Informatyka I

Informatyka I

Zakład Balistyki

Instytut Techniki Uzbrojenia

Wydział Mechatroniki i Lotnictwa WAT

dr inŜ. Leszek BARANOWSKI

http://members.chello.pl/l.baranowski9/info.htm

bud. 26 (dzwonić dwa razy)          

konsultacje

- czwartek 15.00 – 17.00

Zagadnienia:

1. Podstawowe pojęcia z dziedziny informatyki, architektura komputerów, 

systemy operacyjne

2. Algorytmizacja zadań przetwarzania danych (zasady opracowywania 

algorytmów) –

dr hab. inŜ. Zdzisław Łęgowski

3. Programowanie strukturalne (na przykładzie języka Pascal oraz Matlab)

4. Arkusz kalkulacyjny MS Excel –

mjr mgr inŜ. Robert Paszkowski

5. Zaawansowane funkcje edytora tekstów –

mjr mgr inŜ. Robert Paszkowski

6. Hipertekstowy język opisu stron internetowych HTML

Cel  nauczania zawarty jest w sylabusie w postaci efektów kształcenia

LITERATURA

podstawowa:

1)  Bogdan Buczek, 

Algorytmy. Ćwiczenia

, wyd. Helion, 2009 ;

2)  ElŜbieta Szymczyk, 

MATLAB dla mechaników

, WAT, 2006;

3)  Steve Schwartz, 

Po prostu Office 2010 PL

, wyd. Helion, 2011;

4)  Krzysztof Masłowski, 

Excel 2010 PL. Ilustrowany przewodnik

, wyd. Helion, 2010

5)  Prezentacje z wykładów

uzupełniająca:

1)  Bogumiła Mrozek, Zbigniew Mrozek, 

MATLAB i Simulink

, Helion, 2004;

2)  Andrzej Zalewski, Rafał Cegieła, 

MATLAB – obliczenia numeryczne i  ich 

zastosowania

, Biblioteka UŜytkownika Mikrokomputerów, 1999

3)  Grzegorz Kowalczyk, 

Word 2007 PL. Ćwiczenia praktyczne

, wyd. Helion, 2010 ;

4) Lech Banachowski, Krzysztof Diks, Wojciech Rytter, 

Algorytmy i  struktury danych

, 

WNT, 2003;

5)  Michael Price, 

Excel 2007 PL. Seria praktyk

, wyd. Helion, 2009

6)  Cyprian T. Lachowicz, 

Matlab Scilab Maxima

, 

Oficyna Wydawnicza Opole 2005; 

7)  Internet (np. 

www.scilab.org

) 

Podstawą zaliczenia przedmiotu jest 

zaliczenie wszystkich efektów 

kształcenia:

1) zaliczenie wszystkich ćwiczeń laboratoryjnych,

2) zaliczenie sprawdzianu z samodzielnego programowania,

3) zaliczenie pracy końcowej w postaci kolokwium z 

algorytmizacji, 

4) zaliczenie testu z podstawowych pojęć dotyczących 

informatyki, języka programowania, architektury 
komputerów i systemów operacyjnych. 

1. Podstawowe pojęcia z dziedziny informatyki

software

hardware

1. Podstawowe pojęcia z dziedziny informatyki

1. Podstawowe pojęcia z dziedziny informatyki 

- software

1. Podstawowe pojęcia z dziedziny informatyki

1. Podstawowe pojęcia z dziedziny informatyki

1. Podstawowe pojęcia z dziedziny informatyki

1. Podstawowe pojęcia z dziedziny informatyki

1. Podstawowe pojęcia z dziedziny informatyki

1. Podstawowe pojęcia z dziedziny informatyki

1. Podstawowe pojęcia z dziedziny informatyki

1

0

K(L)

2

   - wartość słowa w systemie dziesiętnym

n

i

i

i

x

−

=

=

∑

7

6

5

4

3

2

1

0

             

x x x x x x x x

L =

K(L) =

1. Podstawowe pojęcia z dziedziny informatyki

1. Podstawowe pojęcia z dziedziny informatyki

1. Podstawowe pojęcia z dziedziny informatyki

1. Podstawowe pojęcia z dziedziny informatyki

1. Podstawowe pojęcia z dziedziny informatyki

1. Podstawowe pojęcia z dziedziny informatyki

1. Podstawowe pojęcia z dziedziny informatyki

1. Podstawowe pojęcia z dziedziny informatyki

Programowanie strukturalne (proceduralne) –

to metodyka opracowywania, 

organizacji i pisania programów komputerowych, prowadząca do uzyskania 

programów o zwięzłych, przejrzystych i łatwych do analizy strukturach, 

wykorzystujących procedury (podprogramy) tworzone osobno dla realizacji 

określonych zadań, niekiedy przez róŜnych autorów i wywoływane w odpowie-

dnich miejscach programu głównego. 

Cechy charakterystyczne

: ustalone typy 

danych, w miarę proste nie złoŜone. Przykłady: 

Pascal,  Basic,  Fortran, C, Matlab

.  

1. Podstawowe pojęcia z dziedziny informatyki

Programowanie obiektowe 

(ang. object-oriented programming) — to metodyka 

tworzenia programów komputerowych, która definiuje programy za pomocą 

obiektów — elementów łączących stan (czyli dane) i zachowanie (czyli procedury, 

tu: metody). Obiektowy program komputerowy wyraŜony jest jako zbiór takich 

obiektów, komunikujących się pomiędzy sobą w celu wykonywania zadań. 

Cechy 

charakterystyczne

: moŜliwość tworzenia rozbudowanych typów danych i działań na 

tych danych, konstruktor, przeciąŜenie operatora, polimorfizm, dziedziczenie –

przykłady 

C++,  Java, Smalltalk

).

Języki programowania:

- niskiego  poziomu

-

(np. 

asembler

)  typ 

języka  programowania

,  który  w  małym 

stopniu  abstrahuje  od  konstrukcji 

jednostki  centralnej

komputera.  Innymi 

słowy,  język  ten  wykazuje  duŜe  podobieństwo  do 

kodu  maszynowego

,  zaś 

kompilacja

jest w miarę nieskomplikowana (tzw. 

asemblacja

) .

-

wysokiego  poziomu

–

(np. 

C,  Pascal,  Basic,  Fortran,  C++,  Java

)  typ 

języka 

programowania

, którego składnia i słowa kluczowe mają maksymalnie  ułatwić 

rozumienie  kodu  programu  (źródłowego)  dla  człowieka,  tym  samym  zwiększając 

poziom abstrakcji i  dystansując  się  od  sprzętowych  niuansów,   

kompilacja

jest  dość 

skomplikowana). 

Kompilator

to  program  do  tłumaczenia  kodu  źródłowego  z 

języka  programowania

na  

język  maszynowy

.

1)

Przy kwalifikacji języka do danego typu występuje pewna względność ocen: 

język C

moŜe

być oceniany jako język wysokiego poziomu przez programujących w 

asemblerze

, lecz jako

język niskiego poziomu przez uŜywających 

Javy

.

2)

Pewnym obiektywnym miernikiem wysokości poziomu języka moŜe być to, jak bardzo jest

on niezaleŜny od tego, jak działa komputer. W 

asemblerze

operujemy bezpośrednio na

rejestrach komputera, w 

C

piszemy programy za pomocą pewnych instrukcji, natomiast

Java

i inne języki obiektowe umoŜliwiają posługiwanie się zdarzeniami występującymi

między obiektami. W języku tym praktycznie nie widzimy w Ŝaden sposób budowy komputera.

1. Podstawowe pojęcia z dziedziny informatyki