plik

Europejski Obszar Gospodarczy

(01.01.1994)

Polega to na tym,  że kraje EFTA zapragnęły  ściślejszej  współpracy  z jednolitym  rynkiem  wewnętrznym.  Kraje EFTA były  naturalnymi
partnerami  handlowymi  i gospodarczymi  rynku  Europejskiego.  Kaje EFTA chciały uczestniczyd  w jednolitym  rynku  wewnętrznym  bez
granic. Powstała formuła,  która zapewniła  uczestnictwo i możliwośd kształtowania  stosunków  handlowych  z krajami trzecimi  na
dotychczasowych warunkach.

Norwegia, Islandia, Lichtenstein i wszystkie kraje UE należą do EOG.
Lichtenstein tworzy ze Szwajcarią wspólną unię handlową i walutową (Frank Szwajcarski)

Swoboda przepływu towarów

Swoboda świadczenia usług i prawo zakładania przedsiębiorstw,

Swoboda przepływu pracowników,

Swoboda przepływu kapitału,

Polityka transportowa,

Polityka konkurencji,

Polityka ochrony zdrowia i konsumenta,

Badania i technologie informacyjne,

Edukacja,

Statystyka,

Prawo Spółek.

29 obszarów negocjacyjnych, z czego 11 obszarów (nie były negocjowane) obowiązuje w EOG:



Polityka socjalna,

Ochrona środowiska,

Energetyka,

Rolnictwo,

Rybołówstwo.

Rozdziały częściowo objęte porozumieniem o EOG:



Unia celna,

Stosunki zewnętrzne,

Instrumenty polityki socjalnej,

Polityka regionalna,

Polityka przemysłowa,

Opodatkowanie.

Rozdziały objęte Traktatem WE, ale nie wchodzące w zakres EOG:



Unia ekonomiczna i monetarna,

Polityka zagraniczna i bezpieczeostwa,

Sądownictwo i sprawy wewnętrzne,

Inne postanowienia.

Dziedziny wprowadzone przez Traktat z Maastricht:



Kwestie finansowe i budżetowe,

Sprawy instytucjonalne,

Pozostałe zagadnienia.

Rozdziały o charakterze ogólnym:



Elementy EOG:

Specyfika IV rozszerzenia WE (1995):

Praktyczne pominięcie  w negocjacjach akcesyjnych  zagadnieo  związanych  z Jednolitym  Rynkiem  (były  one negocjowane przy
tworzeniu EOG). Zdominowanie  negocjacji  przez  kwestie związane z WPR, ochroną środowiska oraz kwestie  tzw. II i III filaru UE . Chęd
utrzymania  przez  kraje kandydackie  statusu  kraju  neutralnego.

Wschodnie Rozszerzenie UE:

Czerwiec 1993 - decyzja Rady. Sformułowano  wówczas Kryteria  Kopenhaskie.  Kraje  Europy Środkowej  i Wschodniej  zaczęły
podpisywad z UE układy  stowarzyszeniowe.  Zapewniały  to bliższą  współpracę  gospodarczą i polityczną. Obejmowały  również  pomoc
techniczną,  administracyjną  i finansową dla tych paostw. Pierwsze  były  Czechosłowacja, Polska i Węgry.  Po ratyfikacji,  układy te
weszły w życie w roku 1994. Po rozpadzie  Czechosłowacji,  renegocjowano  układ  i jego wejście w życie nastąpiło  w 1995 roku.
Pozostałe kraje podpisywały  układy  w latach 1995-1999  (ostatni  był układ  ze Słowenią).

Po wejściu  w życie układu,  możliwe było  złożenie  wniosku  o członkostwo  - pierwsze  były  Węgry  (31.03.1994)  i Polska (05.04.1991).
Po ratyfikowaniu,  składano wnioski  o przyjęcie  do UE. Przy  układzie  stowarzyszeniowym,  Unia nie deklarowała  przyjęcia  paostw do
struktur  UE.

Kryteria polityczne (demokratyczne): osiągnięcie przez kraj kandydujący stabilności instytucji gwarantujących demokrację,

Kryteria Kopenhaskie:

Wykład IX - 10.05.2011

Integracja Europejska Strona 1

Kryteria polityczne (demokratyczne): osiągnięcie przez kraj kandydujący stabilności instytucji gwarantujących demokrację,
rządy prawa, przestrzeganie praw człowieka oraz poszanowanie i ochronę mniejszości.

Kryteria funkcjonowania gospodarki: funkcjonowanie gospodarki rynkowej.

Kryterium dodatkowe: istnienie potencjału mogącego sprostad konkurencji i siłom rynkowym Unii.

Zdolnośd do przyjęcia obowiązków wynikających z członkostwa, włączając wypełnianie w przyszłości celów Unii Politycznej,
Gospodarczej i Walutowej.

Kryterium niezależne: przyjęcie paostwa nie zahamuje dynamiki integracji wewnętrznej.

Przyjęcie przez Unię w 1994 roku Strategii Przedczłonkowskiej, przewidującej między innymi publikowanie przez KE dorocznych
raportów o postępach kandydatów (ORKE),

Sporządzenie w 1995 roku przez KE analizy na temat rozszerzenia Unii (tzw. Biała Księga), przedstawiającej schemat integracji
krajów kandydackich z rynkiem wewnętrznym UE.

Podpisanie Traktatu Amsterdamskiego podczas szczytu Rady Europejskiej 16-17 czerwca 1997 roku,

Przedstawienie przez Komisję w lipcu 1997 roku tzw. Agendy 2000, będącej projektem kompleksowej reformy instytucji,
procedur i głównych dziedzin polityki UE. Agenda 2000 zawierała także opinie Komisji o wnioskach aplikacyjnych kandydatów,

W 1997 roku, przyznano niektórym krajom kandydującym status krajów kandydujących (było to 6 paostw, wśród których były
Węgry i Polska)

Najważniejsze etapy do Wschodnie Rozszerzenia:

Kwestie specyficzne dla Wschodniego Rozszerzenia UE:

Kwestie wynikające ze zmienionej sytuacji zewnętrznej Unii (rozpad bloku sowieckiego, postępy globalizacji),

Kwestie wynikające z nowych warunków akcesji (sytuacja wewnątrz Unii),

Kwestie wynikające z charakteru krajów kandydackich.

Kwestie wynikające ze zmienionej sytuacji zewnętrznej Unii:

Pierwsze rozszerzenie, wychodzące poza zimnowojenny podział na dwa rywalizujące ze sobą bloki,

Możliwośd pojawienia się nowych linii podziałów w Europie na skutek rozszerzenia UE,

Wprowadzenie przez Unię obligatoryjnych kryteriów akcesji,

Liczne i złożone kryteria członkostwa: wynikające z wysokiego poziomu zaawansowania procesów integracyjnych w UE (unia
walutowa),

Otwarcie gospodarek krajów kandydackich i pełne przyjęcie acquis communautair wstępny warunkiem akcesji,

Uzależnienie rozszerzenia od gotowości Unii do przyjęcia nowych członków (koniecznośd przeprowadzenia reformy),

Niepewnośd kandydatów co do ostatecznego kształtu Unii,

Kwestie wynikające z charakteru krajów kandydackich:

Skala rozszerzenia: negocjacje z 12 kandydatami jednocześnie,

Znaczny dystans w poziomie rozwoju gospodarczego między krajami członkowski a kandydatami,

Bardzo duże zróżnicowanie wewnętrzne kandydatów,

Długoletnia izolacja krajów EŚW od procesów, zachodzących w gospodarce światowej,

Liczne mniejszości narodowe w krajach kandydackich (dotyczy w szczególności Słowacji, Rumunii oraz Turcji która wciąż
kandyduje).

Czas potrzebny członko UE na dojście do poziomu Unii Walutowej:

Kraj:

Data przystąpienia

do WE:

Liczba lat przeznaczonych

na dojście do UGiW:

Belgia, Holandia, Luksemburg,
Francja, Włochy, RFN.

1958

Irlandia, Dania, Wielka Brytania.

1973

Grecja

1981

Portugalia

1986

Hiszpania

1986

Finlandia, Austria, Szwecja

1995

Kraje EŚW

2004-2007

Poniżej 20

Dorobek Prawny Wspólnot:

Prawo pierwotne - Traktaty założycielskie,

Prawo wtórne - stanowione w oparciu o postanowienia traktatów,

Orzeczenia ETS,

Rezolucje,

Wspólne deklaracje i działania (WPZiB),

Wspólne działania w ramach III filara (WSiSW),

Porozumienia międzynarodowe zawarte z krajami trzecimi.

Swobody przepływu towarów, usług, osób i kapitału, zakładanie przedsiębiorstw;

Prawo konkurencji, monopole, podatki, przepisy weterynaryjne i fitosanitarne;

Kraje kandydujące przyjmują legislację Wspólnot w następujących dziedzinach:

Integracja Europejska Strona 2