1

Chemia Fizyczna

Technologia Chemiczna II rok

Wykład 1

Kierownik przedmiotu:

Dr hab. inż. Wojciech Chrzanowski

Pozostali prowadzący:

ć

wiczenia rachunkowe

Dr inż. Marek Kluczkowski

Dr inż. Roman Pastewski

Sam też prowadzę 2 grupy.

Laboratorium:

kierownik laboratorium:

dr inż. Roman Pastewski

2

Chem. Fiz. TCH II/01

2

Kontakt,informacja i konsultacje

• tablica ogłoszeń Katedry Chemii Fizycznej

http://www.pg.gda.pl/chem/Dydaktyka/ lub
http://www.pg.gda.pl/chem/Katedry/Fizyczna

• Konsultacje: do uzgodnienia.

• Chemia „A”; pokój 307

• Telefon: [phone]

• E-mail: [e-mail]

Brak czasu i miejsca na omówienie szczegółów technicznych zaliczania
przedmiotu.

Obowiązuje to co już wisi w gablocie i jest w sieci WWW

3

Chem. Fiz. TCH II/01

3

Definicja dziedziny nauki

Przedmiot:

Przemiany fizyczne i chemiczne materii (bez wyróżniana jej rodzaju)
i związane z nimi przepływy energii.

Metoda:

Matematyczno-fizyczna, tj. tworzenie modeli teoretycznych w
oparciu o obserwacje doświadczalne. Formułowanie hipotez, teorii
oraz praw natury w odniesieniu do swojego przedmiotu.

Co to jest chemia fizyczna?

Przedmiot nie jest tu wyróżniony na zasadzie rodzaju materii, jak w chemii
nieorganicznej, organicznej, czy biochemii, chemii polimerów, peptydów, itp.

Chemia fizyczna jest teorią chemii. Mogą oczywiście istnieć takie przedmioty jak
Fizyczna Chemia Nieorganiczna, Fizyczna Chemia Organiczna.

Nazwę swą Chemia Fizyczna zyskała w XIX wieku, kiedy to zaczęto do chemii
przykładać rygory (i metodę) fizyki.

Działy chemii fizycznej związane z oddziaływaniem specyficznych energii na
materię

Fizyka chemiczna.

Działy (subdyscypliny) chemii fizycznej związane z oddziaływaniem z materią
różnych from (rodzajów) energii:

otochemia, sonochemia.

4

Chem. Fiz. TCH II/01

4

Materią

jest wszystko, co posiada masę (bezwładność, Newton).

Substancją chemiczną nazwiemy czystą, wyodrębnioną postać materii
(miara ilości substancji, jednostka: mol)

Energia

jest to zdolność do wykonania pracy (upr.).

(rodzaje energii, jednostka: dżul, J)

Pojęcia podstawowe (1)

Równoważność materii i energii

E=mc

2

W praktyce, efekty relatywistyczne i kwantowe występują tylko w mikro-
ś

wiecie, w skali makroskopowej są one pomijalne.

Jednostki, układ SI.

Rodzaje energii: mechaniczna, cieplna, chemiczna, elektryczna, jądrowa,
promienista (elektromagnetyczna).

Nośniki energii: masa (mechaniczna, cieplna), wiązania chemiczne, pole
elektromagnetyczne.

Prawa zachowania: masy, energii (i pokrewne, np. pędu).

5

Chem. Fiz. TCH II/01

5

Energia kinetyczna – energia ruchu:

E

k

=½mv

2

Pojęcia podstawowe (2)

Energia potencjalna – zależna od położenia:
w polu grawitacyjnym

w polu elektrycznym

(ziemskim)

E

p

=mgh

E

p

=q

1

q

2

/(4πε

0

r)

Rodzaje energii: kinetyczna i potencjalna, prawo zachowania energii, różne rodzaje
energii kinetycznej (translacji, rotacji, oscylacji).

6

Chem. Fiz. TCH II/01

6

Modelem teoretycznym

jest pewien założony

mechanizm zjawiska lub obraz i zespół właściwości obiektu,
najczęściej uproszczony, starający się zawrzeć najistotniejsze jego
cechy.

Hipotezą

jest pewne założenie dotyczące istoty badanego

zjawiska, właściwie próba odgadnięcia modelu w oparciu o znane
dotąd znane pojęcia i prawa.

Teorią

nazywamy hipotezę zweryfikowaną w wyniku dalszych

badań, gdy zyskuje ona potwierdzenie i stosuje się do większej
liczby przypadków (obiektów, zjawisk), często pokrewnych.

Pojęcia podstawowe (3)

Gdy hipotetyczny model zostanie zweryfikowany i stanie się modelem
teoretycznym, zazwyczaj się go udoskonala, tj. uwzględnia elementy, które
pierwotnie pominięto dla uproszczenia.

Przykłady znanych modeli: kinetyczny model gazu, gaz doskonały, model atomu
wodoru.

Przykłady znanych ważnych hipotez: hipoteza atomowa Daltona, hipoteza
okresowości Mendelejewa (spektakularnie potwierdzone).

7

Chem. Fiz. TCH II/01

7

Prawo natury

(prawo fizykochemiczne) to jasno sformułowany

fragment teorii dotyczący jednego konkretnego zjawiska, czyli
powiązania między różnymi, obserwowalnymi wielkościami
uwikłanymi w to zjawisko.

Sformułowanie werbalne:

Prawo Boyle’a-Mariotte’a:

W stałej temperaturze, objętość gazu zmienia się odwrotnie
proporcjonalnie do jego ciśnienia.

Wzór:

Pojęcia podstawowe (4)

const.

VP

P

V

P

V

;

P

P

V

V

2

2

1

1

1

2

2

1

=

=

=

=

=

const.

dla T

Rodzaje praw fizycznych (fizykochemicznych):

Ś

cisłe (spełniane zawsze), np. prawo Faradaya,

Graniczne, gdy pewna wielkość determinująca obowiązywanie prawa ma zdążać
granicznie do pewnej wartości, najczęściej do zera lub do nieskończoności (bardzo
częste w chemii fizycznej), popularny przykład, prawo Boyle’a-Mariotte’a.

Empiryczne, przybliżone.

Wzajemna przekładalność sformułowania werbalnego i wzoru (bardzo ważne).

Podobnie jeszcze można przekładać na trzecią postać – graficzną, czyli wyrażonej
wzorem zależności funkcyjnej. Ważna umiejętność i należy ją ćwiczyć, albo
odświeżyć z innych przedmiotów.

8

Chem. Fiz. TCH II/01

8

Termodynamika

Równowagi chemiczne

Równowagi fazowe

Roztwory – charakterystyka termodynamiczna

Elektrochemia: jonika i elektrodyka.

Zjawiska powierzchniowe i koloidy

Kinetyka chemiczna

Podstawy chemii kwantowej.

Główne działy:

9

Chem. Fiz. TCH II/01

9

Układ (definicja)

Układ jest to fragment rzeczywistości poddany
obserwacji bądź rozważaniom teoretycznym i
wyodrębniony z niej fizycznie lub umownie

Poza układem istnieje jego otoczenie.

układ + otoczenie = wszechświat

Wprowadzenie do

termodynamiki

Termodynamika będzie się przewijała właściwie przez całą chemię fizyczną.
Zajmować się tu będziemy przede wszystkim tzw. termodynamiką
fenomenologiczną (opisową w skali makro), a jedynie w niewielkiej części
termodynamiką statystyczną (dochodzi do wniosków w skali makro na podstawie
badania rozkładów statystycznych zachowania się cząsteczek w układach.

Układ jest jednym z podstawowych pojęć termodynamiki.

Układ wyodrębniony „umownie” (mentalnie, w wyobraźni) jest po prostu obiektem,
który wyobrażamy sobie w celach rozważań teoretycznych i nadajemy mu rozmaite
cechy. W zależności od tych cech wyróżniamy 3 główne kategorie układów.

10

Chem. Fiz. TCH II/01

10

Istnieją trzy rodzaje układów:

 Otwarte (mogą wymieniać z otoczeniem materię

i energię)

Zamknięte (mogą wymieniać energię, ale nie

materię)

Izolowane (nie wymieniają z otoczeniem ani

materii, ani energii).

Wprowadzenie do

termodynamiki

Można też klasyfikować układy inaczej, stosując inne kryteria (np. wyróżniamy

układy jednorodne i niejednorodne; jednoskładnikowe i wieloskładnikowe).

Ten drugi z wymienionych podziałów wydaje się oczywisty, ale omówimy to bliżej
przy okazji równowag fazowych (składniki w sensie termodynamicznym).

Układy jednorodne to takie, w których występuje tylko jedna faza. W układach
niejednorodnych – dwie lub więcej faz. Te pierwsze nazywamy też
homogenicznymi, te drugie – heterogenicznymi.

Fazą nazywamy postać danej materii, która charakteryzuje się jednorodnym stanem
składem chemicznym i stanem fizycznym. Może istnieć więc układ równocześnie
jednoskładnikowy i wielofazowy (np. ciecz i jej para, jeden składnik – dwie fazy).
Dwie odmiany alotropowe pierwiastka też stanowią różne fazy tego samego
składnika, choć bowiem mają ten sam skład chemiczny, to stan fizyczny (np. układ
krystalograficzny) jest odmienny.

11

Chem. Fiz. TCH II/01

11

Rodzaje układów:

otwarte zamknięte izolowane

Wprowadzenie do

termodynamiki

12

Chem. Fiz. TCH II/01

12

Sposoby przekazywania energii:

Na sposób pracy.
Na sposób ciepła (jako ciepło).

Rodzaje pracy

Mechaniczna (objętościowa), praca zmiany
powierzchni, praca elektryczna, praca
odkształcenia.

Wprowadzenie do

termodynamiki

Na początku rozważać będziemy jedynie układy, w których jedyną pracą

wymienianą z otoczeniem jest praca objętościowa.

Praca mechaniczna jest iloczynem siły działającej i drogi (przesunięcia). Stąd 1 J =
1 N × 1 mW przypadku gazów jest to praca związana z przesunięciem tłoka
ograniczającego układ (poruszającego się bez tarcia. Jeżeli tłok ogranicza układ od
góry, to praca będzie iloczynem jego przesunięcia i ciężaru.

Jeżeli układ wykonuje pracę, gaz rozpręża się, tłok się podnosi, to pracy
„wykonanej przez układ” przyznajemy znak (-).

Jeżeli to tłok swoim ciężarem zmniejsza objętość układu, to praca „wykonana na
układzie” ma znak (+).

Pamiętajmy, że punktem odniesienia jest dla nas (chemików) UKŁAD. Jeśli to on
zyskuje energię, ma ona znak (+), jeśli ją traci – znak (-).

Niektóre dziedziny i specjaliści (oraz starsze podręczniki) stosują odmienne
konwencje, np. mechanicy, których interesuje uzyskanie energii z układów
(silników, maszyn). Jak my ją uzyskujemy ma znak (+).

13

Chem. Fiz. TCH II/01

13

CIEPŁO

Wprowadzenie do

termodynamiki

Jeśli przepływ energii pomiędzy układem a otoczeniem związany jest z różnicą
temperatur pomiędzy nim, to mówimy, że energia przekazywana jest na sposób
ciepła (jako ciepło).

Układy, które mogą wymieniać energię jako ciepło, ograniczone są ściankami
określanymi jako diatermiczne.

Układy, które (mimo istniejącej pomiędzy nimi a ich otoczeniem różnicy
temperatur) nie mogą wymieniać ciepła z otoczeniem, ograniczone są ściankami
nazywanym adiabatycznymi. Podobnie określamy przemiany zachodzące w takich
układach.

Jak widzimy na rysunku, mimo, że w obu przypadkach termometry wskazują
różnicę temperatur (otoczenia wyższa), to ciepło (żółta strzałka) wchodzi do układu
po lewej (zielony), który jest zatem ograniczony ściankami diatermicznymi, zaś
prawy (czerwony) ma ścianki uniemożliwiające przekaz energii jako ciepła
(adiabatyczne).

14

Chem. Fiz. TCH II/01

14

Proces endotermiczny z wymianą

ciepła z otoczeniem

Wprowadzenie do

termodynamiki

przed

po

Przemiany zachodzące w układzie określamy jako egzoenergetyczne, jeśli
towarzyszy im wydzielanie energii, a znak tej energii to (-). W szczególności,
procesowi towarzyszy wydzielanie ciepła, to proces nazywamy egzotermicznym, a
ciepło ma znak (-). Przemiany (procesy) endoenergetyczne (endotermiczne)
zachodzą, gdy energia (ciepło) jest podczas nich pobierana (znak (+)). Na rysunku
widoczny jest przebieg procesu endotermicznego w układzie umożliwiającym
wymianę ciepła. Zaraz po jego rozpoczęciu i bezpośrednio po zakończeniu
temperatury otoczenia i układu są takie same (ustalone), a szybkość wnikania ciepła
jest ustalona (zależy od różnicy temperatur).

15

Chem. Fiz. TCH II/01

15

Proces endotermiczny w układzie

z osłoną adiabatyczną

Wprowadzenie do

termodynamiki

przed

po

W tym przypadku, zaraz po rozpoczęciu procesu dane są temperatury otoczenia i
układu (w otoczeniu wyższa).

Ponieważ ciepło nie może przekroczyć bariery adiabatycznej, proces prowadzi do
obniżenia temperatury układu (ciepło jest pobierane z wnętrza samego układu).
Temperatura otoczenia się nie zmienia.

Przy procesie egzotermicznym w układzie z osłoną adiabatyczną sytuacja jest
odwrotna, tzn. po ukończeniu procesu we wnętrzu układu panuje temperatura
wyższa niż na początku.

16

Chem. Fiz. TCH II/01

16

Własności fizyczne układów:

Ekstensywne (addytywne, zależne od ilości i

rodzaju składników, wielkości układu)

(np. masa układu lub objętość układu)

Intensywne nie są addytywne.
(np. temperatura, ciśnienie, gęstość, wielkości

molowe)

Wprowadzenie do

termodynamiki

∑

=

=

n

i

i

x

x

1

W ramach jednej fazy własności intensywne są są stałe, a zmieniają się pomiędzy
fazami (skokowo na granicy).

W układzie jednorodnym znajdującym się w stanie równowagi termodynamicznej,
dowolna własność intensywna jest stała – taka sama dla całego układu, jak i dla
dowolnej jego części.

Dlaczego wielkości molowe są intensywne (np. objętość molowa, masa molowa)?

Stanem równowagi termodynamicznej nazywamy stan, w którym w układzie nie
zachodzą żadne zmiany. Jeżeli takowe zachodziły samorzutnie, to po dojściu do
stanu równowagi – ustają (o ile na układ nie oddziaływuje otoczenie, ale to jest
warunkiem zmian samorzutnych).

17

Chem. Fiz. TCH II/01

17

Parametry stanu:

Wielkości ekstensywne wystarczające do

całkowitego scharakteryzowania stanu układu.

P, V, T

Równanie stanu:

f(P,V,T)=0

Dla gazu doskonałego: pV=nRT

Wprowadzenie do

termodynamiki

Okazuje się, że dla jednoznacznego scharakteryzowania stanu układu nie trzeba
określać wartości wszystkich jego własności fizycznych. W termodynamice
wystarczą te trzy, a nawet dwa spośród nich, związane są bowiem ze sobą
równaniem stanu.

Równanie stanu gazu rzeczywistego omówimy nieco później ze względu na
konieczność dostosowania wykładu do potrzeb ćwiczeń rachunkowych.

18

Chem. Fiz. TCH II/01

18

Temperatura i „zerowa” zasada

termodynamiki

Dwa ciała, które osiągnęły stan równowagi

cieplnej, mają taką samą temperaturę, a ciepło nie

jest już między nimi wymieniane.

Jeżeli ciało A pozostaje w równowadze termicznej z

ciałem B i z ciałem C, to ciała B i C także pozostają

ze sobą w równowadze termicznej (cieplnej).

Wprowadzenie do

termodynamiki

Temperatura jest to parametr, który posiada identyczną wartość dla wszystkich ciał
znajdujących się w stanie równowagi termicznej.

Zerowa zasada termodynamiki wynika z wcześniej określonych pojęć ciepła (jako
postaci energii wymienianej dzięki istnieniu różnicy temperatur), równowagi
termodynamicznej (w tym przypadku termicznej), oraz kontaktu diatermicznego,
który należy zapewnić między ciałami, aby mogło dojść do ustalenia się stanu
równowagi termicznej.

Postulaty te (twierdzenia przyjmowane bez dowodu) są podstawą pomiaru
temperatury.

19

Chem. Fiz. TCH II/01

19

Praca objętościowa

Wprowadzenie do

termodynamiki

dx

P

gazu

P

zewn

dV

P

Sdx

P

dw

zewn

zewn

−

=

−

=

F

S

P

=

⋅

2

r

S

⋅

=

π

Widzimy tutaj „przeźroczysty” cylinder, w którym przesuw tłoka dx został
zaznaczony. Objętość układu zamkniętego tłokiem zmieniła się o dV. Praca przy
rozprężaniu (wykonywana przez układ, dV>0) ma znak (-), przy sprężaniu
(wykonywana na układzie, dV<0) ma znak (+).

20

Chem. Fiz. TCH II/01

20

Praca objętościowa

Wprowadzenie do

termodynamiki

Trzy sposoby wykonywania pracy przez układ:

1. Przeciwko stałemu ciśnieniu zewnętrznemu (P

zewn

= const).

2. Przeciwko zerowemu ciśnieniu zewnętrznemu (ekspansja do

próżni, szczególny przypadek poprzedniego), P

zewn

= 0.

(

)

p

k

zewn

k

p

zewn

k

p

V

V

P

dV

P

dw

w

−

−

=

−

=

=

∫

∫

0

=

w

Jeżeli przypadek 2 trudno sobie wyobrazić w układzie z tłokiem, to należy
uprzytomnić sobie, że tłok jest nieważki i porusza się bez oporów. Oto, co
nazywamy układem wyobrażonym. Fizyczna realizacja może być trudna (podobnie
jak przegrody adiabatycznej).

21

Chem. Fiz. TCH II/01

21

Praca objętościowa (c.d.)

Wprowadzenie do

termodynamiki

3. Sposób kwasistatyczny: P

zewn

= P

gazu

±

dP, w szczególności

izotermicznie.

dV

V

nRT

dw

−

=

∫

∫

=

−

=

=

k

p

k

p

k

p

V

V

nRT

V

dV

nRT

dw

w

ln

dP jest nieskończenie małą różnicą ciśnienia.

Zatem w sposobie tym ciśnienie zewnętrzne jest cały czas „prawie” takie samo jak
ciśnienie gazu. Oczywiście proces trwałby wtedy nieskończenie długo, bowiem
byłby bardzo powolny, stąd nazwa.

22

Chem. Fiz. TCH II/01

22

Praca objętościowa (c.d.)

Wprowadzenie do

termodynamiki

Praca objętościowa zależy od drogi jaką realizowana jest
przemiana. Jest ona całką z funkcji P=f(V)dV i polem
powierzchni pod wykresem w układzie współrzędnych P-V.

Praca objętościowa jest w sposób oczywisty różna dla drogi A (pokazana jako
zacieniowane pole) i B.

|w

A

| < |w

B

|

23

Chem. Fiz. TCH II/01

23

Kto to jest?

Wasz wykładowca (dla nieobecnych na wykładzie)