Bogumiła Drewek
Dzieci czytają dzieciom
w Szkole Podstawowej nr 6
w Redzie
Projekt  Dzieci czytają dzieciom funkcjonuje uczniów ze zdiagnozowaną dysleksją. Dlaczego? Ponie-
w naszej szkole już od 2005 roku i z racji jego ogrom- waż sam Jan Christian Andersen borykał się z tym pro-
nej popularności co roku jest kontynuowany. Idea ta blemem i jest doskonałym przykładem na to, że
zaczerpnięta została z zadań Europejskiego Dnia Wio- dysleksja nie przeszkadza w osiąganiu życiowych celów.
sny 2005.
Pomysł polegał na tym, aby dzie-
ci z klas starszych czytały baśnie
młodszym kolegom. Rok 2005 był po-
święcony Janowi Christianowi Ander-
senowi ze względu na dwusetną
rocznicę jego urodzin, wybrano więc
utwory mistrza tego gatunku. Akcję za-
planowano na tydzień, starsze dzieci
codziennie przez około 20 minut mia-
ły czytać baśnie propagujące idee so-
lidarności, tolerancji, równości i przy-
jaz
ni.
Weronika i Monika z klasy 6 czytają dzieciom z klasy 0. Rok szkolny 2004/2005
Wybrane zostały osoby pragnące
poświęcić swój wolny czas młodszym
kolegom  czytanie odbywało się poza normalnym Aby ułatwić pracę wolontariuszom, do każdej
planem zajęć wolontariuszy, przed lub po lekcjach. z klas udawały się dwie osoby. To one wspólnie z na-
Pomysł ten został przez nas wzbogacony o jeden bar- uczycielem wybierały tekst i przygotowywały go w do-
dzo ważny element  do czytania zaangażowaliśmy mu. Baśnie stanowiły dodatkowo miły akcent
Biuletyn Polskiego Towarzystwa Dysleksji 47
 czytając innym, starsi uczniowie wracali wspo-  Zawsze, kiedy wchodziłyśmy do sali, dzieci przy-
mnieniami do lat własnego dzieciństwa. tulały się do nas, witały i pytały, co będziemy czytać.
W ten sposób wolontariusze zaspokoili potrzebę Po skończeniu baśni maluchy były smutne, że musi-
akceptacji społecznej, którą uzyskali od swoich słu- my już iść. Na przerwach pytały, kiedy znów do nich
chaczy. Okazało się, że głośne czytanie uważnemu przyjdziemy. Dzięki temu czytaniu dzieci nie boją się
słuchaczowi może być przyjemnością również dla już starszych od siebie, mówią nam  cześć i miło
czytającego. Dzieci z klas młodszych niecierpliwie spędzają z nami czas, a my z nimi. Monika ma nawet
oczekiwały momentu przyjścia starszych kolegów szansę zostać przedszkolanką w wieku 13 lat. To nasz
i cieszyły się na myśl o ponownym spotkaniu. wielki sukces!!! Weronika i Monika.
Lektorzy uzyskali również wsparcie od nauczycieli Nauczyciele klas młodszych również byli zado-
klas 0 III, dzięki czemu przezwyciężyli strach woleni, był to przyjemny akcent w rutynie codzienne-
przed głośnym czytaniem i poczuli,
że na- prawdę potrafią czytać. To,
co do tej pory było często ich udrę-
ką, stało się przyjemnością. Poczu-
cie sukcesu dodało im wiary
w siebie.
Dzieci z klas młodszych otwo-
rzyły się na  starszaków  miały
teraz przyjaciół w gronie najstar-
szych uczniów. Wszystko to złoży-
ło się na poprawę atmosfery
w szkole.
Najlepszym dowodem powo-
dzenia tej akcji jest fakt, że ucznio- Ela i Gosia z klasy 6 czytają dzieciom z klasy 0. Rok szkolny 2005/2006
wie sami postanowili przedłużyć ją
poza wyznaczone ramy czasowe. Efekt był taki, że go dnia dla wszystkich stron. Słuchacze byli
czytanie, które rozpoczęło się 17 marca w Europejski wyciszeni i poczuli się kimś wyjątkowym, przecież to
Dzień Wiosny, trwało praktycznie do końca roku im starsi koledzy czytali piękne baśnie, dla nich przy-
szkolnego. gotowywali zagadki i specjalne zadania.
Słuchacze bardzo ciepło wyrażali się o swoich Program z każdym rokiem się rozwija, obecnie
lektorach. Oto niektóre wypowiedzi: jest prowadzony przez cały rok szkolny. Absolwenci,
 Było bardzo miło, fajnie ,  Lubiliśmy, gdy przy- będący wcześniej wolontariuszami, kontynuują swo-
chodzili ,  Zaprzyjaz
niliśmy się z dziewczynkami , ją pracę na rzecz innych w swoich nowych szkołach
 Możemy liczyć na ich pomoc ,  Bardzo podobało lub w murach macierzystej szkoły w ramach progra-
mi się, jak dziewczyny nam czytały. Wybierały cieka- mu  Czytamy razem .
we książki i zadawały różne pytania . Jest to idea ze wszech miar godna popularyzacji
Wolontariuszki także przedstawiły swoje odczu- i mogę ją polecić wszystkim pragnącym pomóc swo-
cia. Na koniec tego przedsięwzięcia napisały list. im uczniom w przezwyciężaniu trudności.
48 Biuletyn Polskiego Towarzystwa Dysleksji