2011-04-11
1
Wiarygodne zobowiązania,
dwustronne
Wykład 8
E
konomika przedsiębiorczości
Prof. Tomasz Mickiewicz
2011-04-11
2
Wzajemność
W celu ograniczenia kosztów transakcyjnych strony
umawiające się mogą poszukiwać sposobów aby rozciągnąć
umowę poza jej 'naturalne granice', tworząc relację
wzajemnego polegania na sobie / uzależnienia.
W pewnych okolicznościach może temu służyć
przekształcenie jednokierunkowej transakcji kupna -
sprzedaży w transakcję dwukierunkową.
W szczególności, handlowa relacja wzajemności powstaje,
kiedy A sprzedaje towar X odbiorcy B, a z kolei A zgadza się
kupować od B towar Y jako warunek realizacji sprzedaży X i
obie strony rozumieją że wzajemność jest warunkiem
kontynuowania transakcji (np. transakcje offsetowe).
Interesujący przypadek powstaje gdy oba produkty są
specyficzne. Stwarza to równowagę wzajemnego narażenia
się / polegania na sobie.
2011-04-11
3
Model wzajemności
Załóżmy teraz że obie strony dokonały specyficznych
inwestycji k.
Obie strony ponoszą też koszt operacyjny produkcji v2.
Pa
oznacza cenę wymiany towaru.
Wówczas przy decyzji czy odstąpić od umowy trzeba
rozważyć nie tylko korzyść netto z nabycia towaru ale też i
korzyść netto ze sprzedaży.
Jeśli oznaczymy korzyść z kupna i sprzedaży odpowiednio
jako Bb oraz Bs
, to łączna korzyść z realizacji transakcji
wyniesie teraz:
Br = Bb + Bs
2011-04-11
4
Model wzajemności c.d.
Korzyść netto z realizacji zamówienia na rynku zakupów
(zamiast z realizacji w transakcji dwustronnej) będzie:
Bb = P
– Pa
gdzie P odnosi si
ę do rynkowej ceny sprzedaży finalnej
Zakładając, że zostały już dokonane inwestycje bezzwrotne
k
, to korzyść netto z jednoczesnej sprzedaży własnego
produktu wyniesie z kolei (zakładamy że ceny kupna i
sprzedaży się pokrywają, jak przy transakcji barterowej [1]):
Bs = Pa
– v2
Wówczas korzyść netto z kontynuowania transakcji
(zakładając, że druga strona się też nie wycofuje) to:
Br = (P
– Pa) + (Pa – v2) = P - v2
5
Model wzajemności c.d.
Załóżmy ponownie, że popyt na rynkach obu partnerów transakcji
ma rozkład równomierny pomiędzy 0 a 1.
Wówczas,
oczekiwane korzyści netto z wymiany będą pozytywne
wtedy gdy prawdopodobieństwo (opłacalnej) wymiany określone
nadal przez spodziewany popyt jako (1
– v2) pomnożone przez
oczekiwaną korzyść ze zrealizowanej transakcji jednostronnej (1 –
v2) / 2 (dwukrotnie),
przekroczy wartość początkowej specyficznej
inwestycji, tj:
2 (1/2)(1-v2) (1-v2)
– k > 0 ↔ (1-v2) (1-v2) – k > 0
Koszt inwestycji w specyficzn
ą technologię
Prawdopodobieństwo, że transakcja będzie opłacalna
(popyt pokryje koszty zmienne produkcji)
Łączny zysk z transakcji do podziały między partnerów wymiany
Zakładamy równy podział zysku
Są dwie symetryczne transakcje
2011-04-11
6
Model wzajemności c.d.
Po tym jak specyficzne zasoby zostały już zainwestowane w
transakcję, korzyści ze sprzedaży są określone jako
Bs = Pa
– v2, jak poprzednio.
Jeśli jednak, przykładowo, jedna ze stron użyje technologii
ogólnej (niespecyficznej, T1)
, to korzyść netto z dostarczenia
produktu, dla którego otrzymana cena wynosi Pa, byłaby
Bs = Pa
– v1.
Znaczyłoby to, że prosty wynik oparty na symetrii przestałby już
obowiązywać: bodźce stron stałyby się odmienne...
To oznaczałoby, że nastąpi teraz wycofanie się tej strony przy
stanach popytu, takich że:
P < v1
A zatem warunek kontynuacji przestaje być jednolity, a jedna ze
stron zrywałaby umowę w sytuacji, kiedy drugiej opłacałoby się
handlować.
7
Model wzajemności: alternatywna prezentacja; założenia
Przyjmijmy ponownie, że korzyść netto kupującego z
jednokierunkowej wymiany jeśli potwierdzi transakcję wyniosą:
Bb = P
– Pa
Z kolei korzyść netto sprzedającego ze zrealizowanej dostawy to:
Bs = Pa
– v2
Przyjmijmy teraz przykładowo, Pa=2, v2=1
I że istnieją trzy możliwe realizacje popytu, zamiast rozkładu
ciągłego, jak poprzednio; mamy teraz możliwe:
P=4,
P=2-
ε, (ε jest dowolnie małą wielkością).
P=0
Jak poprzednio, zamawiający decyduje czy potwierdzić transakcję.
Model wzajemności: alternatywna
prezentacja (c.d.)
Akceptuj
Bb,Bs
Odrzuć
Bb,Bs
P=4
4-2=2,2-1=1
0,0
P=2-
ε
2-
ε-2=
-
ε
,2-1=1
0,0
P=0
0-2=-2,2-1=1
0,0
Możliwe
Realizacje
Popytu
Przy tym stanie
popytu transakcja
nie dojdzie do
skutku mimo że
łączna korzyść z
transakcji byłaby
dodatnia....
Tabela wypłat: Sytuacja transakcji jednokierunkowej
(korzyść zamawiającego, korzyść producenta)
(Bb = P - Pa, Bs = Pa
– v2)
2011-04-11
9
Model wzajemności: alternatywna prezentacja
Zgodnie z poprzednim przykładem, efektywny wynik to taki aby
transakcja doszła do skutku w dwu bardziej korzystnych realizacjach
popytu, ale kupujący w oparciu tylko o swe własne korzyści potwierdzi
zamówienie jedynie przy najwyższej realizacji popytu.
Poszerzenie transakcji w kierunku wzajemności spowoduje że wypłata
dla obu stron będzie określona wspólnie przez Br = P – v2 (bo obie
strony dokonały symetrycznej inwestycji w specyficzną technologię)
Tabela wypłat będzie teraz identyczna dla obu stron bo obie strony są
teraz dostawcą i odbiorcą i sumują oba rodzaje korzyści.
Model wzajemności:
przejście do transakcji dwukierunkowej
Akceptuj
Br
Odrzuć
Br
P=4
2 + 1 = 3, 2 + 1 = 3
0, 0
P=2-
ε
-
ε + 1 = 1-ε, -ε + 1 = 1-ε
0, 0
P=0
-2 + 1 = -1, -2 + 1 = -1
0, 0
Tabela wypłat: Sytuacja transakcji dwukierunkowej, symetrycznej
(korzyść pierwszego uczestnika, korzyść drugiego uczestnika)
Logika wyboru jest efektywna (oparta na porównaniu ceny z kosztem krańcowym).
Do transakcji nie dojdzie jedynie w trzecim przypadku.
2011-04-11
11
Uwagi końcowe
Teoria która przypisuje wszystkie niestandardowe typy
umów działaniom strategicznym zakłada, że ustrój
przedsięwzięć gospodarczych jest jednoznacznie określony
technologicznie, a zatem wszelkie odstępstwa wynikają z
posunięć strategicznych (monopolistycznych).
W przeciwieństwie do tego, teoria kosztów transakcyjnych
jest zakorzeniona w tradycji prawa zwyczajowego
(precedensowego). Przyjmuje że normy prawne są
przedmiotem ewolucji i udoskonalanie które dokonuje się w
procesie poszukiwania przez uczestniczące w wymianie
podmioty gospodarcze bardziej efektywnych form
ustrojowych dla działalności gospodarczej.
NOTATKI: 1
1. Wymiana barterowa
– forma wymiany bezgotówkowej, czyli towar za towar.
Model wzajemności
Każda ze stron inwestuje w specyficzne aktywa:
W modelu
wzajemności oba przedsiębiorstwa A i B występują i jako strona kupująca i
jako strona
sprzedająca. Przedsiębiorstwa nawzajem kupują i sprzedają towary. Taki
stan rzeczy
podwyższa prawdopodobieństwo dojścia do skutku każdej wzajemnej
transakcji.
Jeżeli oba te przedsiębiorstwa muszą zainwestować w specyficzne aktywa
(np. specyficzne maszyny dla realizacji zamówienia) to
będą oni obustronnie starać się
sfinalizować transakcję, ponieważ ryzyko/koszty niemożności zwrotu nakładów
inwestycyjnych w specyficzne aktywa
ciąży nad każdą stroną. Taki stan rzeczy
wprowadza
dyscyplinę w procesie transakcji. Każda strona wie, że jeżeli odmówi
realizacji swojego zamówienia, to inna strona prawdopodobnie
też wycofa swoje i obie
strony nie
będą mogli pokryć kosztów poniesionych na specyficzne aktywa.
Jedna ze stron stosuje
technologię ogólna:
W przypadku kiedy jedna ze stron stosuje
technologię ogólną dyscyplina transakcyjna i
bodźce do finalizacji kontraktu sa słabsze. Ponieważ przedsiębiorstwo, które stosuje
technologię ogólną przy zerwaniu kontraktu będzie ponosić tylko koszty operacyjne
(stosowana technologia
będzie adekwatna dla innych zamówień), druga strona zaś
będzie ponosić tak koszty operacyjne produkcji jak i koszty technologii specyficznej
(niemożność odzyskania inwestycji w aktywa specyficzne).