John von Neumann.

Janos von Neumann urodził się w rodzinie węgierskich Żydów 3 grudnia 1903 roku.
Mając 6 lat dzielił w pamięci ośmiocyfrowe liczby, miał tez fotograficzną pamięć. Jego
popisowy numer polegał na przeglądaniu i zapamiętywaniu dowolnej strony książki
telefoniczną.
Po kilku minutach bezbłędnie kojarzył wydrukowane nazwiska, numery telefonów, adresy itp.
Chłopak chciał studiować matematykę, ale rodzice postanowili, że zostanie chemikiem.
Już jako wykładowca nie był lubiany przez studentów - nie umiał przekazać im posiadanej
wiedzy Na szczęście nie był nauczycielem długo.
Naukowcy przez lata marzyli o przyspieszeniu i ułatwieniu skomplikowanych obliczeń.
Zwykle rezygnowali z badań ze względu na brak pieniędzy. Sytuację zmieniło dopiero
przystąpienie Stanów Zjednoczonych do II Wojny Światowej. Wtedy znajdowały się fundusze
na wszystko, co można było podciągnąć pod technikę wojenną".
W czasie wojny armia amerykańska zatrudniła von Neumanna jako konsultanta do
rozwiązywana problemów. Jeździł więc na posiedzenia tajnych komitetów badawczych i
niemal na poczekaniu potrafił rozwikłać każdą zagadkę.
Jego ambicje nie ograniczały się do budowy superszybkich liczydeł - chciał zbudować
sztuczną inteligencję. Dlatego tworząc zasady działania

komputerów

(do dziś zgodnie z nimi

pracują biurkowe pecety) kierował się ówczesną teorią działania ludzkiego mózgu.
W latach 40. uważano, że mózg "obrabia" informacje na poziomie pojedynczych komórek:
neurony przekazują sygnał i komórka reaguje, brak sygnału oznacza brak reakcji. Von
Neumann jeździł na kongresy neurofizjologów, usiłował sam zgłębić zasady funkcjonowania
ludzkiego umysłu. Wreszcie uznał, że wie już, jak zbudować jego elektroniczny odpowiednik.
Wzorem automatu neuronowego wprowadził do komputerów system dwójkowy (pierwotnie
liczyły w systemie dziesiętnym), a jednostkę informacji nazwał bitem
Opracował też pojęcie pamięci RAM (Random Access Memory), gdzie każda komórka ma
numer pozwalający maszynie wywołać i wykorzystać zawartość lub zmienić ją na inną.