Behawioryzm:

Konstruktywizm:



Czynności nauczyciela są punktem wyjścia
dla czynności ucznia, głównym
przedmiotem projektowania są akty
nauczania, rozumiane jako planowe, ściśle
określone sekwencje zachowao
nauczycielskich, które wyzwolą określone
reakcje uczniów



Zarówno nauczanie jak i uczenie się wyraża
się w wykonywaniu obserwowalnych
czynności



Aby nauczanie było skuteczne, czynności
nauczyciela i ucznia muszą przebiegad ściśle
według zaplanowanego wzoru



Wiedza rozumiana jest jako zewnętrzna i
będąca zbiorem skooczonych w swojej
postaci konkluzji do opanowania przez
ucznia, lub czynności do wyuczenia



Każda czynnośd ucznia powinna byd
kontrolowana i odpowiednio wzmacniana



Błędy uczniowskie są niepożądane gdyż
mogą zostad utrwalone



Różnice indywidualne mają charakter
wertykalny i dotyczą wyłącznie poziomu
zdolności, sprawności pamięci,
zaangażowania itp.



Konieczne i możliwe jest precyzyjne
formułowanie celów kształcenia, a nawet
poszczególnych lekcji i zadao



Kluczowe dla uczenia się jest stawianie ucznia w
nowych dla niego sytuacjach problemowych



Dla wsparcia uczenia się ucznia znacząca jest
znajomośd jego przedwiedzy, uświadomione błędy
pomagają uczniom skonstruowad nowe strategie
myślenia



Punktem wyjścia jest aktywizowanie wiedzy osobistej
ucznia



Pamięd ludzka przechowuje bardziej poznawcze
procedury dojścia do wyniku niż sam wynik aktywności
umysłowej



Znaczna częśd konstruowania znaczeo przez uczniów
pozostaje poza możliwą bezpośrednią kontrolą
nauczyciela



Indywidualne różnice między uczniami mają charakter
wertykalny i horyzontalny, a więc dotyczą też
różnorodności sposobów myślenia



Nauczanie jest tworzeniem okazji edukacyjnych bez
możliwości precyzyjnego określenia cząstkowych
efektów

Model edukacji realizowany w Polsce oparty na behawioryzmie, bo:



Kształcenie nauczycieli – lekcja nie jako problem ale jako teren wdrażania ustalonych strategii działao



Podejście do planowania lekcji i całości procesu dydaktycznego



Rozumienie celów jako wynikających jasno z planowanych czynności nauczyciela



Założenia o oczywistym związku między czynnościami nauczania a uczenia się



Lękowo-unikający stosunek do błędów uczniowskich



Wiara w kolektywną procedurę i zawartośd myślenia różnych uczniów



Drastycznie sterująca aktywnością uczniów zawartośd zeszytów dwiczeo

Siedem grzechów głównych:

1. Unifikacja treści



Kształcenie w warunkach instytucjonalnych polega na tym, by
osoby zgromadzone w jednym pomieszczeniu zajmowały się tym
samym, w tym samym tempie i w ten sam sposób



Dzieci uczą się liter, które już znają i działao matematycznych
którymi od dawna potrafią się posługiwad



Podstawowe kryterium oceny jakości człowieka i jego aktywności
życiowej stanowi jednakowośd i podległośd

2. Instrumentalizm metodyczny



Tworzenie przepisów czynności nauczyciela i ucznia-wychowanka
przypominających instrukcję obsługi, i wymuszanie ich w klasie



Intelektualny paraliż nauczycieli wspierany przez rynek wydawniczy



Przekonanie, że osiągnięcie celu jest zdeterminowane przez ścisłe
przestrzeganie planu

3. Orientacja poprawnościowa



Kategoria poprawności wyeliminowała kategorię funkcjonalności
czy emancypacyjności



Uczeo poprawny z definicji nie będzie poszukujący, nie będzie
tworzył próbnych koncepcji, kwestionował nauczycielskich opinii
ani odrzucał sugerowanych strategii postępowania



Uczeo poprawny to uczeo odtwórczy i niesamodzielny
intelektualnie – nie rozumie, ale spełnia standardy poprawności



Kontroli poddawana jest też poprawnośd czynności nauczania,
zgodnośd z konspektem lub zaleceniami, inicjatywa twórcza jest
krytykowana za niepoprawnośd formalną



Rozwój rozumiany jest jako zrozumienie co jest poprawne i
podporządkowanie się temu

4. Mechanizacja czynności ucznia



Nacisk na bezrefleksyjną poprawnośd wtedy, gdy istotne jest
rozumienie porządku wewnętrznego odgrywa szkodliwą rolę i
blokuje rozumienie



Zewnątrzsterownośd działao ucznia - zadania w zeszytach dwiczeo



Nauczyciel ma dwiczyd się w realizowaniu kolejnych kroków
konspektu zamiast wykazad się elastycznością i kreatywnością

5. Monologowość znaczeo



Przewidujemy, w jakie znaczenia zostaną wyposażeni uczniowie



Gotowe znaczenia to nie te wykładane czy dyktowane, ale te
zastane przez ucznia – strategie dodawania, wnioski do których
mają dojśd, podział według tabeli, itp.



Dialog znaczeo, który jest wyrazem zgody na samodzielnośd
myślenia uczniów nie może zaistnied bez rezygnacji ze ścisłego
planowania lekcji i nasycenia jej pytaniami otwartymi

6. Infantylizacja treści



Dotyczy dziedzin przyrodniczych i społecznych



Przejawia się w koncentracji na zjawiskach doskonale dzieciom
znanych, wyrażających się bardziej w kategoriach estetycznych niż
naukowych, przekłamanych i naiwnych społecznie



Treści przyrodnicze są nudne i uproszczone, nasycone nazwami do
zapamiętania, treści społeczne są natrętnie moralizatorskie,
demonstrują wzorce grzecznych i niekłopotliwych dzieci oraz
kompetentną władzę dorosłych

7. Rywalizacyjny indywidualizm



Powstawanie wiedzy w umyśle jednostki i rozwijanie jej
kompetencji poznawczych to proces indywidualny, w którym
poszczególne dzieci mogą okazad się lepsze lub gorsze



Różnice indywidualne między dziedmi - różnice w poziomie
sprawności i zaawansowania a nie np. preferowania odmiennych
strategii intelektualnych czy wyrażania zróżnicowanych ocen



Dzieci wiedzą, że szkoła jest nieustannym staraniem się, by
sprostad zewnętrznym standardom, a gratyfikacja uwarunkowana
jest wyprzedzaniem innych w spełnianiu oczekiwao nauczyciela