©Kancelaria Sejmu

s. 1/137

2015-12-21

Dz.U. 2003 Nr 179 poz. 1750

U S T A W A

z dnia 11 września 2003 r.

o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych

Rozdział 1

Przepisy ogólne

Art. 1.

Ustawa określa:

1)

zasady powoływania do zawodowej służby wojskowej;

2)

przebieg służby wojskowej żołnierzy zawodowych;

3)

podstawowe uprawnienia i obowiązki służbowe żołnierzy zawodowych, w tym

uprawnienia w zakresie dzi

ałalności publicznej;

4)

zasady otrzymywania uposażenia i innych należności pieniężnych przez
żołnierzy zawodowych;

5)

zasady zwalniania żołnierzy zawodowych z zawodowej służby wojskowej;

6)

przebieg służby wojskowej kandydatów na żołnierzy zawodowych;

7)

przebieg służby wojskowej żołnierzy zawodowych i kandydatów na żołnierzy
zawodowych w razie ogłoszenia mobilizacji, stanu wojennego i w czasie

wojny.

Art. 2.

Żołnierzem zawodowym może być osoba posiadająca obywatelstwo

polskie, o nieposzlakowanej opinii, k

tórej wierność dla Rzeczypospolitej Polskiej nie

budzi wątpliwości, posiadająca odpowiednie kwalifikacje oraz zdolność fizyczną i
psychiczną do pełnienia zawodowej służby wojskowej.

Art. 3.

1. Żołnierze zawodowi są żołnierzami w czynnej służbie wojskowej.

1a.

Żołnierze zawodowi pełnią czynną służbę wojskową jako służbę stałą albo

służbę kontraktową.

2.

Żołnierze zawodowi pełnią zawodową służbę wojskową dla dobra

Rzeczypospolitej Polskiej. Służba ta wymaga zdyscyplinowania, lojalności i
poświęcenia.

Opracowano na
podstawie: t.j.
Dz. U. z 2014 r.
poz. 1414, 1822, z
2015 r. poz. 1066,
1217, 1268, 1830.

©Kancelaria Sejmu

s. 2/137

2015-12-21

3.

Państwo zapewnia żołnierzom zawodowym godne warunki życia,

umożliwiające oddanie się służbie Narodowi i Ojczyźnie, rekompensując
odpowiednio trud, ograniczenia i wyrzeczenia związane z pełnieniem zawodowej
służby wojskowej.

Art. 4.

1. Żołnierze zawodowi stanowią kadrę zawodową Sił Zbrojnych

Rzeczypospolitej Polskiej, zwanych dalej „Siłami Zbrojnymi”.

2.

Kadra zawodowa Sił Zbrojnych dzieli się na:

1)

korpus oficerów zawodowych, do którego zalicza się:

a)

oficerów młodszych,

b)

oficerów starszych,

c)

generałów i admirałów;

2)

korpus podoficerów zawodowych, do którego zalicza się:

a)

podoficerów młodszych,

b)

podoficerów,

c)

podoficerów starszych;

3)

korpus szeregowych zawodowych.

3. Korpusy oficerów zawodowych, podoficerów zawodowych i szeregowych

zawodowych dzielą się na korpusy osobowe. Korpusy osobowe dzielą się na grupy
osobowe, w których występuje podział na specjalności wojskowe.

4. (uchylony).

5.

Minister Obrony Narodowej, w drodze rozporządzenia, tworzy i znosi

korpusy osobowe, ustala ich podział na grupy osobowe i specjalności wojskowe,
zapewniając zaspokojenie potrzeb Sił Zbrojnych.

6. (uchylony).

Art. 5.

1. Zdolność fizyczną i psychiczną do pełnienia zawodowej służby

wojskowej ustala wojskowa komisja lekarska, która wydaje w tej sprawie

orzeczenie. Orzecze

nie wojskowej komisji lekarskiej jest decyzją.

1a.

Od orzeczenia wojskowej komisji lekarskiej przysługuje odwołanie do

wojskowej komisji lekarskiej wyższego stopnia.

1b.

Członek składu orzekającego wojskowej komisji lekarskiej może zgłosić na

piśmie sprzeciw wobec projektu orzeczenia wojskowej komisji lekarskiej.

©Kancelaria Sejmu

s. 3/137

2015-12-21

2.

Do wojskowej komisji lekarskiej kieruje się:

1)

żołnierza zawodowego – z urzędu albo na jego wniosek;

2)

żołnierza i inną osobę, która zgłosiła chęć pełnienia zawodowej służby

wojskowej – z

urzędu.

3.

Do wojskowej komisji lekarskiej kieruje się z urzędu żołnierzy zawodowych:

1)

gdy nie wykonują zadań służbowych z powodu choroby trwającej
nieprzerwanie przez trzy miesiące;

2)

jeżeli w ich stanie zdrowia nastąpiło pogorszenie uniemożliwiające lub
utrudniające wykonywanie zadań służbowych;

3)

gdy ulegli wypadkom pozostającym w związku z pełnieniem zawodowej służby
wojskowej lub u których została stwierdzona choroba powstała w związku ze
szczególnymi właściwościami lub warunkami służby wojskowej;

4)

w celu przeprowadzenia okresowych lub okolicznościowych badań lekarskich –
jeżeli zaliczeni zostali do określonych grup osobowych;

5)

przed skierowaniem do pełnienia zawodowej służby wojskowej poza granicami
państwa oraz po powrocie do kraju;

6)

jeżeli orzeczenie wojskowej komisji lekarskiej jest niezbędne w postępowaniu

karnym lub w sprawach o wykroczenia;

7)

(uchylony).

3a.

Przepisu ust. 3 pkt 1 nie stosuje się do żołnierzy – kobiet ciężarnych.

4.

Do wojskowej komisji lekarskiej można skierować z urzędu żołnierza

zawodowego również w innych niż wymienione w ust. 3 przypadkach
uzasadnionych potrzebami Sił Zbrojnych, w tym w szczególności:

1)

przed wyznaczeniem na stanowisko służbowe;

2)

w związku z przeniesieniem do innego korpusu osobowego albo innej grupy

osobowej;

3)

przed zwolnieniem z zawodowej służby wojskowej z przyczyn innych niż ze
względu na stan zdrowia;

4)

gdy nie przystąpił w nakazanym terminie do sprawdzianu sprawności fizycznej
lub gdy otrzymał ze sprawdzianu sprawności fizycznej ocenę niedostateczną;

5)

w celu sprawdzenia prawidłowości orzekania o jego czasowej niezdolności do
służby z powodu choroby lub prawidłowości wykorzystania zwolnienia

lekarskiego.

©Kancelaria Sejmu

s. 4/137

2015-12-21

5.

Do wojskowej komisji lekarskiej kierują:

1)

wojskowy komendant uzupełnień – żołnierzy i inne osoby ubiegające się o
powołanie do zawodowej służby wojskowej;

2)

dowódca jednostki wojskowej – w przypadkach wymienionych w ust. 2 pkt 1,

ust. 3 pkt 1–4 oraz ust. 4 pkt 3–

5, a także, po uzgodnieniu z organem

właściwym do wyznaczenia żołnierza zawodowego na stanowisko służbowe, w

przypadkach wymienionych w ust. 3 pkt 5 oraz ust. 4 pkt 1 i 2;

3)

sąd, prokurator, komendant jednostki organizacyjnej Żandarmerii Wojskowej
oraz inny organ, przed którym toczy się postępowanie w sprawach o
przestępstwo lub wykroczenie – w przypadku wymienionym w ust. 3 pkt 6;

4)

Minister Obrony Narodowej –

wszystkich żołnierzy zawodowych.

6.

Ustala się następujące kategorie zdolności fizycznej i psychicznej do

zawodowej służby wojskowej:

1)

kategoria Z – zdolny do zawodow

ej służby wojskowej, co oznacza zdolność do

pełnienia zawodowej służby wojskowej oraz służby w charakterze kandydata
na żołnierza zawodowego;

1a) kategoria Z/O –

zdolny do zawodowej służby wojskowej z ograniczeniami, co

oznacza ograniczoną zdolność do dalszego pełnienia zawodowej służby
wojskowej w poszczególnych rodzajach Sił Zbrojnych i rodzajach wojsk oraz
na określonych stanowiskach służbowych;

2)

kategoria N –

trwale lub czasowo niezdolny do zawodowej służby wojskowej

oraz niezdolny do służby w charakterze kandydata na żołnierza zawodowego.

6a.

Żołnierz zawodowy jest obowiązany poddać się badaniom zleconym przez

wojskową komisję lekarską, w tym również badaniom specjalistycznym,

psychologicznym i dodatkowym.

6b. W przypadku gdy przeprowadzone badania i zgromadzona dokumentacja

nie pozwalają na wydanie orzeczenia, żołnierz zawodowy może zostać skierowany
na obserwację w podmiocie leczniczym, jeżeli wyraża na to zgodę.

6c. W

przypadku odmowy żołnierza zawodowego poddania się obserwacji

w podmiocie

leczniczym, wojskowa komisja lekarska może wydać orzeczenie na

podstawie posiadanych dokumentów i

oceny stanu zdrowia żołnierza zawodowego.

7. Orzeczenie o

zaliczeniu danego żołnierza lub innej osoby do jednej

z kategorii, o których mowa w ust.

6, właściwe wojskowe komisje lekarskie wydają

©Kancelaria Sejmu

s. 5/137

2015-12-21

na podstawie badania lekarskiego fizycznej i

psychicznej zdolności tej osoby do

służby w poszczególnych rodzajach Sił Zbrojnych i rodzajach wojsk oraz na
poszczególnych stanowiskach służbowych, z uwzględnieniem wyników badań

specjalistycznych, a w

razie potrzeby również obserwacji w podmiocie leczniczym.

7a.

Kategorię Z/O orzeka się w stosunku do żołnierzy zawodowych, którzy

wskutek wypadku pozostającego w związku z pełnieniem czynnej służby wojskowej
albo chorobą powstałą w związku ze szczególnymi właściwościami lub warunkami
służby wojskowej, doznali stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu.

7b.

Orzekając o zaliczeniu żołnierza zawodowego do kategorii Z/O właściwe

wojskowe komisje lekarskie uwzględniają zdolność do pełnienia zawodowej służby
wojskowej na stanowisku służbowym wskazanym przez organ właściwy do
wyznaczania na to stanowisko. Stanowisko służbowe wskazuje się w uzgodnieniu z
żołnierzem zawodowym.

8.

Minister Obrony Narodowej, w porozumieniu z ministrem właściwym do

spraw zdrowia, określi, w drodze rozporządzenia:

1)

wykaz chorób i ułomności uwzględniany przy orzekaniu o zdolności do
zawodowej służby wojskowej oraz do służby poza granicami państwa wraz ze
wskazaniem kategorii zdolności do zawodowej służby wojskowej;

2)

wykaz chorób i ułomności uwzględniany przy orzekaniu o zdolności do
pełnienia służby w poszczególnych rodzajach Sił Zbrojnych i rodzajach wojsk
oraz na poszczególnych stanowiskach służbowych wymagających szczególnych

predyspozycji zdrowotnych

wraz ze wskazaniem kategorii zdolności do

zawodowej służby wojskowej;

3)

wykaz chorób i ułomności uwzględniany przy orzekaniu o ograniczonej
zdolności do pełnienia zawodowej służby wojskowej w poszczególnych
rodzajach Sił Zbrojnych i rodzajach wojsk oraz na określonych stanowiskach
służbowych wraz ze wskazaniem kategorii zdolności do zawodowej służby

wojskowej;

4)

właściwość i tryb postępowania wojskowych komisji lekarskich;

5)

tryb kierowania do wojskowych komisji lekarskich żołnierzy zawodowych i

osób ubi

egających się o powołanie do zawodowej służby wojskowej;

6)

szczegółowe warunki orzekania o zdolności do zawodowej służby wojskowej;

©Kancelaria Sejmu

s. 6/137

2015-12-21

7)

szczegółowe warunki orzekania o ograniczonej zdolności do zawodowej służby

wojskowej;

8)

szczegółowe warunki orzekania o zdolności do służby wojskowej poza
granicami państwa;

8a)

tryb rozpatrywania sprzeciwów wobec projektów orzeczeń wojskowych
komisji lekarskich oraz uchylania orzeczeń w trybie nadzoru;

9)

sposób ustalania związku chorób oraz śmierci ze służbą wojskową;

10) wzór skierowania do wojskowych komisji lekarskich;

11)

wzory orzeczeń wydawanych przez wojskowe komisje lekarskie.

9.

Wydając rozporządzenie, o którym mowa w ust. 8, Minister Obrony

Narodowej kierować się będzie koniecznością zapewnienia ochrony danych

o

sobowych w procesie orzeczniczym, a także tym, aby do zawodowej służby

wojskowej były powoływane i pełniły ją osoby posiadające stan zdrowia
odpowiadający warunkom zawodowej służby wojskowej uzależnionym od rodzaju
Sił Zbrojnych i rodzaju wojsk oraz od poszczególnych stanowisk służbowych.

Art. 5a.

1. Osobę, która zgłosiła chęć pełnienia zawodowej służby wojskowej,

wojskowy komendant uzupełnień kieruje do wojskowej pracowni psychologicznej w
celu przeprowadzenia badań psychologicznych oraz wydania orzeczenia
psychologicznego o istnieniu lub braku przeciwwskazań do pełnienia tej służby.

2. O skierowaniu osoby, o której mowa w ust. 1, do wojskowej pracowni

psychologicznej wojskowy komendant uzupełnień informuje kierownika tej

pracowni.

3. Kierownik wojskowej pracowni psychologicznej informuje wojskowego

komendanta uzupełnień o fakcie niestawienia się osoby, o której mowa w ust. 1, do

wojskowej pracowni psychologicznej.

4. Orzeczenie psychologiczne wojskowej pracowni psychologicznej wydaje

psycholog tej pracowni

uprawniony do przeprowadzenia badań psychologicznych.

5.

Orzeczenie psychologiczne wojskowej pracowni psychologicznej doręcza się

na piśmie osobie, o której mowa w ust. 1, oraz wojskowemu komendantowi
uzupełnień.

6. Od orzeczenia psychologicznego wojskowej pracowni psychologicznej

przysługuje osobie, o której mowa w ust. 1, oraz wojskowemu komendantowi

©Kancelaria Sejmu

s. 7/137

2015-12-21

uzupełnień odwołanie do wojskowej pracowni psychologicznej będącej organem
wyższego stopnia.

7.

Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia:

1)

tryb kierowania do wojskowych pracowni psychologicznych oraz sposób i tryb

wydawania orzeczeń psychologicznych,

2)

zakres badań psychologicznych, którym jest poddawana osoba, która zgłosiła
chęć pełnienia zawodowej służby wojskowej,

3)

tryb odwoływania się od orzeczeń psychologicznych,

4)

sposób postępowania z dokumentacją związaną z badaniami psychologicznymi
oraz wzory stosowanych dokumentów i orzeczeń

–

mając na uwadze właściwość terytorialną wojskowych pracowni psychologicznych

oraz ich właściwość do wykonywania badań i wydawania orzeczeń w trybie
odwoławczym, a także konieczność zawarcia we wzorze orzeczenia informacji o
możliwości i trybie odwołania od orzeczenia.

Art. 6.

1. W rozumieniu ustawy następujące określenia oznaczają:

1)

żołnierze zawodowi – żołnierzy pełniących stałą albo kontraktową zawodową
służbę wojskową;

2)

potrzeby Sił Zbrojnych – celowość:

a)

powołania do zawodowej służby wojskowej,

b)

wyznaczenia na stanowisko służbowe,

c)

zwolnienia ze stanowiska służbowego,

d)

przeniesienia do rezerwy kadrowej lub dyspozycji albo do innego korpusu

osobowego,

e)

zwolnienia żołnierza zawodowego z zawodowej służby wojskowej

– w ramach liczby stanowisk w poszczególnych korpusach kadry zawodowej

Sił Zbrojnych;

3)

stanowisko służbowe – usytuowanie żołnierza zawodowego w hierarchii
służbowej jednostki organizacyjnej, z określonymi dla tego stanowiska:

a)

nazwą,

b)

stopniem etatowym, dla którego określono jeden lub kilka stopni

wojskowych,

c)

grupą lub grupami uposażenia,

d) korpusem osobowym,

©Kancelaria Sejmu

s. 8/137

2015-12-21

e)

grupą osobową,

f)

specjalnością wojskową;

4)

stopień etatowy – dla danego stanowiska służbowego:

a)

szeregowych zawodowych –

określone dwa stopnie wojskowe,

b)

podoficerów młodszych, podoficerów i podoficerów starszych – określone

po trzy stopnie wojskowe,

c)

oficerów zawodowych –

określony stopień wojskowy, a w odniesieniu do

oficerów młodszych – określone dwa stopnie wojskowe;

5)

wyższe stanowisko służbowe – stanowisko służbowe, którego stopień etatowy
jest wyższy od stopnia etatowego poprzednio zajmowanego stanowiska
służbowego;

6)

równorzędne stanowisko służbowe – stanowisko służbowe, którego stopień

etatowy jest równy stopniowi etatowemu poprzednio zajmowanego stanowiska

służbowego, a w przypadku oficerów młodszych – stopniowi wojskowemu

posiadanemu przez oficera;

7)

(uchylony);

8)

(uchylony);

9)

(uchylony);

10) (uchylony);

11) (uchylony);

11a) (uchylony);

12)

kadencja na stanowisku służbowym – okres pełnienia służby na stanowisku
służbowym przez oficera zawodowego w służbie stałej;

13) kontrakt –

pisemną umowę zawartą między osobą zgłaszającą chęć pełnienia

zawodowej służby wojskowej jako służby kontraktowej a organem właściwym

do zawarcia takiej umowy;

14)

modele przebiegu służby wojskowej – przewidzianą dla poszczególnych
korpusów kadry zawodowej Sił Zbrojnych kolejność zajmowania
poszczególnych stanowisk służbowych, na podstawie której planuje się rozwój
służbowy żołnierzy zawodowych;

15)

sędziowie sądów wojskowych – żołnierzy zawodowych pełniących zawodową
służbę wojskową na stanowiskach sędziów w sądach wojskowych;

©Kancelaria Sejmu

s. 9/137

2015-12-21

16) prokuratorzy wojskowi –

żołnierzy zawodowych pełniących zawodową służbę

wojskową na stanowiskach prokuratorów w wojskowych jednostkach

organizacyjnych prokuratury;

17)

objęcie stanowiska służbowego – określony w rozkazie dziennym dowódcy

j

ednostki wojskowej dzień przystąpienia żołnierza zawodowego do

wykonywania obowiązków służbowych na stanowisku służbowym, na które
żołnierz ten został wyznaczony decyzją uprawnionego organu;

18) adres zameldowania –

adres miejsca zameldowania żołnierza zawodowego na

pobyt stały;

19) (uchylony);

20)

dzieci pozostające na utrzymaniu żołnierza zawodowego – dzieci własne
żołnierza zawodowego, dzieci jego małżonka, dzieci przysposobione i dzieci
przyjęte na wychowanie, do czasu zawarcia przez nie związku małżeńskiego,

które:

a)

nie przekroczyły osiemnastego roku życia, a w razie uczęszczania do
szkoły lub odbywania studiów w szkole wyższej dwudziestego piątego
roku życia, albo

b)

stały się całkowicie niezdolne do pracy lub niezdolne do samodzielnej

egzystencji pr

zed osiągnięciem wieku określonego w lit. a;

21)

przydział mobilizacyjny – imienne wyznaczenie żołnierza zawodowego lub
żołnierza pełniącego służbę kandydacką na stanowisko służbowe określone

etatem czasu wojennego, zgodnie z wymaganiami kwalifikacyjnymi oraz

innymi predyspozycjami określonymi dla tego stanowiska;

22)

droga służbowa – wnoszenie wystąpień (wniosków, skarg, próśb, zażaleń i
pytań) za pośrednictwem kolejnych przełożonych, aż do właściwego, który
sprawę rozpatrzy.

2.

Ilekroć w niniejszej ustawie jest mowa o:

1)

jednostce wojskowej –

należy przez to rozumieć jednostkę organizacyjną Sił

Zbrojnych funkcjonującą na podstawie nadanego przez Ministra Obrony
Narodowej etatu określającego jej strukturę wewnętrzną, liczbę, rodzaje i rangę

wszystkich stan

owisk służbowych występujących w tej jednostce, jak również

liczbę i rodzaje uzbrojenia, środków transportu i innego wyposażenia należnego
jednostce, oraz posługującą się pieczęcią urzędową z godłem Rzeczypospolitej

©Kancelaria Sejmu

s. 10/137

2015-12-21

Polskiej i nazwą (numerem) jednostki, a także jednostkę organizacyjną podległą
Ministrowi Obrony Narodowej lub przez niego nadzorowaną, przedsiębiorstwo
państwowe, dla którego jest on organem założycielskim, oraz komórkę
organizacyjną Ministerstwa Obrony Narodowej;

2)

decyzji –

należy przez to rozumieć również rozkaz personalny. Decyzje i

rozkazy personalne wydaje się w formie indywidualnej lub zbiorowej. W
przypadku sporządzenia decyzji lub rozkazu personalnego w formie zbiorowej,
wyciąg z tej decyzji lub rozkazu jest z nimi równoznaczny;

3)

dowódcy jednostki wojskowej –

należy przez to rozumieć osobę kierującą lub

dowodzącą jednostką wojskową, w której żołnierz zawodowy zajmuje
stanowisko służbowe lub do której został skierowany w ramach pełnienia
zawodowej służby wojskowej w rezerwie kadrowej albo w dyspozycji.

Art. 7.

1. Przewidziane w ustawie uprawnienia i obowiązki dowódców

jednostek wojskowych w stosunku do żołnierzy zawodowych:

1)

pełniących zawodową służbę wojskową w jednostkach organizacyjnych
podległych Ministrowi Obrony Narodowej lub przez niego nadzorowanych,
przedsiębiorstwach państwowych, dla których jest on organem założycielskim,

oraz komórkach organizacyjnych Ministerstwa Obrony Narodowej –

przysługuje odpowiednio dyrektorom (szefom, komendantom, kierownikom,

prezesom) tych jednostek i komórek organizacyjnych;

2)

zajmujących stanowiska dowódców jednostek wojskowych (dyrektorów,

szefów, komendantów, kierowników, prezesów) –

przysługują ich

bezpośrednim przełożonym.

2.

Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do kierowników instytucji cywilnych,

o których mowa w art. 22 ust. 1.

Art. 8.

1. Od decyzji wydanych przez właściwe organy w sprawach

określonych w ustawie żołnierz zawodowy może wnieść odwołanie do organu
wyższego stopnia, na zasadach określonych w ustawie z dnia 14 czerwca 1960 r. –
Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013 r. poz. 267 oraz z 2014 r.
poz. 183 i 1195), i , z zastrzeżeniem ust. 2, skargę do właściwego sądu
administracyjnego, na zasadach określonych w ustawie z dnia 30 sierpnia 2002 r. –

©Kancelaria Sejmu

s. 11/137

2015-12-21

Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z
późn. zm.

1)

).

2.

Skarga do właściwego sądu administracyjnego nie może być wniesiona na

decyzje w sprawach:

1)

wyznaczenia, przeniesienia i zwolnienia ze stanowiska służbowego oraz

przeniesienia do rezerwy kadrowej lub do dyspozycji;

2)

mianowania na stopień wojskowy;

3)

przeniesienia do innego korpusu osobowego lub do innej grupy osobowej;

4)

skierowania do wykonywania zadań służbowych poza jednostką wojskową.

3.

Wystąpienia w sprawach wynikających ze stosunku służbowego, z

wyjątkiem spraw wymienionych w ust. 1 oraz przypadków określonych w ustawie,
żołnierz zawodowy może wnosić tylko drogą służbową.

Art. 8a.

1. Roszczenia wynikające z przepisów ustawy przedawniają się z

upływem trzech lat od dnia, w którym stały się wymagalne.

2.

Przerwanie biegu przedawnienia roszczenia następuje na zasadach

określonych w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014

r. poz. 121 i 827).

Rozdział 2

Powołanie do zawodowej służby wojskowej

Art. 9.

1. Powołanie do zawodowej służby wojskowej następuje:

1)

do służby stałej – na czas nieokreślony;

2)

do służby kontraktowej – na czas określony w kontrakcie.

2.

Powołanie do zawodowej służby wojskowej może nastąpić, jeżeli

przemawiają za tym potrzeby Sił Zbrojnych.

3.

Powołanie do zawodowej służby wojskowej następuje:

1)

do służby stałej – w korpusach oficerów zawodowych i podoficerów

zawodowych;

2)

do służby kontraktowej – w korpusach oficerów zawodowych, podoficerów

zawodowych i szeregowych zawodowych.

1)

Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2012 r. poz. 1101 i
1529 oraz z 2014 r. poz. 183 i 543.

©Kancelaria Sejmu

s. 12/137

2015-12-21

4.

Stosunek służbowy żołnierza służby stałej powstaje w drodze powołania na

podstawie dobrowolnego zgłoszenia się do tej służby.

5.

Stosunek służbowy żołnierza służby kontraktowej powstaje w drodze

powołania na podstawie kontraktu zawartego między osobą, która dobrowolnie
zgłosiła się do tej służby, a właściwym organem.

6.

Termin rozpoczęcia pełnienia zawodowej służby wojskowej oraz stanowisko

służbowe, na jakim będzie pełniona ta służba, określa rozkaz personalny, a w
przypadku żołnierzy kontraktowych – kontrakt, z zastrzeżeniem art. 14 ust. 3 i 3a.

Art. 10.

Rozkazy personalne o powołaniu do zawodowej służby wojskowej

wydają, w odniesieniu do stanowisk służbowych:

1)

o stopniach etatowych pułkownika (komandora) i generałów (admirałów) –

Minister Obrony Narodowej;

2)

w korpusie oficerów zawodowych, o stopniach etatowych niewymienionych w

pkt 1, oraz w korpusach podoficerów zawodowych i szeregowych zawodowych

w jednostkach wojskowych niewymienionych w pkt 3 i 4 – dyrektor

departamentu Ministerstwa Obrony

Narodowej właściwego do spraw kadr;

3)

w korpusach podoficerów zawodowych i szeregowych zawodowych – Szef

Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, Dowódca Generalny Rodzajów Sił
Zbrojnych, Dowódca Operacyjny Rodzajów Sił Zbrojnych, Szef Inspektoratu

Wsparcia S

ił Zbrojnych, Komendant Główny Żandarmerii Wojskowej i

Dowódca Garnizonu Warszawa, w podległych jednostkach wojskowych;

4)

w korpusie szeregowych zawodowych – dowódca jednostki wojskowej

zajmujący stanowisko służbowe zaszeregowane do stopnia etatowego co

n

ajmniej pułkownika (komandora), w podległych jednostkach wojskowych.

Art. 11.

1. Do służby stałej w korpusie oficerów zawodowych powołuje się

żołnierza służby kandydackiej po ukończeniu studiów w uczelni wojskowej oraz
osobę, o której mowa w art. 124a ust. 1 pkt 2, mianowanych na stopień wojskowy
podporucznika (podporucznika marynarki), po uzyskaniu przez niego tytułu
zawodowego magistra lub równorzędnego.

©Kancelaria Sejmu

s. 13/137

2015-12-21

2.

Do służby stałej można powołać:

1)

w korpusie oficerów zawodowych:

a)

oficera służby kontraktowej, który posiada tytuł zawodowy magistra lub
równorzędny, stopień wojskowy równy lub bezpośrednio niższy od stopnia
etatowego stanowiska służbowego, na jakie ma być wyznaczony, a w
przypadku gdy stanowisko etatowe jest określone dwoma stopniami

wojskowymi pos

iada stopień wojskowy równy lub bezpośrednio niższy od

stopnia wojskowego, do którego ma być zaszeregowany po powołaniu do
służby stałej, oraz posiada co najmniej dobrą ogólną ocenę w ostatniej
opinii służbowej,

b)

oficera rezerwy, który spełnia łącznie następujące warunki:

–

posiada tytuł zawodowy magistra lub równorzędny,

–

posiada stopień wojskowy równy lub bezpośrednio niższy od stopnia
etatowego stanowiska służbowego, na jakie ma być wyznaczony, a w
przypadku gdy stanowisko etatowe jest określone dwoma stopniami
wojskowymi posiada stopień wojskowy równy lub bezpośrednio
niższy od stopnia wojskowego, do którego ma być zaszeregowany po
powołaniu do zawodowej służby wojskowej,

–

pełnił przed zwolnieniem ze służby i przeniesieniem do rezerwy stałą

lub kontr

aktową zawodową służbę wojskową;

2)

w korpusie podoficerów zawodowych:

a)

podoficera służby kontraktowej, który posiada stopień wojskowy równy
lub bezpośrednio niższy od stopnia wojskowego stanowiska etatowego, do
którego ma być zaszeregowany po powołaniu do służby stałej, oraz co
najmniej dobrą ogólną ocenę w ostatniej opinii służbowej,

b)

podoficera rezerwy, który spełnia łącznie następujące warunki:

–

posiada wykształcenie średnie,

–

posiada stopień wojskowy równy lub bezpośrednio niższy od stopnia

wojsk

owego stanowiska etatowego, do którego ma być zaszeregowany

po powołaniu do zawodowej służby wojskowej,

–

pełnił przed zwolnieniem ze służby i przeniesieniem do rezerwy stałą
lub kontraktową zawodową służbę wojskową.

©Kancelaria Sejmu

s. 14/137

2015-12-21

Art. 12.

1. Do służby kontraktowej powołuje się:

1)

w korpusie oficerów zawodowych –

żołnierza służby kandydackiej,

posiadającego tytuł zawodowy magistra lub równorzędny, mianowanego na
stopień wojskowy podporucznika (podporucznika marynarki), po ukończeniu

szkolenia w uczelni wojskowej;

2)

w korpusie podoficerów zawodowych –

żołnierza służby kandydackiej,

posiadającego wykształcenie średnie, mianowanego na stopień wojskowy
kaprala (mata), po ukończeniu przez niego nauki w szkole podoficerskiej;

3)

w korpusie szeregowych zawodowych –

żołnierza służby kandydackiej,

posiadającego ukończone gimnazjum, po odbyciu przez niego szkolenia
wojskowego w ośrodku szkolenia.

2.

Do służby kontraktowej można powołać:

1)

w korpusie oficerów zawodowych –

oficera rezerwy, który posiada tytuł

zawodowy magistra lub

równorzędny oraz stopień wojskowy równy lub

bezpośrednio niższy od stopnia etatowego stanowiska służbowego, na jakie ma
być wyznaczony, a w przypadku gdy stanowisko etatowe jest określone dwoma
stopniami wojskowymi posiada stopień wojskowy równy lub bezpośrednio
niższy od stopnia wojskowego, do którego ma być zaszeregowany po
powołaniu do zawodowej służby wojskowej;

2)

w korpusie podoficerów zawodowych – podoficera rezerwy, który posiada

wykształcenie średnie oraz stopień wojskowy równy lub bezpośrednio niższy
od stopnia wojskowego stanowiska etatowego, do którego ma być
zaszeregowany po powołaniu do zawodowej służby wojskowej;

3)

w korpusie szeregowych zawodowych –

żołnierza rezerwy, który odbył czynną

służbę wojskową oraz ukończył co najmniej gimnazjum i posiada
przygotowanie zawodowe lub kwalifikacje albo umiejętności przydatne w
korpusie osobowym, w jakim ma pełnić zawodową służbę wojskową, oraz
stopień wojskowy szeregowego (marynarza) lub starszego szeregowego

(starszego marynarza).

Art. 13.

1. Żołnierz służby kontraktowej może ją pełnić przez łączny okres

nieprzekraczający dwunastu lat. Do łącznego czasu trwania służby kontraktowej
zalicza się okresy odbywania lub pełnienia innych form czynnej służby wojskowej
oraz okresy pełnienia służby w formacjach, o których mowa w art. 17a.

©Kancelaria Sejmu

s. 15/137

2015-12-21

2.

Powołanie żołnierza do służby kontraktowej może nastąpić jednorazowo na

okres od dwóch do sześciu lat.

3.

Pierwszy kontrakt na pełnienie służby kontraktowej zawiera się na okres

dwóch lat.

Art. 14.

1. Właściwym do zawierania kontraktów na pełnienie służby

kontraktowej jest organ uprawniony do wyznaczenia żołnierza na stanowisko
służbowe, na którym żołnierz będzie pełnił zawodową służbę wojskową.

2.

Organ właściwy do wyznaczenia żołnierza służby kontraktowej na pierwsze

stanowis

ko służbowe w korpusie kadry zawodowej Sił Zbrojnych sporządza dla

celów ewidencyjnych rozkaz personalny o wyznaczeniu na to stanowisko, a

następnie w kontrakcie zamieszcza nazwę tego stanowiska.

3.

Wyznaczenie żołnierza służby kontraktowej na inne niż określone w

kontrakcie stanowisko służbowe nie wymaga sporządzenia aneksu do kontraktu, o ile
żołnierz wyrazi zgodę na objęcie tego stanowiska.

3a. Zgoda, o której mowa w ust. 3, nie jest wymagana, gdy wyznaczenie

żołnierza służby kontraktowej na inne niż określone w kontrakcie stanowisko
służbowe następuje z przyczyn, o których mowa w art. 45 ust. 1 pkt 1, 2 i 4.

4.

W przypadku, o którym mowa w ust. 3, właściwy organ wydaje rozkaz

personalny o wyznaczeniu żołnierza na nowe stanowisko służbowe.

Art. 15.

1. Żołnierz służby kontraktowej najpóźniej na trzy miesiące przed

dniem upływu okresu, na jaki został zawarty kontrakt, może wystąpić z wnioskiem o
zawarcie kolejnego kontraktu lub powołanie do służby stałej.

2.

Z inicjatywą zawarcia kolejnego kontraktu albo powołania do służby stałej

może wystąpić również dowódca jednostki wojskowej, w której żołnierz służby
kontraktowej pełni kontraktową służbę wojskową.

3.

Warunkiem zawarcia kolejnego kontraktu z żołnierzem jest posiadanie przez

niego ogólnej oceny co najmniej

dobrej w ostatniej opinii służbowej.

Art. 16.

Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia:

1)

szczegółowe warunki, tryb i sposób powoływania do zawodowej służby

wojskowej oraz nadawania pierwszych stopni wojskowych osobom, o których

mowa w art. 11 ust. 1 i art. 12 ust. 1, oraz nadawania stopni wojskowych w

przypadku powołania do zawodowej służby wojskowej żołnierza posiadającego

©Kancelaria Sejmu

s. 16/137

2015-12-21

bezpośrednio niższy stopień od stopnia etatowego stanowiska służbowego, na
jakie ma być wyznaczony po powołaniu do zawodowej służby wojskowej;

2)

szczegółowy tryb zawierania kontraktu i wzór kontraktu.

Rozporządzenie powinno zapewniać sprawność procesu powoływania i ustalania w
jego toku przydatności do zawodowej służby wojskowej osób ubiegających się o
powołanie do tej służby. Wzór kontraktu powinien zawierać w szczególności
oznaczenie stron, datę i miejsce podpisania kontraktu, określenie dnia rozpoczęcia
służby kontraktowej oraz dnia, do którego kontrakt obowiązuje, określenie
pierwszego stanowiska służbowego i stopnia wojskowego, oświadczenie żołnierza
lub innej osoby powoływanej do kontraktowej służby wojskowej, że znane są im
zasady pełnienia tej służby i podpisy stron.

Art. 17. 1. Przepisów art. 9, art. 11 ust. 1 i art. 12–

15 nie stosuje się w

przypadku powołania do zawodowej służby wojskowej sędziów w sądach

wojskowych.

2. Powołanie do zawodowej służby wojskowej sędziów w sądach wojskowych

reguluje ustawa z dnia 21 sierpnia 1997 r. –

Prawo o ustroju sądów wojskowych (Dz.

U. z 2012 r. poz. 952, z późn. zm.

2)

).

Art. 17a.

1. Osobę posiadającą stopień policyjny, Straży Granicznej, Biura

Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej, Służby Więziennej, Agencji
Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Wywiadu Wojskowego,
Służby Kontrwywiadu Wojskowego lub Urzędu Ochrony Państwa, jeżeli
przemawiają za tym potrzeby Sił Zbrojnych, można powołać do służby
kontraktowej, a w szczególnie uzasadnionych przypadkach, za zgodą Ministra
Obrony Narodowej, do służby stałej, na stanowisko służbowe zaszeregowane do

stopnia wojsk

owego równorzędnego ze stopniem posiadanym w odpowiedniej

służbie.

2.

Osobę, o której mowa w ust. 1, powołaną do zawodowej służby wojskowej

mianuje się na odpowiedni stopień wojskowy na zasadach określonych w art. 32.
Mianowanie następuje z dniem objęcia stanowiska służbowego.

2)

Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2013 r. poz. 448 i
1247 oraz z 2014 r. poz. 188 i 512.

©Kancelaria Sejmu

s. 17/137

2015-12-21

3.

Przed objęciem stanowiska służbowego żołnierz powołany w trybie ust. 1 i 2

składa przysięgę wojskową oraz może być poddany szkoleniu wojskowemu.

4.

Okresy służby w formacjach, o których mowa w ust. 1, zalicza się do

okresów, od któ

rych są uzależnione uprawnienia wymienione w art. 62 ust. 4 i art. 80

ust. 1 pkt 3.

5.

Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, jakie stopnie policyjne,

Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej, Służby
Więziennej, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby
Wywiadu Wojskowego, Służby Kontrwywiadu Wojskowego lub Urzędu Ochrony
Państwa odpowiadają poszczególnym stopniom wojskowym. Rozporządzenie
powinno uwzględniać równorzędność pierwszych stopni w poszczególnych

korpusach.

Art. 18.

1. Pracownik powołany do zawodowej służby wojskowej zachowuje

prawo do ostatnio pobieranego wynagrodzenia od pracodawcy do końca miesiąca
kalendarzowego, w którym jest obowiązany stawić się do pełnienia tej służby.

2. Stosunek

pracy z pracownikiem powołanym do zawodowej służby

wojskowej wygasa z dniem stawienia się do tej służby.

Rozdział 3

Przebieg zawodowej służby wojskowej

Art. 19.

1. Żołnierz zawodowy pełni zawodową służbę wojskową:

1)

na stanowisku służbowym w jednostce wojskowej, z zastrzeżeniem art. 22 ust.

1 i art. 24 ust. 1;

2)

w rezerwie kadrowej;

3)

w dyspozycji.

2. (uchylony).

Art. 20.

1. Żołnierz zawodowy zwolniony z dotychczas zajmowanego

stanowiska służbowego może być przeniesiony do rezerwy kadrowej organu

okre

ślonego w ust. 3, jeżeli przewiduje się wyznaczenie go na inne stanowisko

służbowe.

1a.

Jeżeli przemawiają za tym potrzeby Sił Zbrojnych, żołnierz zawodowy w

służbie stałej może być przeniesiony do rezerwy kadrowej w związku z podjęciem

przez niego pracy p

oza granicami państwa w strukturach organizacji

©Kancelaria Sejmu

s. 18/137

2015-12-21

międzynarodowych lub międzynarodowych strukturach wojskowych, na podstawie
umowy zawartej między tym żołnierzem a taką organizacją.

2.

Okres pozostawania żołnierza zawodowego w rezerwie kadrowej nie może

być jednorazowo dłuższy niż dwa lata dla żołnierza służby stałej i sześć miesięcy dla
żołnierza służby kontraktowej.

3.

Organem wojskowym właściwym do przeniesienia żołnierza zawodowego

do rezerwy kadrowej jest:

1)

Minister Obrony Narodowej –

w przypadku żołnierza zawodowego

zwolnionego ze stanowiska służbowego przez Prezydenta Rzeczypospolitej

Polskiej, Prezesa Rady Ministrów i Ministra Obrony Narodowej oraz w

przypadku, o którym mowa w ust. 1a;

2)

dyrektor departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw

kadr –

w pozostałych przypadkach.

4.

Jeżeli przeniesienie do rezerwy kadrowej następuje w związku:

1)

ze skierowaniem żołnierza zawodowego na studia, kursy i szkolenie, czas

pozostawania w rezerwie kadrowej obejmuje okres tych studiów oraz kursów i

szkoleń;

2)

z podjęciem przez żołnierza zawodowego pracy, o której mowa w ust. 1a, czas
pozostawania w rezerwie kadrowej nie może być dłuższy niż sześć lat w
okresie zawodowej służby wojskowej;

3)

z udzieleniem żołnierzowi zawodowemu urlopu wychowawczego, o którym
mowa w art. 65a ust. 5, czas pozostawania w rezerwie kadrowej nie może być
dłuższy od udzielonego urlopu wychowawczego, a w odniesieniu do żołnierza
zawodowego służby kontraktowej nie dłuższy również niż okres na jaki został

zawarty kontrakt.

5.

W przypadku przeniesienia żołnierza zawodowego do rezerwy kadrowej na

podstawie ust. 1a żołnierz zawodowy:

1)

nie wykonuje zadań służbowych;

2)

nie otrzymuje uposażenia i innych należności pieniężnych oraz nie nabywa
prawa do świadczeń w naturze, z wyjątkiem należności i świadczeń, o których

mowa w art. 83, 85 i 94–

101, oraz świadczeń w naturze, określonych w

przepisach wydanych na podstawie art. 50 ust. 3;

©Kancelaria Sejmu

s. 19/137

2015-12-21

3)

nie nabywa prawa do urlopu wypoczynkowego i dodatkowego urlopu

wypoczynkowego za ten okres.

Art. 21.

1. Żołnierz zawodowy, w stosunku do którego została wydana decyzja

o zwolnieniu z zawodowej służby wojskowej, może być na okres do dnia zwolnienia
z tej służby przeniesiony do dyspozycji.

2.

Żołnierza zawodowego z dniem przeniesienia do dyspozycji zwalnia się z

dotychczas zajmowanego stanowiska służbowego.

3.

Organem uprawnionym do przeniesienia żołnierza zawodowego do

dyspozycji jest organ, który wydał decyzję o zwolnieniu żołnierza z zawodowej
służby wojskowej, pozostawiając tego żołnierza na zaopatrzeniu w dotychczasowej

lub innej jednostce wojskowej.

4.

Żołnierza zawodowego przeniesionego do dyspozycji właściwy dowódca

może zwolnić z wykonywania zadań służbowych.

Art. 22. 1.

Żołnierz zawodowy, za jego pisemną zgodą, może pełnić zawodową

służbę wojskową na stanowiskach służbowych w:

1)

Służbie Kontrwywiadu Wojskowego oraz w Służbie Wywiadu Wojskowego,

2)

Kancelarii Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, Kancelarii Prezesa Rady

Ministrów, Biurze Bezpieczeństwa Narodowego lub Agencji Wywiadu,

3)

innych

instytucjach i podmiotach realizujących szczególne zadania na rzecz

obronności i bezpieczeństwa Państwa

– zwanych dalej „instytucjami cywilnymi”.

2.

Stanowiska służbowe, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i 3, ujmuje się w

wykazie prowadzonym przez Szefa Sztabu Generalnego Wojska Polskiego.

3.

Żołnierza zawodowego, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, wyznacza się na

stanowisko służbowe na zasadach i w trybie określonym w ustawie z dnia 9 czerwca
2006 r. o Służbie Kontrwywiadu Wojskowego oraz Służbie Wywiadu Wojskowego

(Dz. U. z 2014 r. poz. 253, 502 i 1055).

4.

Żołnierza zawodowego, o którym mowa w ust. 1 pkt 2 i 3, wyznacza na

wskazane stanowisko służbowe kierownik instytucji cywilnej w formie

przewidzianej dla tego stanowiska.

5.

Żołnierzowi zawodowemu pełniącemu zawodową służbę wojskową w

instytucji cywilnej, o której mowa w ust. 1 przysługują uprawnienia i świadczenia, w

©Kancelaria Sejmu

s. 20/137

2015-12-21

tym uposażenie i inne należności pieniężne, określone w przepisach dla żołnierzy
zawodowych pełniących służbę w jednostkach wojskowych, z zastrzeżeniem ust. 6 i

7.

6.

Uprawnienia i obowiązki żołnierzy wyznaczonych na stanowiska służbowe

w Służbie Kontrwywiadu Wojskowego i Służbie Wywiadu Wojskowego określa
również ustawa z dnia 9 czerwca 2006 r. o Służbie Kontrwywiadu Wojskowego oraz
Służbie Wywiadu Wojskowego.

7.

Do żołnierzy zawodowych pełniących zawodową służbę wojskową w

instytucjach cywilnych, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i 3, stosuje się odpowiednio
obowiązujące na zajmowanych przez nich stanowiskach służbowych przepisy prawa

pracy lub prze

pisy dotyczące stosunku służbowego, odnoszące się do obowiązków

pracodawcy i pracownika, regulaminów pracy, wyróżnień niezwiązanych z
przebiegiem zawodowej służby wojskowej, odpowiedzialności materialnej
pracowników, rozkładu czasu pracy oraz bezpieczeństwa i higieny pracy, jak
również tworzenia funduszu nagród, a także przyznawania nagród innych niż
wynikające z przepisów ustawy z dnia 9 października 2009 r. o dyscyplinie

wojskowej (Dz. U. Nr 190, poz. 1474 oraz z 2012 r. poz. 1529).

8. Minister Obrony Na

rodowej sprawuje nadzór w zakresie pełnienia czynnej

służby wojskowej nad żołnierzem zawodowym, o którym mowa w ust. 1.

9.

Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia:

1)

organy wyznaczające na stanowiska służbowe w instytucjach cywilnych i
odwołujące z tych stanowisk;

2)

szczegółowy tryb postępowania przy wyznaczaniu żołnierzy zawodowych na
stanowiska służbowe w instytucjach cywilnych, o których mowa w ust. 1 pkt 2
i 3, i odwoływania z tych stanowisk;

3)

tryb postępowania przy kierowaniu żołnierzy zawodowych w celu wyznaczenia
na stanowiska służbowe w instytucjach cywilnych, o których mowa w ust. 1 pkt
1, i odwoływania ich z tej służby;

4)

sposób wykonywania przez Ministra Obrony Narodowej nadzoru, o którym

mowa w ust. 8;

5)

szczegółowe warunki i tryb opiniowania żołnierzy zawodowych pełniących
zawodową służbę wojskową w instytucjach cywilnych, o których mowa w ust.
1 pkt 2 i 3, a także przełożonych uprawnionych do sporządzenia opinii.

©Kancelaria Sejmu

s. 21/137

2015-12-21

10.

Rozporządzenie, o którym mowa w ust. 9, powinno w szczególności

o

kreślić dane, jakie powinien zawierać wniosek o wyznaczenie żołnierza

zawodowego na stanowisko służbowe w instytucji cywilnej, czynności realizowane
przez organy wyznaczające na stanowiska służbowe w instytucjach cywilnych i
odwołujące z tych stanowisk, jak również czynności realizowane przez organy przy
kierowaniu do służby w celu wyznaczenia na stanowisko służbowe w Służbie
Kontrwywiadu Wojskowego i Służbie Wywiadu Wojskowego oraz odwoływania z
tej służby, a także wskazywać zagadnienia podlegające nadzorowi wykonywanemu
przez Ministra Obrony Narodowej, jak również formę sprawowania nadzoru oraz
uwzględniać specyfikę służby w instytucjach cywilnych przy opiniowaniu
służbowym żołnierzy zawodowych wyznaczonych na stanowiska służbowe w

instytucjach cywilnych.

Art. 22a.

Żołnierz zawodowy może pełnić zawodową służbę wojskową na

stanowiskach służbowych w spółkach kapitałowych wykonujących działalność
leczniczą, utworzonych przez Ministra Obrony Narodowej oraz w podmiotach
leczniczych niebędących przedsiębiorcami, dla których Minister Obrony Narodowej
jest podmiotem tworzącym w rozumieniu przepisów o działalności leczniczej.

Art. 23.

Tryb postępowania i warunki których spełnienie jest wymagane przy

wyznaczaniu żołnierzy zawodowych na stanowiska sędziów w sądach wojskowych

oraz asesorów i prokuratorów w wojskowych jednostkach organizacyjnych

prokuratury i odwoływaniu z tych stanowisk określają przepisy ustawy z dnia 21

sierpnia 1997 r. –

Prawo o ustroju sądów wojskowych i ustawy z dnia 20 czerwca

1985 r. o prokuraturze (Dz. U. z 2011 r. Nr 270, poz. 1599, ze zm.

3)

).

Art. 24.

1. Żołnierz zawodowy może być wyznaczony lub skierowany do

pełnienia zawodowej służby wojskowej poza granicami państwa.

3)

Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2012 r. poz. 637, z
2013 r.

poz. 1247 i 1623 oraz z 2014 r. poz. 504. Tekst jednolity nie uwzględnia zmiany

ogłoszonej w Dz. U. z 2011 r. Nr 240, poz. 1430.

©Kancelaria Sejmu

s. 22/137

2015-12-21

2.

Do pełnienia zawodowej służby wojskowej poza granicami państwa

wyznacza:

1)

Minister Obrony Narodowej –

żołnierzy zawodowych na stanowiska służbowe

o stopniach etatowych od stopnia pułkownika (komandora) do stopnia generała
(admirała) oraz na które wyznacza na podstawie przepisów odrębnych ustaw;

2)

dyrektor departamentu Ministe

rstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw

kadr –

pozostałych żołnierzy zawodowych.

3.

Do pełnienia zawodowej służby wojskowej poza granicami państwa kieruje

Szef Sztabu Generalnego Wojska Polskiego.

4.

W czasie pełnienia zawodowej służby wojskowej poza granicami państwa

żołnierz zawodowy podlega organowi, który wyznaczył lub skierował go do tej
służby, albo organowi wskazanemu przez Ministra Obrony Narodowej w przepisach
określających bezpośrednie podporządkowanie jednostek organizacyjnych. Podczas

wykonyw

ania zadań służbowych poza granicami państwa żołnierz zawodowy może

podlegać odpowiednio, w zależności od miejsca pełnienia zawodowej służby

wojskowej:

1)

przełożonemu kierującemu działalnością misji organizacji międzynarodowej
lub sił wielonarodowych;

2)

kierownikowi placówki zagranicznej, w której został wyznaczony do pełnienia
zawodowej służby wojskowej;

3)

polskiemu przedstawicielowi wojskowemu –

w przypadku pełnienia służby na

stanowisku w polskim przedstawicielstwie wojskowym przy organizacji

międzynarodowej lub przy międzynarodowej strukturze wojskowej, przy siłach
zbrojnych albo przy innych strukturach obronnych państw obcych;

4)

przełożonemu określonemu przez organizację międzynarodową albo
międzynarodową strukturę wojskową – w przypadku pełnienia służby na
stanowisku bezpośrednio w strukturach organizacji międzynarodowych albo
międzynarodowych strukturach wojskowych, a w sprawach narodowych –

starszemu oficerowi narodowemu;

5)

przełożonemu określonemu przez właściwy organ sił zbrojnych albo innych

s

truktur obronnych państwa obcego – przy którego siłach lub strukturach

żołnierz pełni służbę wojskową.

©Kancelaria Sejmu

s. 23/137

2015-12-21

5.

Żołnierzom zawodowym wyznaczonym do pełnienia zawodowej służby

wojskowej poza granicami państwa przysługują w szczególności następujące

uprawnienia i

świadczenia:

1)

prawo przebywania w miejscu pełnienia służby wraz z małżonkiem i dziećmi;

2)

prawo do nieodpłatnego zakwaterowania w lokalu mieszkalnym, wraz z
niezbędnym umeblowaniem i wyposażeniem albo prawo do równoważnika
pieniężnego na wynajęcie lokalu mieszkalnego, odpowiednio do zajmowanego
stanowiska służbowego oraz liczby uprawnionych i przesiedlonych członków

rodziny;

3)

prawo do ryczałtu na pokrycie niektórych świadczeń związanych z
użytkowaniem lokalu mieszkalnego;

4)

zwrot opłat związanych z nauką dzieci w szkole podstawowej, gimnazjum i
szkole średniej;

5)

zwrot niezbędnych, udokumentowanych kosztów leczenia w państwie, w
którym pełni służbę, oraz kosztów leczenia uprawnionych i przesiedlonych
członków rodziny.

6.

Niezależnie od świadczeń, o których mowa w ust. 5, żołnierzom

zawodowym udającym się poza granice państwa w celu objęcia stanowiska
służbowego oraz żołnierzom pełniącym służbę poza granicami państwa
wyznaczonym na kolejne stanowisko za granicą w innym państwie niż dotychczas, a
także żołnierzom powracającym do kraju po zakończeniu pełnienia służby poza
granicami państwa przysługuje zwrot kosztów:

1)

podróży żołnierza i przebywających z nim członków rodziny;

2)

przewozu rzeczy osobistego użytku i przedmiotów gospodarstwa domowego;

3)

prz

ejazdu do miejsca pełnienia służby za granicą i z powrotem do kraju

członków rodziny nieprzebywających z nim za granicą:

a)

raz na dwa lata, jeżeli członek rodziny żołnierza nie przesiedlał się za
granicę do miejsca pełnienia służby żołnierza,

b)

jeden raz

, jeżeli członek rodziny przebywał z żołnierzem za granicą i

żołnierzowi pokryto koszty jego podróży, po upływie nie mniej niż

jednego roku po przesiedleniu.

©Kancelaria Sejmu

s. 24/137

2015-12-21

7.

Żołnierzom zawodowym skierowanym do pełnienia zawodowej służby

wojskowej poza granicami państwa przysługują, w szczególności, następujące
uprawnienia i świadczenia:

1)

bezpłatne zakwaterowanie i wyżywienie;

2)

bezpłatne świadczenia zdrowotne oraz bezpłatne zaopatrzenie w produkty
lecznicze i wyroby medyczne, oraz wyposażenie wyrobów medycznych, w

rozumieniu przepisów ustawy z dnia 20 maja 2010 r. o wyrobach medycznych

(Dz. U. Nr 107, poz. 679, z późn. zm.

4)

);

3)

bezpłatny przewóz:

a)

z kraju do miejsca pełnienia służby i z powrotem, w związku z
rozpoczęciem i zakończeniem pełnienia służby poza granicami państwa,

b)

z miejsca pełnienia służby do kraju i z powrotem, w razie śmierci członka
najbliższej rodziny;

4)

(uchylony);

5)

indywidualne i zbiorowe ubezpieczenie od następstw nieszczęśliwych
wypadków zaistniałych w czasie pełnienia służby poza granicami państwa,
wskutek których nastąpiło uszkodzenie ciała, rozstrój zdrowia lub śmierć
żołnierza.

8.

Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia:

1)

przypadki, w których następuje wyznaczenie, a w których skierowanie do
pełnienia zawodowej służby wojskowej poza granicami państwa, z
uwzględnieniem jednostek lub struktur organizacyjnych, w których następuje
wyznaczenie do pełnienia służby wojskowej, oraz charakteru służby wojskowej
poza granicami państwa;

2)

szczegółowy tryb postępowania przy wyznaczaniu lub kierowaniu żołnierzy
zawodowych do pełnienia służby poza granicami państwa, a także
odwoływania do kraju z tej służby, mając na uwadze konieczność uzyskania
przez kandydata orzeczenia lekarskiego stwierdzającego brak przeciwwskazań
zdrowotnych do pełnienia tej służby oraz odpowiedniego poświadczenia
bezpieczeństwa, zgodnie z przepisami o ochronie informacji niejawnych;

4)

Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2011 r. Nr 102, poz. 586 i Nr 113, poz.
657 oraz z 2014 r. poz. 1138.

©Kancelaria Sejmu

s. 25/137

2015-12-21

3)

warunki pełnienia przez żołnierzy służby poza granicami państwa, z
uwzględnieniem podległości, o której mowa w ust. 4;

4)

warunki przyznawania świadczeń żołnierzom wyznaczonym lub skierowanym
do pełnienia służby poza granicami państwa oraz świadczeń przysługujących
żołnierzom w związku z wyznaczeniem lub skierowaniem do pełnienia
zawodowej służby wojskowej poza granicami państwa, mając na uwadze
świadczenia przysługujące członkom rodzin żołnierzy przebywającym z nimi
za granicą, z uwzględnieniem specyfiki wykonywanych zadań, zagrożeń dla
zdrowia lub życia tych żołnierzy, a także istniejących w danym państwie

warunków miejscowy

ch, jak również zachowanie wszystkich uprawnień i

świadczeń, jakie przysługują na podstawie przepisów obowiązujących wobec
żołnierzy pełniących czynną służbę wojskową w kraju, oraz uwzględniając
powstałe w tym czasie zmiany mające wpływ na te uprawnienia, z wyjątkiem
świadczeń określonych w art. 68 ust. 1 i 2.

Art. 25.

1. Dowódca jednostki wojskowej, w której żołnierz zawodowy jest

wyznaczony na stanowisko służbowe, może dodatkowo powierzyć żołnierzowi
czasowe pełnienie obowiązków służbowych w tej jednostce na stanowisku
nieobsadzonym lub obsadzonym, na którym wyznaczony żołnierz czasowo nie
wykonuje zadań służbowych. Nie dotyczy to sędziów sądów wojskowych oraz

asesorów i prokuratorów wojskowych jednostek organizacyjnych prokuratury.

1a. Minister Obrony Narodowej w przypadkach, o których mowa w ust. 1,

może, uwzględniając potrzeby Sił Zbrojnych, powierzyć także żołnierzowi
zawodowemu, pozostającemu w rezerwie kadrowej lub w dyspozycji, czasowe
pełnienie obowiązków służbowych w każdej jednostce wojskowej. Nie dotyczy to
sędziów sądów wojskowych oraz asesorów i prokuratorów wojskowych jednostek

organizacyjnych prokuratury.

2.

Okres, o którym mowa w ust. 1, nie może być jednorazowo dłuższy niż

piętnaście miesięcy.

3.

W wyjątkowych przypadkach podoficerowi zawodowemu można dodatkowo

powierzyć czasowe pełnienie obowiązków służbowych na stanowisku służbowym

przewidzianym dla oficera zawodowego zaszeregowanym do stopnia etatowego

kapitana (kapitana marynarki) włącznie, jeżeli nie wiąże się z tym powierzeniem

stosunek

przełożeństwa nad oficerami.

©Kancelaria Sejmu

s. 26/137

2015-12-21

4.

Żołnierza zawodowego, któremu dodatkowo powierzono czasowe pełnienie

obowiązków służbowych na innym stanowisku służbowym, nie zwalnia się ze

stanowiska dotychczas zajmowanego.

5. Przepisy ust. 1–

4 mają zastosowanie również w przypadku czasowego

powierzenia żołnierzowi zawodowemu obowiązków pracownika wojska, z tym że w
takim przypadku okres, o którym mowa w ust. 2, nie może być jednorazowo dłuższy
niż sześć miesięcy.

Art. 25a.

1. Żołnierzom zawodowym będącym nauczycielami akademickimi

mogą być powierzane funkcje organu jednoosobowego uczelni wojskowej lub jego
zastępcy albo kierownika jednostki organizacyjnej tej uczelni lub jego zastępcy.

2.

Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do żołnierzy zawodowych pełniących

służbę w instytutach badawczych.

Art. 26.

1. Żołnierz zawodowy podlega corocznemu opiniowaniu służbowemu.

2.

Opiniowanie służbowe przeprowadza się w okresie od dnia 15 sierpnia do

dnia 15 października.

3.

Opiniowaniem służbowym obejmuje się również żołnierza zawodowego

skierowanego do pełnienia służby poza granicami państwa – za okres pełnienia tej
służby. Opinię tę uwzględnia się przy opiniowaniu, o którym mowa w ust. 1.

4.

Żołnierz zawodowy wyznaczony na stanowisko służbowe poza granicami

państwa podlega opiniowaniu służbowemu według trybu obowiązującego w miejscu
pełnienia służby.

5.

Opiniowanie służbowe żołnierza zawodowego ma:

1)

ocenić jego wywiązywanie się z obowiązków na stanowisku służbowym;

2)

oceniać jego kompetencje i predyspozycje;

3)

wyznaczać kierunki rozwoju zawodowego i określać potrzeby szkoleniowe
opiniowanego żołnierza.

6.

Opinię służbową sporządza osobiście bezpośredni przełożony żołnierza

zawodowego. Przy ocenie predyspozycji przełożony sporządzający tę opinię może
zasięgnąć opinii psychologa jednostki wojskowej.

©Kancelaria Sejmu

s. 27/137

2015-12-21

7.

Na podstawie ocen, o których mowa w ust. 5, bezpośredni przełożony

wystawia ogólną ocenę opiniowanego żołnierza zawodowego, wyrażoną przy
zastosowaniu następującej skali ocen:

1)

wzorowa (6);

2)

bardzo dobra (5);

3)

dobra (4);

4)

dostateczna (3);

5)

niedostateczna (2).

8.

W przypadku uzyskania przez opiniowanego żołnierza zawodowego oceny

niedostatecznej ze sprawdzianu sprawności fizycznej lub nieprzystąpienia do tego
sprawdzianu, chyba że został zwolniony ze sprawdzianu na podstawie art. 50a ust. 3,
ocena ogólna nie może być wyższa niż dostateczna.

9.

Przełożony jest obowiązany doręczyć, za pokwitowaniem, potwierdzoną

kopię opinii służbowej żołnierzowi zawodowemu, którego ona dotyczy, w terminie
czternastu dni od dnia jej sporządzenia. W opinii służbowej zamieszcza się
pouczenie o przysługującym żołnierzowi zawodowemu prawie wniesienia odwołania

od opinii.

10.

W przypadku odmowy przyjęcia opinii służbowej przez opiniowanego

żołnierza zawodowego na równi z doręczeniem, o którym mowa w ust. 9, uznaje się
zapoznanie opiniowanego z treścią opinii przez jej odczytanie. Przełożony poucza
opiniowanego o przysługującym mu prawie do wniesienia odwołania od opinii i
dokonuje o tym fakcie adnotacji w arkuszu opinii służbowej.

11.

Żołnierzowi zawodowemu przysługuje prawo wniesienia odwołania od

opinii służbowej do wyższego przełożonego w terminie czternastu dni od dnia jej
doręczenia. Odwołanie wniesione po terminie nie podlega rozpoznaniu.

12.

Wyższy przełożony, w terminie trzydziestu dni od dnia otrzymania

odwołania, może zaskarżoną opinię służbową:

1)

utrzymać w mocy;

2)

zmienić lub uzupełnić;

3)

uchylić i wydać nową;

4)

uchylić, jeżeli brak było podstaw prawnych do jej sporządzenia.

13.

Opinia służbowa wydana wskutek odwołania jest ostateczna.

©Kancelaria Sejmu

s. 28/137

2015-12-21

14.

Żołnierz zawodowy, który w ostatecznej opinii służbowej uzyskał ogólną

ocenę niedostateczną, może wystąpić do dowódcy jednostki wojskowej z wnioskiem

o zweryfikowanie tej opinii.

15.

Dowódca jednostki wojskowej w przypadku wystąpienia z wnioskiem, o

którym

mowa w ust. 14, może powołać komisję w celu zbadania zasadności wniosku

i po zapoznaniu się z opinią komisji, w terminie trzydziestu dni od dnia otrzymania
wniosku, może ostateczną opinię:

1)

utrzymać w mocy;

2)

zmienić ją lub uzupełnić;

3)

uchylić i wydać nową;

4)

uchylić, jeżeli brak było podstaw prawnych do jej sporządzenia.

16.

Za przygotowanie i przebieg procesu opiniowania służbowego żołnierza

zawodowego pełniącego zawodową służbę wojskową:

1)

w jednostce wojskowej – odpowiada dowódca jednostki wojskowej;

2)

poza granicami państwa – odpowiada krajowy przełożony, któremu żołnierz w

tym czasie podlega.

17.

Opinię służbową o żołnierzu zawodowym udostępnia się w przypadku

wystąpienia o nią przez sąd, prokuratora, Żandarmerię Wojskową, Służbę

Kontrwywiadu W

ojskowego, Służbę Wywiadu Wojskowego, Agencję

Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Policję, Agencję Wywiadu, Centralne Biuro
Antykorupcyjne, Straż Graniczną, rzecznika dyscyplinarnego lub rzecznika

dyscypliny finansów publicznych – w przypadku gdy podmioty te prow

adzą

postępowanie dotyczące tego żołnierza.

18. Przepisów ust. 1–

17 nie stosuje się do żołnierzy zawodowych pełniących

zawodową służbę wojskową na stanowiskach służbowych sędziów sądów

wojskowych oraz asesorów i prokuratorów wojskowych jednostek organizacyjnych

prokuratury.

19.

Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia:

1)

szczegółowy tryb opiniowania służbowego oraz sposób oceniania żołnierza
zawodowego, doręczania mu i zapoznawania go z treścią opinii służbowej,

wnoszenia i rozpatrywania

od niej odwołania oraz weryfikowania opinii

ostatecznych;

2)

tryb udostępniania opinii służbowej podmiotom, o których mowa w ust. 17;

©Kancelaria Sejmu

s. 29/137

2015-12-21

3)

wzór arkusza opinii służbowej.

Rozporządzenie powinno zapewnić, aby sporządzana opinia służbowa jednoznacznie
wskazywała na przydatność lub brak przydatności żołnierza zawodowego na
zajmowanym stanowisku służbowym, poziom i rzetelność wykonywania zadań
służbowych oraz predyspozycje do zajmowania wyższych stanowisk służbowych, a
wzór arkusza opinii służbowej zawierał wszystkie dane niezbędne do jej
sporządzenia, w tym dotyczące oceny ze sprawdzianu sprawności fizycznej, oraz
umożliwiał opiniowanemu wypowiedzenie się w sprawie dalszego przebiegu służby,
a także aby opiniowanie było oparte na zasadzie jawności dla opiniowanego.

Art. 27.

1. Stopniami wojskowymi żołnierzy zawodowych są stopnie

ustanowione w ustawie z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku
obrony Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2012 r. poz. 461, z późn. zm.

5)

).

2. Nadanie żołnierzowi zawodowemu pierwszego i kolejnych stopni

wojskowych następuje w drodze mianowania.

3. Pierwszym stopniem wojskowym jest:

1)

w korpusie oficerów zawodowych –

stopień wojskowy podporucznika

(podporucznika marynarki);

2)

w korpusie podoficerów zawodowych –

stopień wojskowy kaprala (mata);

3)

w korpusie szeregowych zawodowych –

stopień wojskowy szeregowego

(marynarza).

Art. 28.

Jeżeli przemawiają za tym potrzeby Sił Zbrojnych, na stopień

wojskowy podporucznika (podporucznika marynarki) może być mianowany, po

odbyciu szkolenia wojskowego i zdaniu egzaminu na oficera, podoficer zawodowy

lub szeregowy zawodowy, który posiada tytuł zawodowy magistra lub równorzędny
oraz wzorową ogólną ocenę w ostatniej opinii służbowej.

Art. 29.

Jeżeli przemawiają za tym potrzeby Sił Zbrojnych, na stopień

wojskowy kaprala (mata) może być mianowany, po zdaniu egzaminu na podoficera,
szeregowy zawodowy, który posiada wykształcenie średnie i co najmniej bardzo
dobrą ogólną ocenę w ostatniej opinii służbowej.

Art. 30. (uchylony).

5)

Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2012 r. poz. 1101,
1407 i 1445, z 2013 r. poz. 852 i 1355 oraz z 2014 r. poz. 619, 773 i 1198.

©Kancelaria Sejmu

s. 30/137

2015-12-21

Art. 31.

1. Żołnierza zawodowego mianuje się na stopień wojskowy, który

odpowiada stopniowi etatowemu stanowiska służbowego, na jakie żołnierz ma być
wyznaczony, z dniem objęcia stanowiska służbowego albo na stopień wojskowy, do
którego ma być zaszeregowany w ramach zajmowanego przez niego stanowiska
służbowego, z dniem określonym w rozkazie o mianowaniu.

2.

Warunkiem wydania decyzji o wyznaczeniu żołnierza zawodowego na

bezpośrednio wyższe stanowisko służbowe oraz objęcia obowiązków na tym

stanowisku lub zaszeregowaniu do bezpo

średnio wyższego stopnia wojskowego w

ramach dotychczasowego stanowiska służbowego jest uprzednie wydanie decyzji o
mianowaniu tego żołnierza, przez uprawniony organ, na wyższy stopień wojskowy.

3.

Mianowania, o którym mowa w ust. 1 i 2, nie stosuje się do żołnierzy

zawodowych wyznaczanych na stanowiska służbowe zaszeregowane do stopni
generałów (admirałów) oraz żołnierzy zawodowych, o których mowa w art. 42b i art.

42c.

Art. 32. 1. Na stopnie wojskowe w korpusie oficerów zawodowych, z

wyjątkiem stopnia wojskowego podporucznika (podporucznika marynarki) i stopni
wojskowych generałów (admirałów), mianuje Minister Obrony Narodowej.

2.

Mianowanie żołnierzy zawodowych na stopień wojskowy podporucznika

(podporucznika marynarki) i stopnie wojskowe generałów (admirałów) następuje z
uwzględnieniem zasad określonych w ustawie z dnia 21 listopada 1967 r. o
powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej.

2a.

Mianowanie na stopień wojskowy odpowiadający stopniowi etatowemu

stanowiska służbowego kandydatów na sędziów sądów wojskowych spełniających
wymagania określone w art. 22 § 2 i 3 ustawy, o której mowa w art. 23, następuje
według zasad określonych dla mianowania żołnierzy zawodowych na stopień

wojskowy podporucznika (podporucznika marynarki).

3. Na stopnie wojskowe w korpusach podoficerów zawodowych i szeregowych

zawodowych mianuje organ właściwy do wyznaczenia żołnierza zawodowego na
stanowisko służbowe, z zastrzeżeniem ust. 4.

4.

Na pierwszy stopień wojskowy w korpusie podoficerów zawodowych

mianuje organ, któ

remu podlega szkoła podoficerska.

©Kancelaria Sejmu

s. 31/137

2015-12-21

Art. 33.

Utrata stopnia wojskowego oraz degradacja następują na zasadach

określonych w ustawie z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku

obrony Rzeczypospolitej Polskiej i w ustawie z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks

karny (Dz. U. Nr 88, poz. 553, z późn. zm.

6)

).

Art. 34.

1. Żołnierza zawodowego zalicza do określonego korpusu osobowego,

grupy osobowej i specjalności wojskowej właściwy organ, o którym mowa w art. 10,
w rozkazie personalnym o powołaniu do zawodowej służby wojskowej.

2.

Żołnierz zawodowy może być przeniesiony do innego korpusu osobowego,

innej grupy osobowej lub innej specjalności wojskowej przez organ właściwy do
wyznaczenia go na stanowisko służbowe, decyzją o wyznaczeniu na stanowisko
służbowe.

3. P

rzepisów ust. 1 i 2 nie stosuje się do żołnierzy zawodowych pełniących

zawodową służbę wojskową na stanowiskach służbowych sędziów sądów

wojskowych oraz asesorów i prokuratorów wojskowych jednostek organizacyjnych

prokuratury.

Art. 35.

1. Żołnierza zawodowego wyznacza się na stanowisko służbowe, w

drodze decyzji, stosownie do potrzeb Sił Zbrojnych, w zależności od wymaganych
kwalifikacji zawodowych, posiadanej oceny w opinii służbowej oraz modelu
przebiegu służby w poszczególnych korpusach osobowych (grupach osobowych).

2. (uchylony).

3.

Modele przebiegu służby w poszczególnych korpusach osobowych (grupach

osobowych) opracowują i uaktualniają, wskazane przez Ministra Obrony Narodowej,

6)

Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 128, poz. 840, z 1999 r. Nr
64, poz. 729 i Nr 83, poz. 931, z 2000 r. Nr 48, poz. 548, Nr 93, poz. 1027 i Nr 116, poz. 1216, z
2001 r. Nr 98, poz. 1071, z 2003 r. Nr 111, poz. 1061, Nr 121, poz. 1142, Nr 179, poz. 1750, Nr
199, poz. 1935 i Nr 228, poz. 2255, z 2004 r. Nr 25, poz. 219, Nr 69, poz. 626, Nr 93, poz. 889 i
Nr 243, poz. 2426, z 2005 r. Nr 86, poz. 732, Nr 90, poz. 757, Nr 132, poz. 1109, Nr 163, poz.
1363, Nr 178, poz. 1479 i Nr 180, poz. 1493, z 2006 r. Nr 190, poz. 1409, Nr 218, poz. 1592 i Nr
226, poz. 1648, z 2007 r. Nr 89, poz. 589, Nr 123, poz. 850, Nr 124, poz. 859 i Nr 192, poz. 1378,
z 2008 r. Nr 90, poz. 560, Nr 122, poz. 782, Nr 171, poz. 1056, Nr 173, poz. 1080 i Nr 214, poz.
1344, z 2009 r. Nr 62, poz. 504, Nr 63, poz. 533, Nr 166, poz. 1317, Nr 168, poz. 1323, Nr 190,
poz. 1474, Nr 201, poz. 1540 i Nr 206, poz. 1589, z 2010 r. Nr 7, poz. 46, Nr 40, poz. 227 i 229,
Nr 98, poz. 625 i 626, Nr 125, poz. 842, Nr 127, poz. 857, Nr 152, poz. 1018 i 1021, Nr 182, poz.
1228, Nr 225, poz. 1474 i Nr 240, poz. 1602, z 2011 r. Nr 17, poz. 78, Nr 24, poz. 130, Nr 39, poz.
202, Nr 48, poz. 245, Nr 72, poz. 381, Nr 94, poz. 549, Nr 117, poz. 678, Nr 133, poz. 767, Nr
160, poz. 964, Nr 191, poz. 1135, Nr 217, poz. 1280, Nr 233, poz. 1381 i Nr 240, poz. 1431, z
2012 r. poz. 611, z 2013 r. poz. 849, 905, 1036 i 1247 oraz z 2014 r. poz. 538.

©Kancelaria Sejmu

s. 32/137

2015-12-21

osoby posiadające kwalifikacje właściwe dla danego korpusu osobowego (grupy

osobowej).

Art. 36.

1. Minimalne wymagania w zakresie wykształcenia niezbędne do

wyznaczenia na pierwsze stanowisko służbowe w korpusach kadry zawodowej Sił
Zbrojnych są następujące w stosunku do:

1)

szeregowych zawodowych –

ukończenie gimnazjum;

2)

podoficerów zawodowych –

posiadanie wykształcenia średniego;

3)

oficerów zawodowych –

posiadanie tytułu zawodowego magistra lub

równorzędnego.

2.

Wyznaczenie na kolejne stanowisko służbowe jest uzależnione od

ukończenia kursu, szkolenia, stażu lub specjalizacji, w zależności od wymaganych
kwalifikacji, a także w odniesieniu do oficerów:

1)

od stopnia etatowego majora (komandora podporucznika) –

ukończenie studiów

podyplomowych w uczelni wojskowej lub posiadanie stopnia naukowego

doktora;

2)

od stopn

ia etatowego generała brygady (kontradmirała) – ukończenie

podyplomowych studiów polityki obronnej.

3.

Do celów określonych w ust. 2 na równi ze świadectwem lub dyplomem

uczelni wojskowej są traktowane świadectwa lub dyplomy zagranicznych oraz

krajowych sz

kół i uczelni.

4.

Przepisu ust. 2 nie stosuje się przy wyznaczaniu żołnierzy zawodowych na

stanowiska służbowe, których zajmowanie jest uzależnione od posiadania
kwalifikacji lub spełnienia wymagań określonych w innych ustawach, które
warunkują możliwość wykonywania niektórych zawodów, a także na stanowiska w

uczelniach wojskowych oraz instytutach badawczych.

Art. 37.

1. Oficer zawodowy w służbie stałej pełni zawodową służbę wojskową

przez czas określony kadencjami na stanowisku służbowym.

2. Kadencja na st

anowisku służbowym trwa od dwóch do trzech lat.

2a.

W przypadku gdy okres pozostający do osiągnięcia przez żołnierza

zawodowego wieku, o którym mowa w art. 111 pkt 5 lub art. 111b ust. 2, jest krótszy

niż dwa lata, można określić dla takiego żołnierza kadencję, której okres kończy się z
dniem osiągnięcia przez niego wieku określonego w ustawie.

©Kancelaria Sejmu

s. 33/137

2015-12-21

3.

Kadencja na stanowisku służbowym, jeżeli jest to uzasadnione potrzebami

Sił Zbrojnych, może być przedłużona przez organ właściwy do wyznaczenia na
stanowisko służbowe.

4.

Okres przedłużenia kadencji na stanowisku służbowym nie może być dłuższy

niż dwanaście miesięcy.

5.

Okres kadencji na stanowisku służbowym określa organ właściwy do

wyznaczania na stanowisko służbowe w decyzji o wyznaczeniu oficera zawodowego

na t

o stanowisko albo w rozkazie o zmianie zaszeregowania oficera młodszego do

wyższego stopnia wojskowego zajmowanego stanowiska służbowego.

6.

Oficer zawodowy, o którym mowa w ust. 1, może powtarzać kadencję na

tym samym stanowisku służbowym, z zastrzeżeniem art. 43 ust. 2.

7. (uchylony).

8. Przepisów ust. 1–

6 nie stosuje się do oficerów zawodowych pełniących

zawodową służbę wojskową na stanowiskach służbowych sędziów w sądach

wojskowych oraz asesorów i prokuratorów wojskowych jednostek organizacyjnych

prokuratury oraz w instytucjach cywilnych.

Art. 38. (uchylony).

Art. 39. (uchylony).

Art. 40.

1. Wyznaczenie oficera zawodowego na kolejne wyższe stanowisko

służbowe może nastąpić w zależności od wolnych stanowisk, a także od ogólnej

oceny co najmniej bardzo dob

rej w ostatniej opinii służbowej.

2.

Okres zajmowania stanowiska służbowego o tym samym stopniu

wojskowym wynosi co najmniej trzy lata. Jeżeli przemawiają za tym potrzeby Sił
Zbrojnych, okres ten może być krótszy, nie mniej jednak niż dwa lata.

3. Zmiana z

aszeregowania oficera młodszego do kolejnego wyższego stopnia

wojskowego może nastąpić po upływie co najmniej trzech lat zajmowania

stanowiska w posiadanym stopniu wojskowym oraz uzyskaniu ogólnej oceny co

najmniej bardzo dobrej w ostatniej opinii służbowej. Jeżeli przemawiają za tym
potrzeby Sił Zbrojnych, okres służby na stanowisku służbowym w posiadanym
stopniu wojskowym może być krótszy, nie mniej jednak niż dwa lata.

©Kancelaria Sejmu

s. 34/137

2015-12-21

4.

Zmiany zaszeregowania, o której mowa w ust. 3, dokonuje organ właściwy

do wyznaczen

ia żołnierza zawodowego na stanowisko służbowe rozkazem

personalnym.

5.

W przypadku uzyskania przez oficera zawodowego pełniącego zawodową

służbę wojskową w opinii służbowej ogólnej oceny dobrej przy wyznaczaniu na
kolejne stanowisko służbowe:

1)

wyznacza

się go na to samo lub równorzędne stanowisko służbowe;

2)

nie zaszeregowuje się go do wyższego stopnia wojskowego na zajmowanym
przez niego stanowisku służbowym.

6.

W przypadku uzyskania przez oficera zawodowego pełniącego zawodową

służbę wojskową w opinii służbowej ogólnej oceny dostatecznej przy wyznaczaniu
na kolejne stanowisko służbowe:

1)

wyznacza się go na to samo lub równorzędne stanowisko służbowe;

2)

nie zaszeregowuje się go do wyższego stopnia wojskowego na zajmowanym
przez niego stanowisku służbowym;

3)

może być on zwolniony z zawodowej służby wojskowej.

7. Przepisów ust. 1–

6 nie stosuje się do żołnierzy zawodowych pełniących

zawodową służbę wojskową na stanowiskach służbowych sędziów w sądach

wojskowych oraz prokuratorów w wojskowych jednostkach organizacyjnych

prokuratury.

Art. 41.

1. Wyznaczenie podoficera zawodowego na kolejne wyższe

stanowisko służbowe może nastąpić w zależności od:

1)

wolnych stanowisk;

2)

co najmniej trzyletniego okresu służby na stanowisku służbowym w

posiadanym stopniu wojskowym;

3)

ogólnej oceny co najmniej bardzo dobrej w ostatniej opinii służbowej.

Jeżeli przemawiają za tym potrzeby Sił Zbrojnych, okres służby na stanowisku
służbowym w posiadanym stopniu wojskowym może być krótszy, nie mniej jednak
niż dwa lata.

2. Zmian

a zaszeregowania podoficera zawodowego do kolejnego wyższego

stopnia wojskowego może nastąpić po upływie co najmniej trzech lat zajmowania

stanowiska w posiadanym stopniu wojskowym oraz uzyskaniu ogólnej oceny co

najmniej bardzo dobrej w ostatniej opinii s

łużbowej. Jeżeli przemawiają za tym

©Kancelaria Sejmu

s. 35/137

2015-12-21

potrzeby Sił Zbrojnych, okres służby na stanowisku służbowym w posiadanym
stopniu wojskowym może być krótszy, nie mniej jednak niż dwa lata.

3.

Zmiany zaszeregowania, o której mowa w ust. 2, dokonuje organ właściwy

do wy

znaczenia żołnierza zawodowego na stanowisko służbowe rozkazem

personalnym.

4.

W przypadku uzyskania przez podoficera zawodowego w opinii służbowej

ogólnej oceny dobrej przy wyznaczaniu na kolejne stanowisko służbowe:

1)

wyznacza się go na to samo lub równorzędne stanowisko służbowe, z

dotychczasowym zaszeregowaniem do stopnia wojskowego;

2)

nie zaszeregowuje się go do wyższego stopnia wojskowego na zajmowanym
przez niego stanowisku służbowym.

5.

W przypadku uzyskania przez podoficera zawodowego w opinii służbowej

ogólnej oceny dostatecznej przy wyznaczaniu na kolejne stanowisko służbowe:

1)

wyznacza się go na to samo lub równorzędne stanowisko służbowe, z

dotychczasowym zaszeregowaniem do stopnia wojskowego;

2)

nie zaszeregowuje się go do wyższego stopnia wojskowego na zajmowanym
przez niego stanowisku służbowym;

3)

może być on zwolniony z zawodowej służby wojskowej.

Art. 42. 1. Zmiana zaszeregowania szeregowego zawodowego do kolejnego

wyższego stopnia wojskowego może nastąpić co najmniej po pięciu latach służby na
stanowisku służbowym w posiadanym stopniu wojskowym oraz uzyskaniu ogólnej
oceny co najmniej bardzo dobrej w ostatniej opinii służbowej. Jeżeli przemawiają za
tym potrzeby Sił Zbrojnych, okres służby na stanowisku służbowym w posiadanym

stopniu woj

skowym może być krótszy, nie mniej jednak niż trzy lata.

2.

Zmiany zaszeregowania, o której mowa w ust. 1, dokonuje organ właściwy

do wyznaczenia żołnierza zawodowego na stanowisko służbowe rozkazem

personalnym.

3. W przypadku uzyskania przez szeregowego z

awodowego w opinii służbowej

ogólnej oceny dobrej przy wyznaczaniu na kolejne stanowisko służbowe:

1)

wyznacza się go na to samo lub równorzędne stanowisko służbowe, z

dotychczasowym zaszeregowaniem do stopnia wojskowego;

2)

nie zaszeregowuje się go do wyższego stopnia wojskowego na zajmowanym
przez niego stanowisku służbowym.

©Kancelaria Sejmu

s. 36/137

2015-12-21

4.

W przypadku uzyskania przez szeregowego zawodowego w opinii służbowej

ogólnej oceny dostatecznej przy wyznaczaniu na kolejne stanowisko służbowe:

1)

wyznacza się go na to samo lub równorzędne stanowisko służbowe, z

dotychczasowym zaszeregowaniem do stopnia wojskowego;

2)

nie zaszeregowuje się go do wyższego stopnia wojskowego na zajmowanym
przez niego stanowisku służbowym;

3)

może być on zwolniony z zawodowej służby wojskowej.

Art. 42a. Zmiana zaszeregowania, o której mowa w art. 40 ust. 3, art. 41 ust. 2 i

art. 42 ust. 1, może nastąpić w ramach limitu awansowego określanego corocznie

przez Ministra Obrony Narodowej.

Art. 42b.

1. Wyznaczenie żołnierza zawodowego na niższe stanowisko

służbowe może nastąpić, za pisemną zgodą żołnierza, w przypadku zaistnienia
przesłanek uzasadniających wypowiedzenie żołnierzowi zawodowemu stosunku
służbowego przez właściwy organ, o których mowa w art. 114 ust. 2, lub w
odniesieniu do żołnierza pełniącego służbę w rezerwie kadrowej.

2.

Wyznaczenie, o którym mowa w ust. 1, może nastąpić na stanowisko

służbowe zaszeregowane do bezpośrednio niższego stopnia etatowego od
zajmowanego przez żołnierza zawodowego stanowiska.

3. W przypadku, o którym mowa w ust. 1 i 2, przepisu art. 31 ust. 1 nie stosuje

się.

Art. 42c.

1. Żołnierza zawodowego, który dokonał czynów o charakterze

bohaterskim spełnionych w szczególnie niebezpiecznych warunkach, z wykazaniem
wyjątkowej odwagi, z narażeniem życia lub zdrowia w obronie prawa, nietykalności
granic państwowych, życia, mienia i bezpieczeństwa obywateli, Minister Obrony
Narodowej może mianować na wyższy stopień wojskowy.

2.

Żołnierza zawodowego mianowanego w trybie określonym w ust. 1:

1)

zaszeregowuje się w ramach zajmowanego stanowiska służbowego do stopnia
wojskowego, na który został mianowany albo

2)

wyznacza się na stanowisko służbowe odpowiadające stopniowi wojskowemu,
na który został mianowany.

3.

W przypadku braku możliwości wyznaczenia żołnierza zawodowego w

sposób, o

którym mowa w ust. 2, tworzy się dla niego stanowisko służbowe o

©Kancelaria Sejmu

s. 37/137

2015-12-21

stopniu etatowym odpowiadającym stopniowi wojskowemu, na który został

mianowany.

Art. 43.

1. Wyznaczenie na stanowiska służbowe Szefa Sztabu Generalnego

Wojska Polskiego, Dowódcy Generalnego

Rodzajów Sił Zbrojnych i Dowódcy

Operacyjnego Rodzajów Sił Zbrojnych następuje z uwzględnieniem odrębnych

przepisów.

2.

Kadencja na stanowiskach służbowych Szefa Sztabu Generalnego Wojska

Polskiego, Dowódcy Generalnego Rodzajów Sił Zbrojnych i Dowódcy

Ope

racyjnego Rodzajów Sił Zbrojnych wynosi trzy lata, z możliwością wyznaczenia

na ponowną kadencję, z zastrzeżeniem ust. 3.

3.

Żołnierz zawodowy zajmujący stanowisko służbowe Szefa Sztabu

Generalnego Wojska Polskiego, Dowódcy Generalnego Rodzajów Sił Zbrojnych i
Dowódcy Operacyjnego Rodzajów Sił Zbrojnych może być zwolniony z
zajmowanego stanowiska przed upływem kadencji przez Prezydenta

Rzeczypospolitej Polskiej w porozumieniu z Ministrem Obrony Narodowej lub na

jego wniosek, jeżeli przemawiają za tym uzasadnione potrzeby Sił Zbrojnych.

Art. 43a. (uchylony).

Art. 44.

1. Organami właściwymi do wyznaczania na stanowiska służbowe i

zwalniania z tych stanowisk żołnierzy zawodowych są:

1)

Minister Obrony Narodowej –

w odniesieniu do stanowisk służbowych o

stopniac

h etatowych pułkownika (komandora) i generała (admirała) oraz na

które wyznacza na podstawie przepisów odrębnych ustaw;

2)

Szef Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, Dowódca Generalny Rodzajów Sił
Zbrojnych, Dowódca Operacyjny Rodzajów Sił Zbrojnych, Szef Inspektoratu
Wsparcia Sił Zbrojnych, Komendant Główny Żandarmerii Wojskowej, szef
jednostki organizacyjnej właściwej do spraw uzbrojenia podległej Ministrowi
Obrony Narodowej i szef jednostki organizacyjnej właściwej do spraw zdrowia
podległej Ministrowi Obrony Narodowej – w odniesieniu do stanowisk
służbowych do stopnia etatowego podpułkownika (komandora porucznika)
włącznie w podległych jednostkach wojskowych, z zastrzeżeniem pkt 3 i 4;

3)

dowódca korpusu, rektor – komendant wojskowej uczelni akademickiej,

dowódca dywizji, dowódca flotylli, Dowódca Garnizonu Warszawa – w

©Kancelaria Sejmu

s. 38/137

2015-12-21

odniesieniu do stanowisk służbowych do stopnia etatowego majora (komandora
podporucznika) włącznie w podległych jednostkach wojskowych, z
zastrzeżeniem pkt 4;

4)

dowódca brygady, szef wojew

ódzkiego sztabu wojskowego, dowódca skrzydła,

rektor –

komendant wojskowej uczelni zawodowej, dowódca pułku, dowódca

batalionu oraz dowódca zajmujący stanowisko służbowe zaszeregowane do
stopnia etatowego co najmniej podpułkownika (komandora porucznika) – w
odniesieniu do stanowisk służbowych do stopnia etatowego kapitana (kapitana
marynarki) włącznie w podległych jednostkach wojskowych, z zastrzeżeniem

pkt 5;

5)

dyrektor departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw

kadr – w odniesieniu do

stanowisk służbowych do stopnia etatowego

podpułkownika (komandora porucznika) włącznie w pozostałych,

niewymienionych w pkt 2–

4, jednostkach wojskowych, a także jednostkach

wojskowych podległych Dowódcy Garnizonu Warszawa, z zastrzeżeniem pkt

3.

2. Zwoln

ienia żołnierza zawodowego z dotychczas zajmowanego stanowiska

służbowego w jednostce wojskowej, w której zajmował to stanowisko, i
wyznaczenia na stanowisko służbowe w innej jednostce wojskowej dokonuje
właściwy organ, któremu podlegają obie te jednostki, przy zachowaniu posiadanych
uprawnień do wyznaczania na stanowiska służbowe, z zastrzeżeniem ust. 3.

3.

Zwolnienie żołnierza zawodowego z dotychczas zajmowanego stanowiska

służbowego w jednostce wojskowej, w której zajmował to stanowisko, i

wyznaczenie na

stanowisko służbowe w innej jednostce wojskowej może nastąpić

również na podstawie porozumienia organu, który zwalnia ze stanowiska, oraz
organu, który wyznacza na stanowisko, jeżeli posiadają równorzędne uprawnienia do

wyznaczania i zwalniania ze stanowi

sk służbowych.

Art. 44a.

Organy, o których mowa w art. 44 ust. 1, dokonują corocznie oceny

sytuacji kadrowej.

©Kancelaria Sejmu

s. 39/137

2015-12-21

Art. 45.

1. Żołnierza zawodowego zwalnia się z zajmowanego stanowiska

służbowego:

1)

jeżeli wojskowa komisja lekarska orzekła jego niezdolność do pełnienia
zawodowej służby wojskowej w określonych jednostkach wojskowych albo na
zajmowanym stanowisku służbowym;

2)

gdy zlikwidowano zajmowane przez niego stanowisko służbowe;

3)

gdy upłynął termin kadencji na stanowisku służbowym;

4)

wskutek wymierzenia

kary dyscyplinarnej odwołania z zajmowanego

stanowiska służbowego;

5)

w przypadku udzielenia urlopu wychowawczego w wymiarze dłuższym niż
dwanaście miesięcy.

2.

Żołnierza zawodowego można zwolnić z zajmowanego stanowiska

służbowego w przypadku:

1)

zaistnienia potrzeb Sił Zbrojnych;

2)

wszczęcia kontrolnego postępowania sprawdzającego, o którym mowa w

przepisach ustawy z dnia 5 sierpnia 2010 r. o ochronie informacji niejawnych

(Dz. U. Nr 182, poz. 1228).

2a. W przypadku, o którym mowa w ust. 2 pkt 1,

żołnierza zawodowego

wyznacza się na równorzędne lub wyższe stanowisko służbowe albo przenosi się do
rezerwy kadrowej na okres nie krótszy niż 6 miesięcy.

2b.

W przypadku, o którym mowa w ust. 2 pkt 2, żołnierza zawodowego

przenosi się do rezerwy kadrowej na czas prowadzonego postępowania. Na
zwolnione stanowisko służbowe nie wyznacza się innego żołnierza zawodowego do
czasu zakończenia postępowania, natomiast można powierzyć obowiązki służbowe
na tym stanowisku innemu żołnierzowi zawodowemu w trybie określonym w art. 25.

3.

Żołnierza zawodowego w przypadkach wymienionych w ust. 1 i 2 oraz

żołnierza zawodowego pozostającego w rezerwie kadrowej zwalnia się z zawodowej
służby wojskowej, gdy odmówi pełnienia służby na innym równorzędnym lub
wyższym stanowisku służbowym.

3a.

Z dniem przeniesienia żołnierza zawodowego do rezerwy kadrowej lub

dyspozycji albo zwolnienia z zawodowej służby wojskowej żołnierz zawodowy z
mocy prawa jest zwolniony z dotychczas zajmowanego stanowiska służbowego.

©Kancelaria Sejmu

s. 40/137

2015-12-21

4.

Zwolnienie żołnierza zawodowego ze stanowiska służbowego sędziego sądu

wojskowego oraz asesora i prokuratora wojskowej jednostki organizacyjnej

prokuratury następuje z uwzględnieniem przepisów ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r.

–

Prawo o ustroju sądów wojskowych i ustawy z dnia 20 czerwca 1985 r. o

prokuraturze.

Art. 46.

1. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia:

1)

szczegółowe wymagania kwalifikacyjne do wyznaczenia na poszczególne
stanowiska służbowe;

2)

szczegółowy tryb wyznaczania żołnierzy zawodowych na stanowiska służbowe

i zwalniania z tych stanowisk oraz zmiany zaszeregowania do stopni

wojskowych;

3)

szczegółowe warunki i tryb zaliczania i przenoszenia żołnierzy zawodowych do

innego korpusu osobowego lub grupy osobowej;

4)

tryb przenoszenia żołnierzy zawodowych do rezerwy kadrowej, warunki i
sposób pełnienia przez nich zawodowej służby wojskowej w tym okresie, a
także sposób nakładania na nich zadań służbowych oraz rozliczania z ich
wykonania oraz limit żołnierzy zawodowych pozostających w rezerwie

kadrowej dla poszczególnych organów wymienionych w art. 20 ust. 3, w

ramach ogólnej liczby stanowisk służbowych określonej na podstawie art. 4 ust.

4;

4a)

szczegółowe warunki i tryb czasowego powierzania obowiązków służbowych;

5)

terminy i sposób prowadzenia corocznej oceny sytuacji kadrowej.

2.

Rozporządzenie, o którym mowa w ust. 1, powinno w szczególności:

1)

przewidywać możliwość równego dostępu żołnierzy zawodowych do wyższych
stanowisk służbowych, po spełnieniu przez nich warunków określonych w

ustawie, aktach wykonawczych wydanych do tej ustawy oraz modelu przebiegu

zawodowej służby wojskowej, a także uwzględnić ich dotychczasowe
doświadczenie i przebieg służby wojskowej;

2)

zapewnić sprawność kierowania przez Ministra Obrony Narodowej podległymi

i nadzorowanymi jednostkami organizacyjnymi;

3)

określić, że podstawowym kryterium zaliczenia lub przeniesienia żołnierza
zawodowego do innego korpusu osobowego lub grupy osobowej powinno być

©Kancelaria Sejmu

s. 41/137

2015-12-21

wykształcenie żołnierza, jego kwalifikacje zawodowe, w tym specjalistyczne,
stan zdrowia, a także przydatność na nowym stanowisku służbowym;

4)

przewidywać, że żołnierze zawodowi w okresie pozostawania w rezerwie
kadrowej podlegają regułom pełnienia zawodowej służby wojskowej i
wykonują zadania służbowe określone przez przełożonych;

4a)

przewidywać ciągłość funkcjonowania jednostki wojskowej oraz sprawność
postępowania w sprawach czasowego powierzania obowiązków służbowych;

5)

zapewnić możliwość pełnego wykorzystania przez organy wojskowe podległej
kadry zawodowej Sił Zbrojnych.

Art. 46a.

1. Żołnierzom zawodowym korpusów podoficerów zawodowych i

szeregowych zawodowych mogą być nadawane klasy kwalifikacyjne odpowiadające

poziomowi ich wyszkolenia wojskowego i specjalistycznego, zgodnie z

zajmowanymi stanowiskami służbowymi, z zastrzeżeniem ust. 3.

2.

Ustala się cztery rodzaje klas kwalifikacyjnych: trzecią, drugą, pierwszą i

mistrzowską.

3.

Klasę kwalifikacyjną nadaje się po zdaniu egzaminu przed komisją

egzaminacyjną powołaną przez uprawniony organ.

4. Minister Obrony Narodowej o

kreśli, w drodze rozporządzenia, organy

właściwe do powoływania komisji egzaminacyjnych i nadawania klas
kwalifikacyjnych, wymagania w zakresie kwalifikacji członków komisji oraz liczbę
członków tych komisji, szczegółowy sposób i tryb nadawania, potwierdzania,
podwyższania i utraty klas kwalifikacyjnych, sposób przeprowadzania i zdawania
egzaminu oraz zakres wiedzy i umiejętności sprawdzanych w czasie egzaminu,
uwzględniając specyfikę służby na poszczególnych stanowiskach służbowych w

korpusach podoficerów zawodowych i szeregowych zawodowych.

Art. 47.

1. Dowódca jednostki wojskowej, w której żołnierz zawodowy jest

wyznaczony na stanowisko służbowe, może skierować tego żołnierza do
wykonywania zadań służbowych poza jednostką, na czas nie dłuższy niż sześć
miesięcy w ciągu roku kalendarzowego.

1a.

Żołnierz zawodowy wyznaczony do służby poza granicami państwa może

być skierowany do wykonywania zadań służbowych poza miejscem pełnienia
służby, jednorazowo na czas nie dłuższy niż dwanaście miesięcy.

©Kancelaria Sejmu

s. 42/137

2015-12-21

2. Skierowan

y żołnierz zawodowy pozostaje na stanowisku służbowym w

dotychczasowej jednostce wojskowej.

3.

Skierowanie sędziów w sądach wojskowych oraz asesorów i prokuratorów w

wojskowych jednostkach organizacyjnych prokuratury określają przepisy ustawy z

dnia 21 sierpnia 1997 r. –

Prawo o ustroju sądów wojskowych i przepisy ustawy z

dnia 20 czerwca 1985 r. o prokuraturze.

Art. 48.

1. Żołnierzom zawodowym wydaje się wojskowy dokument osobisty

stwierdzający pełnienie zawodowej służby wojskowej oraz, w szczególnych

przy

padkach, dokument osobisty stwierdzający pełnienie tej służby w określonej

jednostce wojskowej.

2.

Żołnierzy zawodowych obejmuje się ewidencją wojskową, prowadzoną

przez dyrektora departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do

spraw kadr, organ w

łaściwy do wyznaczania na stanowisko służbowe i dowódcę

jednostki wojskowej, w której żołnierz pełni zawodową służbę wojskową, oraz
wojskowego komendanta uzupełnień.

3.

W ewidencji, o której mowa w ust. 2, ujmuje się dane osobowe żołnierza

zawodowego oraz

dane dotyczące przebiegu czynnej służby wojskowej, stanu

zdrowia, wykształcenia, kwalifikacji, stanu cywilnego i rodzinnego, wyróżnień, a
także orzeczeń wydanych w stosunku do żołnierza w postępowaniu sądowym,

administracyjnym lub dyscyplinarnym oraz odpow

iedzialności zawodowej.

4.

Dane osobowe, o których mowa w ust. 3, obejmują: nazwisko i imiona,

nazwisko rodowe, nazwisko i imiona poprzednie, imiona rodziców, nazwiska

rodowe rodziców, imię i nazwisko małżonka oraz jego nazwisko rodowe, imiona
dzieci, płeć, datę i miejsce urodzenia, obywatelstwo, numer PESEL, stopień
wojskowy, adres zameldowania, adres zamieszkania oraz rodzaj, serię i numer
dokumentu tożsamości.

5. Ewidencja, o której mowa w ust. 2, jest prowadzona w formie teczki akt

personalnych i karty

ewidencyjnej oraz może być prowadzona w formie

elektronicznej.

6. Przetwarzanie danych osobowych, o których mowa w ust. 3, zgromadzonych

w ewidencji wojskowej może odbywać się bez wiedzy i zgody osoby, której dotyczą

te dane.

©Kancelaria Sejmu

s. 43/137

2015-12-21

7. Wojskowy dokument osobisty

wydaje się żołnierzowi zawodowemu

niezwłocznie po rozpoczęciu pełnienia zawodowej służby wojskowej.

7a.

W przypadku zniszczenia lub zaginięcia ewidencji wojskowej podlega ona

odtworzeniu.

8.

Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia:

1)

te

rminy ważności wojskowych dokumentów osobistych, warunki i tryb

wymiany oraz zwrotu tych dokumentów, a także sposób postępowania przy ich

wydawaniu;

2)

zakres i sposób prowadzenia ewidencji wojskowej oraz sposób jej odtwarzania

w przypadku zniszczenia lub

zaginięcia, a także wzory dokumentów

ewidencyjnych;

3)

wzory wojskowych dokumentów osobistych oraz sposób dokonywania wpisów

w tych dokumentach i postępowania z nimi, a także organy właściwe do ich

wydawania.

9.

Rozporządzenie, o którym mowa w ust. 8, powinno w szczególności

uwzględniać zadania przełożonych w zakresie wydawania wojskowych dokumentów
osobistych i sposobu dokonywania w nich wpisów, a także wymogi dotyczące
ochrony danych osobowych żołnierzy zawodowych objętych ewidencją wojskową.

Art. 49. (uchylony).

Rozdział 4

Podstawowe uprawnienia i obowiązki służbowe żołnierzy zawodowych

Art. 50. (uchylony).

Art. 50a.

1. Żołnierz zawodowy jest obowiązany utrzymywać sprawność

fizyczną zapewniającą wykonywanie przez niego zadań służbowych przez

uczestnictwo

w zorganizowanych zajęciach z wychowania fizycznego.

1a.

Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, zadania,

wzorcowy program oraz formy organizacyjne zajęć z zakresu wychowania
fizycznego i sportu realizowane w urzędzie obsługującym Ministra Obrony
Narodowej oraz jednostkach organizacyjnych podległych i przez niego
nadzorowanych, a także wymagania, jakie powinny spełniać osoby prowadzące
zajęcia z zakresu wychowania fizycznego i sportu, uwzględniając charakter i

©Kancelaria Sejmu

s. 44/137

2015-12-21

specyfikę służby wojskowej pełnionej w tym urzędzie oraz jednostkach

organizacyjnych.

2.

Żołnierz zawodowy jest poddawany w roku kalendarzowym rocznemu

sprawdzianowi sprawności fizycznej.

3.

Żołnierz zawodowy może być zwolniony ze sprawdzianu sprawności

fizycznej w danym roku kalend

arzowym z przyczyn zdrowotnych, a kobieta żołnierz

zawodowy jest zwalniana również w okresie ciąży lub karmienia dziecka piersią.

4.

Sprawność fizyczną żołnierza zawodowego ocenia się na podstawie ćwiczeń

zróżnicowanych ze względu na płeć, grupy wiekowe oraz jednostki wojskowe i
zajmowane stanowiska służbowe, a także posiadanej przez żołnierza kategorii
zdolności fizycznej i psychicznej do zawodowej służby wojskowej.

5.

Na podstawie przeprowadzonego sprawdzianu wystawia się żołnierzowi

zawodowemu ocenę sprawności fizycznej wyrażoną w skali od 5 do 2 (bardzo dobra,

dobra, dostateczna i niedostateczna).

6.

Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia:

1)

szczegółowe warunki i tryb przeprowadzania sprawdzianu sprawności

fizycznej;

2)

zakres ćwiczeń zróżnicowany ze względu na płeć, grupy wiekowe oraz
jednostki wojskowe i zajmowane stanowiska służbowe, a także posiadaną przez
żołnierza kategorię zdolności fizycznej i psychicznej do zawodowej służby

wojskowej;

3)

tryb zwalniania ze sprawdzianu sp

rawności fizycznej w danym roku

kalendarzowym oraz dokumenty wymagane w tych sprawach;

4)

sposób dokumentowania niemożności przystąpienia do sprawdzianu sprawności

fizycznej;

5)

sposób dokumentowania otrzymanych przez żołnierzy ocen oraz
nieprzystąpienia do tego sprawdzianu z przyczyn innych niż określone w ust. 3.

7.

Rozporządzenie, o którym mowa w ust. 6, powinno uwzględniać terminy

przeprowadzenia sprawdzianu sprawności fizycznej, opis prawidłowości
wykonywanych ćwiczeń oraz kryteria oceniania żołnierzy zawodowych w czasie
sprawdzianu, z zachowaniem jawności i obiektywizmu.

Art. 51.

1. Żołnierze zawodowi są obowiązani zachować w tajemnicy

wszystkie informacje niejawne, z którymi zapoznali się podczas lub w związku z

©Kancelaria Sejmu

s. 45/137

2015-12-21

pełnieniem czynnej służby wojskowej, w tym również informacje stanowiące
tajemnicę innego państwa chronioną na zasadzie wzajemności na podstawie
zawartych umów międzynarodowych.

2.

Obowiązek zachowania tajemnicy trwa zarówno w czasie pełnienia

zawodowej służby wojskowej, jak i po zwolnieniu z niej.

3.

Od obowiązku zachowania tajemnicy może zwolnić żołnierza w czynnej

służbie wojskowej dowódca rodzaju Sił Zbrojnych, a żołnierza zwolnionego z
czynnej służby wojskowej – Minister Obrony Narodowej, z zastrzeżeniem
przypadków określonych w przepisach ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks
postępowania karnego (Dz. U. Nr 89, poz. 555, z późn. zm.

7)

).

Art. 52.

1. Żołnierz zawodowy może pobierać naukę, jeżeli nie koliduje to z

wykonywaniem przez niego zadań służbowych.

2.

Żołnierz zawodowy pisemnie informuje o fakcie pobierania nauki dowódcę

jednostki wojskowej, w której zajmuje stanowisko służbowe.

3.

Żołnierz zawodowy może wystąpić do dowódcy, o którym mowa w ust. 2, z

wnioskiem o udzielenie pomocy w związku z pobieraniem nauki.

4. Pomoc, o której

mowa w ust. 3, może być udzielona wyłącznie w

przypadkach, gdy poziom i kierunek nauki są zbieżne z wymaganiami

kwalifikacyjnymi na zajmowanym lub na planowanym do wyznaczenia stanowisku

służbowym.

7)

Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1999 r. Nr 83, poz. 931, z 2000 r. Nr
50, poz. 580, Nr 62, poz. 717, Nr 73, poz. 852 i Nr 93, poz. 1027, z 2001 r. Nr 98, poz. 1071 i Nr
106, poz. 1149, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, z 2003 r. Nr 17, poz. 155, Nr 111, poz. 1061 i Nr 130,
poz. 1188, z 2004 r. Nr 51, poz. 514, Nr 69, poz. 626, Nr 93, poz. 889, Nr 240, poz. 2405 i Nr 264,
poz. 2641, z 2005 r. Nr 10, poz. 70, Nr 48, poz. 461, Nr 77, poz. 680, Nr 96, poz. 821, Nr 141,
poz. 1181, Nr 143, poz. 1203, Nr 163, poz. 1363, Nr 169, poz. 1416 i Nr 178, poz. 1479, z 2006 r.
Nr 15, poz. 118, Nr 66, poz. 467, Nr 95, poz. 659, Nr 104, poz. 708 i 711, Nr 141, poz. 1009 i
1013, Nr 167, poz. 1192 i Nr 226, poz. 1647 i 1648, z 2007 r. Nr 20, poz. 116, Nr 64, poz. 432, Nr
80, poz. 539, Nr 89, poz. 589, Nr 99, poz. 664, Nr 112, poz. 766, Nr 123, poz. 849 i Nr 128, poz.
903, z 2008 r. Nr 27, poz. 162, Nr 100, poz. 648, Nr 107, poz. 686, Nr 123, poz. 802, Nr 182, poz.
1133, Nr 208, poz. 1308, Nr 214, poz. 1344, Nr 225, poz. 1485, Nr 234, poz. 1571 i Nr 237, poz.
1651, z 2009 r. Nr 8, poz. 39, Nr 20, poz. 104, Nr 28, poz. 171, Nr 68, poz. 585, Nr 85, poz. 716,
Nr 127, poz. 1051, Nr 144, poz. 1178, Nr 168, poz. 1323, Nr 178, poz. 1375, Nr 190, poz. 1474 i
Nr 206, poz. 1589, z 2010 r. Nr 7, poz. 46, Nr 98, poz. 626, Nr 106, poz. 669, Nr 122, poz. 826, Nr
125, poz. 842, Nr 182, poz. 1228 i Nr 197, poz. 1307, z 2011 r. Nr 48, poz. 245 i 246, Nr 53, poz.
273, Nr 112, poz. 654, Nr 117, poz. 678, Nr 142, poz. 829, Nr 191, poz. 1135, Nr 217, poz. 1280,
Nr 240, poz. 1430, 1431 i 1438 i Nr 279, poz. 1645, z 2012 r. poz. 886, 1091, 1101, 1327, 1426,
1447 i 1529, z 2013 r. poz. 480, 765, 849, 1247, 1262, 1282 i 1650 oraz z 2014 r. poz. 85, 384,
694 i 1375.

©Kancelaria Sejmu

s. 46/137

2015-12-21

5. Dowódca jednostki wojskowej, po uzyskaniu zgody organu uprawnionego do

wyznaczenia żołnierza zawodowego na wyższe od zajmowanego stanowisko
służbowe, zawiera z żołnierzem zawodowym umowę, w której określa między
innymi rodzaj pomocy, o której mowa w ust. 3, a w szczególności pokrycie czesnego
za naukę, zwrot należności z tytułu kosztów przejazdu na obszarze kraju oraz

warunki zwrotu kosztów tej pomocy w przypadku przerwania nauki lub zwolnienia z

zawodowej służby wojskowej z przyczyn, o których mowa w art. 111 pkt 1, 4, 6–7,

pkt 9 lit. a i pkt 11–16 oraz art. 1

12 ust. 1 pkt 1, w terminie określonym w umowie,

nie dłuższym niż trzy lata od zakończenia nauki.

6.

Do zgody, o której mowa w ust. 5, nie stosuje się art. 106 § 2–6 ustawy z

dnia 14 czerwca 1960 r. –

Kodeks postępowania administracyjnego.

Art. 53.

Żołnierz zawodowy może być kierowany na studia lub naukę do

szkoły wojskowej albo niewojskowej oraz na staż, kurs lub specjalizację w kraju lub
za granicą.

Art. 54.

1. Z żołnierzem zawodowym, którego planuje się na koszt wojska

skierować na studia lub naukę albo staż, kurs lub specjalizację w kraju lub za
granicą, których koszt przekracza sześciokrotność najniższego uposażenia
zasadniczego żołnierza zawodowego, zawiera się umowę, która określa warunki
zwrotu kosztów poniesionych na jego utrzymanie i naukę w przypadku przerwania,
odwołania z kształcenia lub zwolnienia z zawodowej służby wojskowej przed
określonym w umowie okresem służby wojskowej z przyczyn, o których mowa w

art. 111 pkt 1, 4, 6–7, pkt 9 lit. a i pkt 11–

16 oraz art. 112 ust. 1 pkt 1, w wysokości

pro

porcjonalnej do czasu służby po zakończeniu tej nauki.

1a.

Odwołanie żołnierza z kształcenia może nastąpić w przypadku:

1)

braku postępów w kształceniu;

2)

naruszenia regulaminów ustalonych przez organizatora kształcenia;

3)

wniosku żołnierza.

2. Organem uprawnionym do zawarcia umowy jest organ, który kieruje

żołnierza zawodowego na studia lub naukę albo staż, kurs lub specjalizację w kraju
lub za granicą.

©Kancelaria Sejmu

s. 47/137

2015-12-21

Art. 55.

1. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia:

1)

tryb udzielania żołnierzom zawodowym pomocy w związku z pobieraniem
przez nich nauki, rodzaj, formę, zakres i wysokość pomocy oraz sposób jej
ustalania i tryb jej zwrotu, a także sposób dokumentowania poniesionych przez
żołnierza zawodowego wydatków objętych pomocą;

2)

tryb

kierowania na studia lub naukę do szkoły wojskowej albo niewojskowej

oraz na staż, kurs lub specjalizację w kraju lub za granicą i organy właściwe w

tych sprawach;

2a)

tryb odwołania ze studiów lub z nauki w szkole wojskowej albo niewojskowej
oraz ze stażu, z kursu lub ze specjalizacji w kraju lub za granicą i organy
właściwe w tych sprawach;

3)

wzory umów, o których mowa w art. 52 ust. 5 i art. 54 ust. 1.

2.

Rozporządzenie, o którym mowa w ust. 1, powinno zapewnić sprawność

postępowania organów wojskowych w związku z pobieraniem przez żołnierzy
zawodowych nauki, a przy ustalaniu wysokości udzielanej pomocy powinno
uwzględnić koszty zakwaterowania, wyżywienia, umundurowania i nauki oraz
dojazdu do miejsca jej pobierania, a także czesnego i stypendium. Określając tryb
odwoływania ze studiów lub z nauki, rozporządzenie powinno uwzględniać potrzeby
Sił Zbrojnych, a wzory umów w nim ustalone powinny zawierać pełne i precyzyjne

informacje.

Art. 56.

1. Żołnierzowi zawodowemu nie wolno podejmować pracy

zarobkowej i

prowadzić działalności gospodarczej.

2.

Za pracę zarobkową uważa się pracę świadczoną osobiście:

1)

w ramach stosunku pracy;

2)

na podstawie innego tytułu, jeżeli praca jest wykonywana przez okres dłuższy
niż jeden miesiąc.

3. Dowódca jednostki wojskowej,

w której żołnierz zawodowy zajmuje

stanowisko służbowe, może zezwolić żołnierzowi na wykonywanie pracy
zarobkowej lub prowadzenie działalności gospodarczej, jeżeli:

1)

nie koliduje to z wykonywaniem zadań służbowych przez żołnierza;

2)

wpływa na podwyższenie jego kwalifikacji;

3)

nie narusza prestiżu żołnierza zawodowego;

©Kancelaria Sejmu

s. 48/137

2015-12-21

4)

prowadzona działalność gospodarcza lub działalność podmiotu, u którego
będzie świadczona praca, nie dotyczy wyrobów, o których mowa w przepisach

w sprawie klasyfikacji wyrobów obronnych oraz dostaw, robót budowlanych i

usług, przeznaczonych na zamówienie jednostek wojskowych.

3a.

Praca zarobkowa nie może być wykonywana przez żołnierza zawodowego

w jednostce wojskowej, w której żołnierz ten pełni służbę oraz jednostce wojskowej
bezpośrednio podległej, z zastrzeżeniem ust. 3b.

3b.

Żołnierz zawodowy może wykonywać pracę zarobkową w tej samej lub

podległej jednostce wojskowej, w której pełni służbę, niebędącej jednostką
budżetową, na podstawie innej niż umowa o pracę.

4. Dowódca jednostki wojskowej w przypadku naruszenia warunków, o których

mowa w ust. 3, może cofnąć zezwolenie na wykonywanie pracy zarobkowej lub
prowadzenie działalności gospodarczej.

5.

Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe

warunki i tryb pos

tępowania w sprawach, o których mowa w ust. 3–4.

Rozporządzenie powinno w szczególności określić dane jakie powinien zawierać
wniosek żołnierza o zezwolenie na pracę lub prowadzenie działalności gospodarczej,
z uwzględnieniem miejsca, charakteru i czasu pracy lub prowadzonej działalności
gospodarczej, jaka ma być wykonywana, a także szczegółowe warunki odmowy lub
cofnięcia zezwolenia.

Art. 57.

1. Żołnierz zawodowy nie może wchodzić w skład organów spółek,

innych przedsiębiorców oraz fundacji.

2.

Żołnierz zawodowy może uczestniczyć w zgromadzeniach akcjonariuszy lub

zgromadzeniach wspólników.

Art. 58.

1. Oficerowie zawodowi, z wyjątkiem oficerów zajmujących

stanowiska służbowe sędziów sądów wojskowych oraz stanowiska prokuratorów

wojskowych jednostek organiza

cyjnych prokuratury, oraz podoficerowie pełniący

zawodową służbę wojskową w organach finansowych i logistycznych są
zobowiązani do złożenia oświadczenia o swoim stanie majątkowym. Oświadczenie o
stanie majątkowym dotyczy majątku odrębnego oraz objętego małżeńską
wspólnością majątkową. Oświadczenie to powinno zawierać w szczególności
informacje o posiadanych zasobach pieniężnych, nieruchomościach, udziałach i

©Kancelaria Sejmu

s. 49/137

2015-12-21

akcjach w spółkach handlowych, o nabytym przez żołnierza zawodowego albo jego
małżonka od Skarbu Państwa, innej państwowej osoby prawnej, jednostek
samorządu terytorialnego lub ich związków mieniu, które podlegało zbyciu w drodze
przetargu. Oświadczenie to powinno również zawierać dane dotyczące prowadzenia
działalności gospodarczej oraz pełnienia przez małżonka żołnierza zawodowego
funkcji w spółkach handlowych lub spółdzielniach, z wyjątkiem funkcji w radzie
nadzorczej spółdzielni mieszkaniowej.

2.

Oświadczenie, o którym mowa w ust. 1, żołnierz zawodowy składa

Ministrowi Obrony Narodowej za pośrednictwem Komendanta Głównego
Żandarmerii Wojskowej.

3.

Oświadczenie, o którym mowa w ust. 1, składa się co roku do dnia 31 marca,

według stanu na dzień 31 grudnia roku poprzedniego.

4.

Informacje zawarte w oświadczeniu, o którym mowa w ust. 1, stanowią

tajemnicę prawnie chronioną i podlegają ochronie przewidzianej dla informacji
niejawnych o klauzuli tajności „zastrzeżone” określonej w przepisach o ochronie
informacji niejawnych, chyba że żołnierz zawodowy, który złożył oświadczenie,
wyraził pisemną zgodę na ich ujawnienie. W szczególnie uzasadnionych
przypadkach Minister Obrony Narodowej może je ujawnić pomimo braku zgody
składającego oświadczenie.

5.

Oświadczenie, o którym mowa w ust. 1, przechowuje się przez sześć lat.

6.

Do złożenia oświadczenia, o którym mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio

formularz określony przepisami wydanymi na podstawie art. 11 ustawy z dnia 21
sierpnia 1997 r. o ograniczeniu prowadzenia działalności gospodarczej przez osoby
pełniące funkcje publiczne (Dz. U. z 2006 r. Nr 216, poz. 1584, z późn. zm.

8)

),

dotyczącymi oświadczenia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 tej ustawy.

7.

Minister Obrony Narodowej określi, w drodze zarządzenia, szczegółowe

warunki i tryb składania oświadczeń o stanie majątkowym.

Art. 59.

1. Żołnierz zawodowy jest obowiązany poinformować pisemnie

dowódcę jednostki wojskowej, w której zajmuje stanowisko służbowe, o zamiarze
wyjazdu i pobytu za granicą w celach niezwiązanych z zawodową służbą wojskową.

8)

Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2008 r. Nr 223, poz.
1458, z 2009 r. Nr 178, poz. 1375 oraz z 2010 r. Nr 182, poz. 1228.

©Kancelaria Sejmu

s. 50/137

2015-12-21

2.

Dowódca jednostki wojskowej może zakazać żołnierzowi zawodowemu

wyjazdu za granicę w celach niezwiązanych z zawodową służbą wojskową, jeżeli
wymaga tego wzgląd na przestrzeganie przepisów ustawy z dnia 5 sierpnia 2010 r. o

ochronie informacji niejawnych albo istotne sprawy organizacyjne.

3. Minister Obrony Narodowej ok

reśli, w drodze rozporządzenia, tryb

informowania przez żołnierza zawodowego o zamiarze wyjazdu i pobytu za granicą
oraz postępowania w sprawach wydawania zakazu wyjazdu za granicę.
Rozporządzenie to określi w szczególności formę zawiadomienia i dane, jakie
powinny być w nim zawarte, oraz szczegółowe warunki i tryb wydania zakazu, z
uwzględnieniem uproszczonych procedur małego ruchu granicznego.

Art. 60.

1. Wymiar czasu służby żołnierzy zawodowych jest określony ich

zadaniami służbowymi.

2.

Zadania służbowe żołnierzy zawodowych powinny być ustalane przez

przełożonych w sposób pozwalający na ich wykonywanie w ramach czterdziestu
godzin służby w tygodniu. Wykonywanie zadań służbowych nie może przekraczać
przeciętnie czterdziestu ośmiu godzin w tygodniu, w czteromiesięcznym okresie
rozliczeniowym. W zamian za czas służby przekraczający czterdzieści godzin służby
w tygodniu, żołnierzowi zawodowemu przysługuje czas wolny od służby w takim

samym wymiarze.

3.

Żołnierzowi zawodowemu przysługuje prawo do co najmniej:

1)

jedenastu godzin nieprzerwanego odpoczynku w każdej dobie;

2)

dwudziestu czterech godzin nieprzerwanego odpoczynku w okresie

siedmiodniowym.

4.

Przepisy ust. 2 i 3 nie mają zastosowania do żołnierzy zawodowych

realizujących zadania o charakterze nadzwyczajnym niezbędne do ochrony interesów
państwa, w szczególności: biorących udział w zapobieganiu skutkom katastrof
naturalnych lub awarii technicznych noszących znamiona klęski żywiołowej oraz w
celu ich usunięcia, pełniących służby i dyżury, odbywających ćwiczenia i szkolenia
poligonowe (morskie) oraz pełniących służbę wojskową poza granicami państwa.

4a.

Ewidencję czasu służby potwierdzającą wykonywanie przez żołnierza

zawodowego zadań służbowych ponad normy określone w ust. 2 prowadzi dowódca

jednostki wojskowej.

©Kancelaria Sejmu

s. 51/137

2015-12-21

5.

Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, dodatkowe

dni wolne od służby, rozkład czasu służby w tygodniu, sposób udzielania czasu
wolnego oraz sposób prowadzenia ewidencji czasu służby, a także okoliczności
powodujące przekroczenie tygodniowego czasu służby. Rozporządzenie powinno w
szczególności tak określić rozkład czasu służby w tygodniu, aby ustalać zadania
służbowe w ramach czterdziestu godzin w pięciodniowym tygodniu służby.

Art. 60a.

1. Żołnierz zawodowy jest obowiązany uprzedzić bezpośredniego

przełożonego o niemożności stawienia się do służby lub spóźnieniu z przyczyny z
góry wiadomej lub możliwej do przewidzenia oraz określić przewidywany czas
trwania nieobecności, w szczególności uprzedzić o konieczności przebywania na

zwolnieniu lekarskim.

2.

W razie niestawienia się do służby lub spóźnienia z innej przyczyny niż

określona w ust. 1, żołnierz zawodowy jest obowiązany poinformować
bezpośredniego przełożonego tego samego dnia o przyczynie nieobecności w służbie

i przewid

ywanym czasie jej trwania lub przyczynie spóźnienia.

3.

W razie zaistnienia przyczyny uniemożliwiającej dopełnienie obowiązku, o

którym mowa w ust. 2, żołnierz zawodowy jest obowiązany poinformować o
przyczynie nieobecności w służbie i przewidywanym czasie jej trwania lub
przyczynie spóźnienia, niezwłocznie po ustaniu tej przyczyny.

4. W przypadkach, o których mowa w ust. 1–

3, żołnierz zawodowy jest

obowiązany poinformować bezpośredniego przełożonego osobiście lub za
pośrednictwem innej osoby, przez środek łączności lub drogą pocztową. Za datę
przekazania informacji drogą pocztową uważa się datę stempla pocztowego.

Art. 60b.

1. Zwolnienie lekarskie obejmuje okres, w którym żołnierz

zawodowy jest zwolniony od zajęć służbowych z powodu:

1)

choroby żołnierza zawodowego;

2)

oddawania krwi lub jej składników w jednostkach organizacyjnych publicznej
służby krwi lub z powodu okresowego badania lekarskiego dawców krwi;

3)

niemożności wykonywania zajęć służbowych z przyczyn określonych w art. 6

ust. 2 ustawy z dnia 25

czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z

ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz. U. z 2014 r.

poz. 159);

©Kancelaria Sejmu

s. 52/137

2015-12-21

4)

konieczności osobistego sprawowania opieki nad chorym dzieckiem własnym
lub małżonka żołnierza zawodowego, dzieckiem przysposobionym, dzieckiem
przyjętym na wychowanie i utrzymanie, do ukończenia przez nie 14. roku
życia;

5)

konieczności osobistego sprawowania opieki nad chorym członkiem rodziny;
za członków rodziny uważa się małżonka, rodziców, rodzica dziecka żołnierza

z

awodowego, ojczyma, macochę, teściów, dziadków, wnuki, rodzeństwo oraz

dzieci w wieku powyżej 14 lat, jeżeli pozostają we wspólnym gospodarstwie
domowym z żołnierzem zawodowym w okresie sprawowania nad nimi opieki;

6)

konieczności osobistego sprawowania opieki nad dzieckiem własnym lub
małżonka żołnierza zawodowego, dzieckiem przysposobionym, dzieckiem
przyjętym na wychowanie i utrzymanie, do ukończenia przez nie 8. roku życia,

w przypadku:

a)

nieprzewidzianego zamknięcia żłobka, klubu dziecięcego, przedszkola lub
szkoły, do których dziecko uczęszcza, a także w przypadku choroby niani,
z którą rodzice mają zawartą umowę uaktywniającą, o której mowa w art.
50 ustawy z dnia 4 lutego 2011 r. o opiece nad dziećmi w wieku do lat 3

(Dz. U. z 2013 r. poz. 1457 oraz z 2015 r. poz. 1045), lub dziennego

opiekuna, sprawujących opiekę nad dzieckiem,

b)

porodu lub choroby małżonka żołnierza zawodowego lub rodzica dziecka
żołnierza zawodowego, stale opiekujących się dzieckiem, jeżeli poród lub
choroba uniemożliwia temu małżonkowi lub rodzicowi sprawowanie

opieki nad dzieckiem,

c)

pobytu małżonka żołnierza zawodowego lub rodzica dziecka żołnierza
zawodowego, stale opiekujących się dzieckiem, w szpitalu lub innym
przedsiębiorstwie podmiotu leczniczego wykonującego działalność
leczniczą w rodzaju stacjonarne i całodobowe świadczenia zdrowotne.

2.

Zwolnienie od zajęć służbowych z powodu konieczności osobistego

sprawowania opieki, o której mowa w ust. 1 pkt 4 i 6, przysługuje przez okres nie
dłuższy niż 60 dni w roku kalendarzowym, a w przypadku, o którym mowa w ust. 1

pkt 5 –

przez okres nie dłuższy niż 14 dni w roku kalendarzowym, przy czym okresy

te łącznie nie mogą przekroczyć 60 dni w roku kalendarzowym.

©Kancelaria Sejmu

s. 53/137

2015-12-21

3.

Przepis ust. 2 stosuje się bez względu na liczbę dzieci i innych członków

rodziny wymagających opieki.

4. W razie zbiegu uprawnienia do zwolnienia lekarskiego z uprawnieniem do

zwolnienia od zajęć służbowych lub urlopu okolicznościowego, o których mowa w
art. 62 ust. 11 i 12, żołnierz zawodowy jest obowiązany w pierwszej kolejności
wykorzystać zwolnienie lekarskie.

Art. 60c.

[Okres przebywania na zwolnieniu lekarskim stwierdza

zaświadczenie lekarskie wystawione zgodnie z przepisami art. 55 ustawy z dnia 25
czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie
choroby i macierzyństwa, z tym że:] <Okres przebywania na zwolnieniu
lekarskim stwierdza zaświadczenie lekarskie wystawione zgodnie z art. 55 ust. 1
i art. 55a ust. 7 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z
ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa albo wydruk
zaświadczenia lekarskiego, o którym mowa w art. 55a ust. 6 tej ustawy, z tym
że:>

1)

w przypadku poddania się niezbędnym badaniom lekarskim przewidzianym dla
kandydatów na dawców komórek, tkanek i narządów oraz niezdolności do
służby wskutek poddania się zabiegowi pobrania komórek, tkanek i narządów –
zaświadczenie wystawione przez lekarza na zwykłym druku zgodnie z
przepisem art. 53 ust. 3 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach
pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa;

2)

w przypadku, o którym mowa w art. 60b ust. 1 pkt 2 –

zaświadczenie jednostki

organizacyjnej publicznej służby krwi;

3)

w przypadku, o którym mowa w art. 60b ust. 1 pkt 6 lit. a –

oświadczenie

żołnierza zawodowego;

4)

w przypadkach, o których mowa w art. 60b ust. 1 pkt 6 lit. b i c –

zaświadczenie lekarskie wystawione przez lekarza na zwykłym druku;

5)

w przypadku, o którym mowa w art. 6 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 25 czerwca

1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie
choroby i macierzyństwa – decyzja wydana przez właściwy organ albo

uprawniony podmiot na podstawie przepisów o zapobieganiu oraz zwalczaniu

zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi.

Nowe brzmienie
wprowadzenia
do wyliczenia w
art. 60c wejdzie

w życie z dn.
1.01.2016 r. (Dz.
U. z 2015 r. poz.
1066).

©Kancelaria Sejmu

s. 54/137

2015-12-21

[Art. 60d.

1. Żołnierz zawodowy jest obowiązany dostarczyć dowódcy jednostki

wojskowej zaświadczenie lekarskie, zaświadczenie jednostki organizacyjnej
publicznej służby krwi albo decyzję, o której mowa w art. 60c pkt 5, w terminie 7 dni

od dnia ich otrzymania.

2.

Żołnierz zawodowy jest obowiązany złożyć dowódcy jednostki wojskowej

oświadczenie o wystąpieniu okoliczności, o których mowa w art. 60b ust. 1 pkt 6 lit.

a, w terminie 7 dni od dnia ich zaistnienia.

3.

W przypadku niedopełnienia obowiązku, o którym mowa w ust. 1 lub 2,

żołnierz traci prawo do uposażenia za cały okres zwolnienia, chyba że
niedostarczenie zaświadczenia albo oświadczenia nastąpiło z przyczyn niezależnych
od żołnierza zawodowego.]

<

Art. 60d. 1. Doręczenie zaświadczenia lekarskiego odbywa się przy

wykorzystaniu profilu informacyjnego, o którym mowa w art. 58 ust. 1 ustawy z

dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia
społecznego w razie choroby i macierzyństwa, na zasadach określonych w tej
ustawie. Dowódcy jednostek wojskowych wykorzystują lub tworzą profil
informacyjny płatnika składek, o którym mowa w art. 58 ust. 1 ustawy z dnia 25
czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w
razie choroby i macierzyństwa.

2. Wydruk zaświadczenia lekarskiego, o którym mowa w art. 55a ust. 6

ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia
społecznego w razie choroby i macierzyństwa, zaświadczenie lekarskie, o
którym mowa w art. 55a ust. 7 tej ustawy, albo zaświadczenie wystawione przez
lekarza na zwykłym druku w przypadkach, o których mowa w art. 60b ust. 1
pkt 6 lit. b i c oraz art. 60c pkt 1, żołnierz zawodowy jest obowiązany dostarczyć

dowódcy jednostki wojskowej w terminie 7 dni od dnia ich otrzymania.

3. Zaświadczenie jednostki organizacyjnej publicznej służby krwi albo

decyzję, o której mowa w art. 60c pkt 5, żołnierz zawodowy jest obowiązany
dostarczyć dowódcy jednostki wojskowej w terminie 7 dni od dnia ich

otrzymania.

4. Oświadczenie o wystąpieniu okoliczności, o których mowa w art. 60b ust.

1 pkt 6

lit. a, żołnierz zawodowy jest obowiązany złożyć dowódcy jednostki

wojskowej w terminie 7 dni od dnia ich zaistnienia.

Nowe brzmienie
art. 60d wejdzie

w życie z dn.
1.01.2016 r. (Dz.
U. z 2015 r. poz.
1066).

©Kancelaria Sejmu

s. 55/137

2015-12-21

5. W przypadku niedopełnienia obowiązków, o których mowa w ust. 2–4,

żołnierz zawodowy traci prawo do uposażenia za cały okres zwolnienia, chyba
że niedostarczenie zaświadczenia, oświadczenia albo decyzji nastąpiło z
przyczyn niezależnych od żołnierza.>

Art. 60e.

1. Prawidłowość orzekania o czasowej niezdolności do służby z

powodu choroby, prawidłowość wykorzystania zwolnienia lekarskiego, spełnienie
wymogów formalnych zaświadczeń lekarskich oraz oświadczenie żołnierza
zawodowego, o którym mowa w art. 60c pkt 3, może podlegać kontroli.

2.

Kontrolę przeprowadzają:

1)

wojskowe komisje lekarskie –

w zakresie prawidłowości orzekania o czasowej

niezdolności do służby z powodu choroby oraz prawidłowości wykorzystania

zwolnienia lekarskiego;

2)

dowódca jednostki wojskowej –

w zakresie prawidłowości wykorzystania

zwolnienia lekarskiego przez żołnierza zawodowego i spełnienia wymogów

form

alnych zaświadczeń lekarskich oraz w zakresie oświadczenia żołnierza

zawodowego, o którym mowa w art. 60c pkt 3.

3.

Jeżeli w wyniku kontroli zostanie ustalone nieprawidłowe wykorzystanie

zwolnienia lekarskiego, żołnierz zawodowy traci prawo do uposażenia za cały okres

zwolnienia.

4.

Jeżeli w wyniku kontroli zostanie ustalone, że oświadczenie żołnierza

zawodowego, o którym mowa w art. 60c pkt 3, zostało złożone niezgodnie z prawdą,
żołnierz zawodowy traci prawo do uposażenia za cały okres zwolnienia.

5.

Jeżeli w wyniku kontroli wojskowa komisja lekarska ustali datę ustania

niezdolności do służby wcześniejszą niż data orzeczona w zaświadczeniu lekarskim,
żołnierz zawodowy traci prawo do uposażenia za okres od tej daty do końca

zwolnienia.

6.

Jeżeli w wyniku kontroli zostanie ustalone, że zwolnienie lekarskie zostało

sfałszowane, żołnierz zawodowy traci prawo do uposażenia za cały okres

zwolnienia.

7.

Kontrola prawidłowości wykorzystania zwolnień lekarskich polega na

ustaleniu, czy żołnierz zawodowy w okresie orzeczonej niezdolności do służby, w
tym sprawowania osobistej opieki nad dzieckiem lub innym członkiem rodziny, nie

©Kancelaria Sejmu

s. 56/137

2015-12-21

wykorzystuje zwolnienia lekarskiego w sposób niezgodny z jego celem, a w

szczególności czy nie wykonuje pracy zarobkowej.

8.

Kontrola oświadczenia żołnierza zawodowego, o którym mowa w art. 60c

pkt 3, polega na ustaleniu, czy nastąpiło nieprzewidziane zamknięcie żłobka, klubu
dziecięcego, przedszkola lub szkoły, do których uczęszcza dziecko żołnierza

zawodowego, lub na ustaleniu, czy niania lub dzienny opiekun dziecka przebywali

na zwolnieniu lekarskim.

9.

Kontrolę prawidłowości wykorzystania zwolnienia lekarskiego oraz

oświadczenia żołnierza zawodowego, o którym mowa w art. 60c pkt 3,
przeprowadza osoba upoważniona przez dowódcę jednostki wojskowej.

10.

W razie stwierdzenia w trakcie kontroli, że żołnierz zawodowy wykonuje

pracę zarobkową albo wykorzystuje zwolnienie lekarskie w inny sposób niezgodny z
jego celem, osoba kontrolująca sporządza protokół, w którym podaje, na czym
polegało nieprawidłowe wykorzystanie zwolnienia lekarskiego.

11.

W razie stwierdzenia w trakcie kontroli, że oświadczenie żołnierza

zawodowego, o którym mowa w art. 60c pkt 3, nie jest zgodne z prawdą, osoba
kontrolująca sporządza protokół.

12.

Protokół przedstawia się żołnierzowi zawodowemu w celu wniesienia do

niego ewentualnych uwag. Wniesienie uwag żołnierz zawodowy potwierdza
własnoręcznym podpisem.

13.

Na podstawie ustaleń zawartych w protokole dowódca jednostki wojskowej

stwierdza, w drodze decyzji, utratę prawa do uposażenia za okres, o którym mowa w
ust. 3 lub 4. Przepis stosuje się odpowiednio w przypadku zawiadomienia przez
wojskową komisję lekarską w wyniku przeprowadzenia przez tę komisję kontroli o
nieprawidłowościach w wykorzystaniu zwolnienia lekarskiego.

14.

Od decyzji, o której mowa w ust. 13, żołnierzowi zawodowemu przysługuje

odwołanie do wyższego przełożonego.

15.

Kontrola wymogów formalnych zaświadczeń lekarskich polega na

sprawdzeniu, czy zaświadczenie:

1)

nie zostało sfałszowane;

2)

zostało wydane zgodnie z przepisami w sprawie zasad i trybu wystawiania
zaświadczeń lekarskich.

©Kancelaria Sejmu

s. 57/137

2015-12-21

16.

Jeżeli w wyniku kontroli, o której mowa w ust. 15 pkt 1, zachodzi

podejrzenie, że zaświadczenie lekarskie zostało sfałszowane, dowódca jednostki
wojskowej występuje do lekarza, który wystawił zaświadczenie lekarskie, o
wyjaśnienie sprawy.

17.

W razie podejrzenia, że zaświadczenie lekarskie zostało wydane niezgodnie

z przepisami w sprawie zasad i trybu wystawiania zaświadczeń lekarskich, dowódca
jednostki wojskowej występuje o wyjaśnienie sprawy do terenowej jednostki
organizacyjnej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych.

Art. 61.

1. Żołnierze zawodowi otrzymują corocznie urlop wypoczynkowy w

wymiarze dwudziestu sześciu dni roboczych.

1a.

Żołnierzowi zawodowemu w roku kalendarzowym, w którym został

powołany do zawodowej służby wojskowej, udziela się urlopu wypoczynkowego w
wymiarze proporcjonalnym do okresu pozostającego do końca danego roku

kalendarzowego.

1b.

Przepis ust. 1a stosuje się odpowiednio do żołnierza, o którym mowa w art.

20

ust. 1a, po zakończeniu przez niego pracy poza granicami państwa w strukturach

organizacji międzynarodowych lub międzynarodowych strukturach wojskowych, na
podstawie umowy zawartej między tym żołnierzem a taką organizacją, oraz o którym

mowa w art. 65a ust

. 5, po zakończeniu lub zrezygnowaniu przez niego z urlopu

wychowawczego.

2.

Jeżeli ważne względy służbowe nie pozwalają na udzielenie żołnierzowi

zawodowemu urlopu wypoczynkowego w całości lub w części w danym roku
kalendarzowym, urlopu tego udziela się w ciągu następnego roku kalendarzowego.

3.

Decyzję w sprawie przesunięcia żołnierzowi zawodowemu urlopu

wypoczynkowego podejmuje dowódca jednostki wojskowej, w której żołnierz
zajmuje stanowisko służbowe. Dowódca jednostki wojskowej jest zobowiązany

skierow

ać żołnierza na przesunięty urlop wypoczynkowy, aby wykorzystał go

najpóźniej w terminie określonym w ust. 2.

4. Za dni robocze, o których mowa w ust. 1 oraz w art. 62 ust. 1–4 i 7, ust. 8 pkt

2 oraz ust. 11, uważa się wszystkie dni, z wyjątkiem niedziel i świąt określonych w

przepisach ustawy z dnia 18 stycznia 1951 r. o dniach wolnych od pracy (Dz. U. Nr

©Kancelaria Sejmu

s. 58/137

2015-12-21

4, poz. 28, z późn. zm.

9)

) oraz dodatkowych dni wolnych od służby określonych w

rozporządzeniu wydanym na podstawie art. 60 ust. 5.

Art. 62.

1. Żołnierz zawodowy zajmujący stanowisko służbowe pracownika

naukowego, naukowo-dydaktycznego, dydaktycznego lub badawczo-technicznego

otrzymuje corocznie dodatkowy urlop wypoczynkowy w wymiarze dwunastu dni

roboczych.

2.

Żołnierz zawodowy pełniący zawodową służbę wojskową w warunkach

szkodliwych dla zdrowia przy przekroczonych najwyższych dopuszczalnych
stężeniach lub natężeniach czynników szkodliwych otrzymuje corocznie, w
zależności od ustalonego w odrębnych przepisach stopnia szkodliwości, dodatkowy

urlop wypoczynkowy w wymiarze:

1)

pięciu dni roboczych – przy pierwszym stopniu szkodliwości;

2)

siedmiu dni roboczych –

przy drugim stopniu szkodliwości;

3)

dziesięciu dni roboczych – przy trzecim stopniu szkodliwości;

4)

piętnastu dni roboczych – przy czwartym stopniu szkodliwości.

3.

Żołnierz zawodowy, jeżeli jest to uzasadnione szczególnymi właściwościami

zajmowanego stanowiska służbowego, otrzymuje dodatkowy urlop wypoczynkowy
w wymiarze do piętnastu dni roboczych rocznie.

4.

Żołnierzowi zawodowemu, w zależności od stażu czynnej służby wojskowej,

udziela się corocznie dodatkowego urlopu wypoczynkowego w wymiarze:

1)

pięciu dni roboczych – po osiągnięciu piętnastu lat czynnej służby wojskowej;

2)

dziesięciu dni roboczych – po osiągnięciu dwudziestu lat czynnej służby

wojskowej;

3)

piętnastu dni roboczych – po osiągnięciu dwudziestu pięciu lat czynnej służby

wojskowej.

5.

Żołnierz zawodowy zajmujący stanowisko służbowe sędziego wojskowego

lub prokuratora wojskowej jednostki organizacyjnej prokuratury otrzymuje

dodatkowy

urlop wypoczynkowy na zasadach i w wymiarze określonych w ustawie z

dnia 21 sierpnia 1997 r. –

Prawo o ustroju sądów wojskowych oraz ustawie z dnia 20

czerwca 1985 r. o prokuraturze.

9)

Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1960 r. Nr 51, poz. 297, z 1989 r. Nr
29, poz. 154, z 1990 r. Nr 28, poz. 159 i 160 oraz z 2010 r. Nr 224, poz. 1459.

©Kancelaria Sejmu

s. 59/137

2015-12-21

6.

W razie zbiegu uprawnień do dodatkowych urlopów wypoczynkowych z

różnych tytułów żołnierzowi zawodowemu przysługuje tylko jeden urlop w
wymiarze najkorzystniejszym, z wyjątkiem dodatkowego urlopu z tytułu
szkodliwych dla zdrowia warunków służby, z zastrzeżeniem ust. 7.

7.

Łączny wymiar urlopu wypoczynkowego i dodatkowych urlopów

wypoczynkowych w danym roku kalendarzowym nie może przekroczyć
pięćdziesięciu dni roboczych.

7a.

Żołnierzowi zawodowemu skierowanemu do służby poza granicami

państwa, po zakończeniu służby w ramach tego skierowania, udziela się urlopu

aklimatyzacyjne

go w wymiarze jednego dnia roboczego za każde rozpoczęte

dziesięć dni pełnienia służby poza granicami państwa. Urlopu tego udziela dowódca
jednostki wojskowej, w której żołnierz zajmuje stanowisko służbowe albo do której
został skierowany w ramach pełnienia zawodowej służby wojskowej w rezerwie
kadrowej, bezpośrednio po stawieniu się w jednostce wojskowej. Wymiar urlopu
aklimatyzacyjnego nie może przekroczyć dwudziestu dwóch dni roboczych.

8.

Żołnierzowi zawodowemu może być udzielony urlop:

1)

zdrowotny – w

wymiarze do sześciu miesięcy;

2)

okolicznościowy – w wymiarze jednorazowo nie dłuższym niż pięć dni
roboczych, z zastrzeżeniem ust. 12.

9.

Żołnierzowi zawodowemu skierowanemu przez właściwy organ na naukę

oraz żołnierzowi, któremu udzielono pomocy w związku z pobieraniem nauki,
przysługuje urlop szkoleniowy.

9a.

Żołnierzowi zawodowemu pobierającemu naukę, niespełniającemu

warunków do uzyskania pomocy, o której mowa w art. 52, można udzielić urlopu

szkoleniowego.

10.

Dowódca jednostki wojskowej, w której żołnierz zawodowy zajmuje

stanowisko służbowe, udziela żołnierzowi urlopu wypoczynkowego i dodatkowego
urlopu wypoczynkowego, przysługującego w danym roku kalendarzowym, na

podstawie planu urlopów.

11.

Żołnierz zawodowy może otrzymać zwolnienie od zajęć służbowych w

razie konieczności sprawowania osobistej opieki nad najbliższym członkiem rodziny,
gdy opieki takiej nie może sprawować małżonek żołnierza lub inny członek rodziny,

©Kancelaria Sejmu

s. 60/137

2015-12-21

nieprzekraczające jednak łącznie pięćdziesięciu dni roboczych w roku

kalendarzowym.

12.

W szczególnie uzasadnionych przypadkach żołnierzowi zawodowemu,

który wykorzystał zwolnienie od zajęć służbowych w związku z koniecznością
sprawowania opieki nad najbliższym członkiem rodziny i nadal musi tę opiekę
sprawować osobiście, może być udzielony urlop okolicznościowy w wymiarze do
pięciu miesięcy.

13.

Najbliższym członkiem rodziny żołnierza zawodowego, o którym mowa w

ust. 11 i 12, są jego małżonek, dzieci i rodzice.

14.

Żołnierzowi zawodowemu – lekarzowi lub lekarzowi dentyście

skierowanemu

przez właściwy organ do odbycia specjalizacji medycznej na czas

odbywania zajęć w ramach tej specjalizacji udziela się zwolnienia od zajęć
służbowych, w wymiarze piętnastu dni roboczych w każdym miesiącu.

Art. 63.

1. Żołnierza zawodowego można odwołać z urlopu wypoczynkowego

lub dodatkowego urlopu wypoczynkowego, a także wstrzymać udzielenie mu urlopu
w całości lub w części z ważnych względów służbowych. Termin urlopu może być
także przesunięty na wniosek żołnierza zawodowego, umotywowany ważnymi
względami.

2.

Żołnierzowi zawodowemu, którego odwołano z urlopu wypoczynkowego lub

dodatkowego urlopu wypoczynkowego albo któremu wstrzymano udzielenie takiego

urlopu przysługuje, w pełnej wysokości, zwrot kosztów spowodowanych
odwołaniem z urlopu lub wstrzymaniem urlopu.

3.

Odwołania żołnierza zawodowego z urlopu wypoczynkowego i dodatkowego

urlopu wypoczynkowego lub wstrzymania udzielenia takiego urlopu może dokonać
dowódca jednostki wojskowej, w której żołnierz zajmuje stanowisko służbowe.

4.

Dowódca jednostki wojskowej, który odwołał żołnierza zawodowego z

urlopu wypoczynkowego lub dodatkowego urlopu wypoczynkowego albo wstrzymał
udzielenie takiego urlopu, orzeka, na wniosek żołnierza, o zwrocie kosztów
spowodowanych odwołaniem lub wstrzymaniem urlopu.

Art. 64.

Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia:

1)

stanowiska służbowe, na których pełnienie zawodowej służby wojskowej jest
szkodliwe dla zdrowia albo które posiadają szczególne właściwości, ze względu

©Kancelaria Sejmu

s. 61/137

2015-12-21

na zajmowanie który

ch udziela się dodatkowego urlopu wypoczynkowego,

uwzględniając podobne lub takie same stanowiska ustalone na podstawie

przepisów prawa pracy;

2)

tryb orzekania o potrzebie udzielenia urlopu zdrowotnego i organy właściwe w
tych sprawach, z uwzględnieniem sprawności postępowania w tych sprawach;

3)

szczegółowe warunki i tryb udzielania urlopów, o których mowa w art. 61 i art.

62 ust. 1–

4, 7a oraz 12, a także wymiar urlopu, o którym mowa w art. 62 ust. 3,

ust. 8 pkt 2, ust. 9 oraz 9a, zapewniając ciągłość i skuteczność realizacji zadań;

4)

szczegółowe warunki i tryb odwoływania z urlopu wypoczynkowego i
dodatkowego urlopu wypoczynkowego, a także wstrzymania udzielenia takiego
urlopu oraz zwracania kosztów spowodowanych odwołaniem z urlopu lub

wstrzymaniem urlo

pu i sposób ich obliczania, zapewniając, aby zastosowanie

tych środków miało charakter wyjątkowy;

5)

szczegółowe warunki i tryb udzielania żołnierzom zawodowym zwolnienia od
zajęć służbowych, o którym mowa w art. 62 ust. 11 i 14, zapewniając ciągłość i

sku

teczność realizacji zadań oraz uwzględniając plany poszczególnych

specjalizacji lekarskich.

Art. 65.

[1. Żołnierzowi zawodowemu przysługuje urlop macierzyński,

dodatkowy urlop macierzyński, urlop na warunkach urlopu macierzyńskiego,

dodatkowy urlop na waru

nkach urlopu macierzyńskiego, urlop ojcowski oraz urlop

rodzicielski na zasadach i w wymiarze określonych w przepisach ustawy z dnia 26

czerwca 1974 r. –

Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm.

10)

).]

10)

Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 106, poz.
668 i Nr 113, poz. 717, z 1999 r. Nr 99, poz. 1152, z 2000 r. Nr 19, poz. 239, Nr 43, poz. 489, Nr
107, poz. 1127 i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 11, poz. 84, Nr 28, poz. 301, Nr 52, poz. 538, Nr
99, poz. 1075, Nr 111, poz. 1194, Nr 123, poz. 1354, Nr 128, poz. 1405 i Nr 154, poz. 1805, z
2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 135, poz. 1146, Nr 196, poz. 1660, Nr 199, poz. 1673 i Nr 200, poz.
1679, z 2003 r. Nr 166, poz. 1608 i Nr 213, poz. 2081, z 2004 r. Nr 96, poz. 959, Nr 99, poz. 1001,
Nr 120, poz. 1252 i Nr 240, poz. 2407, z 2005 r. Nr 10, poz. 71, Nr 68, poz. 610, Nr 86, poz. 732 i
Nr 167, poz. 1398, z 2006 r. Nr 104, poz. 708 i 711, Nr 133, poz. 935, Nr 217, poz. 1587 i Nr 221,
poz. 1615, z 2007 r. Nr 64, poz. 426, Nr 89, poz. 589, Nr 176, poz. 1239, Nr 181, poz. 1288 i Nr
225, poz. 1672, z 2008 r. Nr 93, poz. 586, Nr 116, poz. 740, Nr 223, poz. 1460 i Nr 237, poz.
1654, z 2009 r. Nr 6, poz. 33, Nr 56, poz. 458, Nr 58, poz. 485, Nr 98, poz. 817, Nr 99, poz. 825,
Nr 115, poz. 958, Nr 157, poz. 1241 i Nr 219, poz. 1704, z 2010 r. Nr 105, poz. 655, Nr 135, poz.
912, Nr 182, poz. 1228, Nr 224, poz. 1459, Nr 249, poz. 1655 i Nr 254, poz. 1700, z 2011 r. Nr 36,
poz. 181, Nr 63, poz. 322, Nr 80, poz. 432, Nr 144, poz. 855, Nr 149, poz. 887 i Nr 232, poz.
1378, z 2012 r. poz. 908 i 1110, z 2013 r. poz. 2, 675, 896 i 1028 oraz z 2014 r. poz. 208.

©Kancelaria Sejmu

s. 62/137

2015-12-21

<1.

Żołnierzowi zawodowemu przysługuje urlop macierzyński, urlop na

warunkach urlopu macierzyńskiego, urlop ojcowski oraz urlop rodzicielski na

zasadach i w

wymiarze określonych w przepisach ustawy z dnia 26 czerwca

1974 r. – Kodeks pracy (Dz. U. z 2014 r. poz.

1502, z późn. zm.

11)

).>

2.

Żołnierzowi zawodowemu – kobiecie będącej w ciąży lub karmiącej dziecko

piersią:

1)

nie powierza się obowiązków w wymiarze przekraczającym czterdziestu

godzin

służby w tygodniu i w porze nocnej;

2)

nie deleguje się poza miejsce pełnienia służby – bez zgody żołnierza

zawodowego – kobiety;

3)

nie powierza się wykonywania zadań służbowych szczególnie uciążliwych lub
szkodliwych dla zdrowia kobiet, określonych w przepisach wydanych na

podstawie art. 176 Kodeksu pracy.

3.

Żołnierz zawodowy – kobieta karmiąca dziecko piersią ma prawo do dwóch

półgodzinnych przerw wliczanych do czasu służby. W przypadku karmienia więcej
niż jednego dziecka, żołnierz zawodowy – kobieta ma prawo do dwóch przerw po 45
minut każda. Przerwy na karmienie mogą być na wniosek żołnierza zawodowego –
kobiety udzielane łącznie.

4.

Żołnierza zawodowego – kobietę, sprawującą opiekę nad dzieckiem do lat

czterech, pozostającą w związku małżeńskim z innym żołnierzem, nie deleguje się
bez jej zgody poza miejsce pełnienia zawodowej służy wojskowej, w tym samym
czasie co współmałżonka.

5.

Przepis ust. 4 stosuje się również do żołnierza zawodowego samotnie

wychowującego dziecko do lat czterech.

Art. 65a. 1

. Żołnierz zawodowy ma prawo do urlopu wychowawczego na

zasadach określonych w przepisach ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks

pracy.

2.

Żołnierzowi zawodowemu korzystającemu z urlopu wychowawczego nie

wypłaca się uposażenia i innych należności pieniężnych, z wyjątkiem określonych w

art. 83, art. 85 i art. 94–98.

11)

Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2014 r. poz. 1662
oraz z 2015 r. poz. 1066, 1220, 1224, 1240 i 1268.

Nowe brzmienie
ust. 1 w art. 65
we

jdzie w życie z

dn. 2.01.2016 r.
(Dz. U. z 2015 r.
poz. 1268).

©Kancelaria Sejmu

s. 63/137

2015-12-21

3.

Żołnierzowi zawodowemu korzystającemu z urlopu wychowawczego

przysługują, w okresie korzystania z tego urlopu, świadczenia określone w ustawie z
dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz. U. z 2013 r. poz. 1456, z
późn. zm.

12)

).

4.

W przypadku gdy urlop wychowawczy trwa do dwunastu miesięcy, żołnierz

zawodowy pozostaje na ostatnio zajmowanym stanowisku służbowym.

5.

W przypadku gdy okres urlopu wychowawczego jest dłuższy niż określony

w ust. 4, żołnierza zawodowego przenosi się do rezerwy kadrowej. Przepis ust. 2
stosuje się odpowiednio.

6.

Żołnierza zawodowego, o którym mowa w ust. 5, po zakończeniu lub

zrezygnowaniu przez niego z urlopu wychowawczego w czasie jego trwania,

jeżeli

nie ma możliwości wyznaczenia go na stanowisko służbowe, pozostawia się w
rezerwie kadrowej przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.

Art. 66. (uchylony).

Art. 67.

1. Żołnierze zawodowi są objęci obowiązkiem ubezpieczenia

zdrowotnego i korzystają ze świadczeń na zasadach określonych w ustawie z dnia 27
sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków
publicznych (Dz. U. z 2008 r. Nr 164, poz. 1027, z późn. zm.

13)

).

2.

Żołnierzom zawodowym przysługują coroczne bezpłatne badania

profilaktyczne na zasadach określonych w przepisach ustawy z dnia 27 czerwca 1997
r. o służbie medycyny pracy (Dz. U. z 2014 r. poz. 1184).

3.

Żołnierzom zawodowym w trakcie szkoleń poligonowych i ćwiczeń

wojskowych (rejsów, lotów) przysługują bezpłatne świadczenia zdrowotne i
bezpłatne zaopatrzenie w produkty lecznicze znajdujące się w wykazach, o których

12)

Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2013 r. poz. 1623 i
1650 oraz z 2014 r. poz. 559, 567 i 1198.

13)

Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zost

ały ogłoszone w Dz. U. z 2008 r. Nr 216, poz.

1367, Nr 225, poz. 1486, Nr 227, poz. 1505, Nr 234, poz. 1570 i Nr 237, poz. 1654, z 2009 r. Nr 6,
poz. 33, Nr 22, poz. 120, Nr 26, poz. 157, Nr 38, poz. 299, Nr 92, poz. 753, Nr 97, poz. 800, Nr
98, poz. 817, Nr 111, poz. 918, Nr 118, poz. 989, Nr 157, poz. 1241, Nr 161, poz. 1278 i Nr 178,
poz. 1374, z 2010 r. Nr 50, poz. 301, Nr 107, poz. 679, Nr 125, poz. 842, Nr 127, poz. 857, Nr
165, poz. 1116, Nr 182, poz. 1228, Nr 205, poz. 1363, Nr 225, poz. 1465, Nr 238, poz. 1578 i Nr
257, poz. 1723 i 1725, z 2011 r. Nr 45, poz. 235, Nr 73, poz. 390, Nr 81, poz. 440, Nr 106, poz.
622, Nr 112, poz. 654, Nr 113, poz. 657, Nr 122, poz. 696, Nr 138, poz. 808, Nr 149, poz. 887, Nr
171, poz. 1016, Nr 205, poz. 1203 i Nr 232, poz. 1378, z 2012 r. poz. 123, 1016, 1342 i 1548, z
2013 r. poz. 154, 879, 983, 1290, 1623, 1646 i 1650 oraz z 2014 r. poz. 24, 295, 496, 567, 619,
773, 1004, 1136, 1138, 1146, 1175 i 1188.

©Kancelaria Sejmu

s. 64/137

2015-12-21

mowa w art. 37 ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o refundacji leków, środków
spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz wyrobów medycznych
(Dz. U. Nr 122, poz. 696, z późn. zm.

14)

), w zakresie kategorii, o której mowa w art.

6 ust. 1 pkt 1 lit. a tej ustawy, oraz leki recepturowe, a także produkty lecznicze
oznaczone symbolem OTC i wyroby medyczne, oraz wyposażenie wyrobów

medycznych, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 20 maja 2010 r. o wyrobach

medycznych, określone w przepisach wydanych na podstawie art. 69b ust. 4 ustawy
z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej

Polskiej.

4.

Żołnierze zawodowi skierowani do służby poza granicami państwa podlegają

bezpłatnym badaniom lekarskim i psychologicznym oraz szczepieniom ochronnym.

5.

Żołnierze zawodowi powracający do kraju po zakończeniu służby poza

granicami państwa podlegają bezpłatnym badaniom lekarskim i psychologicznym, z
możliwością skierowania na turnusy leczniczo-profilaktyczne.

6. Turnusy leczniczo-

profilaktyczne

obejmują

działania

leczniczo-

rehabilitacyjne, oraz profilaktyki zdrowotnej w tym profilaktyki psychologicznej,

którym podlegają żołnierze zawodowi chorzy lub ranni oraz którzy doznali urazu

psychicznego lub wymaga tego ich stan psychofizyczny.

7.

Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia:

1)

zakres świadczeń zdrowotnych, o których mowa w ust. 3–5, oraz jednostki

organizacyjne dla któ

rych organem założycielskim jest Minister Obrony

Narodowej albo uczelnia wojskowa, udzielające świadczeń zdrowotnych
żołnierzom zawodowym, uwzględniając konieczność zapewnienia zaopatrzenia
urazów i schorzeń, które powstały w trakcie szkoleń poligonowych i ćwiczeń

wojskowych;

2)

zakres i tryb kontroli zaopatrzenia w produkty lecznicze i wyroby medyczne, o

których mowa w ust. 3, mając na względzie zapewnienie poprawności i
celowości wydawania takich produktów i wyrobów oraz racjonalność

gospodarowania nimi;

3)

rodzaje i wzory dokumentów wystawianych po przeprowadzeniu

obowiązkowych badań przed wyjazdem i po zakończeniu służby poza

14)

Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2012 r. poz. 95 i 742, z 2013 r. poz.
766 i 1290 oraz z 2014 r. poz. 1136 i 1138.

©Kancelaria Sejmu

s. 65/137

2015-12-21

granicami państwa, uwzględniając niezbędne elementy skierowań, orzeczeń i

certyfikatów wystawianych po przeprowadzaniu takich bada

ń;

4)

wykaz i kalendarz obowiązkowych szczepień ochronnych przed wyjazdem do
pełnienia służby poza granicami państwa, uwzględniając zagrożenia
epidemiologiczne charakterystyczne dla miejsca pełnienia służby poza
granicami państwa oraz terminy i miejsca wykonania takich szczepień;

5)

tryb kierowania żołnierzy zawodowych na turnusy leczniczo-profilaktyczne
oraz ramowy program tych turnusów, uwzględniając potrzeby żołnierzy
zawodowych wynikające z ich aktualnego stanu zdrowia, w tym konieczność
zapewnienia pełnej rekonwalescencji żołnierzy zawodowych oraz umożliwienia
im dalszego leczenia (rehabilitacji) po zakończeniu pobytu na turnusie

leczniczo-

profilaktycznym, a także wskazując organ kierujący kompetentny do

oceny aktualnego stanu zdrowia żołnierzy zawodowych oraz miejsca

prowadzenia turnusów leczniczo-profilaktycznych;

6)

sposób prowadzenia dyspanseryzacji w ramach badań profilaktycznych, o

których mowa w ust. 2, oraz wzór karty intensywnego nadzoru

dyspanseryzacyjnego, określając grupy zdrowotne, wykaz chorób i schorzeń,
zakres konsultacji specjalistycznych i badań dodatkowych, w tym

laboratoryjnych, w celu prowadzenia dyspanseryzacji.

Art. 67a.

1. Żołnierzom zawodowym przysługują bezpłatne dodatkowe

świadczenia stomatologiczne oraz materiały stomatologiczne:

1)

w razie wypadku pozostającego w związku z pełnieniem czynnej służby
wojskowej albo choroby powstałej w związku ze szczególnymi właściwościami
lub warunkami służby wojskowej oraz na określonych stanowiskach
służbowych;

2)

w okresie przygotowania do pe

łnienia służby poza granicami państwa;

3)

przez okres sześciu miesięcy po powrocie do kraju po zakończeniu służby poza
granicami państwa.

2.

Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, wykaz

dodatkowych świadczeń zdrowotnych lekarza dentysty i materiałów
stomatologicznych, sposób ich zaspokojenia, rodzaj dokumentów potwierdzających
uprawnienia do tych świadczeń oraz tryb kierowania żołnierzy zawodowych do
jednostek organizacyjnych udzielających świadczeń zdrowotnych, a także wykaz

©Kancelaria Sejmu

s. 66/137

2015-12-21

stanowisk

służbowych uprawniających do dodatkowych świadczeń zdrowotnych

lekarza dentysty i materiałów stomatologicznych, mając na względzie specyfikę
służby wojskowej żołnierzy zawodowych oraz warunki i właściwości służby
uzasadniające udzielanie świadczeń stomatologicznych.

Art. 67b.

1. Żołnierze zawodowi podlegają bezpłatnym szczepieniom

ochronnym.

2.

Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, program

szczepień ochronnych dla żołnierzy zawodowych w formie kalendarza szczepień

ochronnych oraz sposó

b rejestracji przeprowadzanych szczepień ochronnych, z

uwzględnieniem specyfiki służby wojskowej, a także konieczności utworzenia
centralnego rejestru szczepień żołnierzy zawodowych.

Art. 67c.

Świadczenia, o których mowa w art. 24 ust. 7 pkt 2 oraz art. 67–67b,

są finansowane z budżetu państwa z części, której dysponentem jest Minister Obrony

Narodowej.

Art. 68.

1. Żołnierzowi zawodowemu pozostającemu w związku małżeńskim

lub posiadającemu dzieci pozostające na jego utrzymaniu, który w miejscu pełnienia
służby lub miejscowości pobliskiej w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 22
czerwca 1995 r. o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z
2010 r. Nr 206, poz. 1367, z późn. zm.

15)

) korzysta z zakwaterowania zbiorowego,

przydzielono mu miejsce w internacie lub w kwaterze internatowej, bez prawa

zamieszkiwania z członkami rodziny, przysługuje dodatek za rozłąkę i zwrot
kosztów przejazdów odbywanych nie częściej niż raz w miesiącu do miejscowości
zamieszkania członka rodziny i z powrotem.

2.

Żołnierzowi zawodowemu zamieszkującemu poza miejscem pełnienia służby

w miejscowości, która nie jest miejscowością pobliską w rozumieniu ustawy z dnia
22 czerwca 1995 r. o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej,
przysługuje prawo do zwrotu kosztów codziennych dojazdów z miejsca
zamieszkania do miejsca pełnienia służby i z powrotem.

15)

Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2011 r. Nr 22, poz.
114 i Nr 185, poz. 1092, z 2012 r. poz. 908 oraz z 2014 r. poz. 930.

©Kancelaria Sejmu

s. 67/137

2015-12-21

3.

Dodatek za rozłąkę, o którym mowa w ust. 1, oraz zwrot kosztów

codziennych dojazdów, o którym mowa w ust. 2, ustala się w formie ryczałtów
miesięcznych.

4. Zwrot

kosztów przejazdów, o którym mowa w ust. 1, ustala się w wysokości

równowartości ceny biletu za przejazd środkami komunikacji publicznej, z
uwzględnieniem przysługującej żołnierzowi zawodowemu ulgi, niezależnie od
tytułu, z jakiego ulga ta przysługuje.

5.

Należności określone w ust. 1 i 2 nie przysługują żołnierzowi zawodowemu,

któremu przyznano świadczenie mieszkaniowe, a także żołnierzowi zawodowemu
pełniącemu służbę poza granicami państwa.

6.

Żołnierzowi zawodowemu posiadającemu członków rodziny, o których

mowa w ust. 1, mogą być przyznane także inne świadczenia socjalno-bytowe w

postaci pomocy finansowej i rzeczowej.

7.

Należności i świadczenia określone w ust. 1 i 2 oraz ust. 6 pokrywa się z

części budżetu państwa, której dysponentem jest Minister Obrony Narodowej.

8.

Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia:

1)

wysokość dodatku za rozłąkę oraz zwrotu kosztów codziennych dojazdów,
szczegółowe warunki ustalania wysokości należności, o których mowa w ust. 1

i 2, oraz warunki korzystania

z tych uprawnień;

2)

rodzaj, wysokość i zakres świadczeń, o których mowa w ust. 6, a także warunki
korzystania z tych świadczeń.

9.

Rozporządzenie, o którym mowa w ust. 8, powinno w szczególności

uwzględniać, że wysokość dodatku za rozłąkę jest uzależniona od stawki diety
określanej w przepisach w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności
przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej
jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju, wydanych

na podstawie art. 77

5

§ 2 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. –

Kodeks pracy, oraz, że

wysokość kosztów codziennych dojazdów, o których mowa w ust. 2, jest
uzależniona od kosztów przejazdów publicznymi środkami komunikacji, a także

przypadki, w których z powodu ni

ewykonywania przez żołnierza zawodowego zadań

służbowych w miejscu pełnienia służby należności te nie będą wypłacane. W
przypadku świadczeń socjalno-bytowych, o których mowa w ust. 6, rozporządzenie
powinno w szczególności przewidzieć, że świadczenia te są przeznaczone na zakup

©Kancelaria Sejmu

s. 68/137

2015-12-21

lub dofinansowanie usług związanych z wypoczynkiem albo rehabilitacją żołnierza
zawodowego lub członków jego rodziny, a także uzależnić wysokość tych świadczeń
od poziomu dochodów uzyskiwanych na członka rodziny żołnierza zawodowego, w
tym także sposób określania wysokości tych dochodów oraz przewidzieć możliwość
wypłaty zaliczek na realizację świadczeń socjalno-bytowych i terminy ich

rozliczania.

Art. 68a. 1.

Żołnierzowi zawodowemu przysługuje zwrot kosztów

poniesionych na pomoc praw

ną, jeżeli postępowanie przygotowawcze wszczęte

przeciwko niemu o przestępstwo popełnione w związku z wykonywaniem
obowiązków służbowych zostanie zakończone prawomocnym orzeczeniem o

umorzeniu.

2.

Koszty w wysokości odpowiadającej wynagrodzeniu jednego obrońcy,

określone w przepisach wydanych na podstawie art. 16 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 26

maja 1982 r. –

Prawo o adwokaturze (Dz. U. z 2014 r. poz. 635 i 993), zwraca się ze

środków części budżetu państwa, której dysponentem jest Minister Obrony

Narodowej.

3. W zakresie nieuregulowanym w ust. 1 i 2 do zwrotu kosztów poniesionych

na pomoc prawną stosuje się przepisy działu XIV ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. –
Kodeks postępowania karnego.

Art. 69.

Żołnierz zawodowy ma prawo do zakwaterowania oraz innych

świadczeń z tym związanych na zasadach określonych w przepisach ustawy z dnia
22 czerwca 1995 r. o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej.

Art. 70.

1. Przełożeni ponoszą odpowiedzialność za stan bezpieczeństwa i

higieny służby żołnierzy zawodowych i są obowiązani zapewnić warunki ochrony
ich życia i zdrowia przez zapewnienie bezpiecznych i higienicznych warunków

pracy.

2.

Żołnierz zawodowy zobowiązany jest do przestrzegania przepisów i zasad

bezpieczeństwa i higieny pracy.

3. W zakresie wymienionym

w ust. 1 i 2 do żołnierzy zawodowych stosuje się

odpowiednio przepisy działu dziesiątego ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks
pracy, z wyjątkiem art. 209, art. 210, art. 230 § 2, art. 232, art. 234 § 2, art. 235, art.

©Kancelaria Sejmu

s. 69/137

2015-12-21

237, art. 237

1

, art. 237

7

§ 1 pkt 1 i § 2–4, art. 237

8

§ 1, art. 237

9

§ 3 oraz art. 237

11

§

4.

4.

Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe

warunki stosowania do żołnierzy zawodowych przepisów ustawy z dnia 26 czerwca

1974 r. – Kodeks pracy w dziedzinie bezp

ieczeństwa i higieny pracy, a także organy

wojskowe i zakres ich kompetencji w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy
podczas wykonywania zadań służbowych przez żołnierzy zawodowych,
uwzględniając szczególny charakter zawodowej służby wojskowej oraz biorąc pod
uwagę struktury organizacyjne Sił Zbrojnych.

Rozdział 5

Uposażenie i inne należności pieniężne żołnierzy zawodowych

Art. 71.

1. Żołnierze zawodowi otrzymują uposażenie i inne należności

pieniężne określone w ustawie.

2.

Przeciętne uposażenie żołnierzy zawodowych stanowi wielokrotność kwoty

bazowej, której wysokość określa ustawa budżetowa.

3.

Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej określi, w drodze rozporządzenia,

wielokrotność kwoty bazowej, o której mowa w ust. 2. Ustalając wielokrotność

kwoty bazowe

j, rozporządzenie powinno uwzględnić prestiż zawodu żołnierza

zawodowego, a także warunki, o których mowa w art. 3 ust. 3.

4.

Przez przeciętne uposażenie, o którym mowa w ust. 2, rozumie się

uposażenie wraz z miesięczną równowartością dodatkowego uposażenia rocznego.

Art. 72.

1. Uposażenie żołnierzy zawodowych składa się z uposażenia

zasadniczego i dodatków do uposażenia.

2.

Z tytułu pełnienia zawodowej służby wojskowej żołnierz zawodowy

otrzymuje tylko jedno uposażenie.

3.

Żołnierzowi zawodowemu powołanemu do zawodowej służby wojskowej w

trakcie miesiąca kalendarzowego, w którym pełnił inną formę czynnej służby
wojskowej, przysługuje odpowiednie wyrównanie uposażenia.

Art. 73.

1. Żołnierze zawodowi otrzymują następujące inne należności

pieniężne:

1)

zasiłki na zagospodarowanie;

2)

dodatkowe uposażenie roczne;

©Kancelaria Sejmu

s. 70/137

2015-12-21

3)

nagrody uznaniowe i zapomogi;

4)

nagrody jubileuszowe;

5)

należności za podróże i przeniesienia służbowe;

6)

gratyfikacje urlopowe;

7)

dodatkowe wynagrodzenie za dodatkowo powierzone czasowe pełnienie
obowiązków służbowych i za wykonywanie czynności powierzonych
wykraczających poza zadania wynikające z zajmowanego stanowiska
służbowego;

8)

należności związane z pełnieniem zawodowej służby wojskowej poza
granicami państwa;

9)

należności związane ze zwolnieniem z zawodowej służby wojskowej.

2.

W razie śmierci żołnierza zawodowego lub członka jego rodziny

przysługują:

1)

zasiłek pogrzebowy;

2)

odprawa pośmiertna;

3)

pokrycie kosztów pogrzebu z części budżetu państwa, której dysponentem jest

Minister Obrony Narodowej.

Art. 74.

1. Wypłaty uposażenia oraz innych należności, o których mowa w art.

73, dokonuje jednostka wojskowa lub instytucja cywilna, na której zaopatrzeniu

finansowym żołnierz pozostaje, z zastrzeżeniem ust. 2.

2.

Żołnierzowi zawodowemu wyznaczonemu na stanowisko służbowe w

instytucji cywilnej oraz w jednostce organizacyjnej, dla której Minister Obrony

Narodowej jest organem założycielskim, albo nadzorowanej przez Ministra Obrony
Narodowej, niebędącej jednostką budżetową:

1)

zasiłek na zagospodarowanie,

2)

nagrody uznaniowe i zapomogi przyznawane przez Ministra Obrony

Narodowej,

3)

nagrodę jubileuszową,

4)

gratyfikację urlopową,

5)

należności za przeniesienie służbowe,

6)

należności związane ze zwolnieniem z zawodowej służby wojskowej, z
wyjątkiem ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystane urlopy

wypoczynkowe,

©Kancelaria Sejmu

s. 71/137

2015-12-21

7)

należności i świadczenia pośmiertne, o których mowa w art. 73 ust. 2,

8)

uposażenie i należności związane ze skierowaniem żołnierza zawodowego do
pełnienia służby poza granicami państwa

–

wypłaca wojskowa jednostka budżetowa, na której zaopatrzeniu żołnierz pozostaje.

Art. 75. 1. (uchylony).

2. (uchylony).

3. W

razie zwłoki w wypłacie uposażenia i innych należności, o których mowa

w art.

73, żołnierzowi zawodowemu przysługują odsetki ustawowe za opóźnienie od

dnia, w

którym uposażenie lub inna należność pieniężna stały się wymagalne.

O

odsetkach ustawowych za opóźnienie orzeka w decyzji administracyjnej organ

właściwy w sprawie przyznania uposażenia lub innej należności.

Art. 76. 1. Pr

awo do uposażenia powstaje z dniem rozpoczęcia przez żołnierza

zawodowego pełnienia zawodowej służby wojskowej.

2.

Zmiana wysokości uposażenia następuje:

1)

z dniem powstania okoliczności uzasadniających tę zmianę – w przypadku
zaistnienia okoliczności powodujących podwyższenie uposażenia;

2)

z pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstały
okoliczności uzasadniające tę zmianę – w razie zaistnienia okoliczności
powodujących obniżenie uposażenia.

3.

Jeżeli prawo do uposażenia powstało lub podwyższenie wysokości tego

uposażenia nastąpiło w trakcie miesiąca kalendarzowego, uposażenie za czas do
końca tego miesiąca oblicza się w wysokości 1/30 części miesięcznego uposażenia
za każdy dzień.

4.

Prawo do uposażenia wygasa z ostatnim dniem miesiąca, w którym żołnierz

zawodowy został zwolniony z zawodowej służby wojskowej, zaginął lub zmarł.

Art. 77.

Uposażenie i inne należności, o których mowa w art. 73, pobrane przez

żołnierza zawodowego, przysługujące mu według zasad obowiązujących w dniu

wyp

łaty, nie podlegają zwrotowi.

Art. 78.

1. Wysokość uposażenia zasadniczego żołnierza zawodowego jest

uzależniona od grupy uposażenia, do której zostało zaszeregowane zajmowane przez
niego stanowisko służbowe.

©Kancelaria Sejmu

s. 72/137

2015-12-21

1a. W przypadku gdy w jednostce wojskowej nie w

ystępuje stanowisko

służbowe głównego specjalisty, stanowisko radcy prawnego, uwzględniając przepis

art. 22

4

ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz. U. z 2014 r.

poz. 637 i 993), zaszeregowuje się do stanowiska służbowego o stopniu etatowym o
jeden stopień niższy od stanowiska zastępcy dowódcy tej jednostki w najwyższej
grupie uposażenia przewidzianej dla tego stopnia, nie wyżej jednak niż do
stanowiska o stopniu etatowym i grupy uposażenia przewidzianej dla stanowiska
służbowego głównego specjalisty w urzędzie Ministra Obrony Narodowej.

1b.

Przepisu ust. 1a nie stosuje się do stanowisk służbowych zajmowanych

przez żołnierzy zawodowych posiadających uprawnienia radcy prawnego, na których

nie jest wymagane posiadanie takiego uprawnienia.

2.

Żołnierz powołany do zawodowej służby wojskowej otrzymuje do czasu

objęcia pierwszego stanowiska służbowego uposażenie zasadnicze najniższe w
danym korpusie kadry zawodowej Sił Zbrojnych.

3.

Żołnierzowi zawodowemu wyznaczonemu na stanowisko służbowe

upo

sażenie zasadnicze w wysokości wynikającej z ust. 1 przysługuje od dnia objęcia

tego stanowiska.

4.

Minister Obrony Narodowej, w porozumieniu z ministrem właściwym do

spraw pracy, określi, w drodze rozporządzenia, grupy uposażenia dla

poszczególnych stopni

etatowych. Rozporządzenie powinno umożliwić

zróżnicowanie grup uposażenia w zależności od rangi stanowiska, zakresu
wykonywanych zadań służbowych, ponoszonej odpowiedzialności i wymaganych
kwalifikacji. Uwzględniając powyższe uwarunkowania, rozporządzenie może
określać jedną grupę lub kilka grup uposażenia na stanowiskach służbowych o
określonym stopniu etatowym.

5.

Minister Obrony Narodowej, w porozumieniu z ministrem właściwym do

spraw pracy, określi, w drodze rozporządzenia, stawki uposażenia zasadniczego dla
poszczególnych grup uposażenia, z uwzględnieniem, że stawka uposażenia
zasadniczego dla najniższej grupy uposażenia nie będzie niższa niż wysokość kwoty

bazowej, o której mowa w art. 71 ust. 2.

Art. 79.

Żołnierz zawodowy wyznaczony na stanowisko służbowe

zaszeregowane do niższej grupy uposażenia zachowuje prawo do stawki uposażenia

©Kancelaria Sejmu

s. 73/137

2015-12-21

zasadniczego pobieranego na poprzednio zajmowanym stanowisku do czasu

uzyskania wyższej stawki uposażenia zasadniczego.

Art. 80.

1. Żołnierze zawodowi otrzymują następujące dodatki do uposażenia

zasadniczego:

1)

dodatek specjalny –

za szczególne właściwości lub warunki pełnienia

zawodowej służby wojskowej;

2)

dodatek służbowy – za pełnienie zawodowej służby wojskowej na określonych

stanowiskach dowódczych i kierowniczych lub samodzielnych albo w

określonych jednostkach wojskowych;

3)

dodatek za długoletnią służbę wojskową;

4)

dodatek motywacyjny –

dla żołnierzy zawodowych pełniących służbę w

korpusach podoficerów zawodowych i szeregowych zawodowych za uzyskanie

w opinii służbowej oceny co najmniej dobrej oraz posiadanie klasy
kwalifikacyjnej, o której mowa w art. 46a, w specjalności zgodnej z
zajmowanym stanowiskiem służbowym;

5)

dodatek funkcyjny –

za pełnienie funkcji powierzonych w trybie określonym w

art. 25a.

1a. (uchylony).

2.

W przypadku, gdy miesięczne uposażenie żołnierza zawodowego pełniącego

zawodową służbę wojskową na stanowisku służbowym sędziego sądu wojskowego

albo asesora lub prokuratora wojskowej jednostki organizacyjnej prokuratury jest

niższe od miesięcznego wynagrodzenia przysługującego na równorzędnym
stanowisku sędziego sądu powszechnego albo asesora lub prokuratora powszechnej
jednostki organizacyjnej prokuratury, żołnierzowi przysługuje dodatek
wyrównawczy w wysokości różnicy między tym wynagrodzeniem a uposażeniem
należnym na zajmowanym stanowisku.

3.

Dodatki do uposażenia zasadniczego mogą być ustalone w stawkach

miesięcznych, dziennych albo za wykonanie określonych czynności; dodatki
ustalone w stawkach miesięcznych są dodatkami o charakterze stałym.

4.

Dodatki do uposażenia przyznaje, w formie decyzji, organ, o którym mowa

w art. 104.

©Kancelaria Sejmu

s. 74/137

2015-12-21

5.

Organ, który przyznał dodatek do uposażenia, w przypadku niewykonywania

zadań uzasadniających wypłacanie dodatku, może zawiesić, obniżyć albo wstrzymać
jego wypłacanie, w formie decyzji.

5a. (uchylony).

5b. (uchylony).

5c.

Decyzję w sprawie przyznania dodatku o charakterze stałym wydaje się na

czas określony lub nieokreślony, nie dłuższy jednak niż na czas pełnienia przez
żołnierza zawodowego służby na stanowisku służbowym.

5d.

Ponowne wyznaczenie żołnierza zawodowego na zajmowane dotychczas

stanowisko służbowe albo podwyższenie dodatku za długoletnią służbę wojskową
wynikające z dokonanej odrębnymi przepisami zmiany stawek uposażenia

zasadniczego nie wymaga wydawania nowej decyzji.

5e.

Żołnierzowi zawodowemu spełniającemu równocześnie warunki do

otrzymywania dodatków specjalnych o charakterze stałym z kilku tytułów
przysługuje jeden dodatek specjalny w wyższej stawce miesięcznej. Przepis stosuje
się odpowiednio w przypadku zbiegu uprawnień do dodatku służbowego.

5f.

Żołnierzowi zawodowemu, który otrzymywał dodatek specjalny z różnych

tytułów, w ostatnim miesiącu pełnienia służby przyznaje się dodatek specjalny z
jednego tytułu w najwyższej wysokości. Wysokość dodatku specjalnego z jednego
tytułu uzależnia się od wysokości dodatku i okresu jego otrzymywania. Przepis
stosuje się odpowiednio do dodatku służbowego.

6.

Minister Obrony Narodowej, w porozumieniu z ministrem właściwym do

spraw pracy, określi, w drodze rozporządzenia:

1)

szczegółowe warunki i tryb otrzymywania, przyznawania, zawieszania,
obniżania i wstrzymywania dodatków do uposażenia zasadniczego oraz ich
wysokość,

2)

sposób ustalania wysokości dodatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, w
ostatnim miesiącu pełnienia służby wojskowej,

3)

szczególne właściwości lub warunki pełnienia zawodowej służby wojskowej
uprawniające żołnierzy zawodowych do otrzymywania dodatku, o którym

mowa w ust. 1 pkt 1,

4)

stanowiska służbowe, których zajmowanie, i jednostki wojskowe, w których
pełnienie służby uprawnia do dodatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 2

©Kancelaria Sejmu

s. 75/137

2015-12-21

–

uwzględniając charakter wykonywanych czynności, zakres obowiązków

służbowych i ich specyfikę, kwalifikacje niezbędne przy wykonywaniu obowiązków
służbowych i miejsce pełnienia służby oraz zapewniając sprawność postępowania w

tych sprawach.

7.

Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej określi, w drodze rozporządzenia,

szczegółowe warunki otrzymywania dodatku wyrównawczego, o którym mowa w
ust. 2, z uwzględnieniem określenia składników uposażenia i wynagrodzenia

przyjmowanych przy obliczaniu dodatku wyrównawczego, oraz sposób ustalania

porównywanego wynagrodzenia asesorów wynikający z obowiązujących żołnierzy
zawodowych zasad opłacania składek na powszechne obowiązkowe ubezpieczenia

emerytaln

e, rentowe, wypadkowe i chorobowe, a także terminy wypłacania tego

dodatku.

Art. 81.

1. Uposażenie zasadnicze i dodatki o charakterze stałym są wypłacane

miesięcznie z góry, w pierwszym dniu roboczym miesiąca, za który przysługują.

2.

Dodatki do uposażenia zasadniczego, inne niż wymienione w ust. 1, wypłaca

się nie później niż do dziesiątego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w
którym żołnierz zawodowy spełnił warunki uzasadniające ich przyznanie. W
przypadku dodatków do uposażenia wypłacanych żołnierzom zawodowym za
czynności wykonywane w okresie roku kalendarzowego, dodatki te wypłaca się w
pierwszym kwartale następnego roku kalendarzowego.

3.

Inne należności, o których mowa w art. 73, wypłaca się w terminie czternastu

dni od dnia, w którym żołnierz zawodowy spełnił warunki uzasadniające otrzymanie
tych należności albo właściwy organ podjął decyzję o przyznaniu żołnierzowi tych
należności, w przypadku gdy przyznanie prawa do należności lub określenie ich
wysokości jest uzależnione od wydania takiej decyzji, z zastrzeżeniem art. 83 ust. 5,

art. 92 ust. 2 i art. 96 ust. 6.

4.

Uposażenie i inne należności, o których mowa w art. 73, są płatne

bezpośrednio do rąk żołnierza zawodowego, z zastrzeżeniem ust. 5.

5.

Uposażenie i inne należności, o których mowa w art. 73, mogą być

wypłacane w formie bezgotówkowej, na warunkach ustalonych w pisemnym
porozumieniu między płatnikiem i żołnierzem zawodowym.

©Kancelaria Sejmu

s. 76/137

2015-12-21

Art. 82.

1. Żołnierz zawodowy powołany do pełnienia zawodowej służby

wojskowej otrzymuje zasiłek na zagospodarowanie, w wysokości jednomiesięcznego
uposażenia zasadniczego wraz z dodatkami o charakterze stałym.

2.

Zasiłek na zagospodarowanie przyznaje się:

1)

żołnierzowi służby stałej – po objęciu stanowiska służbowego;

2)

żołnierzowi służby kontraktowej – po zawarciu drugiego kontraktu.

3.

Zasiłek na zagospodarowanie może być przyznany żołnierzowi

zawodowemu tylko jeden raz w trakcie pełnienia zawodowej służby wojskowej.

Art. 83.

1. Żołnierz zawodowy pełniący zawodową służbę wojskową przez

okres całego roku kalendarzowego nabywa prawo do dodatkowego uposażenia
rocznego w wysokości 1/12 uposażenia zasadniczego wraz z dodatkami o
charakterze stałym otrzymanego w roku kalendarzowym, za który dodatkowe
uposażenie roczne przysługuje.

2.

Prawo do dodatkowego uposażenia rocznego nabywa również:

1)

żołnierz zawodowy powołany do zawodowej służby wojskowej w trakcie roku
kalendarzowego, jeżeli pełnił zawodową służbę wojskową przez okres co
najmniej sześciu miesięcy kalendarzowych,

2)

żołnierz zawodowy, który został zwolniony z zawodowej służby wojskowej w

trakcie roku kalendarzowego

–

w wysokości 1/12 uposażenia zasadniczego wraz z dodatkami o charakterze stałym

otrzymanego w roku kalendarzowym, za który dodatkowe uposażenie roczne
przysługuje.

3.

Żołnierzowi zawodowemu, o którym mowa w art. 20 ust. 1a i art. 65a, który

w roku zwolnienia z zawodowej służby wojskowej nie nabył prawa do dodatkowego
uposażenia rocznego, w przypadku zwolnienia go z zawodowej służby wojskowej w
razie spełniania warunków do przyznania emerytury wojskowej lub wojskowej renty
inwalidzkiej, przysługuje dodatkowe uposażenie roczne w wysokości 1/12
miesięcznego uposażenia przysługującego w ostatnim miesiącu pełnienia zawodowej
służby wojskowej.

4.

Dodatkowe uposażenie roczne nie przysługuje w przypadku:

1)

nieobecności żołnierza zawodowego w służbie przez okres dłuższy niż dwa dni
robocze w ciągu roku kalendarzowego, która nie została usprawiedliwiona;

©Kancelaria Sejmu

s. 77/137

2015-12-21

2)

zwolnienia żołnierza z zawodowej służby wojskowej w przypadkach, o których

mowa w art. 111 pkt 6 i 11–14.

5.

Dodatkowe uposażenie roczne wypłaca się nie później niż w okresie

pierwszych trzech miesięcy roku kalendarzowego następującego po roku, za który
przysługuje to uposażenie.

6.

Minister Obrony Narodowej, w porozumieniu z ministrem właściwym do

spraw p

racy, określi, w drodze rozporządzenia, tryb przyznawania dodatkowego

uposażenia rocznego i terminy jego wypłacania, uwzględniając miejsce pełnienia
służby oraz sprawność postępowania w tych sprawach.

Art. 84.

1. Żołnierzom zawodowym mogą być przyznawane:

1)

nagrody uznaniowe –

w szczególności w związku z przejawianiem inicjatywy

w służbie albo wykonywaniem zadań służbowych wymagających szczególnie
dużego nakładu pracy, w tym poza określonym czasem służby, w skróconych

terminach lub warunkach szczególnie utrudnionych;

2)

zapomogi –

w przypadku zdarzeń losowych, klęsk żywiołowych, długotrwałej

choroby lub śmierci członka rodziny oraz z innych przyczyn powodujących

istotne pogorszenie warunków materialnych.

1a.

W razie zaginięcia żołnierza zawodowego w związku z wykonywaniem

zadań służbowych lub śmierci żołnierza zawodowego Minister Obrony Narodowej
może przyznać zapomogę małżonkowi, a w razie braku małżonka dzieciom
pozostającym na utrzymaniu żołnierza zawodowego, z zastrzeżeniem ust. 1aa.

1aa. W przypadku bra

ku małżonka i dzieci, zapomogę, o której mowa w ust. 1a,

Minister Obrony Narodowej może przyznać rodzicom żołnierza.

1ab.

Przepis ust. 1a stosuje się odpowiednio do małżonka, dzieci lub rodziców

żołnierza zawodowego, który zmarł w ciągu trzech lat po zwolnieniu z zawodowej
służby wojskowej, w następstwie wypadku lub choroby pozostających w związku z
wykonywaniem zadań służbowych.

1b.

Nagrody uznaniowe i zapomogi, o których mowa w ust. 1 i 1a, wypłaca się

z tworzonego na ten cel funduszu, którego wysokość nie może być niższa niż 2,5%
planowanych na dany rok kalendarzowy środków na uposażenia żołnierzy

zawodowych.

1c.

Minister Obrony Narodowej z pozostających w jego dyspozycji środków

funduszu, o którym mowa w ust. 1b, może przyznawać nagrody uznaniowe i

©Kancelaria Sejmu

s. 78/137

2015-12-21

zapom

ogi żołnierzom zawodowym bez względu na miejsce pełnienia przez nich

zawodowej służby wojskowej.

1d.

Warunkiem przyznania żołnierzowi zawodowemu nagrody uznaniowej jest

uzyskiwanie wysokich wyników w wykonywaniu zadań służbowych. Żołnierzowi
zawodowemu można również przyznać nagrodę uznaniową za wykonywanie zadań
służbowych o wysokiej odpowiedzialności albo zadań wykraczających poza zwykłe
obowiązki służbowe.

1e.

Warunkiem przyznania żołnierzowi zawodowemu zapomogi jest

konieczność poniesienia wydatków pieniężnych spowodowanych zdarzeniem
określonym w ust. 1 pkt 2. Przy przyznawaniu zapomogi uwzględnia się
okoliczności mające wpływ na sytuację materialną żołnierza zawodowego i jego

rodziny.

2.

Minister Obrony Narodowej, w porozumieniu z ministrem właściwym do

spraw pracy i ministrem właściwym do spraw zabezpieczenia społecznego, określi,
w drodze rozporządzenia, wysokość funduszu na nagrody uznaniowe i zapomogi
oraz źródła jego finansowania, a także sposób ustalania wysokości środków tego
funduszu pozostających w dyspozycji dowódców jednostek wojskowych, o których
mowa w art. 104, oraz sposób zwiększania tego funduszu w trakcie roku
kalendarzowego, uwzględniając formę organizacyjno-prawną jednostki wojskowej,

w której tworzony jest fundusz.

3. Minister Obrony

Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, tryb

przyznawania żołnierzom zawodowym nagród uznaniowych oraz zapomóg, a także

zapomóg w sytuacjach, o których mowa w ust. 1–

1ab, a także właściwe organy

wojskowe wnioskujące o przyznanie oraz przyznające nagrody uznaniowe lub
zapomogi, uwzględniając okoliczności uzasadniające przyznanie nagrody
uznaniowej lub zapomogi, a także sprawność postępowania w tych sprawach.

Art. 85.

1. Żołnierzom zawodowym przysługują nagrody jubileuszowe w

wysokości:

1)

po dwudziestu l

atach czynnej służby wojskowej – 75%,

2)

po dwudziestu pięciu latach czynnej służby wojskowej – 100%,

3)

po trzydziestu latach czynnej służby wojskowej – 150%,

4)

po trzydziestu pięciu latach czynnej służby wojskowej – 200%,

5)

po czterdziestu latach

czynnej służby wojskowej – 300%

©Kancelaria Sejmu

s. 79/137

2015-12-21

–

miesięcznego uposażenia zasadniczego wraz z dodatkami o charakterze stałym.

2.

Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, okresy

wliczane do okresu czynnej służby wojskowej, od którego zależy nabycie prawa do
nagrody jubileuszowej, oraz tryb jej obliczania i wypłacania, uwzględniając okresy
służby, pracy i nauki powodujące nabycie prawa do nagrody jubileuszowej, sposób
dokumentowania tych okresów oraz postępowania w przypadku zbiegu prawa do

kilku nagród, a

także termin wypłacania nagrody.

3.

Przepisów ust. 1 i 2 nie stosuje się do sędziów sądów wojskowych oraz

asesorów i prokuratorów wojskowych jednostek organizacyjnych prokuratury,

którym gratyfikacje jubileuszowe przysługują w wysokości i na zasadach

okre

ślonych odpowiednio w przepisach ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. – Prawo o

ustroju sądów powszechnych (Dz. U. z 2013 r. poz. 427, z późn. zm.

16)

) oraz ustawy

z dnia 20 czerwca 1985 r. o prokuraturze.

Art. 86.

1. Żołnierzowi zawodowemu wyznaczonemu na stanowisko służbowe

poza miejscowością stanowiącą siedzibę jednostki wojskowej lub wydzielonego
pododdziału, w której żołnierz zajmował dotychczas stanowisko służbowe
przysługują:

1)

ryczałt z tytułu przeniesienia;

2)

diety –

za czas przejazdu i pierwszą dobę pobytu w nowym miejscu pełnienia

służby;

3)

ryczałt na pokrycie kosztów przejazdu z miejsca stałego zamieszkania do
nowego miejsca pełnienia służby.

2.

W przypadku przesiedlenia się żołnierza zawodowego, o którym mowa w

ust. 1, do nowego miejsca pełnienia służby, przysługują mu ponadto:

1)

zasiłek osiedleniowy;

2)

zwrot kosztów przewozu urządzeń domowych.

3.

Należności, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i 3 oraz ust. 2 pkt 1, przysługujące

żołnierzowi zawodowemu pozostającemu w związku małżeńskim lub posiadającemu
dzieci pozostające na jego utrzymaniu, ustala się z uwzględnieniem członków
rodziny przesiedlających się z żołnierzem do nowego miejsca pełnienia służby.

16)

Zmiany tekst

u jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2013 r. poz. 662,

1165, 1247, 1433 i 1623 oraz z 2014 r. poz. 31, 481, 504, 512, 619 i 1071.

©Kancelaria Sejmu

s. 80/137

2015-12-21

4.

Zasiłek osiedleniowy nie przysługuje żołnierzowi zawodowemu

wyznaczonemu na stanowisko służbowe w miejscowości, w której żołnierz lub jego
małżonek posiada dom lub samodzielny lokal mieszkalny albo jest on zameldowany
na pobyt stały.

5.

Przepisów ust. 1 i 2 nie stosuje się do żołnierza zawodowego wyznaczonego

na stanowisko służbowe poza granicami państwa.

6. Przepisy ust. 1–

4 stosuje się odpowiednio do żołnierza zawodowego, który

przesiedlił się do innej miejscowości w związku ze zmianą stałego miejsca

stacjonowania jednostki wojskowej lub wydzielonego p

ododdziału.

7.

Żołnierzowi zawodowemu skierowanemu przez dowódcę jednostki

wojskowej do wykonywania zadań służbowych poza stałym miejscem pełnienia
służby, w kraju lub poza granicami państwa, przysługują następujące należności za
podróże służbowe:

1)

diety;

2)

zwrot kosztów:

a)

przejazdu na trasie od stałego miejsca pełnienia służby do miejscowości
stanowiącej cel skierowania i z powrotem,

b)

noclegów lub ryczałt za nocleg,

c)

dojazdu środkami komunikacji miejscowej w formie ryczałtu;

3)

zwrot innych niezbędnych i udokumentowanych wydatków poniesionych w
związku ze skierowaniem.

8.

Należności, o których mowa w ust. 7, nie przysługują żołnierzowi

zawodowemu wykonującemu zadania służbowe w składzie załogi jednostki
pływającej albo przebywającemu na tej jednostce – za czas wykonywania przez
niego zadań służbowych na morzu i w portach.

9.

Dieta nie przysługuje za czas pobytu w stałym miejscu pełnienia służby,

miejscu zamieszkania lub na leczeniu w podmiocie leczniczym wykonującym
działalność leczniczą w rodzaju stacjonarne i całodobowe świadczenia zdrowotne, a
także jeżeli na podstawie odrębnych przepisów żołnierz z tytułu odbywania podróży
służbowej otrzymał bezpłatne wyżywienie lub równoważnik pieniężny w zamian za
wyżywienie.

10. Przepisów ust. 9 nie stosuje

się do żołnierza zawodowego wykonującego

zadania służbowe polegające na uczestniczeniu w ćwiczeniach i szkoleniach

©Kancelaria Sejmu

s. 81/137

2015-12-21

poligonowych, a także przebywającego poza stałym miejscem pełnienia służby w
związku z czasową zmianą miejsca postoju jednostki wojskowej lub wydzielonego
pododdziału.

11.

Żołnierzowi zawodowemu wykonującemu zadania służbowe na terenie

kraju przysługuje zwrot kosztów przejazdów do miejscowości zamieszkania w czasie
wolnym od wykonywania czynności służbowych tylko wtedy, gdy spowoduje to

zmniejs

zenie łącznych kosztów podróży, o których mowa w ust. 7. Warunek ten nie

dotyczy żołnierza wykonującego zadania służbowe w okresie dłuższym niż dziesięć

dni.

12.

Zwrot kosztów noclegu lub ryczałt za nocleg, o których mowa w ust. 7 pkt

2 lit. b, nie przysługuje:

1)

za czas przejazdu wagonem sypialnym lub z miejscami do leżenia oraz za czas
pobytu w stałym miejscu pełnienia służby, zamieszkania lub zameldowania na
pobyt stały;

2)

w przypadku gdy z miejscowości stanowiącej cel podróży służbowej istnieje

dogodn

e połączenie komunikacyjne umożliwiające codzienny powrót do

stałego miejsca pełnienia służby lub miejscowości zamieszkania albo
zameldowania na pobyt stały;

3)

w przypadku wykonywania zadań służbowych w porze nocnej albo
zapewnienia żołnierzowi bezpłatnego noclegu;

4)

w przypadkach określonych w ust. 10.

13.

Ryczałt, o którym mowa w ust. 7 pkt 2 lit. c, nie przysługuje, jeżeli żołnierz

odbywa podróż służbową pojazdem służbowym albo gdy nie ponosi kosztów, na
których pokrycie przeznaczony jest ten ryczałt.

14.

Kwotę należności przysługujących żołnierzowi zawodowemu z tytułu

zagranicznej podróży służbowej zmniejsza się o kwotę środków pieniężnych
otrzymanych od strony zagranicznej na cele związane z finansowaniem kosztów tej
podróży.

15. Minister Obrony Narod

owej, w porozumieniu z ministrem właściwym do

spraw pracy, określi, w drodze rozporządzenia:

1)

wysokość oraz sposób i tryb przyznawania należności, o których mowa w ust.
1, 2 i 7, terminy i tryb ich wypłacania i rozliczania, a także rodzaje wydatków,

o których mowa w ust. 7 pkt 3,

©Kancelaria Sejmu

s. 82/137

2015-12-21

2)

tryb wypłaty żołnierzom zawodowym zaliczek na cele związane z
finansowaniem kosztów podróży służbowych,

3)

sposób dokumentowania poniesionych kosztów,

4)

sposób obliczania czasu podróży służbowej oraz sposób obliczania należności
za przeniesienia i podróże służbowe

–

uwzględniając charakter zadań żołnierza zawodowego odbywającego podróż

służbową lub przeniesionego lub skierowanego do pełnienia służby w innej
miejscowości oraz zróżnicowanie kosztów utrzymania, potrzebę zapewnienia
warunków do prawidłowego wykonywania tych zadań oraz konieczność pokrycia
zwiększonych kosztów utrzymania, jak również uwzględniając potrzebę uzależnienia
wysokości należności od czasu trwania podróży i zwrotu rzeczywiście poniesionych
wydatków, a także zapewniając sprawność postępowania w tych sprawach.

Art. 87.

1. Żołnierzowi zawodowemu przysługuje raz w roku prawo do

gratyfikacji urlopowej.

2.

Żołnierzowi zawodowemu powołanemu do zawodowej służby wojskowej w

trakcie roku kalendarzowego gratyfikacja ur

lopowa za ten rok przysługuje, jeżeli

pełnił służbę przez okres co najmniej sześciu miesięcy kalendarzowych.

3.

Przy ustalaniu wysokości gratyfikacji urlopowej uwzględnia się również

małżonka, a także dzieci pozostające na utrzymaniu żołnierza zawodowego.

4.

Wysokość gratyfikacji urlopowej na jedną osobę uwzględnianą przy

ustalaniu jej wysokości nie może być niższa niż 35% najniższego uposażenia
zasadniczego żołnierza zawodowego.

5.

W razie zbiegu uprawnień do gratyfikacji urlopowej żołnierzy zawodowych

poz

ostających w związku małżeńskim, przy ustalaniu wysokości gratyfikacji nie

uwzględnia się małżonka, a dzieci pozostające na ich utrzymaniu uwzględnia się
przy ustalaniu gratyfikacji tylko jednego z małżonków.

6.

Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, wysokość

oraz terminy i tryb wypłacania gratyfikacji urlopowej, uwzględniając sprawność
postępowania w tych sprawach oraz możliwość otrzymania przez żołnierza

zawodowego gratyfikacji urlopowej przed urlopem.

©Kancelaria Sejmu

s. 83/137

2015-12-21

Art. 88.

1. Żołnierzowi zawodowemu, któremu przez okres co najmniej dwóch

miesięcy dodatkowo powierzono czasowe pełnienie obowiązków służbowych w
trybie określonym w art. 25, przysługuje dodatkowe wynagrodzenie.

2.

Żołnierz zawodowy otrzymuje dodatkowe wynagrodzenie również za

wykonywani

e czynności powierzonych, które wykraczają poza zadania wynikające z

zajmowanego przez niego stanowiska służbowego.

3.

Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, wysokość

oraz szczegółowe warunki i tryb wypłacania żołnierzom zawodowym dodatkowego
wynagrodzenia, o którym mowa w ust. 1 i 2, z uwzględnieniem czynności
powierzonych wykraczających poza zadania wynikające z zajmowanych przez
żołnierzy stanowisk służbowych, które uprawniają do dodatkowego wynagrodzenia,
a także stawek oraz terminów jego wypłacania. Określając wysokość dodatkowego
wynagrodzenia, rozporządzenie powinno uwzględniać charakter i zakres
wykonywanych czynności, pracochłonność i stopień wykorzystania czasu
pozasłużbowego niezbędnego przy ich wykonywaniu, a także kwalifikacje i
doświadczenie żołnierza zawodowego niezbędne przy wykonywaniu tych czynności.

Art. 89. 1. W okresie pozostawania w rezerwie kadrowej lub dyspozycji albo

urlopu żołnierz zawodowy otrzymuje, z zastrzeżeniem art. 90 ust. 1–1d, uposażenie

zasadnicze wraz

z dodatkami o charakterze stałym, należne na ostatnio zajmowanym

stanowisku służbowym, z uwzględnieniem powstałych w tym okresie zmian
mających wpływ na prawo do uposażenia lub jego wysokość.

2.

Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do żołnierza zawodowego, który został

zwolniony ze stanowiska służbowego albo podlega zwolnieniu ze stanowiska
służbowego w przypadkach wymienionych w art. 45 ust. 1 i 2 do czasu objęcia
obowiązków na stanowisku służbowym, przeniesienia do rezerwy kadrowej lub

dyspozycji albo z

wolnienia z zawodowej służby wojskowej.

Art. 89a.

1. W okresie przebywania na zwolnieniu lekarskim żołnierz

zawodowy otrzymuje 80% uposażenia.

2. Zwolnienie lekarskie obejmuje okres, o którym mowa w art. 60b ust. 1.

3.

Jeżeli zwolnienie lekarskie obejmuje okres, w którym żołnierz zawodowy

jest zwolniony od zajęć służbowych z powodu:

1)

wypadku pozostającego w związku z pełnieniem służby,

©Kancelaria Sejmu

s. 84/137

2015-12-21

2)

choroby powstałej w związku ze szczególnymi właściwościami lub warunkami
służby wojskowej,

3)

wypadku w drodze do miej

sca pełnienia służby lub w drodze powrotnej ze

służby,

4)

choroby przypadającej w czasie ciąży,

5)

poddania się niezbędnym badaniom lekarskim przewidzianym dla kandydatów
na dawców komórek, tkanek i narządów oraz poddania się zabiegowi pobrania

komórek, tk

anek i narządów,

6)

oddania krwi lub jej składników w jednostkach organizacyjnych publicznej
służby krwi lub z powodu badania lekarskiego dawców krwi,

7)

przebywania na obserwacji w podmiocie leczniczym w wyniku skierowania

przez wojskową komisję lekarską

–

zachowuje on prawo do 100% uposażenia.

4.

Prawo do 100% uposażenia przysługuje również wtedy, gdy żołnierz został

zwolniony od zajęć służbowych:

1)

podczas skierowania żołnierza zawodowego do pełnienia służby poza
granicami państwa;

2)

w wyniku popełnienia przez inną osobę umyślnego czynu zabronionego w
związku z wykonywaniem przez żołnierza zawodowego czynności służbowych,

stwierdzonego orzeczeniem wydanym przez uprawniony organ;

3)

na skutek czynów o charakterze bohaterskim dokonanych w szczególnie

nieb

ezpiecznych warunkach, z wykazaniem wyjątkowej odwagi, z narażeniem

życia lub zdrowia, w obronie prawa, nienaruszalności granic państwowych,
życia, mienia lub bezpieczeństwa obywateli.

5.

Związek zwolnienia od zajęć służbowych z czynami, o których mowa w ust.

4 pkt 3, stwierdza, w drodze decyzji, dowódca jednostki wojskowej, w której

żołnierz zawodowy pełni służbę.

6.

Od decyzji, o której mowa w ust. 5, żołnierzowi zawodowemu przysługuje

odwołanie do wyższego przełożonego.

Art. 89b.

1. Podstawę uposażenia, o którym mowa w art. 89a, stanowi

uposażenie zasadnicze wraz z dodatkami o charakterze stałym, należne żołnierzowi
zawodowemu na ostatnio zajmowanym stanowisku służbowym, z uwzględnieniem

©Kancelaria Sejmu

s. 85/137

2015-12-21

powstałych w tym okresie zmian mających wpływ na prawo do uposażenia lub jego
wysokość.

2.

Przy obliczaniu uposażenia za okres przebywania na zwolnieniu lekarskim

przyjmuje się, że uposażenie za jeden dzień przebywania na zwolnieniu lekarskim
stanowi 1/30 uposażenia, o którym mowa w ust. 1.

3.

Potrącenia z uposażenia w związku z przebywaniem żołnierza zawodowego

na zwolnieniu lekarskim w danym miesiącu dokonuje się z mocy prawa z uposażenia
przysługującego w następnym miesiącu kalendarzowym lub z należności
określonych w art. 94 i art. 95 pkt 2, 3 i 5.

Art. 89c.

1. Środki finansowe uzyskane z tytułu zmniejszenia uposażeń

żołnierzy zawodowych w okresie przebywania na zwolnieniu lekarskim przeznacza
się w całości na nagrody uznaniowe za wykonywanie zadań służbowych w
zastępstwie żołnierzy zawodowych przebywających na zwolnieniach lekarskich.

2.

Środki finansowe, o których mowa w ust. 1, zwiększają fundusz na nagrody

uznaniowe i zapomogi.

3.

Rozdział środków finansowych, o których mowa w ust. 1, odbywa się po

zakończeniu okresu rozliczeniowego, trwającego nie krócej niż jeden miesiąc
kalendarzowy i nie dłużej niż trzy miesiące kalendarzowe, przy czym wybór okresu
rozliczeniowego uzależnia się od wielkości środków finansowych uzyskanych z
tytułu zmniejszenia uposażeń żołnierzy zawodowych.

Art. 90.

1. Żołnierzowi zawodowemu, któremu udzielono:

1)

zwolnienia od zajęć służbowych w razie konieczności sprawowania osobistej
opieki nad najbliższym członkiem rodziny, o którym mowa w art. 62 ust. 11,
przysługuje 80%,

2)

urlopu okolicznościowego w związku ze sprawowaniem opieki nad najbliższym
członkiem rodziny, o którym mowa w art. 62 ust. 12, przysługuje 75%

–

uposażenia zasadniczego wraz z dodatkami o charakterze stałym należnego na

ostatnio zajmowanym stanowisku służbowym, z uwzględnieniem powstałych w tym
okresie zmian mających wpływ na prawo do uposażenia lub jego wysokość oraz inne
należności pieniężne.

[1a.

W okresie urlopu rodzicielskiego żołnierz zawodowy otrzymuje 60%

uposażenia, o którym mowa w art. 89 ust. 1.]

©Kancelaria Sejmu

s. 86/137

2015-12-21

<1a. W

okresie urlopu rodzicielskiego żołnierz zawodowy otrzymuje:

1)

100% miesięcznego uposażenia, o którym mowa w art. 89 ust. 1, za okres

do:

a)

6 tygodni urlopu rodzicielskiego, w przypadku, o którym mowa

w art. 182

1a

§ 1 pkt 1 i art. 183 § 4 pkt 1 Kodeksu pracy,

b) 8 tygodni urlopu rodzicielskiego, w przypadkach, o których mowa

w art. 182

1a

§ 1 pkt 2 i art. 183 § 4 pkt 2 Kodeksu pracy,

c)

3 tygodni urlopu rodzicielskiego, w przypadku, o którym mowa

w art. 183 § 4 pkt 3 Kodeksu pracy;

2)

60% miesięcznego uposażenia, o którym mowa w art. 89 ust. 1, za okres
urlopu rodzicielskiego przypadający po okresach, o których mowa

w pkt 1.>

[1b.

W przypadku złożenia przez żołnierza zawodowego, nie później niż 14 dni

po porodzie,

wniosku o udzielenie bezpośrednio po urlopie macierzyńskim,

dodatkowego urlopu macierzyńskiego w pełnym wymiarze, a bezpośrednio po takim

urlopie –

urlopu rodzicielskiego w pełnym wymiarze, za cały okres odpowiadający

okresowi urlopu macierzyńskiego, dodatkowego urlopu macierzyńskiego oraz urlopu
rodzicielskiego żołnierz otrzymuje 80% uposażenia, o którym mowa w art. 89 ust. 1.]

<1b. W

przypadku złożenia przez żołnierza zawodowego, nie później niż

21 dni po porodzie, wniosku o

udzielenie bezpośrednio po urlopie

macierzyńskim, urlopu rodzicielskiego w pełnym wymiarze, za cały okres
odpowiadający okresowi urlopu macierzyńskiego oraz urlopu rodzicielskiego
żołnierz otrzymuje 80% uposażenia, o którym mowa w art. 89 ust. 1.>

<

1ba. W przypadku gdy wysokość uposażenia żołnierza pomniejszonego o

zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych, obliczonego zgodnie z ust.

1–

1b, jest niższa niż kwota świadczenia rodzicielskiego, określonego w ustawie z

dnia 28 listopada 2003

r. o świadczeniach rodzinnych (Dz. U. z 2015 r. poz. 114,

z późn. zm.

17)

), kwotę uposażenia żołnierza pomniejszonego o zaliczkę na

podatek dochodowy od osób fizycznych podwyższa się do wysokości świadczenia

rodzicielskiego.>

17)

Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2015 r. poz. 693,
995 i 1217.

Dodane ust. 1ba
w art. 90 wejdzie

w życie z dn.
1.01.2016 r. (Dz.
U. z 2015 r. poz.
1217).

Nowe brzmienie
ust. 1a i 1b w art.
90 wejdzie w

życie

z

dn.

2.01.2016 r. (Dz.
U. z 2015 r. poz.
1268).

©Kancelaria Sejmu

s. 87/137

2015-12-21

[1c.

Przepis ust. 1b stosuje się odpowiednio do żołnierza zawodowego, który,

nie później niż 14 dni po przyjęciu dziecka na wychowanie i wystąpieniu do sądu
opiekuńczego z wnioskiem o wszczęcie postępowania w sprawie przysposobienia
dziecka lub po przyjęciu dziecka na wychowanie jako rodzina zastępcza, z wyjątkiem
rodziny zastępczej zawodowej, złoży wniosek o udzielenie bezpośrednio po urlopie na
warunkach urlopu macierzyńskiego, dodatkowego urlopu na warunkach urlopu
macierzyńskiego w pełnym wymiarze, a bezpośrednio po takim urlopie – urlopu

r

odzicielskiego w pełnym wymiarze.]

<1c. Przepis ust.

1b stosuje się odpowiednio do żołnierza zawodowego,

który, nie później niż 21 dni po przyjęciu dziecka na wychowanie i wystąpieniu
do sądu opiekuńczego z wnioskiem o wszczęcie postępowania w sprawie
przysposobienia dziecka lub po przyjęciu dziecka na wychowanie jako rodzina
zastępcza, z wyjątkiem rodziny zastępczej zawodowej, złoży wniosek

o

udzielenie bezpośrednio po urlopie na warunkach urlopu macierzyńskiego,

urlopu rodzicielskiego w

pełnym wymiarze.>

[1d.

Żołnierzowi zawodowemu, który z uwagi na wniosek złożony w trybie ust.

1b albo 1c otrzymał 80% uposażenia, o którym mowa w ust. 1b, w przypadku

rezygnacj

i z dodatkowego urlopu macierzyńskiego w pełnym wymiarze lub jego

części albo w przypadku rezygnacji z dodatkowego urlopu na warunkach urlopu
macierzyńskiego w pełnym wymiarze lub jego części lub w przypadku rezygnacji z
urlopu rodzicielskiego w pełnym wymiarze, przysługuje jednorazowe wyrównanie
otrzymywanego uposażenia, o którym mowa w ust. 1b, do wysokości 100%, pod
warunkiem niepobrania uposażenia za okres odpowiadający okresom tych urlopów.]

<1d.

Żołnierzowi zawodowemu, który z uwagi na wniosek złożony w trybie

ust.

1b albo 1c otrzymał 80% uposażenia, o którym mowa w ust. 1b,

w przypadku rezygnacji z urlopu rodzicielskiego w

pełnym wymiarze albo

rezygnacji z urlopu rodzicielskiego albo w wymiarze, o którym mowa w ust. 2

pkt

2, przysługuje jednorazowe wyrównanie otrzymywanego uposażenia,

o którym mowa w ust.

1b, do wysokości 100%, pod warunkiem niepobrania

uposażenia za okres odpowiadający okresom tych urlopów.>

2.

Należności pieniężne określone w art. 82, art. 85, art. 94, art. 95 pkt 1–3 oraz

art. 96–

98, przysługujące żołnierzowi zawodowemu, o którym mowa w ust. 1–1c,

art. 20 ust. 1a, art. 65a oraz art. 89a ust. 1, albo członkom jego rodziny wypłaca się w

Nowe brzmienie
ust. 1c i 1d

wejdzie w życie z
dn. 2.01.2016 r.
(Dz. U. z 2015 r.
poz. 1268).

©Kancelaria Sejmu

s. 88/137

2015-12-21

ustalonej wysokości, z uwzględnieniem pełnej kwoty uposażenia zasadniczego wraz

z dodatkami o char

akterze stałym należnego żołnierzowi na ostatnio zajmowanym

stanowisku służbowym oraz zmian mających wpływ na prawo do uposażenia lub
jego wysokość.

3. (uchylony).

Art. 91.

1. Żołnierzowi zawodowemu skierowanemu na studia lub naukę do

szkoły wojskowej albo niewojskowej oraz na staż, kurs lub specjalizację w kraju lub
za granicą przysługuje uposażenie zasadnicze wraz z dodatkami o charakterze
stałym, należne na stanowisku służbowym zajmowanym bezpośrednio przed
skierowaniem, z uwzględnieniem powstałych w tym okresie zmian mających wpływ
na prawo do uposażenia lub jego wysokość.

2.

Żołnierzowi zawodowemu skierowanemu na studia lub naukę do szkoły

wojskowej albo niewojskowej oraz na staż, kurs lub specjalizację za granicą
przysługuje uposażenie, o którym mowa w ust. 1, oraz mogą być przyznane:

1)

stypendium miesięczne na pokrycie kosztów utrzymania za granicą;

2)

zwrot kosztów zakwaterowania;

3)

jednorazowy zwrot uzasadnionych wydatków rzeczowych związanych z

przygotowaniem pracy dyplomowej, doktorskiej lub habilitacyjnej;

4)

zwrot kosztów przejazdów i dojazdów;

5)

zwrot opłat wizowych.

3.

Należności określone w ust. 2 nie przysługują lub podlegają odpowiedniemu

obniżeniu, jeżeli państwo przyjmujące żołnierza zawodowego na studia lub naukę do
szkoły wojskowej albo niewojskowej oraz na staż, kurs lub specjalizację za granicą
pokrywa je w całości lub w części z własnych środków finansowych.

4.

Minister Obrony Narodowej, w porozumieniu z ministrem właściwym do

spraw pracy, określi, w drodze rozporządzenia, wysokość, tryb, terminy i sposób
wypłacania należności, o których mowa w ust. 2, oraz jednostki wojskowe właściwe
w sprawie wypłacania tych należności, zapewniając, aby wysokość należności
odpowiadała miesięcznym kosztom utrzymania żołnierza i wysokościom kosztów

po

niesionych przez żołnierza, a także kierując się potrzebą umożliwienia

zwiększenia stypendium w razie poniesienia przez żołnierza dodatkowych kosztów,
jak również uwzględniając sprawność postępowania w tych sprawach.

©Kancelaria Sejmu

s. 89/137

2015-12-21

Art. 92. 1.

Żołnierzowi zawodowemu, który został zawieszony w czynnościach

służbowych albo tymczasowo aresztowany, zawiesza się od najbliższego terminu
płatności połowę ostatnio otrzymanego uposażenia zasadniczego oraz wypłatę
dodatków o charakterze stałym, a także wypłatę należności pieniężnych, o których

mowa w art. 94 oraz art. 95 pkt 1 i 3.

2. W

razie umorzenia postępowania karnego lub dyscyplinarnego albo

uniewinnienia prawomocnym wyrokiem sądu lub orzeczeniem dyscyplinarnym
żołnierz zawodowy otrzymuje zawieszoną część uposażenia oraz zawieszone
należności pieniężne, wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie, od dnia,

w

którym uposażenie lub inna należność pieniężna stały się wymagalne, choćby

umorzenie lub uniewinnienie nastąpiło po zwolnieniu żołnierza z zawodowej służby

wojskowej.

Art. 93.

1. Żołnierzowi zawodowemu, który samowolnie opuścił miejsce

pełnienia zawodowej służby wojskowej lub poza nim pozostaje albo odmawia
pełnienia służby bądź wykonania obowiązku wynikającego z tej służby, zawiesza się
od najbliższego terminu płatności wypłatę uposażenia oraz innych należności
pieniężnych. W razie uznania nieobecności za usprawiedliwioną wypłaca się
żołnierzowi zawieszone uposażenie i inne należności pieniężne.

2.

Za każdy dzień nieusprawiedliwionej nieobecności żołnierz zawodowy traci

prawo

do 1/30 części miesięcznego uposażenia. Jeżeli żołnierz pobrał już uposażenie

za ten czas, odpowiednią kwotę uposażenia potrąca się przy najbliższej jego
wypłacie.

3.

Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio w razie stwierdzenia zawinionej przez

żołnierza zawodowego niemożności wykonywania zadań służbowych.

Art. 94.

1. Żołnierzowi zwolnionemu z zawodowej służby wojskowej

przysługuje, z zastrzeżeniem ust. 4 i 5, odprawa w wysokości:

1)

po roku służby – 100%,

2)

po pięciu latach służby – 200%,

3)

po dziesięciu latach służby – 300%

–

kwoty uposażenia zasadniczego wraz z dodatkami o charakterze stałym, należnego

w ostatnim dniu pełnienia służby.

©Kancelaria Sejmu

s. 90/137

2015-12-21

2.

Wysokość odprawy, o której mowa w ust. 1 pkt 3, ulega zwiększeniu o 20%

uposażenia zasadniczego wraz z dodatkami o charakterze stałym za każdy rok
zawodowej służby wojskowej pełnionej ponad dziesięć lat, nie więcej jednak niż do
wysokości 600%.

3.

Do okresu zawodowej służby wojskowej, o którym mowa w ust. 1 i 2,

zalicza się okresy pełnienia nieprzerwanej czynnej służby wojskowej, z wyłączeniem
okresów zawieszenia w czynnościach służbowych lub tymczasowego aresztowania,
chyba że prawomocnym orzeczeniem postępowanie karne lub dyscyplinarne, będące
przyczyną zawieszenia lub aresztowania, zostało umorzone bądź żołnierz został

uniewinniony na podstawie prawomocnego wyroku lub orzeczenia o uniewinnieniu

w postępowaniu dyscyplinarnym.

4.

Żołnierzowi zwolnionemu z zawodowej służby wojskowej wskutek upływu

terminu wypowiedzenia stosunku służbowego zawodowej służby wojskowej

dokonan

ego przez właściwy organ lub niewyznaczenia na stanowisko służbowe w

czasie pozostawania w rezerwie kadrowej albo niewyznaczenia na stanowisko

służbowe na kolejną kadencję, przysługuje odprawa w wysokości:

1)

600% uposażenia zasadniczego wraz z dodatkami o charakterze stałym – w

przypadku pełnienia służby stałej;

2)

wynikającej z ust. 1 i 2, z tym, że za dzień zwolnienia z zawodowej służby
wojskowej przyjmuje się ostatni dzień okresu, na jaki zawarto kontrakt – w
przypadku pełnienia służby kontraktowej.

5.

Żołnierzowi zwolnionemu z zawodowej służby wojskowej na podstawie art.

111 pkt 1, 6, 15 i 16 albo wskutek wypowiedzenia przez żołnierza stosunku
służbowego zawodowej służby wojskowej, jeżeli pełnił on zawodową służbę
wojskową przez okres krótszy niż dziesięć lat – przysługuje 50% kwoty odprawy, o

której mowa w ust. 1 i 2.

6.

Odprawa nie przysługuje żołnierzowi zwolnionemu z zawodowej służby

wojskowej na podstawie art. 111 pkt 11–14.

Art. 95.

Żołnierzowi zwolnionemu z zawodowej służby wojskowej, niezależnie

od odprawy, o której mowa w art. 94, przysługują następujące należności pieniężne:

1)

przez okres jednego roku po zwolnieniu ze służby wypłacane co miesiąc
świadczenie pieniężne w wysokości kwoty uposażenia zasadniczego wraz z
dodatkami o charakterze stałym, należnego w ostatnim dniu pełnienia służby;

©Kancelaria Sejmu

s. 91/137

2015-12-21

2)

ekwiwalent pieniężny za urlop wypoczynkowy, w tym za dodatkowy urlop
wypoczynkowy, niewykorzystany w roku zwolnienia ze służby oraz za lata

poprzednie;

3)

dodatkowe uposażenie roczne za rok, w którym nastąpiło zwolnienie ze służby;

4)

(uchylony);

5)

gratyfikacja urlopowa niewykorzystana w roku zwolnienia ze służby;

6)

zwrot kosztów jednorazowego przejazdu żołnierza i członków jego rodziny
oraz zwrot kosztów przewozu urządzenia domowego do obranego przez
żołnierza miejsca zamieszkania w kraju – w wysokości i na zasadach
określonych jak dla żołnierzy zawodowych przeniesionych do pełnienia służby
w innej miejscowości.

Art. 96.

1. Świadczenie pieniężne, o którym mowa w art. 95 pkt 1, przysługuje

żołnierzowi, z zastrzeżeniem ust. 2–4, który pełnił nieprzerwanie zawodową służbę
wojskową przez okres co najmniej piętnastu lat. Przepis art. 94 ust. 3 stosuje się

odpowiednio.

2.

Świadczenie pieniężne, o którym mowa w art. 95 pkt 1, przysługuje również

żołnierzowi zwolnionemu z zawodowej służby wojskowej pełnionej jako służba
stała, który pełnił zawodową służbę wojskową przez okres krótszy niż piętnaście lat,
jeżeli został zwolniony wskutek:

1)

upływu terminu wypowiedzenia stosunku służbowego zawodowej służby

wojskowej d

okonanego przez właściwy organ;

2)

orzeczenia przez wojskową komisję lekarską niezdolności do pełnienia
zawodowej służby wojskowej, w razie gdy utrata tej zdolności została
spowodowana wypadkiem pozostającym w związku z pełnieniem czynnej
służby wojskowej albo chorobą powstałą w związku ze szczególnymi
właściwościami lub warunkami służby wojskowej;

3)

niewyznaczenia na stanowisko służbowe w czasie pozostawania w rezerwie

kadrowej;

4)

niewyznaczenia na stanowisko służbowe na kolejną kadencję.

3. W razie zbie

gu uprawnień do świadczenia pieniężnego, o którym mowa w

art. 95 pkt 1, i świadczenia emerytalnego żołnierzowi przysługuje, według jego
wyboru, tylko jedno z tych świadczeń.

©Kancelaria Sejmu

s. 92/137

2015-12-21

3a.

W razie zbiegu uprawnień przysługujących sędziemu sądu wojskowego

przeniesione

mu w stan spoczynku do świadczenia pieniężnego, o którym mowa w

art. 95 pkt 1, i uposażenia w stanie spoczynku, żołnierzowi przysługuje, według jego
wyboru, tylko jedno z tych świadczeń.

4.

Świadczenie pieniężne, o którym mowa w art. 95 pkt 1, nie przysługuje

żołnierzowi w przypadkach, o których mowa w art. 94 ust. 5 i 6.

5.

Żołnierz, który posiada uprawnienia do świadczenia pieniężnego, o którym

mowa w art. 95 pkt 1, może je pobrać jednorazowo z góry za cały należny okres.

6.

Świadczenie pieniężne, o którym mowa w art. 95 pkt 1, wypłaca się

żołnierzowi zwolnionemu z zawodowej służby wojskowej w terminach określonych
w art. 81 ust. 1, a w przypadku gdy żołnierz wystąpił o wypłatę tego świadczenia, za
cały należny okres jednorazowo z góry, nie później niż w terminie trzydziestu dni od
dnia złożenia wniosku w tej sprawie.

7.

Wypłaty świadczenia pieniężnego, o którym mowa w art. 95 pkt 1, zwrotu

kosztów jednorazowego przejazdu żołnierza i członków jego rodziny oraz zwrotu
kosztów przewozu urządzenia domowego do obranego przez żołnierza miejsca
zamieszkania w kraju dokonuje wojskowy organ emerytalny właściwy dla adresu
zameldowania żołnierza, a w razie braku adresu zameldowania – organ emerytalny
właściwy dla adresu zameldowania żołnierza na pobyt czasowy.

8. Zwro

tu kosztów jednorazowego przejazdu żołnierza i członków jego rodziny

oraz zwrotu kosztów przewozu urządzenia domowego do obranego przez żołnierza
miejsca zamieszkania w kraju dokonuje się w okresie trzech lat od dnia zwolnienia
żołnierza z zawodowej służby wojskowej.

9.

Wypłaty należności, o których mowa w ust. 7, dokonuje się na pisemny

wniosek żołnierza zawodowego, na podstawie decyzji wojskowego organu
emerytalnego właściwego dla adresu zameldowania żołnierza, a w razie braku adresu

zameldowania – organu

emerytalnego właściwego dla adresu zameldowania

żołnierza na pobyt czasowy.

10.

Należności pieniężne, związane ze zwolnieniem z zawodowej służby

wojskowej, inne niż wymienione w art. 95 pkt 1 i 6, wypłaca się na podstawie

decyzji dowódcy, o którym mowa w art. 104.

Art. 97.

Ekwiwalent pieniężny za jeden dzień niewykorzystanego urlopu

wypoczynkowego lub dodatkowego urlopu wypoczynkowego wynosi 1/22 części

©Kancelaria Sejmu

s. 93/137

2015-12-21

miesięcznego uposażenia zasadniczego wraz z dodatkami o charakterze stałym,
należnego w ostatnim dniu pełnienia zawodowej służby wojskowej.

Art. 97a.

W przypadku wypowiedzenia przez żołnierza zawodowego stosunku

służbowego zawodowej służby wojskowej w okresie dwunastu miesięcy od dnia
objęcia przez tego żołnierza zawodowego wyższego stanowiska służbowego albo
stanowiska służbowego o tym samym stopniu etatowym, lecz z wyższą grupą
uposażenia podstawę wymiaru należności, o których mowa w art. 94 oraz art. 95 pkt
1 i 2, ustala się, przyjmując uposażenie należne żołnierzowi na poprzednio
zajmowanym stanowisku służbowym.

Art. 98.

1. W razie śmierci żołnierza zawodowego przysługuje odprawa

pośmiertna w takiej wysokości, w jakiej przysługiwałaby temu żołnierzowi, na
podstawie art. 94 ust. 1 i 2, odprawa przy zwolnieniu z zawodowej służby wojskowej
oraz należności pieniężne określone w art. 95 pkt 2–6.

2.

Należności pieniężne, o których mowa w ust. 1, przysługują małżonkowi, a

w razie braku małżonka – kolejno: dzieciom, rodzicom, dziadkom, wnukom albo
rodzeństwu.

3.

Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio w przypadkach, o których mowa

w art. 113 ust. 2 i 3.

4.

Podstawę obliczenia należności pieniężnych, o których mowa w ust. 3,

stanowi uposażenie należne żołnierzowi zawodowemu na ostatnio zajmowanym
stanowisku służbowym przed zaginięciem lub uznaniem za zmarłego, z
uwzględnieniem zmian mających wpływ na wysokość uposażenia.

Art. 99.

1. W razie śmierci żołnierza zawodowego, niezależnie od należności

pieniężnych określonych w art. 98, przysługuje zasiłek pogrzebowy w wysokości:

1)

4000 zł – jeżeli koszty pogrzebu ponosi małżonek, dzieci, wnuki, rodzice lub
rodzeństwo;

2)

kosztów rzeczywiście poniesionych, nie wyższych jednak niż kwota określona

w pkt 1 –

jeżeli koszty pogrzebu poniosła inna osoba.

2.

Jeżeli śmierć żołnierza zawodowego nastąpiła wskutek wypadku

po

zostającego w związku z zawodową służbą wojskową, koszty jego pogrzebu

pokrywa się z części budżetu państwa, której dysponentem jest Minister Obrony

Narodowej.

©Kancelaria Sejmu

s. 94/137

2015-12-21

3.

W razie pokrycia kosztów pogrzebu żołnierza zawodowego z części budżetu

państwa, której dysponentem jest Minister Obrony Narodowej, osobom
wymienionym w ust. 1 pkt 1 przysługuje zasiłek pogrzebowy w wysokości 50%.

Art. 99a.

Przepisy art. 99 stosuje się odpowiednio w razie śmierci żołnierza

zawodowego, po zwolnieniu z zawodowej służby wojskowej, w następstwie
wypadku lub choroby pozostających w związku z wykonywaniem zadań
służbowych.

Art. 100.

1. W razie śmierci członka rodziny żołnierza zawodowego osobie,

która pokryła koszty pogrzebu, przysługuje zasiłek pogrzebowy w wysokości:

1)

4000 zł – jeżeli koszty pogrzebu ponosi żołnierz zawodowy;

2)

kosztów rzeczywiście poniesionych, nie wyższych jednak niż kwota określona

w pkt 1 –

jeżeli koszty pogrzebu pokryła inna osoba.

2.

Zasiłek pogrzebowy, o którym mowa w ust. 1, przysługuje w związku z

pokryciem

kosztów pogrzebu następujących członków rodziny żołnierza

zawodowego:

1)

małżonka albo byłego małżonka żołnierza, wobec którego w dniu śmierci
żołnierz był obowiązany do świadczeń alimentacyjnych;

2)

dziecka własnego żołnierza, dziecka jego małżonka, dziecka przysposobionego
i przyjętego na wychowanie, w tym w ramach rodziny zastępczej, albo innego
dziecka, którego opiekunem prawnym został ustanowiony żołnierz lub jego
małżonek;

3)

rodziców i byłych prawnych opiekunów żołnierza albo jego małżonka.

3. (uchylony).

Art. 101.

Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia,

sposób dokumentowania uprawnień do zasiłków pogrzebowych, o których mowa w
art. 99 i 100, a także warunki i tryb pokrywania kosztów pogrzebu żołnierza
zawodowego z części budżetu państwa, której dysponentem jest Minister Obrony
Narodowej, z uwzględnieniem dokumentów wymaganych przy wypłacie zasiłku.

Art. 102.

1. Żołnierzowi zawodowemu wyznaczonemu do pełnienia

zawodowej służby wojskowej poza granicami państwa przysługuje uposażenie
zasadnicze ustalone z uwzględnieniem grupy uposażenia określonej dla stanowiska

©Kancelaria Sejmu

s. 95/137

2015-12-21

służbowego, na jakie został wyznaczony do pełnienia służby poza granicami
państwa.

2.

Żołnierzowi zawodowemu skierowanemu do pełnienia zawodowej służby

wojskowej poza granicami

państwa przysługuje uposażenie zasadnicze ustalone z

uwzględnieniem grupy uposażenia według stanowiska służbowego zajmowanego

przed skierowaniem.

3.

Żołnierzowi zawodowemu, o którym mowa w ust. 1, w czasie zajmowania

stanowiska służbowego poza granicami państwa przysługują, wypłacane w walucie

polskiej lub obcej:

1)

należność zagraniczna – na pokrycie zwiększonych kosztów związanych z
pełnieniem obowiązków i funkcji poza granicami państwa, ustalona
odpowiednio do zakresu ich pełnienia oraz kosztów utrzymania poza granicami
państwa;

2)

jednorazowy zasiłek adaptacyjny – w przypadku wyznaczenia na okres
powodujący zmianę miejsca zamieszkania.

4.

Żołnierzowi zawodowemu, o którym mowa w ust. 2, w czasie wykonywania

zadań służbowych poza granicami państwa przysługuje, wypłacana w walucie
polskiej lub obcej, należność zagraniczna, ustalona odpowiednio do rangi pełnionej
funkcji i zakresu wykonywanych obowiązków służbowych, warunków zagrożenia
utraty zdrowia lub życia występujących w miejscu pełnienia służby poza granicami
państwa, a także uciążliwości wynikających z trudnych warunków klimatycznych

lub zakwaterowania.

5.

Żołnierzowi zawodowemu, o którym mowa w ust. 1 i 2, przebywającemu w

strefie działań wojennych przysługuje dodatek wojenny.

6.

Żołnierzowi zawodowemu, o którym mowa w ust. 1 i 2, mogą być przyznane

inne należności pieniężne, odpowiednio do warunków pełnienia zawodowej służby
wojskowej poza granicami państwa.

7.

Kwotę należności zagranicznej wynikającą z ust. 3 pkt 1 – zmniejsza się o

kwotę środków pieniężnych wypłacanych miesięcznie żołnierzowi zawodowemu na
podstawie przepisów obowiązujących w organizacji międzynarodowej,
międzynarodowej strukturze wojskowej lub w siłach zbrojnych albo w innych
strukturach obronnych państw obcych. W przypadku, gdy wypłacane żołnierzowi

©Kancelaria Sejmu

s. 96/137

2015-12-21

zawodowemu środki pieniężne są wyższe od kwoty należności zagranicznej,
należność ta nie przysługuje.

8.

Kwotę należności zagranicznej wynikającą z ust. 4 – zmniejsza się o kwotę

środków pieniężnych wypłacanych miesięcznie żołnierzowi zawodowemu na
podstawie przepisów obowiązujących w organizacji międzynarodowej lub w siłach
wielonarodowych. W przypadku, gdy wypłacane żołnierzowi zawodowemu środki
pieniężne są wyższe od kwoty należności zagranicznej, należność ta nie przysługuje.

Przy

ustalaniu wysokości środków pieniężnych wypłacanych żołnierzowi

zawodowemu nie uwzględnia się środków przeznaczonych na zakwaterowanie i
wyżywienie.

9.

Żołnierz zawodowy jest obowiązany poinformować na piśmie dowódcę

jednostki wojskowej właściwego w sprawie wypłaty należności zagranicznej, o
środkach pieniężnych wypłacanych mu miesięcznie przez organizację
międzynarodową, międzynarodową strukturę wojskową, siły zbrojne albo inne
struktury obronne państw obcych albo siły wielonarodowe.

10. Minister Obrony Na

rodowej, w porozumieniu z ministrem właściwym do

spraw pracy, określi, w drodze rozporządzenia, wysokość oraz tryb przyznawania i
wypłacania należności, o których mowa w ust. 3–5, rodzaje, wysokość, a także tryb
przyznawania i wypłacania innych należności pieniężnych, o których mowa w ust. 6,
przysługujących żołnierzom zawodowym wyznaczonym albo skierowanym do
pełnienia zawodowej służby wojskowej poza granicami państwa, z uwzględnieniem
walut, w których te należności będą wypłacane. Rozporządzenie powinno

u

względniać w szczególności rodzaj i wysokość tych należności w zależności od

charakteru i warunków pełnienia służby poza granicami państwa.

Art. 103.

1. Z uposażenia żołnierza zawodowego mogą być dokonywane

potrącenia w granicach i na zasadach określonych w przepisach o wynagrodzeniu za
pracę, z zastrzeżeniem ust. 2–4.

2.

Przez uposażenie, o którym mowa w ust. 1, należy rozumieć uposażenie

wymienione w art. 72 ust. 1, dodatkowe uposażenie roczne, o którym mowa w art.

83, dodatkowe wynagrodzenie, o którym mo

wa w art. 88, odprawę z tytułu

zwolnienia z zawodowej służby wojskowej, o której mowa w art. 94, i należności
pieniężne wymienione w art. 95 pkt 1 i 2.

©Kancelaria Sejmu

s. 97/137

2015-12-21

2a.

Z uposażenia, o którym mowa w ust. 1, dokonuje się potrąceń na podstawie

prawomocnego orzeczenia o w

ymierzeniu kary pieniężnej, wydanego w

postępowaniu dyscyplinarnym.

3.

Odprawa z tytułu zwolnienia z zawodowej służby wojskowej, o której mowa

w art. 94, podlega egzekucji wyłącznie na zaspokojenie zaległych świadczeń
alimentacyjnych, z uwzględnieniem ograniczeń wynikających z ust. 1.

4.

Przepisów ust. 1 i 2 nie stosuje się do zaliczek pobranych przez żołnierza

zawodowego do rozliczenia, które potrąca się z uposażenia, i innych należności, o
których mowa w art. 73, w pełnej wysokości, niezależnie od potrąceń dokonywanych
z innych tytułów.

Art. 104.

1. Jeżeli przepisy szczególne nie stanowią inaczej, organami

właściwymi w sprawach określonych w przepisach niniejszego rozdziału są dowódcy
jednostek wojskowych zajmujący stanowiska służbowe dowódcy batalionu lub
równorzędne, o których mowa w ust. 3, albo wyższe – w stosunku do wszystkich
żołnierzy zawodowych pełniących zawodową służbę wojskową w podległej
jednostce wojskowej, z wyjątkiem tego dowódcy i jego zastępcy.

2. W stosunku do dowódców jednostek wojskowych

i ich zastępców oraz

żołnierzy zawodowych pełniących zawodową służbę wojskową w jednostkach
wojskowych, których dowódcy zajmują stanowisko niższe niż określone w ust. 1,
właściwymi organami są bezpośredni przełożeni dowódców tych jednostek.

3. Stanowiskam

i służbowymi równorzędnymi stanowisku dowódcy batalionu są

stanowiska:

1)

dowódcy dywizjonu lub eskadry;

2)

dowódcy okrętu II rangi;

3)

inne stanowiska dowódców jednostek wojskowych, jeżeli stanowiska te zostały

zaszeregowane do stopnia etatowego co najmniej majora (komandora

podporucznika).

Rozdział 6

Publiczna działalność żołnierzy zawodowych

Art. 105.

Żołnierzowi zawodowemu przysługują prawa obywatelskie do

udziału w życiu publicznym, z zastrzeżeniem wyjątków przewidzianych w ustawach.

©Kancelaria Sejmu

s. 98/137

2015-12-21

Art. 106. 1. W cza

sie pełnienia zawodowej służby wojskowej żołnierzowi

zawodowemu nie wolno:

1)

być członkiem partii politycznej ani stowarzyszenia, organizacji lub ruchu
obywatelskiego, stawiających sobie cele polityczne;

2)

brać udziału w zgromadzeniach o charakterze politycznym;

3)

prowadzić działalności politycznej.

2.

Zastrzeżenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, nie dotyczy zgromadzeń

związanych z wyborami władz państwowych i samorządowych. Żołnierzom
zawodowym uczestniczącym w takich zgromadzeniach nie wolno nosić

umundurowania oraz odznak i oznak wojskowych.

3.

Z dniem rozpoczęcia pełnienia zawodowej służby wojskowej ustaje

dotychczasowe członkostwo żołnierza zawodowego w partii politycznej,

stowarzyszeniu, organizacji lub ruchu obywatelskim, o których mowa w ust. 1 pkt 1.

Art. 107.

1. Żołnierz zawodowy pisemnie informuje dowódcę jednostki

wojskowej, w której zajmuje stanowisko służbowe, o swojej przynależności do

stowarzyszenia i innej organizacji krajowej.

2.

Przynależność żołnierza zawodowego do stowarzyszenia i innej organizacji

zagranicznej lub międzynarodowej wymaga zezwolenia Ministra Obrony

Narodowej.

3.

Zezwolenie, o którym mowa w ust. 2, może być przez Ministra Obrony

Narodowej zawieszone lub cofnięte, jeżeli wymagają tego względy ochrony

informacji niejawnych o

raz potrzeby Sił Zbrojnych.

4.

Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy

tryb postępowania w sprawach, o których mowa w ust. 2 i 3, z uwzględnieniem
danych, jakie powinien zawierać wniosek żołnierza zawodowego.

Art. 108.

1. Żołnierzom zawodowym nie wolno tworzyć i zrzeszać się w

związkach zawodowych.

2.

Z dniem rozpoczęcia pełnienia zawodowej służby wojskowej ustaje

dotychczasowe członkostwo żołnierza zawodowego w związku zawodowym.

3.

W jednostkach wojskowych żołnierze zawodowi mogą tworzyć organy

przedstawicielskie poszczególnych korpusów kadry zawodowej Sił Zbrojnych.

©Kancelaria Sejmu

s. 99/137

2015-12-21

4.

Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, warunki

organizacji, funkcjonowania i tryb wyboru oraz okresy kadencji, zadania i

uprawnienia org

anów przedstawicielskich żołnierzy zawodowych, a także formy ich

współpracy z dowódcami jednostek wojskowych, z uwzględnieniem doradczego

charakteru tych organów.

Art. 108a.

Zasady etyki oraz honoru i godności żołnierzy zawodowych określa

Kodeks Honorowy Żołnierza Zawodowego Wojska Polskiego, opracowany i
przyjęty przez organy przedstawicielskie żołnierzy zawodowych.

Art. 109.

1. Żołnierz zawodowy może kandydować do Sejmu i Senatu oraz

Parlamentu Europejskiego, na kierownicze stanowiska w państwie obsadzane na
podstawie wyboru oraz do organów samorządu terytorialnego.

2.

Na czas trwania kampanii wyborczej udziela się żołnierzowi zawodowemu

urlopu bezpłatnego.

Art. 110.

Ograniczenia określone w niniejszym rozdziale nie naruszają prawa

przynależności żołnierzy zawodowych do kościołów i innych związków
wyznaniowych mających osobowość prawną.

Rozdział 7

Zwolnienie z zawodowej służby wojskowej

Art. 111.

Żołnierza zawodowego zwalnia się z zawodowej służby wojskowej

wskutek:

1)

zrzeczenia się obywatelstwa polskiego;

2)

wybrania na posła, w tym do Parlamentu Europejskiego, senatora, na
kierownicze stanowisko państwowe obsadzane na podstawie wyboru oraz do
organów wykonawczych samorządu terytorialnego;

3)

ustalenia przez wojskową komisję lekarską niezdolności do służby;

4)

odmowy przyjęcia skierowania do wojskowej komisji lekarskiej lub
nieusprawiedliwionego niezgłoszenia się do tej komisji w określonym terminie
i miejscu albo niepoddania się badaniom, do których został zobowiązany przez
komisję lekarską;

5)

osiągnięcia wieku sześćdziesięciu lat, z zastrzeżeniem art. 111b;

6)

otrzymania niedostatecznej ogólnej oceny w opinii służbowej;

©Kancelaria Sejmu

s. 100/137

2015-12-21

6a) (uchylony);

6b) (uchylony);

6c)

złożenia niezgodnego z prawdą oświadczenia lustracyjnego;

7)

odmowy pełnienia służby na równorzędnym lub wyższym stanowisku
służbowym;

8)

upływu czasu określonego w kontrakcie, jeżeli nie nastąpi zawarcie kolejnego

kontraktu;

9)

upływu terminu wypowiedzenia stosunku służbowego zawodowej służby

wojskowej dokonanego przez:

a)

żołnierza zawodowego,

b)

właściwy organ;

10)

niewyznaczenia na stanowisko służbowe w czasie pozostawania w rezerwie

kadrowej;

11) utraty stopnia wojskowego albo degradacji;

12)

prawomocnego orzeczenia o wymierzeniu kary dyscyplinarnej usunięcia z
zawodowej służby wojskowej;

13) pr

awomocnego orzeczenia środków karnych pozbawienia praw publicznych,

wydalenia z zawodowej służby wojskowej lub zakazu wykonywania zawodu
żołnierza zawodowego;

14)

skazania prawomocnym wyrokiem sądu na karę pozbawienia wolności (aresztu

wojskowego) bez warunkowego zawieszenia jej wykonania;

15)

prawomocnego ukarania przez organ właściwego samorządu zawodowego karą
zawieszenia lub pozbawienia prawa wykonywania zawodu (specjalności

zawodowej);

16)

nieobecności w służbie jednorazowo przez okres trzech dni roboczych, która
nie została usprawiedliwiona.

[Art. 111a.

Zwolnienie żołnierza zawodowego przebywającego na urlopie

macierzyńskim, urlopie na warunkach urlopu macierzyńskiego, dodatkowym urlopie
macierzyńskim, dodatkowym urlopie na warunkach urlopu macierzyńskiego, urlopie
ojcowskim lub urlopie rodzicielskim z zawodowej służby wojskowej, na podstawie
art. 111 pkt 8, następuje z pierwszym dniem po zakończeniu tego urlopu.]

©Kancelaria Sejmu

s. 101/137

2015-12-21

<Art. 111a.

Zwolnienie żołnierza zawodowego przebywającego na urlopie

macierzyńskim, urlopie na warunkach urlopu macierzyńskiego, urlopie

ojcowskim lub urlopie rodzicielskim z

zawodowej służby wojskowej, na

podstawie art. 111 pkt

8, następuje z pierwszym dniem po zakończeniu tego

urlopu.>

Art. 111b. 1. Minister Obrony Narodowej, w przypadkach uzasadnionych

potrzebami Sił Zbrojnych, może określić inny termin zwolnienia z zawodowej służby
wojskowej dla żołnierzy zawodowych posiadających stopnie wojskowe generałów
(admirałów) wyznaczanych na stanowiska służbowe w organizacji międzynarodowej
albo międzynarodowej strukturze wojskowej albo na stanowiska służbowe Szefa
Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, Dowódcy Generalnego Rodzajów Sił

Zbrojnych lub Dowódcy

Operacyjnego Rodzajów Sił Zbrojnych, którzy mieliby być

zwolnieni ze służby na podstawie art. 111 pkt 5, za ich pisemną zgodą.

2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, termin zwolnienia z zawodowej

służby wojskowej nie może być późniejszy niż dzień osiągnięcia przez żołnierza
zawodowego wieku sześćdziesięciu trzech lat.

Art. 112.

1. Żołnierza zawodowego można zwolnić z zawodowej służby

wojskowej wskutek:

1)

skazania prawomocnym wyrokiem na karę pozbawienia wolności (aresztu

wojskowego) z warunkowym zawieszeniem wykonania tej kary;

2)

odmowy wydania lub cofnięcia żołnierzowi wymaganego poświadczenia
bezpieczeństwa;

3)

niewyznaczenia na stanowisko służbowe na kolejną kadencję;

4)

otrzymania dostatecznej ogólnej oceny w opinii służbowej;

5)

zaistnienia potrzeb S

ił Zbrojnych – za pisemną zgodą żołnierza.

2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, zwolnienie z zawodowej

służby wojskowej następuje po sześciu miesiącach od upływu kadencji, w ostatnim
dniu miesiąca. Okres ten może być skrócony na pisemny wniosek żołnierza.

Art. 113.

1. Z dniem śmierci żołnierza zawodowego stosunek służbowy

zawodowej służby wojskowej wygasa.

Nowe brzmienie
art. 111a wejdzie

w życie z dn.
2.01.2016 r. (Dz.
U. z 2015 r. poz.
1268).

©Kancelaria Sejmu

s. 102/137

2015-12-21

2.

Stosunek służbowy zawodowej służby wojskowej wygasa również w

przypadku, gdy żołnierz zawodowy:

1)

został uznany za zmarłego;

2)

zaginął.

3.

W przypadkach, o których mowa w ust. 1 i 2, żołnierza zawodowego skreśla

się z ewidencji decyzją dyrektora departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej
właściwego do spraw kadr wydaną dla celów ewidencyjnych.

Art. 114.

1. Żołnierz zawodowy może w każdym czasie wypowiedzieć

stosunek służbowy zawodowej służby wojskowej bez podawania przyczyny.

2.

Dokonanie wypowiedzenia stosunku służbowego zawodowej służby

wojskowej przez właściwy organ może nastąpić, gdy jednostka wojskowa, w której
żołnierz zawodowy pełni zawodową służbę wojskową, uległa rozformowaniu lub
zmniejszył się jej stan etatowy w korpusie kadry zawodowej Sił Zbrojnych, w
którym żołnierz pełni służbę, albo gdy uległo likwidacji stanowisko służbowe, które
żołnierz zajmował, a brak jest możliwości wyznaczenia go na inne stanowisko
odpowiadające jego kwalifikacjom zawodowym.

3.

Wypowiedzenie stosunku służbowego zawodowej służby wojskowej przez

właściwy organ jest decyzją.

4.

Organem właściwym do wypowiedzenia stosunku służbowego zawodowej

służby wojskowej, o którym mowa w ust. 3, są:

1)

Minister Obrony Narodowej –

w odniesieniu do żołnierzy zawodowych, o

których mowa w art. 44 ust. 1 pkt 1;

2)

dyrektor departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw

kadr –

w odniesieniu do pozostałych żołnierzy zawodowych korpusu oficerów

zawodowych;

3)

organy, o których mowa w art. 10 pkt 2–4 –

w odniesieniu do żołnierzy

zawodowych korpusów podoficerów zawodowych i szeregowych zawodowych.

5.

Zwolnienie z zawodowej służby wojskowej żołnierza zawodowego wskutek

dokonanego wypowiedzenia stosunku służbowego zawodowej służby wojskowej
następuje po upływie sześciu miesięcy od dnia złożenia wypowiedzenia przez
żołnierza lub doręczenia wypowiedzenia dokonanego przez organ wojskowy, w
ostatnim dniu miesiąca.

©Kancelaria Sejmu

s. 103/137

2015-12-21

6. Okre

s wypowiedzenia stosunku służbowego zawodowej służby wojskowej, o

którym mowa w ust. 5, może być skrócony za pisemną zgodą zwalnianego żołnierza
zawodowego i właściwego organu, przy czym kończyć się musi ostatniego dnia
miesiąca.

7.

Żołnierzowi zawodowemu może być doręczone wypowiedzenie stosunku

służbowego zawodowej służby wojskowej przed terminem rozformowania jednostki

wojskowej lub zmniejszenia jej stanu etatowego albo likwidacji stanowiska

służbowego, które żołnierz zajmuje, z tym że bieg terminu wypowiedzenia
rozpoczyna się od dnia następującego po dniu rozformowania jednostki wojskowej
lub zmniejszenia jej stanu etatowego albo likwidacji stanowiska służbowego, które
żołnierz zajmował.

8.

Żołnierzowi zawodowemu, któremu właściwy organ wypowiedział stosunek

służbowy zawodowej służby wojskowej, doręcza się wypowiedzenie wraz z decyzją
o przeniesieniu tego żołnierza do dyspozycji.

Art. 115.

1. Zwolnienie z zawodowej służby wojskowej w przypadkach, o

których mowa w art. 111 pkt 2, 4, 6–7, pkt 9 lit. a, pkt 10 i 16 oraz art. 112 ust. 1,

następuje decyzją organu wymienionego w art. 114 ust. 4.

2.

Zwolnienie z zawodowej służby wojskowej w przypadkach, o których mowa

w art. 111 pkt 1, 3, 5, 8, pkt 9 lit. b i pkt 11–

15, następuje z mocy prawa z dniem

uprawomocnie

nia się odpowiedniego orzeczenia lub z dniem, w którym decyzja stała

się ostateczna albo z dniem zaistnienia okoliczności stanowiącej podstawę
zwolnienia żołnierza zawodowego ze służby.

3. W przypadkach, o których mowa w ust. 2, dowódca jednostki wojskowej, w

której żołnierz pełni służbę, stwierdza fakt zwolnienia żołnierza z zawodowej służby

wojskowej rozkazem personalnym, wydanym do celów ewidencyjnych.

4.

Zwolnienie z zawodowej służby wojskowej w przypadkach

niewymienionych w ust. 2 następuje z dniem określonym w decyzji organu, o

którym mowa w ust. 1.

Art. 116. 1. W razie uchylenia orzeczenia, o którym mowa w art. 111 pkt 11 i

13–

15 lub art. 112 ust. 1 pkt 1, albo uchylenia lub stwierdzenia nieważności decyzji

o zwolnieniu z zawodowej służby wojskowej lub wypowiedzenia stosunku
służbowego zawodowej służby wojskowej dokonanego przez organ wojskowy,

©Kancelaria Sejmu

s. 104/137

2015-12-21

ulegają uchyleniu skutki tego orzeczenia lub decyzji, jakie wynikły dla żołnierza
zawodowego z tego tytułu.

2. W przypadkach, o których mowa w ust. 1, data zwolnienia z zawodowej

służby wojskowej nie ulega zmianie, przy czym uznaje się, że zwolnienie żołnierza
zawodowego nastąpiło w drodze wypowiedzenia stosunku służbowego zawodowej
służby wojskowej dokonanego przez właściwy organ.

3.

Żołnierzowi zawodowemu, o którym mowa w ust. 1, przysługuje od Skarbu

Państwa odszkodowanie w wysokości sześciokrotności kwoty uposażenia
zasadniczego, wraz z dodatkami o charakterze stałym, należnego na ostatnio
zajmowanym stanowisku służbowym, z uwzględnieniem powstałych zmian

ma

jących wpływ na prawo do uposażenia lub jego wysokość, a w przypadku gdy

stanowisko służbowe, które żołnierz zawodowy zajmował przed zwolnieniem z
zawodowej służby wojskowej, nie istnieje, według stawek na porównywalnym pod
względem stopnia etatowego i grupy uposażenia stanowisku służbowym,
obowiązujących w dniu uprawomocnienia się orzeczenia lub decyzji wymienionych

w ust. 1.

Art. 117.

W zakresie zwalniania z zawodowej służby wojskowej żołnierzy

zawodowych, których stosunek służbowy lub wykonywanie zawodu jest
unormowane w odrębnych przepisach, stosuje się również te przepisy.

Art. 118.

Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia,

szczegółowe warunki i tryb zwalniania żołnierzy zawodowych z zawodowej służby
wojskowej. Rozporządzenie to powinno przewidywać, że postępowanie związane ze
zwolnieniem żołnierza zawodowego z zawodowej służby wojskowej jest w stosunku

do niego jawne.

Art. 119.

1. Żołnierz zwolniony z zawodowej służby wojskowej z powodu, o

którym mowa w art. 111 pkt 3, 8, pkt 9 lit. b i pkt 10 oraz art. 112 ust. 1 pkt 3–5,

który pełnił zawodową służbę wojskową co najmniej przez dziesięć lat, ze względu
na szczególny charakter wykształcenia, doświadczenia wojskowego i wiedzy
specjalistycznej, korzysta z pierwszeństwa w zatrudnieniu na stanowiskach
związanych z obronnością kraju w administracji publicznej.

1a.

Organy administracji rządowej i organy samorządu terytorialnego są

obowiązane do współpracy z właściwymi organami wojskowymi w zakresie

©Kancelaria Sejmu

s. 105/137

2015-12-21

ewidencjonowania stanowisk związanych z obronnością kraju, w tym stanowisk
dotyczących planowania i realizacji pozamilitarnych przygotowań obronnych w
państwie.

1b.

Właściwy organ wojskowy wydaje żołnierzowi, o którym mowa w ust. 1,

na jego wniosek zaświadczenie stwierdzające jego predyspozycje do zajmowania
stanowiska pracy określonego w ust. 1.

1c.

Uprawnienie, o którym mowa w ust. 1, w pierwszej kolejności przysługuje

byłym żołnierzom zawodowym którzy zostali zwolnieni z zawodowej służby
wojskowej wskutek ustalenia przez wojskową komisję lekarską niezdolności do
pełnienia zawodowej służby wojskowej wskutek wypadku pozostającego w związku
z pełnieniem czynnej służby wojskowej albo choroby powstałej w związku ze
szczególnymi właściwościami lub warunkami służby wojskowej pełnionej poza
granicami państwa, związanej z realizacją celów, o których mowa w art. 2 pkt 1
ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o zasadach użycia lub pobytu Sił Zbrojnych
Rzeczypospolitej Polskiej poza granicami państwa (Dz. U. Nr 162, poz. 1117, z
późn. zm.

18)

).

2.

Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, stanowiska pracy

związane z obronnością kraju w administracji publicznej. Rozporządzenie powinno
uwzględniać stanowiska pracy, na których są wykonywane zadania i czynności, dla
których kwalifikacje żołnierzy zwolnionych z zawodowej służby wojskowej są

szczególnie przydatne.

3.

Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, organy

wojskowe właściwe do ewidencjonowania stanowisk związanych z obronnością
kraju, wydawania zaświadczeń, o których mowa w ust. 1b, tryb postępowania w tych
sprawach oraz wzór zaświadczenia, z uwzględnieniem sposobu prowadzenia
ewidencji wojskowej i sprawności postępowania organów wojskowych.

Art. 120.

1. Były żołnierz zawodowy, który został zwolniony z zawodowej

służby wojskowej wskutek ustalenia przez wojskową komisję lekarską niezdolności
do pełnienia zawodowej służby wojskowej wskutek wypadku pozostającego w
związku z pełnieniem czynnej służby wojskowej albo choroby powstałej w związku

18)

Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2004 r. Nr 210, poz. 2135, z 2009 r. Nr
79, poz. 669 i Nr 161, poz. 1278, z 2010 r. Nr 240, poz. 1601, z 2011 r. Nr 205, poz. 1203, z 2012
r. poz. 908 oraz z 2014 r. poz. 773 i 1033.

©Kancelaria Sejmu

s. 106/137

2015-12-21

ze szczególnymi właściwościami lub warunkami służby wojskowej albo który pełnił
zawodową służbę wojskową co najmniej cztery lata, z wyjątkiem zwolnionego ze
służby wojskowej z powodu, o którym mowa w art. 111 pkt 1 i 12–15, w okresie
dwóch lat od dnia zwolnienia z zawodowej służby wojskowej, może korzystać, na

terenie kraju, z pomocy w zakresie doradztwa zawodowego, przekwalifikowania i

pośrednictwa pracy, udzielanej przez właściwe organy.

2.

Były żołnierz zawodowy, który został zwolniony z zawodowej służby

wojskowej wskutek ustalenia przez wojskową komisję lekarską niezdolności do
pełnienia zawodowej służby wojskowej wskutek wypadku pozostającego w związku
z pełnieniem czynnej służby wojskowej albo choroby powstałej w związku ze
szczególnymi właściwościami lub warunkami służby wojskowej pełnionej poza
granicami państwa, związanej z realizacją celów, o których mowa w art. 2 pkt 1
ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o zasadach użycia lub pobytu Sił Zbrojnych
Rzeczypospolitej Polskiej poza granicami państwa, korzysta z pomocy, o której

mowa w ust. 1, bezterminowo.

3.

Żołnierz zawodowy, za zgodą dowódcy jednostki wojskowej, może

korzystać, na terenie kraju, z pomocy w zakresie:

1)

doradztwa zawodowego, o ile pełnił zawodową służbę wojskową co najmniej

trzy lata,

2)

przekwalifikowania zawodowego i pośrednictwa pracy na dwa lata przed
zwolnieniem z zawodowej służby wojskowej, o ile pełnił tę służbę co najmniej

cztery lata,

3)

praktyk zawodowych na sześć miesięcy przed zwolnieniem z zawodowej
służby wojskowej, o ile pełnił zawodową służbę wojskową co najmniej
dziewięć lat

–

udzielanej przez właściwe organy.

3a. Do

zgody, o której mowa w ust. 3, nie stosuje się art. 106 § 2–6 ustawy z

dnia 14 czerwca 1960 r. –

Kodeks postępowania administracyjnego.

4.

W ramach pomocy, o której mowa w ust 1 i 3, do wysokości limitów, mogą

być pokrywane koszty:

1)

przekwalifikowania zawodowego;

2)

przejazdów z miejsca zamieszkania do ośrodka szkolenia, w którym następuje

przekwalifikowanie zawodowe, lub do miejsca odbywania praktyki;

©Kancelaria Sejmu

s. 107/137

2015-12-21

3)

zakwaterowania w okresie przekwalifikowania zawodowego lub odbywania

praktyki zawodowej;

4)

(uchylony).

4a.

Wysokość limitów, o których mowa w ust. 4, wynosi za:

1)

przekwalifikowanie zawodowe –

75% najniższego uposażenia zasadniczego

żołnierza zawodowego obowiązującego w dniu 1 stycznia roku
kalendarzowego, w którym zainteresowany wystąpił z wnioskiem o udzielenie

pomocy w przekwalifikowaniu zawodowym;

2)

przejazdy z miejsca zamieszkania do ośrodka szkolenia lub miejsca odbywania

praktyki zawodowej i z powrotem –

do wysokości równowartości dwudziestu

przejazdów, których koszt jednostkowy nie przekracza ceny biletu

jednorazowego w 2 klasie pociągu według taryfy pośpiesznej z
uwzględnieniem przysługujących ulg, za wyjątkiem biletów na miejsca
rezerwowane, sypialne lub miejsca do leżenia;

3)

zakwaterowanie w miejscu szkolenia lub w miejscu odbywania praktyki

zawodowej –

do wysokości równowartości trzydziestu noclegów, których koszt

jednostkowy nie przekracza 300% ryczałtu za noclegi określonego w
przepisach w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności
przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub
samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na

obszarze kraju.

4b.

Żołnierzowi zawodowemu i byłemu żołnierzowi zawodowemu pokrywa się

koszty, o których mowa w ust. 4 pkt 1, w wysokości:

1)

po 4 latach służby wojskowej – 100%,

2)

po 9 latach służby wojskowej – 200%,

3)

po 15 latach służby wojskowej – 300%

–

limitu określonego w ust 4a pkt 1.

4c.

Małżonkom oraz dzieciom, o których mowa w ust. 6, oraz byłym

żołnierzom zawodowym zwolnionym z zawodowej służby wojskowej wskutek
ustalenia przez wojskową komisję lekarską niezdolności do pełnienia zawodowej
służby wojskowej z przyczyn, o których mowa w ust. 1 i 2, pokrywa się koszty, o
których mowa w ust. 4 pkt 1 w wysokości 300% limitu określonego w ust. 4a pkt 1.

©Kancelaria Sejmu

s. 108/137

2015-12-21

4d. Koszty, o

których mowa w ust. 4 pkt 2 i 3, pokrywa się, jeżeli przejazd

odbywa się na odległość powyżej 50 kilometrów w jedną stronę.

4e.

W przypadku nieukończenia przekwalifikowania zawodowego z winy

uprawnionego, koszty, o których mowa w ust. 4, podlegają zwrotowi.

5.

Pomoc w zakresie doradztwa zawodowego i pośrednictwa pracy realizowana

jest bezpłatnie przez właściwe organy wojskowe.

6.

Z pomocy, o której mowa w ust. 1, mogą korzystać bezterminowo również

małżonek oraz dzieci pozostające na utrzymaniu żołnierza zawodowego, który:

a)

zaginął lub poniósł śmierć w związku z wykonywaniem zadań
służbowych,

b)

zmarł w okresie 3 lat po zwolnieniu z zawodowej służby wojskowej w
następstwie wypadku lub choroby pozostającej w związku z
wykonywaniem zadań służbowych.

7. Minis

ter Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, tryb

korzystania z uprawnień, o których mowa w ust. 1–6, tryb dokonywania zwrotu
kosztów, o których mowa w ust. 4, oraz właściwość organów w sprawach
przyznawania pomocy. Rozporządzenie powinno zagwarantować odpowiednie
przygotowanie uprawnionych do funkcjonowania na rynku pracy oraz prawidłowe
wykorzystanie środków finansowych przeznaczanych na ten cel.

Art. 121.

Okres pełnienia zawodowej służby wojskowej wlicza się

pracownikowi do okresu zatrudnienia

w zakresie wszystkich uprawnień związanych

z tym zatrudnieniem. Były żołnierz zawodowy, który podjął pracę w roku
kalendarzowym, w którym nastąpiło jego zwolnienie z zawodowej służby
wojskowej, nabywa prawo do urlopu wypoczynkowego w następnym roku

kalendarzowym.

Art. 122.

1. Żołnierzy zwolnionych z zawodowej służby wojskowej przenosi

się do rezerwy, jeżeli ze względu na wiek podlegają obowiązkowi służby wojskowej
i zostali uznani za zdolnych do tej służby. Żołnierze ci mogą posługiwać się

posiadanym stopni

em wojskowym z określeniem „w rezerwie”.

2.

Żołnierzy zwolnionych z zawodowej służby wojskowej, którzy ze względu

na wiek albo stan zdrowia nie podlegają obowiązkowi służby wojskowej, przenosi

©Kancelaria Sejmu

s. 109/137

2015-12-21

się w stan spoczynku. Żołnierze ci mogą posługiwać się posiadanym stopniem
wojskowym z określeniem „w stanie spoczynku”.

Art. 122a.

1. Żołnierz zawodowy, który w czasie zawodowej służby wojskowej

był obowiązany do złożenia oświadczenia o swoim stanie majątkowym, o którym
mowa w art. 58, nie może być, przed upływem trzech lat od dnia zwolnienia z
zawodowej służby wojskowej, zatrudniony albo podejmować pracy zarobkowej na
podstawie innego tytułu u przedsiębiorców prowadzących działalność w zakresie

produkcji lub obrotu wyrobami, o których mowa w przepisach w sprawie

klas

yfikacji wyrobów obronnych oraz dostaw, robót budowlanych i usług

przeznaczonych na zamówienie jednostek wojskowych oraz podmiotach zależnych
od tych przedsiębiorców, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o

ofercie publicznej i warunkach wprowadzania instrumentów finansowych do

zorganizowanego systemu obrotu oraz o spółkach publicznych (Dz. U. z 2013 r. poz.

1382) –

jeżeli w okresie trzech lat przed dniem zwolnienia z zawodowej służby

wojskowej brał udział w postępowaniu o udzielenie zamówienia, dotyczącym tych
wyrobów, dostaw, robót budowlanych i usług lub brał udział w wykonywaniu

umowy.

2.

Udział w postępowaniu o udzielenie zamówienia, o którym mowa w ust. 1,

obejmuje następujące czynności:

1)

podejmowanie decyzji o konieczności zakupu;

2)

formułowanie i zatwierdzanie wymagań dotyczących przedmiotu zamówienia;

3)

przygotowywanie i zatwierdzanie specyfikacji istotnych warunków zamówienia

lub innego dokumentu określających przedmiot, warunki i tryb udzielenia

zamówienia;

4)

udział w pracach komisji przetargowej lub zespołu prowadzącego postępowanie
o udzielenie zamówienia, a także udział w czynnościach kontroli lub nadzoru

nad tymi pracami;

5)

udział w negocjacjach, także w przedmiocie dokonywania zmian w umowie,

oraz podpisywanie umowy.

3. Wykonywanie umowy, o której mowa w ust. 1, obejmuje dokonywanie

odbioru wyrobów, dostaw, robót budowlanych lub wykonanych usług protokołem, w
którym potwierdzono, że wyroby, dostawy, roboty budowlane lub usługi spełniają

©Kancelaria Sejmu

s. 110/137

2015-12-21

wymagania określone w umowie oraz, że zostały one wykonane zgodnie z
przepisami i normami obowiązującymi w danej dziedzinie.

4.

Kto zatrudnia byłego żołnierza zawodowego wbrew przepisom ust. 1,

podlega karze aresztu albo karze grzywny.

Art. 123.

1. Żołnierzowi zwolnionemu z zawodowej służby wojskowej wydaje

się niezwłocznie świadectwo służby.

2.

Były żołnierz zawodowy może żądać sprostowania świadectwa służby w

terminie siedmiu dni od dnia jego doręczenia.

3.

W przypadku niewydania w terminie lub wydania niewłaściwego świadectwa

służby byłemu żołnierzowi zawodowemu przysługuje odszkodowanie z tytułu
poniesionej przez niego w związku z tym szkody w wysokości uposażenia
zasadniczego, wraz z dodatkami o charakterze stałym, należnego na ostatnio
zajmowanym stanowisku służbowym, za czas pozostawania bez pracy z tego
powodu, nie dłuższy jednak niż sześć tygodni.

4.

Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, dane, które

należy podać w świadectwie służby, tryb wydawania i prostowania tych świadectw,
podmioty uprawnione do wydawania świadectwa i jego prostowania oraz tryb
przyznawania odszkodowania z tytułu szkody wyrządzonej niewydaniem w terminie
lub wydaniem niewłaściwego świadectwa służby, a także wzór świadectwa służby,
uwzględniając sprawność postępowania w tych sprawach oraz, że wzór świadectwa
służby powinien odpowiadać wzorom świadectw pracy i służby dla innych grup

zawodowych.

Rozdział 8

Służba wojskowa kandydatów na żołnierzy zawodowych

Art. 124.

1. Kandydaci na żołnierzy zawodowych pełnią czynną służbę

wojskową jako służbę kandydacką.

2.

Do służby kandydackiej może być powołana osoba niekarana sądownie,

posiadająca obywatelstwo polskie, zdolność fizyczną i psychiczną do zawodowej
służby wojskowej, wiek co najmniej osiemnaście lat i wykształcenie wymagane do
przyjęcia do uczelni wojskowej, szkoły podoficerskiej lub ośrodka szkolenia.

©Kancelaria Sejmu

s. 111/137

2015-12-21

2a.

Osoba ubiegająca się o powołanie do służby kandydackiej składa wniosek o

powołanie do służby kandydackiej zawierający kwestionariusz osobowy oraz
poddawana jest postępowaniu rekrutacyjnemu.

2b.

Postępowanie rekrutacyjne obejmuje egzamin wstępny, rozmowę

kwalifikacyjną oraz analizę ocen uzyskanych przez osobę ubiegającą się o powołanie
do służby kandydackiej na świadectwie ukończenia szkoły.

2c.

Powołanie do służby kandydackiej następuje w zależności od wyników

uzyskanych w postępowaniu rekrutacyjnym.

3.

Osobę ubiegającą się o powołanie do służby kandydackiej kieruje się do:

1)

wojskowej komisji lekarskiej w celu ustalenia zdolności fizycznej i psychicznej
do zawodowej służby wojskowej;

2)

wojskowej pracowni psychologicznej w celu wydania orzeczenia

psychologicznego w zakresie braku przeciwwskazań do pełnienia zawodowej
służby wojskowej.

4.

Stosunek służbowy służby kandydackiej powstaje w drodze powołania, na

podstawie dobrowolnego zgłoszenia, po spełnieniu łącznie następujących warunków:

1)

podpisaniu umowy, o której mowa w ust. 6;

2)

wydaniu rozkazu personalnego o powołaniu do służby kandydackiej;

3)

stawieniu się osoby powołanej do pełnienia służby kandydackiej.

5.

Rozkaz personalny o powołaniu do służby kandydackiej wydają,

uwzględniając potrzeby Sił Zbrojnych, odpowiednio rektor-komendant uczelni
wojskowej, komendant szkoły podoficerskiej oraz komendant ośrodka szkolenia.

6.

Rozkaz personalny o powołaniu do służby kandydackiej wydaje się po

pod

pisaniu umowy z osobą ubiegającą się o przyjęcie do tej służby, określającej

warunki zwrotu poniesionych kosztów na jej utrzymanie i naukę w przypadku:

1)

zwolnienia ze służby kandydackiej na podstawie art. 134 ust. 1 pkt 1 i 2 oraz 4–

9;

2)

niestawienia si

ę do zawodowej służby wojskowej lub niepodpisania kontraktu

na pełnienie służby kontraktowej;

3)

zwolnienia z zawodowej służby wojskowej w okresie dwa razy dłuższym od

czasu trwania nauki, na podstawie art. 111 pkt 1, 4, 6–7, 9 lit. a i pkt 11–16 oraz

art.

112 ust. 1 pkt 1, w wysokości proporcjonalnej do czasu służby po

zakończeniu nauki.

©Kancelaria Sejmu

s. 112/137

2015-12-21

7.

Stosunek służbowy służby kandydackiej wygasa z mocy prawa z dniem

skreślenia z ewidencji uczelni wojskowej, szkoły podoficerskiej lub ośrodka
szkolenia, jeżeli żołnierz pełniący służbę kandydacką nie ukończy nauki w uczelni
wojskowej, szkole podoficerskiej lub ośrodku szkolenia.

Art. 124a.

1. Do służby kandydackiej może być powołana również osoba

będąca:

1)

cywilnym studentem uczelni wojskowej;

2)

studentem innej uczelni

niż uczelnia wojskowa.

2.

Kandydat na żołnierza zawodowego będący studentem studiów, o których

mowa w ust. 1 pkt 2, odbywa w okresie przerw wakacyjnych szkolenie wojskowe

oraz pozostaje na zaopatrzeniu wybranej uczelni wojskowej.

3. Rozkaz personalny o po

wołaniu do służby kandydackiej wydaje,

uwzględniając potrzeby Sił Zbrojnych, w przypadku o którym mowa:

1)

w ust. 1 pkt 1 – rektor-komendant uczelni wojskowej;

2)

w ust. 1 pkt 2 – dyrektor departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej

właściwego do spraw kadr.

4.

Umowę, o której mowa w art. 124 ust. 6, z osobą wymienioną w ust. 1,

podpisuje rektor-komendant uczelni wojskowej.

Art. 125.

1. Osoby powołane do służby kandydackiej stają się żołnierzami w

czynnej służbie wojskowej z dniem stawienia się do tej służby.

2.

Z dniem rozpoczęcia pełnienia służby kandydackiej żołnierz pełniący służbę

kandydacką otrzymuje bez szczególnego nadania tytuł:

1)

podchorążego, jeżeli kształci się na oficera zawodowego;

2)

kadeta, jeżeli kształci się na podoficera zawodowego;

3)

elewa, jeżeli kształci się na szeregowego zawodowego.

Art. 126.

1. Osoby ubiegające się o przyjęcie do uczelni wojskowej, szkoły

podoficerskiej lub ośrodka szkolenia składają egzaminy wstępne.

2.

Pierwszeństwo przyjęcia do szkół podoficerskich mają szeregowi zawodowi,

którzy pełnili zawodową służbę wojskową przez co najmniej pięć lat oraz posiadają
co najmniej bardzo dobrą ogólną ocenę w ostatniej opinii służbowej.

©Kancelaria Sejmu

s. 113/137

2015-12-21

3.

Szeregowych zawodowych kształconych w szkołach podoficerskich oraz

szeregowych zawodowy

ch i podoficerów zawodowych odbywających szkolenie w

uczelni wojskowej nie powołuje się do służby kandydackiej.

4.

Osoby, o których mowa w ust. 1, wnoszą opłaty z tytułu udziału w

egzaminach wstępnych do uczelni wojskowych i szkół podoficerskich. Szeregowi
zawodowi wnoszą opłaty z tytułu udziału w egzaminach wstępnych do uczelni

wojskowych.

Art. 127.

Kandydatów na żołnierzy zawodowych kształcą na potrzeby korpusu:

1)

oficerów zawodowych – uczelnie wojskowe, a w przypadku osoby, o której

mowa w art. 124a ust. 1 pkt 2 –

uczelnia niewojskowa wspólnie z uczelnią

wojskową;

2)

podoficerów zawodowych –

szkoły podoficerskie;

3)

szeregowych zawodowych –

ośrodki szkolenia.

Art. 128.

Minister Obrony Narodowej, w drodze rozporządzenia:

1)

tworzy i znosi szkoły podoficerskie;

2)

określi szczegółowe warunki i tryb składania egzaminów końcowych w
szkołach podoficerskich oraz odbywania praktyk, a także wzór świadectwa
stwierdzającego jej ukończenie.

Rozporządzenie powinno w szczególności określać cele i szczegółowe zadania szkół
podoficerskich oraz organizację i podstawowe założenia procesu kształcenia w
szkołach podoficerskich.

Art. 129.

1. Stopniami wojskowymi żołnierzy pełniących służbę kandydacką są

stopnie ustanowione w ustawie z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym

ob

owiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej.

2. Osoba powołana do służby kandydackiej otrzymuje bez szczególnego

nadania stopień wojskowy szeregowego (marynarza) z dniem rozpoczęcia pełnienia
tej służby, o ile nie posiada wyższego stopnia wojskowego. Nadanie wyższych stopni
wojskowych następuje w drodze mianowania.

Art. 130.

1. Żołnierzom pełniącym służbę kandydacką przysługuje uposażenie

zasadnicze, dodatki do uposażenia zasadniczego i inne należności pieniężne.

2.

W sprawach dotyczących uposażenia i innych należności pieniężnych

przysługujących żołnierzom pełniącym służbę kandydacką stosuje się odpowiednio

©Kancelaria Sejmu

s. 114/137

2015-12-21

przepisy art. 2 ust. 1 i ust. 2 pkt 1, 2 i 4, art. 3, art. 4, art. 6–10, art. 30 ust. 2, art. 33 i

36, art. 38 ust. 2, art. 39, art. 42 i 43, art. 45 ust. 1 pkt 2 i ust. 2 oraz art. 45a ustawy z

dnia 17 grudnia 1974 r. o uposażeniu żołnierzy niezawodowych (Dz. U. z 2013 r.

poz. 1211 oraz z 2014 r. poz. 773).

3.

Minister Obrony Narodowej, w porozumieniu z ministrem właściwym do

spraw pracy, określi, w drodze rozporządzenia, stawki uposażenia zasadniczego dla
żołnierzy pełniących służbę kandydacką. Rozporządzenie, określając stawki
uposażenia, powinno ustalić je na poziomie nie niższym niż uposażenie żołnierzy
odbywających zasadniczą służbę wojskową.

Art. 131. (uchylony).

[Art. 132.

Do żołnierzy pełniących służbę kandydacką stosuje się odpowiednio

przepisy art. 5 ust. 1–7, art. 8, art. 8a, art. 18, art. 50a ust. 1–5, art. 51, art. 54, art.

56 ust. 1–4, art. 57, art. 59 ust. 1 i 2, art. 60a, art. 60b ust. 1 pkt 1–3, art. 60c pkt 1,

2 i 5, art. 60d ust. 1, art. 60e ust. 1, 2, 7, 9 i 15–17, art. 67 ust. 1–6, art. 67a ust. 1,

art. 67b ust. 1, art. 67c, art. 70 ust. 1–3, art. 91 ust. 1–3, art. 105, art. 106, art. 107

ust. 1–3, art. 108 ust. 1–3 i art. 108a–110 oraz przepisy wydane na podstawie art. 5

ust. 8, art. 50a ust. 6, art. 56 ust. 5, art. 59 ust. 3, art. 67 ust. 7, art. 67a ust. 2, art.

67b ust. 2, art. 70 ust. 4, art. 91 ust. 4, art. 107 ust. 4 i art. 108 ust. 4.]

<

Art. 132. Do żołnierzy pełniących służbę kandydacką stosuje się

odpowiednio przepisy art. 5 ust. 1–7, art. 8, art. 8a, art. 18, art. 50a ust. 1–5, art.

51, art. 54, art. 56 ust. 1–4, art. 57, art. 59 ust. 1 i 2, art. 60a, art. 60b ust. 1 pkt

1–3, art. 60c pkt 1, 2 i 5, art. 60d ust. 1–3, art. 60e ust. 1, 2, 7, 9 i 15–17, art. 67

ust. 1–6, art. 67a ust. 1, art. 67b ust. 1, art. 67c, art. 70 ust. 1–3, art. 91 ust. 1–3,

art. 105, art. 106, art. 107 ust. 1–3, art. 108 ust. 1–3 i art. 108a–110 oraz przepisy

wydane na podstawie art. 5 ust. 8, art. 50a ust. 6, art. 56 ust. 5, art. 59 ust. 3, art.

67 ust. 7, art. 67a ust. 2, art. 67b ust. 2, art. 70 ust. 4, art. 91 ust. 4, art. 107 ust. 4

i art. 108 ust. 4.>

Art. 132a.

1. Żołnierzy pełniących służbę kandydacką obejmuje się ewidencją

wojskową prowadzoną przez dyrektora departamentu Ministerstwa Obrony
Narodowej właściwego do spraw kadr i dowódcę jednostki wojskowej, w której
żołnierz pełni służbę kandydacką, oraz wojskowego komendanta uzupełnień.

Nowe brzmienie
art. 132 wejdzie

w życie z dn.
1.01.2016 r. (Dz.
U. z 2015 r. poz.
1066).

©Kancelaria Sejmu

s. 115/137

2015-12-21

2.

W ewidencji, o której mowa w ust. 1, ujmuje się dane osobowe żołnierza

pełniącego służbę kandydacką oraz dane dotyczące przebiegu służby kandydackiej,
stanu zdrowia, wykształcenia, kwalifikacji, stanu cywilnego i rodzinnego,
wyróżnień, a także orzeczeń wydanych w stosunku do żołnierza w postępowaniu
sądowym, administracyjnym lub dyscyplinarnym.

3.

Dane osobowe, o których mowa w ust. 2, obejmują: nazwisko i imiona,

nazwisko rodowe, nazwisko i imiona poprzednie, imiona rodziców, nazwiska

rodowe rodziców, imię i nazwisko małżonka oraz jego nazwisko rodowe, imiona
dzieci, płeć, datę i miejsce urodzenia, obywatelstwo, numer PESEL, stopień
wojskowy, adres zameldowania, adres zamieszkania oraz rodzaj, serię i numer

dokumentu

tożsamości.

4. Ewidencja, o której mowa w ust. 1, jest prowadzona w formie teczki akt

personalnych i karty ewidencyjnej oraz może być prowadzona w formie

elektronicznej.

5. Przetwarzanie danych osobowych, o których mowa w ust. 2, zgromadzonych

w ewidencji

wojskowej może odbywać się bez wiedzy i zgody osoby, której dotyczą

te dane.

6.

W przypadku zniszczenia lub zaginięcia ewidencji wojskowej podlega ona

odtworzeniu.

7.

Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, zakres i

sposób prowadzenia e

widencji wojskowej kandydatów na żołnierzy zawodowych

oraz sposób jej odtwarzania w przypadku zniszczenia lub zaginięcia, a także wzory
dokumentów ewidencyjnych, uwzględniając sposób dokonywania wpisów oraz
wymogi dotyczące ochrony danych osobowych żołnierzy pełniących służbę
kandydacką objętych ewidencją wojskową.

Art. 132b.

1. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia,

tryb kierowania żołnierzy pełniących służbę kandydacką na studia lub naukę do
szkoły wojskowej w kraju lub za granicą oraz tryb odwołania i organy właściwe w
tych sprawach, a także sposób ustalania kosztów związanych z pobieraniem nauki
przez żołnierza pełniącego służbę kandydacką, tryb zwrotu tych kosztów oraz wzór

umowy, o której mowa w art. 54 ust. 1.

2.

Rozporządzenie, o którym mowa w ust. 1, powinno uwzględnić formy nauki,

na którą żołnierz pełniący służbę kandydacką może być skierowany, a przy ustalaniu

©Kancelaria Sejmu

s. 116/137

2015-12-21

kosztów utrzymania i nauki, które podlegają zwrotowi, należy uwzględnić koszty
zakwaterowania, wyżywienia, umundurowania i nauki oraz dojazdu do miejsca jej
pobierania, a także czesnego i stypendium.

Art. 133.

Żołnierzom pełniącym służbę kandydacką oraz członkom ich rodzin

przysługują szczególne uprawnienia i ulgi przewidziane w ustawie z dnia 21

listopada 1967 r. o powsz

echnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej dla

żołnierzy odbywających zasadniczą służbę wojskową i członków ich rodzin, z
wyjątkiem uprawnień do zasiłków przewidzianych w art. 128 ust. 1 i art. 128a oraz
należności i opłat przewidzianych w art. 131 ust. 1 pkt 1 tej ustawy.

Art. 134.

1. Żołnierza pełniącego służbę kandydacką zwalnia się ze służby

kandydackiej wskutek:

1)

zrzeczenia się obywatelstwa polskiego;

2)

wybrania na posła, w tym do Parlamentu Europejskiego, senatora, na

kierownicze stanowisko

państwowe obsadzane na podstawie wyboru oraz do

organów wykonawczych samorządu terytorialnego;

3)

ustalenia przez wojskową komisję lekarską niezdolności do zawodowej służby

wojskowej;

4)

skreślenia z listy studentów lub niespełnienia wymogów określonych w

regulaminie nauki lub studiów;

5)

utraty stopnia wojskowego albo degradacji;

6)

prawomocnego orzeczenia o wymierzeniu kary dyscyplinarnej usunięcia z
czynnej służby wojskowej pełnionej w charakterze kandydata na żołnierza

zawodowego;

7)

prawomocnego orzecz

enia środków karnych pozbawienia praw publicznych lub

zakazu wykonywania zawodu żołnierza;

8)

skazania prawomocnym wyrokiem na karę pozbawienia wolności lub aresztu
wojskowego, w tym również z warunkowym zawieszeniem jej wykonania;

8a) skazania prawomocnym

wyrokiem na karę ograniczenia wolności;

8b)

niepowołania do zawodowej służby wojskowej;

8c)

nieobecności w służbie jednorazowo przez okres trzech dni roboczych, która
nie została usprawiedliwiona;

9)

wniosku żołnierza.

©Kancelaria Sejmu

s. 117/137

2015-12-21

2.

Żołnierzowi pełniącemu służbę kandydacką – kobiecie, w razie zajścia w

ciążę, na okres ciąży i połogu udziela się urlopu bezpłatnego w wymiarze nie
dłuższym niż dwanaście miesięcy.

3.

W przypadku niepodjęcia służby kandydackiej po upływie okresu, o którym

mowa w ust. 2, oraz w przypadk

u ponownego zajścia w ciążę żołnierza pełniącego

służbę kandydacką – kobietę zwalnia się ze służby kandydackiej.

4.

Zwolnienie ze służby kandydackiej w przypadkach, o których mowa w ust. 1

pkt 2, 4 i 8b–

9, następuje odpowiednio decyzją rektora-komendanta uczelni

wojskowej, komendanta szkoły podoficerskiej lub komendanta ośrodka szkolenia.

4a.

Zwolnienie ze służby kandydackiej w przypadkach, o których mowa w ust.

1 pkt 1, 3 i 5–

8a, następuje z mocy prawa z dniem uprawomocnienia się

odpowiedniego orzeczenia l

ub z dniem, w którym decyzja stała się ostateczna, albo z

dniem zaistnienia okoliczności stanowiącej podstawę zwolnienia żołnierza ze służby

kandydackiej.

4b. W przypadkach, o których mowa w ust. 4a, odpowiednio rektor-komendant

uczelni wojskowej, komendan

t szkoły podoficerskiej lub komendant ośrodka

szkolenia, w której żołnierz pełni służbę, stwierdza fakt zwolnienia żołnierza ze
służby kandydackiej rozkazem personalnym, wydanym do celów ewidencyjnych.

5.

W razie zwolnienia ze służby kandydackiej okres tej służby zalicza się

żołnierzowi do czasu trwania zasadniczej służby wojskowej, określonej w ustawie z
dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej

Polskiej.

Art. 134a.

1. W przypadku zwolnienia żołnierza ze służby kandydackiej na

podstawie art. 134 ust. 1 pkt 4 i 9 zwalnia się go z obowiązku zwrotu kosztów, o
których mowa w art. 124 ust. 6, w przypadku powołania do zawodowej służby
wojskowej lub pełnienia czynnej służby wojskowej na zasadach określonych w

ustawie z dnia 21 listo

pada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony

Rzeczypospolitej Polskiej, a w przypadku wykonywania obowiązków w ramach
Narodowych Sił Rezerwowych – przez okres dwa razy dłuższy niż okres pełnienia
służby kandydackiej, za który nalicza się koszty.

2. W przypa

dku zwolnienia żołnierza ze służby kandydackiej na podstawie art.

134 ust. 1 pkt 4 i 9 w pierwszym roku studiów w uczelni wojskowej zwalnia się go z
obowiązku zwrotu kosztów, o których mowa w art. 124 ust. 6.

©Kancelaria Sejmu

s. 118/137

2015-12-21

Art. 135. (uchylony).

Art. 136.

Okres pełnienia służby kandydackiej wlicza się pracownikowi do

okresu zatrudnienia w zakresie wszystkich uprawnień związanych z tym

zatrudnieniem.

Art. 137.

1. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia:

1)

szczegółowe warunki i tryb powoływania do służby kandydackiej;

2)

szczegółowe warunki i tryb przyjmowania do uczelni wojskowych, szkół
podoficerskich i ośrodków szkolenia;

3)

wysokość opłat z tytułu egzaminów wstępnych dla osób ubiegających się o
przyjęcie na studia do uczelni wojskowych i szkół podoficerskich oraz
szczegółowy tryb ich pobierania;

4)

warunki i tryb mianowania na stopnie wojskowe żołnierzy pełniących służbę
kandydacką;

5)

przebieg służby kandydackiej, warunki i tryb opiniowania żołnierzy pełniących
służbę kandydacką, w tym wzór arkusza opinii, ich uprawnienia inne niż
określone w ustawie oraz tryb postępowania związany ze zwalnianiem ze
służby kandydackiej.

2.

Rozporządzenie powinno w szczególności:

1)

zapewniać sprawność procesu powoływania do służby kandydackiej i ustalenie

w jego toku p

rzydatności do tej służby;

2)

określić tryb ubiegania się o przyjęcie do uczelni wojskowych, szkół
podoficerskich i ośrodków szkolenia, dokumenty wymagane przy ubieganiu się
o przyjęcie do tych uczelni, szkół i ośrodków oraz zakres i terminy składania

egza

minów wstępnych;

3)

określić, aby opłaty z tytułu egzaminów były porównywalne do opłat
ponoszonych przy ubieganiu się do innych szkół publicznych;

4)

określić, aby warunki mianowania uwzględniały poszczególne okresy nauki,

opinie oraz wyniki uzyskiwane w n

auce przez żołnierzy pełniących służbę

kandydacką;

5)

określić przebieg i czas trwania nauki, z uwzględnieniem praktyk zawodowych
i przerw wakacyjnych oraz urlopów z różnych tytułów.

©Kancelaria Sejmu

s. 119/137

2015-12-21

Rozdział 8a

Umundurowanie i wyekwipowanie, uzbrojenie, karty i tabliczki

tożsamości

żołnierzy zawodowych i żołnierzy pełniących służbę kandydacką

Art. 137a.

1. Żołnierze zawodowi i żołnierze pełniący służbę kandydacką w

czasie wykonywania zadań służbowych są obowiązani do noszenia przepisowego

umundurowania, odznak i oznak wojskowych.

2.

W określonych przypadkach żołnierze zawodowi i żołnierze pełniący służbę

kandydacką w czasie wykonywania zadań służbowych są zwolnieni od obowiązku

noszenia umundurowania i oznak wojskowych.

3.

W przypadkach określonych przez dowódcę jednostki wojskowej, w której

żołnierz zawodowy jest wyznaczony na stanowisko służbowe, jest on obowiązany do
noszenia uzbrojenia lub orderów i odznaczeń. Przepis stosuje się odpowiednio do
żołnierzy pełniących służbę kandydacką.

4. Minister Obrony Narodowej okre

śli, w drodze rozporządzenia:

1)

rodzaje, zestawy i wzory umundurowania, a także okoliczności i sposób

noszenia umundurowania oraz oznak wojskowych;

2)

warunki, okoliczności i sposób noszenia uzbrojenia;

3)

przypadki, w których żołnierze zawodowi i żołnierze pełniący służbę
kandydacką są zwolnieni od obowiązku noszenia umundurowania i oznak
wojskowych w czasie wykonywania zadań służbowych;

4)

warunki i sposób noszenia orderów, odznaczeń i odznak.

5.

Rozporządzenie, o którym mowa w ust. 4, powinno zapewnić, aby rodzaje,

zestawy i wzory umundurowania były praktyczne i estetyczne, umożliwiały
wykorzystywanie umundurowania w różnych warunkach klimatycznych i
pogodowych, uwzględniały poszczególne rodzaje wojsk i służb oraz płeć żołnierza.
Ponadto rozporządzenie powinno także mieć na uwadze okoliczności, w jakich
wykonywane są zadania służbowe, charakter wykonywanych zadań oraz miejsce
pełnienia służby.

Art. 137b.

1. Żołnierze zawodowi i żołnierze pełniący służbę kandydacką

otrzymują umundurowanie i wyekwipowanie, uzbrojenie oraz, w określonych
przypadkach, wyżywienie albo równoważnik pieniężny w zamian za te należności.

©Kancelaria Sejmu

s. 120/137

2015-12-21

2.

Żołnierze zawodowi i żołnierze pełniący służbę kandydacką otrzymują

umundurowanie i wyekwipowanie:

1)

na własność:

a)

z chwilą wydania albo

b) p

o upływie okresu używalności;

2)

do bezpłatnego korzystania na czas wykonywania określonych czynności
służbowych.

3.

Równoważnik pieniężny przysługujący żołnierzowi zawodowemu i

żołnierzowi pełniącemu służbę kandydacką w zamian za umundurowanie i

wyekwipow

anie, niewydane w naturze, może podlegać zmniejszeniu lub można

wstrzymać jego wypłatę.

4.

Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia:

1)

szczegółowe warunki oraz normy umundurowania i wyekwipowania żołnierzy
zawodowych i żołnierzy pełniących służbę kandydacką, w tym ubiory cywilne
żołnierzy zawodowych, możliwość stosowania zamienników oraz przypadki, w
których można dokonywać zmian tych norm, przedmioty umundurowania i
wyekwipowania, które przechodzą na własność żołnierzy z chwilą wydania,
okresy używalności, po upływie których umundurowanie i wyekwipowanie
przechodzi na własność, przedmioty umundurowania i wyekwipowania, które
żołnierze otrzymują do bezpłatnego korzystania na czas wykonywania
określonych czynności służbowych, a także organy wojskowe właściwe w tych

sprawach;

2)

rodzaje i normy uzbrojenia żołnierzy zawodowych i żołnierzy pełniących
służbę kandydacką;

3)

przypadki, w których żołnierzom zawodowym i żołnierzom pełniącym służbę
kandydacką przysługuje bezpłatne wyżywienie, oraz normy tego wyżywienia.

5.

Rozporządzenie, o którym mowa w ust. 4, powinno uwzględnić specyfikę

umundurowania poszczególnych rodzajów wojsk i służb oraz charakter
wykonywanych zadań służbowych. Rozporządzenie, określając szczegółowe

warunki oraz normy umundur

owania i wyekwipowania, uzbrojenia, a także

wyżywienia, powinno uwzględnić w szczególności zróżnicowanie tych norm w
zależności od charakteru wykonywanych zadań służbowych oraz krąg żołnierzy

©Kancelaria Sejmu

s. 121/137

2015-12-21

zawodowych i żołnierzy pełniących służbę kandydacką uprawnionych do
bezpłatnego wyżywienia.

6.

Minister Obrony Narodowej, w porozumieniu z ministrem właściwym do

spraw finansów publicznych, określi, w drodze rozporządzenia:

1)

wysokość równoważników pieniężnych przysługujących żołnierzom
zawodowym i żołnierzom pełniącym służbę kandydacką w zamian za

umundurowanie i wyekwipowanie, niewydane w naturze, w tym za czyszczenie

umundurowania i wyekwipowania oraz wykonywanie haftów dla żołnierzy

zawodowych, przypadki i tryb otrzymywania, zmniejszania, wstrzymywania i

wznawiania

wypłaty tych równoważników, warunki, tryb i terminy ich

wypłacania, a także organy właściwe w tych sprawach;

2)

przypadki otrzymywania oraz warunki, tryb i terminy wypłaty równoważników
pieniężnych przysługujących żołnierzom zawodowym i żołnierzom pełniącym
służbę kandydacką w zamian za bezpłatne wyżywienie niewydane w naturze,
sposób ustalania ich wysokości, a także organy właściwe w tych sprawach.

7.

Rozporządzenie, o którym mowa w ust. 6, powinno uwzględnić rodzaje

umundurowania i wyekwipowania żołnierzy zawodowych i żołnierzy pełniących
służbę kandydacką, którym ono przysługuje, jak również okoliczność, że
wykonywanie (uzupełnienie) haftów dla żołnierzy zawodowych pozostaje w związku
z mianowaniem na wyższy stopień wojskowy. Rozporządzenie powinno uregulować
tryb postępowania w stosunku do żołnierzy zawodowych i żołnierzy pełniących
służbę kandydacką, którzy nie wykorzystują równoważnika zgodnie z jego
przeznaczeniem. Określając zagadnienia związane z równoważnikami pieniężnymi
przysługującymi w zamian za bezpłatne wyżywienie, rozporządzenie powinno
uwzględnić charakter wykonywanych przez żołnierzy zawodowych i żołnierzy
pełniących służbę kandydacką zadań służbowych i warunki ich wykonywania.

Art. 137c.

1. Żołnierzom zawodowym i żołnierzom pełniącym służbę

kandydacką wydaje się karty i tabliczki tożsamości.

2.

Karty tożsamości wydawane żołnierzom zawodowym i żołnierzom

pełniącym służbę kandydacką wyjeżdżającym w celach służbowych za granicę
stanowią również dowód tożsamości, o którym mowa w art. III ust. 2 lit. a Umowy
między Państwami-Stronami Traktatu Północnoatlantyckiego dotyczącej statusu ich

©Kancelaria Sejmu

s. 122/137

2015-12-21

sił zbrojnych, sporządzonej w Londynie dnia 19 czerwca 1951 r. (Dz. U. z 2000 r. Nr

21, poz. 257 oraz z 2008 r. Nr 170, poz. 1052).

3.

Zasady wydawania żołnierzom zawodowym i żołnierzom pełniącym służbę

kandydacką tabliczek tożsamości określają przepisy Konwencji o ochronie ofiar

wojny, podpisanych w Genewie dnia 12 sierpnia 1949 r. (Dz. U. z 1956 r. Nr 38,

poz. 171, z późn. zm.

19)

).

4.

Żołnierzom zawodowym i żołnierzom pełniącym służbę kandydacką

wyjeżdżającym w celach służbowych za granicę wydaje się również indywidualny

lub zbiorowy rozkaz wyjazdu.

5.

W kartach tożsamości wydawanych żołnierzom zawodowym i żołnierzom

pełniącym służbę kandydacką zamieszcza się:

1)

n

azwisko i imię (imiona);

2)

datę urodzenia;

3)

stopień wojskowy i oznaczenie wojskowego dokumentu osobistego;

4)

numer PESEL;

5)

rodzaj służby wojskowej;

6)

grupę krwi;

7)

fotografię i podpis żołnierza;

8)

suchy odcisk pieczęci organu wystawiającego;

9)

na

zwę państwa wystawiającego;

10)

serię i numer;

11)

elementy zabezpieczające.

6.

Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, rodzaje oraz

wzory kart i tabliczek tożsamości wydawanych żołnierzom zawodowym i
żołnierzom pełniącym służbę kandydacką, organy właściwe do ich wydawania,
ewidencjonowania i doręczania oraz postępowania w razie ich zniszczenia lub utraty,
tryb ich wydawania i postępowania w razie ich zniszczenia lub utraty oraz wzór
rozkazu wyjazdu, mając na względzie przeznaczenie kart i tabliczek tożsamości oraz
sposób ich wykorzystania, jak również biorąc pod uwagę konieczność zapewnienia
sprawności postępowania w tych sprawach.

19)

Zmiany

wymienionej konwencji zostały ogłoszone w Dz. U. z 1992 r. Nr 41, poz. 175, z 2007 r.

Nr 85, poz. 570 oraz z 2010 r. Nr 70, poz. 447.

©Kancelaria Sejmu

s. 123/137

2015-12-21

Rozdział 9

Służba wojskowa żołnierzy zawodowych i żołnierzy pełniących służbę

kandydacką w razie ogłoszenia mobilizacji, ogłoszenia stanu wojennego i w

czasie wojny

Art. 138.

1. Żołnierzom zawodowym, którzy w razie ogłoszenia mobilizacji,

ogłoszenia stanu wojennego i w czasie wojny będą pełnili zawodową służbę
wojskową na stanowiskach służbowych innych niż te, które zajmują w czasie pokoju,
nadaje się przydziały mobilizacyjne na stanowiska przewidziane do objęcia w razie
ogłoszenia mobilizacji, ogłoszenia stanu wojennego i w czasie wojny.

2.

W przydziale mobilizacyjnym określa się stanowisko służbowe żołnierza

zawodowego w jednostce wojskowej na czas wojny.

3.

Przydział mobilizacyjny żołnierzowi zawodowemu nadaje się w formie

rozkazu personalno-mobilizacyjnego.

4. Rozkaz personalno-

mobilizacyjny wydają w czasie pokoju organy, o których

mowa w art. 44 ust. 1 i 2.

5.

Doręczenie żołnierzowi zawodowemu rozkazu personalno-mobilizacyjnego

jest równoznaczne z nadaniem przydziału mobilizacyjnego.

6.

Przydziały mobilizacyjne mogą być nadawane również żołnierzom

pełniącym służbę kandydacką.

7. Minister Obrony Narodowej okre

śli, w drodze rozporządzenia, warunki i tryb

nadawania oraz unieważniania przydziałów mobilizacyjnych żołnierzom
zawodowym i żołnierzom pełniącym służbę kandydacką, z uwzględnieniem w
szczególności postępowania przy nadawaniu oraz unieważnianiu przydziałów

mobilizacyjnych.

Art. 139.

Żołnierze zawodowi i żołnierze pełniący służbę kandydacką, którzy

w razie ogłoszenia mobilizacji, ogłoszenia stanu wojennego i w czasie wojny pełnią
odpowiednio zawodową służbę wojskową albo służbę kandydacką, stają się z mocy

p

rawa żołnierzami pełniącymi czynną służbę wojskową w czasie wojny.

Art. 140.

1. Żołnierze zawodowi i żołnierze pełniący służbę kandydacką,

którym nadano przydziały mobilizacyjne, w razie ogłoszenia mobilizacji, ogłoszenia

stanu wojennego i w czasie wojny

stawiają się niezwłocznie do pełnienia czynnej

©Kancelaria Sejmu

s. 124/137

2015-12-21

służby wojskowej w jednostkach wojskowych, do których nadano im przydziały

mobilizacyjne.

2.

Dowódca jednostki wojskowej, w której żołnierz zawodowy lub żołnierz

pełniący służbę kandydacką pełni służbę w czasie pokoju, niezwłocznie kieruje
żołnierza, o którym mowa w ust. 1, zgodnie z posiadanym przez niego przydziałem
mobilizacyjnym, a ubycie żołnierza stwierdza w rozkazie dziennym.

3.

Objęcie przez żołnierza zawodowego lub żołnierza pełniącego służbę

kandydack

ą stanowiska służbowego określonego w nadanym przydziale

mobilizacyjnym stwierdza w rozkazie dziennym dowódca jednostki wojskowej, w

której żołnierz objął stanowisko służbowe. Stwierdzenie to jest równoznaczne ze

zwolnieniem z dotychczas zajmowanego stanow

iska służbowego.

Art. 141.

Do żołnierzy zawodowych i żołnierzy pełniących służbę kandydacką

w razie ogłoszenia mobilizacji, ogłoszenia stanu wojennego i w czasie wojny stosuje
się przepisy ustawy, z wyłączeniem art. 8–18, art. 26, art. 28, art. 29, art. 32, art. 34

ust. 1, art. 35–47, art. 50a, art. 54, art. 56, art. 58, art. 60–65, art. 67–74, art. 76, art.

78 ust. 4 i 5, art. 79, art. 80, art. 81 ust. 2, 4 i 5, art. 82–90, art. 94–101, art. 104, art.

111–123, art. 130 i art. 133–137.

Art. 142.

1. Żołnierze zawodowi pełniący zawodową służbę wojskową w

czasie pokoju na stanowiskach służbowych w instytucjach cywilnych pełnią w razie
ogłoszenia mobilizacji, ogłoszenia stanu wojennego i w czasie wojny nadal tę służbę
na tych stanowiskach, jeżeli stanowiska te występują w strukturze organizacyjnej

tych jednostek na czas wojny.

2.

Żołnierzy zawodowych pełniących zawodową służbę wojskową w czasie

pokoju w instytucjach cywilnych na stanowiskach służbowych niewystępujących w

strukturze organizacyjnej na czas wojny w

razie ogłoszenia mobilizacji, ogłoszenia

stanu wojennego i w czasie wojny kierownik instytucji cywilnej niezwłocznie kieruje
do dyrektora departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw
kadr w celu wyznaczenia do pełnienia służby w określonej jednostce wojskowej.

3.

Żołnierze zawodowi w razie ogłoszenia mobilizacji, ogłoszenia stanu

wojennego i w czasie wojny mogą być kierowani do pełnienia zawodowej służby
wojskowej na odpowiednich stanowiskach służbowych poza Siłami Zbrojnymi.

©Kancelaria Sejmu

s. 125/137

2015-12-21

4. Minister O

brony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, warunki i tryb

wyznaczania żołnierzy zawodowych do służby poza Siłami Zbrojnymi w razie
ogłoszenia mobilizacji, ogłoszenia stanu wojennego i w czasie wojny, jednostki
organizacyjne i stanowiska służbowe poza Siłami Zbrojnymi, w których żołnierze
mogą pełnić zawodową służbę wojskową, oraz uprawnienia żołnierzy pełniących
służbę w tych jednostkach, uwzględniając zadania wykonywane przez te jednostki w
razie ogłoszenia mobilizacji, stanu wojennego i czasu wojny, a także zakres ich
współdziałania z Siłami Zbrojnymi.

Art. 143.

1. Żołnierza zawodowego i żołnierza pełniącego służbę kandydacką

wyznacza się w razie ogłoszenia mobilizacji, ogłoszenia stanu wojennego i w czasie
wojny na stanowisko służbowe stosownie do potrzeb Sił Zbrojnych, w zależności od
kwalifikacji, predyspozycji i opinii służbowej.

2.

Organami właściwymi do wyznaczania żołnierzy zawodowych na

stanowiska służbowe w razie ogłoszenia mobilizacji, ogłoszenia stanu wojennego i w

czasie wojny i zwalniani

a z tych stanowisk są:

1)

Minister Obrony Narodowej –

na wszystkie stanowiska służbowe do stopnia

etatowego generała (admirała) włącznie oraz których wyznaczenie wynika z
postanowień odrębnych ustaw, z wyjątkiem stanowisk służbowych, na które

wyznacza i z

których zwalnia Naczelny Dowódca Sił Zbrojnych;

2)

Naczelny Dowódca Sił Zbrojnych – na wszystkie stanowiska służbowe do
stopnia etatowego generała (admirała) włącznie w podległych mu jednostkach
wojskowych, z zastrzeżeniem pkt 3–7;

3)

Szef Sztabu Generalne

go Wojska Polskiego, Dowódca Generalny Rodzajów Sił

Zbrojnych, Dowódca Operacyjny Rodzajów Sił Zbrojnych, Szef Inspektoratu
Wsparcia Sił Zbrojnych, Szef Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Szef Służby
Wywiadu Wojskowego i Komendant Główny Żandarmerii Wojskowej – w
odniesieniu do stanowisk służbowych do stopnia etatowego pułkownika
(komandora) włącznie w podległych jednostkach wojskowych, z zastrzeżeniem

pkt 4–7;

4)

dowódca korpusu, Dowódca Garnizonu Warszawa i rektor – komendant

wojskowej uczelni akademickiej –

w odniesieniu do stanowisk służbowych do

stopnia etatowego podpułkownika (komandora porucznika) włącznie w
podległych jednostkach wojskowych, z zastrzeżeniem pkt 5–7;

©Kancelaria Sejmu

s. 126/137

2015-12-21

5)

dowódca dywizji, dowódca flotylli i dowódca brygady niewchodzącej w skład

dywizji, szef wojewódzkiego sztabu wojskowego i rektor – komendant

wojskowej uczelni zawodowej –

w odniesieniu do stanowisk służbowych do

stopnia etatowego majora (komandora podporucznika) włącznie w podległych
jednostkach wojskowych, z zastrzeżeniem pkt 6 i 7;

6)

do

wódca brygady wchodzącej w skład dywizji i dowódca pułku oraz wojskowy

komendant uzupełnień – w odniesieniu do stanowisk służbowych do stopnia
etatowego kapitana (kapitana marynarki) włącznie w podległych jednostkach
wojskowych, z zastrzeżeniem pkt 7;

7)

pozostali niewymienieni w pkt 2–6 dowódcy jednostek wojskowych – w

odniesieniu do stanowisk służbowych do stopnia etatowego starszego
chorążego sztabowego (starszego chorążego sztabowego marynarki) włącznie
w podległych jednostkach wojskowych;

8)

dyrektor d

epartamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw

kadr –

w odniesieniu do stanowisk służbowych do stopnia etatowego

pułkownika (komandora) włącznie w pozostałych niewymienionych w pkt 2–7

jednostkach organizacyjnych.

3.

Do przenoszenia żołnierza zawodowego z jednostki wojskowej, w której

zajmował stanowisko służbowe, do innej jednostki wojskowej jest uprawniony
organ, któremu podlegają obie te jednostki, przy zachowaniu posiadanych uprawnień

do wyznaczania na stanowiska.

4.

Jeżeli właściwy organ nie ma możliwości wyznaczenia żołnierza

zawodowego lub żołnierza pełniącego służbę kandydacką na stanowisko służbowe,
kieruje tego żołnierza do stanu zmiennego pododdziału uzupełnienia kadrowego
bezpośredniego przełożonego.

5. Dowódcy jednostek wojskowych

wykonujący na podstawie przepisów

ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o zasadach użycia lub pobytu Sił Zbrojnych
Rzeczypospolitej Polskiej poza granicami państwa zadania poza granicami państwa
posiadają uprawnienia do wyznaczania żołnierzy zawodowych, o których mowa w
ust. 2, na stanowiska służbowe w razie ogłoszenia mobilizacji, ogłoszenia stanu
wojennego i w czasie wojny, przysługujące ich bezpośrednim przełożonym.

©Kancelaria Sejmu

s. 127/137

2015-12-21

6.

Warunkiem objęcia stanowiska służbowego jest posiadanie lub mianowanie

na stopień wojskowy odpowiadający stopniowi etatowemu stanowiska, na jakie
żołnierz zawodowy ma być wyznaczony.

Art. 144.

1. Żołnierza zawodowego i żołnierza pełniącego służbę kandydacką

w razie ogłoszenia mobilizacji, ogłoszenia stanu wojennego i w czasie wojny
zwalnia się z zajmowanego stanowiska służbowego:

1)

jeżeli nie wywiązuje się z obowiązków służbowych, co potwierdzono w opinii
służbowej;

2)

jeżeli wojskowa komisja lekarska orzekła jego niezdolność do pełnienia

służby na zajmowanym stanowisku;

3)

gdy uległo likwidacji zajmowane przez niego stanowisko.

2.

Żołnierza zawodowego i żołnierza pełniącego służbę kandydacką w razie

ogłoszenia mobilizacji, ogłoszenia stanu wojennego i w czasie wojny można zwolnić
z zajmowanego stanowiska służbowego:

1)

jeżeli złożył wniosek o zwolnienie z zajmowanego stanowiska;

2)

w przypadku uzasadnionym potrzebami Sił Zbrojnych.

Art. 145.

Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia,

warunki i tryb wyznaczania żołnierzy zawodowych i żołnierzy pełniących służbę
kandydacką na stanowiska służbowe oraz zwalniania z tych stanowisk w razie
ogłoszenia mobilizacji, ogłoszenia stanu wojennego i w czasie wojny, ze
szczególnym uwzględnieniem struktury stanowisk, wymogów kwalifikacyjnych i

zdrowotnych, opinii oraz wymaganej wiedzy specjalistycznej i ogólnej.

Art. 146.

1. Mianowanie żołnierza zawodowego i żołnierza pełniącego służbę

kandydacką w razie ogłoszenia mobilizacji, ogłoszenia stanu wojennego i w czasie
wojny na wyższy stopień wojskowy, w obrębie korpusu kadry zawodowej Sił

Zbrojnyc

h, odpowiadający stopniowi etatowemu stanowiska służbowego, na jakie

został wyznaczony, następuje z dniem objęcia stanowiska służbowego.

2.

Mianowanie na wyższy stopień wojskowy następuje:

1)

w przypadku stopnia wojskowego podporucznika (podporucznika marynarki) –

w drodze postanowienia Naczelnego Dowódcy Sił Zbrojnych;

©Kancelaria Sejmu

s. 128/137

2015-12-21

2)

w przypadku stopni wojskowych generałów (admirałów) – w drodze

postanowienia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej na wniosek Naczelnego

Dowódcy Sił Zbrojnych lub Ministra Obrony Narodowej;

3)

w pozostałych przypadkach – decyzjami organów, o których mowa w art. 143

ust. 2.

3.

Dowódca jednostki wojskowej może czasowo powierzyć żołnierzowi

zawodowemu lub żołnierzowi pełniącemu służbę kandydacką wykonywanie
obowiązków służbowych na stanowisku służbowym zaszeregowanym do stopnia
etatowego podporucznika (podporucznika marynarki), gdy posiada on niższy stopień

wojskowy.

4.

Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe

warunki i tryb mianowania żołnierzy zawodowych i żołnierzy pełniących służbę
kandydacką na wyższe stopnie wojskowe w związku z wyznaczeniem na wyższe
stanowisko służbowe, ze szczególnym uwzględnieniem maksymalnego uproszczenia
procedur dotyczących obiegu dokumentów w tych sprawach.

Art. 147.

1. W razie ogłoszenia mobilizacji, ogłoszenia stanu wojennego i w

czasie wojny żołnierze zawodowi i żołnierze pełniący służbę kandydacką podlegają
opiniowaniu służbowemu.

2.

Opinię służbową sporządza się:

1)

na zakończenie szkolenia trwającego co najmniej miesiąc;

2)

w pr

zypadku niewywiązywania się z obowiązków służbowych na zajmowanym

stanowisku służbowym;

3)

na żądanie dowódcy jednostki wojskowej zajmującego stanowisko służbowe
nie niższe niż dowódca pułku (równorzędne);

4)

na zarządzenie szefa organu kadrowego szczebla co najmniej dowódcy rodzaju
Sił Zbrojnych;

5)

w przypadku zwolnienia żołnierza zawodowego z zawodowej służby

wojskowej.

3.

Opinię służbową, o której mowa w ust. 1, udostępnia się w przypadku

wystąpienia o nią przez sąd, prokuratora, Żandarmerię Wojskową, Służbę
Kontrwywiadu Wojskowego, Służbę Wywiadu Wojskowego lub Policję.

©Kancelaria Sejmu

s. 129/137

2015-12-21

Art. 148.

1. Przełożony, który sporządził opinię, zapoznaje niezwłocznie

żołnierza zawodowego lub żołnierza pełniącego służbę kandydacką z jej treścią.

2.

Żołnierz zawodowy lub żołnierz pełniący służbę kandydacką potwierdza

własnoręcznym podpisem zapoznanie się z opinią; w razie odmowy złożenia podpisu
zapoznający czyni na opinii adnotację o tej odmowie.

3.

Żołnierzowi zawodowemu i żołnierzowi pełniącemu służbę kandydacką

przysługuje prawo wniesienia odwołania od wydanej o nim opinii do wyższego
przełożonego, w terminie czternastu dni od dnia zapoznania się z treścią opinii.

4.

Wyższy przełożony, do którego wniesiono odwołanie od opinii, rozstrzyga

ostatecznie o treści tej opinii przez:

1)

utrzymanie jej w mocy;

2)

zmianę jej treści w całości lub części.

5.

Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe

warunki i tryb opiniowania żołnierzy zawodowych i żołnierzy pełniących służbę
kandydacką, zapoznawania ich z treścią opinii oraz wnoszenia i rozpatrywania od
nich odwołań, z uwzględnieniem poziomu wykształcenia i kwalifikacji zawodowych,
w tym przydatności do służby na zajmowanym stanowisku służbowym, cech
osobowości żołnierza, w tym szczególnie odporności psychofizycznej na trudy
służby, poziomu wykonywania zadań służbowych oraz predyspozycji do zajmowania
wyższych stanowisk służbowych.

Art. 149.

1. W razie ogłoszenia mobilizacji, ogłoszenia stanu wojennego i w

czasie wojny żołnierzowi zawodowemu i żołnierzowi pełniącemu służbę kandydacką
może być udzielony urlop:

1)

okolicznościowy – w wymiarze jednorazowo do piętnastu dni kalendarzowych;

2)

zdrowotny –

w wymiarze określonym przez wojskową komisję lekarską;

3)

w drodze wyróżnienia – w wymiarze i na podstawie przepisów o dyscyplinie

wojskowej.

2. Urlopu, o którym mowa w ust. 1, udziela dowódca jednostki wojskowej.

3.

Żołnierzowi zawodowemu i żołnierzowi pełniącemu służbę kandydacką

udającemu się na urlop przysługuje prawo do bezpłatnego przejazdu do wybranej

miej

scowości w kraju i z powrotem.

©Kancelaria Sejmu

s. 130/137

2015-12-21

4.

Odwołanie żołnierza zawodowego i żołnierza pełniącego służbę kandydacką

z urlopu przez dowódcę jednostki wojskowej może nastąpić w każdym czasie, jeżeli
przemawiają za tym ważne względy służbowe.

5. Minister Obrony Narodow

ej określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe

warunki i tryb udzielania oraz odwoływania z urlopów, o których mowa w ust. 1, z
uwzględnieniem sposobu postępowania w przypadku odwołania z urlopu żołnierza
zawodowego lub żołnierza pełniącego służbę kandydacką.

Art. 150.

W razie ogłoszenia mobilizacji, ogłoszenia stanu wojennego i w

czasie wojny żołnierzowi zawodowemu i żołnierzowi pełniącemu służbę kandydacką
przysługują bezpłatne świadczenia zdrowotne. Koszty tych świadczeń pokrywa się z
budżetu państwa.

Art. 151.

1. Żołnierz zawodowy i żołnierz pełniący służbę kandydacką

otrzymuje w razie ogłoszenia mobilizacji i ogłoszenia stanu wojennego uposażenie
zasadnicze według zajmowanego stanowiska służbowego i inne należności, a w
czasie wojny również dodatek wojenny.

2.

Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, stawki uposażenia

zasadniczego żołnierzy zawodowych i żołnierzy pełniących służbę kandydacką, inne
należności, ich wysokość i warunki przyznawania oraz stawki i warunki

przyznawania dodatku wojenne

go, z uwzględnieniem trybu i terminów ich

wypłacania.

3.

Rozporządzenie, o którym mowa w ust. 2, powinno określić stawki

uposażenia zasadniczego i dodatku wojennego, zróżnicowane w zależności od rangi
stanowiska służbowego, zakresu wykonywanych zadań służbowych, ponoszonej
odpowiedzialności i wymaganych kwalifikacji, a w przypadku dodatku wojennego
uzależnione ponadto od warunków pełnienia służby w czasie wojny. W przypadku
innych należności rozporządzenie powinno dostosować rodzaje tych należności i ich

wy

sokość do szczególnych warunków pełnienia służby w razie ogłoszenia

mobilizacji, ogłoszenia stanu wojennego i w czasie wojny. Rozporządzenie powinno
ustalić uproszczony tryb przyznawania dodatku wojennego i innych należności.

Art. 152.

Wymiar czasu służby żołnierzy zawodowych i kandydatów na

żołnierzy zawodowych w razie ogłoszenia mobilizacji, ogłoszenia stanu wojennego i
w czasie wojny jest określony ich zadaniami służbowymi.

©Kancelaria Sejmu

s. 131/137

2015-12-21

Art. 153.

1. Żołnierze zawodowi i żołnierze pełniący służbę kandydacką w

razie og

łoszenia mobilizacji, ogłoszenia stanu wojennego i w czasie wojny pozostają

w czynnej służbie wojskowej do dnia zwolnienia ich z tej służby.

2.

Zwolnienie żołnierza zawodowego lub żołnierza pełniącego służbę

kandydacką w razie ogłoszenia mobilizacji, ogłoszenia stanu wojennego i w czasie
wojny z czynnej służby wojskowej następuje w razie:

1)

uznania przez wojskową komisję lekarską za trwale niezdolnego do tej służby;

2)

osiągnięcia przez żołnierza wieku sześćdziesięciu lat.

3.

Zwolnienie żołnierza zawodowego lub żołnierza pełniącego służbę

kandydacką z czynnej służby wojskowej w razie ogłoszenia mobilizacji, ogłoszenia
stanu wojennego i w czasie wojny może nastąpić:

1)

w razie uznania go przez wojskową komisję lekarską za czasowo niezdolnego
do czynnej służby wojskowej;

2)

w celu sprawowania opieki nad dziećmi do lat szesnastu, gdy oboje rodzice są
żołnierzami lub gdy żołnierz samotnie sprawuje tę opiekę, a nie ma innego
członka rodziny, któremu można powierzyć jej sprawowanie.

Art. 154.

1. Żołnierza zawodowego i żołnierza pełniącego służbę kandydacką

w razie ogłoszenia mobilizacji, ogłoszenia stanu wojennego i w czasie wojny można
zwolnić z zawodowej służby wojskowej lub służby kandydackiej w przypadku:

1)

niewywiązywania się z obowiązków służbowych, potwierdzonego w opinii
służbowej;

2)

zrzeczenia się obywatelstwa polskiego;

3)

zaistnienia potrzeb Sił Zbrojnych;

4)

prawomocnego orzeczenia o wymierzeniu kary dyscyplinarnej usunięcia z
zawodowej służby wojskowej;

5)

prawomocnego orzeczenia środków karnych w postaci pozbawienia praw
publicznych lub degradacji albo wydalenia z zawodowej służby wojskowej lub
zakazu wykonywania zawodu żołnierza zawodowego;

6)

skazania prawomocnym wyrokiem sądu na karę pozbawienia wolności (aresztu

wojskowego) bez warunkowego zawieszenia jej wykonania.

2.

Żołnierz zawodowy i żołnierz pełniący służbę kandydacką zwolniony w razie

ogłoszenia mobilizacji, ogłoszenia stanu wojennego i w czasie wojny z zawodowej
służby wojskowej lub służby kandydackiej pełni nadal czynną służbę wojskową na

©Kancelaria Sejmu

s. 132/137

2015-12-21

zasadach określonych w przepisach ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o
powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej.

Art. 155.

1. Żołnierza zawodowego i żołnierza pełniącego służbę kandydacką

w razie ogłoszenia mobilizacji, ogłoszenia stanu wojennego i w czasie wojny
zwalnia się z zawodowej służby wojskowej lub ze służby kandydackiej decyzją
wydaną przez organ uprawniony do wyznaczenia na stanowisko służbowe.

2.

Decyzję, o której mowa w ust. 1, doręcza się żołnierzowi zawodowemu lub

żołnierzowi pełniącemu służbę kandydacką wraz z opinią służbową.

3.

Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe

warunki i tryb zwalniania żołnierzy z zawodowej służby wojskowej i służby
kandydackiej w razie ogłoszenia mobilizacji, ogłoszenia stanu wojennego i w czasie
wojny. Rozporządzenie powinno w szczególności uwzględnić dwuinstancyjny tryb
postępowania w tych sprawach, tryb zwalniania żołnierzy z zawodowej służby
wojskowej lub służby kandydackiej, a także tryb przenoszenia do dalszego pełnienia
czynnej służby wojskowej w razie ogłoszenia mobilizacji, ogłoszenia stanu
wojennego i w czasie wojny na zasadach określonych w przepisach ustawy z dnia 21
listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej.

Art. 156. 1.

Żołnierza zawodowego i żołnierza pełniącego służbę kandydacką,

który w razie ogłoszenia mobilizacji, ogłoszenia stanu wojennego i w czasie wojny
poległ, zmarł lub został uznany za zmarłego albo zaginął, skreśla z ewidencji, o

której mowa w art. 48 ust. 2,

dowódca jednostki wojskowej, w której żołnierz

zajmował stanowisko służbowe.

2.

O skreśleniu z ewidencji, o której mowa w art. 48 ust. 2, lub odnalezieniu się

żołnierza zawodowego lub żołnierza pełniącego służbę kandydacką dowódca

jednostki wojskowej powi

adamia właściwe organy.

3.

Dla żołnierzy zawodowych i żołnierzy pełniących służbę kandydacką, którzy

w razie ogłoszenia mobilizacji, ogłoszenia stanu wojennego i w czasie wojny polegli,
zmarli lub zostali uznani za zmarłych albo zaginęli, prowadzi się odrębną ewidencję.

4.

Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, organy

prowadzące ewidencję, o której mowa w ust. 3, a także zakres i sposób prowadzenia
tej ewidencji, z uwzględnieniem miejsca zgonu lub zaginięcia i okoliczności, w

których na

stąpiło to zdarzenie.

©Kancelaria Sejmu

s. 133/137

2015-12-21

Rozdział 10

Zmiany w przepisach obowiązujących

Art. 157–168.

(pominięte).

Rozdział 11

Przepisy przejściowe, dostosowujące i końcowe

Art. 169.

Sprawy wszczęte, lecz niezakończone ostateczną decyzją przed

dniem 1 lipca 2004 r., prowadzi

się nadal według przepisów dotychczasowych.

Art. 170.

1. Żołnierze zawodowi pełniący w dniu 30 czerwca 2004 r.

zawodową służbę wojskową jako:

1)

stałą – stają się z mocy prawa żołnierzami zawodowymi pełniącymi służbę na
podstawie kontraktu na pełnienie służby stałej;

2)

kontraktową – stają się z mocy prawa żołnierzami zawodowymi pełniącymi
służbę na podstawie kontraktu na pełnienie służby terminowej, nie dłużej
jednak niż na okres, na jaki został zawarty dotychczasowy kontrakt.

2.

Żołnierzom, o których mowa w ust. 1, nie przysługuje prawo do zasiłku, o

którym mowa w art. 82, z wyjątkiem żołnierzy, którzy na podstawie
dotychczasowych przepisów nie otrzymali zasiłku na zagospodarowanie.

3.

Żołnierzom zawodowym, o których mowa w ust. 1 pkt 1, organy uprawnione

do wyznaczenia na stanowiska służbowe wymienione w art. 44 ust. 1 i 2 doręczą
decyzje o wyznaczeniu z dniem 1 lipca 2004 r. na stanowiska służbowe.

4.

Żołnierzy zawodowych, w stosunku do których decyzje o wyznaczeniu na

stanowiska służbowe stały się ostateczne, uznaje się za żołnierzy, którzy z dniem 1
lipca 2004 r. objęli stanowiska służbowe, na które zostali wyznaczeni.

Art. 171.

(pominięty).

Art. 172.

1. Żołnierza zawodowego, który w dniu 30 czerwca 2004 r. spełniał

określone w dotychczasowych przepisach wymagania do zajmowania stanowiska
służbowego o określonym stopniu etatowym, uważa się za spełniającego warunki do
wyznaczenia na to samo lub równorzędne stanowisko służbowe.

2.

Żołnierza zawodowego posiadającego tytuł oficera dyplomowanego traktuje

się jako żołnierza posiadającego tytuł równorzędny tytułowi zawodowemu magistra.

©Kancelaria Sejmu

s. 134/137

2015-12-21

3.

Absolwentów wyższych szkół wojskowych, którzy rozpoczęli studia przed

dniem 1 lipca 2004 r., w przypadku gdy obowiązujący w tych szkołach program
nauczania nie przewidywał uzyskania przez nich tytułu zawodowego magistra
(równorzędnego), mianuje się na stopień wojskowy podporucznika (podporucznika
marynarki) i wyznacza na stanowiska służbowe pomimo niespełniania wymogów w
zakresie wykształcenia.

4. Absolwentów Wojskowego Liceum M

uzycznego, którzy ukończą to liceum

po dniu 1 lipca 2004 r., mianuje się na stopień wojskowy kaprala (mata), z
zastrzeżeniem ust. 5.

5.

Absolwenci, o których mowa w ust. 4, którzy posiadają wyższy stopień

wojskowy od stopnia kaprala (mata), kończą Wojskowe Liceum Muzyczne w
stopniu, jaki posiadają.

Art. 173.

(pominięty).

Art. 174.

1. Żołnierz zawodowy przeniesiony na podstawie ustawy, o której

mowa w art. 189:

1)

do rezerwy kadrowej –

pozostaje nadal w tej rezerwie, nie dłużej jednak niż do

końca okresu, na jaki został do niej przeniesiony;

2)

w stan nieczynny –

pozostaje nadal w tym stanie, nie dłużej jednak niż do

końca okresu, na jaki został do niego przeniesiony;

3)

do dyspozycji –

pozostaje nadal w dyspozycji, nie dłużej jednak niż do końca

okresu, na j

aki został do niej przeniesiony, z zastrzeżeniem ust. 3.

2.

Żołnierzy zawodowych, o których mowa w ust. 1, jeżeli nie zostali

wyznaczeni na stanowiska służbowe po upływie odpowiedniego okresu, o którym
mowa w ust. 1, zwalnia się z zawodowej służby wojskowej z dniem upływu tego

okresu.

3.

Jeżeli żołnierz zawodowy pozostaje w dyspozycji, o której mowa w ust. 1 pkt

3, dłużej niż dwanaście miesięcy, jego zwolnienie z zawodowej służby wojskowej
następuje z mocy prawa z dniem 31 lipca 2004 r.

Art. 175. 1. Przepis

u art. 31 nie stosuje się do żołnierza zawodowego

pełniącego w dniu 1 lipca 2004 r. zawodową służbę wojskową, posiadającego niższy
stopień wojskowy od stopnia etatowego stanowiska służbowego, które zajmuje.

©Kancelaria Sejmu

s. 135/137

2015-12-21

2.

Żołnierz zawodowy, o którym mowa w ust. 1, będący oficerem – w terminie

do dnia 31 grudnia 2007 r., a będący podoficerem – w terminie do dnia 31 grudnia
2010 r. może być:

1)

mianowany do stopnia wojskowego odpowiadającego stopniowi etatowemu
zajmowanego stanowiska służbowego, z zastrzeżeniem ust. 3;

2)

wyznaczony, za jego zgodą, na stanowisko o stopniu etatowym
odpowiadającym posiadanemu przez żołnierza stopniowi wojskowemu.

3.

W przypadku gdy różnica między posiadanym przez żołnierza zawodowego

stopniem wojskowym a stopniem etatowym stanowiska służbowego, które zajmuje,
jest większa niż jeden stopień, wówczas mianowanie żołnierza zawodowego może
następować nie częściej niż raz w roku, pod warunkiem posiadania przez niego
pozytywnej opinii specjalnej wydanej na tę okoliczność.

4. (uchylony).

Art. 176. (uchylony).

Art. 177.

1. Żołnierz zawodowy pełniący zawodową służbę wojskową w dniu 1

lipca 2004 r., którego stanowisko służbowe zostało zaszeregowane do stanowiska
służbowego w korpusie szeregowych zawodowych, może pełnić służbę, po złożeniu

pisemnej zgody

, na zmienionym stanowisku, nie dłużej jednak niż do dnia 31

grudnia 2010 r.

2.

Do żołnierzy, o których mowa w ust. 1, przepisy art. 176 stosuje się

odpowiednio.

Art. 178.

1. Żołnierze zawodowi, którzy nie zostali wyznaczeni z dniem 1 lipca

2004 r. na

stanowiska służbowe, do czasu objęcia stanowiska służbowego, oraz

żołnierze pozostający w tym dniu w dyspozycji właściwego organu, w rezerwie
kadrowej i w stanie nieczynnym z prawem do uposażenia, otrzymują od tego dnia
uposażenie zasadnicze, wraz z dodatkami o charakterze stałym, należne za miesiąc
czerwiec 2004 r., zwaloryzowane średniorocznym wskaźnikiem wzrostu
wynagrodzeń w państwowej sferze budżetowej ustalonym w ustawie budżetowej na

dany rok.

2.

Żołnierzom zawodowym, którzy od dnia 1 lipca 2004 r. po raz pierwszy

objęli stanowiska służbowe na zasadach określonych w niniejszej ustawie, których
uposażenie zasadnicze, wraz z dodatkami o charakterze stałym, za miesiąc lipiec

©Kancelaria Sejmu

s. 136/137

2015-12-21

2004 r., ustalone według zasad określonych w niniejszej ustawie, będzie niższe od
uposażenia otrzymanego za miesiąc czerwiec 2004 r., zwaloryzowanego
wskaźnikiem wzrostu wynagrodzeń w państwowej sferze budżetowej ustalonym w
ustawie budżetowej na 2004 r., do czasu uzyskania wyższego uposażenia na tym
stanowisku wypłaca się dodatek wyrównawczy w wysokości różnicy między
porównywanymi uposażeniami.

Art. 179. (uchylony).

Art. 180. (uchylony).

Art. 181.

Żołnierze zawodowi, którzy w dniu 30 czerwca 2004 r. korzystali z

uprawnień do dodatkowej powierzchni mieszkalnej osobnej kwatery stałej z tytułu
zajmowanego stanowiska służbowego lub posiadanego stopnia wojskowego,
zachowują prawo do tej powierzchni i innych świadczeń przysługujących z tego
tytułu bezterminowo.

Art. 182. 1.

Żołnierza odbywającego na podstawie ustawy, o której mowa w

art. 15

8, zasadniczą służbę wojskową lub nadterminową zasadniczą służbę wojskową

można wyznaczyć na stanowisko przewidziane dla szeregowych zawodowych.

2.

Wyznaczenie, o którym mowa w ust. 1, nie wiąże się z mianowaniem na

stopień wojskowy starszego szeregowego (starszego marynarza) oraz z nabyciem
prawa do uposażenia żołnierza zawodowego.

Art. 183.

(pominięty).

Art. 184.

Do zawodowej służby wojskowej w okresie do dnia 31 grudnia 2010

r. może być powołany w korpusie:

1)

oficerów zawodowych –

żołnierz rezerwy posiadający tytuł zawodowy magistra

(równorzędny), który odbył szkolenie wojskowe i zdał egzamin na oficera,
jeżeli posiada kwalifikacje przydatne w korpusie oficerów zawodowych, po
mianowaniu na stopień wojskowy podporucznika (podporucznika marynarki);

2)

podoficerów zawodowych –

podoficer nadterminowej zasadniczej służby

wojskowej posiadający świadectwo dojrzałości, jeżeli posiada kwalifikacje

przydatne w korpusie podoficerów zawodowych;

©Kancelaria Sejmu

s. 137/137

2015-12-21

3)

szeregowych zawodowych –

osoba, która ukończyła co najmniej zasadniczą

szkołę zawodową, jeżeli posiada kwalifikacje przydatne w korpusie

szeregowych zawodowych.

Art. 185.

(pominięty).

Art. 186.

Dla celów ustalania przeciętnego uposażenia, o którym mowa w art.

71 ust. 2, przyjmuje się również uposażenie żołnierzy odbywających nadterminową
zasadniczą służbę wojskową.

Art. 187. W razie uchylenia prawomocnego orzeczenia kary dyscyplinarnej

wyznaczenia na niższe stanowisko służbowe, wymierzonej przed dniem 1 lipca

2004

r., ukaranemu żołnierzowi wypłaca się utraconą wskutek kary dyscyplinarnej

część uposażenia należnego na wyższym stanowisku, według stawek
obowiązujących w dniu uprawomocnienia się orzeczenia, wraz z odsetkami
ustawowymi za opóźnienie.

Art. 188.

(pominięty).

Art. 189. Traci moc ustawa z dnia 30 czerwca 1970 r. o

służbie wojskowej

żołnierzy zawodowych (Dz. U. z 1997 r. Nr 10, poz. 55, Nr 28, poz. 153, Nr 106,

poz. 678, Nr 107, poz. 688, Nr 117, poz. 753, Nr 121, poz. 770 i Nr 141, poz. 944, z

1998 r. Nr 162, poz. 1117, z 1999 r. Nr 1, poz. 7, z 2001 r. Nr 85, poz. 925 i Nr 154,

poz. 1800, z 2002 r. Nr 141, poz. 1184, Nr 200, poz. 1687 i Nr 240, poz. 2052 oraz z

2003 r. Nr 45, poz. 391).

Art. 190.

Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 lipca 2004 r., z wyjątkiem art. 4

ust. 4–6, art. 78 ust. 4, art. 170 ust. 3, które wcho

dzą w życie po upływie 14 dni od

dnia ogłoszenia

20)

.

20)

Ustawa została ogłoszona w dniu 20 października 2003 r.