Strona 1 / 1

POLITECHNIKA WARSZAWSKA
WYDZIAŁ INŻYNIERII LĄDOWEJ
OŚRODEK METOD KOMPUTEROWYCH
ZESPÓŁ OPROGRAMOWANIA INŻYNIERSKIEGO

Ćwiczenie: IntelliCAD 2000

Komputerowe Wspomaganie Projektowania

Materiały pomocnicze do ćwiczeń

Strona 2 / 2

Cel:

Samodzielne wykonanie rysunku rzutu budynku, opisanie go i zwymiarowanie. Nabycie umiejętności kreślenia
prymitywów 2D, wykorzystywania pomocy rysunkowych, wprowadzania opisów i wymiarów na rysunki.

Wymagania:

−

umiejętność kreślenia prymitywów 2D

−

operacje na obiektach, np.: kopiowanie,
skalowanie, lustro itp.

−

umiejętność precyzyjnego kreślenia

−

korzystanie

z

warstw,

pomocy

rysunkowych

−

tworzenie bloków i wykorzystywanie
ich w rysunkach

−

umieszczanie opisów, style tekstu

−

wymiarowanie, style wymiarowania

Literatura:

IntelliCAD 2000. Pierwsze kroki, Andrzej Pikoń, Helion 2000, ISBN: 83-7197-433-7

IntelliCAD 2000

Aby posiadać legalną, trochę okrojoną wersję IntelliCAD’a trzeba zarejestrować się na stronie

http://www.cadopia.com/

oraz co najważniejsze pobrać 20MB plik z jego spakowaną kopią . Jest to wersja

darmowa. W zestawie znajduje się dokumentacja, która po instalacji zajmuje 10 MB. Zawiera ona wyczerpujący
opis wszystkich narzędzi i możliwości programu, co umożliwia maksymalnie funkcjonalne wykorzystanie programu
do efektywnej pracy. Niestety dokumentacja jest w języku angielskim.
Wersja Standard jest rozpowszechniana za darmo. Nie zawiera jednak trzech grup narzędzi: fotorealistycznego
renderingu, narzędzi do tworzenia makr w Visual Basicu oraz opcji wyświetlania plików rastrowych.
Za te dodatkowe możliwości trzeba dopłacić 99 USD (Professional Edition).
Wymagania sprzętowe:
System operacyjny Windows 95/98
procesor firmy Intel® (rekomendowane)
pamięć operacyjna 64MB
50MB wolnej przestrzeni dyskowej na pełną instalację

Opis:

W temacie wydanym do ćwiczenia znajduje się szkic rzutu budynku. Należy narysować go komputerowo.

Wprowadzenie do programu.

IntelliCAD 2000 to najbardziej zgodny z AutoCAD-em ze wszystkich programów CAD.
Popularność IntelliCAD-a wynika z podobnej do AutoCAD-a filozofii działania - polecenia i opcje są w bardzo
dużej mierze zgodne z AutoCAD-em. Zapisuje on i odczytuje pliki w AutoCAD-owym formacie DWG (do wersji
R14) i dlatego zapewnia pełną kompatybilność plików bez konieczności dokonywania konwersji. IntelliCAD to
program CAD dla uczniów, studentów, projektantów, architektów i wszystkich pragnących tworzyć rysunki typu
CAD.

Strona 3 / 3

Ustawianie środowiska rysunku.

Podstawową zasadą powinno być, iż kreśli się od ogółu do
szczegółu i wszystkie odległości są kreślone precyzyjnie tzn.
nie będą wymagały „naciągania” podczas wymiarowania.
Pierwszą czynnością powinno być ustawienie pomocy
rysunkowych (siatki, trybu ORTHO, zatrzasków, warstw itp.).
Pomagają one w precyzyjnym rysowaniu np.: tryb ORTHO
umożliwia kreślenie tylko linii poziomych i pionowych, siatka
daje możliwość łatwego zorientowania się w odległościach na
rysunku a w połączeniu ze skokiem pozwala na kreślenie
oparte o określony moduł odległości.

⇒

Granice rysunku, czyli projektowaną potrzebną

przestrzeń dla rysunku określamy korzystając z polecenia
Drawing Limits z menu Settings. Podając współrzędne dwóch
przeciwległych narożników prostokąta naszego rysunku
(wpisując je w pasku komend w przyjętych jednostkach) określamy jego granice. Zakres rysunku możemy zmieniać
wielokrotnie w trakcie pracy. Widocznym efektem przyjęcia granic jest wyświetlenie rysunku w ich zakresie (ikona
Zoom All z paska narzędzi View lub polecenie View

→

Zoom

→

All) przy włączonej siatce.

⇒

Wszystkie ustawienia tzn: formatowanie jednostek rysunku, ustawienia siatki i skoku, zatrzaski i inne

dokonuje się w (Settings

→

Drawing Settings). Na zakładkach Coordinate Input oraz Display mamy możliwość

wprowadzania bardzo wielu zmian ustawień. wystarczy z list rozwijalnych wybrać grupę cech a zakładka
automatycznie wyświetli opcje.

⇒

Najważniejszy

przełącznik

znajduje

się

w

(Tools

→

Options)

–

umożliwia

wybór

poziomu

zaawansowania użytkownika. Początkujący mogą wybrać tryb
Begginer, dzięki temu będą mieli dostęp tylko do
podstawowych funkcji, co powinno ułatwić poznawanie
(uczenie się) programu. Po opanowaniu podstaw można
przejść na wyższy poziom zaawansowania.

paski narzędzi

pasek menu

linia poleceń

pasek stanu

kursor

obszar

graficzny

symbol układu

współrzędnych

Strona 4 / 4

⇒

Lokalizacja punktów na obiektach

Każdy z obiektów graficznych ma kilka charakterystycznych punktów takich jak punkty
końcowe, środek, punkt przecięcia z innym obiektem. Wykorzystując te punkty można zacząć
rysowanie kolejnej linii od końca innej linii lub od punktu przecięcia dwu linii.
Tryby lokalizacji można włączyć na dwa sposoby:

−

przez chwilowe tryby lokalizacji – w celu pojedynczego użycia. Wyboru można dokonać
lub korzystając z kombinacji Shift+prawy klawisz myszy

−

przez stałe tryby lokalizacji – włącza tryby lokalizacji do czasu ich wyłączenia. Należy
dokonać ustawień w (Settings

→

Entity Snaps) lub z paska narzędzi Entity Snaps.

⇒

Dostosowanie pasków narzędzi.

Dla edycji pasków narzędzi wybrać (View

→

Toolbars) lub wybrać prawy klawisz myszy wskazując dowolny

otwarty pasek narzędziowy

Układ współrzędnych.

⇒

Biegunowe i kartezjańskie układy współrzędnych

Standardowo obiekty lokalizowane są w kartezjańskim układzie
osi x, y, z lecz przy kreśleniu rysunków dwu wymiarowych
wystarczy podawać współrzędne punktów x i y. Gdy użytkownik
rozpoczyna pracę z nowym rysunkiem, program automatycznie
ustala globalny układ współrzędnych (GUW) względem którego
zapisuje dane o wszystkich obiektach rysunkowych.

⇒

Lokalne układy współrzędnych w każdej rzutni

W nowym rysunku obszar graficzny zawsze zawiera tylko jedną rzutnię tzn. jeden widok. Jednak można podzielić
obszar graficzny na kilka części (View

→

Viewports) i w każdej z nich ustalić widok nie tylko innej części rysunku

lecz również z innego kierunku w przestrzeni.

Tworzenie obiektów.

⇒

Bezpośrednie wprowadzenie odległości.

W dwuwymiarowej przestrzeni program IntelliCAD pozwala na wprowadzanie
współrzędnych na kilka sposobów:
a) wprowadzanie współrzędnych bezwzględnych:

Polecenie: linia
Od punktu: 3,2
Do punktu: 5,6

b) wprowadzanie współrzędnych względnych:

Polecenie: linia
Od punktu: 3,2
Do punktu: @2,4

c) wprowadzanie współrzędnych biegunowych – np. linia o długości 3 jednostek i pod

kątem 45 stopni:

Polecenie: linia
Od punktu: 0,1
Do punktu: @3<45

⇒

Rysowanie obiektów liniowych i krzywoliniowych

Należy wybrać odpowiednie narzędzie z menu (Insert) lub paska narzędzi Draw 2D a
następnie postępować wg instrukcji które będą pojawiały się w linii poleceń
Polyline -polilinia – jest to ciąg segmentów liniowych lub łukowych połączonych ze sobą
i stanowiących jeden element rysunkowy.
Spline - splajny – gładkie krzywe wyznaczone przez określony zbiór punktów.
Donut – pierścień – wypełnienie obejmuje obszar pomiędzy dwoma współśrodkowymi
okręgami
Plane – region – wypełnienie tworzone w obszarach bazujący na rzucie prostokątnym lub
trójkątnym

Strona 5 / 5

⇒

Kreskowanie

(Insert

→

Hatch) lub ikona - definiuje wygląd wzoru

kreskowania, który ma być zastosowany. Należy
wybrać typ i wzór kreskowania oraz określić jego kąt
obrotu i skalę.
Select Area (Wskaż punkty) - konstruuje obwiednię z
istniejących obiektów, które tworzą obszar zamknięty.
Sposób wykrywania obiektów zależy od ustawienia
opcji Island Detection Options (Metoda wykrywania
wysp). Po wybraniu opcji Wskaż punkty, okno
dialogowe jest chwilowo zamykane, a AutoCAD
wyświetla zgłoszenie pozwalające na określenie
punktów.
Korzystając z opcji Wskaż punkty należy pamiętać, że
program

wykrywa

automatycznie

wewnętrzne

obiekty. Trzeba zatem odpowiednio ustawienia Island
Detection Options (Metoda wykrywania wysp)
Island Detection Options (Metoda wykrywania wysp)
określa metodę kreskowania obiektów wewnątrz
najbardziej zewnętrznej obwiedni kreskowania. Jeżeli
wewnętrzne granice nie występują w zbiorze kreskowanych obiektów, określanie stylu wykrywania wysp nie ma
znaczenia. Ilustracje towarzyszące każdemu stylowi pokazują sposób kreskowania grupy trzech zagnieżdżonych
obiektów obwiedni.

Edycja.

Program oferuje dwa podejścia do edycji: można najpierw wywołać polecenie a następnie wybrać elementy lub
wstępnie wybrać obiekty a następnie wybrać polecenie.

⇒

Wybieranie obiektów – kliknięcie lewym klawiszem myszy na obiekcie, wybieranie wielu elementów naraz
poprzez okna wybierające

⇒

Edycja za pomocą uchwytów

Należy kliknąć lewym klawiszem myszy na obiekcie co spowoduje pojawienie się uchwytów, chwytając za te
uchwyty można rozciągać i przesuwać obiekty, w menu pod prawym klawiszem myszki wyszczególnione są
wszystkie opcje

⇒

Properties - cechy (Modify

→

Properties lub

menu kontekstowe myszy)

Okno Properties przedstawia cechy obiektów,
wyświetla bieżące ustawienia dla cech obiektu
podczas wyboru pojedynczego obiektu lub złożonego
zbioru obiektów. Korzystając z okna Properties,
można zmodyfikować każdą cechę,dla której istnieje
możliwość zmiany. Aby zmodyfikować cechy,
należy wskazać obiekt, którego cechy mają zostać
zmienione i użyć jednej z poniższych metod:
wprowadzić nową wartość, wskazać wartość z listy,
zmienić wartość cechy w oknie dialogowym, użyć
przycisku Select, aby zmienić wartość współrzędnej.

Wyświetlanie rysunku.

View

→

Zoom lub pasek narzędzi Standard i ikony

Rysunek komputerowy zazwyczaj nie mieści się na ekranie monitora w takiej skali, aby

można z nim było swobodnie pracować, dlatego praca z nim wymaga wielokrotnego
wykonywania zbliżeń dla narysowania szczegółów, przesunięć okna widokowego nad inny
obszar rysunku i zmiany skali widoku dla ogarnięcia całości.
Widokiem nazywamy określone powiększenie, pozycję i orientację rysunku. Najczęstszą
metodą zmiany widoku rysunku jest użycie jednej z wielu opcji polecenia ZOOM,
zwiększającej bądź zmniejszającej rozmiar wyświetlanego obrazu w obszarze graficznym.

Strona 6 / 6

Warstwy i cechy obiektów

.

Jedną z ważniejszych umiejętności w
posługiwaniu się programami do kreślenia
komputerowego

jest

umiejętność

wykorzystania warstw. Warstwy można
porównać do folii na których rysowalibyśmy
nasz projekt. Można podzielić elementy
rysunku na grupy i każdą z nich umieścić na
innej warstwie np.: ściany, osie, opisy,
wymiary, stolarka itp. a następnie w
zależności od potrzeb składać je i
wyświetlać na ekranie lub drukować. W ten
sposób można część elementów „na chwilę”
ukryć aby łatwiej dorysować szczegóły, do
każdej z warstw jest przypisany kolor i
rodzaj linii co pozwala na łatwe
rozpoznawanie

elementów

rysunku,

sprawdzanie

jego

kompletności

i

poprawności.
W menu (Settings

→

Explore Layers) można ustalić takie właściwości jak:

⇒

Tworzenie warstw (ikona – New Item),

⇒

Ustalanie bieżącej warstwy – dwukrotne kliknięcie na nazwie warstwy.

⇒

Widoczność warstw

- Warstwa może być albo widoczna albo ukryta. Warstwa widoczna jest pokazywana na ekranie i na wydruku.
Kiedy warstwa jest ukryta, nie jest widoczna ani na ekranie ani na wydruku, nawet jeśli włączona jest opcja Kreśl.
- Warstwa zablokowana jest niewidoczna i wyłączona z regenerowania, ukrywania obiektów, renderowania i
kreślenia. Warstwa odblokowana jest widoczna i dostępna do regenerowania, ukrywania obiektów, renderowania i
kreślenia.
- Zamknij/Otwórz - zamyka i otwiera warstwy. Nie można wybrać ani edytować obiektów na zamkniętej warstwie.
Dzięki temu można widzieć informacje na skojarzonej warstwie ale nie ma potrzeby edytowania obiektów na takiej
warstwie.

Kreślenie zaczynamy od narysowania osi konstrukcyjnych we właściwym rozstawie i na warstwie Osie. Następnie
rysujemy ściany z zachowaniem właściwych grubości (np. 25+ 8+12=45) i na oddzielnej warstwie Sciany.

Zakładka Entity Creation z okna ustawień Setings

→

Drawing Settings pozwala ustalić skalę wyświetlanych stylów

linii.

Bloki i odnośniki zewnętrzne.

Blok powstaje poprzez zgrupowanie elementów w jeden pojedynczy obiekt. Blok można wstawiać do rysunku
wielokrotnie a plik przechowa tylko jeden wzór i wiele odwołań do niego, może to znacznie zmniejszyć wielkość
pliku i usprawnia działanie programu. Z raz zdefiniowanych bloków można korzystać wielokrotnie i przenosić je
między plikami.

⇒

Użytkownik może rozbić (Modify

→

Explode) blok na elementy składowe, które następnie może

zmodyfikować i zmienić definicję bloku. Program uaktualnia wszystkie aktualne i przyszłe odwołania do definicji
danego bloku. Bloki usprawniają proces tworzenia rysunku.

⇒

Tworzenie bloków. (Tools

→

Create Block)

Strona 7 / 7

Użytkownik może zgrupować obiekty, aby utworzyć definicję bloku w aktualnym rysunku lub zapisać blok w
postaci oddzielnego pliku rysunkowego. Podczas definiowania bloku, użytkownik określa punkt bazowy i obiekty
do zgrupowania..

⇒

Wstawianie i rozbijanie bloków. (Insert

→

Insert Block), (Modify

→

Explode)

Użytkownik może wstawiać do aktualnego rysunku bloki
lub całe rysunki za pomocą polecenia Insert Block. Gdy
użytkownik wstawia blok lub rysunek, określa punkt
wstawienia, skalę i kąt obrotu. Podczas wstawiania całego
rysunku do innego rysunku, program traktuje wstawiany
rysunek tak samo jak odwołanie do zwykłego bloku.
Następne umieszczenia bloku łączą definicję bloku, (która
zawiera opis geometrii bloku) z różnymi ustawieniami
punktu wstawienia, skali i kąta obrotu. Jeżeli użytkownik
wprowadzi zmiany do oryginalnego rysunku już po jego
wstawieniu, to nie będą one miały wpływu na zawartość
wstawionego bloku. Jeżeli użytkownik chciałby, aby
wstawiony blok odzwierciedlał zmiany wprowadzone w
rysunku oryginalnym, może zmienić definicję wstawionego
bloku przez powtórne wstawienie oryginalnego rysunku.

Tekst w rysunkach.

⇒

Edycja tekstu - aby móc wprowadzić tekst należy wybrać:

-

(Insert

→

Text) lub ikonę z paska narzędzi Draw 2D i wskazać początek, wysokość oraz pochylenie tekstu

-

(Insert

→

Multiline Text) lub ikonę z paska narzędzi Draw 2D i wskazać obszar o zakładanej szerokości dla

tekstu

Dla długich, złożonych zapisów, należy utworzyć tekst wielowierszowy. Tekst wielowierszowy wypełnia obszar o
określonej szerokości lecz w pionie może rozciągać się nieograniczenie. Użytkownik może formatować pojedyncze
wyrazy lub znaki wchodzące w skład tekstu wielowierszowego.
Tekst wielowierszowy zawiera kilka linii tekstu lub
paragrafów, które wypełniają obszar o określonej
szerokości.

Odmiennie

do

tekstu

jednowierszowego, tekst wielowierszowy obejmuje
wszystkie linie tekstu lub paragrafy utworzone w
sesji edycyjnej tekstu wielowierszowego. Tekst
wielowierszowy posiada więcej opcji edycyjnych
niż tekst jednowierszowy. Korzystając z edytora
tekstu wielowierszowego, użytkownik może
zmienić dla pojedynczych znaków, wyrazów lub zdań w paragrafach zastosowaną czcionkę, kolor i wysokość
tekstu, jak również wprowadzić podkreślenie.

Strona 8 / 8

⇒

Style tekstu

(Settings

→

Explore Text Styles) – pozwalają na ustalenie cech opisu np. styl czcionki, wysokość dla poszczególnych

grup opisów (np. tabelek pomieszczeń, komentarzy z boku rysunku, opisu tabeli rysunku) i odwoływanie się do nich
lub ich zmienianie w dowolnej chwili. Na uwagę szczególnie zasługują właściwości: współczynnik szerokości
(Width Factor) określający odstępy pomiędzy znakami, kąt pochylenia umożliwiający pochylenie znaków w
zakresie <-85 do +85> stopni.

Następny etap - wstawiamy opisy – głównie tabele z opisami pomieszczeń i komentarze.

Wymiarowanie. (menu Wymiar).

Nieodłącznym elementem rysunków konstrukcyjnych są wymiary, pozwalają one na dokładne określenie odległości
na rzutach i przekrojach. Wymiary są skojarzone z wymiarowanymi obiektami, tzn. parametry geometryczne
elementów sczytywane są automatycznie a wszelkie zmiany są automatycznie uwzględniane w opisach wymiarów.
Linie wymiarowe, pomocnicze strzałki i opisy generowane są automatycznie co znacznie przyśpiesza proces ich
tworzenia.

Program IntelliCAD dostarcza wielu rodzajów wymiarów (pasek menu Dimensioning), których użytkownik może
użyć do zwymiarowania obiektów rysunkowych. Po wybraniu Settings

→

Dimension Settings można utworzyć z

dostępnych elementów własny styl wymiarowania, którego podstawowymi cechami są wielkość opisów
wymiarowych, rodzaje strzałek i linii pomocniczych. . Nanoszone zmiany w nastawach można dynamicznie
obserwować na podglądzie wymiaru.

Strona 9 / 9

Poniżej zamieszczona jest przykładowa konfiguracja stylu
wymiarowania.

Zakładka Arrows pozwala wybrać:
typ (arrowheads - strzałki lub tick – kreska ukośna) oraz
wielkość zakończeń (w jednostkach rysunku) dla
początku i końca linii wymiarowych.
Aby uzyskać dowolne strzałki kończące linie wymiarowe
należy narysować odpowiednie strzałki, stworzyć z nich
blok a następnie na zakładce Arrows w polach Start i End
wpisać nazwę tego bloku

Zakładka Format pozwala ustalić wzajemne położenie
elementów wymiaru (strzałek i tekstu) oraz określić
obszar wokół niego:

-

wstaw tekst i strzałki wewnątrz (pomiędzy linie
pomocnicze),

-

wstaw tekst wewnątrz, strzałki na zewnątrz,

-

wstaw tekst lub strzałki wewnątrz,

-

dopasuj według najlepszej metody,

-

narysuj odnośnik do tekstu jeśli jest to konieczne,

-

pozwól, aby tekst był gdziekolwiek bez odnośnika.

Zakładka Lines pozwala ustalić parametry linii
wymiarowej i linii pomocniczych takie jak:

- kolor

→

Select Color, tu przypisany kolor nadpisuje

ustawienia

dla

warstwy

(dlatego

ustawiamy

(BYLAYER – jak dla warstwy),

- odległość w jed. rysunku pomiędzy wymiarowanym

elementem a początkiem linii pomocniczej – Offset
from origin,

- Extend past obliques – wysunięcie linii wymiarowej

poza pierwszą linię pomocniczą,

- Extend past dimensions – wysunięcie linii

pomocniczych poza linię wymiarową,

- uwidacznianie linii wymiarowej i pierwszej lub drugiej

linii pomocniczej – disable dimension or extension
line,

- ukrycie zewnętrznej linii wymiarowej – przycisk

suppress,

- wstawienie linii pomiędzy pomocniczej, gdy tekst jest

na zewnątrz – przycisk enable lines,

Zakładka Text pozwala ustalić:
- styl, kolor i rozmiar tekstu (w jednostkach rysunku),

przedrostek (Prefix) i przyrostek (Suffix) tekstu
wymiarowego. Wysokość tekstu należy tak dobrać aby
na wydruku miał on odpowiednią wielkość ( ~ 4 mm).

- odległość (w jed. Rysunku) położenia tekstu nad linią

wymiarową

→

Vertical text offset,

- punkty Horizontal i Vertical (poziomy i pionowy)

pozwalają określić położenie tekstu względem
pozostałych elementów wymiaru,

- parametry zrównania tekstu

→

Text Alignment.

Strona 10 / 10

⇒

Zakładka Tolerance steruje parametrami tolerancji w tekście wymiaru (nie występują w rysowanym
rzucie).

⇒

Zakładka Units określa parametry liczb w
tekście wymiarowym, w tym:

- liczbę miejsc po przecinku – decimal places,
- wartość zaokrąglania liczb – round...,
- ukrycie zera poprzedzającego liczbę przed

przecinkiem – suppress leading zeros, np.
zamiast 0,123 będzie ,123 ,

- ukrycie zer występujących na końcu liczby po

przecinku – suppress trailing zeros, np.
zamiast 10,2000 będzie 10,2 ,

- skalowanie wielkości elementów wymiarów –

comprehensive scale factor,

- skalowanie wartości liczbowych wymiarów –

linear dimensioning scale factor,

- format liczb dla wymiarów liniowych i kątowych.

⇒

Zakładka Alternate Units pozwala ustalić parametry dodatkowych, drugich liczb (podawanych w
nawiasach), ich wyświetlaniem lub nie steruje przycisk – enable alternate units.

Każdy styl wymiarowania można zapamiętać i ewentualnie skopiować do innego pliku – Settings

→

Explorer

Dimension Styles (Copy, Paste pomiędzy dwoma jednocześnie otwartymi plikami rysunkowymi).

Zmiany w wyglądzie wymiaru:

•

aby zmienić tekst wymiarowy – ikona Edit Text i wpisujemy własny tekst w polu Dimension text.

•

aby zmienić położenie głównej linii wymiarowej, linii pomocniczych lub tekstu – zaznaczamy wymiar i
przemieszczamy poszczególne elementy chwytając za znaczniki.

Styl wymiarowania możemy utworzyć (New) i zapisać (Save) w celu późniejszego wykorzystania w danym lub
innym rysunku. Poniżej zestaw podstawowych oznaczeń używany w IntelliCAD-zie.

Plotowanie i drukowanie – krok po kroku.

1. Otworzyć właściwy rysunek. Sprawdzić jakie numery
kolorów zostały wykorzystane w rysunku – ustalić grubości
linii dla poszczególnych kolorów (każdy wykorzystany kolor
będzie musiał mieć ustawioną grubość linii). Sprawdzić czy na
warstwie DEFPOINTS nie zostały narysowane jakieś istotne
obiekty (warstwa ta jest nie drukowalna).
2. Z menu górnego wybierz

⇒

File

→

Print. Pojawi się okno

konfiguracji kreślenia.
3. Wybierz przycisk

⇒

Window a następnie Select Print Area a

następnie myszką kliknij w 2 punktach definiujących obszar
prostokątny tak aby obszar, który chcesz wyplotować znalazł
się w tym prostokącie (powinien mieć niewielki margines).
4. Wybierz

⇒

Print Setup

⇒

wybierz nazwę właściwego

urządzenia

⇒

potwierdź OK

Strona 11 / 11

5. Wpisz skalę w jakiej chcesz wydrukować rysunek

6. Wybierz środkową zakładkę

Kliknij na kolor pisaka z lewej strony (podświetli się

na niebiesko) a następnie z prawej strony ustaw grubość
pisaka wg potrzeb. Dla wydruków czarno-białych Output
Color należy ustawić na czarny, dla wydruków
kolorowych (tylko wydruki na papierze) pisaka należy
ustawić na wartość identyczną jak w kolumnie Screen
Color.





7. Wybierz ostatnią zakładkę .
Wpisz nagłówek i stopkę (jeśli są potrzebne), możesz
wycentrować rysunek na stronie.
Stworzoną konfigurację możesz zapisać do pliku aby
następnym razem mieć mniej pracy przy wykonywaniu
ustawień.
Na koniec należy sprawdzić czy drukarka (ploter) jest
uruchomiona i kliknąć przycisk Print.





8. Gotowy wydruk.