Pielęgniczki w środowisku naturalnym

Autor: screamer

Obserwując nasze mini-piękności w wypieszczonym, ozdobnym zbiorniku zastanawiamy się chyba często

jak one żyją w naturze? Jak wyglądają te "czarne wody", wśród jakich roślin pląsają nasi podopieczni?

Ponieważ zasięg występowania pielęgniczek jest bardzo rozległy nie ma jednoznacznej odpowiedzi na te i

wiele innych podobnych pytań.

Sam basen Amazonki, w którym żyje większość gatunków z rodzaju Apistogramma ma dość zmienną

charakterystykę wody. Występują w nim wody czarne - bardzo miękkie i z ciemnym zabarwieniem (od

jasnej herbatki do czarnej kawy), białe - ze sporą ilością rozpuszczonych minerałów oraz krystalicznie

czyste. Jako regułę, z drobnymi wyjątkami, można przyjąć bardzo niską twardość wody (często poniżej 1

st. TwO i TwW w skali niemieckiej) i ekstremalnie niski poziom związków azotu.

Widząc Mikrogeophagus ramirezi szykującą się do tarła możemy wyobrazić sobie baśniowy strumyk z

krystalicznie czystą, płynącą leniwie wodą, wystające z niego piękne liście żabienic i dające cień palmy, a

w nim parkę wystrojonych godowo rybek w rodzinnej sielance... Z tego obrazu zostawmy wode i palmy.

Pielegniczki ramireza spotyka się bardzo często w dołach kopanych jako wodopoje dla bydła. Woda jest w

nich mętna, zmącona krowimi kopytami, słabo natleniona i gorąca. Nadal jednak bardzo miekka i uboga

w zwiazki azotu. Palmy faktycznie rosną dookoła, a ich opadłe liście pokrywają brzeg i grubą warstwę

mułu na dnie. Często jest to jedyna roślinność, na jaką mogą liczyć ramirezki. W miejscach, gdzie rośliny

znajdują lepsze warunki wzrostu najczęściej spotykane są różne gatunki Eichhornia, Heteranthera i

Nymphea. Jest to jeden z niezliczonych przykładów zdolności adaptacyjnych pielęgniczek obrazujący ich

wolę i umiejętność przetrwania.

Największym kosmopolitą wśród popularnych pielęgniczek wydaje się być A. agassizi. Udokumentowane

miejsca występowania ciągną się wzdłuż praktycznie całej Amazonki, od miejsca, w którym wpływa do

niej rzeka Ucayali do wybrzeży Oceanu Atlantyckiego. Tak szeroki zakres występowania wiąże się z - co

bardzo pożądane przez akwarystów - mnogością form barwnych oraz z różnorodnością siedlisk. Według

literatury agassizki preferują płytkie miejsca o piaszczystym podłożu, częściowo przykrytym opadłymi

liśćmi i z bujną szatą roślinności - czy to wodnej czy też zwisającej z brzegu.

To dobry moment, żeby wspomnieć o tym, że pielęgniczki nie należą do gigantów wśród ryb Amazonii.

Młode, a także dorosłe osobniki stanowią ważny składnik diety większych kąsaczowców (wymieńmy tu

znane wszystkim piranie), gatunków z rodzaju Crenicichla i innych większych ryb. Bardzo więc cenią

sobie wszelkiego rodzaju osłony. Warto o tym pamiętać przy urządzaniu akwarium. Korzenie, łupiny

kokosa, bujne kępy roślinności - wszystko to poprawi samopoczucie naszych podopiecznych.

Jednym z najbardziej wdzięcznych, a zarazem zmiennych kolorystycznie garunkiem jest Apistogramma

cacatuoides - popularna kakadu. Jest mieszkańcem większych dopływów Amazonki w jej górnym biegu,

między innymi Ucayali i Japura. Ponieważ rzeki te zasilane są wartko płynącymi wodami ze stoków Andów

wymywającymi po drodze duże ilości minerałów ich wody są stosunkowo twarde i zasadowe. Ph

przekracza często 7, sięgając nawet 7.6, a twardość może osiągać 10-12 stopni niemieckich. Dzięki temu

kakadu dość dobrze przystosowują się do warunków w akwarium z "nieprzetwarzaną" wodą przystępując

w niej nawet do rozrodu. Mój pierwszy wylęg kakadu nastąpił w niedużym, wielogatunkowym akwarium,

w którym do podmiany używałem zwykłej wody z kranu, o wartościach pH - 7.4, TwO - 14, TwW - 7.

Podobnie niewysokie wymagania stawia znana akwarystom niemal od początku XX wieku A. borelli

(przez wielu hodowców starszej daty nadal nazywana pielęgniczką Reitziga). Występuje wzdłuż rzeki

Parana, aż do Santa Fe w Argentynie - dalej na południu występują już tylko nieopisany dotąd gatunek

Apistograma znany pod nazwą handlową "Paraguay - II". Parana przepływa przez okolice zurbanizowane i

zagospodarowane rolniczo, co wpływa znacząco na stan jej białych wód. Dzięki temu gatunek ten dość

łatwo adaptuje się do twardej wody. Ponieważ Parana swym biegiem oddala się od równika temperatura

wody jest niższa niż w Amazonii. Dotyczy to szczególnie środkowego i dolnego biegu, w którym notuje się

zimowe temperatury powietrza spadające do 16-17 st. C (zdarzały się spadki poniżej 5 st.). A. borelli,

podobnie jak A. agassizi ceni sobie bogatą szatę roślinną jako ochronę przed drapieżnikami.

Akwarystyka morska i słodkowodna

http://www.e-rybki.pl

Kreator PDF

Utworzono 18 October, 2008, 15:42