- 2 -

TRZY PYTANIA

Czy przyjmiesz taką miłość

która jest desperacją

brakiem innego wyjścia

ostatnią deską?

Czy masz gdzie wstawić

moje niedopasowanie

mój brak wyczucia

bezradność?

Czy będziesz mi ciepłym dotykiem

skrzynką z kluczykiem

moim schronieniem

...Panie?

- 3 -

*** [nie dosięgnę...]

Nie dosięgnę cię Boże, zbyt wysoko...

Choćbym ptakiem, choćbym skrzydeł skosztował

Nie dorównam w dyskusjach prorokom

Choćbym słowem jak sztukmistrz żonglował.

Nie uchwycę się Ciebie, zbyt porwisty...

Duch Twój wiatrem swobodnym żegluje.

I nie dotknę się Ciebie Przeczysty,

Bo mnie grzech, gadzi jad dławi, truje.

Lecz zasłucham się Panie w Twej ciszy

Twarz odwrócę od tworu złych rzeczy.

I poproszę cię, abyś się zniżył,

Byś mnie dotknął, uchwycił... uleczył.

- 4 -

ZAUFANIE

Zabierz mi wiarę, ale w moje siły...

Albo mnie doświadcz, bym schyliła głowę.

Ubierz mnie w trwogi, strachu wstrząs niemiły,

Falą swej mocy zerwij grzechu zmowę...

A potem podnieś. Postaw mnie na skale

Nad rwącą tonią w półkroku zawisłą

Iżbym spoległa tylko na Twej chwale

Emanuelu, po wieczności przyszłość.

- 5 -

CHOĆBYŚ

I choćbyś pojednał z wszystkimi świat cały

I sprawił, że serca rytm zgodny by miały

I choćbyś z obłoków deszcz spuścił na ziemię

Lecz sam byłbyś sobie i wrogiem i cieniem

I choćbyś ideom się oddał wyśnionym

I wiedzy odwiecznej uchylił zasłony

Po linie bez lęku nad przepaścią stąpał

Lecz w lustro z pogardą co rano zaglądał

Odejdziesz ze smutkiem

nie czując radości

Bo brak w tobie będzie dla siebie

MIŁOŚCI

- 6 -

A JEŚLI

A jeśli już chcesz naśladować,

to spojrzyj na lasy zielone,

jak ptakom swe ziarno oddają

ku niebu się chyląc pokłonem.

A jeśli już chcesz gdzieś podążać,

to twarz swoją przyłóż do ziemi,

gdzie ci swą wytrwałość pokażą

z gniazd mrówczych piechurzy strudzeni.

A jeśli już pragniesz miłować,

nie szukaj prezentów w szufladzie.

Lecz spojrzyj na wzgórze Golgoty,

gdzie krzyż słodkim cieniem się kładzie.

- 7 -

*** [teraz]

Teraz jest twój czas -

Krew ścieka po drgającym ciele

kolce cierni wplątane we włosy

o szóstej wieczorem

Teraz jest twój czas -

nagie ciało kopnięte

kolbą karabinu

w czeluść krematorium

Teraz jest twój czas -

przez twe ciało przepływa strumień

szeleści piach

nie zagłuszysz go łomotem ciszy

nie uciekniesz...

- teraz jest twój czas.

- 8 -

NAD WODĄ CZASU

(akt I)

Sam na sam

w obecności anioła

przysięga wierności

pieczęć milczenia

Ojcze - biorę ją sobie za żonę

na śmierć

na życie

wbrew cierpieniu

kielich do ust podniesiony

o skały rozbity

(akt II)

Ślepy sędzia żądał cudu

nie widział

przyobleczonego szkarłatem

w koronie rubinowej krwi

na wskroś otwartego

a on był

cudownie pokorny

niezwykle cichy

jedyny w swoim rodzaju

mający tylko nadzieję

że go ujrzysz

- 9 -

(akt III)

Pieszczota bólu

krew łaskocze od karku po lędźwie

zasypia krzepnąc w okolicach kolan

które nie będą złamane

Wszechwieczny kochanek

w miłości po śmierć

oddaje się cały

a my tak małostkowi

rozmieniamy jego dar

na drobne grzechy

(akt IV)

To ziarno zasiane

w glebę grobu

zapieczętowane strachem

wykiełkowało

wbrew wszystkiemu

Gibka łodyga nachylona

nad wodą czasu

rzuca mi cień nadziei

- 10 -

***[czemu]

Gładka powierzchnia wody

wydeptana Jego stopami

Kłosy zmielone żarnem

Jego palców

Tak bliski wszystkiemu

aż do przeniknięcia

Dotykiem chłonący

Poruszający sumienia

Tobie daleki

- Czemu???

- 11 -

OŁTARZ

Mówiłeś, że ogień miłości

że krzyczysz, bo płomień cię pali

a ludzie bez żaru litości

popioły złorzeczeń sypali

A dłonie twe krańcem ołtarza

a głowa w pochyle kamiennym

i tylko twe serce rozżarza

oddania się zamysł niezmienny

I niebo okryło się kirem

owiane kadzidłem ofiary...

spłonęło w miłości twe życie

by zrodzić w niej ziarno mej wiary

- 12 -

WYSTARCZY

Nie o to chodzi

by twierdze burzyć

kolana ścierać

do krwi

a potem jeszcze

od drzwi do drzwi

to nie tak

wystarczy zasiać

ziarno nadziei

by korzeń w twierdze wpuściło

by kwiatem miłości zakwitło

by serce twe otworzyło

na znak

- 13 -

HOREB

Lud, co kark twardy schylił przed bożkiem

w usta ci zasiał piołuny gorzkie.

Stajesz przede mną - jakże odmienny!

Już nie ojcowski, ale - kamienny.

Brew gromowładną chmurzysz z Horebu,

dwie tablic dłonie wznosisz ku niebu...

Drżę. W duchu jęczę. Kolana zginam,

a słów kamiennych pada lawina.

Czemu bezlitość w oczu źrenicach?

Czemu w szczęk ścisku stężałe lica?

Czemuś chmurami gniewu spowity?

Czy twoja skalność ma sens ukryty?

Wołam! ...Ty na mnie zwracasz spojrzenie

I wtedy nagła myśl – zrozumienie!

„Twe słowo twardszą musi być skałą,

by moją hardość rozbić umiało”.

Więc już spokojnie dopełniasz dzieła.

W pokorze mojej, w obliczu nieba

o ziemię rzucasz tablicy bryłą...

by z twardej skały wydobyć - miłość.

- 14 -

JESTEM KIM JESTEM

Jesteś mi Panie zachwytem przestrzeni,

Euforią lotu, głębokością krzyku,

Szumem grzmiwody, szaleństwem zieleni

Tęsknotą wrażeń, pieszczotą dotyku...

Ekstazą światła, tajemnicą cieni

Mistrzem koloru, wirtuozem dźwięku...

Kim wiec ja jestem, żem miłą jest Tobie

I czas poświęcasz mej skromnej osobie

Myślą ogarniasz... kreujesz w Swym Słowie...

Jestem rośliną, którą Ty ochraniasz,

Ekstremą działań w Twoim Boskim planie,

Stanem chaosu, niepewnością trwania,

Troską, zmartwieniem, ciągłym oddalaniem...

Erupcją gniewu, który Ty poskramiasz

Miłością wieczną. Jak cię pojąć, Panie?

- 15 -

KOCHAM JEZUSA

Każdemu dniowi, który jest przede mną

Ochotnie złożę mą ufność niepewną.

Ciężary oddam, zawierzę na słowo,

Huśtawkę uczuć zostawię za sobą,

A potem zasnę szukając spełnienia

Między półcieniem drżącego marzenia...

Jeszcze z zachwytów poranka wyłowię

Echo przedświtów i Twojej Osobie

Złożę swój pokłon, boś godzien jest chwały.

Ukradkiem wnosząc swój dziękczyniec mały

Samą się zdradzam. Serce swe otwieram,

Abyś mnie odgadł w pierwszych słów literach...

- 16 -

PSALM

Wysławiam Cię Panie w błękicie hortensji

w zielonych trawiastych dywanach

w złocistych kaczeńcach, w szczebiocie ptaszęcym

i w chmurze, co skwar dnia osłania

Wysławiam Cię Panie w trzmielowym przelocie

w zadumie, w wybuchu radości...

lecz tego wszystkiego nie miałabym Panie

bez Twojej cudownej Miłości...

- 17 -

WALCZYK

Kto dał mi marzenia, by tęsknić i wołać

by widzieć w przelocie jak w szybie odbicie...

Kto chciał, abym była szczęśliwa, wesoła,

bym snem i fantazją przeplotła swe życie?

Niewinne spełnienia chowane w rękawie

jak kotki się łaszą... a w oczy mi świeci

Syriusza blask srebrny i śni się na jawie,

że Panie powracasz, by zabrać swe dzieci...

- 18 -

WITAJ....

Witaj w zdrowiu i w chorobie

w locie chmurnym w ognia blasku

w niepokornym wirze zdarzeń

gdzie rozbłyska mig tęczowy

Witaj w innych witaj w sobie

gdy w klepsydrze strumień piasku

wstrzyma czas kamyczek marzeń

byś horyzont ujrzał nowy

Witaj w tym co wyśnisz w głowie

co jak snów spełnienia zwiastun

śmiało w przyszłość patrzeć każe

niosąc wieniec, lecz - cierniowy...

Bo nie to, co w łatwym słowie

chwałę niesie ci poklasku

ale wiarę twą okaże

trud... więc witaj! Bądź gotowy...

- 19 -

ZŁOŚCI

Nadąsałem się dzisiaj na Boga

że nierówna jest jego droga

że doliny są ciemne i blisko

szczerzy kły diabelskie wilczysko

A Bóg spojrzał na mnie z uśmiechem

włosy zwichrzył mi w płowej czuprynie

potem szepnął wiatrowym oddechem:

-”przecież ze mną, kochanie nie zginiesz...”

- 20 -

ISKRA

Nie czekasz na gwiazdy, gdy w życiu zbyt ciemno,

Sam iskrę rozniecisz, choć sparzysz swe palce.

A potem zanurzysz się w dziwność tajemną

na przekór, wbrew wszystkim. Na wskroś i po krańce.

A gdy już pokonasz dróg ścieżki zawiłe

a blask cię otoczy jak mgieł falowanie...

Popatrzysz na iskrę i wrócisz gdzie byłeś

Bo cenisz, co stworzysz, a nie co dostaniesz.