METODY PROBABILISTYCZNE CZ. I
Literatura podstawowa:
GREŃ J.: Statystyka matematyczna modele i zadania, PWN, Warszawa, 1975.
Podstawowe pojęcia statystyki matematycznej
Populacja generalna – zbór dowolnych elementów, nieidentycznych z punktu widzenia
badanej cechy (zbiorowość statystyczna).
Próba (próbka) – podzbiór populacji (jej część), podlegający bezpośrednio badaniu ze
względu na ustaloną cechę, w celu wyciągnięcia wniosków o kształtowaniu się wartości tej
cechy w populacji.
Liczebność próby – liczba jednostek, elementów populacji generalnej wybranych do próby
(gdy
n<30
mówi się, że próba jest
mała
).
Próba losowa – próba, której dobór z całej populacji dokonany był w drodze losowania
(tzn. jedynie przypadek decyduje o tym, który element populacji generalnej wchodzi do
próby, a który nie).
METODY PROBABILISTYCZNE CZ. I
Próba reprezentacyjna – próba, której struktura pod względem badanej cechy nie różni się
istotnie od struktury populacji generalnej („miniatura” populacji generalnej).
Losowanie niezależne – schemat losowania próby ze zwracaniem każdego wylosowanego
elementu w trakcie losowania (element może zostać wylosowany do próby więcej niż
jeden raz).
Losowanie zależne – schemat losowania próby bez zwracania każdego wylosowanego
elementu populacji generalnej (jeden element populacji może zostać wylosowany do
próby tylko jeden raz).
Losowanie warstwowe – losowanie próby oddzielnie z każdej części (warstwy) populacji
generalnej, na które została ona podzielona przed losowaniem.
Losowanie nieograniczone – losowanie elementów do próby od razu z całej populacji.
Wyniki próby – zaobserwowane wartości badanej cechy u tych elementów populacji
generalnej, które zostały wybrane do próby.
Przestrzeń próby – zbiór wszystkich możliwych wyników próby o liczebności n.
METODY PROBABILISTYCZNE CZ. I
Rozkład populacji – rozkład wartości badanej cechy statystycznej w całej zbiorowości.
Parametry populacji – parametry rozkładu badanej cechy w populacji (do najczęściej
używanych należą tzw.
momenty
).
Podział parametrów na grupy:
a)
miary skupienia
(np. średnia arytmetyczna, mediana),
b)
miary rozproszenia
, rozrzutu (np. wariancja, odchylenie standardowe),
c)
miary asymetrii
,
d)
miary korelacji
(przy badaniu populacji ze względu na wiele cech).
Statystyka z próby – zmienna losowa będąca dowolną funkcją wyników próby losowej
(np. średnia arytmetyczna czy mediana).
Rozkład statystyki – teoretyczny rozkład prawdopodobieństwa zmiennej losowej będącej
statystyką (zależny od rozkładu populacji i schematu losowania próby).
Asymptotyczny rozkład statystyki – graniczny rozkład prawdopodobieństwa zmiennej
losowej będącej statystką, przy założeniu liczebności próby n→∞.
METODY PROBABILISTYCZNE CZ. I
Estymacja oraz ufność
Estymator – dowolna statystyka Z służąca do szacowania nieznanej wartości parametru θ
populacji generalnej.
Rozkład estymatora – rozkład prawdopodobieństwa statystyki będącej estymatorem
parametru θ.
Parametry rozkładu estymatora – najważniejsze to wartość oczekiwana E(Z) oraz wariancja
D
2
(Z) w rozkładzie statystyki Z będącej estymatorem jakiegoś parametru θ populacji.
Estymacja punktowa – metoda szacunku nieznanego parametru θ populacji, polegająca na
tym, że jako wartość parametru θ przyjmuje się wartość estymatora Z tego parametru,
otrzymaną z danej n-elementowej próby losowej.
Estymacja przedziałowa – estymacja parametru θ polegająca na budowaniu tzw.
przedziału ufności dla tego parametru.
Przedział ufności – losowy przedział wyznaczony za pomocą rozkładu estymatora mający tę
właściwość, że z dużym (zadanym) prawdopodobieństwem, pokrywa wartość szacowanego
parametru θ. Zapis:
P(a<θ<b) = 1-α
; a, b – dolna i górna granica przedziału ufności; 1-α –
zadane z góry prawdopodobieństwo.
METODY PROBABILISTYCZNE CZ. I
Współczynnik ufności – prawdopodobieństwo
1-α
pokrycia parametru θ wyznaczonym
przedziałem. Najczęściej współczynnik ufności przyjmowany jest z zakresu liczb: 0,9; 0,95;
0,99. Im współczynnik ufności 1-α jest bliższy 1, tym szerszy otrzymuje się przedział ufności
(mniejsza użyteczność praktyczna).
KONIEC CZ. I