2014 Instr MON O gospodarce sprzętem KO

Postanowienia niniejszej instrukcji określają podstawowe zasady i wymagania w zakresie
zabezpieczenia, eksploatacji i szkolenia w odniesieniu do sprzętu, materiałów i wyposażenia
kulturalno-oświatowego, a w szczególności: określania i planowania potrzeb rzeczowych,
realizacji dostaw, dystrybucji, ewidencji, klasyfikacji i wybrakowania, sposobu zagospodaro-
wywania i wycofywania z użytkowania oraz szkolenia użytkowników sprzętu.

§ 2

Użyte w instrukcji określenia oznaczają:

1) beneficjent – komórkę lub jednostkę organizacyjną Ministerstwa Obrony Narodowej,

na rzecz której zaplanowane i realizowane są zadania rzeczowe;

2) centralne plany rzeczowe (CPR) – plany rzeczowe sporządzane na zasadach

i w trybie określonym w decyzji Ministra Obrony Narodowej w sprawie zasad opra-
cowywania i realizacji centralnych planów rzeczowych, w tym m. in. plan moderni-
zacji technicznej;

3) centralny organ logistyczny (COL) SpW – komórkę lub jednostkę organizacyjną

resortu obrony narodowej, a także komórkę wewnętrzną, odpowiedzialną za organi-
zację procesów eksploatacji oraz szkolenia specjalistów technicznych dla określo-
nych rodzajów SpW;

4) dane uzupełniające i wymagania eksploatacyjno-techniczne (WET) – dokumenty

stanowiące podstawę do przygotowania specyfikacji istotnych warunków zamówienia
(SIWZ) oraz przeprowadzenia procedury udzielenia zamówienia publicznego na za-
kup sprzętu i materiałów powszechnego użytku, objętych realizacją centralnych
i decentralnych planów rzeczowych;

5) decentralne plany rzeczowe (w części dotyczącej centralnych planów rzeczo-

wych) – plany na rok planistyczny sporządzane przez organy planujące drugiego
stopnia, w szczegółowości nie mniejszej niż szczegółowość określona dla central-
nych planów rzeczowych i z wyszczególnieniem pozycji ujętych w centralnych pla-
nach rzeczowych w kwotach zbiorczych, w których dokonują one podziału zadań
rzeczowych zaplanowanych do realizacji decentralnej na podporządkowanych dys-
ponentów środków budżetu państwa trzeciego stopnia;

6) dokumentacja techniczna (DT) – usystematyzowany zbiór dokumentów dotyczą-

cych SpW, obejmujący dokumentację produkcyjną, eksploatacyjną oraz zabezpie-
czenia wsparcia logistycznego (w tym dokumentację naprawczą);

7) Dowództwo Garnizonu Warszawa (DGW) – jednostkę organizacyjną odpowie-

dzialną za realizację systemu zabezpieczenia jednostek i instytucji funkcjonujących
w garnizonie stołecznym.

Zadania zabezpieczenia logistycznego i finansowego w garnizonie Warszawa
realizuje w oparciu o podległe oddziały zabezpieczenia (OZ);

8) Dyrektor Generalny Ministerstwa Obrony Narodowej (DG MON) – komórkę

wykonującą funkcję dysponenta środków budżetu państwa trzeciego stopnia bezpo-

średnio podległą Ministrowi Obrony Narodowej, jako dysponentowi części budże-
towej, w imieniu którego Departament Administracyjny MON (DA MON) realizuje
zadania logistycznego zabezpieczenia Ministerstwa, zgodnie z planem przydziałów
gospodarczych;

9) dysponent – dysponenta środków budżetu państwa określonych stopni: dysponenta

części budżetowej, drugiego i trzeciego stopnia. Dysponentem budżetu resortu obro-
ny narodowej jest Minister Obrony Narodowej, zwany dalej „dysponentem części
budżetowej”. Dysponent części budżetowej z otrzymanych środków budżetowych
pokrywa wydatki oraz przekazuje środki podległym dysponentom środków budżetu
państwa. Wykaz dysponentów drugiego stopnia oraz dysponentów trzeciego stopnia
podległych bezpośrednio dysponentowi części budżetowej określony został w decy-
zji Ministra Obrony Narodowej w sprawie planowania i wykonywania budżetu re-
sortu obrony narodowej.

Pozostałymi dysponentami trzeciego stopnia są: dowódcy (dyrektorzy, szefowie,

komendanci) jednostek organizacyjnych, ustanowieni przez dysponentów drugiego
stopnia spośród jednostek budżetowych, dla których dochody i wydatki zostały okre-
ślone w planie finansowym tych dysponentów;

10) eksploatacja SpW – zespół celowych działań organizacyjno-technicznych i ekono-

micznych ludzi wobec SpW oraz wzajemne relacje między nimi, od chwili wprowa-
dzenia do Sił Zbrojnych RP aż do jego wycofania. Proces eksploatacji SpW w Siłach
Zbrojnych RP obejmuje swoim zakresem obszary kierowania, użytkowania i zabez-
pieczenia materiałowo-technicznego;

11) ewidencja ilościowo-jakościowa – zbiór wszystkich dokumentów ewidencyjnych,

stanowiący logicznie skonstruowaną całość, funkcjonujący w oparciu o jednolicie
zorganizowany obieg dowodów materiałowych, uwzględniający ilość księgowanego
w niej sprzętu, materiałów i wyposażenia kulturalno-oświatowego oraz ich jakość
określoną za pomocą kategorii użyteczności;

12) ewidencja ilościowo-wartościowa – urządzenia księgowe i systemy informatyczne

pozwalające na ustalenie ilości i wartości sprzętu i materiałów, prowadzona na
szczeblu oddziału gospodarczego;

13) gestor SpW – komórkę lub jednostkę organizacyjną resortu obrony narodowej,

a także komórkę wewnętrzną, odpowiedzialną za określanie kierunków rozwoju
SpW w Siłach Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej (SZ RP) oraz organizację proce-
su wdrażania i ustalanie procesów eksploatacji (w tym wykorzystania bojowego)
i wycofywania określonego rodzaju (grupy) SpW;

14) Inspektorat Wsparcia Sił Zbrojnych (IWsp SZ) – jednostkę organizacyjną odpo-

wiedzialną za realizację terytorialnego systemu zabezpieczenia jednostek wojsko-
wych, funkcjonujących na terenie całego kraju (z wyłączeniem obszaru odpowie-
dzialności DGW, o którym mowa w pkt. 7).
System zabezpieczenia finansowego i logistycznego w obszarze odpowiedzial-
ności IWsp SZ, realizowany jest w oparciu o podległe mu regionalne bazy logi-
styczne (RBLog) i wojskowe oddziały gospodarcze (WOG) oraz inne właściwe jed-
nostki organizacyjne, o których mowa w pkt. 32);

15) instytucja centralnie realizująca zadania rzeczowe – Inspektorat Uzbrojenia lub in-

na wyznaczona przez Ministra instytucja/jednostka organizacyjna (stosownie do kom-
petencji określonych odrębnymi aktami prawnymi);

16) instytucje decentralnie realizujące zadania rzeczowe – komórki i jednostki organi-

zacyjne resortu obrony narodowej (dysponenci środków budżetowych trzeciego stop-
nia), dla których dysponent środków budżetu państwa drugiego stopnia dokonał po-
działu zadań rzeczowych do realizacji decentralnej;

17) inwentaryzacja – proces ustalenia rzeczywistego stanu składników majątkowych

i źródeł ich pochodzenia na określony dzień, weryfikacja ich gospodarczej przydat-
ności i wycena, a następnie porównanie uzyskanych stanów z ewidencją księgową,
rozliczenie i wyjaśnienie różnic oraz skorygowanie stanów ewidencji, tak aby po-
twierdzały stan faktyczny;

18) Jednolity Indeks Materiałowy (JIM) – usystematyzowany zbiór oznaczeń cyfro-

wo-literowych w sposób jednoznaczny identyfikujący wyroby obronne będące w za-
sobach resortu obrony narodowej;

19) jednostka eksploatacji – liczbę jednostek pracy SpW, wyrażoną w motogodzinach,

godzinach pracy, latach, kilometrach, cyklach, itp.;

20) jednostka organizacyjna – jednostkę niewchodzącą w skład Ministerstwa, podległą

ministrowi lub przez niego nadzorowaną;

21) klasyfikacja – przegląd składników mienia ruchomego w celu potwierdzenia lub

określenia właściwej kategorii użytkowej oraz przydatności do dalszego użytkowa-
nia, zgodnie z aktualną oceną stanu technicznego;

22) komórka organizacyjna – Sekretariat Ministra, departament, zarząd, biuro

- wchodzące w skład Ministerstwa;

23) materiały powszechnego użytku – określone przez gestora SpW środki rzeczowe

niezbędne do eksploatacji sprzętu i wyposażenia kulturalno-oświatowego (części
zamienne, akcesoria, materiały eksploatacyjne), zwane dalej „materiałami”;

24) modernizacja - proces unowocześnienia SpW polegający na zmianie jego parame-

trów użytkowych i eksploatacyjnych, w tym w szczególności parametrów krytycz-
nych. Wynikiem modernizacji jest nowy SpW;

25) naprawa – zespół czynności mających na celu odtworzenie sprawności technicznej

sprzętu lub jego resursu przez usunięcie powstałych niesprawności (uszkodzeń)
i wykonanie określonych czynności zgodnie z wymaganą technologią;

26) norma docelowej eksploatacji (resurs docelowy) – liczbę jednostek eksploatacji

(lata, kilometry, godziny, cykle, itp.) jaką SpW powinien przepracować od momentu
wyprodukowania do czasu wycofania z sił zbrojnych;

27) norma eksploatacyjna (resurs) – liczbę jednostek eksploatacji, jaką SpW powinien

przepracować pomiędzy kolejnymi obsługiwaniami technicznymi (naprawami);

28) normy należności sprzętu, materiałów i wyposażenia kulturalno-oświatowego

– ilość sprzętu, materiałów i wyposażenia niezbędnego do realizacji procesu szkole-
nia i wychowania, działalności kulturalno-oświatowej oraz innych form działalności
służbowej w komórkach i jednostkach organizacyjnych resortu obrony narodowej,
zwane dalej „normami należności”. Normy należności ustalane są na podstawie
„Norm należności naliczeniowego sprzętu, materiałów i wyposażenia kulturalno-
-oświatowego na czas wojny i pokoju”;

29) nowy sprzęt – sprzęt, który nie został dotychczas wprowadzony na wyposażenie Sił

Zbrojnych RP;

30) obsługiwanie techniczne – zespół czynności wykonywanych ze sprzętem w celu

podtrzymania lub przywrócenia mu wartości użytkowych;

31) odbiorca – wskazaną komórkę i jednostkę organizacyjną lub regionalne (rejonowe)

organy zaopatrywania, przyjmujące na swoją ewidencję ilościowo-wartościową pozy-
skany sprzęt;

32) oddział gospodarczy – jednostkę organizacyjną prowadzącą samodzielną gospodar-

kę finansową i materiałową w określonym rejonie zabezpieczenia logistycznego,
właściwą dla jednostki (ko órki) organizacyjnej pozostającej na jej zaopatrzeniu.
Funkcję oddziałów gospodarczych w terytorialnym systemie zabezpieczenia
jednostek i komórek organizacyjnych resortu obrony narodowej pełnią: wojskowe
oddziały gospodarcze (WOG), oddziały zabezpieczenia (OZ), bazy lotnictwa Sił
Powietrznych (BLot SP), komendy portów wojennych (KPW) i inne właściwe
jednostki/komórki organizacyjne – określone w odrębnych zarządzeniach (decy-
zjach) Ministra Obrony Narodowej w przedmiotowej sprawie;

33) organizator systemu funkcjonalnego (Organizator) – szef komórki organizacyjnej

MON odpowiedzialnej za planowanie, programowanie, tworzenie, rozwój i utrzyma-
nie zdolności operacyjnych Sił Zbrojnych Rzeczpospolitej Polskiej przy pomocy
Systemu Funkcjonalnego Sił Zbrojnych Rzeczpospolitej Polskiej;

34) organy planujące – szefa (dowódcę, komendanta, dyrektora) komórki lub jednostki

organizacyjnej MON wskazanego w decyzji Ministra Obrony Narodowej w sprawie
planowania i wykonywania budżetu resortu obrony narodowej;

35) plan modernizacji technicznej – obszar zadań rzeczowych dotyczący m. in.:

a) zakupów sprzętu wojskowego,

b) modernizacji i modyfikacji sprzętu wojskowego,

c) napraw sprzętu wojskowego,

d) prac rozwojowych;

36) planowanie eksploatacji – całokształt przedsięwzięć organizacyjnych, zapewniają-

cych racjonalną eksploatację SpW w celu zabezpieczenia zadań operacyjnych, szko-
leniowych, logistycznych oraz utrzymania wymaganej sprawności technicznej;

37) pododdział gospodarczy (PG) – jednostkę lub komórkę organizacyjną, posiadającą

odrębny numer identyfikacyjny i będącą na zaopatrzeniu (finansowym, materiało-
wym) oddziału gospodarczego lub komórki i pododdziały własne jednostek woj-
skowych, które mogą być ustanowione pododdziałami gospodarczymi;

38) przedstawicielstwo wojskowe poza granicami państwa – polskie przedstawiciel-

stwo wojskowe lub polski zespół łącznikowy przy organizacji międzynarodowej,
międzynarodowym dowództwie wojskowym, Starszego Oficera Narodowego oraz
osoby wyznaczone na stanowiska służbowe w strukturze organizacji międzynarodo-
wej lub międzynarodowego dowództwa wojskowego, a także Ataszat Obrony przy
przedstawicielstwie dyplomatycznym RP;

39) regionalna baza logistyczna (RBLog) – jednostkę organizacyjną realizującą zaopa-

trywanie przyporządkowanych jej oddziałów gospodarczych w określonym regionie
odpowiedzialności;

40) rejonowe warsztaty techniczne (RWT) – jednostkę organizacyjną realizującą

zadania zabezpieczenia technicznego wojsk w wyznaczonych rejonach odpowie-
dzialności;

41) rok planistyczny – rok, na który planowany jest budżet resortu obrony narodowej;

42) składniki majątkowe mienia ruchomego – grupę sprzętu, materiałów i wyposaże-

nia kulturalno-oświatowego, stanowiącą składniki mienia Skarbu Państwa będące
w trwałym zarządzie komórek i jednostek organizacyjnych resortu obrony narodo-
wej, wykorzystywane do realizacji ich zadań;

43) sprawność techniczna – stan określający gotowość techniczną SpW do użytkowa-

nia, określony przez jego rzeczywiste (faktyczne) parametry techniczne, odniesione
do wymaganych wartości dopuszczalnych, zawartych w dokumentacji techniczno-
-eksploatacyjnej;

44) sprzęt i urządzenia o specjalnych wymaganiach wojskowych – sprzęt techniczny

i wyposażenie, które ze względu na swoje wymagania lub właściwości techniczno-
-konstrukcyjne oraz sposób zaprojektowania lub wykonania jest przeznaczony do
celów wojskowych, zwane dalej „sprzętem/urządzeniem specjalnym”;

45) sprzęt, materiały i wyposażenie kulturalno-oświatowe – grupę sprzętu i materia-

łów, ujętych w załączniku do decyzji Ministra Obrony Narodowej w sprawie okre-
ślenia funkcji gestorów i centralnych organów logistycznych sprzętu wojskowego
w resorcie obrony narodowej, wykorzystywanych w działalności wychowawczej,
kulturalno-oświatowej, rekreacyjnej i edukacyjnej żołnierzy, a także w procesie
szkolenia i innych formach działalności służbowej, zwane dalej „sprzętem i materia-
łami”;

46) sprzęt powszechnego użytku (SpPU) – określony przez gestora SpW sprzęt po-

wszechnie dostępny na rynku, dla którego nie są precyzowane specjalne wymagania
wojskowe, powodujące konieczność zmian cech produktu;

47) sprzęt wojskowy (SpW) – wyposażenie specjalnie zaprojektowane lub zaadaptowa-

ne do potrzeb wojskowych i przeznaczone do użycia jako broń, amunicja lub mate-
riały wojenne. SpW obejmuje także sprzęt techniczny i jego wyposażenie oraz sprzęt
powszechnego użytku wykorzystywany w resorcie obrony narodowej;

48) system informatyczny (SI) – urządzenia, narzędzia, metody postępowania i proce-

dury stosowane przez wyspecjalizowanych pracowników, w sposób zapewniający
wytwarzanie, przechowywanie, przetwarzanie lub przekazywanie informacji;

49) system informatyczny ewidencyjno-sprawozdawczy – system informatyczny,

przedstawiający informację o stanie ilościowo-jakościowym sprzętu, materiałów
i wyposażenia oraz inne niezbędne dane wspomagające proces planowania zadań
rzeczowych;

50) użytkowanie SpW – planowe wykorzystanie SpW, w celu wykonania określonych

zadań i wykorzystania jego funkcji użytkowych zgodnie z jego przeznaczeniem
i właściwościami funkcjonalnymi;

51) użytkownik SpW – komórkę, jednostkę organizacyjną lub osobę fizyczną, wyko-

rzystującą zgodnie z przeznaczeniem SpW, przydzielony na podstawie etatów i nali-
czeniowych norm należności do realizacji zadań służbowych, odpowiedzialną za
utrzymanie jego właściwego stanu technicznego;

52) wprowadzanie do eksploatacji – czynności związane z wyposażaniem struktur

organizacyjnych wojska w składniki rzeczowe majątku ruchomego i rozpoczęciem
ich użytkowania;

53) wprowadzenie do sił zbrojnych SpW – dyspozycja właściwego organu wojskowe-

go w sprawie rozpoczęcia eksploatacji danego wzoru SpW w siłach zbrojnych;

54) wybrakowanie – całokształt przedsięwzięć związanych z likwidacją składników

mienia ruchomego, które zostały zakwalifikowane do odpowiedniej kategorii użyt-
kowej i są zbędne w Siłach Zbrojnych RP;

55) wycofanie z eksploatacji – wycofanie z eksploatacji składników rzeczowych mająt-

ku ruchomego zakwalifikowanych do kategorii mienia zbędnego lub zużytego;

56) wycofanie z sił zbrojnych SpW – dyspozycja właściwego organu wojskowego

w sprawie całkowitego wycofania danego wzoru SpW z sił zbrojnych;

57) zbędny sprzęt, materiały i wyposażenie kulturalno-oświatowe – składniki rze-

czowe majątku ruchomego, które:

a) nie są i nie będą mogły być wykorzystywane w realizacji zadań związanych

z działalnością jednostki lub

b) nie nadają się do współpracy ze sprzętem używanym w jednostce, a ich przysto-

sowanie byłoby technicznie lub ekonomicznie nieuzasadnione, lub

c) nie nadają się do dalszego użytku, a ich naprawa byłaby nieopłacalna;

58) zestawienia potrzeb rzeczowych – zestawienia propozycji zadań rzeczowych, w za-

kresie o którym mowa w pkt. 2, sporządzane w terminach, na zasadach i według wzo-
rów określonych w decyzji Ministra Obrony Narodowej w sprawie planowania zaso-
bów, usług i robót budowlanych w resorcie obrony narodowej, stanowiące podstawę
aktualizacji centralnych planów rzeczowych w roku planistycznym;

59) zużyty sprzęt, materiały i wyposażenie kulturalno-oświatowe – składniki rzeczowe

majątku ruchomego:

a) posiadające wady lub uszkodzenia, których naprawa byłaby nieopłacalna, lub

b) zagrażające bezpieczeństwu użytkowników lub najbliższego otoczenia, lub

c) które całkowicie utraciły wartość użytkową, lub

d) które są technicznie przestarzałe, a ich naprawa lub remont byłyby ekonomicznie

nieuzasadnione.

§ 3

1. Gospodarka sprzętem i materiałami w komórkach i jednostkach organizacyjnych resortu

obrony narodowej ma na celu:

1) tworzyć materialne i organizacyjne warunki niezbędne do zapewnienia prawidłowego

przebiegu

procesu

szkolenia

wychowania,

działalności organizacyjno-

-mobilizacyjnej, pracy kulturalno-oświatowej i innych form działalności służbowej;

2) zapewnić racjonalne wykorzystywanie przydzielonego sprzętu i materiałów, stosow-

nie do potrzeb określonych w realizacji różnych zadań;

3) dyscyplinować oraz wymuszać efektywne i systematyczne działania, konieczne do

prawidłowego wykonywania wszelkich funkcji i zadań organizacyjno-logistycznych;

4) rzetelnie przedstawiać stan i wycenę aktywów oraz odzwierciedlać stan zmian

w ewidencji ilościowo-jakościowej i ilościowo-wartościowej składników rzeczowych
majątku ruchomego.

2. Podstawowym zadaniem gospodarki materiałowo-technicznej jest zapewnienie:

1) wyposażenia struktur organizacyjno-etatowych resortu obrony narodowej w sprzęt

i materiały, zgodnie z przydzielonymi dla nich normami należności;

2) prawidłowego wykorzystywania, przechowywania i ochrony, użytkowania, prowa-

dzenia czynności kontrolnych oraz ewidencji sprzętu i materiałów będących na wypo-
sażeniu komórek i jednostek organizacyjnych;

3) utrzymania sprzętu w wymaganej sprawności technicznej oraz organizowanie syste-

mu konserwacji i napraw w trakcie użytkowania;

4) wymiany sprzętu zużytego lub technicznie przestarzałego, który ze względu na trwały

stopień zużycia lub zagrożenie bezpieczeństwa jego użytkowników powinien być wy-
cofany z eksploatacji i zastąpiony nowym.

3. Postanowienia niniejszej instrukcji stanowią podstawę do prowadzenia gospodarki

materiałowo-technicznej w zakresie sprzętu i materiałów, i obowiązują:

1) gestora;

2) centralny organ logistyczny;

3) wojskowe oddziały gospodarcze i oddziały zabezpieczenia (w tym także inne jed-

nostki/komórki organizacyjne, wykonujące funkcję oddziału gospodarczego) oraz
regionalne bazy logistyczne;

4) ogniwa systemu obsługowo-naprawczego Sił Zbrojnych RP;

5) osoby funkcyjne i właściwe wewnętrzne komórki organizacyjne w Dowództwie

Generalnym Rodzajów Sił Zbrojnych, Inspektoracie Wsparcia Sił Zbrojnych, Do-
wództwie Garnizonu Warszawa oraz innych jednostkach/komórkach organizacyj-
nych, nadzorujące lub realizujące zadania gospodarki materiałowo-technicznej na
rzecz jednostek (komórek) podległych i pozostających na zaopatrzeniu;

6) osoby funkcyjne odpowiedzialne za prowadzenie gospodarki materiałowo-technicznej

w komórkach i jednostkach organizacyjnych;

7) użytkowników (komórki, jednostki organizacyjne lub osoby fizyczne) posiadających

na wyposażeniu i ewidencji grupy sprzętu wymienione w § 4 ust. 1;

8) jednostki i komórki organizacyjne resortu obrony narodowej sprawujące funkcję

organów kontrolujących.

§ 4

1. Postanowienia niniejszej instrukcji regulują zasady prowadzenia gospodarki materiałowo-

-technicznej, które obejmują niżej wymienione grupy sprzętu i materiałów:

1) sprzęt radiowo-telewizyjny oraz technik wideo;

2) sprzęt kinowy, projekcyjny i fotograficzny;

3) studia nagrań radiowo-telewizyjne polowe i stacjonarne;

4) nadajniki radiowo-telewizyjne polowe;

5) sprzęt i gry klubowe;

6) instrumenty muzyczne;

7) urządzenia specjalne na pojazdach mechanicznych: urządzenia rozgłoszeniowe, roz-

głośnie elektroakustyczne, studia nagrań, kluby, zestawy sprzętu i urządzeń do pro-
dukcji poligraficznej;

8) sprzęt elektroakustyczny;

9) sprzęt i urządzenia poligraficzne;

10) chemiczne źródła zasilania do SpW gestora;

11) urządzenia szkolno-treningowe dla SpW gestora;

12) aparaty do badań psychologicznych;

13) namioty do działalności wychowawczej;

14) części zamienne, akcesoria oraz materiały eksploatacyjne do SpW gestora.

Zasady prowadzenia gospodarki materiałowo-technicznej dla pozostałych grup sprzętu
i materiałów, nie ujętych w powyższym wykazie, a wymienionych w załączniku do decyzji
Ministra Obrony Narodowej w sprawie określenia funkcji gestorów i centralnych organów
logistycznych sprzętu wojskowego w resorcie obrony narodowej, regulują odrębne przepisy.

2. Szczegółowy wykaz sprzętu i materiałów przyporządkowanego gestorowi, o którym

mowa w ust. 1, przedstawiony został w centralnej bazie danych Systemu Informatyczne-
go Jednolitego Indeksu Materiałowego (SI JIM) – funkcjonującego w sieci MIL-WAN
oraz w Znowelizowanym Indeksie Materiałowym, dział wychowawczy – sygn. Szt. Gen.
1064/82.

3. Poszczególne grupy sprzętu i materiałów, o których mowa w ust.1, z wyjątkiem urządzeń

specjalnych (wymienionych w ust. 1 pkt. 7), zalicza się do sprzętu powszechnego użytku
(powszechnie dostępnego na rynku).
Sprzęt i urządzenia specjalne (dla których precyzowane są wymagania wojskowe)
oraz sprzęt powszechnego użytku posiadający etatową obsługę, podlegają procedurze
wprowadzenia do Sił Zbrojnych RP rozkazem lub poleceniem właściwej osoby funkcyj-
nej, według odrębnych przepisów dotyczących wprowadzania do Sił Zbrojnych RP
sprzętu wojskowego oraz wycofywania sprzętu wojskowego nieodpowiadającego wyma-
ganiom wojska.

§ 5

1. Podstawowym organem logistycznym (materiałowego i finansowego zaopatrzenia) dla

komórek i jednostek organizacyjnych resortu obrony narodowej w zakresie sprzętu i ma-
teriałów jest oddział gospodarczy (WOG, OZ i inne właściwe jednostki/komórki organi-
zacyjne realizujące zadania oddziału gospodarczego, o których mowa w § 2 pkt. 14 i 32).

2. Jednostki (komórki) organizacyjne resortu obrony narodowej nieprowadzące samodziel-

nej gospodarki materiałowo-finansowej przydzielane są na zaopatrzenie do wskazanych
oddziałów gospodarczych, działających w określonych rejonach zabezpieczenia logi-
stycznego.

3. Podstawę do przyjęcia komórek i jednostek organizacyjnych resortu obrony narodowej na

zaopatrzenie finansowe i materiałowe oddziałów gospodarczych, z uwzględnieniem miej-
sca dyslokacji, podporządkowania oraz specyfiki realizowanych zadań, stanowi „Plan
przydziałów gospodarczych resortu obrony narodowej”.

4. W razie zmiany podporządkowania jednostki (komórki) organizacyjnej do innego oddzia-

łu gospodarczego, podstawą do przyjęcia majątku są wystawione dokumenty obrotu ma-
teriałowego.

§ 6

1. Komórki i jednostki organizacyjne resortu obrony narodowej otrzymują sprzęt i materiały

z organów logistycznych, o których mowa w § 5 ust. 1 i 2, na podstawie wykazu przy-
dzielonych norm należności, sporządzonego w oparciu o „Normy należności naliczenio-
wego sprzętu, materiałów i wyposażenia kulturalno-oświatowego na czas wojny
i pokoju”.

2. „Normy należności naliczeniowego sprzętu, materiałów i wyposażenia kulturalno-

-oświatowego na czas wojny i pokoju” określają ilość sprzętu i materiałów, niezbędnych
do realizacji procesu szkolenia i wychowania, działalności kulturalno-oświatowej oraz
innych form działalności służbowej w komórkach i jednostkach organizacyjnych resortu
obrony narodowej.

3. Komórki i jednostki organizacyjne podległe Ministrowi Obrony Narodowej lub przez

niego nadzorowane, działające na zasadach własnego rozrachunku gospodarczego, za-
opatrują się w sprzęt i materiały, o których mowa w § 4 ust. 1, we własnym zakresie,
z uwzględnieniem zasad określonych w ust. 1 i 2.

4. Komórki i jednostki organizacyjne resortu obrony narodowej w przypadku przejścia na

własny rozrachunek gospodarczy mogą otrzymać znajdujący się na ich wyposażeniu
sprzęt jako pierwsze wyposażenie, na zasadach określonych w ustawie o finansach
publicznych.

5. W przypadku przedstawicielstw wojskowych poza granicami państwa, o których mowa

w § 2 pkt. 38, ze względu na odmienne warunki i zasady ich funkcjonowania, dopuszcza
się zaopatrywanie i prowadzenie gospodarki materiałowo-technicznej w zakresie sprzętu
i materiałów zgodnie z odrębnymi przepisami wydanymi w przedmiotowej sprawie
(z uwzględnieniem ogólnych zasad prowadzenia gospodarki, określonych w niniejszej
instrukcji) w uzgodnieniu z gestorem.

§ 7

1. Każdy rodzaj sprzętu i materiałów wprowadzanych na wyposażenie jednostek (komórek)

organizacyjnych resortu obrony narodowej podlega procedurze identyfikacji poprzez
nadanie właściwego Jednolitego Indeksu Materiałowego (JIM).

2. Kluczową rolę w zakresie identyfikacji i klasyfikacji sprzętu i materiałów pełni gestor.

Kształt (zawartość) opisu Jednolitego Indeksu Materiałowego (JIM) zależy od jakości
informacji (przedstawionych we wnioskach o nadanie JIM) dostarczonych dla potrzeb
identyfikacji i klasyfikacji sprzętu i materiałów.

3. Prawidłowa identyfikacja oraz klasyfikacja wyrobów, o których mowa w ust. 1, jest pod-

stawą właściwego funkcjonowania Systemu Informatycznego Jednolitego Indeksu
Materiałowego (SI JIM) oraz pozwala na tworzenie centralnej bazy danych w sieci
MIL-WAN. Zasady, tryb oraz sposób nadawania i wprowadzania JIM do centralnej bazy
danych określają odrębne przepisy w przedmiotowej sprawie.

II. OKREŚLANIE PORZEB RZECZOWYCH, PLANOWANIE

I ORGANIZACJA ZAOPATRYWANIA

§ 8

1. Określanie i planowanie potrzeb rzeczowych oraz zaopatrywanie komórek i jednostek

organizacyjnych resortu obrony narodowej w sprzęt i materiały należy realizować
w oparciu o unormowania zawarte w niniejszej instrukcji.

2. Potrzeby rzeczowe w zakresie sprzętu i materiałów określa się w drodze planowania rocz-

nego lub wieloletniego przez właściwe organy planujące, biorąc za podstawę normy na-
leżności i etat danej struktury organizacyjnej, aktualny stan posiadania i brak do normy
oraz prognozę wycofania z eksploatacji w roku planowania dostaw.

3. Utrzymywanie ciągłości zaopatrywania komórek i jednostek organizacyjnych resortu

obrony narodowej w sprzęt i materiały zapewnia się:

1) w czasie pokoju – z zapasów użytku bieżącego (UB) oraz w ramach dostaw dokony-

wanych w naturze przez właściwe organy logistyczne;

2) w czasie kryzysu i wojny – w pierwszej kolejności z pozostałych zapasów UB, dostaw

z przemysłu oraz z zapasów wojennych (ZW), utrzymywanych zgodnie z decyzją COL
i gestora.

4. Potrzeby rzeczowe planowane do zakupu na wyposażenie komórek i jednostek organiza-

cyjnych resortu obrony narodowej, ze względu na przyjęty sposób finansowania, pozy-
skiwane są przez:

1) dostawy i usługi realizowane w systemie scentralizowanym;

2) dostawy i usługi realizowane w systemie zdecentralizowanym.

§ 9

1. W procesie planowania potrzeb rzeczowych przeznaczonych na wyposażenie komórek

i jednostek organizacyjnych resortu obrony narodowej, należy uwzględniać przede
wszystkim te grupy i rodzaje sprzętu i materiałów (etatowego lub naliczeniowego okre-
ślonego w normach należności), które są niezbędne do pełnego zabezpieczenia procesu
szkolenia, wychowania, działalności kulturalno-oświatowej oraz innych form działalności
służbowej. W dalszej kolejności planuje się uzupełnienie brakujących grup sprzętu i
urządzeń, odpowiednio do określonej normy należności, w ramach przydzielonego limitu
środków finansowych.

2. W procesie planowania i organizacji zaopatrywania, w pierwszej kolejności uwzględnia

się wyposażanie struktur organizacyjnych wojska o wysokich kategoriach gotowości
bojowej oraz wykonujących zadania poza granicami kraju, w tym także realizujących
zadania o ważnym znaczeniu dla Sił Zbrojnych RP.

3. Zaopatrywanie Polskich Kontyngentów Wojskowych (PKW) oraz misji pokojowych

wydzielonych do realizacji zadań poza granicami kraju realizuje właściwy dla nich
wojskowy oddział gospodarczy w oparciu o ustalone normy należności, w trybie doraź-
nym – stosownie do potrzeb wynikających z ich zadań i przeznaczenia operacyjnego.

4. Zabrania się planowania i zaopatrywania komórek i jednostek organizacyjnych w sprzęt

i materiały ponad stan ilościowy określony w przydzielonych normach należności.
W przypadku uzasadnionej konieczności doposażenia danej struktury organizacyjnej
w określony asortyment sprzętu lub materiałów, należy uprzednio dokonać aktualizacji
wcześniej przydzielonych norm należności, zgodnie z ustaleniami zawartymi w „Nor-
mach należności naliczeniowego sprzętu, materiałów i wyposażenia kulturalno-
oświatowego na czas wojny i pokoju”.

5. Nie dopuszcza się planowania potrzeb rzeczowych niewystępujących w wykazie asorty-

mentowym grupy sprzętu i materiałów. W przypadku nowego sprzętu planowanego do
wprowadzenia na wyposażenie jednostek (komórek) organizacyjnych resortu obrony na-
rodowej, a nie ujętego w powyższym wykazie, właściwy organ planujący zgłasza zamiar
jego zakupu do gestora w formie pisemnej – w celu uzyskania zgody i potwierdzenia
możliwości przyporządkowania nowego wyrobu do grupy sprzętu i materiałów.

§ 10

1. Dowódca (szef, komendant, dyrektor, kierownik) jednostki i komórki organizacyjnej

resortu obrony narodowej, w celu prawidłowego zabezpieczenia zadań szkoleniowych,
działalności statutowej i bieżącej oraz innych zamierzeń służbowych w zakresie sprzętu
i materiałów, zobowiązany jest do:

1) uczestniczenia w procesie planowania oddziału gospodarczego, w tym udziału w spo-

rządzaniu i uzgadnianiu planów rzeczowo-finansowych w zakresie realizacji i zabez-
pieczenia potrzeb swojej jednostki (komórki);

2) określenia ilości i rodzaju asortymentu proponowanego do zabezpieczenia w ramach

dostaw oraz usług niezbędnych do realizacji zadań, a także zgłoszenia tych potrzeb do
oddziału gospodarczego;

3) decydowania o priorytetach zabezpieczenia dla swojej jednostki (komórki), niezbęd-

nych do realizacji zadań;

4) określenia niezbędnej funkcjonalności i możliwości użytkowych zamawianego asor-

tymentu, w tym wynikających z przepisów wymagań niezbędnych do realizacji do-
staw.

2. Oddziały gospodarcze zobowiązane są do przyjęcia zgłoszonych potrzeb, dokonania ich

weryfikacji i analizy pod względem dostępnych zasobów i wyceny kosztów oraz realiza-
cji zabezpieczenia jednostek i komórek organizacyjnych w ramach przydzielonych limi-
tów środków finansowych.

3. Od momentu zaplanowania i wygenerowania potrzeb przez jednostkę i komórkę organi-

zacyjną w zakresie ilości i asortymentu środków zaopatrzenia oraz usług, całość realizacji
procesu zabezpieczenia przejmuje właściwy dla nich oddział gospodarczy. Końcowym
etapem procesu, w którym uczestniczy jednostka lub komórka organizacyjna, jest odbiór
zamówionych towarów i usług, zgodnie z przyjętymi do realizacji planami i naliczenia-
mi, w ustalonej ilości i jakości oraz w określonym terminie i miejscu.

§ 11

Planowanie potrzeb rzeczowych w zakresie sprzętu i materiałów realizuje się w sposób

następujący:

1) gestor w zakresie swoich zadań i kompetencji określa kierunki rozwoju, przebudowy

i modernizacji technicznej sprzętu i materiałów oraz zadania do planowania i zaopatry-
wania struktur organizacyjnych wojska.
Zadania te określane są w odrębnym dokumencie programowym gestora (sporządza-
nym na okres objęty programowaniem rozwoju Sił Zbrojnych RP), a następnie przekazy-
wane w formie zadaniowej odpowiednio na każdy rok planistyczny do właściwych orga-
nów planujących;

2) oddziały gospodarcze sporządzają plany potrzeb rzeczowych (zasobów logistycznych

i usług), z uwzględnieniem wygenerowanych i zgłoszonych potrzeb z pododdziałów wła-
snych oraz komórek i jednostek organizacyjnych pozostających na ich zaopatrzeniu,
a następnie przekazują (w zależności od podległości lub terytorialnego przyporządkowa-
nia) do właściwych regionalnych baz logistycznych, Dowództwa Garnizonu Warszawa
lub innej właściwej terytorialnie jednostki/komórki zabezpieczenia logistycznego;

3) właściwe wewnętrzne komórki planistyczne w jednostkach/komórkach organizacyjnych,

o których mowa w pkt. 2, na podstawie otrzymanych planów potrzeb rzeczowych z od-
działów gospodarczych, stosownie do właściwości kompetencyjnych i zakresu odpowie-
dzialności opracowują roczne plany zaopatrywania regionu lub innego obszaru odpowie-
dzialności, a następnie przekazują (w zależności od podległości) do właściwej osoby
funkcyjnej organu logistycznego (szefostwa, bądź innej wewnętrznej komórki organiza-
cyjnej) Inspektoratu Wsparcia Sił Zbrojnych, Dowództwa Garnizonu Warszawa lub innej
jednostki/komórki zabezpieczenia logistycznego – celem dokonania weryfikacji i akcep-
tacji zgłoszonych potrzeb;

4) Inspektorat Wsparcia Sił Zbrojnych, Dowództwo Garnizonu Warszawa i inne właściwe

jednostki/komórki zabezpieczenia logistycznego, w oparciu o sporządzone plany zaopa-
trywania, o których mowa w pkt. 3 – opracowują odpowiednio do obszaru odpowiedzial-
ności zbiorcze zestawienia potrzeb rzeczowych, a następnie przekazują Szefowi Zarządu
Planowania Rzeczowo-Finansowego – J8, zgodnie z zasadami określonymi w decyzji
Ministra Obrony Narodowej w sprawie opracowywania i realizacji centralnych planów
rzeczowych;

5) w przypadku braku możliwości pokrycia potrzeb w systemie zabezpieczenia finansowego

i logistycznego – sporządzane plany i zestawienia, o których mowa w pkt. 2-4, powinny
być korygowane w zakresie zadań i priorytetów, stosownie do przeznaczonych na ten cel
środków budżetowych, ujętych w planach finansowych właściwego dysponenta;

6) etapem kończącym proces planowania jest przyjęcie do realizacji centralnego planu rze-

czowego resortu obrony narodowej (w tym m. in. planu modernizacji technicznej, będą-
cego częścią CPR), z podziałem zadań zaplanowanych do realizacji centralnej i decentral-
nej na poszczególnych dysponentów środków budżetu państwa;

7) plan modernizacji technicznej (obejmujący obszar zadań, o których mowa w § 2 pkt. 35)

zatwierdzony przez Ministra Obrony Narodowej stanowi podstawę do realizacji zadań
w zakresie zabezpieczenia komórek i jednostek organizacyjnych na poszczególnych po-
ziomach wykonawczych, w ramach określonych części budżetu resortu obrony narodo-
wej;

8) Szef Zarządu Planowania Rzeczowo-Finansowego – J8 przekazuje gestorom, organom

planującym oraz komórkom i jednostkom organizacyjnym resortu obrony narodowej, na
rzecz których zaplanowane i realizowane są zadania rzeczowe, wyciągi z centralnych pla-
nów rzeczowych w częściach im odpowiadających;

9) komórki i jednostki organizacyjne, które w procesie planowania zgłaszały swoje potrzeby

do rejonowych organów zaopatrywania (WOG, OZ lub innych właściwych jedno-
stek/komórek organizacyjnych, pełniących funkcję oddziału gospodarczego), mają dostęp
do planów rzeczowo-finansowych dysponenta środków budżetu państwa trzeciego stop-
nia, w zakresie ich dotyczącym;

10) szczegółowe zasady oraz sposób i terminy opracowywania planów (zestawień) potrzeb

rzeczowych (zasobów logistycznych i usług) określa decyzja Ministra Obrony Narodowej
w sprawie systemu planowania zasobów, usług i robót budowlanych w resorcie obrony
narodowej.

§ 12

1. W celu właściwego przygotowania zadań rzeczowych i stworzenia warunków do ich

efektywnej realizacji, Szef Zarządu Planowania Rzeczowo-Finansowego – J8 organizuje
prace związane z weryfikacją potrzeb rzeczowych, o których mowa w § 11 pkt. 4, w za-
kresie zasadności finansowania zadań i ich zgodności pod względem merytorycznym i fi-
nansowym, priorytetów i zadań określonych w wieloletnim programie rozwoju Sił Zbroj-
nych RP.

2. W weryfikacji potrzeb rzeczowych, o których mowa w ust. 1, uczestniczą stosownie do

kompetencji: przedstawiciele organów planujących, którzy opracowywali i przedstawiali
zestawienia potrzeb rzeczowych, przedstawiciele instytucji centralnie realizujących zada-
nia rzeczowe, przedstawiciele organizatora i gestora oraz przedstawiciele innych komórek
i jednostek organizacyjnych resortu obrony narodowej, zaangażowanych w proces pla-
nowania, przygotowania lub realizacji zadań rzeczowych.

3. Szczegółowe zasady weryfikacji oraz przebieg procesu planowania i opracowywania cen-

tralnych planów rzeczowych, w tym także projektu budżetu w części im odpowiadającej,
jak również zasady podziału zadań zaplanowanych do realizacji decentralnej na dyspo-
nentów środków budżetu państwa trzeciego stopnia określone zostały w decyzji Ministra
Obrony Narodowej w sprawie zasad opracowywania i realizacji centralnych planów rze-
czowych.

III. WYMAGANIA W ZAKRESIE DOSTAW, MAGAZYNOWANIA ORAZ

DYSTRYBUCJI SPRZĘTU, MATERIAŁÓW I WYPOSAŻENIA KULTURALNO-

OŚWIATOWEGO

Rozdział 1

Wymagania w zakresie realizacji dostaw

§ 13

Dostawy sprzętu i materiałów, o których mowa w § 4 ust. 1, odbywają się według nastę-
pujących procedur:

1) podstawę do realizacji dostaw stanowi centralny plan rzeczowy zatwierdzony przez Mi-

nistra Obrony Narodowej oraz opracowane na jego podstawie decentralne plany rzeczo-
we, z podziałem zadań zaplanowanych do realizacji decentralnej na dysponentów trze-
ciego stopnia;

2) zadania rzeczowe zakwalifikowane do grupy dostaw centralnych realizuje wyznaczona

przez Ministra Obrony Narodowej instytucja/jednostka organizacyjna, stosownie do wła-
ściwości kompetencyjnych;

3) w przypadku zadań rzeczowych objętych realizacją decentralną, zakupu dokonują od-

działy gospodarcze oraz regionalne bazy logistyczne.

§ 14

Realizacja centralnych i decentralnych zadań rzeczowych, o których mowa w § 13, wy-
maga opracowania odpowiedniej dokumentacji w sprawie określenia założeń i wymagań
eksploatacyjno-technicznych na każdy rodzaj sprzętu i materiałów planowanych dostaw,
stanowiącej podstawę do przygotowania specyfikacji istotnych warunków zamówienia
(SIWZ) oraz przeprowadzenia procedury udzielenia zamówienia publicznego.

1. W celu właściwego opracowania dokumentacji eksploatacyjno-technicznej, niezbędnej

do określenia przedmiotu zamówienia, gestor określa, w odrębnym trybie, wstępne
założenia i ogólne wymagania eksploatacyjno-techniczne dla wszystkich grup i rodzajów
sprzętu i materiałów, pozostającego w jego przyporządkowaniu. Wstępne założenia
i ogólne wymagania eksploatacyjno-techniczne określane są w dokumencie, o którym
mowa w § 11 pkt. 1.

2. Inspektorat Wsparcia Sił Zbrojnych, Dowództwo Garnizonu Warszawa, a także inne

jednostki i komórki organizacyjne oraz oddziały gospodarcze i regionalne bazy logi-
styczne, jako właściwe terytorialnie jednostki/komórki zabezpieczenia logistycznego do
planowania i realizacji dostaw sprzętu i materiałów powszechnego użytku (na rzecz ko-
mórek i jednostek organizacyjnych pozostających na ich zaopatrzeniu), zgodnie z podzia-
łem zadań rzeczowych zaplanowanych do realizacji w trybie dostaw centralnych i decen-
tralnych, opracowują „dane uzupełniające” oraz „wymagania eksploatacyjno-
-techniczne” na każdy rodzaj sprzętu i materiałów będących przedmiotem zamówienia,
z zastrzeżeniem ust. 5.

3. Organy logistyczne (właściwe do planowania i realizacji dostaw sprzętu i materiałów),

o których mowa w ust. 2, przesyłają „dane uzupełniające” i „wymagania eksploatacyjno-
-techniczne”, w zakresie roku planistycznego (w dwóch egzemplarzach), do uzgodnienia
z gestorem – w terminie określonym w trybie odrębnym i przekazanym przez gestora
w formie zadaniowej do właściwych organów planujących (opracowujących niniejszą
dokumentację).
W przypadku dokonania korekty centralnego lub decentralnego planu rzeczowego
i wprowadzenia nowego zadania, w zakresie roku planistycznego, dopuszcza się wyko-
nanie uzgodnień ww. dokumentów z gestorem w trakcie wprowadzania nowej pozycji do
ww. planów.

W przypadku dostaw decentralnych, do powyższej dokumentacji należy dołączyć

wyciąg z planu rzeczowo-finansowgo właściwego dysponenta środków budżetu państwa
(uwierzytelniony podpisem uprawnionej osoby funkcyjnej), określający rodzaj sprzętu
i materiałów zaplanowanych do realizacji w trybie dostaw decentralnych.

W celu uzgodnienia dokumentów, o których mowa w ust. 3, gestor dokonuje ich weryfi-
kacji w zakresie podstawy opracowania i finansowania, przeznaczenia, celowości
dostaw, ukompletowania, parametrów taktyczno-technicznych, wskaźników jakości,
a także zgodności planowanych pozycji sprzętu i materiałów z „danymi uzupełniający-
mi” i „wymaganiami eksploatacyjno-technicznymi”.
Jeden komplet uzgodnionych dokumentów gestor przesyła w terminie do 10 czerw-
ca roku przedplanowego do właściwych organów planujących (dysponentów środków
budżetu państwa), sporządzających omawianą dokumentację lub innych instytu-
cji/jednostek organizacyjnych wskazanych do realizacji dostaw (stosownie do właściwo-
ści kompetencyjnych) w przypadku dostaw centralnych – celem przygotowania specyfi-
kacji istotnych warunków zamówienia i przeprowadzenia procedury zamówienia
publicznego. Drugi komplet niniejszych dokumentów przechowuje gestor.

Części zamienne, akcesoria i materiały eksploatacyjne do sprzętu powszechnego użytku,
o standardowych rozwiązaniach techniczno-konstrukcyjnych i ustalonych przez produ-
centa właściwościach eksploatacyjnych, które z zasady są powszechnie znane i używane
oraz nie posiadają alternatywnych rozwiązań i przeznaczenia, planowane w trybie do-
staw decentralnych, nie wymagają opracowania i uzgodnienia z gestorem dokumentacji
eksploatacyjno-technicznej, o której mowa w ust. 2 i 3.

Dostawy wyżej wymienionych wyrobów należy realizować zgodnie z planem

rzeczowo-finansowym oddziału gospodarczego, w oparciu o opis przedmiotu zamówie-
nia przekazany przez komórki lub jednostki organizacyjne, na rzecz których zaplanowa-
no tego rodzaju potrzeby – opracowywany według odrębnych ustaleń organu logistycz-
nego, właściwego do ich realizacji w trybie dostaw decentralnych.

Wzory formularzy oraz zasady opracowywania „danych uzupełniających” i „wymagań
eksploatacyjno-technicznych”, stanowiących podstawę do przygotowania specyfikacji
istotnych warunków zamówienia, a także przeprowadzenia procedury dostaw sprzętu
i materiałów powszechnego użytku, objętych realizacją centralnych i decentralnych pla-
nów rzeczowych – przedstawiono w załączniku nr 1.

W przypadku sprzętu, który ze względu na określone dla niego wymagania lub właści-
wości techniczno-konstukcyjne oraz sposób zaprojektowania lub wykonania przezna-
czony jest do celów wojskowych – zasady, tryb i sposób opracowywania dokumentacji
eksploatacyjno-technicznej, niezbędnej do jego pozyskania oraz rozpoczęcia i przepro-

wadzenia procedury dostawy, regulują odrębne przepisy w sprawie pozyskiwania sprzę-
tu wojskowego i usług dla Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej.

Rozdział 2

Przyjmowanie dostaw i ich magazynowanie

§ 15

1. Dostawy sprzętu i materiałów realizowane są w sposób następujący:

1) zakupiony sprzęt i materiały, w zależności od realizowanego sposobu dostaw (w sys-

temie dostaw centralnych lub decentralnych) oraz warunków umowy lub zamówienia
na dostawę, może być dostarczany do zamawiającego:

a) jednorazowo, obejmując całość planowanych dostaw,

b) etapowo, obejmując określone części planowanych dostaw, w ciągu danego roku

kalendarzowego,

c) w cyklu wieloletnim, rozłożony na kilkuletnie dostawy sprzętu;

2) dostawy pochodzące z zakupu centralnego składowane są we właściwych RBLog lub

kierowane do bezpośredniego odbioru przez oddziały gospodarcze funkcjonujące w
określonych rejonach zaopatrywania;

3) w przypadku zakupu decentralnego realizowanego przez RBLog lub oddziały gospo-

darcze, dostawa sprzętu i materiałów składowana jest w ich magazynach lub dostar-
czana bezpośrednio do wskazanego odbiorcy.

2. Dowóz sprzętu i materiałów z regionalnych baz logistycznych do oddziałów gospodar-

czych, w tym także do komórek i jednostek organizacyjnych pozostających na ich zaopa-
trzeniu (objętych rocznym planem dostaw) – mając na względzie odległość, wielkość ła-
dunku, czas przewozu i odpowiedni dobór środków, w tym transportowych – musi być
zorganizowany i koordynowany przez właściwe organy logistyczne w sposób zapewnia-
jący oszczędne i racjonalne wydatkowanie środków przeznaczonych na ten cel i zgodnie
z zasadami rejonowego systemu zaopatrywania, określonymi w odpowiednim dokumen-
cie logistycznym.

§ 16

1. Przyjmowanie dostaw sprzętu i materiałów do magazynów odbywa się na podstawie

właściwych zewnętrznych i wewnętrznych dokumentów.

2. Odbioru dostaw sprzętu i materiałów dokonują osoby uprawnione. Odbiór ma na celu

ustalenie, czy dostarczony sprzęt i materiały odpowiadają warunkom umowy lub zamó-
wienia oraz opisom zawartym w dowodach dostawy:

1) odbiór ilościowy polega na sprawdzeniu ilości dostarczonych (odbieranych) środ-

ków materiałowo-technicznych przez ich przeliczenie, przeważenie lub przemierze-
nie w określonych jednostkach miary oraz porównanie z asygnatą przychodowo-
-rozchodową lub specyfikacją dostawy;

2) odbiór jakościowy (techniczny) polega na stwierdzeniu jakości środków materiało-

wych i technicznych oraz zgodności wszystkich istotnych ich właściwości z obowią-

zującymi normami lub wymaganiami eksploatacyjno-technicznymi podanymi
w zamówieniu bądź w umowie.

3. W przypadku zamówienia złożonego z określeniem warunków dostawy i opisem przed-

miotu zamówienia, odbioru należy dokonać po zapoznaniu się z jego treścią – głównie
w części dotyczącej ilości i warunków technicznych oraz technologicznych, jakim za-
mówione środki materiałowo-techniczne powinny odpowiadać.

4. Jeżeli cechy środków materiałowo-technicznych i warunki dostaw zostały ustalone

w katalogu lub cenniku, a dostawa sprzętu i materiałów była zamówiona z powołaniem
się na nie bez żadnych zastrzeżeń, odbioru należy dokonywać według warunków okre-
ślonych w tych dokumentach.

5. Jeżeli warunki techniczne i warunki dostaw nie zostały ustalone przez strony, a środki

materiałowo-techniczne należą do powszechnie znanych i używanych, odbioru ich
dokonuje komisja wyznaczona do przeprowadzenia takich czynności.

6. W razie, gdy odbioru przydzielonego sprzętu i materiałów, w tym urządzeń o specjal-

nych wymaganiach wojskowych, dokonują rejonowe (regionalne) organy logistyczne
lub jednostki wojskowe bezpośrednio z zakładu produkcyjnego bądź hurtowni, instytu-
cja lub organ zamawiający powiadamiają o tym właściwego odbiorcę, podając miejsce
i datę odbioru, fakturę dostawy oraz inne dane niezbędne do jego przeprowadzenia.

7. Szczegółowy tryb odbioru sprzętu i materiałów oraz składanie reklamacji z tytułu

stwierdzonych wad i braków dostawy określają przepisy w sprawie ogólnych warunków
umów sprzedaży oraz umów dostawy w obrocie pomiędzy podmiotami gospodarczymi.

§ 17

1. Przekazanie-przyjęcie sprzętu i materiałów pomiędzy jednostkami lub zwróconego

przez jednostki, a także z innych branżowych służb logistycznych resortu obrony naro-
dowej, dokonuje się na podstawie dokumentów materiałowo-finansowych.

2. W przypadku, gdy stan przyjmowanego sprzętu i materiałów nie jest zgodny z zapisami

zawartymi w dokumentach, o których mowa w ust 1, należy odmówić ich przyjęcia.
Osoba upoważniona do odbioru lub wyznaczona w tym celu komisja sporządza notatkę
odmowy przyjęcia w obecności przedstawiciela strony przekazującej, zawierającą uza-
sadnienie odmowy przyjęcia sprzętu (materiałów) oraz inne istotne informacje. Notatkę
podpisuje przyjmujący i przekazujący, a akceptuje dowódca jednostki (komórki) organi-
zacyjnej przekazującej sprzęt.
Notatkę wysyła się do wydającego polecenie przekazania sprzętu oraz jednostki
(komórki) organizacyjnej i oddziału gospodarczego strony przekazującej i przyjmującej.
Po usunięciu uwag, usterek i innych niedociągnięć przez stronę przekazującą następuje
ponowne przekazanie-przyjęcie sprzętu, w ustalonym wcześniej terminie.
W przypadku kolejnej odmowy przyjęcia sprzętu organ wydający polecenie przeka-
zania sprzętu podejmuje decyzję określającą dalszy tryb postępowania, o której powia-
damia zainteresowane strony.

§ 18

1. Szczegółowe zasady przyjmowania, magazynowania i wydawania sprzętu i materiałów

określa w wewnętrznych przepisach lub wytycznych dowódca (szef, dyrektor, komen-
dant, kierownik) właściwego organu logistycznego.

2. Szczegółowe zasady przyjmowania-przekazywania sprzętu i materiałów w polskich kon-

tyngentach wojskowych określone zostały we właściwych przepisach dotyczących pro-
wadzenia gospodarki w PKW realizujących zadania poza granicami kraju.

Rozdział 3

Zasady dystrybucji sprzętu i materiałów

§ 19

1. Dystrybucja sprzętu i materiałów, z magazynów oddziałów gospodarczych lub RBLog,

realizowana jest do wskazanych komórek i jednostek organizacyjnych (zgodnie z przy-
działem gospodarczym) w oparciu o rejonowy (regionalny) system zaopatrywania Sił
Zbrojnych RP.

2. Oddział gospodarczy dokonuje rozdziału sprzętu i materiałów dla pododdziałów wła-

snych oraz komórek i jednostek organizacyjnych pozostających na jego zaopatrzeniu, na
podstawie wcześniej zgłoszonych potrzeb do planu na dany rok budżetowy oraz stosow-
nie do wielkości zrealizowanych dostaw.

3. Wydawanie sprzętu i materiałów z magazynu rejonowego/regionalnego organu logi-

stycznego odbywa się na podstawie dokumentów materiałowo-finansowych, zaakcep-
towanych przez osobę uprawnioną do wydawania dyspozycji dotyczących obrotu
przedmiotowym mieniem.

4. Sprzęt i materiały wydaje się z magazynu oddziału gospodarczego upoważnionym oso-

bom z pododdziałów gospodarczych, dla których sprzęt i materiały zostały przydzielo-
ne. Upoważnienia nie dotyczą użytkowników indywidualnych. Sprzęt i materiały z ma-
gazynu RBLog wydaje się na podstawie upoważnienia komendanta właściwego oddzia-
łu gospodarczego. Przed odbiorem należy sprawdzić, w obecności wydającego i przyj-
mującego, ilość i jakość wydawanego (odbieranego) sprzętu i materiałów.

5. Jeden egzemplarz dokumentu rozchodowo-przychodowego otrzymuje odbiorca, nato-

miast pozostałe egzemplarze niniejszego dokumentu (zgodnie z ustalonym rozdzielni-
kiem) przekazuje się odpowiednio do właściwych organów logistycznych (ewidencyj-
nych) – w celu dokonania stosownych zmian w ewidencji ilościowo-jakościowej
i ilościowo-wartościowej.

IV.

ZASADY ZAGOSPODAROWYWANIA ORAZ WYCOFYWANIA

Z EKSPLOATACJI SPRZĘTU, MATERIAŁÓW I WYPOSAŻENIA

KULTURALNO-OŚWIATOWEGO

Rozdział 1

Ogólne zasady i wymagania w zakresie zagospodarowywania oraz wycofywania

z eksploatacji sprzętu, materiałów i wyposażenia kulturalno-oświatowego

§ 20

1. Podstawową formą zagospodarowywania sprzętu i materiałów jest:

1) wyposażanie komórek i jednostek organizacyjnych resortu obrony narodowej zgod-

nie z wykazem należności organizacyjno-etatowych, określonych w etacie jednostki
(komórki) organizacyjnej i naliczeniowych normach należności;

2) uzupełnianie sprzętu brakującego do norm należności;

3) wycofywanie z eksploatacji sprzętu zużytego (nie nadającego się do dalszego użyt-

kowania) oraz wprowadzanie w jego miejsce sprzętu pochodzącego z dostaw lub
pozyskanego do zagospodarowania z innych struktur organizacyjnych wojska;

4) odnawianie posiadanych zasobów materiałowo-technicznych poprzez wymianę

sprzętu technicznego, fizycznie zużytego oraz technicznie przestarzałego, który ze
względu na modernizację techniczną powinien być wycofany z wyposażenia wojska
i zastąpiony nowym;

5) określanie przydatności zbędnych i zużytych zasobów materiałowo-technicznych

oraz przedstawianie propozycji do ich dalszego zagospodarowania lub wycofania
z eksploatacji.

2. W przypadku stwierdzenia w toku bieżącej działalności jednostki (komórki) organiza-

cyjnej albo w trakcie inwentaryzacji składników majątku ruchomego, że dany rodzaj
sprzętu i materiałów:

1) nie jest wykorzystywany w realizacji zadań jednostki lub

2) nie nadaje się do dalszego użytku ze względu na zły stan techniczny lub nie istnieje

możliwość jego współpracy ze sprzętem typowym, lub

3) posiada wady lub uszkodzenia, zagrażające bezpieczeństwu użytkowników albo

najbliższego otoczenia, lub

4) całkowicie utracił wartość użytkową, lub

5) jest technicznie przestarzały,

należy przekazać go do magazynu właściwego oddziału gospodarczego, celem nadania
odpowiedniej kategorii użytkowej i poddać ocenie przydatności tych składników do
dalszego użytkowania (zakwalifikowania do kategorii majątku zbędnego lub zużytego)

lub innego zagospodarowania.

3. Zbędne składniki mienia ruchomego należy zagospodarować w pierwszej kolejności

w jednostkach (komórkach) organizacyjnych pozostających na zaopatrzeniu oddziału
gospodarczego i jego nadrzędnego organu logistycznego, a w przypadku braku takich

możliwości w pozostałych regionach zaopatrywania Sił Zbrojnych RP za pośrednic-
twem centralnego organu logistycznego.

4. Zbędne składniki mienia ruchomego, po uprzednim udokumentowaniu braku możliwo-

ści dalszego zagospodarowania w innych strukturach organizacyjnych resortu obrony
narodowej i uzyskaniu zgody (decyzji) właściwego organu na wycofanie z eksploatacji,
jak również mienie zużyte wycofywane z eksploatacji (zakwalifikowane do odpowied-
niej kategorii użytkowej) – należy przekazać do właściwego RBLog, innego wskazane-
go organu logistycznego lub Agencji Mienia Wojskowego (AMW).
Sposób przekazywania zbędnych i zużytych składników mienia ruchomego ustalają
w trybie odrębnym ww. jednostki organizacyjne, odpowiedzialne za ich przyjęcie, prze-
chowywanie i dalsze zagospodarowanie.

5. Zasady dalszego zagospodarowywania zbędnych i zużytych składników mienia rucho-

mego, wycofanych z eksploatacji, regulują odrębne przepisy. Określone przedsięwzięcia
w tym zakresie realizują właściwe jednostki (komórki) organizacyjne resortu obrony na-
rodowej, wymienione w decyzji Ministra Obrony Narodowej w sprawie gospodarowa-
nia niektórymi składnikami mienia Skarbu Państwa.

6. Wycofanie z Sił Zbrojnych RP danego typu sprzętu/urządzeń etatowych o specjalnych

wymaganiach wojskowych, nieodpowiadającego wymaganiom wojska, odbywa się na
zasadach i w trybie określonym w odrębnych przepisach (dotyczących zasad wprowa-
dzania sprzętu wojskowego do Sił Zbrojnych RP oraz wycofywania sprzętu wojskowe-
go nieodpowiadającego wymaganiom wojska).

7. Decyzję o wycofaniu z eksploatacji pojedynczych egzemplarzy sprzętu/urządzeń etato-

wych o specjalnych wymaganiach wojskowych podejmuje gestor na podstawie wniosku
centralnego organu logistycznego.

8. Decyzję o wycofaniu z eksploatacji pojedynczych egzemplarzy zbędnego sprzętu po-

wszechnego użytku podejmuje centralny organ logistyczny.

9. W przypadku sprzętu powszechnego użytku oraz części zamiennych, akcesoriów i ma-

teriałów eksploatacyjnych zakwalifikowanych do kategorii mienia zużytego (wybrako-
wanego), podstawę do wycofania z eksploatacji stanowi „protokół przeklasyfikowania,
wybrakowania” zatwierdzony przez komendanta (dowódcę, dyrektora) oddziału gospo-
darczego, uprawnionego do przeprowadzenia tych czynności.

10. Szczegółowe zasady i tryb postępowania w zakresie zagospodarowywania (w tym prze-

kazywania do innego użytkownika) lub wycofywania z eksploatacji pojedynczych
egzemplarzy sprzętu i materiałów powszechnego użytku oraz sprzętu i urządzeń o spe-
cjalnych wymaganiach wojskowych – przedstawiono odpowiednio w rozdziale 2 i 3.

Rozdział 2

Zasady zagospodarowywania oraz wycofywania z eksploatacji

sprzętu i materiałów powszechnego użytku

§ 21

1. Zagospodarowywanie sprzętu i materiałów powszechnego użytku, które ze względu na

ograniczone czasookresy eksploatacji lub przechowywania powinny być odnawiane

(zastąpione nowymi lub wycofane na skutek złego stanu technicznego) albo uległy cał-
kowitemu zużyciu, lub nie są wykorzystywane w realizacji zadań jednostki (wskutek
zmian organizacyjnych, bądź obowiązujących norm należności), polega na:

1) przekazaniu składników majątku ruchomego do magazynu właściwego oddziału

gospodarczego;

2) zakwalifikowaniu składników majątku ruchomego do właściwych kategorii użytko-

wych (mienia zbędnego lub zużytego) oraz określeniu sposobu jego zagospodarowa-
nia;

3) przekazaniu zbędnych składników mienia ruchomego na potrzeby innych rejono-

wych (regionalnych) organów zaopatrywania – w przypadku braku możliwości
zagospodarowania we własnym zakresie przez oddział gospodarczy oraz jego nad-
rzędny organ logistyczny (RBLog, DGW lub inny równorzędny).

2. W przypadku zbędnych składników majątku ruchomego, o których mowa w ust. 1

pkt. 3, w stosunku do których nie zaistniała możliwość zagospodarowania we własnym
zakresie przez oddział gospodarczy i jego nadrzędny organ logistyczny – właściwy
RBLog lub DGW, a także inna właściwa jednostka/komórka organizacyjna w zakresie
swojej odpowiedzialności sporządza ich wykaz według wzoru przedstawionego w za-
łączniku nr 2 i przekazuje do centralnego organu logistycznego, w celu dalszego zago-
spodarowania zbędnego mienia (z zachowaniem aktualnej kategorii użytkowej) w in-
nych strukturach organizacyjnych resortu obrony narodowej.

3. Centralny organ logistyczny po otrzymaniu wykazu zbędnych składników mienia

ruchomego, o którym mowa w ust. 2, dokonuje próby ich dalszego zagospodarowania
w innych strukturach organizacyjnych Sił Zbrojnych RP za pośrednictwem regional-
nych organów logistycznych (RBLog, DGW lub innych równorzędnych), a w przypad-
ku braku takich możliwości wydaje decyzję o sposobie innego zagospodarowania lub
wycofania z eksploatacji.

4. Składniki majątku ruchomego (wybrakowany sprzęt powszechnego użytku oraz wybra-

kowane części zamienne, akcesoria i materiały eksploatacyjne do sprzętu gestora), które
po uprzednim przeprowadzeniu czynności w zakresie klasyfikacji i wybrakowania
zostały zakwalifikowane do kategorii mienia zużytego, nie wymagają zgody centralne-
go organu logistycznego na wycofanie z eksploatacji. Decyzję o wycofaniu z eksploata-
cji podejmuje komendant (dowódca, dyrektor) oddziału gospodarczego na podstawie
„protokołu przeklasyfikowania, wybrakowania” sporządzonego przez komisję powoła-
ną przez niego do przeprowadzenia tych czynności.

5. Zbędne składniki mienia ruchomego, o których mowa w ust. 3, posiadające decyzję

centralnego organu logistycznego na inne zagospodarowanie lub wycofanie z eksplo-
atacji oraz mienie zużyte (wybrakowane), o którym mowa w ust. 4 – należy przekazać
do właściwego RBLog, innego wskazanego organu logistycznego lub AMW, zgodnie
z ustaleniami określonymi w rozdziale 1, § 20 ust. 4.

Rozdział 3

Zasady przyjmowania i przekazywania oraz zagospodarowywania

i wycofywania z eksploatacji sprzętu i urządzeń

o specjalnych wymaganiach wojskowych

§ 22

Niniejsze zasady ustalają tryb postępowania oraz zadania komórek i jednostek organi-

zacyjnych resortu obrony narodowej, a także uprawnienia i obowiązki osób funkcyjnych
w zakresie zagospodarowywania (w tym przyjmowania i przekazywania do innych jedno-
stek organizacyjnych) lub wycofywania z eksploatacji sprzętu i urządzeń, które ze względu
na swoje wymagania lub właściwości techniczno-konstrukcyjne oraz sposób zaprojektowa-
nia lub wykonania są przeznaczone do wykorzystania przez wojsko (wprowadzonych do Sił
Zbrojnych RP w wyniku dyspozycji właściwego organu wojskowego).

§ 23

Przyjmowanie i przekazywanie sprzętu i urządzeń o specjalnych wymaganiach

wojskowych

1. Przekazanie (przesunięcie) sprzętu/urządzeń o specjalnych wymaganiach wojskowych

do innych wskazanych jednostek organizacyjnych, pozostających w tym samym lub in-
nym rejonie zabezpieczenia logistycznego (na skutek zmian organizacyjno-etatowych
dotychczasowego użytkownika lub innych ważnych potrzeb zadaniowych) – realizuje
się na podstawie decyzji właściwego organu wojskowego, zgodnie z posiadanymi kom-
petencjami.

2. Decyzję o przekazaniu (przesunięciu) sprzętu/urządzeń o specjalnych wymaganiach

wojskowych wydają:

1) gestor w zakresie przyjęcia sprzętu z zakupów oraz przesunięcia pomiędzy jednost-

kami organizacyjnymi DG RSZ a DGW i KGŻW (równorzędne). Decyzję w tym
zakresie gestor przesyła do wiadomości wyżej wymienionych jednostek organiza-
cyjnych (zainteresowanych przesunięciem sprzętu) i do COL, który jest realizato-
rem zadania;

2) DG RSZ, IWsp SZ, DGW, KGŻW w zakresie przesunięć sprzętu pomiędzy podle-

głymi organizacyjnie jednostkami wojskowymi. Decyzję w tym zakresie przesyła
się do wiadomości COL. Oddział gospodarczy jest zobowiązany do wydania doku-
mentów obrotu materiałowego na podstawie decyzji dowódcy (szefa, komendanta)
ww. jednostek organizacyjnych, przedstawionej przez jednostkę/instytucję wojsko-
wą, która realizuje zadania przekazania sprzętu;

3) dowódca związku taktycznego (jednostki wojskowej) w zakresie przesunięć sprzętu

pomiędzy podległymi jednostkami wojskowymi (pododdziałami). Decyzję w tym
zakresie przesyła do wiadomości właściwego przełożonego (nadrzędnej jednostki
organizacyjnej) i COL. Podstawą do wydania przez oddział gospodarczy dokumen-
tów obrotu materiałowego jest decyzja dowódcy związku taktycznego (jednostki
wojskowej). Decyzję tą przekazuje do oddziału gospodarczego/RBLog, w którego
terytorialnej odpowiedzialności znajduje się właściwa jednostka.

3. Przesunięcia sprzętu pomiędzy jednostkami wojskowymi różnych oddziałów gospodar-

czych, stacjonujących w rejonie odpowiedzialności jednego RBLog, realizowane są na
podstawie poleceń wystawionych przez właściwy RBLog.

4. Przesunięcia sprzętu pomiędzy jednostkami wojskowymi różnych RBLog, realizowane

są na podstawie poleceń wystawionych przez COL.

5. Podstawę przyjęcia-przekazania sprzętu o specjalnych wymaganiach wojskowych sta-

nowią:

1) rozkaz, pisemne polecenie, zlecenie wydane przez uprawniony organ;

2) dokumenty obrotu materiałowo-finansowego, wytworzone w oddziale gospodar-

czym (WOG, OZ lub innych jednostkach organizacyjnych pełniących funkcję od-
działu gospodarczego).

6. Wydający polecenie przekazania sprzętu, o którym mowa w ust. 2, może określić wy-

móg złożenia meldunku o realizacji zadania.

7. Przyjęcia sprzętu i urządzeń o specjalnych wymaganiach wojskowych w oddziale

gospodarczym, z przeznaczeniem na potrzeby własne lub magazynowe, dokonuje komi-
sja wyznaczona rozkazem komendanta (dowódcy, dyrektora) oddziału gospodarczego
przyjmującego sprzęt, a w przypadku przyjmowania sprzętu u dostawcy (wydającego) -
upoważniony przedstawiciel lub komisja delegowana przez komendanta (dowódcę,
dyrektora) oddziału gospodarczego przyjmującego. Do składu komisji mogą być włą-
czeni specjaliści służb technicznych RBLog.

8. Przyjęcie sprzętu i urządzeń, stanowiących należność etatową jednostki wojskowej,

z innej jednostki lub zakładu gospodarki narodowej (warsztatów naprawczych) realizuje
komisja wyznaczona rozkazem dowódcy jednostki wojskowej na podstawie upoważ-
nienia oddziału gospodarczego. Na wniosek dowódcy jednostki/instytucji wojskowej do
składu komisji mogą być włączeni specjaliści służb technicznych RBLog. W procesie
przyjęcia sprzętu może uczestniczyć także osoba odpowiedzialna za gospodarkę sprzętu
i materiałów z oddziału gospodarczego, w którym sprzęt będzie na ewidencji.

9. Do zakresu czynności związanych z przyjmowaniem (przekazywaniem) sprzętu, o któ-

rym mowa w ust. 7 i 8, wchodzi:

1) sprawdzenie ilościowe i numeryczne (dotyczy sprzętu posiadającego indywidualne

trwałe cechowanie fabryczne, np.: numer silnika, numer ramy oraz numery innych
zespołów/podzespołów ukompletowania sprzętu) oraz zgodności stanu faktycznego
z zapisami dokumentacyjnymi;

2) sprawdzenie ukompletowania;

3) sprawdzenie jakościowe sprzętu (czy parametry i stan techniczny odpowiadają zde-

klarowanej w dokumentacji kategorii użytkowej);

4) sprawdzenie stanu technicznego i utrzymania sprzętu;

5) sprawdzenie przynależnej dokumentacji (w tym indywidualnej dokumentacji eksplo-

atacyjnej sprzętu).

10. Po przyjęciu sprzętu i urządzeń o specjalnych wymaganiach wojskowych na ewidencję

oddziału gospodarczego, właściwi szefowie wewnętrznych komórek organizacyjnych

(prowadzący gospodarkę w zakresie omawianej grupy sprzętu) dokonują niezwłocznie
wprowadzenia danych identyfikacyjnych przyjętego sprzętu do obowiązujących syste-
mów ewidencyjnych (informatycznych) odpowiednio do kompetencji. Ponadto wykonu-
ją czynności związane z przekazaniem sprzętu do użytkownika i rozpoczęciem jego eks-
ploatacji (w tym m. in. w przypadku sprzętu i urządzeń specjalnych na pojazdach me-
chanicznych występują z wnioskiem o nadanie numerów rejestracyjnych dla pojazdu
bazowego).

11. Sprzęt przyjęty na ewidencję oddziału gospodarczego przydzielany jest na wyposażenie

pododdziału zaopatrywanej jednostki wojskowej na podstawie dokumentów obrotu ma-
teriałowego.

12. Przed przekazaniem sprzętu użytkownikowi, oddział gospodarczy dokonuje w indywi-

dualnej dokumentacji eksploatacyjnej wpisów dotyczących przydzielenia sprzętu jedno-
stce wojskowej, wypełniając odpowiednie pozycje i poświadczając ten fakt pieczęcią.

13. Fakt przyjęcia sprzętu należy umieścić w rozkazie dziennym oddziału gospodarczego

w zakresie przydziału do zaopatrywanej jednostki oraz w rozkazie dziennym jednostki
wojskowej w zakresie przydziału do pododdziału, podając:

1) nazwę sprzętu, markę, typ;

2) Jednolity Indeks Materiałowy (JIM);

3) grupę eksploatacyjną, do której sprzęt został zaliczony;

4) pododdział, do którego został przydzielony sprzęt;

5) numer rejestracyjny (fabryczny) sprzętu.

14. Sprzęt przyjęty do pododdziału przydziela się użytkownikowi, który posiada odpowied-

nie przeszkolenie w zakresie obsługiwania i użytkowania oraz odpowiednie uprawnienia
zezwalające na jego eksploatację.

Zapis o przydzieleniu sprzętu umieszcza się w rozkazie dziennym dowódcy podod-
działu podając stopień, imię i nazwisko osoby, której przydzielono sprzęt oraz nazwę
i numer rejestracyjny (fabryczny) tego sprzętu.

15. Po przydzieleniu i przyjęciu sprzętu przez użytkownika dokonuje się odpowiednich wpi-

sów w dokumentacji eksploatacyjnej sprzętu, zgodnie z zasadami prowadzenia doku-
mentów eksploatacyjnych (książka pojazdu, dowód urządzenia, itp.).

16. Dowódca pododdziału, do którego przydzielono omawiany rodzaj sprzętu, odpowiada za

bieżące prowadzenie dokumentacji eksploatacyjnej, nanoszenie wszystkich zdarzeń eks-
ploatacyjnych, jak i wymaganych czynności obsługowych, zgodnie ze wzorami tych do-
kumentów.

17. Dokumentację indywidualną sprzętu (dowód rejestracyjny pojazdu, dowód urządzenia,

instrukcję obsługiwania sprzętu, książkę gwarancyjną, itp.) przechowuje się w podod-
dziale, do którego został przydzielony, zapewniając warunki wykluczające przypadkowe
zniszczenie lub kradzież. Kartę pojazdu, jeżeli została wystawiona, przechowuje się
w oddziale gospodarczym.

18. Dokumentem zawierającym wykaz ukompletowania sprzętu jest opis zestawu sprzętu,

dowód urządzenia lub książka pojazdu.

Zapisy dotyczące zmiany stanu ukompletowania wykonuje dowódca pododdziału

(osoba wyznaczona rozkazem dowódcy jednostki) na podstawie dokumentów obrotu
materiałowego dotyczących zmiany stanu ukompletowania, otrzymanych z oddziału go-
spodarczego. Dokonaną zmianę (ubytek, przychód, rotacja) odnotowuje w indywidual-
nej dokumentacji eksploatacyjnej danego sprzętu i potwierdza własnoręcznym czytel-
nym podpisem. Fakt wykonania tych czynności potwierdza także na dokumencie obrotu
materiałowego. Jeden egzemplarz potwierdzonego dokumentu obrotu materiałowego
przechowuje się i archiwizuje w pododdziale, a drugi przekazuje się do archiwizacji sze-
fowi właściwej wewnętrznej komórki organizacyjnej oddziału gospodarczego (realizują-
cej zadania gospodarki materiałowej w zakresie sprzętu i materiałów).

19. W przypadku przekazywania omawianego sprzętu, szef właściwej wewnętrznej komórki

organizacyjnej oddziału gospodarczego (realizującej zadania gospodarki materiałowej
w zakresie sprzętu i materiałów) potwierdza w indywidualnej dokumentacji eksploata-
cyjnej stany ilościowe wyposażenia oraz zrealizowane przedsięwzięcia dotyczące jego
eksploatacji.

W przypadku wystąpienia braków w ukompletowaniu sprzętu należy przeprowadzić

postępowanie wyjaśniające oraz udokumentować zaistniałe braki.

20. W przypadku przekazywania sprzętu pomiędzy jednostkami wojskowymi (w tym rów-

nież do naprawy) udokumentowane braki, w formie ustalonej przez COL, są podstawą
do przekazania danego sprzętu z posiadanym ukompletowaniem.

21. W procesie eksploatacji jednostka wojskowa zobowiązana jest do niezwłocznego gene-

rowania potrzeb ukompletowania elementów wyposażenia, które zgodnie z obowiązują-
cymi procedurami z tego ukompletowania zostały zdjęte.

22. Jednostka wojskowa w porozumieniu z szefem wewnętrznej komórki organizacyjnej

oddziału gospodarczego, realizującej zadania gospodarki materiałowo-technicznej
w zakresie sprzętu i materiałów, ma obowiązek wykorzystać podzespoły/zespoły lub in-
ne elementy ukompletowania (w tym części zamienne) sprzętu i urządzeń zakwalifiko-
wanych do wycofania z eksploatacji na potrzeby warsztatów naprawczych lub uzupeł-
nienia braków w ukompletowaniu innych egzemplarzy użytkowanego sprzętu.

23. Centralny organ logistyczny ma prawo wydawać decyzje związane z trwałym ograni-

czeniem (zwiększeniem) ilości i asortymentu ukompletowania dla całej grupy lub poje-
dynczych egzemplarzy omawianego sprzętu.

24. Przekazywanie i przyjmowanie sprzętu i urządzeń o specjalnych wymaganiach wojsko-

wych pomiędzy jednostkami odbywa się w jednostce przekazującej. Transport sprzętu
zapewnia strona przyjmująca. Wydający polecenie przekazania/przyjęcia sprzętu może
określić inne zasady realizacji zadania.

25. Sprzęt podlegający przekazaniu powinien znajdować się w stanie technicznym zgodnym

z nadaną mu kategorią użytkową. Braki w ukompletowaniu oraz wszelkie niesprawności
(których usunięcie pozostaje poza możliwościami wykonawczymi jednostki przekazują-
cej), winny być odzwierciedlone w protokole stanu technicznego (sporządzonym przez
jednostkę przekazującą) i dołączonej dokumentacji techniczno-eksploatacyjnej. Braki
w ukompletowaniu i wyposażeniu nie mogą obniżać sprawności technicznej.

W przypadku, jeżeli przekazywany sprzęt wykonał przewidzianą dla niego normę

docelowej eksploatacji, do kompletu wyżej wymienionych dokumentów należy dołączyć

aktualną decyzję gestora o dopuszczeniu danego sprzętu (urządzenia) do dalszego użyt-
kowania w okresie przedłużonej normy docelowej eksploatacji.

26. Jednostka przekazująca jest zobowiązana odpowiednio przygotować sprzęt do przekaza-

nia, a w szczególności zapewnić:

1) warunki do sprawdzenia stanu technicznego, stacjonarnie oraz w ruchu;

2) miejsce do przechowywania sprzętu i wyposażenia;

3) załadunek sprzętu na środki transportowe.

27. W przypadku odmowy przyjęcia sprzętu, z powodu nie spełnienia wymagań kategorii do

jakiej jest zakwalifikowany (zasadnicze parametry taktyczno-techniczne nie spełniają
określonych wymagań lub stan techniczny zagraża bezpieczeństwu eksploatacji), upo-
ważniony przedstawiciel organu przyjmującego sporządza notatkę zawierającą uzasad-
nienie odmowy przyjęcia sprzętu, ustalenia w zakresie przygotowania sprzętu do prze-
kazania, określenie kolejnego terminu jego przyjęcia-przekazania oraz inne istotne in-
formacje. Notatkę taką podpisują przyjmujący i przekazujący, a akceptuje dowódca jed-
nostki wojskowej przekazującej sprzęt. Notatkę wysyła się do wydającego polecenie
przekazania sprzętu oraz do jednostki wojskowej i właściwego oddziału gospodarczego
strony przekazującej i przyjmującej.

28. Dowódca jednostki przekazującej sprzęt odpowiedzialny jest za terminowe usunięcie

stwierdzonych w trakcie przekazywania uwag. W przypadku braku możliwości usunię-
cia, składa stosowne zapotrzebowanie do oddziału gospodarczego.

29. Oddział gospodarczy podejmuje działania zmierzające do udzielenia pomocy w zakresie

zabezpieczenia potrzeb, o których mowa w ust. 28, stosownie do możliwości wykonaw-
czych. W przypadku braku możliwości, oddział gospodarczy przesyła zapotrzebowanie
do RBLog. Oddział gospodarczy zobowiązany jest do udzielenia odpowiedzi zaintere-
sowanej jednostce co do podjętych działań.

30. W przypadku kolejnej odmowy przyjęcia sprzętu organ wydający polecenie przekazania

sprzętu podejmuje decyzję określającą dalszy tryb postępowania, o której powiadamia
zainteresowane strony.

31. W uzasadnionych przypadkach organ wydający polecenie przekazania/przyjęcia sprzętu

może wydać polecenie przekazania/przyjęcia sprzętu w aktualnym stanie technicznym.
Decyzja ta powinna być uzgodniona z COL.

32. Zasady przyjmowania i przekazywania sprzętu w Polskich Kontyngentach Wojskowych

określone zostały we właściwych przepisach w sprawie prowadzenia gospodarki mate-
riałowej w PKW poza granicami kraju.

§ 24

Ogólne wymagania w zakresie zagospodarowywania i wycofywania z eksploatacji

sprzętu i urządzeń o specjalnych wymaganiach wojskowych

1. Zamiar wycofania z eksploatacji pojedynczych egzemplarzy sprzętu i urządzeń o spe-

cjalnych wymaganiach wojskowych wymaga przeprowadzenia komisyjnej oceny przy-

datności tego rodzaju sprzętu do dalszego użytkowania oraz określenia sposobu innego
zagospodarowania lub wydania decyzji gestora na wycofanie z eksploatacji.

2. Sprzęt i urządzenia o specjalnych wymaganiach wojskowych, które na skutek długolet-

niej eksploatacji wykazują ograniczone właściwości użytkowe (zły stan techniczny,
trwałe zużycie, wady i uszkodzenia) zagrażające bezpieczeństwu użytkowników albo są
niewykorzystywane w realizacji zadań jednostki – mogą być uznane za mienie zużyte
lub zbędne, przeznaczone do innego zagospodarowania lub wycofania z eksploatacji, je-
żeli spełnione zostaną określone kryteria kwalifikacyjne.

3. W procesie zagospodarowywania zużytego lub zbędnego sprzętu i urządzeń o specjal-

nych wymaganiach wojskowych – w przypadku sprzętu lub różnego rodzaju innych
urządzeń współpracujących (wchodzących w skład ukompletowania wycofywanego
sprzętu) przyporządkowanych innemu gestorowi, nie stosuje się odrębności postępowa-
nia. Omawiany sprzęt należy traktować jako ukompletowanie ww. sprzętu/urządzenia
specjalnego, dla którego decyzję w sprawie zagospodarowania lub wycofania z eksplo-
atacji (z uwzględnieniem jego złożoności) podejmuje gestor sprzętu i materiałów.

4. Szczegółowe zasady i tryb postępowania w zakresie zagospodarowywania oraz wycofy-

wania z eksploatacji sprzętu i urządzeń zużytych lub zbędnych, o których mowa
w ust. 2, przedstawiono odpowiednio w § 25 i 26.

§ 25

Zasady zagospodarowywania i wycofywania z eksploatacji zużytego sprzętu

i urządzeń o specjalnych wymaganiach wojskowych

1. W przypadku stwierdzenia w toku bieżącej działalności jednostki (komórki) organiza-

cyjnej albo w trakcie inwentaryzacji składników majątku ruchomego, że dany rodzaj
sprzętu i urządzeń o specjalnych wymaganiach wojskowych nie nadaje się do dalszego
użytku ze względu na zły stan techniczny albo uległ całkowitemu zużyciu lub posiada
wady i uszkodzenia zagrażające bezpieczeństwu użytkowników – należy wyłączyć go
z użytkowania, a następnie zgłosić do właściwego przełożonego nadrzędnej jednostki
organizacyjnej (zgodnie z odrębnymi ustaleniami służbowymi w tym zakresie) oraz wła-
ściwego oddziału gospodarczego, w celu podjęcia stosownych działań (odpowiednio do
zaistniałej sytuacji), zmierzających do naprawy sprzętu, innego dalszego zagospodaro-
wania lub wycofania z eksploatacji.

2. Proces zagospodarowywania lub wycofywania z eksploatacji sprzętu i urządzeń, o któ-

rych mowa w ust. 1, powinien przebiegać w sposób następujący:

1) w pierwszej kolejności należy dokonać szczegółowego przeglądu i oceny przydat-

ności danego sprzętu (urządzenia) do dalszego użytkowania oraz zakwalifikowania
do właściwej kategorii użytkowej. W tym celu należy powołać odrębne komisje:
w jednostce wojskowej, użytkującej dany rodzaj sprzętu - w zakresie dokonania
oceny technicznej i sporządzenia protokołu stanu technicznego, natomiast w oddzia-
le gospodarczym - do przeprowadzenia czynności w zakresie jego klasyfikacji.
Ocena właściwości użytkowych sprzętu, zawarta ww. dokumentach stanowi pod-
stawę do podjęcia określonych czynności naprawczych;

2) w przypadku stwierdzenia, że dany rodzaj sprzętu nie nadaje się do dalszego użytku

ze względu na zły stan techniczny, należy przeklasyfikować go do kategorii III
(sprzętu niesprawnego, przeznaczonego do naprawy), celem wykonania naprawy
warsztatowej;

3) sprzęt po naprawie warsztatowej (sprawny technicznie), otrzymuje ponownie kate-

gorię II i zostaje włączony do dalszej eksploatacji w dotychczasowym użytkowaniu
lub może podlegać przekazaniu do innej jednostki organizacyjnej;

4) w przypadku, jeżeli sprzęt nie został naprawiony, warsztaty naprawcze sporządzają

pisemną opinię. Opinia warsztatowa powinna zawierać m. in.: podstawowe dane
identyfikacyjne sprzętu, opis stanu technicznego (w tym urządzenia zasadniczego,
pojazdu bazowego oraz innych podzespołów/zespołów wchodzących w skład
ukompletowania) oraz przyczyny nie wykonania naprawy (np. całkowita utrata wła-
ściwości użytkowych, przestarzałe rozwiązania techniczno-konstrukcyjne, nieopła-
calność ekonomiczna naprawy lub inne wady i uszkodzenia zagrażające bezpie-
czeństwu użytkowników);

5) negatywna opinia warsztatowa, o której mowa w pkt. 4, wskazująca na nieopłacal-

ność naprawy ze względu na zły stan techniczny sprzętu oraz inne zastrzeżenia do-
tyczące jego przydatności do dalszego użytkowania, stanowi podstawę do rozpo-
częcia procedury wycofywania z eksploatacji;

6) dowódca jednostki wojskowej (użytkującej omawiany sprzęt), niezależnie od opinii

warsztatowej oraz protokołu stanu technicznego sporządzonego wcześniej na po-
trzeby warsztatowe – ponownie powołuje komisję, która dokona aktualnej oceny
technicznej i przydatności omawianego sprzętu do dalszego użytkowania oraz spo-
rządzi protokół stanu technicznego wraz z wnioskami, odpowiadającymi procedurze
postępowania (np.: sprzęt technicznie niesprawny, posiada wady i uszkodzenia, na-
prawa niemożliwa/nieopłacalna, przeklasyfikować do kategorii V i wycofać z eks-
ploatacji, itp.). Wzór protokołu stanu technicznego przedstawiony został w załącz-
niku nr 3.

W przypadku urządzeń specjalnych na pojazdach mechanicznych, protokół

stanu technicznego powinien zawierać m. in.: podstawowe dane identyfikacyjne,
opis stanu technicznego, uwzględniający ocenę techniczną urządzenia zasadniczego
(elektroakustycznego, rozgłoszeniowego lub innego rodzaju), pojazdu bazowego,
zespołu spalinowo-elektrycznego (jeżeli występuje), wnioski komisji, opinię (decy-
zję) dowódcy jednostki wytwarzającej niniejszy dokument oraz opinię (decyzję)
jednostek nadrzędnych, odpowiednio do kompetencyjnych (delegowanych) upraw-
nień, tj. właściwego oddziału gospodarczego (WOG, OZ lub innych jednostek peł-
niących funkcję oddziału gospodarczego), RBLog/DGW i COL;

7) dowódca jednostki wojskowej, po zaopiniowaniu protokołu stanu technicznego,

przesyła niniejszy dokument wraz z opinią warsztatową do właściwego oddziału
gospodarczego celem nadania dalszego biegu służbowego oraz pisemnie informuje
przełożonego o rozpoczęciu procedury wycofywania z eksploatacji zużytego sprzętu
i urządzeń o specjalnych wymaganiach wojskowych;

8) komisja dokonująca klasyfikacji sprzętu, o której mowa w pkt. 1, na podstawie opi-

nii warsztatowej i protokołu stanu technicznego – dokonuje przeklasyfikowania
sprzętu będącego przedmiotem postępowania z uprzednio nadanej kategorii III do
kategorii V (wnioskując o wycofanie z eksploatacji, jeżeli w ocenie komisji nie na-
daje się do dalszego użytku ze względu na zły stan techniczny, a naprawa jest nie-

opłacalna), a następnie sporządzony protokół przeklasyfikowania przedstawia do
zatwierdzenia komendantowi (dowódcy, dyrektorowi) oddziału gospodarczego.

W przypadku przedwczesnego zużycia (przed upływem normy docelowej eks-

ploatacji) lub niewłaściwego użytkowania sprzętu, komisja zobowiązana jest do
wnioskowania o przeprowadzenie postępowania wyjaśniającego;

9) komendant (dowódca, dyrektor) oddziału gospodarczego przesyła (drogą służbową,

odpowiednio do organizacyjno-logistycznego podporządkowania) komplet sporzą-
dzonych dokumentów (opinię warsztatową, protokół stanu technicznego oraz proto-
koły przeklasyfikowania do kategorii III i V) do centralnego organu logistycznego;

10) centralny organ logistyczny dokonuje szczegółowej analizy i oceny dokumentów,

o których mowa w pkt. 9, a następnie przesyła stosowny wniosek do gestora celem
wydania decyzji w sprawie zaprzestania dalszego użytkowania i wycofania z eks-
ploatacji danego sprzętu/urządzenia o specjalnych wymaganiach wojskowych
(uwzględniając możliwość odzysku zespołów, podzespołów i innych elementów
ukompletowania w celu wykorzystania w innych egzemplarzach tego typu sprzętu
lub przeznaczenia na eksponaty, modele, pomoce szkoleniowe, itp.);

11) sprzęt i urządzenia o specjalnych wymaganiach wojskowych, uznane za mienie

zużyte, posiadające decyzję gestora o wycofaniu z eksploatacji – należy przekazać
do właściwego RBLog, innego wskazanego organu logistycznego lub AMW, zgod-
nie z ustaleniami określonymi w rozdziale I, § 20 ust. 4.

§ 26

Zasady zagospodarowywania i wycofywania z eksploatacji zbędnego sprzętu

i urządzeń o specjalnych wymaganiach wojskowych

1. W przypadku, jeżeli sprzęt i urządzenia o specjalnych wymaganiach wojskowych są

sprawne technicznie, ale nie są i nie będą mogły być wykorzystane w realizacji zadań
związanych z działalnością jednostki (na skutek rozformowania, przeformowania bądź
innych zmian organizacyjno-etatowych) lub nie nadają się do współpracy ze sprzętem
używanym w jednostce, a ich przystosowanie byłoby technicznie lub ekonomicznie
nieuzasadnione – należy zgłosić do właściwego przełożonego nadrzędnej jednostki
organizacyjnej (zgodnie z odrębnymi ustaleniami służbowymi w tym zakresie) oraz
właściwego oddziału gospodarczego, w celu dalszego zagospodarowania w innych jed-
nostkach organizacyjnych lub wycofania z eksploatacji.

2. Sprzęt i urządzenia zakwalifikowane do mienia zbędnego mogą być wycofane z eks-

ploatacji, po uprzednim wykonaniu czynności zmierzających do ich dalszego zagospo-
darowania w innych jednostkach organizacyjnych resortu obrony narodowej.

3. Proces zagospodarowywania sprzętu i urządzeń, o których mowa w ust. 1 i 2, powinien

przebiegać w sposób następujący:

1) w pierwszej kolejności należy dokonać szczegółowego przeglądu i oceny przydat-

ności danego sprzętu (urządzenia) do dalszego użytkowania oraz zakwalifikowania
do właściwej kategorii użytkowej;

2) dowódca jednostki wojskowej (użytkującej omawiany sprzęt) powołuje komisję,

która dokona oceny technicznej i przydatności sprzętu do dalszego użytkowania
oraz sporządzi protokół stanu technicznego (według wzoru przedstawionego w za-

łączniku nr 3) wraz z wnioskami odpowiadającymi procedurze postępowania
(np.: sprzęt sprawny technicznie, wykonał docelową normę eksploatacji, niewyko-
rzystywany w jednostce na skutek zmian organizacyjno-etatowych, zagospodaro-
wać w innych jednostkach lub wycofać z eksploatacji).
Protokół stanu technicznego powinien zawierać m. in.: podstawowe dane iden-
tyfikacyjne, opis stanu technicznego, uwzględniający ocenę techniczną urządzenia
zasadniczego (elektroakustycznego, rozgłoszeniowego, lub innego rodzaju), pojaz-
du bazowego, zespołu spalinowo-elektrycznego (jeżeli występuje), wnioski komisji,
opinię (decyzję) dowódcy jednostki wytwarzającej niniejszy dokument oraz opinię
(decyzję) jednostek nadrzędnych, odpowiednio do kompetencyjnych (delegowa-
nych) uprawnień, tj. właściwego oddziału gospodarczego (WOG, OZ lub innych
jednostek pełniących funkcję oddziału gospodarczego), RBLog/DGW i COL;

3) dowódca jednostki wojskowej, po zaopiniowaniu protokołu stanu technicznego,

przesyła niniejszy dokument do właściwego oddziału gospodarczego celem nadania
dalszego biegu służbowego;

4) klasyfikację omawianego sprzętu przeprowadza komisja powołana rozkazem

komendanta (dowódcy) oddziału gospodarczego.
Komisja, biorąc pod uwagę sprawność techniczną sprzętu oraz czasookres jego
użytkowania, dokonuje potwierdzenia lub określenia aktualnej kategorii użytkowej.
Sprzęt, który jest sprawny technicznie i posiada przekroczoną normę docelowej
eksploatacji, podlega przeklasyfikowaniu do kategorii IV;

5) protokół przeklasyfikowania, zatwierdzony przez komendanta (dowódcę) oddziału

gospodarczego oraz protokół stanu technicznego przesłany przez jednostkę, stano-
wią podstawę do rozpoczęcia procedury zagospodarowania danego sprzętu we wła-
snym zakresie lub innych rejonowych (regionalnych) organach zaopatrywania;

6) w przypadku, jeżeli zaistnieje możliwość zagospodarowania sprzętu w innej jedno-

stce (komórce) organizacyjnej, pozostającej na zaopatrzeniu danego oddziału
gospodarczego lub w regionie działania właściwego dla niego RBLog, lub w regio-
nie odpowiedzialności DGW, lub innych rejonach/regionach zabezpieczenia logi-
stycznego – przekazanie omawianego sprzętu do innego użytkownika może nastą-
pić po wykonaniu czynności określonych w § 23;

7) w przypadku braku możliwości dalszego zagospodarowania sprzętu zbędnego we

własnym zakresie przez oddział gospodarczy oraz jego nadrzędny organ logistycz-
ny, właściwy RBLog/organ logistyczny DGW/inna właściwa terytorialnie jednostka
zabezpieczenia logistycznego w zakresie swojej odpowiedzialności sporządza jego
wykaz według wzoru przedstawionego w załączniku nr 2, a następnie przesyła sto-
sowny wniosek wraz z załączonym wykazem sprzętu zbędnego (odpowiednio do
organizacyjno-etatowego przyporządkowania sprzętu) do Dowództwa Generalnego
Rodzajów Sił Zbrojnych, IWsp SZ, DGW lub innych jednostek (komórek) organi-
zacyjnych – celem dalszego zagospodarowania w podległych im strukturach organi-
zacyjnych;

8) wykaz sprzętu zbędnego, dla którego dowódca (szef, dyrektor) jednostki (komórki)

organizacyjnej, o której mowa w pkt. 7, nie określił sposobu zagospodarowania
– właściwy RBLog/organ logistyczny DGW/inna właściwa terytorialnie jednostka
zabezpieczenia logistycznego, przesyła do centralnego organu logistycznego sto-
sowne pismo wraz z załączonym wykazem sprzętu zbędnego, w celu jego dalszego

zagospodarowania w innych strukturach organizacyjnych resortu obrony narodo-
wej;

9) centralny organ logistyczny po otrzymaniu wykazu zbędnego sprzętu, o którym

mowa w pkt. 8, dokonuje próby jego zagospodarowania w innych strukturach orga-
nizacyjnych Sił Zbrojnych RP za pośrednictwem regionalnych organów logistycz-
nych.
Sprzęt możliwy do zagospodarowania w innych rejonach (regionach) logistycz-

nych Sił Zbrojnych RP podlega przekazaniu do nowego użytkownika w sposób
określony w § 23;

10) w przypadku braku możliwości zagospodarowania omawianego sprzętu w Siłach

Zbrojnych RP – centralny organ logistyczny przekazuje stosowną informację do
właściwego wnioskodawcy oraz do wiadomości zainteresowanych jednostek orga-
nizacyjnych, w celu rozpoczęcia procedury wycofywania z eksploatacji.

4. Proces wycofywania z eksploatacji sprzętu i urządzeń, o których mowa w ust. 1 i 2,

powinien przebiegać w sposób następujący:

1) podstawowym warunkiem rozpoczęcia procedury wycofywania z eksploatacji

sprzętu i urządzeń o specjalnych wymaganiach wojskowych jest przeprowadzenie
i udokumentowanie próby ich zagospodarowania w innych strukturach organizacyj-
nych resortu obrony narodowej;

2) komendant (dowódca, dyrektor) oddziału gospodarczego, po nieudanej próbie zago-

spodarowania sprzętu, przesyła (drogą służbową) komplet sporządzonych doku-
mentów (protokoły przeklasyfikowania i stanu technicznego, wykonane na etapie
procesu zagospodarowywania, o których mowa w ust. 3 pkt. 2-5, oraz inne doku-
menty świadczące o braku możliwości zagospodarowania w wojsku), odpowiednio
do organizacyjno-etatowego przyporządkowania sprzętu, do Dowództwa General-
nego Rodzajów Sił Zbrojnych, IWsp SZ, DGW lub innych jednostek (komórek)
organizacyjnych – w celu uzyskania zgody na wycofanie z eksploatacji sprzę-
tu/urządzeń o specjalnych wymaganiach wojskowych, będących przedmiotem po-
stępowania;

3) dowódca (szef, dyrektor) jednostki (komórki) organizacyjnej, o której mowa

w pkt. 2, wyrażający zgodę na wycofanie z eksploatacji sprzętu lub urządzeń będą-
cych przedmiotem postępowania, przesyła do gestora (poprzez centralny organ lo-
gistyczny) stosowne pismo wraz z kompletem dokumentów, w celu wydania decy-
zji w sprawie zaprzestania dalszego użytkowania i wycofania z eksploatacji;

4) centralny organ logistyczny dokonuje analizy i oceny dokumentów, o których mo-

wa w pkt. 2 i 3, a następnie przesyła stosowny wniosek do gestora;

5) gestor na podstawie wniosku COL wydaje decyzję w przedmiotowej sprawie, a na-

stępnie powiadamia wnioskodawcę oraz właściwy regionalny i rejonowy organ lo-
gistyczny;

6) sprzęt lub urządzenia o specjalnych wymaganiach wojskowych, uznane za mienie

zbędne, posiadające decyzję gestora o wycofaniu z eksploatacji, należy przekazać
do właściwego RBLog, innego wskazanego organu logistycznego lub AMW, zgod-
nie z ustaleniami określonymi w rozdziale I, § 20 ust. 4.

V. ZASADY EKSPLOATACJI SPRZĘTU, MATERIAŁÓW I WYPOSAŻENIA

KULTURALNO-OŚWIATOWEGO

Rozdział 1

Podstawowe zasady i wymagania w zakresie eksploatacji sprzętu

§ 27

Eksploatacja sprzętu i materiałów obejmuje wszystkie zagadnienia dotyczące: prze-

chowywania, użytkowania, obsługiwania i napraw, a także bieżące analizowanie stanu
technicznego oraz przydatności do dalszego użytkowania, w granicach normy docelowej
eksploatacji.

1. Niniejsze zasady oraz wymagania w zakresie eksploatacji sprzętu i materiałów

obejmują:

1) grupę sprzętu powszechnego użytku (w tym specjalistycznego), ogólnie dostępnego

w trybie zakupów rynkowych;

2) sprzęt i urządzenia o specjalnych wymaganiach wojskowych;

3) części zamienne, akcesoria oraz materiały eksploatacyjne do sprzętu gestora.

2. Podstawowym zadaniem w zakresie prowadzenia właściwej eksploatacji sprzętu i mate-

riałów, znajdujących się na wyposażeniu komórek i jednostek organizacyjnych resortu
obrony narodowej, jest:

1) posiadanie niezbędnej wiedzy o sprzęcie oraz przestrzeganie podstawowych zasad

w zakresie jego obsługiwania i użytkowania;

2) utrzymywanie sprzętu w wymaganej sprawności technicznej, zapewniającej prawi-

dłowe i pełne wykorzystanie w działalności służbowej oraz zachowanie gwarancji
bezpieczeństwa jego użytkowników;

3) systematyczne kontrolowanie stanu technicznego użytkowanego sprzętu oraz pla-

nowanie i organizowanie prac obsługowo-naprawczych (napraw, przeglądów
i innych zabiegów technicznych), zgodnie z jego dokumentacją techniczną i in-
strukcją obsługiwania;

4) organizowanie przedsięwzięć szkoleniowych w zakresie obsługiwania i użytkowa-

nia określonej grupy sprzętu i urządzeń, ze szczególnym uwzględnieniem sprzętu
o dużej złożoności techniczno-konstrukcyjnej i eksploatacyjnej.

3. Komórka lub jednostka organizacyjna, jako bezpośredni użytkownik sprzętu i materia-

łów, zobowiązana jest do:

1) korzystania ze sprzętu i materiałów w sposób racjonalny i oszczędny, zgodny

z przeznaczeniem oraz warunkami określonymi dla ich właściwej eksploatacji;

2) racjonalnego wykorzystywania środków finansowych i materiałowych przyznanych

na konserwację, przechowywanie, użytkowanie oraz naprawy;

3) prowadzenia kompleksowej działalności w zakresie obniżania kosztów eksploatacji,

polegającej na:

a) oszczędnym zużywaniu materiałów eksploatacyjnych, części zamiennych oraz

zespołów i podzespołów technicznych,

b) przedłużaniu docelowego użytkowania (normy docelowej eksploatacji) środków

technicznych, pod warunkiem, że nie skutkuje to obniżeniem wartości użytko-
wej sprzętu, a także będzie opłacalne w kryteriach oceny jakościowo-
-technicznej i ekonomicznej;

4) dokonywania bieżących i okresowych przeglądów konserwacyjnych, a także innych

wymaganych zabiegów technicznych, określonych w dokumentacji technicznej lub
instrukcji obsługiwania sprzętu;

5) niezwłocznego informowania właściwego dla niej oddziału gospodarczego o po-

wstałych niesprawnościach (w tym wadach) sprzętu, w celu wykorzystania upraw-
nień gwarancyjnych, z tytułu rękojmi lub innych uprawnień umownych.

4. Eksploatacja sprzętu powszechnego użytku nie wymaga specjalnego przygotowania

technicznego i przeszkolenia jego bezpośrednich użytkowników w zakresie obsługiwa-
nia i użytkowania. Warunkiem koniecznym do prawidłowej eksploatacji tej grupy
sprzętu jest znajomość instrukcji obsługiwania i stosowanie zasad w niej określonych.

5. Sprzęt powszechnego użytku, który wypracował normę docelowej eksploatacji, dopusz-

cza się do dalszego użytkowania (zgodnie z przeznaczeniem) bez konieczności prze-
dłużania jego normy docelowej eksploatacji. O czasie jego dalszej eksploatacji decydu-
je sprawność techniczna.

6. W przypadku sprzętu i urządzeń o specjalnych wymaganiach wojskowych, do wyko-

nywania prac związanych z ich eksploatacją dopuszcza się te osoby, które posiadają
odpowiednie przeszkolenie w zakresie obsługiwania i użytkowania oraz spełniają wy-
magania kwalifikacyjne, określone w odrębnych przepisach.

7. Urządzenia specjalne na pojazdach mechanicznych (rozgłoszeniowe, elektroakustycz-

ne, studia nagrań, kluby, zestawy sprzętu i urządzeń do produkcji poligraficznej),
a także inne o specjalnych wymaganiach wojskowych, które przekroczyły normę doce-
lowej eksploatacji, dopuszcza się do dalszego użytkowania po wykonaniu przeglądu
technicznego i uzyskaniu zgody gestora.

8. W przypadku stwierdzenia w toku prowadzonych codziennych przeglądów technicz-

nych lub w trakcie użytkowania, że dany rodzaj sprzętu uległ uszkodzeniu lub zagraża
bezpieczeństwu użytkowników – należy wyłączyć z dalszego użytkowania, a następnie
zgłosić zauważone wady, usterki i zagrożenia w trybie służbowym do właściwego prze-
łożonego.

9. Planowanie potrzeb obsługowo-naprawczych sprzętu, o którym mowa w ust. 1, realizu-

je się na wszystkich szczeblach organizacyjnych wojska, w oparciu o niniejsze zasady
oraz normy międzyobsługowe i międzynaprawcze, określone w dokumentacji technicz-
nej lub instrukcji obsługiwania dla danego rodzaju sprzętu i urządzeń.

Rozdział 2

Podział, przeznaczenie i zasady przechowywania sprzętu

§ 28

1. Sprzęt i materiały, w zależności od sposobu użytkowania, dzieli się na grupę w użyt-

kowaniu – grupa E oraz na grupę w przechowywaniu – grupa K.

2. Sprzęt grupy E stanowi sprzęt użytku bieżącego (UB) i przeznaczony jest do zabezpie-

czenia bieżących zadań szkoleniowych, działalności wychowawczej i kulturalno-
-oświatowej oraz innych form działalności służbowej. Sprzęt UB jest naliczany i przy-
dzielany na wyposażenie struktur organizacyjnych wojska, zgodnie z należnością eta-
tową i naliczeniową normą należności czasu P.

3. Sprzęt grupy K stanowi sprzęt zapasu wojennego (ZW) i przeznaczony jest na wyposa-

żenie jednostek (komórek) organizacyjnych formowanych od nowa, przeformowywa-
nych lub uzupełnianych, zgodnie z planem mobilizacyjnego rozwinięcia.

4. Wydzielenia sprzętu i materiałów do grupy K dokonują dowódcy (szefowie, dyrekto-

rzy, komendanci) jednostek i komórek organizacyjnych na podstawie specjalnych
zarządzeń lub decyzji właściwych przełożonych, w oparciu o należności etatowe i nali-
czeniowe normy należności czasu W.

5. Rodzaje sprzętu i materiałów, wyłączone z użytkowania i przeniesione do grupy K na

okres od 30 dni do 1 roku lub powyżej 1 roku, podlegają odpowiednio przechowywaniu
krótko lub długookresowemu.

6. Do grupy sprzętu ZW należy wydzielać sprzęt użytkowany po wypracowaniu limitów

(resursów, okresów) gwarancyjnych, w pełni kompletny i sprawny technicznie, z od-
powiednim zapasem normy docelowej eksploatacji.

7. Sprzęt grupy K przed postawieniem na przechowywanie powinien mieć aktualne bada-

nia techniczne, wykonane obsługiwania okresowe, a także inne wymagane zabiegi
techniczne.

8. Sprzęt, w zależności od zaklasyfikowania do określonej grupy, powinien być przecho-

wywany oddzielnie, zgodnie z obowiązującymi przepisami, z zachowaniem warunków
ppoż. i bhp oraz z zapewnieniem jego ochrony. Szczegółowe zasady postępowania
w tym zakresie normują oddzielne przepisy w przedmiotowej sprawie.

9. Sprzęt stanowiący ZW powinien być oznakowany, oddzielony od pozostałego sprzętu

UB i przechowywany w oddzielnych pomieszczeniach magazynowych lub innych
miejscach przeznaczonych na przechowywanie sprzętu. W przypadku braku takich
możliwości zezwala się przechowywać sprzęt ZW we wspólnych pomieszczeniach ze
sprzętem UB po ich wydzieleniu i oznakowaniu.

10. Sprzęt powszechnego użytku wydzielony do grupy K należy przechowywać przez

okres nie dłuższy niż 6 miesięcy. Po upływie okresu przechowywania należy dokonać
jego wymiany (rotacji) na sprzęt z użytku bieżącego, po wykonanym przeglądzie tech-
nicznym. Sprzęt wycofany z przechowywania powraca do dalszego użytkowania
w bieżącej działalności służbowej, zgodnie z przeznaczeniem.

11. Postawienie sprzętu na przechowywanie ogłasza się w rozkazie dziennym dowódcy

jednostki wojskowej i potwierdza wpisem w dokumentacji indywidualnej (eksploata-
cyjnej) danego sprzętu. Fakt wykonania prac związanych z postawieniem sprzętu na
przechowywanie sprawdza komisja powołana rozkazem dziennym dowódcy jednostki
wojskowej.

12. Wycofanie sprzętu z przechowywania podaje się w rozkazie dziennym dowódcy jed-

nostki wojskowej, podając podstawę, cel oraz dane indentyfikacyjne sprzętu (nazwę,
numer fabryczny, numer rejestracyjny, itp.).

13. Decyzję o postawieniu i wycofaniu sprzętu z przechowywania, w formie wyciągu

z rozkazu dziennego dowódcy jednostki wojskowej, przekazuje się do właściwego
oddziału gospodarczego.

14. Sprzęt i materiały grupy K, stanowiące zapas wojenny (ZW), mogą być czasowo zdjęte

z przechowywania na zasadach określonych w decyzji Ministra Obrony Narodowej
w sprawie zasad i norm zabezpieczenia w środki zaopatrzenia potrzeb mobilizacyjnych
i wojennych Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej oraz instrukcji mobilizacyjnej.

Po zakończeniu użytkowania sprzęt musi być doprowadzony do stanu pełnej

sprawności technicznej, obsłużony i zakonserwowany, zgodnie z obowiązującymi
uregulowaniami w zakresie przechowywania i konserwacji sprzętu technicznego.

15. Sprzęt powszechnego użytku oraz sprzęt i urządzenia o specjalnych wymaganiach woj-

skowych, wydzielone do grupy K, podlegają obsłudze technicznej na tych samych za-
sadach jak w przypadku sprzętu grupy E.

Rozdział 3

Planowanie eksploatacji sprzętu

§ 29

1. Planowanie eksploatacji sprzętu i materiałów ma na celu:

1) utrzymanie dyrektywnych wskaźników gotowości bojowej, zwłaszcza w zakresie

wybranych grup sprzętu powszechnego użytku oraz sprzętu i urządzeń o specjal-
nych wymaganiach wojskowych, planowanych do użycia w procesie mobilizacyj-
nego rozwinięcia jednostek wojskowych lub realizacji innych zadań operacyjnych;

2) zabezpieczenie realizacji zamierzeń szkoleniowych, działalności wychowawczej

i kulturalno-oświatowej oraz innych zadań służbowych;

3) ustalenie potrzeb w zakresie części zamiennych i materiałów eksploatacyjnych do

sprzętu gestora;

4) ustalenie wielkości zużycia resursów technicznych oraz potrzeb paliw płynnych

i smarów, niezbędnych do pełnego i sprawnego wykorzystania urządzeń specjal-
nych na pojazdach mechanicznych, w tym także środków materiałowych do pracy
zespołów spalinowo-elektrycznych oraz konserwacji mechanicznych podzespołów
i konstrukcji montażowych, będących ukompletowaniem omawianych urządzeń;

5) ustalanie normy docelowej eksploatacji sprzętu powszechnego użytku oraz sprzętu

i urządzeń o specjalnych wymaganiach wojskowych, określającej czas ich użytko-
wania – od momentu wdrożenia do czasu wycofania z eksploatacji;

6) ustalanie czynności oraz opracowywanie harmonogramu prac w zakresie wykony-

wania przeglądów konserwacyjnych, obsługiwań okresowych i innych zabiegów
technicznych.

2. W przypadku sprzętu powszechnego użytku nie określa się norm eksploatacyjnych na

zużycie części zamiennych, wykonanie zabiegów konserwacyjnych i napraw, ponieważ
z racji techniczno-konstrukcyjnych i użytkowych cech tego rodzaju sprzętu, podlega on
naprawom stosownie do powstałych (niemożliwych do przewidzenia) uszkodzeń i awa-
rii w toku bieżącej eksploatacji lub serwisowaniu okresowemu zgodnie z instrukcją ob-
sługiwania.

3. W procesie planowania eksploatacji sprzętu i materiałów należy uwzględniać potrzeby

obsługowo-naprawcze (przeglądy techniczne, obsługiwania okresowe, naprawy i inne
zabiegi techniczne) zgodnie z ich dokumentacją techniczną i instrukcją obsługiwania, a
w przypadku braku takich zapisów - planować potrzeby obsługowo-naprawcze według
aktualnej oceny stanu technicznego danego sprzętu lub urządzenia.

4. Normy docelowe eksploatacji na poszczególne rodzaje sprzętu i materiałów określone

zostały w odrębnych przepisach, dotyczących stosowania i naliczania norm należności
w zakresie omawianego sprzętu.

Rozdział 4

Eksploatacja sprzętu

§ 30

Eksploatacja obejmuje organizacyjne, techniczne i ekonomiczne zagadnienia w zakre-

sie obsługiwania i użytkowania sprzętu, od momentu jego uruchomienia (wdrożenia) do
całkowitego zużycia lub wycofania z eksploatacji. Fakt wypracowania normy docelowej
eksploatacji, określonej dla danego rodzaju sprzętu, nie stanowi podstawy do jego wycofa-
nia z użytkowania, jeżeli jest sprawny technicznie, zachowuje wymaganą wartość użytko-
wą i nie zagraża bezpieczeństwu użytkowników lub najbliższemu otoczeniu.

1. Sprawne użytkowanie sprzętu (powszechnego użytku oraz sprzętu i urządzeń o spe-

cjalnych wymaganiach wojskowych) wymaga od użytkowników stosowania się do
określonych zasad i ustaleń w zakresie ich pracy, bieżącej kontroli stanu technicznego,
właściwego wykorzystywania oraz terminowego dokonywania przeglądów i obsługi-
wań okresowych, a także innych zabiegów technicznych, zgodnie z jego dokumentacją
eksploatacyjno-techniczną oraz instrukcją obsługiwania sporządzoną przez producenta.

2. Obsługiwania techniczne sprzętu, o których mowa w ust. 1, należy realizować zgodnie

z planem zasadniczych przedsięwzięć jednostki (komórki) organizacyjnej, w oparciu
o ustalony (opracowany) harmonogram prac przewidzianych do wykonania w ramach
określonych zabiegów technicznych. Fakt wykonania obsługiwań technicznych należy
odnotować w indywidualnej dokumentacji eksploatacyjno-technicznej sprzętu (dowo-
dzie urządzenia, metryce przedmiotu, itp.).

3. Indywidualna dokumentacja eksploatacyjno-techniczna, o której mowa w ust. 2,

w przypadku sprzętu pozyskanego w trybie zakupu – zakładana jest w oddziale gospo-
darczym. Przed przekazaniem sprzętu użytkownikowi, oddział gospodarczy dokonuje
w indywidualnej dokumentacji eksploatacyjno-technicznej wpisów dotyczących przy-
dzielenia sprzętu jednostce/komórce organizacyjnej, wypełniając odpowiednie pozycje
i poświadczając ten fakt pieczęcią. Użytkownik otrzymuje przydzielony sprzęt wraz
z kompletem przynależnej dokumentacji.

4. Indywidualną dokumentację eksploatacyjno-techniczną (dowód urządzenia, metrykę

przedmiotu, itp.) sprzętu będącego w użytkowaniu przechowuje się w pododdziale, do
którego został przydzielony. Dowódca pododdziału odpowiada za bieżące jej prowa-
dzenie i nanoszenie zdarzeń eksploatacyjnych, zapewniając jednocześnie warunki wy-
kluczające przypadkowe zniszczenie lub kradzież.

5. Przyjęcie-przekazanie sprzętu (powszechnego użytku oraz sprzętu i urządzeń o spe-

cjalnych wymaganiach wojskowych, będącego w użytkowaniu) pomiędzy jednostka-
mi/komórkami organizacyjnymi resortu obrony narodowej lub zwróconego przez
użytkownika do magazynu, dokonuje się wraz z jego indywidualną dokumentacją
eksploatacyjno-techniczną. Niniejsza dokumentacja jest przypisana do danego sprzętu
i pozostaje przy nim, od chwili wprowadzenia do eksploatacji aż do jego wycofania.

6. W procesie eksploatacji sprzętu i materiałów (powszechnego użytku oraz sprzętu

i urządzeń o specjalnych wymaganiach wojskowych), należy realizować:

1) obsługiwanie jednokrotne (OJ) – podczas wdrażania sprzętu do użytku lub wyco-

fywania go z eksploatacji;

2) obsługiwanie bieżące (OB) – w zależności od rodzaju sprzętu i jego właściwości

eksploatacyjno-technicznych obejmuje m. in. takie czynności jak: sprawdzenie
czystości sprzętu i urządzeń, ukompletowania, oplombowania sprzętu, sprawności
technicznej i systemu uziemień oraz dodatkowo w przypadku urządzeń specjalnych
na pojazdach mechanicznych działanie mechanizmów jezdnych pojazdu bazowego,
stanu ogumienia, zużycia materiałów pędnych i ogólnego bezpieczeństwa pracy;

3) obsługiwanie okresowe (OO) – wykonuje się cyklicznie, po upływie określonego

czasu pracy lub osiągnięciu innej miary użytkowej (wykonania limitu). Obsługiwa-
nie okresowe polega na kontrolowaniu stanu technicznego sprzętu, wykonaniu za-
biegów konserwacyjnych, ustaleniu stopnia zużycia części i podzespołów współ-
pracujących oraz usuwaniu zauważonych wad i usterek.

7. Do przeprowadzenia przeglądów, obsługiwań bieżących i okresowych oraz innych za-

biegów technicznych, należy angażować bezpośrednich użytkowników sprzętu po-
wszechnego użytku oraz etatowe obsługi urządzeń specjalnych, wykorzystując także
stosownie do potrzeb macierzyste pododdziały naprawcze lub rejonowe warsztaty
techniczne.

8. Sprzęt i urządzenia niesprawne lub na których nie wykonano w nakazanym terminie

obsługiwań technicznych należy wyłączyć z użytkowania do momentu wykonania
określonych czynności obsługowo-naprawczych w odrębnym trybie.

9. Sprzęt i urządzenia eksploatowane w kontyngentach i misjach wojskowych, po prze-

transportowaniu do kraju, z uwagi na ich użytkowanie w trudnych warunkach zada-

niowych, podlegają specjalnemu przeglądowi i ocenie przydatności do dalszego użyt-
kowania oraz naprawie warsztatowej stosownie do aktualnego stanu technicznego.

10. Urządzenia specjalne na pojazdach mechanicznych (rozgłoszeniowe, elektroakustycz-

ne, studia nagrań, kluby, zestawy sprzętu i urządzeń do produkcji poligraficznej),
a także inne o specjalnych wymaganiach wojskowych, które wykonały przewidzianą
dla nich normę docelowej eksploatacji, dopuszcza się do dalszego użytkowania
(w przedłużonym okresie docelowej eksploatacji) po wykonaniu przeglądu technicz-
nego i wydaniu stosownej decyzji (zgody) gestora.

11. Procedura uzyskiwania zgody gestora na dalsze użytkowanie urządzeń specjalnych

w przedłużonym okresie docelowej eksploatacji, o której mowa w ust. 10, powinna
przebiegać w sposób następujący:

1) jednostka wojskowa zgłasza do właściwego oddziału gospodarczego fakt wypra-

cowania normy docelowej eksploatacji, celem wykonania przeglądu technicznego;

2) po wykonaniu przeglądu, w tym także innych niezbędnych zabiegów technicznych,

warsztaty dokonujące tych czynności sporządzają pisemną opinię warsztatową,
potwierdzającą spełnienie wymaganych parametrów taktyczno-technicznych oraz
bezpieczeństwa ich użytkowania. Opinia warsztatowa powinna obejmować ocenę
sprawności technicznej urządzenia specjalnego, z uwzględnieniem podzespo-
łów/zespołów i innych elementów jego ukompletowania oraz pojazdu bazowego.
W sytuacji, gdy dane urządzenie specjalne nie otrzyma pozytywnej opinii
warsztatowej (jest niesprawne lub posiada usterki obniżające jego właściwości
eksploatacyjno-techniczne) i zostanie zakwalifikowane do naprawy lub wykonania
innych zabiegów technicznych, należy podjąć działania zmierzające do jego
usprawnienia;

3) po uzyskaniu pozytywnej opinii warsztatowej na urządzenie specjalne (rozgłosze-

niowe, elektroakustyczne lub innego rodzaju), w tym także na sprzęt stanowiący
jego ukompletowanie, o którym mowa w pkt. 2 – dowódca jednostki wojskowej,
użytkującej omawiany rodzaj sprzętu, powołuje komisję w celu dokonania oceny
możliwości dalszego jego użytkowania w przedłużonym okresie docelowej eksplo-
atacji. Komisja sporządza protokół stanu technicznego wraz z wnioskami (według
wzoru przedstawionego w załączniku nr 3).

Protokół stanu technicznego powinien zawierać: podstawowe dane identyfika-

cyjne urządzenia (nazwę, markę, typ, numery i rok produkcji), opis stanu technicz-
nego (urządzenia zasadniczego, pojazdu bazowego, zespołu spalinowo-
-elektrycznego a także innych podzespołów współpracujących), wnioski komisji,
opinię (decyzję) dowódcy jednostki wytwarzającej niniejszy dokument;

4) do gotowego protokołu stanu technicznego (PST), dowódca jednostki wojskowej

(o którym mowa w pkt. 3) sporządza wniosek o dalsze użytkowanie urządzenia
specjalnego i całość dokumentów (PST, opinię warsztatową) przesyła do właści-
wego oddziału gospodarczego (WOG, OZ, inne jednostki/komórki organizacyjne
pełniące funkcję oddziału gospodarczego). Dowódca oddziału gospodarczego, po
wyrażeniu swojej opinii o PST, przesyła otrzymane dokumenty (odpowiednio) do
RBLog lub DGW. Komendant RBLog, po zaopiniowaniu PST, przesyła cały kom-
plet dokumentów do właściwych pionów funkcjonalnych (odpowiednio do
organizacyjno-etatowego przyporządkowania urządzenia specjalnego) w Dowódz-
twie Generalnym Rodzajów Sił Zbrojnych, Inspektoracie Wsparcia Sił Zbrojnych,

Dowództwie Garnizonu Warszawa – w celu uzyskania akceptacji na dalsze użyt-
kowanie ww. sprzętu;

5) komplet dokumentów uzgodnionych i zaakceptowanych przez uprawnione osoby

funkcyjne w jednostkach/komórkach organizacyjnych, o których mowa w pkt. 4,
oraz wniosek o dalsze użytkowanie urządzenia specjalnego w przedłużonym okre-
sie docelowej eksploatacji, sporządzony przez te osoby, należy przesłać do central-
nego organu logistycznego w celu przygotowania niezbędnych dokumentów do
decyzji gestora o dopuszczeniu urządzenia specjalnego do dalszego użytkowania w
kolejnym (rocznym), przedłużonym okresie docelowej eksploatacji.

12. Procedurę uzyskiwania zgody gestora na dalsze użytkowanie urządzeń specjalnych

w kolejnych latach przedłużonego okresu docelowej eksploatacji przeprowadza się
w każdym roku użytkowania – z takim wyliczeniem, aby zapewnić ciągłość pracy tych
urządzeń po upływie normy docelowej eksploatacji lub kolejnego przedłużonego okre-
su docelowej eksploatacji (NDE + 1, 2, 3 …).

13. Urządzenia specjalne, które wykonały normę (resurs docelowy) lub przedłużoną normę

docelowej eksploatacji (NDE lub NDE + 1, 2, 3 …) i nie posiadają zgody gestora na
dalsze użytkowanie w kolejnym (rocznym) okresie eksploatacji należy wyłączyć
z użytkowania i niezwłocznie podjąć stosowne działania zmierzające do przeprowa-
dzenia czynności, o których mowa w ust. 11.

Rozdział 5

Organizowanie przeglądów technicznych, obsługiwań technicznych

i napraw sprzętu

§ 31

1. Kwalifikowanie sprzętu i wyposażenia kulturalno-oświatowego do przeglądu tech-

nicznego, obsługiwania okresowego lub naprawy obejmuje czynności mające na celu
ustalenie konieczności ich wykonania oraz rodzaju i zakresu prac obsługowo-
naprawczych.

2. Sprzęt kwalifikowany do wykonania prac obsługowo-naprawczych, o których mowa

w ust. 1, powinien spełniać następujące kryteria:

1) wykonał przewidywany dla danego rodzaju i typu przebieg (resurs) międzyobsłu-

gowy lub międzynaprawczy, zgodnie z obowiązującą dokumentacją eksploatacyj-
ną;

2) stan techniczny, ustalony komisyjnie (dotyczy sprzętu i urządzeń specjalnych),

jednoznacznie kwalifikuje go do wykonania określonego rodzaju obsługiwania
(naprawy);

3) wykonał normę docelowej eksploatacji i przewidziany jest do dalszego użytkowa-

nia w przedłużonej normie docelowej eksploatacji (dotyczy wyłącznie sprzętu
i urządzeń o specjalnych wymaganiach wojskowych);

4) sprzęt zgłaszany do wykonania naprawy głównej, średniej i konserwacyjnej nie

może kwalifikować się do wycofania z eksploatacji w ciągu najbliższych 5 lat;

5) w planowaniu potrzeb obsługowo-naprawczych sprzętu złożonego obowiązuje za-

sada kompleksowości, tzn. planując naprawę urządzeń specjalnych zamontowa-
nych na pojazdach mechanicznych, należy planować również naprawę całości
sprzętu będącego na jego wyposażeniu (jeżeli naprawa jest wymagana).

3. Prace obsługowo-naprawcze (przeglądy techniczne, obsługiwania okresowe, naprawy)

sprzętu powszechnego użytku oraz sprzętu i urządzeń o specjalnych wymaganiach
wojskowych (w tym na pojazdach mechanicznych), po upływie okresu gwarancyjne-
go, należy wykonywać w oparciu o macierzyste (wyspecjalizowane) pododdziały
obsługowo-naprawcze, a w przypadku gdy takie nie istnieją lub ich możliwości wyko-
nawcze są niewystarczające, zadania te realizować w warsztatach naprawczych wyż-
szego szczebla stosownie do ustalonych rejonów odpowiedzialności.

4. Sprzęt i urządzenia, o których mowa w ust. 3, pozostające w okresie (resursie) gwa-

rancyjnym producenta, podlegają naprawie we właściwych punktach serwisowych
określonych w instrukcji obsługiwania lub bezpośrednio u producenta.

5. W rejonach, w których nie działają wojskowe warsztaty i punkty napraw lub dowóz do

nich jest daleki, niecelowy i nieopłacalny, naprawę pogwarancyjną sprzętu powszech-
nego użytku można zlecić cywilnym punktom napraw, na zasadach określonych
w ustawie – Prawo zamówień publicznych.

6. Sprzęt oddany do przeglądu technicznego, obsługiwania okresowego, naprawy lub

modernizacji w wojskowej bazie obsługowo-naprawczej powinien występować
w kategorii użytkowej odpowiadającej rzeczywistemu stanowi technicznemu, w pełni
ukompletowany i posiadać dokumentację eksploatacyjno-techniczną, w tym metrykę
przedmiotu, dowód urządzenia, kartę sprawności technicznej oraz inne dokumenty
w zależności od rodzaju sprzętu i wymagań wykonawcy.

W przypadku sprzętu i urządzeń o specjalnych wymaganiach wojskowych, kiero-

wanych do naprawy lub modernizacji, do wyżej wymienionych dokumentów należy
dołączyć protokół stanu technicznego (PST). Protokół stanu technicznego sporządza
komisja powołana rozkazem dowódcy jednostki/instytucji wojskowej. Wzór protokołu
stanu technicznego oraz sposób jego opracowywania przedstawiony został w załącz-
niku nr 3.

7. Protokół stanu technicznego powinien zawierać: podstawowe dane identyfikacyjne

sprzętu (nazwę, markę, typ, numer rejestracyjny/fabryczny, JIM, itp.), dokładny rok
produkcji i wprowadzenia do eksploatacji, wyczerpujący opis stanu technicznego po-
szczególnych podzespołów/zespołów i innych elementów ukompletowania, rzeczowe
wnioski i propozycje komisji, opinię (decyzję) dowódcy jednostki wytwarzającej ni-
niejszy dokument oraz opinię (decyzję) jednostek nadrzędnych, odpowiednio do kom-
petencyjnych (delegowanych) uprawnień, tj. właściwego oddziału gospodarczego,
RBLog/DGW i COL.

8. Protokół stanu technicznego sprzętu zawierający opinie (decyzje) właściwych organów

logistycznych, o których mowa w ust. 7, stanowi podstawę do zgłoszenia i uwzględ-
nienia potrzeb w procesie planowania zadań produkcyjnych i obsługowo-naprawczych
w określonych regionach zabezpieczenia technicznego Sił Zbrojnych RP.

9. Sprzęt zakwalifikowany do wykonania prac obsługowo-naprawczych, o których

mowa w ust. 1, powinien być dostarczony przez użytkownika (jednostkę lub komórkę

organizacyjną) do wskazanych warsztatów naprawczych, w terminie określonym przez
właściwego wykonawcę.

10. W przypadku sprzętu skierowanego do kraju po zakończeniu eksploatacji w rejonie

działań Polskich Kontyngentów Wojskowych, oddziały gospodarcze lub inne jednostki
organizacyjne, do których został przekazany, obligatoryjnie planują jego weryfikację
w warsztatach, celem zakwalifikowania go do określonych obsługiwań i napraw.

11. Sprzęt po wykonanym przeglądzie, naprawie lub przeprowadzonych innych zabiegach

technicznych odbiera upoważniony przedstawiciel jednostki lub komórki organizacyj-
nej użytkującej dany rodzaj sprzętu. W przypadku stwierdzenia odstępstw od doku-
mentacji technologicznej wykonywanych czynności, wykonawca zobowiązany jest do
ich usunięcia.

12. Przeglądy techniczne, obsługiwania okresowe, naprawy lub inne zabiegi techniczne,

planowane do wykonania w jednostkach obsługowo-naprawczych Inspektoratu
Wsparcia Sił Zbrojnych lub Dowództwa Garnizonu Warszawa, realizowane są na
rzecz jednostek i instytucji wojskowych według podziału administracyjnego dla po-
szczególnych rodzajów sprzętu i wyposażenia kulturalno-oświatowego.
Wykaz rejonów odpowiedzialności dla jednostek realizujących zadania zabezpie-
czenia technicznego określa we właściwych wytycznych lub innych dokumentach
funkcjonalnych, stosownie do administracyjnego podziału zadań – szef IWsp SZ lub
dowódca DGW.

Rozdział 6

Planowanie potrzeb obsługowo-naprawczych

§ 32

1. Podstawowym celem planowania potrzeb obsługowo-naprawczych sprzętu i wyposa-

żenia kulturalno-oświatowego jest:

1) utrzymanie sprzętu i urządzeń w pełnej sprawności technicznej oraz zachowanie

bezpiecznych warunków ich eksploatacji;

2) systematyczne odtwarzanie resursów eksploatacyjno-technicznych;

3) równomierne i efektywne wykorzystanie możliwości naprawczych (macierzystych

pododdziałów naprawczych oraz rejonowych i regionalnych organów obsługowo-
-naprawczych);

4) zabezpieczenie niezbędnych środków budżetowych na wykonanie określonych

prac technicznych i zabiegów konserwacyjnych (przeglądów, obsługiwań, napraw,
modernizacji);

5) zabezpieczenie potrzeb transportowych związanych z dostawami sprzętu do wska-

zanych organów obsługowo-naprawczych i odbiorem po wykonaniu naprawy lub
innych prac naprawczo-konserwacyjnych.

2. Planowanie potrzeb obsługowo-naprawczych (przeglądów, napraw, obsługiwań bieżą-

cych i okresowych oraz innych zabiegów technicznych) sprzętu i wyposażenia
kulturalno-oświatowego odbywa się na wszystkich szczeblach organizacyjnych woj-

ska, w cyklach wieloletnich, na zasadach określonych przez IWsp SZ, DGW lub inne
właściwe jednostki/komórki organizacyjne.

3. Rodzaj i zakres prac obsługowo-naprawczych przewidzianych do wykonania ustala się

w oparciu o normy międzyobsługowe i międzynaprawcze określone w dokumentacji
technicznej lub instrukcji obsługiwania i użytkowania oraz aktualny stan techniczny
sprzętu.

4. Zadania w zakresie planowania potrzeb obsługowo-naprawczych określa centralny

organ logistyczny, w odrębnym trybie na każdy rok planistyczny, przekazując je do
wiadomości właściwych jednostek i komórek organizacyjnych resortu obrony naro-
dowej, realizujących zadania z tego tytułu w stosunku do jednostek (instytucji) podle-
głych lub pozostających na zaopatrzeniu.

5. Oddział gospodarczy jest odpowiedzialny za wypracowanie szczegółowej informacji

w zakresie planowania i realizacji potrzeb obsługowo-naprawczych w swoim rejonie
odpowiedzialności oraz współpracę z Wydziałem Technicznym RBLog.
Oddział gospodarczy zarządza warsztatem obsługowo-naprawczym i realizuje
głównie zadania związane z naprawą bieżącą i obsługiwaniem sprzętu dla jedno-
stek/instytucji wojskowych z rejonu jego odpowiedzialności. Zadania obsługowo-
-naprawcze mogą być dodatkowo realizowane poprzez kontraktowanie usług (outso-
urcing) na rynku lokalnym, na zasadach określonych odrębnymi przepisami.

6. RBLog, DGW i inne równorzędne jednostki/komórki organizacyjne w zakresie zabez-

pieczenia technicznego odpowiedzialne są za wypracowanie szczegółowej informacji
w zakresie planowania i realizacji potrzeb obsługowo-naprawczych w swoim
regionie odpowiedzialności. W systemie regionalnego zabezpieczenia technicznego
Sił Zbrojnych RP, pozostającego w obszarze odpowiedzialności Inspektoratu Wspar-
cia Sił Zbrojnych – Regionalna Baza Logistyczna odpowiedzialna jest za współpracę
ze Służbami Technicznymi IWsp SZ.
Powyższe jednostki organizacyjne w swoich strukturach posiadają, w zależności
od specyfiki realizowanych zadań, Rejonowe Warsztaty Techniczne, Warsztaty Tech-
niczne lub inne macierzyste pododdziały naprawcze, które realizują naprawy i obsłu-
giwania planowe, a w wyjątkowych przypadkach naprawy nieplanowe sprzętu.
Zakres naprawy sprzętu przewidzianego dla stacjonarnego potencjału obsługowo-
-naprawczego Sił Zbrojnych RP w czasie wojny określają odrębne przepisy.

7. W procesie planowania potrzeb obsługowo-naprawczych, jednostki i komórki organi-

zacyjne resortu obrony narodowej zgłaszają swoje potrzeby w zakresie wykonania
określonych zabiegów technicznych i konserwacyjnych do właściwych oddziałów
gospodarczych (WOG, OZ lub innych jednostek/komórek organizacyjnych pełniących
funkcję oddziału gospodarczego), na podstawie szczegółowej informacji dotyczącej
planowania i realizacji potrzeb obsługowo-naprawczych, otrzymanej z właściwego
oddziału gospodarczego.

8. Oddziały gospodarcze, o których mowa w ust. 7, po przeprowadzeniu analizy i zakwa-

lifikowaniu części potrzeb, jako zadanie własne – sporządzają zestawienia potrzeb
obsługowo-naprawczych (przeglądów, napraw i innych zabiegów technicznych),
z uwzględnieniem pododdziałów własnych oraz jednostek (komórek) organizacyjnych
pozostających na ich zaopatrzeniu, a następnie (w zależności od podległości lub przy-
porządkowania) przesyłają do właściwych regionalnych baz logistycznych, Dowódz-

twa Garnizonu Warszawa lub innych równorzędnych jednostek/komórek organizacyj-
nych w zakresie zabezpieczenia technicznego.

9. Dalszy przebieg procesu planowania oraz szczegółowe zasady, sposób i terminy opra-

cowywania planów (zestawień) potrzeb obsługowo-naprawczych na poszczególnych
szczeblach organizacyjnych określają odrębne przepisy oraz ustalenia właściwych
organów logistycznych, odpowiedzialnych za realizację tych zadań w regionalnym
systemie zabezpieczenia technicznego Sił Zbrojnych RP.

Rozdział 7

Zalecenia w zakresie bezpieczeństwa eksploatacji sprzętu

§ 33

Sprawne i bezpieczne użytkowanie sprzętu wymaga od użytkowników stosowania się

do określonych zasad i ustaleń w zakresie ich pracy, bieżącej kontroli stanu technicznego
oraz dokonywania wymaganych przeglądów i obsługiwań okresowych, zgodnie z ich
dokumentacją techniczną. Pełną odpowiedzialność za utrzymanie sprawności technicznej
powierzonego sprzętu, terminową realizację wymaganych zabiegów technicznych i kon-
serwacyjnych oraz właściwe jego wykorzystanie i przestrzeganie zasad bezpiecznego
użytkowania, ponosi użytkownik (komórka, jednostka organizacyjna lub osoba fizyczna).

1. Właściwości eksploatacyjne i rozwiązania techniczno-konstrukcyjne sprzętu i wyposa-

żenia kulturalno-oświatowego zapewniają bezpieczeństwo obsługi, użytkowania, do-
konywania napraw i innych zabiegów technicznych, pod warunkiem przestrzegania
wymogów bhp oraz zaleceń zawartych w dokumentacji eksploatacyjnej lub instrukcji
obsługiwania, właściwej dla danego rodzaju sprzętu.

2. Do obsługiwania i użytkowania, a także wykonywania prac związanych z naprawą

sprzętu, dopuszcza się osoby znające zasady jego eksploatacji i podstawowe czynności
naprawcze opisane w dokumentacji technicznej oraz posiadające udokumentowane
przeszkolenie i ważne świadectwo kwalifikacyjne, odpowiednie do wymagań w danej
grupie sprzętu.

3. Sprzęt będący w użytkowaniu lub wydany do użytku powinien być sprawny technicz-

nie i spełniać wymogi zachowania bezpieczeństwa dla jego bezpośrednich użytkowni-
ków oraz najbliższego otoczenia. Użytkowany sprzęt winien przechodzić wymagane
obsługiwanie i przeglądy techniczne w określonych terminach, zgodnie z jego doku-
mentacją eksploatacyjną oraz instrukcją obsługiwania sporządzoną przez producenta.
Zasada ta obowiązuje również sprzęt wydzielony do grupy konserwacyjnej.

4. Sprzęt niesprawny lub który uległ uszkodzeniu w czasie użytkowania winien być na-

tychmiast wyłączony z dalszej eksploatacji i poddany naprawie. Do czasu wykonania
naprawy należy umieścić na nim tabliczkę z napisem informującym o jego awarii lub
niesprawności.

5. Szczególną ostrożność należy zachować przy obsługiwaniu i użytkowaniu urządzeń

specjalnych na pojazdach mechanicznych, zespołów spalinowo-elektrycznych, sprzętu

kinowego i projekcyjnego, maszyn i urządzeń poligraficznych oraz innych urządzeń,
instalacji i sieci wytwarzających, przetwarzających, przesyłających i zużywających
energię elektryczną.

6. Podczas przygotowywania sprzętu i wyposażenia kulturalno-oświatowego do pracy,

szczególną uwagę należy zwrócić na sprawność połączeń elektrycznych (gniazd, wty-
czek, przewodów zasilających, kabli połączeniowych) oraz systemu uziemień i innych
instalacji elektrycznych niezbędnych do zasilania i pracy omawianego sprzętu.

7. Użytkownik sprzętu, oprócz obowiązku posiadania właściwego przygotowania do jego

obsługiwania, winien posiadać odpowiednie przeszkolenie w zakresie bhp i ppoż. dla
zajmowanego stanowiska pracy.

8. W celu uniknięcia zdarzeń losowych przy obsługiwaniu i użytkowaniu sprzętu, należy

postępować zgodnie z ogólnie przyjętymi zasadami bezpieczeństwa pracy, określo-
nymi w odrębnych przepisach, jak również ustaleniami zawartymi w dokumentacji
eksploatacyjnej danego rodzaju sprzętu.

9. Przestrzeganie obowiązujących przepisów oraz zasad bezpieczeństwa i higieny pracy

jest obowiązkiem wszystkich żołnierzy i pracowników wojska.

10. W zakresie ochrony przeciwpożarowej i ochrony środowiska należy stosować zasady

ujęte w obowiązujących przepisach.

11. Szczegółowe zasady dotyczące bhp w jednostce wojskowej unormowane są zapisami

Kodeksu Pracy oraz dotyczącymi służby żołnierzy.

12. O wszelkich usterkach, awariach oraz uszkodzeniach sprzętu lub innych zdarzeniach

zaistniałych w czasie jego użytkowania, należy natychmiast poinformować właści-
wych przełożonych – zgodnie z odrębnymi ustaleniami służbowymi w tym zakresie.

VI. ZASADY PROWADZENIA EWIDENCJI SPRZĘTU, MATERIAŁÓW

I WYPOSAŻENIA KULTURALNO-OŚWIATOWEGO

§ 34

1. Przedmiotem ewidencji są sprzęt i materiały, o których mowa w § 4, znajdujące się na

wyposażeniu komórek i jednostek organizacyjnych resortu obrony narodowej.

2. Zasadniczym celem prowadzenia ewidencji jest dostarczanie informacji o stanie wypo-

sażenia struktur organizacyjnych wojska oraz innych niezbędnych danych wspomaga-
jących proces planowania i eksploatacji sprzętu.

3. Ewidencję prowadzi się w dokumentach (urządzeniach) ewidencyjno-księgowych,

w sposób pozwalający na ustalenie ilości, wartości i jakości sprzętu i materiałów.

4. Niniejsze postanowienia określają ogólne zasady i wymagania w zakresie prowadzenia

ewidencji, natomiast szczegółowy sposób wykonywania czynności ewidencyjnych
reguluje ustawa o rachunkowości oraz inne właściwe przepisy i ustalenia w sprawie
prowadzenia ewidencji w Siłach Zbrojnych RP.

§ 35

1. Ewidencję sprzętu i materiałów prowadzą:

1) oddziały gospodarcze (WOG, OZ i inne jednostki/komórki organizacyjne pełniące

funkcję oddziału gospodarczego) – w zakresie ewidencji ilościowo-wartościowej,
(na zasadach określonych w ustawie o rachunkowości) oraz ilościowo-jakościowej,
prowadzonej przez wewnętrzną komórkę organizacyjną wskazaną rozkazem
komendanta (dowódcy, dyrektora) oddziału gospodarczego, z podziałem na maga-
zyn oddziału gospodarczego, pododdziały własne oraz jednostki i komórki organi-
zacyjne przydzielone na zaopatrzenie, zgodnie z planem przydziałów gospodar-
czych;

2) pododdziały gospodarcze (jednostki lub komórki organizacyjne, posiadające odręb-

ny numer identyfikacyjny, użytkujące omawianą grupę sprzętu i materiałów, będą-
ce na zaopatrzeniu finansowym i materiałowym oddziału gospodarczego lub
komórki i pododdziały własne jednostek wojskowych, które mogą być ustanowione
pododdziałami gospodarczymi) – w zakresie ewidencji ilościowo-jakościowej,
prowadzonej przez wyznaczone osoby funkcyjne.

2. Ewidencję sprzętu i materiałów prowadzi się w celu:

1) ewidencjonowania stanów ilościowych i jakościowych sprzętu i materiałów użyt-

kowanych w jednostkach i komórkach organizacyjnych resortu obrony narodowej;

2) wyceny zgromadzonych zasobów;

3) odzwierciedlenia zmian w zapasach;

4) odzwierciedlenia przepływu majątku pomiędzy poszczególnymi elementami struk-

tur organizacyjnych;

5) optymalizacji zapasów;

6) planowania i racjonalizacji zakupów.

§ 36

Dokumenty ewidencyjno-księgowe mające wpływ na ilość, jakość i wartość sprzętu
i materiałów, będących przedmiotem dostaw, rozchodów i przychodów, wyceny, prze-
klasyfikowania lub wycofywania z eksploatacji – odpowiednio do przeprowadzanych
operacji dzielą się na:

1) dokumenty zewnętrzne – obejmujące realizację procesów związanych z pozyski-

waniem środków materiałowo-technicznych, pochodzących z przyjęcia zewnętrz-
nego (z zakupu, z gospodarki narodowej lub innych organów zaopatrywania) oraz
dystrybucją poza oddział gospodarczy (wydania zewnętrzne, np. do innych orga-
nów zaopatrywania);

2) dokumenty wewnętrzne – obejmujące realizację procesów związanych z rozchodem

i przychodem wewnętrznym, przeceną, przeklasyfikowaniem, bilansem otwarcia
oraz inwentaryzacją środków materiałowo-technicznych, będących na ewidencji
oddziału gospodarczego.

Podstawą do dokonywania zmian w ewidencji ilościowo-wartościowej i ilościowo-
-jakościowej sprzętu i materiałów są dokumenty materiałowo-finansowe, zaakcepto-
wane przez osobę funkcyjną uprawnioną do wydawania dyspozycji dotyczących obro-
tu przedmiotowym mieniem.

Sprzęt kierowany do wojskowych warsztatów naprawczych lub punktów serwisowych
(zakładów naprawczych) poza resortem obrony narodowej pozostaje w ewidencji
ilościowo-wartościowej oddziału gospodarczego, przekazującego dany rodzaj sprzętu
do naprawy. Przekazując sprzęt do naprawy należy w ewidencji ilościowo-
-wartościowej dokonać zmiany miejsca użytkowania środka trwałego.

Sprzęt skierowany do naprawy, po jej zakończeniu, wraca do tego oddziału gospo-
darczego, na ewidencji którego pozostaje. Sprzęt nie może być w trakcie naprawy (lub
po jej zakończeniu) przekazany przez organ wykonawczy do innego oddziału gospo-
darczego.

Po wykonaniu naprawy oddział gospodarczy kierujący sprzęt do warsztatów napraw-
czych zobowiązany jest do przeklasyfikowania (zmiany kategorii) sprzętu i dokonania
odpowiednich zmian w ewidencji ilościowo-jakościowej, wynikającej z odtworzenia
resursu i sprawności technicznej sprzętu (zgodnie z zasadami klasyfikacji i nadawania
kategorii użytkowych, o których mowa w § 42 i 43).

6. Ewidencję sprzętu i materiałów należy prowadzić na bieżąco, na podstawie dokumen-

tów obrotu materiałowego dopuszczonych do stosowania oraz wystawianych z termi-
nem realizacji do 30 dni licząc od daty wystawienia dokumentu. Fakt przyjęcia-
-przekazania sprzętu lub przeprowadzenia innej operacji materiałowej należy zaewi-
dencjonować (zaksięgować) nie później niż w ciągu 7 dni roboczych licząc od daty
zrealizowania operacji materiałowej.

7. Na szczeblu oddziału gospodarczego ewidencję ilościowo-jakościową (logistyczną)

sprzętu i materiałów, ujętych w bazie indeksowej – prowadzi się w oparciu o Zinte-
growany Wieloszczeblowy System Informatyczny (ZWSI RON) funkcjonujący w re-
sorcie obrony narodowej, zgodnie z obowiązującymi kartami przetwarzania oraz za-
sadami prowadzenia ewidencji, organizacji i użytkowania powyższego systemu.
Szczegółowe zasady funkcjonowania, dostarczania i przetwarzania dokumentów
źródłowych oraz udostępniania danych wytworzonych w ZWSI RON – określają
odrębne przepisy w przedmiotowej sprawie.
Do czasu podjęcia decyzji przez właściwe organy logistyczne o prowadzeniu
ewidencji sprzętu i materiałów wyłącznie w Zintegrowanym Wieloszczeblowym Sys-
temie Informatycznym Resortu Obrony Narodowej (ZWSI RON), ewidencję
ilościowo-jakościową prowadzi się również na dotychczasowych zasadach, z wyko-
rzystaniem tradycyjnych urządzeń księgowych.

8. Na szczeblu pododdziałów gospodarczych, o których mowa w § 35 ust. 1 pkt. 2,

do czasu wdrożenia ewidencyjnego systemu informatycznego i wydania stosownej
decyzji w przedmiotowej sprawie, ewidencję ilościowo-jakościową sprzętu i materia-
łów należy prowadzić na dotychczasowych zasadach, w tradycyjnych urządzeniach
księgowych.

9. RBLog, DGW, KGŻW (równorzędne) pełnią funkcję nadzorującą w zakresie prowa-

dzenia ewidencji sprzętu i materiałów we wszystkich oddziałach gospodarczych, dys-
lokowanych w rejonach (regionach) ich odpowiedzialności.

10. Komendant (dowódca, dyrektor) RBLog, DGW, KGŻW (równorzędne) w odniesieniu

do oddziałów gospodarczych, znajdujących się na terenie jego odpowiedzialności, bez
względu na ich podporządkowanie, uprawniony jest do:

1) organizowania szkoleń, odpraw i narad z udziałem kadry i pracowników wojska

wykonujących zadania służbowe związane z prowadzeniem ewidencji i gospo-
darki sprzętem;

2) opracowywania i przekazywania ustaleń oraz informacji niezbędnych do prawi-

dłowego prowadzenia ewidencji;

3) sprawdzania prawidłowości prowadzenia dokumentacji ewidencyjnej, a także

sprawdzania zgodności stanów ewidencyjnych ze stanami faktycznymi sprzętu.

11. Ewidencję sprzętu i materiałów kierowanych na wyposażenie PKW za granicą prowa-

dzi się zgodnie z przepisami określającymi prowadzenie gospodarki materiałowo-
-finansowej w Polskich Kontyngentach Wojskowych poza granicami kraju.

§ 37

1. Ewidencja ilościowo-jakościowa powinna zawierać:

1) ilość/stan sprzętu, znajdującego się na ewidencji oddziału gospodarczego,

z uwzględnieniem pododdziałów własnych oraz jednostek i komórek organizacyj-
nych przydzielonych na zaopatrzenie – według asortymentów i kategorii;

2) ilość/stan sprzętu, znajdującego się na wyposażeniu pododdziału gospodarczego,

o którym mowa w § 35 ust. 1 pkt. 2, w rozbiciu na poszczególne wewnętrzne
struktury organizacyjne, użytkujące dany rodzaj sprzętu – według asortymentów;

3) ilość/stan sprzętu i podzespołów (w tym części zamiennych, akcesoriów, materia-

łów eksploatacyjnych), stanowiących ukompletowanie sprzętu zasadniczego (ze-
stawów, urządzeń, itp.);

4) zestawienia obrotów materiałowych dokumentujących bieżący stan ewidencyjny

sprzętu i materiałów na poszczególnych kontach materiałowych (w pododdziałach
i magazynach) oddziału gospodarczego;

5) rok produkcji, numery fabryczne i rejestracyjne sprzętu zasadniczego oraz po-

szczególnych podzespołów stanowiących jego ukompletowanie;

6) zmiany modernizacyjne sprzętu;

7) dane eksploatacyjne sprzętu, dotyczące zużycia resursów oraz wykonanych prac

obsługowo-naprawczych.

2. Ewidencję ilościowo-jakościową prowadzi się na podstawie następujących urządzeń

księgowych:

1) książki ewidencji mienia wojskowego, do czasu wdrożenia Zintegrowanego Wie-

loszczeblowego Systemu Informatycznego Resortu Obrony Narodowej;

2) książki ewidencji mienia wojskowego pododdziału;

3) książki ewidencji materiałów jednorazowego użytku, do czasu wdrożenia Zinte-

growanego Wieloszczeblowego Systemu Informatycznego Resortu Obrony Naro-
dowej;

4) protokołu przyjęcia-przekazania;

5) raportu wytwórczości;

6) protokołu przeklasyfikowania, wybrakowania;

7) rejestru dowodów obrotów materiałowych;

8) zlecenia-asygnaty, do czasu wdrożenia Zintegrowanego Wieloszczeblowego Sys-

temu Informatycznego Resortu Obrony Narodowej;

9) metryki przedmiotu;

10) rejestru kart;

11) karty materiałowej;

12) dowodu urządzenia.

Wyżej wymienione urządzenia księgowe, zwane „formularzami”, publikowane są

w formie wydawniczej w branżowych katalogach formularzy oraz w sieci MIL-WAN
przez administratorów branżowych formularzy, odpowiednio do określonego obszaru
działalności służbowej.

3. Ewidencja prowadzona na szczeblu oddziału gospodarczego powinna być okresowo

porównywana (nie mniej niż raz w roku) z użytkownikami, pododdziałami oraz
z ewidencją prowadzoną w magazynie (magazynach). Terminy, zasady oraz sposób
przeprowadzenia tych czynności określa wewnętrzna instrukcja obiegu i kontroli do-
wodów księgowych oddziału gospodarczego.

4. W przypadku występowania rozbieżności w ewidencji, prowadzi się postępowanie

wyjaśniające, zakończone doprowadzeniem do zgodności porównywanych stanów
mienia w ewidencji. W przypadku braku takiej zgodności, wyjaśnienie kończy się
wnioskami w zakresie dalszego postępowania ze stwierdzonymi niezgodnościami.

VII. KLASYFIKACJA I WYBRAKOWANIE SPRZĘTU, MATERIAŁÓW

I WYPOSAŻENIA KULTURALNO-OŚWIATOWEGO

Rozdział 1

Podstawowe zasady i wymagania w zakresie klasyfikacji i wybrakowania

§ 38

1. Klasyfikację i wybrakowanie sprzętu i materiałów przeprowadza się na szczeblu

oddziału gospodarczego, w odniesieniu do sprzętu i materiałów będących na jego
ewidencji (z uwzględnieniem pododdziałów własnych oraz komórek i jednostek
organizacyjnych pozostających na zaopatrzeniu), raz w roku – w terminie wskazanym
w rozkazie komendanta (dowódcy, dyrektora) oddziału gospodarczego.

2. Nadzór nad przeprowadzeniem czynności w zakresie klasyfikacji i wybrakowania

sprzętu i materiałów w oddziałach gospodarczych sprawują właściwe dla nich regio-
nalne bazy logistyczne lub inne właściwe jednostki/komórki organizacyjne (nadrzęd-
ne organy logistyczne).

3. Niezależnie od rocznych przedsięwzięć planowanych w zakresie klasyfikacji i wybra-

kowania sprzętu i materiałów, o których mowa w ust.1, czynności te można prowa-
dzić (dodatkowo) w trybie doraźnym, jeżeli zaistniały ważne i uzasadnione powody, a
w szczególności zmiany organizacyjne jednostki bądź komórki organizacyjnej (roz-
formowanie, przeformowanie, zmiana dyslokacji) lub zdarzenia losowe. O realizacji
doraźnych przedsięwzięć w zakresie klasyfikacji i wybrakowania sprzętu i materia-
łów należy poinformować centralny organ logistyczny.

§ 39

1. Organizatorem procesu klasyfikacji i wybrakowania jest komendant (dowódca, dy-

rektor) oddziału gospodarczego, który powołuje komisję w składzie co najmniej
trzech osób oraz określa termin rozpoczęcia i zakończenia prac. W skład komisji nie
mogą wchodzić osoby, które są odpowiedzialne za gospodarkę omawianego sprzętu
i materiałów.

2. W celu właściwego zorganizowania i przeprowadzenia czynności w zakresie klasyfi-

kacji i wybrakowania sprzętu, komendant (dowódca, dyrektor) oddziału gospo-
darczego zobowiązany jest do:

1) powiadomienia pododdziałów własnych oraz komórek i jednostek organizacyj-

nych pozostających na jego zaopatrzeniu o terminie przeprowadzenia klasyfika-
cji i wybrakowania sprzętu;

2) określenia terminu zdawania z pododdziałów własnych oraz komórek i jednostek

organizacyjnych pozostających na jego zaopatrzeniu do magazynu oddziału go-
spodarczego sprzętu (materiałów), który:

a) nie jest wykorzystywany w realizacji zadań,
b) nie nadaje się do dalszego użytku ze względu na zły stan techniczny,
c) nie istnieje możliwość jego współpracy ze sprzętem typowym albo posiada

wady lub uszkodzenia,

d) zagraża bezpieczeństwu użytkowników lub najbliższego otoczenia,
e) całkowicie utracił wartość użytkową lub jest technicznie przestarzały,
celem dokonania komisyjnej oceny przydatności do dalszego użytkowania i na-

dania właściwej kategorii użytkowej, dalszego innego zagospodarowania lub
wycofania z eksploatacji;

3) udzielenia komisji instruktażu, ze szczególnym uwzględnieniem podstawowych

zasad i wymagań w zakresie rzetelnego sklasyfikowania sprzętu i materiałów.

3. Komisja wykonująca czynności w zakresie klasyfikacji i wybrakowania sprzętu i ma-

teriałów jest zobowiązana do:

1) przeprowadzenia szczegółowych oględzin sprzętu i materiałów będących przed-

miotem klasyfikacji i wybrakowania oraz zakwalifikowania ich do właściwej ka-
tegorii użytkowej, zgodnie z aktualną oceną stanu technicznego i właściwości
użytkowych;

2) sprawdzenia zgodności sprzętu i materiałów przedstawionych do klasyfikacji

i wybrakowania oraz stanu ukompletowania sprzętu, opisanego w metryce
przedmiotu lub dowodzie urządzenia;

3) określenia przydatności sprzętu i materiałów do dalszego użytkowania oraz spo-

sobu zagospodarowania mienia zużytego lub zbędnego, przeznaczonego do wy-
cofania z eksploatacji;

4) zbadania przyczyny konieczności przeklasyfikowania sprzętu i materiałów oraz

ustalenia faktu ich zużycia w określonej dla nich normie docelowej eksploatacji.
Każdy przypadek przedwczesnego zużycia lub niewłaściwego użytkowania,
zobowiązuje komisję do wnioskowania o przeprowadzenie postępowania wyja-
śniającego;

5) sporządzenia „protokołu przeklasyfikowania, wybrakowania” sprzętu i materia-

łów wraz z wnioskami oraz przedstawienia go do zatwierdzenia przez komendan-
ta (dowódcę, dyrektora) oddziału gospodarczego;

4. Komendant (dowódca, dyrektor) oddziału gospodarczego, na podstawie wniosków

zawartych w protokole komisji, podejmuje dalsze działania zmierzające do właści-
wego zagospodarowania bądź wycofania z użytku mienia zużytego lub zbędnego
oraz dokonania stosownych zmian ewidencyjnych.

§ 40

1. W przypadku sprzętu i materiałów, dla których nie została określona norma docelo-

wej eksploatacji, decyzję o ich przeklasyfikowaniu i wybrakowaniu podejmuje ko-
misja na podstawie stwierdzonego stanu technicznego oraz aktualnych właściwości
użytkowych i możliwości dalszego wykorzystania zgodnie z przeznaczeniem.

2. Norma docelowej eksploatacji, określona dla danego rodzaju sprzętu, może być skró-

cona, jeżeli na skutek długotrwałego lub wielokrotnego użytkowania w trudnych wa-
runkach polowych i klimatycznych, jednostkach pływających, kontyngentach i woj-
skowych misjach pokojowych – nie nadaje się do dalszego użytku ze względu na zły
stan techniczny, posiada wady i uszkodzenia lub całkowicie utracił wartość użytko-

wą, a jego naprawa jest nieopłacalna. Dopuszcza się zmniejszenie normy docelowej
eksploatacji, w przypadku pojedynczych egzemplarzy sprzętu, nie więcej niż o 60%.

Decyzję w tej sprawie podejmuje centralny organ logistyczny w uzgodnieniu

z gestorem, na wniosek użytkownika skierowany drogą służbową poprzez oddział
gospodarczy i jego nadrzędny organ logistyczny.

Niniejszy wniosek powinien zawierać m. in. udokumentowany zapis okresu

użytkowania omawianego sprzętu w warunkach wyżej określonych, opis stanu tech-
nicznego oraz warunków i wpływu miejsca jego wykorzystywania na trwałe zużycie,
świadczące o nieopłacalności naprawy.

3. W przypadku stwierdzenia przez komisję przedwczesnego zużycia sprzętu (przed

upływem normy docelowej eksploatacji) lub braków w ukompletowaniu, właściwy
dowódca (szef, komendant, dyrektor, kierownik) zarządza wszczęcie postępowania
wyjaśniającego na zasadach określonych w sprawie szkód w mieniu wojskowym,
z zastrzeżeniem ust. 2.

Rozdział 2

Zasady klasyfikacji i nadawania kategorii użytkowych

§ 41

1. Klasyfikację sprzętu i materiałów przeprowadza się w celu określenia odpowiedniej

kategorii oraz przydatności do dalszego użytkowania.

2. Klasyfikację sprzętu i materiałów, niezależnie od rocznych przedsięwzięć planowa-

nych w zakresie klasyfikacji i wybrakowania, o których mowa w § 38 ust. 1, prze-
prowadza się także w toku realizacji bieżących zadań oddziału gospodarczego, w na-
stępujących w przypadkach:

1) dokonywania inwentaryzacji składników rzeczowych majątku ruchomego, jeżeli

ustalenia rzeczywistego stanu (spisu z natury) nie potwierdzają zgodności zapi-
sów w urządzeniach księgowych;

2) przyjmowania do magazynu sprzętu i materiałów pochodzących z zakupu (cen-

tralnego lub decentralnego);

3) wydawania z magazynu do użytku oraz przekazywania do innych rejonowych

(regionalnych) organów zaopatrywania;

4) przyjmowania do magazynu sprzętu niesprawnego, przeznaczonego do naprawy;

5) odbioru sprzętu po wykonanej naprawie i przekazaniu do dalszego użytkowania;

6) zmian organizacyjnych i zdarzeń losowych, o których mowa w § 38 ust. 3.

§ 42

1. Sprzęt i materiały kwalifikuje się do jednej z następujących kategorii użytkowych:

1) kategoria I – sprzęt i materiały nowe, nieużytkowane, w pełni ukompletowane,

sprawne technicznie, przechowywane w magazynie;

2) kategoria II – sprzęt i materiały wydane do użytkowania lub zwrócone przez

użytkownika

magazynu,

sprawne

technicznie,

bez

braków

i uszkodzeń. Do tej kategorii zalicza się również sprzęt o przekroczonej normie
docelowej eksploatacji, sprawny technicznie;

3) kategoria III – sprzęt i materiały przekazane do magazynu, niesprawne technicz-

nie, przeznaczone do naprawy;

4) kategoria IV – sprzęt i materiały znajdujące się w magazynie, po upływie normy

docelowej eksploatacji, sprawne technicznie i ukompletowane, przeznaczone do
zagospodarowania lub wycofania z eksploatacji

;

5) kategoria V – sprzęt i materiały znajdujące się w magazynie, po upływie normy

docelowej eksploatacji, niesprawne technicznie, którego naprawa jest nieopła-
calna, przeznaczone do wycofania z eksploatacji.

2. Sprzęt i materiały nowe, nieużytkowane, w pełni ukompletowane, sprawne technicz-

nie, przechowywane w kategorii I, wydaje się z magazynu do użytkownika w kate-
gorii

II,

dokonując

jednocześnie

stosownych

zmian

ewidencji

ilościowo-wartościowej i ilościowo-jakościowej.

3. Sprzęt niesprawny, przekazany do magazynu w celu dokonania naprawy, podlega

przeklasyfikowaniu z kategorii II do III. Po wykonanej naprawie, sprzęt sprawny
technicznie, w pełni przydatny do dalszego wykorzystania, otrzymuje ponownie ka-
tegorię II.

Dokumenty przeklasyfikowania sprzętu sporządza osoba odpowiedzialna za go-
spodarkę w oddziale gospodarczym, na wniosek magazyniera.
W przypadku podejrzenia powstania niesprawności wskutek eksploatacji sprzętu
niezgodnie z przeznaczeniem lub w sposób znacząco odbiegający od określonego
w instrukcji użytkowania, postępuje się zgodnie z przepisami w sprawie szkód
w mieniu.

4. Sprzęt, który nie został naprawiony (naprawa niemożliwa lub nieopłacalna), pozosta-

je w kategorii III do czasu dokonania komisyjnej oceny przydatności do dalszego
użytkowania i przeklasyfikowania, w trybie określonym w § 38 ust.1.

5. Sprzęt i materiały (przechowywane w magazynie, po upływie normy docelowej eks-

ploatacji, sprawne technicznie, nie wykorzystywane lub nie mające zastosowania
w działalności służbowej) zakwalifikowane przez komisję do kategorii IV, mogą być
uznane jako zbędne i przeznaczone do wycofania z eksploatacji – po uprzednim
przeprowadzeniu próby ich zagospodarowania w innych strukturach organizacyjnych
wojska, zgodnie z zasadami określonymi w niniejszej instrukcji.

6. Kategorię V nadaje się po uprzednim zakwalifikowaniu sprzętu i materiałów do ka-

tegorii III. W przypadku spełnienia kryteriów kwalifikacyjnych, o których mowa

Do kategorii IV zalicza się również nośniki cyfrowe, bez względu na okres ich użytkowania, sprawne technicz-

nie, z zapisem utworów filmowych i fotograficznych przeznaczonych do wycofania z dalszego użytkowania na
podstawie decyzji Ministra Obrony Narodowej w sprawie zakupu, wytworzenia, ewidencji, przechowywania
i wykorzystywania utworów filmowych i fotograficznych w resorcie obrony narodowej.

w § 42 ust. 1 pkt. 5, składniki rzeczowe mienia ruchomego zakwalifikowane do ka-
tegorii V – uznaje się za mienie zużyte, przeznaczone do wycofania z eksploatacji.

Rozdział 3

Wybrakowanie

§ 43

1. Sprzęt i materiały przeznaczone do wybrakowania powinny być uprzednio przekla-

syfikowane do kategorii V.

2. Wybrakowanie przeprowadza komisja, o której mowa w § 39 ust. 1.

3. W grupie sprzętu i materiałów, wybrakowaniu podlega sprzęt powszechnego użytku

oraz części zamienne, akcesoria i materiały eksploatacyjne do sprzętu gestora, po
uprzednim zakwalifikowaniu do kategorii V – uznane za mienie zużyte, przezna-
czone do wycofania z eksploatacji. Decyzję o ich przeklasyfikowaniu i wybrakowa-
niu podejmuje komisja na podstawie dokonanej oceny stanu technicznego i właści-
wości użytkowych.

4. Wybrakowany sprzęt powszechnego użytku oraz części zamienne, akcesoria i mate-

riały eksploatacyjne, o których mowa w ust. 3, należy zakwalifikować (bez doko-
nywania ich demontażu) do odpowiedniej grupy surowców wtórnych (odpadów po-
użytkowych), np.: złom stalowy, złom elektrotechniczny, mieszanina metali, two-
rzywo sztuczne, makulatura, itp.

Rozdział 4

Odrębność klasyfikacji sprzętu i urządzeń o specjalnych

wymaganiach wojskowych

§ 44

1. Odrębność sposobu przeprowadzenia klasyfikacji sprzętu i urządzeń o specjalnych

wymaganiach wojskowych, o których mowa w § 4 ust. 1 pkt. 7, polega na tym, że:

1) oddział gospodarczy we współpracy z użytkownikiem (jednostką wojskową),

ustalają organizacyjny przebieg procesu postępowania, z uwzględnieniem trybu
i sposobu zagospodarowywania lub wycofywania z eksploatacji sprzętu i urzą-
dzeń specjalnych, zakwalifikowanych wstępnie do kategorii mienia zużytego lub
zbędnego;

2) dowódca jednostki wojskowej powołuje komisję, która dokona oceny stanu tech-

nicznego sprzętu, o którym mowa w pkt. 1. Ponadto komendant (dowódca,
dyrektor) oddziału gospodarczego, niezależnie od komisji realizującej czynności
klasyfikacji i wybrakowania w odniesieniu do sprzętu i materiałów powszechne-
go użytku – powołuje oddzielną komisję do przeprowadzenia czynności w zakre-
sie klasyfikacji sprzętu i urządzeń o specjalnych wymaganiach wojskowych;

3) wycofanie z eksploatacji następuje na podstawie protokołu stanu technicznego,

opinii warsztatowej (wymaganej wyłącznie w przypadku, o którym mowa
w § 25, ust. 2 pkt. 4 i 5) oraz protokołu przeklasyfikowania;

4) dokumenty, o których mowa w pkt. 3, w przypadku sprzętu i urządzeń specjal-

nych kwalifikowanych do kategorii mienia zbędnego (odpowiednio do organiza-
cyjno-etatowego przyporządkowania omawianej grupy sprzętu), podlegają
akceptacji przez Dowódcę Generalnego Rodzajów Sił Zbrojnych, Szefa Inspekto-
ratu Wsparcia Sił Zbrojnych, Dowódcę Garnizonu Warszawa lub dowódców
(szefów, dyrektorów) innych właściwych jednostek (komórek) organizacyjnych;

5) ostateczną decyzję o wycofaniu z eksploatacji sprzętu i urządzeń o specjalnych

wymaganiach wojskowych podejmuje gestor na wniosek COL, w oparciu
o sporządzone dokumenty w przedmiotowej sprawie.

2. Klasyfikację sprzętu i urządzeń o specjalnych wymaganiach wojskowych należy

realizować zgodnie z ustaleniami zawartymi w niniejszej instrukcji, z uwzględnie-
niem wyżej określonych odrębności postępowania.

3. Szczegółowe zasady, sposób i tryb postępowania w zakresie zagospodarowywania

i wycofywania z eksploatacji sprzętu i urządzeń o specjalnych wymaganiach woj-
skowych, spełniających kryteria mienia zbędnego lub zużytego – określone zostały
w § 22-26.

Rozdział 5

Zasady postępowania ze sprzętem i materiałami zużytymi lub zbędnymi,

przeznaczonymi do wycofania z eksploatacji

§ 45

1. Sprzęt i materiały, które w wyniku przeprowadzonej klasyfikacji i wybrakowania

uznano za mienie zużyte, wybrakowane lub zbędne (bez możliwości dalszego zago-
spodarowania w strukturach organizacyjnych wojska), podlegają wycofaniu z eks-
ploatacji i przekazaniu do właściwych regionalnych baz logistycznych, innych
wskazanych organów logistycznych lub AMW, odpowiedzialnych za ich ostateczne
zagospodarowanie.
W przypadku Polskich Kontyngentów Wojskowych, jeżeli mienie zostało uzna-
ne za zużyte lub zbędne, a koszty jego transportu do kraju byłyby wyższe od warto-
ści mienia, zgodnie z obowiązującymi przepisami podlega zagospodarowaniu w re-
jonie misji. Decyzję podejmuje gestor w uzgodnieniu z COL.

2. Szczegółowe zasady postępowania w zakresie zagospodarowywania i wycofywania

z eksploatacji sprzętu powszechnego użytku oraz sprzętu i urządzeń o specjalnych
wymaganiach wojskowych, zakwalifikowanych do kategorii mienia zużytego lub
zbędnego, przedstawiono w § 20-26.

3. Sprzęt i materiały przeznaczone do wycofania z eksploatacji należy przechowywać

i utrzymywać w stanie niepogorszonym, stanowiącym całość i w pełni kompletnym,
do czasu przekazania ich do właściwych organów logistycznych, o których mowa
w ust.1.

4. W przypadku sprzętu zużytego, można dokonać jego demontażu (dekompletacji

– jeżeli zachodzi taka potrzeba) w celu pozyskania deficytowych podzespołów lub
części zamiennych na potrzeby specjalistycznych warsztatów technicznych. Po wy-
konaniu demontażu (dekompletacji), pozyskane elementy należy zaewidencjonować
na ogólnie przyjętych zasadach.

Zabrania się jednak prowadzenia demontażu zużytego sprzętu (w tym także

odpadów) w celu odzyskania lub usunięcia poszczególnych elementów, stanowią-
cych niebezpieczne materiały i części składowe, o których mowa w ustawie o zuży-
tym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym.

5. Sprzęt i materiały eksploatacyjne (zużyte, wybrakowane lub zbędne) wycofywane

z użytkowania w wojsku, które posiadają pamięć elektroniczną, wymagają uprzed-
niego demontażu tej pamięci.

6. Sprzęt i materiały zakwalifikowane do kategorii mienia zużytego lub zbędnego

(niewykorzystywane w realizacji zadań danej jednostki i niemożliwe do dalszego
zagospodarowania w innych strukturach organizacyjnych wojska), przeznaczone do
wycofania z eksploatacji, mogą być nieodpłatnie przekazane zainteresowanym sto-
warzyszeniom i fundacjom prowadzącym działalność związaną z obronnością Pań-
stwa oraz innym organizacjom i instytucjom społecznym – zgodnie z obowiązują-
cymi w tym zakresie przepisami.

VIII. ZASADY PLANOWANIA I ORGANIZOWANIA DZIAŁALNOŚCI

SZKOLENIOWEJ

Rozdział 1

Podstawowe zadania i wymagania w zakresie planowania i organizowania

działalności szkoleniowej

§ 46

Podstawowym zadaniem działalności szkoleniowej w zakresie sprzętu i materiałów

jest:

1) objęcie systemem szkolenia osób funkcyjnych realizujących i nadzorujących

obszar zadań w zakresie prowadzenia gospodarki materiałowo-technicznej
w pododdziałach gospodarczych, oddziałach gospodarczych, regionalnych bazach
logistycznych i ich nadrzędnych jednostkach organizacyjnych oraz użytkowni-
ków wykorzystujących omawianą grupę sprzętu w bieżącej działalności służbo-
wej;

2) wdrażanie do użytku i stosowanie w bieżącej działalności służbowej obowiązują-

cych ustaw, rozporządzeń, decyzji, wytycznych oraz innych dokumentów doty-
czących gospodarki i eksploatacji sprzętu;

3) przekazywanie użytkownikom sprzętu niezbędnej wiedzy z zakresu jego budowy,

obsługi i użytkowania oraz wykorzystywania bojowego, stosownie do potrzeb
i wymagań w tym zakresie;

4) określanie zadań i zaleceń w zakresie bezpieczeństwa obsługi i użytkowania

sprzętu, a zwłaszcza urządzeń specjalnych na pojazdach mechanicznych, a także
innego sprzętu i urządzeń o dużej złożoności techniczno-konstrukcyjnej i eksplo-
atacyjnej, mogących stwarzać zagrożenie dla bezpieczeństwa jego obsługi i oto-
czenia.

2. Realizacja zadań szkoleniowych, o których mowa w ust.1, ma na celu uzyskanie przez

właściwe osoby funkcyjne niezbędnej wiedzy do prawidłowego wykonywania okre-
ślonych czynności oraz stwarzanie możliwości doskonalenia ich kwalifikacji, umiejęt-
ności i kompetencji.

3. Przedsięwzięcia szkoleniowe należy realizować w oparciu o ustalenia organizacyjne

i zagadnienia programowe określone w niniejszej instrukcji.

4. W przypadku, jeżeli zachodzi konieczność przeprowadzenia dodatkowych zajęć szko-

leniowych nie objętych tematyką zagadnień, o których mowa w § 47 ust. 4 pkt. 1-5,
a wynikających z określonych potrzeb służbowych, decyzję o ich zorganizowaniu po-
dejmuje właściwy przełożony lub nadrzędny organ logistyczny.

§ 47

1. Zadania szkoleniowe w zakresie prowadzenia gospodarki materiałowo-technicznej

sprzętu i materiałów planują i organizują właściwe piony funkcjonalne na wszystkich
szczeblach organizacyjnych wojska, stosownie do określonych zadań i posiadanych
kompetencji w tym zakresie.

2. Zajęcia szkoleniowe należy ujmować w planie zasadniczych przedsięwzięć komórki

i jednostki organizacyjnej, z uwzględnieniem zagadnień programowych przewidzia-
nych do realizacji na poszczególnych szczeblach organizacyjnych wojska.

Wyboru tematyki zajęć dokonuje organizator szkolenia, stosownie do potrzeb

i planowanego zakresu szkolenia, odpowiednio dla określonej grupy osób funkcyjnych
i użytkowników sprzętu objętych programem szkolenia.

3. Przedsięwzięcia szkoleniowe należy planować i organizować na niżej wymienionych

szczeblach organizacyjnych:

1) centralnym (gestora i centralnego organu logistycznego) – dla osób funkcyjnych

nadzorujących i realizujących obszar zadań w zakresie prowadzenia gospodarki
materiałowo-technicznej w oddziałach gospodarczych i regionalnych bazach logi-
stycznych, a także innych jednostkach/komórkach organizacyjnych zaangażowa-
nych w realizację ww. zadań (stosownie do potrzeb) oraz dla dowódców obsługi
(operatorów) sprzętu i urządzeń o specjalnych wymaganiach wojskowych, a także
użytkowników innego sprzętu lub urządzeń o dużej złożoności techniczno-
-konstrukcyjnej i eksploatacyjnej;

2) Dowództwa Generalnego Rodzajów Sił Zbrojnych, Inspektoratu Wsparcia Sił

Zbrojnych, Dowództwa Garnizonu Warszawa oraz innych jednostek/komórek
organizacyjnych (właściwe piony funkcjonalne) – dla dowódców obsługi (opera-
torów) sprzętu i urządzeń o specjalnych wymaganiach wojskowych (o których
mowa w § 4 ust. 1, pkt. 7) oraz użytkowników innego sprzętu lub urządzeń o
dużej złożoności techniczno-konstrukcyjnej i eksploatacyjnej, z podległych jedno-
stek organizacyjnych;

3) Dowództwa Garnizonu Warszawa i regionalnych baz logistycznych – dla osób

funkcyjnych z oddziałów gospodarczych (podległych i przyporządkowanych
w regionalnym systemie zabezpieczenia), realizujących obszar zadań w zakresie
gospodarki materiałowo-technicznej omawianej grupy sprzętu;

4) oddziałów gospodarczych – dla osób funkcyjnych z komórek i jednostek organi-

zacyjnych pozostających na ich zaopatrzeniu, wyznaczonych do sprawowania
bezpośredniego nadzoru i realizacji zadań w zakresie prowadzenia gospodarki
materiałowo-technicznej omawianej grupy sprzętu;

5) pododdziałów gospodarczych (jednostek lub komórek organizacyjnych, będących

na zaopatrzeniu finansowym i materiałowym oddziału gospodarczego) – dla sta-
nów osobowych tych jednostek lub komórek organizacyjnych jako bezpośrednich
użytkowników sprzętu i materiałów.

4. Realizacja przedsięwzięć szkoleniowych, o których mowa w ust. 3 pkt. 1-5, powinna

obejmować następujące zagadnienia programowe:

1) na szczeblu centralnym (gestora i centralnego organu logistycznego), dotyczące:

a) realizacji programu rozwoju, przebudowy i modernizacji technicznej Sił

Zbrojnych RP w zakresie sprzętu i materiałów,

b) określania i planowania potrzeb rzeczowych oraz organizacji zaopatrywania,
c) zasad i sposobu naliczania oraz aktualizacji przydzielonych norm należności,
d) zasad i sposobu prowadzenia ewidencji oraz klasyfikacji i wybrakowania,
e) sposobu zagospodarowywania zbędnych i zużytych składników mienia ru-

chomego, przeznaczonego do wycofania z eksploatacji,

f) planowania, organizowania i wykonywania prac obsługowo-naprawczych

(przeglądów, obsługiwań, napraw i innych zabiegów technicznych),

g) zasad i sposobu opracowywania oraz uzgadniania „danych uzupełniających”

i „wymagań eksploatacyjno-technicznych” oraz innych dokumentów tech-
nicznych, niezbednych do przygotowania istotnych warunków zamówienia
lub przeprowadzenia prac naprawczych i modernizacyjnych sprzętu,

h) obsługiwania i użytkowania oraz zasad wykorzystywania bojowego sprzętu

i urządzeń o specjalnych wymaganiach wojskowych oraz innych grup sprzętu
o dużej złożoności techniczno-konstrukcyjnej i eksploatacyjnej,

i) przestrzegania zasad bezpieczeństwa obsługiwania i użytkowania sprzętu,

w tym zwłaszcza urządzeń specjalnych na pojazdach mechanicznych,

j) wdrażania, stosowania i przestrzegania aktów prawnych oraz innych doku-

mentów i ustaleń właściwych organów decyzyjnych, regulujących zasady
postępowania w zakresie prowadzenia gospodarki i eksploatacji sprzętu i ma-
teriałów;

2) na szczeblu dowództw jednostek (komórek) organizacyjnych, o których mowa

w ust. 3 pkt. 2, dotyczące:

a) doskonalenia kwalifikacji i umiejętności w zakresie obsługiwania i użytko-

wania oraz zasad wykorzystywania bojowego sprzętu i urządzeń o specjal-
nych wymaganiach wojskowych oraz innego sprzętu o dużej złożoności tech-
niczno-konstrukcyjnej i eksploatacyjnej,

b) planowania eksploatacji, organizowania i wykonywania prac obsługowo-

-naprawczych (przeglądów, obsługiwań i innych zabiegów technicznych),
w zakresie wyżej wymienionego sprzętu,

c) przestrzegania zasad bezpieczeństwa obsługi i użytkowania sprzętu i urzą-

dzeń o specjalnych wymaganiach wojskowych oraz innego sprzętu będącego
przedmiotem szkolenia;

3) na szczeblu Dowództwa Garnizonu Warszawa i regionalnych baz logistycznych,

dotyczące:

realizacji programu rozwoju, przebudowy i modernizacji technicznej Sił
Zbrojnych RP w zakresie sprzętu i materiałów,

zasad

planowania potrzeb rzeczowych oraz organizacji zaopatrywania,

c) zasad naliczania i aktualizacji norm należności dla zabezpieczanych jedno-

stek (komórek) organizacyjnych,

d) zasad prowadzenia ewidencji,
e) zasad i wymagań w zakresie przeprowadzania klasyfikacji i wybrakowania

oraz sposobu zagospodarowywania zbędnych i zużytych składników mienia
ruchomego, przeznaczonego do wycofania z eksploatacji,

f) planowania i organizowania prac obsługowo-naprawczych oraz właściwego

prowadzenia dokumentacji eksploatacyjno-technicznej,

g) zasad i sposobu opracowywania oraz uzgadniania „danych uzupełniających”

i „wymagań eksploatacyjno-technicznych” oraz innych dokumentów nie-
zbędnych do przeprowadzenia prac naprawczych i modernizacji sprzętu,

h) wdrażania, stosowania i przestrzegania aktów prawnych oraz innych doku-

mentów i ustaleń właściwych organów decyzyjnych, regulujących zasady
postępowania w zakresie prowadzenia gospodarki i eksploatacji sprzętu i ma-
teriałów,

a także innych wybranych zagadnień logistycznych i eksploatacyjnych, objętych
odpowiedzialnością RBLog i DGW – według odrębnych ustaleń organizatorów
szkolenia;

na szczeblu oddziałów gospodarczych, dotyczące:

a) zasad i sposobu prowadzenia ewidencji oraz innych wymaganych dokumen-

tów z zakresu gospodarki i eksploatacji, w odniesieniu do sprzętu i materia-
łów, znajdującego się na wyposażeniu pododdziałów gospodarczych,

b) zasad i wymagań w zakresie zagospodarowywania, przechowywania i użyt-

kowania sprzętu oraz przedłużania jego docelowej eksploatacji i wycofywa-
nia z użytku,

c) planowania i organizowania prac obsługowo-naprawczych sprzętu (przeglą-

dów, obsługiwań okresowych, napraw i innych zabiegów technicznych),

d) generowania i zgłaszania potrzeb rzeczowych do planu dostaw,
e) naliczania norm należności oraz zasad klasyfikowania i wycofywania sprzętu

z eksploatacji,

f) precyzowania funkcjonalności i możliwości użytkowych dla sprzętu i mate-

riałów, niezbędnych do realizacji dostaw;

g) zasad opracowywania dokumentów niezbędnych do przeprowadzenia remon-

tu lub modernizacji sprzętu,

h) stosowania i przestrzegania obowiązujących aktów prawnych oraz innych do-

kumentów regulujących zasady prowadzenia gospodarki materiałowo-
-technicznej, w tym także w zakresie obsługiwania i użytkowania sprzętu;

5) na szczeblu pododdziałów gospodarczych (jednostek lub komórek organizacyj-

nych, będących na zaopatrzeniu finansowym i materiałowym oddziału gospo-
darczego), dotyczące:

a) zasad naliczania i aktualizacji norm należności oraz użytkowania sprzętu

w bieżącej działalności służbowej,

b) zasad i sposobu realizacji prac obsługowo-naprawczych sprzętu (przeglądów,

obsługiwań okresowych, napraw oraz innych zabiegów technicznych i kon-
serwacyjnych),

c) prowadzenia dokumentacji eksploatacyjno-technicznej sprzętu i urządzeń,
d) przestrzegania zasad bezpieczeństwa obsługi i użytkowania sprzętu,
e) zasad generowania i zgłaszania potrzeb rzeczowych oraz precyzowania funk-

cjonalności i możliwości użytkowych dla sprzętu planowanego na wyposaże-
nie jednostki, w ramach planowanych dostaw,

f) stosowania i przestrzegania obowiązujących przepisów w zakresie prowadze-

nia gospodarki materiałowo-technicznej oraz zasad eksploatacji sprzętu,

a także innych wybranych problemów gospodarki materiałowo-technicznej, sto-
sownie do potrzeb i odrębnych ustaleń organizatorów szkolenia.

Rozdział 2

Rodzaje oraz formy i metody szkolenia

§ 48

1. W celu właściwej i pełnej realizacji przedsięwzięć szkoleniowych, o których mowa

w § 47, należy organizować następujące rodzaje zajęć szkoleniowych:

1) szkolenie jednorazowe (tzw. zapoznawcze) – na wszystkich szczeblach organiza-

cyjnych, w przypadku:

a) wdrażania do eksploatacji nowego sprzętu,
b) przekazywania sprzętu między komórkami i jednostkami organizacyjnymi,
c) zmiany na stanowiskach osób zajmujących się eksploatacją sprzętu,
d) przyuczenia nowych pracowników w zakresie przestrzegania ogólnych zasad

bezpieczeństwa, obsługiwania i użytkowania powierzonego im sprzętu,

e) zatrudnienia nowego pracownika i powierzeniu mu obowiązków służbowych

związanych z prowadzeniem gospodarki materiałowo-technicznej w zakresie
omawianej grupy sprzętu;

2) szkolenie podstawowe – co najmniej raz w roku szkoleniowym, na szczeblu pod-

oddziałów gospodarczych dla stanów osobowych jednostek i komórek organiza-
cyjnych jako bezpośrednich użytkowników sprzętu, z uwzględnieniem zagadnień
szkoleniowych, o którym mowa w § 47 ust. 4, pkt. 5;

3) szkolenie okresowe – co najmniej raz w roku szkoleniowym, na szczeblach orga-

nizacyjnych, o których mowa w § 47 ust. 3, pkt. 1-4, z odpowiednim uwzględnie-
niem zagadnień szkoleniowych określonych w § 47 ust. 4, pkt. 1-4;

4) szkolenie doskonalące lub uzupełniające – stosownie do potrzeb, na wszystkich

szczeblach organizacyjnych, w celu uzupełnienia wiedzy ogólnej i fachowej oraz
doskonalenia umiejętności i kompetencji w zakresie:

a) prowadzenia gospodarki materiałowo-technicznej,
b) obsługiwania i użytkowania oraz bezpiecznego i właściwego wykorzystywa-

nia sprzętu w realizacji określonych zadań służbowych,

c) zmian techniczno-konstrukcyjnych i eksploatacyjnych sprzętu, dokonanych

w drodze jego modernizacji,

d) nowych i nowelizowanych aktów prawnych oraz innych dokumentów funk-

cjonalnych.

Szkolenie doskonalące lub uzupełniające może być prowadzone w ramach
szkolenia okresowego lub w trybie odrębnym (w sposób zorganizowany lub
w drodze kontrolowanego samokształcenia). Decyzję w tej sprawie podejmuje
właściwy przełożony lub organizator szkolenia;

5) szkolenie praktyczne – na wszystkich szczeblach organizacyjnych, stosownie do

potrzeb i zakresu szkolenia. Szkolenie praktyczne może być realizowane
w trybie odrębnym lub w ramach zajęć teoretycznych objętych programem szko-
lenia, w części dotyczącej danego tematu.

2. Do prowadzenia zajęć szkoleniowych z zakresu zagadnień dotyczących prowadzenia

gospodarki sprzętem, należy wykorzystywać właściwe osoby funkcyjne nadzorujące
lub realizujące omawiany zakres zadań na poszczególnych szczeblach organizatorów
szkolenia.

3. W przypadku szkolenia specjalistycznego, dotyczącego zasad eksploatacji sprzętu,

należy korzystać z wiedzy i doświadczenia obecnych lub byłych jego użytkowników,
a także innych specjalistów posiadających wiedzę w zakresie jego budowy, obsługi-
wania i użytkowania (w tym także, w miarę możliwości i stosownie do potrzeb, przed-
stawicieli producenta lub dostawcy).

4. W celu uzyskania wysokich efektów szkolenia, w zależności od rodzaju zajęć szkole-

niowych organizowanych na poszczególnych szczeblach organizacyjnych, należy
dobierać właściwe formy i metody szkolenia, w tym m. in. wykłady, pokazy, treningi
i ćwiczenia oraz dyskusje, instruktaże i zajęcia praktyczne – z wykorzystaniem do-
stępnych technicznych środków dydaktycznych (w tym także sprzętu i urządzeń będą-
cych przedmiotem szkolenia), odpowiednio do tematu i treści omawianych zagadnień
problemowych.

Rozdział 3

Dokumentacja szkoleniowa oraz działalność

instruktażowo-metodyczna

§ 49

1. Zajęcia szkoleniowe należy planować w oparciu o zagadnienia programowe określone

dla poszczególnych szczebli organizacyjnych, dokonując jednocześnie odpowiednich
zapisów w planie zasadniczych przedsięwzięć jednostki (komórki) organizacyjnej,
podając: temat i termin szkolenia, nazwiska osób odpowiedzialnych i prowadzących
zajęcia, liczbę godzin szkolenia i miejsce realizacji.

2. Plan szkolenia opracowuje organizator szkolenia. Plan szkolenia oraz konspekty lub

inne materiały i opracowania, zatwierdzone przez właściwego przełożonego, należy
przechowywać w dokumentacji szkoleniowej organizatora szkolenia.

3. Wyznaczone osoby funkcyjne lub inne osoby zaproszone do prowadzenia zajęć

należy objąć działalnością instruktażowo-metodyczną w celu właściwego przygoto-
wania i przeprowadzenia określonych przedsięwzięć szkoleniowych.

4. Prowadzący zajęcia powinien posiadać przygotowane materiały i opracowania, obej-

mujące obszar zagadnień programowych przewidzianych do przekazania uczestnikom
szkolenia, opracowane w formie konspektu lub zapisu na nośniku elektronicznym.

5. Uczestnicy szkolenia, w celu potwierdzenia swojego udziału w zajęciach szkolenio-

wych, zobowiązani są do podpisania listy obecności.

6. Uczestnicy szkolenia (operatorzy sprzętu i urządzeń o specjalnych wymaganiach woj-

skowych oraz użytkownicy innego sprzętu), o których mowa w § 47 ust. 3 pkt. 1 i 2,
po pozytywnym zakończeniu szkolenia – otrzymują zaświadczenie o odbyciu szkole-
nia specjalistycznego (doskonalącego lub uzupełniającego) w zakresie eksploatacji
(obsługiwania i użytkowania oraz zasad wykorzystywania) określonej grupy sprzętu i
urządzeń. Zaświadczenie, odpowiednie do rodzaju ukończonego szkolenia, wydaje or-
ganizator szkolenia.

IX. DZIAŁALNOŚĆ SKŁADÓW SPRZĘTU, MATERIAŁÓW I WYPOSAŻENIA

KULTURALNO-OŚWIATOWEGO

§ 50

1. Zadania zaopatrzeniowe w zakresie sprzętu i materiałów realizują następujące organy

wykonawcze:

1) oddziały gospodarcze – dla komórek i jednostek organizacyjnych resortu obrony

narodowej, pozostających na ich zaopatrzeniu;

2) regionalne bazy logistyczne pozostające w podległości Inspektoratu Wsparcia Sił

Zbrojnych oraz składy zabezpieczenia logistycznego Dowództwa Garnizonu
Warszawa – działające na rzecz przyporządkowanych im oddziałów gospodar-
czych, funkcjonujących w określonym regionie (rejonie) odpowiedzialności zada-
niowej.

2. Do zasadniczych zadań organów wykonawczych, o których mowa w ust. 1, należy:

1) organizacja zabezpieczenia potrzeb rzeczowych komórek i jednostek organizacyj-

nych resortu obrony narodowej w danym regionie (rejonie) odpowiedzialności;

2) przyjmowanie, przechowywanie i zabezpieczenie w utrzymywanej w tym celu

powierzchni magazynowej sprzętu i materiałów zakupionych lub zdanych do cza-
sowego przechowywania;

3) utrzymywanie w posiadanym magazynie (magazynach) wymaganych warunków

klimatycznych, aby stan techniczny i jakościowy przechowywanego sprzętu nie
uległ pogorszeniu;

4) wydawanie przechowywanego sprzętu i materiałów odbiorcom z komórek i jedno-

stek organizacyjnych resortu obrony narodowej, zgodnie z dyspozycjami właści-
wych zleceniodawców lub dysponentów;

5) systematyczne kontrolowanie stanu technicznego, ilościowego i jakościowego

przechowywanego sprzętu i materiałów oraz dokonywanie ich rotacji, w przypad-
ku długotrwałego przechowywania;

6) prowadzenie wymaganej dokumentacji magazynowej oraz porównywanie stanów

ilościowych sprzętu i materiałów znajdujących się na ewidencji magazynu z ewi-
dencją ilościowo-wartościową i ilościowo-jakościową, zgodnie z obowiązującymi
przepisami w tym zakresie.

X. POSTANOWIENIA KOŃCOWE

§ 51

1. Za realizację postanowień zawartych w niniejszej instrukcji odpowiada dowódca (szef,

komendant, dyrektor, kierownik) komórki i jednostki organizacyjnej resortu obrony
narodowej.

2. Osoby, o których mowa w ust.1, mogą wyznaczyć osobę funkcyjną do bezpośredniego

nadzoru, która:

1) sprawuje nadzór nad prawidłowym użytkowaniem sprzętu i materiałów, ich ewi-

dencją, przechowywaniem, konserwacją i naprawą;

2) organizuje odbiory sprzętu i materiałów oraz ich rozdzielanie w ramach komórki

i jednostki organizacyjnej;

3) analizuje wydruki z ewidencyjno-sprawozdawczego systemu informatycznego,

porównując jednocześnie stany ewidencyjne ze stanem faktycznym oraz ewidencją
ilościowo-jakościową i ilościowo-wartościową prowadzoną na szczeblu oddziału
gospodarczego.

3. Osoby funkcyjne, komórki i jednostki organizacyjne, które są użytkownikami i dyspo-

nentami przydzielonego im mienia wojskowego, zobowiązane są do przestrzegania
dyscypliny gospodarczej, w tym zasad dyscypliny finansów publicznych.

4. W przypadku stwierdzenia powstania szkody w mieniu wojskowym, odpowiednie za-

sady postępowania określają: ustawa o odpowiedzialności majątkowej żołnierzy za-
wodowych, rozporządzenia wykonawcze Ministra Obrony Narodowej dotyczące od-
powiedzialności majątkowej żołnierzy za wyrządzone przez nich szkody w mieniu
wojskowym (w stosunku do żołnierzy), oraz Kodeks Pracy i właściwe rozporządzenia
Rady Ministrów w sprawie odpowiedzialności majątkowej pracowników za szkody
w powierzonym mieniu (w stosunku do pracowników wojska).

5. Postępowanie wyjaśniające w przypadku wystąpienia szkody w mieniu wojskowym

prowadzi oddział gospodarczy (WOG, OZ lub inna jednostka organizacyjna pełniąca
funkcję oddziału gospodarczego). Jednostka wojskowa, w której stwierdzono powsta-
nie szkody, współuczestniczy w postępowaniu wyjaśniającym, wyznaczając osobę do
przeprowadzenia tych czynności.

§ 52

W celu zapewnienia prawidłowego funkcjonowania gospodarki materiałowo-

-technicznej sprzętem i materiałami, organizuje się na szczeblu gestora, centralnego orga-
nu logistycznego, regionalnych baz logistycznych, oddziałów i pododdziałów gospodar-
czych, a także na szczeblu DG RSZ, DO RSZ, DGW, KGŻW oraz innych jednostek
i komórek organizacyjnych resortu obrony narodowej, odpowiednio do zakresu odpowie-
dzialności, realizowanych zadań i posiadanych kompetencji:

1) odprawy rozliczeniowo-zadaniowe, przedsięwzięcia szkoleniowe i narady z oso-

bami funkcyjnymi odpowiedzialnymi za prowadzenie gospodarki materiałowo-
-technicznej;

2) szkolenie użytkowników i operatorów obsługujących sprzęt i wyposażenie kultu-

ralno-oświatowe, w tym powszechnego użytku i urządzenia specjalne;

3) przeglądy i sprawdziany w zakresie stanu technicznego, ukompletowania i prze-

chowywania oraz przestrzegania zasad prawidłowej eksploatacji i właściwego wy-
korzystywania sprzętu, zgodnie z jego dokumentacją techniczną i przeznaczeniem.

§ 53

Nadzór nad realizacją i przestrzeganiem postanowień zawartych w niniejszej instruk-

cji oraz działalność kontrolną, zgodnie z zakresem posiadanych kompetencji, sprawują:

1) gestor;

2) centralny organ logistyczny;

3) regionalne bazy logistyczne (równorzędni);

4) wojskowe oddziały gospodarcze i oddziały zabezpieczenia, w tym także jednost-

ki/komórki organizacyjne wykonujące funkcję oddziału gospodarczego;

5) osoby funkcyjne odpowiedzialne za prowadzenie gospodarki materiałowo-

-technicznej w komórkach i jednostkach organizacyjnych;

6) jednostki i komórki organizacyjne resortu obrony narodowej sprawujące funkcję

organów kontrolnych.

§ 54

1. W zakresie zagadnień gospodarczych, eksploatacyjnych i szkoleniowych nieuregulo-

wanych niniejszą instrukcją, należy stosować się do przepisów obowiązujących w re-
sorcie obrony narodowej.

2. Zadania zawarte w postanowieniach niniejszej instrukcji dla Zarządu Planowania

Rzeczowo-Finansowego – J8, do czasu jego utworzenia realizuje Zarząd Planowania
Rzeczowego – P8.

XI. ZAŁĄCZNIKI

Załącznik nr 1 - Wzory formularzy oraz zasady opracowywania „danych uzupełniających”

i „wymagań eksploatacyjno-technicznych”.

Załącznik nr 2 - Wykaz zbędnych składników mienia ruchomego w ………… , przezna-

czonych do zagospodarowania w innych regionalnych organach zaopa-
trywania resortu obrony narodowej. (Wzór)

Załącznik nr 3 - Wzór protokołu stanu technicznego.

Załącznik nr 1

Wzory formularzy oraz zasady opracowywania

„danych uzupełniających” i „wymagań eksploatacyjno-technicznych”

1. Postanowienia ogólne:

1) „dane uzupełniające” i „wymagania eksploatacyjno-techniczne” (WET) opracowuje

się na potrzeby związane z zakupem sprzętu i materiałów powszechnego użytku,
ogólnie dostępnych w trybie zakupów rynkowych;

2) „dane uzupełniające” i „wymagania eksploatacyjno-techniczne” są podstawowymi

dokumentami określającymi przedmiot zamówienia za pomocą cech technicznych,
konstrukcyjnych, eksploatacyjnych i jakościowych, niezbędnych do przygotowania
specyfikacji istotnych warunków zamówienia (SIWZ) i przeprowadzenia procedury
zamówienia publicznego;

3) przedmiot zamówienia opisuje się w sposób jednoznaczny i wyczerpujący, za pomo-

cą dokładnych i zrozumiałych określeń, uwzględniając wszystkie wymagania i oko-
liczności mogące mieć wpływ na sporządzenie oferty dostawy;

4) zawartość dokumentów, o których mowa w pkt. 2, winna określać nazwę zadania,

podstawę opracowania, cel opracowania i przeznaczenie sprzętu lub materiałów,
zbiór parametrów taktyczno-technicznych, wskaźniki jakości, wymagania dotyczące
normalizacji i unifikacji, wymagania techniczno-ekonomiczne, części lub elementy
składowe ukompletowania, wymagane właściwości eksploatacyjne, sposób dostawy,
nazwę odbiorcy i termin dostawy, a także inne dodatkowe wymagania i oczekiwania
przyszłego użytkownika.
Przedmiotu zamówienia nie można opisywać przez wskazanie znaków towaro-
wych, patentów lub pochodzenia, chyba, że jest to uzasadnione specyfiką przedmiotu
zamówienia i zamawiający nie może opisać przedmiotu zamówienia za pomocą do-
statecznie dokładnych określeń, a wskazaniu takiemu towarzyszą wyrazy „lub rów-
noważny”.

5) wzory formularzy oraz układ i zawartość poszczególnych pozycji (rozdziałów)

„danych uzupełniających” i „wymagań eksploatacyjno-technicznych”, w tym także
sposób ich opracowywania, przedstawiono w dalszej części niniejszego załącznika.

2. „Dane uzupełniające” powinny zawierać następujące pozycje:

1) pozycję planu;

2) nazwę zadania;

3) ilość szt./kpl.;

4) przedmiot zamówienia;

5) wartość;

6) klauzulę jakościową;

7) klauzulę kodyfikacyjną;

8) warunki gwarancji, serwisu, zabezpieczenia w części zamienne, itp.;

9) wymagania w zakresie ochrony środowiska;

10) uprawnienia podmiotowe wykonawców i przedmiotowe wraz z uzasadnieniem

prawnym i faktycznym;

11) termin realizacji wraz z uzasadnieniem;

12) miejsce dostawy;

13) inne uzasadnione wymagania.

Objaśnienia do opracowania „danych uzupełniających”:

1) w pozycji pozycja planu – należy podać pozycję zapisu przedmiotu zamówienia (wy-

robu), ujętego w planie potrzeb rzeczowych, o którym mowa w tytule niniejszego
dokumentu. Jeżeli ten sam przedmiot zamówienia występuje na więcej niż jednej po-
zycji, należy podać te pozycje;

2) w pozycji nazwa zadania – należy wpisać nazwę zadania zgodnie z zapisem zawar-

tym w centralnym lub decentralnym planie rzeczowym;

3) w pozycji ilość szt./kpl. – w przypadku tych samych wyrobów lub usług występują-

cych na więcej niż jednej pozycji, podać ilość określoną w każdej pozycji planu (np.
poz. 1.6.8.31 – 3 szt., poz. 1.6.8.32 – 2 szt.);

4) w pozycji przedmiot zamówienia – należy wpisać pełną nazwę wyrobu będącego

przedmiotem zakupu oraz dopisać zdanie o brzmieniu „Opis przedstawiony został
w załączonych wymaganiach eksploatacyjno-technicznych”;

5) w pozycji wartość – w przypadku tych samych wyrobów lub usług występujących na

więcej niż jednej pozycji, podać wartość określoną w każdej pozycji planu. Ceny
jednostkowe tych wyrobów nie mogą być różne;

6) w pozycji klauzula jakościowa – dokonuje się zapisu, jeżeli od danego asortymentu

(wyrobu obronnego, objętego systemem zarządzania jakością) oczekuje się szczegól-
nych wymagań jakościowych, określanych mianem „klauzuli jakościowej”, przygo-
towanej przez gestora sprzętu/COL. Klauzula ta sporządzana jest jako wynik prze-
prowadzonej przez gestora/COL analizy zagrożeń i oceny ryzyka niespełnienia przez
wyrób stawianych wymagań. W związku z tym, w przypadku wyrobów powszech-
nego użytku, które są najczęściej wyrobami gotowymi i niewykonanymi wg specjal-
nych wymagań wojskowych, konieczność nadzorowania jakości przez Rejonowe
Przedstawicielstwa Wojskowe (RPW) powinna być znacznie ograniczona. W przy-
padku takich wyrobów, przedstawiciele wojskowi nie mają wpływu na proces za-
pewnienia jakości na żadnym z etapów ich produkcji. Mając powyższe na uwadze,
wymagania w omawianym zakresie należy rozstrzygnąć przed rozpoczęciem opra-
cowywania niniejszej dokumentacji, w porozumieniu z gestorem/COL.
Reasumując – dla wyrobów obronnych mało skomplikowanych (o niskim po-
ziomie ryzyka niespełnienia wymagań) lub wyrobów powszechnego użytku można

odstąpić od wprowadzania „klauzuli jakościowej”. Wówczas w odpowiedniej pozycji
opracowywanych „danych uzupełniających” lub opisie „wymagań eksploatacyjno-
-technicznych” (WET) – należy wprowadzić zapis, że odbiór jakościowy przedmiotu
zamówienia przeprowadzony będzie, we wskazanych w umowie miejscach dostawy,
przez odbiorcę/użytkownika;

7) w pozycji klauzula kodyfikacyjna – dokonuje się zapisu, jeżeli dany wyrób będzie

podlegał kodyfikacji. Wymagania w tym zakresie należy rozstrzygnąć przed wszczę-
ciem postępowania o zamówienie publiczne, gdyż taki wymóg generuje po stronie
wykonawcy koszty, które są uwzględniane w składanej ofercie. Klauzula kodyfika-
cyjna musi być uzgodniona przez Wojskowe Centrum Normalizacji Jakości i Kody-
fikacji (WCNJiK);

8) w pozycji gwarancja, serwis, zabezpieczenie w części zamienne – należy wpisać

wymagany okres gwarancji (np. co najmniej 2-letni) oraz zapewnienie minimalnego
okresu serwisu pogwarancyjnego i zabezpieczenie w części zamienne (wymagania
w tym zakresie powinny obejmować co najmniej ilość lat, odpowiadających normie
docelowej eksploatacji dla danego rodzaju sprzętu);

9) w pozycji ochrona środowiska – dokonuje się odpowiedniego zapisu, jeżeli dany wy-

rób może negatywnie oddziaływać na środowisko;

10) w pozycji uprawnienia podmiotowe wykonawców i przedmiotowe wraz z uzasadnie-

niem prawnym i faktycznym – w zależności od wymagań określonych dla danego wy-
robu, można dokonać zapisu o przedstawieniu uprawnień wykonawcy przy realizacji
umowy, w tym koncesji, pozwoleń, certyfikatów, itp.;

11) w pozycji termin realizacji wraz z uzasadnieniem – należy wpisać planowany termin

dostawy przedmiotu zamówienia wraz z uzasadnieniem;

12) w pozycji miejsce dostawy – należy wpisać dokładny adres miejsca dostawy (w tym

także numer telefonu oraz imię i nazwisko osoby upoważnionej do kontaktów robo-
czych w sprawie dostawy i odbioru);

13) w pozycji inne uzasadnione wymagania – należy umieścić wszystkie inne wymaga-

nia mające wpływ na jakość wyrobu, jego użytkowanie oraz wykorzystywanie w
różnych formach działalności służbowej, w tym także m. in. w zakresie odbioru ilo-
ściowego, technicznego i jakościowego, przeprowadzenia przez dostawcę szkolenia
w zakresie obsługi i użytkowania sprzętu, pozyskania niezbędnej dokumentacji tech-
nicznej i eksploatacyjnej, wykazu punktów serwisowych, sposobu dostawy do od-
biorcy, itp.

3. „Wymagania eksploatacyjno-techniczne” powinny zawierać niżej wymienione rozdziały:

1) nazwa przedmiotu (wyrobu) i numer indeksu;

2) cel opracowania i przeznaczenie wyrobu;

3) zestaw urządzeń (skład ukompletowania);

4) wymagania eksploatacyjno-techniczne (opis cech technicznych, eksploatacyjnych,

jakościowych);

5) dodatkowe ustalenia wymagań;

6) załączniki.

Objaśnienia do opracowania „wymagań eksploatacyjno-technicznych”:

1) w rozdziale nazwa przedmiotu (wyrobu) i numer indeksu – należy podać pełną nazwę

oraz numery indeksu materiałowego stanowego (IMS) i jednolitego indeksu materia-
łowego (JIM) sprzętu lub materiałów, będących przedmiotem opracowania niniej-
szych wymagań eksploatacyjno-technicznych. Nazwa opisywanego wyrobu musi
być zgodna z nazwą przedmiotu zamówienia, określoną w formularzu „danych uzu-
pełniających”;

2) w rozdziale cel opracowania i przeznaczenie wyrobu – należy podać cel opracowa-

nia, przeznaczenie i miejsce zastosowania opisywanego sprzętu lub materiałów
(zgodne z umiejscowieniem i naliczeniem należności, określonych dla przyszłego
użytkownika);

3) w rozdziale zestaw urządzeń (skład ukompletowania) – należy wymienić części lub

elementy składowe ukompletowania opisywanego wyrobu oraz określić stawiane im
wymagania;

4) w rozdziale wymagania eksploatacyjno-techniczne – należy dokonać szczegółowego

opisu wymagań określanych dla danego wyrobu, będącego przedmiotem niniejszego
opracowania (z uwzględnieniem podzespołów/zespołów i innych elementów ukom-
pletowania), za pomocą cech technicznych i jakościowych z zachowaniem Polskich
Norm przenoszących normy europejskie lub innych państw członkowskich Europej-
skiego Obszaru Gospodarczego przenoszących te normy, a także innych rozwiązań
równoważnych. Opis wymagań eksploatacyjno-technicznych, w zależności od spe-
cyfiki danego wyrobu i warunków jego eksploatacji, powinien zawierać m. in.:

a) wskaźniki jakości i parametry taktyczno-techniczne,
b) wymagania w zakresie rozwiązań techniczno-konstrukcyjnych, estetyki tech-

nicznej i właściwości eksploatacyjnych (w tym obsługi i użytkowania), możli-
wości użytkowych i zastosowania,

c) wymagania dla poszczególnych podzespołów/zespołów i części składowych

ukompletowania,

d) wymagania w zakresie normalizacji i unifikacji, kompatybilności i zamienności

stosowania,

e) wymagania w zakresie ochrony radioelektronicznej, trwałości i odporności na

oddziaływanie czynników środowiskowych,

f) wymagania w zakresie podatności transportowych oraz bezpieczeństwa obsługi

i otoczenia;

5) w rozdziale dodatkowe ustalenia wymagań – należy uwzględnić wszystkie inne

wymagania mające wpływ na jakość i sprawność techniczną, wykorzystanie oraz

pełną realizację określonych zadań służbowych, zgodnie z przeznaczeniem danego
wyrobu;

6) w rozdziale załączniki – w razie konieczności należy zamieścić dane katalogowe,

a także inne materiały niezbędne do właściwego spełnienia określonych wymagań
eksploatacyjno-technicznych.

Uwaga:

1. „Dane uzupełniające” i „wymagania eksploatacyjno-techniczne” mogą być rozszerzane,

poprzez wprowadzanie dodatkowych pozycji lub rozdziałów (podrozdziałów), stosownie
do potrzeb oraz specyfiki wyrobu i warunków jego eksploatacji. Niektóre pozycje lub
rozdziały mogą być także pominięte, jeżeli nie mają zastosowania dla danego wyrobu.

2. Dokumenty, o których mowa w ust. 1, opracowane w sposób niewłaściwy oraz nie

w pełni kompletne w zakresie zawartości merytorycznej, podlegają zwrotowi do wyko-
nawcy, w celu uzupełnienia lub ponownego opracowania. Niewłaściwe i nieterminowe
opracowanie tych dokumentów może skutkować opóźnieniem realizacji planowanych
dostaw, a nawet usunięciem zadania z planu dostaw na dany rok budżetowy.

Wzory formularzy oraz zasady opracowywania „danych uzupełniających” i „wymagań
eksploatacyjno-technicznych” przyjęto do stosowania w zakresie sprzętu i materiałów (w
grupie asortymentowej sprzętu powszechnego użytku) w oparciu o dotychczasowe do-
świadczenia i ustalenia instytucji/organów logistycznych realizujących zadania rzeczowe
na rzecz komórek i jednostek organizacyjnych resortu obrony narodowej.
Zasady opracowywania powyższych dokumentów mogą ulegać zmianie, a zwłaszcza
w zakresie ich zawartości, szczegółowości danych i innych dodatkowych wymagań.
Zmiany te mogą być wprowadzane w trybie odrębnych ustaleń przez instytucje/organy
logistyczne realizujące zadania rzeczowe lub inne uprawnione jednostki/komórki organi-
zacyjne resortu obrony narodowej.

(W Z ÓR )

DANE UZUPEŁNIAJACE

niezbędne do opracowania specyfikacji istotnych warunków zamówienia na wyroby

ujęte w „ ………………………………………………………………… ”, przewidziane

/nazwa centralnego lub decentralnego planu potrzeb rzeczowych/*

do realizacji dostaw przez ………………………………....................... w roku …….

/nazwa jednostki lub instytucji realizującej zakupy/*

Lp.

Wymagane

dane uzupełniające

Wyjaśnienia

Pozycja planu

Nazwa zadania

Ilość szt./kpl.

Przedmiot zamówienia

Wartość

Klauzula jakościowa

Klauzula kodyfikacyjna

Gwarancja, serwis, zabezpiecze-
nie w części zamienne

Ochrona środowiska

Uprawnienia podmiotowe wy-
konawców i przedmiotowe wraz
z uzasadnieniem prawnym i fak-
tycznym

Termin realizacji wraz z uzasad-
nieniem

Miejsce dostawy

Inne uzasadnione wymagania

……………………………………..

/podpis, stanowisko służbowe, stopień, imię

i nazwisko uprawnionej osoby funkcyjnej/

UZGODNIONO-GESTOR

..……………………………………………..

*wpisać właściwą nazwę

(W Z Ó R)

WYMAGANIA EKSPLOATACYJNO-TECHNICZNE

1. Nazwa przedmiotu (wyrobu) i numer indeksu (IMS, JIM): ...........................................

………………………………………………………………………………………………

2. Cel opracowania i przeznaczenie wyrobu: ………………………………………………

………………………………………………………………………………………………

3. Zestaw urządzeń (skład ukompletowania):

3.1 ………………………………………………………………………………………….

3.2 ………………………………………………………………………………………….

3.3 ………………………………………………………………………………………….

4. Wymagania eksploatacyjno-techniczne (opis cech technicznych, eksploatacyjnych,

jakościowych):

4.1 ………………………………………………………………………………………….

4.2 ………………………………………………………………………………………….

4.3 ………………………………………………………………………………………….

5. Dodatkowe ustalenia wymagań:

5.1 ………………………………………………………………………………………….

5.2 ………………………………………………………………………………………….

5.3 ………………………………………………………………………………………….

6. Załączniki: ………………………………………………………………………………...

……………………………………….

/podpis, stanowisko służbowe, stopień, imię
i nazwisko uprawnionej osoby funkcyjnej/

UZGODNIONO-GESTOR

……………………………………..

(W Z Ó R) Załącznik nr 2

WYKAZ

zbędnych składników mienia ruchomego w ……………………………, przeznaczonych do zagospodarowania w innych

regionalnych organach zaopatrywania resortu obrony narodowej

Lp.

Symbol indeksu

(IMS/JIM)

Nazwa przedmiotu

Nazwa firmowa

(kryptonim)

Numer

fabryczny

Rok

produkcji/rok

wdrożenia do

użytku

Kategoria

Nazwa oddziału gospodarczego (posiadacza zbędnego sprzętu): ………………………… tel. kontaktowy .................;

Nazwa oddziału gospodarczego (posiadacza zbędnego sprzętu): ………………………… tel. kontaktowy ................;

Uwaga:

1) wykaz należy sporządzić z podziałem na poszczególne oddziały gospodarcze, dysponujące mieniem zbędnym przeznaczonym do zagospodarowania w innych struk-

turach organizacyjnych wojska;

2) w rubryce 6 należy podać rok produkcji sprzętu oraz rok wdrożenia do użytku, zgodny z zapisem zawartym w metryce przedmiotu lub dowodzie urządzenia;
3) powyższy wykaz nie dotyczy sprzętu, materiałów i wyposażenia zużytego.

Załącznik nr 3

…………………………. (W Z Ó R)

(jednostka wojskowa)

………………………………...
(miejsce postoju)
………………………………...
(podległość organizacyjna)

Adresat:

Gestor/COL/RBLog/OG

POTOKÓŁ STANU TECHNICZNEGO Nr ……

z dnia ……………………….

1. Nazwa sprzętu (urządzenia), marka, typ, numery, rok produkcji, JIM:

………………………………………………………………………………………………

(dane identyfikacyjne sprzętu)

2. Sprzęt (urządzenie) podlega: ……………………………………………………………...

(wpisać odpowiednio: naprawie, przeglądowi, przekazaniu, przeklasyfikowaniu do kat. V, wycofaniu z eks-

ploatacji, przedłużeniu normy docelowej eksploatacji lub zagospodarowaniu, itp.)

przepracował: ……………………………………………………………………………...

(wpisać: normę docelowej eksploatacji, ilość lat użytkowania, wszystkie odnotowane naprawy oraz inne

informacje dotyczące eksploatacji)

3. Opis stanu technicznego sprzętu (urządzenia): ………………………………………….

(dokonać opisu stanu technicznego, z uwzględnieniem podzespołów/zespołów i innych elementów wcho-

dzących w skład złożoności techniczno-konstrukcyjnej danego sprzętu/urządzenia oraz oceny sprawności
technicznej ukompletowania dodatkowego)

4. Braki w ukompletowaniu: ………………………………………………………………...

(

wpisać bez braków lub wykazać braki i wskazać przyczyny ich powstania. Przedstawić działania jakie pod-
jęto w celu ich uzupełnienia lub inne decyzje w tej sprawie)

5. Wnioski komisji: …………………………………………………………………………...

(wpisać: sprzęt technicznie niesprawny-skierować do naprawy, przeklasyfikować do kat. V i wycofać

z eksploatacji, sprzęt zbędny dla jednostki, zagospodarować w innych jednostkach organizacyjnych, roz-
kompletować w celu uzupełnienia wyposażenia innych egzemplarzy tego rodzaju sprzętu lub pozyskania
części zamiennych na potrzeby warsztatowe, itp.)

6. Protokół sporządzono na podstawie: ……………………………………………………..

(wpisać: rozkazu Dowódcy JW … Nr … z dnia ……..)

przez komisję w składzie: .................................. …………………...

(stopień, imię i nazwisko) (podpis)

…………………….. …………………..

…………………….. .………………….

7. Opinia (decyzja): …………………………………………………………………………...

(opinia dowódcy jednostki wojskowej wytwarzającej dokument, np. przeklasyfiko-

wać do kat. V i wycofać z eksploatacji, rozkompletować i wykorzystać pozyskane
elementy do ukompletowania/naprawy innych urządzeń tego typu, itp.)

m.p. ………………………………………