7. Izolacje przeciwwilgociowe.
Warunkiem skutecznego i trwałego
zabezpieczenia obiektu przed zawilgoceniem
jest fachowo i starannie wykonana izolacja.
Należy ona do tzw. robót zakrytych i wszelkie
błędy oraz niedokładności w wykonaniu już w
krótkim czasie dają bardzo przykre następstwa
to jest zawilgocenie a nierzadko i pojawienie
się wody w pomieszczeniach piwnicznych.
Aby ochrona przeciwwilgociowa lub
przeciwwodna była dobrze wykonana muszą
być przestrzegane następujące zasady :
izolację należy układać na suchym i czystym
podłożu w okresach ustalonej bez deszczowej
pogody przy temperaturze nie niższej niż + 5o
C. Optymalna temperatura dla prowadzenia
prac wynosi +20o C
materiały papowe powinny być na kilka godzin
przed użyciem rozwinięte w miejscach
nasłonecznionych. Papę po rozwinięciu trzeba
pociąć na mniejsze odcinki, ułatwiające
prowadzenie prac izolacyjnych
papy należy przyklejać metodą lepik do lepiku
a nie - jak się często w praktyce wykonuje –
papa na lepiku
izolacja z lepiku czy papy i lepiku musi dobrze
przylegać do podłoża całej powierzchni. Na
izolowanej powierzchni nie mogą się tworzyć
pęcherze. Izolacja nie powinna się tłuszczyć,
ma być elastyczna – odporna na drgania i
osiadanie obiektu.
izolacja pionowa murów zewnętrznych musi
być ciągła na całej wysokości – od poziomej
dolnej do poziomej górnej, z wyprowadzeniem
do minimum 30 cm do powyżej terenu
izolacje pionowe pap należy układać zawsze
warstwami pionowymi. Ich rozłożenie
warstwami poziomymi powoduje obsuwanie
się arkuszy papy
zakładki pap o szerokości minimum 10 cm
trzeba z wierzchu posmarować lepikiem
izolacji pionowych nie wolno wykonywać z
lepików kładzionych bezpośrednio na
powierzchnie cegieł czy kamieni

Budynki podpiwniczone i niepodpiwniczone
Izolacja obiektu odpiwniczonego,
posadowionego na gruncie suchym lub
wilgotnym, o poziomie wody gruntowej
znajdującej się poniżej poziomu ław
fundamentowych.
W izolacji budynku podpiwniczonego można
wyróżnić jej dwa rodzaje :
przeciwwilgociową – pionową (powłokową)
przeciwwilgociową – poziomą (papowa)

Izolację przeciwwilgociową poziomą i
pionową muru fundamentowego przeprowadza
się w trzech fazach :
I – po wykonaniu betonowej ławy
fundamentowej.
Wyschnięte podłoże betonowe trzeba
zagruntować rzadkim roztworem asfaltowym.
Z kolei po jego wyschnięciu, po 12 godzinach,
beton trzeba zaizolować 2 – ma warstwami
papy asfaltowej. Do sklejenia i przyklejenia
izolacji do zagruntowanego podłoża należy
zastosować lepik asfaltowy na zimno.
II – po wykonaniu muru fundamentowego z
cegły lub kamienia.
Na górnej warstwie powierzchni muru należy
wykonać warstwę wyrównawczą – szlichtę
cementową (1:3), o grubości 10 – 20mm. Z
chwila jej wyschnięcia trzeba zagruntować ją
rzadkim roztworem asfaltowym, metodą
smarowania. Następnie po wyschnięciu
zagruntowanego podłoża trzeba przykleić
izolację przeciwwilgociową poziomą z 2
warstw papy asfaltowej.
III – po wykonaniu izolacji
przeciwwilgociowej – poziomej (górnej).
Na zewnętrznej stronie muru fundamentowego
trzeba ułożyć izolacje przeciwwilgociową –
pionową (powłokowa), zabezpieczającą przed
nasiąknięciem wilgoci z gruntu. W tym celu na
zewnętrznej części fundamentu należy
wykonać tzw. szczelny tynk (o grubości
minimum 20 mm), który należy ułożyć w co
najmniej 2 warstwach. Wierzchnią warstwę
należy na jeszcze wilgotnej warstwie dolnej, z
zaprawy cementowej 1:3 (dolna warstwa 1:2).
Nawierzchnię terenu wokół domu można
zabezpieczyć przez wykonanie koryta
drenażowego, który zapobiegać będzie
gromadzeni się wilgoci w gruncie przy
fundamentach, a także rozwojowi
niepożądanej roślinności. W tym celu przy
ś

cianach formujemy rowek głębokości 50cm i

szerokości od 50 – 100cm, który napełniamy
kolejno 2 – ma warstwami filtracyjnymi :
najpierw dolną grubości 20 cm ze żwiru, a
następnie wierzchnią z tłucznia kamiennego,
otoczaków rzecznych itp.
Koryto jest chronione od strony ogrodowej
przed zanieczyszczeniem ziemią i zarastaniem
– krawężnikiem kamiennym lub betonowym.
W gruntach wilgotnych należy dodatkowo
założyć drenaż opaskowy na głębokości 1m
poniżej terenu, służący do odprowadzania wód
opadowych od ścian obiektu, a zwłaszcza
podczas roztopów wiosennych. Tak wykonane

koryto drenażowe przy domu (zwłaszcza
drewnianym lub o ścianach z kamienia)
przyjmuje jednocześnie funkcję kształtującą
naturalne oddzielenie, jak również powiązanie
między ogrodem a budynkiem.