znaczący,  praska  kaletnicza,  dziurkacz,  młotek,  nakłuwak,  pędzel
i  krepa  do  czyszczenia  zabrudzeń,  obcęgi),  przyrządy  pomiarowe  (linia  metalowa
z  podziałką,  suwmiarka),  maszyny  (praworamienna)  oraz  urządzenia  do  wykonania
naprawy (stół roboczy, płyta marmurowa, płyta gumowa),

−

odprucie lamówki na klapie i ściance przedniej etui na odcinku około 10 cm za pomocą
noża lub nożyczek,

−

przygotowanie wyrobu do naprawy – usuwanie resztek nici za pomocą noża, nożyczek,

usuwanie ewentualnych zabrudzeń w otworach po szyciu za pomocą nakłuwaka lub
pędzelka,

−

zdemontowanie obcęgami uszkodzonego zapięcia,

−

wymierzenie suwmiarką średnicy uszkodzonego zatrzasku i dobór nowego,

−

przygotowanie i wklejenie podkładek pod zatrzaski,

−

znakowanie miejsca pod zatrzaskę i wybijanie otworu za pomocą dziurkacza i młotka,

−

montaż nowej zatrzaski przy pomocy praski kaletniczej lub okuwaczy,

−

przygotowanie maszyny do szycia przez ustawienie długości ściegu według znaków na

wyrobie lub za pomocą ściegomierza,

−

wykonanie próby szycia na odpadzie zbliżonym do surowca z którego wykony jest

wyrób,

−

przyszycie odprutych lamówek,

−

przeciąganie nitek, obcinanie i opalanie,

−

oczyszczanie wyrobu z kurzu i śladów obróbki,

−

kontrola jakości wykonanej naprawy.

Wymiana usztywnienia w kosmetyczce damskiej (rys. 18)

Rys. 18. Kosmetyczka damska zapinana na zamek błyskawiczny .Usztywniona w miejscu klapy i spodu [12]

Sposób wykonania naprawy:

−

sprawdzenie jakości wyrobu przeznaczonego do naprawy oraz ustalenie z klientem
planowanego zakresu naprawy np. wymiana usztywnienia spodu na nowe,

−

demontaż spodu tj.: wyprucie spodu i podszewki spodu, odklejenie zniszczonego
usztywnienia,

−

przygotowanie wyrobu do naprawy – usuwanie resztek nici, kleju oraz odklejonego
usztywnienia,

−

dobór odpowiedniego usztywnienia pod względem grubości,

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

−

zwymiarowanie starego usztywnienia i wykonanie wzornika,

−

odrysowanie po wzorniku i wycięcie nowego usztywnienia,

−

dobór kleju do łączonych materiałów,

−

wklejenie nowego usztywnienia oraz podszewki spodu,

−

dobór grubości, koloru i rodzaju nici,

−

dobór maszyny do szycia np.: praworamienna,

−

przygotowanie maszyny do szycia przez ustawienie długości ściegu według znaków na
wyrobie lub za pomocą ściegomierza,

−

wykonanie próby szycia na odpadzie zbliżonym do surowca, z którego wykonany jest
naprawiany wyrób w celu sprawdzenia prawidłowości doboru nici i długości ściegu oraz
jakości ściegu,

−

montaż spodu z korpusem,

−

przeciągnięcie nici do wewnętrznej strony wyrobu oraz ich obcięcie i opalenie,

−

oczyszczanie wyrobu z kurzu i śladów obróbki np. gotowymi środkami dostępnymi na
rynku,

−

kontrola jakości wykonanej wymiany usztywnienia.

Konserwacja wyrobów kaletniczych

W celu przedłużenia żywotności i trwałości wyrobów kaletniczych wskazana jest ich

konserwacja. Zaleca się konserwację  i czyszczenie skóry co 3 – 6  miesięcy w zależności od
jej  gatunku  i  stopnia  eksploatacji  wyrobu.  Wskazane  jest  aby  dokonać  pierwszego  zabiegu
konserwującego  od  razu  po  zakupie  wyrobu  ze  skóry,  co  znacznie  ułatwia  jego  kolejne
czyszczenie i może zapobiec powstaniu trudno usuwalnych zabrudzeń. Wielorakość środków
dostępnych  na  rynku  stwarza  możliwość  właściwej  konserwacji  i  ochrony  wyrobu  ze  skóry.
Zawsze  jednak  należy  stosować  się  do  zaleceń  producenta  odnośnie  proponowanych  metod
konserwacji  umieszczonych  na  etykiecie  czy  metce  wyrobu,  a  przed  wykonaniem
konserwacji wypróbować działanie preparatu w miejscu mało widocznym.

W celu ochrony wyrobu kaletniczego ze skóry można użyć kremów ochronnych. Ich

delikatna,  przezroczysta  powłoka  powstrzymuje  zabrudzenia  prze  penetracją  i  niszczeniem
wykończenia  skóry.  W  celu  utrwalenia  koloru  wyrobu  kaletniczego  ze  skór  pigmentowych,
można  użyć  preparat,  który  będzie  zapewniał  jego  odporność  na  długi  czas.  Szczególnie
przydatny będzie po naprawach z użyciem barwników, zwłaszcza w miejscach narażonych na
intensywne użytkowanie. Szczególnie przydatny do pielęgnacji galanterii skórzanej może być
również wosk pszczeli, który nie tylko czyści i konserwuje ale również chroni przed urazami
mechanicznymi.  Wyroby  ze  skór  typu  nubuk  czy  zamsz  ze  względu  na  swoją  strukturę  są
szczególnie  narażone  na  wyblaknięcia  i  wysuszenia.  Szybciej  niż  wyroby  ze  skór  licowych
chłoną również wilgoć z otoczenia. W celu zabezpieczenia tych wyrobów można zastosować
spray  odświeżająco  –  zabezpieczający.  Impregnacji  z  zastosowaniem  tego  preparatu  należy
wykonywać  w  dobrze  wentylowanym  pomieszczeniu.  Do  skór  matowych,  tłustych
i  nawoskowanych  można  użyć  środek  na  bazie  olejku  z  norek,  lanoliny  i  wosków
naturalnych.  Wodoodporny,  bezbarwny,  po  naniesieniu  na  powierzchnię  wyrobu  oraz
wypolerowaniu  szczotką  –  zabezpieczy  przed  wilgocią  i  plamami.  Zastosowanie
neutralizatora  zapachów  do  wyrobów  ze  skór  jest  też  pewnym  elementem  konserwacji
wyrobu. Zawiera  on  bakterie,  które żywią  się  bakteriami  tworzącymi  nieprzyjemne  zapachy
i  nie  osłabia  farby.  Należy  rozpylić  środek  w  odległości  od  20  –  30  cm,
a w miejsca trudno dostępne wetrzeć w powierzchnię.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.3.2. Pytania sprawdzające

Odpowiadając na pytania, sprawdzisz, czy jesteś przygotowany do wykonania ćwiczeń.

1. Jakie czynności należy wykonać przed przystąpieniem do naprawy wyrobu lub jego

elementu?

2.  Jaka czynność poprzedza wykonanie naprawy z użyciem maszyny szyjącej?
3.  Jakich narzędzi należy użyć do oczyszczenia zanieczyszczeń po niciach?
4.  Jak usunąć drobne uszkodzenia lica skóry po naprawie wyrobu?
5.  Czym należy kierować się w doborze nici i kleju do wykonania naprawy?
6.  W jaki sposób wymienić zatrzaskę w etui na okulary?
7.  Jak przeprowadzić wymianę usztywnienia w kosmetyczce damskiej?
8.  W jaki sposób przygotować zdemontowany wyrób do naprawy?
9.  Na jaką czynność należy zwrócić uwagę przy doszywaniu nadprutych elementów wyrobu

aby nie doszło do ponownego uszkodzenia i nadprucia części składowej?

10.  Jaki środek można zastosować do konserwacji wyrobu kaletniczego ze skóry zamszowej?
11.  Jaką funkcję spełniają kremy ochronne do wyrobów kaletniczych ze skóry naturalnej?
12.  W jaki sposób wykonać wymianę paska nośnego w wyrobie kaletniczym?
13.  W jaki sposób dokonać wymiany zamka błyskawicznego w wyrobie kaletniczym?
14.  Czym kierować się przy doborze środka konserwującego wyrób kaletniczy?

4.3.3. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Ustal sposób i zakres naprawy wskazanego wyrobu kaletniczego na podstawie możliwości

zakładu.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1) odszukać w materiałach dydaktycznych informacje na temat ustalania sposobów

i zakresu naprawy,

2) zapoznać się z instrukcją bezpieczeństwa i higieny pracy w warsztatach lub w zakładzie

gdzie będzie realizowane ćwiczenie,

3)  założyć odzież ochronną,
4)  dokonać oględzin wyrobu przeznaczonego do naprawy,
5)  ustalić sposób i zakres naprawy,
6)  zaplanować działania dotyczące naprawy wyrobu,
7)  zaprezentować wykonane ćwiczenie,
8)  zapisać uwagi do dzienniczka.

Wyposażenie stanowiska pracy:

–

wykaz maszyn, urządzeń, narzędzi oraz materiałów jakimi dysponuje zakład usługowy,

–

stół roboczy,

–

dzienniczek praktyk,

–

przybory do pisania,

–

papier formatu A4,

–

literatura z rozdziału 6.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Ćwiczenie 2

Ustal sposób i zakres naprawy uszkodzonego wyrobu skórzanego na podstawie jego

oględzin oraz oceń jakość materiałów przeznaczonych do wykonania usługi.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1) odszukać w materiałach dydaktycznych kryteria kwalifikacji materiałów przeznaczonych

do naprawy,

2) zapoznać się z instrukcją bezpieczeństwa i higieny pracy w warsztatach lub w zakładzie

gdzie będzie realizowane ćwiczenie,

3)  założyć odzież ochronną,
4)  dokonać oględzin wyrobu przeznaczonego do naprawy,
5)  ustalić zakres naprawy,
6)  zaplanować czynności związane z naprawą,
7)  ocenić jakość materiałów przeznaczonych do naprawy,
8)  sprawdzić poprawność wykonanego ćwiczenia,
9)  zaprezentować wykonane ćwiczenie,
10)  zapisać spostrzeżenia do dzienniczka.

Wyposażenie stanowiska pracy:

–

wykaz maszyn, urządzeń, narzędzi oraz materiałów jakimi dysponuje zakład usługowy,

–

stół roboczy,

–

proste narzędzia pomiarowe,

–

próbki kleju wodnego – Latex i kleju kauczukowego Bonakol PL,

–

próbki nici,

–

różne rodzaje i wielkości nitów,

–

próbki skór naturalnych,

–

dzienniczek praktyk,

–

przybory do pisania,

–

papier formatu A4,

–

literatura z rozdziału 6.

Ćwiczenie 3

Dokonaj wymiany usztywnienia w spodzie kosmetyczki damskiej.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1) odszukać w materiałach dydaktycznych informacje dotyczące doboru narzędzi oraz

sposobu wykonania wymiany usztywnień,

2) zapoznać się z instrukcją bezpieczeństwa i higieny pracy w warsztatach lub w zakładzie

gdzie będzie realizowane ćwiczenie,

3)  założyć odzież ochronną,
4)  zapisać plan działania wykonania naprawy,
5)  zorganizować stanowisko pracy do wykonania ćwiczenia,
6)  wykonać wymianę usztywnienia,
7)  dobrać środki i metody wykończenia naprawionego wyrobu,
8)  wykończyć naprawiony wyrób,
9)  sprawdzić poprawność wykonanego ćwiczenia,
10)  zaprezentować wykonane ćwiczenie oraz ocenić jakość wykonanej naprawy,
11)  zapisać uwagi w dzienniczku praktyk.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Wyposażenie stanowiska pracy:

– maszyna praworamienna oraz płaska jednogłowa,
– nóż kaletniczy, osełka, nożyczki, zapalniczka, nakłuwak lub szydło, pędzel do kleju,

pędzelek i krepa do czyszczenia, pojemniki na klej,

–  nici o różnej grubości i kolorze, tektura, klej kauczukowy,
–  gotowe preparaty do czyszczenia tkanin,
–  stół roboczy,
–  dzienniczek praktyk,
–  przybory do pisania,
–  literatura z rozdziału 6.

Ćwiczenie 4

Dokonaj konserwacji wyrobu skórzanego ze skóry zamszowej.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1) odszukać w materiałach dydaktycznych informacje o narzędziach i sposobach

przeprowadzania konserwacji skór zamszowych,

2) zapoznać się z instrukcją bezpieczeństwa i higieny pracy w warsztatach lub w zakładzie

gdzie będzie realizowane ćwiczenie,

3)  założyć odzież ochronną,
4)  dokonać oględzin wyrobu kaletniczego,
5)  dobrać środek do konserwacji skóry zamszowej,
6)  zorganizować  stanowisko  pracy  do  wykonania  ćwiczenia  w  potrzebne  narzędzia  do

konserwacji wyrobu,

7)  wykonać próbę działania dobranego środka konserwującego,
8)  wykonać konserwację wyrobu,
9)  sprawdzić poprawność wykonanego ćwiczenia,
10)  zaprezentować wykonane ćwiczenie oraz ocenić jakość wykonanej konserwacji,
11)  zapisać uwagi w dzienniczku praktyk.

Wyposażenie stanowiska pracy:

–

stół roboczy,

–

instrukcja lub metka informująca od producenta wyrobu o proponowanym sposobie
konserwacji,

–

zestaw preparatów konserwujących,

–

narzędzia do konserwacji wyrobów,

–

dzienniczek praktyk,

–

przybory do pisania,

–

literatura z rozdziału 6.

Ćwiczenie 5

Dokonaj wymiany uszkodzonego zamka błyskawicznego we wskazanym wyrobie

kaletniczym.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1) odszukaj w materiałach nauczania informacje na temat narzędzi i maszyn do

przeprowadzenia napraw w wyrobach kaletniczych oraz o sposobach wykonania
wymiany zamka błyskawicznego,

2) zapoznać się z instrukcją bezpieczeństwa i higieny pracy w warsztatach lub w zakładzie

gdzie będzie realizowane ćwiczenie,

3)  założyć odzież ochronną,
4)  zapisać plan działania wykonania wymiany zamka,
5)  zorganizować stanowisko pracy do wykonania ćwiczenia,
6)  wykonać demontaż uszkodzonego zamka błyskawicznego,
7)  oczyścić wyrób z nitek,
8)  wszyć nowy zamek błyskawiczny,
9)  sprawdzić poprawność wykonanego ćwiczenia,
10)  zaprezentować wykonane ćwiczenie oraz ocenić jakość wykonanej wymiany,
11)  zapisać uwagi w dzienniczku praktyk.

Wyposażenie stanowiska pracy:

–

maszyna praworamienna oraz płaska jednogłowa,

–

nóż kaletniczy, osełka, nożyczki, zapalniczka, nakłuwak lub szydło,

–

nici o różnej grubości i kolorze, zamki błyskawiczne o różnej długości i kolorach,

–

wyrób kaletniczy z uszkodzonym zamkiem błyskawicznym,

–

stół roboczy,

–

dzienniczek praktyk,

–

przybory do pisania,

–

literatura z rozdziału 6.

Ćwiczenie 6

Dokonaj wymiany uszkodzonego paska nośnego we wskazanym wyrobie kaletniczym

oraz dokonaj konserwacji całego wyrobu.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1) odszukać w materiałach dydaktycznych informacje na temat sposobu wykonywania

wymiany części składowych wyrobu oraz środków do konserwacji,

2) zapoznać się z instrukcją bezpieczeństwa i higieny pracy w warsztatach lub w zakładzie

gdzie będzie realizowane ćwiczenie,

3)  założyć odzież ochronną,
4)  zapisać plan działania wykonania wymiany paska nośnego,
5)  zorganizować stanowisko pracy do wykonania ćwiczenia,
6)  wykonać demontaż uszkodzonego paska nośnego,
7)  oczyścić wyrób z nitek,
8)  zwymiarować uszkodzony pasek nośny,
9)  dokonać rozkroju elementu paska nośnego z materiału podstawowego,
10)  wykonać czynności prowadzące do wykonania nowego paska nośnego,
11)  wmontować nowy pasek nośny do wyrobu,
12)  sprawdzić poprawność wykonanych czynności montażowych,
13)  oczyścić wyrób,

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

14)  zakonserwować wyrób,
15)  zaprezentować sposób przeprowadzenia ćwiczenia,
16)  ocenić jakość wykonanej wymiany paska nośnego,
17)  zapisać uwagi w dzienniczku praktyk.

Wyposażenie stanowiska pracy:

–  maszyna praworamienna oraz płaska jednogłowa,
–  nóż kaletniczy, osełka, nożyczki, zapalniczka, nakłuwak lub szydło,
–  nici o różnej grubości i kolorze, zamki błyskawiczne o różnej długości i kolorach,
–  preparaty konserwujące,
–  wyrób kaletniczy z uszkodzonym paskiem nośnym,
–  stół roboczy,
–  dzienniczek praktyk,
–  przybory do pisania,
–  literatura z rozdziału 6.

4.3.4. Sprawdzian postępów

Czy potrafisz:

Tak

Nie

1) dobrać materiały, narzędzia, maszyny i urządzenia do wykonania

napraw wyrobów kaletniczych?

2) ustalić zakres i sposób wykonania naprawy wyrobów kaletniczych?

3) ocenić jakość materiałów przeznaczonych do naprawy wyrobów

kaletniczych?

4)  wykonać wymianę rączki w torbie damskiej?
5)  wymienić zamek błyskawiczny w torbie podróżnej?
6)  wymienić podszewkę w torebce codziennego użytku?
7)  wymienić zapięcie w etui na okulary?
8)  wymienić usztywnienie w kosmetyczce damskiej?
9)  zastosować  przepisy  bhp  na  stanowisku  naprawy  i  konserwacji

wyrobów kaletniczych?

10) dobrać środki do konserwacji wyrobów kaletniczych?
11) wykonać konserwację wyrobów kaletniczych?

¨
¨

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.5. Koszty naprawy, renowacji i konserwacji wyrobów

kaletniczych

4.5.1. Materiał nauczania

Tematyce normowania materiałów oraz wyliczania ich zużycia poświęcona jest jednostka

modułowa 744[01].Z2.03 „Kalkulowanie kosztów produkcji wyrobów i usług”.

Podobnie jak koszty wytwarzania wyrobów kaletniczych, można również obliczyć koszty

naprawy, renowacji i konserwacji tych wyrobów. Podstawą do obliczenia tych kosztów jest:

−

koszt robocizny,

−

koszt materiałów bezpośrednich,

−

koszty ogólnozakładowe.

Na robociznę bezpośrednią składają się koszty wynagrodzeń pracowników realizujących

czynności naprawcze, renowacyjne i konserwacyjne wyrobów kaletniczych, płace godzinowe
tych pracowników, premie oraz podatek od wynagrodzeń i ZUS.

Podstawą do obliczenia kosztów zużycia materiałów są normy ilościowego zużycia

poszczególnych rodzajów materiałów podstawowych i pomocniczych oraz ceny jednostkowe
poszczególnych materiałów.

Koszt materiałów bezpośrednich to koszt zużycia materiałów normowanych

(podstawowych i pomocniczych): skór miękkich, twardych, materiałów płynnych, tkanin,
materiałów skóropodobnych itd.

Koszty ogólnozakładowe – to koszty wynagrodzeń pracowników komórek zarządu

zakładu, koszty ponoszone przez te komórki oraz podatki, , utrzymanie pomieszczeń,
administracji, amortyzacja urządzeń biurowych, telefony, czynsze dzierżawne itp.

Koszty wydziałowe – to koszty wynagrodzeń pracowników niebiorących udziału

bezpośrednio  w  czynnościach  usługowych  (brygadzista,  instruktorzy  itp.),  koszty  pary
wodnej,  prądu,  wody,  gazu,  zużycia  części  do  maszyn,  konserwacji  i  remontu  maszyn,
materiałów  nieprodukcyjnych,  materiałów  biurowych  i  druków,  zużycia  przedmiotów
nietrwałych, amortyzacji środków trwałych, koszty BHP, transportu itd.

Techniczne koszty napraw, renowacji i konserwacji wyrobów – jest to suma kosztów:

−

zużycia materiałów normowanych (podstawowych i pomocniczych),

−

robocizny bezpośredniej,

−

wydziałowych,

−

ogólnozakładowych.
Całkowity koszt napraw, renowacji i konserwacji wyrobów kaletniczych – jest to suma:

−

technicznych kosztów wytwarzania,

−

kosztów zbytu.

Obliczanie kosztów naprawy, renowacji i konserwacji

Przykład 1

Naprawa (wymiana) rączek w torbie wyjściowej ze skóry naturalnej. Materiałami

użytymi do naprawy są:

−

skóra naturalna – powierzchnia 200 dm

o grubości 1 mm,

−

nici syntetyczne – 1000 cm,

−

klej kauczukowy – 1 kg.

Po dokonaniu dokładnych oględzin wyrobu przeznaczonego do naprawy wynika, że

należy przeszyć rączki na odcinku 40 cm przy 3 ściegach na 1 cm.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Poniżej zostanie przedstawione w formie tabelarycznej zestawienie kosztów naprawy

(tabela 2), oraz sposób ich obliczania (tabela 3).

Tabela 2. Zestawienie kosztów naprawy.

Dane kosztów naprawy

Jednostki

Koszty robocizny bezpośredniej

zł

Koszty ogólnozakładowe

zł

Zużycie netto skóry na rączki

0,5

Koszt całej skóry

160

zł

Koszt 1 kg kleju

zł

Zużycie kleju

dag

Koszt 1000 cm nici

zł

Tabela 3. Sposób obliczania kosztów naprawy

Obliczane koszty

Sposób obliczenia

Koszt 1 dm

skóry

160 zł : 200 dm

= 0,8 zł

Koszt elementów na rączki torebki

0,8 zł * 5 dm

= 4 zł

Norma zużycia nici na odcinku 1 cm szwu
według wzoru:
1 = 2[1 + n (d

+ d

)] * η

gdzie:
1 – długość nici,
n – ilość ściegów na 1 cm,
d

– grubość łączonych materiałów (cm),

η - współczynnik naprężenia nici (0,85 – 0,9)

2[1+3(0,1 cm + 0,1cm)] * 0,8 = 2,56 cm

Norma zużycia nici na odcinku 40 cm szwu

2,56 * 40 cm + 10 cm na końcówki = 2,56 *
40 cm = 102,4 + 10 cm =112,4 cm

Koszt 1 cm nici

20 zł : 1000 cm = 0,02 zł

Koszt zużycia 128 cm nici na odcinku 50 cm

0,02 zł * 112,4 cm = 2,25 zł

Zużycie 1 dag kleju

10 zł : 100 dag = 0,10 zł

Koszt zużytego 20 dag kleju

0,10 zł * 20 dag = 2 zł + współczynnik
dodatkowego zużycia np. 0,50 = 2,50 zł

Koszt całej naprawy (wymiana rączek w torbie
wyjściowej) będzie sumą kosztów materiałów
oraz kosztów robocizny bezpośredniej i
kosztów ogólnozakładowych:

4 zł + 2,56 zł + 2,25 + 10 zł +10 zł = 28,81
zł Całkowity koszt wykonania naprawy
wyniósł 28,81 zł

Normę zużycia kleju obliczamy w następujący sposób: ważymy klej po dokonaniu

naprawy z jego użyciem. Różnica stanowi normę netto zużycia tego kleju np.: 20 dag.
Następnie obliczmy koszt wykorzystanego kleju doliczając współczynnik dodatkowego
zużycia (pozostałości na ściankach pojemnika lub na pędzelku).

Przykład 2

Renowacja połączona z naprawą (wymianą) części składowej w torbie monterskiej ze

skóry twardej. Materiałami użytymi do wykonania naprawy są:

−

skóra twarda o grubości 2 mm o wadze 6 kg,

−

nici – 1000 cm,

−

aceton – 1 kg,

−

barwnik połyskujący z dodatkiem modyfikowanego lakieru – 1 kg.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Normę zużycia dla skór twardych ustala się w gramach. Ze skóry należy wykroić element

wyrobu i zważyć go. Normę zużycia obliczamy w taki sam sposób jak dla skór miękkich
tylko wynik podany będzie w kilogramach. Przy pojedynczych usługach należy dodać
współczynnik korygujący na ewentualny odpad.

Po dokonaniu dokładnych oględzin wyrobu przeznaczonego do naprawy wynika, że

należy wszyć część składową ze skóry twardej na odcinku 50 cm przy 3 ściegach na 1 cm.

Poniżej zostanie przedstawione w formie tabelarycznej zestawienie kosztów naprawy

(tabela 4), oraz sposób ich obliczania (tabela 5).

Tabela 4. Zestawienie kosztów naprawy.

Dane kosztów naprawy

Jednostki

Koszty robocizny bezpośredniej

zł

Koszty ogólnozakładowe

zł

Koszt całej skóry

zł

Waga części składowej wyciętej

0,5

Współczynnik korygujący

zł

Koszt 1000 cm nici

zł

Koszt 1 kg barwnika

zł

Zużycie barwnika

dag

Współczynnik korygujący

zł

Koszt 1 kg acetonu

zł

Zużycie acetonu

dag

Współczynnik korygujący

zł

Tabela 5. Sposób obliczania kosztów naprawy

Obliczane koszty

Sposób obliczenia

Koszt 1 dm

skóry

60 zł : 6 kg = 10 zł

Koszt wyciętej części składowej wyrobu

10 zł * 0,5 kg = 5 zł + współczynnik korygujący
2 zł = 7 zł

Norma zużycia nici na odcinku 1 cm
szwu według wzoru:
1 = 2[1 + n (d

+ d

)] * η

gdzie:
1 – długość nici,
n – ilość ściegów na 1 cm,
d

– grubość łączonych materiałów

(cm),
η - współczynnik naprężenia nici (0,85 –
0,9)

2[1 + 3(0,2 + 0,2)] * 08 = 3,52 cm

Norma zużycia nici na odcinku 50 cm
szwu + 10 cm współczynnik korygujący
na końcówki nici

3,52 cm * 60 cm = 186 cm

koszt 1 cm nici

20 zł : 1000 cm = 0,02 zł

koszt zużycia 211,2 cm nici na odcinku
60 cm

0,02 zł * 186 cm = 3,72 zł

koszt 1 dag acetonu

10 zł : 100 dag = 0,10 zł

koszt zużytego 2 dag acetonu

0,10 zł * 2dkg = 0,2 zł + 1 zł. współczynnik
dodatkowego zużycia = 1,20 zł

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Koszt 1 dag barwnika

80 zł : 100 dag = 0,8 zł

Koszt zużytego barwnika

0,8 zł * 20 dag = 16 zł + 2 zł współczynnik
dodatkowego zużycia = 18

Koszt całej naprawy będzie sumą
kosztów materiałów oraz kosztów
robocizny bezpośredniej i kosztów
ogólnozakładowych:

7 + 3,72 + 1,20 + 18 + 10 + 15 = 54,92

Całkowity koszt wykonania naprawy wyniósł
54,92 zł

Podobnie jak klej, wszystkie materiały płynne należy zważyć, a aceton przed i po zmyciu

powierzchni  wyrobu.  Barwnik  ważymy  przed  odświeżaniem  wyrobu  oraz  po  dokonaniu
renowacji.  Różnica  będzie  stanowić  normę  netto  zużycia  tych  materiałów.  Następnie
obliczmy koszt wykorzystanych  materiałów płynnych doliczając współczynnik dodatkowego
zużycia  (pozostałości  acetonu  na  szmatce  lub  wacikach,  a  barwnika  na  ściankach  komory
natryskowej i przewodach wyciągu oparów).

Przykład 3

Naprawa (wymiana) usztywnienia i zamka błyskawicznego w torbie szkolnej.

Materiałami użytymi do naprawy będą:

−

tektura – 1 m

−

zamek błyskawiczny – 1 m.

Po dokonaniu oględzin wyrobu przeznaczonego do naprawy wynika, że musimy

wymienić 70 cm zamka błyskawicznego oraz 20 dm

tektury na nowe usztywnienie = 0,2 m

Poniżej zostanie przedstawione w formie tabelarycznej zestawienie kosztów naprawy

(tabela 6), oraz sposób ich obliczania (tabela 7).

Tabela 6. Zestawienie kosztów naprawy.

Dane kosztów naprawy

Jednostki

Koszty robocizny bezpośredniej

zł

Koszty ogólnozakładowe

zł

Koszt tektury za 1m

zł

Zużycie tektury

0,2

Współczynnik korygujący

zł

Koszt zamka błyskawicznego za 1 m

zł

Powierzchnia wyciętego usztywnienia

Tabela 5. Sposób obliczania kosztów naprawy

Obliczane koszty

Sposób obliczenia

Koszt zużycia 0,2 m

tektury

5 zł * 0,2 m

= 1 zł + współczynnik korygujący 1

zł = 2 zł

Koszt 1 cm zamka błyskawicznego

5 zł : 100 cm = 0,05 zł

Koszt 70 cm zamka błyskawicznego

0,05 zł * 70 cm = 3,5 zł

Koszt całej naprawy będzie sumą
kosztów materiałów oraz kosztów
robocizny bezpośredniej i kosztów
ogólnozakładowych:

2 + 3,50 +10 + 8 = 23,5
Koszt całej naprawy wyniósł 23,5 zł

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Koszt materiałów pomocniczych można również obliczyć inną metodą. Szacując, że

koszty  materiałów  pomocniczych  wraz  z  opakowaniami  stanowią  około  5%  w  stosunku  do
kosztów  zużycia  materiałów  podstawowych.  Przy  usługach  małych  –  jednostkowych  takie
obliczenia  mogą  okazać  się  niewspółmierne  do  faktycznego  zużycia  tych  materiałów.
Rzeczywiste wyniki zużycia materiałów pomocniczych przy tego typu usługach dają metody
polegające na dokładnych wyliczeniach jak to pokazano w powyższych przykładach.

4.5.2. Pytania sprawdzające

Odpowiadając na pytania, sprawdzisz, czy jesteś przygotowany do wykonania ćwiczeń.

1. Co jest podstawą do obliczenia kosztów napraw, renowacji i konserwacji wyrobów

kaletniczych?

2.  Co jest podstawą do obliczenia zużycia materiałów?
3.  Czym charakteryzują się techniczne koszty napraw, renowacji i konserwacji wyrobów?
4.  Jakie  składniki  mają  wpływ  na  kształtowanie  kosztów  napraw,  renowacji  i  konserwacji

wyrobów?

5. Jaki procent w stosunku do koszów zużycia materiałów podstawowych stanowią koszty

materiałów pomocniczych?

6. W jaki sposób obliczyć koszt naprawy, renowacji i konserwacji wyrobów kaletniczych?

4.5.3. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Oblicz zużycie nici zszywanych materiałów o długości 30 cm wykonanego jednym

rzędem ściegów zwartych. Gęstość ściegu i grubość zszywanych materiałów ustal na
podstawie przygotowanej próbki.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1)  odszukać w materiałach dydaktycznych przykład obliczania zużycia nici,
2)  zorganizować stanowisko pracy do wykonania ćwiczenia,
3)  ustalić gęstość ściegów,
4)  ustalić grubość materiałów,
5)  obliczyć zużycie nici na 1 cm szwu,
6)  obliczyć zużycie nici na 30 cm szwu,
7)  obliczyć zużycie brutto nici,
8)  zapisać wyniki w zeszycie ćwiczeń.

Wyposażenie stanowiska pracy:

–  próbka zszytych elementów,
–  grubościomierz,
–  linijka,
–  przybory do pisania,
–  zeszyt ćwiczeń,
–  literatura z rozdziału 6.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Ćwiczenie 2

Oblicz koszt zużycia skóry na elementy wyrobu o wymiarach:

−

ścianka przednia i tylna – 230 mm x 430 mm,

−

boki – 230 mm x 100 mm.

Cena skóry za 1 m

wynosi 120 zł.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1) odszukać w materiałach dydaktycznych przykład obliczeń zużycia skóry użytej do

naprawy,

2)  zorganizować stanowisko pracy do wykonania ćwiczenia,
3)  wypisać dane zadania,
4)  w zeszycie ćwiczeń wykonać obliczenie kosztów zużycia skóry.

Wyposażenie stanowiska pracy:

– przybory do pisania,
– zeszyt ćwiczeń,

–

literatura z rozdziału 6.

Ćwiczenie 3

Oblicz koszt zużycia tektury na elementy wyrobu o wymiarach:

−

spód – 350 mm x 100 mm,

−

dwa elementy przegrody – 350 mm x 150 mm.

Cena 1 m

tektury wynosi 1 zł.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1)  odszukać w materiale nauczania przykład obliczania zużycia tektury do wykonanej usługi,
2)  zorganizować stanowisko pracy do wykonania ćwiczenia,
3)  wypisać dane zadania,
4)  w zeszycie ćwiczeń wykonać obliczenie kosztów zużycia tektury.

Wyposażenie stanowiska pracy:

–  przybory do pisania,
–  zeszyt ćwiczeń,
–  literatura z rozdziału 6.

Ćwiczenie 4

Oblicz koszt materiałów pomocniczych, wiedząc, że stanowią one 5% kosztów

materiałów podstawowych, które wynoszą 60zł.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1)  odszukać w materiałach dydaktycznych sposób procentowego obliczania kosztów,
2)  zorganizować stanowisko pracy do wykonania ćwiczenia,
3)  wypisać dane zadania,
4)  w zeszycie ćwiczeń wykonać obliczenie kosztów materiałów pomocniczych.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Wyposażenie stanowiska pracy:

–  przybory do pisania,
–  zeszyt ćwiczeń,
–  literatura z rozdziału 6.

4.3.4. Sprawdzian postępów

Czy potrafisz:

Tak

Nie

1)  obliczyć zużycie nici?
2)  obliczyć zużycie materiałów płynnych?
3)  obliczyć koszty zużycia materiałów podstawowych?
4)  obliczyć  koszty  naprawy,  renowacji  i  konserwacji  wyrobów

kaletniczych?

5)  zdefiniować koszt materiałów bezpośrednich?
6)  zdefiniować koszty ogólnozakładowe?
7)  zdefiniować całkowity koszt napraw?
8)  obliczyć koszt zużycia materiałów pomocniczych?
9)  obliczyć koszt zużycia materiałów podstawowych?

¨
¨

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

SPRAWDZIAN OSIĄGNIĘĆ

INSTRUKCJA DLA UCZNIA

1.  Przeczytaj uważnie instrukcję.
2.  Podpisz imieniem i nazwiskiem kartę odpowiedzi.
3.  Zapoznaj się z zestawem zadań testowych.
4.  Test  zawiera  20  zadań  dotyczących  przygotowania  elementów  wyrobów  skórzanych  do

montażu. Wszystkie pytania są pytaniami wielokrotnego wyboru. Tylko jedna odpowiedź
jest prawidłowa.

5. Udzielaj odpowiedzi tylko na załączonej karcie odpowiedzi.

W zadaniach wielokrotnego wyboru zaznacz prawidłową odpowiedź znakiem X
(w przypadku pomyłki należy błędną odpowiedź zaznaczyć kółkiem, a następnie
ponownie zakreślić odpowiedź prawidłową).

6. Odpowiedzi udzielaj samodzielnie, bo tylko wtedy będziesz miał satysfakcję

z wykonanego zadania i udzielonych odpowiedzi..

7. Trudności mogą przysporzyć Ci zadania: 1, 3, 5, 7, 8, 9, 13, 16, gdyż są one na poziomie

trudniejszym niż pozostałe.

8. Kiedy udzielenie odpowiedzi będzie Ci sprawiało trudność, wtedy odłóż jego rozwiązanie

na później i wróć do niego, gdy zostanie Ci wolny czas.

9. Na rozwiązanie testu masz 45 minut.

Powodzenia!

Materiały dla ucznia:

–  instrukcja,
–  zestaw zadań testowych,
–  karta odpowiedzi.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

ZESTAW ZADAŃ TESTOWYCH

1. Ręczne nanoszenie apretur należy przeprowadzić przy pomocy

a)  miękkich ściereczek.
b)  szorstkich ściereczek.
c)  gąbek naturalnych.
d)  szczotek.

2. Na rysunku obok przedstawiono narzędzie do nanoszenia apretur. Jest to

a)  praska kaletnicza.
b)  szczotkarka.
c)  pistolet natryskowy.
d)  pojemnik do lateksu.

3. Do łączenia pomocniczego przy naprawie wyrobu kaletniczego ze skóry naturalnej

najlepiej użyć kleju

a)  kauczukowego.
b)  poliuretanowego.
c)  nitrocelulozowego.
d)  polichloroprenowego.

4. Środkiem chemicznym używanym do wywabiania plam oleju, żywicy, wosku i asfaltu

jest

a) aceton.
b) alkohol.

c) benzyna.
d) chloroform.

5. Plamy tłuszczowe ze skórzanego wyrobu kaletniczego ze skóry najlepiej usunąć za

pomocą

a)  3 procentowego roztworu amoniaku.
b)  5 procentowego kwasu szczawiowego.
c)  2 procentowego alkoholu etylowego.
d)  2 procentowego kwasu szczawiowego i terpentyny.

6. Lakiery retuszerskie najlepiej użyć do skór

a)  lakierowanych.
b)  welurowych.
c)  nubukowych.
d)  kolodionowych.

7. Po oczyszczeniu i zmyciu powierzchni wyrobu ze skóry apreturowanie należy przeprowadzić

a)  6 – krotnie.
b)  5 – krotnie.
c)  4 – krotnie.
d)  3 – krotnie.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

8. Odbarwione, przetarte brzegi wyrobu skórzanego można poddać renowacji stosując

preparat

a)  samonabłyszczający, szybkoschnący.
b)  zmiękczający skórę.
c)  ożywiający skórę.
d)  utwardzający skórę.

9. Usuwanie uszkodzeń mechanicznych woskiem wykonujemy przy pomocy

a)  pędzla.
b)  pistoletu natryskowego.
c)  nożyka.
d)  ołówka retuszerskiego.

10. Pudry retuszerskie używa się do retuszowania uszkodzeń skór

a)  lakierowanych.
b)  welurowych i nubukowych.
c)  kolodionowych.
d)  anilinowych.

11. Apreturowanie poprzedzone jest

a)  zmywaniem powierzchni z zanieczyszczeń.
b)  nanoszeniem pasty akrylowej z dodatkiem wody.
c)  nanoszeniem powłoki podkładowej.
d)  nanoszeniem powłoki połyskującej.

12. Kontrola jakości materiałów użytych do naprawy ma na celu

a)  zaplanowanie sposobu naprawy.
b)  zaplanowanie zakresu naprawy.
c)  stwierdzenie ich przydatności do wykonania naprawy.
d)  skontrolowanie ich właściwości i parametrów.

13. W celu wyeliminowania nieprzyjemnego zapachu z naprawianego wyrobu ze skóry

należy zastosować

a)  utleniający środek czyszczący.
b)  apreturę samopolerującą.
c)  lakier szybkoschnący.
d)  neutralizator zapachów.

14. Nieodłączną czynnością poprzedzającą wydanie klientowi naprawionego wyrobu

kaletniczego jest

a)  oczyszczenie wyrobu ze śladów obróbki.
b)  fasonowanie wyrobu.
c)  zatuszowanie znaków po naprawie.
d)  kontrola jakości wykonanej naprawy.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

15. Pianka redukująca nagromadzone zabrudzenia oraz odżywiająca i zmiękczająca nie może

być użyta do skór

a)  zamszowych i nubukowych.
b)  lakierowanych.
c)  anilinowych.
d)  kazeinowych.

16. Nieodpowiedni dobór środków zmywających przed apreturowaniem może spowodować

a)  uszkodzenie powłoki wykończeniowej.
b)  słabe zabarwienie powłoki wykończeniowej.
c)  lekkie starcie powłoki wykończeniowej.
d)  trwałe zabarwienie powłoki wykończeniowej.

17. Przed przystąpieniem do wymiany zamka błyskawicznego w wyrobie kaletniczym,

w pierwszej kolejności należy

a)  zaplanować sposób naprawy.
b)  wypruć zamek błyskawiczny.
c)  oczyścić wyrób z resztek nici.
d)  wszyć zamek błyskawiczny.

18. Przed zszyciem nadprutego paska nośnego należy

a) dobrać kolor i grubość nici do wykonania naprawy.
b) oczyścić wyrób z kurzu i śladów obróbki.

c) obciąć i opalić nitki.

d) usunąć pozostałości z kleju.

19. Konserwację i czyszczenie wyrobu kaletniczego ze skóry zaleca się przeprowadzać

a)  co 3 do 6 miesięcy.
b)  co 6 do 7 miesięcy.
c)  co 7 do 9 miesięcy.
d)  co 9 do 12 miesięcy.

20. Koszty bezpośrednie to koszty

a)  obsługi technicznej produkcji.
b)  finansowo księgowe.
c)  urządzeń produkcyjnych.
d)  materiałowe.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

KARTA ODPOWIEDZI

Imię i nazwisko ……………………………………………………..

Wykonywanie napraw, renowacji i konserwacji wyrobów kaletniczych

Zakreśl poprawną odpowiedź.

zadania

Odpowiedź

Punktacja

Razem:

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

6. LITERATURA

1.  Christ J. W.: Kaletnictwo – Podręcznik technologii dla ZSZ. WSiP, Warszawa 1991
2.  Hansen A.: Bezpieczeństwo i higiena pracy. WSiP, Warszawa 1998
3.  Iwanowski J., Persz T.: Garbarstwo cz. I. WPLiS, Warszawa 1965
4.  Napora S.: Galanteria ze skóry i tworzyw sztucznych WPLiS. Warszawa 1962
5.  Persz T. : Obuwnictwo przemysłowe część II WSiP Warszawa 1986
6.  Persz T.: Materiałoznawstwo dla techników przemysłu skórzanego. WSiP, Warszawa

1992

7.  Persz T.: Materiałoznawstwo dla zasadniczych szkół skórzanych. WSiP, Warszawa 1997
8.  www.tkm.com.pl
9.  www.szewex.home.pl
10.  www.globi.pl
11.  www.optimasz.com.pl
12.  www.iguana.4b.pl

Literatura metodyczna
1.  Dretkiewicz  –  Więch  J.:  ABC  nauczyciela  przedmiotów  zawodowych.  Operacyjne  cele

kształcenia. Zeszyt 32. CODN, Warszawa 1994

2. Ornatowski T., Figurski J.: Praktyczna nauka zawodu. ITeE, Radom, 2000