background image

 

PAŃSTWO 

Państwo demokratyczne 

 

 

 

 

  Państwo jest suwerenne i niepodległe. 

  Władza zwierzchnia należy do obywateli (suwerenność narodu). 

  Zagwarantowane i chronione są prawa i wolności człowieka i obywatela. 

  Obowiązuje poszanowanie praw mniejszości. 

  Obowiązują „rządy prawa”. 

  Władza podzielona jest na ustawodawczą , wykonawczą i sądowniczą. 

  Władza publiczna jest zdecentralizowana. 

  Istnieją różne formy samorządu. 

  Cyklicznie  odbywają  się  wolne  wybory  do  organów  władzy  państwowej 

i samorządowej. 

  Legalnie działa opozycja polityczna. 

  Istnieje społeczny, gospodarczy i polityczny pluralizm. 

  Obowiązuje jawność życia publicznego. 

  Funkcjonuje demokratyczna kultura polityczna. 

  Urzeczywistniane  są  przede  wszystkim  takie  wartości  jak:  wolność, 

równość,  godność  człowieka,  sprawiedliwość,  pluralizm,  pragmatyzm, 
tolerancja. 

 

Cechy państwa demokratycznego 

 

background image

 

 

 

PAŃSTWO 

Państwo totalitarne 

 

 

 

 

  Dominacja interesu państwa nad interesem jednostki i jej życiem osobistym. 

  Odrzucenie zasady podziału władzy. 

  Zmonopolizowana władza państwowa, skupiona w rękach jednej partii. 

  Zasada wodzostwa i kult jednostki. 

  Legitymizacja władzy przez stałe, masowe poparcie. 

  Prymat polityki nad prawem. 

  Permanentne  stosowanie  terroru  psychicznego  i  fizycznego  jako  metody 

rządzenia. 

  Radykalna działalność tajnej policji. 

  Upolicyjnienie  aparatu  kontroli  państwowej  i  przenikanie  przez  ten  aparat 

wszystkich dziedzin życia. 

  Tendencja  do  kontrolowania  przez  ośrodek  władzy  maksymalnie  wielu 

dziedzin życia ludzi, np.: stosunków wewnątrz rodziny, gustów estetycznych, 
ścisła kontrola życia ekonomicznego. 

  Rozciąganie  kontroli  nie  tylko  nad  sferą  zachowań,  ale  i  sferą  przekonań, 

postaw, poglądów itp.. 

  Głęboka nieufność wobec więzi społecznych, kształtujących się poza kontrolą 

władzy, niszczenie ich lub poddawanie pełnej kontroli. 

  Delegalizacja i likwidacja opozycji politycznej. 

  Niedopuszczanie  do  powstawania  jakichkolwiek  oddolnych  inicjatyw 

społecznych,  które  nie  stanowiłyby  odpowiedzi  na  odgórne  zamówienie 
władz. 

  Tendencja  do  stosowania  jednolitych  schematów  i  form  w  dziedzinie 

organizacji, charakteru instytucji i działań społecznych. 

  Zdolność  koncentracji  zbiorowego  wysiłku  np.:  na  potrzeby  wojny, 

a jednocześnie – paraliż ludzkiej inicjatywy i zanik innowacyjności. 

  Jedna, oficjalnie obowiązująca ideologia obejmująca wszystkie istotne aspekty 

życia  ludzkiego,  społecznego  i  państwowego,  wskazująca  przyszły  idealny 
stan ludzkości. 

  Powszechna  indoktrynacja  w  sferze  kulturowej,  angażująca  wszelkie  środki 

oddziaływania na ludzką świadomość. 

  Szczególna rola propagandy. 

 

Ścisła  kontrola  i  cenzura  funkcjonowania  monopolistycznych  środków 
masowego przekazu. 

  Scentralizowane zarządzanie gospodarką. 

  Koncepcja „wroga” jako czynnika odpowiedzialnego za wszelkie zło. 

  Polityka imperialistyczna i ekspansjonistyczna. 

Cechy państwa totalitarnego 

 

background image

 

 

 

PAŃSTWO 

Państwo autorytarne 

 

 

 

 

  Dyktatura wojskowa lub policyjno-wojskowa. 

  Przywódcą  państwa  jest  dyktator  opierający  się  na  zastanych  strukturach 

politycznych, które na ogół modyfikuje, oraz na aparacie administracyjnym. 

  Autorytet jest przypisany instytucjom władzy i osobom ją sprawującym. 

  Duże zróżnicowanie form reżimów politycznych. 

  Posługiwanie  się  hasłami,  które  najczęściej  dotyczą  chęci  ratowania  zastanej 

rzeczywistości  społeczno  –  politycznej,  np.:  przywrócenia  prawa  i  porządku, 
ustabilizowania  gospodarki  pogrążonej  w  chaosie,  zwalczania  demoralizacji 
i korupcji. 

  Brak możliwości działania społeczeństwa obywatelskiego. 

  Społeczeństwo  cechuje  apatia  polityczna,  brak  sprzeciwu  i  niezależnych 

działań. 

  Udział  obywateli  w  życiu  politycznym  ma  charakter  rytualny  i  jest  ściśle 

kontrolowany. 

  Jest  to  dyktatura  statyczna,  a  nawet  stagnacyjna;  orientuje  się  na  trwanie 

i stabilność. 

  Decyzje są wyrażane językiem mglistym, pełnym sloganów i ogólników. 

  Większość  regulatorów  zachowań  społecznych  (ideologia,  prawo,  rynek)  jest 

mało skuteczna, odgrywa drugorzędną rolę. 

  Funkcjonuje  w  społeczeństwach  i  państwach  opóźnionych  w  rozwoju 

cywilizacyjnym, 

  Często opiera się na fundamentalistycznie pojmowanym interesie narodowym 

lub na dogmatach dominującej religii. 

  Brak wypracowanej kierowniczej ideologii. 

  Dominująca pozycja jednej partii, ruchu politycznego. 

  Tolerowanie ograniczonego pluralizmu. 

  Władza  dopuszcza  możliwość  istnienia  opozycji,  która  nie  zagraża  jej 

dominującej pozycji w państwie. 

  Podstawowym  instrumentem  sprawowania  władzy  jest  państwo,  w  którym 

rozbudowana  jest  władza  wykonawcza,  a  instytucje  przedstawicielskie  są 
mniej lub bardziej ograniczone (bez mocy stanowiącej). 

  Społeczeństwo  nie  jest  zmuszane  do  czynnej  akceptacji  i  manifestowania 

poparcia dla władzy. 

  Władza  nie  wnika  w  światopogląd  obywateli,  nie  chce  też  kształtować  ich 

osobowości. 

 

Władza nie kontroluje wszystkiego, co się dzieje w państwie.

 

Cechy państwa autorytarnego