Wykład 11
dr inż. Anna Borowska-Centkowska
Gmach Mechatroniki, pok. 333, tel. 22 234 8405
Teoria względności, szczególna teoria
względności, postulaty
Transformacja Galileusza
Transformacja Lorentza
Wnioski wynikające z transformacji Lorentza:
dylatacja czasu, kontrakcja długości,
względność jednoczesności
Dynamika relatywistyczna: pojęcie masy,
pędu i energii
Teoria Względności
• Pomiary – co, gdzie, kiedy oraz w jakiej
odległości w czasie i przestrzeni.
• Transformowanie
(przekształcanie)
wyników pomiarów między poruszającymi
się układami.
• Teoria względności – dotyczy układów,
które mogą przyspieszać.
• Szczególna
teoria
względności
–
dotyczy inercjalnych
układów odniesienia,
czyli takich w
których obowiązują zasady
dynamiki Newtona
(układy poruszają się
względem siebie ze stałymi prędkościami).
• Czas
i
przestrzeń
są
wzajemnie
powiązane.
• Czas nie płynie ze stałą szybkością.
Postulaty szczególnej teorii względności
Dla wszystkich
obserwatorów w inercjalnych układach odniesienia
prawa fizyki
są takie same – żaden z układów nie jest wyróżniony.
I postulat
Postulaty szczególnej teorii względności
We wszystkich inercjalnych
układach odniesienia i we wszystkich
kierunkach
światło rozchodzi się w próżni z taką samą prędkością c.
Prędkość żadnego ciała przenoszącego energię lub informacje nie może
przekroczyć prędkości granicznej.
II postulat
𝑐 = 299 792 458
𝑚
𝑠
≈ 3 ∙ 10
8
𝑚/𝑠
Postulaty szczególnej teorii względności
Potwierdzenie
doświadczalne
(CERN,
1964):
- mimo
zwiększania energii kinetycznej
elektronów, ich prędkość nie przekracza
prędkości światła
-
prędkość światła wyemitowanego przez
źródło poruszające się z prędkością bliską c
wynosi zawsze c
– tyle samo, co dla źródła
w spoczynku.
𝜋
0
→ 𝛾 + 𝛾
𝑣 = 0.999 75𝑐
Jak „mierzyć” zdarzenie?
1.
Współrzędne przestrzenne
2.
Współrzędna czasowa
3.
Współrzędne czasoprzestrzenne
Transformacja Galileusza i Lorentza
Galileusza (u << c)
𝑡
′
= 𝑡
𝑥
′
= 𝑥 − 𝑣𝑡
𝑦
′
= 𝑦
𝑧
′
= 𝑧
𝑢′ = 𝑢 − 𝑣
𝑢 =
𝑑𝑥
𝑑𝑡
𝑢′ =
𝑑𝑥′
𝑑𝑡
Transformacja Galileusza i Lorentza
Transformacja Lorentza (v
c)
𝑡
′
= 𝛾 𝑡 −
𝑣
𝑐
2
𝑥
𝑥
′
= 𝛾 𝑥 − 𝑣𝑡
𝑦
′
= 𝑦
𝑧
′
= 𝑧
𝛾 =
1
1 − 𝑣𝑐
2
Względność czasu i dylatacja czasu
t
– obserwator stacjonarny
t
0
– obserwator w ruchu
Odstęp między zdarzeniami zależy od tego, w jakiej odległości od siebie
one nastąpiły, zarówno w przestrzeni jak i w czasie.
∆𝑡 =
∆𝑡
0
1 − 𝑣𝑐
2
Paradoks bliźniąt
System GPS
Wymagana
dokładność zegara:
20 ns/dzień
Efekt
„relatywistyczny”:
38,600 ns/dzień