Kurs CorelDRAW 12

Cz

ęść

2 - Krzywe i obiekty

Corel DRAW 12 to potężne narzędzie do edycji grafiki wektorowej, które może z
powodzeniem służyć zarówno profesjonalnym grafikom, jak i amatorom pragnącym
spędzić czas przy kreatywnym zajęciu. Oto drugi z cyklu artykułów poświęconych pracy
z Corel DRAW 12. Stanowi on wprowadzenie do pracy ze spotykanymi w programie
obiektami pod postacią specjalną (prostokąty, elipsy i im podobne) jak i krzywych.

Wprowadzenie

Elementarną umiejętnością, którą należy władać przy pracy z obiektami w Corel DRAW jest
zdolność łatwej manipulacji krzywymi Beziera. Jak już wyjaśniłem w pierwszej części, cały
obraz tworzony w tym programie to zbiór krzywych otwartych i zamkniętych, które składają
się na dowolnie skomplikowany wzór. By opisać krzywą konieczne jest zdefiniowanie jej
punktów kontrolnych, które w wypadku zwykłych wielokątów będą ich narożnikami.

Sposób uzyskania takiego wielokąta ilustruje poniższy schemat, a bliżej będzie on nakreślony
w prezentacji dołączonej do tego artykułu.

W

ę

zły i kraw

ę

dzie

Łatwo jest sobie wyobrazić, zamianę dowolnej z prostych w delikatny łuk. Do edycji
poszczególnych fragmentów krzywych służy narzędzie Kształtu (Shape Tool, F10). Aby
edytować obiekt należy go uprzednio zaznaczyć. Można tego dokonać klikając w kontur lub
wypełnienie obiektu za pomocą narzędzia Wskaźnika (Pick Tool) lub samego narzędzia
Kształtu. Poszczególne węzły są oznaczone niewielkimi kwadratami, przy czym węzły
początkowe i końcowe (lub jeden punkt pełniący rolę obu wspomnianych w wielokątach
zamkniętych) reprezentowany jest jako większy kwadrat. Warto zauważyć, że kursor myszy
zmienia swój kształt zależnie od najechanego elementu (krawędź lub wierzchołek).

Aby przemieścić wierzchołek (węzeł) lub krawędź obiektu wystarczy pociągnąć wskazany
element wykorzystując lewy klawisz myszy. Dodatkowo dla każdego z elementów
zdefiniowane jest specjalne menu kontekstowe dostępne po wciśnięciu prawego klawisza
myszy.

Menu kontekstowe odnosi się do bieżącego oraz poprzedniego elementu w ciągu krzywej. To
znaczy, że rozwijając menu dla wierzchołka (węzła) mamy możliwość pracy na jego
właściwościach oraz na właściwościach jednej z przyległych do niego krawędzi. To której
krawędzi menu dotyczy uzależnione jest od kolejności rysowania krawędzi obiektu.
Najłatwiej zilustrować to schematem.

Ponieważ początkowo może się to wydawać nie intuicyjne z racji braku wyrobionego stałego
kierunku kreślenia obiektów, polecam używać menu rozwijanego po kliknięciu na krawędź
jedynie do edytowania jej własności a menu kontekstowe węzła wyłączenie do edycji jego
parametrów. Jakie są to parametry? Każda krawędź może być prostą lub krzywą. Aby
zamienić dowolną z krawędzi naszego obiektu w krzywą klikamy prawym klawiszem myszy
na niej i wybieramy opcję W Krzywą (To Curve). Analogicznie możemy wrócić do
reprezentacji prostej po wyborze opcji W Odcinek (To Line). Odkąd operujemy na krzywej,
możliwe jest jej deformowanie (wyginanie) np. poprzez pociąganie za nią przy pomocy
myszy (narzędzie Kształtu).

W przypadku węzłów wyróżniamy ich trzy rodzaje: ostre (cusp), łagodne (smooth) i
symetryczne (symmetrical). Dla węzłów łączących dwie proste, dostępny jest jedynie
pierwszy z tych typów. Dla odcinków krzywą i prostą niedostępny jest typ symetryczny,
wszystkie rodzaje dostępne są natomiast dla węzłów łączących dwie krzywe. Aby przybliżyć
różnice między tymi typami posłużę się ilustracją.

Na powyższej ilustracji znajdowały się dodatkowe, uwidaczniające się ko wybraniu
wierzchołka lub krawędzi elementy opisu obiektu. Elementy te to punkty kontrolne oraz
pomocnicze proste prowadzone między odpowiadającym sobie parom punktów kontrolnych i
węzłów. To właśnie one określają dynamikę tworzonej krzywej i wpływają bezpośrednio na
jej kształt. Jak łatwo zaobserwować, dla wierzchołków ostrych prowadnice nie muszą się
znajdować w jednej linii oraz nie muszą mieć jednakowych długości. Dla wariantu łagodnego
i symetrycznego znajdują się one w jednej linii, przy czym odległość punktów kontrolnych od
wierzchołka musi być taki sam dla obu prowadnic w przypadku wierzchołka symetrycznego
(co zresztą sugeruje sama nazwa).

Omawiane wcześniej menu kontekstowe pozwala na dostęp do jeszcze kilku funkcji, z
których wyróżnić można dodawanie i usuwanie wierzchołków czy rozrywanie lub łączenie

krzywych, omówię je jednak nieco później przy okazji zaawansowanych operacji na
obiektach.

Obiekty podstawowe

Wróćmy do samych obiektów. Dzięki wielu dostępnym w Corel DRAW 12 funkcjom nie
jesteśmy skazani na tworzenie każdej figury od zera. Poniżej widoczne są przydatne narzędzia
oraz w krokach sposób działania każdego z nich.

Cechą charakterystyczną wszystkich pokazanych narzędzi jest nieco odmienny sposób ich
edycji przy pomocy narzędzia Kształtu. I tak pociągnięcie narożników prostokąta pozwala na
ich zaokrąglenie a pociągniecie za punkt kontrolny elipsy pozwala na wydzielenie jej wycinka
(przypomina to wycinanie fragmentu sera lub tortu). Wielokąty posiadają punkty kontrolne
zarówno na narożnikach jak i w połowie długości każdej krawędzi. Manipulacja ich
położeniem pozwala na uzyskanie różnorodnych kształtów zbliżonych do dziecięcych
wiatraczków. Zapraszam do eksperymentowania z tymi możliwościami.

Oczywiście taki sposób edycji może być postrzegany jako wada, np. gdy chcemy zamienić w
łuk jeden z boków kwadratu. W takim wypadku możemy porzucić specjalne właściwości
gotowych obiektów i zamienić je na postać krzywych, które normalnie uzyskalibyśmy rysując
obiekty ręcznie. Zamiana w krzywe dostępna w menu kontekstowym obiektu zaznaczonego
narzędziem Wskaźnika (Zamień w Krzywe / Convert To Curves, CTRL+Q) oraz jako pozycja
w menu Rozmieszczenie (Arrange). Dalsze zaawansowane obiekty opisane będą w części
czwartej wraz z nowymi interesującymi metodami ich modyfikacji.

Grupowanie

Kiedy tworzony obraz staje się coraz bardziej skomplikowany i zbudowany jest z coraz to
większej ilości obiektów, warto elementy stanowiące pewną całość (np. Wszystkie krzywe
składające się na kubek stojący na stole, ściany pudełka, itp.) zgrupować, by ułatwić ich
wspólną selekcję w obrazie oraz ich spójne przemieszczanie i skalowanie. Do tego celu
możemy się posłużyć funkcjami dostępnymi z menu kontekstowego narzędzia Wskaźnika lub
poprzez wykonanie analogicznych operacji wywoływanych z pozycji menu Rozmieszczenie
(Arrange). W celu zgrupowania obiektów należy zaznaczyć je (zwracam uwagę, że każdy
aktualnie zaznaczony obiekt posiada podświetlony wierzchołek początkowy) i wybrać z menu
głównego lub menu kontekstowego opcję Grupuj (Group).

Możliwe jest łączenie w grupy zarówno obiektów jak i wcześniej utworzonych grup, co
ułatwia hierarchiczne reprezentowanie obrazka. Więcej na temat hierarchii w kolejnym
artykule. Oczywiście istnieje funkcjonalność odwrotna do grupowania - rozłączanie grupy
(ungroup) oraz rozłączanie wszystkich grup (ungroup all), dostępne w tych samych menu
(głównym i kontekstowym). W przypadku rozłączania grupy rozwiązywane są jedynie
elementy na najwyższym poziomie hierarchii (bardziej obrazowo: ostatnio grupowane) a w
przypadku rozłączania wszystkich grup cała zaznaczona grupa zostanie podzielona na
atomowe obiekty.

Edycja tekstu

Obiektami specjalnymi, które pozwoliłem sobie osobno omówić są teksty. Możliwość edycji i
składania tekstu w Corel DRAW zasługuje na osobny cykl artykułów, jednakże ze względu
na bogactwo dostępnych możliwości, pozwolę sobie ograniczyć się do kilku prostych funkcji,

które na początek z powodzeniem wystarczą do prac edycyjnych. Aby wprowadzić tekst
należy wybrać narzędzie Tekstu (Text Tool F8) i kliknąć w obszarze tworzonego obrazu
lewym klawiszem myszy. Pojawi się wtedy kursor zapraszający do wprowadzania tekstu.
Możliwe jest oczywiście zaznaczanie kursorem tekstowym (charakterystycznym dla
wybranego przez nas narzędzia Tekstu) zaznaczać fragmenty słowa czy zdania w sposób
znany z edytorów tekstu i wykorzystując szereg opcji widocznych w pasku właściwości
zmieniać jego krój i styl oraz wyrównanie.

Tekst można również sformatować wykorzystując narzędzie formatowania tekstu (CTRL+T,
dostępne na pasku właściwości oraz w menu kontekstowym narzędzia edycji tekstu) oraz w
oknie dialogowym edycji tekstu (CTRL+SHIFT+T, dostępnym w oknie dialogowym).
Wszystkie funkcje operacji na tekście zebrane są również w menu Tekst (Text) menu
głównego.

Alternatywną metodą wprowadzania tekstu jest zaznaczenie obszaru, który ma zajmować
tekst, przez przeciągnięcie myszy nad obrazkiem (a nie pojedyncze kliknięcie jak poprzednio).
Daje to m.in. możliwość definiowania tekstu wieloszpaltowego (dostępne w oknie
dialogowym formatowania tekstu).

Wypełnienie i kontur

Ostatnim już zagadnieniem, który poruszę w tym artykule są kolory wypełnienia i kontury
obiektu. Jak łatwo zauważyć, wszystkie do tej pory utworzone obiekty miały czarną krawędź i
nie miały wypełnienia (były przezroczyste). Dodatkową cechą krawędzi (konturu) była ich
grubość - bez względu na powiększenie obrazu, kontur wciąż był reprezentowany przez
cienkie linie i nie zmieniał się wraz z powiększeniem. Ten stan można oczywiście zmienić.
Do manipulacji prezentacją krawędzi służy zbiór narzędzi dostępnych pod przyciskiem
Kontur. Wśród nich znajduje się ikona dostępu do okna dialogowego właściwości jak i kilka
predefiniowanych grubości dostępnych za jednym kliknięciem. Z poziomu okna dialogowego
możliwa jest m.in. edycja koloru konturu, wygodniejszym i częściej stosowanym sposobem
jego zmiany jest wykorzystanie widocznej z prawej strony okna programowego palety. Kolor
krawędzi wybieramy prawym klawiszem myszy. Lewy klawisz, jak łatwo się domyśleć, służy
zmianie koloru wypełnienia. Ilustruje to poniższy schemat.

Jak już wspomniano w części pierwszej możliwy jest wybór jednego ze zbliżonych barwą lub
jasnością kolorów do widocznych na palecie przez dłuższe przytrzymanie klawisza myszy na
kolorze. Pełny zestaw barw w określonych przestrzeniach barwnych jest dostępny przez
dwukrotne kliknięcie na widocznych w prawym dolnym roku ekranu na pasku stanu polach
koloru.
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ŹRÓDŁO:

http://dobreprogramy.pl