Polska literatura średniowieczna - JĘZYK POLSKI -






var gemius_identifier = new String('zNEwq3Bo0xcmOPEjohIR06bkPxLgtjuGs6WvIADf3Fz.n7/arg1=2/arg2=1/arg3=2370');









BODY {
FONT-SIZE: 8pt; BACKGROUND: #b2c2e6; FONT-FAMILY: Verdana,Arial,Helvetica,sans-serif
}
P {
FONT-FAMILY: Verdana,Arial,Helvetica,sans-serif
}
TD {
FONT-FAMILY: Verdana,Arial,Helvetica,sans-serif
}
LI {
FONT-FAMILY: Verdana,Arial,Helvetica,sans-serif
}
DIV {
FONT-FAMILY: Verdana,Arial,Helvetica,sans-serif
}
#przedmioty {
PADDING-RIGHT: 1pt; PADDING-LEFT: 1pt; PADDING-BOTTOM: 1pt; MARGIN: -2px auto; WIDTH: 768px; PADDING-TOP: 1pt; BORDER-COLLAPSE: collapse; TEXT-ALIGN: center
}
#przedmioty TD {
BORDER-RIGHT: #ffffff 2px solid; BORDER-TOP: #ffffff 2px solid; FONT-SIZE: 8pt; BORDER-LEFT: #ffffff 2px solid; BORDER-BOTTOM: #ffffff 2px solid
}
.p_hum TD {
FONT-SIZE: 8pt; BACKGROUND: #ecf2fa
}
.p_hum A:link {
FONT-WEIGHT: normal; FONT-SIZE: 8pt; COLOR: #29297c; TEXT-DECORATION: none
}
.p_hum A:visited {
FONT-WEIGHT: normal; FONT-SIZE: 8pt; COLOR: #29297c; TEXT-DECORATION: none
}
.p_hum A:hover {
FONT-WEIGHT: normal; FONT-SIZE: 8pt; COLOR: #29297c; TEXT-DECORATION: underline
}
.p_prz TD {
FONT-WEIGHT: normal; FONT-SIZE: 8pt; BACKGROUND: #f9f9e0
}
.p_prz A:link {
FONT-WEIGHT: normal; FONT-SIZE: 8pt; COLOR: #8b534e; TEXT-DECORATION: none
}
.p_prz A:visited {
FONT-WEIGHT: normal; FONT-SIZE: 8pt; COLOR: #8b534e; TEXT-DECORATION: none
}
.p_prz A:hover {
FONT-WEIGHT: normal; FONT-SIZE: 8pt; COLOR: #8b534e; TEXT-DECORATION: underline
}
.p_inn TD {
FONT-WEIGHT: normal; FONT-SIZE: 8pt; BACKGROUND: #d5ebed
}
.p_inn A:link {
FONT-WEIGHT: normal; FONT-SIZE: 8pt; COLOR: #345458; TEXT-DECORATION: none
}
.p_inn A:visited {
FONT-WEIGHT: normal; FONT-SIZE: 8pt; COLOR: #345458; TEXT-DECORATION: none
}
.p_inn A:hover {
FONT-WEIGHT: normal; FONT-SIZE: 8pt; COLOR: #345458; TEXT-DECORATION: underline
}
.partnerzy {
BORDER-RIGHT: #6f80c2 1px solid; BORDER-TOP: #6f80c2 1px solid; BACKGROUND: #ffffff; BORDER-LEFT: #6f80c2 1px solid; WIDTH: 768px; BORDER-BOTTOM: #6f80c2 1px solid; TEXT-ALIGN: center
}
.stopka {
FONT-WEIGHT: normal; COLOR: #000000; TEXT-ALIGN: center
}
INPUT.submit {
FONT-SIZE: 8pt; BACKGROUND: #d9d9d9
}
.search {
FONT-WEIGHT: normal; FONT-SIZE: 8pt; BACKGROUND: #b2c2e6
}
.search A:link {
FONT-WEIGHT: normal
}
.search A:visited {
FONT-WEIGHT: normal
}
.search A:hover {
FONT-WEIGHT: normal
}


























   







Język
polski
Historia
WOS
Sztuka
(plastyka i muzyka)
Języki
obce
Religia
i etyka



Matematyka
Fizyka
i astronomia
Chemia
Biologia
Przyroda
Geografia
Informatyka
Technika



Przedmioty
zawodowe
WF
Ścieżki
edukacyjne
Wychowanie
przedszkolne
Nauczanie
zintegrowane
Więcej






   JĘZYK POLSKI

   Epoki/Średniowiecze/










Nawigacja

 
Kronika
Galla Anonima

 
Bogurodzica

 
Lament
świętokrzyski

 
Legenda
o św. Aleksym

 
Rozmowa
Mistrza Polikarpa ze Śmiercią

 
Satyra
na leniwych chłopów

 
Wiersz
o chlebowym stole



Inne

 
Średniowiecze

 
Polska literatura średniowieczna

 
Średniowieczna
literatura powszechna



Wisława
Szymborska

 

 



Związki
frazeologiczne

Dlaczego najważniejszą częścią ciała
Achillesa była pięta? Co ma wspólnego Zabłocki z mydłem? Czy kiedyś
przyniósł ci ktoś hiobowe wieści?  

 



Halina
Poświatowska

 

 



Uczta
bogów

Oprócz Akropolu, Wenus z Milo, Apolla,
demokracji i wielu wynalazków Grecy pozostawili po sobie w
spuściźnie mity, czyli podania o bogach i bohaterach. Z nich właśnie
znamy Prometeusza, Syzyfa, Narcyza, Dedala i Ikara,
Odyseusza. 

 




Polska
literatura średniowieczna - Bogurodzica


BogurodzicaJest najstarszym znanym utworem zapisanym w
języku polskim. Tradycja przypisywała jej autorstwo św. Wojciechowi.
Najstarsze dwie pierwsze zwrotki powstały jednak prawdopodobnie w
połowie XIII wieku. Ich autor jest nieznany. W średniowieczu
Bogurodzica pełniła rolę hymnu narodowego. Śpiewali ją polscy
rycerze przed bitwą pod Grunwaldem. W XV w. Długosz nazwał ją w
swojej kronice "pieśnią ojców" (carmen patrium). Określenie
to świadczy zarówno o dawności pieśni, jaki i wysokiej randze
nadawanej jej przez ówczesnych Polaków. O dawności
Bogurodzicy świadczą też liczne archaizmy, czyli wyrazy,
które wyszły z użycia. Niektóre z nich były przestarzałe już w XV
wieku:
leksykalne (przestarzałe wyrazy): dziela - dla,
bożyc - syn Boga, Gospodzin - Pan, zbożny -
dostatni, przebyt - bytowanie, istnienie, rodzica -
matka
słowotwórcze (przestarzały sposób tworzenia wyrazów):
Bogurodzica - matka Boga, już w XV w. mówiło się matka
(kogo?) Boga, a nie matka (komu?) Bogu
fleksyjne (dawne końcówki odmiany wyrazów): raczy - racz,
zyszczy - pozyskaj, spuści - ześlij, rzeczowniki
zawierają dawną końcówkę wołacza -y, -i
składniowe (nieużywany sposób łączenia wyrazów w zdaniu):
Bogiem sławiena - sławiona przez Boga
fonetyczne (dawny sposób wymawiania wyrazów): Krzciciela
- ChrzcicielaBogurodzica składa się z modlitewnych próśb.
Pierwsza zwrotka zawiera apostrofę (zwrot) do Matki Boskiej
(Bogurodzica - Matko Boga), by zyskała przychylność Chrystusa dla
ludzi (zyszczy nam, spuści nam - zyskaj i ześlij nam łaski). Maryja
występuje jako pośredniczka między Jezusem, a wiernymi. Prośba w
drugiej zwrotce kierowana jest bezpośrednio do Chrystusa (bożycze -
synu Boga). Wierni, powołując się na zasługi Jana Chrzciciela (twego
dziela Krzciciela - ze względu Chrzciciela), błagają o obdarowanie
wartościami najważniejszymi dla ówczesnych ludzi. Są nimi: pobożne
życie na ziemi (zbożny pobyt- szczęśliwe, dostatnie życie) i
zbawienie po śmierci (rajski przebyt - przebywanie w raju).
Połączenie trzech osób - Chrystusa, Matki Boskiej i Jana Chrzciciela
-występowało w sztuce średniowiecznej pod nazwą deesis. Motyw
ten przedstawiał Chrystusa jako sędziego i zbawiciela, znajdującego
się po środku, oraz Maryję, jego matkę i Jana, który ochrzcił
Chrystusa w Jordanie (św. Jan Apostoł, autor Ewangelii i Apokalipsy,
był inną osobą). Bogurodzica napisana jest średniowiecznym
wierszem zdaniowo-rymowym. Wiersz taki miał wersy o różnej długości.
Pierwszy wers Bogurodzicy liczy 15 sylab, drugi - 17 sylab, a
trzeci - 6 sylab. Rymy występowały nie tylko na końcu wersów (np.
nosimy - prosimy), ale również wewnątrz (np. zyszczy nam, spuści nam
w trzecim wersie). Bogurodzica była wykonywana jako pieśń.
Jej melodia ma formę średniowiecznego śpiewu chóralnego,
wykonywanego bez akompaniamentu instrumentów.




 

Autor: Wojciech
Szczęsny





 Komentarze
+ Dodaj
komentarz 





•
Notatka, Wera

•
aaaa, konki

•
moje
zdanie, angie

•
Do
powtórki na pewno się przyda :), pati

•
Zdjęcia, Madzia

•
wypracowania, pyza

•
komentarze, żelfiks

•
Tak
sobie, mentos

 
  Następne... 



Redakcja informuje, że w rubryce
Komentarze znajdują się uwagi i spostrzeżenia nadesłane przez użytkowników portalu. Za ich treść
redakcja nie ponosi
odpowiedzialności.
window.onload=changeSource; function changeSource() {var my_color = document.getElementById("color_tb").currentStyle;if (my_color) my_color = my_color["backgroundColor"]; else my_color = "transparent";document.getElementById("grade_frame").src = "http://www.interklasa.pl/portal/grades/GetGrade?portal_id=eduseek&type=eduseek&resource_id=art_2370&color=" + escape(my_color)}








 Oceniam zasób

   średnia ocena: 
   




P A R T N E R Z Y :






























Pytania i uwagi: [e-mail] Regulamin
portalu /  Polityka
prywatności /  Ochrona
własności intelektualnej /  Zasady
korzystania Wyłączenie
odpowiedzialności /  Biuro
prasowe /  Zasady
współpracy /  Redakcja