plik

ABC

RYSUNKU TECHNICZNEGO MASZYNOWEGO

ABC

RYSUNKU TECHNICZNEGO MASZYNOWEGO

cz. 1. Podstawy rysunku technicznego

ABC

RYSUNKU TECHNICZNEGO MASZYNOWEGO

Czym jest rysunek techniczny?

Rysunek techniczny jest jedną z form porozumiewania się ludzi na całym świecie. Jest
to międzynarodowy język techniczny. Wykonywany jest według ustalonych zasad i
przepisów ujednoliconych we wszystkich krajach. W naszym kraju przepisy i zasady
dotyczące rysunku technicznego określają Polskie Normy: PN-ISO, PN-EN.

Wymiary i kształt arkuszy rysunkowych

Format

Wymiary arkusza [mm]

841 x 1189

594 x 841

420 x 594

297 x 420

210 x 297

148 x 210

105 x 148

74 x 105

52 x 74

37 x 52

A10

26 x 37

Format DL

99 x 210

2. Obramowanie.

Na każdym rysunku technicznym bez względu na to jakiego jest formatu należy wykonać
obramowanie. Ramka powinna być wykonana linią ciągłą w odległości 5mm od krawędzi
arkusza.

ABC

RYSUNKU TECHNICZNEGO MASZYNOWEGO

3. Tabliczka rysunkowa.

Znaczną część objaśnień i uwag, dotyczących rysunku zawieramy w tabliczce
rysunkowej, którą umieszcza się w prawym dolnym rogu arkusza tak aby przylegała do
linii obramowania.

4. Rodzaje linii rysunkowych.

Żeby rysunek techniczny był wyraźny, przejrzysty i czytelny stosujemy różne rodzaje i
odmiany linii. Inne linie stosuje się do narysowania krawędzi przedmiotu, inne do
zaznaczenia osi symetrii a jeszcze inne do zwymiarowania go.
To jaką, w danej sytuacji, linię należy zastosować na rysunku określa ściśle Polska Norma
PN-82/N-

01616. Wspomniana norma określa linie do stosowania w różnych odmianach

rysunku technicznego -

maszynowego, budowlanego i elektrycznego. Poniżej przedstawię te

rodzaje linii, które dotyczą rysunku technicznego maszynowego i są niezbędne do
opanowania podstaw rysunku technicznego.

Do wykonywania rysunków technicznych maszynowych służą następujące rodzaje linii:

linia ciągła,

- linia kreskowa,
- linia punktowa,
- linia dwupunktowa,
- linia falista,
- linia zygzakowa.

Poza tym rozróżnia się linie:

linia gruba (o grubości a)

linia cienka (o grubości b=a/3)

Linia

Gruba

Cienka

ciągła

kreskowa

punktowa

dwupunktowa

falista

zygzakowa

ABC

RYSUNKU TECHNICZNEGO MASZYNOWEGO

5. Zastosowanie linii.

Grubość linii należy dobierać w zależności od wielkości rysowanego przedmiotu i stopnia
złożoności jego budowy. Wybrana grupa grubości linii (grubych i cienkich) powinna być
jednakowa dla wszystkich rysunków wykonanych na jednym arkuszu. Np. jeżeli grubość linii
grubej wynosi 0,5 mm, to linia cienka powinna mieć grubość 0,18 mm lub jeżeli linia gruba
ma grubość 0,7 mm to linia cienka 0,25 mm.

Tab. Zastosowanie linii.

Typ linii

Grubość

Zastosowanie

ciągła

bardzo gruba

połączeń lutowanych i klejonych,

- linii wykresowych.

gruba

- widocznych krawędzi i wyraźnych zarysów przedmiotów w
widokach i przekrojach,
- zarysów kładów przesuniętych krótkich kresek
oznaczających końce śladów,
- płaszczyzn przekrojów i miejsc załamania tych płaszczyzn,
- zarysów powierzchni obrabianych na rysunku
operacyjnym i zabiegowym,
- linii obramowania arkusz,
- linii wykresowych.

cienka

- linii wymiarowych,
- pomocniczych linii wymiarowych,
- innych linii pomocniczych np. linii odniesienia,
- zarysów kładów miejscowych,
- kreskowania przekrojów,
- zarysów rdzeni gwintów, linii den rowków w wałkach
wielowypustowych oraz linii den wrębów kół zębatych,
ślimaków i innych przedmiotów mających szereg
powtarzających się regularnie wgłębień,
- osi kół o średnicy ≤12mm oraz innych osi przedmiotów o
wymiarze a≤12mm,
- linii przenikania w miejscach łagodnie zaokrąglonych
przejść z jednej powierzchni w drugą,
- zarysów powierzchni nie obrabianych na rysunkach
operacyjnych i zabiegowych,
- znaków chropowatości
- ramek oznaczeń tolerancji kształtu i położeń
- zarysów przedmiotów przyległych, dorysowanych dla
celów orientacyjnych,
- linii wykresowych.

kreskowa

cienka

- zarysy i krawędzie niewidoczne

punktowa

gruba

- powierzchnie powlekane

cienka

- osi symetrii i śladów płaszczyzn symetrii,
- osi okręgów o średnicach ponad 12mm oraz innych osi
przedmiotów o wymiarze a>12mm.

dwupunktowa

cienka

- skrajne położenia elementów ruchomych,
- wyfrezowane krawędzie

falista

cienka

- urwania i przerwania obiektów.

zygzakowa

cienka

ABC

RYSUNKU TECHNICZNEGO MASZYNOWEGO

6. Pismo techniczne.

To pi

smo stosowane do opisywania rysunków technicznych (projektów), służy ono do

ujednolicenia opisu dokumentacji technicznej. Przez co czyni ja czytelną dla wszystkich.
Parametry pisma technicznego, takie jak: kształt znaków, wielkość pisma, odstępy między
zna

kami, nachylenie pisma, grubość linii są znormalizowane.

Pisma techniczne mogą być wykonywane według normy polskiej lub innego kraju. Do
polskich norm regulujących zasady dotyczące pisma technicznego należy norma:

PN-ENISO 3098-0:2002 Dokumentacja techniczna wyrobu - Pismo:

Część 0: Zasady ogólne PN-ENISO 3098-2:2002

Część 2: Alfabet łaciński, cyfry i znaki PN-ENISO 3098-5:2002

Część 5: Pismo alfabetu łacińskiego, cyfry i znaki w projektowaniu wspomaganym

komputerowo (CAD)

Istnieją dwa podstawowe rodzaje pisma technicznego, które różnią się od siebie
stosunkiem grubości liter do ich wysokosci:

- pismo rodzaju (typu) A

, dla którego grubość d=1/14h (stosunek grubości do

wysokości przedmiotu) lub d=(h/14),

- pismo rodzaju (typu) B

, dla którego grubość d=1/10h lub d=(h/10).

Gdzie:
d -

grubość linii pisma,

h -

wysokość pisma.

Najczęściej wykorzystywanym w rysunku technicznym rodzajem pisma jest pismo rodzaju B.
Dodatkowo każdy rodzaj pisma dzieli się na pismo:

- proste,
-

pochyłe (litery pisma technicznego nachylone są pod kątem 75° do poziomu).

ABC

RYSUNKU TECHNICZNEGO MASZYNOWEGO

Gdzie:
h

– wysokość pisma (litery duże i cyfry) 7mm, c – wysokość liter małych 5mm, d – grubość linii pisma 0,7mm, b – minimalna podziałka

wierszy 12mm, g

– szerokość liter, a – odstępy pomiędzy literami 1,4, k – wystająca część liter, f – przewyższenie liter i cyfr.

Rys. Pismo techniczne proste

– wielkości charakterystyczne dla formatu rysunkowego A4.

Rys. Pismo techniczne pochyłe.

Pismo pochyłe oparte jest na siatce rombowej o wysokości s równej grubości linii liter, cyfr i
znaków. Kąt nachylenia siatki względem pionu wynosi 15°. Wysokość wielkich liter i cyfr
pisma zwykłego wynosi 14s (linii siatki), zaś małych liter 10s, odstępy między literami 2s, a
odstęp między wyrazami 6s. Litery i cyfry pisane jako ułamki, wykładniki potęg, indeksy itp
należy pisać pismem mniejszym o jedną wielkość od przyjętej wysokości pisma.

ABC

RYSUNKU TECHNICZNEGO MASZYNOWEGO

Podziałka rysunkowa

Podziałka rysunkowa jest to liczbowy stosunek wymiarów liniowych przedstawionych na
rysunku do rzeczywistych wymiarów przedmiotu.
W rysunku technicznym maszynowym stosuje się podziałki rysunkowe zgodne z normą PN-
80/N-01610, tj.:

zwiększające 50:1, 20:1, 10:1, 5:1, 2:1

naturalną 1:1

zmniejszające 1:2, 1:5, 1:10, 1:20, 1:50 itd.

Dopuszcza  się  stosowanie  podziałek  pośrednich  oraz  rozszerzenie  skali  przez  podziałki
będące  wielokrotnością  10.  W  rysunku  technicznym  wyróżnia  się  podziałkę  główną
(wpisywaną  do  tabliczki  rysunkowej)  oraz  podziałki  pomocnicze  pisanymi  nad  szczegółami
przestawianymi w innej podziałce niż główna

8.

Zastosowanie i rodzaje rzutów aksonometrycznych.

Do przedstawienia kształtów przedmiotów w sposób poglądowy (perspektywiczny), w
jednym rzucie, służą w rysunku technicznym rzuty aksonometryczne. Wyróżniamy
następujące rodzaje rzutów aksonometrycznych:

izometrię,

dimetrię ukośną,

dimetrię prostokątną.

Izometria:

W izometrii krawędzie przedmiotu rysuje się równolegle do układu osi przedstawionego na
rysunku.

Rys. Wzajemny układ osi w izometrii.

ABC

RYSUNKU TECHNICZNEGO MASZYNOWEGO

Rys. Etapy rysowania sześcianu w izometrii przedstawia poniższy rysunek (żaden wymiar
nie został skrócony w stosunku do wymiaru rzeczywistego).

Dimetria ukośna (aksonometria dwuwymiarowa ukośna):

Odwzorowuje  przedmiot  w  jednym  rzucie,  przedstawiając  jego  trzy  podstawowe  wymiary  -
wysokość,  szerokość  i  głębokość  (rysunek  obrazuje  odpowiednio  trzy  osie).  Krawędzie
przedmiotu równoległe do osi Z  - wysokości i X - szerokości rysujemy bez skróceń, czyli w
rzeczywistych wymiarach. Natomiast krawędzie równoległe do osi Y - głębokości skracamy o
połowę i rysujemy je nachylone pod kątem 45

do pozostałych osi (poziomej i pionowej).

Rys. Prostopadłościan w rzucie ukośnym.

ABC

RYSUNKU TECHNICZNEGO MASZYNOWEGO

Rys. Przykład bryły w dimetrii ukośnej.

Dimetria prostokątna (Aksonometria dwuwymiarowa prostokątna):

W  dimetrii  prostokątnej  krawędzie  bryły,  które  w  rzeczywistości  tworzą  kąty  proste,  na
rysunku  tworzą  kąty  zgodne  z  układem  osi  w  dimetrii  prostokątnej.  Podobnie  jak  ma  to
miejsce w izometrii, krawędzie równoległe do osi X zostały skrócone o połowę.

Rys. Prostopadłościan w rzucie prostokątnym.

ABC

RYSUNKU TECHNICZNEGO MASZYNOWEGO

9. Rzutowanie

Obiekty obrazowane przez rysunek techniczny maszynowy mają skomplikowane kształty i
wymagają pokazania ich z różnych kierunków. Służy do tego rzutowanie prostokątne
opisane w normie PN-78/N-

01608. Rysunek poniżej pokazuje wszystkie rzuty przykładowego

elementu. W razie potrzeby rzut z tyłu (na rysunku najbardziej na prawo) można rysować po
lewej stronie.

Rys.

Rzutowanie prostokątne w konwencji europejskiej.

10. Przekroje

Dlaczego stosujemy przekroje?

Bardzo  często  przedmioty,  które  przedstawiamy  na  rysunkach  technicznych  mają  wiele
szczegółów  znajdujących  się  wewnątrz.  Narysowanie  rzutów  prostokątnych  takiego
przedmiotu  nie  zapewni  pokazania  tych  elementów,  gdyż  będą  one  zasłonięte  ściankami
przedmiotu.  Powstaje  więc  pytanie  jak  pokazać  na  rysunku  niewidoczne  zarysy?
W  rozdziale  "Linie  rysunkowe"  wymieniono  również  linie  kreskowe  cienkie,  za  pomocą
których  przedstawiane  są  niewidoczne  szczegóły  znajdujące  się  wewnątrz  przedmiotu.
Jednak  przedstawienie  niewidocznych  krawędzi  przedmiotu  za  pomocą  tych  linii,  w
przypadku przedmiotów o bardziej złożonych kształtach, jest mało przejrzyste i nie zalecane.
Aby  na  rysunkach  technicznych  przedstawić  wewnętrzne  zarysy  przedmiotu  w  sposób
bardziej przejrzysty i dokładnie je zwymiarować stosujemy przekroje rysunkowe.

Powstawanie przekroju:

Przekrój  powstaje  przez  przecięcie  przedmiotu  w  interesującym  nas  miejscu  wyobrażalną
płaszczyzną.  Następnie  -  również  w  wyobraźni  -  odrzucamy  przednią  część  przeciętego
przedmiotu, a drugą część rysujemy w rzucie prostokątnym z widocznym już wewnętrznym

ABC

RYSUNKU TECHNICZNEGO MASZYNOWEGO

ukształtowaniem. Miejsce w którym dokonano przekroju oznaczamy równoległymi liniami
ciągłymi cienkimi rysowanymi pod kątem 45

Rys. Przekrój szpuli.

Rys. Przekrój tulei.

11. Wymiarowanie.

Wymiarowanie jest jedną z najważniejszych czynności związanych ze sporządzeniem
rysunku technicznego. Umożliwia ono odczytanie rysunku i wykonanie przedmiotu
zgodnie z wymaganiami konstruktora.

Rysunek techniczny będący podstawą wykonania przedmiotu, narysowany bez

wymiarów albo z błędami i brakami w zakresie wymiarowania nie ma żadnej

wartości.

ABC

RYSUNKU TECHNICZNEGO MASZYNOWEGO

Ogólne zasady wymiarowania.

Ogólne zasady wymiarowania w rysunku technicznym maszynowym dotyczą:

- linii wymiarowych i pomocniczych linii wymiarowych,
-

strzałek wymiarowych,

- liczb wymiarowych,

znaków wymiarowych.

Linie wymiarowe:
R

ysuje się linią ciągłą cienką

równolegle do wymiarowanego odcinka
w odległości co najmniej 10 mm, zakończone
są grotami dotykającymi ostrzem krawędzi
przedmiotu, pomocniczych linii
wymiarowych lub osi symetrii.
Linie wymiarowe nie mogą się przecinać.
Pomocnicze linie wymiarowe są to linie ciągłe
cienkie, będące przedłużeniami linii rysunku.
Rysuje się je prostopadle do mierzonego odcinka.
Pomocnicze linie wymiarowe mogą się przecinać.

Strzałki wymiarowe:

Prawidłowy kształt grotów przedstawia rysunek (1).
Długość grota powinna wynosić 6-8 grubości linii
zarysu przedmiotu, lecz nie mniej niż 2,5 mm. Groty
powinny być zaczernione. Na szkicach odręcznych
dopuszcza się stosowanie grotów niezaczernionych
(rys. 2). Długość grotów powinna być jednakowa
dla wszystkich wymiarów na rysunku. Zasadniczo

ostrza grotów powinny dotykać od wewnątrz linii,

między którymi wymiar podajemy (rys 3). Przy
podawaniu małych wymiarów groty można
umieszczać na zewnątrz tych linii, na przedłuż
-

żeniach linii wymiarowej (rys 4). Dopuszcza się

zastępowanie grotów cienkimi kreskami o

długości co najmniej 3,5 mm, nachylonymi pod
kątem 45

do linii wymiarowej (rys 5).

ABC

RYSUNKU TECHNICZNEGO MASZYNOWEGO

Liczby wymiarowe:

Na rysunkach technicznych maszynowych wymiary liniowe (długościowe) podaje się w
milimetrach, przy czym oznaczenie "mm" pomija się.

Liczby wymiarowe pisze się nad liniami wymiar
-

owymi w odległości 0,5 - 1,5 mm od nich,

mniej więcej na środku (rys.1) Jeżeli linia wymiarowa
jest krótka, to liczbę wymiarową można napisać
nad jej przedłużeniem (rys. 2) Na wszystkich
rysunkach wykonanych na jednym arkuszu liczby
wymiarowe powinny mieć jednakową wysokość,
niezależnie od wielkości rzutów i wartości wymiarów.
Należy unikać umieszczania liczb wymiarowych na
liniach zarysu przedmiotu, osiach i liniach kreskowania
przekrojów. Wymiary powinny być tak rozmieszczone,
żeby jak najwięcej z nich można było odczytać patrząc
na rysunek od dołu lub od prawej strony (rys. 3)

Znaki wymiarowe:

Do wymiarowania wielkości średnic i promieni
krzywizn stosujemy specjalne znaki wymiarowe.
Średnice wymiarujemy poprzedzając liczbę
wymiarową znakiem Ø (fi).

Promienie

łuków wymiarujemy poprzedzając liczbę

wymiarową znakiem R.
Linię wymiarową prowadzi się od środka łuku i
zakańcza się grotem tylko od strony łuku (rys.)
Grubość płaskich przedmiotów o nieskompliko
- wa

nych kształtach zaznaczamy poprzedzając

liczbę wymiarową znakiem x.

Podstawowe zasady wymiarowania:

Przystępując do wymiarowania rysunku technicznego należy wczuć się w  rolę osoby,
która na jego podstawie będzie wykonywać dany przedmiot. Trzeba zadbać o to, aby
nie  zabrakło  żadnego  z  potrzebnych  wymiarów  i  aby  można  je  było  jak  najłatwiej
odmierzyć  na  materiale  podczas  obróbki.  Ułatwi  to  w  znacznym  stopniu  znajomość
podstawowych zasad wymiarowania.

Podstawowe zasady wymiarowania w rysunku technicznym dotyczą:

stawiania wszystkich wymiarów koniecznych,

niepowtarzania wymiarów,

niezamykania łańcuchów wymiarowych,

pomijania wymiarów oczywistych.

ABC

RYSUNKU TECHNICZNEGO MASZYNOWEGO

Zasady wymiarów koniecznych:

Zawsze podajemy wymiary gabarytowe (zewnętrzne).
Wymiary mniejsze ry

sujemy bliżej rzutu przedmiotu.

Zawsze podajemy tylko tyle i takich wymiarów,
które są niezbędne do jednoznacznego określenia
wymiarowego przedmiotu.

Każdy wymiar na rysunku

powinien dawać się odmierzyć na przedmiocie
w czasie wykonywania czynności obróbkowych.

Zasada niepowtarzania wymiarów:

Wymiarów nie należy nigdy powtarzać ani na tym
samym rzucie, ani na różnych rzutach tego samego
przedmiotu.

Każdy wymiar powinien być podany

na rysunku tylko raz i to w miejscu, w którym
jest on najbardziej zrozumiały, łatwy do odszukania
i potrzebny ze względu na przebieg obróbki.

asada niezamykania łańcuchów wymiarowych:

Łańcuchy wymiarowe stanowią szereg kolejnych
wymia

rów równoległych (tzw. łańcuchy wymiarowe

proste - rys. 1) lub dowolnie skierowanych (tzw.
łańcuchy wymiarowe złożone - rys. 2). W obu
rodzajach łańcuchów nie należy wpisywać wszystkich
wymiarów, gdyż łańcuch zamknięty zawiera wymiary
zbędne wynikające z innych wymiarów. Łańcuchy
wymiarowe powinny więc pozostać otwarte, przy czym
pomija się wymiar najmniej ważny.

Zasada pomijania wymiarów oczywistych:

Pomijanie wymiarów oczywistych dotyczy przede
wszystkim wymiarów kątowych, wynoszących
0

lub 90

, tj. odnoszących się do linii wzajemnie

równoległych lub prostopadłych.

ABC

RYSUNKU TECHNICZNEGO MASZYNOWEGO

Przykłady wymiarowania:

11. Literatura.

Czech P., Wojnar G., Folęga P. Podstawy komputerowego zapisu konstrukcji z wykorzystaniem

środowiska AutoCad. Wyd. I, 2008.

Dobrzański T. Rysunek Techniczny Maszynowy. Warszawa 2004. WNT.
Folęga P., Czech P., Wojnar G. Wybrane zagadnienia teoretyczne z grafiki inżynierskiej. Wyd. I, 2008.
Lewandowski T. Rysunek Techniczny dla mechaników. Warszawa 2002. WSiP.
Lewandow

ski T. Zbiór zadań z rysunku technicznego dla mechaników. Warszawa 2004. WSiP.

Lewandowski T. Rysunek Techniczny dla mechaników. Podręcznik. Warszawa 2007. WSiP.
Miśniakiewicz E., Skowroński W. Rysunek techniczny budowlany. 2009. Wyd. Arkady.
Paprocki K. Zasady zapisu konstrukcji. Warszawa 2000. Wydawnictwo Politechniki Warszawskiej.
Poradnik warsztatowca mechanika. WNT 1975.
Wojciechowski L. Dokumentacja budowlana. Część 1. Rysunek budowlany. Warszawa 2004. WSiP.

Wojnar G., Folęga P., Czech P. Graficzny zapis konstrukcji maszyn. Zagadnienia praktyczne. Wyd. I,

2008.

BŁĘDNE

POPRAWNE