10.03.2011 

 

made by Paulina 

W  języku  łacioskim  są  cztery  participia: participium  praesentis  (activi), participium  perfecti 
(passivi), participium  futuri  activi i participium  futuri  passivi,  nazywane  częściej gerundivum. 
Participia łacioskie podlegają deklinacji. 

1.  Participium Perfecti Passivi przybiera formy tematu supini zakooczone na -a (rodzaj żeoski), -

us (rodzaj  męski),  -um (rodzaj  nijaki),  np. laudatus, laudata, laudatum.  Podlega  deklinacji 
według deklinacji I (rodzaj żeoski) lub II (rodzaj męski i nijaki).  

 

temat supinum + „- us”, „- a”, „- um” = PPP 

 

 

scriptum  scriptus, scripta, scriptum 
vistus, a, um 
lectus, a, um 

 

liber lectus – przeczytana książka  
oppidum victum – miasto wygrane 

 

2.  Participium  Futuri  Activi  (przyszły  czynny)  tworzy  się  dodając  do  tematu  supini  koocówki  -

urus, -ura, -urum, np. moniturus, monitura, moniturum. Podlega deklinacji według deklinacji 
I (rodzaj żeoski) lub II (rodzaj męski i nijaki). 

 
temat supinum + „- urus”, „- ura", „- urum” = PFA  
 

victorus, victura, victurum – mający  zwyciężad 

 

3.  Participium Futuri Passivi (przyszły bierny) (gerundivum) tworzy się przez dodanie do tematu 

czasownika  -nd i  koocówki  deklinacyjnej.  Part.  praes.  pass.  podlega  dekilnacji  według 
deklinacji I (rodzaj żeoski) lub II (rodzaj męski i nijaki).  
 

temat presentis + „- nd" + „ – us”, „- a”, „- um” 
 
labora + nd = laborandus, - a, - um 
scribendus, - a, - um – ten, który ma byd pisany 
audiendus, - a , - um – ten, który ma byd słuchany