Strony transakcji faktoringowej

1. dostawca towarów lub usług/ eksporter/ kredytujący/ faktorant

2. nabywca towarów lub usług/ importer/ dłużnik, którego zobowiązanie wynika z umowy

handlowej

3. faktor/ bank lub wyspecjalizowana instytucja finansowa/ nabywca wierzytelności

Cechy wierzytelności zbywanych w ramach faktoringu

wierzytelności handlowe wynikające z umowy sprzedaży towarów lub świadczenia usług;

wierzytelności związane z obrotem handlowym;

wierzytelności pieniężne

wierzytelności zbywalne, bezsporne, niewymagalne, istniejące lub przyszłe;

wierzytelności krótkoterminowe (od 14 do 180/210 dni).

Funkcje faktoringu

1. finansowania

2. gwarancyjna

3. usługowa

Cechy umowy faktoringu międzynarodowego:

umowa o charakterze handlowym, której stronami są zwykle podmioty gospodarcze;

umowa odpłatna;

celem operacji faktoringowej jest przede wszystkim efektywne wykorzystanie środków

pieniężnych, co oznacza, że faktoring stanowi formę finansowania dostawcy;

przedmiotem faktoringu mogą być jedynie wierzytelności pieniężne (istniejące

lub przyszłe), wynikające z umowy sprzedaży lub odpłatnego świadczenia usług;

faktor nie ponosi odpowiedzialności za niewykonanie umowy przez dostawcę;

międzynarodowy charakter umowy faktoringowej wynika z faktu, że wierzyciel i faktor

znajdują się w różnych krajach.

Przebieg rozliczenia przy zastosowaniu factoringu międzynarodowego

1. zawarcie kontraktu między eksporterem i importerem, obejmującego klauzulę o płatności

w rachunku otwartym w określonym czasie po dostawie towaru;

2. wysyłka towaru i dokumentów, w tym faktury oraz powiadomienie importera, że zapłatę

należy przekazać faktorowi;

3. przekazanie kopii faktur faktorowi w kraju eksportera, z którym eksporter zawarł umowę

faktorigową;

4. jeśli umowa przewiduje finansowanie eksportera - przekazanie 70-85% wartości faktury

eksporterowi w formie przedpłaty;

5. przekazanie kopii faktur faktorowi w kraju importera, z którym faktor eksportera zawarł

umowę;

6. przesłanie wykazu należności do zainkasowania;

7. przekazanie zapłaty przez importera faktorowi w kraju importu (faktorowi importowemu) -

inkaso należności;

8. przekazanie należności faktorowi w kraju eksportu (faktorowi eksportowemu);

9. przekazanie pozostałej kwoty należności eksporterowi.

Konwencja Ottawska o międzynarodowym faktoringu

Faktoring – umowa zawartą między dostawcą a faktorem, zgodnie z którą:

1. dostawca przenosi na faktora wierzytelności wynikające z umowy sprzedaży towarów,

zawartej pomiędzy dostawcą a jego klientem;

2. faktor powinien spełnić co najmniej dwie funkcje:

finansowanie dostawcy w postaci pożyczki lub przedpłaty;

prowadzenie rozliczeń związanych z otrzymaniem wierzytelności;

pobranie należności;

zabezpieczenie przed niezapłaceniem sumy zadłużenia;

3. dłużnik powinien otrzymać pisemne powiadomienie o przelewie wierzytelności.

Dłużnik może domagać się zwrotu należności od faktora jeżeli:

1. dłużnik zapłacił faktorowi, a faktor nie zapłacił dostawcy oraz

2. faktor zapłacił faktorantowi, mimo iż wiedział, że dostawca nie wykonał swoich

zobowiązań wobec dłużnika.

Rodzaje faktoringu

I Ze względu na zakres funkcji gwarancyjnej:

a) faktoring właściwy (pełny, bez regresu)

b) faktoring niewłaściwy (niepełny, z regresem)

c) faktoring mieszany

II Ze względu na moment przekazania płatności:

a) faktoring dyskontowy (przyśpieszony)

b) faktoring zaliczkowy

c) faktoring wymagalnościowy

III Ze względu na sposób powiadomienia dłużnika o zawarciu umowy faktoringu:

a) faktoring otwarty (notyfikowany, jawny)

b) faktoring cichy (tajny, nienotyfikowany)

c) faktoring półotwarty

Strony transakcji forfaitingowej

4. dostawca towarów lub usług/ eksporter/ kredytujący/ forfetysta

5. nabywca towarów lub usług/ importer/ dłużnik, którego zobowiązanie wynika z umowy

handlowej

6. forfaiter/ bank lub wyspecjalizowana instytucja finansowa/ nabywca wierzytelności

Funkcje forfaitingu

1. finansowania

2. gwarancyjna

Cechy wspólne należności przedstawianych do sprzedaży w ramach forfaitingu:

należności pojedyncze, wysokie, średnio- i długoterminowe (od 180 dni do kilku lat)

konieczność zabezpieczenia wierzytelności akredytywą dokumentową, gwarancją

bankową, poręczeniem banku udzielonym na wekslu własnym lub trasowanym;

należności zostaną przyjęte do forfaitingu, gdy zostanie potwierdzona ich nieodwołalność

i niemożność wniesienia sprzeciwu;

określony czas zapłaty należności;

należności muszą opiewać na silną walutę wymienialną np. EUR, USD.

Przebieg operacji forfaitingowej z wykorzystaniem weksla własnego

1. Zawarcie kontraktu na warunkach kredytowych, zabezpieczenie zapłaty w późniejszym

terminie wekslem własnym importera, awalizowanym przez bank importera.

2. Zawarcie umowy forfaitingowej między eksporterem a forfaiterem, na podstawie której

eksporter zobowiązuje się do przedstawienia w określonym czasie uzgodnionych

instrumentów finansowych do dyskonta.

3. Złożenie przez importera w jego banku weksli w celu uzyskania awalu.

4. Wysyłka towaru i gromadzenie odpowiednich dokumentów.

5. Przekazanie przez eksportera, za pośrednictwem jego banku, dokumentów

stwierdzających wysyłkę do banku importera/awalisty.

6. Przekazanie eksporterowi, za pośrednictwem jego banku, awalizowanych weksli

własnych importera w zamian za dokumenty reprezentujące towar.

7. Indosowanie otrzymanych przez eksportera weksli, umieszczenie klauzuli „bez regresu”

i przekazanie ich instytucji forfaitingowej.

8. Dokładne sprawdzenie dokumentów przez forfaitera, przekazanie kwoty wierzytelności

pomniejszonej o odsetki dyskontowe za okres od dnia ich sprzedaż do dnia zapłaty.

9. Przedłożenie weksli do inkasa w terminie ich wykupu lub sprzedaż wierzytelności

inwestorowi na rynku trzecim.