42

43

Rozdział 3.

Koncepcja wizerunku miasta

Sylwia Dudek-Mańkowska

3.1. Wprowadzenie

Badania nad wizerunkami miejsc prowadzone są od lat 70-tych

XX w. przez przedstawicieli różnych dyscyplin naukowych

1

. Proble-

matyka dotycząca formowania się obrazu miasta nadal znajduje się

przede wszystkim w obszarze zainteresowań ekonomistów i socjolo-

gów, aczkolwiek należy podkreślić, iż wzrasta zainteresowanie tą pro-

blematyką wśród geografów. Studia nad wizerunkiem miejsc można

zaliczyć do nurtu badań geografii percepcji, która próbuje zrozumieć

filtry, przez które oglądany jest świat

2

. Badane są zatem wyobrażenia

miejsca i opinie na jego temat, ale także czynniki i uwarunkowania

mające wpływ na waloryzację przestrzeni, z wykorzystaniem metod

stosowanych w pracach z zakresu geografii percepcji. W Polsce studia

dotyczące postrzegania terenów skupione były na badaniu świadomo-

ści terytorialnej mieszkańców, wyobrażeń i preferencji przestrzennych,

postaw wobec wybranych cech pojedynczego obiektu lub terenu

3

.

W badaniach nad wizerunkami miast często, poza analizą struktu-

ry obrazu, w centrum zainteresowania pozostają czynniki wpływające

1

M. Gallarza, I. G. Saura, H.C. Garcia, Destination Image: Towards a Conceptual Framework,

“Annals of Tourism Research” 2002, 29, s. 56-78.

2

K. Rembowska, Tożsamość lokalna i regionalna. Region łódzki, Acta Universitatis Lodziensis.

Folia Geographica Socio-Oeconomica 1999, 3.

3

K. Gwosdz, Postrzeganie regionu tradycyjnego przemysłu w okresie transformacji: przypadek

Górnego Śląska, „Czasopismo Geograficzne” 2001, 72(3-4), s. 283-299.

Artykuł pochodzi z publikacji: Kreowanie wizerunku miast,

(Red.) A. Grzegorczyk, A. Kochaniec,

Wyższa Szkoła Promocji, Warszawa 2011

42

43

na jego powstawanie. Analizuje się przede wszystkim wpływ cech

społeczno-demograficznych jednostki oraz typów wykorzystywanych

przez nią źródeł informacji na powstawanie obrazu miejsca. Przedmio-

tem większości prowadzonych badań są turystyczne wizerunki państw

i miast. Od lat 90-tych XX w. wzrasta zainteresowanie studiami nad

obrazami miast w świadomości różnych grup społecznych.

Szersze zainteresowanie badaniami wizerunków miast w Polsce

należy wiązać ze zmianami zachodzącymi w ośrodkach miejskich

w ostatnich dziesięcioleciach pod wpływem globalizacji. Miasta

upodobniają się do siebie, jednocześnie rywalizując o rozmaite korzy-

ści – pozyskanie nowych osadników, turystów, inwestorów, ale także

zabiegają o organizację imprez sportowych, kulturalnych lub rozryw-

kowych. Coraz częściej władze lokalne przystępują świadomie do

budowania przewagi konkurencyjnej, która umożliwi ich miastom

dalszy rozwój i wygraną w międzymiejskiej konkurencji. Miasta mogą

budować przewagę konkurencyjną w oparciu o dwie grupy zasobów.

Pierwszą stanowią zasoby materialne miasta; drugą natomiast zasoby

niematerialne, do których zaliczyć można jego wizerunek. Władze

lokalne zaczynają zdawać sobie sprawę, że każde miasto posiada

pewien wizerunek, na który mogą oddziaływać: jeśli jest on negatywny,

można podjąć próbę jego zmiany; jeśli jest mało wyrazisty – wzmocnić

go poprzez wybór odpowiednich środków marketingowych. Ponadto

wzrost zainteresowania kształtowaniem pozytywnego obrazu ze stro-

ny władz wynika ze zrozumienia funkcji, jakie pełni taki wizerunek

i korzyści, które może on miastu przynieść − jest więc on ważnym

czynnikiem podejmowania decyzji, wpływa na większą rozpoznawal-

ność miasta, przyczynia się także do zwiększonego zainteresowania

miastem i budowania zaufania do władz lokalnych.

3.2. Model powstawania wizerunku miasta

Zainteresowanie naukowców koncepcją wizerunku pojawiło się

już w latach 60-tych XX wieku. Pierwszymi badaczami zajmujący-

mi się tą problematyką byli K. E. Boulding

4

i P. Martineau

5

, którzy

w swych pracach zasugerowali, że wyobrażenia mogą mieć większy

4

K. E. Boulding, The Image: Knowledge and Life in Society, Ann Arbor MI, University of Mi-

chigan Press, 1956.

5

P. Martineau, The Personality of the Retail Store, “Harvard Business Review” 1958, 36, s. 47-

55.

44

45

wpływ na zachowanie człowieka, aniżeli obiektywne informacje

o postrzeganych przedmiotach lub otoczeniu. Znaczny wzrost zaintere-

sowania tą tematyką rozpoczął się od pracy J. D. Hunta opublikowanej

w 1971 roku

6

. Od lat tego czasu studia o tej tematyce prowadzone były

licznie przez przedstawicieli różnych dyscyplin naukowych.

W związku z interdyscyplinarnym charakterem badań nad

wizerunkiem miejsca, w literaturze spotkać można wiele defi-

nicji tego pojęcia (zob. tab. 1.). Według P. L. Pearce’a

7

, wizeru-

nek jest jednym z tych pojęć, które nie przemijają, jest pojęciem

z nieokreślonym i zmiennym znaczeniem. Autorzy najczęściej cytują

definicje opracowane przez J. L. Cromptona

8

oraz P. Kotlera i H. Bari-

cha

9

, według których wizerunek jest wyrażeniem określającym sumę

wierzeń, idei i wyobrażeń, jakie osoba ma w stosunku do danego miej-

sca. Podobnie wizerunek definiują F. Lawson i M. Bond-Bovy

10

. Ich

zdaniem na wizerunek składa się wiedza o miejscu, wyobrażenia o nim,

uprzedzenia oraz stosunek emocjonalny do niego.

Wizerunek powstaje w oparciu o kilka wybranych wrażeń z całej

grupy odczuć docierających do człowieka w procesie poznawczym

11

.

Niektórzy badacze ograniczają badania nad wizerunkiem miejsca, ana-

lizując jedynie wyobrażenia i opinie na jego temat osób, które w owym

miejscu nie przebywają i definiują jego wizerunek jako umysłowe

odzwierciedlenie środowiska w świadomości osób, które nigdy danego

miejsca nie odwiedziły

12

.

Wielu autorów, definiując wizerunek, sugeruje jego strukturę. A.

R. Oxenfeldt

13

i E. Dichter

14

twierdzili, że wizerunek to suma wyobra-

żeń, powstającą jako rezultat oceny atrybutów miejsca, które mogą

zawierać elementy kognitywne i afektywne. Autorzy ci dostrzegają nie

6

P. C. Fakeye, J. L. Crompton, Image differences between prospective, first time, and repeat visi-

tors to the Lower Rio Grande Valley, “Journal of Travel Research” 1991, 30, s. 10-16.

7

P. L. Pearce, The Ulysses Factor, Springer-Verlag, New York 1988.

8

J. L. Crompton, An assessment of the image of Mexico as a vacation destination and the influence

of geographical location upon that image, “Journal of Travel Research” 1979, 17(4), s. 18-23.

9

P. Kotler, H. Barich, A Framework for Marketing Image Management, “Sloan Marketing Re-

view” 1991, 32(2), s. 94-104.

10

F. Lawson, M. Baud-Bovy, Tourism and Recreational Development, Architectural Press, Lon-

don 1977.

11

W. Reynolds, The Role of the Consumer in Image Building, “California Management Review”

1965, 7(3), s. 69–76.

12

J. Kangas, Helsingin imago Lontoossa, Helsingin kaupunginkanslian tiedotustoimisto, 1998, s.

1-81.

13

A. R. Oxenfeldt, Developing a Favorable Price-Quality Image, “Journal of Retailing” 1974-75,

50(4), s. 8-14.

14

E. Dichter, What is in an Image?, “Journal of Consumer Marketing” 1985, 2, s. 39-52.

44

45

tylko kognitywne i afektywne obrazy, ale także wizerunki całkowite

powstałe w wyniku percepcji miejsca

15

.

Podział na komponenty kognitywne i afektywne wizerunku mia-

sta znajduje potwierdzenie w pracach z zakresu psychologii środowi-

skowej, socjologii oraz geografii behawioralnej i humanistycznej.

Tab. 1. Przegląd definicji wizerunku miejsca

Autor

Definicja

Oxenfeldt [1974]

Wizerunek to zespół wyobrażeń, który powstaje w wy-

niku oceny atrybutów, mogących zawierać elementy

kognitywne i afektywne.

Tuan [1975]

Wizerunek środowiska jest czymś powstającym w

ludzkim umyśle w sytuacji, gdy osoby nie mają kon-

taktu z tym środowiskiem.

Lawson, Bond-

Bovy [1977]

Wizerunek to wyrażenie wiedzy, wyobrażeń, uprze-

dzeń, wrażeń i emocjonalnych myśli, jakie jednostka

ma o pewnym miejscu lub obiekcie.

Crompton [1979]

Wizerunek może być zdefiniowany jako suma wie-

rzeń, idei, wyobrażeń, jakie osoba ma w stosunku do

miejsca.

Fridgen [1987]

Wizerunek jest umysłowym odzwierciedleniem obiek-

tu lub miejsca, które nie występuje fizycznie przed

obserwatorem.

Embacher, Buttle

[1989]

Wizerunek obejmuje idee lub pojęcia, które jednostka

bądź grupa przypisuje miejscu, zanim je pozna.

Fakeye, Crompton

[1991]

Wizerunek jest umysłową konstrukcją opracowaną

przez potencjalnych turystów w oparciu o kilka wybra-

nych wyobrażeń z wszystkich napływających wrażeń.

Kotler, Barich

[1991]

Wizerunek może być zdefiniowany jako suma wie-

rzeń, idei, wyobrażeń, jakie osoba ma w stosunku do

miejsca.

Seaton, Bennett

[1996]

Wizerunek miejsca jest sumą idei i wyobrażeń, jakie

potencjalny turysta ma w stosunku do miejsca, w któ-

rym nie był.

Kangas [1998]

Wizerunek miasta składa się z wiedzy, obrazów i do-

świadczenia, posiadanego przez osoby spoza miasta.

Źródło: opracowanie własne zmodyfikowane i uzupełnione na podstawie Gallarza, Saura, Garcia

2002, s. 60.

15

S. Baloglu, K. W. McCleary, A model of destination image, “Annals of Tourism Research” 1999,

26(4), s. 868–897.

46

47

Wielu badaczy zajmujących się problematyką wizerunku miejsca

wskazuje, iż na obraz składają się komponenty afektywne i kognityw-

ne

16

. Komponenty kognitywne wizerunku (łac. cognito - poznanie),

określane w literaturze także jako poznawcze, odnoszą się do wiedzy

na temat miejsca – są to m.in. opinie na temat warunków życia w

mieście, komponenty afektywne (łac. affectus – uczucie, przywiąza-

nie), określane także jako emocjonalne, natomiast odnoszą się do jego

odczuwania – są to wyobrażenia miasta, subiektywne wrażenia, czasem

uprzedzenia, a nawet obawy. Zdaniem J. Chena

17

, badania komponen-

tów kognitywnych zapewniają dobre rozpoznanie unikatowych cech

miejsca, które mogą być wykorzystane przez władze lokalne przy opra-

cowaniu dokumentów strategicznych, podczas gdy badania komponen-

tów afektywnych - uważane za bardziej abstrakcyjne - mają charakter

zdecydowanie mniej aplikacyjny. Zdaniem P. L. Pearce’a

18

, wizerunek

jest natomiast jednym z tych pojęć, które nie przemijają, jest pojęciem

z nieokreślonym i zmiennym znaczeniem.

Jak podaje E. Stern i S. Krakover

19

, komponenty kognitywne

i afektywne razem składają się na całościowy, złożony wizerunek miej-

sca. Wizerunki są dynamiczne, należy zatem pamiętać, że tworzą je te

dwa komponenty oraz związki zachodzące pomiędzy nimi

20

.

Uogólniając przytoczone definicje, można stwierdzić, że wizeru-

nek miasta to zespół subiektywnych odczuć (komponenty afektywne

wizerunku) i opinii (komponenty kognitywne wizerunku) jednostki

oraz związków zachodzących pomiędzy tymi elementami, które

powstały w wyniku napływu informacji z różnych źródeł. Komponenty

afektywne wizerunku odnoszą się przede wszystkim do cech miasta,

natomiast komponenty kognitywne - do jego oferty. Wizerunek miasta

jest zatem mentalnym odzwierciedleniem rzeczywistości, postrzeganej

przez jednostkę. Nie jest on stały i powstaje w długim czasie.

16

K. Lynch, The Image of the City, Massachusetts Institute of Technology. Cambridge 1960; J. A.

Burgess, Image and identity. A study of urban and regional perception with particular reference to

Kingston upon Hull, “Occasional Papers in Geography” 1978, University of Hull, 23.; S. Baloglu,

K. W. McCleary, op. cit.

17

J. Chen, A Case Study of Korean Outbound Travelers’ Destination Images by Using Correspon-

dence Analysis, “Tourism Management” 2001, 22, s. 345–350.

18

P. L. Pearce, op. cit.

19

E. Stern, S. Krakover, The Formation of a Composite Urban Image, “Geographical Analysis”

1993, 25(2), s. 130-146.

20

T. Luque-Martínez, S. Barrio-García, J. A. Ibáñez-Zapata, A.R. Molina, Modeling a city’s image:

The case of Granada, “Cities” 2007, 24(5), s. 335-352.

46

47

S. Baloglu i K. W. McCleary

21

, w oparciu o przegląd dotychcza-

sowej literatury, opracowali model powstawania wizerunku miejsca.

Autorzy wyróżnili dwie grupy czynników, wpływających na powsta-

wanie wizerunku miejsc: indywidualne cechy jednostek (personal fac-

tors) oraz czynniki zewnętrzne (external stimulus factors).

Do pierwszej grupy czynników zaliczyli oni cechy społeczno-

demograficzne (np. wiek, poziom wykształcenia, status materialny)

i psychologiczne (wartości, motywacje oraz osobowość) jednostki;

natomiast za czynniki zewnętrzne uznano doświadczenia osoby zwią-

zane z danym miejscem oraz źródła informacji, z których jednostka

czerpie wiedzę o miejscu.

E. Avraham

22

, wymieniając czynniki wpływające na wizeru-

nek miasta, zwraca szczególną uwagę na jego charakterystykę. Do

głównych czynników zalicza on: liczbę mieszkańców i ich cechy,

status polityczny i społeczno-ekonomiczny miasta, liczbę i charakter

państwowych instytucji zlokalizowanych w mieście, jego położenie i

przeszłość, atmosferę, walory turystyczne, ofertę kulturalną i rozryw-

kową, krajobraz, ale także zainteresowanie mediów miastem oraz filmy

i seriale tam kręcone.

Cechy społeczno-demograficzne jednostek zaliczane są do czynni-

ków, wpływających na percepcję danego miejsca w większości modeli

powstawania jego wizerunku. Wiek, wykształcenie, płeć, zawód,

dochody, status materialny i miejsce zamieszkania są zaliczane do

głównych cech, wpływających na wizerunek miejsca

23

. S. Baloglu i K.

W. McCleary

24

, na podstawie licznych badań, uznali wiek i wykształce-

nie za główne determinanty obrazu miejsca. Założenie to jest zgodne z

wynikami badania przeprowadzonego przez E. Sterna i S. Krakovera

25

.

Autorzy dowiedli, że poziom wykształcenia jest jedną z najważniej-

szych cech, wpływających na kognitywne i afektywne komponenty

wizerunku miejsca oraz na wizerunek całościowy. S. S. Kim i A. M.

Morrsion

26

, badający zmianę wizerunku Korei po organizacji przez ten

21

S. Baloglu, K. W. McCleary, op. cit., s. 870.

22

E. Avraham, Media strategies for improving an unfavourable city image, “Cities” 2004, 21(6),

s. 471–479, s. 472.

23

P. Chen, D. L. Kerstetter, International students’ image of rural Pennsylvania as a travel desti-

nation, “Journal of Travel Research” 1999, 37, s. 256–266.

24

S. Baloglu, K. W. McCleary, op. cit.

25

E. Stern, S. Krakover, op. cit.

26

S. S. Kim, A. M. Morrsion, Change of images of South Korea among foreign tourists after the

2002 FIFA World Cup, “Tourism Management” 2005, 26, s. 233-247.

48

49

kraj Mistrzostw Świata w Piłce Nożnej w 2002 roku wykazali, że obraz

Korei różnił się w zależności od narodowości, poziomu wykształcenia

oraz wieku turystów. Przeprowadzona przez autorów analiza dowio-

dła, że obraz Korei bardziej poprawił się w świadomości turystów

z Chin i Japonii niż w świadomości kibiców ze Stanów Zjednoczonych.

Ponadto, osoby z wyższym wykształceniem lepiej postrzegały Koreę

aniżeli osoby średnio i słabo wykształcone. Analiza wykazała także,

że najbardziej poprawił się wizerunek tego kraju w świadomości dwu-

dziestolatków, natomiast wśród osób w wieku powyżej pięćdziesięciu

lat nie uległ zmianie.

Motywacje są jednym z kluczowych pojęć w zrozumieniu zacho-

wania człowieka i procesie podejmowania przez niego decyzji

27

. Są one

definiowane jako społeczno-psychologiczne siły, które skłaniają jed-

nostkę do uczestnictwa w pewnej działalności

28

. S. Um i J. L. Cromp-

ton

29

zaliczają je do jednych z najważniejszych czynników w modelach

wyboru miejsca turystycznego i modelach powstawania wizerunku.

Wpływ motywacji na wizerunek miejsca wskazywali m.in. A. Beerli

i J. Martín

30

. Niemniej, niektórzy autorzy twierdzą, że motywacje wpły-

wają jedynie na afektywne komponenty wizerunku

31

.

Kolejnym ważnym czynnikiem, wpływającym na powstawa-

nie wizerunku, są doświadczenia obserwatora związane z danym

miejscem. P. L. Pearce

32

oraz A. Phelps

33

sugerują, że wizerunek po

odwiedzeniu danego miejsca jest bardziej realistyczny, kompleksowy

i różni się od formowanego jedynie pod wpływem informacji o miej-

scu, zaczerpniętych np. z przewodników czy czasopism. C. M. Echtner

i J. R. B. Ritchie

34

twierdzą, że osoby o większym doświadczeniu obco-

27

M. Uysal, L. A. R. Hagan, Motivation of Pleasure Travel and Tourism (w:) (red.) M. Khan, M.

Olsen, T. Var, VNR’s Encyclopedia of Hospitality and Tourism, Van Nostrand Reinhold, New York

1993, s. 798-810.

28

J. G. Beard , M. G. Raghep, Measuring Leisure Motivation, “Journal of Leisure Research” 1983,

15, s. 219-228.

29

S. Um., J. L. Crompton, Attitude Determinants in Tourism Destination Choice, “Annals of To-

urism Research” 1990, 17, s. 432-448.

30

A. Beerli, J. Martín, Factors influencing destination image, “Annals of Tourism Research”

2004, 31(3), s. 657-681.

31

S. Baloglu, The relationship between destination images and sociodemographic and trip cha-

racteristics of international travelers, “Journal of Vacation Marketing” 1997, 3(3), s. 221–233.

32

P. L. Pearce, op. cit.

33

A. Phelps, Holiday destination image—the problem of assessment, “Tourism Management”

1986, September, s. 168–180.

34

C. M. Echtner, J. R. B. Ritchie, The measurement of destination image: An empirical assessment,

“Journal of Travel Research” 1993, 31(3), s. 3–13.

48

49

wania z miejscem budują w swej świadomości wizerunek całościowy,

w którym dominują unikatowe cechy tego miejsca. Wyobrażenia

i opinie osób o mniejszym kontakcie z danym miejscem opierają się

natomiast na aspektach funkcjonalnych i cechach, upodabniających

ośrodek do innych jednostek osadniczych.

Wcześniejsze doświadczenia jednostki bywają ważnym czynni-

kiem podejmowania decyzji, np. o wyborze miejsca wypoczynku czy

zamieszkania. Zupełnie inny może być zatem wizerunek tego samego

miasta w świadomości stałego mieszkańca, osoby regularnie dojeżdża-

jącej do pracy w danej miejscowości, turysty spędzającego w mieście

kilka dni czy też osoby, która w danym miejscu nigdy nie była. Wize-

runki miejsc w świadomości osób bez bezpośredniego ich doświadcze-

nia oraz bez wyobrażeń na ich temat posiadają cechy wizerunku stereo-

typowego. Wraz z lepszą znajomością, obrazy i miejsca stają się coraz

bardziej zgodne z rzeczywistą ofertą miasta i jego charakterem

35

.

Na związek pomiędzy odwiedzeniem danego miejsca a jego

wizerunkiem wskazywał m.in. K. Chon

36

, badający jak zmieniło się

postrzeganie Korei przez amerykańskich turystów przed ich wizytą w

kraju i po powrocie. Badanie pokazało, że turyści wracający z Korei

lepiej postrzegają ten kraj niż przed przyjazdem. Również badania pro-

wadzone przez P. L. Pearce’a

37

wykazały, że wizerunek miejsc, w tym

przypadku Grecji i Maroka, ulega poprawie w świadomości turystów

podczas spędzanego tam urlopu. W stosunku do wcześniejszych opinii

- sprzed przyjazdu - turyści lepiej ocenili m.in. ceny towarów i usług

oraz możliwości przeżycia przygody w trakcie pobytu.

Do grupy czynników zewnętrznych, wpływających na powstawa-

nie wizerunku miejsca, S. Baloglu i K. W. McCleary

38

zaliczyli także

źródła informacji. Autorzy podkreślali, iż należy badać typ (np. prze-

wodniki, gazety, filmy) oraz liczbę źródeł informacji, z których korzy-

stają respondenci. Także J. A. Burgess

39

sugerowała, że typ, jakość

i liczba informacji mogą wpływać na powstawanie wizerunku.

W modelu wyboru miejsca spędzania czasu wolnego, opraco-

wanym przez S. Uma i J. L. Cromptona

40

, ocena kognitywna miejsca

35

A. Łuczak, Wizerunek miasta, „Samorząd Terytorialny” 2001, 1-2, s. 83-91.

36

K. Chon, Tourism destination image: Marketing implications, “Tourism Management” 1991,

12, s. 68–72.

37

P. L. Pearce, op.cit.

38

S. Baloglu, K. W. McCleary, A model of destination image, op.cit.

39

J. A. Burgess, Image and identity…, op.cit

40

S. Um, J. L. Crompton, op. cit..

50

51

powstaje pod wpływem zewnętrznych czynników, do których autorzy

zaliczają różne źródła informacji, takie jak działania promocyjne władz

lokalnych, opinie rodziny i znajomych. W. Gartner

41

podkreślał, że

wykorzystywane źródła informacji o miejscu mogą wpływać na kogni-

tywne komponenty wizerunku, ale nie na afektywne - co było zgodne

z wynikami badań empirycznych, prowadzonych przez M. B. Holbro-

oka

42

.

W. Gartner

43

dokonał klasyfikacji źródeł informacji, wpływają-

cych na wizerunek miejsca. Wyróżnił on: informacje promocyjne przy-

gotowywane przez władze lokalne, odpowiedzialne za promocję miasta

(broszury, strona internetowa, lista mailingowa); informacje promocyj-

ne przygotowane przez inne podmioty, związane z miastem, np. biura

podróży i tour operatorów; opinie rodziny i znajomych; a także tzw.

niezależne źródła – mass media oraz literaturę.

Wpływ “niezależnych” źródeł informacji na powstawanie wize-

runku miejsca badali H. Kim i S. L. Richardson

44

. Ich zdaniem obrazy

miejsca - zaprezentowane w filmach, programach telewizyjnych oraz

w literaturze - mogą wyraźnie zmienić jego wizerunek nawet w krót-

kim czasie. Autorzy cytują wyniki badań, potwierdzających istnienie

silnego związku pomiędzy przekazami popkulturowymi a wizerun-

kami miejsc. J. Margaret

45

wykazał, że kultura disneyowska, na którą

składają się filmy, piosenki, parki tematyczne, wpływa na postrzeganie

środowiska naturalnego oraz antropogenicznego przez Amerykanów.

R. Railey i C. Van Doren

46

oraz R. Railey i inni

47

dowiedli, że ogląda-

nie filmów oddziałuje na wzrost świadomości miejsc, które są w nich

prezentowane oraz wpływa na podejmowane przez turystów decyzje

o wyborze celu podróży. H. Kim i S. L. Richardson

48

powołują się na

wyniki badań, przeprowadzonych na zlecenie Scottish Tourist Board

41

W. Gartner, “Image Formation Proces” (w:) (red.) M. Uysal, D. R. Fesenmaier, Communication

and Channel Systems in Tourism Marketing, Haworth Press, New York 1993, s. 191-215.

42

M. B. Holbrook, Beyond Attitude Structure: Toward the Informational Determinants of Attitude,

“Journal of Marketing Research” 1978, 1, s. 545-556.

43

W. Gartner, Image Formation Proces…, op. cit.

44

H. Kim, S. L. Richardson, Motion Picture impacts on destination image, “Annals of Tourism

Research” 2003, 30(1), s. 216-237.

45

J. Margaret, The Audience in the Wilderness, “Journal of Popular Film and Television” 1996,

24(2), s. 60-68.

46

R. Railey, C. Van Doren, Movies as Tourism Promotion: A “Pull” Factor in a “Push” Location,

“Tourism Management” 1992, 13, s. 267-274.

47

R. Railey, D. Baker, C. Van Doren, Movie Induced Tourism, “Annals of Tourism Research”

1998, 25, s. 919-935.

48

H. Kim, S. L. Richardson, op. cit.

50

51

o hrabstwie Stirling, w którym rozgrywała się akcja filmu „Bravehe-

art”. Potwierdziły one, że obejrzenie filmu miało wpływ na podjęcie

przez turystów decyzji o przyjeździe do Stirling oraz przyczyniło się do

odwiedzenia atrakcji i miejsc pokazanych w filmie

49

.

Na znaczenie działań promocyjnych, prowadzonych przez władze

lokalne wskazywali m.in. M. Perry, D. Izraeli i A. Perry

50

oraz W. Gart-

ner

51

. M. Perry i D. Izraeli i A. Perry

52

zaobserwowali, że wizerunek

Kanady poprawił się pod wpływem prowadzonej przez pięć miesięcy

kampanii promocyjnej. W. Gartner

53

, który badał turystyczne wizerun-

ki amerykańskich stanów, zasugerował, że działania promocyjne mogą

zmienić wizerunek miejsca w krótkim czasie, ponieważ wizerunek jest

wrażliwy i reaguje na wszelkie zmiany.

A. Molina i A. Estaban

54

wyróżnili dwa typy źródeł mogących

modelować wizerunek miejsca: formalne (np. broszury) oraz niefor-

malne (np. znajomi i krewni). Istnienie takiego wpływu dowiedli m.in.

J. L. Crompton

55

; A. Beerli i J. Martín

56

.

Podsumowując zaprezentowane modele, można wyróżnić nastę-

pujące grupy czynników, wpływające na formowanie się wizerunku

miejsca: jego charakterystyki (fizyczne, społeczno-ekonomiczne),

cechy jednostki (społeczno-demograficzne, społeczno-ekonomiczne,

społeczno-kulturowe, psychologiczne) i jej wcześniejsze doświad-

czenia z miejscem oraz działania i opinie innych podmiotów – opinie

znajomych i rodziny, przekazy mass mediów i przekazy z literatury,

działania władz lokalnych, działania innych podmiotów związanych

z miastem (zob. rys.1.).

W kształtowaniu wizerunku miasta uczestniczy wiele podmiotów.

Zaliczają się do nich: władze lokalne, organizacje, stowarzyszenia

i przedsiębiorstwa, działające na terenie miasta, mieszkańcy, mass

media oraz turyści. Największy wpływ na kreowanie wizerunku mia-

sta ma władza lokalna oraz mieszkańcy. Od prowadzonej przez władze

49

M. Stewart, The Impact of Films In the Stirling Area, STB Research Newsletter 1997.

50

M. Perry, D. Izraeli, A. Perry, Image change as a result of advertising, “Journal of Advertising”

1976, 16, s. 45-50.

51

W. Gartner, Temporal influences on image change, “Annals of Tourism Research” 1986, 13, s.

635–644.

52

M. Perry, D. Izraeli, A. Perry, op. cit.

53

W. Gartner, Temporal influences on image change, op.cit.

54

A. Molina, A. Esteban, Tourism brochures, Usefulness and Image, “Annals of Tourism Rese-

arch” 2006, 33(4), s. 1036-1056.

55

J. L. Crompton, op. cit.

56

A. Beerli, J. Martín, op.cit.

52

53

Rys. 1. Model powstawania wizerunku miasta

Źródło: opracowanie własne.

polityki miejskiej zależy, jak miasto będzie postrzegane i oceniane oraz

jaki przyjmie kierunek rozwoju. Wpływ na obraz miasta ma także poli-

tyka promocyjna. Ważna jest bowiem nie tylko realna oferta miasta, ale

także to, jak będzie ono zaprezentowane, które jego cechy zostaną pod-

kreślone w działaniach promocyjnych. Opinie o mieście oraz stopień

przywiązania mieszkańców do niego ma wpływ na jego postrzeganie

przez grupy zewnętrzne. Trudno jest władzom miejskim budować

wizerunek miasta jako przyjaznego i wygodnego miejsca do zamiesz-

kania, jeśli zdecydowana większość mieszkańców nie jest zadowolona

z warunków życia. Nie należy jednak zapominać o innych podmiotach,

będących także nośnikami wizerunku miejsca. Na gospodarczy obraz

danego miasta, regionu czy kraju znaczny wpływ mają wyobrażenia

i opinie pracowników instytucji z otoczenia biznesu. Osoby przeka-

zujące informację o danym miejscu czy też doradzające inwestorowi

w wyborze miejsca lokalizacji działalności gospodarczej, w znacznym

stopniu mogą wpływać na powstawanie jego wyobrażeń i poglądów.

Wpływ na kształtowanie opinii i wrażeń turystów mają tour operatorzy

oraz pracownicy biur podróży. Jak sugerują G. R. Lawton i S. J. Page

57

,

57

G. R. Lawton, S. J. Page, Analyzing the promotion, product and visitor expectations of urban

tourism: Auckland, New Zealand as a case study, “Journal of Travel and Tourism Marketing”

1997, 6(3/4), s. 123–142.

52

53

agenci i pracownicy wymienionych firm są grupą opiniotwórczą, a ich

wiedza i wyobrażenia mogą mieć duży wpływ na wybór przez turystów

miejsca urlopu.

Niewątpliwie, wpływ na wizerunek miejsc mają mass media.

E. Avraham

58

twierdzi, że o ile ludzie wiedzą, co się dzieje w bliskim

sąsiedztwie ich miejsca zamieszkania, o tyle o wydarzeniach w innych

miejscowościach dowiadują się przede wszystkim z prasy, radia oraz

telewizji. Informacje o zdarzeniach odbywających się w innych czę-

ściach świata są dla nich na ogół mało istotne, więc nie poszukują wie-

dzy o nich w innych źródłach, aby zweryfikować informacje podane w

mediach

59

. Z tego powodu obrazy, które media przekazują z odległych

miejsc są konceptualizowane jako prawdziwe przez tych, którzy tam

nie mieszkają

60

.

3.3. Typy wizerunku miasta

W związku z różnorodnością czynników, wpływających na

postrzeganie miejsca w literaturze, spotkać można wiele typologii

wizerunku (zob. rys. 2.). Po pierwsze − wizerunek, ze względu na

zabarwienie emocjonalne − może być pozytywny, obojętny lub nega-

tywny.

Pozytywny wizerunek miejsca zdefiniować można jako zbiór

dodatnich skojarzeń, wyobrażeń i opinii o jego ofercie. Stanowi on

ogromny atut miasta i jest zasobem niematerialnym, w oparciu o który

władze lokalne mogą budować przewagę konkurencyjną zarządzanego

obszaru.

Negatywny wizerunek może natomiast utrudnić rozwój miejsca.

Niekorzystne wyobrażenia i opinie o miejscu mogą zahamować napływ

nowych osadników, turystów i inwestorów. Wiele miast i regionów,

postrzeganych stereotypowo, walczy o zmianę negatywnego wizerun-

ku. Takie działania podjęły władze Chicago – miasta postrzeganego

jako niebezpiecznego, miasta Branford – utożsamianego z podziałami

klasowymi i rasowymi czy regionu Sycylii - tradycyjnie kojarzonego

ze zorganizowaną przestępczością. Władze ośrodków o obojętnych

58

E. Avraham, Cities and their news media image, “Cities” 2000, 17(5), s. 363-370.

59

M. Kunczic, Images of Nations and International Public Relations, Lawrence Erlbaum Asso-

ciates Publishers, New York 1997.

60

J. Burgess, J. R. Gold, Geography, the Media and Popular Culture, Croom Helm, Beckenham

1985.

54

55

wizerunkach powinny także pracować nad ich zmianą – promować ich

atuty tak, aby te mało wyraziste obrazy nie pogorszyły się pod wpły-

wem jednorazowych wydarzeń, nagłośnionych przez środki przekazu,

np. strajku czy popełnionego na ich terenie przestępstwa.

Rys. 2. Typy wizerunku miasta

Źródło: opracowanie własne.

54

55

Wizerunek miejsca można określić także jako sprzeczny, kiedy

miasto jest pozytywnie postrzegane przez jedną grupę odbiorców,

a negatywnie przez inną

61

.

Ze względu na kryterium reprezentatywności, wyróżnić można

indywidualny i zbiorowy wizerunek miasta

62

. Pierwszy, indywidual-

ny wizerunek, to wizerunek typowy dla konkretnej osoby, na którego

powstawanie wpływa subiektywne postrzeganie jednostki, a także jej

sposób myślenia. Drugi, zbiorowy wizerunek miasta, jest wynikiem

uśrednienia indywidualnych wyobrażeń i opinii wszystkich członków

zbiorowości. Sprowadza się on do najczęściej powtarzających się ele-

mentów w skojarzeniach i poglądach jednostek; jest mało różnorodny,

bywa wewnętrznie sprzeczny.

Z punktu widzenia wyrazistości, wizerunek może być silnie lub

słabo zakorzeniony w umysłach ludzi. Silny wizerunek bardzo trudno

jest zmienić. W takim przypadku jednoznacznie można określić, czy

obraz danego miejsca jest bardzo dobry, dobry, zły czy bardzo zły.

Jeśli miasto, region lub kraj postrzegane są bardzo negatywnie, wła-

dze lokalne powinny opracować długofalową strategię, mającą na celu

poprawę wyobrażeń i opinii na jego temat. Często silne, negatywne

wizerunki mają miasta poprzemysłowe, które bardzo długo walczą

z ich stereotypowym postrzeganiem.

Miasta o silnych, pozytywnych wizerunkach są bardziej odporne

na krótkotrwałe kryzysy. Słabe wizerunki mają na ogół miejsca mało

znane lub zupełnie nieznane. Ich wizerunki są niejednoznaczne. Cza-

sem są wewnętrznie sprzeczne bądź fragmentaryczne. Jeśli w mieście

o słabym wizerunku dojdzie do skandalu, którym zainteresują się

media, wydarzenie to może na długo dominować w wyobrażeniach

opinii publicznej. Przykładem takiego miasta są Starachowice – od lat

kojarzone przede wszystkim z tzw. „aferą starachowicką”.

Ze względu na miejsce przebywania adresatów wizerunku wyróż-

niamy obrazy: wewnętrzny − kierowany do użytkowników przestrzeni

miejskiej oraz zewnętrzny − adresowany do potencjalnych mieszkań-

ców, zewnętrznych inwestorów oraz turystów.

W innym podziale wyróżniono: wizerunek obecny − mówiący

jak dane miasto jest aktualnie postrzegane, oraz wizerunek pożądany

– obraz miejsca zgodny z oczekiwaniami władz lokalnych. Wszystkie

61

E. Avraham, Media strategies…, op. cit., s.473.

62

A. Szromnik, Marketing terytorialny. Miasto i region na rynku, Wolters Kluwer, Kraków

2007,s. 142.

56

57

działania prowadzone przez władze powinny być spójne z opraco-

wanym wizerunkiem pożądanym. Ponadto wizerunek pożądany nie

powinien zbytnio różnić się od wizerunku obecnego i musi cechować

się pewną wiarygodnością. Nie może istnieć silny dysonans między

rzeczywistą sytuacją w mieście a promowanym wizerunkiem, bowiem

przyniesie to efekt odwrotny do zamierzonego. Trudno jest postrzegać

miasto jako centrum kultury, jeśli organizuje się tam niewiele imprez,

albo jeśli mają one wyłącznie charakter lokalny.

L. Andreu, J. E. Bigne i C. Cooper

63

wyróżnili aktualny i pro-

mowany wizerunek miejsca. Aktualny wizerunek − to obraz miejsca,

tkwiący obecnie w świadomości społecznej i powstający w oparciu

o wiedzę o miejscu i doświadczenia. Promowany obraz jest przekazy-

wany poprzez działania promocyjne władz lokalnych.

Ze względu na źródła informacji o miejscu, C. Gunn

64

wyróżnił

dwa typy wizerunku: pierwotny (organic) i inspirowany (induced).

Obraz pierwotny kształtuje się pod wpływem informacji o miejscu,

pochodzących z mass mediów oraz literatury. Wizerunek inspirowa-

ny jest kształtowany przez działania promocyjne władz lokalnych

lub innych podmiotów oraz doświadczenia zdobyte podczas pobytu

w danym miejscu. P. C. Fakeye i J. L. Crompton

65

zmodyfikowali kla-

syfikację C. Gunna

66

. Wyróżnili oni trzy typy wizerunku: pierwotny

(organic), inspirowany (induced) i kompleksowy (complex). Pierwszy

z nich, wizerunek pierwotny, powstaje w świadomości osób niemają-

cych kontaktu z materiałami promującymi dane miejsce. Wizerunek

inspirowany formuje się pod wpływem działań promocyjnych, nato-

miast na kształtowanie się kompleksowego wizerunku wpływa wizyta

w danym miejscu i zdobyte w jej trakcie doświadczenia.

E. Avraham

67

wydzielił dwa typy wizerunków: otwarte i zamknię-

te. Otwarty wizerunek miejsca władze lokalne mogą zmieniać i wzbo-

gacać o nowe charakterystyki, np. dzięki organizacji nowych wydarzeń

sportowych czy kulturalnych, z którymi ośrodek ma być kojarzony

w przyszłości. Zamknięty wizerunek można nazwać wizerunkiem ste-

reotypowym. Bardzo trudno podlega on zmianie, ponieważ nie można

63

L. Andreu, J. E. Bigne, C. Cooper, Projected and perceived image of Spain as a tourist destina-

tion for British travelers, “Journal of Travel and Tourism Marketing” 2000, 9(4), s. 47–67, s. 55.

64

C. Gunn, Vacationscape. Designing Tourist Regions, Taylor and Francis, University of Texas,

Washington 1972.

65

P. C. Fakeye, J. L. Crompton, op. cit.

66

C. Gunn, op. cit.

67

E. Avraham, Media strategies…, op. cit. s. 473.

56

57

dodać do niego charakterystyk różniących się od rdzenia wizerunku

(stereotypu).

Kolejną klasyfikację zaproponował J. M. Miossec

68

. Wydzielił on

trzy kategorie wizerunków miejsc: uniwersalne (universal), inspirowa-

ne (induced) oraz przypadkowe lub efemeryczne (accidental, epheme-

ral). Wizerunki uniwersalne są raczej niezmienne i silnie zakorzenione

w świadomości społecznej. Często dominują w nich elementy związane

z historią miejsca. Wizerunki inspirowane kreowane są przez specjali-

stów z dziedziny marketingu, którzy starają się, aby promowane miej-

sce było kojarzone z określonym terytorium i pewnymi specyficznymi

dla niego cechami. Trzecią kategorię stanowią wizerunki przypadkowe,

zwane także efemerycznymi. Powstają w sposób nieplanowany przez

władze lokalne i dominują w nich skojarzenia związane np. z konkretną

imprezą, odbywającą się w danym miejscu.

E. Avraham

69

, badając wizerunki miast w mediach i czynniki wpły-

wające na zainteresowanie się prasy i telewizji ośrodkami miejskimi,

wyróżnił dwa typy obrazów: bogate i jednowymiarowe. Bogaty wize-

runek miasta powstaje, gdy cieszy się ono dużym zainteresowaniem

mediów. Przekazy w mass mediach o sytuacji w mieście pojawiają się

często w związku z wieloma wydarzeniami, zawierając zróżnicowane

informacje. Dzięki takim przekazom w świadomości telewidzów oraz

czytelników może ukształtować się zróżnicowany obraz danego mia-

sta. Wizerunek jednowymiarowy powstaje natomiast, gdy informacje w

mediach pojawiają się jedynie w kontekście określonych zdarzeń, czę-

sto tragicznych (np. powodzi lub trzęsienia ziemi) i - w konsekwencji

- miasto utożsamiane jest z tym zjawiskiem. Rezultatem tego jest brak

zainteresowania dziennikarzy innymi wydarzeniami rozgrywającymi

się w mieście. W efekcie tak ograniczonego przekazu informacji, przy

braku relacji w mediach o innych zdarzeniach, często pozytywnych, nie

są one zauważane przez opinię publiczną

70

.

3.4. Funkcje wizerunku miasta

Wzrost zainteresowania władz świadomym kształtowaniem wize-

runku miasta może wynikać z uświadomienia sobie, jak wiele korzyści

68

J. M. Miossec, L’image touristique comme introduction à la géographie du tourisme, “Annales

de Géographie” 1977, 86, s. 55–70.

69

E. Avraham, Cities..., op.cit. s. 473.

70

A. L. Strauss, Image of the American City, The Free Press, New York 1961.

58

59

może mu przynieść takie działanie. Wizerunek miejsca pełni bowiem

wiele funkcji, z których większość umożliwia dalszy rozwój oraz budo-

wanie jego przewagi konkurencyjnej. Wizerunek pełni bardzo ważną

rolę w procesie podejmowania decyzji lokalizacyjnych – wyboru miej-

sca zamieszkania, spędzania urlopu czy inwestowania

71

. Wizerunki

mogą także wpływać na decyzje polityków o alokacji kapitału i zaso-

bów

72

oraz zdaniem L. Mossberg

73

pełnią ważną rolę na wszystkich eta-

pach procesu podejmowania decyzji – od momentu powstania potrzeby,

poprzez etap jej zaspokajania, konsumpcję i ostateczną ocenę.

Silny, pozytywny i charakterystyczny wizerunek może przycią-

gnąć krajowych i zagranicznych inwestorów oraz turystów

74

. Pozytyw-

ny wizerunek miasta pozwala także na łatwiejsze pozyskanie środków

finansowych. Władze miast o silnych, korzystnych obrazach są w stanie

szybciej pozyskać sponsorów, np. do organizacji imprez kulturalnych.

Często też jest tak, że dla firm współpraca z miastami o dobrej reputacji

poprawia ich własny wizerunek.

Wizerunek miejsca pełni niewątpliwie funkcję identyfikującą.

Napływ informacji z różnych źródeł pozwala jednostce poznać cechy

miasta, bez czego nie mogłaby ona podjąć decyzji o wyborze miejsca.

Często te informacje uświadamiają istnienie pewnego miejsca i jego

oferty. Według T. Żyminkowskiego

75

, wizerunek pełni cztery podsta-

wowe funkcje: upraszczającą, porządkującą, minimalizacji ryzyka oraz

orientacyjną.

Funkcja upraszczająca wizerunku miejsca związana jest z przebie-

giem procesu percepcji. Człowiek selektywnie postrzega cechy miej-

scowości, działania władz lokalnych i innych podmiotów. Napływające

z różnych źródeł informacje są bardzo liczne, w związku z czym jed-

nostka subiektywnie ocenia je i wybiera jedynie te najważniejsze z jej

punktu widzenia. Przebieg procesu upraszczania jest procesem indywi-

dualnym i zależy od wielu czynników: z jednej strony, od procesu prze-

kazywania informacji o miejscu, ich jakości oraz ilości, ale z drugiej

71

J. A. Burgess, 1982, Selling places: environmental images for the executive, “Regional Studies”

1982, 16; M. Kunczic, op. cit.

72

D. Walker, Public Relations in Local Government: Strategic Approaches to Better Communica-

tion, Pitman Publishers, London 1997.

73

L. Mossberg, The event market, “Annals of Tourism Research” 1997, 24, s. 748-751.

74

A. G. Woodside, S. Lysonski, A General Model of Traveler Destination Choice, “Journal of

Travel Research” 1989, 27(4), s. 8-14.

75

T. Żyminowski, Metody badania wizerunków banków, „Zeszyty Naukowe Akademii Ekono-

micznej w Poznaniu” 1997, nr 242, Poznań.

58

59

strony - także od cech jednostki (jej osobowości, stylu życia, potrzeb

i oczekiwań oraz wiedzy i doświadczeń). Należy także dodać, że wła-

dze miejsca mogą wpływać na ten proces. Ich zadaniem jest przekona-

nie odbiorców, że dane miasto czy też region są wyjątkowe, a oferty

konkurencyjnych jednostek nie są na tyle atrakcyjne, aby brać je pod

uwagę. Powinny także pomóc potencjalnemu turyście, inwestorowi,

mieszkańcowi w rozpoznaniu rynku i w wyborze właśnie ich oferty.

Wizerunek porządkuje także napływające do świadomości jed-

nostki informacje w logiczną całość. W procesie percepcji jednostka

odbiera nowe informacje, które czasem nie są zgodne z już wytwo-

rzonym w jej umyśle wizerunkiem miejsca. W takiej sytuacji musi

ona dokonać zmian wcześniej wykształconych wyobrażeń i opinii lub

odrzucić nowo zdobyte informacje. Dwie omówione funkcje wizerun-

ku sprawiają, że nie jest on wiernym odbiciem realnych cech miejsca,

tylko uproszczonym, uporządkowanym, subiektywnym odwzorowa-

niem rzeczywistości.

Wizerunek miejscowości pozwala także zminimalizować ryzyko

negatywnych wyborów. Obecność innych turystów, przedsiębiorców

czy duży napływ nowych mieszkańców jest często postrzegany jako

rekomendacja i gwarancja podjęcia słusznego wyboru. Dobra repu-

tacja miejsca − cieszącego się dużą popularnością wśród turystów,

polecanego przez znajomych i rekomendowanego przez biura podróży

– spowoduje, że będzie ono chętniej wybierane do spędzenia urlopu

niż miejscowość kojarzona z konfliktami społecznymi czy klęskami

żywiołowymi lub zupełnie nieznana, o której trudno zdobyć informa-

cje. Dla wielu przedsiębiorców pozytywny wizerunek, pewna liczba

przedsiębiorstw i ich struktura oraz inwestycje zagraniczne stanowią

ważne czynniki lokalizacyjne. Także potencjalni mieszkańcy będą

bardziej skłonni zamieszkać w miejscowości o dobrej reputacji aniżeli

wybrać zupełnie nieznane miejsce. Ponadto, pozytywny wizerunek

zmniejsza koszty ewentualnych kryzysów. Miastom o silnych pozy-

tywnych wizerunkach, o bogatych wizerunkach w mediach, łatwiej

jest utrzymać korzystny obraz i zataić ewentualne problemy aniżeli

miastom nieznanym, które prezentowane są w mediach jedynie w kon-

tekście jakiegoś kryzysu.

W sytuacji chaosu informacyjnego − bądź przeciwnie, w przy-

padku niewystarczających informacji, wizerunek może pełnić funkcję

orientacyjną. Różnicuje on oferty konkurujących ze sobą jednostek

60

61

terytorialnych, przez co wpływa na podjęcie decyzji o wyborze jednej

z nich

76

.

Należy także dodać, że wizerunek kształtuje lojalność i przy-

wiązanie do miasta. Pomaga w ponownym pozyskiwaniu osób, które

już raz skorzystały z jego oferty. Osoby zadowolone z czasu spędzo-

nego w owym mieście, łatwiej jest nakłonić do przyjazdu na imprezę

w następnych latach. G. Ashworth i B. Goodall

77

twierdzą, że wizeru-

nek może wpływać także na zachowanie osób już po dokonaniu przez

nie wyboru. Od tego zależeć może, czy osoba zarekomenduje dane

miejce innym oraz czy w przyszłości ponownie je odwiedzi.

Wizerunek może dawać poczucie prestiżu, wynikające z zamiesz-

kiwania w „dobrej” dzielnicy, posiadania biura przy reprezentacyjnej

ulicy czy spędzenia urlopu w znanym kurorcie. D. Lee i S. W. Bae

78

twierdzą, że klienci chętniej wybierają markę o dobrym wizerunku,

ponieważ daje ona więcej satysfakcji, samozadowolenia i prestiżu.

Pozytywny wizerunek może także wywoływać wśród mieszkańców

poczucie dumy

79

. Z kolei ich zadowolenie może wpływać na wizerunek

w świadomości innych grup społecznych.

Wizerunek pełni także pewne funkcje na rzecz władz lokalnych

i samego miejsca. Po pierwsze, pozytywny wizerunek sprzyja budowie

zaufania do władz lokalnych. Jeśli oferta miasta jest dobrze oceniana,

użytkownicy przestrzeni miejskiej raczej pozytywnie oceniać będą

działania władz lokalnych. Po drugie, pozytywny wizerunek przyczy-

nia się do wzrostu zainteresowania miastem i wpływa na jego rozwój,

między innymi dzięki pozyskiwaniu nowych mieszkańców, turystów,

inwestorów, ale także stwarza możliwości organizacji imprez kultural-

nych i sportowych. Miasta, regiony i państwa o pozytywnym, silnym

wizerunku mają większą szansę na bycie gospodarzami ważnych,

międzynarodowych wydarzeń, takich jak mistrzostwa świata, igrzyska

olimpijskie, wystawy EXPO itp.

Wszystkie omówione funkcje wizerunku miasta sprawiają, że

wzrasta zainteresowanie tą problematyką nie tylko wśród badaczy, ale

może i przede wszystkim, wśród praktyków odpowiedzialnych za pro-

mocję miejsca.

76

H. Xiao, Marketing images of tourist cities: the case of China, “International Journal of Con-

temporary Hospitality Management” 1998, 10(2), s. 82-84.

77

G. Ashworth, B. Goodall, op.cit.

78

D. Lee, S. W. Bae, Effects of partitioned country of origin information on buyer assessment of

binational products, “Advances in Consumer Research” 1999, 26, s. 344-351.

79

H. Xiao, op. cit.

60

61

Podsumowanie

Wizerunek miasta jest mentalnym odbiciem rzeczywistości

postrzeganej przez jednostkę. Wpływ na jego powstanie ma bardzo

wiele czynników. Wyobrażenia i opinie o mieście zależą od jego

charakterystyki (fizycznej, społeczno-ekonomicznej), jego cech (spo-

łeczno-demograficznych, społeczno-ekonomicznych, społeczno-kul-

turowych, psychologicznych), działań i opinii innych podmiotów (np.

opinii znajomych i rodziny, działań władz lokalnych i innych podmio-

tów związanych z miastem), źródeł, z których czerpie się informacje

o mieście. Niezwykle duże znaczenie w procesie powstawania obrazu

miasta mają także wcześniejsze doświadczenia jednostki z miejscem.

Powstawanie wizerunku miasta w świadomości człowieka jest

procesem długotrwałym, ale może on również ulec szybko zmianie,

w związku z pewnymi wydarzeniami związanymi z miastem. Raz

wykształcony w świadomości wizerunek nie jest zatem stały. Wpływ

na jego zmianę mogą mieć zamierzone działania, prowadzone przez

władze lokalne mające poprawić obraz miasta (zmienić negatywny

wizerunek, zwiększyć rozpoznawalność miasta o obrazie słabym), ale

także inne wydarzenia, na które nie mają wpływu włodarze. Mogą one

zarówno poprawić, jak i pogorszyć wizerunek miasta. Stąd niezwykle

ważne jest, aby władze lokalne zrozumiały, jak istotny dla rozwoju

miasta jest jego obraz, jak wiele funkcji on pełni, na jak wiele sfer

funkcjonowania miasta wpływa. Zadaniem osób zarządzających mia-

stem powinien być stały monitoring postrzegania miasta. Badania

takie należy prowadzić z grupami, do których działania promocyjne

są kierowane. Mogą to być mieszkańcy, turyści czy inwestorzy. Może

to być jedna wybrana grupa, może ich być kilka. Wszystko zależy od

strategii, jaką przyjmą władze. Należy także pamiętać, iż prace nad

ukształtowaniem silnego, pozytywnego obrazu miasta mogą trwać

kilka lat i powinny być one prowadzone konsekwentnie. Najlepiej jest

zatem opracować kompleksową strategię wizerunkową, w której okre-

ślony zostanie obecny wizerunek miasta, obraz planowany, cele działań

wizerunkowych, grupy docelowe oraz instrumenty marketingowe,

mające umożliwić osiągnięcie postawionych celów.

Słowa kluczowe: wizerunek, wizerunek miasta, wizerunek miejsca,

modele powstawania wizerunku miasta, typy wizerunku miasta, funk-

cje wizerunku miasta, marketing terytorialny

62

63

The city image concept
Summary

The city image is a mental reflection of the reality perceived by

the individual. Many factors result in its formation. The representation

and opinions about the city depend on its physical and socio-economic

characteristics, its socio-demographic, socio-economic, socio-cultural

and psychological features, the activities and opinions of other subjects

(eg. the opinion of friends and family, activities of local authorities and

other entities associated with the city), sources from which one derives

information about the city. The previous experience of the individu-

al with the place is extremely important in the formation of the city

image.

The city image formation in the consciousness of man is a lengthy

process, but it can also be quickly changed, in connection with certain

events associated with the city. The image, once trained in the aware-

ness, is therefore not constant. Intentional action, carried out by local

authorities to improve the image of the city (to change the negative

city image to increase the faint visibility) may be of great impact on

the city image change, but also other events, independent from the city

hosts. They can both improve and worsen the city image. Hence it is

extremely important that local authorities understand how the picture

of the city is important for its development, how many functions it

performs and how many operation areas of the town are affected. The

task of the city management should be constant monitoring of the per-

ception of the city. Such studies should be conducted with groups to

which promotional efforts are directed. They may be residents, tourists

and investors. This may be a selected group, there could be several.

Everything depends on the strategy adopted by the authorities. It is

also worth remembering that the work on the formation of a strong,

positive city image may take several years and they should be carried

out consistently. It is best therefore to develop a comprehensive image

strategy, which will set the current image of the city, the planned image,

image-action objectives, target groups and marketing tools, to enable

the achievement of set objectives.

Keywords: image, city image, place image, city image creation models,

city image types, city image functions, territorial marketing

62

63

Bibliografia

1. Andreu L., Bigne J. E., Cooper C., Projected and perceived image

of Spain as a tourist destination for British travelers, “Journal of

Travel and Tourism Marketing” 2000, 9(4), s. 47–67.

2. Ashworth G., Goodall B., “Tourist Images: Marketing Conside-

rations” (w:) (red.) G. Ashworth, B. Goodall, Marketing in the

Tourism Industry: The Promotion of Destination Regions, Croom

Helm, London 1988, s. 213–238.

3. Avraham E., Cities and their news media image, “Cities” 2000,

17(5), s. 363-370.

4. Avraham E., Media strategies for improving an unfavourable city

image, “Cities” 2004 21(6), s. 471–479.

5. Baloglu S., The relationship between destination images and

sociodemographic and trip characteristics of international trave-

lers, “Journal of Vacation Marketing” 1997, 3(3), s. 221–233.

6. Baloglu S., McCleary K. W., A model of destination image, “An-

nals of Tourism Research” 1999, 26(4), s. 868–897.

7. Beard J. G., Raghep M. G., Measuring Leisure Motivation, “Jour-

nal of Leisure Research” 1983, 15, s. 219-228.

8. Beerli A., Martín J., Factors influencing destination image, “An-

nals of Tourism Research” 2004, 31(3), s. 657-681.

9. Boulding, K. E., The Image: Knowledge and Life in Society, Ann

Arbor MI, “University of Michigan Press” 1956.

10. Burgess J., Gold J. R., Geography, the Media and Popular Cultu-

re, Croom Helm, Beckenham 1985.

11. Burgess J. A., Image and identity. A study of urban and regional

perception with particular reference to Kingston upon Hull, “Oc-

casional Papers in Geography” 1978, University of Hull, 23, s.

97.

12. Burgess J. A., Selling places: environmental images for the execu-

tive, ”Regional Studies” 1982, 16 (1), s. 1-17.

13. Chen J., A Case Study of Korean Outbound Travelers’ Destination

Images by Using Correspondence Analysis, “Tourism Manage-

ment” 2001, 22, s. 345–350.

14. Chen P., Kerstetter D. L., International students’ image of rural

Pennsylvania as a travel destination, “Journal of Travel Research”

1999, 37, s. 256–266.

64

65

15. Chon K., Tourism destination image: Marketing implications,

“Tourism Management” 1991, 12, s. 68–72.

16. Crompton J. L., An assessment of the image of Mexico as a vaca-

tion destination and the influence of geographical location upon

that image, “Journal of Travel Research” 1979, 17(4), s. 18–23.

17. Dichter E., What is in an Image?, “Journal of Consumer Marke-

ting” 1985, 2, s. 39-52.

18. Echtner C. M., Ritchie J. R. B., The measurement of destination

image: An empirical assessment, “Journal of Travel Research”

1993, 31(3), s. 3–13.

19. Embacher J., Buttle F., A repertory grid analysis of Austria’s

image as a summer vacation destination, “Journal of Travel

Research” 1989, 28, s. 3–7.

20. Fakeye P. C., Crompton J. L., Image differences between prospec-

tive, first time, and repeat visitors to the Lower Rio Grande Valley,

“Journal of Travel Research” 1991, 30, s. 10–16.

21. Fridgen J. D., Use of cognitive maps to determine perceived

tourism regions, “Leisure Sciences” 1987, 9, s. 101–117.

22. Gallarza M., Saura I. G., Garcia H. C., Destination Image:

Towards a Conceptual Framework, “Annals of Tourism Rese-

arch” 2002, 29, s. 56–78.

23. Gartner W., Temporal influences on image change, “Annals of

Tourism Research” 1986, 13, s. 635–644.

24. Gartner W., Image Formation Proces, (w:) (red.) M. Uysal, D.R.

Fesenmaier, Communication and Channel Systems in Tourism

Marketing, Haworth Press, New York 1993, s. 191 - 215.

25. Gunn C., Vacationscape. Designing Tourist Regions, Taylor and

Francis, University of Texas, Washington 1972, s. 234.

26. Gwosdz K., Postrzeganie regionu tradycyjnego przemysłu

w okresie transformacji: przypadek Górnego Śląska, „Czasopi-

smo Geograficzne” 2001, 72(3-4), s. 283-299.

27. Holbrook M. B., Beyond Attitude Structure: Toward the Informa-

tional Determinants of Attitude, “Journal of Marketing Research”

1978, 1, s. 545-556.

28. Hunt J. D., Image: A Factor in Tourism (cyt. za: N. Telisman-

Kosuta, Tourism Destination Image, 1989, (w:) (red.) S. F. Witt,

L. Mountinho, Toursim Marketing and Management Handbook,

64

65

Prentice Hall, Cambridge 1971, s. 557-561.

29. Kangas J., Helsingin imago Lontoossa, Helsingin kaupunginkan-

slian tiedotustoimisto, Helsinki,

1998, s. 1-81.

30. Kim H., Richardson S. L., Motion Picture impacts on destination

image, “Annals of tourism Research” 2003, 30(1), s. 216-237.

31. Kim S. S., Morrsion A. M., Change of images of South Korea

among foreign tourists after the 2002 FIFA World Cup, “Tourism

Management” 2005, 26, s. 233-247.

32. Kotler P., Barich H., A Framework for Marketing Image Manage-

ment, “Sloan Marketing Review” 1991, 32, 2, s. 94-104.

33. Kunczic M., Images of Nations and International Public Rela-

tions, Lawrence Erlbaum Associates Publishers, New York 1997,

s. 18-84.

34. Lawson F., Baud-Bovy M., Tourism and Recreational Develop-

ment, Architectural Press, London 1977, s. 210.

35. Lawton G. R., Page S. J., Analyzing the promotion, product and

visitor expectations of urban tourism: Auckland, New Zealand as

a case study, “Journal of Travel and Tourism Marketing” 1997,

6(3/4), s. 123–142.

36. Lee D., Bae S. W., Effects of partitioned country of origin infor-

mation on buyer assessment of binational products, “Advances in

Consumer Research” 1999, 26, s. 344-351.

37. Łuczak A., Wizerunek miasta, „Samorząd Terytorialny” 2001, 1-2,

s. 83-91.

38. Luque-Martínez T., Barrio-García S., Ibáñez-Zapata J. A., Molina

A. R., Modeling a city’s image: The case of Granada, “Cities”

2007, 24(5), s. 335-352.

39. Lynch K., The Image of the City, Massachusetts Institute of Tech-

nology, Cambridge 1960, s. 201.

40. Margaret J., The Audience in the Wilderness, “Journal of Popular

Film and Television” 1996, 24(2), s. 60-68.

41. Martineau P., The Personality of the Retail Store, “Harvard Busi-

ness Review” 1958, 36, s. 47-55.

42. Miossec J. M., L’image touristique comme introduction à la

géographie du tourisme, “Annales de Géographie” 1977, 86, s.

55–70.

43. Molina A., Esteban A., Tourism brochures, Usefulness and Image,

66

67

“Annals of Tourism Research” 2006, 33(4), s. 1036-1056.

44. Mossberg L., The event market, “Annals of Tourism Research”

1997, 24, s. 748-751.

45. Oxenfeldt A. R., Developing a Favorable Price-Quality Image,

“Journal of Retailing” 1974-75, 50(4), s. 8-14.

46. Pearce P. L., The Ulysses Factor, Springer-Verlag, New York

1988, s. 257.

47. Perry M., Izraeli D., Perry A., Image change as a result of adver-

tising, “Journal of Advertising” 1976, 16, s. 45-50.

48. Phelps A., Holiday destination image - the problem of assessment,

“Tourism Management” 1986, s. 168–180.

49. Railey R., Baker D., Van Doren C., Movie Induced Tourism, “An-

nals of Tourism Research” 1998, 25, s. 919-935.

50. Railey R., Van Doren C., Movies as Tourism Promotion: A “Pull”

Factor in a “Push” Location, “Tourism Management” 1992, 13,

s. 267-274.

51. Rembowska K., Tożsamość lokalna i regionalna. Region łódzki,

Acta Universitatis Lodziensis. Folia Geographica Socio-Oecono-

mica, 3, Łódź 1999.

52. Reynolds W., The Role of the Consumer in Image Building, “Cali-

fornia Management Review” 1965, 7(3), s. 69–76.

53. Seaton A. V., Bennett, M. M., Marketing Tourism Products; Con-

cepts, Issues, Cases, Thompson Business Press, London 1996, s.

540.

54. Stern E., Krakover S., The Formation of a Composite Urban

Image, “Geographical Analysis” 1993, 25(2), s.130-146.

55. Stewart M., The Impact of Films In the Stirling Area, “STB Rese-

arch Newsletter” 1997.

56. Strauss A. N., Image of the American City, The Free Press, New

York 1961, s. 306.

57. Szromnik A., Marketing terytorialny. Miasto i region na rynku,

Wolters Kluwer, Kraków 2007, s. 240.

58. Tuan Y., Images and Mental Maps, “Annals of the Association of

American Geographers” 1975, 65, s. 205-213.

59. Um S., Crompton J. L., Attitude Determinants in Tourism Destina-

tion Choice, “Annals of Tourism Research” 1990, 17, s. 432-448.

60. Uysal M., Hagan L. A. R., Motivation of Pleasure Travel and

Tourism (w:) (red.) M. Khan, M. Olsen, T. Var, VNR’s Encyclope-

66

67

dia of Hospitality and Tourism, Van Nostrand Reinhold, New York

1993, s. 798-810.

61. Walker D., Public Relations in Local Government: Strategic

Approaches to Better Communication, Pitman Publishers, London

1997, s. 146.

62. Woodside A. G., Lysonski S., A General Model of Traveler Desti-

nation Choice, “Journal of Travel Research” 1989, 27(4), s. 8-14.

63. Xiao H., Marketing images of tourist cities: the case of China,

“International Journal of Contemporary Hospitality Management”

1998, 10(2), s. 82-84.

64. Żyminowski T., Metody badania wizerunków banków, „Zeszyty

Naukowe Akademii Ekonomicznej w Poznaniu”, nr 242, Poznań

1997.